Sophie van Eeden - Landscape Park Chornobyl

Building onwards

Finding the inclusion in the exclusion zone.

Landscape Park Chornobyl

Master landschapsarchitectuur Academie van Bouwkunst

Sophie van Eeden 2022

Bouwkunst

Mentor; Philomene van Vliet

Commissieleden; Dingeman Deijs en Peter Veenstra

Toegevoegde commissieleden t.b.v. het examen; Saline Verhoeven en Ruwan Aluvihare

een dak van

Inhoudsopgave

Inleding Context

Exclusion zone bezoeken Onderzoek Concept & Strategie Strategie in de tijd Ontwerp Sociaal landschap Zuiverend landschap Energie landschap Monumentaal landschap Dankwoord

Chornobyl - Чорнобиль

In 1193 werd de Oekraïense stad Chornobyl voor het eerst genoemd in de geschiedenis. Tijdens de Sovjet-Unie is de stad bekend komen te staan als Chernobyl.

Om trouw te blijven aan de Oekraïnse benaming benoem ik het in mijn onderzoek Chornobyl.

Loopgraven achter gelaten in de exclusion zone door Russische soldaten, na inval in Oekraïne op 24 februari 2022.

Inleiding

De afgelopen twee jaar heb ik mij verdiept in het verleden en het heten van de kernramp van Chornobyl. Voor mij was dit een gebied dat achtergelaten werd als een litteken in het landschap. De mystiek rondom de gebeurtenis heeft mij altijd geïnteresseerd. Ik hoorde in mijn jeugdverhalen over het niet eten van spinazie, in popliedjes werd er naar gerefereerd en uiteindelijk zag ik de film de horrorfilm Chernobyl diaries in 2012. Sinds die tijd was dit een bestemming waar ik zeker nog eens naar toe wilde gaan.

Toen ik tijdens de Academie een onderwerp voor het afstuderen moest kiezen stond Chornobyl ook zeker op mijn lijst. Op dat moment dacht ik nog dat het onderwerp niet positief genoeg was. Alles wat ik tot dan toe wist was vreselijke informatie over de ramp, de huidige straling en de gevolgen die het tot de dag van vandaag heeft. Toch koos ik ervoor om vier maanden voor mijn afstuderen naar Chornobyl te gaan om eindelijk de reis te maken waar ik al zo lang over had gedroomd.

Tot mijn verbazing leerde ik bij aankomst in de exclusion zone dat omwonende, onderzoekers en geïnteresseerde bezig zijn om de negatieve kant van de ramp te veranderen in een nieuwe kans. Tijdens mijn bezoeken aan de exclusion zone heb ik veel mensen ontmoet. Van de werknemer van de Kerncentrale tot ecoloog die onderzoek doet naar de natuur in de exclusion zone. Maar ook een

huidige bewoonster, gidsen, oud bewoners van de exclusion zone die nu wonen in Kyiv. Deze mensen hebben een andere kant van de exclusion zone laten waar ik zo naar opzoek was. De hoop die deze mensen met zich mee dragen en de voorliefde van dit gebied was erg aanstekelijk.

In mijn afstudeerboek neem ik jullie mee door dit avontuur, de toekomst die ik voor ogen heb voor de exclusion zone waar ik vier ruimtelijke voor ontworpen heb.

Hierdoor krijg je een gevoel voor het prachtige landschap, de oneindige mogelijkheden in de nieuwe energielandschappen, communes die zicht ontwikkelen tot een nieuwe vestigingsklimaat en het erfgoed wat een nieuwe rol kan gaan spelen in het bijzondere verhaal van dit landschap.

1986 april

Prypiat stad met dromen. Waar jonge pioniers een toekomst beginnen met nieuwe energie...

1986 april

...naar een ramp op wereldschaal

Het verlate dorp Zalissya

Context

De exclusion zone van Chornobyl is een zeer uniek landschap en er is geen vergelijkbaar gebied ter wereld. Daarom is het zo belangrijk om dit landschap te borgen. Momenteel werken er verschillende partijen om de exclusion zone als gebied te behouden. De betrokken partijen zoals overheden, bewoners van de grenszone en ondernemers werken samen aan een nieuwe toekomst. Met in hun achterhoofd het landschap dat veranderde van het land van melk en honing naar de meest giftige en vervuilde plek ter wereld. Maar toch trekt deze plek vele geïnteresseerden aan om verbonden te zijn met de exclusion zone.

Dit unieke landschap bevat verschillende gevaren en kansen dit te vatten zijn in verschillende thema’s

Herstel van de biodiversiteit

Het gebied dat ooit deel was van het grote rivieren netwerk in Polesië is nu door de stralingsniveaus in het watersysteem afgesloten van dit grote systeem. (van open naar gesloten) Waardoor er op Europese schaal een stapsteen in het habitat van de rivier onderbroken wordt. De natuur is tijdens de afwezigheid van de mens alsnog gaan floreren. Dit zorgt voor nieuwe habitatten voor verschillende diersoorten. (aanpassing van het systeem naar een herstellende natuur)

Onderzoeken van straling in de natuur Ondanks dit unieke landschap wordt het afgeraden om dit gevoed te wonen in het kader van veiligheid.

Maar daardoor ontstaat er juist een kans om te bouwen aan een gebied waar balans (natuur – wonen – werken) gezocht kan worden naar respecteren van natuur en het zien van kansen die wereldwijd benut kunnen worden.

Duurzame energie Einde kerncentrales

Met de definitieve sluiting van de laatste kerncentrale in 2000 (er waren 4 centrales) is er een einde gekomen aan het nucleaire verleden. Echter liggen er kilometers aan elektriciteit infrastructuur die niet benut worden en zijn er straks duizenden mensen werkeloos als de kerncentrales ontmanteld zijn. Hier liggen mogelijkheden voor de

herinrichting van het gebied en arbeid. Openstellen van de exclusion zone voor bezoekers Door het open te stellen voor bezoekers ontvangt het gebied meer aandacht. Maar krijgt het bijna meer een pretparkachtige atmosfeer dan het verhaal van de rijke historie over de exclusion zone en het bijzondere leven daar. Hier zouden ook aandacht voor moeten zijn, aangezien dat ook een belangrijk element is in het verhaal.

Erfgoed

Het jongste erfgoed in de bekende stad Pripyat is 50 jaar oud, maar nog nooit onderhouden. De tijd begint te dringen om het erfgoed nog te kunnen redden en het juist in te ontwikkelen tot nieuwe functies in de exclusion zone om zo het gebied weer een nieuw leven in te blazen. Met behulp van

de UNESCO erfgoed aanvraag ontstaan er kansen voor renovaties/ontwikkeling. Momenteel mist dit landschap een gezamenlijk toekomstbeeld. In het gefragmenteerde landschap heeft ieder thema zijn eigen kwaliteit. Door de exclusion zone uit te dragen als één identiteit ontstaat er een kans op grotere schaal van Oekraïne of zelfs de wereld. Het is belangrijk om een integraal plan te maken om zo een eenheid te creëren voor de exclusion zone.

(land) 2586 km2

Drenthe 2680 km2

Exclusion zone 2600 km2

De exclusion zone is een afgezet gebied waar het verboden is om zonder toestemming binnen te dringen. Dit gebied is gevormd in 1986 nadat vele mensen geevacueerd waren na de ramp in de kerncentralen. Het was niet veilig om hier nog langer te wonen. De locatie van de exclusion zone is een gebied wat over drie landgrenzen heen licht. Het ligt in Oekraïne, Wit-Rusland en Rusland. Voor mijn afstudeerproject focus ik mij vooral op het grootste gebied van de exclusion zone in Oekraïne. Dit gebied is zo groot als de provincie Drenthe en het land Luxemburg.

Grenzen van de exclusion zone

Exclusion zone bezoeken

In de afgelopen twee jaar heb ik de exclusion zone bezocht. Dit heeft een beeld opgeleverd wat ik zelf nooit had verwacht. Bijvoorbeeld dat ik echt het relicten zou vinden van oud bewoners die in alle haast zijn gevlucht. De rijke diersoorten die we hebben gespot in de zone, de lijst werd maar langer na mate de dagen verstreken. Nooit had ik verwacht dat er nog zoveel mensen werkzaam zouden zijn in de exclusion zone. Deze conclusie had ik nooit kunnen trekken vanuit mijn computer thuis.

Het uitgestrekte landschap zorgt voor lange reistijden en daardoor is het onmogelijk om de gehele exclusion zone te zien. In de zes dagen dat ik binnen de zone ben geweest heb ik vooral gezorgd dat ik een goed beeld kreeg van de belangrijkste plekken in dit gebied. Om zo een goed beeld te krijgen waar er kansen zijn om het gebied te ontwikkelen.

De tocht was altijd met een gids en een chauffeur. Je mag nooit alleen het gebied betreden. Dit is uit veiligheidsoverwegingen. Bij mijn eerste bezoek ben ik met een groep mensen uit Oekraïne het gebied in gegaan. We waren in totaal met 10 mensen en de gids sprak gelukkig ook Engels om mij zo van veel informatie te voorzien.

De tweede keer heb ik gekozen voor een privé tour. Op die manier was het makkelijker om mijn reis helemaal af te stellen op mijn persoonlijke voorkeuren. Met deze tour heb ik ook veel uithoeken van het gebied bezocht, ben ik in de kerncentrale geweest en kreeg ik in de avond lezingen van verschillende interessante onderzoekers/gisdsen en bewoners.

Bij de Duga werd ik vergezeld door twee zwerfhonden

De energienetwerken in het landschap

Afgelegde route

In de zes dagen heb ik de rode routes gevolgd. De wegen zijn niet altijd toegankelijk. Ook ben ik onderweg veel gestopt bij bijzondere plekken, dorpen of personen. De westzijde kan van de exclusion zone is meer de natuurlijke kant van de exclusion zone. Hier is minder te zien aan erfgoed en huidige dynamiek. Hier is vooral veel natuurlijke beweging. Dit wilde ik niet verstoren en daarom ben ik samen met de ecoloog nog in de exclusion zone op bijzondere plekken geweest.

