ἥξυχεσίς,
ζζ»
“ἊΣ
δβμαεαή πα
«»
22,
«Ἐμοὶ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ ΚυΘέου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾽ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἑσταύρωται κάγω τῷ πόσμῳ» (Γαλ. 6.14).
Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ
ολλὲς φορές, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, πολ“λὲς φορὲς σὲ προφοριχὰ χαὶ γραπτὰ χηρύγματά μας ὡμιλήσαμε καὶ ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν
προσευχή. Εἶνε τόσον ἀναγκαία, ὅσον εἶνε ἣ ἀναπνοή. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὃ ἅγιος Γρηγόριος ὃ Θεολόγος ἔγραφε: «Μνημονευτέον Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀνα-
πνευστέον« (Λόγοςχζ΄, ὃ), δηλαδὴ περισσότερες φορὲς νὰ προσευχώμεθα παρὰ νὰ ἀναπνέουμε.
Ὁ δὲ ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Ἀδιαλείπτως ᾿ προσεύχεσθεκ«(Α΄ Θεσ. ὅ, 17). Αὐτὸ δὲν σημαίνει,
ὅτι πρέπει νὰ σταματήσουμε τὴν ἐργασία. Διότι καὶ ἣ ἐργασία εἶνε καθῆκον, καὶ τὸ ἐργάζεσθαι
εἶνε προδξμάνὕες λαὸ σημαίνει, ἡ καρδιά μας νὰ εἶνε πάντοτε στραμμένη πρὸς τὸ Θεό, σὰν τὴ μαγνητικὴ βελόνα, πού, ὅπως καὶ νὰ κινηθῇ ἡ πυξί-
δα, στρέφεται πάντοτε πρὸς βορρᾶν.
Ἢ προσευχὴ εἶνε ἕνα εἶδος μυστικοῦ ἀσυρμάτου. Καὶ ὅπως στὸν ἀσύρ- ἡ
ματο ἣ φωνή μας μὲ μεγάλη ταχύτητα περνᾷ βουνά, πεδιάδες, θάλασσες
καὶ ὠχεανοὺς καὶ φθάνει μέχρι τὰ ἄκρα τῆς γῆς, ἔτσι καὶ ὅταν προσευχώμεθα ἣ φωνὴ τοῦ ἀνθρώπου, σὲ ὅποιο σημεῖο τῆς γῆς καὶ ἂν βρίσκεται,
περνᾷ τὰ ἄστρακαὶ τοὺς γαλαξίες καὶ φθάνει στὰ αὐτιὰ τοῦ Θεοῦ. Συνδέ-
εἰ τὸν ἄνθρωπο μὲτὸ Θεό. Καὶ ὁ Θεός, ποὺ ἀκούει τὴν προσευχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἀπαντᾷ. Μιὰ φωνὴ μυστικὴ ἀκούεται στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τοῦ
ἀνθρώπου, μιὰ φωνή, ποὺ παρηγορεῖ καὶ ἐμφυχώνει τὸν ἄνθρωπο. Εἶνε ἣ φωνὴ τοῦ οὐρανίου Πατέρα. Αὐτός, ποὺ προσεύχεται μὲ ἀληθινὴ πίστι, εἷἪ
ΒΊΟΣ Ξ'5ὶ ΑΘΉΝᾺ Β'ΜΑΡΤΙΟΣ201) Μ᾽ ᾿ρίθ. ΤΕΙ͂ΧΟΣὃόοὃὉὦ
νε σὰν νὰ ἀκούῃ τὸ Θεὸ νὰ τοῦ λέγῃ: «Παιδί μου, μὴ φοβᾶσαι: ἐδῶ
εἶμαι«. Ὅ,τι ζητήσῃ ὁ ἄνθρωπος,τὸ δίνει ὁ Θεός, ἀρχεῖ αὐτό, ποὺ ζητεῖ,
νὰ εἶνε σύμφωνο μὲ τὸ ἅγιο θέλημά του, ν᾿ ἀποβλέπῃ στὸ πνευματικὸ συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου. Μιὰ τέτοια προσευχή, ποὺ δείχνει ἄκρα
ἐμπιστοσύνη στὸ Θεὸ καὶ Πατέρα, κάνει θαύματα. «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ θεῷ ἐ-
στιν» (Λουκ. 18, 27). ᾿,
«6.
...
ἐξ "Ὲ
Ἢ προσευχὴ εἶνε ἀτομική, οἶκογενειακή, δημοσία. ᾿Ἀτομικὴ λέγεται, ὅταν ὁ χριστιανὸς προσεύχεται μόνος του. Οἰκογενειακή, ὅταν προσεύχεται μὲ ὅλα τὰ μέλη τῆς οἰκογενείας. Καὶ δημοσία, ὅταν ὅλοι
οἱ χριστιανοί, ἄνδρες, γυναῖκες καὶ
παιδιά, σὰν μιὰ μεγάλη οἰκογένεια, ποὺ ἔχει πατέρα τὸ Θεό, μαζεύωνται στὸ ναὸ καὶ μὲ μιὰ καρδιὰ δοξολογοῦν, εὐχαριστοῦν καὶ δέονται.
᾿Εδῶ θὰ ὁμιλήσουμε γιὰ τὴν οἷκογενειακὴ προσευχή. Θὰ ἀναφέ-
οουμε κάποιο περιστατιχό, τὸ ὃ-
ποῖο συνέβη ἔξω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα
καὶ εἶνε πολὺ διδακτικὸ γιὰ μᾶς
τοὺς Ἕλληνες, ποὺ δυστυχῶς δὲν ἔ-
χουμε συνηθίσει νὰ προσευχώμεθα οἰκογενειαχῶς. Πᾶνε τώρα ἀρχετὰ χρόνια, ὅταν
ἕνας ὅμιλος φοιτητῶν τῆς θεσσαλονίκης ἔκανεν ἐκδρομὴ στὴνΛλβετία, μὲ σκοπὸ νὰ ἰδοῦν τὶς Ἄλπεις, τὸ
πιὸ μεγάλο βουνὸ τῆς Εὐρώπης. Ἔφθασανοἱ ἐκδρομεῖς στὴν Ἑ λβετία.
Ἀλλ᾽ ἐνῷ περνοῦσαν ἀπὸ τὴν ὀρεινὴ περιοχὴ τῶν Ἄλπεων, τὸ αὐτοκίνη84 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
το ἔπαθε ζημιὰ καὶ σταμάτησε κοντὰ σὲ κάποιο χωριὸ τῶν Ἄλπεων. Ἐπειδὴ ἣ νύκτα ἦταν πολὺ φυχρή, οἱ ἐκδρομεῖς εἶχαν ἀνάγκη κάπου νὰ διανυχκτερεύσουν. Οἱ Ἑ λβετοί,
ὡς γνωστόν,εἶνε πολὺ φιλόξενοι. Ὁ
πρόεδρος τοῦ χωριοῦ προθυμοποι-
ἤθηχε νὰ τοὺς ἐξυπηρετήσῃ. Τοὺς κατένειμε σὲ διάφορα σπίτια, ὅπου τοὺς δέχθηκαν μὲ μεγάλη προθυμία.
Φοιτητής, ποὺ ἧταν στὸν ὅμιλο,
ἀφηγεῖται: Στὸ σπίτι, ποὺ μὲ πῆγαν, ἔμενε μιὰ μεγάλη οἰκογένεια. Πατέρας, μητέρα καὶ ἕξι παιδιά. Τὸ ἐπάγγελμα τοῦ πατέρα ἀγελαδοτρόφος. Τὸ σπίτι ἄστραφτε ἀπὸ καθαριότητα. Ἢ φιλοξενία ὑποδειγματική. Τί χαρὰ ἔκαναν ὅλοι τους, διότι εἶχαν ἀ-
νάμεσά τους ἕνα ξένο καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν Πλλάδα, τὴν ξακουσμένη χώρα! Προστέθηκχκα καὶ ἐγὼ σὰν ἕνα μέλος στὴν πολύτεκχκνη οἰκογένεια. Τὸ ἑπόμενο βράδυ, πρὶν ἣ οἰκογέ-
νεια ἀποσυρθῇ γιὰ ὕπνο, ὃ πατέρας κάλεσε ὅλα τὰ μέλη τῆς οἰκογενείας νὰ γονατίσουν καὶ νὰ κάνουν τὴν προσευχή τους, ὅπως πάντα. Γονάτισαν καὶ προσεύχονταν! θέαμα πολὺ συγκινητικό. Τὸ πρωΐ, ὅταν ξύπνησαν, ὃ πατέρας κάλεσε καὶ πάλιν ὅλους σὲ κοινὴ οἰκογενειακὴ
προσευχή. Καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴν
προσευχὴ ὃ πατέρας ἄνοιξε τὴν ἃγία Γραφή, διάβασε μὲ εὐλάβεια
τὴν περικοπή. Καὶ ἔπειτα ὅλοι πῇῆγαν στὴ δουλειά τους. Τὰ παιδιὰ στὸ σχολεῖο, ὁ πατέρας στὰ ζῶα,
καὶ ἡ μητέρα στὸ σπίτι. Τὸ θέαμα αὐτὸ τῆς ἐλβετιχκῆς οἰκογενείας, ποὺ προσευχόταν -συνέχισε ὃ φοι-
τητής- μὲ συγκίνησε βαθειά. Θυμήθηκα τότε τὸ σπῖτι μου, ὅπου δυστυχῶς καμμία φορὰ ὁ πατέρας δὲν
μᾶς κάλεσς σὲ κοινὴ προσευχή, οὔτε πρωὶ οὔτε βράδυ. Κουβέντες μάπαῖες, φωνές, κραυγές, φιλονεικίες καὶ βλαστήμιες ἀκόμη ἀκούονταν συνήθως στὸ σπέτι μας. Τὴν ὥρα, σκεοὺ εἶδα ὅλη τὴν ξένη οἰκογένεια νὰ προσεύχεται, ἔκανα μιὰ σύγπκρι-
σι μὲ τὴ δική μας οἰκογένεια καί,πιστέψτε με, ἁμάρτησα, κατέκρινα, ἐλεεινολόγησα, σιχάθηκα τὸ πατρικό μας σπίτι, ὅπου ποτὲ δὲν ἔγινεν οἷκογενειαχὴ προσευχή... τω,» Ἔκ
Αγατητοῖ μοὺ χριστιανοί! Ἄλλο-
τε καὶ στὴν Πατρίδα μὰς τὴν .Ὥλλά-
δα, ὅταν ἧταν σκλαβωμένη κάτω ἀ-
πὸ τοὺς Τούρκους, σ᾽ ὅλα τὰ σπίτια γινόταν κατανυκχτικὴ οἰκογενειακὴ
προσευχή. Κάθε σπίτι ἦταν μιὰ κατ᾽
οἶκον ἐκκλησία. Τώρα, στὴ σύγχρονὴ Ἑλλάδα, εἶνε σπάνιο νὰ συναντήσης σπίτι, ὅπου ὅλη μαζὶ ἣ οἶκογένεια νὰ προσεύχεται. Φήτημα ἂν μέσα στὶς χίλιες οἰκογένειες ὑπάρχῃ μιὰ οἰκογένεια, ποὺ νὰ κάνῃ οἰκογε-
νειαχὴ προσευχὴ πρωὶ καὶ βράδυ. Δυστυχῶς, λησμονήσαμε τὸ Θεό, καὶ ἀπ᾽ αὐτὸ προέρχονται ὅλα τὰ κακά,
ποὺ μαστίζουν τὰ ἄτομα,τὶς οἶκογένειες καὶ τὸ Ἔθνος. Τελειώνω τὴ σύντομη αὐτὴν ὁμι-
λία μὲ μιὰ θερμὴ παράκλησι πρὸςὅλοὺυς ἐκείνους, ποὺ τοὺς ἀξίωσεν ὁ
Θεὸς νὰ εἶνε οἰκογενειάρχες. Παρα-
καλῶ νὰ πάρουν μία Σύνοφι καὶ ν᾿ ἀρχίσουν νὰ προσεύχωνται οἰκογενειακῶς. Καὶ ἂν συνηθίσουν νὰ προσεύχωνται οἰχογενειαχῶς καὶ νὰ μελετοῦν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τότε ϑὰ ἰδοῦν ποιά εὐλογία θὰ ἐπισκεφθῇ τὸ σπίτι τους.
(ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Μητρ. πρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου «Ποικίλα», σελ. 109-115}
«ΠΟΙΚΙΛΑ» λέγεται καὶ ποικίλο πράγματι περιεχόμενο ἔγει τὸ ὀγκῶδες θιθλίο τοῦ ἐπισκόπου Φλωρίνηςπ. Αὐγουστίνου ποὺ κυκλοφορεῖ τώρα σὲ ξ΄ ἔκδοσι.
Παίρνοντας ἀφορμὲς ἀπὸ τὴ Γραφή, τοὺς ἁγίους πατέ-
|]
ρας καὶ τὰ συναξάρια, ἀπὸ τὴν ἱστορία καὶ τὴ σύγχρο-
νὴ ἐπικαιρότητα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴ φύσι, τὴν ἀγροτικὴ ζωὴ ἢ καὶ τὴ λαϊκὴ ἀκόμη σοφία, ἀναπτύσσει ἕνα
ο.πλῆϑος ἐνδιαφέροντα ϑέματα μὲ τρόπο ἁπλὸ καὶ
γλῶσσα κατανοητὴ σὲ ὅλους. ᾿Αποτελεῖται ἀπὸ 416 σελίδες.
τιμᾶται (9) εὐρώ. Διὰ παραγγελίας ἀπευϑύνεσϑεεἰς: ᾿Βιβλιοπωλεῖο « Ὁ Σταυρός», Ζ. Πηγῆς 44, 1Ἰ0681 ᾿Αϑήνα, τηλ. 210,3805539.
]
β
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 358
ΠΡΑΞΘΙ͂Σ ΤΌΝ ἈΠΟΣΤΟΛΟῸΝ Κείμενο μὰ μετάφρασι καὶ σχολιασμὸ τοῦ -θεοπνεύστου Θιθλίου ἀπεὸ -ττὸν
-θεολόγο Ν. Σιυυτηρόπουλο (σὰ συνέχειες)
Κείμενο, Κ΄ 8-12 8 Ἦσαν δὲ λαμπάδες ἱκαναὶ ἐν τῷ ὑπερῴῳ οὗ ἦμεν συνηγμένοι. 9 Καθήμενος δέ τις νεανίας ὀνόματι Εὔτυχος ἐπὶ τῆς θυρίδος, καταφερόμενος ὕπνῳ βαθεῖ διαλεγομένου τοῦ Παύλου ἐπὶ πλεῖον, κατενεχθεὶς ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ τριστέγου κάτω καὶ ἤρθη νεκρός.
|
10 Καταβὰς δὲ ὁ Π]αῦλος ἐπέπεσεν αὐτῷ καὶ συμπεριλαβὼν εἶπε: Μὴ θορυβεῖσθε' ἡ γὰρ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν αὐτῷ ἐστιν. 11 ᾿Αναβὰςδὲ καὶ κλάσας ἄρτον καὶ γευσάμενος, ἐφ᾽ ἱκανόν τε ὁμιλήσας ἄχρις αὐγῆς, οὕτως ἐξῆλθεν. 12 ᾿Ηγαγον δὲ τὸν παῖδα ζῶντα, καὶ παρεκλήθησαν οὐ μετρίως.
Μετάφρασι .ι8 Στὸ ἀνώγειο δὲ τοῦ σπιτιοῦ, ὅπου ἥμασταν συγκεντρωμένοι, ἦταν ἀρκετὲς λαμπάδες. 9 Κάποιος δὲ νεαρὸς ὀνομαζόμενος Εὔτυχος καθόταν
ἐπάνω στὸ παράθυρο. Καὶ δυθιζόμενος σὲ ὕπνο βαθύ, ἐπειδὴ ὁ Παῦλος πα᾿ ρέτεινε τὸ λόγο, καταθδλήθηκε ἀπὸ τὸν ὕπνο καὶ ἔπεσε ἀπὸ τὸν τρίτο ὄροφο κάτω, καὶ τὸν σήκωσαν νεκρό.
;
10 Τότε ὁ Παῦλος κατέθηκε, ἔπεσε ἐπάνω του, τὸν ἀγκάλιασε καὶεἶπε:
«Μὴν ἀνησυχεῖτε, διότι ἡ ψυχή του (ἐπανῆλθε καὶ) εἶναι μέσα του». 11 Ἔπειτα ἀνέθηκε καὶ ἔκανε τὴν κλάσι τοῦ ἄρτου (τέλεσε τὴ Θεία Εὐχαριστία) καὶ ἔφαγε. Καὶ ἀφοῦ μίλησς ἀκόμη ἀρκετά, μέχρι τὴν αὐγή, ἔτσι ἀναχώρησε. 12 Παρουσίασανδὲ τὸ παιδὶ ζωντανό, καὶ χάρηκαν πολύ.
Σχολιασμός Στίχ. 8 - 12: Ἢ σύναξι τῶν πιστῶν
στὴν Τρῳάδα ἔγινε στὸ ὑπερῷο, στὸν τρίτο ὄροφο, κατὰ τὸ ἕσπέρας. Δόγῳ δὲ τοῦ σκότους καὶ τῆς ἐπισημότητος τῆς συνάξεως, στὸ ὑπερῷο ἦταν πολλὲς λαμπάδες, πολλὰ φῶτα. 386 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
Πολλὰ τὰ πνευματικὰ φῶτα,τὰ ὅποῖα ἄναπτε ὁ Παῦλος μὲ τὸ παρα-
τεταμένο χήρυγμά του, πολλὰ καὶ τὰ ὑλικὰ φῶτα. Ὁ πλούσιος ὑλικὸς φω-᾿
τισμός, μποροῦμε νὰ ποῦμε, ἦταν σύμδολο τοῦ πλουσίου πνευματικοῦ φωτισμοῦ.
Κατηγόρησαν τοὺς πρώτους χριστιανούς, ὅτι κατὰ τὶς συνάξεις τους ἔκαναν σκοτεινὰ ἔργα, ϑνέστεια δεῖπνα καὶ οἰδιπόδειες μίξεις! ᾿Αλλὰ τὸ πλούσιο φῶς στὸ ὑπερῷο τῆς Τρῳάδος ἀποδεικνύει, ὅτι τὰ ἔργα τῶν
χριστιανῶν ἦταν σεμνά. Τὰ φαῦλα ἔργα γίνονται στὸ σκότος, ἐνῷ τὰ ἔργα τῶν χριστιανῶν γίνονται σὲ
πλῆρες φῶς.
Τὸ πλῆϑος τῶν καιομένων λαμπάδων δημιουργοῦσε στὴν ἀτμόσφαιρα κάποια πνιγηρότητα. Ἢ δὲ πνιγηρό-
της ἔφερε σ᾽ ἕνα νέο δαϑειὰν ὑπνηλία.Ὃ νέος ὠνομαζόταν Εὔτυχος. Καϑόταν στὸ παράϑυρο καὶ ἄκουε
τὸ κήρυγμα τοῦ Παύλου. Εἶχε καὶ αὐτὸς προϑυμία γιὰ τὸ κήρυγμα.
