2 minute read
Het nachtkastje van Hugo Hoetink
Als trainer en coach helpt Hugo Hoetink organisaties om leerprocessen te versnellen. ‘Hierdoor ben ik altijd een buitenstaander – dat is mijn kracht, ik hou ook van die rol.’ Het er-niet-helemaal-bij-horen ziet hij ook terug in de boeken die hij leest.
‘Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? is het mooiste boek dat ik ooit gelezen heb. Auteur Johan Harstad schrijft prachtige, melancholische boeken. Veel van zijn personages zijn ontworteld. Ik hou enorm van die sfeer van ergens niet thuis zijn.’ Hugo vertelt dat hij op de middelbare school vrienden had die poëzie schreven, muziek maakten en diepe gesprekken voerden. Aan de andere kant zat hij ook op voetbal. ‘Daar werd helemaal niet gepraat, maar bier gedronken’, lacht hij. ‘Ik hoorde bij beide groepjes nooit helemaal. Ik hou van die buitenstaanderrol die ik nu ook heb als trainer en coach. Je verbindt je met mensen, maar het is tijdelijk.’ Buzz Aldrin was de tweede mens op de maan en verder totaal onbekend; in het boek wordt veel gerefereerd aan hem. ‘Net zoals het werk in de offshoreindustrie dat in het boek een belangrijke rol speelt. Dan vind ik het mooi om in zo’n onbekende wereld te vertoeven.’
Ook Richard Sennett beschrijft onbekende werkvelden wanneer hij het vakmanschap ontrafelt in De Ambachtsman. ‘Door Sennett heb ik veel begrip gekregen voor professionals: hij laat zijn dat vakmensen het fijn vinden om met materie bezig te zijn; de verandering van het materiaal door hun toedoen. Net zo goed vindt een leidinggevende het heerlijk om met een team mooie resultaten te bereiken.’ Zelf kijkt Hugo immers ook hoe zijn coaching en training steeds beter kunnen. ‘Dat eindeloos pielen met “materiaal” vind ik heerlijk!’ Hij vertelt dat hij graag de verbinding maakt tussen de vakinhoud en de persoon. Door aan te sluiten bij iemands vak, ontstaat de klik.’
Hoe kan kunst een antwoord geven op de grote vragen over ons bestaan? ‘Alain de Botton pakte het met humor en ietwat provocerend aan: in het Rijksmuseum plakte hij geeltjes met de antwoorden op schilderijen en kunstvoorwerpen.’ Het resultaat daarvan vind je in het boek Art is Therapy. ‘Een mooi voorbeeld is het object schaal met deksel. De Botton beschrijft dat het broos en teer lijkt, maar dat dat is vanwege de zoektocht naar verfijning. In prachtige woorden schetst hij de kwaliteit van de schaal dankzij de kwetsbaarheid.’
In Zeespiegel is Hugo net begonnen. ‘Ook dit boek lees ik vooral om de sfeer, om de onbekende wereld die Tabitha Lasley in dit journalistieke project blootlegt.’ Opvallend is dat dit boek ook over de offshore-industrie gaat. Lasley beschrijft hoe drie weken op een booreiland, drie weken thuis impact heeft op je leven, op je relaties. ‘Ik lees geen voorbeelden waarbij die combinatie op een makkelijke manier gaat.’ Ook hierin herkent Hugo de sfeer van niet helemaal thuis zijn. ‘Het mistige weer, het harde werk en de ontworteldheid, dit boek lees ik vooral om de sfeer.’ (NvO)
