Ons Begijnhof #131

Wie graag iets wil laten publiceren in ons krantje kan altijd contact opnemen met de redactie: begijnenkriebels@telenet.be of steek een briefje in bus 255.

Pagina 16

Wat valt er te lezen?

4

5

5 Agnes

Poëzie Muziek in het hof

Nog in de nasleep van onze Poëzie & Muziek avond van november j.l. delen wij u het mooie gedicht van Toon Hermans: Er moeten mensen zijn

Er moeten mensen zijn die zonnen aansteken, voordat de wereld verregent.

Mensen die zomervliegers oplaten als het ijzig wintert, en die confetti strooien tussen de sneeuwvlokken.

Die mensen moeten er zijn.

Er moeten mensen zijn die aan de uitgang van het kerkhof ijsjes verkopen, en op de puinhopen mondharmonica spelen.

Er moeten mensen zijn, die op hun stoelen gaan staan, om sterren op te hangen in de mist. Die lente maken van gevallen bladeren, en van gevallen schaduw, licht.

Ja, er moeten mensen zijn met tranen als zilveren kralen die stralen in het donker en de morgen groeten als het daglicht binnenkomt op kousenvoeten

Tineke Naesens las het voor en verwoordt waarom:

“Toen mijn vriendin, Ganesha, dit gedicht deelde op social media tijdens de woelige coronaperiode, dacht ik onmiddellijk: “Ja! Dit is het!”. Dit gedicht is zo mooi en klopt volledig. Ik voel dan ook een grote sympathie voor de mensen die er moeten zijn. En af en toe ben ik zelf wel zo iemand: �� ”

Tineke

Er moeten mensen zijn, die ons verwarmen en die in een wolkeloze hemel toch in de wolken zijn zo hoog ze springen touwtje langs de regenboog als iemand heeft gezegd: kom maar in mijn armen

Bij dat soort mensen wil ik horen Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan

Er moeten mensen zijn die op het grijze asfalt in grote witte letters LIEFDE verven Mensen die namen kerven in een boom vol rijpe vruchten omdat er zoveel anderen zijn die voor de vlinders vluchten en stenen gooien naar het eerste lenteblauw omdat ze bang zijn voor de bloemen en bang zijn voor: ik hou van jou

Weet je, er moeten mensen zijn, die bellen blazen en weten van geen tijd die zich kinderlijk verbazen over iets wat barst van mooiigheid Ze roepen van de daken dat er liefde is en wonder als al die anderen schreeuwen: alles heeft geen zin dan blijven zij roepen: neen, de wereld gaat niet onder en zij zien in ieder einde weer een nieuw begin Zij zijn een beetje clown, eerst het hart en dan het verstand en ze schrijven met hun paraplu i love you in het zand omdat ze zo gigantisch in het leven opgaan en vallen en vallen en vallen en OPSTAAN

Bij dát soort mensen wil ik horen die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan de muziek gaat DOOR de muziek gaat DOOR en DOOR

Toon Hermans

Dag van de Buren

In 2021 deden wij al een poging om de Dag van de Buren in de kijker te stellen, er werd een scenario uitgewerkt maar ... Corona kwam daar een stokje voor steken!

De stad Gent doet opnieuw een oproep om Burendag in de kijker te stellen en dat op vrijdag 26 mei tussen 15uur en 18uur.

Onze wijk, daar mee wordt bedoeld “Het begijnhof” is bij de stad Gent reeds gekend als een buurt met veelvuldige goede verbindende activiteiten en ook daarom rekent men op onze medewerking.

Daaromtrent vraagt de stad Gent: organiseer samen met je buren de gezelligste burenontmoeting van het jaar ... Eigenlijk doen wij dit meerdere keren per jaar maar op een vrij simpele manier kunnen wij hier toch onze medewerking aan verlenen.

Hoe, wat ? Heb jij leuke ideeën, deze zijn welkom: steek een briefje in de ideeënbus, of bus 255 of mail naar begijnenkriebels@telenet.be

Bijvoorbeeld, een oproep om uw poortje te openen en een paar stoeltjes buiten te zetten en zo kan ieder met eigen glas en drankje klinken met de buren. Of / en ... een oproep om plantjes te ruilen / boeken of misschien iets wat je kwijt wil. Wij kunnen ook beroep doen op onze muzikale talenten hier om een klein optreden te verzorgen. Wie wil er ons laten meegenieten van zijn of haar muzikale talenten?

Bij mooi weer zou dat kunnen op de pleintjes voor de kerk, bij regen in het voorportaal van de kerk. BAR zorgt daar dan voor enkele staantafels en stoeltjes.

Liesbeth Meuret, verbonden aan de stad Gent en werkzaam als antenne-werker bij “De Horizon”, één van de veertien lokale dienstencentra van de stad, zou de centrumwerking voorstellen en beantwoord graag uw vragen over bijvoorbeeld waar je terecht kan voor activiteiten, dienstverleningen allerlei, vrijwilligerswerk en informatie over verschillende problematieken, ook gericht naar 55+

En ... zij beloofde enkele flessen cava mee te brengen. Deze dienstencentra focussen op een goede samenleving, welzijn en gezondheid in eigen buurt, dus in eigen wijk.

Neem al een kijkje op www.stad.gent lokaal dienstencentrum De Horizon en www.stad.gent/ dag-van-de-buren

De leden van BAR willen met uw ideeën en voorstellen het verloop van deze namiddag verder uitwerken.

