Bootmagazine nr. 29 - mei/juni 2012

BOOTMAGAZINE tijdschrift voor watersport en -recreatie: alles over zeiljachten, motorboten en toervaren in België, Zeeland en de wijde wereld

# 29

Tweemaandelijks mei- juni 2012 € 4,90

Verkiezing BootWijn van het Jaar: de resultaten

wind

Frankrijk: God schept den dag en moeder de soep

Portugal onder zeil: depressie op alle fronten

Rondje Engeland: ,,No problem, Sir!”

Testvaart Adrenalina 9.5 OP E OP N WA EN

GE

TE R. ..

ES T

Bij 106 km/u overboord!

Werfbezoek het ‘performance’-DNA van Grand Soleil

1

ZEILVERHALEN en Zeilimpressie T-34, TOERVAREN gemaakt voor de

BOOT 2012 mei - juni

Jaargang 7 - editie 2

Produced by LOMAC Italy

Ontdek het Adrenalina effect Leefruimte en comfort Ruime keuze in kleuren en opties Speciale introductieprijs: Adrenalina 2 x Honda 250 HP € 150.569,75 Adrenalina 2 x Evinrude E-tec 250 HP Icon € 151.856,13

Exclusief bij Marine Technics, Zeebrugge Diensten Kraanservice: bootlift 45 ton Herstellingen: epoxy & polyester Algemeen onderhoud ALU en Inox Constructie Refits Winterberging Rib Repair Spuitcabine tot 25 meter

Aanbod Motorboten en zeiljachten Professionele, militaire en racing RIBS Motoren: inboard & outboard motoren Trailers Verven en Anti Fouling Watersportartikelen

Marine Technics - Werfkaai 43 8380 Zeebrugge - Belgium T. + 32 (0)50 54 60 31 - F. + 32 (0)50 54 52 55 info@marine-technics.be - www.marine-technics.be

De beste technische service, meer dan 30 jaar ervaring

Inhoud mei - juni 2012

Woord vooraf

blz. 4

Gasten moeten zich als gasten gedragen ,,Leuk weekend was dat, aan het stuur van een dure auto gezeten, een fantastische zetel voor rugmassage uitgeprobeerd en topwijnen geproefd van chateau ‘Qweeniewa’… om dan nog maar te zwijgen van de kontjes van de Kaap Verdiaanse danseressen”. Waar ben je dan naartoe geweest? Oh, gewoon naar de Belgian Boat Show.

Tja, toegegeven, er waren ook boten op deze Belgische bootshow, maar wanneer de zogenaamde ‘gasten’ de bovenhand nemen, dan is er iets grondig fout. Mercedes had zowat de grootste stand van de hele beurs en dit jaar waren ze een tikkeltje beleefd geweest, ze hadden geen metershoge doeken opgetrokken die de boten aan het zicht van de bezoekers onttrekken. Van gasten verwacht je dat ze zich als gasten gedragen, maar zo had het automerk het niet bekeken. Het effect op termijn laat zich makkelijk raden, wanneer de bezoeker het gevoel heeft dat hij teveel betaalt voor wat hij te zien krijgt, of teveel zaken te zien krijgt waar hij niet om gevraagd heeft, haakt hij af.

De vis stinkt niet aan de staart, maar aan de kop, zo klinkt een wijs vissersgezegde. Het zijn de organisatoren van deze beurs die vandaag, net als in het verleden, verwachtingen hebben gecreëerd die ze niet wisten waar te maken. Te weinig relevante exposanten voor de bezoekers, te weinig bezoekers voor de exposanten. Nog nooit was de drang van de exposanten om eigen opendeurdagen te organiseren zo groot. Dat zegt genoeg.

De beroepsorganisaties van de watersportsector moeten een essentiële brainstorming houden. De sector heeft nood aan een ontmoetings- en kennismakingsmoment met het grote publiek. Maar vandaag zijn het niet langer de beurzen ‘oude stijl’ die deze functie op de meest adequate wijze invullen.

Artexis, huidig organisator van de bootshow, claimt nochtans met easyFairs, “the cost effective tradeshow”, de oplossing voor dit probleem in huis te hebben. Alleen werd deze formule nog niet aan de watersportsector getoetst. Misschien ligt daarin de sleutel om tot een effectief gebeuren te komen, boeiend, relevant én betaalbaar voor zowel de exposant als de bezoeker.

Anders kunnen nieuwe samenwerkingsverbanden een oplossing inhouden. Cap °Okaz zit op een ongelukkig tijdstip, doordat ze moeten wachten tot de vaste ligplaatshouders in Nieuwpoort uit het water zijn in winterberging. Maar zijn er op ander plaatsen dan geen vrije wateren te vinden die zich lenen voor een breed en betaalbaar evenement?

Het wordt tijd om ‘out of the box’ te denken, te ontsnappen aan de eigen visbokaal zeg maar, en nieuwe horizonten op te zoeken.

Verkiezing Bootwijn van het Jaar 2012: de resultaten De verkiezing van de ‘Bootwijn van het Jaar 2012’ georganiseerd door ons magazine tijdens de Belgian Boat Show in Gent was een enorm succes. Tijdens de 6 beursdagen verzamelden we niet minder dan 357 correct ingevulde proefnotities.

Het werd een spannende strijd.

pg. 03

Woord vooraf: Gasten zei u?

pg. 04

Verkiezing Bootwijn van het Jaar 2012: de resultaten

pg. 06

Praktisch: de zomer check-up

pg. 08

Testvaart: Lomac laat ‘Adrenalina’ de vrije loop

pg. 12

Werfbezoek: het ‘performance’-DNA van Grand Soleil

pg. 16

R.Y.C.B zeilschool, de ‘fun’ factor

pg. 20

Toervaren Frankrijk: God schept den dag...

pg. 24 Portugal onder zeil, depressie op alle fronten g. 38

Rondje Engeland, deel 2: ,,No problem, Sir!”

pg. 40

Zeilimpressie: T-34, gemaakt voor de wind

pg. 43

Nautische berichten

pg. 44

De verraderlijk Verado en de tomeloze Technolhull...

Leo Van Dorsselaer, hoofdredacteur

Colofon: BOOTmagazine Belgium - tweemaandelijks, 5 x per jaar www.bootmagazine.be met gratis online editie: BOOTmagazine PLUS Hoofdredacteur: Leo Van Dorsselaer - mob. + 32 (0)475 67 03 02 Medewerkers: Paul Bolsius, Marleen De Geest, Bart Deruyver, Herwig De Weerdt, Luc Hennebel, Guy Lehaen, Joris Luyten, Tristan Van Dorsselaer, Alain Van Eeckhout Coverfoto: Grand Soleil 39 - Breskens Yacht Services Redactie & administratie: KIM vzw / BOOTmagazine - Zemstweg 10 1850 Grimbergen - tel. +32 (0)15 61 11 52 - mail: editor@bootmagazine.be Advertentiewerving mediacentrales & reclamebureaus: Cprojects, Antwerpen - Peter De Vester +32 (0)497 55 15 41 Advertentiewerving watersportsector: KIM vzw, Grimbergen Uitgave i.s.m. 6minutes press bvba - 1850 Grimbergen Abonnement 1 jaargang, 5 edities België: € 19,90 - Europa: € 24,90 rek. 001-1175111-32 van KIM vzw / BOOTmagazine - Grimbergen.

Verantwoordelijk uitgever: L. Van Dorsselaer, Brusselsesteenweg 118 - 1850 Grimbergen - België.

Bij 106 km/u overboord!

blz. 44

De verraderlijk Verado en de tomeloze Technolhull... Het klinkt als de titel van een Sukse & Wiske album, en inderdaad, de beleving om bij 106 km/u overboord te gaan, moet niet onderdoen voor het betere stunt- en vliegwerk in een stripverhaal.

4 mei - juni 2012 BOOT

Verkiezing Bootwijn 2012

Verkiezing Bootwijn van het jaar 2012 Winnaar publieksprijs Wit

Winnaar publieksprijs Rood

Winnaar ‘prijs v/d Sommelier’

“TETE A TETE” Alsace AOC La Cave de Pfaffanheim 12,5 % vol - 2009 Druiven : Riesling en Pinot Gris Carrefour: € 8,39

“LA CAPITANA” 2009 Reserve D.O. Cachapoal Valley Chili Viña La Rosa – 14,5 % vol Druif : Carmenère Delhaize: € 6,99

“COTO DE IMAZ” Reserva 2005 DOC RIOJA (Spanje) – 13,5 % vol Druif : 100% Tempranillo Colruyt: € 6,99 euro

Speciaal aan deze wijn is dat, in tegenstelling tot 95% van de Elzas wijnen deze wijn een blend is, samenstelling van meerdere druiven. Ook specifiek, deze blend is samengesteld door een Belg, Francis Lerminiaux, directeur aankoop wijnen Carrefour. Hij bracht een speciale cuvée van Pinot Gris samen met een mooie cuvée van Riesling. Ongewoon voor de Elzas maar lekker… ontdek zelf maar.

Een zeer heldere, bleek goudgele wijn met flink wat tranen aan de glasrand. Een zeer expressieve en volle neus met mooi wat fruit zoals appeltjes, ananas… die zorgt voor een exotische toets, ook wat honing.

In de mond maken we onmiddellijk kennis met een gezellige molligheid, mooi rond en fruitig met, gelukkig, frisse zuurtjes die zeer evenwichtig omgaan met al de rest. Een vrij lange aangename afdronk maakt van deze lichte halfdroge witte wijn, goed gekoeld, een aangenaam aperitief of begeleider van de eerste lenteslaatjes of zelfs van asperges.

Te schenken tussen de 6 a 8°C.

Mooi intense kersenrode wijn met kleurende tranen.

Een intens aroma van zwarte bessen, donkere kersen en rode pruimen aangevuld met noties vanille.

In de mond matige intensiteit maar geleidelijk aan meer zwart fruit opnieuw met wat zuurtjes en vrij aanwezige tannine. Mokka en Chocolade impressies komen opzetten. De afdronk is aangenaam maar niet super lang. Vrij evenwichtig maar best een paar uur vooraf openen of decanteren. Mooi bij rood vlees op de BBQ. Te serveren bij 18°C – 20 °C

Top 3 publieksprijzen- Wit 1 - Alsace Pinot Gris - Riesling (Carrefour) 2 - Rueda Marques de Riscal (Delhaize) 3 - Chardonay Jacob’s Creek (Carrefour) Top 3 publieksprijzen - Rood 1 - La Capitana Carmenère ( Delhaize) 2 - Rioja Coto de Imaz (Colruyt) 3 - Malbec Fleur de Haute-Serre (Carrefour)

Deze wijn verbleef 18 maanden op houten vaten van Amerikaanse eik en daarna nog eens 24 maanden in de fles (kelder) alvorens verkocht te worden. Een Coto de Imaz wordt niet elk jaar gemaakt.

Donker kersenrode wijn siert het rode wijnglas waarin ik veel zon zie schijnen. Mijn neus wordt aangenaam ‘geteisterd’ door zachtzoete aroma’s van bramenjam, rozijnen met vanille en een stevige kruidigheid.

Van bij de eerste slok ook hier de zachte molligheid van rijp fruit maar met een mooie kruidigheid waarbij zuurtjes even komen verfrissen. Mooi versmolten tannines schudden me tijdig wakker waardoor ik kan genieten van een goede afdronk met fruitige kruidigheid. Te serveren bij 18°C – 20 °C

Verkiezing Bootwijn 2012

Een spannende strijd

D

Elke deelnemer gaf de wijn een score op 10 punten. Herkomst, druivensoort, alles werd geheim gehouden tijdens de proefsessie. Nadat ze hun punten toegekend hadden, konden de deelnemers kennis maken met de wijnen en hun resultaten toetsen aan de verschillende ‘appelations’. De beoordeling gebeurde dus op smaak, neus en uitzicht wat een objectief resultaat opleverde. Sommigen waren gul, het regende dan ook ‘vette’ achten en tienen, maar anderen waren ongemeen streng.

Valt niet in mijn smaak en de wijn moest het stellen met een ‘magere’ drie.

BOOT 2012 mei - juni

e verkiezing van de ‘Bootwijn van het Jaar 2012’ georganiseerd door ons magazine tijdens de Belgian Boat Show in Gent was een enorm succes. Tijdens de 6 beursdagen verzamelden we niet minder dan 357 correct ingevulde proefnotities, Watersportliefhebbers zijn doorzetters, dat mogen we besluiten uit het feit dat amper een tiental deelnemers afhaakte tijdens de proefsessie. Wie een reeks begon, ging voor het hele rijtje van 3 witte en 6 rode proefwijnen. Een hele opdracht die met liefde en overgave ter harte genomen werd.

5 Toch werd het alles samen een spannende strijd, vooral de witte wijnen waren aan mekaar gewaagd. Het ging om een nek-aan-nek race tussen de ‘Tête a tête Alsace (Carrefour) en de Spaanse Rueda Marques de Riscal (Delhaize).

Na twee weekends proeven waren er slechts 20 punten verschil tussen beiden.

Op de derde plaats volgde, maar ook dicht in de buurt want op iets minder dan 60 punten, de Chardonnay Jacobs Creek van Carrefour. Mocht het om blindproeven gaan dan was Jacob’s Creek de wijn die het meest geraden en spontaan herkend werd. Opmerkelijk ook dat vrouwen vaker de voorkeur gaven aan een proefsessie van de witte wijnen, mannen gingen vaker voor rood. Misschien kwam dit ook doordat er slechts 3 witte tegenover 6 rode te proeven waren.

Bij de rode wijnen was er van bij de start een trio dat de leding nam, na de eerste paar uren was het podium geekend. De Rioja Coto de Imaz van Colruyt speelde haasje over met de Chileens La Capitana van Delhaize.. De Cahors Malbec volgde op een veilige derde plaats en werd nooit bedreigd. Uiteindelijk won La Capitana, meteen ook de krachtigste wijn in alcohol percentage (14,5°) van het gezelschap.

Blijkbaar houden bootmensen van krachtige, uitgesproken smaken, de stoere zeebonken gaven de voorkeur aan de krachtigste wijnen uit het lot.

Waren er wijnen die mensen niet lusten? Toch, het kunnen niet allemaal ‘boot’ wijnen zijn, soms val je wel eens op een wijntje om te ‘varen’ .

Bootmagazine dankt de verantwoordelijken van de wijnafdelingen van Carrefour, Colruyt en Delhaize voor het ter beschikking stellen van de proefwijnen.

En natuurlijk ontkurken wij ook graag een fles op de gezondheid van onze sommelier en wijnjournalist Mark Vekemans en onze fotograaf en wijnliefhebber Paul Bolsius, die ons met raad en daad hebben bijgestaan om de verkiezingen in goede banen te leiden.

Dank ook aan alle deelnemrs voor hun gewaardeerde proefnotities.

Onder de deelnemers worden 6 flessen van de winnende wijnen verloot. Zij worden via e-mail verwittigd.

Praktische tips

6 mei - juni 2012 BOOT

De zomer check-up vóór het te water gaan Doe een grondig preventief onderhoud van de motor voor je in de lente te water gaat, is de boodschap van Davy, Boat Technics. Laat het door een professional doen of steek zelf de handen uit de mouwen, maar doe het! Motorpech op het water is een grotere kost dan een preventief onderhoud.

Om niet te spreken van een mislukte vaardag met vrienden en/of familie.

We overlopen samen met Davy de belangrijkste aandachtspunten van de motor.

1. De motorolie en de brandstoffilter vervangen samen met het nazicht van gloeikaarsen bij een dieselmotor en het vervangen van de bougies bij een benzine motor, zijn primordiaal voor een lange levensduur.

2. De conditie en de spanning van de V-riemen nakijken. De V-riem brengt kracht over van een motor naar andere apparaten. In ons bootverhaal o.a. het koelingsysteem. Van motorlevensbelang dus.

3. Het vervangen van de impeller of ook het schoepenwiel genoemd is jaarlijks zeker nodig. Deze rubberen waaier is een essentieel deel van je koelingsysteem. Bij elk

starten van de motor slijt deze impeller een beetje af omdat er nog niet genoeg water aanwezig is. Kijk ook na of het impellerdeksel niet te erg ingelopen is, een vervanging houdt slechts een kleine moeite en kost in, maar voorkomt zoveel problemen.

Het vervangen van een schoepenwiel is niet zo omslachtig en een ideale job voor beginners.

4. De elektrische aansluitingen op een boot zijn steeds onderhevig aan wrijving en beweging. Kijk ze na voor je het wijde water kiest.

5. De keerkoppeling is aan de ene zijde verbonden met de motorkrukas en anderzijds met de schroefas. Kijk ook steeds het oliepeil van de keerkoppeling na. Het voordeel van ook deze olie regelmatig te vervangen is dat je steeds een controle kan uitoefenen op de slijtage van de koppelingen. Glinsters in de olie kan wijzen op de verhoogde slijtage. De oorzaak van deze slijtage is ouderdom of het te brute schakelen.

6. Een Z drive of sterndrive aandrijving maakt een schip zeer wendbaar, zij hebben een 360 graden rotatie. Ook hier moet de olie elk jaar ververst worden, de lente is een ideaal moment.

7. De vetkoord is de pakking van de schroefas. Die moet je aanspannen of indien nodig vervangen. Let er wel op dat je de juiste dikte neemt.

8. Terwijl nu het schip uit het water ligt is het ideaal om de waterkranen te controleren op goede werking en vervuiling. Vaak zijn hier nog resten van algen of vuil vanuit het water te vinden.

9. Een anode wordt ook opofferingselektrode genoemd. Zij trekt zoveel mogelijk elektrolyse aan om de corrosie van je schip en motor zoveel mogelijk tegen te gaan. Kijk steeds de anodes van je schip na of deze nog goed aangesloten zijn of deze nog niet aan vervanging toe zijn.

Deze moeten nog mooi egaal zijn zonder enige aantastingen. De keuze van het materiaal van je anode zal mede bepaald worden door of je meer in zoet of zout water vaart.

UITSCHUIVERS VERMIJDEN. EEN GLAD BETONOPPERVLAK DOET ZELFS LADDERS MET RUBBER ANTI-SLIPPROFIEL WEGGLIJDEN. DAAROM STEEDS DE LADDER BEVEILIGEN DOOR BOVEN- EN ONDERAAN MET EEN LANDVAST TE VERBINDEN MET DE BOOT EN DE BOOTSTOEL. VAN UW VERSLAGGEVER IN TEMSE... (FOTO: PAUL BOLSIUS)

10. Nu nog de batterij installeren die je tijdens de wintertijd afkoppelde en je bent rond.

Indien praktisch mogelijk is het steeds aan te bevelen om de motor reeds te laten proef draaien op het droge, maar met de staart in het water of aangesloten op een watersysteem. Op deze manier kan je zien of je een goede doorstroming hebt van water en of de motor goed werkt.

Tenslotte moet je op de motor kunnen vertrouwen als je te water gaat.

Wij wensen iedereen een veilige en super zomer 2012.

Henriette & Davy - 0468 32 85 34 - boat.technics@telenet.be

Interventies van De Panne tot Breskens

Stoffeerdersbedrijf Cobbaert Guy Overtrekken van kussens voor boten, caravans en mobilhomes.

Boat Technics

Grote keuze in stoffen leder en lederlook, bestand tegen zon en zeewater.

Onderhoud, herstelling en revisie, binnen - en buitenboordmotoren, boordelektriciteit, trailers

Ook aangepaste overgordijnen leverbaar.

Davy Eeckhoudt 0468 32 85 34 - boat.technics@telenet.be

Matrassen in alle maten en vormen.

Kwaliteiten nasi viscose traagschuim, latex en koudschuim.

Lattenbodems op maat Appelstraat 27 - 9300 Aalst Tel.: 0498/12 31 02 - 0475/30 69 47

cobbaertguy@gmail.com

Gratis prijsbestek. www.cobbaertguy.be

BEST BUY

ORIGINELE VOLVO PENTA ONDERDELEN De onderdelen van Volvo Penta voldoen altijd aan de hoogst mogelijke normen voor functionaliteit en toepasbaarheid. Originele Volvo Penta onderdelen zijn getest voor maximale prestaties en zijn optimaal afgestemd op onze motoren.

Wanneer u originele Volvo Penta onderdelen gebruikt, dan vormt dit de garantie dat uw Volvo Penta motor in perfecte conditie blijft.