Mijn startpunt was vanuit het dorp Dytyatky. Dit is het meest bekende checkpoint waar je je paspoort moet tonen om de exclusion zone in te gaan. Hier word je gecheckt op straling zodat je aan het eind van je bezoek weet hoeveel je bent blootgesteld aan de straling.

Samen met een visser ben ik nog over het water de exclusion zone in gevaren. Dit is officieel niet de bedoeling maar wordt gedoogd. Hierdoor heb ik ervaren hoe het moerasachtige landschap eruitziet. Dit avontuur was per speedboot en leverde een hoop informatie op wat ik niet had kunnen waarnemen in de auto.

Op de laatste dag dat ik in de buurt was ben ik nog aan de buitenzijde van de exclusion zone gaan touren. Hier heb ik veel geleerd over de geschiedenis van het gebied. Zoals de oorlogen die er hebben plaats gevonden. De huidige economie van de exclusion zone en de verlaten dorpen die ook buiten de exclusion zone liggen.

Prypyat-moerassen

Grootste moerasgebieden van Europa

Dit romantische landschap diende jarenlang als plek waar bewoners hun voedsel vandaan haalde. Deze vruchtbare grond was rijk aan vele diersoorten. Omdat de moerassen moeilijk begaanbaar waren, konden diersoorten hier ongestoord leven. Het ruige landschap dat over vier landgrenzen heen gaat wordt verbonden door de rivier de Pripyat.

Ivan Shishkin - Mast Tree Grove 1898

Pioniers vestigen in het uitgestrekte moeras landschap

De vruchtbare gronden zorgde ervoor dat mensen zich wilde vestigen in het gebied. Mensen bouwde kleine hutten waar ze vooral in de zomer verbleven. Terwijl in de winter hoger gelegen gebieden opgezocht werden in verband met de vochtige periodes. Later in de 18e eeuw werden er stukken drooggelegd om toch het hele jaar rond op een plek te kunnen wonen. Mensen verhandelde vooral vis en rietsoorten voor dakbedekking. Ook textiel werd hier veel gemaakt waardoor de bewoners van deze gebieden een geheel eigen uitstraling kregen op het gebied van kleding.

Bewoners 17e-19e eeuw

uit 1920 met een kronkelende Pripyat rivier in het landschap.

Boottocht over de Pripyat rivier Met de boottocht de exclusion zone in heb ik het landschap van de Pripyat rivier kunnen ontdekken. Deze toch over het water liet mij zien hoeveel watervogels hier nog zijn. Het bruist van de ecologie op het water.

Ook werd het duidelijk dat het verbod op vissen en wonen hier niet erg nauw wordt genomen.

Op het water kwamen we langs meerdere vissers tegen. De gids sprak helaas geen woord Engels en was niet in staat om uit te beelden wat de vissers kwamen doen. Terug in het hotel legde de hotel-eigenaressen mij uit dat het heel normaal was voor vissers uit de buurt om hier te vissen en ze zelf op te eten. Veel mensen zijn niet bang voor de straling. Wel bevestigde ze mij dat in het restaurant vis kwam van een kwekerij. Deze vis was veilig.

De recreatie huisjes zitten op een stukje niemandsland en de exclusion zone in. Dit zou de reden zijn dat er niet streng wordt gecontroleerd op het aanwezig zijn van dit land.

Bootocht op de Pripyat

Historie van oorlogen

Het onbegaanbare landschap heeft in het verleden ook een donkere kant gekend. Zo zijn er vele gevechten geweest. De Pripyat moerassen liggen verspreid over vier landgrenzen waar vele gevechten hebben plaats gevonden. In de eerste en tweede wereldoorlog zijn de moerassen jarenlang een plek geweest van de fr sontlinie. Maar hebben de dichtbegroeide bossen ook gediend als schuilplekken voor mensen die een onderduikadres nodig hadden. Tijdens mijn eigenbezoek net buiten de exclusion zone heb ik zelf ook gezocht naar relieken uit de oorlogen. We vonden hier kleine bommen, kogels en verroesten blikken voedsel.

1940/1945

Pryipyat moerassen worden gebruikt als schuilplek van het Duitseleger in de IIWO.

2021

Reliekte in de bossen in de omgeving van Dytyatky.

Nieuwe toekomst in energie

Net na de industrialisatie zijn landen opzoek naar het winnen van energie op grotere schaal. Zo ook in de Sovjet-Unie. Door de economie uit te breiden is er veel vraag naar elektriciteit. Grote watercentrale worden aangelegd. Maar met de onderzoeken naar nucleaire energie worden er in de Sovjet-Unie plekken aangewezen waar enorme centrale moeten komen voor het winnen van nucleaire energie.

1961

Tijdens de Koude Oorlog, bracht de Sovjet-Unie de waterstofbom; Tsar Bomba tot ontploffing.

Met de plannen voor energieopwekking met kernenergie werd er gezocht naar een locatie. Een locatie met veel water was een van de hoofdzaken. Voor het koelen van een kerncentrale is er veel water nodig, het waterrijke gebied van de Pripyat moerassen was hier de prefecte locatie voor. Het wateroppervlak was groot genoeg voor minstens 8 centrales. Daarmee werd er gekozen om de Kerncentrale van Chernobyl hier te plaatsen. Dit werd de grootste Kerncentrale van de SovjetUnie.

1932

The Dnipro HES hydro-electric power plant is een van de symbolen van de Sovjet economische krachten.

1952

Zalesye staat bekent om de koolmijn industrie.

1975

Werknemers zijn de reactor aan het klaarmaken voor gebruik.

Veiligheids controlles bij het verlaten van de fabriek.

In de kerncentrale werd veel onderzoek gedaan naar nieuwe vormen van energie. Jonge ingenieurs die te horen kregen van de nieuwe locatie trokken naar de nieuwe stad om hier te werken.

In een documentaire zag ik het verhaal van Nicolai. Hij werkt sinds 1972 in de centrale. Op de avond van de ramp was hij zelf vrij. Hij is geëvacueerd naar de stad die nieuw werd gebouwd na de ramp Savutych. Deze stad lag aan het spoor dat naar de centrale gaat. Dit was daarom de beste plek voor een nieuwe stat voor duizenden inwoners die geen huis meer hebben.

Nicolai heeft een droom. Hij is samen met collega’s in Slavutych de hele stad aan het voorzien van zonnepanelen om zo over een aantal jaar niet meer afhankelijk te zijn van andere energieleveranciers. Zijn droom is om dit toe te passen op een grotere schaal in Oekraïne.

Zelf bezocht ik de kerncentrale van de exclusion zone. De kerncentrale zijn al sinds 2000 niet meer in werking. Maar het stoppen van de chemisch reactie in de reactoren duurt 30 jaar. Daarom werken er nog dagelijks 1000 mensen in de centralen. Om de reactor te observeren. Maar ook om delen van het gebouwde constructies langzaam af te breken.

Werknemers zijn ook dagelijks bezig met het regelen van de stroomvoorzieningen. Hier ligt een van de grootste overslagpunten van energie van Oekraïne. Dit maakt het gebied gelijk ook kansrijk op het niveau van vervolg stappen met energie. Een aantal werknemers die ik sprak zijn bang dat als de werkzaamheden in de centrale klaar zijn zelf werkloos te worden. Daarom zijn ze nu onderzoeken aan het doen naar vernieuwende vormen van energie.

Je mag hier ivm de straling maximaal vijf minuten verblijven.

Werknemers in een van de ruimtes van de centrale.

Meldkamer reactor #4

Uitzicht uit de centrale

Pripyat

nucleaire energie als economische bron

In het noorden van Oekraïne, dichtbij de grens van Wit-Rusland en Rusland, werd door de leiders van de Sovjet-Unie gekozen om op deze locatie een kerncentrale te plaatsen. Middenin de ongerepte natuur werden er plannen gemaakt voor de grootste kerncentrale van Oekraïne. Deze moest dan ook energie leveren voor een groot deel van het land.

In 1970 werd een treinspoor aangelegd naar een nieuwe plek in het bos waardoor het makkelijker was om materialen te vervoeren. Op de plek van de toekomstige kerncentrale werd er naast de rivier een vlakte uitgehakt. Een kunstmatig meer werd uitgegraven in de Prypjat rivier. Dit meer van 11km lang en 2,5km breed zorgde ervoor dat de vier nieuw se reactoren van koelwater werden voorzien. Langzaam startte dan ook de bouw van de stad Prypjat een paar kilometer verderop waar veel van de werknemers en families zouden gaan wonen.

Op 4 februari 1972 werd de stad Pripyat gesticht. De stad werd gebouwd voor ongeveer 55.000 inwoners. Prypjat was een stad die in de Sovjettijd omschreven was als gesloten stad. De term gesloten stad betekent dat de stad een reis- en verblijfsrestrictie had. De steden huisvestte militaire- of nucleaire functies die van geheimzinnige aard waren. Ondanks dat de stad nooit voltooid was, was het voor veel jonge gezinnen hun droomplek om te wonen.

1965 Eerste tekeningen van Pripyat

Gesloten steden

Gesloten steden die gesloten zijn vanwege gevoelige omstandigheden zoals militaire of nucleaire objecten (radar, militaire kazernes, kerncentrale enz). Het was voor buitenlanders en in sommige gevallen ook voor Sovjetburgers verboden naar deze steden te reizen.

