ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΜΑΡΚΟΣ 14:12 Χρήστος Σαλταούρας «Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον» Μάρκος 14:12. Το παρόν εδάφιο έχει γίνει αιτία ορισμένων παρανοήσεων και παρερμηνειών από αρκετούς. ΠΑΡΑΝΟΗΣΗ 1η : Πολλοί ισχυρίζονται ότι η φράση «τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων» σημαίνει «Την ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ημέρα από τα άζυμα». Δηλαδή εκλαμβάνουν την λέξη «πρώτῃ» εν τη εννοία του «προηγούμενη». Μάλιστα παραθέτουν και ανάλογο παράδειγμα από την Αγία Γραφή : «᾿Ιωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν» Ιωάννης 1:15. Πράγματι στο εδάφιο Ιωάννης 1:15 η λέξη «πρῶτός» σημαίνει «προηγούμενος». Θεωρητικά και στο χωρίο Μάρκος 14:12 καθώς και στο όμοιο χωρίο του Ματθαίου ( Ματθ. 26:17) θα μπορούσε η λέξη «πρώτῃ» να σημαίνει «προηγούμενη». Η γνώμη μας όμως είναι ότι δεν συμβαίνει αυτό. Ο λόγος που έχουμε αυτή τη γνώμη είναι η ανάλογη αναφορά του Ευαγγελιστή Λουκά ! «῏Ηλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα» Λουκάς 22:7 Αν η λέξη «πρώτη» των Ευαγγελιστών Ματθαίου και Μάρκου σημαίνει «προηγούμενη» (προηγούμενη των αζύμων), τότε έχουμε αντίφαση με τον Ευαγγελιστή Λουκά που αναφέρεται στην ΙΔΙΑ ημέρα ως «ἡμέρα τῶν ἀζύμων» και όχι ως προηγούμενη / πρώτητης ημέρας των αζύμων ! Επειδή ο Πασχάλιος Αμνός σφάζονταν το απόγευμα της 14ης Νισάν (Ημέρα της θυσίας του Πάσχα) και τον έτρωγαν την αμέσως επόμενη μετά δηλαδή την Δύση του Ηλίου που άλλαζε η ημέρα σε 15η Νισάν – πρώτη ημέρα από τις επτά ημέρες εορτής και βρώσεως των Αζύμων- οι δύο εορτές, (Πάσχα- Άζυμα), έγιναν ΜΙΑ εορτή ! Δηλαδή το διάστημα των 8 ημερών (14-21 του Πρώτου μηνός) θεωρήθηκε μία ενιαία εορταστική περίοδος που ονομαζόνταν ΠΑΣΧΑ ή ΑΖΥΜΑ. «Ηγγιζε δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα» Λουκάς 22:1 «καὶ ἰδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς ᾿Ιουδαίοις, προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων· ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ» Πράξεις 12: 3-4. Όπως βλέπουμε ως «πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων» και «ἡμέρα τῶν ἀζύμων» ονομάζεται η ημέρα κατά την οποία «τὸ πάσχα ἔθυον». Το Πάσχα όμως εθύετο την 14η ημέρα «προς εσπέραν» και όχι την 15η ημέρα. Δηλαδή η φράση «πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον» αναφέρεται όχι στην πρώτη ημέρα βρώσης των Αζύμων (15η του μηνός Νισάν) αλλά στην πρώτη ημέρα της ενιαίας εορταστικής περιόδου του Πάσχα και των Αζύμων, δηλαδή στην 14η ημέρα του μηνός Νισάν προς το εσπέρας της οποίας «τὸ πάσχα ἔθυον»! Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο της παρερμηνείας. Ο λόγος επαναλαμβάνω, που οι δύο εορτές (Πάσχα- Άζυμα), θεωρούνταν την εποχή του Χριστού ως ενιαία εορτή, είναι το ότι την ημέρα του Πάσχα (14η Νισάν), εθύετο ο Πασχάλιος Αμνός, ΠΡΙΝ την Δύση του Ηλίου και την ΝΥΧΤΑ που ακολουθούσε την Δύση, δηλαδή στην αρχή της 15ης Νισάν έτρωγαν τον Αμνό μαζί με Άζυμα. Η διάρκεια μίας ημέρας κατά τον Εβραϊκό τρόπο υπολογισμού αρχίζει με την Δύση του Ηλίου τελειώνει με την επόμενη Δύση: «ἀπὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας σαββατιεῖτε τὰ σάββατα ὑμῶν» Λευϊτικόν 23: 32. ΠΑΡΑΝΟΗΣΗ 2η : «Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον» Μάρκος 14:12
και