BOOT 2012 mei - juni

7

U treft “originele Volvo Penta onderdelen� aan bij volgende Volvo Penta dealers:

Kant Marine en Industrie nv Schouwkensstraat 5 B-2030 Antwerpen Carron Marine bvba Havenlaan 84 B-9060 Zelzate MoNo Marine bv Scheepswerf 1 NL-5256 PL Heusden

8 mei - juni 2012 BOOT

Boottest semi-rigide

Lomac laat ‘Adrenalina’ de De naam kon moeilijk beter gekozen worden. “Adrenalina” klinkt open, helder en dynamisch en vooral, de boot doet wat de naam zegt. De adrenaline door je aderen laten stromen. Zeker wanneer je de topsnelheid van 56,8 knopen nadert aan het stuur van deze nieuwe semi-rigide van de Italiaanse ribproducent Lomac.

Plaats van deze belevenis, de kustwateren voor Nettuno, een havenplaatsje op een paar tientallen km ten zuiden van Rome, bij een matige wind van 3 tot 4 beaufort en golven van 50 cm.

T

ijdens de Tweede Wereldoorlog kozen de Amerikaanse troepen deze stad samen met Anzio uit als landingsplaats. Van daaruit werd het offensief voor de bevrijding van Rome ingezet. De geallieerden bevrijdden Rome in 1944, twee dagen voor de landing in Normandië. Een oorlogskerkhof met 7.000 graven herinnert aan deze heroïsche strijd.

TEKST EN FOTO’S: LEO VAN DORSSELAER

In de jachthaven van Nettuno is de Adrenalina neergestreken. Hij ligt er rustig aan de steiger. De diepgrijze tubes en warm oranje kussens vormen samen met de fraai vorm gegeven teakhouten vloer een warme en luxueuze verschijning.

Er is keuze uit niet minder dan zeven kleurcombinaties voor wie het meer sober of een ietsje frivoler wil.

De imposante tubes, 67,5 cm diameter) raken in rustpositie amper het water, de boot ligt, met twee 300pk V6 Yamaha’s aan de spiegel, perfect in evenwicht. De ontwerpers hebben hier dus een mooi staaltje van een doordachte gewichtsverde-

ling in de praktijk gebracht. De verbreding van de spiegel zorgt voor deze optimale verhouding.

Lomac, een van de grootste Italiaanse ribbouwers, met onder meer de levering van de begeleidingsboten bij de vorige Olympische zeilwedstrijden als voorname referentie, staat eerder als een generalist bekend en richt zich overwegend op boten voor familiaal en professioneel gebruik. Met deze Adrenaline levert de werf een op en top sportieve semi-rigide af met luxe en comfortkarakteristieken. Was tot nu een zeker klassieke belijning kenmerkend voor Lomac dan neemt de werf nu een radicale bocht richting luxueuse sportcoupé.

Design Op esthetisch vlak onderscheidt de Adrenalina zich door zijn langgerekt profiel en scherpe, opwaartse neus. Het geheel sluit nauw aan bij het water. De afgeronde aërodynamische centrale stuurconsole en de leaningpost versterken het racing aspect van de uitvoering.

Een diepe vaste V-romp zorgt voor een stevige grip op het water. Bij het bochtenwerk houdt de V-romp de boot perfect in de lijn. Dat geeft vertrouwen, zozeer zelfs dat bij de haakse bochten de middelpuntvliedende kracht voor de passagiers achter

ONDER DE ZITBANK (FOTO 3).

- DE TAFEL (FOTO 4) IN DE PIEK MET U-ZIT KAN ELEKTRISCH NEERGELATEN WORDEN EN VORMT DAN EEN RUIM ZONNEDEK. - DE BIMINI (FOTO 5) KAN VOLLEDIG INGEKLAPT EN WEG-

FOTO 4

GEBORGEN WORDEN ONDER DE ACHTERZIT (FOTO 2).

- ONDER DE STUURCONSOLE EEN CABINE MET TWEE SLAAP-

PLAATSEN VAN 1,80, M EN CHEMISCH TOILET (FOTO 8) EN HANDDOUCHE BIJ HET ZWEMPLATFORM( FOTO 9).

-OPBERGRUIMTE MET GASVEERSTEUN IN DE NEUS MET OPSTAP (FOTO 6), ACHTER EN LANGSZIJ (FOTO7).

FOTO 7

BOOT 2012 mei - juni

vrije loop

- EEN UITKLAPTAFELTJE (FOTO 1) ACHTER DE BESTUURDERSZIT KAN OOK ALS WERKBLAD DIENEN VOOR HET KEUKENTJE

9

FOTO 1

FOTO 2

FOTO 8

FOTO 5 FOTO 6

FOTO 3

FOTO 9

Boottest semi-rigide

10 mei - juni 2012 BOOT

de stuurconsole amper te trotseren is. De producent voorziet dan ook een aantal extra handgrepen in de serie uitvoering, zodat de bemanning zich aan boord zal weten te handhaven.

tie van tweemaal 250 pk in elk geval voor meer dan voldoende sensatie.

Verblijf aan boord Binnenin wordt resoluut de kaart van de luxe en design De romp is opgebouwd uit multi-axiale weefsels, getrokken, zowel wat materiaalkeuze, vormgeving als doordrengt met Vinyl Ester hars, dat vele malen sterker kleurkeuze betreft wordt voor een superieure klasse is dan polyester. Geen steptechnologie bij deze romp, gekozen. maar een reeks diepe versnijdingen die uitwaaieren De indeling is dan weer vrij klassiek, met een U-zit naar de achtersteven en een goed compromis van in de voorpiek die bij het neerlaten van de tafel een grip en stabiliteit opleveren. Het valt op dat het ranke ruim zonnedek oplevert. Teken van luxe, de tafel kan imago van de Adrenalina elektrisch neergelaten ook te danken is aan de worden, een druk op de Met de Adrenalina relatieve geringe rompknop op het centrale bebreedte van de boot in dieningspaneel volstaat. levert Lomac een vergelijking met soortOp het achterdek is een op en top sportieve semigenoten. ronde zitbank ingebouwd rigide af met luxe en De Adrenalina gaat vlug die eveneens als zonplaneren, reeds bij 2700 nedek dienst kan doen. comfortkarakteristieken. toeren richt de diepe De tweepersoons zitV-bodem zich op uit het steunbank kan eenvoudig water en we halen vlot 20 knopen binnen de 4 à 5 omgebouwd worden tot een buitenkeukentje, gewoon seconden. De kruissnelheid bedraagt 26,5 knopen en het zitvlak opklappen en een tweepits gasfornuisje de motoren leveren op dat moment 3.000 toeren. De en spoelbakje zijn beschikbaar. Ingebouwd is tevens absolute top van 56,5 knopen halen we niet, maar met een koelkastje en een uitklaptafeltje kan als werkblad vier man aan boord komen we heel dicht in de buurt. dienst doen..

We klokken af op 53,8 knopen wanneer de beide V6 300 pk Yamaha’s hun volle 5.700 toeren leveren.

In de opbouw is een cabine ondergebracht met twee slaapplaatsen, een toilet met ‘holding tank’ en een Ondanks de race allures is de Adrenalina vergevings- paar bergruimtes. Een vierkant raampje zorg voor gezind en beschikt over een respectabele veiligheids- daglicht en verluchting. marge. De stevige tubes zorgen voor stabiliteit, zonder Aan opbergruimte ten andere geen gebrek, zo is er een onnodige frictie te veroorzaken. Voor de minder op ruime koffer in de voorpiek onder het handig ingewerkt het extreme gerichte gebruikers biedt een motorisa- trapje en vinden we onder de zitbank voor de stuurcon-

“

Technische fiche Lengte: 9,42 m - Breedte: 3,51 m Vrijboord: 0,52 m Gewicht zonder motor: 2.000 kg Aanbevolen motorisatie: 2 x 250 pk Maximale motorisatie: 2 x 300 pk Toegelaten passagiers: 20 - Slaapplaatsen: 2 Brandstofvoorraad: 560 l- Watervoorraad: 80l Materiaal romp: glasvezel Materiaal vlotters: Hypalon Orca 1600 dtx Diameter vlotters: : 0,67 m :CE-kenmerk: C - Constructeur: Lomac, Italië Invoerder België: Marine Technics Werfkaai 43 - 8380 Zeebrugge T. + 32 (0)50 54 60 31 info@marine-technics.be www.marine-technics.be

BOOT 2012 februari - maart

11

sole eveneens een ruime koffer terug. De doorgang van voor naar achter is zo’n 40 cm breed en dat geeft ruimte voor verplaatsingen aan boord. Ledverlichting vinden we niet alleen op dek en zwemplatform terug, maar ook in de grootste opbergruimtes. Langszij de motoren is aan beide zijden nog een zwemplatform voorzien waar ook een handsproeier van de zoetwaterdouche binnen handbereik is.

Lomac levert met de Adrenalina een voortreffelijke race-cruiser combinatie. De semi-rigide kan als sportieve race rib ingezet worden, kreeg niet alleen een aggressieve lijn mee, maar zorgt daarbij ook voor extreme sensaties. Door het comfort en de leefbaarheid aan boord, leent de boot zich ook voor familiaal gebruik en is vlot inzetbaar bij vrijetijds uitstapjes waarbij zonnen, snorkelen of zwemmen op het programma staan. De Adrenalina is een geslaagde sport-cruising hybride.

Lomac Adrenalina 9.5 in combinatie met 2 x 250 PK Honda of Evinrude E-tec Lomac Adrenalina 9.5 wordt door invoerder Marina Technics, Zeebrugge in een combinatiepakket met 2 x 250 PK Honda motoren aangeboden voor 150.570 euro Uitgerust met 2 x Evinrude E-tec 250 PK Ico motoren bedraagt de prijs voor deze full-option rub 151.856 euro. Extra: De motorkappen worden in de kleur van de RIB gespoten.

De standaard uitrustig omvat onder meer een een geïntegreerd instrumentenpaneel, hydraulisch stuursysteem, dek in teak, elektrisch toilet, vuilwatertank, elektrisch ankerlier, kussens, schaduw bimini, boegtrap met handrail en zwemplatform in teak, zwemladder, handdouche, buitenkeuken met wasbak en gasvuurtje, ingerichte slaapcabine met 2 ligplaatsen van 1,80 m.

Volledige lijst van de standaarduitvoering en beschikbare opties: zie www.marinetechnics.be

12 mei - juni 2012 BOOT

Werfbezoek

EEN GRAND SOLEIL IN DE FINALE AFWERKINGSFASE WORDT NEERGELATEN IN DE ENORME WATERTESTTANK.

Grand Soleil, ons DNA is en blijft p Het zijn bizarre tijden voor de Europese scheepswerven. In de pleziervaart is het consumentenvertrouwen ver zoek en op de werven staan de productiequota onder druk staan. De behoefte aan financiële middelen bracht een op het eerste zicht vreemd samengaan van nautische bedrijven tot stand.

De ineenstorting van de pleziervaartmarkt eind 2008, deed werven in binnen- en buitenland over kop gaan. Zij die zich wisten te handhaven mochten zich gelukkig prijzen wanneer ze konden terugvallen op de helft van hun vroegere productie. De heropleving liet op zich wachten. In 2010 tekende zich een licht herstel af maar een paar maanden later kwam er weer een nieuwe crisis opzetten. In de huidige fluctuerende markt heeft de somberheid plaats gemaakt voor een nieuwe vorm van vertrouwen.

Niet meer het geloof dat de bomen - of de masten in dit geval - tot in de hemel blijven groeien. Wel de overtuiging dat een strategie, gericht op het specifieke doelpubliek en gekoppeld aan een strikt bewaren van de historische en technologische sterkten, ook in de toekomst vruchten zal afwerpen.

TEKST EN FOTO’S: LEO VAN DORSSELAER

D

at is ook de overtuiging van het relatief jonge managementteam van de ‘Cantiere del Pardo’ in Forli in Noord-Italië. Forli ligt in de regio Emilia-Romagna, in het oosten begrensd door de Adriatische Zee, in het noorden door de rivier de Po en in het zuiden door de

Apennijnen.

Daar worden sinds 1974 de gerenommeerde Grand Soleils gebouwd, zeiljachten die zich in het topsegment van de zeilersmarkt een benijdenswaardige plaats wisten te veroveren. De Grand Soleils zijn gekend als de ‘gentleman’ zeiljachten, met een mooie en elegante belijning, veilig en supersnel op de wedstrijdwateren.

Wanneer het over de positionering van boten gaat, dan is de vergelijking met de autosector nooit ver weg. Eerder trok Jens Ludmann, de algemeen directeur van de Bavaria-Dufour-Grand Soleil groep, die uit de autosector komt, de vergelijking door en betitelde hij Bavaria als de Volkswagen onder de jachten, Dufour koppelde hij aan het imago van Audi en Grand Soleil is de Porsche onder de jachten.

Alhoewel ze op de werf zelf liever de vergelijking met Ferrari hanteren. ,,Wij willen, net als in de autosector, wanneer we een nieuw model op de markt brengen, dat dit altijd een sneller tijd kan neerzetten dan het model dat het vervangt. Daar gaan wij voor”, vertelt Gianguido Girotti.

GIANGUIDO GIROTTI, VERANTWOORDELIJK VOOR DE PRODUCTONTWIKKE LING EN STRATEGIE VAN DE

CANTIERE DEL PARDO: ,,IN DE BAVARIA GROEP IS DE GRAND SOLEIL DE PORSCHE ONDER DE JACHTEN, MAAR WIJ SPREKEN LIEVER VAN DE

FERRARI..”

Complementair programma op groepsniveau ,,Op international vlak biedt het behoren tot de Bavaria-groep tal van voordelen.

Wij analyseren welke markt in een eerste fase best geschikt is voor de instapproducten zoals de Bavaria’s, waar de midden range producten zoals de Dufours best te introduceren zijn en welke markten het niveau halen voor de luxe jachten zoals de Grand Soleils.”

China en Brazilië zijn twee markten die de groep nauwgezet volgt, vorige jaar vonden de eerste Grand Soleils klanten in deze landen en ook in Shangai.

De grootste Europese afzetmarkt voor Grand Soleil buiten Italië is Frankrijk. Ook

13

Sinds november 2010 behoort het merk en de werf tot dezelfde kapitaalsgroep als het grootpublieksmerk Bavaria. Een paar jaar eerder had Grand Soleil ook een meerderheid verworven in het Franse Dufour. Is er geen gevaar voor aantasting van de unieke positie van Grand Soleil door de Duitse en Franse zustermerken, vroegen we Gianguido Girotti, verantwoordelijk voor de productontwikkeling en strategie van de Cantiere del Pardo. ,,De samenwerking is gebaseerd op het feit dat de drie merken complementair zijn, er is geen sprake van onderlinge competitie. Zowel Grand Soleil, Dufour als Bavaria richten zich op een specifiek marktsegment, de merken vullen mekaar aan.”

BOOT 2012 mei - juni

performance

Werfbezoek

Werfbezoek

14 mei - juni 2012 BOOT

Spanje was een belangrijke markt, maar door de economisch moeilijkheden die dit land kent is de vraag sterk teruggevallenen. De Verenigde Staten en Engeland zijn traditioneel goede afzetmarkten voor Grand Soleil. België en Nederland doen het ook niet slecht, daar is een mooie basis van eigenaars aanwezig. Nog dit voorjaar wordt de derde nieuw geïntroduceerde Grand Soleil 39 in België te water gelaten.

Is de productie in Europa niet te duur, is er geen verleiding om naar productiefaciliteiten binnen de groep uit te wijken waar lagere lonen aan de orde zijn? Dat is totaal niet van toepassing, aldus Gianguido, een Grand Soleil kan alleen maar in Forli gebouwd worden. Focus op kwaliteit en persoonlijke afwerking kunnen wij alleen hier garanderen. De ziel van onze boten ligt hier.

Grand Soleil krijgt binnen de groep alle kansen om te investeren in onderzoek en ontwikkeling, net zoals in het verleden. ,,Wij streven een permanente verbetering van prestaties en comfort na bij elk nieuw type. Wij ontwikkelen in de diepte“, legt de productieverantwoordelijke uit. ,,Telkens weer trachten we alle aspecten van de boot te verbeteren, niet alleen de performance maar ook het leven aan boord en dat wat de handeling van de boot efficiënter maakt, alle aspecten worden permanent tegen het daglicht gehouden om tot de beste oplossingen te komen. We zijn niet bang om alles steeds op nieuw ter discussie te stellen om te zien waar we de boot kunnen verbeteren. Wij houden vast aan onze filosofie, onze boten zijn nog steeds snel en elegant, met een mooi profiel.

Neen, wij bouwen geen drijvende villa’s sinds het samengaan met de Duitsers. Er is niets veranderd, wij produceren op een zelfde hoogtechnologisch en individueel niveau als vroeger,” benadrukt Gianguido.

Beroemdste designers, Frers, Farr, Finot...

De 12.500 m² bedrijfsoppervlakte werd geoptimaliseerd voor een productie van 100 boten per jaar.

Met 140 medewerkers in een twee ploegensysteem heeft de werf voor dit jaar een productie van 75 boten in portefeuille. In het verleden haalde de werf, met een extra ploeg, tot 150 boten op jaarbasis. Maar dan spreken we van tijden voor de crisis.

INDIVIDUELE AFWERKING VAN DE VERSCHILLENDE TYPES GRAND SOLEIL, NETJES NAAST MEKAAR. DAARDOOR ZIJN

AANPASSINGEN OP VRAAG VAN DE KLANT STEEDS MOGELIJK.

“

De ontwikkelingskost van een nieuwe boot is bij Grand Soleil drie tot vijf maal groter dan bij een jacht voor de massaproductie.

AFHANKELIJK VAN HET PROGRAMMA WORDT GEKOZEN VOOR EEN HAND LAY-UP OF DE VACUUM-INDUCTIE METHODE VOOR DE BOUW VAN DE ROMP. .

HET DEK WORDT PAS GEPLAATST WANNEER HET INTERIEUR IS INGEBOUWD.

De werf ontstond in 1974, in de buurt van Bologna en het eerste jacht dat gebouwd werd, was een Grand Soleil 34 naar een ontwerp van de Groep Finot.

Er werd een range uitgebouwd tot 54 voet en kenmerkend was dat een beroep gedaan werd op de beroemdste designers van het moment waaronder German Frers, J&J en Bruce Farr.

Sinds het ontstaan werden meer dan 3.500 Grand Soleils gebouwd. De GS 39 ontworpen door Alain Jezequel was de absolute verkoopstopper met 220 stuks sinds 1983. De GS 39 was geïnspireerd op de Swans en kreeg de ‘vleiende’ bijnaam de ‘Spaghetti Swan’. De Pardo werf verwierf er wel de status van elite jachtwerf mee. Die wordt nu vervangen door een nieuwe 39 van de hand van Claudio Maletto. Daarvan wordt een vergelijkbaar succes verwacht.

Hoe ligt de balans tussen cruising en racing? ,,Wij willen het beste van deze twee werelden brengen, benadrukt Gianguido. Het DNA van ons product is performance, aan dit basisconcept voegen wij cruising elementen toe, maar we wijken niet af van onze oorspronkelijke visie. Wij zien dat onze concurrenten niet zo beginselvast zijn. Wanneer een Scandinavisch merk het cruising aspect op de voorgrond stelt, dan heeft de performance daaronder te lijden, dat is voor ons duidelijk. Wij geven daar niet aan toe. Wij blijven voor honderd procent op performance gericht, wat niet wegneemt dat diezelfde boot toch een behoorlijk en verfijnd cruising comfort kan bieden en dat wij vasthouden aan een superieure afwerking.”

IN DE SPUITCABINE IN ONDERDRUK KRIJGEN ALLE ONDERDELEN EEN PERFECTE AFWERKING.

BOOT 2012 mei - juni

15

De investering voor de ontwikkeling van een nieuwe boot is bij Grand Soleil drie tot vijf maal groter dan bij een jacht voor de massaproductie, maar de levenscyclus van de modellen is dan ook het twee tot driedubbele van deze van serieboten. ,,Na de crisis zien we dat de levenscyclus van een seriejacht teruggevallen is tot 3 jaar. De waarde van een serieboot keldert als het ware wanneer een nieuw vervangmodel op de markt wordt gebracht”, aldus Gianguido. ,,De langere levenscyclus van de Grand Soleil jachten houdt ook een bescherming in van de investering van onze klanten.”

Het lijkt er alvast sterk op dat Grand Soleil de strategische denkoefening die door de crisis noodzakelijk was, met succes volbracht. De orderportefeuille en het enthousiasme van het relatief jonge managementteam wijzen er op dat zij hun plaats in het topsegment van de racer-cruiser markt met glans verdedigen.

Tijdens de herfstbeurzen 2012 pakt Grand Soleil uit met een nieuwe GS 43 en slaat daarmee resoluut de weg in naar de grotere jachten. Zo maken zij de aansluiting met hun custom build afdeling. De huidige nieuwe 39 voet blijft het basismodel van de range.