Een flyer wordt nog op de bus gedaan en hou een oogje op onze faceboekpagina Begijnenkriebels en Bewonersgroep. Wordt vervolgd…. Andrea

Op bezoek bij Agnes Steenbeke.

Deze kranige dame is niet bij iedereen hier nog gekend. Zo’n tiental jaar geleden moest zij noodgedwongen haar appartementje in het Convent H. Jozef ruilen voor een kamer in het verzorgingstehuis Avondvrede te Gent.

Zij bleef een trouwe lezeres van ons Begijnhofkrantje en was blij met de kaartjes die we haar stuurden ter gelegenheid van nieuwjaar en laatst nog op 28 februari voor haar verjaardag. Zij werd toen 94 jaar.

Met een zakje paaseitjes in de hand brachten Martine en ik haar een bezoek. We hadden dit veel eerder willen doen, maar door de strenge Coronamaatregelen werd dit telkens uitgesteld. Onnodig te zeggen dat zij blij verrast was om ons te zien en talrijke herinneringen aan het begijnhof kwamen bovendrijven. Agnes nam hier haar intrek in de vroege jaren 1970, zo’n vijftig jaar geleden, toen waren er nog een zestiental begijnen. Ze kend er nog vele met naam en toenaam en ook de namen van vroegere bewoners wist zij zich nog te herinneren.

Ook haar vroegere leven als lerares catechese en later als schooldirectrice van een meisjesschool (met drie jongens) kwam ter sprake.

Het was een gezellige namiddag, bijbabbelend bij een tasje koffie en proevend van de paaseitjes.

Wij beloofden haar een foto in ons krantje en daar kijkt zij zeker naar uit.

Andrea

Nieuw leven in het nieuwe convent

Begijnen komen en begijnen gaan.

Zo rond de jaarwisseling zijn er twee nieuwe begijnen bij gekomen. Tom en Krista, de eerste bewoners van het pas gerestaureerde convent O.L.V. ter Bloemen - 201. Ze betrekken een ruim appartement dat zich op de eerste verdieping over de hele breedte van het convent uitstrekt. Het uitzicht vanuit hun zithoek is adembenemend. Alsof je in een uitkijktoren woont. Maar het eerste wat opvalt is de grote tafel, centraal in de woonruimte, waarop sporen van artistieke bedrijvigheid.

Wonen hier kunstenaars?

Tom: “Ach, kunstenaar. Ik gebruik liever het woord maker. We geven allebei les in het kunstonderwijs. Krista in Eeklo en ik in Gent. Nog een jaar. Dan gaan we met pensioen. Les geven is altijd onze hoofdbezigheid geweest, maar we hebben altijd ook dingen gemaakt. Niet dat ik de behoefte voel om mezelf binnenste buiten te keren en als kunstenaar de wereld in te gooien. Ik zie mezelf vooral als iemand die in een school werkt. De mooiste job ter wereld. Maar we hebben hier elke ons atelier, als je deze grote tafel mijn atelier mag noemen.”

Krista en Tom leiden ons rond. Eén kamer dient als berging. Rekken staan vol dozen.

Krista: “Wij komen uit een huis op de Visserij, het huis waar mijn moeder is opgegroeid. Daar was ook een koetshuis bij, waar we al onze spullen in stapelden. In grote ingemaakte kasten. Als je beeldend bezig bent, dan verzamel je van alles om later te gebruiken. Zo’n bergruimte wilden we hier ook, maar dan in het klein. Want we wilden echt niet alles weg doen. Dus hebben we een strenge selectie gemaakt en die staat nu hier, samen met de spullen van Cyriel, onze zoon die gestorven is.”

Jullie hadden een prachtig groot huis aan het water. Waarom verhuizen?

Tom: “We hebben lang een verdieping

verhuurd. Toen de laatste huurder vertrok, dachten we: ‘dit huis is te groot’. We hebben geen kinderen meer. Het vraagt zoveel energie om een groot huis te onderhouden. Ik ben nogal een doe-het-zelver. En er was nog ik weet niet hoeveel werk. Ik wilde niet al mijn energie in een huis steken. We kenden het Begijnhof, want we kwamen hier vroeger vaak wandelen, ook met Cyriel die als baby goed kon slapen van het dokkeren op de kasseien. Altijd was er wel een renovatie aan de gang. Toen dacht ik: zou er niet iets vrij komen? Toevallig was dit convent bijna af. We waren de allereerste kandidaat kopers. We hadden de eerste keuze. We hebben alle negen wooneenheden gezien. Met een helm op, want de werken waren nog volop bezig. De trappen zaten er nog niet in. Het laatste appartement dat we bezochten was dit. We waren meteen verkocht. Het uitzicht heeft de doorslag gegeven.”

En voelen jullie zich hier al een beetje thuis?

Krista: “Zeker. De mensen zijn hier zo vriendelijk. Je voelt je veel sneller

dan in een gewone straat verbonden. Ook door de keuze die de bewoners voor deze plek hebben gemaakt. We hebben allemaal dezelfde keuze gemaakt.”

Tom: “Deze omgeving heeft een enorme kracht. Wie hier door de poort komt, gaat vanzelf stiller spreken. Het begijnhof heeft U direct te pakken.”

Krista: “Dat werkt helend. Alleen al de manier waarop de huizen rond het binnenplein geschaard zijn. Het lijkt wel een omarming. Maar het is niet gesloten. Het is geen versterkte burcht. En het licht valt hier ook zo mooi. Vooral ‘s ochtends, als de zon tussen de Godelievekapel en de kerk zit. Echt magisch hoe dan het wit van de muren en het rood van de huizen samenspeelt met het groen van de dries. Dat had ik niet verwacht”

Welkom, Tom en Krista!

