Reis naar Bali
Johannes Piontek
behoefte gehad om naar Indonesië te gaan. Simpelweg: mijn vader kon heel bevlogen over Indonesië vertellen. Dat creëerde bij mij een prachtig idyllisch beeld, waarvan ik wist dat als ik naar Indonesië zou gaan, ik dat beeld niet terug zou zien. Maar nu, met toch een andere reden om Indonesië op te zoeken, wilden we wel graag de plek zien waar Andy zijn stage zou doen.
Voor wie het niet weet, wij zijn jullie buurtgenoten van de Nilantsweg 65, de familie Piontek. En ik ben Johannes, echtgenoot van Femmie, vader van zoon Andy (20) en van dochter Sacha (15). Pier heeft ons gevraagd of wij een reisverslag zouden willen maken over onze reis naar Bali afgelopen oktober. Het zal geen reisgids verslag worden, maar meer een samenvatting van de impressie zoals we het hebben beleefd. Een echt verslag van wat we daar allemaal hebben beleefd, past niet op 3 A4tjes.
We bespraken onze plannen met mijn oudste zus en haar zonen en al snel werd het een goed idee om daar met een grotere groep heen te gaan. Iedereen met gelijke en verschillende doelstellingen zoals: de stageplek van Andy zien, terug naar je roots, naar de plek waar mijn ouders voor het laatst waren geweest, zien waar Shannon was geweest, familie terugzien, de cultuur van het land ervaren, beauty spots ontdekken, en een reset na een bewogen jaar, vanwege het plotselinge overlijden in 2019 van Shannon, op 39 jarige leeftijd.
Even een klein stukje achtergrond Je zou gezien mijn achternaam (Tsjechisch/Pools) het misschien niet vermoeden, maar mijn roots liggen deels in Indonesië. Hoe dan? Mijn overgrootvader komt uit Tsjechoslowakije. Zijn zoon (mijn opa) is geboren in Polen en is via Duitsland naar Indonesië geëmigreerd. En daar is mijn vader geboren. Mijn moeder heeft voorouders uit Groot Brittannië en Duitsland en is uiteindelijk ook in Indonesië geboren. Mijn ouders zijn in Indonesië getrouwd en daar zijn vier van mijn broers en zusters geboren. Tijdens en na de onafhankelijkheid van Indonesië, ontstonden er vreselijke onlusten. Een toekomst voor mijn ouders en hun gezin was uitgesloten. In 1964 zijn zij uit Indonesië naar Nederland gevlucht. Op mijn neef na, de oudste zoon van mijn zus Desireé, Shannon († 04-2019), is er niemand van onze familie daarna nog in Indonesië geweest. Tot afgelopen oktober 2019.
Omdat we er 2½ week zouden zijn en nogal wat doelen wilden bereiken, was wat voorstudie wel verstandig. Verblijf: Een villa met z’n allen of verschillende huisjes. Locaties: het noorden (boven Ubud) met veel (ongeschonden) natuur of het zuiden (Denpasar, Kuta, Benoa), een meer toeristisch gebied. Uitstap naar familie op Java: Jakarta. We besloten de eerste vier dagen vooraf te boeken en de overige, op locatie. En dan nog wat over de euro waarde: Maaltijd op straat: €1 - €2, maaltijd in restaurant: €3€8, frisdrank: €0,80, groot biertje: €1,50 - €2,00, fles water: € 0,40. Je bent als westerling met de euro toch wel echt rijk daar.
De aanloop Mijn zoon Andy, doet een opleiding in Horeca Management, en was in januari 2019 op zoek naar een stageplek in het buitenland. En dan niet om de hoek in België, Spanje, Italië of zo, nee, lekker ver weg. Azië. Via familie/kennissen/netwerk/ kon hij een stageplek regelen op Bali bij een 5-sterren hotel, Mandapa Carlton-Rits Resort. Ikzelf heb nooit de
Het gezelschap Ons gezin, mijn oudste zus Desiree, haar één na oudste zoon Zukarn met gezin (echtgenote Sarinah, zoon Jilany en dochter Jahlyssia) en haar middelste 26
Papenacker 46