Αλλ᾽ ἐνῷ τὸ πνεῦμα ἦταν πρόϑυμο,
ἡ σὰρξ ἦταν ἀσϑενής. Καϑὼς ὁ
Παῦλος παρέτεινε τὸ λόγο, ὁ Εὔτυχος δυϑιζόταν σὲ δαϑὺ ὕπνο. Γιὰ
τοὺς ἄλλους τὸ κήρυγμα ἦταν ἀφυπνιστικό, γιὰ τὸν Εὔτυχο ἦταν ὕπνωτικό! Καὶ σὲ μιὰ στιγμὴ ὁ' Εὔτυχος ἔπαϑε δυστύχημα! ᾿Απὸ τὸν ὕ-
πνο γκρεμίσϑηκε, ἔπεσε ἀπὸ τὸν τρίτο ὄροφο καὶ τὸν σήκωσαν νεκρό.
Ὀρϑολογισταὶ καὶ ἀνόητοι ἄνϑρωποι ὑποστήριξαν, ὅτι ὁ νέος δὲν σχοτώϑηκε. ᾿Αλλ’ ἣ φράσι «ἤρϑη νεκρός» δεικνύει σαφῶς, ὅτι σκοτώϑῃη-
κε. Ἂν δὲν εἶχε σκοτωϑῆ, ἢ φράσι ϑὰ ἦταν; «Ἤρϑη ὡσεὶ νεκρός», «τὸν σήκωσαν σὰν νεκχρό». Οἱ ἄλλοι ϑορυδήϑηκαν ἀπὸ τὸ ϑανάσιμο δυστύχημα, ὁ Παῦλος δὲν ϑορυθδήϑηκε, διότι ἤξερε, ὅτι σὲ λίγο “ὁ νεκρὸς ὃ’ ἀνασταινόταν. Ὁ ἀπό-
στολος κατέδηχε καὶ τὸν ἀνέστησε,
ἀλλὰ κατὰ τρόπο παράδοξο. Ὁ Χριστὸς ἀνέσταινς ἁπλῶς μὲ ἕνα λόγο. ᾿Αλλ᾽ ὁ δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Παῦλος, ἀνέστησε μὲ τρόπο, ποὺ δεικνύει κάποια δυσκολία στὴν τέλεσι τοῦ ϑαύματος. Συμφώνως πρὸς τὶς ἀφηγήσεις στὸ Γ΄ Βασ.ιζ΄ 19 - 22 καὶ στὸ Δ' Βασ.δ΄’ 34 - 35, ὁἨλίας καὶ ὁ Ἐ-
λισαῖος ἀνέστησαν δυὸ παιδιά, ἀφοῦ ἔπεσαν πάνω σ᾽ αὐτὰ καὶ τὰ περιπτύχϑηκαν. “Ὅπως ἔκαναν οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι τοῦ Κυρίου, ἔτσι ἔκανε καὶ ὁ Παῦλος.Ἔπεσε πάνω στὸ νεκρό, τὸν περιπτύχϑηκξε καὶ ἔτσι τὸν ἀνέστησε. Τὸ καταπληκχτικώτατο δὲ τοῦτο ϑαῦμα, τὴν ἀνάστασι νεκροῦ, γνωστοποίησε στὸ ϑορυδημένο πλῆ-
ϑος μὲ ἐντελῶς ταπεινὸ τρόπο. Δὲν εἶπε «μὴ. ϑορυδεῖσϑε, διότι ἐγὼ τὸν ἀνέστησα», ἀλλ᾽ εἶπε, «Μὴ ϑορυδεῖ-
σϑε, διότι ἢ ψυχή του εἶνε ἐντός του». Μετὰ τὴν παράδοξῃη ἐνέργεια
τοῦ ἀποστόλου, ἀσφαλῶς δὲ καὶ
ϑερμὴ προσευχή, ἢ ψυχὴ τοῦ νέου ἐπέστρεψε καὶ ἦταν πάλι ἐντός του. Μετὰ τὸ ϑαῦμα ὁ ἀπόστολος ἀνέὄηκε στὸ ὑπερῷο πάλι, ἔκανε τὴν κλάσι τοῦ ἄρτου, ἔφαγε καὶ συνέχισε τὸ λόγο. Τὸ τρομερὸ ἀτύχημακαὶ τὸ καταπληκχτικὸ ϑαῦμα οὔτε τοῦ Παύλου οὔτε τῶν ἀκροατῶντου διέλυσαν τὴν προσοχή, ὥστε νὰ ἐγκαταλειφϑῇ τὸ κήρυγμα. Μετὰ τὴ διακοπὴ τὸ κήρυγμα συνεχίσϑηκε μέχρι τὴν αὐγή. Σπουδαῖο τὸ ϑαῦμα. ᾿Αλλὰ σπουδαιότερο τὸ κήρυγμα. Ἂλλωστε ὁ Εὔτυχος ἀξιώϑηκε ἀναστάσεως, διότι καὶ αὐτὸς εἶχε δείξει ΟΣΤΑΥΡΟΣ 37
προϑυμία γιὰ τὸ κήρυγμα, καί, παρὰ τὴν ὑπνηλία του, δὲν σηκώϑηκε νὰ φύγῃ ἀπὸ τὴ σύναξι. ᾿Επίσης, τὸ ϑαῦμα δεδαίωνε τὴν ἀλήϑεια τοῦ κηρύγματος, ὥστε οἱ πιστοὶ μετὰ τὸ ϑαῦμα νὰ παρακολουϑοῦν τὸ κήρυγμα μὲ μεγαλύτερη συγκίνησι. Ὅταν μάλιστα παρουσίασαν στὴ σύναξι τὸν νέο ζωντανό, ἣ συγκίνησι ἔγινε ἀκόμη μεγαλύτερη. Ἄξιο νὰ ϑαυμάσωμε τὸ ζῆλο γιὰ
τὸ κήρυγμα ἀφ᾽ ἑνὸς τοῦ Παύλου
καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου τῶν ἀκροατῶν τοῦ.
Ὃ Παῦλος εἶχε ζῆλο νὰ κηρύττῃ ἀ-
πὸ τὸ ἑσπέρας μέχρι τὸ πρωί. Καὶοἱ
ἀκροαταί του εἶχαν ζῆλο ν᾿ ἀκούουν
ὁλόκληρη τὴ νύκτα! Καὶ ὁ Εὔτυχος, παρὰ τὴν ὑπνηλία του, δὲν ξεχολλοῦσε καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴ σύναξι, ὅπου ἀκουόταν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Καὶ ὅταν συνέδη τὸ τρομερὸ δυστύ-
χημα, οἱ χριστιανοὶ δὲν χαταφέρϑη-
καν κατὰ τοῦ ἀποστόλου, διότι μὲ τὴν παράτασι τοῦ λόγου ἔγινε αἰτία
γὰ πέσῃ καὶ νὰ φονευΐδῃῇ ὁ νέος,
Πόσο διαφέρειν ἡ σημερινὴ ἐποχὴ
ἀπὸ τὴν ἀποστολική! Πέντε λεπτὰ ἂν παραταϑῇ σήμερα ὁ συνήϑης χρόνος τοῦ κηρύγματος, χρόνος σύν-
τομος, πολλοὶ δυσανασχρτοῦν. Καὶ μπορεῖ κανεὶς νὰ φαντασϑῇ, πόση κατακραυγὴ ϑὰ ἀκουόταν ἐναντίον τοῦ ἱεροκήρυκος στὴν ἐποχὴ μας, ἂν κάποτε παρέτεινε τὸ λόγο του πολὺ
καὶ κάποιος ἀκροατὴς κοιμόταν, ἔπεῳτε καὶ σκοτωνόταν;...
Ἂς ζηλέψωμξε, ἀδελφοί, τοὺς χριστιανοὺς τῆς Τρῳάδος, Ἂς ζηλέψω-
με καὶ τὸν Εὔτυχο. Εἶχε ἀδυναμία,
ἀλλ᾽ εἶχε καὶ προϑυμία,
ΤΟ ΕΥ̓ΑΓΓΕΛΙῸΟ ΤΟΥ͂ ΙΩΑΝΝΟΥῪ,Β’
ῴ
.ἊΝὦἈ
ἼἌΛλλοτε ὁ κι Σωτηρόπουλος ἀνέλυσε, σὲ τόμο
Τ0 ΟΥ̓ΑΤΓΘΠΙΘ. ἐπ6 νει
Α΄, τὰ 7 πρῶτα κεφάλαια τοῦ Εὐανγελίου τοῦ Ἰὼ"
ἄννου, τοῦ θεολογικωτέρου θιθλίου τῆς ᾿Αγίας Γραφῆς. Τώρα, σὲ τόμο Β΄, ἀναλύει τὸ ἑπόμενα 7 κεφάλαια τοῦ Εὐαγγελίου (η᾿ «16. Σ αὐτὸ τὸ Εὐσνγέλιοπεριέχονται πλῆϑος ὕψιστες διακηρύξεις τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴ θεότητά του. Καὶ γ᾽ αὐτὸ ἡ ἑρμηνξία αὐτοῦ τοῦ Εὐαγγελίου ἔχει ὕψιστο ἐνδιαφέρον καὶ παρέχε! μέγιστο θέλγητρο στοὺς πιστούς. Κατὰ τὴν ἑρμηνεία ὡρισμένα δύσκολα σημεῖα τοῦ ἱεροῦ
κειμένου ἑρμηνεύονται πρωτοτύπως. ᾿ΑἸΟΤΕΛΕΙ͂ΤΩΙ
ἀπὸ 407 σελίδες. Δϑ Τιμᾶται (17) γ. Διὰ παραγγελίας ἀπευθύνεσθε εἰς; Βιθλιοπωλεῖο «Ὁ Σταυρός», Ζωοῦδ. Πηγῆς 44, “
ὶς 38 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
106 81 ᾿Αθήνα, τῆλ. 210 3805599
.
ΓΙΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ τοῦ κΚ.
