« Ε μ ο ι μη γενοιτο καυχάσθαί ε ί μη εν τω σταυρω τού Κυ ρίου ημών ’Ιησού κοσμος εσταυρωται κάγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6, 1ά).
Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ
Μ ΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙ0ΔΙΚ0Ν 0 ΡΓΑΝ 0 Ν Ο Ρ 0 Ο Δ Ο ΙΟ Υ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΤΟ ΑΚΑΝΘΙΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙ «Κ α ί πλέξαντες στέφανον έξ άκανθων »έπ έθ η κ α ν έπ ι την κεφ αλήν α ύ το ΰ » (Μ α τ θ . 2 7 ,2 9 )
Δ
ημόσια τελετή. ’Άπειρο πλήθος. Ό σαλπιγ κτής σαλπίζει. Προσοχή! Ό κήρυκας φωνάζει: Κατάθεσι στεφάνων. Έφθασε ή ώρα να καταθέσωμε και έμεϊς τό στεφάνι μας. Που, καί σέ ποι όν; Περιμένετε ολίγο και θα δήτε. Κατάθεσι στεφάνων. Τό στεφάνι ήταν και είνε έκδήλωσι τιμής πρός έξέχοντες άνδρες, που ύπηρέτησαν τήν Πατρίδα. Άπό άρχαιοτάτης εποχής ή άνθρωπότητα αποδίδει στεφάνια στους ήρωές της. Ποιοί τά λαμβάνουν; Ποιητές, ρήτορες, ζω γράφοι, γλύπτες, άθλητές διαφόρων άγωνισμάτων, νομοθέτες, πολιτικοί άρχοντες, στρατηγοί, βασιλείς, πού επιστρέφουν νικητές άπό τά πεδία τών μαχών, στεφανώνονταν δημοσίως, και τήν στιγμή, κατά τήν όποία έλάμβαναν τό στεφάνι, σειόταν ό τόπος άπό τις ζη τωκραυγές, τις έπευφημίες και τά χειροκροτήματα. Και στον Ίησοϋ Χριστό θά έπρεπε νά δοθή στεφάνι. Ποιός έχει άντίρρησΐ; Ό κόσμος, άν ήταν δίκαιος καί άντάμειβε τον καθένα κατά τήν αξία του, στο Χριστό, ό όποιος ύπερέβη τούς πάντες στά μεγάλα καί θαυμαστά έργα, σέ έργα πρωτοφανή, καί τού οποίου ή άρετή έκάλυψε καί αυτούς τούς ούρανούς, στον Χριστό ό κόσμος έπρεπε νά δώση τό τιμιώτερο στεφάνι, -τί λέω;-, έπρεπε νά δώσή όλα τά στεφάνια του. Έπρεπε νά έλθουν οί διάσημοι ποιη τές τών αιώνων καί νά πουν στον Χριστό: Κύριε, ό κόσμος μάς βράβευσε, μάς στεφάνωσε γιά τά ποιήματά μας, τά όποια θεωρεί εξοχα. Άλλά τις ώδές
ΕΤΟΣ ΞΑ'
■
ΑΘΗΝΑ
■
ΑΠΡΙΛΙΟΣ
2013
■
API©. ΤΕΥΧΟΥΣ 588
και τά ποιήματα δλων μας καλύπτει ένα ποίημα καί μία ωδή, τήν οποία θαυμάζουν οί αιώνες, τό ποίημα τό υπέρ παν ποίημα, ή καινή ωδή, τό ασμα των ασμάτων, τό όποιο συνέθε σες και έξέφρασες μέ τις δύο εκείνες λέξεις, «Αγαπάτε άλλήλους» (Ίωάν. 13, 34). Ή αγάπη σου είνε τό αιώνιο άσμα τής ανθρωπότητας. Ουρανέ καί γή, ψάλλετε τήν αγάπη του. Χ ρ ι στέ, σέ σένα ανήκει τό στέφανι τής ποιήσεως! Στον Χριστό έπρεπε νά παρουσιασθοϋν καί οί δεινοί ρήτορες, για νά καταθέσουν μπροστά στα πόδια του τά στεφάνια, λέγοντες: Κύριε, στις ημέρες μας ή γλώσσα μας συγκίνησε τά πλήθη, έξήγειρε τους λαούς, συν τάραξε τά Καπιτώλια καί τις Πνύ κες. Ή δική σου δμως λαλιά υπήρξε μοναδική. Για σένα είπαν οί άνθρω ποι: «Ουδέποτε ούτως έλάλησεν άν θρωπος, ώς οδτος ό άνθρωπος»! (’Ι ωάν. 7, 46). Έ νας λόγος σου άρκούσε νά έλκύση μυριάδες. Σάν άφωνοι ιχθύες στεκόμαστε μπροστά σου οί ρήτορες τών αιώνων, οί Δημοσθένες καί οί Κικέρωνες. Στά πόδια σου κα ταθέτουμε τά στεφάνια τής ευγλωτ τίας μας. Στον Χριστό έπρεπε νά προσέλθουν καί οί ζωγράφοι, γιά νά κατα θέσουν τά στεφάνια καί νά πουν Κύριε, οί ώραιότερες άπό τις εικόνες μας, πού κοσμούν τά καλλιτεχνικά μουσεία, είνε φευγαλέες σκιές τού ματαίου αυτού κόσμου. Σύ είσαι ή πραγματική εικόνα, «είκών τού Θε ού τού αοράτου» (Κολ. 1, 15), τό «άπαυγασμα τής δόξης» τού Πατρός (Έβρ. 1, 3). Σύ είσαι ή πρωτότυπη εικόνα τής αρετής, άπό τήν όποία οί άγιοι, οί μάρτυρες, οί ήρωες τής αρε τής καί τής πίστεως άντιγράφουν. Στον Χριστό επρεπε νά προσέλ50
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
θουν οί Φειδίες καί οί Πραξιτέλες, οί περιφημότεροι γλύπτες τής αρχαιό τητας, νά καταθέσουν τά εργαλεία, αλλά καί τά στεφάνια τους, καί νά τον προσφωνήσουν, λέγοντες: Κύριε, τί μεγάλο κάναμε έμεϊς καί μάς θαυ μάζει ό κόσμος; Έ μεϊς λαξεύσαμε μάρμαρα- αλλά σύ στό θείο έργαστήριό σου, τήν Εκκλησία, λαξεύεις ψυχές, καί τις πλέον άξεστες, καί τις μεταβάλλεις μέ τήν χάρι σου σέ έμ ψυχα αγάλματα αρετής, τά όποια θαυμάζουν καί οί άγγελοι. Στον Χριστό, τον αθλητή, τον νι κητή τών πειρασμών τής έρήμου, ε πρεπε νά προσέλθουν οί μικροί άθλητές τών ολυμπιακών αγώνων καί δλων τών άλλων άγώνων τής άρχαιότητας, γιά νά καταθέσουν τά δάφνι να στεφάνια τους. Τέλος, στον Χριστό έπρεπε νά προσέλθουν οί ένδοξοι στρατηγοί καί νά κλίνουν τά κεφάλια τους καί νά πουν: Κύριε, νικητές έμεϊς; Άλλ’ έμεϊς δλοι νικηθήκαμε άπό ένα εχ θρό, τον θάνατο, τον όποιο μόνον ε σύ πάλεψες καί νίκησες. Στον νικητή τού θανάτου αρμόζουν δλα τά στε φάνια μας... Στεφάνια δόξας καί τιμής αρμό ζουν στήν κορυφή τού Δεσπότου. Καί δμως σ’ αυτόν, τον νικητή τού θανάτου, δεν δόθηκε τέτοιο στεφάνι. ’Άλλο στεφάνι δόθηκε. Ποιό; Είνε γνωστό σ’ όλο τον χριστιανικό κό σμο, πού εορτάζει τά σεπτά πάθη τού Κυρίου. Διαβάσετε τά Ευαγγέλι α τής Μ. Παρασκευής. "Οταν ό Πόντι ος Πιλάτος, αφού άνέκρινε τον ’Ιη σού, τον παρέδωσε στήν σπείρα τού πραιτωρίου γιά έμπαιγμό καί βασανισμό, άγριοι στρατιώτες τής Ρώμης έτρεξαν στους παρακείμενους α γρούς γιά νά κατασκευάσουν στεφά νι. Καί τό κατασκεύασαν. Ούτε δμως
