Ons Begijnhof #87

gent begijnhof

N I E U W S B R I E F B E G I J N H O F O N Z E - L I E V E - V RO U W T E R H OY E N

87

2016

Onze-Lieve-Vrouw ter Hoyen #

JANUARI FEBRUARI

JAARGANG 21 vu M. Van Speybroeck,

Lange Violettestraat, 193B, 9000 Gent.

Eindejaardrink

Bij de buren van de Abdij

CĂŠline vliegt de wereld in

Liefde Vriendschap Geluk

2016 de ervaring van een zinvol leven

Beste buren,

Een nieuw jaar ligt in het verschiet, nog bijna onaangeroerd, wachtend om ingevuld te worden. Sommigen van ons maken goede voornemens. Anderen doen dat niet meer, omdat ze weten dat die toch nergens op uitlopen. Maar allemaal hopen we dat het nieuwe jaar veel goeds en weinig onheil zal brengen. Wat dat goeds inhoudt, verschilt in zijn details van huis tot huis, maar is cultureel universeel in zijn grote thema’s: liefde, vriendschap, geluk, een goede gezondheid, de ervaring van een zinvol leven.

Misschien is dat wat de Japanse mensen op de foto wensen, biddend aan een boeddhistische tempel. Het is in elk geval wat wij jullie wensen voor 2016.

Griet en Tim

2

Ter herinnering: wie graag iets wil laten publiceren in ons krantje kan altijd contact opnemen met de redactie die bestaat uit Martine Bogaert, nr. 127, Nicole Bonne, nr. 83 en Sonja Vanoutryve, nr. 263b. Je kan ook mailen naar sonja.vanoutryve@skynet.be

Wat valt er te lezen?

Eindejaardrink: p. 3, 4, 5, 6 Bij de buren van de Abdij: p. 7, 8, 9, 10, 11 Wijk aan Zet 10 jaar jong: p. 11, 12 CÊline vliegt de wereld in: p. 13, 14 Allez Chantez: p. 15 What’s in a name?: p. 15 De kerk weer verwarmd: p. 16 Fanny: p. 17 Concert in de kerk: p. 18 Wat zijn begijnenkriebels: p. 19 Rekeningen van de BAR: p. 19 Het portret: p. 20

Eindejaardrink 28 december 2015

Een eindejaardrink, het is eens wat anders dan een nieuwjaardrink Stilaan mogen we spreken van een traditie: voor de derde keer organiseerde de bewonersadviesraad een gezellige samenkomst voor de kerk in ons begijnhof op 28 december 2015.

3

Dit jaar zorgde het koor ‘Cum Splendore’ voor de muzikale omkadering. Onder leiding van dirigent Pascal Lestaeghe brachten zij een keur van Kerstliederen, wat gelijk voor de gepaste stemming zorgde. Het zachte weer zorgde mee voor een aangename sfeer. De weinige wind deerde onze lichtjes ook niet.

Een kleine 100 mensen genoten van het moment om even te babbelen, een glaasje te drinken, een hapje te snoepen.

Tegen 21u15 mocht de rust terugkeren in ons Begijnhof.

Het was een fijne afsluiter van het jaar 2015.

Een welgemeende dank aan allen die meehielpen voor het welslagen van de avond.

Wij wensen al onze lezers een warm, verdraagzaam en liefdevol jaar 2016 toe.

4

5

Foto’s Tim Deschaumes

6

Nieuwjaarsreceptie van de vzw Op vrijdag 29 januari om 18 u worden alle bewoners verwacht in het Groothuis. De Vzw Onze-Lieve-Vrouw ter Hoyen nodigt uit op een receptie met een natje en een droogje.

Een mooie kans om de oudere en nieuwe buren te ontmoeten.

Allen welkom

Op bezoek bij de Buren van de Abdij Op 11 november verzamelde zich een groepje van een 15-tal personen aan de poort van ons begijnhof en zette er flink de pas in richting Machariuswijk. Onze gastheer John Vandaele ontpopte zich al meteen als een gepassioneerd verteller, met een schets van de opeenvolgende historische "lagen" en gebouwen die het unieke karakter van deze wijk hebben bepaald. Het werd ons al snel duidelijk dat ons bezoek zich niet zou beperken tot een uitleg over oude stenen en de wraak van Keizer Karel...