DE GRAND SOLEIL WERF HEEFT EEN STEVIGE TRADITIE IN HOUTBEWERKING. VERTREKKEND VANAF DE RUWE BOOMPLANKEN WORDEN VERFIJNDE EN STIJLVOLLE INTERIEURS GEBOUWD.

De T-kiel technologie Bij Grand Soleil wordt nog volgens de klassieke hand lay-up methode gebouwd, maar daarnaast worden de nieuwe types, waaronder de GS 39 en GS 50, met de vacuum-inductie methode vervaardigd.

Bij deze modellen worden extreem lichte maar uitermate sterke Kevlar spanten in de romp verwerkt wat resulteert in een extreem stijve romp zonder gewichtstoename. Een stalen frame heeft wel dat effect. Een vacuum getrokken romp wordt sneller en kwalitatief hoogwaardiger geproduceerd.

Kenmerkend voor de innovatieve sterkte van Grand Soleil is de resolute keuze voor de T-kiel technologie. Alle America’s Cup jachten en de Volvo 70 racers zijn uitgerust met een T-vormige bulbkiel die Grand Soleil op alle nieuwe modellen toepast.

16 mei - juni 2012 BOOT

DE RS FEVA, EEN

BOOTTYPE VAN DE NIEUWE ‘SKIF-ACHTIGE’ GENERATIE SPREEKT DE JONGEREN STERK AAN.

R.Y.C.B. zeilschool,

waar de ‘fun’ factor het belangrijkste is Zeilscholen doen het goed de laatste paar jaren. Recente, flitsende boottypes zorgen voor een vernieuwde aantrekkingskracht bij jongeren. Oudere instappers zoeken de stressvrije momenten die het zeilen biedt.

Maar vooral, het gaat er professioneler aan toe. Daardoor weten de zeilscholen een perfect antwoord te geven op de diverse verlangens en verwachtingen van jonge en minder jonge deelnemers.

De kleinzeilerij krijgt weer een plaats op het water.

Speerpunt van deze ontwikkeling is de zeilschool van de R.Y.C.B. Antwerpen. Opgestart in 1972 werd de school een vaste waarde binnen de club. Nu 8 jaar geleden werd een belangrijke stap gezet in de professionalisering van het opleidingsaanbod. Toen werd Erik Van der Voort vast in dienst genomen als coördinator van de zeilschool. Dat wierp zijn vruchten af, op 8 jaar tijd verdubbelde het aantal deelnemers aan de zeilopleiding. Momenteel zijn dat er ongeveer 300 per jaar.

Niet alleen jongeren maar ook volwassen kunnen terecht op het Galgenweel waar op alle niveaus les wordt gegeven. Naast zomerkampen tijdens de vakantieperiode staan er ook weekendcursussen op het programma.

Instructieve aanpak Op het Galgenweel zijn niet minder dan vijf zeilscholen actief. Die hebben elk hun eigen aanpak en leggen eigen accenten. Sommigen kiezen voor een speelse aanpak, anderen houden het strakker, instructiever. Tot deze laatste richting behoort de R.Y.C.B. zeilschool. ,,Als zeilschool bieden we een degelijk onderbouwde oplei-

COÖRDINATOR VAN DE R.Y.C.B. ZEILSCHOOL ERIK VAN DER VOORT: ,,DE PROFESSIONALISERING VAN DE ZEILOPLEIDING HANGT NAUW SAMEN MET DE KWALITEIT VAN DE MONITOREN.”

ding aan. Soms is de aanpak speels, maar wij zijn toch eerder instructiegericht. Is er weinig wind, dan gaan we niet alleen spelletjes spelen, we geven ook theoretisch inzicht mee. Elke les start met een theoretische uitleg. die dan onmiddellijk op het water wordt toegepast.

De monitor geeft aanwijzingen vanuit een RIB, dat is niet alleen makkelijk om bij iedereen in de buurt te komen, de motorboot is essentieel voor de veiligheid op het water. Als er iets gebeurt moet je direct kunnen ingrijpen, je moet wendbaar zijn. Bij het lesgeven gaat de veiligheid voor alles, beklemtoont Erik.

De zeilschool maakt gebruik van het Europees modulair systeem van de Vlaamse Yachting Federatie. ,,Dat is interessant voor de kinderen omdat het gericht is op hun evolutie, legt Erik uit. ,,Jongeren krijgen stempeltjes in functie van de vorderingen die ze maken en dat is stimulerend. Bij het oude systeem was men al of niet geslaagd en dat werkte vaak ontmoediging in de hand . Per kind kunnen specifieke oefeningen gegeven worden, het brevet geeft die evolutie weer en stimuleert de jongeren om verder te gaan.

Zeilopleiding Het hoofddoel is dat de kinderen zich goed voelen bij het programma, het plezant vinden, want daarin schuilt de basis om later te blijven zeilen. Voor een zeilschool is hoe dan ook de ‘fun’ factor het belangrijkste.”

17

Nieuwe boottypes ,,De zeilsport in het algemeen is enorm aan het moderniseren. Er is steeds een sterke technologisch evolutie geweest, maar de laatste jaren is de ontwikkeling van nieuwe boottypes in een stroomversnelling gekomen,” aldus Erik. ,,Kijk maar hoe de rompvormen evolueren, de ‘skif’-achtigen doen in hun intrede in de zeilscholen, het wordt sportiever en sneller, dat speelde vroeger minder, toen lag de focus op de techniciteit van de boot. Nu wil het oog ook wel wat.

De oude ‘Cadetjes’ die we vervangen hebben door de RS Feva zijn geen slechte bootjes, maar als zeilschool willen wij uiteraard aansluiting vinden bij de evolutie in de zeilsport.”

De Optimist blijft de basis, daar is nog steeds geen degelijk alternatief voor gevonden. Bij de 1-mansboten hebben we verder de Splash en de Laser in ons opleidingsprogramma. Bij de 2-mans boten zijn we een beetje verrast door het succes van de RS Feva, de jeugd valt voor de asymmetrische spi, de genakerboom en de hippe kleuren. We kijken momenteel ook uit naar de Laser Vago, ook met een skifromp en met trapeze.

Daarnaast bieden we nog steeds een opleiding aan in de 420. Waarom we vasthouden aan die goede oude 420? Wel, het is een van de weinige boten die nog een symmetrische spi voert met gestoken spiboom. De meeste moderne boottypes hebben een genaker die

BOOT 2012 mei - juni

In de opleiding vormen de volwassen een kleine 10 procent van de deelnemers. Het ecologisch aspect speelt het zeilen in de kaart, maar nog belangrijker is de ontspanningsfactor, het hoofd leegmaken. Volwassenen komen lessen volgen om te ontstressen. Mensen komen na hun werk naar de zeilles en kunnen zo met compleet iets anders bezig zijn, ontsnappen aan de druk van het dagelijkse werk.

LESGEVEN VANUIT DE RIB VOOR DE EFFICIËNTIE, MAAR

VOORAL OOK VOOR DE VEILIGHEID.

“

Een zeilopleiding geeft jongeren een grote zelfstandigheid, zij leren autonoom beslissingen nemen.

DE BASISOPLEIDING GEBEURT NOG STEEDS IN DE OPTIMIST, ER IS NOG GEEN ALTERNATIEF GEVONDEN VOOR DIT ROBUUSTE EN STABIELE BOOTJE.

ongeveer bediend wordt als een grote fok. In de 420 leren de cursisten de principes van de zeilvoering die op grote jachten wordt toegepast. Wie uitsluitend leert zeilen op een kajuitjacht mist vaak het aanvoelen van de boot. Volwassenen kunnen bij ons een specialisatie volgen op 420, als voorbereiding op het jachtzeilen.

De Hunter tenslotte is de vervanger van de vroegere Caravelle. De volwassenen en de allerkleinsten starten hun opleiding aan boord van de Hunter.

Wedstrijdmicrobe De R.Y.C.B. zeilschool zet ook in op het wedstrijdzeilen. Zij hebben een doorgedreven optimisten wedstrijdteam. De deelnemertjes rekruteren ze uit de zeilschool. In het najaar en zelfs in de winter wordt er getraind. Vorig jaar nam de school ook met twee wedstrijdboten deel aan het Europese kampioenschap RS Feva in Nederland. ,,Toch krijgt slechts een kleine minderheid de wedstrijdmicrobe te pakken. Ongeveer 10 procent van de deelnemers aan de zeilprogramma’s gaat door en proeft van het wedstrijdzeilen”, aldus Erik. Zijn de anderen dan verloren voor de club en de zeilsport? ,,Zeker niet, we zien vaak dat jongeren die hebben leren zeilen bij ons, later terugkomen. Ze nemen deel aan een vervolmakingcursus voor volwassenen en worden actieve leden binnen de club.

Maar er is geen spanningsveld tussen het competitieve en het recreatieve. Wedstrijdzeilers kijken zeker niet neer op de recreanten, de club wil de beiden alle ontplooiingskansen geven. Een goed onderbouwde zeilschool heb je nodig om leden te werven en omleden een dienst te bewijzen.

De zeilschool is ook een uithangbord voor de club, een goede zeilschool geeft naamsbekendheid. Wedstrijdzeilers zijn natuurlijk pas echt een visitekaartje voor de club, het zijn ambassadeurs van de club.

In het verleden heeft de club meerdere kampioenen opgeleverd. André Nelis heeft in de jaren 50 ons land nog olympische medailles bezorgd en ook huidig voorzitter Carl Winters heeft zijn strepen verdiend op de wedstrijdbanen.

Bij de jeugd zitten een paar veelbelovende wed-

Zeilopleiding

18 mei - juni 2012 BOOT

strijdzeilers die nationaal flink hun mannetje staan.

Verder behoort het Snipe team van de club tot de Europese top.

Maar ook hier geldt: hoe groter en breder de basis hoe meer kans op doorgroei van jonge talenten.”

Het ruime water Op het einde van het zomerseizoen verhuist de zeilschool naar Wolphaartsdijk, aan het Veerse Meer. De club biedt dan alle cursisten de kans om ervaring op te doen op ruim water. De meesten hebben dan de smaak echt goed te pakken, weet Erik uit ervaring.

Want er is leven na de zeilschool. In het voor en najaar kunnen jongeren op woensdag en zaterdag hun zeilkennis verder aanscherpen. Onder begeleiding van onze monitoren kunnen zij verder oefenen. Deze activiteit is volledig gratis, de club stelt de boten en de begeleiding ter beschikking. Voor wie zich tenslotte wil vervolmaken in het wedstrijdzeilen, is er een volledig winterprogramma uitgewerkt in samenwerking met de Optimist en Cadet klassenorganisatie. De R.Y.C.B. begeleidt zijn zeilers verder tijdens het wedstrijdseizoen.” ,,Als zeilschool besteden we ook veel aandacht aan de opbouw van een monitorenbestand want het succes van de opleiding heeft alles te maken met de kwaliteit van de lesgevers.

Vroeger ging iedereen die tijd had zeilles geven, maar dat is voorgoed verleden tijd. Onze monitoren zijn pedagogisch gevormd, in nauw samenspel met de Vlaamse Yachting Federatie en de Vlaamse Trainer School volgen zij de opleiding ‘Aspirant-Initiator zei-

ELKE LES BEGINT MET EEN THEORETISCHE INSTRUCTIE DIE DAARNA IN DE PRAKTIJK WORDT GEBRACHT.

AAN ENTHOUSIASME GEEN GEBREK BIJ DE JONGEREN TIJDENS DE ZEILOPLEIDING.

len’. Dat is vandaag de minimum vereiste. De ouders hebben recht op een kwalitatieve opleiding voor hun kinderen. Dankzij goede monitoren kan die vraag beantwoord worden, zeilscholen worden professioneler, laat daar geen twijfel over bestaan. Maar dat neemt het plezier niet weg, integendeel. Het zeilen geeft jongeren een grote zelfstandigheid, zij leren autonoom beslissingen nemen op het water en worden onmiddellijk met de gevolgen geconfronteerd. Dat is een belangrijk onderdeel in hun groei naar zelfstandigheid en volwassenheid.

Bij de zeilscholen is er geen plaats voor pessimisme”, besluit Erik.

Middenhavendam 3 - 4511 AX Breskens Tel. +31 117 383126 - Mob. +31 6 132 07 913 info@breskensyachtservice.eu - www.breskensyachtservice.eu Een greep uit onze diensten:

• Schuren & antifoulen

• Liften en kranen - tot 80 ton lift

• Polijsten

- In & uit water

• Bootbetimmering -interieur & exterieur

- voor enkel knippen & scheren

• Alle onderhoudswerkzaamheden aan uw schip:

- kleine inspectie - op bootstoel voor stalling of werk - laden van of op vrachtwagen en verladen - buiten maten en officiële metingen

motoren - anodes - batterijen • Alle reparaties: composiet - kevlar - carbon - gelcoat - epoxy • Volledige refits

• Masten en ontmasten

• Insplitsen running rigging

• Inpakken

• Laswerken: rvs - aluminium - staal

• Winter & zomerstalling

• Hoogglans polijsten van rvs

- binnen 7000m² vorstvrije ruimte & grote parking buiten

• Draaien en frezen

Toervaren Frankrijk

20 mei - juni 2012 BOOT

God schept den dag... en moeder de soep Als je de pech voor het vertrek op je weg vindt, dan mag je hopen dat de tocht zelf zonder problemen verloopt. Dat klopte gelukkig wel voor Eartha en Jef, samen met scheepshond Loeka, aan boord van hun motorjacht Ti Koyo bij hun vakantiereis door ‘La Douce France’. De reisimpressies van de zomervakantie 2011, opgetekend door Jef bewijzen dat om elke bocht een prachtig verhaal en meer te vinden is. In deze editie deel 1 van zijn verslag, van de thuishaven naar het Canal de Bourgogne.

D

e voorbereidingen verliepen nogal chaotisch, twee dagen vóór afvaart handtas foetsie (niet de mijne, die van ons vrouwtje), incluis alle nodige documenten, sleutels, bankkaarten en wat geld. Gelukkig vonden we thuis nog geldige reispassen, zo niet hadden we de geplande tocht door ”La Douce Françe” kunnen inruilen voor een retourtje Ardennen. Pas op, daar is helemaal niets mis mee natuurlijk, maar je leeft toch een beetje naar je vakantie toe.

Het lukt alsnog om op Woensdagmiddag 29 juni te gaan zwerven. Bestemming vandaag wordt Gent, Brusselsepoortsluis. Vanuit Wachtebeke, onze thuishaven, ongeveer 2.5 uur varen.

We worden al onmiddellijk positief verrast, de spoorbrug draait nog voor onze oproep afgekoeld is, terwijl we volgens schema nog driekwartier moesten wachten.

We meren af aan de mooie wachtsteiger aan het Keizerspark. Daar is veel volk op de been, het einde van het schooljaar zal hier niet vreemd aan zijn. Tijdens de avondwandeling wordt nog net een peuter uit het water gevist, al proestend, maar gelukkig gezond en wel.

Zo, de kop is eraf, dag 0 zit erop.

30 juni, lekker geslapen. We nemen de sluis samen met een oude luxe motor.

Zij gaan richting Kortrijk maar draaien gezwind sluis Merelbeke binnen, tja, misschien over Brussel zeker? Wij varen naar Bossuit waar we hebben ingetekend voor deelname aan de feestelijkheden rond “150 jaar KANAAL KORTRIJK-BOSSUIT”. Bij aankomst melden we ons in het oude, mooi gerestaureerde pomphuis, waar ooit

CANAL ENTRE CHAMPAGNE ET BOURGOGNE TEKST EN FOTO’S: JEF BEERNAERT

de oorspronkelijke stoommachines stonden die het kanaal van Scheldewater voorzag. Heden is er de dienst toerisme gevestigd, de twee juffen, medeorganisatoren van het evenement, zijn zeer enthousiast bij aankomst van de deelnemers. Het komende weekend zullen we meedoen aan geleide wandelingen, fietstochten, recepties en de opening van een kanaalmuseum in Kortrijk bijwonen. Een bezoekje aan de geitenboer te Moen ( St Pietershof), of beter gezegd boerin, want de boer, die is niet meer, mag niet ontbreken. Altijd de moeite waard!

Op zondag ronden we in schoonheid af met een bezoek aan “Distillerie De Jans”, beter gekend onder de vroegere naam “St. Pol” . Prachtig, al die vooroorlogse koperen toestellen, én nog in werking. Voor de fijnproevers een Hemel maar ‘OOO’ zo gevaarlijk.

Woe 6 juli, nu zijn we echt weg, via de Schelde de Franse grens over richting écluse Trith waar onze geldbeugel 125.84 € lichter wordt gemaakt, je krijgt er in ruil wel een VNF vaarvergunning voor.

Do 7 juli, Cnl De La Sensee, richting Cnl Du Nord, onverminderd mooi weer, niet te heet, ideaal vaarweer.

Toervaren

BOOT 2012 mei - juni

JOBSTUDENTEN ALS BEGELEIDERS.

DISTILLERIE DE JANS, KORTRIJK, ROOD KOPER UIT VERVLOGEN TIJD.

TYPISCHE CANAL DU NORD SLUIS.

We blijken voor het geluk geboren, er zijn 3 “bassinees” voor ons maar we kunnen met een spits mee in de eerste ronde.

Nu is het belangrijk om de ketting niet te verbreken, dan loopt alles vlot op dit drukke kanaal. We passeren probleemloos het 4 km lange souterrin de Royalcourt, onze eerste tunnel van de reis, en houden het voor bekeken voor sluis 8, meteen het hoogste kanaalpand.

moment gewijzigd worden, naar gelang hoe onze pet staat. Zo laten we voorlopig Parijs links liggen en varen richting Reims om via het Cnl Entre Champagne et Bourgogne zuidwaarts te varen.

Vr 8 juli, zakken naar beneden, we passeren de afslag naar de Somme en bevinden ons nu in feite op de gekanaliseerde Somme die aan BB afbuigt richting Ham, maar daar reeds jaren, omwille van geen onderhoud, onbevaarbaar is.

Na Pont l’Evêque draaien we bakboord richting Abbecourt. Misschien is dit even het moment om onze bestemming te vernoemen. Het is de bedoeling om richting Bourgogne te varen. Je weet wel, lekker eten, uitstekende wijn, prachtige streek, enfin, genieten.

Maar we hebben ons voorgenomen om het rustig aan te doen, en zoals de titel al laat vermoeden, niets moet, alles mag. Ook de bestemming of route kan op elk

We liggen nu afgemeerd achter de Sperwer, een spits met 240 ton ijzererts???

Geladen in Rotterdam, eindbestemming Lyon. De diepgang beperkt de lading en hij doet zijn ding op 3 weken. Je vraagt je af of dit economisch nog verantwoord is. Het blijft opboksen tegen het wegvervoer maar hij kan overleven, “nog 6 jaar” bromt hij.

Zo 10 juli, uitslapen, baguette halen en grote kuis, binnen en buiten. Moet ook al eens gebeuren. Daarna een douchke nemen, wasmachientje draaien, zonnig weer, het droogt goed, vrouwke content, ik ook content. Het leven kan toch simpel zijn!

We varen onder ontelbare oude mooi geklonken brugjes door. De meesten ongetwijfeld van rond de jaren 1890, het kanaal werd toen in gebruik genomen. Stuk voor stuk roest, zonde.

Ma 11 juli, Vlaamse feestdag, we zullen er hier niets van merken. Gezien de politieke en economische toestand in België is er ook niet veel reden tot feesten.

In Berry au - Bac bevaren we het Cnl l’Aisne à la Marne, we komen nu dicht bij de champagnestreek. Is er al plaats in het vooronder? Straks wordt het toch nog Vlaamse kermis!

21

SOUSTERRAIN, BRUGJES, SLUISJES, EEN SCHIJNBAAR EINDELOZE KETTING.

22 mei - juni 2012 BOOT

Toervaren Di 12 juli, boodschappen doen bij E.Leclerq, we hebben altijd wel ergens een noodrantsoen in de kast voor het geval we geen brood of verse producten kunnen vinden. Dit jaar hoeven we daar tijdens de hele vakantie geen gebruik van te maken. We hebben andere tijden gekend. Deels door ervaring, het is niet de eerste maal dat we naar t’Fransche komen, maar ook deels door de veranderingen in Frankrijk is bevoorrading geen probleem meer. Grote magazijnen schieten er als paddenstoelen uit de grond. Vele inboorlingen maken er een daguitstapje van om ze te bezoeken.

Arme bankkaart.

Reims, grote stad, kleine, rumoerige jachthaven. We varen nog verdere tot Sillery, een aanrader, alles binnen handbereik, zeer rustig, met gratis navette naar Reims. Hier ontmoeten we onze eerste zwaarbepakte pelgrim, een Londense jongedame op weg naar Rome, moederziel alleen, tentje op de rug. Chapeau!