Τ᾿ Δεκέμθριο τοῦ παρελθόντος ἔτους δύο Ορθόδοξοι καὶ μαχητικοὶ Σύλλογοι, ὁ «Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης» καὶ ὁ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος», ἐξ ἀφορμῆς τιμητικῆς ἐκδηλώσεως ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰ]ὠάννου (Ζηζιούλα) καὶ θραθδεύσεως αὐτοῦ ἀπὸ τὴ λεγομένη ᾿Ακαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου, μὲ κάλεσαν νὰ ὁμιλήσω στὴν αἴθουσα τοῦ Δημαρχείου Βόλου. Καὶ πῆγα καὶ ὡμίλησα μὲ θέμα «ΘΕΟΛΟΓΊΚΗ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ» ἐνώπιον πυκνοῦ ἀκροατηρίου πιστῶν ἀνθρώπων, ἀγανακτισμένων κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν γιὰ τὶς προδοσίες τῆς Πίστεως. Ἡ ὁμιλία ἀναφέρθηκε. στὸν Οἰκουμενισμό, τὴ χειρότερη μέχρι σήμερα κίνησι κατὰ τῆς Πίστεως,
Νικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου Θεολογία», ἡ ὁποία τοὺς ἁγίους Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας κηρύττει φανατικούς, φονταμδνταλιστάς, ἐξωφλημένους, ξεπερασμένους, καὶ ἀναδεικνύει ὡς σπουδαίους Οἰκουμενιστὰς ἐγκολπιοφόρους! Φυσικὸ δὲ ἦταν νὰ ἐνοχληθῇ ἀπὸ τὴν ὁμιλία μου ὁ δεσπότης τοῦ Βόλου, διότι εἶνε πλήρως εὐθυγραμμισμένος μὲ τὸν ἀρχιοικουμενιστὴ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο. ᾿Εξεδήλω-
σε δὲ τὴν ἐνόχλησίτου ὁ κ. ᾿Ιγνάτιος λέγοντας σ᾽ ἕνα πρόσωπο: Αὐτὸν τὸν ἀφωρισμένο καλέσατε νὰ ὁμιλήσῃ; Καὶ σ᾽ ἄλλο πρόσωποεἰπε: Αὐτὸν τὸν ἀφωρισμένο πήγατεν᾿ ἀκούσετςε;
Δέσποτα τοῦ Βόλου! Σχολιάζοντας τὸν πικρόχολο λόγο σαςγιὰ τὴν ταπεινότητά μου πολλὰ δύνα-
μαι νὰ γράψω, τὰ ὁποῖα θὰ σᾶς ἐνοχλήσουν πολὺ περισσότερο, ᾿Αλλ᾽ κῶς, καὶ εὐχαρίστησε τοὺς Ορθο-.. ἀρκοῦμαι νὰ σᾶς παραπέμψω σὲ δόξους καὶ δυσαρέστησε τοὺς καδύο χωρία τοῦ θεοπνεύστοι! κειμέκοδόξουσ, οἱ ὁποῖοι, παρὰ τὶς ἐξω-
καὶ σὲ Οἰκουμενιστὰς ὀνομαστι-
φρενικὲς κακοδοξίες τους, παρου-
σιάζονται ὡς ᾿Ορθόδοξοι. Ἡ ὁμιλία ἰδιαιτέρως ἐνώχλησξε τὸν ΜητροπολίτηΔημητριάδος κ.
Ἰγνάτιο, ἱδρυτὴ τῇς περιθόητης ᾿Α-
καδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν, ἡ
ὁποία προωθεῖ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὴ λεγομένη «Μεταπατερικὴ
νου τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ᾿Αγίας Γρα-
φῆς. Πρῶτον, ὡς πρὸς τὸ πρόσωπό μου, ἐπειδὴ δὲν ἀφωρίσθηκα γιὰ
καμμία ἄτιμη πρᾶξι, ἀλλ’ ἀφωρίσθηκα, μάλιστα χωρὶς κλῆσι σὲ ἀπολο-
γία, ἐπειδὴ ἤλεγξα μεγαλόσχημο ρασοφόρο τοῦ ᾿Εξωτερικοῦ, αἰσχρὸ ὑθδριστὴ τοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖο
(συνέχεια στὴ σελ. 43) ΟΣΤΑΥΡΟΣ 898
ἫΝ
ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ; τοῦ κ. Νικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου
Τ᾽ πράγματα παγκοσμίως δὲν εἶνε καλά. Καὶ στὴν Εὐρώπη, τὴν καυχωμένη γιὰ πολιτισμό, τὰ πράγματα εἶνε ἄσχημα. Ἐπειδὴ ψυχὴ τοῦ πολιτισμοῦ δὲν εἶνε δυστυχῶς ὁ πολιτισμὸς τῆς ψυχῆς: ἐπειδὴ ὁ Χριστιανισμὸς ἔχει περιθωριοποιηθῆ καὶ
νοθευθῆ᾽ ἐπειδὴ ὁ ὑλισμὸςκαὶἡ ἰδιοτέλεια ἐπι-
ὡξε νὰ ὑποτάξῃ τὸν κόσμο πολεμικῶς, αὐτὴ ἐπιδιώκει νὰ ὑποτάξῃ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἄλλες χῶρὲς οἰκονομικῶς. Καὶ ἐν πολλοῖς τὴν Πατρίδα μας, λόγῳ προπάντων ἀναξίων πολιτικῶν, ὑπέταξε καὶ ἐξουθένωσε. ᾿Αλλὰ δὲν φοὁ θηττς στ θεῖται : λυκὸς Χίτλερ
μήπως
ρὲς καὶ. ἔχῃ κακὴ κατάληξι, ὅπως ὁ ἀρ-
κρατοῦν, γι᾿ αὐτὸ ὄχι μόνο μικρὰ κράτη,
σενικὸς Χίτλερ;
ὅπως τὸ ἑλληνικό, ἀλλὰ καὶ
Πολλοὶ στὸν τόπο
μας ἔχουν τὸ προαίσθημα, ὅτι θὰ ἐκραγῇ πόλεμος. Καὶ
μεγάλα κρά-
τη, ὅπως ἡ ἹἸσπανία, ἡ ᾿Ιτα-
λία καὶ ἡ Γαλλία, διέρχονται σοθαρὴν οἰκονομικὴ κρίσι. Προηγήθηκε ἡ πνευματικὴ κρίσι καὶ ἀκολουθεῖ ἡ οἰκονομική. Ἡ δὲ οἰκονομικὴ κρίσι ἐγκυμονεῖ κίνδυνο πολέμου. Ἡ καγκελάριος τῆς Γερμα-
νίας, τῆς ἰσχυρῆς οἰκονομικῶς
χώρας τῆς Εὐρώπης, ὁ θηλυκὸς
αὐτὸς Χίτλερ, ἐκμεταλλεύεται τὴν οἰκονομικὴ κρίσι τῶν ἄλλων
' ἵ ὶ -
χωρῶν, καί, ὐὼ ὁ Χίτλερ ἐπιδίτῶπανατ τασπαπα -αν.. πῦπνα ππρρ α τπιὰς- τω». τος “..ὕ παν.--ὕὦἝ«
40 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
"νι παρ σν
τ αππὸς- -
ἐξε-
γερθοῦν χῶ-
“..ὩὩ΄.-..-........
φῆμες διαδίδονται, ὅτι πνευμα-
τικοὶ πατέρες προθλέπουν καὶ προλέγουν ἐπικείμενο πόλεμο. Ὃ γράφων δὲν ἔχω προφητικὸ χάρισμα. ᾿Αλλὰ μελετῶ τὶς Γραφές, παρατηρῶ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, εἶμαι πεπεισμένος, ὅτι θρισκόμεθα στοὺς ἐσχάτους
χαλεποὺς καιρούς, σκέπτομαι τὴ μεγάλη καὶ προφητευμένη ἀποστασία τῶν ἡμερῶν μΗρὶςἀπὸ “π-πλα ααπτταυταξφνυα. τ ατες ἀπὰς. κα
πὶπαῖς τατ-.-
τια----
π΄ ΦΕππέινν ω».- πὰ νὰν χ - καε.-
.ν...ἕ “τύ π'σ ναι
Παϊσίου. Σκέπτομαι δὲ καὶ τὴν
προφητεία τοῦ ᾿Αγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, «Θὰ σᾶς δώσουν
χρῆμα πολύ, θὰ ζητήσουν νὰ τὸ πάρουν πίσω, ἀλλὰ δὲν θὰ προλάθουν». Τί σημαίνει τὸ «δὲν θὰ προλάθουν»; Ἴσως ἡ προφητεία ἀναφέρεται στὸ σημερινὸ οἰκονομικὸ πρόδθλημα τῆς Ἑλλάδος, τὴν ἔκρηξι πολέμου, ἀνακατατάξεις στὸν κόσμο καὶ διαγραφὴ
τοῦ χρέους μας πρὸς τοὺς ξένους δανειστὰς καὶ τοκογλύφους.
Ἐν ὄψει πολέμου ἂς λάθωμε τὰ μέτρα μας. Μερικοί, καὶ ἕνας θουλευτὴς μεταξὺ αὐτῶν, συνιστοῦν νὰ προμηθευθοῦμε τρόφιμα γιὰ μερικὲς ἑθδδομάδες ἢ μερικοὺς μῆνες. ᾿Αλλὰ προέ-
χουν ἄλλα μέτρα, πνευματικά. ὋὉ πόλεμος εἶνε ἡ φοθερώτερη μάστιγα σ᾽ αὐτὸ τὸν κόσμο, μὲ τὴν ὁποία μαστιγώνονται λαοὶ καὶ ἔθνη, ποὺ ἀσεθοῦν στὸ Θεό.