Aan de hand van enkele historische plattegronden werden we herinnerd aan het ontstaan in de 7e eeuw van een eerste abdij op de plek, Ganda genaamd, waar Leie en Schelde samenvloeiden. Dat hier toen al een belangrijk pelgrimsoord bestond bewijst het feit dat na de doortocht van de Vikingen en hun legendarische verwoestingen op dezelfde plaats een nieuwe abdij oprees die qua omvang en luister haar gelijke niet kende. De strategisch geplaatste "groene zuilen" die je nu ziet in het Coyendansparkje geven een evocatie van de enorme contouren van de toenmalige romaanse abdijkerk.

Van die luister is nu op het eerste gezicht niet veel meer te merken.

Maar toch zijn er nog subtiele elementen die mits enige verbeelding de grandeur van de abdij kunnen oproepen: restanten van

boogversieringen, sluitstenen, fresco's en kapitelen zijn stille getuigen van weelde en vakmanschap. De enorme hoeveelheden hardsteen die gebruikt zijn voor de bouw moesten overigens langs de waterlopen aangevoerd worden, want in Gent zelf was geen duurzaam bouwmateriaal voorhanden. Het spreekt voor zich dat toetreden als monnik slechts mogelijk moet geweest zijn na inbreng van enige fondsen of waardevolle eigendommen‌

7

En toen kwam, omstreeks 1540, Keizer Karel even de haatliefdeverhouding met zijn geboortestad kracht bijzetten. Na het zoveelste conflict met zijn rebelse onderdanen - die toen nog niet wisten dat ze Stroppendragers zouden worden - verplichtte hij de Gentenaars grote delen van de SintBaafsabdij en het Sint-Baafsdorp af te breken voor de aanleg van het "Spanjaardenkasteel". De monniken vonden een nieuw onderkomen voor hun kapittel in de toenmalige SintJanskerk, maar gaven die meteen de naam van hun eigen patroonheilige: Sint-Baafskerk, onze huidige kathedraal dus.

Het immense kasteel was klaar in 1545 en was een fort met bastions, kazematten en grachten, waarin ook enkele overeind gebleven delen van de vroegere abdij werden geïntegreerd. De voormalige refter fungeerde bijvoorbeeld in die tijd als kerk. Onder het Oostenrijkse bewind van Jozef II werd met de ontmanteling van de vesting begonnen.

Rond 1830, na het in gebruik nemen van de nieuwe citadel - gelegen in het gelijknamige

ontstond een arbeiderswijk met nieuwe straten, beluiken en bedrijfjes. Gelukkig was er de Gentse schepen August Van Lokeren, die reeds vlak na de ontmanteling van het Spaans kasteel aandacht had voor het behoud van de historisch waardevolle restanten van de abdij. In 1887 schonk de Staat de abdijresten aan de stad Gent, op voorwaarde dat er een museum zou ingericht worden. Het Museum voor Stenen Voorwerpen was geboren. Talloze middeleeuwse grafstenen vonden er een onderkomen en ook stenen gevelversieringen van afgebroken gebouwen staan er nu nog tentoon. Zo kan je er bijvoorbeeld een stuk fronton van het verdwenen Zuidstation bewonderen, en gevelstenen van eethuis "De Hel". De sloping in 1991 van het slachthuis betekende het definitieve einde van een periode waarin slachters en veehandelaars het wijkbeeld bepaalden. Ondertussen was al een herwaarderingsproject opgestart en werd de vervallen buurt gedeeltelijk herbouwd. Ze kent nu een evenwichtige sociale mix en het broeit er van de initiatieven. Eén ervan was de oprichting in 2007 van “Buren van de Abdij", een enthousiaste groep vrijwilligers die de Sint-Baafssite op zondag openhouden, zodat bezoekers kunnen blijven genieten van de rust en de stilte op deze bijzondere plek.

8

Na deze reis door de tijd zijn we aangekomen in het heden en dat goedgevulde hoofdstuk krijgen we voorgeschoteld tussen pot en pint (aangeboden door de Bewonersadviesraad) in de gezellige Herberg Macharius. Wat in 2012 begon als een onderdeel van het kunstproject TRACK - een ontmoetingsplaats voor en door de buurt - kreeg een vervolg.

