ปีที่ 10 ฉบับที่ 11 ประจำ�เดือนพฤศจิกายน 2012
http://www.catholic.or.th/sarnbkk/
วิถชี มุ ชนวัด...
ชุมชนแห่งความเชื่อ
3
น.
เอกสารเดือนพฤศจิกายน
พันธกิจของคริสตชน คือรักอย่างที่
พระคริสตเจ้าทรงรัก
ไฟ(ชำ�ระ)
แห่งความรัก
4
น.
8
น.
“ให้เราจัดทำ�ประมาณการค่าใช้จ่ายในการสร้าง ความสัมพันธ์กับพี่น้องเพื่อนมนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับบุคคลในครอบครัวของเรา โดยที่เราจะต้องเผื่อใจไว้ เตรียมความเสียสละมากขึ้น เผื่อไว้ให้เพียงพอ ในยามที่ เรารู้สึกว่ามันทำ�ได้ยาก ให้เราตรวจสอบตัวเราเองว่า มีอะไรบ้างที่เราจะต้องแก้ไขและทำ�ให้ดีขึ้น และให้ริเริ่ม การเยียวยารักษาความสัมพันธ์ส่วนใดก็ตามที่ต้องการ การเยียวยารักษาด้วย” วาทะพระอัครสังฆราช ฟรังซิสเซเวียร์ เกรียงศักดิ์ โกวิทวาณิช พระอัครสังฆราชอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ บทเทศน์เยี่ยมอภิบาล วัดพระชนนีของพระเป็นเจ้า รังสิต วันอาทิตย์ที่ 11 กันยายน 2011
ที่มา : ประวัตินักบุญตลอดปี
วันภาวนาอุทิศแด่ผู้ล่วงลับ ของทุกปีจะตรงกับวันที่ 2 พฤศจิกายน การระลึกถึงวิญญาณของผูต้ ายในวันนี้ กำ�เนิดมาจากอารามฤาษีคณะเบเนดิกติน ทีค่ ลูนี และพระสันตะปาปาเบเนดิกโตที่ 15 ก่อนสงครามโลกครัง้ แรก ได้อนุญาต ให้พระสงฆ์สามารถถวายบูชามิสซาได้ 3 มิสซาในวันนี้ ในพิธีปลงศพและในบูชามิสซาที่ระลึกถึงผู้ตายนี้ พระศาสนจักรทรงทำ�การฉลองธรรมล้ำ�ลึกแห่งปัสกาด้วยความเชื่อ โดยมีความหวังอย่างเต็มเปี่ยมว่าพวกเขาได้กลายเป็นอวัยวะในพระกายทิพย์ของพระคริสตเจ้าผู้ได้สิ้นพระชนม์และ ทรงกลับคืนชีพ โดยอาศัยศีลล้างบาปเราจะสามารถผ่านไปสู่ชีวิตพร้อมกับพระองค์โดยผ่านทางความตายของวิญญาณ และเมื่ อ เราตายจำ � เป็ น ที่ วิ ญ ญาณของพวกเราจะต้ อ งได้ รั บ การชำ � ระล้ า งให้ ส ะอาดบริ สุ ท ธิ์ เ สี ย ก่ อ นขณะที่ ร่ า งกาย กำ�ลังคอยให้พระคริสตเจ้าเสด็จกลับมาและกำ�ลังคอยการกลับคืนชีพของบรรดาผู้ตายด้วยความหวังที่ทำ�ให้มีความสุข (Ordo Exsequiarum Praenotanda n, 1) ในชีวิตของเรา มนุษย์ไม่เคยรู้สึกพอกับสิ่งที่เราได้รับ เราเจริญชีวิตโดยมุ่งไปสู่อนาคตเสมอ ไปสู่ “วันพรุ่งนี้” ซึ่งเราคอย ด้วยความหวังว่าจะมีอะไรที่ดีขึ้น จะพบกับความสุขมากขึ้น มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น เรามีชีวิตอยู่เพราะว่ามีความหวัง ที่คอยผลักดันเรา แต่ในส่วนลึกแห่งชีวิตของเราที่ทำ�ให้เราลืมความทุกข์ยากลำ�บาก (ไปชั่วขณะ) หรือในส่วนลึกแห่ง ความหวั ง นั้ น มั ก จะมี ค วามคิ ด อั น หนึ่ ง ซ่ อ นแอบแฝงอยู่ แ ละความคิ ด อั น นี้ ก็ มิ ใช่ อ ะไรอื่ น คื อ การคิ ด ถึ ง ความตาย นั่นเอง ซึ่งเป็นความคิดที่ทำ�ให้เราคุ้นเคยกับมันได้ยากมาก ตรงข้ามบ่อยๆครั้งเรากลับพยายามจะขับไล่มันให้ไปไกลๆ จากความคิดของเราเสียอีก แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ความตายเป็นเพื่อนเดินทางที่คอยติดสอยห้อยตามเราไปทุกๆ ฝีก้าว แห่งชีวิตของเรา เช่น ในการจากกัน ในความป่วยไข้ ในความเจ็บปวด ในความทุกข์ยากลำ�บากและในความผิดหวัง ซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านี้เป็นเครื่องเตือนเราก่อนว่า “เราจะต้องตาย”