Καὶ γιὰ ν᾿ ἀποφύγωμε τὴ μάστιγα ἢ νὰ μαστιγωθοῦμε 'λιγώτερΟ, πρέπει νὰ μετανοήσωμε, διότι τὸν καιρὸ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς εὐμαρείας ἁμαρτήσαμε, ἀνομήσαμε, ἀδικήσαμε, δολοφονήσαμε μὲ τὶς ἐκτρώσεις ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀθῷα παιδιὰ
ἐτησίως, ἀσεθήσαμε, θλασφημήσαμε, κάναμε ὅλα τὰ θελήματά μας, ὠργιάσαμε, προκαλέσαμξ τὸ Θεὸ στὸ ἔπακρο. Ὁ Κύριος ὥρισε μετάνοια καὶ μυστήριο
ταπεινώσεως τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ ἐξομολογήσεως τῶν ἁμαρτι-
ὧν μας ἐνώπιον πνευματικοῦ
πατρός. ᾿Οφείλουμς λοιπὸν νὰ σπεύσωμξεμὲ ταπείνωσι καὶ νὰ ἐξομολογηθοῦμε μὲ συναίσθησι τὶς ἁμαρτίες μας. ᾽᾿Οφείλουμε ἐπίσης νὰ κάμψωμε γόνυ καρδίας ἢ καὶ σώματος καὶ νὰ προσευχηθοῦμε ἐκτενῶς, θερμῶς.
Πολλοὶ στὴ διαθδολοεποχή, ποὺ
διανύουμε, καὶ οἱ πρόδρομοι
τοῦ ᾿Αντιχρίστου ὀνομάζουν
«Νέα ᾿Εποχή», ἔπαυσαν νὰ
προσεύχωνται. Καὶ ἂν θέλουν νὰ τοὺς ἐλεήσῃ ὁ Θεός, πρέπει νὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἁγία συνήθεια τῆς προσευχῆς, τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸ Δημιουργό
τους καὶ Σωτῆρα. Στὴν προσευχὴ τὸν κρισιμώτατο αὐτὸ καιρὸ προπάντων νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεὸ νὰ κάνῃ ἐπέμθασι καὶ νὰ σώσῃ τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τοὺς ἐξωτερικοὺς «Φίλους» καὶ «ὁταίρους» καὶ ἀπὸ τοὺς ἐσωτερικοὺς «σωτῆρες». Ὡς πρὸς τοὺς «ἑταίρους» μας ὑπενθυμίζουμε τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Ἰούδα: «Ἑταϊρε, ἐφ᾽ ᾧ πάρει;» (Ματθ. κστ΄
τς
τὸ Θεό, καὶ φοθοῦμαι, ὅτι θδρισκόμεθα ὄχι ἁπλῶς ἐγγύς, ἀλλ᾽ ἐγγύτατα πολέμου. Σχετικῶς ἄκουσα μὲ τὰ αὐτιά μου προφητικὸ λόγο ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἀειμνήστου ἁγιορείτου Γέροντος
τἊ
σαι
τὰ
ὐσω..
ττιπας..
---
ἀπ τὶ ἀπ’
-. τ «--«Φὕ..-.ὕ.
ἀκ. ἀπ ων... «πὰ .-.0.- «---
50). Καὶ ὡς πρὸς τοὺς «σωτῆ-
ρες» μας ὑπενθυμίζουμε τὸ λό-
γο τοῦ Ψαλμῳδοῦ: «Μὴ πεποίΟΣΤΑΥΡΟΣ 41
7 θατε ἐπ᾽ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3). Οἱ ἄρχοντές μας, ὑπὸ παθῶν ἀρχόμενοι, ἰδίως τῆς ἰδιοτελείας, τῆς πλουτομανίας, τῆς μεγαλομανίας, τῆς δοξομανίας καὶ τῆς ἀδικίας, δὲν σῴζουν, ἀλλὰ καταστρέ-
σχατολογικὰ κεφάλαια ΠΝ Εὐαγγελίων Ματθ. κδ΄, Μάρκ. ιγ΄, Λουκ. κα΄ καὶ τὴν ᾿Αποκάλυψι τοῦ Ἰωάννου, γιὰ νὰ ξέρωμς καὶ νὰ συνειδητοποιοῦμε ποῦ βρι-
σκόμεθα καὶ πρὸς τὰ ποῦ θαδί-
ζουμξε. ᾿Εὰν μετανοήσωμε, ἔστω μέ-
φουν τὴν Ἑλλάδα, καὶ τὴν κατα-
ρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, καὶ ζήσωμξ «σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεθῶς» (Τίτ. θ΄ 12), «σωφρόνως» ὡς πρὸς τοὺς ἑαυτούς μας, «δικαίως» ὡς πρὸς τοὺς συνανθρώπους καὶ «εὐσεθῶς» ὡς πρὸς τὸ Θεό, τότε ὁ Θεὸς ἀπὸ πόλεμο δύναται ὄχι μόνο νὰ
(Ἡσ. κστ΄ 15). Ὅσοι πιστεύουμξ στὸ Θεὸ καὶ
τὴν εὐεργετήσῃ. Τόσες φορὲς δοκιμάσθηκς ἡ Πατρίς μας ἀπὸ
στροφὴ ὀνομάζουν σωτηρία! Οἱ πιστοὶ στὶς προσευχές τους γιὰ τέτοιους ἄρχοντες ἂς εὔχωνται μετάνοια, ἤ, ἂν δὲν μετανοοῦν, ἂς ζητοῦν ἀπὸ τὸ Θεὸ ὅ,τι ζητοῦσε ὁ Ἡσαΐας: «Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς»
στὸ λόγο του, ἰδιαιτέρως αὐτὸ τὸν καιρὸ εἶνε ἀνάγκη νὰ διαθάζωμε καὶ νὰ μελετοῦμε τὰ ἐ-
ἃς.
σώσῃ τὴν ᾿Ελλάδα, ἀλλὰ καὶ νὰ
πολέμους. Ἂς δοκιμασθοῦν τώ-
ρα ἄλλοι... Ἡ δὲ Πατρίς μας ἂς γνωρίσῃ καλλίτερες ἡμέρες. .}
ἊἮΦ ΕΞΟΝΙΚΑΙ
ἘΠΈΤΕΙΟΙ
Λαός, ποὺ ξεχνᾷ τὴν ἱστορία του, εἶνε καταδικασμένος
νὰ σθήσῃ. Γιὰ νὰ μὴν ξεχνᾶμε λοιπὸν καὶ ἐμεῖς τὴν ἱστορία μὰς -ἰδίως ἡ νέα γενιά- πρέπει νὰ γυρίζουμε συχνὰ πίσω
καὶ νὰ μελετοῦμξε τὰ μεγάλα γεγονότα, τοὺς σταθμοὺς τῆς ᾿ φυλῆςκαὶ τοῦ γένους μας. Ἕνα διθλίο κατάλληλο γιὰ μιὰ
τέτοια ἐθνικοθρησκευτικὴ ἀναζωπύρωσιεἶνε καὶ τὸ «Ἐθνικαὶ ἐπέτειοι» τοῦ μακαριστοῦ ἐπισκόπου Φλωρίνης Αὐγου-
στίνου, ποὺ κυκλοφορεῖὶτώρα σὲ Β΄ἔκδοσι.Ἔχει 320 σελίἜΦΥ ὅες, καὶ περιέχει ἔγχρωμο ἁγιολογικὸ χάρτη τῆς Ἑλλάδος. ΤΙΜμᾶΤΑΙ τεπδυς (1 0) Ἐ, Διὰ παραγγελίας ἀπευθύνεσθεεἰς: 98 «Ὁ Σταυρός», Ζωοῦ. Πηγῆς 44, 10681 ᾿Αθῆναι, τηλ. 210,3805539.
2
42 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ (συνέχεια ἀπὸ τὴ σελ. 39)
σεῖς δὲν εἴχατε τὸ θάρρος νὰ ἐλέγ-
ξρτε, σᾶς παραπέμπω στὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ στὸ Λουκ.στ΄ 22: «Μακάριοἱ ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκθάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνέκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου». «Εὐτυχεῖςεἶσθε, ὅταν σᾶς μισήσουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν σᾶς ἀφορίσουν καὶ σᾶς χλευάσουν καὶ σᾶς δυσφημήσουν ἐξ αἰτίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου». Δεύτερον, ὡς πρὸςτὸδικό σας πρόσωπο σᾶς παραπέμπω “στὸ λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου στὸ Γαλ. α΄ 8-9: «Αλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω! Ὡς προειρήκαμεν,καὶ ἄρτι πάλιν λέγω᾽ Εἴτις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾽ ὃ παρελάθεῖε, ἀνάθεμα ἔστω!». «Ἀλλὰ
καὶ ἂν ἐμεῖς ἢ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐ-
ρανὸ σᾶς κηρύττῃ εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπ᾿ αὐτὸ ποὺ σᾶς κηρύξα-
με, νὰ εἶναι ἀναθεματισμέ-
νος! Ὅπως προξίπαμε, καὶ τώρα πάλι λέγω: Ὅποιος σᾶς κηρύττει εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπ᾽ αὐτὸ ποὺ παραλάθατε,νὰ εἰναι ἀναθε ματισμένος!»
