Ons Begijnhof #72 by Begijnenkriebels

SBRIE

F BEG IJ

NHOF

O N Z E-

L I E V E-

V RO U

W TER H OY E N

J A A RG

2013

NIEUW

ANG 1

Lange V

JULI AUGU

STUS

8vu M. V straat, an Speybroe 193B; 9000 G ck, ent.

iolette

Nieuwsbrief van het Begijnhof O.-L.-V. ter Hoyen

Juli/augustus 2013, jaargang 18, nr. 72 Verantwoordelijke uitgever: Marc Van Speybroeck, Lange Violettestraat, 193B; 9000 Gent. Redactie: Martine Bogaert, Lange Violettestraat 127; Nicole Bonne, Lange Violettestraat 83; Sonja Vanoutryve, Lange Violettestraat 263B; 9000 Gent

Daar is ie weer….

Onze jaarlijkse picknick

Op 25 augustus vanaf 11u30 op de bleekweide. Je brengt voldoende eten mee voor je groepje, we zetten alles op tafel en vormen zo een prachtig buffet. We zorgen voor animatie met de Poco Loco Swingers, een supereenvoudig spel met water, lucht en laken en Circo Daparro voor kinderen van 3 tot 103 jaar. Een inschrijvingsformulier en affiche volgen…

Wat krijg je verder te lezen? Buurman Dirk en de maan: p. 2, 3 Zingen en swingen: p. 3 Hoe zou het nog zijn met…?: p. 4, 5 Rommel bij de buren: p. 6, 7 Gebroken dromen: p. 8, 9 Landschap en groen: p. 9, 10, 11 What’s in a name?: p. 12 ’ t Begijnhofklokje : p. 13 Wat loopt daar op de grond?: p. 14, 15 Vakantiepret: p. 15 Kranten i het begijnhof: p. 16 Oma Lieve: p. 17 Portret Tim: p. 18

De avonturen van Frimout

RAKET NAAR DE MAAN…

Voor buurman Dirk Frimout begon (bijna) alles met de stripverhalen van Kuifje. “Stel je voor die boekjes kwamen pas in 1953 en 1954 op de markt. Ik was toen een tiener en ik keek dromend naar de mannen op de maan!”. Buurman Dirk begon en eindigde zijn lezing met evenveel jeugdig enthousiasme. En het vijftigtal buren en een aantal vrienden luisterden bijna ademloos naar zijn verhaal. De eerste Belg in de ruimte schetste ons de lange weg die hij aflegde van zijn geboortestad Poperinge, via Gent, Brussel, Duitsland, de Verenigde Staten en de ruimte. Hij had het over het strategisch, wetenschappelijk én economisch belang van het ruimteonderzoek en wees er met nadruk op dat jongeren een boeiende toekomst te wachten staat wanneer ze kiezen voor dergelijke technologische studies. Maar veel meer dan schermen met data, cijfers en formules vertelde Dirk Frimout ook het menselijke verhaal. Hoe moet je fysiek zijn om naar de ruimte te mogen? Hoe eet men daar in gewichtloosheid, hoe slapen de astronauten in een miniem “kastje”, welk werk moeten ze doen? Dit alles werd geïllustreerd door een boeiend filmpje dat (voormalig VRT-correspondente) Suzy Hendrickx samenstelde. Uit de vragen die naderhand werden gesteld kon blijken dat de aandacht nooit was verslapt. En op alles kwam een antwoord. Zoals waarom de Chinezen nu ook mensen in de lucht schieten? Welke fysieke testen moet een astronaut/kosmonaut/taikonaut doen? Maakt men nooit ruzie in zo’n capsule? En… de meest prangende: hoe moet men daarboven naar het toilet gaan?

