«Ἐμοὶ μὴ γένοιτο καὐυχασθαὶ εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κὺυ.ῥίοὺ ἡμῶν ]ησοῦ
ἈΝ τον
Ἐδ κ
μοὲ κόσμος ἐσταύρῶται κἀγὼ τῷ κπκύόΟΣΟΩΣ
(1ὰλ. 8.142}
τἰεα
.».. ἜΝ
ΞΟ καὶ
ἘΜΉΝ
ΡΟ ΠΩ ἢ εν εν
2). ἾὟ ἌἍΝΒ
ἼΩΝ ἵ
ΤΩἸ
ΠΑ ΑΒΓ ΤΠ Εἢ ΡΙ, ἌΙΚ 1 ΔΓ "ἢΝ Ἶ ΝΟΙ Ο,᾿ ὙΓΕΠΥΙΙΥ ΠΕΓΊΟΩΣ ΠΝΔα δ,Ἷ [9]Υ ΘΟ Θ᾽
-» ἐδ
Γ
Τὴ
Ε
4
Ὁ »
Γ
͵
μδϑδννθ9
ἢ
ΞΕΞΩ͂
π᾿ ἐῷ ἢ
ΞΘ.
ΑΞΞΟΙ
ΒΝ 4, ω»
6
ἢ
4
᾿
7
ΜΟ)
ἐὉ
ξϑ
ΑΤἋ
ΘΗ ἐἢ
γι
ἌΝΗΔ
ΔΙ Ἔ»
Γ΄
ζ:
παν
"ἢ ΕΘ Ἷ] 4 ἣΣ ει "ἪΔΩ κιᾺ9» ἸΕ“Ὁ [{9)}".Θ᾽, Ὁ,ΗΡ4 Γ᾿ ἿἐΛῷ 079, ΟΤΙ 1 ἃ972
ΕΞΞΞΞ
ὍΣ
Ἐπ᾿ ΒΞ
4
ΟἸἾ 2
ἐξΕΣ
Δ
"8
ΑΕ
ἡ Ἴ
8.
Ἐπ]
Φ''
ἘΠ
«Ὥσπερ πελεκὰν τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας ἐπιστάξας ζωτικοὺς - αὐτοῖς κρουνούς» (Ἀπὸ τὰ τρί τῆς Β’ στάσεως τοῦ ἐπιταφίου ΒηΠ.88)
4λ)Ὃτεἤμην μαθητής, εἰς τὸ δώμανιον εὐσεβοῦς ι .. εἶδον μίαν εἰκόνα’ Εἰς μίαν φωλεὰν πελεκᾶνος
Ι εἶχεν εἰσδύσει ἕνα φίδι. Οἱ γονεῖς τῶν πουλιῶν τὴν ᾿ στιγμὴνἐκείνηνἔλειπον. Τὰπουλιὰἦσαν μόνα. Τὸ
ἡ φίδι τὰ εἶδε καὶ ἤρχισεν ἕνα πρὸςἕνα νὰ τὰ δαγκώνῃ, νὰ τὰ δηλητηριάζῃ. Εἶχε σχεδὸν τελειώσειτὸ
᾿ ἐξολοθρευτικόν του ἔργον,ὅτανὁ πελεχὰν-πατέρας ἢ ἐπέστρεφεν εἰς τὴν φωλεάν του. Τὸ φίδιμόλις
ἀκούῃ τὸ πτερύγισμα τοῦ πελεκᾶνος ἐγκαταλείπει
-π-Ξἷ΄Π
τ
εἰ τὴν φωλεὰνκαὶ φεύγει. Ὁ πελεκχὰν βλέπει τὰ που-
[λιά του ἑτοιμοθάνατα-τὸ δηλητήριον τοῦ φιδιοῦ.
ἔκανε τὴν» ὀλεθρίαν ἐπίδρασίν του. Ἀλλ᾽ ὁ πελεκὰν εἶνε ἀποφασισμένος ὁπωσδήποτε νὰ σώσῃ τὰ πουλιά του. Καὶ τὰ σώζει! Πῶς; Ἰδού" μὲ τὸ ράμφοςτοὺσχίζει τὴν πλευράν του, παίρνει τὸ ἰδικόν του αἷμα καὶ μὲ αὐτὸ πο-
τίζει ἕνα πρὸς ἕνα τὰ δηλητηριασθέντα πουλιά του. Οὕτω τὸ θαῦμαἔγινεν, ἡ σωτηρία τῶν νεοσσῶν συνετελέσθη! Τὸαἷμα ἐκεῖνο ὡςἄριστον ἀντίδοτον-
φάρμακον ἐξουδετερώνει τὴν θανατηφόρον ἐπίδρασιν τοῦ δηλὴητηρίου,καὶ
τὰ μικρὰ τοῦ πελεκᾶνος, τὰ σχεδὸν νεχρά, ἀναλαμβάνουν, ζωντανεύουν, καὶ
χαρούμενα τώρα εἶνε ἕτοιμα νὰ πετάξουν. ᾿Ε σώθησαν μὲ τὴν αὐτοθυσίαν ι
Ξ
Φ, Ὃ
(ἢ,
β
ἜῸΝ Φ
ἜΡΟΝ
τοῦ πελεκᾶνος: ἐσώθησαν μὲ τὸαἷματοῦ πατρός των. Ἡ εἰκὼν αὐτή, ἣ ὁποία ταριστὰ τὸν πελεχᾶνα καθ᾽ἊΝΤΠ
σεο νος
φος τοῦ ἔσχιζε τὸ στῆθος τοὺ διὰ νὰ τὸ δηλητήριον ποὺ λέγεται ἁμαρτία, ποτίσῃ μὲ τὸ καθαρόν του αἷμα τὰ καὶ εἶνε ἰδικόν του κατασκεύασμα. δηλητηριασθέντα παιδιά του, ἡ ςεἰ- Θάνατος μᾶς ἀνέμενε: θάνατος τόκὼν αὐτὴ μοῦ ἔκανεν ἐξαιρετικὴν σον βέβαιος, ὅσον βέβαιοςεἶνε ὁ θάἐντύπωσιν. Τί σημαίνει ἣ εἰκὼν αὐὖ- νάᾶτος ἐχείνου, τὸν ὁποῖον ἐδηλητητῆ; ἠρώτησα. -Ἢ εἰκὼν αὐτή, μοῦ ροίασεν ἔχιδνα: θάνατος φυχικός, ἀπαντᾷ ὁ εὐσεβὴς ἄνθρωπος, συμ- ἀσυγκχρίτως χειρότερος ἀπὸ τὸν σωβολίζει κάτι τὸ ὑψηλὸν καὶ ἀφαντά- ματικὸν θάνατον. ᾿Αλλ᾽ ὁ θεὸς μᾶς στὼς θεῖον. Ἔκχεῖνο ποὺ ἡ ἀρχαία παράδοσις τῶν χωρικῶν λέγει περὶ
τοῦ πελεκᾶνος, ὅτι αὐτοθυσιάζεται
διὰ νὰ σώσῃ τὰ μικρά του, καὶ τὸ ᾿ ὁποῖον τώρα βλέπεις εἰς τὴν εἰκόνα αὐτήν, δὲν εἶνε πλέον μία παράδοσις ἢ ἕνας εὐχάριστος μῦθος; ἔχει γί-
νει, φίλε μου, μία ζωντανὴ πραγμα-
τικότης ἐν τῷ Χριστιανισμῷ. Θέλεις
νὰ πεισθῆς; Κάνε λοιπὸν εἰς τὴν εἰκόνα μερικὰς ἀντικαταστάσεις. Εἰς τὴν θέσιν τῶν μιχρῶν τοῦ πελεχᾶνος θέσςε τὸν Ἀδάμ, τὴν Εὔαν καὶ ὅλους τοὺς ἀπογόνους των᾽ εἰς
τὴν θέσιν τοῦ ὄφεως βάλε τὸν Σα-
τανᾶν, ὁ ὁποῖος ὡς ὄφις παρεισέδυσεν εἰς τὴν εὐλογημένην ἐκείνην φω-
λεάν, τὸν κῆπον τῆς Ἐ δέμ, καὶ ἐξηπάτησε τὴν Εὔαν, καὶ ἔκτοτε ὡς δράκων συρίζει, δηλητηριάζει καὶ σκχορπίξει παντοῦ τὸν θάνατον. εἰς δὲ τὴν θέσιν τοῦ φιλοστόργου πελεκᾶνος φαντάσου τὸν Ἰησοῦν Χρι-
στόν, καὶ τότε θὰ ἔχῃς τὴν ἑρμηνείαν τῆς εἰκόνος. Ναΐ, φίλε μου, τὸ δρᾶμα τῆς εἰκόνος εἷνε ἰδικόν μας δρᾶμα, δρᾶμα ποὺ ἔχει σχέσιν μὲ τὸν καθένα μας.
Ἡμεῖς, ἐγώ, σὺ καὶ ὅλοι οἱ ἔνοχοι καὶ παραβάται τῶν θείων ἐντολῶν εἴμεθα ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους ἐδηλὴητηρίασεν ὁ Σατανᾶς μὲ τὸ φοβερώ-
τερον ἐξ ὅλων τῶν δηλητηρίων᾽ μὲ 0 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ἐλυπήθη καὶ μᾶς ηὐσπλαγχνίσθη. Τὸ Εὐαγγέλιον γράφει: «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υγιὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῇ ἔδωκεν
(ξπαρέδωκεν εἰς θάνατον), ἕνα πᾶς
ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται,
ἀλλ᾽ ἔχη ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. 83, 16). Ὃ Θεὸς ἔστειλε τὸν Υἱόν του,
τὸν ᾿Τησοῦν Χριστόν, πρὸς σωτηρίαν
τῆς ἀνθρωπότητος. Καὶ ὁ Χριστὸς ὡς ἄλλος πελεκὰν τοῦ οὐρανοῦ προ-
σέφερεν ἐπάνωεἰς τὸν φρικτὸν Γολ-
γοθᾶν τὴν ὑφίστην θυσίαν, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ὠχριᾷ πᾶσα ἄλλη θυσία. ὁ Χριστός! Ἤμεθα οἱ δηλητηοιασμένοι. Κανένα ἄλλο ἀντίδοτονφάρμαχον δὲν ὑπῆρχε, διὰ νὰ ἀντιδράσωμεν κατὰ τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ὃ Χριστὸς προσέφερε τὸ μοναδικὸν
φάρμακον, τὸ αἷμα του, τὸ ἁγνόν τοὺ αἷμα, τὸ αἷμα τοῦ ἁγίου καὶ
ἀμώμου Ἀρνίου. Ἤνοιξε τὰς φλέβας του, καὶ ἀπὸ τὴν κεφαλήν του, τὰ χέοια του, τὰ πόδια τοὺ καὶ τὴν πλευροάν του ἔρρευσενεἰς τὴν ἁμαρτωλὴν
γῆν σταγὼν πρὸς σταγόνα τὸ αἷμα του. Αὐτὸ τὸ αἷμα ἔχυσε καὶ χύνει
μέσα εἰς τὰς δηλητηριασμένας φλέβας τῆς φυχῆς μας καὶ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας. Εὐγνώμονες πρὸς τὸν Χριστόν, τὸν Σὼωτῇρά μας, ἂς ἀφήνωμεν τὰς φυχάς μας νὰ πτερυγίζουν γύρω ἀπὸ τὸν
τίμιον σταυρόν του καὶ ἂς τοῦ λέγω'μεν καὶ σήμερον καὶ πάντοτε" Χρι-
στέ, σ᾽ εὐχαριστοῦμεν! Ὁ καθένας ἂς τὸ εἴπη. Αὐτὰ μοῦ ἔλεγεν ὁ πιστὸς ἑρμηνεύων τὴν εἰκόνα, καὶ ἀνοίξας τὴν ἱερὰν Σύνοφιν εὕρε τὸν ἐπιτάφιον θρῆνον καὶ ἐκ τῆς Β΄ στάσεως μὲ
φωνὴν πάλλουσαν ἀπὸ ἱερὰν συγχί-
νησιν ἔψαλεν.
