რედაქციისაგან
იქ, სადაც ასფალტი მთავრდება როცა მუშაობა დავასრულეთ და მივხვდით, რომ ამ გამოცემის მიღმა დარჩა უამრა ვი ჩვენთვისვე ცნობილი თავგადასავალი და პერსონაჟი, ეს მხოლოდ გაგვიხარდა: ესე იგი, ძალიან ბევრნი ვართ თავზეხელაღებულები. ჩვენი ისტორიები კი მოსა ყოლად, გასაზიარებლად კიდევ უამრავ სხვა არხს იპოვის, მით უმეტეს, რომ მო ყოლაზე დრო გვენანება. ამას გვირჩევნია, ადრენალინის ახალი წყარო ვეძებოთ, ახალ თავგადასავალში გადავეშვათ. სათავგადასავლო ტურიზმი გლობალურ ტურისტულ ბაზარზე ცალკე მიმართუ ლებას ქმნის. აქ ერთიანდება უამრავი სახეობა, რომელთაგან ზოგს ადვილად გაიხსენებთ, ზოგს კი ერთმნიშვნელოვნად ტურიზმს ვერ დაუკავშირებთ, რადგან ექსტრემალურ სპორტსაც ეკუთვნის. ჯომარდობა, სპელეოლოგია, ვია ფერატა, ზღვის ფსკერზე ყვინთვა, დაივინგი, ყინულიან ტბაზე ციგურებით თუ მანქანით ქროლვა, ვულკანთან მიახლოება, კლდის ვერტიკალთან შებმა, ველურ, მტაცე ბელ ცხოველებთან სივრცის გაზიარება, ჰელი სკი, ფრირაიდი, პარაგლაიდინგი, მთამსვლელობა, აქლემებით უდაბნოში, ჯიპებით ტალახიან აღმართებზე, ბალან სი თოკზე _ ასეთი მოგზაურობების ფანტაზია, ზოგჯერ გვეჩვენება, რომ უსაზღ ვროა. მიზანი საკუთარი თავის გამოწვევა, ძალის და გაბედულების დამტკიცება, სისწრაფის სიყვარული, საიდუმლოს ამოხსნის ვნება, თვითრეფლექსია და უბრა ლოდ მხიარულებაში თავდავიწყების პოვნა _ ერთი სიტყვით, ბევრი რამ არის. ვოიაჟერი თავის საგაზაფხულო გამოცემაში სწორედ ასეთი თავზეხელაღებული ადამიანების მხოლოდ ნაწილს და მათ ისტორიებს აერთიანებს. თითოეული მა სალა მომზადდა იმ იმედით, რომ ამ მხარეებში მოგზაურობა თქვენც მოგინდეთ, ჩვენ კი თქვენს სანდო მეგზურებად ვიქცეთ.
თამარ ბაბუაძე, მთავარი რედაქტორი
1 VOYAGER 25/2022
25, 2022
მთავარი რედაქტორი თამარ ბაბუაძე
ყდის ილუსტრაცია მარიამ ფირცხელანი დიზაინერი
აღმასრულებელი რედაქტორი
ნინო ყაველაშვილი
ნატა ძველიშვილი
ავტორები
პროექტის კურატორი თინა ოსეფაშვილი კორექტორი დალი კუპრავა
გურამ ღონღაძე ირინა ბაგაური ვერა ზარკოვსკა თამარ კვინიკაძე ნუცა ცქიმანაური გაგა ლომიძე
თენგიზ ჩანტლაძე თამარ ესაკია ნათია ახალაშვილი გვანცა ნადიბაიძე
სარეკლამო გაყიდვების ხელმძღვანელი ნაზი გოშაძე ფოტო თენგიზ ჩანტლაძე ალექს ტატევოსიანი Shutterstock
პროექტის ხელმძღვანელი ნინო ჩიქოვანი
გამომცემელი: შპს „სოლო“ ვებგვერდი: www.solo.ge ტელ.: +995 32 2 44 44 00
ISSN: 2346-8130
რეკლამა ჟურნალში: +995 599 330 364 ჟურნალში გამოქვეყნებული მასალა წარმოადგენს შპს „სოლოს“ საკუთრებას. ჟურნალში დაბეჭდილი ნებისმიერი მასალის გამოყენება კომპანიის წერილობითი ნებართვის გარეშე აკრძალულია.
2 VOYAGER 25/2022
სარჩევი
4
სარჩ
ევი პვულმრივ ევი პვოვგვიდა ფმგე ი მგ
28
OFFნROAD.გვთვრეიადკ მგდვუომვ
36
ლხვდთიატვ ვრთაკდკპმვ
58
გვ-ვრმგ ცჩრმ
64
ყმუაემ
84
ხმუჩდმგ ოვ ზაზბდმგ ქბვრა
ოვ-დჩდმ სკრცაფმ ოვ პვუშმგ წჩუშჩდაფმ
იადჩ რმ გმქტიმოა ვ- რმწვტმ
ათგცრაქვდჩრმ პვუზოაფმგ შმაფვტმ
94
გვევიპვოვგვიდკ ცჩრმძქმ გვებმდვქჩრკ ცჩრმ
|
წდოაძა ზკზივ
ყარუკფმდმ
ყრომდაფძა ქკ უვომრაა ფმ |
|
სვრვპდვმომუპმ
104
ქმცკ იაფჩდმ ტაუკ ფაფმგ ცჩრმძქმ
წმუკ
12
დმცარვცჩრვ
16
ყაქმ ტიმომ ევიძაბადვჭაფჩდმ ევიპვოვგვივდმ
ევი პვოვგვიდმგ ომუვქმწვ ლმპ უტმ
მეკლდეური ანნა დულარიძე, თურქეთი, გეიკბაიირი. ფოტო: ჰანს რადეცკი, White Van Media
3 VOYAGER 25/2022
პერუ
თავგანწირვა თავგადასავლებისთვის მოგზაურის ჩანაწერები პერუდან გაგა ლ ომიძე
ამბობენ, პერუ ძველი ცივილიზაციის აკვანია. ლარს ფონ ტრი ერის ფილმში „სიბნელეში მოცეკვავე“ ბიორკის და თომ იორ კის სიმღერაში პერუ თანამედროვე სამყაროს საოცრებებს შორისაა დასახელებული _ ჩინეთის დიდ კედელთან, ემპა ირ სტეიტ ბილდინგთან და ეიფელის კოშკთან ერთად. მაგრამ მსოფლიოს ერთ-ერთი ყველაზე მისტიკური ქვეყნის ხიბლი მხოლოდ ამით არ მთავრდება _ ის დაუვიწყარ შთაბეჭდილე ბებს ჰპირდება მათ, ვისაც ექსტრემალური გართობა და დას ვენება მოსწონს. პერუ კონტრასტების ქვეყანაა კლიმატის თვალსაზრი სით _ შეგიძლიათ ერთი დღე ანდების უმაღლეს წერ ტილში გაატაროთ ყინულებით მომინანქრებული კლდე ების გარემოცვაში, მეორე დღეს _ ამაზონის ტროპი კულ ტყეებში შეხვიდეთ და თვალი ადევნოთ ფრთხილ მაიმუნებს, თუ ჭრელ მაკაუებს, ან კიდევ _ უაკაჩინას ზღაპრულ ოაზისში გავარვარებული მზის გულზე ოქ როსფერ ქვიშაში თხილამურებით ისრიალოთ.
თუკი პერუს შემოვლისას დრო დაგრჩებათ, შეგიძლიათ სნო უბორდით ან თხილამურებით ისრიალოთ ლიმას ჩრდილოე თით _ კორდილიერა ბლანკას კალთებზე, რომლის ზოგიერთი მწვერვალიც ზღვის დონიდან 6000 მეტრზეა. თუმცა, პერუს და, ზოგადად, სამხრეთ ამერიკის (ან კიდევ უფრო ზუსტად _ ლა თინური ამერიკის) ყველაზე დიდი მისტერია ჩემთვის, მაინც, ადგილობრივი მოსახლეობაა _ ისინიც მრავალფეროვანი _ აბორიგენი ინდიელებით დაწყებული, ევროპიდან ოდესღაც ემიგრირებული ადამიანებით დამთავრებული, რომლებიც ძი რითადად სამ ოფიციალურ ენაზე მეტყველებენ _ ესპანურზე, კეჩუასა და აიმარაზე. ყველაზე თვალშისაცემი, რაც ამ ადამია ნებს განუმეორებელ ხიბლს ანიჭებს, არის ის, რომ უკიდურესი გაჭირვების შემთხვევაშიც კი (რაც ლათინური ამერიკის ქვეყ ნებში არცთუ ისე იშვიათია), შეუძლიათ იყვნენ უკიდეგანოდ ბედნიერები და ამქვეყნიურობით ტკბობის ერთ წამში გაცვა ლონ მთელი სიცოცხლე. მსოფლიოს არც ერთ წერტილში არ მინახავს მსგავსი ადამიანები (ასოციაციურად, რატომღაც მახ სენდება დოსტოევსკის პერსონაჟი ქალები, რომლებიც სწორედ
4 VOYAGER 25/2022
ბედნიერების წამისთვის მზად არიან გასცენ ყველაფერი). მათ თან ყველაზე ახლოს, ალბათ, აფრიკელები არიან. ევროპელე ბი ხომ (მათ შორის სამხრეთელებიც), მათთან შედარებით, ცი ვი და უემოციო აისბერგები არიან. ამიტომაც არ გაგიკვირდეთ, თუკი ქუჩაში ადგილობრივებმა მოგაყვირეს „გრინგო ეუროპეოოოო“ _ ამ გარკვეულწილად შეურაცხმყოფელი მიმართ ვით ისინი ევრაზიის კონტინენტზე მცხოვრებთაგან განსხვავე ბაზე და მათგან ერთგვარ გაუცხოებაზეც მიუთითებენ. რა უცნა ურია, რომ ევრაზიის კონტინენტზე მცხოვრები ადამიანები ლა თინო ამერიკელების დიდი უმრავლესობისთვის ერთნაირები არიან. ადამიანების შემდეგ ყველაზე შთამბეჭდავი ფლორა და ფაუნაა _ არსად ისეთი მცენარეები და მწერები არ მინახავს, როგორიც სამხრეთ ამერიკაში, კერძოდ, პერუში. და ფერები, ბუნებრივი ფერები, მწვანის გრადაციები. პერუში მოგზაურობის ოპტიმალური ხანგრძლივობა, ალბათ, ერთი თვე მაინცაა. ჩვენც სწორედ ერთი თვით ვიმოგზაუ რეთ. აქ ყველაფერია _ სერფინგის მოყვარულებს შეუძლიათ
წყნარი ოკეანის ტალღებზე ისრიალონ, უდაბნოს მოყვარულებს _ იკას უდაბნოში, ქვიშის გიგანტურ დიუნებზე ღია ჯიპებით ისე ირნონ, ციცაბოკალთებიანი სიერა დალაშქრონ, ჯუნგლები მო ინახულონ და, პარალელურად, ადამიანური ცივილიზაციის სა უკეთესო ნიმუშები დაათვალიერონ. ჩვენ ამსტერდამიდან გავემგზავრეთ ლიმაში. ამიტომაც, და ვიწყოთ დედაქალაქით.
ლიმა ლიმა ერთ-ერთი საუკეთესო დისლოკაციის ცენტრია პერუში, საიდანაც მარტივად შეიძლება წვდომა გქონდეთ სხვადასხვა ექსტრემალურ გართობაზე. თან, პარალელურად, ქვეყნის კულ ტურასაც გაეცნოთ. როგორ შეიძლება არ მოინახულოთ რო მანტიკული „ამოსუნთქვის ხიდი“, რომლის ლეგენდაც ახალ გაზრდა ქალის და ქუჩის დამლაგებლის უიღბლო სიყვარულზე მოგვითხრობს _ ქალის, რომელიც ამ ხიდთან ცხოვრობდა და
5 VOYAGER 25/2022
პერუ
სახლის ფანჯრიდან დღე და ღამე ელოდებოდა, როდის გამოჩ ნდებოდა მისი რჩეული ხის ულამაზეს ხიდზე. ლეგენდის თანახ მად, თუკი სურვილს ჩაიფიქრებ და ამ 44-მეტრიან ხიდს ამო სუნთქვის გარეშე გადახვალ, სურვილი აგისრულდება; როგორ შეიძლება არ გაისეირნოთ ლიმას ფერად, გრაფიტებიან უბან ბარანკოში, რომელიც ქალაქის ბოჰემური ცენტრია. სხვათა შო რის, გრაფიტის ხელოვნებით პერუ შეიძლება მხოლოდ ჩილეს ჩამოუვარდებოდეს. აქ ხადე რივერას გამაოგნებელი ფერადი გრაფიტი თითოეულ კედელს ამეტყველებს. ბარანკო არაერთი პერუელის თუ სტუმრის შთაგონების წყაროდ ქცეულა თავისი კოლონიური არქიტექტურით თუ დეტალებისადმი განსაკუთ რებულად კრეატიული დამოკიდებულებით; ადგილი, საიდანაც ქუჩებში ხეტიალისას, შეგიძლიათ პისკო საუერით ხელში წყნა რი ოკეანის ხედებით დატკბეთ. სხვათა შორის, პერუ ცნობილია სერფინგისთვის საუკეთესო ადგილებითაც. სერფინგის მოყვარულებს აქ პერუს ერთ-ერთი საუკეთესო პლაჟი _ ბარანკიტო დახვდებათ. გაითვალისწი ნეთ, რომ სერფინგისთვის საუკეთესო სეზონია ოქტომბრიდან მარტამდე. ამ დროს გარეთაც ცხელა და წყალიც თბილია. სა ჭიროების შემთხვევაში, დამწყებებისთვის ინსტრუქტორებიც ადგილზე არიან. ასე რომ, თუ სერფინგს აპირებთ, აჯობებს ბა რანკოში დაბინავდეთ.