De stad Pripyat was een voorbeeld van een gestloten stad. Inwoners van de stad mochten beperkt de stad verlaten. Ook krijgen inwoners beperkt bezoek van familileden. Als ze dan wel bezoek mochten ontvangen, kwamen ze vanuit Kiyv met de boot naar het binnen meer van Pripyat. Om vervolgens allen via de hoofdroutes naar iemands huis te gaan. Op die manier zagen bezoekers geen zaken die ze niet mochten zien.

1976 De bouw van de Duga wordt afgerond. Deze zal in gebruik zijn van 1976 tot december 1989.

Het was een moderne stad met veel voorzieningen. De 160 appartementenblokken werden in rap tempo gebouwd en waren over het algemeen groter dan de appartementenblokken in Kiev. Iedereen woonde in hetzelfde type woning. In de beginjaren waren de wegen nog niet voltooid en de elektriciteit nog niet aangesloten maar de jonge pioniers die besloten om er te gaan wonen vonden dat niet erg. Later kwamen er steeds meer cafés, sportcentra, scholen en zelfs een park waar veel bomen geplant werden.

In de Sovjet-tijd waren er vele economische problemen: de winkelvoorraden waren schaars, oogst mislukte en er was te weinig geld om dit oplossen. Prypjat was echter een stad waar de schappen van de supermarkt ruim gevuld waren. Het moest aantrekkelijk zijn voor jonge gezinnen om hier te blijven.

Prypjat was een nieuwe stad met een bruisende toekomst met als slogan: “Gezondheid voor het volk is een rijkdom van het land.” “здоровя народу - багатство країни”

Verder bestond de stad uit; 25 winkels, 27 cafés en restaurants, 10 warenhuizen, een groot cultuurhuis met een theater, dansschool en een kunstacademie. Ook sportcentra waren er veel want het was belangrijk om in vorm te zijn. Twee voetbalstadions en drie indoorzwembaden. Eén groot park en 35 speelplekken. Volgens het ontwerp werden er 18.136 bomen geplant, 33.000 rozenstruiken en 249.247 bossages. Alles was tot in detail berekend en uitgestippeld in de nieuwe stad.

De meeste inwoners werkten in de kerncentrale. De kerncentrale, V.I. Lenin, kende 4 reactoren. In 1977 werd reactor 1 in gebruik genomen en nummer 4 in 1983. Werknemers waren trots om te kunnen werken in de kerncentrale. Veel jonge afgestuurde wetenschappers kwamen dan ook pionieren in Prypjat. Tot er op 26 April een onverwachte explosie plaatsvond.

Pioniers van de stad Pripyat.

De ramp

De dag waarop alles veranderde

In de nacht van 26 april 1986 werd in kernreactor nummer 4 van het complex een test uitgevoerd. Een test was eigenlijk voorzien voor de dagploeg daags voordien (op 25 april), maar moest worden uitgesteld omdat een andere elektriciteitscentrale uitgevallen was. Daarom moest de avondploeg, zonder voorbereiding, testen of de generator bij uitschakelen van de reactor nog genoeg vermogen gaf om de koelinstallatie te laten werken gedurende de 40 tot 60 seconden die de noodaggregaten nodig hadden om op te starten. Door een bedieningsfout of technisch toestelfalen ging de reactor op een gegeven moment onbedoeld in een bijna-shutdownregime: het warmtevermogen viel terug tot 30 megawatt, veel minder dan de vereiste 700 MW die nodig was voor de test. Door de snelle daling van het vermogen ontstond in de reactor een grote hoeveelheid jodium-135 en daaruit xenon-135, dat neutronen absorbeert (een zogeheten neutronengif) en daardoor de kernreacties vermindert. De operatoren haalden daarop regelstaven omhoog. Nu steeg het vermogen tot 200 MW, nog altijd minder dan de 700 MW die nodig was om de geplande test uit te voeren. De test werd toch doorgezet, en op 26 april om 01:05 uur schakelden de operatoren de waterpompen in. Doordat water ook neutronen absorbeert, zakte het vermogen nog verder. De operatoren haalden hierop 20 van de 26 handbediende controlestaven omhoog. Doordat er nog maar 6 van de 26 controlestaven in de kern aanwezig waren, ging er een automatische noodstop af aangezien dit een overtreding is van de uitbatingslimiet. Om 01:23 uur sloot hierdoor de

stoom naar de turbines af waardoor het waterdebiet verminderde, de temperatuur van het water steeg en dus daalde de absorptie van neutronen. Vervolgens is er de vorming van stoombellen (voids), deze leveren problemen aangezien neutronen kunnen rondbewegen hierin zonder interacties aan te gaan. Door de stoombellen nam de absorptie van neutronen verder af, waardoor het vermogen steeg. Alsook de opgebouwde neutronengiffen brandden af en zorgden voor een toenemend vermogen (Te135, I-135, Xe-135, Pm-149, Sm-149).

Om 01:23:45 uur drukte een operator op knop AZ-5 (SCRAM) voor een snelle noodstop, om zowel controle- als regelstaven in de reactorkern te laten vallen. Het mechanisme om de staven in te brengen had hiervoor 20 seconden nodig. Door een verkeerd ontwerp van de regelstaven (met een punt van grafiet) werd eerst het water verdreven voor ze zelf een remmende invloed konden uitoefenen. Hierdoor nam het vermogen in de onderste helft van de kern nog verder toe. Er volgde een explosie, waardoor de veiligheidsstaven klem kwamen te zitten op een derde van hun koers. De

kettingreactie kon hierdoor niet meer verder geremd worden, en het reactorvermogen nam zeer snel toe. Om 01:23 uur bereikte de reactor 30 GW. tien keer zijn normale vermogen van 3 GW. De brandstofstaven smolten, en de druk steeg en veroorzaakte een stoomontploffing, die het 2000 ton zware dak van de reactor wegblies. Door de binnenstromende lucht vlogen de hete moderatorelementen, die van grafiet waren gemaakt, in brand. De grafietbrand voerde een radioactieve rookwolk en de fissieproducten in de atmosfeer. Bij de brand en de explosie kwamen 2 mensen om. In de directe nasleep overleden nog 28 reddingswerkers aan stralingsziekte. De ramp werd later bestempeld als INES 7, het hoogste niveau in ernst voor ongevallen in betrekking tot ioniserende straling.

De Sovjet-Unie bleef in eerste instantie zwijgen over de ramp. De eerste melding van het ongeluk, op 27 april, kwam dan ook niet van

de Sovjetautoriteiten, maar van Zweedse onderzoekers. Zij hadden een grote wolk met radioactief materiaal opgemerkt, die door de wind richting het noorden en het noordwesten werd gedreven en zich ondertussen boven heel Scandinavië had verspreid.

Op 28 april ontstonden de eerste vermoedens dat de radioactiviteit uit de Sovjet-Unie kwam nadat enkele toeristen uit Finland geruchten over de ramp uit Kiev hoorden. De meeste neerslag met radioactieve stofdeeltjes kwam vrij gedurende de eerste tien dagen na het ongeluk. Rond 2 mei bereikte de radioactieve wolk Nederland en België.

Waar zit de straling 1986

Explosie in de vierde kernreactor zorgt voor een radioactieve brand

-Radioactieve wolk stijgt op vanuit de reactor

-Materiaal dat gebruikt is tijdens het opruimen van nucleair afval is nog altijd radioactief

Koelwater onder de reactor wordt gebruikt voor blussen van het vuur

Bodem rondom de centrale wordt 2 meter afgegraven en vervangen door schone grond

Naaldbos direct bij de centrale slaat rood uit van de straling

- Rode bos wordt al snel gekapt en begraven

Controle op alle voertuigen die de exclusion zone verlaten

Asfaltwegen werden schoongespoten. Hoge dosis straling kwam aan de rand van de weg terecht

Voertuigen en materiaal met hoge stralingswaarde werden begraven

Stofdeeltjes van de straling kwamen terecht in de bossen, grassen en bodem. Vervolgens namen bomen de straling op met hun wortels

Doordat de bomen de straling hebben opgenomen is het gevaar van bosbranden groot. Met branden komt de opgeslagen straling in de boom vrij

De stofdeeltjes daalden neer in het water. Hierdoor kwam het in de bodem terecht

Het gewei van een hert/eland neemt meer straling op. Ook is het verboden om op het wild te jagen voor het vlees

Evacuatie

Na de explosie in de reactor was de eerste zorg om de brand te blussen, die was ontstaan na de ontbranding van grafiet en waterstofgas. Er was echter ook radioactief materiaal de omgeving in geworpen. In eerste instantie zette de Sovjet-Unie op afstand bestuurbare wagens in om het radioactieve puin op te ruimen, maar de te hoge straling maakte deze wagens onbruikbaar. Hierdoor werden puinruimers (liquidators) ingezet, die niet langer dan veertig seconden mochten ruimen. Tijdens het puinruimen werden de liquidators aan een enorm hoge stralingsdosis blootgesteld. Dit waren veelal dienstplichtige soldaten, die in die veertig seconden een hogere stralingsdosis opliepen dan een gemiddeld persoon in zijn hele leven.

Pas 33 uur na de ramp kwam de evacuatie van de directe omgeving op gang. Na tien dagen waren circa 135.000 mensen geëvacueerd uit een gebied met een straal van 30 km rond de reactor, dat intussen tot verboden gebied werd verklaard. Ongeveer 3500 inwoners weigerden het gebied te verlaten. De 30 kilometerzone, ook wel “vervreemdingszone” (Oekraïens: Zona Vidtsjoezjennja) genoemd, is sinds 15 augustus 2012 volgens Oleg Bondarenko, lid van de regeringscommissie die over Tsjernobyl gaat, weer bewoonbaar omdat de straling genoeg is gedaald. Wel blijft het bij wet verboden om in het gebied te wonen. Men beschouwt groenten en fruit uit het gebied nog steeds als ongeschikt voor menselijke consumptie vanwege de nog aanwezige radioactieve isotopen.