«Ὥσπερ πελεκὰν τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε,
σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς Ἐρουνούς». διᾷ
ἐκ
[
Φίλε ἀναγνῶστα Ἢ Μ. Ἑβδομὰς ἔφθασε καὶ πάλιν. Δόξασον τὸν Κύοἷον. Ἀσφαλῶς ὡς χριστιανὸς θὰ με-
ταβῆς εἰς τὸν ἱερὸν ναὸν τῆς ἐνορίας σου, θ᾽ ἀσπασθῇς τὸν Ἔσταυρωμέ-
νον καὶ θ᾽ ἀνάφης κηρίον ἐνώπιον τῆς ἁγίας τοὺ εἰκόνος. Θὰ παραχολουθήσης τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας,
συγχινητικώτεραι τῶν ὁποίων δὲν
ὑπάρχουν. Νοερῶς θὰ παραστῇς μάρτυς τοῦ δράματος τοῦ Γολγοθᾶ.
θὰ ἰδῇς τὸν Κύριον, τὸν βασιλέα τῶν
ἀγγέλων καὶ τῶν ἁγίων, νὰ ὑβρίζεται, νὰ ἐγκαταλείπεται, νὰ προδίδε-
ται, νὰ δικάζεται, νὰ σταυρώνεται τέλος ἐν μέσῳ φριχτῶν πόνωνἐπὶ
τοῦ σταυροῦ του. Θὰ τὸν ἀκούσῃς
περίλυπον νὰ ἀπευθύνῃ πρὸς τὸν οὐράνιον Πατέρα τὴν σπαραχτιχὴν φωνὴν «Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;» (Ματθ. 27, 46). Βλέπὼν καὶ ἀκούων ταῦτα, τὰ ὁποῖα
καὶ τοὺς λίθους συνεκίνησαν, ἐρώτησε τὸν ἑαυτόν σου᾽ Διατί τόσον πάσχει ὁ Ἰησοῦς; Καὶ θ᾽ ἀκούσῃς ἀπὸ τὰ βάθη τῆς χριστιανικῆήῆς καρδίας σοὺ τὴν φωνὴν αὐτήν Διὰ σὲ πάσχει ὁ Ἰησοῦς, διὰ σὲ ἀγωνιᾷ, διὰ σὲ τὴν στιγμὴν αὐτὴν χύνει αὐτὴν τὴν σταγόνα τοῦ αἵματός του! Ὦ ἀδελφέ μου! Ἔδν σκεφθῇς σοβαρῶς,ὅτι ὁ Χριστὸς ἐθυσιάσθη διὰ σέ, ἐὰν τὸν παρακαλέσῃς γονυπετὴς νὰ σοῦ στείλῃ μίαν ἀκτῖνα ἀπὸ τὸν σταυρόν του, διὰ νὰ ἐννοήσῃς καὶ νὰ
συναισθανθῇς ὡς ὃ λῃστὴς τὸ μαρτύριον τῆς ὑπερτάτης θυσίας, ὃ τότε ἐνώπιόν σου θὰ ἀνοιγοῦν οἱ οὐρα-
νοί, θὰ αἰσθανθῇς θεῖον ρῖγος νὰ διατρέχῃ τὴν ὕπαρξίν σου, θὰ πεισθῇς, -καὶ οὐδεὶς θὰ δύναται πλέον
νὰ κλονίσῃ τὴν πίστιν σου--, ὅτι ἀπὸ ὅλας τὰς εὐεργεσίας, ποὺ ἔχανε
πρὸς σὲὁ Θεὸς αὐτὴ εἶνε ἣ μεγαλυ-
τέρα εὐεργεσία, τὸ ὅτι δηλαδὴ ἐθυσίασε χάριν σοῦ τὸν Υἱόν του. Τότε, χριστιανὸς μετανοημένος, λουσμέ-
νος μέσα εἰς τὸ αἷμα τοῦ Λυτρωτοῦ,
συγχινημένος βαθύτατα, θὰ σταθῇς κάτω ἀπὸ τὸν σταυρόν του, θὰ χύ-
σης καὶ σὺ τὰ ἰδικά του δάκρυα, δά-
κρυα εὐγνωμοσύνης καὶ ἀφοσιώσεὡς αἰωνίας, καὶθὰ τοῦ εἰπῇς ὅ,τι τοῦ
εἶπαν μυριάδες σεσωσμένοι διὰ τοῦ
αἵματός του ἁμαρτωλοί: Ἰησοῦ γλυ-
κύτατε, σὺ εἶσαι ὁ σωτήρ μου, σὺ εἶσαι ὁ λυτρωτής μου, σὺ ὁ βασιλεύς
μοῦ καὶ ὃ Θεός μου᾽ ὡς ὃ λῃστὴς κράζω’ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 28, 42).
᾿Απὸ τὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου
«Πρὸς τὸν Γολγοθᾶν», σελ. 230-233)
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 51
ἢ.ΠΡΆΞΘΙΣΤΌΝἈΠΟΣΤΟΛΩΝ. ες
Κείμενο μὲ,μετάφρασι. καὶ σχολιασμὸ, :
-
εοπνεύστου. Θιδλίου ἜΕΝ
Ἂν Ἰζείμενο, {π΄ 12-26 12 Ταλλίωνος δὲ ἀνθυπατεύοντος τῆς ᾿Αχαΐας κατεπέστησαν ὁμοθυμαδὸν οἱ ᾽]ου-
δαῖοὶ τῷ ΠΠ]}αύλῳ καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἐπὶ τὸ βῆμα, 13 λέγοντες ὅτι παρὰ τὸν νόμον οὗτος ἀναπείθει τοὺς ἀνθρώπους σέβεσθαι τὸν Θεόν. 14 Πέλλοντος δὲ τοῦ Π]αύλου ἀνοίγειν τὸ στόμα εἶπεν ὁ Ϊαλλίων πρὸς τοὺς ᾿Ϊουδαίους" Εἰ μὲν οὖν ἦν ἀδίκημά τι ἢ ῥᾳδιούργημα πονηρόν, ὦ ᾿Ιουδαῖοι, κατὰ λόγον ἂν ἠνεσχόμην ὑμῶν' 185 εἰ δὲ ζήτημά ἐστι περὶ λόγου καὶ ὀνομάτων καὶ νόμου τοῦ καθ᾽ ὑμᾶς, ὄψεσθε αὐτοί' κριτὴς γὰρ ἐγὼ τούτων οὐ βούλομαι εἶναι. 16 Καὶ ἀπήλασεν αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ βήματος. 17 ᾿Επιλαβόμενοι δὲ πάντες οἱ Ἕλληνες ΣΙὶωσθένην τὸν ἀρχισυνάγωγον ἔτυπτον ἔμπροσθεν τοῦ βήματος" καὶ οὐδὲν τούτων τῷ ΤΙαλλίωνι ἔμελεν. 18 Ὁ δὲ Π]Παῦλος ἔτι προσμείνας ἡμέρας ἱκανάς, τοῖς ἀδελφοῖς ἀποταξάμενος ἐξέπλει εἰς τὴν Συρίαν, καὶ σὺν αὐτῷ ]ΠΠρίσκιλλα καὶ ᾿ΑἈκύλας,κειράμενος τὴν κεφαλὴν ἐν ΚΚεγχρεαῖς" εἶχε γὰρ εὐχήν. 19 Κατήντησε δὲ εἰς Ἔφεσον, κἀκείνους κατέλιπεν αὐτοῦ, αὐτὸς δὲ εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγὴν διελέχθη τοῖς ᾿]ουδαίοις. 20 ᾿Ερωτώντωνδὲ αὐτῶν ἐπὶ πλείονα χρόνον μεῖναι παρ᾽ αὐτοῖς οὐκ ἐπένευσεν, ’ὕ
5.
’
-
2
ἐ
2
λί
᾽Ἶ
3
ὃ
Ἂ
,ὕ
’
᾽
Α
447
᾽ὔ
λ
3
Ἁ
λ 7
Ἂ
,
΄
Ἶ.
