3 minute read
Begijnse Column
Waar mensen elkaar tegenkomen, ontstaan banden. Naast de reeds bestaande familiale banden, ontstonden onder begijnen vriendinschappen. Deze vrouwenband had een beslissende invloed: ze leidde ertoe dat iemand begijn wenstte te worden en daarbij voor een bepaald huis of specifiek hof koos, net omdat hun vriendin daar woonde. De invloed en het bestaan van vriendinschappen zelf, worden op onderzoeksniveau genegeerd. In onze cultuur is vriendinschap een gegeven. Waar echter het vieren van een verjaardag, huwelijk(sverjaardag), jubileum of pensioen voor ons tot de gewoonten behoordt alsook het vieren van wettelijke en religieuze feesten ingeburgerd is, komt het vieren van vriendinschappen cultureel nergens aan bod. Dit gegeven staat haaks op de beleving van mensen die aangeven net deze banden belangrijk te vinden, sterk bijdragende aan hun levenskwaliteit. Vriendinschappen worden vandaag in een kapitalistisch jasje gestoken, getuigende de ‘Ladies night’-evenementen. De in 2014 uitgezonden serie ‘Vriendinnen1’ kluisterde wekelijks zowat één miljoen kijkers aan de buis, het belang en de noodzaak van vrouwenbanden weerspiegelend.
Advertisement
Vriendinnen
De eerste, hectische weken zijn voorbij: een nieuwe woonst en een nieuwe werkomgeving, een periode die veel van me vroeg. Ik heb mijn overbuurvrouw al een paar keer zien passeren en één keer kwam ze aankloppen. ‘Ik repeteer operazangstukken, maar nooit langer dan een uur en niet elke dag, is dat ok?’ Ik antwoordde me er allerminst aan te storen, zeker niet als het respectvol gevraagd wordt. Zittend op de drempel van het nieuwe huis, laat ik de indrukken van de afgelopen weken bezinken. Aan de overkant gaat de voordeur open. Zij zetten zich ook op de drempel en we beginnen te praten. Niet veel later zit ze naast mij, de letterlijke oversteek naar elkaar, het begin van buurschap én vriendinschap.
In de tien jaren die volgen, zullen we er voor elkaar zijn: doorheen relaties en jobs, familieperikelen en verhuizingen. Samen zoeken we, modderen we wat aan en delen we onze gebroken dromen en geluksmomenten met elkaar. We lachen ons een kriek in de cinemazaal en eten pannenkoeken op wat achteraf een bijeenkomst voor ouderlingen blijkt te zijn. Als ze een paar jaren in Parijs verblijft, ga ik op logement en komt zij regelmatig naar Gent. We delen lief en leed boven ettelijke tassen thee met koekjes, onze weg naar een plaats in de maatschappij zoekende. Na verloop van tijd kennen we elkaar door en door: een blik of gebaar getuigt van onze jarenlange band. We weten dat sommige dingen niet uitgesproken hoeven te worden om de ander te begrijpen en te ondersteunen.
De afstand België-Frankrijk zal meedogenloos ook onze afstand tot elkaar groter maken. Onze geschiedenis samen maakt dat we contact blijven houden, we durven elkaar nog niet los te laten.
Op de letterlijke en figuurlijke drempel naar volwassenheid smeedden we een vriendinschap die iets meer dan een decennium zou duren. Het einde van onze band betekende dat ik niet meer over haar drempel mocht en wilde. En niettegenstaande de pijn, koester ik het beginmoment en onze herinneringen als waardevolle momenten waarbij we getuigen waren van elkaars levensverhaal.
1 Nu op DVD verkrijgbaar, zowel aanwezig in de bibliotheek als (online) te koop.
Debby Van Linden
draagt, als deskundige begijnengeschiedenis, het erfgoed van de begijnen uit in Vlaanderen. Voor ‘Ons begijnhof’ schrijft ze driemaal per jaar een column, steeds ‘met begijnse slag’.