Wat schuilt er achter de namen van onze huizen?

De naam Carolus, bij huisnummer 101, gaat meer als waarschijnlijk terug naar Carolus Borromeus. Deze bijdrage mag dit duidelijk maken.

Hij werd als tweede zoon geboren in een adellijke familie in Noord-Italië in 1538. Hij was weer zo een rijkeluiszoon waarvoor een gemakkelijke toekomst gekozen werd binnen de katholieke kerk. Een job met goede inkomsten, maar met weinig verplichtingen. Dat was toen schering en inslag bij de adel. Er bestaat zelfs een naam voor: zoiets is een ‘sinecure’, een woord dat ons ook nog gekend is, vooral in de zegswijze: ‘dat is geen sinecure’: het is niet eenvoudig of simpel. Tot zover de taalkundige les…

Onze Carolus werd abt van een abdij aan het Lago Maggiore (als twaalfjarige; één bezoekje per jaar volstond om zijn riante inkomen te verantwoorden).

Hij voelde al snel aan dat deze regeling toch niet zo normaal was en hij besloot zijn inkomen te schenken aan de armen. Hij werd geen priester, maar hij koos voor een rechtenstudie.

Dit weerhield zijn oom, paus Pius IV, niet om hem tot kardinaal aan te stellen, verantwoordelijk voor de Milanese regio, maar rijkelijk wonende te Rome. Hij was toen 21 jaar. Enige jaren later, met het overlijden van zijn broer, besloot hij dan toch voor het priesterambt te kiezen en werd hij later bisschop gewijd voor het bisdom Milaan. Er was veel werk aan de winkel in Milaan, dat toen nog onder Spaans gezag ressorteerde. In Rome had hij grote invloed op de paus om het concilie van Trente nieuw leven in te blazen. Dat lag al een decennium stil en handelde vooral over de positie van de katholieke clerus tov de Lutherse leer. Hij ontpopte zich als een sterke tegenstander tegen de Lutherse aanhangers.

Hij herschreef een nieuwe catechismus en zag de nood in van het oprichten van priesterseminaries. Hij zag de

geestelijke nood en pakte het probleem ten gronde aan. Hij schreef ook een merkwaardig gedetailleerde handleiding voor kerkenbouw. Zijn richtlijnen werden op vele plaatsen gevolgd, ook buiten Italië. Terzelfdertijd maakte dit alles hem tot een rabiaat voorvechter van het klassieke katholicisme.

Dat werd hem niet altijd in dank afgenomen, maar een pestepidemie, waarbij hij alle geestelijken bezwoer om zich in te zetten voor zieken en armen, maakte hem toch zeer geliefd bij de bevolking. Hij had zelf ook redelijk afgezien door de ziekte en enige jaren later stierf hij een natuurlijke dood in bed.

Carolus was zeker gekend hier in het begijnhof en bijna tastbaar aanwezig in de kerk.

Onze kerk werd herbouwd op het einde van de zestiende eeuw in volle glorietijd van de contrareformatie.

Het katholicisme had zijn nieuwe adem gevonden in onze contreien en dat mocht gezien worden in kerken, kloosters, schilderijen en beeldhouwwerken. Kijk onze triomfantelijke barokgevel van de kerk. Kijk naar ons altaarpaneel aan de zijmuur, ‘De fontein des levens’, kijk naar het portret aan de overzijde in de kerk van Philippus Neri, zijn vriend, en Carolus Borromeus zelf, zie foto. Hij is herkenbaar aan zijn kardinaalskledij en… aan zijn wel erg scherpe neus. De kerk ademt helemaal de sfeer van de contrareformatie. We vinden onze Carolus ook terug in Antwerpen in de Carolus Borromeuskerk.

Hij werd al heilig verklaard in 1610.

Zijn naamdag wordt gevierd op 4 november. Hij wordt uiteraard vereerd in Milaan, waar hij patroonheilige is. Hij is dat ook voor het bisdom Lugano. Niet minder dan drie kerken in Rome zijn haar hem genoemd (San Carolo al Corso, San Carolo ai Catinari, San Carolo alle quattro Fontane.

Hij beschermt prelaten, seminaristen en alle zielzorgers, het Habsburgse huis (de familie van keizer Karel V), de universiteit van Salzburg.

Hij wordt meestal afgebeeld met een kruisbeeld, kardinaalshoed, een strop om de nek (verwijzend naar de pestepidemie). Hij is dikwijls ook herkenbaar aan zijn typische haviksneus.

In zijn geboortestad Arona staat een meer dan 20 m hoog standbeeld van deze merkwaardige man. En uitzonderlijk vermelden we hier nog de mooie barokkerk, de Caroluskirche in Volders vlak naast de autostrade, nabij Innsbruck in Tirol. Die is niet te missen in het voorbijrijden.

Pater JAN te gast in de KUNST-KIJK-KAST.

Hij is een beetje de mysterieuze man die ons wil verrassen met zijn eigenzinnige gedichten. Tussendoor zal hij ook enkele van zijn artefacten tentoonstellen, waarin zijn verering van Maria tot uiting komt en daar is de meimaand uiterst geschikt voor.

Voor wie “artefact” wat vreemd in de oren klinkt: Een “artefact” (komt van het latijn: ars = kunst en factum = gemaakt). Het betekent dus kunstmatig gemaakt.