Hoewel het al van 24 maart 1992 geleden is dat buurman Dirk met het ruimteveer Atlantis de ruimte inging met zes andere astronauten, lijkt het wel dat hij die bijzondere ervaring nog scherp aanvoelt. “In anderhalf uur om de aarde draaien is bijzonder. Op een paar minuten zie je het witte van de pool en daarna het bruinrode van de Afrikaanse woestijn. En neen, België heb ik niet gezien: het zat altijd onder de wolken (en is ook piepklein…)” Sonja

De ploeg bij het vertrek, met armen en benen door elkaar in de capsule.

Stemmen in de tuin van Poco Loco Indien ik zou kunnen zingen, had ik die donderdag “ik ben zo eenzaam zonder jou”, gekweeld. Zo eenzaam omdat zoveel zangers en zangeressen het hadden laten afweten. Maar geen nood: het weer was zwoel, we zaten in de tuinen van Pocoloco, en we lieten het niet aan ons hart komen. Natuurlijk werd het “lijflied” of de kabouter die draait aan het wieletje in alle mogelijke variaties herhaald. We zongen met krachtige stem “het land van Maas en Waal”, we lieten de messieurs en jardiniers pronken op de Pont d’Avignon en we haalden met luider stem “het apekot” van Vuile Mong vanonder het stof. Onder de bezielende leiding van Eddie blijft dit uurtje lustig zingen en swingen, een heerlijke ontspanning. Zeg toch niet dat je het al opgeeft? We zien elkaar terug op de laatste donderdag van oktober of 24 oktober. Tijd dus om in te oefenen en vrienden en vriendinnen warm te maken.

Hoe zou het nog zijn met…?

In het kader van “hoe zou het nog zijn met…”, gingen we op bezoek bij Rachel in haar nieuwe verblijfplaats. "Ik woon nu hier," zei Rachel toen ik haar samen met Marijke een bezoekje bracht,"maar toch ook nog een klein beetje in het Begijnhof...". Nicole Ga jij soms nog op bezoek bij vroegere buren? Maak dan maar een fotootje en een lijntje tekst en stuur door naar sonja.vanoutryve@skynet.be Buren Anita en Norbert hebben een kaartje gekregen van zuster Magda. Zuster Magda, die tot vier jaar geleden in de Eik van Mamre woonde, is onlangs geopereerd van een hersentumor. Wie haar wil schrijven of mailen kan dat naar: Zr. Magda De Jonge Burchtstraat 47-49 9400 Ninove zrmagdadj@skynet.be Tel: 054/33 86 09 We wensen haar veel sterkte toe!

Goeie buren blijven goeie vrienden! Op zondag 19 mei werd ik uitgenodigd op het communiefeest van Orin. De meesten onder ons herinneren zich Rudy en Sophie nog wel uit nummer 81 en ook hun kinderen Helena, Orin en Rhea. Op elk communiefeest mocht ik erbij zijn en zij komen ook altijd naar onze jaarlijkse picknick. Heb ik problemen met mijn computer, Rudy staat paraat! Het doet deugd zo'n vriendschap die blijft duren en mooie herinneringen ophalen aan de tijd toen ze hier nog woonden. En ze hebben hier héél graag gewoond!

Ook Katrien, je weet wel de mama van ons drie meisjes: Lore, Lisa en Eva is altijd van de partij. Ik zie haar regelmatig en haar liefde voor ons begijnhof blijft! Lore en Lisa brachten leven in de brouwerij en maakten van elke vakantie een feest voor de kinderen hier! Jammer voor wie dat niet heeft meegemaakt... Nicole

En onze langorige vriend? Hoe lang blijft hij nog in ons midden? Tim Deschaumes

Rommel (markt) brengt buren bijeen

Hier kon ook jouw reclame staan, vind je niet? Bij interesse, contacteer a.u.b de redactie om jouw reclame te bespreken

Lange Violettestraat 45 9000 Gent Tel 09 223 55 86

Gebroken dromen in onze kerk Je grootste droom inspreken en via een badeendje de wereld insturen: het klinkt wonderlijk. De bezoekers vullen de blaadjes met mogelijke dromen in en maken hun diepste wens in kleine houten opnamehokjes bekend. Via een lange buis worden de eendjes de wereld ingestuurd.