6 VOYAGER 25/2022
CASA REPUBLICA BARRANCO BOUTIQUE HOTEL ეს შედარებით უფრო ბიუჯეტური სასტუმროა. ღამეში დაახლო ებით 80 აშშ დოლარი ღირს. სასტუმროს მე-19 საუკუნის თეთრი შენობა სიმშვიდისა და კომფორტის განწყობას ქმნის. აქ ვინ ტაჟურ ინტერიერს თანამედროვე დეტალები ავსებს. და თუკი სერფინგისგან გადაიღლებით, შეგიძლიათ, საღამო სასტუმროს ბრწყინვალე ბიბლიოთეკაში გაატაროთ. აქვე შეგიძლიათ ვე ლოსიპედის დაქირავებაც, რომ აუჩქარებლად დაათვალიე როთ ბარანკოს ვიწრო ქუჩები და სანაპირო. https://casarepublica.com/
SECOND HOME PERU სასტუმრო Second Home Peru ერთ-ერთი ყველაზე კარგია ამ უბანში. თან, პირდაპირ საცხოვრებლის აივნიდან ხედავთ პლაჟს. მით უმეტეს, აქ შეგიძლიათ ხელოვნების ნიმუშებითაც დატკბეთ _ სასტუმროში და მის ეზოში არაერთი ცნობილი მხატვრისა და მოქანდაკის ნამუშევრები ინახება. აქ ერთი ღამის გატარება დამსვენებელს დაახლოებით 100 აშშ დოლარი დაუჯდება. www.secondhomeperu.com
CALA RESTAURANT
ISOLINA TABERNA PERUANA
ბარანკოში რესტორანი Cala ერთ-ერთ საუკეთესოდ ითვლე ბა _ ალბათ, წყნარი ოკეანის სანაპიროსთან მისი მდებარე ობის გამო. აქაურობა განსაკუთრებით მომხიბვლელი იქნება ზღვის პროდუქტების მოყვარულებისთვის, რადგან რესტორანი და ბარი Cala პერუს სამი განსხვავებული რეგიონიდან სწო რედ ზღვის პროდუქტებისგან დამზადებულ კერძებს სთავაზობს სტუმრებს.
რესტორანი Isolina Taberna Peruana ცნობილია უგემრიელესი ტრადიციული პერუული კერძებით _ როგორც თვითონ ამბო ბენ ხოლმე, როგორსაც ბებიები ამზადებდნენ ხოლმეო. მაგა ლითად, აუცილებლად დასაგემოვნებელი კერძებიდან აღსა ნიშნავია მოშუშული ფაშვი პერუულად (cau cau con sangrecita) და ღორის ფეხები. აქ ცხიმში შემწვარი საქონლის ხორცი პე რუულად და სანკოჩოს წვნიანი განუმეორებელია. რესტორა ნი შინაურულ განწყობას არა მხოლოდ კერძებით, არამედ ხის ავეჯით და ინტერიერის ხის დეტალებითაც ქმნის.
როგორც ამბობენ, რესტორანი და ბარი დილასაც არანაკლებ მიმზიდველია, მაგრამ მე მახსოვს საღამოს Cala, როცა ჩამა ვალი მზის ფონზე ოკეანის, მუსიკისა და ალკოჰოლგამჯდარი სტუმრების ხმები ერთმანეთში ირეოდა. https://calarestaurante.com/en/
დღესდღეობით ის ერთ-ერთ საუკეთესო რესტორნად არის აღიარებული პერუში. https://isolina.pe/
7 VOYAGER 25/2022
პერუ
პერუ სოლოგადაფრენით ოკეანის თავზე პარაპლანით ფრენის მსურველებს დედაქა ლაქის ერთ-ერთი საუკეთესო უბანი, მირაფლორესი, ოცნე ბების ახდენას ჰპირდება. კოსტა ვერდეს ულამაზეს სანაპიროს, სერფერების გარდა, პარაპლანის მოყვარულებიც ეტანებიან, რომლებიც მირაფლორესის რაიმონდის პარკში იკრიბებიან და აქედან იწყება საფრენი მოწყობილობით მათი დაუვიწყარი თავგადასავალი.
ARAWI MIRAFLORES PRIME
ახალბედა გაბედულ და ცნობისმოყვარე ადამიანებს ინსტრუქ ტორის თანხლებით შეუძლიათ პარაპლანით ფრენა, რომელიც დაახლოებით 20-30 წუთს გრძელდება. საღამოობით სწორედ რაიმონდის პარკში იყრის თავს მირაფლორესის მოსახლეო ბა, გამოდიან ოჯახებით. ყველა ასაკის ადამიანს ნახავთ აქ და ყველა თავისი საქმითაა დაკავებული. პიკნიკის ინვენტარმომა რაგებული მშობლები პირდაპირ მწვანე ბალახზე შლიან დასა ფენს და საჭმელს და სასმელს მიირთმევენ ლათინო ამერიკუ ლი ტემპერამენტით საუბრის თანხლებით. და მაშინ ვხვდები, რომ მხოლოდ ლათინო ამერიკელებს შეუძლიათ ასე უზრუნვე ლად ტკბობა ყოველ საღამოს.
სასტუმრო Arawi Miraflores Prime ერთ-ერთ ყველაზე კომფორტულ სასტუმროდ ითვლება მირაფლორესში. აქე დან კოსტა ვერდეს პლაჟი 10 წუთის სავალზეა. აქედან 30 წუთში შეგიძლიათ ბარანკოში მისვლა. საზოგადოებრივი ტრანსპორტიც 2-3 წუთის სავალზეა, რომელიც ქალაქის ისტორიულ ცენტრამდე მიგიყვანთ. სასტუმროს ინტერიერი პერუული დეკორითაა გაფორმებული. დაჯავშნა სასურვე ლია ორი თვით ადრე მაინც. ერთი ღამის ღირებულება და ახლოებით 60 აშშ დოლარიდან იწყება.
თინეიჯერები ფლიპ-თრიქებით (სპეციალური ტრიუკი) დააგო რებენ სკეიტბორდებს და ერთმანეთს ეჯიბრებიან თავიანთი რჩეულების გულის მოგებაში. ისინიც იქვე დგანან და გამომწვე ვად ადევნებენ თვალს თავბრუდამხვევ, ენერგიულ ტრიუკებს.
DEL PILAR MIRAFLORES HOTEL
მირაფლორესი სიტყვასიტყვით ყვავილების ყურებას ნიშნავს და მართლაც, ამ უბანში, სადაც ძირითადად საშუალო და მაღა ლი ფენის ადამიანები ცხოვრობენ, მართლაც უხვადაა ყვავი ლებითა და ჭრელი ქანდაკებებით მორთული პარკები _ მაგა ლითად, კენედის პარკი (ალბათ, ამერიკისადმი პატივისცემის ნიშნად), ან სიყვარულის პარკი, სადაც ულამაზესმა ფერადმა მოზაიკამ შეიძლება გაუდის ნამუშევრები მოგაგონოთ.
https://arawihotels.com/en/hotels-miraflores-lima-arawi-prime
სასტუმრო დელ პილარი ბულვართან ახლოს მდებარეობს. დაახლოებით 5 წუთის სავალზეა ქალაქის ბიზნეს-ცენტ რიც. სასტუმრო ყველანაირ პირობას სთავაზობს დამს ვენებელს, რომ გადატვირთული და შთაბეჭდილებებით აღსავსე დღე მშვიდად დაასრულოს სასტუმროს ბარში, გემრიელი კოქტეილის თანხლებით. აქედან კენედის პარ კამდე 5 წუთის სავალია. ერთი ღამის ღირებულება დაახ ლოებით 70 აშშ დოლარიდან იწყება. https://delpilarhotels.com/en
8 VOYAGER 25/2022
ექსტრემალური გართობიდან შესვენების მიზნით, შეგიძლი ათ ერთი ან ორი დღე ისტორიულ ცენტრთან არსებულ ერთერთ ყველაზე ცოცხალ უბანს, რიმაკს დაუთმოთ, რომლის სა ხელიც _ „რიმაკი“ _ მდინარის სახელწოდებიდან მოდის. აქ ნახავთ ყველაზე ავთენტურ პერუულ კულტურას. ერთ-ერთი მთავარი სანახაობაა პლაზა დე აჩო, სადაც თავის დროზე მთელ ამერიკაში უძველესი ხარების ბრძოლა იმართებოდა. ლიმაში ექსტრემალური გართობის და კულტურული სანახაო ბების მონახულებისთვის ერთი კვირა საკმარისი იქნება. ამის შემდეგ მოემზადეთ ლიმასთან ახლომდებარე, აუცილებლად მოსანახულებელი, ადგილების დასათვალიერებლად. თუ ცოტა დიდი ხნით აპირებთ პერუში დარჩენას, სა სურველი იქნება ადგილობრივი სიმ-ბარათის შე ძენა, რასაც ქალაქის ცენტრში შეძლებთ. ძირითა დი პროვაიდ ერები არიან CLARO და MOVISTAR. რე გისტრაციისას პასპორტი უნდა იქონიოთ თან. სიმბარათი, დაახლოებით, 5 აშშ დოლარი დაგიჯდებათ, ხოლო 1,5გბ ინტერნეტ-პაკეტი _ 8 აშშ დოლარი. პერუ ში ფულის ერთეულია სოლი და 1 აშშ დოლარი დაახ ლოებით 3,5 სოლია.
Plaza de Toros de Acho, San Cristobal, Lima
CENTRAL ამ რესტორანმა ლათინური ამერიკის 50 საუკეთესო რეს ტორანს შორის მეორე ადგილი დაიკავა. რესტორნის შეფმზარეული ვირხილიო მარტინესი მთელი ქვეყნიდან აგ როვებს ინგრედიენტებს _ ანდების მაღალ რეგიონებში მოწეული კარტოფილითა და წიწაკით დაწყებული, ოკე ანის ფსკერიდან მოპოვებული ზღვის ეგზოტიკური პრო დუქტებით დამთავრებული. პერუ ხომ ერთ-ერთი უმ დიდრესია უამრავი სახეობის ხილითა და ბოსტნეულით, რომელთა სახელის დამახსოვრებაც კი ძალიან რთულია უცხოელისთვის. სასურველია რესტორანი წინასწარ და ჯავშნოთ, რადგან, სხვა შემთხვევაში, დიდი ალბათობით, თავისუფალ ადგილს ვერ იპოვით. https://centralrestaurante.com.pe/en/
სანამ ახლომდებარე ექსტრემალური ადგილების მოსანახუ ლებლად გაემგზავრებით, აუცილებლად გამოცადეთ ქალა ქის ღამის ცხოვრება. აქაურ კლუბებში, ძირითადად, საცეკვაო ელექტრონულ მუსიკას ან ლათინურ რეგეტონს უკრავენ, მაგ რამ ნაკლებად შეხვდებით ტექნოს. კოქტეილის ფასი, დაახლო ებით, 5 აშშ დოლარიდან იწყება და უფრო ძვირადღირებულ კლუბებში 15 აშშ დოლარამდე ღირს. ლაპარაკიც არ უნდა, რომ პერუში აუცილებლად უნდა დააგემოვნოთ პისკო საუერი. ერთი ღამის სასმელისთვის მინიმუმ 50 აშშ დოლარი უნდა გაითვა ლისწინოთ. ლიმაში, დღესდღეობით, ერთ-ერთი საუკეთესო კლუბია LA TRIBU, რომელიც მირაფლორესის უბანშია. აქ ხშირად უკრავენ ხოლმე საერთაშორისო მასშტაბის დიჯეები. ცოცხა ლი მუსიკის მოყვარულებს შეუძლიათ ესტუმრონ SARGENTO PIMIENTA-ს ბარანკოში, სადაც, ძირითადად, ჰიპსტერი აუდი ტორია დაგხვდებათ და დილის 4 საათამდე არ მოიწყენთ. თუ ცოცხალი მუსიკა მოგბეზრდებათ, შეგიძლიათ ბარანკოშივე, NOISE DISCOTECA-ში გადაინაცვლოთ, სადაც ლათინუ რი ჰიპ-ჰოპის რიტმი ერთ ადგილზე დგომის საშუალებას, უბ რალოდ, არ მოგცემთ. ღამის ცხოვრება ერთგვარი მოთელვა იქნება მომდევნო დღის მგზავრობისთვის. დანიშნულების მომ დევნო პუნქტია ქალაქი იკა, სადამდეც ავტობუსით დაახლოე ბით 5 საათის გზაა. Cruz del Sur-ის ავტობუსით იქამდე მგზავ რობა 18 აშშ დოლარი დაგიჯდებათ. სამაგიეროდ, წინ სუნთქ ვისშემკვრელი შთაბეჭდილება გელოდებათ. პალპას ცენტრალური პარკი და კათედრალი, იკა
EL SEÑORÍO DE SULCO რესტორანი პირდაპირ ბულვარზე მდებარეობს, კლდის თავზე, რომელიც წყნარ ოკეანეს გადაჰყურებს. ესეც ერ თი დიდი უპირატესობაა. აქ შეგიძლიათ დააგემოვნოთ ქალაქში ყველაზე გემრიელი ტრადიციული კერძები, რომ ლებიც ზოგჯერ ესპანური სამზარეულოს ელემენტებითაა შეზავებული. აუცილებლად დასაგემოვნებელ კერძებს შორისაა ციტრუსების წვენით გაჯერებული უმი თევზისგან დამზადებული სევიჩე, რომელიც ყველაზე პრეტენზიული გურმანის გემოვნებასაც კი დააკმაყოფილებს. https://www.senoriodesulco.com/
9 VOYAGER 25/2022
პერუ
უაკაჩინა უაკაჩინა ქალაქ იკიდან 5 კილომეტრში არსებული ზღაპრუ ლი ოაზისია უდაბნოს შუაგულში. აქ დაგხვდებათ გამჭვირვა ლე, ფირუზისფერი ლაგუნა, რომელსაც გარს აკრავს პალმები და გიგანტური ოქროსფერქვიშიანი დიუნები. უაკაჩინა ცნო ბილია დიუნებზე ყველგანმავლებით და უკვე მიახლოებისას გაიგონებთ სხვადასხვაგვარი მანქანების მოტორების ხმა ურსა და ადამიანების ეგზალტირებულ შეძახილებს. მზით და ფერილი ოქროსფერი დიუნები, ეს საყოველთაო მხიარულება და ოაზისის კონტურები, უკვე, თქვენც ამ საერთო რიტუალურ ფერხულში ჩართვისკენ განგაწყობთ. თავი, შეიძლება, ფილმ ში გეგონოთ. როცა ამ ყველგანმავლებით დიუნიდან დიუნაზე გადადიხართ, პერიოდულად მანქანა ჰაერში იწევა და სუნთქვა გეკვრით. ნამდვილი ბუნებრივი „ამერიკული გორაკებია“, ულე ვი ადრენალინის წყარო. ყველგანმავლებით სეირნობისგან გულს როცა იჯერებთ, შეგიძლიათ ქვიშის ციცაბო ფერდობებიდან სნოუბორდე ბით ან თხილამურებით დაეშვათ. ფერდობებზე მსოფლიოს სხვადასხვა წერტილიდან ჩამოსული ადამიანები არიან შე ფენილი. სპეცტანსაცმელში გამოწყობილები ეშვებიან ელე განტურად, ხანაც გზად ეცემიან და ისევ აგრძელებენ გზას. მერე ისევ აუყვებიან აღმართებს. აქ ყველა ბედნიერია და უცებ ამ საყოველთაო ბედნიერების ნაწილად აღიქვამ თავს, სულ სხვა კონტინენტზე _ ეგზოტიკური მცენარეების და ჩი ტების გარემოცვაში, რაც კიდევ დამატებით გახვევს თავბრუს და რატომღაც თავს აბსოლუტურად უსაფრთხოდ გრძნობ, ყველაფრისგან და ყველასგან შორს. და მადლიერი ხარ უაკაჩინასი, მისი კლიმატის და პაჩა მამასი, ან დედამიწის _ როგორც მას უწოდებენ ხოლმე პერუში. როცა სრიალით დაიღლებით, შეგიძლიათ რომელიმე ქვიშის ფერდობზე მზის ჩასვლას მიადევნოთ თვალი.