Aan dezelfde kapstok wordt een hele waaier aan initiatieven opgehangen. Je kan het zo gek niet bedenken, of het gebeurt in Herberg Macharius: miniconcertjes, spelletjesavonden, voordrachten, debatten, knutselnamiddagen,... Uit het aanbod onthouden we enkele markante voorbeelden: EnerGent, een coöperatie die investeert in projecten van energiebesparing en hernieuwbare energie, Wijkwerf waar geïnteresseerde buurtbewoners alles vernemen over samen isoleren, met minder kosten en minder zorgen, of het Taalcafé, waar je talen kunt oefenen of begeleiden in gesprekken met mensen die de taal van je keuze goed beheersen, informeel, één taal per tafel.

We gingen naar huis met een hartverwarmend gevoel van goede nabuurschap en met een link naar verdere ontdekking :

Met dank aan de initiatiefnemers!

Edith Van Oost

9

En dat schreven nog enkele deelnemers over de Buren: Filiep T’jollyn: “Ik was vooral onder de indruk van de werking van het Machariuswijkcomité. Maar liefst 120 vrijwilligers die zich inzetten om de prachtige plek die de Sint-Baafsabdij is open te kunnen stellen in combinatie met het open houden van de Herberg Macharius. Daar komen dan nog eens de activiteiten bij die daar georganiseerd worden zoals concertjes, de taalcafé's, geleide wandelingen,..waarvoor deze vrijwilligers zich ook inzetten. Chapeau!”

En Martine schreef: “Met een kleine groep zijn we om half drie vertrokken en de rondleiding was heel boeiend. Zo dichtbij en zoveel dingen die gebeuren vlak bij ons begijnhof.

De gids leidde ons van de vroege middeleeuwen tot nu en het was een bron van veel nieuws.

Een oord van creativiteit en schoonheid!”

Vera: “ Wij vonden het heel interessant en John is een enthousiaste verteller. Toch wel verbaasd over de vele dingen die het buurtcomité daar doet, wat een energie en engagement! Gelukkig dat de Machariusbewoners in de bres gesprongen zijn voor deze waardevolle historische site, anders was die allicht blijven verloederen. Je ziet, de kracht van onderuit is niet te onderschatten!

We zouden hen best nog eens goed ontvangen op een rondleiding in ons begijnhof, trouwens een aantal begijnhofbewoners is daar ook vragende partij voor. Een volgend initiatief?

NB1: het weetje van Marc over de vaas (en de leeuw) was leuk meegenomen…

NB2: Peter was zeer verbaasd te lezen in het geschiedenisboek van de beestenmarkt dat er daar ook een officiële hondenslachterij was… blijkbaar aten de Gentenaars toen ook honden?

En Sonja bedacht: 11 november, wapenstilstand. Met ons groepje staan we aan de poort van het begijnhof op elkaar te wachten, de meesten weten niet wat de duik in de geschiedenis ons zal brengen. Tien minuutjes stappen en we zijn er… En weet je wat mij het meest verbaasde? Sommige van onze buren waren nog nooit tot aan de St. Baafsabdij geweest. Jij ook niet? Kom dan toch eens uit je huis! zou ik zeggen. Het hoeft niet altijd voor de tv te zijn of vér en exotisch. De abdij blijft inderdaad een heerlijk-magische plek en met een gids als de immer enthousiaste John Vandaele, kreeg alles nog extra glans.

10

En misschien nog enkele vragen voor historici of uitpluizers onder ons: Wat is de groene kerk?

Vanwaar komt de naam Macharius?

Waarom hebben we nu een St.Baafsabdij?

Voor de sympathisanten: de herberg is elke vrijdagavond van 19u tot 1u en elke zondagnamiddag van 15u tot 18u open.

Herberg Macharius draait volledig op vrijwilligerswerk. Om dat te kunnen volhouden, worden nog altijd mensen gezocht die van tijd tot tijd achter de toog van de Herberg willen staan. Geïnteresseerd? Laat het weten op herberg.macharius@gmail.com.

Wijk aan Zet 10 jaar jong Wij, bewoners van het begijnhof weten het, en veel meer andere Gentenaars weten het: met de steun van Wijk aan Zet worden “grootse” dingen gedaan.

Reden voor de burgemeester om er een feestje van te maken. Daniël Termont sprak – zoals zo vaak – de genodigden hartverwarmend toe in de prachtige Pacificatiezaal.

Dank zij de – ook op zondag werkende – medewerker van de Dienst Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking- kregen we de toespraak van de burgemeester.

Wij laten je (een beetje) meegenieten.