άπό τά ευώδη άνθη τής άνοίξεως, ούτε άπό τά κλαδιά τών έλαιών, ού τε άπό άλλο δένδρο, άλλ’ άπό τό άγριώτερο τών φυτών, τά άγκάθια, έ κοψαν καί έπλεξαν στεφάνι, καί έβα λαν στήν κεφαλή του, καί τον έντυ σαν ένδυμα πορφυρό και έλεγαν: «Χαϊρε ό βασιλεύς τών ’Ιουδαίων». Και «έδίδουν αύτώ ραπίσματα» (’Ι ωάν. 19, 1-3). ’Ακάνθινο στεφάνι στήν κεφαλή τοϋ Ίησοϋ Χριστού! Κόσμε, έτσι α πονέμεις δικαιοσύνη; Κεντάς μέ άκάνθινες βελόνες τό θείο μέτωπο, ά πό τό όποιον ό ιδρώτας όπέρ τής τού κόσμου σωτηρίας κύλισε πηκτός σάν αίμα; Ρωμαίοι στρατιώτες, άφαιρέσετε τό ακάνθινο στεφάνι και πλέξε τε άλλο στεφάνι άπό τά ευωδέστερα και σπανιώτερα άνθη τής οικουμέ νης! Άλλ’ άλλοίμονο, τί βλέπουν τά μάτια μας; Τό άκάνθινο στεφάνι δεν άφαιρέθηκε άπό τόν Ίησοϋ. Άντιθέτως. "Οσο παρέρχονται οί αιώνες, καί ή άπιστία καί ή διαφθορά εξα πλώνονται, τόσο τά άγκάθια πληθύνονται καί μπαίνουν βαθύτερα. Καί πώς όχι; Άγκάθια δεν βλαστάνει μό νο ή γη, ή όποία μετά τό προπατορι κό άμάρτημα έγινε άγρια καί βλάστησε τά άγκάθια καί τους τριβό λους· άγκάθια βλαστάνει καί ή άλλη γη, ή καρδιά τού άνθρώπου- άγκάθι α πού πνίγουν τόν σπόρο τής άληθείας καί τής δικαιοσύνης, άγκάθια πού εισέρχονται στο βαθύτερο είναι τού άνθρώπου- κακίες δηλαδή καί όχι άρετές φέρουν οί καρδιές τών άνθρώπων. Τί έχουν νά προσφέρουν στον Κύριο παρά μόνο άγκάθια; Άγκάθια έχουν οί κοινωνίες μας, οί όποιες έ χουν γίνει σάν ακαλλιέργητοι άκανθηφόροι άγροί, διά μέσου τών όποι
ων διερχόμενα τά πρόβατα άφήνουν πάνω στ’ άγκάθια τό λευκό μαλλί τους. Άλλά -άλλοίμονο!- άγκάθια φέρει καί ή ’Εκκλησία, ό κήπος αυ τός τού Χριστού, στον όποιο άλλοτε ευωδίαζαν τά ευωδέστερα τής αρε τής άνθη, τά «μυρίπνοα άνθη τοϋ πα ραδείσου». Τώρα παρουσιάζει άπό ήθική άποψι μάλλον τήν όψι τής συν αγωγής εκείνης τών Εβραίων, γιά τήν όποία ψάλλεται τό τροπάριο: « Σ έ ή άκανθηφόρος Εβραίων συναγωγή οό στοργήν, εόεργέτα, πρός σέ φυλάξασα μητρικήν. Χριστέ, έστεφάνωσε, τόν γενάρχην, λύοντα τής ακάνθου τό έπιτίμιον». Κύριε, γέμισε ή γή άπό άγκάθια. Καί άπό τ ’ άγκάθια ό Σατανάς κόβει συνεχώς καί πλέκει τά νεώτερα στε φάνια, μέ τά όποϊα στεφανώνει τό ά γιό σου μέτωπο. Κύριε, πόσο πονάς! Πόσο υποφέρεις άπό τις αμαρτίες τού αίώνος μας, άπό τά νέα στεφάνι α τοϋ μαρτυρίου σου! «Θυγατέρες Σιών, έξέλθατε καί ιδετε έν τω βασιλεϊ Σαλωμών έν τω στεφάνω, ώ έστεφάνωσεν αυτόν ή μήτηρ αότοϋ» (Ά σμα 3, 11). Χριστιανέ, δέν είσαι ρωμαίος στρατιώτης, γιά νά έμπαίξης τόν Χριστό καί νά πλέξης άκάνθινο στε φάνι. Φέρεις τό όνομά του, βαπτίσθηκες στο όνομά του. Πρόσεξε τί στεφάνι θά πρσφέρης στον Χριστό. Άπό σένα, τόν πιστό οπαδό του, ό Χριστός περιμένει όχι άγκάθια, όχι άτιμία, άλλά τιμή καί δόξα, δόξα που προέρχεται άπό τήν άκτινοβολία τής ζωής σου σάν μαρτυρία εκεί νου, μιάς άγίας καί μαρτυρικής ζω ής, σύμμορφης πρός τήν ζωή τοϋ Κ υ ρίου, πού γιά μάς φόρεσε άκάνθινο στεφάνι.
(Από τό βιβλίο τοϋ μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου «Πρός τόν Γολγοθάν», σελ. 76-80). 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
51
ΧΡΙΣΤΟΣ - ΕΛΛΗ ΝΙΣΜ Ο Σ, Κοινή σταυροαναστάσιμη πορεία Τοϋ Χ ρήστου Κων. Λιβανοϋ
λησιάζει ή Μ. Εβ δ ο μ ά δα -μεγά
δοξάζετο παρά τοϋ βλέποντος τός
λη όχι σέ χρονική διάρκεια, άλ
τών ανθρώπων καρδίας, καί νέμοντος στέφος άφθαρτον». Πόσοι ό
Π
λα σέ γεγονότα, πού σχετίζονται μέ τά σεπτά Πάθη τοϋ Χρίστου, τά
μως νέοι σήμερα, έποχή πανσεξου-
όποια έπαθε γιά τή σωτηρία τοϋ κόσμου. Πόσοι όμως θά συγκινηθοϋν άπό τά Πάθη τοϋ Χρίστου;
αλισμού, μιμούνται τόν πάγκαλο ’Ι ωσήφ; Πόσοι άντιστέκονται στόν πειρασμό τών πορνικών προγαμιαί
Πόσοι θά τά έκτιμήσουν, θά αισ θανθούν τήν άμαρτωλότητά τους
ων σχέσεων και τής έξ ϊσου πορνι κής καί άνήθικης «ελεύθερης συμ
και θά άναλάβουν τό μερίδιο εύθύ-
βίωσης»;
νης, πού τούς άναλογει γι’ αύτά, θά μετανοήσουν γιά τις άμαρτίες τους, καί θά λάβουν τήν άπόφασι νά καταπολεμήσουν τά δικά τους άμαρτωλά πάθη και νά ζήσουν μία νέα έν Χριστφ ζωή;
Στήν ϊδια ’Ακολουθία ή ’Εκκλησί α θά κάνη μνεία «τής ύπό τοϋ Κυρί ου καταρασθείσης και ξηρανθείσης ουκής», είκόνος, κατά τούς Πατέρες, τής «άμοιρου πνευματι κών καρπών» Συναγωγής των Ε
Στήν ί. ’Ακολουθία τοϋ Νυμφίου
βραίων. Νά κάνωμε μιά σύγκρισι
θ’ άκούσωμε πάλι τό τοϋ 'Ησαΐου: «δικαιοσύνην μ ά θ ετε οί ένοικοϋντες έπί τής γης». Ποϋ όμως δικαιο σύνη, όταν έπικρατή τό δίκαιο τών
τής τότε έβραϊκής Συναγωγής μέ
ισχυρών, όταν αύτο'ι κατεξουσιάζουν και καταδυναστεύουν τούς
ρα στήν ’Εκκλησία. Μήπως όμως ή
λαούς, όταν τούς επιβάλλουν βα-
ας άνέρχεται στό 3 μέ άριστα τό
ρειά και δυσβάστακτη φορολογία, όταν καταργούν τά δικαιώματα τών
20; Ποϋ είναι ή ιεραποστολή μας, ποϋ οί κατηχούμενοι, ποϋ οί προσ ήλυτοι, ποϋ τό κήρυγμα, ποϋ ή σύγχρονη άπολογητική και άντιρ-
έργαζομένων, όταν άρπάζουν ώς άδίστακτοι ληστές τ'ις καταθέσεις τών πολιτών άπό τις τράπεζες;
τήν σημερινή ’Εκκλησία; Δέν άρνούμεθα βεβαίως τήν ϋπαρξι πνευματικών καρπών σήμε βαθμολογία αύτής τής καρποφορί
ρητική θεολογία, ποϋ τό φρόνημα
Στήν ϊδια ’Ακολουθία ή ’Εκκλησί
τών Πατέρων, ποϋ ή παρρησία τών
α θά μνημονεύση τόν πάγκαλο ’Ιω σήφ, ό όποιος «τής Αιγύπτιας τότε
τών άγίων και ή αύτοθυσία τών
ταις ήδοναϊς μή δουλεύσας, άντε-
Μαρτύρων;
52
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
ομολογητών, ποϋ ή αύταπάρνησι
Στόν όρθρο τής Μ. Τρίτης θ’ ά-
φέτος «"Ω τής Ιούδα άθλιότητος!»
