Ούτω λέγει Κύριος Σαλταούρας Χρήστος Σειρά ευσύνοπτων μελετών, σε χωρία της Αγίας Γραφής στα οποία παρατηρείται το φαινόμενο της διακρίσεως Προσώπων στην Θεότητα. Το Τριαδικό Δόγμα, η διδασκαλία δηλαδή της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, ότι ο Θεός είναι Τριάδα Προσώπων, είναι κορυφαίας σημασίας. 1. Ησαΐας 45 : 1-2 (Κατά το Εβραϊκό κείμενο). «Ούτω λέγει Κύριος προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον, του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα, διά να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού· και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, διά να ανοίξω τα δίθυρα έμπροθεν αυτού· και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή. Εγώ θέλω υπάγει έμπροθέν σου και εξομαλύνει τας σκολιάς οδούς· θέλω συντρίψει τας χαλκίνας θύρας και κόψει τους σιδηρούς μοχλούς». Στο χωρίο παρατηρούμε διάκριση δύο θείων Προσώπων. Ένα θείο Πρόσωπο λέγει αναφερόμενο στον βασιλιά των Περσών Κύρο ότι «την δεξιάν χείρα εκράτησα» και αναφέρεται σε άλλο θείο Πρόσωπο για το οποίο λέγει σε τρίτο πρόσωπο ότι «Ούτω λέγει Κύριος προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον»! Ο Προφήτης Ησαΐας έζησε σε προγενέστερη εποχή από τον Πέρση βασιλιά Κύρο τον ΄Β. Ο Κύρος ευεργέτησε τους Ισραηλίτες και τους επέτρεψε να γυρίσουν στην πατρίδα τους μετά την Βαβυλώνια αιχμαλωσία. Ο Κύριος ο Θεός εκράτησε την χείρα του Κύρου και όχι ο Προφήτης. Το Πρόσωπο λοιπόν που ομιλεί και λέγει «την δεξιάν χείρα εκράτησα διά να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, διά να ανοίξω τα δίθυρα έμπροθεν αυτού και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή», φανερώνει με τα λόγια αυτά ότι είναι Θείο Πρόσωπο. Το θείο αυτό Πρόσωπο προηγουμένως είπε όμως ότι «Ούτω λέγει Κύριος προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον». Εν συνεχεία το θείο Πρόσωπο που ομιλεί και αναφέρεται σε άλλο θείο Πρόσωπο, παραθέτει τα λόγια που λέει το άλλο θείο Πρόσωπο: «Εγώ θέλω υπάγει έμπροθέν σου και εξομαλύνει τας σκολιάς οδούς θέλω συντρίψει τας χαλκίνας θύρας και κόψει τους σιδηρούς μοχλούς». Έχουμε λοιπόν δύο θεία Πρόσωπα στο εν λόγω χωρίο. Το ένα θείο Πρόσωπο ομιλεί ως Θεός και λέγει «του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα ()הֶ חֱ ז ְַ֣קתי, διά να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, διά να ανοίξω τα δίθυρα έμπροθεν αυτού και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή», και αναφέρεται σε άλλο θείο