“Welkom in uw stadhuis. Welkom in deze prachtige ‘Pacificatiezaal’, waar wij, als stadsbestuur, onze meest vooraanstaande gasten ontvangen, zoals u vanavond. Deze zaal dankt zijn naam natuurlijk aan de ‘Pacificatie van Gent’, die hier gesloten werd op 8 november 1576 tussen allen in de toenmalige Nederlanden, om zich te verenigingen

“Dat is geen mooipraterij”, zei hij nog. “ Ik ben, sinds mijn aantreden als burgemeester eind 2006, letterlijk naar honderden wijkrecepties geweest die konden georganiseerd worden dankzij een subsidie van ‘Wijk aan zet’ - en ik heb gezien wat de formidabele impact is van zo’n feestjes op de sfeer in de buurt en op de samenleving in het algemeen.

Dank zij Wijk aan Zet bij ons …

Ik weet dat het wat melig klinkt, maar dat kan mij niet schelen, ik geef altijd hetzelfde voorbeeld: dat van een oud vrouwtje van 85 dat mij zegt, ‘Menier den burgemiester, ik kende de familie van naast de deur helemaal niet, maar sinds we ‘een klapke’ gedaan hebben op de straatreceptie, geeft de buurjongen mijn kat eten als ik een paar dagen niet thuis ben.’ Zo simpel kan het zijn, dames en heren.

We zijn in 2006 begonnen met het idee: laat ons eens kijken wat het geeft. In dat eerste jaar werden 46 dossiers goedgekeurd, we gaven daar in totaal 87.000 euro aan uit, en dat vonden we al niet mis. Na 10 jaar staat de teller op 2.700 dossiers in totaal, goed voor 3.160.000 euro. We hebben in 2015 niet minder dan 307 dossiers goedgekeurd”.

Het gaat lang niet alleen om straatrecepties. Wijk aan Zet heeft veel méér opgeleverd: een wijkkrant, een website over de buurt, een kinderparade, een vertelfestival in het park, buurtfanfares, noem maar op”.

Burgervader Termont nam natuurlijk de gelegenheid te baat om zijn voorganger Frank Beke in de bloemetjes te zetten, maar ook te wijzen op diens verwezenlijkingen waarop verder werd gebouwd.

Zo kwam er midden 2003 de ‘Gebiedsgerichte Werking’, waarbij de stad werd opgedeeld in 25 wijken met elk een ‘wijkregisseur’ die de inspraak organiseert.

De afgelopen jaren kwamen er nog bij: tijdelijke invullingen van braakliggende gronden en van leegstaande panden, een crowdfunding-platform (met de mogelijkheid tot cofinanciering van non-profit projecten), een participatieplatform voor inspraak in grote projecten, de ‘Bewonersacademie’, enzovoort.

Binnenkort komt er trouwens nog een project bij. Terwijl ‘Wijk aan zet’ bedoeld is voor kleine projecten in de buurt met subsidiebedragen tot maximum 2.500 euro, werd er voor de komende drie jaar anderhalf miljoen euro vrijgemaakt voor een groots project rond wijkinvesteringen.

Nog voor de volgende zomer zal een oproep gelanceerd worden om grote plannen in te dienen voor de verbetering van de wijken.

12

Vanuit begijnhof vliegt Céline de wijde wereld in Het zou best kunnen dat zuster Hermine Hoogewijs glimlachend stond te kijken naar die enkele jongens en meisjes die tijdens de vakantie speelden op het plein. Zuster Hoogewijs kon evenwel niet vermoeden dat jaren na haar dood één van die vrolijke meisjes haar intrek zou nemen in het appartement waar ze tot haar einde leefde. Want, en dit is géén grap, op 1 april 2014 kwam Céline Scheirsen zich in het begijnhof vestigen.

Waarom? “Mijn oom en tante woonden in de Lange Violettestraat en toen mijn ouders met vakantie waren, trok ik bij hen in. Met nichtjes en neefjes kwam ik er vaak spelen.

Toen ik wat ouder was, kwam ik er met vrienden ook regelmatig rondhangen. Maar ook de rust in die groene oase leerde ik toen appreciëren.”

Toen Céline via Immoweb een appartement te huur zag staan in de Lange Violettestraat, aarzelde ze geen moment. “De eigenaar (erfpachter) was verbaasd dat ik zo snel belde en nog meer dat ik zelfs het appartement nog niet had gezien. Twee dagen later had ik besloten dat ik er zou komen wonen.”

