SpongeBob Squarepants en Jij Superdetectives

SPONGEBOB SQUAREPANTS ©

*313873* 313873 22/4 1 PG

SPONGEBOB EN MAURICE: SUPERDETECTIVE S

Weer een zaak opgelost door superdetectives SpongeBob Squarepants en Maurice Salentijn!

SPONGEBOB EN MAURICE: SUPERDETECTIVES

SPONGEBOB EN MAURICE: SUPERDETECTIVES voor e j k e o een b aardag! , e c i Maur eede verj je tw

Geschreven door Sarah Albee Ge誰llustreerd door Chris George Geproduceerd door Michael Anthony en Jim McCreery

“Octo! Meneer Krabs!” riep SpongeBob. “Kom snel! Er is iets vreselijks gebeurd! Er zijn spullen van mijn fornuis… gestolen!”

“O, verdorie!” zei meneer Krabs toen hij de plaats van het delict zag.

“Octo, kijk eens in de kassa. Is er ook geld gestolen?”

“Nee,” zei Octo. “Maar we kunnen geen krabburgers verkopen zonder augurken, broodjes, ketchup… en BURGERS!” “Ze hebben zelfs mijn trouwe spatel gestolen!” jammerde SpongeBob. “Het is maar goed dat Maurice, de beroemde detective, naar Bikinibroek komt!” zei hij. “Ik bel hem meteen op mijn schelptelefoon. Hij weet vast raad!”

Een paar minuten later haastte Maurice zich de Krokante Krab binnen.

“Detective Maurice hier, tot uw dienst!” zei hij.

SpongeBob liet hem de plaats van het delict zien. “Iemand heeft alle ingrediënten gestolen om krabburgers te maken!” zei hij.

Welkom, superdetective Maurice!

“Ze willen mijn geheime recept hebben!” zei meneer Krabs. “Je moet de bandieten vinden die dit op hun geweten hebben, detective Maurice!”

“Laten we eerst eens naar de feiten kijken,” zei detective Maurice. “Is jullie vandaag iets vreemds opgevallen?”

e etectiv d r e p Su ce Mauri

Ze antwoordden alle drie tegelijk.

“Ja!” zei Octo.

“Ayay!” zei meneer Krabs.

“Zeker weten!” zei SpongeBob. “Hmm,” zei detective Maurice nadenkend. “Vertel me in jullie eigen woorden wat er is gebeurd.

We beginnen bij jou, SpongeBob.”

SpongeBob trok een peinzend gezicht en probeerde zich te concentreren. “De eerste klant van vandaag was een vrouw die al haar kleingeld op de grond liet vallen.

Ik hielp haar met het oprapen van de munten. Maar ze vertrok zonder iets te bestellen.

En toen ontdekte ik de diefstal.”

“En nu jij, Octo. Vertel ons eens wat je hebt gezien,” zei detective Maurice.

Octo krabde op zijn hoofd. “Toen ik aankwam, zag ik dat SpongeBob op de grond aan het zoeken was naar kleingeld. Daarna kwam een onbetrouwbaar uitziende klant binnen, die zeewierfriet bestelde.

Opeens riep SpongeBob dat we bestolen waren. Zeg, betekent dit dat we de rest van de dag vrij krijgen?”

“Nee!” zei meneer Krabs.

“Vertel ons eens uw kant van het verhaal, meneer Krabs,” zei detective Maurice.

“Gisteravond zat ik het nieuws te kijken,” zei hij. “Ik hoorde iets over een bijeenkomst van criminelen. Ze kwamen bijeen om laffe plannetjes te beramen! Ik bedacht dat het vast Plankton was die weer een poging wilde doen om het recept voor mijn krabburgers te stelen.”

“En toen?” vroeg detective Maurice.

“Ik ging gisteravond nog naar kantoor om te kijken of het recept nog in de kluis lag. Toen viel ik in slaap achter mijn bureau. Plankton heeft vast staan kijken! Hij moet gezien hebben dat ik in slaap viel en vervolgens naar de keuken geslopen zijn om de buit te stelen!�

“Goed, het lijkt erop dat we drie verdachten hebben,” zei detective Maurice. “De vrouw die haar kleingeld op de grond liet vallen, de onbetrouwbaar uitziende klant die zeewierfriet bestelde en Plankton.”

“Waar wacht je nog op?” zei meneer Krabs. “Arresteer die criminelen! Ik betaal je niet om hier maar wat te staan!”

“U betaalt me zelfs helemaal niets, meneer Krabs,” lachte detective Maurice. “Ik ben hier om u te helpen. Kom, SpongeBob. Jij en ik kunnen de verdachten volgen en hen ondervragen.”

“Goh,” zei SpongeBob. “Dat ik een geweldige detective als jij mag assisteren!”

Ze sprongen op SpongeBobs fiets en fietsten in de richting waarin de verdachte vrouwelijke klant was vertrokken.

Detective Maurice zag haar. “Ze gaat naar de dierentuin,” zei detective Maurice. “We moeten ons vermommen, zodat we geen aandacht trekken.”

