SpongeBob Squarepants en JIJ superdetectives

SPONGEBOB SQUAREPANTS ©

SPONGEBOB EN SABINE: SUPERDETECTIVE S

Weer een zaak opgelost door superdetectives SpongeBob Squarepants en Sabine Verbeek!

*313874* 313874 22/4 2 PG

SPONGEBOB EN SABINE: SUPERDETECTIVES

SPONGEBOB EN SABINE: SUPERDETECTIVES oor je v e j boek dag! n e e , e ar Sabin ede verja twe

Geschreven door Sarah Albee Ge誰llustreerd door Chris George Geproduceerd door Michael Anthony en Jim McCreery

“Octo! Meneer Krabs!” riep SpongeBob. “Kom snel! Er is iets vreselijks gebeurd! Er zijn spullen van mijn fornuis… gestolen!”

“O, verdorie!” zei meneer Krabs toen hij de plaats van het delict zag.

“Octo, kijk eens in de kassa. Is er ook geld gestolen?”

“Nee,” zei Octo. “Maar we kunnen geen krabburgers verkopen zonder augurken, broodjes, ketchup… en BURGERS!” “Ze hebben zelfs mijn trouwe spatel gestolen!” jammerde SpongeBob. “Het is maar goed dat Sabine, de beroemde detective, naar Bikinibroek komt!” zei hij. “Ik bel haar meteen op mijn schelptelefoon. Zij weet vast raad!”

Een paar minuten later haastte Sabine zich de Krokante Krab binnen.

“Detective Sabine hier, tot uw dienst!” zei ze.

SpongeBob liet haar de plaats van het delict zien. “Iemand heeft alle ingrediënten gestolen om krabburgers te maken!” zei hij.

Welkom, superdetective Sabine!

“Ze willen mijn geheime recept hebben!” zei meneer Krabs. “Je moet de bandieten vinden die dit op hun geweten hebben, detective Sabine!”

“Laten we eerst eens naar de feiten kijken,” zei detective Sabine. “Is jullie vandaag iets vreemds opgevallen?”

e etectiv d r e p Su Sabine

Ze antwoordden alle drie tegelijk.

“Ja!” zei Octo.

“Ayay!” zei meneer Krabs.

“Zeker weten!” zei SpongeBob. “Hmm,” zei detective Sabine nadenkend. “Vertel me in jullie eigen woorden wat er is gebeurd.

We beginnen bij jou, SpongeBob.”

SpongeBob trok een peinzend gezicht en probeerde zich te concentreren. “De eerste klant van vandaag was een vrouw die al haar kleingeld op de grond liet vallen.

Ik hielp haar met het oprapen van de munten. Maar ze vertrok zonder iets te bestellen.

En toen ontdekte ik de diefstal.”

“En nu jij, Octo. Vertel ons eens wat je hebt gezien,” zei detective Sabine.

Octo krabde op zijn hoofd. “Toen ik aankwam, zag ik dat SpongeBob op de grond aan het zoeken was naar kleingeld. Daarna kwam een onbetrouwbaar uitziende klant binnen, die zeewierfriet bestelde.

Opeens riep SpongeBob dat we bestolen waren. Zeg, betekent dit dat we de rest van de dag vrij krijgen?”

“Nee!” zei meneer Krabs.

“Vertel ons eens uw kant van het verhaal, meneer Krabs,” zei detective Sabine.

“Gisteravond zat ik het nieuws te kijken,” zei hij. “Ik hoorde iets over een bijeenkomst van criminelen. Ze kwamen bijeen om laffe plannetjes te beramen! Ik bedacht dat het vast Plankton was die weer een poging wilde doen om het recept voor mijn krabburgers te stelen.”

“En toen?” vroeg detective Sabine.

“Ik ging gisteravond nog naar kantoor om te kijken of het recept nog in de kluis lag. Toen viel ik in slaap achter mijn bureau. Plankton heeft vast staan kijken! Hij moet gezien hebben dat ik in slaap viel en vervolgens naar de keuken geslopen zijn om de buit te stelen!�

“Goed, het lijkt erop dat we drie verdachten hebben,” zei detective Sabine. “De vrouw die haar kleingeld op de grond liet vallen, de onbetrouwbaar uitziende klant die zeewierfriet bestelde en Plankton.”

“Waar wacht je nog op?” zei meneer Krabs. “Arresteer die criminelen! Ik betaal je niet om hier maar wat te staan!”

“U betaalt me zelfs helemaal niets, meneer Krabs,” lachte detective Sabine. “Ik ben hier om u te helpen. Kom, SpongeBob. Jij en ik kunnen de verdachten volgen en hen ondervragen.”

“Goh,” zei SpongeBob. “Dat ik een geweldige detective als jij mag assisteren!”

Ze sprongen op SpongeBobs fiets en fietsten in de richting waarin de verdachte vrouwelijke klant was vertrokken.

Detective Sabine zag haar. “Ze gaat naar de dierentuin,” zei detective Sabine. “We moeten ons vermommen, zodat we geen aandacht trekken.”