᾿
3
νὴ
ὃ
ἰ
Εἰ
3
4
Σ
ὃ ,
Ἁ
,
3
ἃ
λ
4
΄-
3 δὲ
Α
Ἁ
ἡ δί
2
3
ἃ
.-ὦΦ
Π,
’
’
Ά
’ὔ
»
λλ
Ἁ
ὃ
,
3
Α λ 7
Α
ὃ
ς
λ ,
ἾἌ
)λ
θ
φι
Ἶ
21 ἀλλὰ ἀπετάξατο αὐτοῖςεἰπών" Δεῖ με πάντως τὴν ἑορτὴν τὴν ἐρχομένην ποιῆσαιεἰς
“Ιεροσόλυμα, πάλιν δὲ ἀνακάμψω πρὸς ὑμᾶς τοῦ Θεοῦ θέλοντος. Καὶ ἀνήχθη ἀπὸ τῆς ᾿Εφέσου, 22 καὶ κατελθὼν εἰς Καισάρειαν, ἀναβὰς καὶ ἀσπασάμενος τὴν Ἐκκλησίαν ᾿ , . »ϑξῴ 5 , , ’ 2 δα ἤ ᾿-' Α κατέβη εἰς ᾿Αντιόχειαν, 23 καὶΝ ποιήσας χρόνον τινὰν ἐξῆλθε διερχόμενος καθεξῆς τὴν ΤΙαλατικὴν χώραν καὶ Φρυγίαν, ἐπιστηρίζων πάντας τοὺς μαθητάς. 24 ᾿Ἰουδαῖος δέ τις ᾿φπολλὼς ὀνόματι, ᾿Αλεξανδρεὺς τῷ γένει, ἀνὴρ λόγιος, κατήντησεν εἰς Ἔφεσον, δυνατὸς ὧν ἐν ταῖς Τραφαῖς. 25 Οὗτος ἦν κατηχημένος τὴν ὁδὸν τοῦ
Κυρίου, καὶ ζέων τῷ πνεύματι ἐλάλει καὶ ἐδίδασκεν ἀκριβῶς τὰ περὶ τοῦ Κυρίου, ἐπι-
στάμενος μόνον τὸ βάπτισμα ᾿Ιωάννου. 26 Οὗτός τε ἤρξατο παρρησιάζεσθαιἐν τῇ συνἀγωγῇ. ᾿Ακούσαντες δὲ αὐτοῦ ᾿Ακύλας καὶ Πρίσκιλλα προσελάβοντο αὐτὸν καὶ ἀκριβέστερον αὑτῷ ἐξέθεντο τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ. ᾽;
7
Ἁ
7
“᾽
4
Φ
7
37
7
93
“-ςἘ
ΜΜετάφρασι 12 Ὅταν δὲ ὁ Γαλλίων ἦταν ἀνθύπατος τῆς ᾿Αχαΐας, ὥρμησαν ὅλοι μαζὶ οἱ Ἰουδαῖοι ἐναντίον τοῦ Παύλου καὶ τὸν ἔσυραν στὸ δικαστικὸ βῆμα 183 λέγοντας: «Αὐτὸς παρασύρει τοὺς ἀνθρώπους νὰ λατρεύουν τὸ Θεὸ μὲ τρόποδιαφορετικὸν ἐκείνου ποὺ ὁρίζει ὁ νόμος». 14 Ὅταν δὲ ὁ Παῦλος ἐπρόκειτο νὰ ἀνοίξῃ τὸ στόμα του (γιὰ ν᾿ ἀπολογηθῇ), ὁ Γαλλίων εἶπε στοὺς ᾿Ιουδαίους; «Ἂν μὲν ἐπρόκειτο, ὦ ᾿Ιουδαῖοι, γιὰ κανένα ἀδίκημα ἢ κακούργημα, εὐλόγως θὰ 52 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
δεχόμουν νὰ σᾶς ἀκούσω. 15 ᾿Αλλ᾽ ἀφοῦ εἶναι ζήτημα γιὰ λόγια καὶ ὀνόματα καὶ τὸ δικό σας νόμο, ἐξετάσετέ τα ἐσεῖς. Διότι ἐγὼ κριτὴς αὐτῶν δὲν θέλω νὰ εἶμαι». 16 Καὶ τοὺς ἀπέπεμψε ἀπὸ τὸ δικαστικὸ βῆμα. 17 Τότε ὅλοι οἱἝλληνες ἔπιασαν τὸ Σωσθένη τὸν ἀρχισυνάγωγο καὶ τὸν κτυποῦσαν μπροστὰ ἀπὸ τὸδικαστικὸ θῆμα.Καὶ γιὰ τίποτε ἀπ᾿ αὐτὰ δὲν ἔμελε τὸν Γαλλίωνα. 18 Ὃ δὲ Παῦλος, ἀφοῦ ἔμεινε ἀκόμη ἀρκετὲς ἡμέρες, ἀποχαιρέτισε τοὺς ἀδελφοὺς καὶ ἀναχώρησε μὲ πλοῖο γιὰ τὴ Συρία, καὶ μαζί του ἡ Πρίσκιλλα καὶ ὁ ᾿Ακύλας. Προηγουμένως ἔκανε κουρὰ τῆς κεφαλῆς στὶς Κεγχρεές, διότι εἶχε τάμα. 19 Ἔφθασε δὲ στὴν Ἔφεσο καὶ ἄφησε ἐκείνους ἐκεῖ, αὐτὸς δὲ μπῆκε στὴ συναγωγὴ καὶ μίλησε στοὺς ᾿Ιουδαίους. 20 ᾿Ενῷ δὲ αὐτοὶ τὸν παρακαλοῦσαν νὰ μείνῃ κοντά τους περισσότερο χρόνο, δὲν συγκατένευσε, 21 ἀλλὰ τοὺς ἀποχαιρέτισε καὶ εἶπε: «Πρέπει ὁπωσδήποτε τὴν ἐρχομένη ἑορτὴ νὰ κάνω στὰ Ἱεροσόλυμα. Καὶ πάλι θὰ ἐπιστρέψω σ᾽ ἐσᾶς, ἐὰν ὁ Θεὸς θέλῃ». Καὶ ἀναχώρησξ μὲ πλοῖο ἀπὸ τὴν Ἔφεσο. 22 Καὶ ὅταν ἀποθιθάσθηκε στὴν Καισάρεια, ἀνέθηκε καὶ χαιρέτισς τὴν ᾿Εκκλησία, καὶ ὕστερα κατέθηκε στὴν ᾿Αντιόχεια. 23 Καὶ ἀφοῦ ἔμεινςε ἐκεῖ μερικὸ χρόνο, ἀναχώρησε. Καὶ περιώδευς μὲ τὴ σειρὰ τὴ χώρα τῆς Γαλατίας καὶ τὴ Φρυγία, καὶ στήριζε ὅλους τοὺς μαθητάς (τοὺς χριστιανούσο). 24 Κάποιος δὲ Ἰουδαῖος ὀνομαζόμενος ᾿Απολλώς, ᾿Αλεξανδρινὸς στὴν καταγωγή, ἄνθρωπος μορφωμένος καὶ εὔγλωττος, ἔφθασε στὴν Ἔφεσο. Ἤταν δὲ δυνατὸς στὶς Γραφές. 25 Αὐτὸς εἶχε κατηχηθῆ τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου (τὴ
Χριστιανικὴ Πίστι), καὶ μὲ φλογερὴ καρδιὰ μιλοῦσε καὶ δίδασκε μὲ ἀκρίθδεια
γιὰ τὸν Κύριο, ἂν καὶ γνώριζε μόνο τὸ βάπτισμα τοῦ ᾿Ιωάννου. 26 Αὐτὸς δὲ ἄρχισε νὰ κηρύττῃ στὴ συναγωγή. Ὅταν δὲ ὁ ᾿Ακύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα τὸν ἄκουσαν, τὸν πῆραν κοντά τους καὶ τοῦ ἐξέθεσαν ἀκριθδέστερα τὴν ὁδὸ τοῦ Θϑοῦ.
Σχολιασμός Στίχ. 12-17: Τὸ περιστατικὸ μὲ τὸν ἀνϑύπατο Γαλλίωνα, ἀδελφὸ τοῦ φιλο-
σόφου Σενέκα, εἶνε δεῖγμα τῆς προστα-
σίας, τὴν ὁποία ὁ Κύριος ὑποσχέϑηκε στὸν Παῦλο κατὰ τὸ ὅραμα. Οἱ Ἰου-
δαῖοι ἐπιτέϑηκαν κατὰ τοῦ ἀποστόλου, ἀλλὰ δὲν κατώρϑωσαν νὰ τοῦ κάνουν κακό, Τὸν ὡδήγησαν ὄιαίως ἐνώπιον
τοῦ ἀνθυπάτου, ἀλλὰ δὲν πέτυχαν καταδίκη. ΑΑΙντιϑέτως μὲ τὴ ἀπέλασί τους καὶ τὸν δαρμὸ τοῦ ἀρχισυναγώγου
τους Σωσϑένη ὑπέστησαν ταπείνωσι.
Στίχ. 18-19, 26: Μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοὔ ὃ Παῦλος ἔκανε χριστιανούς, ἀλλ᾽
ἔκανε καὶ ἱεραποστόλους. Κατὰ τὸ μακρὸ διάστημα τῆς παραμονῆς του στὴν Κόρινϑο κατήρτισε ἕνα ἱεραποστολικὸ ζεῦγος, τὸν ᾿Ακύλα καὶ τὴν Πρίσχκιλλα.
Πολλὰ ἔμαϑαν ἀπὸ τὸν ἀπόστολο ὁ ᾿Ακύλας καὶ ἣ Πρίσκιλλα, ὥστε νὰ εἶνε
σὲ ϑέσι νὰ διδάξουν καὶ ἄλλους. Ἀναχωρώντας δὲ ὁ Παῦλος ἀπ᾽ τὴν Κόρινὕο, πῆρε μαζί του καὶ τὸ ἱεραποστολικὸ ζεῦγος ὡς πολυτίμους συνεργάτες του. Καὶ τοὺς ἄφησε στὴν "Ἔφεσο, γιὰ νὰ ἐργασϑοῦν ἐκεῖ στὸ ἔργο τοῦ Κυρί-
ου καὶ νὰ προετοιμάσουν τὸ ἔδαφος
γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ ἀποστόλου, ὅταν ΟΣΤΑΥΡΟΣ 88
ϑὰ ἐπέστρεφε σ᾽ αὐτὴ τὴν πόλι.
γῆτρα, τόση πνευματικὴ γλυκύτητα,
λώς, «ἀνὴρ λόγιος», ἄνϑρωπος τοῦ λόγου, εὐπαίδευτος καὶ ρήτωρ. Ὁ Ἀπολ-
ὡραῖο τὸ νὰ δουλεύῃ κανεὶς γιὰ τὸ
Στὴν Ἔφεσο ἔφϑασε καὶ ὁ ᾿Απολ-
λὼς ἦταν κατηχημένος στὴν πίστι τοῦ Κυρίου, τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ μιλοῦσε καὶ δίδασκε γιὰ τὸν Κύριο. Ἀλλ᾽
ἡ γνῶσις του γιὰ τὸν Κύριο δὲν ἦταν
ὡλομληρωμένη, ἀφοῦ γνώριζε μόνο τὸ ὀάπτισμα τοῦ Ἰωάννου καὶ ἀγνοοῦσε καὶ δὲν εἶχε λάδει τὸ χριστιανικὸ 6ά-
πτισμα. Τόσο δὲ κατεῖχαν τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία ὁ Ακύλας καὶ ἡ Ποίσκιλλα, ὥστε πῆραν κοντά τους τὸν λό-
γιο ᾿Απολλὼ καὶ τοῦ ἔκαναν συμπλῃ-
ροωματιχὴ κατήχησι.πλοϊκοὶ ἄνϑρωποι κατήχησαν ἕνα ἐπιστήμονα,διότι αὐτοὶ γνώριζαν καλλίτερα ἀπ᾽ τὸν ἐπι-
στήμονα ᾿Απολλὼ μιὰ ἄλλη ἐπιστήμη, ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπ’ ὅλες τὶς ἐπι-
στῆμες, τὴν ἐπιστήμη τοῦ Θεοῦ, τὴ
γνῶσι τοῦ Χριστοῦ. Καὶ πόσοι ἁπλοίΐκοὶ ἄνϑρωποι διὰ μέσου τῶν αἰώνων μὲ ϑεογνωσία χαὶ εὐσέδεια δὲν ἔγιναν διδάσκαλοι καὶ δὲν μύησαν στὴ χριστιανικὴ διδασκαλία μορφωμένους,
σοφοὺς καὶ ἐπιστήμονες τοῦ κόσμου!
Μετὰ τοὺς ἀγραμμάτους ἁλιεῖς ὁ Ἴησοῦς ὁ Ναζωραῖος μυριάδες ἁπλοϊκοὺς
ἀνθρώπους ἔκανε διδασκάλους διδα-
σκάλων καὶ καϑοδηγητὰς καϑοδη-
γητῶν. ἊΑς εἶνε δοξασμένος ὁ Θεός, διότι ἐκλέγει τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου γιὰ
γὰ διδάσκουν τοὺς σοφούς.
Ὡραῖο πρᾶγμα νὰ εἶνε κανεὶς ἱερα-
ὅσο τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο; ᾿Ἐξόχως
Χριστό. Ἀλλ᾽ ἀκόμη ὡραιότερο τὸ νὰ εἶνε ἱεραποστολικὸ ὄχι ἁπλῶς τὸ ἄτομο, ἀλλὰ τὸ ζεῦγος, ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυ-
ναῖκα μαζί, ὅπως ἦταν ὁ Ἀκύλας καὶ ἣ
Πρίσκιλλα. Ἂν ἀπ᾽ τὸ ἀνδρόγυνο τὸ
ἕνα μέρος εἶνε ἱεραποστολικὸ καὶ τὸ
ἄλλο μέρος εἶνε ἀδιάφορο καὶ ἀντι-
δραστικό, τὸ ἱεραποστολικὸ μέροςἔχει
ϑέλγητρα ἀπ’ τὴν ἱεραποστολή, ἀλλ᾽ ἔχει καὶ δάσανα ἀπ᾽ τὸ ἄλλο μέρος.
