30 poemas de amor

Page 1


Antonio Gala La luna nos buscó desde la almena.... La luna nos buscó desde la almena, cantó la acequia, palpitó el olvido. Mi corazón, intrépido y cautivo, tendió las manos, fiel a tu cadena. Qué sábanas de yerba y luna llena envolvieron el acto decisivo. Qué mediodía sudoroso y vivo enjalbegó la noche de azucena. Por las esquinas verdes del encuentro las caricias, ansiosas, se perdían como en una espesura, cuerpo adentro. Dios y sus cosas nos reconocían. De nuevo giró el mundo, y en su centro dos bocas, una a una, se bebían.


Pedro Salinas La forma de querer tú es dejarme que te quiera. El sí con que te me rindes es el silencio. Tus besos son ofrecerme los labios para que los bese yo. Jamás palabras, abrazos, me dirán que tú existías, que me quisiste: Jamás. Me lo dicen hojas blancas, mapas, augurios, teléfonos; tú, no. Y estoy abrazado a ti sin preguntarte, de miedo a que no sea verdad que tú vives y me quieres. Y estoy abrazado a ti sin mirar y sin tocarte. No vaya a ser que descubra con preguntas, con caricias, esa soledad inmensa de quererte sólo yo.


Manuel María Nas leves tardes de Outono tan serenas, ateigadas de silencio e dozura eu vou sentindo, amor, a túa tenrura igual que lume queimándome nas veas. O son das aves, o vento e as sereas, a voz solemne do mar, rouca e escura, é a voz do amor coa súa fondura, co seu incansábel ritmo de mareas. Eu quero vivir o outono na ribeira para amistar coas gaivotas e embarcar nunha dorna xentil, ben mariñeira. O meu desexo máis fondo é naufragar, ¡ouh miña boa e sinxela compañeira! no teu mar de tenrura. Só no teu mar.


Rafael Alberti Canción de amor Amor, deja que me vaya, déjame morir, amor. Tú eres el mar y la playa. Amor. Amor, déjame la vida, no dejes que muera, amor. Tú eres mi luz escondida. Amor. Amor, déjame quererte. Abre las fuentes, amor. Mis labios quieren beberte. Amor. Amor, está anocheciendo. Duermen las flores, amor, y tú estás amaneciendo. Amor.


Celso Emilio Ferreiro Eu en ti Eu xa te busquei cando o mundo era unha pedra intaita. Cando as cousas buscaban os seus nomes, eu xa te buscaba. Eu xa te procurei no comezo dos mares e das chairas. Cando Dios procuraba compañía eu xa te procuraba. Eu xa te chamei cando soio a voz do vento soaba. Cando o silenzo chamaba polas verbas, eu xa te chamaba. Eu xa te namorei cando o amor era unha folla branca. Cando a lúa namoraba as outas cumes, eu xa te namoraba. Sempre, dende a neve dos tempos, eu, na túa ialma.


Celso Emilio Ferreiro Esta frol derradeira, brando sono das miñas outas noites, qué donaire de leda campaniña de domingo. Qué anada farturenta os meus vellos amores sempre novos, sempre distintos, sempre unha solpresa, no fío do amencer entre bruídos de tranvías que espertan a cidade. Muller, irmá e nai, nada no aramio dun lonxano teléfono do vento. Voz querendosa de azas que acariña os meus camiños tristes. Esposa e filla, meus segredos a cachón sobre a canle do meu peito, dos meus ollos de terra que o mesmo Dios labrou en mármol quente. Eiquí estou i estarei por toda a vida agora un home, mañá cinza de estrela, sempre fidel á frol dos meus amores, muller, irmá e nai, esposa e filla, catro voces nun beixo, catro patrias nunha soia bandeira estremecida.