De kerk van het begijnhof werd omgevormd tot theaterzaal:wanneer we binnenkomen zien we een berg kartonnen dozen en papieren. De zelf samengestelde truck is het centrale decorstuk waarin wordt gespeeld, naar eendjes gevist en gezongen. De personages in 'Gebroken dromen' zijn zonder meer uniek en excentriek. Ze willen onze dromen niet alleen kennen,ze willen er ook iets mee doen. Ze dragen er zorg voor en laten ze uitkomen,of dat proberen ze toch... Van het herbeleven van de eerste kus tot het gewichtloos zweven in de lucht. Afgewisseld door liedjes,begeleid door elektronische orgel- en pianoklanken en gitaar nemen de acteurs en muzikanten de toeschouwer mee in een ontroerende en geestige voorstelling, die kinderen en vooral volwassenen weet te boeien.

Nog te zien tijdens de Gentse Feesten van 20 t/m24 juli om 15u. Reserveren via Uitbureau Gent: 09 2337788, www.uitbureau.be

Foto’s Nicole en Johan

Autocar Ook buurvrouw Tine Van Damme stelt met theatercollectief Studio Madelein haar nieuwste project voor tijdens de Gentse Feesten. "AUTOCAR" speelt op zaterdag 20, zondag 21 en maandag 22 juli telkens om 20u00. Opstapplaats: DOKsite, Splitsing Koopvaardijlaan – Afrikalaan, 9000 Gent tickets: €12 reservatie: www.uitbureau.be – tickets@uitbureau.be – 09/233 77 88 Ik heb mijn busreis alvast besproken! Nicole En in het Gentse Feestenmagazine las ik bij Gandante vzw voor kinderen van 8 tot 12 jaar: “Het Klein Begijnhof klein”? Ben je niet getrouwd? Heb je eigendommen? Heb je geen schulden? Bid je soms? Welkom in het begijnhof! De grootjuffer neemt je mee door het klein begijnhof. Vroeger leefden hier wel 300 begijntjes. Word jij één van hen. Ticket op voorhand kopen.

Landschapsbeheersplan en groenbeheer Zoals jullie misschien weten, keurde de Vlaamse regering in mei 2012 het door de vzw ingediende landschapsbeheersplan goed. Uitvoering van dat plan betekent dat het begijnhof een beetje van uitzicht zal veranderen. De binnenweide moet bijvoorbeeld terug een soort van hooiweide worden, waarop pinksterbloemen en andere bloemen groeien, net zoals het vroeger was. Het landschap van het begijnhof is immers beschermd. Dat gebeurt door extensief maaibeheer: in plaats van twee keer per maand zal het grasveld in principe nog maar twee keer per jaar gemaaid worden, de eerste keer tussen half juni en half juli en de tweede keer tussen begin september en half oktober. Daardoor, en door te stoppen met bemesten, verarmt de bodem en kunnen alle veldbloemen van vroeger terugkeren. Het gebruik van herbiciden is voortaan verboden, dus zullen jullie wat meer grassprietjes tussen de kasseien zien opduiken. De lindes zouden dan weer een grondige verzorgingsbeurt moeten krijgen, door beluchting van het wortelgestel. En zo bevat het beheersplan nog heel wat ingrepen. De vzw kan voor die uitvoering daarvan een premie van 70% van de geraamde kosten krijgen.