Ὑποφέρει ἀπ᾿ τὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν ἀντίδρασι τοῦ ἀνθρώπου τον. Καὶ ἢ ἱεραποστολικὴ ἀπόδοσίς του ἐμποδίξζεται καὶ μειώνεται. Ἀλλ᾽ ἂν καὶ οἱ δύο σύζυγοι ἔχουν ἱεραποστολικὸ ξῆλο, τό-
τε ὁποία εὐλογία! Καὶ ἡ ἀπόδοσις καὶ
τὰ ϑέλγητρα τῆς ἱεραποστολῆς πολλαπλασιάζονται.Ἢ Ἐκκλησία κατὰ τὸ
γάμο εὔχεται ὁμόνοια σωμάτων καὶ ψυχῶν. Καὶ ἡ μὲν ὁμόνοια τῶν σωμάτῶν ὑπάρχει σὲ πολλὰ ἀνδρόγυνα, σ᾽
ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα τηροῦν τὴ συζυγικὴ
πίστι. ᾿Αλλ’ ἡ ὁμόνοια τῶν ψυχῶν εἰδικῶς ὡς πρὸς τὴν ἄσκησι ἱεραποστο-
λικοῦ ἔργου ὑπάρχει σὲ ἐλάχιστα ἀνδρόγυνα. Οἱ διοτικὲς μέριμνες γιὰ τὴ μικρὴ σαρκικὴ οἰκογένεια κάνουν
τοὺς πολλούς, ὥστε νὰ μὴ σκέπτωνται ὅτι ἔχουν ὑποχροεώσεις καὶ ἀπέναντι στὴ μεγάλη πνευματικὴ οἰκογένεια, τὴν Ἐκχλλησία.
᾿Αδελφοί, ὅσοι σηχώνετε τὸ ζυγὸ
πόστολος: ὃ νοῦς του νὰ εἶνε νοῦς Χρι-᾿ τοῦ γάμου, σηκώσετε λίγο καὶ τὸ ζυγὸ στοῦ, τὰ πόδια του νὰ εἶνε πόδια Χρι- τοῦ Χριστοῦ, κάνετε καὶ λίγη ἱεραποστοῦ, τὸ στόμα του νὰ εἶνε στόμα Χρι- στολή! Ἂν σᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς παιδιά, στοῦ: συνεχῶς νὰ σκέπτεται, πῶς νὰ κάνετε ἱεραποστολὴ γιὰ τὸ καλὸ τῶν ἐπεχταϑῇ ἡ δασιλεία τοῦ Χριστοῦ, καὶ παιδιῶν σας. Καὶ ἂν δὲν σᾶς ἔδωσε
νὰ τρέχῃ καὶ νὰ ὁμιλῇ γιὰ τὸ Χριστό.
Ποιό ἔργο ἔχει τόσα πνευματικὰ ϑεέλ-
54 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
παιδιά, κάνετε περισσότερη ἱεραπο-
στολή, διότι εἶσϑε ἀπερίσπαστοι ἀπὸ
οἰκογενειακὰ ὄάρη. Μὲ τὴν ἱεραπο- μὴ ἀγωνίζωνται νὰ ἐξομονωϑοῦν μὲ στολὴ δημιουργήσετε πνευματικὰ παι- , τοὺς ἄνδρες μεταδάλλοντας τὸν ἰδιαί-
διά, ἀνώτερα ἀπὸ τὰ σαρκικά. Ἔλάχιστα ἀνδρόγυνα μέσα στὴν ἰδιοτελῆ καὶ ξηρὴ πνευματικῶς ἐποχὴ μας αἰσϑά-
νονται εὐτυχισμένα, διότι καὶ μὲ χρόνο
καὶ μὲ κόπο καὶ μὲ χρῆμα προσφέρουν σὲ ἱεραποστολικὲς προσπάϑειες. Ἄξιο-
ζήλευτα ἀνδρόγυνα. Μιμηϑῆτε τα, γιὰ
νὰ αἰσϑανϑῆτε καὶ σεῖς τὴ μυστικὴ χαοά τους.
᾿Εἶνε ἄξιο παρατηρήσεως, ὅτι στὸ
στίχ. 18 ὁ Λουκᾶς ἀναφέρει πρῶτα τὴν
Πρίσκιλλα καὶ κατόπιν τὸν ᾿Ακύλα.
τερο χαρακτῆρα τους καὶ τὸν ἰδιαίτερο προοοσρισμό τους ἀφύσικα, ἀπαράδεκτα καὶ ἐπιζήμια.Ὡς ἄνϑρωποι καὶ οἱ γυναῖκες εἶνε ἴσες πρὸς τοὺς ἄνδρες. Ὁ ἀρχαῖος κόσμος τὶς ὑποτίμησε, ὁ Χριστιανισμὸς τὶς ἀποκατέστησε στὴν πραγματική τοὺς ϑέσι. Ἂς μὴ αἰσϑάνῶνται λοιπὸν κόμπλεξ κατωτερότητος. Καὶ ἂς μὴ ἀνδρίζωνται αἰσχρῶς
φορῶντας παντελόνια, καπνίζαντας τσιγάρα, ἐγκαταλείποντας τὸ νουικοκυ-
Ἐπίσης στὸ Ρωμ. ιστ΄ 3 καὶ στὸ Β΄ Τιμ. οιό, τὴν τεκνοποιία καὶ τὴν τεκνοτροδ᾽ 19 ὁ Παῦλος, στέλνοντας χαιρετι. φία, καταλαμδάνοντας ϑέσεις, ἀναλαμσμούς, μνημονεύει πρῶτα τὴ γυναῖκα καὶ μετὰ τὸν ἄνδρα: «ΑΑσπάσασϑε Πρί- ὀάνοντας νὰ πάρουν τὸν ἀέρα τῶν σκιλλαν καὶ ᾿Ακύλαν τοὺς συνεργούς ἀνδρῶν τους καὶ νὰ κυδερνοῦν αὐτές. μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, οἵτινες ὑπὲρ τῆς Θέλουν οἱ γυναῖκες νὰ εἶνε ἀνώτερες ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέ- τῶν ἀνδρῶν; Ἂς μιμοῦνται τὴν Πρίϑηχαν». «Ἄσπασαι Πρίσκαν καὶ ᾿Ακύ- σκιλλα. Ἂς ἀγωνίξωνται νὰ ξεπερνοῦν λαν». Διότι ἡ Πρίσκα ἢ Πρίσκιλλα τοὺς ἄνδρες τους στὴν ἀρετή. Ἂς ἀφήἦταν ἀνώτερη ἀπὸ τὸν ἄνδρα της. νουν τὶς μόδες, τὶς πολυτέλειες. καὶ τὶς Σπουδαῖος ὁ ᾿Ακύλας, ἀλλὰ σπουδαιό-᾿ ἄλλες ματαιοδοξίες, φαντασίες καὶ τερὴ ἢ γυναῖκα του. Ὁ ζῆλος, ἢ δυνα-
μικότης καὶ ἡ δραστηριότης τῆς γιὰ τὸ
ἀνοησίες τῆς κοσμικῆς ξωῆς καὶ ἂς
φῦλο χαρακτηρίζονται οἱ γυναῖκες.
᾿Αλλὰ πολλὲς γυναῖμες ἀποδεικνύονται
ἁμολουϑοῦν τὸ δρόμο τῆς σεμνότητος, τῆς ἁπλότητος, τῆς προσφορᾶς στὴν οἰκογένεια καὶ στὴν Ἐκκλησία, τῆς
δυναμικώτερες ἀπὸ τοὺς ἄνδρες. Ἔτσι
ἀποδείχτηκε ἡ Πρίσκιλλα, διότι εἶχε
ϑυσίας μερικῶν πραγμάτων καὶ τοῦ
μεγαλύτερη ἀγάπη στὸ Χριστό. Κατὰ λόγο δικαιοσύνης, λοιπόν, ὁ Παῦλος
ἑαυτοῦ τους. Ἢ Πρίσκιλλα καὶ ὁ Ἀικύ-
λας χάριν τοῦ ἀποστόλου Παύλου καὶ
Εὐαγγέλιο ἦταν μεγαλύτερα. ᾿Ασϑενὲς
καὶ ὁ Λουκᾶς προτάσσουν τὴν Πρί-
τοῦ ἔργου του διαμκινδύνευσαν καὶ, τὴ ζωή τους (Ρωμ. ιστ΄ 3). "Ὄχι γυναῖκες, ποὺ «κάνουν τὴ ζωή τους», ἀλλὰ γυ-
«Ἄσπασαι Πρίσκιλλαν καὶ ᾿ΑΑκύλαν»
ναῖκες, ποὺ χάνουν τὴ ζωή τοῦς, ποὺ ἐκδαπανῶνται πάνω στὸ χριστιανικὸ
σκιλλα ἀπὸ τὸν ᾿Ακύλα. Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος σὲ ὁμιλίες του πάνω στὸ
πλέκει τὸ ἐγκώμιο τῆς Πρίσκιλλας ὡς ἀνώτερης κατὰ τὴν ἀρετὴ ἀπὸ τὸν ἄνδρα της. Οἱ φεμινίστριες τοῦ αἰῶνος μας ἂς
καϑῆκχον καὶ εἶνε ἕτοιμες νὰ πεϑάνουν
γιὰ τὸν Κύριο, αὐτὲς εἶνε σπουδαῖες καὶ ὑπέροχες γυναῖκες. ΟΣΤΑΥΡΟΣ 88
ΔΥΟΥΨΩΏΩΣΕΙΣ ΠΑύο ὑψώσεις. Δὲν πρόκειται
ἐξγιὰ τὶς δύο ὑψώσεις τοῦ
Σταυροῦ, τὴ μία ἐπὶ μεγάλου
Κωνσταντίνου. καὶ 'Ελένης καὶ
τὴν ἄλλη ἐπὶ ᾿Ιουστινιανοῦ. Πρόκειται γιὰ δύο ἄλλες σπουδαιότερδο ὑψώσεις, ἀντίθεοτες δὲ στὴ σημασία. Ἢ πρώτη ὕψωσι σημαίνει ταπείνωσι, καὶ μάλιστα τὴ με-
γαλύτερη ταπείνωσι. ὝΨωσι, ἡ ὁποία σημαίνει τα-
πείνωσι; Παράδοξος λόγος. Ναί, παράδοξος, ἀλλ᾽ ἀληθινός. Ἢ δεύτερη ὕψωσι σημαίνει δό-
παντοδύναμος μποροῦσς νὰ προστάξῃ νὰ μὴ θανατώνουν
τοὺς ἀνθρώπους τὰ φίδια, δὲν ἔπραξε τοῦτο, ἀλλὰ πρόσταξε τὸ Μωυσῆ νὰ κάνῃ ἕνα χάλκινο φίδι,
γὰ τὸ ὑψώσῃ πάνω σ᾽ ἕνα ξύλο,
καὶ ὅποιος δαγκωνόταν ἀπὸ τὰ φίδια καὶ ἀτένιζε στὸ χάλκινο
αὐτὸ φίδι πάνω στὸ ξύλο, δὲν πέθαινς, σωζόταν (Αριθ. κα΄ 8-9). Αὐτὴ ἡ ἐντολὴ τοῦ . Θεοῦ δὲν ἦταν παραξενιὰ καὶ ἰδιοτροπία τοῦ Θεοῦ,
ἀλλ᾽ εἶχε προφητικὴ
ξα, καὶ μάλιστα τὴ
σημασία. Τὸ χάλκινο φίδι πάνω στὸ
εἶνε ὑψώσεις τοῦ
τικὸ σύμθολο τοῦ Χριστοῦ ὑψωμένου
ξύλο ἦταν προφη-
μεγαλύτερη δόξα. Καὶ οἱ δύο ὑψώσεις
πάνω στὸ Σταυρό.