κούσωμε τά φοβερά έκεΐνα «οΰαί» τοϋ Χριστού κατά τών ύποκριτών
χωρίς τύψεις, ότι άδικεϊ τόν προ δότη Μαθητή, ή δέ άλάνθαστη
γραμματέων καί Φαρισαίων. Ήλεγξε τούς έχθροϋς τής άληθείας ό Χριστός- ήλεγξαν oi Απόστολοι- ή-
συνείδησι τοϋ πληρώματος της δέν θά διστάση νά ταλανίση συγ
λεγξαν oi Πατέρες. Πόσοι άράγε έπίσκοποι τούς μιμούνται σήμερα; Μετρημένοι στά δάκτυλα είναι οί έπίσκοποι, πού έλέγχουν στ'ις ήμε ρες μας τήν άμαρτία, τήν παρανο μία, τήν άσέβεια, τήν αϊρεσι, τά αί σχη καί τις άθλιότητες τών άνθρώπων. 01 περισσότεροι έπίσκοποι πρόδωσαν τήν άποστολή τους καί συνθηκολόγησαν μέ τούς έχθροϋς τοϋ Χριστού και τής ’Εκκλησίας, γιά νά περνούν καλά, δίχως διωγ μούς καί περιπέτειες. Τήν Μ. Τετάρτη θά ίδοϋμε τόν δοϋλο καί δόλιο Ιούδα νά προδίδη τόν Διδάσκαλό του άντί τριάκοντα άργυρίων. Τό Βατικανό στις ήμέρες μας έπαινε! τόν Ιούδα, λέγον τας, ότι δέν ήταν έσκεμμένα κα κός, άλλά μέ τήν προδοσία έφερνε εις πέρας μιά θεϊκή άποστολή, ποϋ ώδήγησε στή σύλληψι καί σταύρωσι τοϋ Ίησοϋ καί έπομένως στή σω τηρία τοϋ άνθρώπου! Σέ λίγο θά τοϋ θέσουν καί φωτοστέφανο, καί θά τόν προσκυνούν ώς άγιο μαζί μέ τόν έγκληματία πολέμου Στέπινατς! Ή ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία όμως δέν πλανάται, δεν ψεύδεται, δεν
χρόνως καί τό Βατικανό γιά τή δική του άθλιότητα, άλλά καί τούς ζηλώσαντες τήν «δόξαν» τοϋ ’Ιούδα οίκουμενιστές γιά τις άβρές σχέ σεις, ποϋ διατηρούν μέ τούς έχθρούς τοϋ Χριστού καί ύποστηρικτές τοϋ Ίσκαριώτου. Μ. Πέμπτη θά άκούσωμε, «Σήμε ρον κρεμάται έπ'ι ξύλου ό έν υδασι τήν γήν κρεμάσας». Ή φιλαργυρία τοϋ ’Ιούδα, ή άπιστία καί ό φθόνος τών ’Ιουδαίων καί οί άμαρτίες όλου τοϋ κόσμου άνεβάζουν τόν «Υιό τής Παρθένου» καί «Νυμφίο τής Εκκλησίας» στο σταυρό. ’Εφέτος τά Πάθη καί ιδίως τή σταύρωσι τοϋ Χριστού θά τά αισθανθούμε καί θά τά βιώσωμε έντονώτερα έμεις οί "Ελληνες, άλλά καί οί Κύπριοι άδελφοί μας, λόγω τών δεινών τής οικονομικής κρίσεως, πού βιώνουμε. Σταύρωσι είναι καί αύτή, τήν ό ποια ύφίστανται ή 'Ελλάδα καί ή μαρτυρική μεγαλόνησος, καί μαζί τους ό άπανταχοϋ τής γής 'Ελληνι σμός. Σταυρωτές μας οί άνάλγητοι καί άπληστοι διεθνείς τοκογλύφοι δανειστές μας, οί όποιοι, άρχίζοντας άπό τήν 'Ελλάδα καί τήν Κύ προ, έφαρμόζουν πιστώς ένα καλά ώργανωμένο άπό τις σκοτεινές δυ
διαστρεβλώνει τήν άλήθεια, άλλά
νάμεις σχέδιο οικονομικής ύπο-
πιστεύουσα καί κηρύττουσα αύτό,
δουλώσεως τών έθνών καί παρα-
πού «πάντοτε, πανταχοϋ και υπό
δόσεως τών πεινασμένων καί έξαθλιωμένων λαών τους στήν κύρι
πάντων έπιστεύθη», θά ψάλη κα'ι έ-
ο ΣΤΑΥΡΟΣ 53
αρχία τοϋ έπΐ θύραις εύρισκομένου ’Αντίχριστου. Άντιθέτως πρός τήν κ. Ρεπούση καί τήν παρέα της, οί έχθροί τοϋ Ελληνισμού καί τής ’Ορθοδοξίας γνωρίζουν Ιστορία. Γνωρίζουν τ'ις κρυφές μας δυνά μεις. Γνωρίζουν τά θαύματα τοϋ ’21 καί τοϋ ’40. Γνωρίζουν προπάν των, ότι τά δύο αύτά μεγέθη, ’Ορ θοδοξία καί Ελληνισμός, θά εύρεθοϋν έμπόδιο στά σχέδιά τους. Γι’ αύτό άρχισαν άπό εμάς. Διότι δέν θέλουν νά έπαναλάβουν τό «ούδέν έπ,Οίήσαμεν», πού είπε ό Πά πας Εύγένιος στή Σύνοδο τής Φλωρεντίας, όταν τόν πληροφόρη σαν, ότι ό Μάρκος ό Εύγενικός δέν υπέγραψε τόν όρο τής ψευδοενώσεως μέ τούς Λατίνους. Τά γεγο νότα όμως, πού έρχονται, θά άνατρέψουν τά σχέδιά τους. Μ. Παρασκευή θ’ άκούσωμε, «Ό έν ύψίστοις οίκών έν νεκροις λογί ζεται και τάφω σμικρώ ξενοδοχεΐ-
’Εχθροί, «φίλοι» καί «έταϊροι» έπιχειροϋν σήμερα νά ένταφιάσουν καί τήν Ελλάδα μας. «Ή Ε.Ο.Κ. θά είναι ό τάφος τής Ελλάδος», προέλεγε κάποτε ό μακαριστός Μητρο πολίτης Φλωρίνης Αύγουστινος Καντιώτης, άλλά ποιός άκουε τότε έκεινο τόν «άκραϊο» καί «φανατι κό»; Σήμερα ό προφητικός του λόγος έπαληθεύεται. Πράγματι άσπονδοι καί φθονεροί έχθροί έπιχειροϋν νά ένταφιάσουν τήν Πατρίδα μας, άλ λά δέν θά προφθάσουν. Τήν ώρα, πού θά προσπαθούν νά σύρουν τήν 6αρειά ταφόπλακα έπάνω άπό τόν τάφο της, αύτή, όπως ό Χρι στός, θ’ άναστηθή. Μ. Σάββατο. «Ανάστα, ό Θεός, κρίνον τήν γην». Ή πρώτη ’Ανάστασι. Τό σώμα τοϋ Σωτήρος εύρίσκεται στον Τάφο, τό πνεϋμα του ό μως έχει κατέλθει «έν τοϊς κατωτά-
ται»! Τό πανάχραντο σώμα τοϋ Κυ ρίου άποκαθηλώνεται κα'ι ένταφιάζεται. Οί ’Ορθόδοξοι πιστοί σ’ όλη τή γή στολίζουν καί περιφέρουν μέ κατάνυξι στούς δρόμους τούς ιε
τοις τής γής» και συντρίβει «μο χλούς αιωνίους, κατόχους πεπεδημένων». Ό άδης «στένων βοα», τό κράτος του καταλύεται, ή έξουσία του καταργείται. Τήν ήμέραν αύτήν ή Εκκλησία
ρούς έπιταφίους, ψάλλοντας μέ
μετέχει ταυτοχρόνως στό πένθος
συγκίνησι τά ώραιότατα έγκώμια τοϋ ’Επιταφίου Θρήνου: «Ή ζωή έν τάφω», «"Αξιόν έστι μεγαλύνειν σε τόν Ζωοδότην», «Αί γενεαι πάσαι ύμνον τή ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου». Ποιά άλλη χριστιανι
τής Μ. Έβδομάδος καί στή χαρά τοϋ Πάσχα. «Ευλογείτε, ήλιος και σελήνη, άστρα τοϋ ούρανοϋ, τόν Κύριον». "Ολη ή κτίσις ύμνεί καί εύλογεί τόν Κύριο Ίησοϋ Χριστό, έκτός κάποιων άχαρίστων καί ά-
κή ομολογία, ποιά παράδοσι έχει
γνωμόνων όντων, τά όποια σκέ
τέτοια άριστουργήματα; Πόσο άδικοϋν τούς εαυτούς των οί άθεοι καί άπιστοι, πού τά περιφρονοϋν!