Πιστεύετε, κ. ᾿Ιγνάτιε, στὸ Χριστὸ καὶ στὸ Εὐαγγέλιό του, ὅπως πίστευς ὁ ἅγιος ᾿Ιγνάτιος ὁ Θεοφόρος, ὁ ὁποῖος ἔφερε τὸ Χριστὸ στὴν καρδιά του καὶ ὄχι στὸ ἐγκόλπιο, καὶ ἦταν σφοδρὸς πολέμιος τῶν αἱρετικῶν; Ἂν πιστεύετε, ἐπὶ τῇ δάσει τῶν χωρίων, στὰ ὁποῖα σᾶς παραπέμψαμε, περιμένουμε νὰ μᾶς
πῆτε, ἢ μᾶλλον νὰ πῆτε στὸν ἑαυτό
σας, ποιός εἶνε ἀφωρισμένος καὶ ποιός εἶνς ἀναθεματισμέ-
νοσ... Μετανοήσξτξε, Σεδασμιώτατε! ᾿Ενθυμηθῆτε τὸν παλαιὸ καλὸν ὃαυτό σας. ᾿Αποθάλετετὶς κακὲς ἀντιλήψεις καὶ βάλετε «νοῦν Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 6΄ 16), γιὰ νὰ εἶσθε ἀρεστὸς στὸ Θεὸ καὶ σεθαστὸς στὸ
λαὸ τοῦ Θεοῦ.
ΒΙΒΛΙ 4 ΤΩ͂Ν ΕἘΚΔΟΣΕΈΩΝ «Ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ» 9 Πνευματικὸ Συμπόσιο, «Ο ΟΥ̓ΡΑΝΙΟΣ ΑΡΤΟΣ», σελ. 2517 .......ἀμρννννννκννεννννον κεννον ενκεκνννενεσνον δ εὐρώ
9 Χρήστου Λιθανοῦ, «ἢ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΥΛΛΟΒΡΟΕΙ», σελ. 368 .....ὦὐνιννννκονμνννννννμνννννννονοκενννννον22.» » ὃ ᾿Ιωάννου Δ. ἱορδορούμπα, «Τὸ “ΠΙΣΤΕΥΩ" ΤΟΥ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ», σελ. 285........Ψ.ὁὡςςςς ΡΣ ᾧ Θεοδώρου Γ, Ζιώγα, «ΧΙΛΙΑΣΤΑΙ - ΠΕΝΤΉΚΟΣΤΙΑΝΟΙ», σελ. 221 .......ἡϑϑϑυνννννννννμαννννκεννεννον 4
»
Ὁ Κωνσταντίνου Ν, Νικολάου, «ΣΥΝΒΟΛΗ ΕἸΣ ΤΗΝ ΜΈΛΕΤΗΝ ΤΟΥ ΣΚΟΛΟΠΟΣΤΟΥ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ͂»,σελ. 2238 » Θ Γούλας Παπαγιαννοπούλου-Σμυρνιώτη, «ΑΣ ΜᾺ ΑΣΜΑΤΩΝ»(Συγκριτικὴ μελέτη), σελ. 285..10Ὸ » 9 Ν. Ντραμουντιανοῦ, «ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ» (Διηγήματα), σελ. 236 ..........ἐνννννννννννννενενενκοννεκκννεκεν δ. » φΦΝ. Ντραμουντιανοῦ, «ΦΑΣΕΙΣ ΒΟΥ» (Διηγήματα), σελ. 157............ὁ(νρμρ ιν νννννοκερενενεννονκνννεεν Ἄν Φ᾽Άρχιμ. Χριστοφόρου Καλύθα, «ΛΕΞΙΚΟΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΩ͂Ν», σελ. 335 ........ἀ,ἀρρρννανκοννονεκενκανιθ᾽ Ἐν Φ᾽᾿ΑΆρχιμ, Χριστοφόρου Καλύθα, «ΘᾺ ὨὩΦΕΛΗΘΗΣ», σελ. 95 ........0....ὁὑρννννννεμεννκονκεκεονονανονοννννσνν 4 » Ὁ ᾿Ἄρχιμ. Νήφωνος ᾿Αστυφίδου,«ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕἘΞΌΜΟΛΟΓΗΣΙΣ»,σελ. 64.........ἀμνκννέννενον 9. »
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 43
ἘΠΙΚΗΓΡΕΣ
Κ ᾿"
Ἡ ὡραιότερη γλῶσσα οία εἶνε ἡ ὡραιότερη γλῶσσα; Εἶνε ἡ γλῶσσα τῆς ᾿Αγίας Γραφῆς, καὶ ἰδίως τῆς Καινῆς Διαθήκης, τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ οἱ ὀνομασίες «᾿Αγία Γραφὴ» καὶ «Καινὴ Διαθήκη» μὲ τὶς λέξεις «᾿Αγία» καὶ
«Καινὴ» δείχνουν ὡραιότητα. [καὶ τὸ ὄνομα «Εὐαγγέλιο» μὲ τὸ πρῶτο συνθετικό του, τὸ «εὖ», δείχνει ἐπ-
ίσης ὡραιότητα. Γιατί δὲ ἡ γλῶσσα
τῆς ᾿Αγίας Γραφῆοσ, καὶ ἰδίως τῆς Καινῆς Διαθήκης, τοῦ Εὐαγγελίου,
εἶνε ἡ ὡραιότερη γλῶσσα;Διότι κα-
τὰ τὴν οὐσία δὲν εἶνε ἡ γλῶσσα τῶν ἀνθρώπων οὔτε ἡ γλῶσσα τῶν ἀγγέλων, ἀλλ᾽ ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ. Διότι μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τῆς ᾿Αγίας Γραφῆς ὁμιλεῖ ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Τὰ δὲ λόγια τοῦ Θεοῦ εἶνε ὡραῖα ὅσο τὰ ὡραῖα τῆς φύσεως, ἢ μᾶλλον ὦραιότερα. Διότι τὰ ὡραῖα τῆς φύσεὡς εἶνε μειωμένα στὴν ὡραιότητά τούς, ἐπειδὴ ἡ φύσι μετὰ τὴν ἁμαρτία ὑπετάχθηκε στὴ φθορά, ἐνῷ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ εἶνε ἄφθαρτα καὶ ἄφθαστα. Τίποτε στὰ λόγια τοῦ Θεοὔ δὲν εἶνε ἐσφαλμένο, τίποτε δὲν εἶνε ἐπιζήμιο γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τίποτε δὲν εἶνε ἄσχημο, ὅλα εἶνε ἀληθῆ, ὅλα εὐεργετικά, ὅλα ὡραῖα. «Ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις 44 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
34
ἔπαινος» (Φιλιπ. δ΄ 8), αὐτὰ περιέχονται στὴν ᾿Αγία Γραφή.
Δὲν ὁμιλοῦν
τὴν ὡραιότερη γλῶσσα
ν τούτοις οἱ πολιτικοί, οἱ δημο-
ἘΞ σιογράφοι, οἱ διανοούμενοι, οἱ κουλτουριάρηδες δὲν ὁμιλοῦν τὴ γλῶσσα τῆς ᾿Αγίας Γραφῆς, δὲν χρησιμοποιοῦν ἁγιογραφικὰ λόγια,
δὲν ἀναφέρουν κἄν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾽ ἀναφέρουν ὀνόματα καὶ λόγια κοσμικῶν συγγραφέων, φιλοσόφων καὶ λογοτεχνῶν, ἰδίως τῶν νεωτέρων ᾿Ελλήνων λογοτεχνῶν Παλαμᾶ, Καθάφη, Καζαντζάκη, Σεφέρη καὶ ᾿Ελύτη. Γιατί οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ ἄλλοι τύποι, στοὺς ὁποίους ἀναφερόμεθα, δὲν ὁμιλοῦν τὴ γλῶσσα τῆς ᾿Αγίας Γραφῆς, τοῦ σοφωτέρου καὶ ὡραιοτέρου ὅλων τῶν διθλίων; Γιατί δὲν χρησιμοποιοῦν τὰ λόγια καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ; Γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο, ὅτι δὲν εἶνε πνευματικοὶ ἄνθρωποι, δὲν πιστεύουν στὸ πνεῦμα, στὸ Θεὸ καὶ
στὴν ἠθική, τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς διδάσκει, ἠθικὴ ἐγκρατείας ἀπὸ τὰ πάθη καὶ θυσιῶν. Οὐσιαστικῶς εἶνε ἀπνευμάτιστοι, ἄθεοι καὶ ἀμοραλι-
σταί. ᾿Απὸ, τέτοιους δὲ ἀνθρώπους,
Καθαφικοὺςκαὶ Καζαντζακικούς, ἀμοραλιστὰςκαὶ ἀντιχρίστους, τί καλὸ μπορεῖ κανεὶς νὰ περιμένῃ; ᾿Ιδί-
ὡς τί καλὸ μπορεῖ νὰ περιμένῃ ἀπὸ τέτοιους πολιτικούς; Ὅσοι πιστοὶ ἂς ὁμιλοῦμε τὴν ὡραιότερη γλῶσσα, τὴ γλῶσσα τῆς Γραφῆς, τὴ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ. Τοῦ-
το εἶνε ὁμολογία πίστεως καὶ ὅρος σωτηρίας.