10 VOYAGER 25/2022
აქ ჩამოსვლისას არ დაგავიწყდეთ ქუდი და მზის სათვალეებ ი, რომ უდაბნოს სიცხისგან დაცული იყოთ. ზოგჯერ უაკაჩინაში საღამოობით გრილა და ამიტო მაც, თან იქონიეთ თბილი მოსაცმელი. სასურველია, პერუული სოლებიც გქონდეთ, რადგან, შეიძლება, ბა რათით გადახდა ყველგან ვერ შეძლოთ. ფეხზე სპორ ტული ფეხსაცმელი დაგჭირდებათ, რადგან დიუნებზე სხვა ფეხსაცმელში სიარული გაგიჭირდებათ.
საყოველთაო მხიარულების მიუხედავად, უაკაჩინას სევდიანი ლეგენდა უკავშირდება _ ლეგენდა გოგოზე, რომელსაც ახალ გაზრდა ინკა მეომარი შეუყვარდა, რომელიც ბრძოლაში დაი ღუპა. ამის შემდეგ, გოგო დღე და ღამე ტიროდა და მისი ცრემ ლებისგან გაჩნდა ლაგუნა, სანამ ერთ დღეს ერთმა მეომარმა არ ჩამოიარა და არ დაინახა ის. შეშინებული გოგო წყალში ჩახ ტა და მანამ არ ამოვიდა, სანამ მეომარი არ წავიდა. წყლიდან ამოსვლისას მიხვდა, რომ სირინოზად იქცა. უაკაჩინა სწორედ ამ გოგოს სახელია და აქაურობასაც მის პატივსაცემად დაარ ქვეს ეს სახელი. ამბობენ, სავსემთვარეობისას გოგო ამოდის ლაგუნადან და შეყვარებულის გამო აგრძელებს ტირილს. უაკაჩინაში ნამდვილი ჰიპური სული ტრიალებს. ახალგაზრ დებიც ჰიპებს ჰგვანან _ 1960-70-იანი წლების ამერიკიდან _ ისეთივე ლამაზები და ლაღები _ გრძელი თმებით, დრედებით, დახეული ჯინსებით, გიტარებით. აქ ყველაფერია, რომ ეს ასო ციაცია გაამძაფროს. მათ შორის, თუნდაც ის, რომ მსურველებს ღამის გათევა კარვებშიც შეუძლიათ _ ცხადია, ეს კარვები ძა ლიან კომფორტულია, ორმაგი საწოლებით და ჰაეროვანი მატ რასებით და ბევრი მსურველის გამო, დროულად თუ არ დაჯავ შნეთ, არ შეგხვდებათ. როგორც კი ბნელდება, ახალგაზრდები გიტარებით გამოდიან და ჯგუფებად დანაწილებულები, კოლექ ტიურად მღერიან.
ვისაც კარავში ძილი არ ხიბლავს, მათ აქ სასტუმროების თუ ჰოსტელების ფართო არჩევანი აქვთ.
WILD OLIVE GUEST HOUSE ესაა ლაგუნისპირა კოლონიური ხანის სახლი მაღალი ჭე რითა და დახვეწილი დეკორით. გარემო და საჭმელი აქ გულგრილს არავის დატოვებს. ძირითადი დამსვენებლები ახალგაზრდები არიან. http://wildolivehuacachina.com
უანკაია უაკაჩინას შემდეგ შეგიძლიათ გადაინაცვლოთ უანკაიას რაი ონში, დედაქალაქის სამხრეთ-აღმოსავლეთით, რომლის გა ნუმეორებელ წყალვარდნილებსა და ჩანჩქერებში შეგიძლიათ კაიაკითაც ისეირნოთ და იჯომარდოთ კიდეც, თან ზურმუხტის ფერი რიო კანიეტეს გამაოგნებელი ხეობით დატკბეთ. იკიდან უანკაიაში შეგიძლიათ წახვიდეთ ავტობუსით. მარშრუ ტის ხანგრძლივობა დაახლოებით 13-14 საათია, ხოლო ღირე ბულება _ 18 აშშ დოლარი. დამღლელი გზის შემდეგ უანკაი აში შეგიძლიათ ერთი ღამე დაისვენოთ, სანამ ჯომარდობას ან კაიაკით სეირნობას შეუდგებოდეთ. აქ სასტუმროების არცთუ მცირე არჩევანია. შეგიძლიათ, მაგალითად, HOTEL GRAN PALMA-ში დარჩეთ, რომელიც ღამეში დაახლოებით 60 აშშ დოლარი ღირს და სადაც მგზავრობით დაღლილი შინაურ, მშვიდ გარემოში იგრძნობთ თავს. გაცილებით იაფი, ოღონდ უფრო ხმაურიან ადგილასაა CASA HOTEL HUANCAYO, რომელიც ღამეში დაახლოებით 30 აშშ დოლარი დაგიჯდებათ.
11 VOYAGER 25/2022
პერუ
ნასკას ხაზები იკიდან ისე არ უნდა წახვიდეთ, რომ ნასკას მისტიკური ტერი ტორიაც არ მოინახულოთ. იუნესკოს მსოფლიო კულტურის მემკვიდრეობის ძეგლის წარმომავლობა დღემდე ამოუხსნე ლია და განცვიფრებას იწვევს. საქმე ისაა, რომ ამ ტერიტორი აზე დატანილია უზარმაზარი ზომის ნახატები _ ცხოველების, ყვავილების, მცენარეების და ანთროპომორფული ფიგურების გიგანტური გამოსახულებები, რომელთა დანახვაც მხოლოდ ფრენის დროს არის შესაძლებელი. იკიდან ნასკამდე ავტობუსით მგზავრობას 3 საა თამდე დასჭირდება, რაც 18 აშშ დოლარამდე დაგიჯ დებათ. ამის შემდეგ შეგიძლიათ პირდაპირ ტურზე მიხვიდეთ, თუმცა აქვე შეგახსენებთ, რომ სასურვე ლია ტური ორი თვით ადრე მაინც დაჯავშნ ოთ _ ადგი ლების რაოდ ენობა შეზღუდულია. 35-წუთიანი ტური წარსულის მისტიკურ სამყაროში გადაგიყვანთ და ეს ცოცხალი შთაბეჭდილება რამდენიმე დღე არ მოგას ვენებთ.
მართლაც, როგორ მოახერხეს უძველესი კულტურის წარმო მადგენლებმა ასეთი უზარმაზარი გამოსახულებების შექმნა უდაბნოში იმ პირობებში, თუკი არ ჰქონდათ საფრენი აპარატე ბი? ან რა მიზნით მოხატეს ეს ტერიტორია? მეცნიერები ვარაუ დობენ, რომ ეს ნახატები ორი ათასწლეულის წინაა შექმნილი. 300 გეომეტრიული ფორმა და 70 გეოგლიფი მართლაც დაგა ფიქრებთ უცხოპლანეტელების დედამიწაზე ვიზიტის შესახებ.
ე. წ. ნასკას ხაზების დანიშნულების შესახებ მეცნიერები იმასაც ამბობენ, რომ აქაურობას, შეიძლება, წყალსა და ნაყოფიერე ბასთან დაკავშირებული რიტუალებისთვის იყენებდნენ. შეუძ ლებელია, საუკუნეების წინ შექმნილმა ამ ერთგვარმა ლენ დარტმა ადამიანი გულგრილი დატოვოს. ეს დაუვიწყარი სია მოვნება 125 აშშ დოლარი დაგიჯდებათ. ამის შემდეგ, შთაბეჭდილებით დატვირთული, ნასკა დანვე შეძლებთ კიდევ ერთ მისტიკურ ქალაქში, ინ კების იმპერიის უძველეს დედაქალაქ კუსკოში გამ გზავრებას და დროში ტელეპორტაციას. ავტობუსით მგზავრობის ხანგრძლივობა დაახლოებით 15 საათია, ღირებულება _ 25-40 აშშ დოლარი.
12 VOYAGER 25/2022
კუსკო არ ვიცი, წინასწარი განწყობის ბრალია თუ არა, მაგრამ კუს კოში სეირნობას განუმეორებელი მისტიკური განწყობა ახლავს თან. ერთ დროს ინკების იმპერიის ულამაზესი და წმინდა დე დაქალაქი, ლეგენდის თანახმად, მზის ღმერთის, ინტის, შვილე ბიდან ერთ-ერთმა დააარსა. კუსკო ერთ-ერთი უძველესი და უდიდესი ცივილიზაციის აკვანია. ამ ქვებით მოპირკეთებულ, წითელსახურავებიან, ერთ დროს სარიტუალო ქალაქში სიარუ ლისას, ყოველ ნაბიჯზე ისტორიის მრავალი შრე გესაუბრებათ. კუსკოში უხვად ნახავთ ყუთის ფორმის ხის ორნამენტებიან აივ ნებს, როგორებიც ლიმაშიც არის. ეს ორნამენტები რატომღაც თბილისის აივნებს მაგონებს. მსგავსება არ არის შემთხვევითი: ისინი ისლამური არქიტექტურის გავლენით შეიქმნა. ზოგადად, პერუს კოლონიური ხანის არქიტექტურა იქმნებოდა მე-16-დან მე-19 საუკუნეებში, როცა ლათინური ამერიკა ესპანელებმა დაიპყრეს. ამიტომაც აივნები რენესანსის, ბაროკოს, ნეოკლა სიციზმის და ნეო-ბაროკოს სტილებს აერთიანებს და ხმელთა შუა ზღვის ქვეყნების, მავრიტანული და ანდალუსიური სტილე ბის გავლენას განიცდის. ამ აივნების დიდი ნაწილი იუნესკოს მსოფლიო კულტურული მემკვიდრეობის სიაშია შეტანილი. მათ „ჰაერში გამოკიდებულ ქუჩებს“ ეძახდნენ. როგორც ამბობენ, თავდაპირველად ეს აივნები დიდებული ქალების უცხო მზე რისგან დასაცავად გამოიგონეს, მაგრამ მერე, როგორც ხდება ხოლმე, ამგვარი აივნები ჭორების და სასიყვარულო პაემნების ადგილად იქცა. აივნის წყალობით, ქალს შეეძლო ეკონტრო ლებინა მთელი ქუჩა, მაგრამ თვითონ უხილავი დარჩენილიყო. 13 VOYAGER 25/2022
პერუ
მართალია, კუსკოს ცენტრალურ მოედანზე _ პლასა დე არ მასზე ერთ დროს ინკების ტაძრები იდგა, ხოლო მოგვიანებით ესპანელმა კონკისტადორებმა კათოლიკური ტაძრები ააგეს, წარმართული სიძველის და რიტუალების სულისკვეთება ჯერაც იგრძნობა. კონკისტადორების ასევე ულამაზეს არქიტექტურას თან ერთად, მოედნიდან პერუს განუმეორებელი მთებიც მო ჩანს. აუცილებლად უნდა მოინახულოთ ბაროკოს ელემენტე ბით გაჯერებული კუსკოს საკათედრო ტაძარიც, სადაც ინახე ბა ფერწერული ნამუშევარი „საიდუმლო სერობა“, რომელზეც სერობის მონაწილეებს მაგიდის შუაში უდგათ თეფში შემწვარი ზღვის გოჭით. ადგილობრივებისთვის ეს არც არის გასაკვირი, რადგან ზღვის გოჭი აქაური ტრადიციული კერძების ერთ-ერთი მთავარი ელემენტია. კუსკოში და მის შემოგარენში ბევრი რამ არის სანახავი და ექ სტრემალური გართობის უამრავი საშუალებაა. ამიტომაც, მი ზანშეწონილია, თუ აქ რამდენიმე დღე მაინც დარჩებით _ მათ შორის, ზღაპრული მაჩუ პიქჩუს სანახავად. ფოტოგადაღების მოყვარულებს, შეუძლიათ, კუსკოს ისტორი ულ უბანში ცნობილი თორმეტკუთხა ქვებთან გადაიღოთ სურა თი. ეს ქვები ოდესღაც ინკების სასახლის კედლის ნაწილი იყო. ქვაფენილიან და თლილი ქვისგან აგებული დახვეწილი შენო ბებით მოფენილ ქუჩებში აუცილებლად თვალში მოგხვდებათ პერუული ტრადიციული სამოსი _ ინკების ჭრელზოლებიანი ტანსაცმელი, სადაც წითელი ფერი დომინირებს _ როგორც მზის ნიშანი. მზის ღმერთის ეს შთამომავლები დღემდე საუბ რობენ კეჩუაზე _ პერუელი ინდიელების ენაზე, რომელზეც მა თი იმპერიის ლიდერები უხსოვარ დროს, პლასა დე არმას მო ედნიდან მიმართავდნენ ხოლმე მეომრებსა და მოსახლეობას.
კუსკოში ყოველ ფეხის ნაბიჯზე შეხვდებით სუვენირების მაღა ზიებს _ განსაკუთრებით სან პედროს სახელგანთქმულ ბაზ რობაზე. აქ ღირებულ ადგილობრივ ნივთებს _ ხელნაკეთ სამკაულებს თუ ხელით ნაქსოვ ხალიჩებს, ტანსაცმელს თუ აქ სესუარებს სიმბოლურ ფასად შეიძენთ. აქ შეგიძლიათ ნახოთ ალპაკას ან ლამას ბეწვისგან ნაქსოვი ულამაზესი ჭრელი ხა ლიჩები, სვიტერები, პონჩოები თუ ხელით ნაქარგი ჰალსტუხები ინკური ორნამენტებით. და თუ ამასობაში მოგშივდათ, აუცილებლად დააგემოვნეთ უგემრიელესი ადგილობრივი წასახემსებელი _ შებოლილი სი მინდი ანდების ყველით. თუ ქალაქში ხეტიალი მოგბეზრდებათ, შეგიძლიათ, ქალაქი დან დაახლოებით 30 წუთის სავალზე, ახვიდეთ მთაზე, სადაც იესოს თეთრი ქანდაკება დგას, საიდანაც კუსკო ლეგოს ქალა ქივით მოჩანს. თუ უფრო შორ მანძილზე მგზავრობის განწყო ბაზე ხართ, შეგიძლიათ, დილიდან საღამომდე გაემგზავროთ კუსკოდან არცთუ ისე შორს, ცისარტყელისფერი მთისა და ჰუმანტაის ტბის სანახავად. არ დაგავიწყდეთ თბილად ჩაც მა _ მაღალმთიან რეგიონში სიცივეა და შეიძლება თოვლიც დაგხვდეთ. მათ, ვისაც ფეხით სიარული უჭირს, ან ეზარება, შეუძლიათ და იქირაონ ვირი და ასე გაიარონ ცისარტყელისფერი მთისკენ მი მავალი ბილიკები. მთა, მართლაც, შვიდფერი ზოლებითაა და ფერილი. გზად აუცილებლად შეგხვდებათ ლამები და ალპაკები ან, სულაც, ირმისმაგვარი ვიკუნიები. შეგიძლიათ, შეჩერდეთ და მოეფეროთ ცხოველებს, გადაიღოთ სურათები ან, უბრალოდ, ულამაზესი ბუნებით დატკბეთ.