Rosalía «Quixente tanto, meniña Tívenche tan grande amor, Que para min eras lua, Branca aurora e craro sol; Augua limpa en fresca fonte, Rosa do xardin de Dios, Alentiño do meu peito, Vida do meu corazon.» Asi che falin un dia Camiñiño de S. Lois, Tod' oprimido d' angustia, Todo ardente de pasion; Mentras que ti m' escoitabas, Depinicando un-ha frol, Por qu' eu non vise os teus ollos Que refrexaban traiciós. Dempois que si me dixeches , En proba de teu amor, Decheme un carabeliño, Que gardin no corazon. Negro carabel maldito Que me fireu de dolor! Mais á pasar pó lo rio O carabel afondou!... «Tan bó camiño ti leves Com' ó carabel levou.»


Antonio Gala

Tu amor, ayer tan firme, es tan ajeno, tan ajenas tu boca y tu cintura, que me parece poca la amargura de que hoy mi alrededor contemplo lleno. El mal que hiciste lo tomé por bueno; por agasajo tu desgarradura: ni yo abro el pecho a herida que no dura ni con vinos de olvido me sereno. Mi corazón te tiene tan presente que a veces, porque vive, desconfío que sienta el desamor como lo siente. Yo he ganado en el lance del desvío: de nuestra triste historia únicamente el arma es tuya; todo el dolor, mío.


Darío Xohán Cabana

Por amor nacín da terra. Por amor son o que son. Por amor canto o meu canto, por amor. Por amor sángranme os pulsos e ábreseme o corazón. Por amor dóenme os ollos. Por amor, só por amor.


Darío Xohán Cabana Que sería de min sen a presencia da tua lene risa luminosa, que sería de min sen a promesa do teu corpo froital xa floreado. Que sería de min sen os teus beizos, doce veleño antigo que me invade, que sería de min sen os teus ollos de noite aluarada e desmedida. Que sería de min sen os teus ríos, sen o pozo fondo en que me afogo, sen a tua fonte de auga sempre viva. Que sería de min sen as tuas mans que me estremecen, que me queiman vivo; que sería de min sen ti á beira.


Manuel María Nas leves tardes de Outono tan serenas, ateigadas de silencio e dozura eu vou sentindo, amor, a túa tenrura igual que lume queimándome nas veas. O son das aves, o vento e as sereas, a voz solemne do mar, rouca e escura, é a voz do amor coa súa fondura, co seu incansábel ritmo de mareas. Eu quero vivir o outono na ribeira para amistar coas gaivotas e embarcar nunha dorna xentil, ben mariñeira. O meu desexo máis fondo é naufragar, ¡ouh miña boa e sinxela compañeira! no teu mar de tenrura. Só no teu mar.


Blas de Otero Besas como si fueses a comerme. Besas besos de mar, a dentelladas. Las manos en mis sienes y abismadas nuestras miradas. Yo, sin lucha, inerme, me declaro vencido, si vencerme es ver en ti mis manos maniatadas. Besas besos de Dios. A bocanadas bebes mi vida. Sorbes. Sin dolerme, tiras de mi raíz, subes mi muerte a flor de labio. Y luego, mimadora, la brizas y la rozas con tu beso. Oh Dios, oh Dios, oh Dios, si para verte bastara un beso, un beso que se llora después, porque, ¡oh, por qué!, no basta eso"


Eduardo Blanco Amor Se o certo é o teu amor é cobiza a sospeita perdóame. Si son eu o que fuxe eres ti que te quedas perdóame. Se é engado teu querer e o certo é a miña dúbida engádeme. Si para a túa ledicia precisas miña anguria engádeme. Darío Xohán Cabana Por amor nacín da terra por amor son o que son. Por amor canto o meu canto, por amor. Por amor sángranme os pulsos e ábreseme o corazón. Por amor dóenme os ollos. Por amor, só por amor.


Darío Xohán Cabana Bendito sexa o ano, o mes, o día que te encontrei no medio do camiño, e andabas escollendo a flor do espiño sen te mancar na espiña que fería; bedita sexa a hora en que eu prendía no teu vlaro mirar de trigo e liño e o instante en que probei o manseliña mel da palabra túa de amavía: bendito sexa o intre e o segundo en que determinei ser teu amigo e camiñar contigo polo mundo, bendito sexa o porto e a cidade onde embarquei para navegar contigo nun navío de amor e de saudade.