πτονται πώς θά καταργήσουν τήν
54
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
άργία τής Κυριακής, τό μάθημα τών Θρησκευτικών, τό σταυρό άπό
τή σημαία, τήν 'Αγία Τριάδα άπό τό Σύνταγμα! Εις μάτην όμως. «Πρός κέντρα λακτίζουν». Καί τό μόνο, πού θά κατορθώσουν, είναι νά πληγώσουν τά πόδια τους καί νά θησαυρίσουν γιά τούς εαυτούς των «οργήν έν ήμερα όργής και άποκαλύψεως καί δικαιοκρισίας τοϋ Θεού» (Ρωμ. 2, 5). Κυριακή τού Πάσχα. Αύτό, ποϋ ή Εκκλησία μας τό πρωί τοϋ Μ. Σαβ βάτου προανήγγειλε, τώρα διακη ρύττει στεντόρεια τή φωνή. Αύτό, πού κρατούσε σάν μυστικό, τώρα διαλαλεΐ σ’ όλη τήν οικουμένη. Χριστός ’Ανέστη! «Αϋτη ή κλητή κα'ι άγια ήμέρα, ή μία τών Σαββά των, ή βασιλις και κυρία»· «Φωτίζου, φωτίζου, ή νέα Ιερουσαλήμ»■ «Πάσχα τό τερπόν Πάσχα Κυρίου Πάσχα»· «Άναστάσεως ήμέρα και λαμπρυνθώμεν τή πανηγύρει». Ό ένας άναστάσιμος ϋμνος ώραιότερος άπό τόν άλλο. Πραγματική πνευματική πανδαισία. «Νά εύφραίνεσθε όπου είσθε ’Ο ρθόδοξοί χριστιανοί, κα'ι νά κλαίετε διά τούς άσεβεϊς κα'ι αιρετικούς όπού περι πατούν εις τό σκότος», συμβού λευε ό Πατροκοσμάς. Τή μεγαλύ τερη χαρά καί εύφροσύνη ό ’Ορθό δοξος χριστιανός αισθάνεται τήν ήμέρα τοϋ Πάσχα. Αύτή τή χαρά άς προσπαθήσωμε, άδελφοί, νά αισ θανθούμε τό έφετινό Πάσχα καί έ-
ρά τής Άναστάσεως. Παρά τήν κρί σι, τήν άνεργία, τή φτώχεια, τήν άνέχεια, τις στερήσεις, τά άποικιοκρατικά
μνημόνια,
τούς
έκβια-
σμούς, τις άπειλές, τις ειρωνείες καί τούς χλευασμούς «φίλων» καί έχθρών, νά χαιρώμεθα, γνωρίζοντες, ότι τήν καταιγίδα άκολουθεΐ πάντοτε ή λιακάδα καί τόν Γολγοθά ή άνάστασι. Αύτοί, πού πρέπει νά λυπούνται, είναι όχι οί έσταυρωμένοι, άλλά οί σταυρωτές, όχι οί άδικούμενοι, στερούμενοι καί θλιβόμενοι, άλλά οί άδικοϋντες, οί κερδοσκόποι καί οί έκβιαστές, οί όποιοι σάν σαρκοβόρα όρνεα πετοϋν έπάνω άπό τά έξασθενημένα σώματα τής 'Ελλάδος και τής Κύ πρου, άπειλώντας τήν έθνική τους άνεξαρτησία και έποφθαλμιώντας τόν έθνικό τους πλούτο. Ά λ λ ’ εις μάτην φυλάττει τόν τάφο τοϋ 'Ε λ ληνισμού ή κουστωδία τους, διότι ό 'Ελληνισμός μέ τή δύναμι, πού άντλεϊ άπό τήν ’Ορθοδοξία, μέ τήν όποία είναι άρρήκτως συνδεδεμένος, θ’ άναστηθή, όπως ό Χριστός άπό τόν τάφο, θά έξέλθη άλώβητος, όπως οί τρεις Παιδες άπό τήν κάμινο τοϋ πυρός καί ό Δανιήλ άπό τόν λάκκο τών λεόντων, καί θά άναγεννηθή γιά μία άκόμη φορά, ό πως ό φοίνικας άπό τήν τέφρα του.
μεϊς, μέ τήν -κατάλληλη φυσικά
Νά εϊμεθα βέβαιοι γι’ αύτό. Ό 'Ε λ
προετοιμασία. Μέ μετάνοια, έξο-
ληνισμός δέν έγραψε άκόμη τήν
μολόγησι, νηστεία, θεία Κοινωνία. ”Ας μή έπιτρέψωμε στήν κρίσι, πού
τελευταία σελίδα του στήν Ιστορί
μάς μαστίζει, νά μας κλέψη τή χα
χαρά καί αισιοδοξία.
α. Ά ς έορτάσωμε τήν Άνάστασι μέ
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
55
«Ίδε ό άνθρωπος!» «Τότ€ ούν ελαβεν ό Π ιλ ά τος τον Ίησοΰν και εμαστίγω σε» (Ίωάν. ιθ' 1). Τό «ελαβεν ό Πιλάτος τόν Ίησοΰν καί έμαστίγω σε» δέν σημαίνει, δτι ό ϊδιος ό Πιλάτος πήρε τόν Ίησοϋ καί τόν μαστί γωσε, άλλά σημαίνει, δτι έδωσε διαταγή καί τόν πήραν οί στρατιώτες καί τόν μαστίγωσαν. Μεταφράζουμε: «Τότε δέ ό Πιλά τος διέταξε τούς στρατιώτες καί πήραν τόν Ίησοϋ καί τόν μαστίγω σαν». Κατά τό Ρωμαϊ κό ποινικό κώδικα ή μαστίγωσι ή φραγγέλλωσι προηγείτο άναγκαίως τής σταυρώσεως. Δέν άρκοϋσε ό οδυνη ρότατος βασανισμός τής σταυρώσεως, επρεπε νά γίνη προη γουμένως καί άλλος πολΰ οδυ νηρός βασανισμός, ή φραγγέλλωσι ή μαστίγωσι! Χωρίς δρια, άφάνταστη καί απερίγραπτη ή θηριωδία ανθρώπων πρός συνανθρώπους! Τό μαστίγιο γινόταν άπό λεπτές ράβδους ή
56
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
άπό δερμάτινα λουριά μέ δεμένα στά άκρα τεμάχια οστών ή μολύβδου. Ό κατάδικος δεχόταν τά πλήγματα του μαστιγίου δεμένος σέ μικρό πάσσαλο μέ κυρτωμένο τό σώμα καί τεντω μένο τό δέρμα. Μέ τά πρώτα δέ πλήγματα τό αίμα άρχιζε νά ρέη. Καί ήταν τόσο σκληρός ό βασανισμός άπό τή μαστίγωσι, ώστε μερικές φορές άκολουθοϋσε άμέσως ό θάνατος καί δέν προλάβαιναν οί δήμιοι νά σταυρώ σουν τους καταδί κους. Ό Χριστός έπανειλημμένως ύ ψωσε φραγγέλλιο, γιά νά έκδιώξη τους εμπόρους ά πό τό χώρο τοϋ ναοϋ, άλλά δέν κτύπησε κανέ να. Οί Ιουδαίοι διά τής Ρωμαϊκής εξουσίας ύψωσαν φραγγέλλιο καί κτύπησαν άνηλεώς τόν Ίησοϋ, καίτοι εκείνος δέν κτύπησε κανένα, κτύπησε δμως τά υλικά συμφέροντα τών άρχιερέων ’Άννα, Καϊάφα καί λοιπών, οί όποιοι είχαν μεταβάλει τό ναό σέ άνώνυμη εταιρεία,
οττως πράττουν και μερικοί αρ χιερείς τής Εκκλησίας. Ή άγρία φραγγέλλωσι του Ίησοϋ άπό τή Ρωμαϊκή εξουσία θά υπενθύ μισε στους ’Ιουδαίους αρχιερείς και τους παρατρεχάμενους τό φραγγέλλιο του Ίησοΰ κατά τοϋ εμπορίου στο ναό καί θά προκάλεσε σ' αυτούς ευχαρίστησι καί ηδονή, άγρία ηδονή. Πολλές φορές συμβαίνει, ό άγρι ος βασανισμός ενός νά προκαλή ήδονισμό σέ άλλο! Διεστραμμέ νοι άνθρωποι θέλουν νά απο λαμβάνουν δλων τών ειδών τις ήδονές, άκόμη καί τήν άγρία η δονή! Ή μαστίγωσι τοϋ Χριστοΰ προφητεύθηκε σαφώς άπό τόν ϊδιο τό Χριστό. Κατά τό Ήσ. ν' 6 ό Χριστός είπε: «Τον νώτόν μου εδωκα εις μάστιγας». Τό «εδωκα» σημαίνει, ότι ή μαστί γωσι τοϋ Χριστοϋ έγινεν έκουσίως. Ό Χριστός καταδέχθηκε καί ύπέστη τή μαστίγωσι άπό αγάπη πρός εμάς τους άμαρτωλοΰς γιά τήν άψεσι τών α μαρτιών μας. «Παιδεία ειρήνης ημών €7τ’ αυτόν, τω μώλωπι αύτοΰ ημείς ίάθημεν», είπεν ό Ήσαΐας (νγ' 5). Δηλαδή παίδευσι, βασανισμός σ’ αυτόν, τόν Μεσσία, γιά τή δική μας θερα πεία. Μέ τό δικό του τραϋμα ε μείς θεραπέυθήκαμε. Θεραπευθήκαμε άπό τά πνευματικά νο σήματα, τις άμαρτίες. Ύπέστη
πολλά παθήματα ό Χριστός. Ά λλά τά οδυνηρότερα ήταν ή μαστίγωσι καί ή σταύρωσι. Άναβαίνοντας δέ στά Ιεροσόλυ μα προεΐπε στους μαθητάς του τά πάθη του, μεταξύ δέ αυτών καί τή μαστίγωσι (Ματθ. κ' 19, Μάρκ. ι' 34, Λουκ. ιη' 33). Λόγω τής μαστιγώσεως τοϋ Χριστού οί μαστιγώσεις τών άκολούθων τοϋ Χριστού γιά τήν πίστι καί τό καθήκον καθαγιά στηκαν καί ε'γιναν σ’ αϋτούς αι τία χαρας. Οί Ιουδαίοι στο Συ νέδριό τους έδειραν τούς άποστόλους. Οί δέ άπόστολοι έφυ γαν άπό τό Συνέδριο «χαίροντες», διότι άξιώθηκαν τής με γάλης τιμής νά ύποστοΰν άτιμωτικό δαρμό γιά τό όνομα τοϋ Χριστού (Πράξ. ε' 40-41). Ό Παύλος καί ό Σίλας στήν πόλι τών Φιλίππων ραβδίσθηκαν α γρίως καί ρίψθηκαν στή φυλα κή, καί κατά τό μεσονύκτιο μέ σα στή φυλακή «ΰμνουν τον Θεόν» πρός έκπληξι τών άλ λων φυλακισμένων (Πράξ. ιστ' 22-25). Ό Παύλος, έκτός άλλων παθημάτων, άναφέρει καί αύτά: «Έν πληγαΐς υπερβαλλόν τως», « ’Υπό Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν ελαβον», «Τρις ερραβδίσθην» (Β' Κορ. ια' 23, 24, 25). Καί γ ι’ αύτά τά παθήματά του, καί γιά όλα γενικώς, εχαιρε. « Χ α ί ρω εν τοΐς παθήμασί μου», ε-
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
57
γράψε (Κολ. a 24). Επίσης έ γραψε: «Κ α ί καυχώμβθα ev ταΐς θλίψζσι» (Ρωμ. ε' 3). Τού το σημαίνει: «Χαίρουμε καί γιά τις θλίψεις». Χαρά αισθάνονταν καί οί μάρτυρες καί όμολογηταί τής πίστεως, δταν ΰφίσταντο πα θήματα γιά τό Χριστό καί τή χριστιανική τους ιδιότητα. ’Αν τιμετώπιζαν διάφορα βασανι στήρια σάν νά μην ήταν βασα νιστήρια, άλλ’ υποθέσεις χα ράς! Καθένας άπό μάς, που φέρει τό όνομα χριστιανός, άς έρωτήση τον εαυτό του: Έγώ , άν υφί σταμαι παθήματα λόγω τής πίστεως μου καί τής έκτελέσεως τών χριστιανικών μου καθη κόντων, χαίρω στά παθήματά μου, ή στενοχωροΰμαι; "Αν χαί ρω, καλώς. Όμοιάζω μέ τους άποστόλους καί τους μάρτυρες καί τους όμολογητάς τής πί στεως. Ά λ λ ’ άν στενοχωρούμαι, αυτό σημαίνει, ότι υστερώ σέ πνευματικότητα, είμαι χρι στιανός ολίγο. Καί άς παρακα λώ τό Χριστό νά μου προσθετή χάρι, γιά νά αΐσθάνωμαι καί ε γώ χαρά, όπως οϊ πλούσιοι σέ χάρι χριστιανοί. Ή μαστίγωσι του Ιησού δέν
% . εγινεν ως ποινή αναγκαία κατά τόν Ρωμαϊκό ποινικό κώδι κα πρό τής ποινής τής σταυρώσεως. Ό Πιλάτος διέταξε τή μαστίγωσι του ΊησοΟ, καί, όπως βλέπουμε στους επομέ νους στίχ. Ίωάν. ιθ' 2 καί 3, έπέτρεψε στούς στρατιώτες νά τόν έμπαίξουν καί νά τόν εξου θενώσουν ώς... βασιλέα τών Ιουδαίων, μήπως έτσι κατευνάση τό πάθος τών ’Ιουδαίων καί διασώση τόν ΊησοΟ. Έπανειλημμένως εΐπε στους Ιουδαί ους: «Παώζύσας αυτόν απο λύσω» (Λουκ. κ γ ' 16, 22). Άφ ον τόν βασανίσω, θά τόν ελευθερώσω. Ά λ λ ’ ή παίδευσι, ό βασανισμός του ΊησοΟ διά τής μαστιγώσεως, δέν ί'σχυσε γιά νά κατευνάση τό πάθος τών Ιουδαίων. ’Έτσι ϊσχυσεν ώς ή άναγκαία πρό τής σταυρώσεως ποινή κατά τόν Ρωμαϊκό ποινικό κώδικα, καί γ ι’ αυτό έτσι παρουσιάζουν τή μαστίγωσι οί ευαγγελισταί Ματθαίος (κζ' 26) καί Μάρκος (ιε' 15). « Έ ξ ή λ θ ε ν ούν πάλιν εζω 6 Πιλάτος και λεγει αύτοΐς· cs ν τζ> e λ ? % ν > Joe a y w υμιν αυτόν εξω, I'να γνώτε οτι εν αύτω ούΟ / ί / t 1 Η ΪΓ Ι οεμιαν αιτίαν ευρίσκω . ϋμ
J ΠΑΡΑ ΚΑΛΟΥΜΕ Ν’ ΑΝΑΝΕΩΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ
58
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
if
ησοϋ, γιά νά δηλώση στους Ι ουδαίους, δπως καί προηγου μένως (Ίωάν. ιη' 38), δτι δέν βρί σκει καμμία ένοχή σ αυτόν, καί νά κάνη έκκλησι στά αίσθήματά τους νά τόν λυπηθούν στή δεινή κατάστασί του μετά τή μαστίγωσι καί τή διαπόμπευσί του ώς ψευδοβασιλέως. Παρουσιάζοντας στούς Ιο υ δαίους ό Πιλάτος τόν Ίησοϋ πληγωμένο άπό τήν άγρία μα στίγωσι, ωχρό, καί μέ τά έμπαικτικά εμβλήματα τοϋ βασιλέως, είπε στούς Ιουδαίους: « ’Ίδε ό άνθρωπος!». Νά ό άν θρωπος! ?Ηταν μία φράσι συμπαθείας τού Πιλάτου πρός τόν Ιησού. Καί μέ αύτή τή φράσι ό Ρωμαίος ήγεμών ήθελε νά προκαλέση τή συμπάθεια τών Ιο υ δαίων πρός τόν Ιησού. Εινε σάν νά έλεγε σ’ αύτούς: Έδειξα συγκατάβασι σέ σας καί τιμώ-
ξήλθεν ουν ό Ίησοΰς εξω φορών τον άκάνθινον στέ φανον και το πορφυροΰν ίμάτιον, και Aeyei αντοΐς· " ’'JSe ό άνθρω πος!"». (Ίωάν. ιθ' 4-5). Μεταφράζουμε: «Τότε ό Πι λάτος βγήκε πάλι έξω κα'ι τούς λέγει: “Νά, σάς τόν φέρνω εξω, γιά νά ιδήτε, ότι δέν βρίσκω σ ’ αυτόν καμμία ένοχή”. Βγήκε λοιπόν ό Ίησοΰς έξω, φορώντας τό άκάνθινο στεφάνι καί τόν κόκκινο μανδύα, και τούς λέγει: “ Ιδού ό άνθρωπος!”». « Έ ξ ή λ θ ε ν ούν ττάλιν εζω 6 Π ιλά τος». Πολλές φορές ό Πιλάτος βγήκε άπό τό πραιτώριο και συνωμίλησε μέ τους Ιο υ δαίους (Βλέπε Ίωάν. ιη' 29, 38, Λουκ. κ γ ' 13). Καί τώρα, μετά τή μαστίγωσι καί τή διαπόμπευσι τοϋ Ίησοϋ ώς ψευδοβασιλέως, βγήκε εξω μαζί μέ τόν Ί
J
Γ
Ε
Υ
X
A
I
" \
Τό περιοδικών « Ό Σ τα υ ρ ό ς» κα'ι ή ομώνυμος Ιερ α π ο σ το λ ικ ή Α δ ελ φ ό τη ς έγκαρδίω ς εύχονται, όλοι ο/ άνθρωποι το ϋ Χ ρισ τού νά σταυρώνω μεν «τήν σάρκα συν το ϊς παθήμασι καί τα ϊς έπ ιθυμίαις», διά νά ζώμεν « τή ν άνάστασιν τήν πρώτην», τήν πνευματικήν, κα'ι ν άξιω θώ μεν κα'ι τή ς δ ευ τέρ α ς ενδόξου άναστάσεως, τή ς σω ματικής. Ιδ ια ιτ έ ρ α ευχή, νά έπ εμβή ό σ τα υρω θείς καί άναστάς Κύριος κα'ι νά σώση τή ν Ελλάδα καί τήν Κύπρο άπό έσ ω τερ ικο ύς καί έξω τερ ικ ο ύ ς σ τα υρ ω τές της, ιδίως έσ ω τερικούς.
^
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
59
ρησα σκληρά καί εξευτέλισα τόν Ίησοΰ. Κοιτάξετε σέ πόσο άξιολύπητη κατάστασι βρίσκε ται αυτός ό άνθρωπος. Τιμωρήθηκε άρκετά. Μετά άπό τέτοια δημοσία έξουθένωσι, φοβεΐσθε άκόμη τήν επιρροή του πάνω στο λαό; Παυσετε πλέον νά ζητήτε τό θάνατό του. Λυπηθήτε τόν άνθρωπο! Ή φράσι τοΰ Πιλάτου « ”l8e ό άνθρωπος!» στους πιστούς προσλαμβάνει άλλη σημασία: Ίδοΰ ό άνθρωπος μέ τήν υπερ βολική άγάπη γιά τόν άνθρω πο. Ίδοΰ ό άνθρωπος μέ τή με γαλύτερη θυσία γιά τόν άν θρωπο. Ίδοΰ ό άνθρωπος μέ τό
φρικτοτερο πονο για τή λύτρωσι τοΰ άνθρώπου άπό τόν αιώνιο πόνο. Ίδοΰ ό άνθρω πος μέ τήν άκρα ταπείνωσι γιά τήν ΰψωσι τοΰ άνθρώπου. Ίδοΰ ό άνθρωπος μέ τή δύναμι νά έλέγχη τοΰς κακούς, καί μέ τόν ήρωισμό νά ΰπομένη τά φρικτά πάθη εξ αιτίας τών κακών. Ίδοΰ ό άνθρωπος ό άναμάρτητος, ό όποιος πάσχει καί όδυνάται ΰπέρ τών άμαρτωλών. Ίδοΰ ό ι δεώδης άνθρωπος. Ίδοΰ ό "Αν θρωπος μέ άλφα κεφαλαίο. Ίδοΰ ό Θεός, ό όποιος έγινεν Άνθρω πος, γιά νά σώση καί νά δοξάση τόν άνθρωπο.
(Άπό τό βιβλίο τοΰ Ν. Σωτηροπούλου «Τό Ευαγγέλιο τοΰ Ίωάννου, τόμ. Γ σελ. 214-216, 218-219).
---------- -- ---------------------- -- J
^
ίI
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, Γ'
Λ
Αλλοτε ό κ. Ν. Σωτηρόπουλος ανέλυσε, σέ τόμους Α και Β , τά 14 πρώτα κεφάλαια τοϋ Εύαγγελίου του Ίωάννου, τού θεολογικωτέρου βιβλίου τής Αγίας Γρα φής. Τώρα, σέ τόμο Γ , αναλύει τά τελευταία κεφάλαια τοϋ Ευαγγελίου (ιε' - κα'). Στο Ευαγγέλιο τοϋ Ίωάννου περιέχονται πλήθος υψιστες διακηρύξεις τοϋ Χριστοϋ γιά τή θεότητά του. Καί γί αύτό ή ερμηνεία αύτοϋ τοϋ Εύαγγελίου έχει υψιστο ένδιαφέρον καί παρέχει μέγι στο θέλγητρο στούς πιστούς. Τά τελευταία δέ κεφά λαια τοϋ Εύαγγελίου, τά έρμηνευόμενα στο Γ τόμο, άναφέρονται στά δύο μέγιστα γεγονότα τής Πίστεώς μας, τά Πάθη και τήν Άνάστασι τοϋ Κυρίου, καί εινε ’ιδιαιτέρου ένδιαφέροντος. Κατά δέ τήν έρμηνεία ώρισμένα δύσκολα σημεία τοϋ ιερού κειμένου ερμηνεύονται πρωτοτύπως. Τό βιβλίον άποτελεϊται άπό 391 σελίδες. Τιμάται
20 €. Γιά παραγγελίες έπικοινωνήστε μέ τό Βιβλιοπωλεϊον «Ό Σταυρός», Ζωοδ. Πηγής 44 · 106 81 Αθήνα. Τηλ. 210 / 3805539.
60
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
Δ εκα τρ ία ερω τήματα ζη τούν άττάντησι
Τ
όν περασμένο μήνα δημοσιεύθηκε άπό τόν Σεβασμιώτατο Μητρο πολίτη Φθιώτιδος κ. Νικόλαο επίκαι ρο άρθρο μέ τίτλο «Ποιός θά μας άπαντήσει;», πού έγραφε τά έξης: «Μέσα στήν παραζάλη κα'ι σύγχυ ση τής περιόδου αύτής γιά τήν πατρί δα μας, αυθόρμητα ανεβαίνει στα χείλη κάθε πολίτου ένα ισχυρό και κραυγαλέο “Γιατί;". Γιατί άπό τήν ευημερία και ευτυχί α έφθάσαμε στήν φτώχεια και στήν δυστυχία; Γιατί ή ένδοξη κοιτίδα τής δημο κρατίας κα'ι τού πολιτισμού κατάντη σε χώρα ασυδοσίας κα'ι διαφθοράς; Γιατί ή γηρασμένη αυτή πατρίδα, που χρειάζεται νέο αίμα γιά νά ζήσει, σκοτώνει κάθε χρόνο 350.000 παιδιά της μέ τ'ις έκτρώσεις; Γιατί έξαπλώθηκε σέ κάθε χωριό και γειτονιά τό πάσης φύσεως έγκλη μα και άφέθησαν οί κακοποιοί νά λη στεύουν, βιάζουν, δολοφονούν και νά καταστρέφουν τά πάντα στο πέρα σμά τους; Γιατί απογυμνώνεται ή χώρα άπό τό νεανικό δυναμικό μέ μιά νέα μετα νάστευση τών παιδιών της, που ζη τούν δουλειά γιά νά οικοδομήσουν τό μέλλον τους; Γιατί οί πολιτικοί μας συναινοΰν στήν δημιουργία κατά τά πρότυπα τής Ευρώπης ένός άθρησκου κρά τους, που άποχριστιανίζει τήν παι
δεία, παραμερίζει τήν Εκκλησία, δη λητηριάζει τόν πατριωτισμό και άλλοτριώνει τήν Ελληνορθόδοξη παρά δοση τού Γένους; Γιατί περισφίγγεται στο λαιμό τής φτωχολογιάς ό βρόχος τής αβάστα χτης φορολογίας καί άπελπισίας, πού οδήγησε 3.500 άδελφούς μας στήν αυτοκτονία; Γιατί ή παροχή υπηρεσιών άπό τό κράτος συνεχώς μειώνεται μέ άποτέλεσμα νά κρέμεται όλος ό κόσμος ά πό τήν φιλανθρωπία τής Εκκλησίας; Γιατί χάθηκε άπό τόν "Ελληνα τό χαμόγελο κα'ι ή έλπίδα και τήν θέση τους πήραν ή θλίψη και ή μελαγχο λία; Γιατί τόσο μένος κατά τής πατρί δας μας άπό φίλους και έχθρούς; Γι ατί τόση δυσφήμηση; Γιατί τόση κο ροϊδία; Γιατί τόση υποκρισία; Υπάρχει κάποιος που θά μάς δώ σει μιά καθαρή άπάντηση; Κάθε "Ελληνας ζητεί νά μάθει πρώτα τήν άλήθεια καί υστέρα νά ύποστεϊ κάθε θυσία γιά τήν πατρίδα, γιατί κύριο γνώρισμα τής φυλής μας είναι τό γενναίο κα'ι φιλότιμο φρόνη μα». Διάγνωσι τή ς ά σ θενεία ς ά νευ θεραπ είας;
Τ
ό πιό πάνω δημοσίευμα έχει δύο χαρακτηριστικά στοιχεία, ένα θε τικό και ένα άκρως άρνητικό. Τό θε τικό στοιχείο είναι, άτι σέ λίγες γραμμές διαπιστώνονται και έπιση0 ΣΤΑΥΡΟΣ 61
μαίνονται πολλά και σοβαρά συμπτώ ματα τής βαρειά νοσούσης κοινωνί ας μας, τά όποια όλοι γνωρίζουμε καί γιά τά όποία όλοι άνησυχοϋμε. Τό άρνητικό στοιχείο είναι, ότι ό άρθρογράφος άναζητει έναγωνίως άπάντησι στά ερωτήματα, πού θέτει, ένφ θά έπρεπε, ώς έπίσκοπος, όχι μόνο νά τήν γνωρίζη καλύτερα άπ’ όποιονδήποτε άλλον, άλλά καί νά τήν κηρύττη αΰτός καί οί άλλοι επίσκοποι καθημε ρινώς στόν ελληνικό λαό. Τόν ιατρό δέν χρειάζονται οί άρρωστοι γιά ν’ άκούσουν άπ αυτόν τά συμπτώματα τής άσθενείας των, τά όποια καλύτε ρον αύτοϋ γνωρίζουν πριν τόν έπισκεφθοϋν, άλλά γιά νά λάβουν τήν κατάλληλη φαρμακευτική άγωγή καί νά θεραπευθοϋν. ’Έτσι καί άπό ένα κληρικό, καί μάλιστα επίσκοπο, αύτό, πού περιμένουν οί άνθρωποι τις δύ σκολες αύτές στιγμές, δέν είναι νά ύποδάλλη δημοσίως τά ϊδια βασανι στικά έρωτήματα, πού βασανίζουν καί αύτούς, άλλά νά δίνη ικανοποιη τικές εξηγήσεις στά άνεξήγητα, σο φές καί κατανοητές άπαντήσεις στά άκατανόητα, καί φωτισμένες καί δο κιμασμένες οδηγίες εξόδου άπό τά άδιέξοδα, ώστε συντόμως νά έλθη ή πολυπόθητη λύτρωσι τής Πατρίδος μας άπό τή σύγχρονη αύτή δοκιμα σία, πού έπέτρεψεν ό Θεός. «Υπάρχει κάποιος πού θά μάς δώ σει μια καθαρή απάντηση;», έρωτα ό Σεδασμιώτατος. Καί βέβαια ύπάρχει, Σεβασμιώτατε1είναι ή ’Εκκλησία, τήν όποίαν εκπροσωπείτε. Αύτή έχει τήν άπάντησι, ξεκάθαρη, άξιόπιστη καίάλάνθαστη, τήν όποία οί κληρικοί καί ιδιαιτέρως σείς οί επίσκοποι έχετε καθήκον νά γνωρίζετε καί στις κρίσι 62
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
μες αύτές στιγμές νά μεταδώσετε στό λαό. Δυστυχώς όμως πολλοί ποι μένες σήμερα ομοιάζουν μέ καπετά νιο, ό όποιος έν καιρώ τρικυμίας έ ρωτά μέ άμηχανία τούς επιβάτες για τί εισέρχονται νερά στό πλοίο καί γι ατί τούς βρήκε θαλασσοταραχή στό μέσον τοϋ πελάγους! Αιτία τών δεινών οί αμαρτίες μας 1Εκκλησία λοιπόν μπορεί νά μάς άπαντήση. Καί μάς άπαντά, ότι αιτία τοϋ ζόφου, πού έχει καλύψει τήν Πατρίδα μας, καί τών δεινών, πού τόσο παραστατικά περιέγραψε πιό πάνω ή άρχιερατική πέννα, είναι οί άμαρτίες μας· οί πολλές καί μεγάλες άμαρτίες κλήρου καί λαού, οί όποιες τις τελευταίες δεκαετίες έπληθύνθησαν σφόδρα σφόδρα. Άποστατήσαμε άπό τό Θεό. "Ολοι άνεξαιρέτως. Στό βαθμό τής άποστασίας μόνο δια φέρουμε. Καί τώρα δρέπουμε τούς πικρούς καρπούς τής άποστασίας μας. Καί γι’ αύτή τήν άποστασία με γάλο μερίδιο εύθύνης φέρει καί ή Δι οικούσα ’Εκκλησία, ή όποία, έκτος ο λίγων φωτεινών έξαιρέσεων, παρέμεινε άπαθής θεατής τής πνευματι κής άλώσεως, πού ύπέστη τό ’Έθνος μας, άποφεύγοντας νά έλέγξη τά κα κώς κείμενα, νά στηλιτεύση τό κακό, νά νουθετήση, νά προειδοποιήση, νά άπειλήσπ, νά λάβη μέτρα έναντίον τών άσεβών, τών παρανομούντων, τών διαφθορέων τής κοινωνίας καί καταστροφέων τοϋ ’Έθνους μας. Πολλάκις δέ συνεργάσθηκε άγαστώς μέ τούς καταστροφεις! Καί μόνον αύτό; Πόσες φορές τά τελευταία έτη οί ϊδιοι οί άρχιερεΐς δέν πρωτοστάτη σαν σέ έργα άνομίας καί διαφθοράς,
Η
δίνοντας έτσι κακό, χείριστο παρά δειγμα στό λαό; Θρηνεί ό άγιος Φθιώτιδος, διότι ή «κοιτίδα τής δημο κρατίας» έγινε «χώρα άσυδοσίας». Πόσες όμως φορές μέσα στον κατ’ ε ξοχήν δημοκρατικά χώρο τής ’Εκκλη σίας οί άρχιερεϊς μας δέν σφαγίασαν άθώους, δέν καταδίκασαν δικαίους, δέν έξώντωσαν άγιους; Μέ τριάντα τρεις άποφάσεις τό ΣτΕ άθώωσε τούς δώδεκα έναρέτους μητροπολί τες, πού εκθρόνισε άναιτίως ό δικτά τορας Ίωαννίδης, οί διοικοϋντες ό μως τήν ’Εκκλησία μέχρι σήμερα άρνοϋνται νά τις σεβαστοϋν! Γέμισε ή κοινωνία άπό άνομους, άσεβείς, αι ρετικούς, άπιστους, άθέους, προδό τες, ούδείς όμως τών άρχιερέων τολ μά νά τούς έλέγξη καί νά τούς τιμωρήση. Τιμώρησαν όμως ένα πολέμιο τής άσεβείας καί τής παρανομίας, θαρραλέο κήρυκα τής άληθείας καί τής δικαιοσύνης, τόν θεολόγο Νικό λαο Σωτηρόπουλο! Οί οίκουμενιστές «άλωνίζουν» έλεύθερα, καθαιρέθηκε όμως ό άγωνιστής ιερομόναχος καί φοβερός άσκητής π. Εύθύμιος Τρικαμηνάς! Μέ τέτοια εξόφθαλμα πα ραδείγματα άναρχίας, παρανομίας καί άσυδοσίας μέσα στήν Εκκλησία, πώς νά μή γίνη ζούγκλα ή κοινωνία μας; Πόσο εύστοχη είναι ή άκόλουθη ιδιότυπη κλίμακα, πού σχημάτισε μέ τόν χαρισματικό του λόγο ένας γέ ροντας Πνευματικός ομιλώντας σέ πνευματικά του παιδιά: «"Αγιος ό κληρικός, δίκαιος ό λαϊκός. Δίκαιος ό κληρικός, καλός χριστιανός ό λαϊ κός. Καλός ό κληρικός, κακός ό λαϊ κός. Κακός ό κληρικός, δαίμονας ό λαϊκός» \Ά ς μή άποροϋμε λοιπόν γιά τήν δαιμονική κατάστασι, πού επι
κρατεί γύρω μας. Βεβαίως, δόξα τώ Θεφ, ύπάρχουν πολλοί καλοί κληρι κοί στήν ’Εκκλησία. Ύπάρχουν όμως καί πολλοί κακοί καί άνάξιοι, ή δέ άναξιότητά τους επιδρά άρνητικώς στήν κοινωνία μας καί ιδιαιτέρως στή νεολαία, ή όποία άναζητεϊ πρότυπα νά μιμηθή καί δέν τά βρίσκει. Ποιός μπορεϊ νά άρνηθή, ότι άποτελεΐ καί αύτό μία άπό τις αιτίες τής σημερι νής κρίσεως καί κακοδαιμονίας μας; Μ ετά ν ο ια , ή μ εγ α λ ύ τερ η θυσία
Γ
ράφει ό άγιος Φθιώτιδος: «Κάθε "Ελληνας ζητεϊ νά μάθει πρώτα τήν άλήθεια και ύστερα νά ύποστει κάθε θυσία γιά τήν πατρίδα, γιατ'ι κύ ριο γνώρισμα τής φυλής μας είναι τό γενναίο και φιλότιμο φρόνημα». Τώ ρα λοιπόν, πού μάθαμε τήν μεγάλη άλήθεια, ότι αίτία τών δεινών μας εί ναι οί πολλές καί μεγάλες άμαρτίες μας, εϊμεθα άράγε έτοιμοι νά ύποστοϋμε τις άναγκαΐες γιά τόν τόπο μας θυσίες; Καί θυσίες είναι βεβαίως καί ή άνεργία, καί οί στερήσεις, καί
Λ
«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ»
Λ
I Μηνιαίο 'Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό
* * *
Ιδρυτής: Επίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ Ιδιοκτήτης: Όρθόδ, Ίεραποστ. Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγής 44 · 106 81 'Αθήνα, τηλ. 210 / 3805539 & 210 / 3826100 Εκδότης: Παναγιώτης I. Πετρόπουλος Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Δ ιευ θυ ν τή ς Συντάξεω ς: Νικόλαος Ί, Σωτηρόπουλος - τηλ. 210 / 6659056 Προϊστάμενος Τυπογραφείου Ά θα ν. Κοκονός, Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Σ υ ν δ ρ ο μ ή (έ τ η σ ία ) Ε σ ω τερ ικ ο ύ : 15 € Κύπρου 20 € . Ε ξ ω τε ρ ικ ο ύ : 30 € . Επιταγές, έγγραφες, επιστολές κ.λπ. στή διεύθυνσι: Π ε ρ ιο δ ικ ό « Ό Σ τ α υ ρ ό ς » Τ.Θ . 3415 (K .T .A .) · 102 10 Α θ ή ν α ^ /
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
63
τά συσσίτια, καί ή βαρειά φορολογία, καί ή έλλειψι φαρμά κων καί θερμάνσεως, κ.ά. Οί θυσίες όμως αύτές είναι μικρές σέ σχέσι μέ μία άλλη θυσία, πολύ μεγαλύτερη καί σπουδαι ότερη, τήν όποία άπαιτεΐ άπό έμάς ό Θεός. Καί ή θυσία αύτή ονομάζεται ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Μά, θά είπήτε, είναι ή μετάνοια θυσία; Ναί είναι, διότι μ’ αύτή θυσιάζομε τό έγώ μας και ταπεινωνόμεθα. «Θυσία τφ Θεφ πνεύμα συντετριμμένον», λέγει ό Ψαλμωδός, θυσία δηλαδή εύάρεστη καί εύπρόσδεκτη στό Θεό είναι τό πνεύμα, ή ψυχή, πού έχει συντριβή άπό ειλικρινή μετάνοια (Ψαλμ. 50, 19). Εϊμεθα επομένως έτοιμοι νά μετανοήσωμε γιά τ'ις άμαρτίες μας, τίς πορνείες, τις μοι χείες, τις προγαμιαίες σχέσεις, τίς ομοφυλοφιλίες, τις έκτρώσεις, τά διαζύγια, τά καρναβάλια, τις άσωτεΐες, τίς κλοπές, τίς άπάτες, τίς καταχρήσεις, τά έγκλήματα, τίς βλα σφημίες, τή φοροδιαφυγή, τό γυμνισμό, τό νεοπαγανισμό, τόν οίκουμενισμό, τίς αιρέσεις, τή σκληροκαρδία, τήν πλεο νεξία, κα’ι τόσα άλλα άβυσσαλέα πάθη, πού σάν φίδια φαρ μακερά περισφίγγουν τίς ψυχές μας καί δέν τίς άφήνουν ν’ άναπνεύσουν; Ιδού λοιπόν ή μόνη λύσι τών προβλημάτων μας. 'Ιδού ή μόνη διέξοδος στά άδιέξοδά μας. Ή μετάνοια. Αύτή περιμένει ό Θεός, γιά νά μάς έλεήση καί νά μάς σώση. Πώς όμως θά μετανοήσουν οί άνθρωποι, όταν οί άμβωνες σιωπούν; ’Ολίγοι, έλάχιστοι δυστυχώς κληρικοί ομιλούν γιά μετάνοια. Γι’ αύτό καί δέν ύπάρχει μετάνοια. Τό άποδεικνύουν τά δελτία ειδήσεων, τά όποια καθημερινώς φέρουν στό φώς νέες περιπτώσεις παρανομίας καί διαφθοράς. Ποιμένες τής ’Εκκλησίας! Οί άνθρωποι, άκόμη καί οί έκκλησιομάχοι, άρχισαν πλέον νά έκτιμοϋν τήν προσφορά τής ’Εκκλησίας καί νά τήν επαινούν γιά τά συσσίτια καί τό φιλανθρωπικό της έργο. Καί αύτό είναι καλό. Ή ’Εκκλησία όμως υπάρχει όχι γιά νά γεμίζη τά στομάχια τών άνθρώπων, άλλά γιά νά γεμίζη τίς ψυχές. Καί οί περισσότερες ψυχές σήμερα είναι άδειες. Αύτές προ σπαθήσετε νά θρέψετε μέ μετάνοια καί νά γεμίσετε μέ πίστι στό Χριστό. ’Εάν δέν γίνη αύτό, τότε πολύ φοβούμεθα, ότι τά δεινά θά αυξηθούν. Καί αιτία θά είναι ή άπιστία καί άμετανοησία μας.
64
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
Ν Η
S D I σ> ο > OD Κ ■
m μ
12
ο
S > ^ χ ° τι 2 Ο ω Ο Ο ζ ί Β Μ ζ Ο) ' Ο
ΙΠ ο Μ
-Ρ^
=15 Q CD
II ΣΩ
'2 -θ· ι
I Ό <*>
ε-Γ