Ik ken Céline nu al een tijdje en ben echt niet verbaasd dat ze niet treuzelde om de beslissing te nemen. De 28-jarige Gentse lijkt zelden te aarzelen of te treuzelen.

Vier dagen op de vijf gaat ze over en weer naar Oostende waar ze aan het Vesaliusinstituut les geeft in de 3de graad TSO in de richting Jeugd & Gehandicaptenzorg, Gezondheids- en Welzijnswetenschappen. Ze haalde haar master psychologie, deed de lerarenopleiding en studeerde voor Creatieve Therapie. Op dit moment studeert ze Conflict en Ontwikkeling aan de RUG. Wie denkt dat Céline genoegen neemt met wat lesgeven en zelf nog wat studeren, heeft het helemaal mis voor. “Ik werk heel graag met jongeren en tijdens de vele stagebegeleidingen, probeer ik samen met andere leerkrachten, veel dingen uit de grond te stampen. Zo willen we binnenkort ‘repaircafés’ oprichten samen met andere technische scholen”.

Dat mijn buurvrouw zeer bekommerd is om het milieu had ik al eerder kunnen ervaren, maar “minister van het Milieu?”.

“Ja”, grapt ze “dat was in het middelbaar toen ik op St.Pietersinstituut zat. De leraar biologie had een biowinkel geopend waar ik tijdens de middagpauzes in werkte. Op een keer vroeg de leraar me of ik het zag zitten om minister te worden in de leerlingenraad. Toen is mijn bekommernis voor het milieu begonnen”.

Maar daar bleef het niet bij. Céline las het boek “Six Degrees” van de wetenschapsjournalist Mark Lynas en de verontwaardiging stak op. “Op basis van al de wetenschappelijke kennis legt de auteur uit hoe onze planeet er zal uitzien als we gewoon verder doen zoals we doen. Ik was kwaad, zwaar onder de indruk, in mijn hoofd hamerde de vraag waarom men toch de economie aan het voeren is waardoor alles naar de knoppen gaat. Ik sprak erover met mijn vader en die zei: kijk, ofwel word je daar cynisch over, ofwel zoek je gelijkgezinde mensen en probeer je er iets aan te doen.

Door te kiezen voor het laatste kon ik een gevoel van controle krijgen en mijn onmacht minder voelen”.

13

Céline luisterde goed en trok naar het Gentse Milieufront. “Daar vond ik veel mensen die met transitie bezig zijn, die proberen de samenleving een beetje te veranderen. Eindelijk kreeg ik weer wat zuurstof binnen”.

En daar bleef de jonge spring in ’t veld ook niet zitten. Samen met een vriendin organiseerde ze animatiefilm-workshops met kinderen over het milieu, en tegenwoordig over de vluchtelingenproblematiek.

Wie zou verwachten dat Céline tijdens haar vele vakanties eindelijk op haar positieven zou willen komen in een of ander strand-palmbomen-mojito-eiland, heeft het grandioos mis.

“Ik ontmoet vooral graag mensen, word graag verrast door verhalen, maar het is evenzeer belangrijk voor mij om soms gewoon een week thuis te blijven, weinig mensen te zien en gewoon boeken te lezen en rust te hebben.”

Afrika “overleefd” En zo trok ze in 2014 met de rugzak voor 5 weken door Afrika. Kenia, Burundi, Oeganda waar ze mooie en minder mooie dingen kon ervaren. “Ik hielp bomen planten op een boerderij, ik gaf les in een schooltje en een vrouwencentrum over klimaatopwarming. Er liep inderdaad van alles verkeerd (problemen met bankkaart, paspoort, ongeval met de motor) maar nu wist ik “dat heb ik overleefd, nu kan nog meer komen”. En zo kwam het dat ze in 2015 naar Israël, Palestina en Jordanië trok. “Ik had voor mijn studie Conflict en Ontwikkeling veel papers over de toestand Israël/Palestina moeten schrijven. Ik zou maar best eens zelf gaan, nam ik me voor.” En opnieuw werd het een intense en boeiende reis. Céline kwam in een vluchtelingenkamp in Bethlehem, ervaarde de gespannen situatie in Jeruzalem, ging meewerken op een boerderij op de Westbank bij een Palestijnse familie, maakte goede vrienden met Israëlische jongeren in een kibboets in Jericho.