Vorming van de exclusion zone

De zone werd opgesteld kort na de kernramp in 1986. De zone omvat het gebied dat het zwaarst is getroffen door de kernramp. De grond is er sterk radioactief besmet. Direct na het opstellen van de zone werden alle mensen die binnen de zone woonden geëvacueerd, en werd de zone een verboden gebied.

De zone is tot op de dag van vandaag verboden terrein. Huizen die in de zone staan zijn verlaten. Zonder toestemming betreden van de zone is strafbaar.

De zone valt ook niet onder de standaard overheid, maar onder de speciaal hiervoor opgerichte “Administratie van de vervreemdingszone”. De grenzen worden bewaakt door speciale eenheden van het Oekraïense Ministerie van Binnenlandse Zaken en de Grenswacht van Oekraïne (DPSU). Het dorp Kopachi lag op 4 km van de kerncentrale van Tsjernobyl en ontving dus een aanzienlijke dosis

straling. Na het ongeval werd het van de kaart gehaald als onderdeel van een saneringsprogramma: de huizen werden met de grond gelijk gemaakt en begraven.

De zone is wel toegankelijk voor korte bezoekjes.

Er zijn vermoedens dat flora en fauna in de zone aangetast zijn door de ioniserende straling. Rond de kerncentrale stierven veel pijnbomen, met name in het rode bos. Ook zijn er mutaties en verminkingen van dieren gerapporteerd, maar van dergelijke ontdekkingen is weinig wetenschappelijke documentatie beschikbaar.

De opruiming van straling

Na de explosie in de reactor was de eerste zorg om de brand te blussen, die was ontstaan na de ontbranding van grafiet en waterstofgas. Er was echter ook radioactief materiaal de omgeving in geworpen. In eerste instantie zette de Sovjet-Unie op afstand bestuurbare wagens in om het radioactieve puin op te ruimen, maar de te hoge straling maakte deze wagens onbruikbaar. Hierdoor werden puinruimers (liquidators) ingezet, die niet langer dan veertig seconden mochten ruimen. Tijdens het puinruimen werden de liquidators aan een enorm hoge stralingsdosis blootgesteld. Dit waren veelal dienstplichtige soldaten, die in die veertig seconden een hogere stralingsdosis opliepen dan een gemiddeld persoon in zijn hele leven.

Nadat de brand geblust was en de grote brokken radioactief materiaal in de krater waren geworpen, werd reactor 4 ingepakt in een betonnen sarcofaag, die in november 1986 klaar was. De overige drie reactoren werden na verloop van tijd weer in bedrijf gesteld. De bouw van reactor 5 en 6 werd in 1989 gestaakt.

“Someone had to do it.” Nicholas Hryhorczuk

Uitgestrekte landschap buiten de exclusion zone

Er zijn vermoedens dat flora en fauna in de zone aangetast zijn door de ioniserende straling. Rond de kerncentrale stierven veel pijnbomen, met name in het rode bos. Ook zijn er mutaties en verminkingen van dieren gerapporteerd, maar van dergelijke ontdekkingen is weinig wetenschappelijke documentatie beschikbaar.

Sinds 2006 zijn er berichten dat de planten- en dierenwereld zich, mede dankzij de rust die er in het gebied heerst, in het algemeen gunstig ontwikkelt.

De vogelpopulatie lijkt echter sterk negatief beïnvloed door de straling. De zone wordt door sommige mensen gezien als een klassiek voorbeeld van een involuntary park. Populaties van onder andere de grijze wolf, wild zwijn, ree, edelhert, eland en bever zijn enorm toegenomen. Er zijn ook sporen gevonden van bruine beren. De aanwezigheid van beren wordt aangetoond in de documentaire Chornobyl Reclaimed: An Animal Takeover uit 2007, die de rijkdom aan dieren toont maar ook de gevaren noemt.

Overname van de natuur in de exclusion zone

“ Tell a story in a place where stories have been silenced and spaces hollowed out. .”

Nicholas Hryhorczuk

“The exclusion zone is not a curse, but our resource “

Denis Vishnevskiy

Erfgoed in de zone

De exclusion zone bevat veel erfgoed. Het erfgoed heeft verschillende catogorieen.

Militair erfgoed:

De Duga is een radar meter van 700m lang en 150m hoog. Dit mega object is bijna niet te zien door de bosschages erom heen maar is nog wel een van de grootste attracties om naar toe te gaan.

Nucleaire erfgoed:

Naast de Kerncentrale die recent en nieuwe huls gekregen heeft, de Sarcofaag, zijn er talloze andere objecten, Koeltorens, half afgebouwde centrales en de haven.

Sovjet Erfgoed:

De stad Pripyat werd in 1986 achtergelaten om vervolgens nooit meer bewoond te worden. Hierdoor is er nog veel van de oude tijd te vinden. Wel is de bebouwing er slecht aan toe. Scholen storten in. Appartementencomplexen worden steeds onstabieler en de bebouwing is al leeg gehaald aan relicten.

Dorpen:

Maar wat misschien nog wel het belangrijkst is zijn de oudere huisjes in het buitengebied. Deze staan er soms al honderden jaren. Hoe ga je om met het verval?

Toerisme in de zone

Geld verdienen aan een onbereikbaar gebied

Na de explosie in reactor nummer vier is er gezwegen over wat er gebeurd is. Alle betrokken werknemers, de directeur en politici hielden dit verzwegen voor het volk. Ze dachten dat het allemaal wel onder controle was en wilden vooral geen paniek zaaien bij de bevolking. Na drie dagen werden de bewoners uiteindelijk toch geëvacueerd.

De opruimwerkzaamheden rondom de kerncentrale kon toen echt beginnen. Veel objecten en gebouwen hadden de vrijgekomen radioactiviteit geabsorbeerd. Sommige objecten konden schoon gespoeld worden met water en zeep. Een andere oplossing was om bebouwing af te breken en te begraven in de grond, het rode woud is hier een voorbeeld van. De bomen in het bos waren dusdanig aangetast door de radioactiviteit dat de dennenbomen rood uitsloegen. De bomen werden geruimd en vervolgens begraven in een afvalbegraafplaats. Dit werd uit voorzorg gedaan uit angst voor de radioactieve verontreinigingen van het grondwater indien de bomen zouden vergaan.

Voor veel van de geëvacueerde bewoners ontstond er een periode van onrust: terugkeren naar hun woning was niet mogelijk. Ze waren genoodzaakt om opnieuw te beginnen. Dit is een trauma dat veel mensen bijgebleven is, naast de ziektes en de bijwerkingen die door de stralingen zijn ontstaan. Dit alles overschaduwde het dagelijkse leven van deze oud-bewoners.

weer in de zone te gaan wonen trok er een groep van 500 ouderen weer terug naar hun geboorteplek in de kleine dorpen in de exclusion zone. De heimwee was groter dan de angst voor de straling.  In 2009 hadden de autoriteiten verklaard dat landbouwproducten uit de verontreinigde zone niet langer gevaarlijk waren en dat het veilig was om ze te eten. Alleen de consumptie van wilde planten (bijv. paddenstoelen) en dieren (bijv. herten, reeën, wilde zwijnen, enz.) vormt nog steeds een risico en moet worden gecontroleerd voordat het kan worden gegeten.

Het mysterie rond Chornobyl groeide. Verschillende documentaire/films werden gemaakt over de exclusion zone. Fictieve boeken werden geschreven over mythische wezens die vergiftigd waren door de radioactiviteit in het gebied. “Time Will Crawl” van David Bowie uit 1987 was geïnspireerd op de ramp. En met de videogame Stalker kon je in 2007 zelf door het gebied bewegen.

Langzaam begon de stad Prypjat te begroeien met nieuwe lage beplanting en kleine bomen. Door de jaren heen verschenen er steeds meer wilde dieren in de exclusion zone. Hoewel het verboden was om

In 2011 is Chornobyl officieel uitgeroepen tot toeristische zone en ontvangt het jaarlijks zo’n 10.000 bezoekers. Met een geigerteller in je hand kun je zien hoe radioactief plekken zijn. In de gehele zone vind je bewaking die in de gaten houden of toeristen niet de regels overtreden. Maar voor een fles cola en een salami worst, kijkt de bewaker even de andere kant op. Veel inwoners van Oekraïne zijn niet blij met het toerisme in Chornobyl. “Er wordt vergeten wat er gebeurd is” lees je veel. Door de HBO serie over Chornobyl is er nog meer publiek wat afkomt op de spannende wereld in Chornobyl. Maar voor hoe lang nog?

En de toeristen die tegenwoordig in de exclusion zone komen

Contrast tussen de liqidator van de centrale in 1986

Een van de meest inspirerende mensen die ik heb mogen ontmoeten in de exclusion zone is Alex. Hij was zeven jaar en woonde in Pripyat toen de ramp plaatsvond. Hij en zijn moeder werden geëvacueerd. Om zeker 10 jaar niet terug te keren. Alex werd al snel nieuwsgierig naar wat er met zijn geboortegrond was gebeurd. Hij besloot op zijn 19e terug te keren om in de omgeving te wonen en later ook als gids, ambassadeur en onderzoeker in het gebied te werken.

Samen met hem ben ik de tour door Pripyat gaan doen. Hij liet zijn appartement zien waar we helaas niet in mochten van hem. Het is te gevaarlijk om de gebouwen te betreden. Hij legt verder alles uit voer hoe zijn buurt vroeger in elkaar zat. Zijn beste verstop plek in de wijk en de in gestorte school waar hij ooit zat. Hij had een hekel aan school. dus voor hem deed het niets dat zijn school nu ingestort is.

“We did not know and did not understand then that we were leaving our town for ever...

Alexander Sirota

Pas na zijn terugkeer inPripyat wit hij wilde met zijn leven. Dat was de stem worden van Chornobyl.

Op de derde verdiening is zijn huis.