14 VOYAGER 25/2022
ჰუმანტაის ტბა
15 VOYAGER 25/2022
პერუ
ლაშქრობის მეორე დღეს, განსატვირთად, დღე ტრადიცი ულ სპაში გაატარეთ. სასტუმრო PALACIO DEL INKA-ში ან INCA SPA გამაჯანსაღებელი მასაჟი სრულიად დაგა ვიწყებთ დატვირთულ და დამღლელ დღეს. მით უმეტეს, რომ აქაური პროცედურები განსხვავდება სხვა ქვეყნებში მიღებული მასაჟებისგან _ როგორც ჩანს, ანდების რეგი ონში სხვა ტექნიკას ფლობენ. მეორე დღეს განახლებული ენერგიით შეგიძლიათ ანდებ ში ცხენით გასეირნება. რამდენიმესაათიანი ტური სრულიად საკმარისია, რომ ეს შთაბეჭ დილება დიდხანს გაგყვეთ.
თუ გაგიმართლათ და კუსკოს ივნისში ეწვიეთ, მაშინ არ გამო ტოვოთ ინტი რაიმის ადგილობრივი დღესასწაული. ამ დღე ებში ისედაც მხიარული ადგილობრივი მოსახლეობა სრულ თავდავიწყებას ეძლევა _ ქალაქის ქუჩები ყიჟინის, ტრადიცი ული ცეკვების და უძველესი ინკების მისტიკური რიტუალების გაცოცხლების ასპარეზად იქცევა. კუსკოდან შეგიძლიათ ანდების სოფლებში ველოსი პედით ან მოტოციკლეტით გაისეირნოთ, პერუს ულა მაზესი ხედებით დატკბეთ და დროში იმოგზაუროთ. ამ ტურს 6 საათი დასჭირდება და დაახლოებით 60 აშშ დოლარამდე დაგიჯდებათ. გექნებათ ორი ალტერნა ტივა დილას, 8 საათზე გასვლა და ნაშუადღევის 2 სა ათზე დაწყება _ არჩევანი თქვენზეა.
ზოგიერთი ტურისტული კომპანია დამსვენებლებს სთავაზობს პერუს რომელიმე სოფელში, ერთ-ერთ ოჯახში ღამის გათევას. ამ გზით, უჩვეულო შთაბეჭდილების მოყვარული და ცნობის მოყვარე ტურისტი უფრო მეტს შეიტყობს ადგილობრივი ადათ- წესების შესახებ. ასეთი შესაძლებლობა ადამიანს იშვიათად ეძ ლევა და ანდების რეგიონის ტრადიციული ცხოვრების სტილის
16 VOYAGER 25/2022
გამოცდა ნამდვილად ღირს. ამასთანავე, თითოეული ტურისტის ასეთ ოჯახში დარჩენა ადგილობრივი გაჭირვებული ოჯახების ეკონომიური მდგომარეობის გაუმჯობესებაში წვლილის შე ტანას გულისხმობს. სტუმრებისთვის განსაზღვრულ ოთახებს საგანგებოდ ამზადებენ, თუმცა მათში არავითარი განსაკუთ რებული პირობები არ დაგხვდებათ _ ისეთივე ოთახი იქნება, როგორიც სახლის პატრონების, უბრალოდ, დალაგებული და სუფთა. ესეც ერთგვარი გამოწვევაა გამორჩეული შეგრძნებე ბის მოყვარულებისთვის. აქაური სახლები სიმაღლით ძალიან დაბალია და ფანჯრები ან საერთოდ არ აქვთ ან სარკმლის ზომის. სამზარეულო შეიძლე ბა გაბოლილი დაგხვდეთ, რადგან კერძებს პირდაპირ ცეცხლზე ამზადებენ და არც ვენტილაცია აქვთ. გაითვალისწინეთ, რომ ადგილობრივ ოჯახებში, ძირითადად, კეჩუაზე ლაპარაკობენ, ცოტა ესპანური იციან, მაგრამ ინგლისურად თითქმის არაფერი ესმით. მეორე დღეს, კუსკოში დაბრუნებამდე, შეგიძლიათ ერთი მთიდან მეორეზე ზიპლაინით დაეშვათ. ჯუნგლებში ხომ ეს გან საკუთრებით სასიამოვნო და გაცილებით უფრო მისტიკურია, ვიდრე ნებისმიერ სხვა ადგილას. ვისაც ექსტრემალური გამოცდილება და ადრენალინის გამო ყოფის სურვილი აქვს, კუსკოდან 10 კილომეტრში, ასევე, შეუძ ლიათ მოინახულონ ბალახისგან დაწნული დაკიდებული ხიდი _ ქესუაჩაკა, რომელიც სიგრძით 33 მეტრია, ხოლო სიგანით 1,2 მეტრი. ეს ხიდი იმითაცაა უნიკალური, რომ ინკის პერიოდი დან შემორჩენილი უკანასკნელი ხიდია. როცა გულადმა ესპა ნელებმა აქაურობა დაიპყრეს, ქესუაჩაკას წინაშე მაინც შიში იპყრობდათ და მას „ეშმაკის ხიდი“ შეარქვეს. ორ კლდეს შო რის გაბმული ხიდი, რომლის ქვეშაც მდინარე გადის, შესახედა ვად, მართლაც, საშიშად გამოიყურება, მაგრამ სინამდვილეში ძალიან მყარი მასალისგანაა დამზადებული და უსაფრთხოა.
ველოსიპედის შემდეგ ამაზონის ჯუნგლებში მოტორიანი კანოე თი გასეირნება შეუდარებელ შთაბეჭდილებას განგაცდევინებთ. დაბურული ტროპიკული ტყისპირას, სადაც მაიმუნების კივილს ბანს მაკაოები აძლევენ, უცებ თავი შეიძლება იუნივერსალ სტუდიოს თემატურ პარკში ან დისნეი ლენდში გეგონოთ. ალ ბათ, სიტყვებით ვერც აღიწერება ის გაოგნება, რაც ადგილობ რივი ფლორისა და ფაუნის დანახვისას გიჩნდებათ. მერე უკვე აღარც გიკვირს პერუელი ოსტატების ან ხელოვანების ფერის განსაკუთრებული შეგრძნება, ტანსაცმელზე, კედლებზე თუ ხა ლიჩებზე დატანილი კონტურები და ფერები თუ ფიგურები _ ეს ყველაფერი მათ ბუნებაშია. თუ ადგილობრივ გიდთან ერთად მოხვდებით, ის საინტერესო ინფორმაციას გაგიზიარებთ აქაუ რი სამკურნალო მცენარეების შესახებ. პერუ ხომ უმდიდრესია ხილით და ისეთი მარცვლოვანი კულტურებით, როგორიცაა ქი ნოა. გიდი ნაკლებად ცნობილი გზებით მოგატარებთ აქაურობას და თუ გაგიმართლათ, შეიძლება იშვიათი ცხოველებიც კი ნა ხოთ. მაგრამ გზად აუცილებლად ნახავთ ტაატით მიმავალ ტა რანტულს, ფხიზელ კაიმანებს, უჩვეულოდ ჭრელ და გიგანტურ მწერებს თუ ცნობისმოყვარე გომბეშოებს.
17 VOYAGER 25/2022
პერუ
მაჩუ პიქჩუ ცხადია, პერუში მოგზაურობა არაფერია მაჩუ პიქჩუს მონახუ ლების გარეშე. როგორც თავის დროზე პაბლო ნერუდამ თქვა, მაჩუ პიქჩუს ნახვის შემდეგ ანტიკური ხანის კულტურის ნიმუშე ბი მუყაოსგან გაკეთებული მოგეჩვენებათ. მაჩუ პიქჩუ _ ღრუბ ლებში ჩაკარგული ქალაქი. მანამდე ვიცოდით, რომ მაჩუ პიქჩუ ზღვის დონიდან დაახლოებით 2500 მეტრზე, მთის მწვერვალზე, ტროპიკულ ტყეში მდებარეობს, სადაც საოცრად მრავალფე როვანი ფლორა და ფაუნაა; ვიცოდით, რომ ის ინკების იმპე რიის დროის ერთ-ერთი ულამაზესი ქმნილებაა და მსოფლიოს კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლია. როგორც გავიგეთ, მის თავზე თვითმფრინავების გადაფრენა აკრძალულია. მისტიკური მოგზაურობა კუსკოდან იწყება. კუსკოს რკინიგზის სადგურიდან მაჩუ პიქჩუს მიმართულებით დღეში რამდენჯერ მე გადის მატარებელი. ვინც მატარებელში უსადენო ინტერნეტს ელოდება, მოლოდინი გაუცრუვდება. სინამდვილეში არც გჭირ დებათ ინტერნეტი _ ფანჯრიდან ულამაზესი ხედები გელო დებათ ანდების მასივის გავლით, სადაც თიხისფერ კლდეებს მთებზე შეფენილი პატარა სოფლები თუ ოქროსფერი მინდვ რები ცვლის. მატარებლით მგზავრობა დაახლოებით 68-დან 120 აშშ დოლარამდე დაგიჯდებათ _ გააჩნია რა პაკეტს აიღებთ _ ძირითადს თუ ყოველგვარი მომსახურების ჩათვლით. მგზავ რობას დაახლოებით სამსაათნახევარი დასჭირდება, მაგრამ გზაზე არ მოიწყენთ _ საუზმესთან ერთად პიტნის ფოთლების ჩაის მოგართმევენ. თუ ალკოჰოლს ანიჭებთ უპირატესობას, პისკო საუერით შეგიძლიათ დილის დაწყება. მატარებლებს პა ტარა აივნებიც აქვთ, საიდანაც ღია ცის ქვეშ შეგიძლიათ ადევ ნოთ თვალი ბუნებას. შუალედში მატარებელში ადგილობრივი მუსიკოსები ცოცხალ მუსიკასაც შეასრულებენ. 18 VOYAGER 25/2022
19 VOYAGER 25/2022
პერუ
21 მარტს და 21 სექტემ ბერს, ორი ბუნიობისას, როცა დღის და ღამის ხან გრძლივობა თანაბრდება, მზე პირდაპირ ამ ქვაზე ისვენებს. მას ინკებისთ ვის განსაკუთრებული სუ ლიერი და ასტრონომიუ ლი დანიშნულება ჰქონდა.
კუსკოდან სოფელ აგუას კალიენტესამდე ჩახვალთ, საიდა ნაც უკვე ინკების მისტიკურ ციტადელამდე ფეხით სავალი მანძილია. გაითვალისწინეთ, რომ შეიძლება ნებისმიერ დროს გაწვიმდეს, ამიტომაც, აგუას კალიენტესში ყოველ ნაბიჯზე იყიდება საწვიმარი და აუცილებლად მო იმარაგეთ ის, კოკას ან პიტნის ფოთლების ჩაისთან ერთად. ამის შემდეგ შეგიძლიათ, გულდამშვიდებით შეუყვეთ ბილიკს.
ზოგადად, მაჩუ პიქჩუს მოსანახულებლად საუკეთესო პერიო დია მაისიდან ოქტომბრამდე. ჩვენ იანვარში ვიყავით და ამი ტომაც შუა სეირნობისას წვიმაც წამოვიდა. მაგრამ საწვიმრებ მა დაგვიცვა და გულმოდგინედ გავაგრძელეთ გზა. ასევე, გა სათვალისწინებელია, რომ უმჯობესია დილიდან გახვიდეთ _ აქაურობა დილის 6 საათზე იღება და საღამოს 6-ის ნახევარზე იკეტება. თუკი მაჩუ პიქჩუს შესაფერის დროს, მშრალ სეზონზე ესტუმრებით, შეგიძლიათ ღამეც გაათიოთ და შემდეგ ცხოვრე ბაში ყველაზე რომანტიკული მზის ამოსვლით დატკბეთ.
მაჩუ პიქჩუს ტერიტორიაზე ინტიუატანის წმინდა ქვა ერთ-ერთი ყველაზე საკრალურია. ამიტომაც, შეეცადეთ იპოვოთ ეს შთამ ბეჭდავი გრანიტის ქვა, რომელიც ციტადელის უმაღლეს წერ ტილშია. საგულისხმოა, რომ 21 მარტს და 21 სექტემბერს, ორი ბუნიობისას, როცა დღის და ღამის ხანგრძლივობა თანაბრდება, მზე პირდაპირ ამ ქვაზე ისვენებს. მას ინკებისთვის განსაკუთრე ბული სულიერი და ასტრონომიული დანიშნულება ჰქონდა. მაჩუ პიქჩუში შესასვლელი ბილეთი 40-დან 80 აშშ დოლარამდე ღირს და თუ ტურისტული სეზონის დროს აპირებთ მის მონახულებას, უმჯობესია, ოთხი თვით ადრე დაიჭ იროთ თადარიგი.
აუცილებლად მოინახულეთ მზის ტაძარი, რომელიც იმითაა უნიკალური, რომ ერთადერთი მოღუნული სტრუქტურით გამო ირჩევა. ინკებმა ის მზის სადიდებლად ააგეს და თუკი გავითვა ლისწინებთ, რომ მზე ინკებისთვის უზენაესი ღვთაება იყო, ამ დენად ამ ტაძრის მნიშვნელობა კიდევ უფრო იზრდება. 20 VOYAGER 25/2022
ANTIGUA CASONA SAN BLAS Antigua Casona San Blas დამსვენებელს 26 ნომერს სთავაზობს ყოველგვარი საჭირო კომფორტით. სასტუმროს ტერიტორია ზევე არის პატიო ბუხრით. ის კუსკოს მთავარი მოედნიდან 700 მეტრში მდებარეობს. ირგვლივ უამრავი ბარი და რესტორანია. https://www.antiguacusco.com
კუსკო ანდების რეგიონის კერძებისა და სასმლის მრავალფე როვან არჩევანს გთავაზობთ თავის უამრავ რესტორანსა და ბარში. პერუ მსოფლიოს ერთ-ერთი საუკეთესო სამზარეულოს სამშობლოა. ადგილობრივი კალმახისგან დამზადებულ სევი ჩეს ვერაფერი შეედრება. ეგზოტიკური კერძების დაგემოვნების მოყვარულებს შეუძლიათ ალპაკას წვნიანი სტეიკი გასინჯონ. ვისაც ბოლომდე აინტერესებს პერუული სამზარეულოს თავისე ბურებების გაგება, შეუძლია მიირთვას ღუმელში გამომცხვარი ზღვის გოჭი. თითქმის ყველა ძირითად კერძს აქ კარტოფილის გარნირი მოჰყვება და ეს არც არის გასაკვირი, რადგან პერუში კარტოფილის 3000-ზე მეტი სახეობაა _ ყველანაირი არომატით და გემოთი, რომელსაც ხან შემწვარს მოგართმევენ, ხანაც _ გამომცხვარს ან მოხარშულს. სადილზე დასაყოლებლად კი, რა თქმა უნდა, ადგილობრივები პისკო საუერს გვირჩევენ.