Πρόσωπο δια της φράσεως «Ούτω λέγει Κύριος προς τον κεχρισμένον αυτού ( )ל ְמשיח ֹ֮ו יְהוָהֹ֮ אָ מר כֹּה־, τον Κύρον», του οποίου τα λόγια μεταφέρει και είναι τα εξής: «Εγώ ( ) אֲ ניθέλω υπάγει έμπροθέν σου και εξομαλύνει τας σκολιάς οδούς θέλω συντρίψει τας χαλκίνας θύρας και κόψει τους σιδηρούς μοχλούς». Όμοια διάκριση δύο θείων Προσώπων παρατηρούμε στο εν λόγω χωρίο σύμφωνα και με την μετάφραση των Εβδομήκοντα. «ΟΥΤΩ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῷ χριστῷ μου Κύρῳ, οὗ ἐκράτησα τῆς δεξιᾶς ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἔθνη, καὶ ἰσχὺν βασιλέων διαρρήξω, ἀνοίξω ἔμπροσθεν αὐτοῦ θύρας, καὶ πόλεις οὐ συγκλεισθήσονται. ἐγὼ ἔμπροσθέν σου πορεύσομαι καὶ ὄρη ὁμαλιῶ, θύρας χαλκᾶς συντρίψω καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συγκλάσω». Σύμφωνα με το κείμενο των Εβδομήκοντα ένα θείο Πρόσωπο λέγει «τῷ χριστῷ μου Κύρῳ, οὗ ἐκράτησα τῆς δεξιᾶς ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἔθνη, καὶ ἰσχὺν βασιλέων διαρρήξω, ἀνοίξω ἔμπροσθεν αὐτοῦ θύρας, καὶ πόλεις οὐ συγκλεισθήσονται» το οποίο θείο πρόσωπο αναφέρεται σε άλλο θείο Πρόσωπο δια της φράσεως «ΟΥΤΩ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς» και τα λόγια του οποίου παραθέτει και είναι τα εξής: «ἐγὼ ἔμπροσθέν σου πορεύσομαι καὶ ὄρη ὁμαλιῶ, θύρας χαλκᾶς συντρίψω καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συγκλάσω». Είτε δηλαδή δούμε το χωρίο σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο είτε το δούμε από την μετάφραση των Εβδομήκοντα, ένα είναι το συναγόμενο συμπέρασμα: Έχουμε διάκριση δύο θείων Προσώπων στο εν λόγω χωρίο. 2. «καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ψευδῆ οἱ προφῆται προφητεύουσιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, οὐκ ἀπέστειλα αὐτοὺς καὶ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοῖς καὶ οὐκ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς· ὅτι ὁράσεις ψευδεῖς καὶ μαντείας καὶ οἰωνίσματα καὶ προαιρέσεις καρδίας αὐτῶν αὐτοὶ προφητεύουσιν ὑμῖν. διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος περὶ τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ψευδῆ, καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτούς, οἳ λέγουσι· μάχαιρα καὶ λιμὸς οὐκ ἔσται ἐπὶ τῆς γῆς ταύτης· ἐν θανάτῳ νοσερῷ ἀποθανοῦνται καὶ ἐν λιμῷ συντελεσθήσονται οἱ προφῆται» Ιερεμίας 14: 14-15. Στο χωρίο έχουμε διάκριση δύο θείων Προσώπων. Ένα θείο Πρόσωπο που ονομάζεται Κύριος (Γιαχβέ ) יְה ָָ֗והαπευθύνεται στον Προφήτη και λέγει : «ψευδῆ οἱ προφῆται προφητεύουσιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, οὐκ ἀπέστειλα αὐτοὺς καὶ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοῖς καὶ οὐκ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς…». Ο Ομιλών Γιαχβέ λέγει εν