Mensen van de exclusion zone

Maryna Kovalenko

Woont met haar twee tiener dochters in Steshchyna. Een verlaten dorp aan de grens van de exclusion zone.

Vadim Minzuyk Gevlucht voor oorlog/geweld vanuit Horlivka.

Een dorp in het oosten van Oekraïne.

Woont nu in Dytyatky waar hij werkt als metaalbewerker/hostel eigenaar.

Medewerkers van de supermarkt in Chornobyl (stad) . Hier kunnen werknemers van de centrale, inwoners van het stadje en toeristen hun boodschappen halen. Zij woont sinds 1989 weer in Chornobyl.

Mijn gisden collectief

Dit waren mijn gidsen die onderzoek doen op het gebied van straling, ecologie en sociale onderzoeken.

Boris de stralingsmeetkundige waar ik ook nog twee dagen mee op pad ben geweest.

Anna Zavorotnya

Is een jaar na de ramp terug gaan wonen in de exclusion zone. Hier woont ze niet meer in haar oorspronkelijke huis. Dit huis lag meer afgelegen maar in een huis van een oud bekende.

Het bezoek aan Anna was een feest. Ze had heerlijke groentes uit haar tuin (dit moest veilig zijn volgens mijn gids). Ze kletste over het leven wat ze had gedaan, geleerd en wat ze nog wilde bereiken. Haar zus is een jaar geleden overleden. Ze had het wel zwaar met de eenzaamheid maar bezoekjes vond ze altijd een goed idee.

Onderzoek beweegroutes van de huidige gebruikers

Doormiddel van verschillende onderzoeken ben ik erachter gekomen dat de verschillende gebruikers tot nu toe elkaar niet veel tegen komen. Daardoor zie ik het voor mij dat in de toekomst meer overlapping gaat komen.

Historisch punt

Avontuurlijk punt

Cultureel punt

Werknemer

Bezoeker

Selfsettels

Overnachting in de exclusion zone

Supermarkt

Supermarkt

Supermarkt komt 1x per 3 weken langs

Herdenkings punt

Werk/Kerncentrale bezoeken

Gym

Dagelijkse beweging van en naar werk

Café/restaurant

Café/restaurant

Cultureel punt

Woning in de exclusion zone

Trein/auto

Slavoetytsj

Gidsen + bezoekers (onregelmatig

Woonplaats

Selfsettels

Medische hulp 1x per maand

Checkpoint

Balans tussen het gevaar en de kansen

Na ieder bezoek aan de exclusion zone wordt je gecontroleerd op straling. Bij mijn tweede dag in de exclusion zone keerde ik terug met een schoen die radioactief besmet bleek te zijn. Er werd mij geadviseerd om de schoen schoon te maken met soep en water zodat de radioactiviteit ervan afspoelde. Deze schoon heeft de plasticzak nooit meer verlaten.

Bij het tweede bezoek aan de Exclusion zone werd ik geïntroduceerd met een van de vele experimenten in de exclusion zone. Er is onderzoek gedaan of het mogelijk is om Vodka te produceren van graan en appels. In het destilleer-proces blijft de straling als restproduct achter en is het mogelijk om een pure, schone Vodka te maken. Deze heeft Atomik.

Souvinier Bezoek #1

Souvinier Bezoek #2

Concept & Strategie

Een visie voor een uniek landschap

Huidige stand van zaken

Kansen en problemen in de exclusion zone.

Er ontstaan kleine community ’s aan de grens. Gidsen, vluchtelingen en onderzoekers wonen in deze zone.

Natuur heeft zijn territorium terug gewonnen.

Bezoek aan het gebied is weer toegestaan. Toeristen gaan op avontuur in de exclusion zone.

De huidige infrastructuur verliest zijn functie wanneer de werkzaamheden van de kerncentrale afgerond worden.

Want als je niets doet?

Er liggen kansen om het gefragmenteerde landschap aan elkaar te helen met een eenduidige visie. Deze kan der verschillende fragmenten weer aan elkaar rijgen.

Verliezen de ambassadeurs van de exclusion zone hun laatste hoop in het behoud van de exclusion zone. Dan verliezen ze een tweede keer hun gebied.

Wordt de toerist de enige gebruiker van de exclusion zone en blijft men hangen in de aannames van de kernramp.

Neemt de natuur de exclusion zone nog verder over en verdwijnt het historisch erfgoed volledig.

Gaan alle investeringen in de economische sector zoals, de elektriciteit infrastructuur en kennis hiervan verloren. Verliezen mensen straks hun baan zodra de werkzaamheden rond de kerncentralen afgelopen zijn.

Door voort te bouwen op de kwaliteiten die het gebied kent is het mogelijk om de wereldwijde bekendheid in te zetten om niet meer te dienen voor eenzijdig gebruik.

Opgave

Van exclusion zone naar inclusion zone. Niet uitsluiten maar omarmen.

Met een landschapspark stuur je een nieuw Chornobyl aan. Door het als één geheel te behandelen heb je meer grip om dit voor elkaar te krijgen. Om alle partijen die hierbij betrokken zijn één richting op te laten kijken.

Dit vraagt om een plan waarin integraal wordt gekeken naar de verschillende opgaven:

Door UNESCO kan het landschapspark een beschermende status krijgen

Natuur heeft terug gevochten. Hierdoor is het een post-nuclear landschap geworden. Deze is afgeschermd van het aangrenzende landschap. Hoe kan je deze twee werelden weer samenbrengen.

Huidige infrastructuur kan ingezet worden voor nieuwe economische ontwikkelingen.

Veel mensen in de communities rondom de exclusion zone zijn opzoek naar meer verbinding met het gebied.

Door ze samen te brengen biedt

Landschapspark Chornobyl

Ontwikkelstrategie op schaal van de exclusion zone

De exclusion zone van Chornobyl is een zeer uniek landschap en er is geen vergelijkbaar gebied ter wereld. Daarom is het zo belangrijk om dit landschap te borgen. Momenteel werken er verschillende partijen om de exclusion zone als gebied te behouden. De betrokken partijen zoals overheden, bewoners van de grenszone en ondernemers werken samen aan een nieuwe toekomst. Met in hun achterhoofd het landschap dat veranderde van het land van melk en honing naar de meest giftige en vervuilde plek ter wereld.

Maar toch trekt deze plek vele geïnteresseerden aan om verbonden te zijn met de exclusion zone.

Momenteel mist dit landschap een gezamenlijk

toekomstbeeld. In het gefragmenteerde landschap heeft ieder thema zijn eigen kwaliteit. Door de exclusion zone uit te dragen als één identiteit ontstaan er een kans op grotere schaal van Oekraïne of zelfs de wereld. Het is belangrijk om een integraal plan te maken om zo een eenheid te creëren voor de exclusion zone.

Door alle thema’s te verbinden in een gezamenlijk toekomstbeeld waarin ontwikkelingen voort kunnen bouwen naar een landschap van de toekomst. Dit is vertaald in een visie voor een landschapspark.

In het landschapspark van de 22e eeuw draait het niet langer meer om de vernietiging die de ramp in de kerncentrale heeft aangericht maar draait het om de ontwikkeling van het landschap dat de ramp heeft achtergelaten.

Zuiverend landschap

Energielandschap

Het ongebruikte, vervuilde land biedt genoeg ruimte om een nieuw energielandschap te vormen. Er kan gebruik worden gemaakt van natuurlijke

Monumentaal landschap

Door het erfgoed in het landschap te herstellen en het verkrijgen van de UNESCO-werelderfgoed status is er meer ruimte om de cultuurhistorie

Strategie in de tijd

Hoe alles verbonden is met elkaar

Een visie voor het gehele exclusion zone is nodig om in de toekomst het vervuilde, beangstigende landschap niet af te schrijven, maar juist een nieuwe toekomst te geven. Uit dit unieke landschap spreken vier thema’s die heden en verleden verbinden: het maatschappelijk belang, landschapsherstel, energie en economie, en het erfgoed van de ramp. Deze thema’s heb ik verbonden in een gezamenlijk toekomstbeeld waarin ontwikkelingen voort kunnen bouwen naar een landschapspark van de 22e eeuw.

Belangrijk is daarbij dat alle vier de thema’s belangrijk zijn voor de ontwikkeling van het landschapspark. Op de volgende pagina zie je een tijdlijn waarin alle ingrepen in het ontwerp proces in de tijd worden gezet. Zo kan het financieel aantrekkelijk worden om ontwikkelingen samen op te laten gaan.

In principe zou er vanaf morgen een start gemaakt kunnen worden door te beginnen aan het energielanschap. Om vervolgens veder te werken aan de vervolg stappen in het opknappen van het erfgoed om meer bezoekers aan te trekken in het gebied. Het zuiderende landschap is al in gang gezet maar er gaat tijd overheen om dit proces af te wachten. In de tussen tijd kan er gekozen worden om hier verder onderzoek naar te doen.

Door te denken in de tijdlijn onstaan er kansen voor de toekomst. Verderop in het boek staan de ruimtelijke uitwerkingen van de verschillende thema’s in de tijdlijn.

Maquette van de strategie op de gehele exclusion zone. Met in het rood de nieuwe interventies in het landschap.

Sociaal landschap

Gemeenschappen als dragers van het landschap

Sociaal landschap

Gemeenschappen met en doel

De uitgestrekte Pripyat-moerassen werden eeuwenlang gebruikt als voedselbron. Kleine vissersdorpjes ontstonden er langs de rivier en jarenlang was het vissen een goed inkomen.

De aangrenzende bossen stonden vol met paddenstoelen en bessen waar vele families van aten. Dit land van melk en honing was het paradijs waar kleine gemeenschappen leefden.

Ook zijn de bossen in het moeraslandschap vaak een bescherming geweest voor zij die dat nodig hadden.