NOVOTEL CUSCO სასტუმრო მე-16 საუკუნის შენობაში მდებარეობს, მაგრამ ნომ რები თანამედროვე და ყოველმხრივ აღჭურვილია. პლასა დე არმასიდან რამდენიმე ნაბიჯში მდებარეობს. სტუმრებისთვის აქ ორი რესტორანი მუშაობს _ ერთია La Cave Restaurant _ გამჭ ვირვალესახურავიანი პატიოთი, რომელიც თბება, სადაც სტუმ რებს საერთაშორისო და ადგილობრივ კერძებს სთავაზობენ. მეორეა _ Le Cote Jardin 365. https://novotel.cuzco-hotels.com/en
SEPIA CUSCO HILTON GARDEN INN CUSCO Hilton Garden Inn Cusco დამსვენებელს ქალაქის პანორამუ ლი ხედით ტკბობის საშუალებას აძლევს. ის კუსკოს ისტორი ულ ცენტრში მდებარეობს და კუსკოს პლასა დე არმასიდან 600 მეტრითაა დაშორებული. სასტუმროს აქვს თავისი რესტორანი და საპარკინგე ადგილი.
პერუული სამზარეულოთი ცნობილი რესტორანი „სეპია კუსკო“ სტუმრებს ადგილობრივი ესთეტიკით ინსპირირებულ ინტერი ერს სთავაზობს. შინაურული წესით მომზადებულ კერძებთან ერთად, „სეპიაში“ სასმლის არაჩვეულებრივი არჩევანია. რეს ტორანი პატარა, მაგრამ ძალიან შთამბეჭდავი და სუფთაა. გან საკუთრებით გემრიელია ხრაშუნა ქათმის ფილე ქინოათი. https://www.facebook.com/sepiacusco/
https://www.hilton.com/en/hotels/cuzgigi-hilton-garden-inn-cusco
KUSHKA RESTAURANT ეს ვეგეტარიანული რესტორანი პლასა დე არმასთან მდება რეობს, მაგრამ ძალიან მყუდროა. ინტერიერი თანამედროვეა, ფასები არც ისე დაბალი, თუმცა ძალიან გულუხვად მოგართმე ვენ გემრიელ კერძებს. განსაკუთრებით გემრიელია საქონლის ხორცისგან დამზადებული ტრადიციული ლომო სალტადო. აქ აუცილებლად დააგემოვნეთ ტრადიციული სასმელი ჩიჩა მო რადა, რომელიც ანდების რეგიონის შავი სიმინდისგან მზადდე ბა. შეგიძლიათ გასინჯოთ გემრიელად შეზავებული ტრადიციუ ლი ზღვის გოჭის ან ალპაკას კერძებიც. https://www.kushka.pe/ 21 VOYAGER 25/2022
პერუ
პუნო და ტიტიკაკას ტბა ინკების იმპერიის მისტიკური დედაქალაქის დათვალიერების შემდეგ თითქოს ძნელია რაიმემ გაგაკვირვოთ, მაგრამ ყვე ლაფერი წინ გაქვთ, თუკი გადაწყვეტთ, რომ მოინახულოთ ტი ტიკაკას მაგიური ტბის გამჭვირვალე ლურჯი წყალი, რომლის ფსკერზეც მწვანე ხავსმოდებული ქვები ჩანს, ხოლო წყალზე ლერწმისგან დაწნული გასაოცარი კუნძულები ლივლივებს. კუსკოდან დღეში რამდენჯერმე გადის ავტობუსები პუნოს მიმართულებით. მგზავრობას 7 საათი დასჭირ დება და 60 აშშ დოლარი დაგიჯდებათ. ხანგრძლივი მგზავრობის გათვალისწინებით, აჯობებს, თუკი სა ღამოს გაემგზავრებით და დილას უკვე პუნოში იქ ნებით. ავტობუსები ძალიან კომფორტულია, გადასა წევი სკამებით, ისე, რომ შეგიძლიათ თავისუფლად დაიძინოთ.
პუნო ზღვის დონიდან 3827 მეტრის სიმაღლეზეა და რაც უფ რო მაღლა ავდიოდით, მით უფრო გვიძლიერდებოდა ჰაერის უკმარისობის შეგრძნება და ტაქიკარდია. თავიდან ვერ ვხვდე ბოდით მიზეზს და შემდეგ გაგვახსენდა, რომ წამოსვლამდე რამდენჯერმე, სხვადასხვა ქალაქში გვაფრთხილებდნენ, რომ პუნოში აუცილებლად თან წაგვეღო კოკას ფოთლების ჩაი _ პროდუქტი, რომელიც ბევრ ქვეყანაში ალკალოიდების შემცვე ლობის გამო აკრძალულია. როგორც აღმოჩნდა, კოკას ფოთ ლების ჩაი ამშვიდებს ადამიანს და გულსისხლძარღვთა სისტე მის ნორმალურ მუშაობას უწყობს ხელს. პუნოში თბილი ტანსაცმელიც უნდა იქონიოთ, რომ ღამე სიცივის გან არ გაიყინოთ, თუმცა დღის განმავლობაში სიცხეა. განუმე ორებელი სილამაზის გარდა, აქაურობა ადგილობრივი ადამია ნების _ უროსის ტომების ინდიელების სტუმართმოყვარეობით
22 VOYAGER 25/2022
და სიხალასით გამოირჩევა. ანდების რეგიონის გადმოცემების თანახმად, ტიტიკაკა მზის ღმერთის დაბადების ადგილია. შეიძ ლება ამიტომაცაა სამხრეთ ამერიკის საფირონისფერწყლიანი ყველაზე დიდი და ღრმაწყლოვანი ტბა ასეთი მაგიური. აქაურობის მთავარი საოცრება კი სწორედ მოლივლივე კუნძუ ლებია, რომლების მონახულება შეგიძლიათ მოტორიანი კატე რით, ლერწმისგან დაწნული ე.წ. წყლის ტაქსით, ბალსათი, ან, თუკი უფრო ექსტრემალური შეგრძნებების მოყვარული ხართ _ 55 აშშ დოლარად დაიქირავეთ კაიაკი. ნებისმიერ შემთხვევა ში წყლის ტრანსპორტს უძველესი ცივილიზაციაში მიჰყავხართ, ასე გგონიათ, თითქოს დრო გაჩერდა, რადგან აქ ადამიანები ისევ უძველეს ტრადიციებს მისდევენ. მაგრამ უფრო სწორი იქ ნება, თუ ვიტყვით, რომ ამ გარემოში დრო არ არსებობს, რად გან სხვა რით უნდა აიხსნას დღევანდელი პერსპექტივიდან სამ ყაროს მიმართ უაღრესად ეკოეთიკური მიდგომა.
უროსის ტომელების ეს საცხოვრებელი კუნძულები ტოტორას ლერწმებისგანაა დაწნული და აგებული. ტოტორას ლერწამი ტიტიკაკას ნაპირებზე იზრდება. თანამედროვე არქიტექტურის თვის გლობალური კატაკლიზმების პირობებში სანატრელია უროსების უძველესი ტომების კრეატიულობა, რომელიც ერთი მხრივ, მიწისძვრამედეგია და, იმავდროულად, ბუნებრივი ნარ ჩენების ხელახლა გადამუშავებას ითვალისწინებს. მით უმეტეს, ადგილობრივები ტოტორას ლერწმით არა მხოლოდ კუნძუ ლებს წნავენ, არამედ მისგან ჩაისაც ამზადებენ და წვნიან კერ ძსაც. როგორც ამბობენ, ამგვარი კუნძულების აგება ოდესღაც თავდაცვის მიზნით დაიწყეს, რადგან მტრის თავდასხმის საფრ თხის შემთხვევაში ისინი კუნძულიანად განერიდებოდნენ აქა ურობას. ამავდროულად, ამ კუნძულების ყურებისას თანამედ როვე მსოფლიოში ტერიტორიების გადანაწილების და ზოგიერ თი განუვითარებელი სახელმწიფოს იმპერიული სწრაფვა სრუ ლიად აბსურდულად და სასაცილოდ გეჩვენებათ. სწორედ ამ გაგებით არ არსებობს დრო ტიტიკაკას მოტივტივე კუნძულებზე. 23 VOYAGER 25/2022
პერუ
როდესაც ტოტორას ლერწმისგან დამზადებულ ზედაპირზე და დიხართ, ასე გგონიათ, მიწა ფეხქვეშ გამოგეცლებათ და მთელი კუნძულიც ოდნავ მოძრაობს. მაგრამ კუნძულები ძალიან მყარი და სანდოა და საუკუნეებითაა გამოცდილი. აშკარაა, რომ ადგილობრივი უროსის ტომები უმცირესით კმა ყოფილდებიან _ მათთვის საკმარისია ჰქონდეთ სახურავი და საჭმელი. სამაგიეროდ, ისინი იშვიათი სილამაზის ხელნა კეთ ნივთებს ქმნიან, რომლებსაც აქაც და ქალაქის ხელნაკე თი ნივთების მაღაზიებში ყიდიან. ხშირად დაინახავთ მათივე დამზადებულ ტრადიციულ ტანსაცმელში გამოწყობილებს _ როგორ დაატარებენ შრეებად მორგებულ ფერად ტანსაცმელ ში გამოწყობილი ქალები ბავშვებს ზურგით და როგორ ჰყავთ ისინი ტანზე ნაჭრით დამაგრებული, რომ ხელებით ტვირთი წამოიღონ. როგორც აღმოჩნდა, კონკრეტული ფერის ტანსაც მელს კონკრეტული დანიშნულება აქვს. ეს ყველაფერი მათი განწყობასავით და ტიტიკაკას შემოგარენივით ნათელი და
ფერადია. მათი შემოსავლის ძირითადი წყარო თევზჭერა და ხელნაკეთი ნივთებია, რასაც ტურიზმიც ემატება. აქ მოსულ ტურისტებს უროსები ადგილობრივი კერძებით უმასპინძლდე ბიან. ცნობისმოყვარე და გაბედულ სტუმრებს შეუძლიათ თო ლიებისგან დამზადებული კერძიც დააგემოვნონ. უფრო ნაკ ლებად ეგზოტიკურის მოყვარულები თევზის კერძსაც დასჯერ დებიან. საჭმლის მოსამზადებლად ცეცხლს ქვებზე აჩაღებენ, რომ კუნძულზე ხანძარი არ გაჩნდეს, რამაც შეიძლება დიდი განსაცდელი მოუტანოს მათ. ქალები ალპაკას და ლამას ბეწ ვისგან დამზადებული ძაფებისგან კონუსის ფორმის ქუდებს და პონჩოებს ქსოვენ, ხანაც ხალიჩებზე ქარგავენ ინკების მი თოლოგიიდან ულამაზეს სცენებს. მახსოვს ერთი ქალი პაჩა მამას, ანუ უზენაესი ქალღმერთის გამოსახულებას ქარგავდა ხალიჩაზე. პაჩა მამა დედამიწაა, რომელსაც აქ ძალიან ხში რად ახსენებენ და თავიანთი საქმით პატივსაც მიაგებენ მას. სხვაგვარად ხომ შეუძლებელი იქნებოდა ასეთი ეკოეთიკური დამოკიდებულება გარემოს მიმართ.
MOJSA რესტორანი სტუმრებს პერუული სამზარეულოს ფართო არჩევანს სთავაზობს. მისი ადგილმდებარეობაც შთამბეჭ დავია _ ის მთავარ მოედანს გადმოჰყურებს. განსაკუთ რებით დასაგემოვნებელია ადგილობრივი ორაგულისგან დამზადებული კერძები. სალათების ინგრედიენტების შერ ჩევა თავად შეგიძლიათ. კერძებამდე მოგართმევენ ანდე ბის რეგიონისთვის დამახასიათებელ უგემრიელეს პურსა და ზეთისხილს. https://www.facebook.com/mojsarestaurant/
LA TABLE DEL INCA
გემრიელი საუზმე კერძების გარდა იშვიათი ტროპიკული ხი ლის ფართო არჩევანსაც გულისხმობს. ერთი ღამის ღირე ბულება 48 აშშ დოლარია.
რესტორანი გამორჩეულ ფიუჟენ-კერძებს ამზადებს. ის ქა ლაქის ცენტრისთვის დამახასიათებელი ხმაურისგან მო შორებით მდებარეობს. საგულისხმოა, რომ მის ინტერიერ ში ადგილობრივი მხატვრების ნამუშევრებია გამოფენილი, რომლებიც შეგიძლიათ კერძების მომზადებამდე დაათვა ლიეროთ. ევროპული გემოთია გაზავებული ტრადიციული პერუული კერძი ლომო სალტადო, რომელიც შემწვარი საქონლის ხორცისგან, კარტოფილისა და ჩილისგან მზად დება. ასევე, გირჩევთ, აუცილებლად გასინჯოთ ქინოას რიზოტო. ალპაკას კარპაჩო უაკატაით უფრო გაბედული სტუმრებისთვისაა, ვისაც ეგზოტიკური კერძები ხიბლავს. ბოლოს კი შეგიძლიათ, უგემრიელესი ფრანგული დესერ ტით დაამთავროთ. მე ტარტ ტატენს გირჩევდით.
https://www.hhp.com.pe/en/hotel-hacienda-plaza-de-ar
https://www.facebook.com/latabledelinca
HOTEL HACIENDA PLAZA DE ARMAS სასტუმრო პუნოს ისტორიულ ცენტრში, მთავარ მოედანზე მდებარეობს. სასტუმრო იმითაცაა გამორჩეული, რომ ის ტი ტიკაკადან მანქანით 5 წუთის სავალზეა. მის ტერიტორიაზე მანქანების გასაჩერებელი ადგილიცაა. ნომრების იატაკი მორთულია ადგილობრივი ხელით ნაქსოვი ხალიჩებით და ულამაზესი ხელნაკეთი ხის ავეჯით.