Woe 13 juli, gisteren was het nog een zwoele avond, vandaag bitter koud, een thermisch zeilpak zou goed van pas komen. We dieselen rustig verder tot Condé sur Marne. Op deze vooravond van quatorze juillet loopt er veel volk rond, met fanfare, pompiers-sappeurs, en veel bravoure. Naar Franse gewoonte veel, heel veel voetzoekers en het onmisbare “feu artificielle”. Onze hond komt zowat gek.

Do 14 juli, rustdag, beetje onderhoud in het motorruim, oliepeil nazien en visuele controle: alles OK! We ondernemen een grote wandeling door de graanschuur van Frankrijk. Ook een beetje die van België want constant varen volgestouwde spitsen af en aan richting onze contreien. Opnieuw ontmoeten we een pelgrim, deze ziet er ook echt pelgrim uit, grijze baard, haar in de tanden, echter zonder sandalen maar met degelijke wandelschoenen. Voor alle duidelijkheid, mannelijk geslacht. Bestemming Compostella, afkomstig uit Vlaanderen. Onze kerken zijn al zo leeg, nu trekken de overblijvers nog op vakantie!

We bezoeken “La Tour De Condé”, een middeleeuws uitziend bastion maar in werkelijkheid een pomphuis waar enorme machines in ondergebracht zijn. Die stuwen het water 8 sluizen verder en 20 m hoger om het kanaalpand te bevoorraden.

TOUR DE CONDÉ, POMPSTATION IN EEN MOOI KLEEDJE.

“

Het Canal de la Marne à la Saone heet tegenwoordig Canal de Champagne à Bourgogne, heel chic.

Voor de rest blijft alles bij het oude, rustig varen, pure natuur, proper water, prachtige omgeving met wisselend landschap.

BEJAARDE BASCULEBRUG, EEN ZELDZAAMHEID.

Vr 15 juli, de zon is weer van de partij, na de dagelijkse ochtendwandeling met onze viervoeter zijn we weer op weg. Voor we het goed en wel beseffen komen we aan de “Halte Fluvial” van Vitry Le François. We worden er vriendelijk ontvangen en betalen 5€, op zich goedkoop, zeker in vergelijking met jachthavens in Nederland en België. We zijn echter reeds gewoon aan de mooie gratis aanmeermogelijkheden die je bijna overal aantreft. Soms met of soms zonder water en elektra. Per fiets bezoeken we het stadje en de wekelijkse markt.

De doorvaarthoogte op deze kanalen is beperkt tot 3.5m, enkele uitzonderingen zelfs amper 3.4m. Onze bimini heeft 3.85m, mits een beetje knutselen lukt het om die te verlagen naar krap 3.5m.

Het is misschien geen zicht maar nu moeten we het ding niet bij elke brug of sluis gaan wegklappen en zijn we toch beschermd tegen de zon… en de regen.

Zo 17juli, inderdaad, het weerbeeld is veranderd, vorige nacht enkele hevige stortbuien over ons heen gekregen. We ontvangen een afstandsbediening voor de komende 114 sluisjes. 70 stuks omhoog, 44 terug zakken, tussenin een kleine 5 km ondergrondse. Alles verloopt prima, je moet wel omzichtig te werk gaan tijdens het afmeren in de sasjes, het water komt tot aan de bovenrand en loopt soms zelfs over de sluisrand, fenders brengen hier geen uitkomst, de boot afhouden wel.

Het Cnl de la Marne à la Saone heet tegenwoordig Cnl de Champagne à Bourgogne, heel chic, voor de rest blijft alles bij het oude, heel rustig varen, pure natuur, proper water, prachtige omgeving met wisselend landschap. Soms moet je improviseren om aan te meren, enkele piketten in de grond hameren en een goede loopplank naar de oever, een soldaat trekt zijne plan.

In Joinville zijn alle voorzieningen, elektriciteit kost hier wel 2€ voor 55 minuutjes, we zien geen enkele stekker ingeplugd.

Woe 20 juli, we bieden ons aan op sluis 36 om 9.15h.

Vanaf hier zijn de sluisjes met bediening. Een student op zijn brommerke vergezelt ons de hele dag. Dit is eigenlijk veel aangenamer dan die automatische situaties. Kletske doen, aperitiefje erbij, dit gaat vlot, bij

aankomst staan de sluisdeuren steeds open.

Do 21 juli, rotweer, om 14h hebben we er genoeg van, we nestelen ons voor de kijkkast en kijken naar een bergrit in de tour. s’ Avonds vinden we nog een gezellig eethuis om onze nationale feestdag in stijl af te sluiten.

Vr 22 juli, de zon staat weer aan de hemel, ongelofelijk hoe het kan keren. Nog 13 sluisjes voor Langres, met+ 375m het hoogste punt van het kanaal. Het is hier overal even mooi. Industrie hebben we nog niet gezien, na ieder sluisje, na elke meander, en dat zijn er heel wat, heb je een nieuw landschap. Het verveelt geen moment, je hebt helemaal niet het idee op een kanaal te varen.

In Langres meren we af aan een mooie VNF- steiger, opnieuw met water en elektriciteit, en gratis, we lijken wel Hollanders. De oude vestingstad boven op een heuvel is meer dan een bezoekje waard, te voet, met de fiets bijna niet te doen, tenzij je de benen van Lucien Van Impe hebt.

In de omgeving zijn verschillende lac’s en de bronnen van 4 rivieren namelijk de Aube, de Marne, wat verderop de Seine en jawel, ook de Maas wordt hier geboren. Deze 4 bronnen zijn vrij te bezoeken, uiteraard niet per boot.

LANGRES, WIJDS UITZICHT

Zo 24 juli, we bevinden ons in kabouterland, we zien ze in alle formaten, in vol ornaat of topless, ze wonen liefst rond sluiswachterhuisjes. Die huisjes zijn lang niet allemaal door het sluispersoneel bewoond. Vele zijn in beslag genomen door jonge gezinnen, andere door gepensioneerden, sommigen wachten op een opknapbeurt… neen, de huisjes!

We zakken nu in ijltempo, er zijn hier weinig aanmeermogelijkheden. In Maxilly sur Saone, net voor de laatste sluis, vinden we plaats aan een nieuwe “halte nautique” die binnenkort officieel geopend wordt.

Di 26 juli, de Saône is een rivier van heel ander kaliber, grootser, natuurlijke oevers, constant meanderend, vooral meer diepgang met regelmatig boeien die ondieptes markeren. Hier zie je ook recreatie, campings, waterski en veel huurboten. Er kan behoorlijk wat stroming op zitten, afhankelijk van het seizoen en de weersomstandigheden, maar nu is het een rustige dame. Je kan er elke windrichting uit, oostelijk via Le Doubs naar de Rijn of het Cnl de l’Est, zuidelijk richting Rhône, terug naar het noorden via het Cnl de la Marne a la Saone of Cnl de Bourgogne en je kan eerst meer westelijk via het Cnl du Centre. Je zou voor minder een punthoofd krijgen. Het wordt duidelijk dat we met Frankrijk nog lang niet klaar zijn.

We bezoeken Auxonne, Van oudsher een militaire vesting, ook vandaag nog, prachtige jonge haven, heel mooi pittoresk stadje, winkels naar believen. We flaneren er langs de Saône, er valt altijd wel iets te beleven, er komt een salonbootje aantuffen met een hoogglans koperen stoomketeltje erin, bijna geluidloos, geen dikke rookpluim, je ruikt lichtjes de typische geur van verbrande kolen. Prachtig toch!

WAS IK MAAR KABOUTER.... ZIJ WONEN LIEFST ROND SLUISWACHTERHUISJES. ONTELBARE ROESTIGE BRUGJES, ANNO 1890.

Daar blijft het niet bij. In de volgende editie zet MY Ti Koyo met Eartha, Jef en scheepshond Loeka, haar vakantietocht door ‘La Douce France’ verder. Het Canal de Bourgogne en het Canal du Centre liggen in het verschiet. De Bourgondische wijnvelden wenken...

Portugal onder zeil, deel 2

“Het besef ooit terug te keren is heel ver weg”

24 mei - juni 2012 BOOT

Sinds ons vertrek twee dagen geleden vanuit Lissabon hebben we een constante NNO wind, 12 tot 15 knopen, we schieten goed op.

Overdag varen we onder spi en ’s nachts wordt de genua uitgeboomd, er staat een imposante oceaandeining die soms zo aanzwelt dat onze Moon verdwijnt in een dal van water.

D

e derde ochtend weerklinkt de sensuele stem van Mariza uit de twee boxen in de kuip, mijn kapitein zit naakt in de blakende zon, ik zet de muziek luider.

De oceaan en de lucht kleuren diepblauw, er is geen wolkje te zien, de spinakker staat mooi bol . Een vermoeide zwaluw land op de reling, zijn vleugels zien er slordig en onverzorgd uit en op zijn kopje steken vettige pluimpjes recht omhoog als bij een oude hippie. We kijken allebei naar de arme sukkelaar die inmiddels in slaap is gevallen. ’s Middags zit de zwaluw er nog steeds, ik wil hem niet opjagen en ik stap heel traag met mijn dampende pizza de scheepstrap op, sluipend als een luipaard! De pizza wordt in acht stukken gesneden dan zie ik plots

AAN DE VERRE HORIZON, HET KLEINE EILAND PORTO SANTO. TEKST EN FOTO’S: HILDE DIRKS

DE MOON VOOR ANKER AAN PONTA DE SÃO LOURENÇO (MADEIRA), VAN BOVENAF GEZIEN.

voor de boeg een bruine rug in het water, we varen er recht naar toe! ik roep uit alle macht “walvis” met mijn arm recht voorruit gestoken, wijzend naar de bruine rug. De Moon wordt in de wind gestuurd, de bulletalie houdt het grootzeil tegen maar de spie zwiert luidruchtig rond de voorstag. We varen rakelings langs de eigenaar van de rug, een grote schildpad!

Haar poten paddelen loom door het glashelder water. Opgelucht gaan we terug zitten maar onze pizza is van de plank geschoven en de gesmolten kaas is koud en lijkt op gele schimmel, de zwaluw is verdwenen, mijn hart breekt.

Een wolkenveld schuift als een luik over de oceaan, het water kleurt zwart, een verloren zonnestraal breekt door en werpt miljoenen glasscherven in zee, windvlagen jagen fluisterend over de golvende vlaktes.

Bluewater sealing De avond is gevallen, we drinken rode wijn en wachten op de eerste ster en boven in de mast op de hoogste zaling zit een kleine zwaluw, ik voel mij heel gelukkig.

PORTO SANTO IS EEN UNIEK EILANDJE, FERRY NAAR MADEIRA.

Madeira Madeira wordt ook het bloemeneiland genoemd maar het is vooral een groen eiland, dicht bebost, een hoge kust met duizelingwekkende dieptes, veel watervallen, wilde palmbomen, de landpunten zijn onbegroeid en ruig en sommige lopen tot diep in de oceaan als een vulkanische spektakel en bij valavond ontstaan er dramatische vergezichten.

We ankeren enkele dagen aan Ponta de São Lourenço, een lange zwarte lavatong die als een versteende hagedis op de oceaan rust, het water kleurt turquoise onder de zon, heldere kristallen dwarrelen naar de bodem. De baai is verlaten op de Moon na, in de dag varen we met onze dingy langs de excentrieke lavakust.

Stuifmeelgele, roestig rode en zwarte overblijfsels van vulkaanuitbarstingen. We maken wandelingen en als we picknicken rennen de hagendissen speels over

DE HAVENMUUR VAN PORTO SANTO IS EEN SCHILDERING RIJKER

DE ROUTE VAN DE MOON.

25

De havenmuur schildering Porto Santo is een uniek eilandje dat behoort tot de Madeira Archipel, slechts 42 km2 groot, ook wel het gouden eiland genoemd omwille van de overheersende lichtbruine kleur van het dorre landschap.

Woensdag 9 juni liggen we in de kleine jachthaven, de zeedijk staat vol met schilderingen van zeilers, vanwaar ze komen en naar waar ze gaan, slagzinnen, leuzen, nationaliteiten, een kakofonie van afbeeldingen en schetsen. Ik vind het prachtig! ’s Avonds zitten we in de kuip, ik probeer mijn kapitein te overhalen maar hij is geenszins van plan om als een idioot met een verfpot aan een muur te staan schilderen.

Vrijdagochtend verlaat de Moon Porto Santo, we varen traag langs de havenmuur die sinds gisteren een schildering rijker is, een afbeelding van de volle maan en in de maan vaart een zeiljacht met spinnaker door een hoge zee, onze naam, het jaartal en onze nationaliteit staan erop vermeld.

Ik trek een laatste foto van het kunstwerkje, mijn kapitein kijkt tevreden naar de muur, ik vang een raadselachtig knipoogje, tja, ‘k ben hem nog iets verschuldigd.

BOOT 2012 mei - juni

Die nacht is het halvemaan en een magische lichtbundel valt als een schijnwerper op de Moon, ik sta rechtop in het witte licht, als op een podium, de zee is inktzwart en ik voel mij een vedette voor een onzichtbaar publiek.

Dames en heren, tromgeroffel en trompetgeschal het doek schuift open, ik maak een buiging maar er komt geen applaus vanuit de donkere oceaan. Wat een prachtige nacht. ’s Ochtends varen we ergens tegen, een bonk en eensklaps liggen we stil alsof we op een zandbank gevaren zijn. Mijn hart klopt in mijn borst. Achter de spiegel vlucht een driehoekige haaienvin, zwalpend als een ladderzatte vis. Het beest is er niet goed van maar wij ook niet, het duurt een tijdje voordat ik terug op adem ben gekomen.

De vierde dag omstreeks 15 uur zien we aan de verre horizon het kleine eiland Porto Santo.

De spi trekt onstuimig aan de schoten, onze Moon klieft door het blauwe water, woest wiegend met een witschuimende baard als een driftige merrie die haar stal heeft geroken, recht naar het vulkanische eiland, steigerend beklimt ze de baren. Een groep tuimelaars zwemt langszij, de oceaan lijkt op een gerimpelde helderblauwe saffier.

Rond 23u30 zeilen we langs de zwarte flank van het eiland, als zeerovers bij nacht op zoek naar een beschutte baai om te ankeren. Aan wal fonkelen de lichtjes van een slapend stadje.

DE BLAUWE MARLIJN VAN 368 KILOGRAM.

onze handen, ze kruipen in de rugzak en de beestjes worden helemaal gek als we een pompelmoes schillen, reikhalzend volgen ze de stukken naar onze mond als een stel bedelende honden. ’s Nachts wiegt de Moon rustig achter haar anker onder een betoverende sterrenhemel en op een van die mooie nachten maakt een vliegende vis een inschattingsfout en landt spartelend in de kuip, het beest veroorzaakt zoveel kabaal dat we er wakker van worden, we gooien de vis terug in de oceaan.

Big Game ďŹ shing De jachthaven van Calheta is tijdens de zomermaanden the place to be voor de sportvisser op blauwe marlijn. Rijke Amerikanen brengen hier hun vakantie door en betalen veel geld om mee te gaan vissen met de speciaal uitgeruste schepen, op hun dek prijken meestal 6 tot 8 blinkende Big game vishengels, een stevige Big game stoel en sommige bezitten ook een hoge uitkijkstoel, de boten worden aangedreven voor zware motoren van minstens 200 tot 250 pk. Het is een heel macho gedoe, de lucht is doortrokken van testosteron en we horen hier nauwelijks iets anders dan Amerikaans.

Onze Moon oogt enigszins hulpeloos tussen al deze grote moordmachines, af en toe komt een schipper een woordje wisselen met mijn kapitein maar de gesprekken gaan meestal over zware gevechten met de blauwe marlijn, ik vind het een beetje sneu voor de vis want uiteindelijk bekoopt hij het altijd met zijn leven en hoe harder hij vecht hoe meer het zijn jagers behaagt.

DE MOON VOOR ANKER IN MADEIRA.

DE BEESTJES WORDEN HELEMAAL GEK ALS WE EEN POMPELMOES SCHILLEN.

Donderdagochtend 17 juni was de laatste ochtend in het leven van de blauwe marlijn met het oude litteken aan de staartvin, 368 kg zwaar en een kleine 4 meter lang.

Rond 12u30 wordt zijn lijk met een hijskraan op de pier getrokken, een prachtexemplaar, alle vissers komen kijken, er worden foto’s getrokken die diezelfde dag nog op hun websites verschijnen om klanten over heel de wereld te lokken.

MADEIRA: OVERDEKTE MARKT IN FUNCHAL.

DE LANDPUNTEN VAN MADEIRA ZIJN RUIG EN ER GROEIEN WILDE PALMBOMEN

De Azoren De Azoren bestaan uit negen vulkanische eilanden, we kunnen er maar drie van bezoeken, ik vind het heel spijtig want het is hier ongelooflijk boeiend. Eigenlijk hebben we te lang de luierik uitgehangen op Madeira, nu ja we kunnen de tijd niet terugdraaien dus jammeren heeft weinig zin.

Santa Maria is klein en het is er in tegenstelling tot de andere eilanden bijna altijd mooi weer, er is geen toerisme op enkele zeilers na. Het is een eiland dat vol kleurrijke bloemen staat en dat brengt mij op het idee om een mooie foto te maken van Jesse die door een bloemenweide fietst. We spreken af dat ik eerst zal fietsen en als ik stop zal hij traag door de bloemen naar mij toe rijden, de eerste foto is niet goed en de tweede eigenlijk ook niet en bij de derde poging rijdt hij geïrriteerd de geasfalteerde baan op recht naar de jachthaven.

We verlaten Santa Maria in de vroege ochtend en naast de kust zien we een grote haaienvin door het water dwalen, koude rillingen lopen van mijn rug naar de kleinste zenuwen in mijn vingertoppen.

We zeilen door talrijke groepen pijlstormvogels en enkele mijlen voor Ilha De São Miguel ontmoeten we een groep walvissen, het zijn er een stuk of acht, hun enorme ruggen rijzen langzaam uit het water op, als in een vertraagde film. Twee rubberboten vol Whale Watchers gewapend met filmapparaten, verrekijkers en fototoestellen varen in een grote cirkel rond de walvissen, deze mensen krijgen vandaag waar voor hun geld.

Whale Watching is hier een bloeiende en heel commerciële activiteit, gelukkig zijn er richtlijnen die de walvissen tegen al te enthousiaste kijkers beschermen want een

27

500 mijl naar de Azoren in 5 dagen De oversteek naar de Azoren is zeilen in de grootste eenzaamheid, over een desolate oceaan, er is geen scheepvaart, groot nog klein, zelfs geen containerschip aan de verre horizon, geen stemmen over de marifoon, er zijn geen dolfijnen, geen vogels, er is niets dan water.

Het enige teken van leven komt van walvissen maar veel is er niet aan te zien, zo nu en dan een witte fontein en dat is het dan.

Grauwe luchten, donkere zeeën, we zitten grotendeels binnen want in de kuip is het koud en vochtig.

De tweede dag scheurt de grijze hemel open en langs de flank van een zwarte wolk sluiert een oranje zonnestraal recht naar de aarde als een goddelijk licht. Een zwakke bakstagwind vult de zeilen, we varen in noordwestelijke richting.

De vierde nacht wekt Jesse mij omstreeks 2u30 voor de wachtwisseling, hij zegt dat het schip dat wij in de late avond zagen haar koers veranderende en ons op nog geen halve mijl is voorbijgevaren en door de marifoon die al drie dagen zwijgt als een graf klonk zo ineens Angie van de Rolling Stones. Daarna heeft hij ook nog bezoek gekregen van twee overenthousiaste vliegende vissen die hij terug in het water moest gooien. Wat een bofkont, de afgelopen vier nachten heb ik helemaal niets gezien in dit godvergeten oord.

Slaapdronken beklim ik met mijn kop hete thee de scheepstrap. De wolken zijn verdwenen, de volle maan verlicht heel de omgeving, de nacht is zo helder dat ik goed de ronding van de aarde kan zien en heel ver weg aan de noordelijke einder kleeft een fijn geeloranje veegje, afkomstig van de lichtje van het eiland Santa Maria alsof een expressionistische schilder op een zwart doek één enkel viezig geel penseelstreepje achterliet.

Drie lichtgevende torpedo’s schieten onder de Moon weg, een samenvoeging van dolfijnen en fluoriserend plankton.

BOOT 2012 mei - juni

Danielle en Jean Marie Zondag 20 juni komt de Ora Pro Nobis aan in Funchal.