συνεχεία «…διὰ τοῦτο τάδε λέγει ( ) אָ מרΚύριος (Γιαχβέ) περὶ τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ψευδῆ, καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτούς…». Ο Ομιλών σε πρώτο πρόσωπο Γιαχβέ αναφέρεται σε τρίτο πρόσωπο σε άλλον Γιαχβέ με την φράση «διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος (Γιαχβέ)», ενώ για τον Εαυτό του χρησιμοποιεί πρώτο πρόσωπο «τῷ ὀνόματί μου ( ֹ֮ … )ב ְשמיκαὶ ἐγὼ ( )ואֲ ניοὐκ ἀπέστειλα» και εν συνεχεία αφού παραθέτει τα λόγια των ψευδοπροφητών – «οἳ λέγουσι· μάχαιρα καὶ λιμὸς οὐκ ἔσται ἐπὶ τῆς γῆς ταύτης·», παραθέτει τα λόγια που «λέγει Κύριος (Γιαχβέ)» – «ἐν θανάτῳ νοσερῷ ἀποθανοῦνται καὶ ἐν λιμῷ συντελεσθήσονται οἱ προφῆται». Συντόμως ο Ομιλών Γιαχβέ λέγει «τάδε λέγει Κύριος περὶ τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ψευδῆ, καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτούς». Αν ομιλούσε ο Προφήτης θα έλεγε «τάδε λέγει Κύριος περὶ τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων ἐπὶ τῷ ὀνόματί ΤΟΥ ψευδῆ, καὶ ΑΥΤΟΣ οὐκ ΑΠΕΣΤΕΙΛΕ αὐτούς». Όμως ομιλεί δια του Προφήτου ο ίδιος ο Γιαχβέ, (τῷ ὀνόματί μου … οὐκ ἀπέστειλα) και αναφέρεται σε λόγια που «λέγει Κύριος (Γιαχβέ)», ΑΛΛΟΣ δηλαδή Γιαχβέ ! 3. «῞Οτι τάδε λέγει Κύριος περὶ πάντων τῶν γειτόνων τῶν πονηρῶν τῶν ἁπτομένων τῆς κληρονομίας μου, ἧς ἐμέρισα τῷ λαῷ μου ᾿Ισραήλ· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποσπῶ αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν καὶ τὸν ᾿Ιούδαν ἐκβαλῶ ἐκ μέσου αὐτῶν» Ιερεμίας 12:14. Στο χωρίο παρατηρούμε διάκριση δύο θείων Προσώπων. Ένα θείο Πρόσωπο ομιλεί και λέγει για τον εαυτό του «τῆς κληρονομίας μου, ἧς ἐμέρισα (ְחלְ תי ַ֥ )הנτῷ λαῷ μου (᾿ )ע ִּ֖מיΙσραήλ». Τα λόγια αυτά φανερώνουν ότι ομιλεί ο Θεός. Ο Θεός μοίρασε την κληρονομία της Γης της επαγγελίας στις φυλές του Ισραήλ, δεν την μοίρασε ο Ιερεμίας. Ο Ισραήλ είναι λαός που ανήκει στον Θεό. Ο Ισραήλ είναι λαός του Κυρίου. Το ομιλών λοιπόν θείο Πρόσωπο αναφέρεται στον Κύριο (Γιαχβέ) σε τρίτο πρόσωπο λέγοντας «τάδε λέγει ( )אָ מרΚύριος (»)יְה ָָ֗וה. Εν συνεχεία παραθέτει τα λόγια που «λέγει» ο Γιαχβέ : «ἰδοὺ ἐγὼ ἀποσπῶ αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν καὶ τὸν ᾿Ιούδαν ἐκβαλῶ ἐκ μέσου αὐτῶν». Με άλλα λόγια ένα θείο Πρόσωπο μεταφέρει λόγια που λέει άλλο θείο πρόσωπο.