SOL PLAZA HOTEL ეს სასტუმროც ქალაქის მთავარ მოედანზე, პუნოს გულის გულშია. ნომრების ინტერიერი ადგილობრივი ფოლკლო რული თემატიკითაა შთაგონებული. სტუმრებისთვის აქ ჟანგბადის მარაგიც აქვთ _ მათთვის, ვისთვისაც ამსიმაღ ლეზე ყოფნა ჰაერის უკმარისობას განსაკუთრებით გაუსაძ ლისს ხდის. საღამოობით სასტუმროს რესტორანი ადგილობრივ და სა ერთაშორისო კერძებსაც გთავაზობთ. ოთახებში გათბობაც არის, რადგან ღამით პუნოში ხშირად ცივა. ერთი ღამის ფასი 50 აშშ დოლარია. https://solplazahotel.com/en/home/
24 VOYAGER 25/2022
არეკიპას მთავარი მოედანი და საკათედრო ტაძარი
არეკიპა პერუს მრავალფეროვნების კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი წახ ნაგი არის არეკიპა _ მე-12 საუკუნეში დაარსებული ქალაქი. პუ ნოდან არეკიპაში მოხვედრის საუკეთესო გზაა ავტობუსი, რო მელიც 28 აშშ დოლარი დაგიჯდებათ და გზაში 6 საათის გატარე ბა მოგიწევთ. მაგრამ ავტობუსები აქაც ძალიან კომფორტულია და გზად უპრობლემოდ მოახერხებთ სავარძლებზე დაძინებას. ამბობენ, როცა ინკების დიდი არმია თავიანთი მხედართმთავ რის მეთაურობით ახალი მიწების აღმოსაჩენად დღევანდელი არეკიპას _ იმ დროს კი დაუსახლებელ ტერიტორიას მოადგა, აქაური ბუნების სილამაზემ იმდენად მოხიბლა, რომ თავის ქვე შევრდომებს უთხრა _ „არე-კიპეი“, ანუ კეჩუადან რომ ვთარგ მნოთ, აქ დავრჩეთო. ქალაქი თეთრი ვულკანური ქვისგანაა ნა შენები, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ აქ ბევრი ვულკანია. ალბათ, ამიტომაცაა, რომ ქალაქში ორსართულიან სახლებზე მაღალ შენობებს, პრაქტიკულად, ძნელად თუ ნახავთ. არეკიპას მეტსა ხელიც აქვს _ თეთრი ქალაქი. ვულკანური ქვისგან არის ნაგები ქალაქის ცენტრალური ნაწილი _ კოლონიური ხანის არქიტექ ტურის ნიმუშები. ქალაქის დათვალიერების საუკეთესო გზა მა ინც ფეხით სიარულია, მით უმეტეს, თავისუფლად შეგიძლიათ ქალაქის ღირსშესანიშნაობების ფეხით შემოვლა. შეგიძლიათ უმანქანო, ოქროსფერქვაფენილიან ვიწრო ქუჩებს გაუყვეთ და თვალი ადევნოთ ფერად სახლებს. ულამაზესია არეკიპის მთავარი მოედანი, რომელიც იუნესკოს მსოფლიო კულტურის მემკვიდრეობის ძეგლადაა აღიარებუ ლი. არეკიპის ისტორიას გთავაზობთ ანდების რეგიონის სიწ მინდეების მუზეუმი, სადაც ინახება ახალგაზრდა ინკა გოგონას გაქვავებული სხეული, რომელიც მე-15 საუკუნეში ამპატოს ჩამ
წმინდა ავგუსტინეს ტაძრის ფასადი არეკიპაში
ქრალ ვულკანს შესწირეს მსხვერპლად. გოგონას, პირობითად, „ხუანიტა“ შეარქვეს. ხუანიტამდე რამდენიმე მკრთალად განა თებული ოთახი უნდა გაიაროთ, რითაც თითქოს გამზადებენ იმისთვის, რისი ნახვაც მოგიწევთ. მართალი გითხრათ, საკმა ოდ შემზარავი სანახავია ეს ექსპონატი _ თუკი ასე შეიძლება ვუწოდოთ და რაოდენ ირონიულიც არ უნდა იყოს, მისი ექსპო ნირების ფაქტი საერთოდ უგულებელყოფს ადამიანის პრივა ტულობის უფლებას. უფრო დიდი სიამოვნება შეიძლება მოგგ ვაროთ ალპაკების ზოოპარკის მონახულებამ, სადაც შეგიძლი ათ მოეფეროთ და გამოკვებოთ ისინი. ასევე, დაათვალიეროთ და შეიძინოთ ალპაკას ბეწვისგან დამზადებული სამოსი.
25 VOYAGER 25/2022
პერუ
ZIGZAG RESTAURANT
არეკიპა პერუული ლიტერატურის კლასიკოსის, მა რიო ვარგას ლიოსას დაბადების ადგილიცაა _ აქვეა მისი მუზეუმი და ლიტერატურის მოყვარულებს შე უძლიათ მისი მონახულება. არეკიპის ქუჩები, ლიმას მსგავსად, მისი რომანების მოქმედების ასპარეზია.
არეკიპიდან 20 წუთის სავალზე არის ადგილი, სადაც შეგიძლი ათ, მდინარეზე ჯომარდობით ისიამოვნოთ. გირჩევნიათ, დი ლას გასვლა, რომ გზად ვულკანებიც დაათვალიეროთ და თუკი გაგიმართლებთ, ელეგანტური ვიკუნიებიც ნახოთ. თან იქონიეთ თბილი ტანსაცმელი, რადგან დილას აქაც ცივა. ჯომარდობისას მდინარე ჩილის ხეობაში შეგიძლიათ ანდების რეგიონის განუ მეორებელი ბუნების სილამაზით დატკბეთ. ხელმისაწვდომია რამდენიმე პაკეტი _ იმის მიხედვით, თუ რამდენად გრძელი მანძილის გავლა გსურთ. სუნთქვისშემკვრელ ემოციებს იწვევს კოლკის კანიონზე ჯომარდობა. ეს ტური იწყება მშვიდად, რომ მონაწილეები ნელ-ნელა მიეჩვიონ მდინარეს და წონასწორო ბა შეინარჩუნონ მცირე სიჩქარით, მაგრამ სიჩქარე თანდათან იმატებს. თან ამ დროს ჩილინის ხეობის სიმწვანით ტკბებით და ამ მხრივაც განუმეორებელია მდინარეზე ჯომარდობის გამოც დილება. ტურში მონაწილეობა დაახლოებით 60 აშშ დოლარი დაგიჯდებათ და სრულიად განსხვავებული პერსპექტივიდან გა ეცნობით არეკიპის ლანდშაფტს.
პერუს სამხრეთ ამერიკის კულინარიულ დედაქალაქს ეძა ხიან. ქვეყნის საუკეთესო რესტორნებს შორის ნამდვილად არის ეს ორსართულიანი რესტორანი „ზიგზაგი“. შენობა კოლონიური პერიოდისაა და მას ულამაზესი ვიტრაჟი ამ შვენებს. საგულისხმოა, რომ რესტორნის დახვეული კიბე გუსტავ ეიფელის დიზაინითაა შექმნილი. აუცილებლად უნდა გასინჯოთ სამი ხორცის დაფა _ ცხვრის, საქონლის და ალპაკას. ამ ყველაფერს მოუხდება რატატუის სალათა. ცხიმის განეიტრალების საუკეთესო საშუალებად კი კოკა- კოლას ადგილობრივი ალტერნატივა _ ინკა კოლა მოგევ ლინებათ. https://zigzagrestaurant.com/en/zig-zag-en
26 VOYAGER 25/2022
CASA ANDINA სასტუმროების ამ ქსელს სამი სასტუმრო აქვს არეკიპის სხვადასხვა ადგილას და სტუმრებს მაღალი ხარისხის ნომრებსა და მომსახურებას სთავაზობს შედარებით ხელ საყრელ ფასად. სასტუმროს სამივე ფილიალი ქალაქის სა უკეთესო ნაწილშია. ფასები 60-დან 110 აშშ დოლარამდე მერყეობს. ამიტომაც, მიზანშეწონილია წინასწარ, თუნდაც ორი თვით ადრე დაჯავშნა. https://www.casa-andina.com/en/destinations/arequipa/hotels/casa-andina-standard-arequipa
არეკიპიდან გართობის გარეშე არ უნდა წახვიდეთ, რად გან ამ ქალაქში მთელ პერუში ყველაზე კარგი ღამის ცხოვ რებაა. ღამე შეგიძლიათ, ადგილობრივივით, ბარებით დაიწყოთ. შეგიძლიათ პერუს ტრადიციული სასმელების უამრავი ნაირსახეობიდან სასურველი შეარჩიოთ; ან თუკი ჯერ არ გაგისინჯავთ ადგილობრივი ალკოჰოლი, შეიძლება აქ აღმოაჩინოთ მომავალში რჩეული სასმელი. აქაურ ბა რებში ხშირად გადააწყდებით ცოცხალი მუსიკის კონცერ ტებს, ხოლო მუსიკალური ჟანრებიდან ყველაზე ხშირია როკი და რეგეი.
WILD ROVER განსაკუთრებული მხიარულებაა ჰოსტელ Wild Rover-ის ბარში, სადაც მხიარული და პროფესიონალი ბარმენები ლამაზად და სწრაფად ემსახურებიან სტუმრებს. ეს არეკი პის ხმაურითა და სიცოცხლით სავსე ირლანდიური პაბია. აქაურობის სტუმრები, ძირითადად, ახალგაზრდები არიან, რომლებიც აქ კლუბში გართობამდე მოდიან განწყობის ასამაღლებლად.
LA HOSTERÍA ესაა ბუტიკ-სასტუმრო, რომელსაც კოლონიური პერიოდის ულამაზესი შიდა ეზო აქვს. შენობის ფასადს ძველი თაღები და ყვავილებით ლამაზად მორთული კედლები ამშვენებს. შეიძლება, უცებ გეგონოთ, რომ ძველ დროში მოხვდით. სტანდარტული ნომრების ფასი აქ 75 აშშ დოლარიდან იწყება. აქვე შეგიძლიათ კოლკის კანიონზე ჯომარდობის ტურების შეძენა. https://www.facebook.com/lahosteriaarequipa/
აქ ისეთი მხიარულებაა, რომ გვიანღა ვამჩნევ ბარმენი გოგოს მაისურზე, ზურგზე სახალისო წარწერას _ South American threesome _ სამხრეთამერიკული სექსი სამ ში. ალკოჰოლის ზემოქმედებისგან ცალთვალმოჭუტული, ბარმენს ვთხოვ, რომ თუ შეიძლება, მობრუნდეს, რომ ფო ტო გადავუღო. ისიც უპრობლემოდ მთანხმდება და სწრა ფად გარბის, რომ კლიენტებს მოემსახუროს. https://www.facebook.com/WildRoverArequipa
CHICHA რესტორნის დიზაინი ინკებისა და ესპანური კულტურების ელემენტების ნაზავია. ეს ტრადიციული პერუული სამზა რეულოს რესტორანია, სადაც ზღვის პროდუქტების მოყ ვარულებს შეუძლიათ დააგემოვნონ მდინარის კრევეტები, ეგზოტიკური კერძების მოყვარულები კი უპირატესობას, ალბათ, ალპაკას ხორცის ბურგერებს მიანიჭებენ.
არეკიპის ღამის ცხოვრება შუა ღამეს იწყება და დილამდე გრძელდება. აქ არასდროს მოიწყენთ, მით უმეტეს, თუკი მხიარული განწყობა უკვე ბარებიდან გამოგყვათ.
DEJA VU
ლომო სალტადო _ ორთქლში შემწვარი საქონლის ხორ ცი პომიდვრებით, ხახვით, კარტოფილით და წიწაკით აქაც უზომოდ გემრიელია.
Deja Vu არეკიპის ერთ-ერთი საუკეთესო ღამის კლუბია. დღის განმავლობაში აქ სტუმრებს საუზმით, ლანჩითა და სადილით უმასპინძლდებიან, მაგრამ ღამით აქაური ტერა სა ნეონის ნათურების ზღვად იქცევა, სადაც, ძირითადად, ელექტრონულ მუსიკასა და პოპს უკრავენ. ყველაზე გამძ ლე სტუმრები სიამოვნებით ეგებებიან განთიადს.
https://chicha.com.pe/en/arequipa
https://www.facebook.com/DejavuAQP/
27 VOYAGER 25/2022
ჩერნობილი OFF-ROAD
როგორ ვიმოგზაუროთ, როცა გვიტაცებს უგზოობა OFF-ROAD ტურები თბილისთან ახლოს ნ ათ ია ა ხალა შვილ ი
მოგზაურობის დროს ახალი ადგილის ნახვა ხშირად ადა მიანებს არ აკმაყოფილებთ. საჭიროა, იქამდე მისასვლელი გზაც სირთულეებით იყოს სავსე. ეტყობა, ეს ძველი მოგზაუ რებისა და დამპყრობლების გენეტიკაა. ჟინი, გამოწვევა და მოპოვება ისაა, რაც ახალ, უცნობ ადგილს კიდევ უფრო სა სურველს და საინტერესოს ხდის, პეიზაჟს _ კიდევ უფრო დაუვიწყარს. როცა იმის ახსნას ვცდილობთ, თუ რა დგას ოფროუდერე ბის „რთული გზების ძიების“ უკან, ეს მოტივები გვახსენდე ბა. თუმცა, თვითონ, ბევრ დეტალს არც ხსნიან, საჭიროდ არ მიიჩნევენ _ უბრალოდ, დადიან. მათთვის მთელი სიამოვ ნება, ღირსშესანიშნაობების, ძველი ეკლესიების, იდუმალი, ხშირი ტყეების თუ კლდოვანი მასივების დათვალიერებისას, სწორედ სიარულის პროცესია; დაბრკოლებების გადალახვა და მერე _ გამონათება. Off-roader-ების ოჯახი, როგორც წესი, საკმაოდ მეგობრუ ლია. ერთმანეთისთვის ოდესღაც უცხოები, საერთო ინტე რესმა დააახლოვა. ეს ის ხალხია, რომელიც არც პირველი ნაბიჯის გადადგმის სწავლებას დაგზარდებათ, არც სადმე ტალახში ჩავარდნილს მიგატოვებთ და შეძლებისდაგვარად ყველგან მოგწვდებათ დასახმარებლად. მაგალითად, ერთი ასეთი ჯგუფია Facebook-ზე Xtreme Off-Road Club Georgia. პირველი ნაბიჯის თეორიულად სწავლა Off-roader-ების ფორუმებზე და კლუბებშია შესაძლებელი. საკმაოდ კარგი რესურსია და ბევრ კითხვაზე იპოვით პასუხს. ადგილობრივ რომელიმე კლუბში დამწყებმა, შეიძლება, ენთუზიასტი მეგ ზურიც კი იპოვოთ, რომელიც პირველ გასვლებზე გამოგყ ვებათ.