Χριστοῦ...
Βεθαίως πρὸ Χριστοῦ ποιός μποροῦ-
Γιὰ τὴν πρώτη
ὕψωσι τοῦ Χριστοῦ μίλησε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, καὶ μάλιστα κατ᾽ ἐπανάληψι, τρεῖς φορὲς κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ᾿Ιωάν-
νου. Μίλησς ὁ Χριστὸς γιὰ ὕψωσι χρησιμοποιῶντας τὸ ρῆμα «ὑψῶ», ὑψώνω. Τὴν πρώτη φορὰμίλησξ γιὰ ὕψωσι κατὰ τὸ διάλογο μὲ τὸ Νικόδημο. Γιὰ νὰ σωθοῦν οἱ Ἰσραηλῖτες ἀπὸ τὰ φίδια στὴν
ἔρημο, ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸ Μωυσῆ
σε νὰ καταλάβῃ τί σήμαινε τὸ
χάλκινο φίδι; Τὴν ἐξήγησι ἔδωσε
ὁ Χριστὸς λέγοντας στὸ Νικόδημο: «Καθὼς Μωυσῆο ὕψωσε
τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτωςὑ -
ψωθῆναι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύωνεἰς
αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχη ζωὴν αἰώνιον» ([[ωάν. γ΄ 14-15). Ὅπως ὁ Μωυσῆς στὴν ἔρημο
ὕψωσετὸ φίδι, ἔτσι καὶ ὁ Υἱὸς νόταν σὰν παραξενιὰ καὶἰδιο- τοῦ ἀνθρώπου πρόκειται νὰ ὑΟΝτροπία τοῦ Θεοῦ.Ἐνῷ ὁ Θεὸς ὡς ψωθῇ, ὥστε καθένας, ποὺ πιμία παράδοξη ἐντολή, ποὺ φαι-
τεῦ ἐξεῖναι αν ταλ
ΠΟ πο γοσαν
δ8᾽ ΟΣΤΑΥΡΟΣ
τπτατγαττασεςυ τιςτηλστα ἈσαττεσυνμτοσςΣΡωςτεσεαςτασνυκοποπδοτμητ
ΕΣ ΤΡ
τισοσσιῖε, θυγται μα ταν Δ δῦ ππσεαρ ττ' ΤΑαοΣη τας μὰ ΕΣ
ἀπε Υ
ξυσνξας πὰτκππλοντοσο
ἜΤΆΣΩΙΒ
τσ νοι τσνον τον τ ετρ στον
πὰ
-π πῆς,
(πνευματικά), ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴ αἰώνια.
ὋὉ Χριστὸς παρομοιάζεται μὲ φίδι. Ἄλλο παράδοξο τοῦτο, ἀφοῦ μὲ φίδι παρομοιάζεται καὶ
φίδι ὀνομάζεται ὁ Διάθολος. Φίδι
ὁ Διάθδολος, ἀλλὰ φίδι καὶ ὁ Χριστός; Ναί, φίδι καὶ ὁ Χριστός, ἀλλὰ χάλκινο φίδι, ψεύτικο φίδι,
διότι ὑψώθηκε στὸ σταυρὸ ὡς ὁ
μεγαλύτερος κακοῦργος, ἀλλὰ
στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν κακοῦργοο, ἦταν ὁ ἀθῶοςκαὶ ὁ
ἅγιος μὲ ἀπόλυτη ἔννοια, καὶ σταυρώθηκε γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες. «Τὸν μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν» (Β΄ Κορ. ε΄ 21). Ὁ Θεὸςἐ-
κεῖνον, ὁ ὁποῖος δὲν γνώρισε ἁμαρτία, γιὰ μᾶς τὸν ἔκανε ἁμαρτία, φορτώνοντας αὐτὸν μὲ
τὶς δικές μας ἁμαρτίες. ᾿Επίσης ὁ Χριστὸς γιὰ μᾶς ἔγινε «κατάρα᾽
γέγραπται! γάρ᾽ ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου»
(Γαλ.γ΄ 13). Κατάλαθβε ὁ Νικόδημος τὴν ἔννοια τοῦ λόγου τοῦ Ἰησοῦ γιὰ τὴν ὕψωσί του κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς ὑψώσεως ἀπὸ τὸ Μωυσῆ τοῦ χαλκίνου φιδιοῦ; Κατάλαθςε δηλαδή, ὅτι ἡ ὕψωσι σήμαινε τὴ σταύρωσι τοῦ ᾿Ιησοῦ; ᾿Α-
σφαλῶς τότεδὲν ἦταν εὔκολο
νὰ καταλάθῃ. Κατάλαθε ὅμως ἀργότερα. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ὑψώΘηκδε στὸ σταυρό, ἀσφαλῶς τότε θυμήθηκς καὶ ἐννόησε τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, καὶ μαζὶ μὲ τὸν Ἰω-
σὴφ τὸν ᾿Αριμαθαῖο προσέφερε
τὶς ἐπικήδειες τιμὲς στὸν ᾽Ἐσταυρωμένο.
Γιὰ τὴν πρώτη ὕψωσί του ὁ Χριστὸς γιὰ δεύτερη φορὰ μίλησε στοὺς ᾿Ιουδαίους λέγοντας: «Ὅταν ὑψώσητε τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, τότε γνώσεσθε ὅΤι ἐγώ εἰμι» (Ἰωάν. ἡ΄ 28). Ὁ λόγος
εἶνε προφητικός. Ὃ Ἰησοῦς προλέγει, ὅτι οἱ ᾿Ιουδαῖοι θὰ τὸν ὕ-
ψωναν, θὰ τὸν σταύρωναν. Καὶ ὅταν ὁ προφητικὸς λόγος του θὰ ἐκπληρωνόταν, θὰ δινόταν στοὺς ᾿Ιουδαίους ἀπόδειξι, ὅτι δὲν εἶνε πλάνος καὶ ἀντίθεος, ὅπως τὸν κατηγοροῦσαν, ἀλλ᾽ εἶνε Γιαχθέ. Τὸ «ἐγώ εἰμι» σημαί-
νει «ἐγὼ εἶμαι ὁ Ὥν, ὁ Γιαχθέ». Ὃ ᾿Ιησοῦς εἶνε ὁ Γιαχθὲ Υἱός. (Βλέπε τὴν ἑρμηνεία τοῦ Ἰωάν. ἡ᾽ 28-29 στὸ ἡμέτερο ἔργο «Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου», τόμ. Β᾽, σελ. 46-49). ὋὉ σημερινὸς Πάπας ἔγραψε,
ὅτι τὸ Χριστὸ δὲν σταύρωσε ὁ
“Εθραϊκὸς λαός, ἀλλ᾽ ὀλίγα ὑψηλὰ ἱστάμενα πρόσωπα. Ὁ Πάπας δηλαδὴ ἀμνηστεύει τὸν ἸΙουδαϊκὸ λαὸ ἀπὸ τὸ ἔγκλημα τῆς
χριστοκτονίας, προφανῶς γιὰ νὰ
«τὰ ἔχῃ καλὰ» μὲ τοὺς Ἑδραί-
ους. ᾿Αλλ᾽ ὅταν ὁ ᾿Ιησοῦς ἔλεγε,
«ὅταν ὑψώσητε τὸν Υἱὸν τοῦ ἀν-
θρώπου», ἀπευθυνόταν στοὺς ᾿Ιουδαίους γενικῶς, τουτέστι στὸν ᾿Ιουδαϊκὸ λαό. Καὶ πολλὰ ἄλλα χωρία τῆς Γραφῆς, ἀλλὰ
ὙΠτηνιτεσσ πτοστετονς
στεύει σ᾽ αὐτόν, νὰ μὴ πεθάνῃ
καὶ πολλοὶ ὕμνοι τῆς ᾿Εκκλησίαςσ,
δεικνύουν, ὅτι ὁ ἄπιστος ἼἼου- . Ρι
τῦπῆς
ττλπστενν πεν τας
Υ
πρ
ΟΡ
» γ’
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 57
δαϊκὸς λαὸς δὲν ἦταν ἀμέτοχος τοῦ ἐγκλήματος τῆς χριστοκτονίας. Οἱ
Ἕθραϊῖοι σταύρωσαν ὡς ἄνθρωπο τὸν Μεσσία καὶ Γιαχθὲ Υἱό, ὁ δὲ Πάπας τὸν ἀνασταυρώνει.
Γιὰ τὴν πρώτη ὕψωσί του ὁ Χρι-
στὸς γιὰ τρίτη φορὰ μίλησε στὸν
ἙἙθραϊκὸ λαὸ λέγοντας: «Κἂν ἐγὼ ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν»(Ἰωάν. ιθ΄ 32). Ὁ λα-
ὁς δὲν κατάλαβθε τὸ νόημα αὐτοῦ
τοῦ λόγου (στίχ. 34). ᾿Αλλ᾽ ὁ Εὐαγγε-
λιστὴς σχολίασε: «Τοῦτο δὲ ἔλεγε
ἀναφέρουμε δύο χωρία τῆς Γραφῆσ, τὸ ἕνα τοῦ Ἡσαΐα, προφητικό, καὶ τὸ ἄλλο τοῦ Παύλου. Ὅπως ὁ Ἡσαΐας προφήτευσε τὸ μαρτύριο καὶ τὴν ἀδοξία τοῦ Μεσσία (Ἡσ. νγ΄ 2-3), ἔτσι προφήτευσε καὶ τὴ δόξα του.Ὃ προφήτης παρουσιάζει τὸ Θεὸ νὰ λέγῃ γιὰ τὸ Χριστό, τὸν Κύριο, ποὺ ἔγινς γιὰ μᾶς δοῦ-.
λος: «Ἰδοὺ συνήσει ὁ παῖς μου καὶ
ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται καὶ μετεωρισθήσεται σφόδρα» (Ἡσ. νθ΄ 13). Νά, θὰ εὐοδωθῇ ὁ δοῦλος μου καὶ θὰ ὑψωθῇ καὶ θὰ δοξασθῇκαὶ θ᾽
σημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἤμελλεν ἀποθνήσκειν» (στίχ. 339). Ὁ λόγος
ἀνεθῇ πάρα πολύ ὑψηλά. Τέσσερα
ἀπὸ τὴ γῆ σήμαινς τὸ εἶδος τοῦ θα-
ξα, στὴν ὁποίαν ἔφθασεν ὁ ἐναν-.
δηλαδὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ γιὰ ὑψωσί του
νάτου του, τὴ σταύρωσι. Μὲ τὴ
σταυρικὴ θυσία του ὁ Χριστὸς εἶπε,
ὅτι πάντας θὰ ἑλκύσῃ πρὸς τὸν ἑαυ-
τό τοι,, ὅλους δηλαδὴ τοὺς ἐκλεκτούς, ᾿Ιουδαίους καὶ ἐθνικοὺς ἀ-
διακρίτως. Πρῶτον δὲ ὁ ιἜσταυρωμένος εἵλκυσε τὸν εὐγνώμονα, ἤτοι καλοπροαίρετο, λῃστή. Ἡ ὕψωσι τοῦ Χριστοῦ πάνω στὸ
σταυρὸ εἶνε ἡ ἄκρα ταπείνωσι, τὴν ὁποίαν ὁ Θεάνθρωπος μετὰ ἀπὸ πολλὲς ἄλλες ταπεινώσεις ὑπέστη, γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὶς ἄλλες ἁμαρτίες καὶ ἀνομίες, οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ τὸν ἐγωισμό. Καὶ ἐπειδὴ ὁ ᾿Ιησοῦς ὑπέστη
πολλὲς ἄλλες ταπεινώσεις καὶ τὴν
ἄκρα ταπείνωσι τῆς σταυρώσεως, τοῦ πλέον ὀδυνηροῦ καὶ ἐπαισχύν-
του μαρτυρίου, γι᾿ αὐτὸ ὑψώθηκε
καὶ μὲ διαφορετικὴ ὕψωσι, ὑπερτά-
τη ὕψωσι, ἡ ὁποία σημαίνει ὑπερτάτη δόξα.
Γιὰ τὴν ὕψωσι-δόξα τοῦ Χριστοῦ
98 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ρήματα, γιὰ νὰ δηλωθῇ ἡ ὑψίστη δό-
θρωπήσας Κύριος ὡς ἄνθρωπος. Καὶ ὁ Παῦλος, σὲ μία θεολογικω-
τάτη γιὰ τὸ Χριστὸ περικοπή, ὁμιλεῖ
γιὰ τὴν ὕψωσι τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν
ἔννοια τῆς δόξας, καὶ πρῶτα γιὰ τὴν
ταπείνωσί του ὡς αἰτία τῆς δόξας. Παραθέτουμε τὴν περικοπή: «Ὃς ἐν
μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχωνοὐχ ἁρπα-
γμὸν ἡγήσατοτὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ᾽
ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαθών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπωνγενόμενοςσ, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸνγενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου,
θανάτου δὲ σταυροῦ. Διὸ καὶ ὁ Θεὃς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμ-
Ψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ κα-
ταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομο-
λογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χρι-
στός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός» (Φιλιπ. 6΄ 5-11).
Ἡ περικοπὴ σὲ πολλὰ σημεῖα εἶνε
δύσκολη ἑρμηνευτικῶς καὶ δὲν ἐρ- τρός». μηνεύεται εὐστόχως ἀπὸ τοὺς ἑρμηνευτάς. Ἔχουμε ἐγκύψει μὲ πολ-
λὴ προσοχὴ στὴν περικοπὴ καὶμὲτὴ
ὋὉ Θεὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ
ὡς ἄνθρωπο «ὑπερύψωσε», δόξασε μὲ ὑπερτάτη δόξα, διότι ταπϑδινώθηκε γιὰ μᾶς μὲ ἄκρα τἀπείνωσι. Τὸν δόξασςε δὲ μὲ πολλὰ γεγονότα, τὴν ἔνδοξη ἀνάστασι, τὴν ἔνδοξῃ ἀνά-
χάρι τοῦ Θεοῦ ἀντιμετωπίσαμε τὶς δυσκολίες, Μεταφράζουμε: «᾿Ἐκεῖνος, ἂν καὶ ἦταν στὴ μορφὴ Θεοῦ, δὲν θεώρησε εὐκαιρία γιὰ ἀπόλαυσι
ληψι καὶ τὴν ἔνδοξη καθέδρα ἐκ δε-
φὴ δούλου, μὲ τὸ νὰ ἔλθῃ στὴ μορφὴ
τὴν ἔνδοξη δευτέρα παρουσία. . Θέλουμεκαὶ ἐμεῖς ὕψωσι μὲ τὴν
᾿ τὸ ὅτι ἦταν ἰσόθεος, ἀλλ᾽ ἐξουδένωσε τὸν ἑαυτό του μὲ τὸ νὰ λάθῃ μορ. τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἀφοῦ κατὰ τὴ μορφὴ θρέθηκε ἄνθρωπος (ἀφοῦ δηλαδὴ πραγματικῶς ἔγινε ἄνθρω-
ξιῶν του. Καὶ θὰ τὸν δοξάσῃ καὶ μὲ
ἔννοια τῆς δόξας; Θέλουμε κατὰ τὴ
δευτέρα παρουσία ν᾿ ἀναστηθοῦμε
μὲ ἔνδοξη ἀνάστασι, ν᾿ ἀναληφθοῦ-
᾿ πορ), ταπείνωσε τὸν ἑαυτό τουμὲ τὸ με στὸν οὐρανὸ καὶ νὰ καθήσωμεσὲ ᾿ γίνῃ ὑπάκουος μέχρι θανάτου,μάλι-
θασιλικὸ θρόνο; Ἂν θέλωμε αὐτὴ
στα θανάτου σταυρικοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ
τὴν ὕψωσι, πρέπει πρῶτα νὰ ἔχωμε
θαθμὸ καὶ τοῦ χάρισε δόξα πάνω ἀπὸ κάθε δόξα, ὥστε στὸ ὄνομα τοῦ
δικό μας σταυρό, νὰ ταπεινωθοῦμε μὲ ὅσες ταπεινώσεις θὰ δώσῃ ὁΘεὃς στὴ δοκιμαστικὴ αὐτὴ ζωή. Εἶνε αἰώνιο τὸ ἀξίωμα, «Ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται» (Λουκ. ιη΄ 14). Ἔ-
ὁ Θεὸςτὸν ὕψωσε στὸν ὑπέρτατο ἄλλη ὕψωσι, νὰ ὑψωθοῦμςε πάνω στὸ Ἰησοῦ νὰ κάμψῃ γιὰ προσκύνησικάθὲ γόνυ τῶν ἐπουρανίων, τῶν ἐπι-
γείων καὶ τοῦ ἅδου (τῶν ἀγγέλων δηλαδὴ στὸν οὐρανό, τῶν ἀνθρώπων πάνω στὴ γῆ καὶ τῶν ψυχῶν στὸν ἄδη) καὶ κάθε γλῶσσα (ἄγγελικὴ καὶ ἀνθρωπίνη) νὰ δοξολογήσῃ,
διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε Κύριος,
στὸ ὕψος τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ Πα-
χουμε ἐγωισμό. ᾽ἊΑς παρακαλοῦμε
τὸν ᾿Εσταυρωμένο καὶ ᾿Αναστάντα
Κύριο νὰ μᾶς δοηθῇ, γιὰ ν᾿ ἀποκτή-
σωμξ ταπείνωσι καὶ νὰ κατακτήσωμςε δόξα, δόξα ἀληθινή, ἀπερίγραπτη,
ἀἰώνια.
β
ΕΥ͂ΧΕΣ Ἡ ᾿Αδελφότης καὶ τὸ περιοδικὸν «Ὁ Σταυρός» ἐγχαρδίως εὔχον.- ὁ ται εἰς τοὺς φίλους ἀναγνώστας νὰ εἶνε ἡ ξωή των σταυροαναστάσι- Ν μος. Νὰ φέρουν τὰς δοκιμασίας καὶ θλίψεις τῆς ζωῆς ὡς σταυρόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἀκολουθεῖ ἀνάστασις, καὶ τώρα μὲν νὰ μετέχουν εἰς τὴν πνευματικὴν ἀνάστασιν, ἐγειρόμενοι ἐκ τῶν πνευματικῶν πτώσεων, κατὰ δὲ τὴν δευτέραν παρουσίαν καὶ τὴν κοινὴν σωματικὴν ἀνάστασιν γὰ ἀξιωθοῦν ἐνδόξου ἀναστάσεος.
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 88
᾿Αθλιᾶ καὶ πανάθλια ΛΠ. δῇ. Ε.
φ΄εισμὸς 9 ρίχτερ στὸν Εἰρηνικὸ “ὦ κΚεανό. Καὶ τσουνάμι, ποὺ ἔ-
τρεξε μὲ ταχύτητα ἐννεακοσίωνχι-
λιομέτρων τὴν ὥρα, εἰσέθαλε στὴν ξηρά, καὶ κατέστρεψε ὅ,τι θρῆκε μπροστά του στὴ θάλασσα καὶ στὴν
ξηρὰ στὴ χώρα τοῦ ἀνατέλλοντος ἡλίου, τὴν ᾿Ιαπωνία. Πλοῖα παρασύρθηκαν ἀπὸ τὸ ρεῦμα σὰν καρυδότσουφλα: σπίτια γκρεμίστηκαν᾽ δεκάδες χιλιάδες οἱ νεκροί, ἀγνοούμενοι καὶ τραυματίδες: καὶ ἑκατοντάδες χιλιάδες οἱ ξεσπιτωμένοι καὶ ἄστεγοι. Καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερο, ὑπέστησαν θλάθη πυρηνικοὶ ἀντιδραστῆρες καὶ διαχέξεται ραδιενέργεια, ἡ ὁποία δηλητηριάζει ἀνθρώπους, προϊόντα, τροφὲς:καὶ
νερό, μὲ κίνδυνο διὰ τῶν ἀνέμων ἡ ραδιενέργεια νὰ διαδοθῇ καὶ σ᾽ ἄλλες χῶρες καὶ νὰ συμθδῇ κακὸ ἐνδεχομένως μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ κακὸ τοῦ Τσερνομπίλ.
Βιθλικὴ καταστροφή, λέγουν τὰ
κυθερνᾷ τὴ φύσι, καὶ τὰ στοιχεῖα
τῆς φύσεως χρησιμοποιεῖ ὡς ὅπλα κατὰ τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἀσεθείας καὶ τῆς ἀπιστίας, τὸν ἔχουν καταργήσει.Αθλια καὶ πανάθλια μέσα δημοσιότητος! ο
Τὸ μήνυμα τῶν τρομερῶν γεγονότων ὰ. υστυχῶςκαὶ πολλοὶ θρησκευτιἐςἰκοὶ ἄνθρωποι δὲν ὁμιλοῦν τὴ γλῶσσα τῆς ᾿Αγίας Γραφῆς. Ὅταν ἀκούουν, ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς τιμωρδῖ
γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἀντιλέγουν. Ὃ Θεός, λέγουν, εἶνε ἀγάπη καὶ δὲν τιμωρεῖ. Ναί, ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη, λέγουμεκαὶἐμεῖς, ἀλλ᾽ εἶνε καὶ δικαιοσύνη. Καὶ ὅταν καταχρώμεθα τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τὸ λόγο ἔχει ἡ
δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἀγαπολόγοι ἂς ἀπαντήσουν στὸ ἐρώτημα:
Δεδομένου, ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη,
ἀλλ᾽ εἶνε καὶ παντοδύναμοοσ, γιατί μὲ τὴν παντοδυναμία του δὲν ἀποτρέπει τὰ διάφορα κακά, ὅπως εἶνε ὁ σεισμὸς καὶ τὸ τσουνάμι; Ἐμεῖς, ἂν καὶ ἔχωμε ἀσυγκρίτως λιγώτερη
Μ.Μ.Ε. ᾿Αλλὰ τί λέγει ἡ Βίθλος γιὰ τὰ αἴτια τῶν καταστροφῶν δὲν λέγουν. Τὴ λέξι ἁμαρτία δὲν ἀναφέ- ἀγάπη ἀπὸ τὸ Θεό, ἂν μπορούσαμε, ρουν. Τὴ λέξι Θεὸς δὲν καταδέχον- θὰ ἀποτρέπαμε τὶς διάφορες συμται νὰ εἰποῦν. Προφητεῖες τῆς Γρα- φορές. Γιατί, ἐπαναλαμθάνουμε, ὁ φῆς γιὰ τὰ φοδερὰ γεγονότα ἀγνο- πανάγαθος καὶ παντοδύναμος Θεοῦὔν. Γιὰ ᾿Εγκέλαδο ὁμιλοῦν, γιὰ ὃς δὲν ἀποτρέπει τὶς καταστροφές; φύσι, καὶ γιὰ δύναμι τῆς φύσεως. Οἱ ἀγαπολόγοι ἂς μελετοῦν τὴ θεό᾿Εκεῖνον, ὁ ὁποῖος δημιούργησε καὶ πνευστη Γραφή, γιὰ νὰ δλέπουν 60 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
τὴν αἰτία τῶν καταστροφῶνκαὶ νὰ μὴ δημιουργοῦν δική τους Γραφή!