“Het was psychologisch best vermoeiend. Je zit voortdurend in spanning, je ziet hoe de Palestijnen voortdurend gepest worden, je merkt hoe de enen van de anderen niets weten, in gesprekken met beide kanten wordt steeds verwacht dat je kleur bekent.”

Opnieuw kwam vader Scheirsen met het verlossend woord. “Ga niet in discussie met mensen die niet redelijk kunnen zijn, dat kost jou veel energie en dat brengt weinig op.

Maar dan op zijn eigen humoristische manier.

Dat deed dochterlief, trok met een vriendin naar Jordanië, ging er duiken en…. ontmoette een paar Israëlische jongeren die haar uitnodigden in Jericho…

“Ik heb zeer goede vrienden gemaakt aan beide kanten. Moran, de vrouwelijke Israëlische militair kwam al voor twee weken naar België en in mei wil ik terug. Bij de Palestijnse boerenfamilie en bij de vrienden in Jericho.

Ik ben benieuwd naar Céline’s volgende papers…

Sonja

14

Allez Chantez Omdat ik wist dat Dirk graag én goed zingt, stuurde ik hem een paar maanden geleden wat info door over een nieuwe project: Allez Chantez.

En Dirk schrijft nu: “Ik heb bijna geen enkele sessie gemist! Zingen brengt mensen samen! en maakt blij .. dat hoef ik je niet uit te leggen. Lees hieronder het mooie nieuws dat ik zo juist ontving”: ALLEZ, CHANTEZ! VALT IN DE PRIJZEN Wij zijn bijzonder blij jullie mee te delen dat Allez, Chantez! de Karen Vernimmenprijs heeft gewonnen! Deze prijs voor beginnend Gents entertainend talent is een enorme erkenning voor ons initiatief en geeft weerom een stimulans om verder te blijven werken aan ons project. Graag willen we onze pianist Jan, de vrijwilligers en Frank van de Parnassuskerk bedanken om Allez, Chantez! mee mogelijk te maken. En uiteraard...geen Allez, Chantez! zonder zangers natuurlijk. 1000x dank!

Quote van de jury: "Allez, Chantez! biedt iedere Gentenaar de mogelijkheid om op een laagdrempelige manier deel te nemen aan cultuur. Mensen krijgen daarenboven de kans bevrijd, soms zelfs ontketend hun stem te laten horen, maar wel in de sfeer van samenhorigheid en vertrouwen."

Telkens in de Parnassuskerk, Oude Houtlei 122, Gent, 20u.

Contact: info@allezchantez.be

Wat schuilt er achter de namen van onze huizen?

Pharaïldis (Veerle) zal voor vele Gentenaars wel een belletje doen rinkelen. We vinden haar naam terug bij huisnummer 107. Nabij het gravensteen, aan de rand van de Leie werd een grote kerk gebouwd, de St Pharaïldiskerk. Het Sint-Veerleplein is naar de kerk genoemd. Zij was de kapittelkerk van de graaf en werd later verhuisd naar de SintNiklaaskerk. Dit kapittel is niet te verwarren met dat van de Sint-Baafsabdij, dat eerder

bedelrondgang zou een gierige vrouw haar de deur gewezen hebben, zeggende dat ze geen brood in huis had en indien wel het in stenen mocht veranderen.

15

Dat laatste gebeurde echter en ook nadien versteende alle brood bij de vrouw. Zij stierf uitgehongerd in armoede.

Pharaïldis wordt ook afgebeeld met een gans. Tijdens de winter ontfermde zij zich over het dier en zorgde voor onderkomen en eten. Maar een buur had het zo niet begrepen en roofde de gans en at haar op. Pharaïldis verzamelde alle restanten, botjes en veren, en kijk, er vloog een levende gans uit op.

Haar naamfeest wordt gevierd op 4 januari en in tweede rang 23 juni. Er is ook een weerspreuk aan haar gekoppeld voor 23 juni: “St Pharaildis warmte, ‘t is haar woede en onze ellende…”.

Wat gebeurt er toch allemaal in de kerk?

Naast de kerk is al gedurende maanden een stukje afgezet voor werken. Wat gebeurt er daar toch?

Velen van ons weten al dat de verwarming in de kerk al jaren stuk is. Vandaar dat de St Godelievekapel een dankbaar (en warmer) toevluchtsoord was voor de kerkelijke erediensten tijdens de winter.