28 VOYAGER 25/2022
29 VOYAGER 25/2022
ჩერნობილი OFF-ROAD
Off-roading თვითონ გვეუბნება, რომ არის ყველგან, სადაც გზა არ არის _ ქვიშაზე, უდაბნოში, ტალახში, თოვლში, ტყეში. თი თოეულ სახეობას თავისი სპეციფიკა აქვს, რასაც ცოდნაც სჭირ დება და სპეციალური მომზადებაც. ქვიშის დიუნებზე _ საფარი ტურისთვის დუბაიში სპეციალური ლიცენზიაც კი გაიცემა. ზოგან მძიმე ავტომობილია საჭირო, ყველა ნაირსახეობას, ასევე, შე საბამისი საბურავები აქვს. Off-roading-ის ერთი მიმართულებაა Green Laning, შედარებით მარტივი, დასასვენებელი სახეობა, რომელსაც განსაკუთრებული მოდიფიკაციის ავტომობილი არ სჭირდება, მხოლოდ 4WD საკ მარისია. ეს მანქანა ტყეში გაჭრილ ან გაუქმებულ, ძველ გზებზე უპრობლემოდ გადაადგილდება, მგზავრებსა და მძღოლებს კი ოფროუდ თავგადასავლების აზარტს მაინც განაცდევინებს. ბევრ ქვეყანაში Off-road უკვე მკაცრად რეგულირდება, ნიადა გის საფარის, ფესვების, წყლის ეკოსისტემის დაზიანების თავი დან ასარიდებლად. ჩვენთან გარკვეული შეზღუდვები მხოლოდ დაცულ ტერიტორიებს ეხება. ანრი გაჩეჩილაძე წლებია, ამ სპორტშია. საქართველოს სხვა დასხვა მხარეში ბევრი მარშრუტი პირადად შესწავლილი და გამოცდილი აქვს. ამბობს, რომ მარშრუტის შედგენა და გზის დაგეგმვაც კი უკვე სასიამოვნო პროცესია. თვითონ მოგზაურო ბა კი სულიერად, ემოციურად დასვენების გზაა. „თითქოს, თა ვიდან დაიბადე, ისეთი შეგრძნებით ბრუნდები“, _ გვეუბნება. ანრი ოფროუდ ტურებზე გასართობადაც დადის და ტურისტებიც დაჰყავს. თითქმის ყოველ დღე გზაშია, მაგრამ ამბობს, რომ ყო ველი წასვლა მაინც ბავშვივით უხარია. „სიცოცხლეს მმატებს, ენერგიას. როგორც წყალია საჭირო ორგანიზმისთვის, უკვე ასე მჭირდება Off-road“. თუმცა, ყველა საქმე მარტივი გზებით იწყება. ანრი გაჩეჩილაძე თბილისთან ახლოს რამდენიმე ტურს გვასწავლის. ჯერ იმგვარ მარშრუტებს გვაცნობს, რომლებსაც არც განსაკუთრებული მომზადება სჭირდება, არც განსაკუთრე ბულად მოდიფიცირებული ავტომობილი და მეგზურის გარეშეც მარტივად გაუმკლავდებით, თუნდაც, ე.წ. „ქალაქის ქროსოვე რით“, და ბოლოს, გვაცნობს რამდენიმე რთულ გზასაც.
მარშრუტი #1 თბილისი-წვერის წმინდა გიორგის მონასტერი-თბილისი ზღვის დონიდან 1100 მ; მარტივი სირთულის; ხანგრძლივობა _ 6-10 საათი (დამოკიდებულია უკან წამოსასვ ლელ მარშრუტზე); მანძილი ვაკის პარკიდან _ 28 კმ; ტურისთვის რეკომენდებული პერიოდი _ მაისი-ოქტომბერი ამ მარშრუტზე წყნეთი ან კოჯორი უნდა ავიაროთ, პანტიანს გავ ცდეთ და შემდეგ მარჯვნივაა გადასახვევი, ვიდრე სოფელში შე ვალთ. მაქსიმუმ ერთი საათი დაგვჭირდეს ამ გადასახვევამდე, თბილისიდან. შემდეგ, მთის ქედზე, ძალიან ლამაზი ეკლესია შეგვხვდება, გზაც ქედზე გადის. ეკლესიამდე ბოლო 300 მეტრი ტიპური სოფლის გზაა, შემდეგ ოდნავ რთულდება, შევდივართ ტყეში, ხეებისგან ბუნებრივად წარმოქმნილ გვირაბს გავდივართ. უსწორმასწორო გზაა, მხოლოდ ერთი ზოლი შედის ტყეში და ეს off-road გზა 40-45 წუთს გრძელდება. როცა მოწმენდილი ცაა, აქედან ყაზბეგის კავკასიონიც ხელის გულზე ჩანს და მგზავრობას თავისებურ ხიბლს სძენს. წვიმიან ამინდში ვფრთხილობთ, ტალახი ამ მიდამო ებში წებოვანი იცის და მანქანა სრიალებს. ყინულ საც თავისი სპეციფიკა აქვს. ზოგან ისეთი შეგხვდე ბა, ჩვეულებრივ გაგიშვებს, ზოგან კი სულ მოსრია ლების საშიშროებაა. განსაკუთრებულად მძლავრი მონაცემების მანქანა ამ მარშრ უტზე საჭირო არ არის, წვერის ეკლესიამდე ნებისმიერი, ე.წ. „ქალაქის ქრო სოვერი“ ჯიპი [TD1] მივა.
უკან დაბრუნების რამდენიმე ვარიანტი გვაქვს. სოფელ წვერ ში თუ ჩავალთ, იქიდან ერთი გზა დიდგორზე მიდის, ერთი სო ფელ ღვევში და ღვევიდან შეგვიძლია დიდგორის მემორიალთან off-road-ით ასვლა. ამას, დაახლოებით, ერთი საათი სჭირდება. მემორიალიდან ნიჩბისში კი უკვე 40 წუთში ჩავდივართ ჩვე ულებრივი გზით, რომელიც ოფროუდერებს ამ ბოლო დროს „წაართვეს“, ანუ უკვე ბეტონითაა დაფარული.
30 VOYAGER 25/2022
საერთოდ ასეა: მსუბუქ მარშრუტზე მარტოც შეიძლე ბა წახვიდე, საშუალო სირთულის მარშრუტზე კი უკვე სასურველია თანმხლები ეკიპაჟიც გყავდეს.
კარგია, თუ ჯიპი მომზადებულია, აქვს ჯალამბარი (ე.წ. ლები ოტკა), მაშინ მარტოც გაუმკლავდება; ნებისმიერი „ლენდ რო ვერს“ აქვს უგზოობისთვის საჭირო ფუნქციები.
აქედან ვბრუნდებით უკან ჯერ იმავე გზით და შემდეგ _ ბევრე თის გავლით. ბევრეთამდე ჩვეულებრივი გრუნტის გზაა. შემდეგ კიდევ ორი მონასტერი გვხვდება _ ტაბარუკის და მაჩხანის. ტაბარუკის გადასახვევიდან უკვე საშუალო სირთულის Offroad-ი იწყება. თუ ტურის გართულება არ გვინდა, ბევრეთიდან მსხალდიდისა და ნაფეტვრების გავლით დავბრუნდებით თბი ლისში და ასე ჩვენი მარშრუტი წრიული გამოვა.
მარშრუტი #2
მარშრუტი #3
თბილისი-წოდორეთის წმ. ბასილი დიდის მამათა მონასტერი-თბილისი ზღვის დონიდან 1100 მ; მარტივი სირთულის; ხანგრძლივობა _ 3-6 საათი; მანძილი ლისის ტბიდან _ 15 კმ; ტურისთვის რეკომენდებული პერიოდი _ მაისი-ოქტომბერი
ჭილის ტბა-დიდგორი ზღვის დონიდან _ ჭილის ტბა 1100 მ, დიდგორის მემორიალი _ 1200 მ; რთული; მანძილი _ ჭილის ტბა-დიდგორის მემორია ლი _ 2.7 კმ
წოდორეთიდან მოასფალტებული გზა სრულდება და შემ დეგ უკვე წოდორეთის ტბაა. ავუვლით გვერდს ტბას თუ არა, გავივლით ახლად აგებულ ეკლესიას, რომლის მიდამოებიდა ნაც ძალიან კარგი ხედი იშლება. შემდეგ უკვე ხევში ვეშვებით სერპანტინით და გადავდივართ ბასილი დიდის წოდორეთის მამათა მონასტერთან. გზის გაგრძელება შეგვიძლია ბევრეთის დედათა მონასტრამდე. ძალიან საინტერესო და ლამაზი სამო ნასტრო კომპლექსია. ჯერ ჩვეულებრივ გრუნტის გზას მივუყვე ბით, ხევიდან კი ოდნავ რთულდება. ხანდახან „ქროსოვერის“ ჯიპისთვისაც მოუხერხებელია აქ სიარული ქვების გამო. არადა, ულამაზეს ფოთლოვან ტყეში მიდიხარ. წვიმის დროს ან ნაწვიმარზე, ტალახის გამო, არც ამ მარშრუტზე ღირს წასვლა.
Off-roader-ების საყვარელი ადგილია ჭილის ტბა. შესაბამისად, გზაც ძალიან რთულია. აქ მოხვედრა დიღმიდანაა შესაძლებე ლი ან მუხათგვერდიდან. ხელის გულზე ჩანს თბილისიც და კავ კასიონიც. ტბის უკანა მხარე პრაქტიკულად გაუვალია, ძალიან ღრმა ტალახია. Off-roader-ების ჯგუფში დახმარების თხოვნის 90% ჭილის ტბიდან შემოდის. ჭილის ტბიდან დიდგორის მემორიალამდე რთული Off-roadის მარშრუტია. გამოცდილი Off-roader-ები გუგლის სატელიტს ენ დობიან. პრაქტიკულად არ მოგატყუებს. სიგნალს თუნდაც არ იჭერდეს, offline რუკით მაინც წაგიყვანს. openstreetmap.org კი მთლად ყოვლის მომცველია. ამ რუკაზე თითოეული ბილიკიც კი დატანილია. აქ შე გიძლია, ახალი გზა თუ აღმოაჩინე, დაამატო კიდეც.
31 VOYAGER 25/2022
ჩერნობილი OFF-ROAD
მარშრუტი #4
რამდენიმე რჩევა
ნორიო-მარტყოფი-მამკოდა-საბადურის ტყე ზღვის დონიდან _ მარტყოფის მონასტერი _ 1100მ, საბადურის ტყე _ 1400მ; რთული; მანძილი _ ნორიო-საბადურის ტყე _ 29კმ თბილისის ზღვიდან პატარა ლილოს და სოფელ ქვიშიანის გავლით ტყით ჩავდივართ ნორიოში. შემდეგ ავდივართ მარ ტყოფის ღვთაების მონასტერში. მონასტრიდან კი ურთულესი მარშრუტი იწყება _ მოკლე გადასასვლელი საბადურის ტყეში. აქაური ტყე რომ ნებისმიერ სეზონზე ულამაზესი და უჯადოსნუ რესია, უკვე გეცოდინებათ. რთული მონაკვეთი სოფელ ლელუბანთან მთავრდება და მთავარ გზას უერთდება. ვიდრე აქ წასვლას გადაწყვეტთ, Youtube-ზე შეგიძლიათ ამ მარშრუტის ვიდეოებიც ნახოთ და სასურველი მონაკვეთი მამკოდა-ნორიოს მარშრუტი _ ამ სიტყვებით მოძებნოთ. აქ სპეციალურად მოდიფიცირებული ავტომობილით შეიძლება მხოლოდ წასვლა. ოფროუდერე ბი გვეუბნებიან, რომ საქართველო რთულ, უასფალტო გზებზე მოგზაურობისთვის ზედგამოჭრილი ქვეყანაა. ბევრია სოფლი დან გადასახვევი გაუვალი გზები, ეს კი სულ ახალ-ახალი მარშ რუტების დაგეგმვის საშუალებას გვაძლევს. დღეს უკვე თითქმის ყველა ავტომწარმოებლის კლუბი არსე ბობს საქართველოში. ზოგი ჯგუფურად ეძებს თავგადასავლებს, ზოგი _ ცალკე დადის და ადრენალინსაც მარტო იღებს. OFF-ROADER-ები უვლიან თავიანთ ავტომობილებს, ეძებენ ახალ ტექნიკურ გზებს ახალი გამოცდილე ბების მისაღებად. ამ თემში ბევრი ცოდნა და პრაქ ტიკული რჩევა აქვთ დამწყებთათვის, მთავარია, მათ მიაგნოთ და გზიდან გადახვევა, გაუვალ მარშრუტებ ზე წასვლა თავადაც მოინდომოთ, ოფროუდერები უპ რობლემოდ მიგიღებენ.
თუ ფიქრობთ, რომ ციცაბო დაღმართები და უსწორმასწო რო გზები მხოლოდ ექსპერტებისთვისაა, კიდევ ერთხელ დაფიქრდით, რადგან შესაბამისი ავტომობილითა და მომ ზადებით, ყველას შეუძლია მიუვალ გზებზე სიარული. ლენდ როვერს იმაზე მეტი შეუძლია, ვიდრე წარმოიდგენთ. ის გატარებთ იმგვარ მიუვალ ადგილებშიც კი როგორებიცაა: ხშირი ტყე, ცეცხლოვანი უდაბნო, ციცაბო მთის ფერდი ან გა ყინული მდინარე. ნებისმიერ რელიეფზე უსაფრთხო მართვის ძირითადი წესი ესაა: იცოდეთ, რა შეუძლია თქვენს ავტომობილს. რაც მეტი გეცოდინებათ, მით მეტად გაგიმარტივდებათ დაბრკოლებე ბის დაძლევა. გაიგეთ თქვენი მართვის სტილით რამდენს გატარებთ ერ თი სავსე საწვავის ავზი. კარგად გაეცანით და შეიგრძენით თქვენი ავტომობილის გაბარიტები: სიმაღლე და სიგანე. იპოვეთ მისი ყველაზე დაბალი წერტილი და ტექნოლოგი ური მახასიათებლები. Off-Road-ის დროს თან გქონდეთ: 8 შესაფერისი ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი 8 წყალი 8 სანათი 8 მობილური ტელეფონი და დამტენი 8 ნიჩაბი 8 თოვლიან ამინდში ცხელი სასმელი/საჭმელი შემდეგ დაიწყეთ თქვენი მოგზაურობის დაგეგმვა რელიეფი სა და ტოპოგრაფიის შესწავლით, Ordnance Survey ან Google Maps-ის დახმარებით. შეამოწმეთ ბოლო რამდენიმე დღის ამინდი, რადგან ის დიდ გავლენას ახდენს მოგზაურობაზე. გამგზავრებამდე დარწმუნდით, რომ საბურავები სათანადო მდგომარეობაშია და პრობლემას არ შეგიქმნით.