Uit het persbericht van 29 mei 2012 hierover: Vlaams minister Geert Bourgeois, bevoegd voor Onroerend Erfgoed, heeft het landschapsbeheersplan voor het unieke beschermde landschap ‘Klein Begijnhof O.L.V. Ter Hoyen’ in Gent goedgekeurd. Door deze erkenning kan de eigenaar, de vzw Begijnhof OLV Ter Hoyen, aanspraak maken op een landschapspremie (max. 70% van de geraamde kostprijs) voor het uitvoeren van onderhoud– of instandhoudingwerkzaamheden die in het plan zijn opgenomen. Deze komt in de plaats van de onderhoudspremie van 40% van de geraamde kostprijs, met een maximum van 20.000 euro, waarop hij voor het beschermd landschap al recht had. “Een landschapsbeheersplan is een praktische leidraad en een garantie voor het behoud van een beschermd landschap”, aldus minister Bourgeois. “De bedoeling is om eigenaars te stimuleren om mee te werken aan het beheer van het landschap. Dat beheersplan legt in detail de acties vast die noodzakelijk zijn voor een gepast beheer van de erfgoedwaarden en kenmerken van het beschermde landschap, en dit voor een periode van 27 jaar “ In het plan zijn onder meer volgende werken opgenomen: het periodiek snoeien van de lindes die rond het centrale plein staan, het periodiek maaien van het centrale grasveld en de bleekweide en de herwaardering van de tuin van het huis van de Grootjuffer. Buiten het begijnhof, aan de oostzijde, ligt de parking van de bewoners. Ook die kan worden heraangelegd op een meer in het landschap geïntegreerde manier. Wanneer de oude panden zijn gerestaureerd volgt een heraanleg van de kasseibestrating. De heraanplanting van de lindes op het centrale plein is hier ook aan verbonden. Tot nu toe vroeg de vzw echter nog geen premie aan voor het uitvoeren van bepaalde werken, onder meer omdat het onduidelijk is wat er kan gesubsidieerd worden. Daarom vond er vorige maand, op 13 juni, een ontmoeting plaats tussen de vzw en Annelies Schepens van de dienst Onroerend Erfgoed. Voor de vzw was Luc Robijns aanwezig. Ook Robert Dendooven was er, en van de bewoners Griet Vandermassen. Doel van de samenkomst was overleg over de uitvoering van het beheersplan. De tuinman, Peter Vanwalle, kreeg al instructies om voortaan geen herbiciden meer te gebruiken en ook het grasveld niet meer te bemesten, maar verder bleek er vanuit de vzw een duidelijke aarzeling over het plan. De restauratie zal immers nog een hele poos duren. De lindes zullen nog zwaar afzien door de werken en moeten uiteindelijk toch vervangen worden door nieuwe (eens de restauratie helemaal afgerond is), dus heeft het weinig nut om ze te verzorgen, was de redenering. Ook de overschakeling naar een hooiweide botste op bedenkingen: zal dat gras niet veel te lang worden? En op foto’s van vroeger kan je zien dat er koeien graasden, dus toen was het toch ook geen hooiweide? De algemene teneur leek te zijn dat eerst het hele begijnhof gerestaureerd moet zijn, en dat er dan pas aandacht kan gaan naar het beheersplan.

Het antwoord van Annelies Schepens kwam ongeveer hierop neer : Het landschap van het begijnhof is beschermd en dient zoveel mogelijk in zijn oude staat hersteld te worden. Een gazon als binnenveld kan niet de bedoeling zijn. Die koeien vroeger was maar sporadisch, een soort vroege versie van een maaimachine Het gras wordt helemaal niet zo hoog, want op een niet-bemeste bodem groeit gras niet zo snel. Het eerste jaar zal er misschien wel nog drie keer gemaaid moeten worden, maar op een verarmde bodem is twee keer per jaar voldoende Het informeren van de bewoners over nakende veranderingen is erg belangrijk. Dat gebeurt best officieel vanuit de vzw De restauratiewerken gebeuren niet overal. Het opwaarderen van de standplaats van de lindes (via beluchten van het volledige wortelgestel) kan bijvoorbeeld perfect voor de bomenrij achteraan het plein. Beluchten gebeurt om de vijf jaar, dus zouden die bomen alvast beter staan tot de volgende restauratiefase. Er is geen reden om de lindes te verwaarlozen vanwege de restauratie, want die zal nog lang aanslepen. Geen standplaatsverbetering betekent verdere aftakeling van de bomen en verdere aantasting van het beschermde landschap De lindes zijn slecht geknot, er zit geen enkel systeem in. Het zal opnieuw moeten gebeuren, volgend jaar of het jaar erop. Het slechte knotten heeft niets te maken met de laattijdigheid ervan (zoals Luc Robijns suggereerde), het is gewoon puur amateurisme De bomen moeten absoluut goed beschermd worden bij de volgende werken. De werf moet bv op drie meter afstand van de lindes blijven, om grondverdichting te voorkomen, en de wortels die onder de kasseiweg lopen, moeten zorgvuldig afgestekt worden. Derveaux moet normaal een gedetailleerde omschrijving indienen van hoe ze de bomen zullen beschermen, wat dan o.a door de dienst Erfgoed geĂŤvalueerd wordt.