SpongeBob en detective Maurice volgden haar helemaal naar de tentoonstelling in het Oesterstadion.

“Ik zal de politie laten weten waar de verdachte zich bevindt,” fluisterde detective Maurice tegen SpongeBob. “Oké, detective Maurice,” fluisterde SpongeBob terug. “Ondertussen moeten wij detectives zo min mogelijk opvallen, toch? Niet de aandacht op onszelf vestigen, hè?”

Opeens rende hij naar de tentoonstelling van het Gigantische Schelpdier. “HÉ, riep hij.

“MOET JE KIJKEN! IK ZAG DAT HET GIGANTISCHE SCHELPDIER BEWOOG! KOM KIJKEN!” Detective Maurice zuchtte. Samenwerken met SpongeBob zou niet eenvoudig zijn.

Daarna spoorde detective Maurice de tweede verdachte op. Hij lag te zonnebaden bij de Goo Lagoon. “Daar is hij,” fluisterde detective Maurice tegen SpongeBob. “Ik zal de politie via de radio vertellen dat ze hem moeten ophalen voor verhoor. Maar SpongeBob, probeer deze keer wat minder op te vallen, oké?”

Opeens hoorden ze een luide stem. “Hé, SpongeBob! Ben jij dat, vermomd met een zonnebril en zonnehoed?”

Het was Patrick. Hij rende naar hen toe. “En is dit niet Maurice, de beroemde detective? HÉ, IEDEREEN, KIJK EENS WIE ER IS!”

“O, Patrick. We proberen juist niet op te vallen,” zei SpongeBob. Maar het was al te laat. Iedereen kwam op hen af rennen voor een handtekening.

Gelukkig had de verdachte een koptelefoon op en hoorde niets van alle commotie. Terwijl iedereen om de beroemde detective kwam staan, kwam de politieauto van Bikinibroek aan rijden en werd de verdachte mee naar het bureau genomen.

“Misschien moeten we een andere vermomming kiezen,” zei detective Maurice.

Het was niet eenvoudig om Plankton te vinden. Maar uiteindelijk zagen ze hem. Hij had een koffer bij zich en het leek alsof hij ergens van terugkwam.

“Mag ik hem aanhouden? Mag ik? Alsjeblieft?” smeekte SpongeBob. Hij rende weg, voordat detective Maurice hem kon tegenhouden.

“Wees voorzichtig, SpongeBob!” riep detective Maurice. “Misschien is het een val…”

FLOP! Er kwam een net naar beneden. KLANG! Een metalen muur kwam omhoog. WOESJ! Er ging een alarm af: RING! RING! RING! INDRINGER! INDRINGER! “Oeps,” zei SpongeBob toen hij en Maurice in de val zaten.

“Aha! Het laffe nieuwe beveiligingssysteem dat ik heb geïnstalleerd werkt echt!” kakelde Plankton.

“En het volgende punt op mijn duivelse agenda is… HET VEROVEREN VAN DE WERELD!” Ondertussen pleegde detective Maurice snel een telefoontje en even later kwam een politieauto van Bikinibroek met gierende banden aangescheurd.

Agente Nancy bevrijdde SpongeBob en detective Maurice.

“Goh, bedankt,” zei SpongeBob. “Ik neem Plankton mee naar het bureau,” zei agente Nancy. “We kunnen je hulp wel gebruiken bij het verhoren van de verdachten, detective Maurice.”

“Uiteraard,” antwoordde detective Maurice.

Ze sprongen op SpongeBobs fiets en volgden de politieauto. “We hebben deze vermommingen niet meer nodig!� zei SpongeBob.

Op het politiebureau kwam agente Nancy snel naar hen toe. “We hebben een positieve identificatie voor de drie verdachten,” zei ze. “Het is een eer om met zo’n geweldige detective als jij te werken.”

Detective Maurice ondervroeg de eerste verdachte.

“Dus u liet al uw kleingeld op de grond vallen,” zei detective Maurice tegen de verdachte.

“En vervolgens bestelde u niets. Waarom?”

De vrouw verborg haar gezicht in haar handen. “Oké, ik zal het vertellen!” gooide ze eruit.

“Ik kwam niet om te lunchen! Ik ben een gezondheidsinspecteur! Ik deed alsof ik mijn geld liet vallen, zodat ik onder de tafels kon kijken of er misschien kauwgom onder zat. Maar de tafels waren brandschoon!”

Detective Maurice keek naar SpongeBob. “Dat geloof ik graag, mevrouw.”

“Waarom bestelde u alleen zeewierfriet en geen krabburger?” vroeg detective Maurice de volgende verdachte. “Was het slechts een excuus om SpongeBob af te leiden zodat u spullen van het fornuis kon stelen?”

“Nee! Nee! Ik ben onschuldig, zeg ik u!” zei de man. “Ik bestelde geen krabburger, omdat ik allergisch ben voor augurk! Vraag maar aan mijn huisarts!”

