8 minute read
REAL LIFE
TI MΑΘΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ
Advertisement
Κι εκεί που όλοι τρέχαμε να προλάβουμε τις υποχρεώσεις μας, εκεί που οι καταληκτικές ημερομηνίες μας είχαν γίνει εφιάλτης, εκεί που πηγαίναμε σε συναντήσεις, ραντεβού, συγκεντρώσεις και πάρτι, εκεί που ταξιδεύαμε με τρένα, αεροπλάνα και καράβια ξαφνικά ο κόσμος όλος μπήκε σε παύση. Μετά από λίγους μήνες άρχισε να κινείται πάλι αργά αλλά οι περισσότεροι παραμένουμε σαστισμένοι. Τι έγινε; Τι θα γίνει; Θα ξαναγίνουμε πάλι όπως παλιά; Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θα γίνει φυσικά, αλλά όλοι ξέρουμε ότι πήραμε κάποια σημαντικά μαθήματα από τη νέα πραγματικότητα.
1Παρόλο που το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα μας βοήθησαν να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε και να μείνουμε σε επαφή με φίλους και συγγενείς, καταλάβαμε ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη φυσική επαφή που όλοι χρειαζόμαστε. Η στέρηση της παρουσίας άλλων ανθρώπων, της αγκαλιάς και της επαφής μάs δίδαξε ότι είμαστε όντα τα οποία ζούμε σε κοινότητες και εξαρτιόμαστε ο ένας από τον άλλον. Δεν ξέρω πόσο συχνά θα λέμε πια τις φράσεις «δεν έχω ανάγκη κανένα» ή «δεν θα ασχοληθώ με τα προβλήματα των άλλων». Θα μπορέσει άραγε όλο αυτό να οδηγήσει σε μια πιο αλληλέγγυα κοινωνία;
2Όλες αυτές τις ημέρες που το να πεταχτείς σε ένα κατάστημα να πάρεις ένα υλικό που χρειάζεσαι, το να πας κομμωτήριο, το να αγοράσεις ένα φόρεμα, το να κάνεις πεντικιούρ είχαν γίνει πάρα πολύ δύσκολα αν όχι ακατόρθωτα, καταλάβαμε τι πραγματικά είναι απαραίτητο. Φαγητό, καθαρό νερό και καλή υγεία. Και φυσικά η ευτυχία μας δεν εξαρτάται από τα καταναλωτικά αγαθά. Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι το να δίνεις σου προσφέρει περισσότερη ευτυχία από το να αγοράζεις. Θα αποφασίσουμε άραγε να μειώσουμε την υπερκατανάλωση προϊόντων και υπηρεσιών;
3Πολλοί από μας αν κοιτάξουμε την ατζέντα μας από τα μέσα Μαρτίου μέχρι και τα τέλη Μαΐου θα γελάσουμε. Τι έγινε με τον προγραμματισμό και τα σχέδιά μας; Όλα ακυρώθηκαν. Κι όμως επιβιώσαμε. Κάποια πράγματα ακυρώθηκαν, κάποια άλλα αναβλήθηκαν και κάποια άλλα έγιναν με διαφορετικό τρόπο. Ο κόσμος όμως δεν χάλασε. Απλά καταλάβαμε ότι δεν γίνονται όλα και πάντα όπως τα σχεδιάζουμε και ότι αν δεν γίνουν όπως ακριβώς θα τα θέλαμε και πάλι μπορούμε να επιβιώσουμε. Θα μπορέσουμε άραγε
να παραμείνουμε ευέλικτοι και να συνεχίσουμε να προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές;