SpongeBob en detective Sabine volgden haar helemaal naar de tentoonstelling in het Oesterstadion.

“Ik zal de politie laten weten waar de verdachte zich bevindt,” fluisterde detective Sabine tegen SpongeBob. “Oké, detective Sabine,” fluisterde SpongeBob terug. “Ondertussen moeten wij detectives zo min mogelijk opvallen, toch? Niet de aandacht op onszelf vestigen, hè?”

Opeens rende hij naar de tentoonstelling van het Gigantische Schelpdier. “HÉ, riep hij.

“MOET JE KIJKEN! IK ZAG DAT HET GIGANTISCHE SCHELPDIER BEWOOG! KOM KIJKEN!” Detective Sabine zuchtte. Samenwerken met SpongeBob zou niet eenvoudig zijn.

Daarna spoorde detective Sabine de tweede verdachte op. Hij lag te zonnebaden bij de Goo Lagoon. “Daar is hij,” fluisterde detective Sabine tegen SpongeBob. “Ik zal de politie via de radio vertellen dat ze hem moeten ophalen voor verhoor. Maar SpongeBob, probeer deze keer wat minder op te vallen, oké?”

Opeens hoorden ze een luide stem. “Hé, SpongeBob! Ben jij dat, vermomd met een zonnebril en zonnehoed?”

Het was Patrick. Hij rende naar hen toe. “En is dit niet Sabine, de beroemde detective? HÉ, IEDEREEN, KIJK EENS WIE ER IS!”

“O, Patrick. We proberen juist niet op te vallen,” zei SpongeBob. Maar het was al te laat. Iedereen kwam op hen af rennen voor een handtekening.

Gelukkig had de verdachte een koptelefoon op en hoorde niets van alle commotie. Terwijl iedereen om de beroemde detective kwam staan, kwam de politieauto van Bikinibroek aan rijden en werd de verdachte mee naar het bureau genomen.

“Misschien moeten we een andere vermomming kiezen,” zei detective Sabine.

Het was niet eenvoudig om Plankton te vinden. Maar uiteindelijk zagen ze hem. Hij had een koffer bij zich en het leek alsof hij ergens van terugkwam.

“Mag ik hem aanhouden? Mag ik? Alsjeblieft?” smeekte SpongeBob. Hij rende weg, voordat detective Sabine hem kon tegenhouden.

“Wees voorzichtig, SpongeBob!” riep detective Sabine. “Misschien is het een val…”

FLOP! Er kwam een net naar beneden. KLANG! Een metalen muur kwam omhoog. WOESJ! Er ging een alarm af: RING! RING! RING! INDRINGER! INDRINGER! “Oeps,” zei SpongeBob toen hij en Sabine in de val zaten.

“Aha! Het laffe nieuwe beveiligingssysteem dat ik heb geïnstalleerd werkt echt!” kakelde Plankton.

“En het volgende punt op mijn duivelse agenda is… HET VEROVEREN VAN DE WERELD!” Ondertussen pleegde detective Sabine snel een telefoontje en even later kwam een politieauto van Bikinibroek met gierende banden aangescheurd.

Agente Nancy bevrijdde SpongeBob en detective Sabine.

“Goh, bedankt,” zei SpongeBob. “Ik neem Plankton mee naar het bureau,” zei agente Nancy. “We kunnen je hulp wel gebruiken bij het verhoren van de verdachten, detective Sabine.”

“Uiteraard,” antwoordde detective Sabine.

Ze sprongen op SpongeBobs fiets en volgden de politieauto. “We hebben deze vermommingen niet meer nodig!� zei SpongeBob.

Op het politiebureau kwam agente Nancy snel naar hen toe. “We hebben een positieve identificatie voor de drie verdachten,” zei ze. “Het is een eer om met zo’n geweldige detective als jij te werken.”

Detective Sabine ondervroeg de eerste verdachte.

“Dus u liet al uw kleingeld op de grond vallen,” zei detective Sabine tegen de verdachte.

“En vervolgens bestelde u niets. Waarom?”

De vrouw verborg haar gezicht in haar handen. “Oké, ik zal het vertellen!” gooide ze eruit.

“Ik kwam niet om te lunchen! Ik ben een gezondheidsinspecteur! Ik deed alsof ik mijn geld liet vallen, zodat ik onder de tafels kon kijken of er misschien kauwgom onder zat. Maar de tafels waren brandschoon!”

Detective Sabine keek naar SpongeBob. “Dat geloof ik graag, mevrouw.”

“Waarom bestelde u alleen zeewierfriet en geen krabburger?” vroeg detective Sabine de volgende verdachte. “Was het slechts een excuus om SpongeBob af te leiden zodat u spullen van het fornuis kon stelen?”

“Nee! Nee! Ik ben onschuldig, zeg ik u!” zei de man. “Ik bestelde geen krabburger, omdat ik allergisch ben voor augurk! Vraag maar aan mijn huisarts!”