Pater JAN maakt zijn creaties van iets bestaand moois of betekenisvol met behulp van eigen vaardigheid en verbeelding. In de volgende twee maanden mei en juni kan u daarvan getuige zijn.

Andrea

Wil jij onze volgende gast zijn in de Kunst-Kijk-Kast, steek een briefje in bus 255 of mail naar begijnenkriebels@telenet.be

Tijdens de 16de editie van NUCLEO’s Open Ateliers tonen 180 kinstenaars hun atelier, verspreid over 10 locaties in Gent,

waaronder 3 in het begijnhof: Conventen 209 & 231 en de infirmerie 237. IEDEREEN WELKOM !

MEER INFO OP WWW.NUCLEO.BE

en JA de klokken brachten opnieuw eieren….

Paaszondag in het begijnhof. Stipt om 11 uur gaven de klokken het signaal voor de Paasdrink op de pleintjes voor de kerk. Buren en sympathisanten kwamen afgezakt, al dan niet met hun kinderen of kleinkinderen aan de hand, want voor hen viel er iets te rapen.

Onder een stralende middagzon werd er geklonken en gekeuveld. Het was meteen ook een ideale gelegenheid om kennis te maken met enkele nieuwe buren. Het werd een gezellige bedoening met dank aan de organisatoren van BAR.

Hier kon ook jouw reclame staan, vind je niet?

Bij interesse, contacteer a.u.b de redactie om jouw reclame te bespreken:

begijnenkriebels@telenet.be

Een uniek en eigenzinnig verhaal.

De begijnen en hun geschiedenis vormen een uniek en eigenzinnig verhaal van maar liefst 800 jaar.

De begijnen waren de uitvindsters van zowel een nieuw literair genre, nl. schrijven over religie in de volkstaal en van een eigenwijze levensstijl – alleenstaand leven in verbinding met andere vrouwen.

De begijnhoven, waarvan 13 erkend als UNESCO-Werelderfgoed in 1998, weerspiegelen vandaag de rijke geschiedenis van de begijnen: zowel hun culturele, spirituele en sociale waarde werd als uitzonderlijk erkend.

Het formele einde van deze acht eeuwen geschiedde een decennium geleden: op 14 april 2013 overleed ’s werelds laatste begijn Marcella Pattyn in Kortrijk. Haar heengaan werd internationaal opgemerkt. Het maakte haar de eerste Vlaming die een artikel kreeg in het gerenommeerde tijdschrift “The Economist” – wederom een unicum.

Op de facebookpagina “begijnennieuws/community of beguine news” werd op 14 april deze dag in de belangstelling gezet. Met dank aan Debby Van Linden - Deskundige begijnengeschiedenis - www.begijnhovenqueeste.wordpress.com

Op deze herdenkinsdag ging ook buurvrouw Sonja in haar documenten snuisteren en zij schreef ons: In mijn opruimen vond ik nog een stukje dat ik schreef over “onze” laatste begijn, zuster Hoogewijs. Kan dit een plekje krijgen in de begijnhofkrant? Dit verscheen jaren geleden maar voor nieuwe buren misschien toch leuk en natuurlijk geven wij dit graag een plekje in ons krantje.

Ik spreek met de Lieve Heer

“Je gelooft het niet, maar ik voel mij niet alleen. Ik spreek voortdurend met onze Lieve Heer en onze Lieve Vrouw”. De goedlachse Grootjuffer Hermina Hoogewijs voegt er onmiddellijk aan toe dat ze “pertank geen kwezel is”. Niet eenzaam dus, wel alleen was ze als 86-jarige achtergebleven in een groot convent.

Toen een appartementje vrijkwam in het Convent ter Liefde, kwam ze voor enkele jaren bij ons wonen. Ik kreeg dus de kans om regelmatig met “zuster” Hermina herinneringen op te halen.

In 1938 werd ze begijntje. “Hoewel ik een vrolijke jeugd kende, heb ik er nooit aan gedacht om te trouwen. En mijn moeder had zo vaak gevraagd: “Hermina word toch begijntje”. Moeder wou zo graag een rustige oude dag kennen en als begijn kon ik immers naar huis komen wanneer ik wilde. Mijn zuster die in het klooster was, kon dat maar voor 24 uur.

Zo zag ze ons moeder enkel bij haar laatste sacramenten. Bij de begrafenis kon ze niet zijn. Ik bleef een paar weken bij moeder en daar ben ik nog altijd heel dankbaar voor.

Pas 25 was Hermina Hoogewijs toen ze het landelijke Kalken verliet om maseurke te worden in Gent. “Met hoeveel we toen waren weet ik niet goed meer. Met velen. We hadden toen nog kapkes aan, witte gebreide katoenen kousen en een lang zwart habijt. Ik heb vooral geborduurd. Initialen op lakens voor den trousseau van rijke mensen. En honderden epauletten van de politie. Dat ik daarvan geen eentje bewaard heb! Dom van mij!”

Na de borduurwerkjes kwam zuster Hoogewijs helpen in het convent waar oude en zieke begijntjes werden verzorgd. “Toen hadden we al onze kap afgelegd. Maar goed ook. Al

dat strijkwerk! En die witte katoenen kousen, die moesten we voortdurend met de hand wassen. Toen de witte nylonkousen opkwamen, was ik de eerste om ze aan te trekken. Ik had al werk genoeg. We hadden ook een hemelbed met witte gordijnen. Zo’n bed dat ik als kind zag bij rijke mensen. Op een dag vroeg ik aan de grootjuffer of ik de pijlers van mijn bed mocht afzagen. “Die schone hemel, vroeg ze ? Ik heb mijn hemel al verdiend op aarde, zei ik”. En het begijntje sliep voortaan in een gewoon bed.