4Είδαμε φωτογραφίες με μεγαλουπόλεις χωρίς νέφος, απολαύσαμε καθαρές θάλασσες, αναπνεύσαμε καθαρότερο οξυγόνο. Ο πλανήτης άρχισε να επουλώνει τις πληγές του. Νιώσαμε σαν να ήμασταν εμείς ένας επικίνδυνος ιός για το περιβάλλον μας. Καταλάβαμε ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να αναστρέψουμε την καταστροφή του πλανήτη. Λίγοι μήνες χρειάστηκαν χωρίς τις δραστηριότητες που μολύνουν το περιβάλλον και αμέσως η διαφορά έγινε εμφανέστατη. Θα συνειδητοποιήσουμε άραγε ότι η φύση δεν είναι μόνο για να μας προσφέρει όμορφο φόντο στις φωτογραφίες που ποστάρουμε στα κοινωνικά δίκτυα;
5Τις πρώτες ημέρες που μείναμε στο σπίτι δεν ξέραμε τι να κάνουμε με τον χρόνο μας. Μετά αρχίσαμε να μαγειρεύουμε. Σιγά σιγά εξελίξαμε τις μαγειρικές μας ικανότητες και απολαύσαμε τη δημιουργία ενός γεύματος για την οικογένειά μας. Μετά κοιτάξαμε τον κήπο μας ή το μπαλκόνι μας και αρχίσαμε να φυτεύουμε λουλούδια, βότανα και πρασινάδες. Μετά ανακαλύψαμε τα συρτάρια που ήταν ακατάστατα και τις αποθήκες που χρειάζονταν καθάρισμα και περάσαμε ώρες τακτοποιώντας και καθαρίζοντας τον χώρο μας. Μετά ψάξαμε την ντουλάπα μας και αποφασίσαμε να κάνουμε κάποιες εύκολες μετατροπές στα ρούχα μας και μικρές επιδιορθώσεις. Βάλαμε κουμπιά, κοντύναμε φούστες, επιδιορθώσαμε ραφές. Και καταλάβαμε ότι δεν χρειάζεται να πάμε σε κλαμπ, σε εστιατόρια και σε καφετέριες για να χαλαρώσουμε και να περάσουμε την ώρα μας. Το να μένουμε στο σπίτι δεν είναι «δεν κάνω τίποτα». Αντίθετα ο χώρος του σπιτιού μπορεί να προσφέρει απίστευτες πηγές χαλάρωσης. Θα καταλάβουμε άραγε ότι δεν υπάρχουν γεωγραφικές λύσεις για τη μείωση του στρες;
6Τις πρώτες ημέρες μιλούσαμε στο τηλέφωνο με τη γιαγιά που δεν έπρεπε να συναντήσουμε. Μετά θέλησε να μας δει και έμαθε το viber. Μετά ήρθε η σειρά του messenger και καταλήξαμε να μιλάμε με τη γιαγιά μας για ώρα στο zoom. Εντάξει αυτή δεν μιλούσε αλλά φώναζε στην αρχή, όμως σιγά σιγά προσαρμόστηκε. Μετά κάναμε τις συναλλαγές μας μέσω ίντερνετ, κάναμε μαθήματα σε πλατφόρμες, δώσαμε και εξετάσεις διαδικτυακά, δουλέψαμε από το σπίτι και καταλάβαμε ότι αν τηρούμε βασικούς κανόνες, το ίντερνετ δεν είναι ένας δαίμονας. Το ίντερνετ είναι απλά ένα εργαλείο και εξαρτάται από μας πώς θα το αξιοποιήσουμε. Δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Μήπως ήρθε η εποχή να σταματήσουμε να κατηγορούμε το ίντερνετ και να αρχίσουμε να αξιοποιούμε σοφά, σωστά και με ασφάλεια τις δυνατότητές του;
7Στις καθημερινές μας βόλτες για άσκηση παρατηρήσαμε τα δέντρα στον δρόμο, τα λουλούδια της γειτόνισσας, τα πουλιά που κελαηδούσαν. Καταλάβαμε ότι παίρνουμε πολλά πράγματα ως δεδομένα και δεν τους δίνουμε πια σημασία. Κυρίως όμως καταλάβαμε ότι παίρνουμε πολλούς ανθρώπους ως δεδομένους. Μιλάω για τους γιατρούς, τις νοσοκόμες, τους καθαριστές και όλους αυτούς που συνέχισαν να εργάζονται στην πρώτη γραμμή για να διασφαλίσουν τη δική μας υγεία. Θα συνεχίσουμε άραγε να τους είμαστε ευγνώμονες και μετά το τέλος της πανδημίας;