4. ΙΕΡΕΜΙΑΣ 34:12 ( Εβραϊκό κείμενο ): «και εγένετο λόγος Κυρίου (Γιαχβέ/ )יְהוָהπρος τον Ιερεμίαν παρά ()מ ֵ ַ֥את ֵ Κυρίου (Γιαχβέ/ )יְהוָ ִּ֖ה, λέγων». Στο εδάφιο έχουμε διάκριση Δύο θείων Προσώπων. Ένας Γιαχβέ ενεργεί εκ μέρους άλλου Γιαχβέ, Ένας Κύριος ενεργεί εκ μέρους, για λογαριασμό, άλλου Κυρίου. Ένα θείο Πρόσωπο ενεργεί εκ μέρους άλλου θείου Προσώπου. Η χρήση της λέξης ΓΙΑΧΒΕ από το Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης για τα ΔΥΟ Πρόσωπα που αναφέρονται στο εν λόγω εδάφιο, φανερώνει την ισοτιμία και Θεότητα των Δύο αυτών Προσώπων. Το ότι πρόκειται για διάκριση Δύο θείων προσώπων το καταλαβαίνουμε από την διατύπωση του θεοπνεύστου κειμένου που έχει την λέξη ΠΑΡΑ/ – ֵמ ֵ ַ֥אתΈνα θείο Πρόσωπο, ο Κύριος/ Γιαχβέ, ενεργεί εκ μέρους ΑΛΛΟΥ θείου Προσώπου, ΑΛΛΟΥ Κυρίου / Γιαχβέ ! Ένας Γιαχβέ μεταφέρει λόγια άλλου Γιαχβέ στον Προφήτη Ιερεμία. Δεν λέγει απλώς η Γραφή ότι εγένετο λόγος του Γιαχβέ προς τον Ιερεμία, αλλά ότι εγένετο λόγος του Γιαχβέ προς τον Ιερεμία ΑΠΟ τον Γιαχβέ ! Από ΑΛΛΟΝ Γιαχβέ δηλαδή! Στην Αγία Γραφή παρατηρείται η ύπαρξη της φράσης ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ. Την φράση αυτή την βρίσκουμε και στα Ελληνικά όπως στο εδάφιο Τιμόθεον Β 1: 18 αλλά και στα Εβραϊκά όπως στο εδάφιο Γένεση 19:24. «δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ» Τιμόθεον Β 1: 18. «καὶ Κύριος (Γιαχβέ) ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου (Γιαχβέ) ἐξ οὐρανοῦ» Γένεση 19:24 (Εβδομήκοντα βλέπε και Εβραϊκό). Απόσπασμα από τον Προφήτη Οβδιού ή Αβδιού όπως αλλιώς λέγεται : «ΟΡΑΣΙΣ ᾿Οβδιού. Τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῇ ᾿Ιδουμαίᾳ· ἀκοὴν ἤκουσα παρὰ Κυρίου, καὶ περιοχὴν εἰς τὰ ἔθνη ἐξαπέστειλεν. ἀνάστητε, καὶ ἐξαναστῶμεν ἐπ᾿ αὐτὴν εἰς πόλεμον» (Κείμενο Εβδομήκοντα – Οβδιού 1:1).
Και κατά το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο : «Όρασις Αβδιού. Ούτω λέγει Κύριος ( אֲ ֹּד ָָ֨ני/ Αδωνάι) ο Θεός (ְהוה ִ֜ י/Γιαχβέ) περί του Εδώμ· Ηκούσαμεν ()ש ִ֜מעְ נּו ָ αγγελίαν παρά ()מ ֵ ֵ֤את ֵ Κυρίου ( יְהוָה/Γιαχβέ ) και μηνυτής απεστάλη προς τα έθνη, Εγέρθητε και ας εγερθώμεν εναντίον αυτού εις πόλεμον» (Μασοριτικό – Αβδιού 1:1). Ο Προφήτης Οβδιού (Αβδιού) αναφέρει τα λόγια του Θεού προς τον λαό της Ιδουμαίας δηλαδή τους απογόνους του Εδώμ. Εδώμ σημαίνει «κόκκινος» στα Εβραϊκά και ήταν το προσωνύμιο του Ησαύ αδελφού του Ιακώβ και υιού του Ισαάκ. Ο Ησαύ (Εδώμ) ήταν ο γενάρχης των Ιδουμαίων. Ας έρθουμε τώρα στα λόγια του Θεού όπως τα καταγράφει ο Προφήτης. «Τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῇ ᾿Ιδουμαίᾳ· ἀκοὴν ἤκουσα παρὰ Κυρίου» ! Ο Κύριος ο Θεός λέγει ότι άκουσε είδηση από άλλον Κύριο ! Κατά την ακρίβεια του Εβραϊκού κειμένου ο Γιαχβέ λέγει ΑΚΟΥΣΑΜΕ (!!!) από τον Γιαχβέ !!! «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός (Αδωνάι Γιαχβέ) περί του Εδώμ. Ηκούσαμεν αγγελίαν παρά Κυρίου (Γιαχβέ)» ! Ο Αδωνάι Γιαχβέ λέγει ότι «Ηκούσαμεν» από τον Γιαχβέ. Διακρίνει ο Γιαχβέ τον εαυτό του από άλλον Γιαχβέ ! Και μάλιστα ο Ομιλών Γιαχβέ παρουσιάζεται να είναι περισσότερα του Ενός Πρόσωπα γιατί χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό – «Ηκούσαμεν» ! Από τα παραπάνω εκτεθέντα διαπιστώνουμε την διάκριση Προσώπων στην Θεότητα. Ο Θεός είναι Τριαδικός. Πατήρ – Υιός – Άγιον Πνεύμα. Ο Γιαχβέ χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό αναφερόμενος στον εαυτό του, φανερώνεται έτσι ότι είναι περισσότερα του Ενός Πρόσωπα και επιπλέον διακρίνει τον Εαυτό του από άλλον Γιαχβέ ! Δηλαδή στο εδάφιο Αβδιού 1:1 κατά την ακρίβεια του Εβραϊκού κειμένου έχουμε ΤΡΙΑ Πρόσωπα του Ενός Θεού.
