n e i l o Car
Carolien Beaujean werkt op de afdeling Marketing & Communicatie van MeanderGroep. Om te kunnen schrijven over de zorg begeeft ze zich het liefst zo vaak
Meander Magazine nummer 2 / 2020
Column
11
“Dat gevoel van vrijheid is met niets te vergelijken”
mogelijk tussen de mensen. Voor deze column neemt ze steeds een klant (in dit geval de partner van een klant) van Meander mee naar een door hem of haar
Grote witte wolken domineren de lucht. Op de hoogste
macht bestuurde de heer Begas zijn eerste motor-
verdieping in het appartement waar de heer Begas (86)
vliegtuig. Hij kreeg vervolgens de kans de straal-
woont in Schaesberg zijn ze goed te zien. “ ‘Bombe-
jageropleiding in Canada te volgen, maar net in die
wetter’ noemen we dit weer in vliegtermen”, lacht
periode ontmoette hij zijn huidige vrouw. Hij besloot
de oud-piloot. Tot vorig jaar heeft hij nog zelfstan-
in de radiozaak samen met zijn broer te werken om
dig gevlogen. “Het is als fietsen en zwemmen, zoiets
bij haar te kunnen blijven. Maar het vliegen bleef hij
verleer je nooit.”
doen, in zweef- en motorvliegtuigen. In verenigings-
Vanwege de coronacrisis zitten we vandaag niet in
verband en later met zijn eigen ‘kist’. Het waren gouden
een lunchroom, maar bij de heer Begas thuis in het
tijden. “Soms bleef je 3 of 4 uur boven. Dat gevoel
appartement waarin hij tot begin dit jaar nog met
van vrijheid, dat is met niks te vergelijken! Ik kan dat
zijn vrouw woonde. Sinds februari verblijft zij vanwege
niemand uitleggen, je voelt je als mens heel klein. Ik
haar dementie in Expertisecentrum Lückerheide,
weet nog dat ik boven Italië vloog en Onze Lieve Heer
een jaar nadat het echtpaar 60 jaar getrouwd was.
bedankte: wat fijn dat ik dit mag mee maken.”
De heer Begas had dat liever anders gezien. Hij heeft
De uitdagingen werden steeds groter: van 300 me-
altijd zelf voor haar gezorgd. “Het was zwaar, maar ik
ter hoogte naar 5000 meter, met alle brevetten
deed het met liefde.” Toen hij echter in februari zelf
die daarbij hoorden. Minstens zo bijzonder als het
gezondheidsproblemen kreeg, had hij geen keus. In
vliegen zelf waren de kameraadschappen die in de
die periode verhuisde zijn vrouw en een maand later
verenigingen ontstonden. “Je hebt elkaar nodig en
brak corona uit. “Het was een moeilijke tijd. De keren
dat schept een band. Nu nog heb ik contacten met
dat ik haar in die beginperiode heb gezien zijn op één
diverse verenigingen en krijg ik regelmatig de kans
hand te tellen. Het is een enorme geruststelling dat
te vliegen. Vorig jaar verrasten mijn neven me nog
er zo goed voor haar wordt gezorgd. Ik heb daar diep
met een vlucht in een Fokker S11.” Dit jaar is het er
respect voor.“
door alle omstandigheden nog niet van gekomen,
De Landgravenaar mist haar ontzettend. Ondanks
maar zodra het weer kan, gaat hij de lucht in. Zijn
alles voelt hij zich een ‘gezegend mens’. Hij heeft
ogen stralen als hij over het vliegen praat. “Starten
veel mooie dingen mogen meemaken in zijn leven,
en landen mag ik niet meer. Ik heb op mijn 70e de
waaronder ontelbare vluchten. “Toen ik als jong jon-
licentie laten verlopen, maar eenmaal in de lucht
getje in de Tweede Wereldoorlog de vliegtuigen zag
mag ik gewoon nog vliegen.”
overkomen, wist ik al dat ik piloot wilde worden. Op
De wolken trekken over en maken plaats voor de
e
mijn 16 volgde ik de scholierenopleiding zweefvliegen.
zon. De heer Begas kijkt naar buiten en nipt aan zijn
Dat werd gezien als basis voor een verdere opleiding
koffie. “Mijn moeder zei altijd: als we op de wereld
bij de luchtmacht. Na twee weken mocht ik al alleen
komen, krijgen we een rittenkaart mee. En als die op
vliegen, schitterend vond ik dat!”
is, is die op. Je kunt geen dag bij of afkopen. Zo zie ik
Tijdens zijn militaire dienst bij de Koninklijke Lucht-
dat ook. Tel je zegeningen…” •
Reageren? Carolienbeaujean@mgzl.nl
uitgekozen plek om samen te lunchen.