Ook boden de bossen in het moeraslandschap bescherming voor de mensen die het nodig hadden. Tijdens de hongersnood in 1932-1933 zochten vele Oekraïners een toevlucht in het gebied, opzoek naar voedsel. En tijdens de Tweede wereldoorlog werd er ook toevlucht gezocht in de ontoegankelijke moerassen of de dicht begroeide bossen waardoor vele levens werden bespaard dankzij dit ontoegankelijke landschap.

Het landschap werd later het decor van een nieuwe stad Pripyat, met de stadsspreuk “gezondheid voor het volk is rijkdom voor het land’’. Het werd de nieuwe thuisbasis voor jonge gezinnen, pioniers en onderzoekers. De stad was een bron voor nieuwe ontwikkelingen op het gebied van energie en kreeg een militaire basis die zorgeden voor rijkdom en veiligheid voor de Sovjet-Unie.

Helaas, bleek deze droom het tegenovergestelde.

De ramp in de kerncentrale zorgde ervoor dat de bewoners van een gebied in een zone van 30km om de centrale heen geëvacueerd moesten worden. Het was niet langer veilig was voor de gezondheid van 135.000 inwoners van dit gebied.

Dit resulteerde in langdurig geëvacueerde. De geëvacueerde werden ondergebracht bij mensen in huis of in grote tijdelijke opvang kampen. Dagen werden weken, weken werden maanden.

Naast het verlaten van hun huizen en bezittingen was er nog een gevaar voor geëvacueerde. Vele mensen ondergingen discriminatie buiten de exclusion zone. Mensen waren bang dat de straling besmettelijk was en dat de geëvacueerde de straling zouden doorgeven aan het gezin waar ze ondergebracht waren. In die tijd verlangde steeds meer mensen terug naar hun oude veilige plek.

In de herfst van 1986 mochten bewoners van de exclusion zone eenmalig terugkeren naar hun woning om eventuele spullen mee te nemen uit het huis. Dit mocht alleen als de objecten radioactief gemeten waren en veilig genoeg om de exclusion zone te verlaten.

Veel mensen besloten bij het bezoeken van de woningen terug te keren naar hun huis. Dit was de geboortegrond van hun voorouders. Net als hun voorouders wilde zij hier ook sterven. 1200 mensen keerde terug naar de woningen die zij hadden achtergelaten. Bij de terugkeer kregen zijn een nieuwe benaming: Samosely - самосели. self-settelers.

In 2012 gaf de plaatselijke overheid officieus toestemming aan de bejaarde Samosely om in het gebied te blijven wonen, maar beval alle jongere bewoners onder de 18 om te verhuizen.

De grenzen rondom de exclusion zone zijn na de komst van de exclusion zone veranderd. Dorpen die voorheen een verbinding hadden door werkzaamheden, scholen of andere voorzieningen werden nu door een hek gescheiden. Deze dorpen werden niet geëvacueerd, maar wel verlaten door haar bewoners opzoek naar een nieuwe toekomst.

Checkpoint Dytyatky

Water als grens

Hek van de exclusion zone

Water als natuurlijke afscheiding

Collectieve energieverbindingen; ook in de exclusion zone

Sociaal landschap

De grenzen rondom de exclusion zone zijn na de komst van de exclusion zone veranderd. Dorpen die voorheen een verbinding hadden door werkzaamheden, scholen of andere voorzieningen werden nu door een hek gescheiden. Deze dorpen werden niet geëvacueerd, maar wel verlaten door haar bewoners opzoek naar een nieuwe toekomst.

Enerzijds komen mensen hier wonen omdat het een plek is met een hoop vragen, problemen zonder duidelijk oplossing, hun oorsprong hier ligt of omdat het hier veiliger is dan in andere delen van het land. Samen bouwen deze mensen eigen communes op. Om zo zelfvoorzienend door het leven te gaan.

Ze verbouwen hun eigen voedsel. Bieden zich aan als gids bij toeristen omdat zij alles weten wat er in 1986 gebeurd is. Doen experimenten in de exclusion zone of zijn bezig met een duurzame toekomst in de energietransitie.

Het reinigen van de bodem inzetten voor experimenten in de exclusion zone en wereldwijd

Nieuwe recreatiewoningen langs de Pripyat

Kennis over groene energie doorgeven aan de volgende generatie

Water-checkpoint

Ecotoerisme op het water

Nieuwe woningen renoveren/ bouwen voor andere vluchtelingen

Landbouwproducten als exportproducten

Testvelden in de exclusion zone nabij de huidige inwoners

Universiteit gekoppeld aan het checkpoint

Nieuw hotel gekoppeld aan ontmoetingsplek voor toeristen en gidsen

bestaande bebouwing nieuwe bebouwing verbindingen buiten de exclusion zone bebouwd gebied testvelden

Houden van bijen als nieuwe economie

Steshchyna

Na de ramp is dit dorp niet geëvacueerd door de overheid. Dit dorp is leeggelopen omdat het vele voorzieningen deelde met dorpen in de exclusion zone. De huizen hebben jarenlang leeg gestaan. Maar door de annexatie in de Krim in 2014 zagen vele de kans om opnieuw te beginnen in deze woningen. Een nieuwe commune van inwoners is hier ontstaan die hun krachten bundelen in het bewerken van metaal, renoveren van nieuwe woningen voor andere vluchtelingen en het houden van bijenkasten als nieuw product van de exclusion zone.

Nieuwe woningen renoveren/ bouwen voor andere vluchtelingen

Houden van bijen voor ecologie en als economische bron

Duurzame communes met verschillende specialiteiten

Dytyatky

Universiteit gekoppeld aan het checkpoint

Checkpoint dat in directe verbinding staat met Kyiv. Knooppunt van toerisme, onderzoek en kennis. Hier ontstaan er mogelijkheden voor verdichting, een nieuwe universiteit en het ontwikkelen van hotels, winkels en ontmoetingsplekken die de kruisbestuiving voortzetten.

Nieuw hotel gekoppeld aan ontmoetingsplek voor toeristen en gidsen

Testvelden in de exclusion zone nabij de huidige inwoners van de exclusion zone

Nieuwe recreatiewoningen langs de Pripyat

Ecotoerisme op het water

Water-checkpoint als nieuwe verbinding de exclusion zone in

Strakholissya

Inwoners van dit dorp leven al eeuwenlang van de rivier de Pripyat. Na de ramp zijn ze minder gaan vissen en zich meer gaan focussen op het toerisme op het water. Door straks ook vanuit het dorp reizen aan te bieden over de rivier naar de stad Pripyat ontstaat er een nieuwe vorm van ecotoerisme. Er ontstaan nieuwe recreatievormen langs het water waar bezoekers kunnen genieten van de natuur.

Stari Sokoly

Dit dorp aan de grens is een commune van landbouwgronden. Verschillende fabrieken exporteren landbouwproducten die afkomstig zijn van de vruchtbare grond. Door de kennis van het land te delen met onderzoekers die producten willen maken uit de exclusion zone (zoals de vodka) kunnen er producten ontstaan die wereldwijd verkocht worden. Een kans om als dorp uit te groeien tot de producent van nieuwe exportproducten. Zij hebben vele bodemreinigingsexperimenten verricht met onder andere kruidenmixen van planten, zonnebloemen en industriële wiet.

Het zuiveren van de bodem inzetten voor experimenten in de exclusion zone

Landbouwproducten als exportproducten

Zuiverend landschap

Watersystemen weer verbinden met het omliggende landschap

Kunstmatig reservaat.

Oppervlakte van 22 km2.

Ontworpen om warmte uit de reactor te verwijderen. Huidige formaat van de koelvijver was voor alle vier de reactoren.

Zuiverend landschap

Het watersysteem van de exclusion zone heeft de afgelopen decennia grote veranderingen ondergaan. Deze veranderingen zijn gaande sinds het einde van de 19e eeuw, toen het proces van ontginning van wetlands begon. Vóór het ramp in 1986 was bijna de helft van het gebied bedekt met een netwerk van afwateringskanalen.

Op landbouwgronden zijn meer dan een dozijn uitgebreide landaanwinningssystemen aangelegd. Op veel plaatsen is turf ontwikkeld.

Na verloop van tijd werd het onderhoud van dergelijke kunstmatige watersystemen stopgezet vanwege hun lage efficiëntie. De grachten zijn voor 80% overwoekerd en dichtgeslibd.

Toen in de jaren ‘60 werd nagedacht over een grootschalige kerncentrale viel het oog op de rivier de Pripyat. Om een kerncentrale te koelen was er een grote hoeveelheid water nodig. Dit was de reden om langs de grote rivier een koelbassin te bouwen van 22km2 waar de 8 Kerncentralen aan gekoppeld werden. Om dit water te kunnen afvangen van de rivier werd er een koelbassin afgegraven om het water naar de centrale te lijden om vervolgens in de kerncentralen te koelen.

Daarna stroomde het water via kanalen weer terug naar het koelbassin waar het daarna door een stromende beweging weer afkoelden. Hierdoor kon het water weer opnieuw de centrale in stromen. Het koelbassin ligt hoger als de rivier de Pripyat. Als gevolg daarvan zijn er verschillende bodem niveaus in het bassin. De oorspronkelijke rivierbekken, het uitgegraven gedeelte dat wordt omringt met een dijk. Als er voldoende water in het bassin stond was er een mogelijkheid om het gekoelde water ook weer af te voeren na de Pripyat rivier.

Na de explosie werd er in de eerste dagen water gebruikt uit het koelbassin om de brand te blussen. Het water werd ook weer afgevoerd naar het koelbassin. Hierdoor werd het water ernstig vervuild en bestond het uit

vele radioactieve delen. Deze kwamen dan ook in de bodem terecht van de centrale. De bassins werden in een korte tijd een hotspot van radioactief afval. Om te voorkomen dat dit water weer terugkwam in de Pripyat rivier werd de dam gedicht om te voorkomen dat het drinkwater van Kyiv werd vervuild.