Concreet kwam er uiteindelijk het volgende uit de bus: Het aanvragen van een landschapspremie heeft dit jaar geen zin meer, want het geld is bijna op. Er wordt ingezet op volgend jaar. Robert Dendooven houdt zich daar in het najaar weer mee bezig Er bestaat een forfaitaire lijst van ingrepen die in aanmerking komen voor een landschapspremie. Annelies Schepens heeft die informatie intussen doorgestuurd naar Robert Dendooven, zodat de vzw alvast wat al dan niet subsidieerbaar is Er wordt afgesproken dat de vzw en Erfgoed elk jaar even samenzitten om de planning i.v.m. landschapsbeheer te bespreken Voor de overschakeling naar extensief maaibeheer en andere groeningrepen is er een samenkomst gepland tussen de tuinman, Robert Dendooven, Vera Dua en Griet Vandermassen, om samen eens te bekijken hoe dat aan te pakken. Bij extensief beheer kan maaien bijvoorbeeld niet met gewone maaimachine (wel met een zeis!). Annelies Schepens stelde voor om van het maaien een buurtgebeuren te maken: iedereen die wil, mag meedoen. Robert Dendooven zal een datum vastleggen. Wordt vervolgd!

Verslag: Griet Vandermassen

Wat schuilt er achter de namen van onze huizen? Deze keer willen we het hebben over Sint Coleta, het huis met nummer 143. Het is niet verwonderlijk dat er een huis genoemd wordt naar de Heilige Coleta. Zij is immers een heilige die haar laatste dagen doorbracht in Gent. Zij heeft in de katholieke kalender twee naamdagen, 7 februari bij de Coletinnen en 6 maart bij de Clarissen, beide vrouwelijke kloosterorden door haar gesticht of hervormd. Nicolette Boilet werd in PicardiĂŤ geboren. Haar naam kreeg ze omdat haar ouders, die lang kinderloos bleven, de H Nicolaas hiervoor om hulp gesmeekt hadden. Haar naam werd later afgekort tot Coleta. Al jong wilde Nicolette haar leven in dienst van God stellen. Haar kamer liet ze inrichten als een kluis. Ze sliep op een zak gevuld met de takken van druivenstruiken, snoerde haar middel in met een boetegordel en weigerde vlees te eten. 's Nachts volgde ze dikwijls de koorgebeden in het nabijgelegen benedictijnenklooster. Na de dood van haar ouders sloot ze zich aan bij een groep begijnen, werkzaam in een ziekenhuis. Maar de begijnen leefden volgens haar niet volgens voldoende strenge regels en ze vervoegde het klooster van de Clarissen. Maar ook daar vond ze het leven nog te luxueus en te wereldlijk. Ze liet zich in de kapel inmetselen in een kluis. Na drie jaren verliet ze haar kluis omdat ze in een droom de opdracht had gekregen om de orde van de Clarissen te hervormen. Ooit gehuwde vrouwen werden verboden in de orde en bezit van goederen was streng verboden. Blootvoets door het leven gaan was een verplichting. Zij stichtte in totaal 17 kloosters. De zusters werden Coletinnen of Arme Klaren genoemd. Ook in Gent, werd in 1439 een nieuw klooster gesticht, monasterium Bethlehem genoemd.