Lope de Vega No sabe qué es amor quien no te ama, celestial hermosura, esposo bello, tu cabeza es de oro, y tu cabello como el cogollo que la palma enrama. Tu boca como lirio, que derrama licor al alba; de marfil tu cuello; tu mano el torno y en su palma el sello que el alma por disfraz jacintos llama. ¡Ay Dios!, ¿en qué pensé cuando,dejando tanta belleza y las mortales viendo, perdí lo que pudiera estar gozando? Mas si del tiempo que perdí me ofendo, tal prisa me daré, que un hora amando venza los años que pasé fingiendo.


Gustavo Adolfo Bécquer Asomaba a sus ojos una lágrima y a mi labio una frase de perdón; habló el orgullo y se enjugó su llanto, y la frase en mis labios expiró. Yo voy por un camino; ella, por otro; pero, al pensar en nuestro mutuo amor, yo digo aún: —¿Por qué callé aquel día? Y ella dirá: —¿Por qué no lloré yo? …………………………………. Sabe, si alguna vez tus labios rojos quema invisible atmósfera abrasada, que el alma que hablar puede con los ojos, también puede besar con la mirada.


Antonio GÂŞ Teijeiro Toma esta chave. Abre os meus beizos pero non me raches o meu silencio. Abre os meus labios, tes moito tempo. Ti be coĂąeces a voz do vento. Faino con calma. Faino con xeito. Quero vivir nun beixo eterno.


Lope de Vega Desmayarse, atreverse, estar furioso, áspero, tierno, liberal, esquivo, alentado, mortal, difunto, vivo, leal, traidor, cobarde y animoso: no hallar fuera del bien centro y reposo, mostrarse alegre, triste, humilde, altivo, enojado, valiente, fugitivo, satisfecho, ofendido, receloso: huir el rostro al claro desengaño, beber veneno por licor suave, olvidar el provecho, amar el daño: creer que el cielo en un infierno cabe; dar la vida y el alma a un desengaño, ¡esto es amor! quien lo probó lo sabe.


Antonio Gala

Tu amor, ayer tan firme, es tan ajeno, tan ajenas tu boca y tu cintura, que me parece poca la amargura de que hoy mi alrededor contemplo lleno. El mal que hiciste lo tomé por bueno; por agasajo tu desgarradura: ni yo abro el pecho a herida que no dura ni con vinos de olvido me sereno. Mi corazón te tiene tan presente que a veces, porque vive, desconfío que sienta el desamor como lo siente. Yo he ganado en el lance del desvío: de nuestra triste historia únicamente el arma es tuya; todo el dolor, mío.


Celso Emilio Ferreiro Cando quero vivir digo Moraima. Digo Moraima cando semento a espranza. Digo Moraima e ponse azul a alba. Cando quero soñar digo Moraima. Digo Moraima cando a noite é pechada. Digo Moraima e ponse a luz en marcha. Cando quero chorar digo Moraima. Digo Moraima cando a anguria me abafa. Digo Moraima e ponse a mar en calma. Cando quero surrir digo Moraima. Digo Moraima cando a mañá é crara. Digo Moraima e ponse a tarde mansa. Cando quero morrer non digo nada. E mátame o silencio de non decir Moraima


Pedro Salinas Ayer te besé en los labios. Te besé en los labios. Densos, rojos. Fue un beso tan corto que duró más que un relámpago, que un milagro, más. El tiempo después de dártelo no lo quise para nada ya, para nada lo había querido antes. Se empezó, se acabó en él. Hoy estoy besando un beso; estoy solo con mis labios. Los pongo no en tu boca, no, ya no -¿adónde se me ha escapado?-. Los pongo en el beso que te di ayer, en las bocas juntas del beso que se besaron. Y dura este beso más que el silencio, que la luz. Porque ya no es una carne ni una boca lo que beso, que se escapa, que me huye. No. Te estoy besando más lejos.