Zuster Hoogewijs zag met de jaren het leven in het begijnhof Ter Hoyen steeds stiller worden maar na enkele jaren kwam er opnieuw meer beweging. “Dat hier weer wat leven is, bevalt me zeer. Omdat er nu mensen wonen in de gerenoveerde huizen achter de tuin, trek ik wel mijn gordijnen dicht” (het ging over de woningen van de Volkshaard).

Zuster Hoogewijs vond het best gezellig dat zoveel mensen haar begroetten wanneer ze over het plein liep. “Hoe het komt weet ik niet, ze kennen mij precies allemaal. Ik groet weer natuurlijk maar veel mensen zijn mij onbekend.” Voor de nieuwe begijnhofbewoners stelde Zuster Hermina af en toe haar convent ter beschikking voor een vergadering of een gezellig samenzijn (Driekoningen bv.). “Ik hou ervan met mensen samen te zijn. Ik had 9 broers en zussen, en later leefde ik al die jaren met zoveel maseurkes”.

In 2005 ging zuster Hermina Hoogewijs terug naar haar Lieve Heer met wie ze zo vaak een gesprek had vroeger. Zeventig jaar had ze in ons begijnhof gewoond. Na een zware heupoperatie verbleef ze een paar maanden in het klooster van de Zusters Apostolinen in Wetteren.

Bij haar uitvaartdienst was ook Marcella Pattyn aanwezig. Maar wat ik mij het best herinnerde was de bijna volledige regenboog over het begijnhof bij het einde van de dienst. Daar ging maseurke Hoogewijs die nog enkele jaren mijn nabije vrolijke buur was geweest.

Sonja

P.S. De twee begijnenbeelden zijn een eerbetoon aan de eerste Grootmeesteres van het hof, Aleidis, die hier bestuurde van 1270 tot 1281 en Grootjuffrouw Hermina Hogewijs, overleden in 2005.

De beelden kregen terecht de namen Aleidis en Hermina toebedeeld.

Andrea

Open kerk terug in zomermodus.

Na een eerste en het moet gezegd, een succesvol jaar (850 bezoekers op in totaal 27 dagen), houden we onze begijnhofkerk terug open, dit op vrijdag, zaterdag, zondag en feestdagen, telkens van 14.00 tot 17.00 u. En ook de Gentse Feesten willen we niet vergeten.

We houden dit zo tot en met 1 november 2023.

Verliep de opstart vorig jaar nog een beetje chaotisch, dit jaar is er alvast meer duidelijkheid hoe één en ander werkt. Ook voor de onthaalmedewerkers was dit nodig.

De onthaalbrochure voor de medewerkers werd nog uitgebreid met weetjes en tips.

De bezoekersgids voor gebruik ter plekke is nu beschikbaar in vier talen, met bijzondere dank aan de bewoners die hieraan meegeholpen hebben voor vertalingen, correcties en uitvoering.

Hoe kunnen/willen/mogen we nu verder…..???

Op dit ogenblik zijn er drie ‘musketiers’ die het merendeel van de dagen op zich nemen. We zijn nog steeds op zoek naar bereidwilligen die met een hart voor de kerk ook willen toetreden tot onze groep onthalers. Zijn we op zoek naar mensen die altijd beschikbaar zijn? Helemaal niet, wel staat dan een grotere gemotiveerde groep samen garant voor de voorziene dagen. Wie wil meehelpen staat er niet alleen voor en wordt gepast begeleid.

Wie de groep ‘onthaal’ wil vervoegen, zodat de druk niet op de schouders van slechts enkelen ligt: graag een seintje naar Marc Van Speybroeck, 0475 411 307, marc.van.speybroeck@telenet.be of via onze redactie, begijnenkriebels@ telenet.be.

Alvast onze dank bij voorbaat voor wie zich aangesproken voelt.

Zitbanken in het begijnhof, een mooi verhaal met een verhaal.

Wie heeft zich al niet verwonderd over die aartslelijke zitbanken in ons begijnhof? Die witte aan het bloemenstraatje…eikes! Op de bleekweide is het al niet veel beter.

Zitbanken in het Klein Begijnhof O.L.V. ter Hoyen

Koken kost geld, en spijtig genoeg is een vernieuwing om die reden ook niet aan de orde, hoe wenselijk ook.

De Stad Gent biedt met zijn toekenning van Wijkbudgetten de kans om structurele aanpassingen te doen aan openbaar gebied, vooropgesteld dat het de ‘samen’-leefbaarheid van een wijk ten goede komt. De BewonersAdviesRaad zag een kans en zorgde voor een inschrijving om de zitbanken te vernieuwen en er zelfs enige bij te plaatsen.

Er is immers al enige ervaring met zitbanken beschikbaar. Dit dankzij de gulle buren-gift van twee zitbanken geplaatst aan de kerk.

Twee andere leuke ideeën (een petanquebaan en een mobiele drinkbar) werden na grondig beraad niet weerhouden voor de toekomst. In maart verscheen een flyer voor de bevolking waarin maar liefst 17 projecten voor de binnenstad aangekondigd werden (waaronder onze drie).

De BewonersAdviesRaad werd uitgenodigd om op 29 maart onze projecten, ondertussen verminderd naar één project, nl. zitbanken, te verdedigen op het stadhuis

En dus trokken wij met een delegatie van BAR, zijnde Marc, Johan, Vera, Martine en Andrea naar het stadhuis. We konden daar een mooie stand opbouwen en met de nodige documentatie en motivatie kregen we de aandacht van de burgermeester

het is een mooi project, het is een haalbaar project, het brengt de ‘begijnhofbeleving’ van rust & stilte bij elke bezoeker, het is een opsteker voor elke Gentenaar, het is een schoon geschenk voor elke bewoner, het oogt ten slotte veel esthetischer, het promoot de historische omgeving, het vertelt de afspraken binnen het hof, het is een medium voor taal van schrijvers.

Mathias De Clerck en schepen Filip Watteeuw en Astrid De Bruycker. En eigenlijk alleen maar positieve reacties van de daar aanwezige bezoekers en de politiekers.

Een bijkomend pluspunt is dat wij de

zitbanken een verhaal willen laten vertellen en hoe kunnen we dat het beste doen? Op deze vraag kregen wij al vlug de oplossing aangereikt van onze medebewoner Erwin Mortier. Hij schrijft korte verhalen (zie kadertje)

Beste Bezoeker, Welkom in de rust van het begijnhof ter Hoyen. Mijn naam is Johanna van Constantinopel, gravin van Vlaanderen. Achthonderd jaar geleden heb ik samen met mijn zuster Margaretha dit begijnhof gesticht, en vele andere in de Nederlanden. We boden er een groep eigenzinnige vrouwen onderdak: dames die een vroom en onafhankelijk leven wilden leiden, zonder te trouwen en zonder naar het klooster te moeten. Deze vrouwen, die men begijnen noemde, wierpen zich op ingewikkelde theologische kwesties. Ze verlangden ook naar een intens en direct contact met God. Dat maakte bisschoppen en pausen soms behoorlijk nerveus. En niet alleen zij. Prinsen en vorsten zagen in onze intelligente en strijdbare zusters ook al een bedreiging voor hun macht.

Mijn zuster en ik hadden sympathie voor hun ideaal. Als vrouwen van adel hadden wij maar weinig te zeggen. Trouwen met mannen die even machtig waren als onze vaders, en kinderen krijgen om voor opvolgers te zorgen, was onze taak. De begijnen braken los uit die rol. Ze werden bespot, verguisd en vervolgd. We wilden hen helpen. Daarom schonken wij hen een stuk hooiland net buiten de stad, waar ze huisjes konden bouwen en ongestoord hun godsvrucht beleven. Als zij baden voor het zielenheil van ons en onze familie, zouden wij hen beschermen. Dat was de afspraak. Zo ontstond dit begijnhof. In achthonderd jaar is er natuurlijk veel veranderd. Die stenen huizen, met hun rode gevels, en die trotse, barokke kerk, hebben de begijnen pas vanaf de zeventiende eeuw gebouwd. En vandaag wonen er allerlei gewone mensen achter de poortjes. Maar de geest van toen, die is er wel nog.

Bezink dus even, op deze bank. Geniet van de stilte, verstoor haar niet. En wandel gerust rond. Mijn zuster en mij zul je hier natuurlijk niet meer tegenkomen. Of misschien toch een beetje. De muren die het begijnhof omringen, tussen de Schelde en de rest van de stad, dat zijn nog altijd onze beschermende armen.

over het historisch kader, wat er te zien is en afspraken binnen het hof, hij laat als het ware de begijnen zelf aan het woord.

En hoe kunnen we dat beter doen dan QR codes op de zitbanken aan te brengen.

Onze plannen, hoe goed besproken ook, waren echter nog niet concreet financieel.

De voorbije weken hebben de leden van BAR het dossier vervolledigd, (type bank, duurzaamheid, ecologisch verantwoord, leverancier, nodige grondwerken, verhardingen, prijzen etc. )

Een gewichtig punt was het gesprek aangaan met onze VZW Begijnhof, Erfgoed en de Groendienst van de Stad Gent. Iedereen werd ingelicht en van de VZW kregen we een principieel akkoord onder voorwaarden. Met de Groendienst en Erfgoed is de communicatie lopende.

Zonder teveel vooruit te willen lopen: ons project is zeker haalbaar, zowel financieel als kaderend in het sociaal maatschappelijk plaatje van onze stad Nu is het wachten op de goedkeuring door een jury en het akkoord vanwege de Stad Gent, in principe nog voor de Gentse Feesten.

Uitvoering kan hopelijk in het najaar of in het voorjaar 2024.

We houden jullie op de hoogte.

Waar zou deze foto genomen zijn?

Stuur de oplossing (selfie) naar begijnenkriebels@telenet.be of steek een briefje in brievenbus 255.

Een onschuldige kinderhand

zal een van de “vinders” uitkiezen. Die mag dan een presentje verwachten!

Oplossing vorige wedstrijd (#130)

Niemand heeft de oplossing aangebracht.

De foto is genomen bovenaan de portaaldeur van convent Begga, 239.

MEIN GENT

Frank Van Laecke, Alain Platel & Steven Prengels

Een hommage aan de schuunste stad van ‘t land.

‘Mein Gent’ is een scherpe en grappige hommage aan Gent en de Gentenaar. Op scène staat een kleine cast met een grote reputatie: Pascale Platel, Ineke Nijssen en Gorges Ocloo. Zij krijgen het gezelschap van bijna 100 Gentenaars. Samen bezingen ze de stad en haar inwoners in alle toonaarden.