Het is een prettig weerzien, we aperitieven uitgebreid onder de zwoele avondzon. Jean Marie vraagt aan Danielle en mij om in monokini te poseren zodat hij een foto kan trekken voor het clubblad maar geen van ons beide heeft zin om halfnaakt in een tijdschrift te verschijnen. De volgende dag duikt hij met zijn kleren aan in het havenwater om het sluitstuk van onze waterslang te redden, de gsm die in zijn broekzak steekt is voorgoed verloren. Ik vind het wel knap van hem dat hij zo zonder twijfel het plastiek stukje achterna springt.

De derde dag lunchen we in de voormiddag want Jean Marie vertrekt altijd stipt om twaalf uur.

28 mei - juni 2012 BOOT

boot die te dicht in de buurt van een walvis komt kan voor de walvis irriterend of bedreigend overkomen, ik heb gelezen dat er zeegidsen zijn die er geen idee van hebben hoe ze zich rond een walvis horen te gedragen en dat kan de walvissen ertoe aanzetten om een gebied te verlaten waar ze al generaties lang komen.

Toch denk ik dat Whale Watching hier een goede zaak is voor de walvis want de grootste vijand van de whale watcher is de walvisjager.

Er worden nog steeds walvissen gedood door piraten, in een nog niet zo ver verleden zagen zeilers die vanuit het westen naar de Azoren zeilden, dode en stervende walvissen drijven, sommige vastgeknoopt aan boeien.

Wij hebben slechts één zeekaart waarop heel het Azoren gebied staat en wij hebben geen plotterkaart en toch speelt mijn kapitein het klaar om de meest idyllische ankerplaats te vinden. Een kleine halve mijl voor São Miguel, niet ver van de groep walvissen die we deze namiddag zagen, ligt een klein onbewoond stukje eiland, we varen langs puntige naaldrotsen en ruige klippen met gapende gaten en hier in dit rauwe door stormen geteisterde landschap gooien we ons anker uit. Later die avond als de glazen gevuld zijn met wijn en de zon aanstellerig en vuurrood verdronken vertelt Jesse dat hij in Calheta aan boord van een Nederlander was uitgenodigd voor een pilsje en dat hij, toen ze samen de detailkaarten van de man bekeken, deze ankerplaats heeft genoteerd. Ik ben zo trots als een pauw.

BULL FIGHTING IN DE STRATEN VAN ANGRA DO HEROÍSMO.

SÃO MIGUEL (AZOREN)

IN VULKAANKRATERS ZIJN MEREN

ONTSTAAN.

Franse schipper François, solozeiler en eigenaar van een Beneteau 34 komt vanuit Amerika. Zijn dek staat vol jerrycans met reservebrandstof. Hij vertelt dat in de Caraïben de rum slechts 3€ per liter kost, hij wijst naar zijn boot en blijft maar babbelen over de rum van 3€ en de volgende dag als ik op de steiger sta begint hij alweer over de rum. Ik vraag mij inmiddels af of er nu rum of brandstof in die jerrycans zit.

François vindt in Ponta Delgada een opstapper die mee met hem naar Bretagne zal varen, ze vertrekken de 2de juli in de vroege ochtend, er staat een echt afscheidscomité op de steiger, er wordt geroepen en gewuifd tot François de haven heeft verlaten en de onmetelijke oceaan is ingezeild waarin hij straks als een nietig stipje aan de horizon zal verdwijnen. Het comité vloeit uit elkaar en ieder gaat terug naar zijn schip, uiteindelijk zullen we allemaal, vroeg of laat, opnieuw die grote plas water opvaren. ’s Avonds wordt François de haven binnengesleept wegens motorpech.

We ontmoeten ook Sue, een dame van 70 jaar die met drie vriendinnen van dezelfde leeftijd elk jaar vanuit Groot-Brittannië naar de Azoren zeilt en de mannen blijven thuis.

Driftige stieren Er is geen andere plaats ter wereld waar contacten sneller ontstaan dan op een ver van het vasteland gelegen eiland en iedereen heeft zijn verhaal, de DOLFIJNEN.

DE VOGEL EN IK HEBBEN EEN GEZELLIG ONDERONSJE

BEZOEK AAN BOORD, JEAN MARIE DESSEAUX, HAVENGENOOT UIT

BLANKENBERGE EN

GELIEFDE. WE APERITIEVEN UITGEBREID ONDER DE ZWOELE AVONDZON.

Een kwartiertje later staan we allebei opnieuw onder de voorstag naar boven te kijken. Voor mijn kapitein blijft in de mast klimmen de enige oplossing, ik moet nu wel toegeven dat hij meestal de problemen oplost door in de mast te klimmen als er daarboven iets stuk gaat.

Ik bedenk zo bij mezelf dat we eigenlijk niet meer nodig hebben dan een cirkelvormig hard voorwerp en enkele minuten later geef ik hem ons fietsslot. We maken het slot vast aan de spinnakerval en hij trekt de val omhoog, boven komt het slot tegen het Profurl systeem, hij zwiert een beetje met het touw totdat het slot op de Profurl rust en voorzichtig trekt hij aan het extra lijntje dat we vooraf aan de spinnakerval bevestigden en de twee vallen inclusief Profurl en fietsslot zakken langzaam naar beneden. Hallelujah!

Vreemd bezoek

Uiteindelijk is ook voor ons de dag aangebroken dat we moeten vertrekken, misschien wel goed dat mijn kapitein terug wat om handen krijgt want sinds hij zo goed is uitgerust loopt hij steeds als een bronstige stier achter mij. Best vermoeiend hoor.

Het vertrek Het is 1134 zeemijl naar L’aberwrach en op dat moment ben ik er mij helemaal niet van bewust wat ons te wachten staat.

Vanuit de boxen in de kuip klinkt het liedje “Hallelujah” gezongen door Jeff Buckley en ik laat het telkens opnieuw spelen omdat ik het mooi vind. Een waterzonnetje schijnt door de nevels, er staat een kleine 18

Diezelfde nacht gebeurt er iets heel eigenaardigs, omstreeks 23u45 zie ik een grote Pijlstormvogel in de kuip zitten. Pijlstormvogels zijn de enige vogels die hier zo diep in de oceaan leven. Het beest heeft geen angst van mij, ik trek een paar fotootjes, de flits schiet als een bliksem door de nacht maar de vogel blijft zitten en kijkt mij rustig aan alsof we een gezellig onderonsje hebben, een uurtje later ben ik tegen de Pijlstormvogel aan het praten.

Tegen de ochtend als ik slaap (ik lig warm weggedoken in mijn slaapzak) komt de vogel onverwachts op mijn hoofd zitten. Heel mijn gezicht is gedekt onder zijn fluweelzacht verenkleed. Ik schiet wakker maar ik kan niets zien doordat de vleugel van de vogel voor mijn ogen hangt. Met mijn hand duw ik de vleugel omhoog en de vogel waggelt als een eend over mijn schouder naar mijn bips.

Mijn kapitein die eigenlijk op dit ogenblik van wacht hoort te zijn maar naar verluidt heel uitzonderlijk door de slaap werd overmand, schrikt wakker en kijkt het beest verwonderd aan. Ik weet nog steeds niet hoe de vogel binnen is geraakt, de doorgang naar beneden is niet breder dan een halve meter, veel te smal voor een vogel met een spanwijdte van meer dan een meter.

Jesse wil de vogel grijpen maar het beest is geenszins van plan om zijn nest in te ruilen voor de koude buitenlucht en danst met zijn half geopende vleugels naar alle richtingen. Uiteindelijk kan hij de vogel grijpen en in de kuip zetten waar hij nog een tijdje blijft zitten maar als de zon opkomt is de vogel verdwenen. Later op de dag krijgen we af te rekenen met heel slecht weer maar voordat het echt begint

29

knopen bakstagwind, de oceaan is vredig, Terceira verdwijnt al vrij snel in de mist.

Achteraf denk ik dat op dag twee de eerste voortekenen zich al aankondigden, een heel hoge deining komt vanuit het westen aanrollen, een beetje griezelig eigenlijk omdat we geen harde wind hebben.

Kort voor valavond, stort onze 130% genua ineens naar beneden, verbaasd kijken we allebei naar het grote zeil dat over de boeg ligt en deels in het water drijft.

De musketon is losgekomen en hangt samen met het Profurl systeem helemaal bovenaan als een nutteloos object.

Ik ga hier nu geen clichés over het verschil tussen mannen en vrouwen neerpennen maar als mannen een probleem willen aanpakken schuilt er toch dikwijls een beetje Sylvester Stallone gehalte achter hun daden. Volgens mijn kapitein is de meest directe oplossing voor ons probleem de weg langs de mast, hij klimt onverschrokken tot aan de eerste zaling, waar hij op gaat zitten en beide armen en benen rond de mast slaat omdat hij zich nog nauwelijks kan vasthouden. De zee is veel te ruig voor zulke avonturen.

BOOT 2012 mei - juni

We verkennen São Miguel en Terceira, we fietsen de vulkanen op, de hellingen zijn steil en de helft van de beklimmingen stappen we naar boven. In de kraters zijn meren ontstaan, we fietsen door groene wouden en beklimmen oude uitkijktorentjes van vroegere walvisjagers.

Op Terceira gaan we naar bull fighting zien in het stadje Angra do Heroísmo, de naam van het stadje betekent: baai van de heldenmoed. Een gepaste naam voor het spectakel van vanavond.

Vier stieren worden één voor één losgelaten in de straten van het stadje.

Een grote menigte, allemaal mannen, trachten de beesten woest te maken met rode doeken en regenschermen die ze opgewonden openen en sluiten terwijl ze naar de stier roepen. Ik zit tussen de vrouwen, hoog en droog op een tuinmuur, mijn kapitein staat uiteraard van voor aan het front. De stieren zijn het vurigst wanneer ze uit hun kot bevrijd worden, briesend stormen ze door de straten achter de vluchtende macho’s aan.

Na een tijdje worden ze rustiger en kijken verdwaasd rond, maar als het beest nog maar met zijn poot over de grond schraapt slaat de menigte opnieuw roepend op de vlucht.

30 mei - juni 2012 BOOT

hebben we contact met twee andere zeilers. De Iona II en de J’adore, via de marifoon vernemen we dat het weerbeeld volledig veranderd is, een diepe depressie zou naar ons afzakken, er is ook sprake van een front dat vandaag over ons komt en over drie dagen wordt er storm over Biskaje voorspeld, de twee Bretoense zeilers wijzigen hun koers naar La Coruna en wij ook.

Hoge zee Ik kan mij achteraf niet alles meer herinneren omdat ik sommige feiten gewoon niet meer kan terughalen, een soort gedeeltelijk geheugenverlies na traumatische gebeurtenissen. Uiteraard hebben wij het logboek bijgehouden maar toen de hel losbarstte heeft geen van ons beide nog aantekeningen gemaakt.

Bij zonsopkomst staat er al een kruiszee, we hebben een bakstag wind die na de middag tot flink boven de 30 knopen klimt en later herinner ik mij nog dat ’s avonds de lucht vuilgeel kleurt, het wordt snel donker en motregen vliegt met de wind mee over de hoge zee, de golven zwellen tot boven de eerste zaling. Hier en daar rolt een golfkam zich met veel geweld te pletter en het zoute schuim dat achterblijft kleurt bevreemdend wit, als lichtgevende velden.

Als we door de eerste breker getroffen worden, hebben we het halfhoge luikje reeds voor de ingang geplaatst maar het water vult heel de kuip en stroomt over het luik de kajuit in. We vluchten naar binnen en sluiten de ingang helemaal af. Een tweede voltreffer volgt en onze vloerplaten in de kuip drijven mee met het water richting overboord, Jesse kan ze gelukkig net op tijd grijpen en steekt de platen in de bakskist.

Brekers Die nacht is het akelig donker in onze Moon, vanuit het rechthoekig scherm van de GPS schijnt een spookachtig witgrijs licht in de inktzwarte ruimte, als een flatscreen in een mortuarium.

Ik lig al een hele tijd op de salonbank, als versteend en bij elke breker die ons treft verstijf ik meer en meer. Ik druk twee kussens op mijn beide oren, ik kan het geluid van de golven niet meer aan. Het heen en weer slingeren, het aanhoudend water dat over de dekramen spoelt alsof we in een wasmachine zitten.

Ik denk aan mijn familie die van niets weet, ik denk

MADEIRA: OP VERKENNING IN HET BINNENLAND.

aan ons huis in Wijnegem dat wel lichtjaren ver lijkt te zijn. Ik denk aan hoe graag ik loop in het park tussen de vredig fluitende vogels en de speelse eekhoorns. Ik begin te wenen. Ik schrik van Jesse zijn stem, hij zit als een zwarte schim achter de kaartentafel. ,,Je moet niet ongerust zijn, ik breng ons veilig naar de kust”. Ik kijk hem apathisch aan, de dichtstbijzijnde kust is 400 mijl van ons verwijderd en als we die kust ooit bereiken dan mag hij mij voor mijn part evengoed op de trein zetten, richting Antwerpen, enkele reis. Ik voel mij als een ruggengraatloos amfibie, gebroken en uitgeperst. ,, ’t Is niets dat wij niet aankunnen”, zegt hij, ,,vertrouw op mij” en heel even geloof ik hem maar het daaropvolgende ogenblik maken we een schuiver en mijn kapitein landt op het kookvuur in de keuken samen met het instrumentenpaneel dat uit de wand is gerukt, de elektrische draden liggen er als een waaier spaghetti bij.

Iets na vier uur in de ochtend mindert de wind, mijn kapitein neemt het luik weg en de vochtige zeelucht vult het ruim, ik heb nog steeds mijn zeilpak aan maar ik krijg koude rillingen van de nachtelijke wind.

De GPS schijnt een Ik weet niet hoeveel wind we hebben gehad, het eerste spookachtig witgrijs licht deel van de nacht hadden we enkel een klein stukje fok in de inktzwarte ruimte, uitgeboomd maar nadat we de fok helemaal binnenrolden, als een flatscreen in een haalden we nog steeds snelheden van 5-6 knopen, alleen van de wind die tegen de mast blies. mortuarium.

Nadat de storm geluwd is, liggen we allebei uren plat op de salonbank om te bekomen, als twee comateuze patiënten en de Moon dobbert verder zonder zeilen als een spookschip.

Hoe mooi de oceaan kan zijn.

Vier dagen later ontwaken we in La Coruna in de vroege namiddag, we zijn goed uitgerust na een verkwikkende slaap van 17 uren, gisteren hebben we van een heerlijke Spaanse maaltijd genoten, dat was wel nodig want we zijn alle twee enkele kilo’s vermagerd na ons hachelijk avontuur, we wandelen langs de kust en genieten van de hoge branding die over het strand rolt. Ik heb mij in jaren niet meer zo fit gevoeld.

Eigenaardig hoe snel we vergeten. We ontmoeten de bemanning van de Ilona II, de J’adore heeft zich bedacht en heeft iets voor La Coruna toch haar koers gewijzigd naar Brest, later vernemen we dat ze er goed van langs hebben gekregen op Biskaje.

De volgende ochtend verlaten we de Spaanse kust, het water kleurt turkoois, een zomers windje waait over de oceaan, we hebben de spinakker gestoken en ik sta vooraan op het dek, onder de boeg schieten dolfijnen als torpedo’s weg, een eenzame trekvogel landt op de reling. ’s Nachts is de maan helder en groot en haar witgeel schijnsel spiegelt op het water, de melkweg kromt als een kleurloze regenboog gevuld met piepkleine fonkelende diamantjes en onze stoere Moon klieft als een echte heldin door de nacht. Een week later varen we Blankenberge binnen, mijn kapitein heeft de schade aan onze Moon grotendeels hersteld en ik ben weer een verhaal rijker.

�� T���

April-actie op alle anodes: min 15 %

Aanbiedingen geldig tot 30 april 2012.

Elektro Zeeland, uw Dometic Marine partner in België Alle Dometic-acties verkrijgbaar bij Elektro Zeeland,

Actie Dometic Marine: 100 euro retour!

ANODES De door Elektro Zeeland geselecteerde anodes worden volgens ISO 9002 specificaties geproduceerd en ondergaan een strenge kwaliteitscontrole.

Zo worden de zinkanodes van de hoogste kwaliteit zink vervaardigd zodat een optimale beschemring gewaarborgd is.

ANWB Wateralmanak: Regelgeving en tips. Verplicht aan boord.

De ANWB Wateralmanak is geheel vernieuwd en vanwege Mei-actie laagste het honderdjarig bestaan van de prijs: slechts € 18,Wateralmanak is voor € 250,- aan Aanbiedingen geldig tot 31 mei 2012. waardebonnen ingevoegd.

Wateralmanak deel 2 vermeld meer Wateralmanak ANWB dan 1000 jachthavens met actuele deel 1 en deel 2, gegevens, bedieningstijden van beschikbaar aan alle bruggen en sluizen en geeft de beste prijs in België, veel informatie over vaarwateren in slechts € 18,- per deel.

Nederland en in België.

Verkoopprijs € 65 Actie: slechts € 50

Elektro-Zeeland, Voormuide 93 - 9000 GENT - tel. 09/225.57.27 - www.elektro-zeeland.be

Bright Eyes!

STERLING! ��High-gloss, mirror-like finish ��Marine, aviation and industrial applications ��Over 100 colors and finish up to 3 times more durable than ordinary paint ��Coats can be either sprayed or brush-applied ��Low maintenance: only soap and water treatment necessary

STERLING EUROPE NV Hoek 76-unit 8 - 2850 Boom tel: 0473/366.377 - Fax: 03/844.60.36

info@sterling-europe.com - www.sterling-europe.com

Een rondje Engeland, deel 2

32 mei - juni 2012 BOOT

NNO OP LOCH NESS...

“No problem, Sir!” Van Oban naar Inverness en aperitief in de kuip met zicht op Neptune’s Staircase, Harry Potters stoomtrein, het Caledonian Canal en nog meer adembenemend moois in het tweede deel van het ‘Rondje Engeland’ dat Carl Neeskens met een wisselende bemanning aflegde, aan boord van zijn trouwe Xaman-Ek, zijn X34 genoemd naar de Maya god van het noorden. In feite gaat het om een rondje Groot-Brittannië, want Schotland behoort wel tot het Verenigd Koninkrijk, maar niet tot Engeland.

Week 4: Oban – Inverness Deze week had ik steeds aanzien als (te?) super relax: 81 nM voor een hele week... Ga ik me niet vervelen?

Ik hoop dat de nieuwe crew, Marc, Pieter & Wilfried, uitstapjes gepland hebben!

We zeilen weer NNO... op Loch Linnhe. De verwondering over dit zeilgebied blijft stijgen. Bergen en verwilderde natuur blijven crescendo gaan... Ingesloten tussen bergen heb je maar twee richtingen dat de wind kan staan: mee of tegen. ‘t Is dat eerste en onder spinnaker schieten we goed op. Als we de Corran narrows naderen is duidelijk te zien dat daar geen wind staat. De vaargeul is er slechts 150m breed en er vaart een ferrytje heen en weer. Achter de engte staan er terug rimpels op het water, het is maar een kort stukje windstilte maar wel eentje waar het heel erg windstil is. We moeten mijnheer Diesel vragen om ons door de engte te duwen. De spinnaker hangt als een vod aan de mast... We komen aan de andere kant en krijgen wind, tegen???

De wind staat hier maar in twee richtingen, en het is niet omdat jij NNO blijft varen dat de wind niet van richting kan veranderen... ‘t Is geen zicht hoe die spinnaker staat en ik hoop dat er vanaf de ferry geen foto’s getrokken zijn! De spi wordt snel vervangen door de fok en we kruisen op richting Fort William.

We meren af nabij de westoever, aan een boei, ergens tussen Corpach en Fort William. Aperitief in de kuip, met zicht op Ben Nevis: de hoogste berg van Schotland.

Man, hier wordt je stil van...

OP DE ROTSEN VAN LOCH OICH.

Volgende dag gaan we door de sea locks waar we heel hartelijk ontvangen worden en de duties mogen betalen voor het Caldonean Canal... Nog een dubbele sluis en dan het steigertje van de eerste pub: hard genoeg gewerkt! Op ons gemakske naar Fort William. We blijven er te lang hangen om nog door Neptune’s Staircase te kunnen. Bediening van sluizen en bruggen stopt om 18u. Dus volgende morgen de enige echte Neptune’s Staircase: 8 sluizen, dat zijn 9 sluisdeuren... je doet 1u30 over de hele versassing. Daarna begint men in de andere richting te versassen.

Tijdens het wachten zien we Harry Potter’s stoomtrein voorbij rijden: de echte!

Van in de film!

Tijdens de trip door het Calledonean Canal stijg je 32,31 m langs de ruwe stenen van oude sluizen en ga je daarna dezelfde afstand terug naar beneden... Een stel stevige fenders kan je hier goed gebruiken en volgende keer breng ik er twee extra mee: 5 fenders zijn noodzakelijk aan de kade waarlangs je versast. Met twee extra heb ik er nog 3 om me te beschermen tegen de buurman.