Τρεῖς ἢ δύο λέξειό ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο ἱ πολιτικοί, οἱ δημοσιογράφοι, ΘᾺ διανοούμενοι, οἱ κουλτουριάρηδες, ἀλλὰ καὶ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι ὁμιλώντας ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε. ἄλλοτε, ἀλλὰ καὶ τώρα, ὁπότε ἡ Πατρίς μας διέρχεται δεινὴ οἰκονομι-
κὴ κρίσι, δὲν ἀναφέρουν τρεῖς λέἕξεις, τὶς λέξεις Θεός, ἁμαρτία, μετάνοια. Ὃ Θεός, ὁ ὁποῖος τοὺς δημιούργησε καὶ κυθερνᾷ τὸ Σύμπαν᾽ ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία δὲν ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπωνοὔτε μία ἡμέρα καὶ εἶνε φοθδερὴ προσθολὴ τοῦ Θεοῦ καὶαἰτία ὅλων τῶν κακῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ οἰκονομικὴ κρίσι καὶ ἡ μετάνοια, ἀπαραίτητος ὅρος ἀφέσεως τῆς ἁμαρτίας καὶ σωτηρίας, ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὸ λεξιλόγιό τους. ᾿Αλλὰ καὶ θρησκδευτικοὶ ταγοὶ καὶ ὁδηγοί, ὄχι ὅλοι εὐτυχῶς, σὲ μηνύματά τοὺς ἀπὸ τὰ μέσα τῆς δημοσιότητος ἐπιμελῶς
ἀποφεύγουν ν᾽ ἀναφέρουν τὶς δύο ἀπὸ τὶς τρεῖς λέξεις, τὴν ἁμαρτία καὶ τὴ μετάνοια. Γιατί οἱ πολιτικοί, οἱ δημοσιογράφοι, οἱ διανοούμενοι, οἱ κουλτου-
ριάρηδες, ἀλλὰ καὶ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, δὲν ἀναφέρουν τὶς τρεῖς λέξεις, Θεός, ἁμαρτία, μετάνοια; Διότι εἶνε κοσμικοί, δὲν εἶνε χριστιανοΐί, καίτοι θαπτίσθηκαν χριστια-
νοί. Βαπτίσθηκαν, ἀλλὰ κατὰ ἕνα τρόπο ξεθαπτίσθηκαν. Κέντρο τῆς ζωῆς γι᾿ αὐτοὺς δὲν εἶνε ὁ Θεός,
ἀλλ᾽ ὁ ἑαυτός τους. Ἧ ἁμαρτία γι’
αὐτοὺς δὲν εἶνε ἁμαρτία, ἀλλὰ
σκοπὸς καὶ τρόπος τῆς ζωῆς. Συνε-
πῶς καὶ ἡ μετάνοια γι᾿ αὐτοὺς δὲν ἔχει νόημα. Γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔχουν πνευματικὸ πατέρα καὶ δὲν ἐξομολογοῦνται.
᾿Αλλὰ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ ταγοὶ καὶ ὁδηγοὶ γιατί ἀποφεύγουν τὶς δύο λέξεις, ἁμαρτία καὶ μετάνοια; Διότι λαμθδάνουν ὑπ᾽ ὄψιν τοὺς κοσμικοὺς καὶ δὲν θέλουν νὰ χαρακτηρισθοῦν ἀπ᾽ αὐτοὺς ὡς θρησκόληπτοι. Ὑπολογίζουν τὴν κΚρίσι τοῦ
κόσμου περισσότερο ἀπὸ τὴν κρίσι
τοῦ Θεοῦ. Φοθοῦνται καὶ τρέμουν
τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου. ᾿Αλλ᾽ ἔτσι δείχνουν, ὅτι κατ᾽ οὐσίαν εἶνε καὶ
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ Κάθε Κυριακὴ ὥρα 6:80 μ.μ. γίνονται τὰ θραδυνὰ κηρύγματα στὴν αἴθουσα τῆς ᾿Αδελφότητος (ὁδὸς Ζωοδόχου Πηγῆς44). Ὅσοι ἀγαπᾶτε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ μπορεῖτε νὰ προσέρχεσθεστὶς ὁμιλίες.
Νὰ εἰδοποιῆτε δὲ νὰ προσέρχωνταικαὶ ἄλλοι.
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 45
αὐτοὶ κοσμικοί, ναί, κοσμικοί, ὄχι συνειδητοὶ χριστιανοί. Γιὰ τοὺς συνειδητοὺς χριστιανοὺς οἱ κοσμικὲς ἀντιλήψεις καὶ ἡ κρίσι τοῦ κόσμου ἀξίζουν ὅσο ἕνα κουρέλι. Οἱ μάρτυρες δὲν ὑπολόγισαν φρικτὰ βασανιστήρια καὶ θάνατο ἀπὸ τὸν κόσμο. Καὶ ἐμεῖς θὰ ὑπολογίζωμε εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου;
Πρωθυπουργὸς μασόνος; Η Μασονία εἶνε Θρησκεία. Μασόνοι στὴν ᾿ΟρθόδοξῃηΧριστιανικὴ Ἑλλάδα δηλώνουν στὰ θιθλία τους, ὅτι ὡς Θεὸ πιστεύουν καὶ λατρεύουν τὸν Εωσφόρο! Τοῦτο ἀναφέρθηκε καὶ ἀπὸ τὴν τηλεόρασι. Μαχητικὸς δημοσιογράφος, ὁ κ.
Στέφανος Χίος, ἀπὸ μαχητικὸ τηλεοπτικὸ κανάλι τῶν ᾿Αθηνῶν, τὸ Κόντρα, κατήγγειλεν ὡς μασόνο τὸν σημερινὸ πρωθυπουρῤγὸ τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸν παρουσίασε μὲ μασονικὴ στολὴ σὲ στοά. Δυσκολευόμεθα νὰ τὸ πιστεύσωμξ. Ὅλα τὰ Μ.ΜΕ.
ἔπρεπε ν᾿ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν καταγγελία. ᾿Αλλὰ δὲν ἀσχολήθηκαν μ᾽ αὐτὸ τὸ θέμα. Τί δείχνει τοῦτο;
ΞΟΝΙΚΑ ππι Ἶ Ἵ ᾿ ᾿ Τ Ἢἢ τ
Δείχνει δυστυχῶς, ὅτι τὸ χριστιανι-
κὸ αἰσθητήριο ἔχει ἀμθδλυνθῆ ἀπο-
γοητευτικὰ στὸ δημοσιογραφικὸ
κόσμο, καὶ ὄχι μόνο. Ταλαίπωρη Πατρίς! Ὅταν σὲ κυθερνοῦν μασόνοι, ἀρνηταὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ λάτρες τοῦ Σατανᾶ, τί καλὸ περιμένεις νὰ ἰδῇς; Εἶνε δυνατὸ νὰ εὐλογήσῃ ὁ Θεὸς κυδερνῆτες μασόνους καὶ ἄλλους ἀσεθεῖς καὶ ἀπίστους; Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς ὲἘ.λλάδος ὀφείλει ν᾿ ἀπευθύνῃ στὸ σημερινὸ πρωθυπουργὸ τὸ ἐρώτημα, τὸ ὁποῖο θὰ ἀπηύθυνε σ᾽ αὐτὸν ὁ ἀδίμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης
Αὐγουστῖνος: Κύριε πρωθυπουργέ, εἶσθε μασόνος; ᾿Αναλόγως δὲ τῆς ἀπαντήσεως ὀφείλει ἡ Διοικοῦσα ᾿Εκκλησία νὰ συμπεριφερθῇ ἀπένᾶαντι τοῦ πρωθυπουργοῦ. Θὰ τὸ
πράξῃ:... Ποῦ δημοκρατία; ἱ πολιτικοί μας κατὰ κόρον ὁμιλοῦν γιὰ δημοκρατία. ᾿Αλλ᾽ ἔχουν πραγματικῶς δημοκρατία; Ὄχι δυστυχῶς. ᾿Αλλ᾽ ὅπως ἐμπαίζοιν
ΠΡΟΒΛΉΜΑΤΑ
ἊΝ
Ἔχει λόγο ἡ Ἐκκλησία στὰ ἐθνικὰ ζητήματα; Ἔξω καὶ πάνω ἀπὸ κομματισμούς, ἀπὸ τὴ σκοπιὰ τοῦ Εὐαγγελίου τί ἔχει νὰ πῇ πάνω στὰ μεγάλα ἐθνικά μας προθλήματα; Ποιές εἶνε οἱ θέσεις της σὲ ζητήματα ὅπως π.Χχ. ἡ οἰκογένεια, ἡ ἐκπαίδευσι, ὁ στρατός, ἡ δημοσιογραφία, τὸ πολίτευμα, οἱ σχέσεις μὲ τὰ ἄλλα ἔθνη; Στὸ διδλίο αὐτὸ τοῦ μακαριστοῦ ἐπισκόπου π. Αὐγουστίνου ὑπάρχουν ἀπα"τήσεις. Ὡς ἰδανικὸ τοῦ Ἔθνους προθάλλεται ἡ ᾿Ορθοδοξία. ᾿Αποτελεῖται ἀπὸ 336 σελίδες,
τιμᾶται (9) εὐρώ. Διὰ παραγγελίας ἀπευθύνεσθεεἰς:
νΞ Βιθλιοπωλεῖο «Ὁ Σταυρός», Ζωοδ. Πηγῆς 44, 106 δ1 ᾿Αθήνα. Τηλ. 210 | 3805539, 2 ἀπτσαρμ,
46 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ἄλλες σπουδαῖες ἔννοιες, ἔτσι ἐμπαίζουν καὶ τὴν ἔννοια τῆς δημο-
κρατίας. .Ο. ἀπόστολος Πέτρος προφήτευσε, ὅτι κατὰ τοὺς ἐσχάτους καιροὺς θὰ ἐμφανισθοῦν «ἐμπαῖκται» (Β΄ Πέτρ. γ΄ 3). Οἱ δὲ πολιτικοί μας εἶνε μεταξὺ αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐκπληρώνουν τὴν προφητεία. Ποῦ ἡ δημοκρατία τῶν πολιτικῶν, ὅταν αὐτοὶ ἔχουν ἡγεμονικὲς
ἀπολαθὲς καὶ ἀπολαύσεις, τρία δὲ ἑκατομμύρια Ἑλληνικοῦ λαοῦ ζοῦν κάτω ἀπὸ τὸ ὅριο τῆς φτώχειας; Ποῦ ἡ δημοκρατία τῶν πολιτικῶν, ὅταν αὐτοὶ νομίζουν, ὅτι εἶχαν τὸ δικαίωμα νὰ ἔλθουν στὴ ζωή, ἐνᾧ τριακόσιες ἢ καὶ περισσότερες
χιλιάδες παιδιὰ τὸ ἔτος δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἔλθουν στὴ ζωή, ἀλλὰ μὲ νόμο, τὸν ὁποῖον ἔκαναν καὶ
διατηροῦν ἐπὶ εἴκοσι καὶ πλέον ἔτη, σφαγιάζονται καὶ κατακρεουργοῦνται μέσα στὶς κοιλιὲς τῶν γυναικῶν;
Ποῦ ἡ δημοκρατία τῶν πολιτικῶν, ὅταν αὐτοὶ ἔκαναν νόμους νὰ ἔχουν ἀσυλία καὶ νὰ παραγράφων-
ται τὰ ἀδικήματά τους, ἐνῷ οἱ ἄλλοι πολῖτες δικάζονται καὶ καταδικάζονται;
Ποῦ ἡ δημοκρατία τῶν πολιτικῶν, ὅταν ἀπ᾽ αὐτοὺς κανεὶς κλέ-
πτῆς καὶ καταχραστὴς δὲν φυλακίζεται, ἐνῷ ὁ κοινὸς πολίτης φυλακί-
ζεται; Προσφάτως δὲ φυλακίσθηκε
καὶ ἕνας καλόγερος, πρᾶγμα ποὺ
ἐξήγειρε τὴν Κοινὴ συνείδησι. Ἢ
μήπως εἶνε ἄσχετη πρὸς τὴν πολιτικὴ σκοπιμότητα ἡ καταδίκη καὶ φυλάκισι τοῦ ἡγουμένου τῆς ἱερᾶς
Μονῆς Βατοπαιδίου, ἀνδρὸς μὲ
παγκόσμια ἐμθέλεια; Ποῦ ἡ δημοκρατία τῶν πολιτικῶν, ὅταν οἱ ἀστυνομικοὶ διατάσσωνται νὰ ἐμποδίζουν καὶ νὰ διαλύουν εἰρηνικὲς συγκεντρώσεις τοῦ λαοῦ ρίπτοντας χημικὰ καὶ κτυπώντας καὶ τραυματίζοντας πολῖτες; Ποῦ ἡ δημοκρατία τῶν πολιτικῶν, ὅταν ὁ ἀρχηγὸς τοῦ κόμματος δὲν ἀφήνῃ τοὺς θουλευτὰς καὶ ὑπουργοὺς νὰ ψηφίσουν ἐλευθέρως, ἀλλ᾽ ἐπιθάλλῃ κομματικὴ πειθαρχία, ἀπειλῇ μὲ διαγραφὴ ἀπὸ τὸ κόμμα καὶ ὄντως διαγράφει ὅσους ψηφίζουν ἀντιθέτως πρὸς τὴν ἰδική του θέλησι;
Τέτοια δημοκρατία εἶνε μᾶλλον δειμοκρατία, τρομοκρατία. Τέτοια
δημοκρατία εἶνε μᾶλλον δικτατορία μὲ κοινοθουλευτικὸ μανδύα. Εἶνε καὶ ἡ διαφθορὰ τῶν λέξεων σημεῖο τῶν καιρῶν.
