Daan en Charlie
De ding-dong dieren
KATJA SCHUURMAN & Mathilde stein Harmen van Straaten
Daan en Charlie - deel 3: De ding-dong dieren Deze uitgave is mogelijk gemaakt door FrieslandCampina. tekst Katja Schuurman en Mathilde Stein tekeningen Harmen van Straaten eindredactie Gerard van Midden concept en productie Blue in Green BV, Eric Holman – Amsterdam grafische productie Studio Ruijgrok – Amsterdam drukwerkbegeleiding Eric Daams uitgever Blue in Green Promotions met dank aan Govert Verbeek ISBN 978-94-92526-48-9 NUR 273 © 2019. Tekst: Katja Schuurman en Mathilde Stein / Illustraties: Harmen van Straaten. All Rights Reserved. Dit boek is voor promotionele doeleinden en is gratis verkrijgbaar bij aankoop van Campina-producten. Verkoop van dit boek is niet toegestaan. Voor meer informatie: info@blueingreenpromotions.nl
Daan en Charlie
De ding-dong dieren Katja Schuurman & Mathilde Stein Harmen van Straaten
‘Bah!’ Het was lente, het was weekend, het was Open Boerderijdag, het was prachtig weer, en toch liep Daan met een boos gezicht over het paadje van Charlies huis terug naar de boerderij. Vier! Vier keer had hij vandaag al aangebeld om Charlie te zien, en vier keer had Charlies moeder hem gewoon weggestuurd. ‘Nee, Daan, echt niet. Charlie moet rusten.’ Pffft. Wat een onzin! Verontwaardigd schopte Daan tegen een hek. Charlies moeder, die snapte dus echt helemaal niéts van zieke kinderen.
‘Mama! Jij snapt er echt helemaal niets van!’ Boven in haar kamer was Charlie het ontzettend verschrikkelijk helemaal met Daan eens. ‘Hoe kan ik nou beter worden als ik de hele dag een beetje stom in bed moet liggen? Ik wil gewoon naar buiten!’ Charlies moeder schudde haar hoofd. ‘Nee hoor. Niets daarvan. Eerst moet de koorts weg zijn. En je weet wat de dokter heeft gezegd: ‘Rust. Reinheid. Regelmaat.’ Ze gaf Charlie een kus. ‘Dus daar hoort springen in de wei niét bij. Dag lieverd. Ga nog maar even lekker slapen.’
Slapen, slapen… Met een plof liet Charlie zich terugzakken in de kussens. Als er iets was waar ze géén zin in had…! Verlangend keek ze naar het kiertje tussen de gordijnen. Buiten scheen de zon zo fijn. Charlie zuchtte. Ze ging hier binnen bijna dood van verveling. Ze miste het gras onder haar voeten. Ze miste de natte neus van Bontje, ze miste het hinniken van Sylvester, ze miste het gespring van de jonge kalfjes. En het meest van alles miste ze…
‘Daan! Daantje, wat is er?’ ‘Niks!’ zei Daan. ‘Nou ja…’ Nors keek hij naar zijn bord. ‘Charlie is nog steeds ziek, en nu mag ik alsmaar niet met haar spelen… En ze mag ook niet naar buiten van haar moeder… Ik vind 't stom!’ Papa Jesse aaide Daan over zijn hoofd. ‘Charlies moeder is de stad gewend hè. Misschien doen ze het daar anders. Misschien is het daar gewoon niet zo fijn om naar buiten te gaan als je ziek bent.’ ‘Maar hier toch wel?’ Daan begreep er niks van. ‘Nou,’ probeerde mama Ina. ‘Ga Charlie dan iets leuks brengen. Breng een beetje buiten naar binnen. Dan ziet haar moeder vast hoe Charlie daar van opknapt.’ ‘Kan ook niet!’ Chagrijnig sneed Daan zijn boterham in stukjes. ‘Ik mag niet meer komen vandaag.’ ‘Aha!’ Opa Pake had ondeugende pretlichtjes in zijn ogen. ‘Dus jíj mag niet meer naar Charlie… Maar wíj… Zeg Daan, wat dacht je van een leuk fruitmandje? Enne…' Hij fluisterde Daan iets in zijn oor.
Ding-dong. Charlies moeder deed de deur open. ‘Hé. Opa Pake?’ ‘Kijkt u eens. Een cadeautje voor de zieke. Iets lekkers uit de boomgaard, met de beste wensen van ons allemaal.’ Leek het nou maar zo, of stond opa Pake een appel te aaien? ‘Als u het goed vindt, zet ik het zelf even neer bij de jongedame. En niet te lang wachten met beginnen hoor. Het fruit is al lekker, hm, zacht.’