8Μείναμε στο σπίτι μας και ανησυχούσαμε για τους δικούς μας ανθρώπους που δεν μπορούσαμε να είμαστε κοντά τους. Φοβηθήκαμε για αυτούς, ίσως και περισσότερο από όσο φοβηθήκαμε για τον εαυτό μας. Μερικοί από μας ήμασταν μόνοι μας και άλλοι με την οικογένειά μας. Καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι να έχεις δικούς σου ανθρώπους που σε πονάνε και σε νοιάζονται. Τις δύσκολες στιγμές αυτοί είναι κοντά σου. Νιώσαμε την αξία της οικογένειας. Μπορεί να μην ταιριάζουμε απαραίτητα με τους στενούς μας συγγενείς, αλλά τελικά μας είναι πολύτιμοι και όσο και αν μας νευριάζουν μερικές φορές τρομάξαμε στην ιδέα ότι μπορεί να τους χάσουμε. Θα αποφασίσουμε άραγε να παραβλέπουμε κάποια ελαττώματα των ανθρώπων που αγαπάμε και να εστιάζουμε στην αγάπη που μας δένει;
9Βιώσαμε το συναίσθημα του να είσαι υπό απειλή και να είσαι αβοήθητος. Η ανησυχία μας επεκτάθηκε πέρα από το βιολογικό μας εαυτό στο κοινωνικό σύνολο, σε όλο τον πλανήτη. Και σκεφτήκαμε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ζουν τον πόλεμο, την ακραία φτώχεια και πείνα, τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, την έλλειψη της ελευθερίας τους. Καταλάβαμε ότι εφόσον είμαστε άνθρωποι οτιδήποτε συμβαίνει στους άλλους μπορεί να συμβεί και σε μας. Δεν είμαστε εμείς που ζούμε μια ασφαλή και άνετη ζωή καλύτεροι από τους άλλους. Απλά είμαστε πιο τυχεροί. Θα συνεχίσουμε άραγε να νιώθουμε κατανόηση για τις συνθήκες ζωής λιγότερο ευνοημένων συνανθρώπων μας;
10 Όσο η επιδημία εξελισσόταν καταλάβαμε ότι η ψυχική μας υγεία είναι ίσως το σημαντικότερο στοιχείο για να ζήσουμε μια όμορφη ζωή. Ωστόσο αυτή η ψυχική υγεία αποδείχτηκε πολύ εύθραυστη. Αρχικά διαταράχτηκε ο ύπνος μας και το στρες συσσωρεύτηκε. Αρχίσαμε να έχουμε διάφορα ψυχοσωματικά. Μας πονούσε ο λαιμός μας, νιώθαμε πόνους στις αρθρώσεις, παγώναμε από ανησυχία και βιώναμε ήπιες κρίσεις πανικού. Είδαμε ανθρώπους να συμπεριφέρονται παράλογα από τον φόβο τους. Ανθρώπους που μάζευαν και αποθήκευαν μεγάλες ποσότητες από χαρτί υγείας χωρίς λόγο. Ανθρώπους που δεν ήθελαν να αποδεχτούν την πραγματικότητα και ισχυρίζονταν ότι δεν υπάρχει πανδημία. Ανθρώπους που γίνονταν επιθετικοί και μη συνεργάσιμοι θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τη δική τους και των άλλων. Θα αποφασίσουμε στο μέλλον να φροντίζουμε την ψυχική μας υγεία τουλάχιστον όσο φροντίζουμε και τη σωματική; Διότι ο υπέρτατος στόχος μας δεν πρέπει να είναι τελικά το να μην πεθάνουμε αλλά το να ζήσουμε καλά.