Plankton was daarna. Zijn kleine lijf trilde van woede. “Ik heb Krabs’ stomme ingrediënten niet gestolen!” zei hij, terwijl hij met zijn vuist zwaaide. “Ik was niet eens in de stad! Ik was op de bijeenkomst “Hoe plan je een lafhartig plan”! Vraag het maar aan elke willekeurige boef!”

“Oké, Plankton,” zei detective Sabine. “Dat lijkt een waterdicht alibi. Je mag gaan.”

“Zeg,” zei Plankton op harde fluistertoon. “Je ziet eruit als een intelligent kind.

Wat zou je ervan vinden als jij het recept voor krabburgers van Krabs zou stelen en voor mij zou komen werken bij de Maatemmer?”

“Nee, Plankton,” zei detective Sabine. “Het is mijn taak om de wet te handhaven.”

“Verdorie,” mopperde Plankton.

“Alle drie de verdachten hadden de kans en een motief. Maar ze hebben ook een alibi,” zei detective Sabine terwijl ze teruggingen naar de Krokante Krab.

“Potverdriedubbeltjes!” zei meneer Krabs. “Een van hen is schuldig! Ze stalen de ingrediënten om erachter te komen hoe ze een krabburger moeten maken! Je moet me helpen, Sabine!”

“Ik denk dat ik toch iets over het hoofd zie,” zei de geweldige detective, goed nadenkend.

Terug in de Krokante Krab werd detective Sabine snel door het politielint gelaten. Ze haastte zich naar binnen, gevolgd door SpongeBob. Buiten had zich een menigte verzameld. Detective Sabine liep naar SpongeBobs fornuis en bukte zich.

Plotseling stopte detective Sabine. “Aha!” zei ze.

“Heb je een aanwijzing gevonden, detective Sabine?” vroeg SpongeBob vol ontzag.

Detective Sabine haalde een zakdoek uit haar zak, pakte een pincet en raapte iets op om het aan SpongeBob te laten zien.

“Maar dat is een augurk!” zei SpongeBob. De menigte snakte naar adem.

“Die hebben de criminelen vast en zeker laten vallen!” riep meneer Krabs. “Kijk of er vingerafdrukken op staan!”

Detective Sabine liep naar meneer Krabs’ kantoor en staarde naar de vloer.

SpongeBob keek ook naar beneden. “Kijk, ze heeft een spoor van augurksap gevonden!”

Perch Perkins de verslaggever en zijn tv-ploeg baanden zich een weg door de menigte om de geweldige detective in actie te filmen.

“Wat krijgen we nou…” zei meneer Krabs, terwijl detective Sabine het spoor zijn kantoor in volgde.

Detective Sabine volgde het spoor helemaal tot aan de kluis. “Wilt u de kluis openen, meneer Krabs?�

Meneer Krabs draaide de knop naar rechts, links, rechts. En KLANG! Hij trok de deur open.

Iedereen hield zijn adem in.

In de kluis lagen augurken, broodjes, kaas, krabburgers, ketchup, mosterd, uien en zelfs SpongeBobs trouwe spatel!

Welkom, uperdetective Sabine!

Meneer Krabs grijnsde. “Ha ha. Alles blijkt in de kluis te liggen, detective Sabine.

Ik maakte me zo’n zorgen dat ik bestolen zou worden, dat ik vast naar de keuken geslaapwandeld ben, alle ingrediënten heb gepakt en ze hier heb verstopt.

Dat doe ik vaker. Slaapwandelen, bedoel ik.”

De menigte was even stil. Toen riep SpongeBob: “Hoera voor detective Sabine! Ze heeft de zaak opgelost!�

De menigte juichte instemmend.

Welkom, superdetective Sabine! d Goe ! aan ged

De�ec���� S����� , ��� ��n� ��1

“Krabburgers voor iedereen!” riep meneer Krabs. “Ik zal zelfs iedereen een cent korting geven! SpongeBob! Zet de bakplaat aan! Octo! Ga naar de kassa en neem de bestellingen op!

Opschieten, mannen! Je verspilt mijn tijd, dus mijn geld!”

Welkom, superdetective Sabine!

En iedereen nam krabburgers om het te vieren.

Iedereen, behalve Plankton.

“Psst! Sabine! Hier!” klonk een stemmetje in Sabine’s oor. “Weet je zeker dat je onze krachten niet wilt bundelen om de wereld te veroveren? Met jouw intelligentie en met mijn uiterlijk kan ons lafhartige plan niet mislukken!”

Sabine grinnikte. “Nee, bedankt, Plankton. Ik moet weer naar huis, naar Roermond. Blijf in de tussentijd uit de problemen, oké?”

313874 22/4 2

SPONGEBOB SQUAREPANTS ©

SPONGEBOB EN SABINE: SUPERDETECTIVE S

Weer een zaak opgelost door superdetectives SpongeBob Squarepants en Sabine Verbeek!

*313874* 313874 22/4 2 PG

SPONGEBOB EN SABINE: SUPERDETECTIVES