‘Mein Gent’ is een voorstelling die zich ontvouwt ergens tussen muziektheater, revue en operette. Verwacht je aan een speelse, grappige, hilarische, grillige, ontroerende, scherpe, schrijnende maar bovenal hartverwarmende belevenis die enkel en alleen in Gent te zien is!

En tussen die bijna 100 Gentenaars kan je enkele (oud-)inwoners van het Begijnhof spotten: Eddie Devos, Tineke Naessens en Patricia Rau!

Voorstellingen gaan door in vierNulvier (Vooruit) van 28 juni t.e.m. 22 juli.

Tickets: www.viernulvier.gent

Ontdek onze exclusieve woongelegenheden in het Klein Begijnhof

T. +32 (0)9 383 83 91

info@eurimobel.be

OPEN ATELIERS #16 -Nucleo

Convent 209 en 231 + infermirie 237

Zondag 7 mei 2023 - 10:00 - 18:00 - Meer info www.nucleo.be

Rommelmarkt Lange Violettestraat

Lange Violettestraat en buurt

Zaterdag 24 en zondag 25 juni 2023 - 09:00 - 18:00 - Meer info www.dekenijdekerfstok.gent

Mein Gent

vierNulvier (Vooruit)

Van 28 juni - 22 juli 2023 - Meer info www.viernulvier.gent

Begijnhof PickFriet

Bleekweide begijnhof

Zondag 3 september 2023 - Meer info later

Enkele aandachtspunten begijnhof

• Honden aan de leiband. Dit overal en altijd. Binnen het begijnhof mogen honden niet loslopen, dezelfde regels van buiten het begijnhof gelden ook binnen het begijnhof. Niet iedereen houdt van honden hou daar rekening mee, sommigen hebben schrik van honden. Ook voor de hygiëne, een loslopende hond is niet altijd zichtbaar voor het baasje of het baasje let niet op, dan kan het gebeuren dat de hond iets achterlaat die niet is opgemerkt. Ruim altijd alles op. BELANGRIJK , ook in de gemeenschappelijke delen - gangen, traphallen en tuinen (van conventen) - is het verplicht de hond aan de leiband te houden.

• Niet op het gras lopen. Er mag niet op het grote middenplein van het hof gelopen worden (ook niet zitten). Het plein (en het volledige begijnhof) is beschermd landschap en wordt beheerd als een hooiland, dwz er wordt maar tweemaal per jaar gemaaid. Om de groei van de verschillende planten en bloemen niet te storen is het aan te raden het grasveld niet te betreden.

Maai Mei Niet, nu vraagt u zich af of het gras en meer bepaald de grasperken voor de kerk en achter de kerk in de maand mei gemaaid zullen worden? Ja, enkel het middenplein zal niet gemaaid worden in de maand mei, zo blijft er voldoende oppervlakte voor bloemen en de bijtjes.

• Parkeren. Het volledige begijnhof is een niet-parkeer-zone, stilstaan mag. Wat is nu het verschil tussen parkeren en stilstaan? Hier wat uitleg:

EEN GEPARKEERD VOERTUIG is een voertuig dat langer stilstaat dan nodig is voor het in- en uitstappen of voor het laden en lossen.

EEN STILSTAAND VOERTUIG is een voertuig dat niet langer dan nodig stilstaat voor het laten in- en uitstappen van personen en voor het laden en lossen van goederen.

Alvast bedankt voor jullie medewerking.

KOENS Kookclub

- met liefde voor lichaam en geest

Boerenkoollasagne

Ingrediënten voor 2 personen

400 g boerenkool

100 g groene olijven

olijfolie

1 blik tomaten

1 middelgrote rode paprika (fijngesneden)

100 g seitangehakt (of ander veggie gehakt)

500 ml ongezoete sojamelk

75 g boter

75 g bloem

nootmuskaat

1 tl oregano

1/2 tl tijm

1 tl gerookt paprikapoeder

verse basilicum

verse rozemarijn

2 tl citroensap

lasagnevel (voorgekookt)

1 ajuin

1 teentje knoflook

Begin je keukenactiviteit met een proper werkvlak en verzamel alle benodigdheden. Zo kan je in alle rust en met liefde aan de slag! Succes!

Bereiding

Maak eerst je tomatensaus. Snipper en stoof de ui tot hij glazig is. Voeg de knoflook toe en daarna de fijngesneden paprika, de oregano, tijm en het paprikapoeder. Laat even meestoven. Voeg de tomaten toe en de verse rozemarijn en basilicum. Voeg tenslotte het veggieghakt toe.

Maak een bechamelsaus met de boter de bloem en de sojamelk. Voeg peper, zout, een snufje nootmuskaat en het citroensap toe. Bak de boerenkool in een pan met wat olijfolie gedurende 3 minuutjes, voeg zout en peper toe en de in stukjes gesneden olijven.

Vet een ovenvaste schaal in en leg afwisselend een laagje tomatensaus en een laagje lasagnevellen. Voeg ongeveer halverwege een laagje boerenkool toe. Als je voldoende boerenkool hebt kun je natuurlijk meerdere lagen maken. Eindigen met een laag bechamelsaus. Zet een half uur in de oven tot de lasagnevellen gaar zijn.