“
«Ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ»
δὶ
Μηνιαῖο Ορθόδοξο Χριστιανικὸ Περιοδικό Ἄ
Ἃ
Ἃ
Ἱδρυτής: Ἐπίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥ̓ΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
Ἰδιοκτήτης: Ὀρθόδ, Ἱεραποστ. ᾿Αδελφότης «Ὁ Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγῆς 44 ο 106 81 ᾿Αθήνα. τηλ. 210 3805539 ἃ 210) 3826100
᾿ἘἘκδότης: Παναγιώτης Ἰ. Πετρόπουλος Αἰόλου 35 ὁ 153 51 Κάντζα
Διευθυντὴς Συντάξεως:
Νικόλαος Ἰ. Σωτηρόπουλος- Τηλ. 210 | 6659056 Προϊστάμενος Τυπογραφείου ᾿Αθαν. Κοκονός, Αἰόλου 35 9 153 51 Κάντζα Συνδρομὴ (ἐτησία) ᾿Εσωτερικοῦ: 15Ε Κύπρου 20 Ε. ᾿Εξωτερικοῦ: 80 Ε. ᾿Επιταγές, ἐγγραφές, ἐπιστολές κιλπ, στὴ διεύθυνσι: Περιοδικὸ «Ὁ Σταυρός»
Τ.Θ. 3415 (Κ.Τ,Α.) ὁ 102 10 ᾿Αθήνα. Ὡ ΟΣΤΑΥΡΟΣ 47
Ταχ. Γραφείο Γλυκών Νερών ἈΑριθμός Ἄδειας]
Ἴ4
ΠΛΗΡΩΜΈΕΝΟ ΤΕΛΟΣ
4 [ἃ
ἃ
υ
1691 Αρ. Πλίσης 109
Ποῦ καλὸ παράδεινμα ἀπὸ πολιτικούς;
ἱ πολιτικοὶ καὶ μάλιστα οἱ κυθερνῶντες πρέπει νὰ δίνουν στὸ λαὸ τὸ καλὸ παράδειγμα. ᾿Αλλὰ τὸ δίνουν; ᾿Αφήνουμε ἄλλους τομεῖς τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς καὶ ἐρχόμεθα στὸν οἰκονομικὸ τομέα. Βουλευταί, ὑφυπουργοί, ὑπουργοὶ καὶ πρωθυπουργοὶ λαμθάνουν τεραστίους μισθούς, ἔχουν σκανδα-
λώδη προνόμια, λαμθάνουν συντάξεις μὲ χρόνο δημοσίας ὑπηρεσίας
ὀλίγων ἐτῶν καὶ ἔχουν σχηματίσει τεράστιες περιουσίες. Πολλοὶ ἔχουν δεκάδες διαμερίσματα, καὶ
ἄλλα κρύφια καὶ ἄδηλα περιουσιακὰ στοιχεῖα ἀπὸ διαπλοκές, ἀπὸ κρύφιες καὶ ἄδηλες ἐνέργειες καὶ πράξεις. Μὲ τὴ διαγωγή: τους δίνουν στὸ λαὸ τὸ δικαίωμα νὰ πιστεύῃ καὶ νὰ λέγῃ, ὅτι στὶς ἡμέρες μας γίνονται πολιτικοὶ μόνο καὶ μό-
νο γιὰ νὰ ἔχουν ἐξουσία, καὶ νὰ πλουτίζουν καὶ νὰ θησαυρίζουν αὐτοὶ καὶ οἱ ἄνθρωποί τους. Γιὰ ἰδανι-
κὰ ποιός στὶς ἡμέρες μας γίνεται
πολιτικός; Λόγῳ τῆς πολιτικῆς κακοδιοικήσεως καὶ διαφθορᾶς ἡ Ἑλλὰς περιἦλθε σὲ δεινὴ οἰκονομικὴ κρίσι καὶ ὑποδουλώθηκε σὲ ξένους τοκογλύφους, ἔχασε τὴν ἐθνική της κυριαρχία καὶ θρίσκεται σὲ κατάστασι κατοχῆς, Γερμανικῆς ἰδίως κατοχῆς. Καὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι αὐ48 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ΡΟΗ͂ΤΡΑΥΕ Ταχ. Γραφ. Γλ. Νερών Ἀριθμός Ἄδειας 14 ΕΛΛΑΣ -ΗΕΙΑΘ 1631 Αρ. Πλίσης 109
τῆς τῆς καταστάσεωςοἱ πολιτικοί μας, οἱ ὁποῖοι κυθερνοῦν τὴν λλάδα, μᾶλλον δὲ κυδερνῶνται ἀπὸ τοὺς ξένους, τὴν περιδόητη τρόι-
κα, ἐπιδβάλλουν συνεχῶς φορολογίες, οἱ ὁποῖες γιὰ τοὺς χαμηλομί-
σθους καὶ χαμηλοσυνταξιούχους
εἶνε ἀδικώτατες καὶ ὀδυνηρότατες. Κυριολεκτικῶς πετσοκόθουν τοὺς πτωχοὺς ἀνθρώπους μὲ τὶς ἀπάνθρωπες φορολογίες. Καὶ ἐνῷ πετσοκόθουν τὶς πτωχὲς
τάξεις τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, καὶ συνεχῶς ὁμιλοῦν γιὰ θυσίες τοῦ λα-
οὔ, οἱ ἴδιοι δὲν κάνουν θυσίες, δὲν
δίνουν τὸ καλὸ παράδειγμα στὸ λαό, ἐξακολουθοῦν νὰ ἔχουν τὶς ἡγεμονικὲς ἀπολαθὲς καὶ ἀπολαύσεις τους, καὶ νὰ προκαλοῦν τὴν ὀργὴ τοῦ λαοῦ μὲ ἀπρόθλεπτες συνέπειπιῇ
«Κύριοι» πολιτικοὶ τῆς Ἑλλάδος!
᾿Αφοῦ δὲν δίνετε καλὸ παράδειγμα στὸ λαό, ἀφοῦ δὲν προτιμᾶτε νὰ συγκακουχῆσθςε μὲ τὸ λαὸ παρὰ νὰ ἔχετε πρόσκαιρη ἁμαρτίας ἀπόλαυσι (πρθλ. Ἑθρ. ια΄ 25), μὴ παρα-
πονεῖσθε, διότι καταντήσατε ἀνυπόληπτοι καὶ ὁ λαὸς δὲν σᾶς δίνει οὔτε μιᾶς πεντάρας ἀξία. “Ὅποιος δὲν κάνει θυσίες δὲν εἶνε ἀληθινὸς ἄνθρωπος. Καὶ ὅποιος θυσιάζει ὄχι τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ τοὺς ἄλλους, σφαγιάζει δηλαδὴ τοὺς ἄλλους, αὐτὸς εἶνε ἀπάνθρωποςκαὶ ἐγκληματίας καὶ ὑπόδικος ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων...
ΒΒ... αι 9 ᾺΞῊ ΥΞ ΚΞ εὖ ἡΙ͂Ν σἔἜὌκὸΣ
ΤΕΛΟΣ
Ἰ
ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ
