«'Εμο'ι μη γένο ιτο χαυχάσθαι εί μή έν τφ σταυρώ τού Κι>ρ ίο υ ήμών Ίησ οϋ
Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ
ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΟΡΓΑΝΟΝ ΟΡΘΟΔΟϊΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
0 1
Ο
Ρ Ω
Ν
Τ Ε Σ . . .
την Αλεξάνδρεια, αγαπητοί μου, στην Αλεξ άνδρεια, μία άπό τις πιο μεγάλες πόλεις τοϋ αρχαίου κόσμου, πόλι γραμμάτων και επι στημών, στις άρχές τοΰ 4ου αίώνος γεννήθηκε ένας άνθρωπος πού (ονομάσθηκε Δίδυμος. Στην παιδική ηλικία του επαθε σοβαρό άτύχημα. Έχα σε τό φως του. Τυφλώθηκε. Δεν έβλεπε πια τίποτε. Δυστυχής; Οί περισσότεροι άνθρωποι, όταν πάθουν τέτοιο σοβαρό δυστύχημα, θεωρούν τον εαυτό τους πλέον άχρηστο και βυθίζονται σε με λαγχολία. Άλλ’ ό Δίδυμος ήταν άνθρωπος πίστεως. Πίστευε άκράδαντα στον Κύριο ημών Ίησοϋ Χριστό. Φλεγόταν άπό τον πόθο νά γνωρίση και ν’ άγαπήση πε ρισσότερο τό Χριστό. ’Άν και τυφλός, παρακολουθούσε τακτικά τά μαθήμα τα πού γίνονταν στήν περίφημη Κατηχητική Σχολή τής Αλεξάνδρειας. Έ μ α θε άπ’ έξω όλη σχεδόν τήν άγία Γραφή. Καί όχι μόνο τήν άποστήθιζε, άλλά καί φωτιζόμενος άπό τό Πνεύμα τού Θεού τήν έρμήνευε. Όλοι έμεναν κατάπληκτοι μπροστά στό φαινόμενο αυτό. Ό τυφλός αυτός άνθρωπος ήξερε άσυγκρίτως περισσότερα άπ’ αυτούς πού βλέπουν, άλλά δεν ένδιαφέρονται νά γνωρίσουν τό μεγαλείο τής πίστεώς των. Τυφλός βλέπων! Σέ λίγο άπό μαθητής έγινε διδάσκαλος στήν περίφημη σχολή τής Αλεξάν δρειας καί άπό παντού έρχονταν νέοι, για ν’ άκούσουν καί θαυμάσουν τον τυφλό δάσκαλο καί καθηγητή. Μιά μέρα συνάντησε τον Δίδυμο ό άγιος Αντώνιος. Ό Μέγας Αντώνιος, πού γνώριζε τήν πίστι, τήν άρετή καί τή μάθησι τοΰ Διδύμου, τοΰ είπε:
Σ
«Δίδυμε, ας μή σέ λυπή τό ότι έχα σες φυσικά μάτια. Τέτοια μάτια έ χουν καί οί μυϊγες και τα κουνούπια και όλα τά ζώα. Να έχης χαρά, διότι έχεις μάτια, με τά όποια καί οί άγγε λοι βλέπουν, και ό Θεός βλέπεται, και τό φως του κατανοεϊται». Μεγάλο δυστύχημα θεωρείται άπό τόν κόσμο τό νά χάση κανείς τά μάτια του. Καί μεΐς δεν άμφισβητοϋμε τήν άξία, που έχει γιά τή ζωή καί την πρόοδο του ανθρώπου ή 6ρασι, που είνε ή σπουδαιότερη άπό τις πέντε αισθήσεις μέ τις όποιες προίκισε ό Θεός τόν άνθρωπο. Ό άν θρωπος μέ τά μάτια βλέπει, περπατεΐ καί έργάζεται σ’ όλες τις εργασί ες. Μέ τά μάτια βλέπει όλα τά ώραΐα, πού έκανε ό Θεός, ό παντοδύνα μος, ό πάνσοφος καί πανάγαθος Θε ός. Βλέπει τό γλυκοχάραμα τοϋ ήλι ου. Βλέπει τό ηλιοβασίλεμα. Βλέπει τό φεγγάρι καί τά άστρα, που λάμ πουν στόν ουρανό. Βλέπει τους πο ταμούς, τις λίμνες, τις θάλασσες. Βλέ πει τις πεδιάδες, που πρασινίζουν, βλέπει τά χιονισμένα βουνά, βλέπει τά ζώα, τά πουλιά, καί προπαντός βλέπει τά άγαπητά πρόσωπα φίλων καί συγγενών του καί χαίρεται καί άγάλλεται. Καί γεμάτος ευγνωμοσύνη στρέφεται πρός τό Δημιουργό όλων τών θαυμαστών πραγμάτων καί λέει: Σ ’ ε υ χ α ρ ι σ τ ώ , Θε έ μο υ , π ού μ ο υ έ δ ω σ ες τά μάτια. Ό άνθρωπος μέ τά μάτια του βλέ πει τά ώραϊα τής γής, πού έκανε ό Θεός. Άλλ’ έκτος άπ’ αυτά που βλέ πει ό άνθρωπος, έκτος άπό τά ορα τά, ρωτάμε, δεν υπάρχουν άλλα; Α σφαλώς όπάρχουν, καθώς μάς βεβαι ώνει ό άδιάψευστος λόγος τού Θεού. Πέρα άπό τόν όρατό κόσμο υπάρχει 98 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
ό ά ό ρ α τ ο ς κ ό σ μ ο ς . Κάθε φορά που άκούεται στήν εκκλησία τό Σύμ βολο τής πίστεως (τό «Πιστεύω»), δι ακηρύσσεται καί ή άλήθεια, ότι υ πάρχει καί άόρατος κόσμος: «Πι στεύω εις ένα Θεόν Πατέρα παντο κράτορα, ποιητήν ουρανού καί γής, ορατών τε πάντων καί άο ράτων». Είνε δέ τά αόρατα, πού δεν μπορού με νά τά δούμε μέ τά φυσικά μας μά τια, άσυγκρίτως περισσότερα καί ώραιότερα άπό έκεΐνα, πού περιέχει ό ορατός κόσμος. ’Ώ ό άόρατος κόσμος! Αόρατη είνε ή ψυχή τού άνθρώπου, πού είνε ένας κόσμος ολόκληρος σκέψεων, ιδεών, αισθημάτων καί πόθων. Ή ψυχή είνε σάν άγγελος, πού μέ τις άόρατες φτερούγες του αύτοστιγμεί μεταφέ ρει τόν άνθρωπο στά υψη τών ουρα νών, στά έσχατα τής γής καί στά βά θη τών θαλασσών. Αόρατη ή ψυχή. Αόρατοι οί άγγελοι καί άρχάγγελοι. Αόρατοι οί άγιοι, οί όποιοι σάν σώ ματα ήταν ορατοί στή γή, άλλ’ ήδη ώς πνεύματα είνε άόρατοι. Άόρατος καί αυτός ό Χριστός. Όρατός μέν πάνω στή γή κατά τό διάστημα τής δημοσίας δράσεώςτου, άλλ’ άόρατος στους φυσικούς οφθαλμούς μετά τήν άνάληψί του στούς ούρανούς. Αόρα τος ό παράδεισος μέ τά άγαθά του, μέ τις πνευματικές του άπολαύσεις καί γλυκύτητες. Αόρατος καί ό κό σμος τών άθανάτων άληθειών τοϋ Εύαγγελίου, οί όποιες σάν άστρα φωτεινά φωτίζουν τόν πνευματικό ουρανό. Ναί, άόρατος γιά τούς πολ λούς, οί όποιοι έχουν μόνο φυσικά μάτια καί είνε προσκολλημένοι στά πρόσκαιρα, τά φθαρτά καί τά γήινα, καί ζούν σάν τούς άσπάλακες (τυφλοπόντικους) τούς κρυμμένους κά
τω άπό τήν επιφάνεια της γης. · Ά λλ’ υπάρχουν καί άνθρωποι, παν έχουν αποκτήσει πνευματική 6ρασι. Βλέπουν έκανα, τά ©ποια δεν βλέπει ό πολύς κόσμος. Θέλετε πα ραδείγματα; Άνοϊξτε τήν αγία Γρα φή καί θά δήτε. ’Άς αναφέρουμε με ρικά. Είνε ο θεόπτης Μωυσης, ό ό ποιος είδε τήν παρουσία του Θεού, γι’ αύτό καί λέγεται θεόπτης. Είνε ό Ήλίας ό προφήτης, πού, ενώ ό μαθη τής του δίν Ιβλεπε τίποτε, αύτός !βλεπε στρατί ό: ολόκληρη άπό αγγέ λους, πού φύλαγαν τήν πόλι, στην ο ποία Ιμενε. Είνε οί μεγάλοι προφή τες Ήσαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ καί Δανιήλ, πού είδαν θαυμάσια δράμα τα άπό τόν ύπερφυσικό κόσμο καί κατεπλάγησαν. ΓΥ αυτό καί ώνομάζονταν στην εποχή τους «όρώντες», δηλαδή άνθρωποι, πού μέσα στά ε κατομμύρια άνθρώπων, πού δεν έ βλεπαν τά οόράνια, αύτοί Εβλεπαν τόν θαυμάσιο πνευματικό κόσμο. Εί~ νε ό πρωτομάρτυρας Στέφανος, ό ό ποιος λίγες στιγμές πριν άπό τό μαρ τύριό του είπε: «ΒλέΑω νά εχη ανοί ξει ό ουρανός καί στά δεξιά τού θρό νου νά βρίσκεται ύ Χριστός» (Πράξ. 7, 56). Είνε ό απόστολος Παύλος, ό κορυφαίος των αποστόλων. Είδε τό Χριστό ν’ άπευθύνεται πρός αυτόν καί νά τού λέη- «Σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. 26, 14). Ό Ιδιος ό απόστολος Παύλος αξιώθηκε ν’ άνεβή μέχρι τόν τρίτο ουρανό καί νά δη καί ν’ άκούση πράγματα, πού γλώσσα ανθρώπινη δεν μπορεϊ νά έκφραση. Είνε άκόμη ό ευαγγελιστής Ιωάννης, πού εξόριστος στό νησί της Πάτμου είδε πανόραμα προσώπων
καί πραγμάτων. Είδε τόν Ιησού Χρι στό. Είδε αγγέλους. Είδε προφήτες καί μάρτυρες. Είνε ό Μέγας Αντώνι ος, πού ή ζωή του είνε γεμάτη άπό ο ράματα. Είνε όσιοι καί άσκηταί, αλ λά καί χριστιανοί μέσα στον κόσμο, πού ζούν μιά άγία ζωή καί βλέπουν καί αισθάνονται όσα άλλοι δεν βλέ πουν καί δεν αισθάνονται. Καί γιά νά προλάβουμε μιά παρεξήγησι περί οραμάτων, δεν εννοούμε τις ψεύτικες οπτασίες καί οράματα τών λεγομένων σημερινών ό ρ α μ α τ ιστών, άνδρών καί γυναικών, πού πλανούν καί εκμεταλλεύονται τούς άνθρώπους, άλλ’ έννοούμε τά π ρ α γ μ α τ ι κ ά ο ρ ά μ α τ α , πού είδαν ά γιοι άνθρωποι γεμάτοι ταπείνωσι καί άγάπη καί άνιδιοτέλεια. Ό Κύρι ος τό είπε καί ό λόγος του είνε άληθινός: «Μ α κ ά ρ ι ο ι ό σ ο ι έ χ ο υ ν κα θα ρ ή τήν κ α ρ δ ιά , δ ιότι α υ τ ο ί θά ί δ ο ύ ν τό Θε ό » (Ματθ. 5, 8). Ναί, κάποιο θεϊκό φώς λάμπει μέσα στις καθαρές ψυχές έκείνων, πού πίστεψαν εΐλικρινά καί καθάρισαν τόν έσωτερικό τους κό σμο άπό τό μόλυσμα τής άμαρτίας. Ναί, αύτοί, άκόμη καί τυφλοί σωματικώς, είνε μακάριοι, γιατί βλέπουν πνευματικώς ό,τι δεν βλέπουν τά ε κατομμύρια τών άνθρώπων, οί όποι οι, όπως είπε νεώτερος φιλόσοφος, παρ’ όλες τις γνώσεις, τά σχολεία καί τά πανεπιστήμια, π α ρ’ ό λ α τά φώτα, ε ί ν ε τ υ φ λ ο ί όπως καί πρώτα. ΤΩ Χριστέ, τό φώς τού κόσμου! Λάμψε καί σ’ εμάς μέ μιά άκτΐνα τοϋ θεϊκού φωτός σου!
(Από τό βφλίο τοϋ μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου «Ποικίλα», σελ. 240-247). 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 99
^
ΠΡΑΙ61Σ ΤωΝ ΑΠΟΣΤΟΛΏΝ Κείμενο μέ μετά^>0ασι καί σχολιαβμό τοΰ -θ-εοτινεύστου βιβλίου άττό τον
·&εολόγο 1Ί. Σαττη^όιτονλο («τε συνέχειες)
Κ ε ίμ εν ο , Κ ' 22-27
ιδού εγώ δεδεμένος τω πνεύμα τι πορεύομαι είς Ιερουσαλήμ » τά εν αυτή συναντησοντά μοι μη είδώς, 23 ττλην δτι το ΙΊνεΰμα το "Αγιον κατά πόλιν δια μαρτύρεται λέγον οτι δεσμά με καί θλίφεις μένουσιν. 24 Άλλ’ ούδενδς λόγον ποι ούμαι ουδέ έχω την φυχην μου τιμίαν έμαυτω, ώς τελειώσαι τον δρόμον μου μετά χαράς και την διακονίαν ην ελαβον παρά τοΰ Κυρίου Ίησοΰ διαμαρτύρασθαι το εύαγγέλιον της χάριτος τοΰ Θεοΰ. 25 Και νΰν Ιδού εγώ οΐΒα δτι ούκετι δφεσθε το πρόσωττόν μου υμείς πάντες, εν οίς διηλθον κηρύσσων την βασιλείαν τοΰ Θεοΰ. 26 Αιό μαρτύρομαι ύμΐν εν τη σήμερον ημέρα δτι καθαρός εγώ άπδ τοΰ αίματος πάντων· 2Π ού γάρ ύπεστειλάμην τοΰ μη άναγγεΐλαι ύμΐν πάσαν την βουλήν τοΰ Θεοΰ. 22 .Και νΟν
Μ ετάφ ρα σι 22 Καί τώρα ιδού έγώ δεμένος πνευματικώς (μέ ισχυρή δηλαδή ώθησι του πνεύματός μου) πηγαίνω στήν Ιερουσαλήμ, χωρίς νά γνωρίζω τί θά μέ συναντήσουν σ’ αύτή. 23 Γνωρίζω μόνο, ότι τό Πνεύμα τό "Αγιο άπό πόλι σέ πόλι μαρτυρεί έντόνως, ότι δεσμά καί θλίψεις μέ περιμένουν. 24 "Αλλά τί ποτε δεν υπολογίζω, οΰτε θεωρώ τή ζωή μου πολύτιμη, άλλά (πολύτιμο θε ωρώ) νά τελειώσω τό δρόμο μου έπιτυχώς και τή διακονία, πού έλαβα άπό τον Κύριο Ίησοϋ νά διακηρύξω τό εύαγγέλιο, πού γνωστοποιεί τή χάρι τοΰ Θεού. 25 Καί τώρα Ιδού έγώ γνωρίζω, ότι δεν θά ίδήτε πλέον τό πρόσωπό μου εσείς όλοι, άπό τούς οποίους πέρασα κηρύττοντας τή βασιλεία τοΰ Θεού. 26 Γι’ αύτό σάς δηλώνω τή σημερινή ήμερα, ότι έγώ δεν έχω εύθύνη γιά κανένα άπό σάς, έάν χαθη. 27 Διότι δεν φοβήθηκα ώστε νά μή σάς κη ρύξω όλο τό θέλημα τού Θεού. Σχολια σ μός
Στίχ. 22 - 24: Στους στίχους
«Και τώρα νά έγώ», λέγει ό ά-
αύτούς ό άπόστολος όμιλε! για
πόστολος, «δ εμ έν ο ς κατά τό
τή ουνέχισι του ταξιδιού πρός
πνεύμα πορεύομαι στήν Ίερου-
τήν Ιερουσαλήμ καί γιά τις θλίψεις, πού τον άνέμεναν εκεί.
σαλήμ, χωρίς νά ξέρω δσα θά μέ συναντήσουν σ’ αύτή, παρά μό-
100 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
νο, ότι τό Πνεύμα τό "Αγιο σέ κά δεσμά και άπ’ τούς άνθρώπους θε πόλι έντόνως μέ πληροφορεί ευχαρίστως, ύπομένοντας κάθε λέγοντας, δτι δεσμά και θλίψεις περιπέτεια καί θλιψι μέ χαρά, και μέ περιμένουν. Άλλα τίποτε δεν άναμένοντας μαρτυρικό θάνατο υπολογίζω, οΰτε θεωρώ πολύτι ώς εξαιρετική τιμή άπ’ τό Θεό. μη τη ζωή μου, όρκε! νά τελειώ “Οπως άλλοτε ό Χριστός «έστήσω τό δρόμο μου έπιτυχώς και ριξε τό πρόσωπον αυτού πορεύτή διακονία, τήν όποία έλαβα ά εσθαι εις Ιερουσαλήμ» (Λουκ. θ' πό τόν Κύριο Ίησοϋ, νά κηρύξω 51), έλαθε σταθερή καί άμετάτό Εύαγγέλιο, τό όποιον αγγέλ κλητη άπόφασι νά βαδίση πρός τήν πόλι τοϋ μαρτυρίου, έτσι τώ λει τή χάρι τοϋ Θεοϋ». «Δ ε δ ε μ έ ν ο ς τφ πνεύματι». ρα καί ό Παύλος πορεύεται πρός Δ εμένος κατά τό πνεϋμα. Δεμέ τήν Ιερουσαλήμ ήρωικώς, μέ άνος πνευματικώς, όχι σωματι- πόφασι θανάτου. "Ενα μόνο τόν κώς· έσωτερικώς, όχι έξωτερι- ένδιαφέρει, νά τελειώση τό δρό κώς. Ό Θεός ειχε δέσει τήν ψυ μο του καί τήν άποστολή του μέ χή τοϋ Παύλου, ώστε αισθανό επιτυχία. ταν τόν εαυτό του άναγκασμένο Πόσον ώμοίαζε ό δούλος μέ νά πορευθή στήν Ιερουσαλήμ. τόν Κύριό του! Καί πόσο άνάξιοι Θεία δύναμι κατηύθυνε και ω δούλοι τοϋ Κυρίου εϊμεθα έμείς, θούσε τό πνεϋμα του πρός τήν πού δυσαρεστούμεθα ή καί γογ Ιερουσαλήμ. Σέ κάθε δέ πόλι τό γύζουμε λόγψ μικρών περιπετει "Αγιο Πνεύμα, γιά νά τόν προε- ών καί θλίψεων. Παϋλε άπόστολε! Πρέσβευε τοιμάζη ψυχικώς, τόν προειδο ποιούσε, ότι τόν περίμεναν δε ύπέρ ήμών τών όλιγοπίστων, δει σμά και θλίψεις. Ή ταν δεμένος λών, ίδιοτελών καί γογγυστών. Στίχ. 26: «Μαρτύρομαι ύμϊν έν στο πνεϋμα άπ’ τό Θεό, θά δενό ταν και στο σώμα άπ’ τους αν τή σήμερον ήμέρςι, ότι καθαρός θρώπους. Θά δενόταν μέ άλυσί- εγώ άπό τοϋ αίματος πάντων». δες καί θά ριχνόταν και στή φυ Έ ά ν δέν τηρήσετε τό λόγο τοϋ λακή, Ποιές άλλες θλίψεις τόν Θεοϋ, θά άποθάνετε πνευματι περίμεναν και ποιά έκβασι θά εί κώς. Καί γιά τό θάνατό σας έγώ χαν, δέν ήξερε, συγκεκριμένως. δέν θά έχω καμμία ευθύνη. Σάς Ά λλ’ ό άπόστολος οΰτε θλίψεις βεβαιώνω γι’ αύτό κατηγορημα οΰτε θάνατο υπολόγιζε. Ή τα ν τικούς τή σημερινή ήμέρα. Ό δούλος Χριστού, δεμένος άπ’ τό Παϋλος έδώ έκφράζεται σάν τόν Θεό μέ τή θέλησί του, φορώντας Μωυσή (Δευτ. δ' 26, η' 19 κ.ά.). 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 101
Στίχ. 27: Ό Παύλος δεν δειλίασε ποτέ, ώστε νά μή κηρύξη «πάσαν την βουλήν του Θεού», ολόκληρο τό θειο θέλημα. 'Ο Παύλος κήρυττε τήν άλήθειαν άπερίτμητη. Χωρίς περικοπή και άποσιώπησι δυσαρέστων και έπικινδύνων στοιχείων. Χωρίς επί σης άλλοιώσεις και νοθείες. Άλλά σήμερα πόσοι άπό δ ε ι λία κα'ι καιροσκοπισμό άποσιωπουν πικρές άλήθειες τού Εύαγγελίου, γιά νά μή έχουν τή δυ σμένεια, άλλά τήν εύνοια τοΰ κόσμου καί κοσμικών προϊσταμένων των! Πόσοι Ιεροκήρυκες
έπιμελώς αποφεύγουν μερικές καυτές αλήθειες, γιά νά μή διωχθοϋν, άλλά καί ν’ άμειφθοϋν κοσμικώς!... Έ μ ε ϊς , αδελφοί, άς λέμε μέ καλό τρόπο όλες τις σωτήριες άλήθειες, όσο καί άν στοιχίζη ή παρρησία. Καί άν έχω με δειλία και άνθρωπαρέσκεια, άς παρακαλοΟμε έταμόνως τό θ ε ό , νά μάς άπαλλάσση άπό τά σοβαρά αυτά κακά. Ά ς πιέζωμε δέ συγ χρόνως τό δειλό και άνθρωπάρεσκο εαυτό μας, γιά νά λέη δ ύ σκολες άλήθειες.
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, “Αλλοτε ό χ. Σωτηρόπουλος ανέλυσε, σέ τόμους Α' και Β', τά 14 πρώτα κεφάλαια τοΰ Ευαγγελίου του Ίωάννου, τού θεολογικωτέρου βιβλίου τής Αγίας Γραφής. Τώρα, σέ τόμο Γ , αναλύει τά τελευταϊα’κε φάλαια τοΟ Ευαγγελίου (ιε’ -κα). Στό Ευαγγέλιο τού Ίωάννου περιέχονται πλήθος υψιστες διακηρύξεις τού Χριστού γιά τή θεότητα του. Και γ ΐ αύτό ή ερμη νεία αύτοΰ τοΰ Ευαγγελίου εχει ϋψιστο ενδιαφέρον και παρέχει μέγιστο θέλγητρο ατούς πιστούς. Τά τε λευταία δέ κεφάλαια τού Εύαγγελίου, τά ερμηνευό μενα στό Γ τόμο, άναφέρονται στα δύο μέγιστα γε γονότα τής Πίστεώς μας, τά Πάθη και τήν Άνάστασι τοΰ Κυρίου, καί εϊνε ιδι αιτέρου ένδιαφέροντος. Κατά δέ τι)ν ερμηνεία ώρισμένα δύσκολα σημεία τοΰ ιερού κειμένου ερμηνεύονται πρωτοτύιτως.
■
Τό βιβλίο όποτελεϊται άπό 391 σελίδες. Τιμάται 20 €,· Επικοινωνήστε μέ τό βιβλιοπωλείο «Ό Σταυρός», Ζωοδ. Πηγής 44 · 106 81 Αθήνα. ΤηΑ. 210 / 3805539
102 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΟΥΣ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Τοϋ κ. Χρήστου Κ. Λιβάνου εγάλη ίκανοποίησι, χαρά καί εύφροσύνη αίσθάνθηκαν όλοι οί πι στοί Όρθόδοξοι Έλληνες στό άκου σμα τής είδήσεως, ότι ή Δ.Ι.Σ. αποφά σισε τήν άνέγερσι μεγαλοπρεπούς καθεδρικοϋ ναού στήν Αθήνα, άφιερωμένου στόν Σωτήρα Χριστό, πρός έκπλήρωσι τοϋ Τάματος τοϋ "Εθνους. Υπήρξαν όμως και κάποιοι άπιστοι, άθεοι και έκκλησιομάχοι, πού άντι νά χαροϋν έφρύαξαν καί βρήκαν τήν εύκαιρία νά «ξεσπαθώσουν» καί πάλι ε ναντίον τής Εκκλησίας. Μεταξύ αύτών είναι κα'ι μία Αθηναϊκή έφημερίδα, τό όνομα τής όποίας παραπέμπει όχι στά άφθαρτα και αιώνια άγαθά τοϋ μέλλοντος αίώνος, άλλά στά πρόσκαιρα, τά ύλικά καί φθαρτά, στόν παρόντα αιώνα τόν άμαρτωλό και άπατεώνα. Γράφει λοιπόν αύτή ή έφημερίδα, ότι πίσω άπό τήν άπόφασι τής Εκκλη σίας κρύβονται «τεράστια οικονομικά συμφέροντα», ότι οί Ιεράρχες δέχον ται πιέσεις «άπό συγκεκριμένη ομά δα, πού φημίζεται γιά τόν ύπερσυντηρητισμό της», ότι γιά τόν σκοπό αύτό συγκεντρώνονται χρήματα «έπ'ι πολ λά χρόνια, ϊσως κα'ι δεκαετίες», μέμφεται δέ τόν Αρχιεπίσκοπο κα'ι τούς συνοδικούς Αρχιερείς, ότι, «άγνοώντας τις στρατιές τών νεόπτωχων, πού γεννά ή κρίση στή χώρα, κα'ι τών προ βλημάτων επιβίωσης, πού άντιμετωπίζουν χιλιάδες οικογένειες... θαρ-
ρεΐς καί ζοϋν σέ έναν άλλο κόσμο εξ αγγέλλουν -έστω και σέ βάθος δεκα ετίας- φαραωνικού τύπου μεγαλό πνοα έργα»! Αξίζει νά σημειωθή, ότι ώς άντιδρώντες στήν άπόφασι αύτή τό δημο σίευμα έπικαλεΐται «άγιορεΐτες μονα χούς», άλλά καί κληρικούς, καθώς κα'ι «εκατοντάδες πιστούς», πού φέρονται νά διαμαρτύρωνται στούς Μητρο πολίτες, διότι, ένφ ό λαός έχει τερά στιες άνάγκες, αύτοίεξαγγέλλουν τήν άνέγερσι μεγάλου καί πολυέξο δου ναού! Οι άνώνυμοι αύτοί άγιορείτες μοναχοί φέρονται νά ύποστηρίζουν, ότι τό Τάμα τοϋ Έθνους έχει ή δη έκπληρωθή άπό τόν Γέροντα Πορφύριο μέ τό κτίσιμο τού ναοϋ τής Μεταμορφώσεως τοϋ Σωτήρος στό Η συχαστήριό του στή Μαλακάσα Αττι κής, οί δέ κύκλοι, πού πιέζουν γιά τό Τάμα, τόν Γέροντα άποκαλοϋσαν «δαιμονισμένο» καί «θεομπαίχτη», καί οί ίδιοι «δέν πιστεύουν οϋτε στούς Ιερά ρχες, πού παρακαλοϋν τώρα γιά νά ύλοποιηθή τό Τάμα. Γι’ αύτούς όλοι είναι δαιμονισμένοι. Δέν παραδέχονται κανέναν Ιεράρχη, πα ρά μόνο τόν μακαριστό Φλωρίνης Αύγουστίνο Καντιώτη»! ’Απαντοϋμε στούς κατηγόρους αύ τούς καί έπικριτάς όσων πρωτοστα τούν στήν έκπλήρωσι τοϋ ίεροϋ Τά ματος τοϋ "Εθνους, είτε είναι δημοσι ογράφοι είτε άγιορεΐτες μοναχοί, καί 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 103
τούς λέγομε: Μέ τά γραφόμενά δέν τό έξεπλήρωσε. Και έρχεται σας μιμεϊσθε τόν Ιούδα τόν Ίσκα- τώρα ή Εκκλησία καί άναλαμβάνει ριώτη. Εκείνος, ώς γνωστόν, βλέ τήν βαρειά αύτή εύθύνη καί ύπο ποντας τήν Μαρία, τήν άδελφή τοϋ χρέωσι άπέναντι στό Θεό, δίχως νά Λαζάρου, νά σπάζη τό άλάβαστρο έπιβαρύνη στό έλάχιστο τήν Πολι κα'ι νά χύνη τό πανάκριβο μύρο τεία, κα'ι σείς τήν κατηγορείτε. Τήν στήν κεφαλή τοϋ Χριστού κα'ι ν’ ά- Εκκλησία, όπως άποδεικνύει τό ύ λείφη μ’ αύτό τά πόδια Του, άγανά- φος τοϋ δημοσιεύματος σας, δέν κτησε, θεώρησε τήν πράξι τής Μα τήν άγαπάτε, καί τό Θεό δέν τόν ρίας ώς σπατάλη, κα'ι φορώντας ό φοβεϊσθε. ύποκριτής προσωπείο φιλοπτωχείΚόπτεσθε γιά τούς πτωχούς, άας, μάσκα φιλανθρωπίας, είπε, δτι ποσιωπάτε όμως προκλητικώς τό θά μπορούσε τό μύρο έκεϊνο νά γεγονός, ότι ένα τέτοιο μεγαλό πωληθή άκριβά κα'ι νά δοθή ελεη πνοο κα'ι μακροχρόνιο έργο θά δημοσύνη στούς πτωχούς! (Ίωάν. 12, μιουργήση έκατοντάδες νέες θέ 1-8). Άλλά κα'ι σείς σήμερα, βλέ- σεις έργασίας μέσα στήν πρωτεύ ποντες τήν Εκκλησία νά άποφασί- ουσα καί θά τονώση τήν οικονομία. ζη τήν έκπλήρωσι τοϋ ίεροϋ Τά Έπικαλεϊσθε τήν οικονομική κρίσι, ματος, άγανακτεΐτε όπως ό Ιο ύ ή Δ.Ι.Σ. όμως πολύ σωστά αναφέρει δας, έπικαλεϊσθε τούς πτωχούς στήν άνακοίνωσί της, ότι ομόδοξες κα'ι τήν οικονομική κρίσι, καί κατ τής Ελλάδος χώρες, όπως ή Ρωσί αγγέλλετε άνεύθυνα καί άβασάνι- α, ή Σερβία καί ή Βουλγαρία, έν μέστα τήν Εκκλησία ώς άπονη, ά σφ χειρότερης άπό τή δική μας στοργη κα'ι σπάταλη, διότι, ένφ τέ κρίσεως άνήγειραν τούς περικαλ κνα της πεινούν, αύτή μεριμνά γιά λείς καθεδρικούς των ναούς, τούς τήν άνέγερσι μεγαλοπρεπών να όποιους θαυμάζουν σήμερα όλοι οί ών! Ή κρίσι σας είναι έμπαθής και Όρθόδοξοι. Άλλά καί οί Εβραίοι, έάν μελε άδικη. Κατ’ άρχάς πρέπει όλοι νά γνωρίζωμε, ότι ή έκπλήρωσι τοϋ τήσετε τήν Ά γ. Γραφή καί τήν Ι Τάματος ήταν ύποχρέωσι τής Ε λ στορία, θά ίδήτε, ότι μετά τήν έπιληνικής Πολιτείας και όχι τής Ε κ στροφή τους άπό τήν Βαβυλώνεια κλησίας. Ά λλ’ ή Πολιτεία δυστυ αιχμαλωσία έκτισαν γιά δεύτερη χώς, άπιστη κα'ι έν πολλοις μασο- φορά τόν κατεστραμμένο ναό τοϋ νοκρατούμενη, έκτισε μέγαρα, κα Σολομώντος. Βαθυτάτη καί ή δική τασκεύασε συγχρόνους αύτοκινη- τους οικονομική κρίσι έξ αιτίας τής τοδρόμους, έκανε στάδια κα'ι άε- έβδομηκονταετοϋς αιχμαλωσίας, ροδρόμια, άλλά τό Τάμα, έξ αιτίας έκτεταμένη ή πτωχεία καί ή άνέτής της άπιστίας κα'ι άδιαφορίας της, χεια, πολλές οί συμφορές καί οί
104 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
Λ στερήσεις, άλλά παρ’ όλα αύτά οί Εδραίοι μέ ιερό ζήλο καί ένθουσιασμό έσπευσαν ν’ άνοικοδομήσουν τό ναό τους! Τίποτε δεν σάς διδά σκει τό γεγονός αύτό; Θά μπορούσε καί ή Μαρία νά πώληση τό πανάκριβο μύρο καί νά βοηθήση τούς πτωχούς, άλλά δέν τό έκανε. Προτίμησε νά άλείψη μέ αύτό τόν Διδάσκαλό της άπό μεγά λη άγάπη πρός τό πρόσωπό Του καί άπέραντη εύγνωμοσύνη, διότι είχε άναστήσει έκ νεκρών τόν άδελφό της. "Ετσι καί ή Εκκλησία σήμερα (ή μάλλον τά πιστά της τέκνα, διότι αύτή δέν διαθέτει τά χρήματα, πού θ’ άπαιτηθοΰν γι’ αύτό τό έργο) ά πό άγάπη πρός τόν' Ιδρυτή και Α ρ χηγό της, καί εύγνωμοσύνη, διότι άνέστησε τό Έθνος μας, όπως τόν Λάζαρο, άπό τόν τάφο τής μακραί ωνης δουλείας, άποφάσισε νά ύλοποιήση τόν ιερό αύτό σκοπό. Άλλά καί γιά ένα άκόμη λόγο πήρε τήν ά για αύτή άπόφασι. Ή Εκκλησία εί ναι πεπεισμένη, ότι ή οικονομική κρίσι, πού μαστίζει τήν Πατρίδα μας, είναι άποτέλεσμα τής πνευμα τικής κρίσεως, καί πιό συγκεκριμέ να των πολλών καί μεγάλων άμαρτιών μας καί τής πρωτοφανούς άποστασίας μας άπό τό Θεό. Μία δέ άμαρτία, πού βαρύνει τό Έ θ ν ο ς μας, είναι και αύτή, ή μή έκπλήρωσι τού Τάματος, άν καί έχουν περάσει 183 χρόνια άπό τότε, πού έγινε! Γνωρίζει επομένως ή Εκκλησία, ότι αύτό, πού θά μάς βγάλη άπό τήν
κρίσι, δέν είναι τά «κουρέματα» τών χρεών μας άπό τούς δανειστές μας ούτε ή άπατηλή άνάπτυξι, πού μέ άπροθυμία υπόσχονται οι Εύρωπαίοι έταιροι μας, άλλ’ ή μετάνοια τού Ελληνικού λαού. Είναι έπομένως ένα γενναίο βήμα πρός τήν σωστή κατεύθυνσι ή εξαγγελία τής έκπληρώσεως τού Τάματος έκ μέρους τής Εκκλησίας, καί μάλιστα έν μέσω οδυνηρής οικονομικής κρίσεως, διότι θά μάς έξιλεώση άπέναντι στό Θεό, θά τόν έξευμενίση καί θά έλκύση τό μέγα και πλούσιο έλεός Του πρός τό σκληρώς δοκι μαζόμενο "Εθνος μας. Τό Ιερό αύ τό Τάμα πρέπει οπωσδήποτε νάέκπληρωθη. Καί θά έκπληρωθή, διότι είναι θέλημα Θεού. Γι’ αύτό, όσοι άντιτίθενται σ’ αύτό, άς προσέξουν νά μήν άποδειχθοϋν θεομάχοι. Τά περί «τεραστίων οικονομικών συμφερόντων» είναι αποκυήματα τής φαντασίας νοσηρών καί κακο προαίρετων ψυχών, οί όποιες δυ στυχώς ύπάρχουν παντού καί πάν τοτε, άκόμη καί μέσα στόν ϊ. Κλήρο καί στό χώρο τού Όρθοδόξου μο ναχισμού. «Όρθόδοξοι» μοναχοί ήταν εκείνοι, πού πετροβολούσαν μέ μανία τόν μεγαλύτερο Πατέρα καί Διδάσκαλο τής Εκκλησίας, τόν άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο, καθ’ οδόν πρός τόν τόπο τής εξορίας του. «Όρθόδοξοι» μοναχοί φέρονται, σύμφωνα μέ τό δημοσίευμα, νά πολεμούν καί τό ιερό Τάμα τού "Ε θνους. Γ Γ αύτό θ’ άπευθύνωμε καί
0 ΣΤΑΥΡΟΣ 105
πρός αύτούς τόν ελεγκτικό μας λόγο. Γιατί, σεβαστοί πατέρες, κρύβεσθε πίσω άπό τήν άνωνυμία; Γιατί δέν έκφράζετε τήν άποψί σας έπωνύμως καί εύθαρσώς; Τί φοβεΐσθε; Μήπως τήν άποδοκιμασία και κατακραυγή γιά τις άπαράδεκτες θέσεις σας, και μάλιστα άπό τόν δικό σας χώρο, τό Ά γιο ν ’Όρος; Γ ιατί συκοφαντείτε τά πρόσωπα, πού έμπνεύστηκαν κα'ι πρωτοστα τούν γιά τήν έκπλήρωσι τού Τάμα τος; Ό γράφων γνωρίζει καλώς τά πρόσωπα αύτά εδώ καί δεκαετίες κα'ι δύναται νά διαβεβαιώση κάθε ένδιαφερόμενο γιά τό ήθος τους, τό άγνό και άνιδιοτελές τών προθέσεών τους, τήν άγάπη τους γιά τό Χριστό και τήν Εκκλησία, και τή θαυμαστή και θυσιαστική προσφο ρά τους πρός τήν Εκκλησία καί τήν κοινωνία, ή όποία τυγχάνει πανορθοδόξου έγκρίσεως, τιμής καί άποδοχής. Καί είμαι βέβαιος, ότι τά πρόσωπα αύτά, σέ συνεργα σία μέ τή σεπτή Ιεραρχία μας, εί ναι τά πλέον κατάλληλα, γιά νά φέρουν σέ αίσιο τέλος καί μέ άπόλυτη διαφάνεια τό ιερό αύτό έργο, τό όποιο θά ΰποστηρίξη σύσσωμος ό Ελληνισμός, Εσωτερικού καί Ε ξωτερικού, συμπεριλαμβανομένης καί τής συντριπτικής πλειονότητος τών άγιορειτών πατέρων, οί ό ποιοι χαίρουν καί συγχαίρουν τήν Ιεραρχία γιά τήν άπόφασι της. Αΰτό άλλωστε ύπαγορεύει καί ή γνή σια άγιορειτική μοναχική τους
106 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
συνείδησι. Αύτοί οί άγιορεΐτες, άλλά καί ό ί. Κλήρος καί ό πιστός λαός, άπορρίπτουν ώς άνυποστάτους καί γελοί ους τούς ισχυρισμούς, ότι ό Γέ ροντας Πορφύριος μέ τό κτίσιμο ί. ναού στό Ησυχαστήριό του έξεπλήρωσε τό Τάμα τοϋ "Εθνους. ’Έγινε ένα τέτοιο γεγονός καί δέν τό άντελήφθη ό Ελληνικός λαός; Ε κ πληρώθηκε τό Τάμα καί δέν τό γνωρίζει ή Εκκλησία; Θά ένεργοϋσε ποτέ ό μακαριστός Γέροντας γιά ένα τόσο σημαντικό θέμα έν άγνοίςι τής Εκκλησίας; Πολλά βιβλί α έχουν κυκλοφορηθή γιά τόν Γέ ροντα Πορφύριο. Σέ ποιό άπ’ αύτά άναφέρεται άπό τόν ϊδιο ή άπό πνευματικά του τέκνα, ότι μέ τήν άνέγερσι τοϋ ναοϋ τοϋ Η σ υ χα στηρίου έκπληρώθηκε τό Τάμα τού Έ θ νο υ ς; Έ κτος τών άλλων, έξέλιπε καί ή σοβαρότης στους χαλεπούς τούτους καιρούς, μάλι στα καί άπό ...άγιορεΐτες πατέρες! Σημείο καί τοϋτο τών καιρών! "Οσο γιά τήν «ύπερσυντηρητι κή» όμάδα, πού δήθεν πιέζει τούς Ιεράρχες, καί τήν άναφορά στόν μακαριστό Αύγουστΐνο Καντιώτη, είναι προφανές, ότι κάποιοι μονα χοί, παρ’ όλους τούς άσκητικούς τους άγώνες, κυριαρχούνται δυ στυχώς άκόμη άπό τά πάθη τους. Αύτό βεβαίως δέν είναι παράδοξο οΰτε κατακριτέο, διότι ό άγώνας έναντίον τών παθών είναι πολυ χρόνιος καί ισόβιος. Τό κακό άρχίζει άπό τή στιγμή, πού ό μοναχός
αποφασίζει νά δημοσιοποιήση τά πάθη του διά των ΜΜΕ σκανδαλί ζοντας ψυχές και προκαλώντας δυσφήμισι τοΰ ϊεροΰ θεσμοϋ, πού έκπροσωπεΤ. "Ενα δέ άπό τά πάθη αύτά είναι καί ό φθόνος, ό οποίος άλλωστε άνέβασε τόν Κύριό μας έπάνω στό σταυρό (Ματθ. 27,18). Αύτό τό πάθος είναι εμφανές στό κρινόμενο δημοσίευμα, καί μάλι στα γίνεται πιό ψυχοκτόνο, όταν τό φθονούμενο πρόσωπο είναι έ νας άγιος κατά πάντα Ιεράρχης της Εκκλησίας, ό όποιος, άν καί πολεμήθηκε όσο κανένα άλλο πρόσωπο τής νεώτερης εκκλησια στικής μας ζωής, έν τούτοις στή συνείδησι τής Εκκλησίας έχει ήδη καθιερωθή ώς μεγάλος σύγχρονος Πατέρας καί Διδάσκαλός της. "Ο πως δέ συμβαίνει πολλάκις μέ τούς δικαίους καί αγίους τής Ε κ κλησίας, ό πόλεμος εναντίον τους δέν παύει οΰτε μετά τόν θάνατό τους! Γιά τούς ανθρώπους τοΰ φθόνου καί τής αδικίας ό δίκαιος δέν είναι μόνο «βαρύς καί βλεπόμενος», άλλ’ είναι βαρύς καί άνυπόφορος άκόμη καί όταν είναι νε κρός! Τό ϊδιο οί φθονεροί άνθρω ποι αισθάνονται καί γιά τά πνευμα τικά τέκνα του, πού βαδίζουν στά ίχνη, πού χάραξε έκεΐνος, καί συ νεχίζουν τό έργο του. Αδελφοί αναγνώστες, όσοι δια βάζετε αυτές τις γραμμές, νά γνω ρίζετε, ότι ό ,μισόκαλος Διάβολος θά πολεμήση πολύ τό ιερό έργο
τής έκπληρώσεως τοϋ Τάματος τού "Εθνους μας. 'ΕμεΙς όμως άς μή πτοηθοϋμε άπ’ αύτό τόν πόλε μο, άλλ’ όταν ή Εκκλησία διά τών επισήμων εκπροσώπων της (καί ό χι κάποιων άδιστάκτων άπατεώνων, πού πιθανώς θά προσπαθή σουν νά έκμεταλλευτοϋν τήν ύπόθεσι πρός ίδιον όφελος) σημάνη προσκλητήριο γιά τή συγκέντρωσι τών άπαραιτήτων χρημάτων, άς δώσωμε μέ ίλαρότητα καί γενναιο δωρία τό κατά δύναμιν, άπό τόν ταπεινό καί άκτήμονα καλόγερο τής πλέον πτωχής Καλύβης τού Α γίου Όρους έως τόν πλέον εύκατάστατο "Ελληνα έφοπλιστή τοϋ Λονδίνου καί τής Ν. Ύόρκης. ’Άς προσφέρωμε ύπέρ ύγείας καί σω τηρίας ήμών, άλλά καί ύπέρ άναπαύσεως τών προσφιλών κεκοιμημένων προσώπων μας, καί ιδιαιτέ ρως ύπέρ τών «ήρωικώς άγωνισαμένων καί ένδόξως πεσόντων έν τοΐς ΐεροίς τοϋ "Εθνους άγώσι πά λαι τε καί έπ' έσχάτων». Καί νά ε’ίμεθα βέβαιοι, ότι οί εύχές τών προγόνων μας καί οί πρεσβείες τών άγίων καί μαρτύρων, πού πότι σαν μέ τό αίμα τους τό δένδρο τής Όρθοδοξίας καί τά χώματα τής Πατρίδος μας, θά μάς συνοδεύουν καί θά μάς προστατεύουν πάντο τε, έπειδή εκτιμήσαμε τήν άξία τής θυσίας των καί δείξαμε εύγνω μοσύνη πρός τόν Σωτήρα καί Ε λευθερωτή τοϋ Έ θ ν ο υ ς καί τών ψυχών μας Κύριο Ίησοϋ Χριστό.
0 ΣΤΑΥΡΟΣ 107
Αγωνία γιά τά φάρμακα εγάλη κοινωνική άναστάτωσι προκάλεσε πρό μερικών εβδο μάδων ή κινητοποίησι τών φαρμακο ποιών τής Αθήνας, μέ αίτημά τους τήν τακτοποίησι τών οφειλών τών Α σφαλιστικών Ταμείων πρός τον κλά δο τους, άλλά καί τή διασφάλισι τής χρηματοδοτήσεως τού Εθνικού Όργανισμοΰ Παροχής Υπηρεσιών Υ γείας (ΕΟΠΥΥ). "Εξω άπό τά φαρμα κεία τοϋ Πειραιά σχηματίζονταν έπί άρκετές ήμερες άτελείωτες ουρές ταλαιπωρημένων άσφαλισμένων, κυ ρίως ήλικιωμένων, πού περίμεναν υ πομονετικά κάτω άπό τόν καυτό ήλιο καί μέσα στή ζέστη, προκειμένου νά προμηθευτούν τά άναγκαΐα γιά τή ζωή τους φάρμακα. Λόγφ τής καταστάσεως, παρατηρήθηκε έλλειψι βα σικών φαρμάκων γιά τήν καρδιά, τόν καρκίνο καί τό διαβήτη, μέ άποτέλεσμα πολλοί συνάνθρωποί μας νά βρεθούν σέ άπόγνωσι καί ν’ άγωνιοϋν γιά τήν ύγεία καί τή ζωή τους. Φυσιολογική καί άπολύτως δικαιο λογημένη ή αγωνία τους, διότι ή υ γεία είναι τό ϋψιστο φυσικό άγαθό τοϋ άνθρώπου, ή δέ μέριμνά μας γι’ αύτή είναι επιβεβλημένη, διότι τό σώμα μας είναι ιερό, είναι ναός τοϋ 'Αγίου Πνεύματος, καί ώς τοιοϋτο πρέπει νά τό φροντίζωμε, ζώντας ύγιεινά, άποφεύγοντας τις καταχρή σεις, έπισκεπτόμενοι τούς ιατρούς, ύπακούοντας στις οδηγίες τους καί
Μ
108 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
λαμβάνοντας τά φάρμακα, πού μάς χορηγούν γιά τή θεραπεία τών δια φόρων παθήσεών μας.
Αδιαφορία γιά τό σπουδαιότερο φάρμακο ενναται όμως ένα ερώτημα. Πό σοι άνθρωποι σήμερα άγωνιοϋν γιά τήν άπόκτησι τοϋ φαρμάκου, πού θεραπεύει όχι τό θνητό τους σώμα, άλλά τήν άθάνατη ψυχή τους; Πόσοι μεριμνούν καί φροντίζουν τήν πλη γωμένη άπό τις άμαρτίες καί νοσού σα άπό τά πάθη ψυχή τους, μέ τήν ί δια φροντίδα καί έπιμέλεια, πού φροντίζουν τή σωματική τους ύγεία; Πόσοι άπό τούς ήλικιωμένους αυ τούς άδελφούς μας, οί όποιοι εύρίσκονται εις τάς δυσμάς τοϋ βίου των, καί τούς όποιους βλέπαμε νά σχηματίζουν άπό τά ξημερώματα ούρές έξω άπό τά φαρμακεία, πόσοι ά ραγε θά ήσαν διατεθειμένοι νά περι μένουν στήν ούρά κάτω άπό τόν καυτό ήλιο έξω άπό ένα άλλο «φαρ μακείο», πού ονομάζεται Εκκλησία, γιά νά προμηθευτούν ένα άλλο, άπείρως άνώτερο καί άναγκαιότερο «φάρμακο», πού ονομάζεται άφεσις άμαρτιών, καί τό όποιο χορηγείται ό χι μέ πληρωμή ή μέ πίστωσι, όπως συμβαίνει μέ τά άλλα φάρμακα, άλλά εντελώς δωρεάν άπό τόν μεγάλο ια τρό τών ψυχών καί τών σωμάτων Κύ ριο Ιησού Χριστό, στό πλαίσιο τής σωτηριώδους θεραπευτικής άγωγής, πού δίδει σέ όλους τούς άνθρώπους,
Γ
καί ονομάζεται μετάνοια καί έξομολόγησι; Δυστυχώς, πολύ ολίγοι. Έπιμελοϋ ψυχής, πράγματος αθανάτου ίναι βέβαιο, δτι, εάν έξω άπό τά φαρμακεία εΰρίσκοντο δημοσιο γράφοι και έρωτοϋσαν τούς άναμένοντες στ'ις ουρές εάν εξομολο γούνται τις άμαρτίες τους, οί άπαντήσεις θά ήταν άποκαρδιωτικές. Οί περισσότεροι άνθρωποι σήμερα όχι μόνο δέν εξομολογούνται τ'ις άμαρ τίες τους, άλλ’ έχουν άπολέσει και αύτή τήν έννοια τής άμαρτίας, μέ άποτέλεσμα νά θεωρούν τό πικρό γλυκύ, τό κακό καλό και τό σκότος φώς! Άξιον καί δίκαιον έπομένως νά μάς δοκιμάζη ό Θεός μέ οικονομικές κρίσεις, άνέχειες και στερήσεις, οί όποιες έχουν και αυτές θεραπευτικό σκοπό, πού δέν είναι άλλος άπό τή μετάνοιά μας καί έπιστροφή μας στό Θεό. “Οσο τό γρηγορώτερο τό άντιληφθούμε αύτό, τόσο τό ταχύτερο θ’ απαλλαγούμε άπό τά δεινά, τά όποια πρός τό παρόν, λόγψ τής άμετανοησίας μας, αύξάνονται καί πληθύνονται καί έχουν κατακυριεύσει τή ζωή μας. «Ύπερόρα σαρκός, παρέρχεται γάρ- έπιμελού ψυχής, πράγματος ά-
Ε
θανάτου». Νά μή δίνης, άνθρωπε, ύ περβολική προσοχή στή σάρκα καί τά σαρκικά, γιατί αύτά είναι προσω ρινά-φρόντισε περισσότερο τήν ψυ χή σου, πού είναι άθάνατη, συμβου λεύει ό Μ. Βασίλειος. Δέν τόν άκούσαμε οί νεοέλληνες καί κάνουμε τά πάντα γιά τή σάρκα μας καί τίποτε ή ελάχιστα γιά τήν ψυχή μας. Τώρα πλέον δρέπομε τούς καρπούς τών ε πιλογών μας καί πολλοί συνάνθρω ποί μας στερούνται τά φάρμακά τους, άλλά καί αύτόν τόν έπιούσιον άρτο. "Ας μετανοήσωμε όλοι μας, άς φροντίσωμε γιά τή σωτηρία τής ψυ χής μας καί τότε νά εϊμεθα βέβαιοι, ότι ό Θεός θά μάς χαρίση μέ άφθονία καί πάλι τά ύλικά εκείνα άγαθά, πού έχομε άρχίσει νά ύστερούμεθα, λόγψ τής κρίσεως. Ύποοτηρικτές τής διαστροφής "πως είπαμε καί άλλοτε, ή κρίσι πού βιώνουμε είναι πρωτίστως ήθική καί πνευματική- είναι κρίσι θε σμών καί άξιών, καί άποτελεΐ χαρα κτηριστικό γνώρισμα λαών καί πολι τισμών, πού εύρίσκονται σέ παρακμή καί οδεύουν, έκτος καί άν άφυπνισθοΰν καί μετανοήσουν, όπως οί άρχαιοι Νινευιτες, πρός τήν διάλυσι καί
Ο
Α Ν Ο Ρ Θ Ω Σ Α Τ Ε Τ ΗΝ Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α Ν Άπό τούς κληρικούς πού ώραματίσΘηκαν καί άγωνίσ9ηκαν γιά τήν όνόρ Θωσι τής ’Εκκλησίας μας ήταν ό αείμνηστος άρχιμ. Χριστοφόρος Καλύβας Πολλά Βιβλία εγραψε. Ά λλ ’ έκεϊνο πού μπορεϊ κανείς νά πή δτι συγκεφαλαι ώνει τό άναγεννητικό του κήρυγμα είνε τό βιβλίο « Ανορθώσατε τήν Εκκλ η σίαν». Περιέχει άρΘρα του, πού άποτελοΰν τήν ιερά κραυγή τής ψυχής του καϊ έκφράζουν τόν πόθο νά έπανέλΘη πάλι ή ’€κκλησία στό άρχαϊο κάλλος της, δπας τήν Θέλησε ό Νυμφίος της. Άποτελεΐται άπό 152 σελίδες, τιμάται 5 εύρώ. ΆπευΘύνεσΘε πρός το: Βιβλιοπωλείο « Ο Σταυρός», Ζ. Πηγής 44, 10681 ΆΘήναι, τηλ. 210/3805539.
ΟΤΤΑΥΡΟΣ 109
τόν άφανισμό τους. Ή κρίσι τών καιρών μας είναι εμ φανής σέ όλους τούς τομείς τής κοι νωνίας. Στά επόμενα σχόλια θά άναφέρωμε τρία χαρακτηριστικά παρα δείγματα άπό τούς τομείς τής Πολι τικής, τής Παιδείας κα'ι τής Εκκλησί ας. Πρόκειται γιά άπαράδεκτες θέ σεις κα'ι δηλώσεις έπωνύμων άξιωματούχων τών άνωτέρω χώρων, πού άποδεικνύουν τή σοβαρότητα τής κρίσεως, πού μαστίζει τόν τόπο μας, καθώς κα'ι τό μέγεθος τής άποστασίας πολλών νεοελλήνων άπό τήν ηθι κή διδασκαλία τοϋ Εύαγγελίου κα’ι τις διαχρονικές αξίες τής φυλής μας. Ή πρώτη περίπτωσι είναι αύτή τοϋ έπικεφαλής τοϋ Σ Υ Ρ ΙΖ Α κ. ’Αλέξη Τσίπρα, ό όποιος σέ συνέντευξι σέ περιοδικό γιά ομοφυλοφίλους τά χθηκε εμμέσως πλήν σαφώς ύπέρ τής υιοθεσίας παιδιών άπό ομοφυ λόφιλα ζευγάρια, κατηγορώντας συγχρόνως τό έλληνικό κράτος, διό τι «τή στιγμή, πού οί περισσότερες χώρες τής Εύρώπης σέβονται καί μέ τό νόμο τό δικαίωμα τών πολιτών τους νά διαθέτουν, όπως αύτοί επι θυμούν, τόν έαυτό τους, μέ κατοχυ ρωμένες σχέσεις συμβίωσης, στήν Ελλάδα ή επίσημη πολιτεία άρνεΐται νά έφαρμόση βασικές οδηγίες τής
ΕΕ σέ ζητήματα θεμελιωδών δικαιω μάτων μέ άποτέλεσμα νά καθηλώνη τήν κοινωνία στό σκοταδισμό»! Κατά τόν κ. Τσίπρα, λοιπόν, ό σε βασμός τοϋ ίεροϋ θεσμοϋ τοϋ γάμου και τής οίκογενείας, πού παρέδωσε ό Θεός στούς άνθρώπους καί σεβά στηκαν οί αιώνες, είναι σκοταδι σμός. Τό δέ σατανικής έμπνεύσεως δικαίωμα, πού παρέχουν πολλές χώ ρες τής έσκοτισμένης πνευματικώς Δύσεως στούς ομοφυλοφίλους, νά παντρεύωνται καί νά υίοθετοϋν παι διά, είναι φώς, ύψηλή πνευματική κατάστασι φωτισμού, προόδου καί τελειώσεως τοϋ άνθρωπίνου γ έ νους! «Ούαι οί Λέγοντες ιό πονηρόν καλόν καί τό καλόν πονηρόν, οί τιθέντες τό σκότος φώς και τό φώς σκότος, οί τιθέντες τό πικρόν γλυκύ και τό γλυκύ πικρόν», προειδοποιεί ό μεγαλοφωνότατος προφήτης Ήσαΐας (Ήσ. 5, 20), ή δέ προειδοποίησι αύτή άπευθύνεται καί πρός τόν κ. Τσίπρα καί τούς όμόφρονές του, πού θεωροϋν τή διαστροφή καί τόν εκ φυλισμό πρόοδο, καί τή Σοδομοποίησι τής Ελλάδος καί τής άνθρωπότητος γενικώτερα ώς όδό, πού οδη γεί άπό τό σκοτάδι στό φώς. Ν’ άλλάξωμε τόν Εθνικό μας Ύμνο! ' δεύτερη περίπτωσι είναι αύτή τοϋ καθηγητοϋ κ. Χρήστου Γιαν-
Η
Ω Φ Ε Λ Ι Μ Α Β Ι Β Λ Ι Α ΤΩΝ Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ω Ν « 0 Σ Τ Α Υ Ρ Ο Σ » • Μητρ. πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου, Ελεύθερα καί ζώσα Εκκλησία, σελ. 212...... ,.......,.10 εϋρώ • Μητρ. πρ. ΦλωρίνηςΑύγουστίνου, Ό έλεγχος, σελ. 318......... ...........................................8
»
• Πνευματικό συμπόσιο, Ή ευπρέπεια τοϋ οίκου τοϋ Θεοϋ, σελ. 2 4 0 ................................. 8
»
• Γούλας Παπαγιαννοπούλου-Σμυρνιώτη, «ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ» (Συγκριτική μελέτη), σελ. 285 ...10
»
• Αρχιμ. Νήφωνος Άστυφίδου,«ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ Ε=ΟΜΟΛΗΓ>ΙΣΙΣ»,σελ, 6 4 ......................3
»
110 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
ναρά, ό όποιος μέ άρθρο του στήν «Καθημερινή» τής 17.6.2012 οραμα τίζεται τήν... άντικατάστασι τοϋ Ε θνικού μας 'Ύμνου μέ κάτι καινούρ γιο, όπως τό «Τσάμικο» τοϋ Νίκου Γκάτσου μέ μουσική τοϋ Μάνου Χατζηδάκη, διότι κατά τήν άποψί του «σέ τρείς στροφές, μέ τρεις πινε λιές, τό πανόραμα τοϋ Νέου Ελληνι σμού, δήλωση ταυτότητας καί ή θους. Πού μαζί μέ τήν αυθεντική έλληνικότητα της μουσικής μεταγγί ζουν ιδιαιτερότητα πολιτισμού, όχι ξυπασιά»! Κατά τόν κ. Γιανναρά, ό Εθνικός μας Ύμνος «είναι άπό τά μετριότερα στιχουργήματα τοϋ μεγάλου μας ποιητή» (ϊσως ό έρωτόπληκτος καθ ηγητής προτιμούσε τήν «Ξανθοϋλα» μέ τά ξανθά μαλλιά!), θεματικά δέ εί ναι «περιορισμένος στήν άπελευθέρωση άπό τόν τουρκικό ζυγό καί μέ λεξιλόγιο κυρίως άφηρημένο, νοησιαρχικό», τήν δέ μελοποίησί του ό Νικ. Μάντζαρος «ύπέταξε στις σκο πιμότητες έντυπωσιασμοϋ και ό Ύ μνος ταυτίστηκε μέ τόν έπαρχιώτικο εθνικισμό τοϋ μεταπρατικοϋ μας κράτους»! Όλοένα και περισσότερο έμπλουτίζει τό βιογραφικό του ό κ. Γιανναράς μέ νέες έπαναστατικές άντιλήψεις, προτάσεις και διδαχές. Μετά τήν αιρετική νεο-Νικολαϊτική διδα σκαλία του περί τοϋ σαρκικού έρω τος ώς όδοϋ τελειώσεως καί θεώσεως, τής πολεμικής του έναντίον τών ί. Κανόνων καί τοϋ άγ. Νικοδήμου τοϋ Αγιορείτου κ.ά. έρχεται τώρα, έν μέσω τής πρωτοφανούς πνευμα τικής κρίσεως, πού μαστίζει τό " Ε θνος μας, νά προτείνη καί τήν άλλα-
γή τοϋ Εθνικού μας 'Ύμνου! Ποιός δέν βλέπει, ότι άκριβώς οί άντιλήψεις αύτές τύπου Χρ. Γιανναρά, πού άπαξιώνουν τις άξίες, καί κλονίζουν τήν πίστι πρός τό Θεό καί τό σεβα σμό πρός τήν Πατρίδα, είναι αύτές, πού μάς ώδήγησαν στό σημερινό θλιβερό κατάντημα; Καί ποιός δέν παραδέχεται, ότι τά σπουδαιοφανή αύτά άρθρα, πού σέ κάνουν «διηγώντας τα νά κλαις», άντί νά προσ φέρουν λίγη έλπίδα καί αισιοδοξία, πού τόσο άνάγκη έχουμε στις ήμε ρες μας, κάνουν άντιθέτως τό ένα χέρι νά κτυπά «τ’ άλλο χέρι άπό τήν άπελπισιά»; Θανατηφόρος πατριαρχική διάγνωσι
' τρίτη περίπτωσι είναι αύτή τοϋ Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρ θολομαίου, ό όποιος, σέ σύναξι τών κληρικών τής Ί. Μητροπόλεως Σερ βίων καί Κοζάνης στις 28.6.2012, δή λωσε μεταξύ άλλων, ότι «ή σημερινή κρίσις συνδέεται άσφαλώς μέ τήν άπομάκρυνσί μας άπό τόν Κύριο, όχι
Η
«Ο
ΣΤΑΥΡΟ Σ»
"Ν
Μηνιαίο Όρθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό *
*
*
Ιδρυτής: Επίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ Ιδιοκτήτης: Όρθόδ. Ίεραποστ. Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγής 44 · 106 81 Αθήνα, τηλ. 210 / 3805539 & 210 / 3826100 Εκδότης: Παναγιώτης Ί. Πετρόπουλος Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Διευθυντής Συντάξεως: Νικόλαος Ί. Σωτηρόπουλος - τηλ. 210 / 6659056 Προϊστάμενος Τυπογραφείου ’Αθαν. Κοκονός, Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Συνδρομή (έτη σ ία) Ε σ ω τερ ικο ύ : 15 € Κύπρου 20 € . Ε ξω τερ ικ ο ύ : 30 € . Επιταγές, εγγραφές, έπιστολές κ.λπ. στή διεύθυνσι: Π ερ ιο δ ικό «Ό Σταυρός» V Τ .0 . 3415 (Κ.Τ.Α.) · 102 10 Α θ ή ν α __ /
0 ΣΤΑΥΡΟΣ 111
δμως μέ τήν έννοια τής τιμωρίας». Παράδοξος ό πατριαρχι κός λόγος και άντιευαγγελικός, σύμφωνος δμως μέ τήν παγία τακτική τών Οίκουμενιστών νά όμιλοΰν κατά κόρον γιά τήν άγάπη τοϋ Θεοϋ και ν’ άποσιωποϋν εντελώς τή δικαιο σύνη του, ή όποία έκδηλώνεται καί μέ τήν παιδαγωγικού χαρακτήρος τιμωρία όσων άνθρώπων παραβαίνουν τό Νόμο του καί παραμένουν σέ κατάστασι άμετανοησίας. Βρίθει τιμωρητικών έπεμβάσεων τοϋ Θεοϋ στόν κόσμο ή Αγία Γρα φή, Παλαιά κα'ι Καινή Διαθήκη. Ό Θεός δέν είναι μόνον ό άγαθός Νομοθέτης, άλλά και ό άγρυπνος φρουρός τής ήθικής τάξεως, τήν όποία συγκρατεϊ μέ τήν άμοιβή τοϋ άγαθοϋ καί τήν τιμωρία τοϋ κακοϋ. «Πάσα παράβασις καί παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν», γράφει ό άπόστολος Παϋλος (Έβρ. 2, 2). Κάθε δηλαδή παράβασι καί παρακοή τιμωρήθηκε δικαίως. Πώς επομένως ό Πατριάρχης, ένώ συνδέει τήν παρούσα κρίσι μέ τήν άποστασία τοϋ ελληνικού λαοϋ ά πό τό Θεό, άρνεΐται, ότι ή κρίσι αύτή γίνεται κατά παραχώρησι Θεοϋ, πρός τιμωρία τών άπομακρυσμένων άπ’ αύτόν παιδιών του καί μέ σκοπό τή μετάνοια καί επιστροφή τους; Βεβαίως, όταν τόν ραίνουν μέ ροδοπέταλα καί τόν τιμούν μέ διδακτορικά πτυχία, θά ήταν τούλάχιστον άγενές νά εΐπή στούς τιμώντες αύτόν, ότι ό Θεός τούς τιμωρεί μ’ αύτή τήν κρίσι γιά τήν άποστασία τους. Γι’ αύτό ώμίλησε μέ κοσμικό καί διπλωματικό τρόπο καί όχι χριστιανικό καί εύαγγελικό. «Ήγάπησε την δόξαν τών άνθρώπων μάλλον ήττερ τήν δόξαν τοϋ Θεοϋ» (Ίώάν. 12,43), ένώ ό Θεός άνέμενε άπ’ αύτόν, ώς προκαθήμενο τής Όρθοδοξίας, νά κηρύξη μετάνοια σέ Κλήρο καί λαό καί νά προειδοποιήση, ότι, έάν δέν ύπάρξη μετάνοια, θά έλθουν άκόμη χειρότε ρες ήμερες. Έτσι ό πατριάρχης άναπαύεται στις τιμές καί τις δόξες του, ό δέ λαός βαυκαλίζεται μέ τήν ιδέα, ότι ό Θεός δέν οργί ζεται, δέν τιμωρεί, καί συνεπώς ό λαός δύναται νά άμαρτάνη, νά άκολασταίνη καί νά άσεβή χωρίς κανένα φόβο! Αύτό δέ είναι ό,τι χειρότερο μπορεί νά διδάξη κάποιος τόν σκληρώς δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό, ή σωτηρία τοϋ όποιου έξαρτάται πρωτίστως άπό τή μετάνοιά του καί τή συμφιλίωσί του μέ τό δικαιοκρίτη Θεό. 112 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ
* =ι
Ν
ο ΙΟ Ο)
Ο ΓΠ
ο Μ 2 00 > >! Ο ο >X < > Ο ο -ό * X -< „ ο ο =] Κ> Μ I 2 ν “Iο X ο
Ζ
Μ
■ (= >
> ■Ό
© ,ο·
905 Γ
* * Ζο Μ-θΜ Ξ | ο Λ
3 >
Η® πτ > ο Ζ
ο
