Meander Magazine nummer 2 / 2020
“Het wordt nooit meer zoals het was”
17
Tekst: Carolien Beaujean Fotografie: Anne Jannes
Terwijl de corona-infectie alweer maanden achter hem ligt, ondervindt Peter Keldermann (70) uit Hoensbroek er nog dagelijks de gevolgen van. Vermoeidheid, duizelingen, verminderd zicht en totale lusteloosheid bepalen zijn dag. Het schilderen, waar hij voorheen zoveel plezier aan beleefde, ligt stil. En met de hond wandelen is niet meer dan schuifelen door de straat. “Ik voel dat het nooit meer wordt zoals het was.”
“Pas toen ik naar de corona-afdeling werd gebracht viel het kwartje” April 2020. De Hoensbroekenaar was met de fiets bij een vriend in Schinnen op bezoek geweest. Op de weg terug voelde hij zich ineens niet goed. Peter: “Van het ene op het andere moment kon ik niks meer. Ik ben van de fiets gestapt, maar ook lopen lukte me niet.” Hoe hij thuis is gekomen, weet hij niet meer precies, zoals ook de dagen erna in een roes aan hem voorbij zijn gegaan. Met een hartziekte én diabetes was Peter dubbel risicopatiënt. “Aan corona dacht ik helemaal niet. Ik was heel erg voorzichtig geweest al die tijd.” Toen daags erna zijn thuiszorgmedewerker er was, constateerde zij dat hij koorts had. Peter voelde zich steeds slechter en sloeg wartaal uit. De huisarts werd erbij gehaald en wat volgde was een ziekenhuisopname. Hij hoorde de arts zeggen dat het ‘vrij ernstig‘ was. Het volgende moment kreeg hij de vraag of hij gereanimeerd wilde worden mocht daar sprake van zijn. “Pas toen ik later naar de corona-afdeling werd gebracht en aan de zuurstof kwam, viel bij mij pas het kwartje.” > Peter Keldermann