Na een lang, sober leven, waarin ze de kloosters veelvuldig zelf bezocht, kwam ze, al ziek, in 1447 naar Gent terug. Ze overleed in het Gentse klooster van de Arme Klaren op 6 maart. Ook dit klooster in Gent haalde het niet tegen het verdict van keizer Jozef II en werd gesloten. Maar later keerden de zusters terug naar Gent in een nieuw klooster, na wat over en weer verhuis in de buurt van het Elisabeth-begijnhof, in de Rabotstraat. Coleta werd heilig verklaard in 1807. Zij werd de patrones van de timmerlieden, haar vader was timmerman. Zij wordt ook aanroepen door zwangere vrouwen. Tevens is zij patrones van de stad Gent. Coleta en Gent?: Er is een Coletakerk gebouwd in de wijk tussen de Zwijnaardse en Ottergemse Steenweg. Deze staat in de St Coletastraat. Naast de kerk is er tevens een Woonzorgcentrum St Coleta gevestigd. In de Goudstraat (zijstraat van de Ottogracht), is een gedenkplaat aangebracht in de muur van de vroegere, met enige moeite nog herkenbare, kloosterkerk. St Coleta wordt ook afgebeeld in een glasraam in de Sint Michielskerk. Sint Coleta wordt meestal afgebeeld in bruin habijt, met boek en kruisbeeld. Soms komt ook een lam voor en/of een leeuwerik.

Samen met Hubert Marchand gaan we verder met de herder op het schoolreiske naar Antwerpen.

Daar kwam echter vlug een einde aan want iedereen stond te trappelen om “Oome Aaap” te zien. Dat meiske mee haar 60-plus kaarte meendege afslag te kunnen krijgen om haar familde te bezoeken moar ’t was mis zulde. Geen discriminatie tussen jong en oud. Iedereen gelijk voor de wet. Ze moest afdokken gelijk al d’ anderen. Diene portier zei:” Madamke, hadden dat allemaal oude mensen geweest die hier wonen dan zouden wij dat nog aangenomen hebben, maar d’ er zijn hier veel schone jonge mannekens en meiskes en die eten dubbel zoveel of die oude “krakers” en dat kost geld”. Amper binnen of de man mee ’t klakske gaf zijn orders: “ Ge moogt lopen waor dadde wilt, zei ’t hij, “doar waar ge uw eten zelf moet zoeken of daor waar ze het eten gereed maken voor gans de familde”… moar ’t en twoalve allemaal rond de kioske, elk mee zijnen eetzak”.

Voor dat hij die bende vol kijklustige, begerige schapen los liet, pakte den herder nog algauw foto’s om zeker te zijn dat hij achteraf “de visu” kon zien of dat er soms geen lammeke achter gebleven was. De “kruisweg” was lang en lastig. De broers en de zusters die we eerst tegenkwamen waren zó entoesisast dat ze begonnen te roepen en te tieren, te lopen en te springen en aan de trapeze te hangen. Jong en oud, vóór of achter de traolden genoten met volle teugen. Het meest bekijks had die zorgzame moeder. Ze liet haar kindje maar een stapke de vrijheid, trok het weer tot haar en begon diene klein zijn haarke te kammen, de sloapers uit zijn oogskes te vrijven, zijn oorkens uit te kotteren en dat stukske waar zijne rugge van noame verandert, properkes af te kuisen. ‘ty Was ’t zien weerd, zo bezorgde moederkes lopen d’er nie vele meer rond. Binst dat ze allemaal dat scheppingswonder van ons heere stonden te bekijken, zei ’ t er doar ene:” God had gelijk als ’t Hij achter iederen dag van de scheppinge zei “dat ‘goe was”. (wordt vervolgd) Wat loopt daar op de grond? Iedereen heeft wellicht al de kleine kevers gezien, met de rood/zwarte tekening op hun schild. De kinderen vangen ze graag, vooral in het voorjaar, maar ze lijken ook opdringerig in de huizen. Het gaat hier om vuurwantsen. Een beetje uitleg is wellicht interessant. Volgens Wikipedia: De vuurwants is een bontgekleurde soort die een overwegend helder rode kleur heeft met een karakteristiek patroon van zwarte lichaamsdelen en vlekken en hieraan is te herkennen. De wants komt in grote delen van Europa voor en is ook in België en Nederland te vinden. De wants is voornamelijk een planteneter die soms dode of levende insecten eet. De wants kan niet vliegen en is soms massaal aan te treffen bij lindebomen en andere planten die gegeten worden. De vuurwants komt voor in centraal Europa, van België en noordelijk Frankrijk tot Polen en Hongarije. In het zuiden is de soort te vinden tot in Italië en noordelijk tot in Zweden. Ook in zuidelijk Groot-Brittannië is de vuurwants te vinden maar is hier zeldzaam. Nederland en België zijn landen die op de rand van het verspreidingsgebied liggen, in Nederland komt de wants voornamelijk in delen van het oosten en het zuiden van het land voor. In België is de vuurwants door het gehele land te vinden. De vuurwants is één van de soorten die steeds noordelijker voorkomt.