5. Ο Ψαλμός 94 σύμφωνα με την μετάφραση των Εβδομήκοντα ή 95 σύμφωνα με το Εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο έχει σπουδαίο θεολογικό νόημα. Ας τον μελετήσουμε : «Αἶνος ᾠδῆς τῷ Δαυΐδ. Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ, ἀλαλάξωμεν τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν· προφθάσωμεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει καὶ ἐν ψαλμοῖς ἀλαλάξωμεν αὐτῷ. ὅτι Θεὸς μέγας Κύριος καὶ Βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν· ὅτι ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὰ πέρατα τῆς γῆς, καὶ τὰ ὕψη τῶν ὀρέων αὐτοῦ εἰσιν· ὅτι αὐτοῦ ἐστιν ἡ θάλασσα, καὶ αὐτὸς ἐποίησεν αὐτήν, καὶ τὴν ξηρὰν αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔπλασαν. δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς· ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτοῦ. σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου». Ο Ψαλμωδός αινεί τον ΚΥΡΙΟΝ δηλαδή τον ΓΙΑΧΒΕ ( )יְהוָהσύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο. Αναφέρει ο Ψαλμωδός εκφράσεις όπως : «Θεὸς μέγας Κύριος καὶ Βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν· ὅτι ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὰ πέρατα τῆς γῆς, καὶ τὰ ὕψη τῶν ὀρέων αὐτοῦ εἰσιν· ὅτι αὐτοῦ ἐστιν ἡ θάλασσα, καὶ αὐτὸς ἐποίησεν αὐτήν, καὶ τὴν ξηρὰν αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔπλασαν», «ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτοῦ». Στη μέση όμως του Ψαλμού αιφνιδίως λαμβάνει τον λόγο ένα πρόσωπο που λέγει τα εξής: «σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου». ΠΟΙΟ είναι αυτό το πρόσωπο;;; Ποίος λέγει για τον εαυτό του ότι «κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ»; Ασφαλώς όχι ο Ψαλμωδός Δαυΐδ ο οποίος δεν είχε ακόμη γεννηθεί την εποχή του Μωϋσή όπου οι Εβραίοι επείρασαν τον Γιαχβέ Θεό στην έρημο !