Het zijn niet de zeilboten die met hun mast wind kunnen vangen die me verontrusten. Nee, het volk op die boten komt van ver en kent zijn boot. Je hebt hier echter ook drijvende caravans die verhuurd worden... en die man die met witte knokkels het stuur vastklemde en met een verbeten gezicht van zenuwachtigheid recht vooruit staarde, die gaf me wat minder vertrouwen...

Loch Lochy wordt bezeild, er zijn maar twee mogelijkheden: wind mee of tegen en ‘t is het laatste. Prachtig weer: korte broek, T-shirt, zonnesmeer, zonnebril en petje, 20 kt schijnbare wind en onder vol zeil: REACHEN!!!

Tijdens het laveren ga ik op zoek naar de 20 m grens op de dieptemeter. Het blijft hier diep! Ik ga tot 20 m van de bomen, crew wordt ongerust... Op 10 m van de boot zien ik de rotsen onder water... Klaar om te wenden! Nog nooit zo rap ‘Ja!’ gehoord... De dieptemeter staat nog op 40 m. De steile wanden van de bergen gaan hier onder water even steil door!

DUNSTAFFNAGE MARINA, OBAN.

Plots zie ik de verte een straaljager over de bergtop komen... hij zakt tot op masthoogte... met een daver die je ingewanden masseert knalt hij voorbij... schiet de volgende vallei in en verdwijnt...

What the hell??? Ik zie nu twee jets naar ons afkomen...

Aargh!! In totaal zijn er een tiental over gekomen en ik vraag me of hoe vaak we virtueel naar de kelder geschoten zijn... Daarna was de overdonderende rust en stilte terug, oef!

Loch Lochy is 150 m diep en het water zwart als de nacht. ‘s Avonds ben ik in een poëtische bui en schrijf: “Loch Lochy is bezeild. Smal, diep en donker als de nacht, zo heb ik ze graag. Zelfs tegenwinds glipte ik langs haar heuvels naar binnen...”

Zou ik echt te lang op het water zitten? Ik voel er me nochtans heel goed bij!

We meren aan in Laggan, er ligt daar een vrachtboot voor de binnenvaart die nu als pub is ingericht. Whiskey wordt er ceremonieel geserveerd! We blijven er lang genieten van de verscheidene lokale brouwsels terwijl we napraten met een Noor die we elke sluis opnieuw tegenkwamen. Knettergek is de man, maar het levensgenot straalt van hem af. Zo moet je kunnen leven!

Als je dit fotootje laat zien gelooft niemand dat je aan Loch Ness was: “Jong, Dat is Lago Maggiore!”

De volgende dag nog steeds richting NNO, wat had je gedacht? Nu met wind mee! Dat komt goed uit: Loch Oich is ondiep en heeft een erg smal en kronkelend vaarwater tussen haar rotsen. Een minder fortuinelijk klassieke tweemaster ligt hier op haar zij en half onder water. Ik kan me de zaak inbeelden: een rots slaat de romp lek, de schipper stuurt zijn schip richting kant en laat het daar aan de grond lopen. De papiermolen van verzekeringen, en mogelijks rechtzaken, zorgen voor het rot...

Xaman-Ek is verzekerd bij een maatschappij die naamsbekendheid heeft in de zeilwereld, hopelijk wil ze die naam hoog houden als ik ze ooit nodig heb. Voor alle zekerheid heb ik nog een rechtsbijstandsverzekering bij een advocatenkantoor... Geschillen zouden nu nog in arbritage moeten kunnen beslecht worden, kwestie van sneller te zijn dan het rot.

DRIJVENDE PUB IN LAGGAN, WAAR JE DE TIJD AAN JE LAAT VOORBIJGAAN...

VLNR: MARC, CARL, WILFRIED, PIETER.

FORT WILLIAM: APERITIEF IN DE KUIP MET ZICHT OP

BEN NEVIS!

NNO OP HET CALEDONIAN CANAL...

KESSOK BRIDGE OVER DE INVERNESS FIRTH.

Na Loch Oich terug een stuk kanaal, met wind mee dus. Het voorzeiltje trekt ons verder en mijnheer Diesel rust. Bij de volgende sluis worden we erop gewezen dat zeilen enkel toegestaan is op de meren. Geen probleem: Loch Ness ligt voor ons! We doen een terrasje met zicht op dit meer: blauwe lucht, blauw water... Als je dit fotootje laat zien gelooft niemand dat je aan Loch Ness was: “Jong, Dat is Lago Maggiore!” Wilfried is aan’t klagen: hij had zich maandenlang voorgesteld dat hij in mistige en sombere omstandigheden het mysterieuze Loch Ness zou bevaren...

Met echt Schots weer dus.

De volgende dag krijgt Wilfried zijn goesting: mistig en somber weer... Met net iets te weinig wind die tegen zit. Toch wordt Loch Ness voor het grootste deel bezeild!

Op vrijdag nemen we de laatste sluizen, samen met de Noor! Wij gaan door tot Inverness Marina, terug op zout water!

Rondje Engelenad, deel 2

34 mei - juni 2012 BOOT

Voor de havengeul worden we verwelkomd door tuimelaars.

Onze Noor blijft aan de laatste steigertjes van het Calledonian Canal en steekt van daar over naar Noorwegen. Het ga je goed, vriend!

Mijn initiële vrees dat in deze week te veel dagen zaten voor te weinig mijlen, bleek ongegrond. Je zou (slechts) één dag sneller door dit kanaal kunnen gaan, maar ik kan het je niet aanraden! (6) Week 5: Inverness – Sunderland Nieuwe week, nieuwe Crew! De populariteit voor deze week was in België een stuk minder, enkel Piet monstert aan, maar gaat dan ook door tot Blankenberge.

Toen bleek dat de reacties op deze week slapjes ging worden, heb ik alle geplande jachthavens aangeschreven op zoek naar opstappers. Langs deze weg vond een Schots koppel uit Aberdeen de weg naar Xaman-Ek: John en Jacky. John is een ervaren zeezeiler, hij zit vooral in NW Schotland en is al over de Atlantique gegaan.

Nu ja, dat is ook NW Schotland, niet?

Zondag zijn we terug op weg: van de Marina richting Kessok Bridge over de Inverness Firth. Deze brug is dan ook meteen de beperking naar masthoogte toe op deze reis: 27,4 m. De Inverness Firth heeft heel wat ondieptes en deze zijn nauwelijks of niet bebakend.

Toch even opletten dus! In de engte tussen Chanonry Point en Fort George kan het behoorlijk stromen.

Ondieptes, brug en stroming... Als je mast in de buurt van +27 meter komt, heb je even tijd nodig om een wiskundig vraagstuk op te lossen... Xaman-Ek zijn mast is 20m, dus het tijdstip van vertrek wordt bepaald door de stroming: vlak voor HW vertrekken.

CALEDONIAN CANAL BIJ HET KRIEKEN VAN DE DAG.

Een werkhaven, goed beschermd, diep genoeg en met een ruwe kade van 6m hoog! Ik hou wel van dit soort havens: om er te passeren, niet om er te blijven.

Dit stukje Noordzee is beschermd gebied, speciaal voor de tuimelaars. En die komen ons dan ook uitwuiven.

De rotspartijen aan Fort George blijken kolonies zeehonden. Nog nooit zag ik er zoveel bijeen, zelfs niet in Esbjerg – Denemarken.

Als echte Belg houd ik op de boot ook wel van een culinaire snack, en dat is blijkbaar nieuw voor John: “We usually have porridge in morning; that lasts till evening.”

Kan ik beamen: porridge ziet er uit als de specie die uit een betonmolen vloeit, en die ene keer dat ik dat als ontbijt gegeten heb, was ik ‘s avonds nog altijd bezig om die betonblok in mijn maag te verteren...

Effe ‘t kombuis in om onze Schotse vrienden te tonen dat het ook anders kan!

We varen nog steeds NNO, maar later op de dag gaat de koers stelselmatig een paar graden meer tot HARRY POTTERS’ STOOMTREIN! DE ECHTE, VAN IN DE FILM.

we O varen richting Buckie. 57°45’ Noord: net even noordelijk als de kaap van Skagen. Over die kaap zou ik ook nog een stukje kunnen schrijven, maar dat was een andere reis...

Buckie is een typisch NO Schots haventje: ruw! Een werkhaven, goed beschermd, diep genoeg en met een ruwe kade van 6m hoog! De langste trossen komen uit de bakskist. Het stadje heeft een al even ruw uitzicht, maar de ontvangst is hartelijk. Volgens kenner Jacky is de fish & chips die we in het Marine Hotel verwerkte, één van de beste die je kan krijgen.

Ik hou wel van dit soort havens: om er te passeren, niet om er te blijven.

Één van de voordelen van locals aan boord te hebben, is dat je meer te weten komt van de locale sterke verhalen, of waargebeurde feiten? Zo is Peterhead de belangrijkste vissershaven van Schotland en ooit zou hier de Chinese maffia neergestreken zijn om de lokale jeugd van drugs te voorzien. “The local fishermen had their ways to deal with the problem.” Ik kan het me voorstellen: Schotten ken ik als mensen met weinig woorden en doeltreffende daden!

Als volgende haven had ik Montrose in gedachten. De wind geeft Xaman-Ek echter onvoldoende vermogen om dat in een dagtocht waar te maken, de plannen worden gewijzigd en we mikken op Stonehaven. Dit is trouwens onze eerste ‘Schots’ weer dag: alle tinten van grijs waaruit alle vormen van water vallen... een hele dag lang! Het zicht is navenant: 0,5 ... 1,5 nM. De stroming die kaarten hier beloven zit wel echt fout: In Peterhead keerde de stroming een uur eerder, hier krijg ik 2,5 kt ipv het beloofde maximum van 1 kt...

Stonehaven ziet er in de Reeds uitdagend uit, toch voor een vinkieler met 1,9m diepgang. We komen met hoogwater aan. Ik plan de haven te verkennen, maar indien niet te doen, vaar ik de nacht door! Bij het binnenvaren

Onze eerste ‘Schots’ weer dag: alle tinten van grijs waaruit alle vormen van water vallen... een hele dag lang!

CORPACH SEALOCKS, START VAN HET CALEDONIAN CANAL. PIETER HOUDT DE NOOR IN HET OOG.

van de haven spoort het charmante stadje me aan om toch echt mijn best te doen om te blijven...

Met bedenkelijke uitdrukking kijk ik naar de dieptemeter als we een toertje in het diepere deel van de haven doen... Ik meer af aan de havenmond, de enige plaats die diep genoeg is. Met de weersverwachting die voor ligt, moet dat kunnen.

Toch vind ik het jammer dat ik de ondergrond niet ken: aan het havenhoofd is het zelfs met kalm weer niet zeker dat we een rustige nacht zouden krijgen. Een plaats waar je de boot op zijn kiel kunt zetten, zou alvast in mijn geweten een rustigere nacht gegeven hebben. (Ervaringsles 7) s’ Avonds schrijf ik: “Hier ben ik de Groote! Verder liggen hier alleen maar Plonskes...”

Slecht zicht gisteren? Op weg naar Abroath ¼ ... ½ nM! En raad eens wat er verstek laat? Yip, de radar! Van een merk dat zich “Leaders in maritime electronics.” noemt, verwacht ik echt wel een hogere betrouwbaarheid! Twee dagen mist en twee dagen weigert dat ding dienst.

Om een uitdrukking van iemand anders te gebruiken tijdens de reis van vorig jaar: “I’m pretty much pissed off!” Maar dat was toen grappig bedoeld!

35

Peterhead heeft een mooie jachthaven en pico bello voorzieningen. Van ver lijkt het stadje ons wat mager en we koken ons potje op de boot. Naast ons ligt een Warber 27 en de persoon aan boord heeft wit haar... Anje Valk? Was die Warber nu haar oude of haar nieuwe boot? En een Engelse vlag !?! Even bij de havenmeester informeren... Anje is een paar dagen eerder gepasseerd. Jammer, met die dame had ik heel graag eens een babbel gemaakt. Het zal voorlopig bij een van haar boeken moeten blijven.

CULLOCHY, HET HOOGSTE DEEL VAN HET CALEDONIAN CANAL.

BOOT 2012 mei - juni

Volgende dag verder O naar Peterhead. We zitten in de buurt van springtij en voor Peterhead kan er serieus wat stroming staan. Met enige verwondering zie ik de stroomvector op de plotter een uur eerder omdraaien dan wat de Admiralty kaarten me beloofd hadden.

Tevens gaat de windkracht achteruit... In plaats van 1 u op de laatste 6 nM te zetten, dreigt dit nu 3 of zelfs 4 u te worden! Aan mijnheer Diesel wordt gevraagd om te komen helpen. Als we voor de haven van Peterhead zijn, stroomt het al heel deftig: 3,5 kt. En dit maakt hier golven tot +1 m. Bitsige dingen die van overal schijnen te komen. ‘t Is even doorbijten om door die mallemolen de haven binnen te varen.

36 mei - juni 2012 BOOT

De GPS van datzelfde erg bekende merk heeft ook zo’n kantje: SOG en COG blijft hij geven, echter de coördinaten blijven dezelfde. Resultaat: je ziet je boot varen op de plotter, maar wel op de foute plaats.

Linke boel!

CORRAN LIGHTHOUSE.

varen zonder schade. Voor ons is eindelijk een donkere strook te zien: dat moet de havenmuur zijn, en een lichte vlek erin: de havenmonding? We kruipen verder en op 100 m wordt de donkere strook duidelijk de havenmuur, het wit stuk is echter een stuk van deze muur dat geschilderd is...

Eenmaal door de havenmonding klaart alles terug op tot redelijk zicht. Wat een brij was dat? Erwtensoep!

Volgende dag gaat het richting Eyemouth, nog steeds weinig wind en we lopen achter op de planning om tijdig in Sunderland te zijn. De Gribfiles beloven echter ideale omstandigheden om Eyemouth – Sunderland in een dagtrip te realiseren.

Het zicht is iets beter, maar ik mis mijn radar nog steeds. Ook is het hier uitkijken naar kreeftenfuiken: Die liggen hier met een tweede boeitje. Als je tussen de twee boeien vaart, hang je vast. Iets dat ons gisteren ook is overkomen... Gelukkig zijn we los gekomen zonder dat iemand het water in moest, het is hier maar 13°C...

Ik heb dus geleerd om steeds een tweede bron te hebben bij het navigeren: de eerste is GPS en kaart of plotter, de tweede zijn mijn ogen: zie ik wat ik volgens kaart of plotter zou moeten zien? Indien ja, geeft dat vertrouwen. Indien nee, gaat er een alarm af! Bij het naderen van Abroath wordt het zicht nog slechter, er is echt niets te zien. In gedachten ga ik alle scenario’s af...

Ik moet tussen twee rotspartijen, erg nauwe doorgang, de lichtenlijn van op de kant is echter onzichtbaar.

De rijzing is wel voldoende om over de rotspartijen te varen, dus een controle op de gps kan de dieptemeter zijn. Die is van hetzelfde bekende merk en is ook al een paar keer vastgelopen... Maar zo lang z’n cijfertjes veranderen, werkt hij wel! Dus: plotter met als controle de dieptemeter...

We naderen de haven tot op ½ mijl, nog steeds is alles wit rond ons. En plots dansen er een tiental tuimelaars rond de boot. Willen die de weg wijzen? Of ons gewoon afleiden?

Een ander voordeel van locals aan boord te hebben, is dat je iets leert over locale gastronomie. Zo hebben we nu de enige echte ‘appellation contrôlé’ Abroath Smokey aan boord! Gerookte schelvis, bijna zoet van smaak en het vlees smelt in je mond als je erop zuigt... heerlijk! Absoluut een Europese herkomstbenaming waard!

Bij het binnenvaren van Eyemouth, op kruipsnelheid zoals in elke haven die ik niet ken, hoor ik achter mij een enorme zucht en inademing. Ik sta achter het stuurwiel en achter me is echt niet veel plaats meer. Ik draai me om en zie 2 m achter de boot een zeehond die ons volgt. Zou die de Smokey geroken hebben? Blijkt dat de vissers in Eyemouth bij het binnenvaren een en ander overboord kieperen. Die beesten volgen gewoon elke boot in de hoop van een ‘free lunch’!

Ik probeer de zeezoogdieren te negeren en concentreer me op plotter en dieptemeter... We zouden voorbij de rotspartijen moeten zijn en de stroming valt weg. Mijnheer Diesel gaat naar minimaal toerental. We kruipen vooruit, aan deze snelheid kan je ergens tegen

Volgende dag zijn we om 0400Z op weg. Dit is de dag dat we de achterstand moeten inhalen en de weersomstandigheden zijn perfect: ware wind 21 kt W, wolken 1/8, Koers ZZO, Log 7,5 ... 9,2 kt stroming 2,.. kt mee: speed, SPEED!!! 40nM in 5u15; 66 nM in 9u30 Mooi! Maar helaas moeten we wel Holy Island, dat ook op mijn planning stond, overslagen. Weeral een reden om terug te keren!

Zeilverslag Als hapje voor onderweg had John Aberdeen Rowies bij. Jacky vindt ze maar niets... Rowies zijn dikke pannenkoeken, met veel boter en zout in. Vroeger namen de vissers dit mee op hun tochten: ze blijven voor eeuwig goed! En na 5 weken varen vallen ze mij met wat confituur echt in de smaak! Jacky bekijkt me bedenkelijk...

Als ik dit schrijf, ik ben al twee weken terug thuis, staat er Tullibardine 1488 Premium Whiskey Beer, conditioned in oak Whiskey casks, naaste me. John & Jacky: Slangevar! En bedankt!

Laatste week van deze reis, en met als crew: Piet (van vorige crew), Joop en Sofie. Een vrouw die opstapt op een vreemde-mannen-boot is echt wel zeldzaam. Als je vier mannen op een boot zet, dan garandeer ik je dat er na 2 dagen geen zinnig woord meer uitkomt, maar wel dat er een hoop lol getrapt wordt.

Nu, onder vreemde mannen (met een koppel lukt dat niet), kan een vrouw met iets meer moeite dezelfde bevrijdende gedachtegang bereiken! Ik wens het Sofie, in gedachten, alvast toe!

De eerstvolgende haven die gepland staat is Scarborough, nu vraag ik me wel af of je daar kunt liggen met een X-34? Volgens het kaartje in Reeds wel, volgens de uitleg in Reeds is dat al minder zeker...

Ik heb geleerd om steeds een tweede bron te hebben bij het navigeren: de eerste is GPS en kaart of plotter, de tweede zijn mijn ogen: zie ik wat ik volgens kaart of plotter zou moeten zien?

NEPTUNE’S STAIRCASE.

En volgens de recentste digitale kaart: geen denken aan. Ik maak een ‘plan B’: als Scarborough niet mogelijk blijkt, wordt het ankeren in Filey bay, net iets verderop. We zijn erg snel in Scarborough: 50 nM in 6u! De havenmeester wordt opgeroepen om te vragen of we met deze boot binnen kunnen, “No problem, Sir!” Dat had ik in Peel ook gehoord... Maar hier is er recent serieus gebaggerd, er is zeker geen probleem om hier met een vinkieler te komen liggen. Het is vroeg in de namiddag, dus kunnen we het stadje gaan bezoeken!

Dit is een ‘badplaats’ en van het stadje heeft men één grote kermis gemaakt. Wat een verschil met Schotland, met enige heimwee denk ik terug aan het stille en ruwe Buckie...

De volgende stop op dagzeilafstand is de rivier Humber. De haven van Grimsbey ligt achter sluisdeuren.

Altijd mis als je iets langere afstanden in dagzeilen plant. We komen trouwens aan als de deuren al terug dicht zijn. Nu heeft de wind W gestaan en is verwacht om tijdens de nacht naar N te ruimen: zo’n 5 nM de Humber op, en dan aan de noordkant ankeren zou mooi moeten worden!

37

Week 6: Sunderland – Blankenberge

TEGENWINDS DOOR LOCH LOCHY. AAN HET ROER CARL, MARC AAN DE WINCH.

BOOT 2012 mei - juni

Wanneer we in Sunderland aankomen, staat Joop (crew van week 6) ons op te wachten! Hij was een dag eerder afgereisd en huurde een kamer in een hotelletje. Toen hij op z’n kamer naar zee keek, was daar één boot die duidelijk sneller was dan de andere, en zo’n vreemde sleepgenerator op de spiegel? Het zal toch niet waar zijn zeker? Yip: Xaman-Ek!

38 mei - juni 2012 BOOT

Ik kies op de kaart een veelbelovend plaatsje uit, en daar laten we het anker vallen. Aan de 22 m ketting hangt nog eens 50 m tros. De verbinding tussen die twee is echter nog niet getest geweest, dus ik hang aan de ketting een tweede tros die ons tevens stabieler kan houden. Xaman-Ek ligt immers graag te gieren achter een anker, als een raspaard dat de weidsheid ziet en wil gaan!