Het huidige klimaat waarin gediscussieerd wordt over kerkgebouwen en hun verdere nut en gebruik, maakt het moeilijk om een dossier voor een vernieuwing van de verwarmingsinstallatie te laten goedkeuren. Maar na jarenlange discussie is de kogel door de kerk en werd het dossier dan toch goedgekeurd, omdat de begijnhofkerk, toegewijd aan Onze Lieve Vrouw Presentatie, haar eredienstfunctie ook in de toekomst blijft bewaren.

Vele weken na elkaar, sinds 8 september, iedere dinsdag om 11u vergaderen we samen met de architect, de aannemer, de vertegenwoordiging van de stad Gent, de veiligheidscoördinator en Johan, onze conciërge van het begijnhof.

De werken worden op de voet gevolgd en telkens wordt overlegd over de verder te ondernemen stappen voor de voltooiing van de werken.

Op de foto’s ziet u dat de oude kachel verwijderd is en er al een nieuwe sokkel gegoten is.

Het einde van de werken wordt voorzien rond 15 januari. De werken lopen wat uit: altijd is er wel iets dat bijkomend moet gearrangeerd worden en niet in de oorspronkelijke plannen voorzien was.

Dat gebeurt wel meer met oudere bouwwerken met weinig oorspronkelijke plannen.

Het zal een heuse meerwaarde zijn voor het behoud van de kerk en haar gebruik, het gehele jaar door, eens alles zal afgewerkt zijn.

We zullen ons kunnen verheugen in het resultaat !

Koster-Acoliet John

16

Fanny, je blijft onder ons‌

Jij zat in het eerste jaar van de middelbare school toen ik als twintiger begon met les geven. Na het belsignaal stond je mij dikwijls op te wachten en vertelde me dan honderduit over wat er thuis gebeurd was. Dat mooie, lieve meisje met die prachtige krullen is me altijd bijgebleven.

Je mama werkte daar ook, in het atheneum van Zelzate. En ook met haar sloeg ik dikwijls een babbeltje tijdens de koffiepauze: een discrete, fiere vrouw waar jij zo naar opkeek.

We zagen mekaar-toevallig-weer in de materniteit toen Sebas geboren werd. Ik bezocht mijn nicht en jij lag in de kamer ernaast: een trotse mama met een wolk van een baby in haar armen.

Jaren later ontmoetten we elkaar hier, in de Lange Violettestraat. Ik vertelde dat ik in het Klein Begijnhof woonde en je antwoordde onmiddellijk: "Daar wil ik ook wonen! Dat wordt mijn thuis!".

Niet zoveel later zat je al bij mij in de tuin samen met je mama. Je had een huisje toegewezen gekregen want als je iets wou dan ging je ervoor!

En zo werden we vriendinnen in plaats van leerling-leerkracht.

En nog steeds kwam je mij alles vertellen, niet meer na het belsignaal, maar in mijn keuken of in m'n tuintje hebben we uren zitten babbelen.

De dood van je mama in 2011 was zo hard te verwerken voor jou, des te meer omdat je van je pa niet de steun kreeg die je van een vader zou verwachten.

Ik leerde ook je broer, Joerie, beter kennen en natuurlijk ook je grote trots, je zoon Sebas. En Steven, de papa van Sebastiaan, die jou onvoorwaardelijk steunde.

Het moment dat de dokters kanker vaststelden, werd ik kwaad. Ik heb gevloekt en wou het niet geloven.

Toen je langzaam aftakelde, zei je: "Ik blijf positief maar realistisch en toch geef ik niet op, Bonneke!"

Die woensdagmorgen 16 december moest je wel opgeven. Die verdomde kanker had er anders over beslist.

Ik loop er, eerlijk gezegd, een beetje verloren bij, Fannytje, en ik verwacht nog steeds een smsje zoals alleen jij die kon schrijven: "Bonneke-lief, ik weet dat je nog slaapt maar mag ik eens langskomen als je wakker bent? xje".

Jij slaapt nu voor altijd, Fannytje, en ik zal aan je denken wanneer ik wakker ben en van je dromen als ik slaap...

Fanny Redel 28 juni 1961 - 16 december 2015

17

Concert in kerk Op 23 januari treedt het koor Cantabile Gent en het barokensemble Arcus Coloratus op in onze kerk. Alles onder de leiding van Steve De Veirman.

