ἥξυχεσίς,
ζζ»
“ἊΣ
δβμαεαή πα
«»
22,
«Ἐμοὶ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ ΚυΘέου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾽ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἑσταύρωται κάγω τῷ πόσμῳ» (Γαλ. 6.14).
Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ
ολλὲς φορές, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, πολ“λὲς φορὲς σὲ προφοριχὰ χαὶ γραπτὰ χηρύγματά μας ὡμιλήσαμε καὶ ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν
προσευχή. Εἶνε τόσον ἀναγκαία, ὅσον εἶνε ἣ ἀναπνοή. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὃ ἅγιος Γρηγόριος ὃ Θεολόγος ἔγραφε: «Μνημονευτέον Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀνα-
πνευστέον« (Λόγοςχζ΄, ὃ), δηλαδὴ περισσότερες φορὲς νὰ προσευχώμεθα παρὰ νὰ ἀναπνέουμε.
Ὁ δὲ ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Ἀδιαλείπτως ᾿ προσεύχεσθεκ«(Α΄ Θεσ. ὅ, 17). Αὐτὸ δὲν σημαίνει,
ὅτι πρέπει νὰ σταματήσουμε τὴν ἐργασία. Διότι καὶ ἣ ἐργασία εἶνε καθῆκον, καὶ τὸ ἐργάζεσθαι
εἶνε προδξμάνὕες λαὸ σημαίνει, ἡ καρδιά μας νὰ εἶνε πάντοτε στραμμένη πρὸς τὸ Θεό, σὰν τὴ μαγνητικὴ βελόνα, πού, ὅπως καὶ νὰ κινηθῇ ἡ πυξί-
δα, στρέφεται πάντοτε πρὸς βορρᾶν.
Ἢ προσευχὴ εἶνε ἕνα εἶδος μυστικοῦ ἀσυρμάτου. Καὶ ὅπως στὸν ἀσύρ- ἡ
ματο ἣ φωνή μας μὲ μεγάλη ταχύτητα περνᾷ βουνά, πεδιάδες, θάλασσες
καὶ ὠχεανοὺς καὶ φθάνει μέχρι τὰ ἄκρα τῆς γῆς, ἔτσι καὶ ὅταν προσευχώμεθα ἣ φωνὴ τοῦ ἀνθρώπου, σὲ ὅποιο σημεῖο τῆς γῆς καὶ ἂν βρίσκεται,
περνᾷ τὰ ἄστρακαὶ τοὺς γαλαξίες καὶ φθάνει στὰ αὐτιὰ τοῦ Θεοῦ. Συνδέ-
εἰ τὸν ἄνθρωπο μὲτὸ Θεό. Καὶ ὁ Θεός, ποὺ ἀκούει τὴν προσευχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἀπαντᾷ. Μιὰ φωνὴ μυστικὴ ἀκούεται στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τοῦ
ἀνθρώπου, μιὰ φωνή, ποὺ παρηγορεῖ καὶ ἐμφυχώνει τὸν ἄνθρωπο. Εἶνε ἣ φωνὴ τοῦ οὐρανίου Πατέρα. Αὐτός, ποὺ προσεύχεται μὲ ἀληθινὴ πίστι, εἷἪ
ΒΊΟΣ Ξ'5ὶ ΑΘΉΝᾺ Β'ΜΑΡΤΙΟΣ201) Μ᾽ ᾿ρίθ. ΤΕΙ͂ΧΟΣὃόοὃὉὦ