Ding-dong. Alweer die deurbel. ‘Goedemiddag. Een boeketje voor Charlie. Om haar beterschap te wensen.’ ‘Een… boeketje?’ De moeder van Charlie keek met grote ogen naar de hooibaal op papa Jesses schouder. ‘Ja, mooi hè, zo’n veldboeket. Compositie van weidebloemen en lentegras. Alles vers gedroogd, ruik maar.’ Papa Jesse lachte vriendelijk naar de moeder van Charlie. ‘Je ziet er moe uit zeg. Laat mij dit moois dan maar even de trap opdragen. Misschien ook nog wel handig voor het huiswerk van je dochter straks.’
Veldboeket? Huiswerk? Charlies moeder schudde haar hoofd. Ze vond haar buren aardig, echt. Maar vandaag deden ze wel een beetje… vreemd.
Ding-dong. ‘Wat nu weer?’ De moeder van Charlie begon een beetje geïrriteerd te kijken. ‘Hoi.’ Siebe hield een grote doos voor zich uit. ‘Ik moest nog wat huiswerk brengen voor Charlie.’ ‘Op zaterdag?’ Siebe haalde zijn schouders op. ‘Ik weet het verder ook niet hoor. Iets met eh… spreekbeurten? Dat ze niet teveel achter raakt of zo.' 'Piep!'
‘Piep?’ Siebe bloosde een beetje. ‘Huh? Oh ja. Er was ook iets met een, eh, lentelied, kan dat? Eh, lente piep piep, en van je lente hiep hiep. Ook voor school. Of zoiets. Dus.’ ‘Nou…’ Aarzelend bekeek Charlies moeder de doos. 'Breng maar even boven dan. Maar wel snel. Want Charlie moet nu echt rusten.'
Charlie keek stralend naar de donzige balletjes op haar bed. ‘Dus ik doe mijn spreekbeurt over jullie. Wat leuk!’ Huiswerk met zachte veertjes en van die lieve piepgeluidjes, dat wilde ze elke dag wel. Ziek of niet! Trouwens, ze begon zich al een stuk beter te voelen.
Ding-dong. Pffft. De moeder van Charlie streek vermoeid een lok uit haar gezicht. Ze kon die deur verdorie net zo goed gewoon open laten staan! ‘Ja Daan, ik dacht toch echt dat ik gezegd had…’ ‘Klopt!’ zei Daan. ‘Maar ik ben hier ook eigenlijk niet. Ik ben alleen even met Bontje meegelopen. Ze wil Charlie namelijk iets belangrijks zeggen.’ En vóór de moeder van Charlie kon protesteren, stonden Daan en Bontje al onder Charlies raam. ‘Meuuuuh,’ deed Bontje. ‘Charlie! We missen je!’ vertaalde Daan het geloei. ‘Meuuuuh-heuh?’ ‘Ben je al bijna beter?’ ‘Meuu-eh.’
De moeder van Charlie begon nu een heel rood gezicht te krijgen. En ze keek ook lang niet zo vriendelijk meer als anders. ‘Eh, dat betekende: we gaan weer,’ riep Daan snel. ‘Heel fijn, Daan,’ snauwde Charlies moeder. ‘Charlie moet rust hebben! En de dokter kan ook elk moment hier zijn.’
Ding-dong. Zie je wel, daar was de dokter al. Voor de zoveelste keer die dag deed Charlies moeder de deur open. Eindelijk een normaal mens! ‘Hallo, eh… oh.’ Ze zuchtte. ‘Dag, dokter. U bent wel een beetje klein geworden hè, sinds uw laatste bezoek. En had u altijd al die snor?’
‘Mmm-mm,’ bromde de dokter. ‘Ik ga meteen naar de patiënt. Niet storen alstublieft.’ Het was net of hij verschrikkelijk goed de weg kende bij Charlie thuis, want daar liep hij de trap al op. Met een grote dokterstas, die bij elke stap even zachtjes tegen zijn benen bonkte. Een tas die… bewoog?