Plankton was daarna. Zijn kleine lijf trilde van woede. “Ik heb Krabs’ stomme ingrediënten niet gestolen!” zei hij, terwijl hij met zijn vuist zwaaide. “Ik was niet eens in de stad! Ik was op de bijeenkomst “Hoe plan je een lafhartig plan”! Vraag het maar aan elke willekeurige boef!”

“Oké, Plankton,” zei detective Maurice. “Dat lijkt een waterdicht alibi. Je mag gaan.”

“Zeg,” zei Plankton op harde fluistertoon. “Je ziet eruit als een intelligent kind. Wat zou je ervan vinden als jij het recept voor krabburgers van Krabs zou stelen en voor mij zou komen werken bij de Maatemmer?”

“Nee, Plankton,” zei detective Maurice. “Het is mijn taak om de wet te handhaven.”

“Verdorie,” mopperde Plankton.

“Alle drie de verdachten hadden de kans en een motief. Maar ze hebben ook een alibi,” zei detective Maurice terwijl ze teruggingen naar de Krokante Krab.

“Potverdriedubbeltjes!” zei meneer Krabs. “Een van hen is schuldig! Ze stalen de ingrediënten om erachter te komen hoe ze een krabburger moeten maken! Je moet me helpen, Maurice!”

“Ik denk dat ik toch iets over het hoofd zie,” zei de geweldige detective, goed nadenkend.

Terug in de Krokante Krab werd detective Maurice snel door het politielint gelaten. Hij haastte zich naar binnen, gevolgd door SpongeBob. Buiten had zich een menigte verzameld. Detective Maurice liep naar SpongeBobs fornuis en bukte zich.

Plotseling stopte detective Maurice. “Aha!” zei hij.

“Heb je een aanwijzing gevonden, detective Maurice?” vroeg SpongeBob vol ontzag.

Detective Maurice haalde een zakdoek uit zijn zak, pakte een pincet en raapte iets op om het aan SpongeBob te laten zien.

“Maar dat is een augurk!” zei SpongeBob. De menigte snakte naar adem.

“Die hebben de criminelen vast en zeker laten vallen!” riep meneer Krabs. “Kijk of er vingerafdrukken op staan!”

Detective Maurice liep naar meneer Krabs’ kantoor en staarde naar de vloer.

SpongeBob keek ook naar beneden. “Kijk, hij heeft een spoor van augurksap gevonden!”

Perch Perkins de verslaggever en zijn tv-ploeg baanden zich een weg door de menigte om de geweldige detective in actie te filmen.

“Wat krijgen we nou…” zei meneer Krabs, terwijl detective Maurice het spoor zijn kantoor in volgde.

Detective Maurice volgde het spoor helemaal tot aan de kluis. “Wilt u de kluis openen, meneer Krabs?�

Meneer Krabs draaide de knop naar rechts, links, rechts. En KLANG! Hij trok de deur open.

Iedereen hield zijn adem in.

In de kluis lagen augurken, broodjes, kaas, krabburgers, ketchup, mosterd, uien en zelfs SpongeBobs trouwe spatel!

Welkom, uperdetective Maurice!

Meneer Krabs grijnsde. “Ha ha. Alles blijkt in de kluis te liggen, detective Maurice. Ik maakte me zo’n zorgen dat ik bestolen zou worden, dat ik vast naar de keuken geslaapwandeld ben, alle ingrediënten heb gepakt en ze hier heb verstopt. Dat doe ik vaker. Slaapwandelen, bedoel ik.”

De menigte was even stil. Toen riep SpongeBob: “Hoera voor detective Maurice! Hij heeft de zaak opgelost!�

De menigte juichte instemmend.

Welkom, superdetective Maurice! d Goe ! aan ged

De�ec���� M���i�� , ��� ��n� ��1

“Krabburgers voor iedereen!” riep meneer Krabs. “Ik zal zelfs iedereen een cent korting geven! SpongeBob! Zet de bakplaat aan! Octo! Ga naar de kassa en neem de bestellingen op!

Opschieten, mannen! Je verspilt mijn tijd, dus mijn geld!”

Welkom, superdetective Maurice!

En iedereen nam krabburgers om het te vieren.

Iedereen, behalve Plankton.

“Psst! Maurice! Hier!” klonk een stemmetje in Maurice’s oor. “Weet je zeker dat je onze krachten niet wilt bundelen om de wereld te veroveren? Met jouw intelligentie en met mijn uiterlijk kan ons lafhartige plan niet mislukken!”

Maurice grinnikte. “Nee, bedankt, Plankton. Ik moet weer naar huis, naar Roermond. Blijf in de tussentijd uit de problemen, oké?”

313873 22/4 1

SPONGEBOB SQUAREPANTS ©

*313873* 313873 22/4 1 PG

SPONGEBOB EN MAURICE: SUPERDETECTIVE S

Weer een zaak opgelost door superdetectives SpongeBob Squarepants en Maurice Salentijn!

SPONGEBOB EN MAURICE: SUPERDETECTIVES