We genieten van een rustige avond met een mooie zonsondergang. ‘s Nachts word ik echter wakker van golven die tegen de romp onder de spiegel kletsen.

Heeft de stroom ons tegen de wind gezet? Ik ga buiten op verkenning: de tweede lijn loopt naar achter en onder de romp door! Xaman-Ek heeft zichzelf in een knoop gedraaid... (Ervaringsles 8) Onder deze omstandigheden kan ik de motor niet starten om richting anker te varen.. Als de stroom kentert, halen we manueel de ankertros terug binnen tot aan de ketting en maken de tweede tros los van de ketting.

Deze komt nu gewillig terug naar binnen, oef! Zonder geklots, wordt er nog een dik uur goed geslapen.

RNLI OP OEFENING.

Het bootje dat aan de groene ton lag komt af: ‘Follow us!’ Op het bootje staat “Pilot” - Met veel plezier volg ik je! Iets verder: 10 m langs stuurboord spelen kinderen op het strand. 2 m van bakboord ligt een hoop zand die afbrokkelt – een ZONDER WOORDEN...

De volgende dag zijn we weer vroeg onderweg. Ik heb ooit met het idee gespeeld om in ‘The Wash’ te gaan ankeren, doch we zitten dicht bij dood tij en The Wash zou niet droogvallen. Met golven die van het noorden komen, dat wordt een onprettige overnachting. We gaan richting Wells-next-the-Sea. De literatuur die Reeds hierover geeft, laat je ook de wenkbrauwen fronsen. Elk ander alternatief ligt echter een nachttocht verder... Dus zoals we al eerder gedaan hebben: er naar toe varen en de havenmeester consulteren!

De oversteek is niet evident. Er liggen hier heel wat banken. Diep genoeg om er over te varen, maar golven van 2 tot 3 m die uit het noorden komen aanrollen, bouwen er op en de hoogste golven breken. Het scherm van de plotter geeft me geen overzicht, dus de navigatie wordt op Admiralty 1190 uitgevoerd met potlood, plotter en passer! Op papier zie je ook de windmolenparken liggen, iets dat je op een elektronische plotter pas ziet als je stevig inzoomt. Waarom kleuren ze dat niet knal oranje? Je mag er toch niet door.

Voor de wind varen is geen optie op deze golven: er wordt een afkruisende koers uitgezet langs de diepste delen van deze zee. Ik had alle Admiralty kaarten bij voor deze tocht, toch is dit de eerste die vol streepjes,

cirkeltjes en uurmarkeringen komt te staan.

Onderweg hoop ik dat de banken de golven zullen kalmeren voor ze in Wellsnext-the-Sea aankomen, anders zou het een lange tocht tot in Lowestoft kunnen worden...

Bij Wells-next-the-Sea aangekomen heb je toch nog golven tot 2 m... het strand is één grote branding. Daar in die branding zie je soms een groen en ook soms een rood tonnetje zijn topteken boven het schuimend geweld uitsteken... Blind vertrouwen in pilots, kaarten en de havenmeester die zei dat we binnen konden komen – ik jaag mijnheer Diesel naar een hoog toerental en met een zekere vorm van doodsverachting stuur ik Xaman-Ek richting branding, ergens tussen dat rode en groene tonnetje dat soms z’n kop boven het schuim laat zien...

Ik waarschuw de crew: ‘Dit kan ruw worden.’ Lifelines worden vastgemaakt... Met twee brekers surfen we richting strand, dat viel mee – ik heb in Zierikzee erger meegemaakt! Echter? – slik – de volgende tonnen liggen rechts van me? Parallel met de branding !?! Geen keuze – point of no return ligt achter ons! Volgende bocht terug naar links, alles wordt rustig, mijnheer Diesel gaat naar een lager toerental, verderop ligt een bootje hevig aan een groene ton te rukken – ligt die niet meer op z’n plaats?

Ik loop in gedachten scenario’s af – maar maak ondertussen een beginnersfout: ik laat een rood tonnetje langs stuurboord komen, onmiddellijk afgestraft door een grondberoering. Mijnheer Diesel gaat vol vermogen achteruit. De Golven kletsen de kuip in, maar de boot volgt mijnheer Diesel, oef!

FREE LUNCH?

zandkasteel? Na het strand komen we in de Marsh.

Land dat bij HWS onder water staat. Het land komt echter zo dicht bij dat je zou kunnen afstappen, alsof het een steiger was.

Ik volg de loodsboot in zijn zog! Regelmatig doet de man teken van wat meer naar links of naar rechts.

Het is hier niet voldoende om in de geul te blijven: je moet hier ook nog weten waar de diepe kant van de geul is...

Verderop komen we aan de moorings met tal van boten aan een boeitje. Ik zie de volgende groene en rode ton vlak voor me, toch draait de loods 90° naar rechts !?!

Ik volg in zijn zog... en daar liggen ook groene en rode tonnetjes! Twee meanders verder zitten we tussen de tonnetjes die ik eerder had gezien... (Ervaringsles 9)

De laatste Engelse haven op de planning is Lowestoft.

Gezien het late vertrek uit Wells-next-the-Sea, dat vertrek was gelukkig veel minder spectaculair, zal de aankomst in Lowestoft om 0300Z worden. Nachtelijke navigatie dus! Met de banken voor de drukke haven van Great Yarmouth, wordt dit iets waar navigators hun vingers van kunnen aflikken.

Als Sofie aan het roer staat krijgt ze wel heel onverwachte hulp: vuurwerk net op onze voorligging! Ook geweldig gebied om je kennis over de navigatielichten te oefenen.

En weeral wordt aangetoond dat dit behoorlijk lastig is als je op de achtergrond een overvloed van licht hebt: een geankerde boot die ik op AIS zie, wordt pas gezien als we er een paar honderd meter van af zijn. Hij voert dan ook enkel zijn 2 ankerlichtjes...

De oversteek naar Blankenberge verloopt goed, we kunnen alle zeilen die we aan boord hebben eens zetten; fok, gennaker, spinnaker... Als ik de laatste Hoegaerden opentrek bij het zicht op Blankenberge denk ik: ‘6 weken op zee, als je dat bevalt, waarom dan geen 6 maand, of 6 jaar...?’

We meren af in Xaman-Ek z’n ‘vaste’ box om 2000Z. In België is dat 10u ‘s avonds.

Er wordt eten gemaakt op de boot. Morgen schoon schip maken en naar huis...

Wat gaat dat bed daar wiebelen!

Thuis stuur ik een berichtje naar alle crewleden: “Xaman-Ek ligt, na een behouden vaart, terug in haar thuishaven.

Er staat 1617 nM extra op haar log, ze deed 11,4 kt door het water in noord Whales, ze lag in een Ierse fjord en ontdekte het eigenzinnige Isle of Man. Ze vond haar weg langs Schotse eilanden, doorkliefde Loch Lochy, Loch Oich en Loch Ness waar ze 240 m zoet water onder de kiel had!

Ze trotseerde de ruwe kades in oost Schotland en staand op de kiel droogde ze haar romp in oost Engeland.

Een reis die voor altijd in mijn geheugen gegrift zal staan.

Het was goed om met jullie van wal te steken!

Met zeewaardige groet, Carl.””

Het moet gezegd worden dat de weergoden ons deze reis bijzonder welgezind zijn geweest. We hebben geen enkele dag liggen uitwaaien. Het weer gaf geen onaangename verassingen, integendeel, heel veel blauwe lucht!

De echte Xaman-Ek heeft dat daarboven goed onderhandeld! Ik zet een brandend wierookstokje buiten om Hem te bedanken.

En de verrassing voor mij deze reis? De bijboot is niet uit de bakskist gekomen!

TEKST: CARL NEESKENS

HTTP://USERS.TELENET.BE/NEESKENS/ZEILEN.HTM

OOK OP FACEBOOK...

FOTO’S & VIDEO: CREW

Op weg naar Great Yarmouth kwam de RNLI ook oefenen: een zeiljacht dat bij avondval 7,5 kt door het water doet en nog wat knopen stroom mee heeft, bleek een uitstekend exemplaar om op te oefenen!

We komen dus aan om 0300Z en de oversteek naar Blankenberge starten we om 0300Z. De tijd daartussen worden we verrast door ‘The Lowestoft Air Show’.

Heel wat vliegtuigen, met propeller of straalmoter aangedreven, komen hun kunsten tonen.

Kers op de taart zijn de Red Arrows. Allemaal heel mooi, maar in gedachten ben ik op Loch Lochy: Deze Air show is toch maar braafjes vergeleken met de jets die daar op masthoogte langs scheerden!

Ervaringslessen 6: Neem je tijd voor het Calledonian Canal, het is het waard!

7: Er moet een klassiek peillood met vet aan boord van Xaman-Ek komen!

8: Een tweede ankertros bevestigen is niet altijd een goed idee.

9: Wells-next-the-Sea voorziet in een gratis loodsdienst voor jachten. Maak er gebruik van!

39

De volgende dag is het hoog water in de namiddag en dat geeft ons tijd om het stadje te bezoeken.

Wells-next-the-Sea: sterk aan te bevelen, maar de geul meandert enorm, iets wat het kaartje in Reeds niet laat vermoeden, ook het kaartje op de webstek van Wells komt niet overeen met de realiteit. En als het de eerste maal is dat je er komt: volg de loods!

RIVER NESS IN INVERNESS

BOOT 2012 mei - juni

Nog een grondberoering later liggen we afgemeerd tegen een stalen boot, met ook de spival vastgemaakt tegen het omvallen. Ik heb een aperitief nodig! De crew bedenkt een nieuwe betekenis voor eta: “Expected Time of Aperitif”. Op Xaman-Ek is dat gewoonlijk geen 30’ later dan de aankomsttijd...

4040meimei - juni 2012 - juni 2012BOOT BOOT

Hoewel het Italiaanse T-Yachts pas in 2007 het levenslicht zag, kan deze kersverse werf stoelen op tien jaar werkervaring in de nautische sector. Dit gebeurde onder de naam “Timavo Ship Supply” waar projecten en ideeën werden uitgewerkt voor een uitgebreid cliënteel waaronder verschillende jachtwerven en bootcharterbedrijven. Drie generaties van passie voor het zeilen brachten experts uit de watersportindustrie bij elkaar voor het creëren van een eigen jacht. Een jacht dat in eerste instantie zou moeten uitblinken wat de zeilprestaties betreft.

Hiervoor investeert T-Yachts om de nieuwste bouwtechnologieën te combineren met artisanaal vakmanschap. Er wordt gezocht naar de beste partners en het geschiktste materiaal om de beste ideeën uit te werken.

Deze ideeën worden niet enkel gesprokkeld binnen de groep maar T-Yachts gaat hiervoor ook luisteren naar de wensen en dromen van de klanten.

Stilaan krijgen de plannen vorm en een eerste jacht rolt van de tekentafel: de T-34.

De werf garandeert dat deze 34-voeter de topzeilprestaties evenaart van een groter jacht. Het totaalplaatje van het jacht lijkt dit alvast te bevestigen. Met een waterverplaatsing van amper 3700 kg en een T-shaped racekiel die meer dan één derde ballast als tegengewicht in de strijd gooit om de 67 m² zeiloppervlak in bedwang te houden, kan het bijna niet anders dan dat de T-34 gaat verrassen op de wedstrijdbanen.

Naast de goede prognoses op gebied van speed haalt het jacht ook goede cijfers op gebied van stabiliteit en het oprichtende vermogen. Dit is voornamelijk te danken aan de speciale T-kiel met loden bulb die het zwaartepunt van het jacht opmerkelijk verlaagt.

T-34, gemaakt voor de wind, ontworpen bij de zee Gepassioneerd, gedreven en zelfzeker…Dit moet je wel zijn als je met een nieuw ontwerp van een zeiljacht het wereldje van jachtenbouwers wil vervoegen.

In het Italiaanse San Canzian D’Isonzo verrast “T-Yachts” met haar eerste creatie. De “T-34” is een snelle prima donna…een slanke verschijning overladen met puur Italiaans design.

TEKST EN FOTO’S: BART DERUYVER

Mooi ogende en sportieve look De T-34 dankt haar geringe gewicht aan de “sandwich”constructie van romp en dek. Biaxiale en triaxiale glasvezelmatten worden door Vinylester hars verweven tot een oersterk geheel. De aluminium platen die in het dek zijn gelamineerd dragen bij aan de stijfheid van het jacht.

Uitdagend, verleidelijk en sexy. Dit zijn de eerste indrukken die blijven hangen bij het kennismaken met de T-34. Het jacht is duidelijk vrouwelijk, met een lijntje om “U” tegen te zeggen. De opbouw met modern uitgesneden ramen, zinkt met zachte rondingen weg in het dek.

De gangboorden zijn op een kleine genuarail na volledig vrij gehouden en geven een vrije passage van de achtersteven tot de open preekstoel. Hier bij de boeg zit een standaard composiet boegspriet voor het sportievere werk met gennaker en code “0”.

Echt speelterrein bij uitstek voor een voltallige wedstrijdcrew is de bombastische kuip met open spiegel.

Het wordt er geen drummen om een plek want er is plaats zat op de banken en bij de stuurstand. Een luik in de kuipvloer geeft toegang tot de ruimte voor het reddingsvlot. Het grote stuurwiel op de V-vormige stuurkolom snijdt de kuipvloer doormidden. De kuip-

Zeilimpressies rand bij de stuurstand is voorzien voor de inbouw van extra winches voor bediening van een German Mainsheet systeem of vliegend zeil.

Puur Italiaans onderdeks Spelen met verschillende interieurindelingen heeft zijn beperkingen op een 34-voets jacht. Dit is niet anders op deze T-34. Wat maakt dan enigszins het verschil, of beter gezegd, wat veroorzaakt dat “liefde-op-heteerste-zicht”-gevoel met de T-34?

Het antwoord is poepsimpel. Het is het totaalconcept dat het hem doet. Het is het lichte interieur met strak moderne uitstraling van witte wanden en plafonds die warm zacht aangevuld worden met het teak houtwerk.

Het is de functionaliteit van de inrichting. Het is de afwerking met oog voor design. Op en top Italiaans!

Het jacht heeft niet enkel haar uiterlijk mee, onderdeks is het eveneens een juweeltje.

DE BANK AAN STUURBOORD DOET DEELS DIENST ALS ZITJE AAN DE KAARTENTAFEL. TAFELEN KAN VAN OP DE TWEE LANGS GEPLAATSTE BANKEN AAN DE KLAPBARE SALONTAFEL.

De kombuis vinden we aan bakboord met een mooi afgeronde L-stuk. Een stevige tweepits met oven, twee RvS spoelbakken en een koelbox maken de kookhoek compleet.

Tafelen kan van op de twee langs geplaatste banken aan de klapbare salontafel. De bank aan stuurboord doet deels dienst als zitje aan de kaartentafel. Het instrumentenpaneel is overzichtelijk en degelijk ingewerkt in de wand. Smalle trendy LED lichtstrips boven salon en kombuis geven de avonden een extra toets gezelligheid.

Langs de kombuis kom je in de achterkajuit met een beperkte omkleedruimte maar met grote hangkast.

Het bed is dwars geplaatst met het voeteneind onder de kuipvloer. Er is voldoende hoogte boven het slaapgedeelte zodat het heerlijk wegdromen is op het gigantische bed van 2,25 bij 1,44 meter. De matrassen zijn van uiterst goede kwaliteit.

Dezelfde “Air”-matrassen liggen ook in de voorpiek.

De stahoogte in de omkleedruimte is er eerder beperkt. Voor kledij is er dan wel plaats zat in de twee ruime kasten.

De natte cel aan stuurboord heeft een wastafel in polyester met RVS wasbak. Deze ruimte is ook voorzien om te douchen.

De Italiaanse finishing touch is op de T-34 overal terug te vinden: van de RVS kraan in de kombuis tot de deurklinken en de individuele verlichting.

ECHT SPEELTERREIN BIJ UITSTEK VOOR EEN VOLTALLIGE WEDSTRIJDCREW IS DE BOMBASTISCHE KUIP MET OPEN SPIEGEL.

Verrassend is de motorkamer waar de Yanmar 3YM20 met saildrive omgekeerd is ingebouwd. De motoronderdelen waar men het meeste aan moet kunnen, zitten dus aan de achterkant in de motorkamer maar zijn vlot toegankelijk langs een luik in de achterkajuit.

Technische specificaties LOA: 9,99 m - LWL: 8,84 m - Breedte: 3,30 m

42 mei - juni 2012 BOOT

Waterverplaatsing: 3700 kg - Balast: 1350 kg - Diepgang: 2,20 m Op het water De T-34 heeft alles meegekregen om te presteren op het water. Er is de snelle romp en de racekiel en het moderne zeilplan met een fors grootzeil van 39 m² en een net overlappende genua van 102% (28 m²).

Bijkomende troef is dat T-Yachts de zwaardere stukken bewust naar het laagste punt op het jacht heeft gebracht. Zo zit de watertank onder de bakboordbank en de batterijen onder de stuurboordbank. Onder het motto “alle kleine beetjes helpen” gaat de werf zelfs nog iets verder en biedt de T-34 standaard aan met een klapschroef en Dyneema vallen.

Kies je dan nog voor het optionele “Limited Edition”pakket, dan komen er extra’s bij zoals o.a. een “OneSails” zeilenset met grootzeil en Genua in “Vector Glass” en gennaker, Furlex roller en Dyform verstaging.

Voor de ruimere koersen kan een spi van 75 m² of een asymmetrische spi van 100 m² voor extra trekkracht zorgen.

Tijd om met al dit moois het IJselmeer op te gaan.

De Yanmar 3YM20 twijfelt geen seconde bij het starten en trekt het jacht zo goed als geruisloos de haven uit.

Het schip reageert snel op de gasstoten, zowel in de stand vooruit als achteruit. Het is duidelijk dat deze motor zwaar genoeg is voor de lichte T-34.

Van één ding mogen we vandaag zeker zijn: het gaat niet aan de wind liggen dat we ons een ongeluk zouden gaan varen. Een povere 2,5 Bft brengt met warme zuchten een lichte kabbeling op het water. Met grootzeil en genua in vol ornaat wordt de T-34 op een scherpe koers gebracht. De acceleratie laat niet op zich wachten. Het jacht rolt een beetje op haar lij en spietst zich

Grootzeil: 39 m² - Genua:

28 m² (102 %)

Watertank: 122 liter - Dieseltank: 53 liter Motor: Yanmar 3YM20 20.8 HP Prijs: 139500 (btw 19 % inclusief) Voor meer inlichtingen: INautica, Vooroever 5 - 1671 Medemblik info@inautica.nl -www.inuatica.nl

door het zoete nat. Als de wind ons trakteert op een extra vlaagje meer, reageert het jacht direct en halen we net geen 6 knopen. Van op het gangboordzitje is het zicht naar voren optimaal. Het stuurwiel luistert abrupt naar elke bijsturing. Op de halve windse koers komt de gennaker aan dek. Even een licht friemelend gekraak van verfrommeld doek dat glad getrokken wordt, schoot op de lier en een tel later bolt de gennaker in al zijn glorie. Prompt schiet de T-34 uit zijn sloffen.

Veel beauforkes hoeven er voor dit jacht niet te zijn om optimaal te kunnen genieten van wind en water.

Mocht de wind van bui veranderen, kan er vanuit de kuip veilig tot tweemaal gereefd worden.

In het kort Wie op de wedstrijdbanen wil uitblinken met een jacht dat prachtprestaties neerzet zal zeker gecharmeerd worden door deze knappe T-34. Het jacht zeilt uiterst soepel, stabiel en voelt ook veilig aan. Genieten van topzeilen kan zowel met voltallige wedstrijdcrew als met beperkte bemanning.

Het jacht heeft niet enkel haar uiterlijk mee, onderdeks is het eveneens een juweeltje.

De accommodatie is functioneel, trendy en gezellig. De detailafwerking is meer dan ok en het gebruik van verschillende design onderdelen verraadt dat de roots van dit jacht duidelijk in de laars van Europa liggen.

Zeilen en vertoeven op deze T-34 is puur “La vita è bella”!

Nautische berichten Watersportverzekeringen in beweging…

Indumar zegt neen tegen koude relaties

Persoonlijk contact De opkomst van het internet en de verzekering via een online platform is vandaag onomkeerbaar.

Indumar realiseert zich dat en volgt dit proces op maar stelt tevens vast dat klanten de voorkeur blijven geven aan een persoonlijke interactie.