‘Ha Daa… dokter!’ zei Charlie blij. ‘Wat leuk om u te zien!’ De dokter voelde even aan Charlies voorhoofd, en knikte. ‘Hm hm, ja ja, ik weet het al. Een duidelijk geval van binnennitus. Bijna beter gelukkig. Maar ik zal u nog een medicijntje geven.’ Hij schreef iets op een briefje. ‘Hier, een receptje voor uw moeder. En voor u…’ Hij zette zijn dokterstas op het bed, en haalde er een grote bos wortels uit. ‘Vers van het land. Voor de vitaminen. Maar vooral ook voor…’ Hij zette de tas voorzichtig op zijn kant, en boog zich naar Charlie toe. ‘Voor nog wat extra aai-therapie,’ fluisterde hij. ‘Met de groeten van de dokter. Veel plezier!’
Charlie zag er inderdaad al veel beter uit. Maar Charlies moeder daarentegen… ‘Rare dokter,’ mompelde ze, terwijl ze vermoeid naar het briefje in haar hand tuurde. ‘En ook een raar recept: “Pasjent moet feel eis. En dan noch mir eis.” En…’ Ze raapte wat zwarte, harde bolletjes van de vloer. ‘Heeft -ie nou ook nog met dropjes gestrooid? Die mag je echt nog niet hoor, Charlie. Ik bewaar ze wel voor je tot je beter bent. Poe, ik sta te zwaaien op mijn benen. Ik geloof dat ik heel even…’
Met haar ogen dicht liet Charlies moeder zich naast Charlie op bed zakken. ‘Echt heel eventjes maar…’ ‘Mam?’ vroeg Charlie bezorgd. ‘Gaat het wel goed met je?' Ding-dong. ‘Eh, mam? Volgens mij gaat de bel…’
Zuchtend hees Charlies moeder zich overeind. Zuchtend strompelde ze de trap af. Zuchtend deed ze voor de zoveelste keer de deur open, zonder zelfs maar te kijken wie er nú weer op de stoep stond. En zuchtend zwaaide ze met haar hand. ‘Nu. Echt. Even. Heel. Erg. Genoeg. Tot ziens.’
‘Tot ziens?’ Voor de deur stond de dokter. Best een grote dit keer. ‘Maar… ik zou toch naar Charlie komen kijken?’
Toen de dokter Charlies kamer inging, schoot hij hardop in de lach. ‘Een echte binnenboerderij! Ha ha, wát een fantastisch idee! Nou, Charlie, ik snap dat je daar van opgeknapt bent.’ Toen keek de dokter bewonderend naar de moeder van Charlie. ‘Tjonge. En dat heeft ú allemaal geregeld? Wat een slimme moeder bent u!’
Maar de moeder van Charlie had zich als een ziek vogeltje op de rand van het bed laten zakken, en mompelde wazig voor zich uit. ‘Ik snap het niet… al die dieren… maar hoe komen die dan… wanneer dan… ding-dong!’ ‘Ze is een beetje in de war, hè dokter?’ fluisterde Charlie. ‘Beetje moe,’ knikte de dokter. ‘Laten we haar maar snel naar buiten brengen. Frisse lucht doet altijd wonderen.'
De moeder van Charlie was te moe om nog tegen te stribbelen. ‘Charlie… in bed blijven…’ zei ze zwakjes. ‘Komt goed.’ De dokter klopte haar vriendelijk op haar arm. ‘En er is een Open Dag op de boerderij, dus het is nu nog extra gezellig buiten.' De moeder van Charlie keek bezorgd naar hem op. ‘Maar dokter… u, u had gezegd… rust, reinheid, regelmaat…’ ‘Precies!’ lachte de dokter. ‘En zon, zuivere lucht, en zeer veel dieren. Want in sommige gevallen…’
…word je dáár juist het snelste beter van!’
WAT VERTELLEN WE OP DE OPEN BOERDERIJDAG ALLEMAAL OVER MELK?
Sterk m et Z ui vel
s
In zuiv zorgt voel zit calcium. D a o en tand r sterkere bot t in zuivelen. En de eiwitt ten e om te gr helpen je spier n en oeien. Po werrrr!
Gras w ordt
m
elk Een koe m a a k t als mens melk van en iet gras. Hetniet kunnen ete s wat wij n, name is dus dat een koe dat heel bijzonder lijk we er dan o ok vier ml kan. Ze heeft agen voo r…
s
Mager, halfvol en vol
s
magere, Melk zie je in de winkel staan alsmelk zit het ere mag In k. mel le vol halfvolle en st. Logisch! minste vet. In volle melk het mee
Slagroom
s
Zuivel
s
aam n andere n Zuivel is ee melkproducten. en voor melk t in Nederland bij r o o h l t daarom Zuive ding en staa e vo e . d n o z ge hijf van Vijf ook in de Sc
In de tankauto
s
Eens in de drie dagen rijdt een grote tankauto het boerenerf op. Die tankauto heeft een grote slang om de melk op te zuigen. De tankauto brengt de melk naar de zuivelfabriek.
melk! Om precies Slagroom begint met… om die boven op ro e nn du te zijn van de room klop je lekker volle melk ‘drijft’. Die lang geklopt? Dan luchtig. Per ongeluk telekker op je ijsje… heb je boter. Niet echt
Pfff… heb je even?