Κύρις, ἡ ἁμαρτία ἔχει σκληρύνει τὶς καρδιές μας καὶ εἶνε δύσκολο νὰ μετανοήσωμε, παρὰ τὰ τρομερὰ γεγονότα τοῦ καιροῦ μας. Βοήθησέ
μας, σὲ παρακαλοῦμε, νὰ μετανοήσωμξ, γιὰ νὰ σωθοῦμε καὶ μὲ πρόσκαιρή καὶ μὲ αἰώνια σωτηρία.
ΠοῖοιΙ εἶναι ἡμιμαθεῖς; Τ᾿ περασμένο μῆνα, ὡς γνωστόν, πραγματοποιήθηκε στὴν
Κύπρο συνέλευσι τῶνὈρθοδόξων
μελῶν τῆς ᾿Επιτροπῆς Πίστεως καὶ
Τάξεως τοῦ Παγκοσμίου Συμδουλίου «Ἐκκλησιῶν» καὶ συζητήθηκε ἡ διδασκαλία τῆς ᾿Ορθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ ἀφορᾷ στὴ «φύση καὶ ἀποστολὴ τῆς ᾿Εκκλησίας». Οἱ ἀρχιερεῖς, θεθαίως, ποὺ συμμετεῖχαν στὴ συνέλευσι, γνωστοὶ οἰκουμε-
νιστές, ὅπως ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος καὶ ὁ Σασίμων Γεννάδιος,
ὠμίλησαν θετικῶς γιὰ τὰ ἀποτελέσματά της. Ὁ ἅγιος Μεσσηνίας μάλιστα, ὑπερασπιζόμενος τὴ συμμετοχὴ τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας
στὸ Π.ΣΕΕ. καὶ τὶς ι᾿Ἐπιτροπές του,
δὲν δίστασε νὰ ἐπιτεθῇ φραστικῶς καὶ ἐναντίον ὅσων δὲν συμφωνοῦν μ᾽ αὐτὴ τὴ συμμετοχὴ καὶ νὰ τοὺς
χαρακτηρίσῃ «ἡμιμαθεῖς»! «Πρέπει νὰ ξέρετε ὅτι ἡ ἡμιμάθεια εἶναι ὁ χειρότερος σύμθουλος στοὺς ἀνθρώπουςἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς, χωρὶς σὲ θάθος γνώση τοῦ
ἀντικειμένου καὶ τῆς ἐργασίας, ποὺ ἐπιτελοῦμε σὲ αὐτὲς τὶς Διορθόδοξες Ἐπιτροπές, θγαίνουν μὲ μεγά-
λη εὐκολία νὰ κρίνουν καὶ νὰ κατακρίνουν», δήλωσε ὁ κ. Χρυσόστομος Σαθθᾶτος στοὺς δημοσιογρά-
φους.
Θὰ ἐδικαιολογεῖτο ὁ ἅγιος Μεσ-
σηνίας νὰ χαρακτηρίζῃ «ἡμιμαθεῖς» τοὺς ἐπικριτάς του, ἐὰν αὐτοὶ ἦσαν κάποιοι ἄσημοι καὶ ταπεινοὶ πιστοὶ τῆς ᾿Εκκλησίας, δίχως θεολογικὴ παιδεία, καὶ δίχως γνῶσι
τῶν τεκταινομένων στοὺς κόλπους
τοῦ Π.Σ.Ε. καὶ γενικώτερα τῆς Οἷἴ-
κουμενικῆς κινήσεως. Κάθε ἄλλο ὅμως. Μεταξὺ αὐτῶν, ποὺ ἐλέγχουν τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα,
εἶναι καὶ πολλοὶ ἐπίσκοποι, ποὺ δια-
ΠὨΦΕΛΙΜΑΘΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ἘΚΔΟΣΕΩΝ«ὦ ΣΤΑΥΡΟΣ» .Φ.Μτὰ Πρ. Φλωρίνης.Αὐγουστίνου, ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑΝ,σελ.6.ΠΣ Ὁ ὦ εὐρώ
.Φ Μητρ.πρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου, ΠΑΣΧΑ,σελ. 336 ........νννννννννρονωιποςἢ »» Φ Μητρ. πρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου, ΠΟΙΚΙΛΑ, σελ. 416 ........ἁὁνννννς Ἢ τ »» Φ ΐητρ. πρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου, Ο ΣΕΙΣΜΟΚΡΑΤΩΡ,σελ. 267 .........μ.νρννννννννννοννννννεν 10. Φ Νικολάου Ἰ. Σωτηροπούλου, Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ Η ΔΕΎΤΕΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙ, σελ. 32 .....ὐὐννςς 2
»» »»
Θ Νικολάου.Ἷ. "Σωτηροπούλου, ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥΧΡΙΣΤΟΥσελ.224.ἈΝΑ λνονς ἐρπιονιν ζ Φ᾽Αρχιμ. Νικολάου Ἑ. ᾿Αρκᾶ, ΤΡΙΩΔΙΟΠΑΣΧΑΛΙΝΑ (διηγήματα), σελ. δος Φ ἈΠΟΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣι ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ͂ (εἰκόνες καὶ κείμενα), σελ. 32..2
35. »» »»
Φ Νικολάου Ἰ.Σωτηροπούλου, ΤΟ ΕΥ̓ΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥΜΑΤΘΑΙΟΥ, σελ. 411 ἀλδεγενν ΕΥ̓ ΕΝτρννειθ᾽.
ὁ ΧρήστουΚ. Λιθανοῦ, ΜΙΚΤΟΙ ΓΑΜΟΙ, σελ. 286 ...........ννρρρνινννονονννννεμμιμεμννεμαμτοι
9 ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ, σελ. 254.᾿ςΤΠΈΉΝΕΡΗΤΕΣ
πππυπι Ἐπ
Εν ἐπε τ τὶ
6
ΣΡ Κ
»» »)}
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 61
κρίνονται γιὰ τὴν εὐρυμάθειά τους,
θεολόγοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, κα-
θὼς καὶ πανεπιστημιακοὶ καθηγηταὶ Θεολογίας, ὅπως ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς καὶ ὁ π, Θεόδωρος Ζή-
σης, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ἔχουν συμ-
μετάσχει Οἱ ἴδιοι σὲ πολλοὺς διαχριστιανικοὺς διαλόγους! Εἶναι καὶ ᾿ αὐτοὶ ἡμιμαθεῖς, ἅγιε Μεσσηνίας; Ἢ μήπως τὸ δικό σας διδακτορικὸ πτυχίο εἶναι ἀνώτερο ἀπὸ τὸ δικό τους; Ὁ λόγος σας, περιφρονητικὸς καὶ ἀπαξιωτικός, φανερώνει ὑψηλοφροσύνη, τεράστιο ἐπισκοπικὸ ἐγωισμό, καὶ θυμίζει παρόμοιο λόγο τῶν Φαρισάίων γιὰ τὰ πλήθη τῶν πιστῶν, ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Χριστό! (Ἰωάν. 7:49).
Μήπως τελικῶς ἡ ἡμιμάθεια χα-
ρακτηρίζει τὴν Σεθασμιότητά σας, διότι δὲν καταφέρατε νὰ μάθετε
καὶ νὰ ἐγκολπωθῆτε τὴν θασικὴ ἀ-
ρετὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ, τὴν ταπει-
νοφροσύνη;
ΠΙΣ.Ε.: Ἕνα θρησκευτικὸ καρναθάλι! Ὃ ἀφήσωμε ὅμως τὸν δεσπότη τῆς Μεσσηνίας, ὁ ὁποῖος μὲ τοὺς ἀτυχεῖς καὶ ἀπρεπεῖς χαρακτηρισμούς του τείνει νὰ μετα-
τραπῇ σὲ «Πάγκαλο τῆς ᾿Εκκλησίας», καὶ ἂς ἔλθωμε στὴν οὐσία τοῦ ζητήματος, ποὺ εἶναι ἡ παραμονή μας ἢ μὴ στὸ ΠΙΣΕΕ. Τὸ ζήτημα, θ8εθαίως, ἔχει συζητηθῆ εὐρέωςκαὶοἱ ἐξελίξεις τῶν τελευταίων ἐτῶν, ὅ-
πὼς ἡ περιθωριοποίησι τῶν Ὀρθο-
δόξων, τὸ ἀπαράδεκτο ἐκκλησιολογικῶς κείμενο τοῦ Πόρτο ᾿Αλέγκρε τῆς Βραζιλίας, καθὼς καὶ οἱ πρόσφατὲς ἀποκαλυπτικὲς δηλώσεις τοῦ Σεθασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ γιὰ τὸ προαναφερθὲν κείμενο, ἀποδεικνύουν,
ὅτι ἡ ἰδέα τῆς ἀποχωρήσεως τῶν
᾿Ορθοδόξων ἀπὸ τὸ παγκόσμιο
αὐτὸ συνονθύλευμα αἱρέσεων ἔχει
πλέον ὡριμάσεικαὶ οἱ ὑποστηρικταί της ὁλοένα καὶ αὐξάνονται. Αὐτὸ
ἄλλωστε ἀποδεικνύει καὶ ἡ αἰσθητὴ ἀπουσία ἀπὸ τὴ συνέλευσι πέντε
᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν, τῶν Πατριαρχείων ᾿Αλεξανδρείας, Ἵδεροσολύμων, Βουλγάρίας, Γεωργίας, καὶ τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Πολωνίας! Ἔστω καὶ μὲ τόσο μεγάλη καθυστέρησι οἱ τοπικὲς ᾿᾽Ορθόδοξες ᾿Εκκλησίες, ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη, ἀντιλαμθάνονται τὸ ἀπαράδεκτο καὶ ἀσυμθίθαστο τῆς συμμετοχῆς τῶν στὸ ἀλλόκοτο αὐτὸ Συμθούλιο,
καὶ ἀρχίζουν διακριτικῶς νὰ ἀποχω-
ροῦν. Ὅσο καὶ νὰ ἐρευνήσωμε τὴν᾽ δισχιλιετῆ ἐκκλησιαστική μὰς ἱστορία, παρόμοιο κατάντημα τῶν ᾽Ορ-
θοδόξων δὲν θὰ εὕρωμε, νὰ συμμε-.