Τελικά ήταν κακό αυτό που μας συνέβη; Μεσοπρόθεσμα ναι. Στερηθήκαμε, φοβηθήκαμε, ανησυχήσαμε και ίσως κάποιοι να κινδύνευσαν επίσης. Μακροπρόθεσμα όμως όλο αυτό θα μας κάνει καλό και σε ατομικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Οι πεποιθήσεις αλλάζουν όταν αλλάζουν οι εμπειρίες μας. Όχι, δεν είμαστε άτρωτοι. Όχι, δεν χρειάζεται να τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να είμαστε παραγωγικοί. Όχι, το ίντερνετ δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανάγκη μας για φυσική επαφή. Ναι, η οικογένειά μας είναι σημαντική. Ναι, πρέπει να δείχνουμε την αγάπη μας στους ανθρώπους. Ναι, πρέπει να φροντίσουμε το περιβάλλον. Ναι, πρέπει να φροντίζουμε τη σωματική και ψυχική μας υγεία.
''It looks lIke weddIng''
Beaut� promotion
Θεϊκή φιλοξενία
Το Mouzaki Palace Hotel & Spa, το στολίδι της Δυτικής Θεσσαλίας, είναι χτισμένο σε λόφο, στις παρυφές της πόλης του Μουζακίου. Περιτριγυρισμένο από ένα δάσος με βελανιδιές, καστανιές και πεύκα προσφέρει μια πανοραμική θέα της πόλης και του θεσσαλικού κάμπου, ενώ το φυσικό τοπίο του θα σας μαγέψει. Απέχει μόλις 20 λεπτά από την πόλη της Καρδίτσας και 15 από τα Τρίκαλα, κι αποτελεί το κέντρο στους πιο δημοφιλείς προορισμούς καθώς βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την ωραιότερη λίμνη της Ελλάδας τη Λίμνη Πλαστήρα (20 λεπτά), το πανέμορφο Περτούλι (20 λεπτά) και τα μαγευτικά Μετέωρα (35 λεπτά). Απολαύστε ξεχωριστή φιλοξενία και χαρείτε τις παραδόσεις του τόΘεϊκή φιλοξενιαπου μας και αποδράσετε με πλήθος εναλλακτικών δραστηριοτήτων.
Το Mouzaki Palace Hotel & SPa, το στολίδι της Δυτικής Θεσσαλίας, είναι χτισμένο σε λόφο, στις παρυφές της πόλης του Μουζακίου. Περιτριγυρισμένο από ένα δάσος με βελανιδιές, καστανιές και πεύκα προσφέρει μια πανοραμική θέα της πόλης και του θεσσαλικού κάμπου, ενώ το φυσικό τοπίο του θα σας μαγέψει. Απέχει μόλις 20 λεπτά από την πόλη της Καρδίτσας και 15 από τα Τρίκαλα, κι αποτελεί το κέντρο στους πιο δημοφιλείς προορισμούς καθώς βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την ωραιότερη λίμνη της Ελλάδας τη Λίμνη Πλαστήρα (20 λεπτά), το πανέμορφο ΠερMouzaki Palace Hotel & Spa: Μουζάκι, Καρδίτσα, τηλ.: 24450-43450-2, φαξ: 24450-43454, e-mail: reservations@mouzakipalace.com, https://m.facebook.com/MouzakiPalace/ τούλι (20 λεπτά) και τα μαγευτικά Μετέωρα (35 λεπτά). Απολαύστε ξεχωριστή φιλοξενία και χαρείτε τις παραδόσεις του τόπου μας και αποδράσετε με πλήθος εναλλακτικών δραστηριοτήτων.