HET BEGIJNHOF VAN ANDERLECHT

Het Begijnhof van Anderlecht is het kleinste begijnhof van België. Gesticht in 1252 bestaat het tegenwoordig uit twee vleugels rondom een ommuurde tuin met waterput. Hier vonden de begijnen onderdak tot aan de Franse Revolutie, waarna het diende als hospies en verblijf voor armlastige vrouwen tot het in 1928 zijn deuren sloot. Na een grondige restauratie staat het begijnhof voortaan weer open voor bezoekers!

Het begijnhof van Anderlecht opent alvast eventjes, na een paar maanden te zijn gesloten en nog vóór de officiële opening met zijn nieuwe museale project tegen begin 2024, zijn deuren voor het publiek. Deze speciale openingsdagen bieden de mogelijkheid dit volledig gerestaureerde architecturale juweeltje, nog helemaal leeg, te ontdekken.

Tot aan de uitvoering van het nieuwe museumproject (tegen begin 2024) is dit uitzonderlijk goed bewaard, bestudeerd en gerestaureerd architectonisch geheel toegankelijk voor het publiek tijdens speciale openingsdagen. Het is ook mogelijk een rondleiding voor groepen te boeken.

Openingsdagen 2023 - Iedere 1ste zondag van de maand, gratis! -

Aanstaande data: zondagen 07/05, 04/06, 02/07, 06/08

Openingstijden: 10:00 > 17:00 - Rondleiding: 14:00 - Kapelaanstraat 8, 1070 Brussel - www.erasmushouse.museum

NIEUW ADRES

Molenstraat 126A in Wondelgem

WWW.BESTCOPIE.BE

0479 45 61 99 • info@bestcopie.be

Colofon

Uitgever

Een idee voor in de nieuwsbrief?

Mail het gerust naar de redactie! begijnenkriebels@telenet.be of steek een briefje in nr 255

wo - vr 7.30u tot 18u za tot 17u - zo tot 14u

Marc Van Speybroeck - Lange Violettestraat 193, 9000 Gent - marc.van.speybroeck@telenet.be - www.begijnenkriebels.be

REDACTIE - Ons Begijnhof -

begijnenkriebels@telenet.be

Lange Violettestraat 255

Martine Bogaert

Els Callens

Andrea De Rycke

Erwin Mortier

Sophie Nicque

Lieven Vandenhaute

Johan Hoste (Lay-out)

VZW Begijnhof

Een idee voor in de nieuwsbrief?

SCAN DE QR-CODE begijnenkriebels@telenet.be of steek een briefje in nr 255

Onze-Lieve-Vrouw ter Hoyen

Lange Violettestraat 235, 9000 Gent

Coördinator Robert Dendooven

(Enkel aanwezig op 09 224 17 90 dinsdag & donderdag) olvterhoyen@skynet.be

Doelstellingen van de BAR:

• Aanspreekpunt voor de bewoners en de vzw Begijnhof O.-L.-Vrouw ter Hoyen, erfpachtgever van het begijnhof: gezamenlijk formuleren van ideeën en/of bezwaren voor wat betreft de invulling van het begijnhof (bestrating, groenbeheer, gemeenschappelijke kosten, ...).

• Organisator en coördinator van evenementen van en voor de bewoners in ons begijnhof.

• Uitgifte van de tweemaandelijkse Nieuwsbrief, ondertussen aan zijn 22st jaargang toe.

Uitgever en auteurs betrachten grote zorgvuldigheid bij de samenstelling van deze nieuwsbrief. Zij aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die het gevolg is van onjuiste vermelding en/of zetfouten. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Ten aanzien van hetgeen in deze uitgave is opgenomen is getracht voor zover deze niet bekend waren de auteursrechthebbende te achterhalen. Voor zover er sprake is van onjuiste vermelding van auteursrechthebbende is dit gebaseerd op te goeder trouw verkregen gegevens. Uitgever aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventueel ontbreken van toestemming van auteursrechthebbenden.

BAR - BewonersAdviesRaad

Vroni Agemans, Martine Bogaert, Els Callens, Andrea De Rycke, Vera Dua, Tineke Naessens, Erwin Mortier, Sophie Nicque, Filiep T’jollyn, Lieven Vandenhaute, Marc Van Speybroeck, Carine Verslype.

Begijnenkriebels

begijnenkriebels@telenet.be www.begijnenkriebels.be www.facebook.com/Begijnenkriebels

Conciërge Johan Hoste 0498 07 58 15 johanbegijnhof@icloud.com Lange Violettestraat 203

www.kleinbegijnhof.be www.facebook.com/kleinbegijnhofgent

Kerk Begijnhof

Onze-Lieve-Vrouw Presentatie

Parochie H. Johannes de Doper

Weekendviering i.s.m. de St.-Michielsbeweging: Zaterdag om 17.00 u

Pastoor-deken ZEH Jürgen François 0476 46 00 98 deken.gent@bisdomgent.be

Koster-acoliet John Willemyns 0472 78 39 81 john.willemyns@skynet.be

Lange Violettestraat 89

Voorzitter Jan Vermassen

Bezoek kerk 0496 87 57 08 jan.vermassen@vlaanderen.be

Lange Violettestraat 179

Volkshaard

Sociale huisvestingsmaatschappij

Ravensteinstraat 12, 9000 Gent

Algemeen 09 223 50 45

Sociale dienst 09 233 12 43 - sociale.dienst@volkshaard.be

Technische dienst 09 223 35 28 - technische.dienst@volkshaard.be

Afspraken https://afspraken.volkshaard.be

E-mail info@volkshaard.be

Website www.volkshaard.be

Robert & Jade Het Portret

Foto: Martine