Άρα δια του θεοπνεύστου Ψαλμωδού τον λόγο λαμβάνει ο ίδιος ο Γιαχβέ και ομιλεί για «…τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου…». Τον Γιαχβέ επείρασαν οι Εβραίοι όχι τον Ψαλμωδό που δεν είχε γεννηθεί ακόμη ! Αν ομιλούσε ο Ψαλμωδός θα έπρεπε να γράψει για τον Γιαχβέ σε τρίτο πρόσωπο «…τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν ΑΥΤΟΝ οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν ΑΥΤΟΝ καὶ εἶδον τὰ ἔργα ΤΟΥ…». Όμως το πρόσωπο που αιφνιδίως λαμβάνει τον λόγο και ομιλεί χρησιμοποιεί πρώτο πρόσωπο αποκαλύπτοντας ότι είναι ο ίδιος ο πειρασθείς Γιαχβέ που ομιλεί ! «…τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν ΜΕ οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν ΜΕ καὶ εἶδον τὰ ἔργα ΜΟΥ…». Όμως ο Γιαχβέ ο Οποίος λαμβάνει αιφνιδίως τον λόγο στην μέση του Ψαλμού 94(95) και ομιλεί κάνει κάτι καταπληκτικό. Στην αρχή του λόγου του αναφέρεται σε τρίτο πρόσωπο στον Θεό ! Διακρίνει δηλαδή το Πρόσωπό του από ΑΛΛΟ θείο Πρόσωπο, από άλλον Γιαχβέ δηλαδή ! «σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου». Η λέξη ΑΥΤΟΥ που αναφέρει ο Γιαχβέ, σύμφωνα με τα συμφραζόμενα του Ψαλμού, αναφέρεται στον Θεό Γιαχβέ ! Σε άλλον Γιαχβέ δηλαδή! «δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον Κυρίου (יְהוָה/Γιαχβέ), τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς· ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς ΑΥΤΟΥ καὶ πρόβατα χειρὸς ΑΥΤΟΥ. σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν ΜΕ οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν ΜΕ καὶ εἶδον τὰ ἔργα ΜΟΥ. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς ΜΟΥ, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ ΜΟΥ· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν ΜΟΥ». Ενώ δηλαδή ο Ψαλμωδός λέγει αναφερόμενος στον Θεό Γιαχβέ «δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς· ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτοῦ», αιφνιδίως λαμβάνει τον λόγο ο ίδιος ο Γιαχβέ και αναφερόμενος στον Γιαχβέ που προηγουμένως αναφέρθηκε από τον Ψαλμωδό λέγει
«σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ..» Ενώ για τον Εαυτό του λέγει «ἐπείρασάν ΜΕ οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν ΜΕ καὶ εἶδον τὰ ἔργα ΜΟΥ. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς ΜΟΥ, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ ΜΟΥ· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν ΜΟΥ». Ο Γιαχβέ που χρησιμοποιεί πλήθος εκφράσεων σε πρώτο πρόσωπο για τον εαυτό του, αναφέρεται σε τρίτο πρόσωπο σε άλλον Γιαχβέ ! Αυτά τα καταπληκτικά πράγματα να τα βλέπουν οι αρνητές της Θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης και της Αγίας Γραφής γενικώς. Η Γραφή περιέχει τόσο παράδοξα πράγματα διότι είναι θεόπνευστη ! Επίσης να δίδουν προσοχή σε τέτοια χωρία οι αρνητές του Δόγματος της Αγίας Τριάδος Ταλμουδιστές, Ισλαμιστές, Ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι αιρετικοί αντιτριαδίτες. Η πίστη στην διάκριση Προσώπων στον Ένα Θεό είναι Βιβλικώς κατοχυρωμένη και όχι αυθαίρετη όπως μωρολογούν οι αντίχριστοι. Οι πολέμιοι του Δόγματος της Αγίας Τριάδος μέσα στον πανικό που τους προκαλεί ο Ψαλμός 94(95) προσπαθούν απελπισμένα να τον διαστρέψουν και να αποκρύψουν την διάκριση Προσώπων στην Θεό που αποκαλύπτει το Ιερό κείμενο! Ισχυρίζονται ότι τα λόγια του Γιαχβέ που αιφνιδίως λαμβάνει τον λόγο στο μέσον το Ψαλμού αρχίζουν από την φράση «μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου…» ! Δηλαδή η φράση «σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε» δεν είναι λόγια του Γιαχβέ αλλά συνδέονται με τα προηγούμενα λόγια του Ψαλμωδού συνέχεια των οποίων αποτελούν ! Κατηγορούν ορισμένοι αντιτριαδίτες εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ότι σκόπιμα τοποθετούμε την στίξη του χωρίου με τέτοιον τρόπο ώστε να παρουσιάζεται ο Γιαχβέ να λέγει την φράση «ΑΥΤΟΥ» αναφερόμενος σε δήθεν άλλο Γιαχβέ. Δηλαδή σύμφωνα με τους αιρετικούς ο Ψαλμωδός λέγει : «ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτοῦ σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε» και κατόπιν ο Γιαχβέ λαμβάνει τον λόγο και λέγει : «μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου» !