Kaarten te verkrijgen bij kaarten@cantabile. In voorverkoop 18 euro aan de kassa 20 euro, - 25 j. 15 euro

Renovatie woningen Volkshaard In het voorjaar start de firma Arthur Vandendorpe met de renovatie van de woningen van de Volkshaard. Schouwen, daken, enz. worden gerenoveerd.

Begijnenkriebels, wat zijn dat?

De bewonersadviesraad organiseert nogal wat activiteiten voor de bewoners van het begijnhof. Dat gebeurt al lang: de start werd gegeven begin 2002. Nochtans stellen we vast dat nogal wat bewoners dat niet altijd goed door hebben.

Toch was er veel te doen: wandelingen in of in de buurt van ons begijnhof, informatieve vergaderingen, barbecue of picknick, paaseierenraap, Halloween en zelfs heuse culturele activiteiten, zoals in het voorbije jaar het concert met Sigiswald Kuijken of onze weekend’s met ‘Kunst in het begijnhof’.

We missen wat duidelijkheid. Tijd voor ons om ons hier beter te profileren.

Voortaan zullen onze affiches en flyers niet alleen het logo van ‘Wijk aan Zet’ dragen, maar ook direct verwijzen naar de bewonersadviesraad.

Een en ander werd meer officieel gemaakt met een feitelijke vereniging.

‘Bewonersadviesraad Onze Lieve Vrouw ter Hoyen’ blijft behouden als officiële naam, maar als meer eenvoudige naam voor dagelijks gebruik zullen we voortaan onze (ook al een tijdlang in gebruik zijnde) roepnaam ‘Begijnenkriebels’ gebruiken.

Voor wie het opzet van ‘Wijk aan Zet’ niet helemaal duidelijk is: dit is een uniek initiatief van de stad Gent, waarbij wijkevenementen gesteund worden. Een van de voordelen is dat bijvoorbeeld via het kanaal van ‘Feestneus’ gemakkelijk animatie kan gevonden worden voor de georganiseerde activiteiten. Bij ons was Feestneus al present voor de paaseierenraap, de picknick en de barbecue in de laatste jaren.

Om een en ander nog toegankelijker te maken werd ook een website opgestart: www.begijnenkriebels.be Onze bedoeling met deze website ? Hierbij willen we: onze activiteiten aankondigen u de de kans geven om direct ons te contacteren onze nieuwsbieven digitaal aanbieden on-line inschrijvingen mogelijk maken voor de nieuwsbrief Uiteraard blijven we onze papieren versie van de nieuwsbrief trouw. Dit blijft een geschikt medium om ter hand te nemen en rond te babbelen.

18

WWW.BEGIJNENKRIEBELS.BE

Financieel verslag van de Bewonersadviesraad.

We mogen weer met tevredenheid terugblikken op het voorbije werkjaar 2015. Groot en klein werden verwend met Nieuwjaar, Pasen, onze Picknick en Halloween. Dit jaar waagden we ons ook aan meer kunstzinnige evenementen. In februari mochten we naar Sigiswald Kuijken luisteren in de St Godelievekapel. In mei bouwden we twee weekends rond kunst in ons begijnhof: ‘Kunst Kijken’.

Ook voor 2016 dienden we een dossier in bij 'Wijk aan zet' en werd de toelage al terug toegekend.

Onze milde sponsors willen we hier nog maar eens bedanken voor hun inbreng; hun reclameblokje vind je elders in dit blad.

Een kort overzicht van de belangrijkste inkomsten en uitgaven (alle bedragen in Euro): Inkomsten 2015:

Uitgaven 2015:

Wijk aan zet 2015:

1500.00

Sponsoring:

330.00

Giften allerlei:

39.00

Begijnhofkrant Nrs: 81 tot 87 Sigiswald Kuijken Paaseieren rapen, 5 april Chocoladegoed Drink en hapjes Kunst kijken BBQ, 29 augustus Flyers Drank, dessert, kaas Muzikanten Prijzen kinderen Halloween 31 oktober Machariusbezoek Eindejaardrink 28 december Allerlei 2015 (bankkosten, aanschaf glazen, postzegels, …):

19

403.23 break even 301.57 break even 475.25

64.20 44.88 281.36 202.65

HET PORTRET

Over CĂŠline las u hoger in deze Nieuwsbrief. De foto is natuurlijk van Tim Deschaumes.