Boter
s
Boter begint bij de koe, want het wordt van melk gemaakt. Vooral door heel veel te roeren. En doo het vet in de melk te scheiden r van het vocht. Natuurlijk gebeurt er nog meer. Wil je dat weten? Zoe dan een leuk ‘boter-maak-filmp k op internet. O ja, voor één pak je’ boter heb je vijf liter melk nodje ig!
Karnen, boter, karnemelk
s
Wist je dat? Vroeger maakten boe zelf. Met melkzuurbacteriën. Zeren karnemelk heel hard door de melk. Dat noe roerden die Het vet in de melk plakte dan aanm je karnen. boterklonten. Hup, boter eruit elkaar tot sch en wat je overhoudt is… karnem eppen elk!
Yoghurt
s
de kleur elk. Alleen jkt een m e d r e d an ver et li Yoghurt is elfde, allebei wit. H ede bacteriën, tz o e g h g je o s n al is rt veren, want et, verande beetje op toen gisten in melk do r en ook hoe schimmels ere de smaak, de geu Grappig hè? onder and t. Het wordt yoghurt. het eruitzie
Kwark
s
Geloof het of geloof het niet… maar kwark is eigenlijk een soort verse kaas. Maar wel kaas die niet gerijpt is. Net als bij karnemelk wordt de melk zuur gemaakt en daarna ook nog dikker. Dan is het nog geen kwark. Dat krijg je pas als je die zure, dikke melk laat uitlekken. Lekker romig! Je kunt het meteen eten.
lk
Karneme
s
r geeft een kt zuur. Maae! Als je van aa sm lk e m ? Ne Karne et je k zure melk koe dan oo emelk wilt maken, mo t met r n u ar e k b e at g melk zit. ur maken. D die zelf zu riën waar melkzuur inker ik te d ac ts b ie e elk goed k. e magere m Zo wordt d het een fris-zure smaa t g ij r k en
Vla
s
Ook vla maak je van melk. Hoe? Door de melk flink heet te maken. Daarna komen er zetmeel, suiker en natuurlijke geur-, kleur- en smaakstoffen bij. Zo krijg je ook allerlei soorten vla.
Kaas
s
- Nederlanders zijn echte kaaskoppen. We maken 650 r. miljoen kilo kaas per jaa ats pla op we Daarmee staan vier in de hele wereld! o - Nederlanders eten 20 kilr. jaa per n, soo per kaas per jen - Ongeveer 300 boerderi en mak and in Nederl zelf boerenkaas. elk - Je hebt 10 liter koeienm s. kaa o kil 1 r voo nodig
De ding-dong dieren Net nu de Open Boerderijdag eraan komt, is Charlie ziek. Volgens haar moeder zijn Rust, Reinheid en Regelmaat het allerbelangrijkste om op te knappen. Dus moet Charlie braaf in bed blijven. Maar... hoe kun je nou beter worden als je alsmaar binnen bent? Charlie verveelt zich zo! Ze verlangt vreselijk naar haar vrienden van de boerderij – en andersom. Gelukkig komt er een bijzondere dokter aan de deur die precies begrijpt wat Charlie écht nodig heeft. Dokter Daan brengt buiten naar binnen… Ding-dong! Katja Schuurman is bekend als actrice, tv-presentatrice en oprichtster van het Fairtrade-merk Return to Sender. Sinds haar doorbraak speelde Katja Schuurman in een aantal films en toneelstukken en maakte zij vele televisieprogramma’s. 'De ding-dong dieren' is haar vierde kinderboek. Zij schreef het samen met Mathilde Stein. Harmen van Straaten illustreerde meer dan 400 kinderboeken, voor binnen- en buitenland, en schreef zelf ook ruim 70 kinderboeken waaronder het Kinderboekenweekgeschenk. Hij maakte musicals van zijn boeken 'Spuit Elf' en 'De kleine sneeuwman' en bedacht thematentoonstellingen voor verschillende musea. Harmen werkte voor onder andere Sesamstraat, Paul Biegel, Carry Slee, Jacques Vriens en Selma Noort.