Rode bomen De vuurwants komt binnen zijn areaal voor rond de voedselplanten, de bekendste is de lindeboom. Zowel aan de voet van de boom als op de stam kan de wants soms in grote groepen worden aangetroffen. Vooral na een zachte winter kan de wants zo massaal voorkomen dat delen van de stam geheel rood worden gekleurd. Aan de boom zelf wordt geen directe schade toegebracht, alleen afgevallen zaden en bladeren worden gegeten. Afhankelijk van de lengte van hun vleugels (soortbepaald) kunnen deze wantsen al dan niet vliegen. Bij ons blijken zij dat maar moeilijk te kunnen. De vuurwants kent twee generaties per jaar, ze komen in de lente rond mei uit hun winterkwartier en zoeken elkaar op voor de paring die zeer lang duurt. Dit komt wel meer voor bij insecten, de mannetjes blijven lang aan het vrouwtje gehecht zodat ze niet met andere mannetjes kan paren. In de zomer worden de eitjes afgezet en in kleine tunneltjes gelegd, na enige tijd komen de nimfen tevoorschijn. Deze zijn altijd vleugelloos en missen daardoor de voor de wants kenmerkende zwarte stippen op de vleugels. De nimfen doorlopen vijf stadia, telkens afgewisseld door een vervelling. Na iedere vervelling wordt de nimf groter en bij de laatste stadia zijn de vleugelstompjes goed te zien als donker gekleurde flapjes. Aan het eind van de zomer rond september is de tweede generatie nimfen volgroeid. Alleen volwassen exemplaren overwinteren waarbij ze meestal in grote groepen ondergronds of onder stenen en bladeren schuilen. Vrieskou blijken zij meestal te doorstaan.

Vakantiepret Soms nog een gaatje te vullen voor de kinderen tijdens de vakantieperiode? De jeugddienst van de stad Gent, Kammerstraat 10, bij de Vrijdagmarkt, heeft een aantal leuke initiatieven in petto voor de liefhebbers. Waarom niet wat info gevraagd? Ze komen ook in onze buurt met Pretkamjonet, Pretbisiklet en Sportmobiel !

BRABANTDAM â&#x20AC;&#x201C; 9000 GENT B.V.B.A.