Αυτά τα πονηρά λέγουν και γράφουν για να χτυπήσουν την διάκριση Γιαχβέ από Γιαχβέ που φανερώνει ο Ψαλμός! Ο ΨΑΛΜΟΣ 94(95) ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ «Διό, καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ, κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με, καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου τεσσαράκοντα ἔτη· διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπον· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου· ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου, εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου» Εβραίους 3: 7-11. «ἐν τῷ λέγεσθαι· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ. τίνες γὰρ ἀκούσαντες παρεπίκραναν; ἀλλ’ οὐ πάντες οἱ ἐξελθόντες ἐξ Αἰγύπτου διὰ Μωϋσέως;» Εβραίους 3:15-16. «καθὼς εἴρηται· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν» Εβραίους 4:7. Υπό το φώς της Καινής Διαθήκης καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα: Η φράση «σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε» αποτελεί μέρος των λόγων του Γιαχβέ και όχι προηγούμενα λόγια του Ψαλμωδού όπως προσπαθούν να τα παρουσιάσουν οι αιρετικοί. Τα εδάφια Εβραίους 3: 7-11, 15-16, 4:7 συνδέουν την φράση «σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε» προς τα ακολουθούντα «μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν…». Άρα καταπίπτει η ψευδοκατηγορία περί αυθαιρέτου στίξεως εκ μέρους ημών των Ορθοδόξων ! Λέγει η Καινή Διαθήκη : «Διό, καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ, κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με…», «ἐν τῷ λέγεσθαι· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ…», «καθὼς εἴρηται· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν». Αφού ο Γιαχβέ λέγει «σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε» ….και εφόσον το ΑΥΤΟΥ αναφέρεται σύμφωνα με τα συμφραζόμενα του Ψαλμού 94(95) σε άλλον Γιαχβέ, υπάρχει ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ στον Ένα Θεό ! Ο Γιαχβέ διακρίνει τον Εαυτό του από ΑΛΛΟΝ Γιαχβέ. – «δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ
κλαύσωμεν ἐναντίον Κυρίου (יְהוָה/Γιαχβέ), τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς· ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς ΑΥΤΟΥ καὶ πρόβατα χειρὸς ΑΥΤΟΥ. σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς ΑΥΤΟΥ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν ΜΕ οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν ΜΕ καὶ εἶδον τὰ ἔργα ΜΟΥ. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς ΜΟΥ, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ ΜΟΥ· εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν ΜΟΥ». Ο Γιαχβέ που ομιλεί στον Ψαλμό 94(95) και διακρίνει τον Εαυτό του από ΑΛΛΟΝ Γιαχβέ είναι το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, το οποίο είναι Πρόσωπο της Θεότητας που μάλιστα ορκίζεται («ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ ΜΟΥ). Ας αφήσουν λοιπόν οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά τις ασεβείς διδασκαλίες για το Άγιο Πνεύμα περί απρόσωπης ενεργούς δυνάμεως του Ιεχωβά !- «Διό, καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ, κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με, καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου τεσσαράκοντα ἔτη· διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπον· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου· ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου, εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου» Εβραίους 3: 7-11. Η Παλαιά Διαθήκη είναι θεόπνευστη επικυρώνεται από την Καινή Διαθήκη και κακώς κάποιοι την υποτιμούν. ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