Luis Cernuda Te quiero. Te lo he dicho con el viento, jugueteando como animalillo en la arena o iracundo como órgano tempestuoso; Te lo he dicho con el sol, que dora desnudos cuerpos juveniles y sonríe en todas las cosas inocentes; Te lo he dicho con las nubes, frentes melancólicas que sostienen el cielo, tristezas fugitivas. Te lo he dicho con las plantas, leves criaturas transparentes que se cubren de rubor repentino; Te lo he dicho con el agua, vida luminosa que vela un fondo de sombra;. Te lo he dicho con el miedo, te lo he dicho con la alegría, con el hastío, con las terribles palabras. Pero así no me basta: más allá de la vida, quiero decírtelo con la muerte; más allá del amor, quiero decírtelo con el olvido.


Pablo Neruda Amo el trozo de tierra que tú eres, porque de las praderas planetarias otra estrella no tengo. Tú repites la multiplicación del universo. Tus anchos ojos son la luz que tengo de las constelaciones derrotadas, tu piel palpita como los caminos que recorre en la lluvia el meteoro. De tanta luna fueron para mí tus caderas, de todo el sol tu boca profunda y su delicia, de tanta luz ardiente como miel en la sombra tu corazón quemado por largos rayos rojos, y así recorro el fuego de tu forma besándote, pequeña y planetaria, paloma y geografía.


Antón Avilés de Taramancos Chamo á porta do amor na noite escura E está o teu corazón coa luz prendida, A tua man socorre-me a ferida E cura-me o teu lábio a desventura.

A auga que me dás é fresca e pura É da fonte limpísima da vida: Mel da tua roseira florecida Entre as coxas, as sedas, a espesura …

E xa por sempre irei de ti cautivo Pois dás-me a vida e dás-me a sepultura Dun amor imposíble e furtivo.

Como me doe a tua fermosura Da que devezo e ando fuxitivo Pois sei que o mal que teño non ten cura!


Federico García Lorca Quiero llorar mi pena y te lo digo para que tú me quieras y me llores en un anochecer de ruiseñores, con un puñal, con besos y contigo. Quiero matar al único testigo para el asesinato de mis flores y convertir mi llanto y mis sudores en eterno montón de duro trigo. Que no se acabe nunca la madeja del te quiero me quieres, siempre ardida con decrépito sol y luna vieja. Que lo que no me des y no te pida será para la muerte, que no deja ni sombra por la carne estremecida.


Antonio GÂŞ Teijeiro Voz sen verbas: silencio. mar sen auga: deserto. Sol sen raios: misterio. Luz sen brillo: coitelo. Man sen man: un berro. Dor sen laios: o tempo. Eu sen ti: inferno.


Pedro Salinas ¡Si me llamaras, sí, si me llamaras! Lo dejaría todo, todo lo tiraría: los precios, los catálogos, el azul del océano en los mapas, los días y sus noches, los telegramas viejos y un amor. Tú, que no eres mi amor, ¡si me llamaras! Y aún espero tu voz: telescopios abajo, desde la estrella, por espejos, por túneles, por los años bisiestos puede venir. No sé por dónde. Desde el prodigio, siempre. Porque si tú me llamas –si me llamaras, sí, si me llamaras!– será desde un milagro, incógnito, sin verlo. Nunca desde los labios que te beso, nunca desde la voz que dice: "No te vayas".


Octavio Paz

Dos cuerpos frente a frente son a veces dos olas y la noche es océano. Dos cuerpos frente a frente son a veces dos piedras y la noche desierto. Dos cuerpos frente a frente son a veces raíces en la noche enlazadas. Dos cuerpos frente a frente son a veces navajas y la noche relámpago. Dos cuerpos frente a frente son dos astros que caen en un cielo vacío.


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.