Kranten in het begijnhof Zoals je weet zijn er twee kranten groepen: Corelio met de kranten De Standaard, Nieuwsblad en de Gentenaar en De Persgroep met de kranten De Morgen en Het Laatste Nieuws. Nu krantenwinkel Kursief in de Sint-Lievenspoortstraat gestopt is, is zijn bedeling van de kranten hier en daar wat aan het mislopen om dat er niet zo vlot toegang is tot het begijnhof. Daniel van Kursief had een sleutel van de inkompoort en kon vroeger dan 6u30 het begijnhof binnen. Wat zijn de mogelijkheden voor de klanten van deze kranten: Er zijn vier krantenrondes in het begijnhof, de ene wat vroeger dan de andere. 1. Via de gewone postronde, samen met de gewone post, dwz zo ongeveer in de loop van de voormiddag, dus niet interessant als je de krant vroeg wil ontvangen. 2. Via de post met hun aparte kranten rondes. Probleem hier is dat ze niet vroeger dan 6u30 het begijnhof binnen kunnen en ze daardoor later in de voormiddag langs komen dus eigenlijk gelijk met de gewone post. 3. Via Deltamedia (dochteronderneming van bpost). Deze dienst heeft een sleutel van de inkompoort en komt dus heel vroeg in de morgen. Deze dienst is ALLEEN voor de kranten van de Corelio-groep: De Standaard, Nieuwsblad en De Gentenaar. 4. Via dagbladhandelaar Giesela in Gentbrugge, Emanuel Hielstraat 86, 9050 Gentbrugge, 09 230 38 01, charlotte.mertens.g@gmail.com. ZIJ DOEN ALLES, ook magazines en andere kranten en boekskes. Zij komen ook heel vroeg in de morgen, ze hebben een sleutel van de poort. Hier is de werkwijze dat je rechtstreeks bij hen een abonnement neemt waarbij de factuur door Giesela wordt opgemaakt na de ontvangst. Je betaalt wat je hebt gekregen. Hier is het voordeel dat zij zelfstandig werken en niet in loondienst werken. Ook een voordeel is dat zij korter op de bal kunnen spelen, dwz wanneer je op vakantie bent en geen krant wenst te ontvangen je dat tot ĂŠĂŠn dag op voorhand kan laten weten, wat zo niet is bij een abonnement bij de krant zelf (je moet enkele weken op voorhand dat doorgeven). Een nadeel is dat je hier geen voordeel hebt van een pakketvoordeel die de kranten geven (bv bij een jaarabonnement).

Wat kunnen de klanten nu doen van deze kranten, twee manieren:

A. Via hun abonnementendienst van hun krant, duidelijk doorgeven hoe ze hun krant willen ontvangen, mogelijkheid 1, 2, 3 of 4.

B. Via dagbladhandelaar Giesela, Charlotte Mertens, in Gentbrugge een abonnement nemen op de krant of magazine naar keuze. Hier is de werkwijze dat je rechtstreeks bij hen een abonnement neemt waarbij de factuur door Giesela wordt opgemaakt na de ontvangst. Je betaalt wat je hebt gekregen.

Proficiat!

Lieve Hoeckman is de trotse oma geworden van haar tweede kleinkind, Jente.

Varia

Hier kon ook jouw reclame staan, vind je niet? T el: 09/2338338 Fax: 09/3245809 Best.copie@telenet.be Zuidstationstraat 11 9000 Gent

Bij interesse, contacteer a.u.b de redactie om jouw reclame te bespreken

Ter Ginstberg Traiteur â&#x20AC;&#x201C; Feestzaal Van Thorenburghlaan 34 9860 Scheldewindeke tel/fax: 09 233 16 01 mail: feestzaal@terginstberg.be

Uit sympathie (Jos Vereecken) Gustaaf Carlierlaan, 233 9000 Gent 09/2336645

Het PORTRET

Miranda en zoontje Isaiah wonen nu 3 jaar in het begijnhof. Een onbekende was die schitterende locatie voor haar niet. Tussen 2001-2003 had ze hier ook een stek maar toen vertrok ze op een lange ge reis. Ze kon haar geluk niet op toen ze de kans kreeg om opnieuw een huisje te bewonen in haar geliefde Begijnhof. Miranda werkt als.administratief mederwerker in de Hotelschool . Isaiah is bijna 7 jaar. Zijn hobby is techniek. Ook Miranda heeft een hobby: glasblazen. Foto Tim Deschaumes