Internet is een bron van informatie voor de klant maar het dossier over zijn vaartuig ziet hij blijkbaar toch liefst opgevolgd door een vaste contactpersoon.

Naast de faciliteiten voor de standaard verzekerinJOHN EN SUZY SECUIANU, INDUMAR, ONDERSTEUND DOOR HDI-GERLING VERZEKERINGEN NV (MANUELA VROON-RUPPERT). gen die aan een competitieve prijs aangeboden Toen Unigarant, als belangrijkste verzekeraar wa- worden, blijft het maatwerk essentieel. Wie verder wil tersport in ons land, de strategische beslissing nam dan de klassieke vakantietrip, krijgt van het Indumar om zich uit de watersportsector in België terug te team de juiste adviezen. trekken, begon voor Indumar de zoektocht naar een ,,Een makelaar kan niet bij de pakken blijven zitten, nieuwe partner die voor de klanten een vergelijkbare hij moet mee evolueren met zijn klanten. Zo komen betrouwbaarheid biedt. vandaag veel vragen over betalend charteren door ,,Een passende partner vinden bij de eigen bedrijfsfi- particulieren. Dankzij onze directe communicatie losofie is geen evidente zaak maar uiteindelijk heeft met HDI Gerling, een speler is met een globale visie, Indumar met HDI Gerling een samenwerking kunnen wordt voor elke situatie een oplossing gezocht”, aldus opzetten die perfect tegemoet komt aan de behoeften nog John Secuianu. van de klanten in ons land, de soepelheid heeft om in te spelen op specifieke vragen en een stevige waarborg HDI Gerling biedt een werelddekking en dynamische geeft. Daardoor krijgen alle klanten de zekerheid dat verzekeringsproducten die inpikken op de vragen de voorwaarden van de bestaande polissen ongewij- en behoeften van de watersportmarkt vandaag en zigd blijven, alle garanties uit het verleden worden morgen. behouden.,,Dat is niet onbelangrijk”, vervolgt John, Voor Indumar betekent dit een koersvaste wending want in economische onzekere tijden is het verzekeren naar een bestemming die nog meer zekerheid en van zijn bezit wezenlijk. vertrouwen biedt.

Deze on-line tool leidt de gebruiker door een aantal stappen om uiteindelijk een aantal propellers voor te stellen. Het type boot, de verwachtingen (wil je snel varen of heb je veel kracht nodig om een skiër uit het water te trekken), de motor ….. moeten worden ingevuld om het resultaat te verkrijgen. De Propeller Selector beperkt zich niet alleen tot Mercury motoren, u kunt ook de juiste propeller berekenen voor concurrerende merken zoals Yamaha, Suzuki en Honda.

De Propeller Selector is beschikbaar in acht talen, echter nog niet in het Nederlands, en staat online op de Mercury Marine website: http://www.mercurymarine.com/propellers/prop-selector/#

Zeelandse samenwerking voor innovatieve jachtbouw Negen high tech ondernemers in de jachtbouw, in en om Zeeland, willen binnen 12 maanden een totale innovatie in de jachtbouw tot stand brengen met het meest ecologische motorjacht ooit in Zeeland gebouwd.

Daartoe werd de Coöperatie Zeewaardig opgericht.

Die wil bewijzen dat snel en veilig op open zee varen met een 40ft. motorjacht mogelijk is met een minimum aan brandstof en een maximum gebruik van natuurlijke elementen zoals wind en zonne-energie.

Die doelstelling is terug te vinden in de eigenschappen van het scheepstype dat op 6 juni 2011 onder de naam ZeeZilt werd gedoopt.

Bij de ZeeZilt40 is ecologie het sleutelwoord. De electro aandrijving wordt gevoed door zonnecellen en windmolens.

Speciale optie is de Kite waarmee het schip, zonder motorisering 6 kn. kan varen op de wind. info@zeezilt.nl

43

Maar er is een derde weg, die een combinatie van beide voorgaande benaderingen biedt, persoonlijk en gericht op specifieke individuele vragen en standaard en voordelig wanneer dit volstaat. ,,Wij kiezen voor deze flexibele invulling van onze rol als makelaar”, licht John Secuianu toe. Samen met het hechte team van Indumar werd de nieuwe weg met succes ingeslagen.

Na de beroerte die hem bijna twee jaar geleden trof, heeft hij op persoonlijk vlak een harde en moeilijke revalidatieweg afgelegd. Vandaag is zijn beperkte mobiliteit het enige ongemak dat hij heeft overgehouden aan deze donkere periode.

Over verzekeren en zekerheid In crisistijden wordt zekerheid of beschermen van bezit veel belangrijker dan in tijden van hoogconjunctuur.” Maar wat moeten we vandaag verstaan onder zekerheid? ,,Dat je antwoorden krijgt op je vragen, dat je iemand aan de lijn krijgt die je persoonlijk verder kan helpen, die ook antwoorden zoekt en geeft op niet alledaagse vragen. Dat je niet te maken krijgt met een onpersoonlijke of erger nog, onverschillige aanpak. Wie ooit een probleem gehad heeft, weet hoe belangrijk dit verschil is. Wij zeggen resoluut neen tegen koude relaties”, beklemtoont John met gloed. ,,Zo hebben we ook in het kader van die zekerheid gezorgd voor een permanente beschikbaarheid. Wanneer iemand een moeilijke situatie beleeft - meestal betekent dit een ongeval of schadegebeurtenis - wordt hij best onmiddellijk met raad en daad bijgestaan door zijn makelaar.

Het volstaat om het kantoornummer van Indumar te bellen, de bijstand is 365/365, 24/24 voorzien.

Het belang van de juiste propeller voor de boot wordt vaak onderschat.. Of je nu een professionele waterskiër bent of een weekendvisser, de propeller maakt het verschil.

BOOT 2012 mei - juni

In de wereld van de watersportverzekeringen tekenen zich vandaag twee duidelijke tendensen af.

Enerzijds de volledig gestandaardiseerde, onpersoonlijke en overwegend internet gerichte aanpak en anderzijds individueel, in functie van specifieke behoeften, uitgebouwd maatwerk met een sterk persoonlijke benadering. Bedrijven en makelaars maken een keuze in functie van hun strategie en bestaande klantenportefeuille.

‘Propeller selector’ van Mercury

Spectaculaire snelheid, bochtenwerk De nieuwe buitenboordmotoren Verado 250 and 300 Pro FourStrokes van Mercury Marine bieden geraffineerde, geavanceerde en comfortabele vaarkwaliteiten. Maar een testvaart leerde ons dat deze omschrijvingen zich op een hoogst persoonlijke wijze laten invullen. Het zijn krachtige motoren, deze nieuwkomers in het breedvoerig aanbod van deze gerenommeerde producent. En met deze kracht mocht ik, samen met collega Koen van het tijdschrift Varen op spectaculaire wijze kennismaken. Aan een snelheid van 106 km/u werden we beiden overboord gekatapulteerd.

Het was een koele, zonnige middag in Brugge.

W

pleet aangeboden worden voor de standaardprijs.

Er vallen geen supplementen te noteren voor instrumentatie en bedieningselementen.

Een belangrijk voordeel is de optionele DTS Hot Foot, waarmee de gasregeling met een druk op de knop kan worden overgebracht van het voetpedaal naar het DTS paneel en omgekeerd. Daardoor kunnen beide handen op het stuur gehouden worden tijdens snelle trajecten – geen overbodige luxe - maar blijft het gemak van conventionele paneelbediening voor het aanmeren en laden/lossen.

De Pro FourStroke is leverbaar met een 20-inch-as (L-versie) en een 25-inch-as (XL-versie).”

e krijgen eerst een toelichting bij de nieuwe motoren. ,,Ze leveren superieure prestaties en onderscheiden zich door hun stille en nagenoeg trillingvrije werking, dit ondanks hun verbluffende holeshot, indrukwekkende acceleratie bij middelhoge snelheid, en topsnelheid.

De computergestuurde turbolader van de Verado zorgt voor een voor nauwkeurige en programmeerbare controle over zowel het brandstofverbruik als over de luchtinlaat.

De Pro FourStroke maakt gebruik van hetzelfde brandstoftype als de Mercury 300 pk Verado (octaangetaal 91 aanbevolen voor maximale prestaties onder alle omstandigheden, maar octaangetal vanaf 87 mogelijk zonder afbreuk te doen aan de bedrijfszekerheid of de garantievoorwaarden).

De Pro FourStroke is uitgerust met een digitaal gas- en schakelsysteem en een elektrohydraulische stuurbekrachtiging. Beide bieden ze het gemak en de precisie van een moderne auto.

Zijn de nieuwe Verado motoren duurder dan de doorsnee vergelijkbarte motoren op de markt, dan winnen ze aan competitiviteit doordat ze com-

TEKST EN FOTO’S: LEO VAN DORSSELAER

De Mercury Verado 250 Pro vonden we op de spiegel van een supersnelle Technohull 888 AquaVite, in primeur voor West Europa, gepresenteerd door ribspecialist Brugge Marine Center.

en meer… Overboord bij 106 km/uu

Deze Technohull onderscheidt zich van andere RIBs door zijn “stepped hull” en minutieuze afwerking. Die gebeurt namelijk in de ateliers van Brugge Marine Center. Door de moderne romp vaart de Technohull niet alleen sneller dan andere boten van zijn lengte maar is hij bovendien veel zuiniger aan kruissnelheid of in het gemiddeld verbruik. Zijn prestaties zijn dan ook heel uitzonderlijk want deze sportieve rib vaart even snel of sneller met één Verado motor van 250 pk dan nagenoeg alle andere RIBs van een vergelijkbare lengte voorzien van 2 motoren van 250 pk elk.

De “stepped hull” is er op gericht om het wrijvingsvlak van de romp met het water te verkleinen.

Technohull heeft een optimaal compromis gevonden tussen geringe wrijving en toch voldoende grip, wat spectaculair bochtenwerk en zelfs meer

toelaat, zoals we aan de lijve ondervonden tijdens onze testvaart.

Maar eerst de testresultaten, tot en met de bewuste snelheid van 106 km/u wisten we persoonlijk nota’s te nemen tijdens onze testvaart op het kanaal van Brugge naar Zeebrugge, met een rimpelloos wateroppervlak en een matige 1 à 2 bft wind.

De bovenliggende cijfers werden genoteerd door het testteam van BMC dat een absolute topsnelheid van 60,10 knopen noteerde..

570 toeren/min

snelheid 5,19 km/u

2,80 knopen - verbruik 2,3 l/h

1000 toeren/min

snelheid 9,26 km/u

5,63 knopen – verbruik 4,5 l/h

2000 toeren/min

snelheid 16,67 km/u 9,00 knopen – verbruik 15 l/h

3000 toeren/min

snelheid 38,89 km/u 21,00 knopen – verbruik 25 l/h

4000 toeren/min

snelheid 62,97 km/u 34,00 knopen – verbruik 40 l/h

5000 toeren/min

snelheid 83,34 km/u 45,00 knopen – verbruik 60 l/h

6000 toeren/in

snelheid 100,56 km/u 54,30 knopen – verbruik 90 l/h

6400 toeren/min

snelheid 110,19 km/u 59,50 knopen – verbruik 113 l/h LEES VERDER BLZ. 44

De verraderlijk Verado en de tomeloze Technohull Het klinkt als de titel van een Sukse & Wiske album, en inderdaad, de beleving om bij 106 km/u overboord te gaan, moet niet onderdoen voor het betere stunt- en vliegwerk in

46 mei - juni 2012 BOOT

een stripverhaal.

K

oen, collega journalist bij Varen, heeft postgevat rechtstaand achter de stuurconsole, zelf leun ik op de geveerde leaning chair met stevige rugvatting van de Technohull 888 AquaVite. Aan de spiegel is de Verado 250 amper te horen, zo zachtjes loopt de buitenboordmotor in zijn vrijloop. We zullen een geluidsversterking op het waterstraaltje aansluiten om te weten of hij draait, grapt de technicus van dienst. Kris, zaakvoerder van Brugge Marine Center en gevreesd piloot in het Offshore race circuit, stuurt de Technohull met vast hand naar het midden van het vaarwater en we starten onze testvaart en tijdsnoteringen.

Ik houd me stevig vast aan de handgreep, tussen duim en wijsvinger een notitieboekje met ringspiraal, aan mijn oor roept Koen de snelheden door die hij afleest op een Garmin hand GPS. Ik noteer netjes in kolommen. 3000 toeren, meldt de piloot, 65 km per uur, leest Koen. Met intervallen van 500 toeren noteren we snelheid en verbruik. We komen in de buurt van de 6000 toeren, de wind suist als een waanzinnige langs de oren. Ik buig wat dieper om meer beschutting te vinden achter het windscherm.

6.400 toeren meldt de piloot, 106 roept Koen en ik noteer. Een fractie van een seconde later zweef ik door de lucht. Het eerste wat je denkt is, dat kan niet waar zijn, ik ben toch niet uit de boot geslingerd , zeg dat het niet waar is… En dan gaat alles over in slow motion, de fracties van seconden rijgen zich aaneen als de beelden van een verstilde film. Dan volgt een harde klap op het water. In een reflex moet ik mijn hoofd op mijn borst geplooid hebben, want ik val als een volleerd judoka op de rechterschouder in het water en heb de indruk nog even door te tollen onder water. Een scherpe pijnscheut striemt door mijn schouder, ik gil zonder geluid te produceren maar krijg wel een flinke hap brak water binnen. Het volgende moment daalt een grote vredige stilte neer, geen gierende motor meer, geen striemende wind, alleen een vredige groene stilte om me heen, zacht en warm als in een baarmoeder. Ik zie van onder mijn kleren een paar luchtbelletjes ontsnappen die naar het oppervlak dwarrelen, alle paniek is weg, ik beleef een moment van gelukzaligheid in een groene biotoop. Het water neemt me op in haar schoot en omarmt mij, koestert mij, heel even.. pas dan sla ik krachtig met armen en voeten en doorbreek de stilte en ik zie het lichtgroen wateroppervlak op mij afkomen. Mijn hoofd priemt boven water als een verweesd zeehondje kijk ik rond.

Het wateroppervlak ligt bezaaid met spullen, een muts, notaboekje, een fototas, een windstopper. Maar voor de rest is alles kalm, de stilte na de storm. De Technohul komt zachtjes in mijn richting gedreven, geluidloos, dan zie ik Koen opduiken van achter de rib,met een paar krachtige slagen bereikt hij het zwemplatform.

Geen grip Ik probeer mij vast te klampen aan de glad gespannen tubes, maar krijg er totaal geen vat op. De piloot grijpt me bij de schouder, maar kan me amper een paar centimeter uit het water lichten en zelf kan ik geen kracht zetten, integendeel, pas nu word ik mij bewust, vooreerst van de koude die in mijn lijf begint door te dringen en van mijn eigen zwaarte, ik voel de neerwaartse zuigkracht van het water toenemen. Ik kan gelukkig een van de zijtouwen vastgrijpen die om het neusgedeelte van de rib gespannen zijn en klem dit vast in mijn handen. De piloot gaat naar de spiegel, gooit de zwemtrap los en Koen klimt aan boord. Even overweeg ik om me ook naar het achterplatform te zwemmen, maar ik los een hand en voel dat het water mij niet langer draagt, mijn jeans voelt loodzwaar aan, de zware wollen jas drukt op mijn schouders. Ik klem me weer met beide handen vast aan

het nylon touw dat in mijn vingers snijdt. Intussen zijn Koen en de piloot in de boot naar me toe gekomen, ze grijpen mijn polsen en kunnen mij een eindje uit het water tillen, ik hang machteloos tegen de boot gedrukt. Samen hernieuwen ze hun greep en krijgen mij nog een tiental centimeter hoger op de tube en met verenigde krachten slagen zij erin me over het kantelpunt van de luchtkamer te schuiven. Eindelijk haal ik opgelucht adem, ik voel dat ik aan het water ontsnap en kantel op de bodem van de boot.

In mijn hand heb ik nog een blaadje uit mijn notitieboekje, het boekje zelf is losgerukt. Ik gooi het papiertje voor me neer. Mijn oog valt op mijn laatste notitie . 106 staat er in beverig schrift. Dat was onze snelheid gemeten op gps een seconde voor we uit de boot gekatapulteerd werden. 106 kilometer per uur! Is de rib met die snelheid in de bocht gegaan? Zeer zeker niet. De piloot heeft plots gas teruggenomen waardoor er een voorwaartse kracht inwerkte en ik loskwam uit de kuip-leunstoel en kwasi tegelijkertijd werd de boot in de bocht gelegd waardoor de middelpuntvliedende kracht van die orde was dat onze handen de greep niet konden houden.

Koen heeft met de voorarm de tube geraakt bij het overboord geslingerd worden, hij voelt de pijnlijke confrontatie met de zachte tube. Ik heb totaal niets geraakt.

Als twee verzopen vogeltjes schuilen we achter de stuurconsole, handen op het hoofd om de warmte vast te houden terwijl de rib met een gezapig tempo naar de vertreksteiger vaart. Op mijn rug voel ik een zonnestraal en de warmte dringt door de natte kleren door op mijn huid.

Met een paar handdoeken wrijven we ons weer warm en wurmen ons in een paar droge bij mekaar gescharrelde kleren.

Oef, het zit er op. Tijd om de schade op te meten.

Mijn smartphone komt doordrenkt uit mijn jaszak en is niet meer te redden. De Gps en decibelmeter van Koen zijn niet te bespeuren, die rusten zacht op de bodem van het kanaal. De fototas ligt op de achterbank en houdt de liters water vast die erin zaten bij het oppikken, het fototoestel klotst gezellig heen en weer in de tas. We recupereren ook nog het jasje en mijn notaboekje uit het water. Dat zal na drogen zijn geheimen prijs geven. De meetresultaten hierbij zijn de stille getuigen.

Met voorschrift en begrenzing?

De Verado en de Technohull vormen een oppermachtige combinatie die meteen ook heel wat vragen oproept. Wanneer een van de meest ervaren racepiloten in ons land de kracht en potentie van de Technohull en de Verado zo grondig fout inschat, wordt het tijd om aan een of andere vorm van begrenzers te denken.

Het kan toch de bedoeling niet zijn dat ‘bemanning overboord slingeren’ een Olympische discipline wordt. Zoals in andere technologische sporten, waaronder de Formule 1, zijn in de reglementen duidelijk beperkingen ingeschreven. Het zou niet verkeerd zijn om ook in het topsegement van de ribs dergelijke ingreep te overwegen. Men mag er niet aan denken wanneer deze combinatie in handen valt van onervaren schippers, want het gaat hier om snelheden op het water, die door de meeste pleziervaarders niet te vatten zijn.

Het zou jammer zijn dat de ribmarkt die volop in ontwikkeling is en waarbij een gezonde combinatie van sportiviteit en familiaal cruisen heel wat perspectief biedt, gefnuikt wordt door nefaste gevolgen van het geven van ribformaties in handen van onbevoegden.

Alles is goed afgelopen, een materieel verlies kan makkelijk vergoed worden.

Maar de risico’s zijn de redelijkheid voorbij.

335

375

405

445

STILE E AUDACIA Vooruitstrevend en stijlvol

Lungo meno dan di 10 10 m, ma con un pozzetto un 40 piedi, Dufour 335 Met minder meter, maar metdegno een di kuip een 40ilvoet Grand´Large ha tutte le caratteristiche di un family cruiser: spazio, ergonomia, waardig, confort. heeft de Dufour 335 Grand’ Large alle karakteristieken van een gezinscruiser: ruimte, ergonomie, comfort.

485

525

RITROVATE LA NOSTRA RETE DI CONCESSIONARI:

Un concentrato di innovazione per navigare in modo unico.

Progetto di Umberto Felci.

Een concentratie aan innovatie voor een unieke zeilbeleving

West-Diep Yachting Center bvba Louisweg 2 B – 8620 Nieuwpoort AP_Giornale_335.indd 1

www.dufour-yachts.com

Tel. +32(0)58.23.40.61 INFO@WESTDIEP.BE WWW.WESTDIEP.COM 07/03/2012 11:33:51

48 mei - juni 2012 BOOT

THE NEW

39

DESIGN THAT PERFORMS

De Grand Soleil zeiljachten worden gebouwd door de Italiaanse kwaliteitswerf Cantiere del Pardo

Exclusief importeur Benelux: Dali Sailing, Antwerpen Oplevering en servicepunt: Breskens Yacht Service Middenhavendam 3 - 4511 AX Breskens ralph@breskensyachtservice.eu T +31 117 383126 M +31 6 132 07 913

Verkoop Nederland: For Sail Yachting Marina Port ZĂŠlande - Kabbelaarsbank steiger K1 - 3253 ME Ouddorp t: +31-111-676131 - f: +31-111-676185 - info@forsailyachting.nl

Grand Soleil Benelux