Na de ramp werd ervoor gekozen om kerncentrale 1, 2 en 3 te laten draaien. Reactor 1 sloot in 1991 na het uitbreken van een brand. Reactor 2 in 1996 en tot slot reactor 3 in december 2000. In 2004 werd er besloten dat het pompen van het water in het koelbassin niet langer financieel haalbaar was. Hierdoor moest er onderzoek gedaan worden hoe het koelbassin op een veilige manier kon worden hersteld.

Pripyat rivier

RivierDnjeper

Wit-Rusland Rusland

Oekraine

Polen

Minsk Warschau

Van meanderende rivier..

naar industrieel bassin

<1970

De meanderende Pripyat rivier 1970 - 1976

Bouw van het koelbassin

De reden dat dit proces zo belangrijk is:

1.Het proces is al in gang gezet maar heeft meer financiële steun nodig om dit verder voort te zetten.

2.De dijk aan de oostzijde is aan versterking toe. Er wordt ingeschat dat deze binnen 10 jaar verstevigd moet worden. Anders kan deze breken en kan er radioactief water wegstromen naar de Pripyat rivier – drinkwater van Kyiv.

3.Een andere reden waarom dit onderzoek zo belangrijk is, is dat deze manier van sanering ook gebruikt kan worden op andere plekken in de wereld.

4.Deze manier van sanering kan ook van toepassing zijn voor de overige rivierstelsels binnen de exclusion zones. Hierdoor kunnen ook die watersystemen hersteld worden om zo vervolgens het rivierenstelsel te herstellen. En onderdeel te maken van een grote ecologisch landschap Polesië.

1986

Afronding basin

Na het ongeval werden er slibvangers gebouwd, samen met een 30 meter diepe barrière om grondwater tegen te houden dat uit de kerncentrale komt. De Pripyatrivier moest beschermd blijven.

Water is gekoeld en kan nogmaals de reactoren koelen

Koud water toevoer vanuit Pripyat rivier

Koude water koelt de reactoren

Haven Pripyat. De haven werd in 1986 gebouwd om grond aan te voeren uit de rivier

Werking van het koelbassin en de historie van de het omliggende gebied.

spoorlijn

Kerncentrale

Door stromende beweging koelt het water Voormalig dorp Nagortsy. De inwoners van het dorp werden begin jaren '70 verplaatst naar Pripyat. Door de bouw van de koelvijver moest het dorp worden gesloopt.

Laboratorium voor Hydrobiologie

Dam gebouwd in 2004 na het afsluiten van het water

Warm water stroomt terug naar het bassin

131

Het waterbassin in 2022. De dijkrand met op de achtergrond een van de koeltorens .

Dit herstelproces begint bij het gecontroleerde verlagen van het oppervlaktewaterpeil van de koelvijver en stabilisatie van blootgestelde sedimenten. In de natuurlijke bodem zijn de tijdens het ongeluk in Chornobyl afgezette stofdeeltjes gevallen. De stofdeeltjes zijn nu bijna volledig uiteengevallen en daardoor minder schadelijk. Dit proces van uiteenvallen komt door de blootstelling aan zuurstof. Omdat de koelvijver gevuld was met water, zijn de schadelijke stofdeeltjes nog uiteengevallen door het te kort aan zuurstof. Door het water uit de koelvijver te pompen wordt de bodem blootgesteld aan lucht. Hierdoor krijgen de stofdeeltjes de kans om binnen 15-25 jaar op te lossen. Als deze deeltjes onderwater blijven kan dit eeuwen duren.

03

Radioactieve hotspots omploegen en inzaaien met een kruiden mengsel.

02

Met een hydraulische methode kan de flora en fauna in stand blijven.

01

Waterpeil laten dalen en stofdeeltjes blootstellen aan c02.

Als de processen uiteindelijk zijn utigevoerd kunnen stukken van de dam wanden worden doorbroken om het watersysteem aan te sluiten op de Pripyat rivier.

Doorbreken van de dammen om zo het water weer uit het koelbassin in de Pripyat rivier te laten stromen.

Dam doorbreken om zo het water van de Pripyat rivier te laten stromen in het Koelbassin.

Meanderende rivierbekken komen weer tevoorschijn door de het waterpeil te verlagen.

Van meest vervuilde plek naar zuivere waterbron

Methode

Stap 1: Stap 2:

Jaarlijks waterpeil met 1m laten dalen. Hierdoor kan het proces in gang worden gezet om de radioactieve bodemsentimenten bloot te stellen aan zon en zuurstof.

Het blootstellen van de bodemsentimenten aan zuurstof en zon zorgt voor het uit elkaar vallen van de radioactieve stofdeeltjes.

Stap 3: Stap 4:

Successie vegetatie groeit op de bodem die de vervuilde grond vasthoudt en het wegstuiven van de bodem beperkt om verdere bestuiving van bestraling te voorkomen.

Na 15 - 25 jaar zijn de stofdeeltjes niet meer actief en wordt de bodem veilig voor dier en mens.

Impressie van het waterbassin

Stap 1:

Op twee plekken in het koelbassin zitten hotspots van radioactieve straling. Hier is een andere techniek voor, namelijk het waterpijl laten dalen.

Stap 2:

Het omploegen van het bodemsediment zorgt ervoor dat er zuurstof en zon bij de stofdeeltjes komen die ervoor zorgen dat de straling sneller afneemt.

Stap 3:

Toevoegen van mineralen meststoffen, graszoden, zaden en overblijvende kruiden. Dit geeft de bodem de kans om de straling sterk te verminderen.

Stap 4:

Blijven monitoren. De stofdeeltjes vallen na 15 - 25 jaar uit elkaar. Hierdoor verlaagd de straling.

Fodder galega Galega orientalis Lam

Smooth brome Bromus inermis Leyss

Meadow fescue Festuca pratensis Huds

Zuiverende beplanting

Dit is een lijst met beplanting die geplant kan worden in het koelbasin.

Common Sainfoin

Onobrychis viciifolia Scop

White clover Trifolium repens

Sundial lupine Lupinus perennis

Stinging nettle Urtica dioica

Lucerne Medicagosativa

Methode

Stap 1: Stap 2:

De bekken van de rivier kunnen niet worden drooggepompt, omdat dit de omliggende waterstanden kan verstoren.

Met een hydraulische opvulmethode wordt er gedroogd sediment van het overige bassin gebruikt waarvan de stralingswaarde is gedaald. Hierdoor wordt de vervuilde bodem ingepakt.

Stap 3:

Het in stand houden van de huidige ecologie in de bestaande meren om de flora en fauna in stand te houden.

Stap 4:

Door de tijd heen zal de laag met het radioactieve afval steviger worden afgedekt door slib en waterplanten.

Van Koelbassin naar meanderende rivier van gesloten systeem tot onderdeel van een rivieren netwerk

Energie landschap

Energie als economische drager

Energielandschap

Het grootste energie landschap van de Sovjet-Unie

De stad Pripyat was een belangrijke nieuwe stad voor de Sovjet-Unie. Hier zou namelijk een groot deel van de toekomstige energie voor de Sovjet-Unie vandaan komen. Een groot deel van de medewerkers van de nieuwe Kerncentrale woonden dan ook in de nieuwe stad. De energie die werd gewonnen in de Kerncentrale werd aangesloten op een enorm netwerk van elektriciteit infrastructuur. Dit werd naar verschillende deelstaten van de Sovjet-Unie getransporteerd. Het hele energie landschap was een financiële bron voor de Sovjet-Unie.

Zoals ik eerder al uit heb gelegd is dit energie landschap niet langer de grote financiële bron voor Oekraïne. Met de sluiting van de reactoren zijn er dagelijks nog 3000 werknemers bezig om de reactoren te ontmantelen. In 2045 zijn deze werkzaamheden helemaal afgerond. Daarmee ontstaat er een nieuwe kans om dit infrastructurele netwerk in te zetten voor een nieuw doeleinde.

Na de ramp werden alle inwoners van de exclusion zone geëvacueerd. De werknemers werden tijdelijk gehuisvest in de grenszone van het gebied. Al snel werd er een keuze gemaakt om een nieuwe stad te bouwen om deze werknemers met hun gezinnen hier onder te brengen. Deze stad is Slavutych. De stad ligt links van de Pripyat rivier aan het spoor wat leidt naar de kerncentrale. De stad heeft 24.784 inwoners, waarvan de helft nog dagelijks gebonden is met de exclusion zone.

Energienetwerk Oekraïne

De Zwarte Zee

Slowakije

Roemenië

Huidige energiebronnen van Oekraïne

Zij zien toekomst in duurzame opwekking van energie. Zij willen zich profileren als de Solar-City van Oekraïne. Ondertussen ligt de hele stad vol met zonnevelden en specialiseren zij zich daarin.

Daarom zie ik toekomst om dit door te voeren naar de exclusion zone. Het ongebruikte, vervuilde land kan biedt genoeg ruimte om een nieuw energie landschap te vormen. Er kan gebruik worden gemaakt van de natuurlijke elementen wind en zon. Het landschap kan het grootste energiepark worden van Europa. Dit genereerd niet alleen veel nieuwe banen maar ook een onafhankelijkheid in energie voor de toekomst.

Ik stel voor om de huidige opwekking van het energie verbruik te verdubbelen.

Toekomstige energiebronnen van Oekraïne

Energie stroom uit 1980 van Oekraïne

Energie stroom van het enregielandschap in landschapspark Chornobyl

Buiten de gebaande paden natuur en energienerwerken verkennen.

Nieuwe doel voor het energielandschap in landschapspark Chornobyl

Energielandschap rondom de koeltorens en de kerncentrale

Monumentaal landschap

Erfgoed en historischestructuren als basis voor ontwikkelingen.