τέχουν δηλαδὴ μὲ τοὺς πάσης φύσεως αἱρετικοὺς σὲ κοινὰ συμθούλια καὶ συνελεύσεις, νὰ συμπροσεύχωνται, νὰ διαλέγωνται ἐπὶἴ-
σοις ὅροις, καὶ νὰ προσπαθοῦν ἀπὸ
ΟΥ
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ Ν᾽ ΑΝΑΝΕΩΣΕΤΕ ΤΗΣΥΝΔΡΟΜΗΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚ θ2 ὈΣΤΑΥΡΟΣ
κοινοῦ νὰ εὕρουν τὴν ἀλήθεια! τοῖς ἁγίοις Πίστιν» καὶ ὡς ἐκ τούΛίαν ἐπιτυχῶς ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ του ἀποτελοῦμε τὴν ἱστορικὴ συνΠατριαρχείου ᾿Αλεξανδρείας ὠνό- ἔχεια τῆς Μιᾶς καὶ μοναδικῆς Ἐκμασξδ τὴν θη Συνέλευσι τοῦ Π.ΣΕΕ. κλησίας, ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστός. στὸ Πόρτο ᾿Αλέγκρε «καρναθάλι»! Αὐτῆς τῆς ᾿Επιτροπῆς τὰ ᾿᾽᾿ΟρθόδοΑὐτὸ ἀκριθῶς εἶναι τὸ Π.Σ.Ε., ἕνα ξα μέλη (καὶ ὄχι ὅλα, ὅπως προαναθρησκευτικὸ καρναθάλι. Τὸ ἐρώτη- φέραμε) συνῆλθαν στὴν Κύπρο. μα εἶναι τί ζητεῖ ἡ ᾿᾽᾿Ορθοδοξία, ἡ ἐ- Γεννᾶται ὅμως τὸ ἐρώτημα: Ποία κλεκτὴ καὶ ἄμωμος Νύμφη τοῦ Χριστοῦ, σ᾽ ἕνα παναιρετικὸ καρναθά-
λι; ᾽Εὰν οἱ οἰκουμενισταὶ εἶναι «γιὰ τὰ πανηγύρια» καὶ τὰ καρναθβάλια, ἡ ᾿Ορθοδοξία δὲν εἶναι. Καὶ δὲν ἔχουν κανένα ἀπολύτως δικαίωμα νὰ τὴ σύρουν ἁλυσοδεμένη καὶ φιμωμένη σ᾽ αὐτά. ᾿Επιτέλους, ἂς τὸ καταλάθουν αὐτό, διότι ἡ ὑπομονὴ τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματοςἔχει πρὸ πολλοῦ ἐξαντληθῇ.
Πίστις καὶ Τάξις ἢ ᾿Απιστία καὶ ᾿Αταξία; ία ἀπὸ τὶς ἐπιτροπὲς τοῦ ΠΙΣΕ.Ε. Δ Πδνομάζεται ᾿Επιτροπὴ Πίστεως
καὶ Τάξεως, καὶ ἔχει ὡς σκοπὸ τὴ «διακήρυξι τῆς μοναδικότητος τῆς ἐκκλησίας τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ κάλεσμα τῶν ἐκκλησιῶν στὴν ἐπίτευξι τῆς ὁρατῆς ἑνότητος»!
᾿Αντιφατικὴ ἡ διατύπωσι τοῦ σκο-
ποῦ της, ἐφόσον πιστεύει συγχρόνὼς στὴν ὕπαρξι μιᾶς, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων ἐκκλησιῶν! Τὴν Ἔπιτροπὴ αὐτὴ ἀπαρτίζουν 120 μέλη -«ἐκκλησίες», μεταξὺ τῶν ὁποίων εἴμεθα καὶ ἐμεῖς οἱ ᾽᾿Ορθόδοξοι (οἱ
μόνοι οὐσιαστικῶς, ποὺ δικαιούμε-
θα νὰ ὀνομαζώμεθα «Ἐκκλησία»,
διότι μόνον ἐμεῖς διατηρήσαμε ἀνόθευτη τὴν «ἅπαξ παραδοθεῖσαν
σχέσι μπορεῖ νὰ ἔχῃ τὸ ὄνομα τῆς ᾿Επιτροπῆς μὲ τὰ μέλη, ποὺ τὴν
ἀπαρτίζουν; Ως γνωστόν, ἡ συντριπτικὴ πλειονότης τῶν μελῶνεἶναι Προτεστάντες, ποὺ ἐκπροσωποῦν
δεκάδες διαφορετικὲς προτεσταντικὲς “Ομολογίες, οἱ ὁποῖες πιστεύουν καὶ κηρύττουν ἑκατοντάδες πλάνες καὶ αἱρέσεις. Γιὰ ποιά ἐπομένως «Πίστι» ὁμιλοῦν; Αὐτή, τὴν ὁποία οἱ προσθέσεις, ἀφαιρέσεις καὶ ἀλλοιώσεις ἔχουν κάνει ἀγνώριστη; Οἱ Προτεστάντες διακρίνονται ἐπίσης καὶ γιὰ τὴν δογματική, ἐκκλησιολογικὴ καὶ λατρευτικὴ ἀναρ-
΄
«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ»
Δ
- Μηνιαῖο Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Περιοδικό
ἘΞ
ρα
ἧς
Ἱδρυτής: { Ἐπίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥ̓ΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ᾿Ιδιοκτήτης: Ὀρθόδ. Ἱεράποστ. ᾿Αδε λφότης «Ὁ Σταυρόφ» Ζωοδόχου Πηγῆς 44 ὁ 106 81 ᾿Αθήνα. τηλ. 210 3805539 ἃ 210 ) 3826100
Ἐκδότης: Παναγιώτης Πετρόπουλος. Αἰόλου 35.159 51 Κάντζα
Διευθυντὴς Συντάξεως:
Νικόλαος Ἰ. Σωτηρόπουλος- τηλ. 210 6659056 πε Προϊστάμενος Τυπογραφείου : ἌΑθαν. Κοκονός, Αἰόλου 35 ὁ 153 51 Κάντζα
᾿Συνδρομὴ (ἐτησία) ᾿Εσωτερικοῦ: 10 ς Κύπρου 20έῈΕ. ᾿Εξωτερικοῦ: 25. Ἐπιταγές, ἐγγραφές, ἐπιστολές κιλπ. στὴ διεύθυνσι:
Περιοδικὸ «Ὁ Σταυρός» Τ.9. 3415 (Κ.Τ.4.) 6102 10᾿Αθήνα
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 88
ΠΛΗΡΏΩΜΕΝΟ
ΤΕΛΛΟΣ ΤΑΧ, ΚΑΤΑΣΤΗ͂ΜΑ ΓΑΝΕΡΩΝ Αριθμός Ἀδειας
14
|
Ὁ 651: Ἀ1Ὸ Α0. Πλίσης 109
χία καὶ ἀταξία, ἡ ὁποία εἶναι φυσικὴ συνέπεια τῆς ἀπορρίψεωςἐκ μέρους τῶν τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως,
τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδωνκαὶ τῶν
μενιστὴς ὁ Κύπρου Χρυσόστομος παρδκκλίνει ἀπὸ τὴνΟρθόδοξη θε-
ολογία, ὡς Ἕλλην δέ, δυστυχῶς, ἀγνοεῖ τὴν ἱστορία! Πότε ὁ Πάπας
Ἱερῶν Κανόνων, μὲ τὴν πιστὴ τήρη-
τῆς Ρώμης δοήθησε τὴν Ἑλλάδα
ταξία, ἡ κανονικότητα καὶνομιμότητα μέσα στὴν ᾿Εκκλησία. Γιὰ ποιά ἑπομένως «Τάξι» ὁμιλοῦν; Μήπωςσ,
σήμεραὁ Πάπας γιὰ τὸ Κυπριακό;
σι τῶν ὁποίων ἐξασφαλίζεται ἡ εὐ- καὶ τὴν᾿Ορθοδοξία; Τί ἔκανε μέχρι
γιὰνὰ εἶναι δίκαιοι καὶ ἀντικειμδνικοί, θὰ ἦταν καλὸ νὰ μετονομά-
σουν τὴν ᾿Επιτροπὴ«Πίστεως» καὶ «Τάξεως» σὲ ᾿πιτροπὴ ΤΙες ο Καὶ᾿Αταξίας;
Αγιώτατε Πάπα, βοήθησον ἡμῖν! Τ᾿ οἰκουμενιστικὸ τσουνάμι, ποὺ ἔχει παρασύρει τὸν ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο ἀπὸ τῆς
ἀναρριχήσεώς.του στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ.θρόνο, τὸν ἔφερεγιὰ μιὰ
ἀκόμη φορὰ στὸ Βατικανό, ὅπου συναντήθηκε.μὲ τὸν."Πάπα.καὶ τοῦ
ζήτησε νὰ μεσολαβήσῃ, ὥστε νὰ ἀσκηθοῦν πιέσεις στοὺςΤούρκους
νὰ «ἀρχίσουν συντήρηση τῶν μνη-
μείωνμαςκαὶ νὰ μάθουν νὰ σέθδωνταιτὶς θρησκευτικὲς ἐλευθερίες καὶ τὰ ἀνθρώπινα. δικαιώματα» ᾿Ὼ τῆς 'δουλοπρεπείας.τοῦ ἀνδρός! Φαντασθῆτε τὸν Μ.᾿Αθανάσιο νὰ ἐκλιπαρῇ τὸν ἌΑρειο νὰ ἀσκήσῃ τὴν
ἐπιρροή του στὰ ἀνάκτορα ὑπὲρ
᾿ τῆς'χειμαζομένης ᾿Αλεξανδρινῆς ᾿Εκκλησίας! Ὡςφανατικὸς οἰκουθ4 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
Σταυροφορίες, ἐκφοθισμοὶ καὶ ἐκθιασμοὶ στὴ Σύνοδο ΦερράραςΦλωρεντίας, σκόπιμη ἀδράνεϊια κατὰ τὴν πτῶσι τοῦ Βυζαντίου, Οὐνία, ἐκλατινισμός, θερμὰσυγχαρητήρια στὸν Κεμὰλ ᾿Ατατοὺρκ γιὰ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή, ὑποστήριξι.τῶν Σκοπίων. εἶναι μερικὲς μόνο «βοήθειες»,ποὺ μᾶς προσέφερε ὁ Πάπας. Ἅγις Κύπρου,ὅσο ἦταν δυνατὸν ἡ Σκύλλα νὰθοη- ᾿
θήσῃ τὸν ᾿Νδυσσέα νὰ γλυτώσῃ
ἀπὸ τὴν Χάρυθδι, ἄλλο τόσο εἶναι δυνατὸν νὰ θοηθήσῃ ὁ Παπισμὸς τὴν Κύπρο νὰ γλυτώσῃ ἀπὸ τὸν νεοοθωμανισμό! Γι αὐτό, ἀντὶ νὰ καταφεύγῃς στὸν θρησκευτικὸἊτ-
τίλα πρὸς ἀντιμετώπισι τοῦ Τουρκικοῦ ᾿Αττίλα, θὰ ἦταν φρονιμώτερο νὰ καταφύγῃς. στὸνΘεό, “νὰ κηρύξῃς μετάνοιαστὸν μαρτυρικὸ Κυπριακὸλαό, νὰ ἐγκαταλείψῃς τὸν
Οἰκουμενισμὸ καὶ ἔτσι νὰ εἶσαιθδέθαιος, ὅτι ἣ Κύπρος θὰ σωθῇ. Δια-
φορετικά, ἂς ἑτοιμαζώμεθαγιὰ νέ-
εςἐθνικὲς δοκιμασίεα...