Monumentaal landschap

Met de bouw van Pripyat werd er al snel een keuze gemaakt van een plein midden in de stad Pripyat. Deze stond verbonden met belangrijke lange assen die in verbinding stonden met de omgeving.

Een andere as vormde een directe verbinding tussen de Kerncentrale naar het plein. Deze 3 km lange lijn was een belangrijke as voor de werknemers die er iedere dag over werden vervoerd met een bus maar moest ook vooral de bezoekers van de stad de 2 belangrijkste punten aan elkaar verbinden voor bezoekers. De as was in de stad 100m breed met aan weerszijde bebouwing en aangezet met de Italiaanse populier.

...dat verandederd in een bos

van ongerepte natuur

naar een nieuwe stad

Lenin square, Pripyat

De transformatie van deze stad door de jaren heen is van strak ontworpen stad gegaan naar verwilderd bos. Ondanks dat dit een prachtige transformatie is, is het erfgoed niet duidelijk meer te herkennen.

Zicht op de kerncentrale

Ontmoeting op Lenin Square

Zichtlijn naar het binnenmeer van Pripyat Verwijzing naar het moeraslandschap.

Zichtlijn naar oude bossen Verwijzing naar het bosrijke Polesië.

Zichtlijn naar de kerncentrale Verwijzing naar de niewe toekomst van de stad Pripyat.

Voor het ontwerp stel ik voor deze belangrijke assen in het gebied weer herkenbaar te maken. Dit ga ik doen om de aangegeven rode gebouwen te renoveren en te vullen met functies die het landschapspark kunnen dienen. Ook wordt de wildgroei aan beplanting verwijderen om de historische lanen weer herkenbaar te maken.

Alle wegen/paden in de exclusion zone zijn begroeid met gras, struiken of planten. Hierdoor wordt het duidelijk dat de natuur sterker is als de structuren wie wij als mensen hebben achtergelaten.

Lenina Avenue

Voor de Lenina Avenue, de monumentale flaneer as, loopt van de kerncentrale naar het centrale plein in Pripyat. De as was bedoeld om te wonen, winekelen en ontmoeten. Deze aspecten zullen weer gebruikt worden met de transformatie van de as.

Kurchatova Street

De as met het zicht op het binnenmeer van Pripyat was bedoeld voor cultuur, park en verblijf. Dit was de verzamelplek in het weekend om met elkaar af te spreken. Dit wordt de nieuwe as waar bezoekers van het gebied kunnen voelen hoe het was om te wonen in Pripyat.

Kurchatova Street

De as die je naar de bossen van Pripyat leidt. Het verwelkomt de natuur en laat de historie spreken door het hoge contrast op de hoek het hoogste appartementencomplex van Pripyat.

Polissya Hotel Pripyat

Полісся

Het hotel met een restaurant op het dak. Dit hotel kan na de renovatie geopend worden voor toeristen die overdag de stad ontdekken en ‘s avonds uitkijken over de stille stad.

Palace of Culture Energetik

Колишній палац культури “Енергетик” Hier werden vroeger veel evenementen georganiseerd van concerten tot sportwedstrijden. Straks is deze evenementenlocatie weer het hart van Pripyat.

Warenhuis, central square универмаг, центральна площа

Het warenhuis komt weer tot leven. Op deze centrale plek in de exclusion zone kan je producten kopen die geproduceerd verbonden zijn aan de exclusion zone.

Hamer en Sikkel gebouw

молот

Het gebouw kijkt uit over het gehele plein, stad en water. Het gebouw met de monumentale hamer en sikkel op het dak zal teruggebracht worden als een kantoorgebouw voor de toekomstige medewerkers van het energielandschap, toeristme of onderzoekers van het gebied.

Prometheus Cinema Кинотеатр “Прометей”

Het filmtheater brengt films uit over de exclusion zone.

Winkelpand #5

нерухомість №5

Wordt getransformeerd naar informatiepunt voor toerisme.

School en onderzoekscentrum

науковий

Nieuwe vestiging in de stad waar universitaire studenten kunnen leren over de situatie in de exclusion zone.

Café Olympyya

De vroegere ontmoetingsplek om vanaf het water aan te meren in Pripyat. Hier met uitzicht over het water en de zichtlijn naar het Pripyat plein kun je genieten van een hapje en drankje.

Combine huishoud service

Hier werden vroeger maaltijden voor de wijk gemaakt, omdat veel mensen geen keuken hadden in het appartement. Straks een klein afhaalrestaurant.

“Rainbow” supermarkt

Supermarktketen in de Sovjettijd waar je straks weer een boodschap kan halen tijdens je bezoek aan de stad.

Winkelpand #2

№2 Wordt getransformeerd naar een souvenirwinkel aan de lange laan naar het Pripyat plein toe.

house”

Appartementencomplex waar alle politieke leiders, andere hoog gestelde inwoners van Pripyat en de directeur van de kerncentrale woonden. Dit gebouw werd daarom ook het Witte Huis genoemd. Hostel waar toeristen een nachtje kunnen slapen centraal in de exclusion zone.

Pripyat Checkpoint/busstation

Hier worden voortaan alle toeristen en bezoekers van de stad afgezet met de bus. Om vervolgens te voet verder te lopen in de stad. De stad zal niet meer toegankelijk zijn voor bussen en auto’s.

Van dicht begroeid naar heldere assen structuur. Dit vergroot het contrast tussen de verschillende gebieden in Pripyat.

In 1970 zijn er in de Lenina Avenue Populus nigra, Italica aangeplant. Deze bomen accentueerde de hoge bebouwingsblokken. Hierdoor leek de straat nog langer en de gebouwen nog hoger.

Tijdens mijn bezoeken aan de exclusion zone was het moeilijk om verschillende plekken van elkaar te onderscheiden door de begroeing. Hierdoor was je constant de weg kwijt. Dit vergrote wel heel sterk het avontuurlijke gevoel maar verliest het hierdoor de geschiedenis.

Door alle beplanting te verwijderen die niet oorspronkelijke gepland is herken je de as weer. Het activeren van panden langs de as met winkels of toeristen informatie zorgt ervoor dat vele mensen hier de stad weer kunnen bezoeken. De verwijderde beplanting kan gebracht worden naar een van de testvelden in de exclusion zone. Hier kunnen vervolgens onderzoeken op gedaan worden.

Lenina Avenue, 100m

Zichtlijn naar de kerncentrale herstellen.

In 1970 ontstaat er rond de Kurchatova straat veel publieke gebouwen met cultuur. Met het uitzicht op het binnenmeer van Pripyat. Hier kwamen vroeg bezoekers van de stad aan. Dit was voor vele bezoekers aankwamen in een indrukwekkende nieuwe stad.

Het park wat hier ooit bedoeld was om honderden rozenstruiken tentoon te stellen is niet meer te herkennen. Het is volgroeid met gras en bomen.

Het Pripyat Hotel kan weer worden gerestaureerd om opnieuw te functioneren als hotel. De rozen krijgen weer een plek in het park en zo wordt de verloren straat toch weer terug klaar gemaakt voor het landschapspark van de 22e eeuw.

Kurchatova Street, 130m

De appartementen hadden grote facades naar de straat toe. Hierdoor konden bewoners over de bomen kijken naar de bossen aan de rand van Pripyat.

Kurchatova Street, 45m

De straat was nauwelijks te passeren. Je bezocht de straat tussen de blokken door. Het bos was hier door de straat heen gegroeid.

2022 2035

Voor deze staat is het ontwerp gebaseerd om het bos wat naar binnen komt. 50% van de straat blijft daarom als de situatie in 2022 en de andere helft wordt teruggebracht naar het oorspronkelijke ontwerp.

In het nieuwe ontwerp van het plein wordt alle wildgroei verwijderd om een leeg plein over te houden. Zo komt de stad weer naar voren. Zullen de gebouwen rond het plein weer in gebruik gaan en kunnen er weer honderden mensen zich verzamelen op het plein.

Dankwoord

Tijdens mijn afstuderen heb ik geleerd van vele Oekraïners. Ik bezocht het land twee keer. Beide keren heb ik geleerd over de cultuur, geschiedenis, mythes, kunst, landschap en over Chornobyl natuurlijk. De donkere humor waarmee de verschrikkelijke geschiedenis leuk werd.

Toch werd het halverwege moeilijker om met jullie contact op te nemen. Het waren niet meer vragen of jullie een foto hadden van het gebied of een oude kaart. Maar het werden vragen of jullie nog veilig waren. Toch bleven jullie ook naar mij vragen over het afstuderen en of ik nog meer info nodig had. Bedankt voor al jullie prachtige verhalen en hopelijk zie ik jullie snel.

Завдяки: Alex Rybak Oleksandr Syrota Michaela Bušovská Denis Vishnevsky

Boris Denis Anna Zavorotnya

Vadim Minzuyk

Maksym Humeniuk

Galya Tarasevich

Alexandr Sakhatskyi

Het studeren aan de academie heeft mij geleerd dankbaar te zijn met de mensen om mij heen. Deze studie kan je niet alleen doen.

Allereerst wil ik mijn afstudeercommissie, Philomene van Vliet, Dingeman Deijs, Peter Veenstra bedanken. Voor alle inspirerende meetings, de scherpe feedback en de fijne discussies.

Mijn Collega’s bij Urhahn wil ik graag bedanken voor alle hulp vertrouwen.

Mijn familie en vrienden wil ik bedanken voor alle steun en ook afleiding tijdens de Academie.

Jasmijn en Bram voor de fijne avonden binnen en buiten de Academie.

Mark, Kasper, Tessa, bedankt voor alle uren samen studeren.

Dankzij jullie steun en vriendschap zijn we nu alle vier klaar voor de volgende stap.

Building onwards Finding the inclusion in the exclusion zone.

Landscape Park Chornobyl

Master landschapsarchitectuur Academie van Bouwkunst

Sophie van Eeden 2022