32 VOYAGER 25/2022
ლენდ როვერის 5 ოქროს წესი OFF-ROAD-სთვის
ლენდ როვერის მოდელები აღჭურვილია OFF-ROADის უნიკალური ტექნოლოგიით, რაც გულისხმობს:
1. არ დააზიანოთ/დააბინძუროთ გარემო, დარჩით არსებუ ლი ტრასის საზღვრებში და გზა დაუთმეთ ველურ ბუნებას.
n
TERRAIN RESPONSE _ ლენდ როვერის ექსკლუ ზიური ტექნოლოგია, რომელიც რელიეფის მიხედვით არეგულირებს გაწევას, სიჩქარე სა და მართვის სხვა პარამეტრებს. შეგიძლი ათ შეარჩიოთ შემდეგი რეჟიმები: სტანდარ ტული გზა; ბალახი/ხრეში/ თოვლი; ტალახი; ქვიშა; კლდოვანი საფარი;
n
TERRAIN RESPONSE _ ავტომატურ რეჟიმში ავ ტომობილი თვითონ განსაზღვრავს გზის სა ფარს და ცვლის პარამეტრებს.
n
HILL DESCENT CONTROL _ ციცაბო დაღმართზე დაშვების უნიკალური ტექნოლოგია, რომლის დროსაც ავტომობილი არ იყენებს მუხრუჭებს და ავტომატურ რეჟიმში ირჩევს ოპტიმალურ სიჩქარეს.
2. წინასწარ დააზუსტეთ, საჭიროა თუ არა მოცემულ ლოკა ციაზე მგზავრობისთვის ნებართვა. 3. ყოველთვის წინასწარ დაგეგმეთ მგზავრობა. Off Roadსავსეა დაბრკოლებებითა და მოულოდნელი საშიშროე ბებით, ამიტომ მზად უნდა იყოთ. 4. გამგზავრებამდე აცნობეთ ვინმეს ლოკაცია და დაბრუნე ბის სავარაუდო დროც. გაუთვალისწინებლობის შემთხ ვევაში ასე თქვენს დახმარებას ადვილად შეძლებენ. 5. დარწმუნდით, რომ გაქვთ საკმარისზე მეტი საწვავი.
warmatebebi rTul gzaze. სტატია მომზადებულია „ლენდ როვერ საქართველოსთან“ თანამშრომლობით 33 VOYAGER 25/2022
გირჩევთ
დაუსრულებელ მოგზაურობაში შ ა კო ციხელა შ ვილ ი ავტომრბოლელი
იყო დრო, როდესაც „დასვენება“ და ფიზიკური აქტივობა ჩემთ ვის ძალიან შორს იყო ერთმანეთისგან. მიუხედავად იმისა, რომ 12 წლის ასაკიდან პროფესიონალურ ავტოსპორტში ვარ ჩარ თული, არც უგზოობისკენ - ოფროუდისკენ მაინც არ მიმიწევდა გული. მეტიც, ჩემს გარშემო როდესაც ვხედავდი ტალახში ამოთხვრილ ადამიანების ფოტოებს, რომლებიც თავიანთი ასე ვე ტალახიანი მანქანის გვერდით დგანან, ვერაფრით ამომეხს ნა, რატომ უღიმოდათ სახე ამ გასაჭირში. როდესაც უკვე ცნობიერ ასაკში სვანეთში პირველად აღმოვჩ ნდი, შთაბეჭდილებები, ცხადია, გზიდანვე დაიწყო - ბოლო მო ნაკვეთი, რომელიც, თითქოს, არ სრულდება, ფაქტობრივად, ზღვის დონიდან დაწყებულ გიგანტურ მთებს შორის მთავრდე ბა, მომნუსხველი იყო და ასეა, ალბათ, ყველასთვის. ოღონდ, მთავარია, სვანეთში ასვლის მერე, მესტიას გასცდე და არ გე გონოს, რომ სვანეთში ასვლა მხოლოდ მესტიისა და უშგულის ნახვაა. ჩვენ „დელიკით“ პირველად ქორულდის ტბებზე ავედით და იქ, როცა უშბის პლატოდან გაშლილ ხედებს გავხედე, დასვე ნების გაგებაც სრულიად შემეცვალა, ჩემი საექსპედიციო ავტო მობილიც პირველი გასვლისთვის მალე მოვამზადე. ჩემთვის 34 VOYAGER 25/2022
იმ სასიამოვნო შეგრძნებების გარდა, რაც ახალი ადგილების აღმოჩენას ახლავს თან, საციცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ად რენალინიც, რომელსაც ექსტრემალურ პირობებში განიცდი, სწორედ ეს მოაქვს ოფ-როუდს ჩემთვის, თუმცა, ვყოფილ ვარ ადგილებში, მაგალითად, როგორიც იყო შდგრას ჩანჩქე რი სვანეთში, სადამდეც მხოლოდ ფეხით მიხვიდოდი. თუმცა, იმდენად მსიამოვნებს ავტომობილის მართვის პროცესი, რომ ყველაზე დასამახსოვრებელ მოგზაურობებში მაინც ოფროუდი მახსენდება ხოლმე - სპეციალურად მომზადებული მანქანით მისვლა იქ, სადაც ადამიანი იშვიათად მისულა, ანდა სადაც ბუ ნებაა აბსოლუტურად ხელშეუხებელი. ამ ველურ ელფერს ძა ლიან ვაფასებ, რადგან სამთო ტურიზმით პოპულარულ ევრო პულ ქვეყნებში, როგორიცაა, ვთქვათ, შვეიცარია, თითქმის ყვე ლა ხე დანომრილია ხოლმე, ადგილები კი - მოწესრიგებული და გალამაზებული, რაც პირველყოფილების ხიბლს უკარგავს ბუნებას - აუფერულებს ველური გარემოს ბუნებრივ გეომეტრი ებს და ჰარმონიას, რაც ჩვენი ჩარევის გარეშეა შექმნილი. ამგვარ უკაცრიელ და მიუვალ ადგილებში სიარულს კარგი და გეგმვა სჭირდება. განსაკუთრებულ ყურადღებას ვაქცევთ ტექ ნიკას და ავტომობილს, რომელიც ყველანაირი დაბრკოლე ბისთვის მზად უნდა იყოს: შესაბამისი საბურავები, ჯალამბარი, არაერთი სათადარიგო საბურავი და სხვა ბევრი დეტალი მაქ სიმალურად ამცირებს გაუთვალისწინელ შემთხვევებს, თუმცა ცხადია არ გამორიცხავს.
ჩემთვის, ყოველი მოგზაურობა მაგალითია იმისა, რომ კიდევ უფრო მეტი შემიძლია. საერთოდ, მგონია, რომ მოგზაურო ბა დანინგ-კრუგერის ეფექტით ყველაზე კარგად განიმარტება: რაც უფრო ბევრ ახალ ადგილს აღმოვაჩენთ, მით მეტად გავი აზრებთ, რომ ჯერ კიდევ ძალიან ცოტა გვინახავს. ამიტომ, ვფიქ რობ, ეს პროცესი დაუსრულებლად გაგრძელდება. ჩემი შემდეგი მიზანი მაღალმთიანი აჭარის დალაშქვრაა. თან ახლა მანქანაც განვაახლე. საერთოდ, ორ გრძელ მოგზაურობას შორის, რასაც ზამთრის და ზაფხულის შვებულებების დროს ვაწყობ ხოლმე, აუცილე ბელია მოკლე, სამდღიანი გასვლები ორ თვეში ერთხელ მაინც - ეს მივსებს წლის განმავლობაში ენერგიას, რასაც, მხოლოდ და მხოლოდ, ბუნებაში ყოფნით ვიღებ. მგონია, რომ ყველაზე მნიშვნელოვანი თავსატეხი, რაც ოფ -როუდ მოგზაურობებში ამოვხსენი, არის ის, თუ რა აღიმებთ და რა სიამოვნებთ ასე ტალახიანი მანქანების მდგომ და თვი თონაც ტალახში ამოთხვრილ ადამიანებს, რომლებიც, წესით, შველას უნდა ითხოვდნენ.
დაგეგმვა მეხმარება იმაში, რომ მოულოდნელობებს, უსიამოვ ნების ნაცვლად, სიამოვნება მოჰქონდეს. შეიძლება გზად შეგვ ხვდეს მეწყერი, ჩანგრეული გზა, ადიდებული მდინარე და ა.შ. ამას ვერ დაგეგმავ, მაგრამ შეგიძლია, სათანადო აღჭურვილო ბით, მეტ-ნაკლებად მომზადებული შეხვდე. როგორც თუშეთში დაგვემართა: დაგეგმილი მარშრუტის - დიკლო, შენაქო, ბო ჭორნა - გავლის შემდეგ, წოვათუშეთისკენ ავიღეთ გეზი. აბა ნოს უღელტეხილი ხომ ცნობილია, როგორც მსოფლიოში ერთერთი ყველაზე საშიში გზა, რამდენჯერმე უფრო დიდი ხიფათით იყო სავსე გზა წოვათუშეთამდე. შეგვხვდა მეწყერიც, რომელიც მთლიანად ფარავდა გზას, ერთადერთი გამოსავალი იყო ის, რომ დამეწყრილ ადგილებს ზემოდან მოვქცეოდით და გადაგ ველახა. არ მყოფნის ამბიცია იმის აღსაწერად, რა მასშტაბებიც, როგორი თვალუწვდენელი სივრცეებიც და როგორი ფერებიც იქ დაგვხვდა.
35 VOYAGER 25/2022
ისლანდია
ყინულის და ცეცხლის მხარე ვერ ა ზარკ ოვსკ ა 2017 წელს სელიალანდსფოსის ჩანჩქერის გვერდით ვიზი ტორთა ცენტრის აშენება გადაწყდა. პროექტის მიხედვით, 2000 კვ. მეტრის ფართობის შენობის სიმაღლე 7 მეტრი უნდა ყო ფილიყო _ როგორც ჩანს, 2 სართული. ცენტრის აშენების კონ კრეტული მიზანი მითითებული არ იყო, მაგრამ, ჩემი ერთადერ თი ვერსიით, მას ვიზიტორების რაოდენობა და შესაბამისად შე მოსავალი უნდა გაეზარდა. ადგილობრივი მიწათმესაკუთრეები _ ანუ, სავარაუდოდ, ისინი, ვის სარგებელსაც ცენტრის გახსნა ემსახურებოდა, ჩანჩქერისთვის ბუნებრივი იერის შენარჩუნე ბის მოთხოვნით ამ იდეას კატეგორიულად დაუპირისპირდნენ. ეს დეტალი მთელ ამ საქმეში საკმარისი გახდა ჩემთვის, რომ მეთქვა, ის ქვეყანა, სადაც მოქალაქეები ასე აზროვნებენ, ჩემთ ვის იდეალური ქვეყანა. სელიალანდსფოსი _ სიტყვის ჟღერადობას და ჩემს გუმანს სადღაც სკანდინავიისკენ მივყავდი. და ისლანდია აღმოჩნდა. ჩანჩქერი კი _ მართლაც გასაოცარი: 60 მეტრის სიმაღლის წყალვარდნილი, უკან კლდეში შეჭრილი დაბალი და განიერი მღვიმე, რომლის ფორმაც ისეთია, შეგიძლიათ ჩანჩქერს გარს მთლიანად შემოუაროთ. ცოტა მეტად რომ ჩავყევი, აღმოჩნ და, რომ ჩანჩქერი სათავეს მყინვარ ეიაფიადლაიეკუდლიდან იღებს. ამ სახელწოდების თქმა კი არა, ბოლომდე წაკითხვაც
მიჭირს, ამიტომ ალბათ გამოვტოვებდი, იქვე რომ არ მიეთი თებინათ, რომ მყინვარის ქვეშ მდებარე ამავე სახელწოდების ვულკანი სწორედ ისაა, 2010 წელს რომ გააქტიურდა და რამ დენიმე დღის განმავლობაში ჩრდილო-დასავლეთ ევროპაში ასეულობით ავიარეისის გაუქმების მიზეზი გახდა. ჩემს მახსოვრობაში ეს ისლანდიის ერთადერთი ხსენებაა საინ ფორმაციო გამოშვებებში და, ალბათ, ამიტომ დავასკვენი, რომ ის ძალიან წყნარი და მოწესრიგებული ქვეყანაა. კიდევ რა ვი ცი და ის, რომ აქ გვარები არ აქვთ. ისლანდიელები უბრალოდ თავიანთი მამის შვილებად მოიხსენიებიან. აი, ბიორკი გვარად გუდმუნდსდოტირია, რაც ნიშნავს, რომ ის გუდმუნდის ქალიშ ვილია. თუ ძმა ჰყავს, მისი გვარი, ამავე პრინციპით, გუდმუნდ სონი უნდა იყოს, ანუ გუდმუნდის ვაჟი. ზაფხულში აქ დღე ოცდაოთხსაათიანია, ეროვნული კერ ძი კი ფერმენტირებული ზვიგენის ხორცია _ ამ ყველაფ რის გამო აქ უბრალოდ ყოფნაც უკვე თავგადასავალია. ისლანდია უცნაური, ბუნებრივი კონფლიქტების ქვეყა ნაა, თუ პირიქით _ ბალანსის? უკიდურესი ჩრდილოეთ წერტილით არქტიკულ წრეს ემიჯნება და გოლფსტრიმის დინებით თბება, აქ მყინვარების ქვეშ ვულკანებია.
36 VOYAGER 25/2022
სელიალანდსფოსის ხედი მოსვენებას მიკარგავს და ისლან დიის ტურისტული მარშრუტების ძებნას ვიწყებ. ალალბედზე შერჩეული პირველივე საიტი უგრძეს ჩამონათვალს მთავა ზობს: თხილამურებითა და სნოუბორდით სრიალი, რაფტინგი, კაიაკით ან კანოეთი გასეირნება, თევზაობა, ჯიპების საფარი, ცხენებით ჯირითი, მყინვარის დალაშქვრა, ყინულზე ცოცვა, ვეშაპების ცქერა, შავი ქვიშის პლაჟზე სეირნობა, ჩანჩქერების მონახულება, მაგმურ მღვიმეში ხეტიალი, ვულკანის კრატერში დაშვება, დაივინგი, კანიონები, თოვლმავალით სეირნობა, გე იზერების ყურება, ნაპრალში ცურვა, საფეხმავლო მარშრუტი, ტურები _ რამდენიც გინდათ, იმდენდღიანი... სახელწოდებე ბი და მდებარეობები ლურჯადაა მონიშნული და გააქტიურე ბული, რაც ნიშნავს, რომ „უკან“ ტექსტები შრეებადაა ჩალა გებული. ტურებში აღნიშნულ ლოკაციებს მივყვები. ვცდილობ ინფორმაციას თავი მოვუყარო და დავახარისხო _ ტბები, მყინვარები, ჩანჩქერები, ვულკანური მთები, გეიზერები, გა მოქვაბულები, მღვიმეები... ისლანდია, მართლაც, საოცნებო ქვეყანაა აქტიური დასვენე ბისა და ექსტრემალური ტურიზმის მოყვარულებისთვის. ბუნება აქ ისეთია, როგორიც თავდაპირველად შეიქმნა და როგორიც თავისი შინაგანი კანონზომიერებით ვითარდება, ისლანდი ელებს ის უყვართ და უფრთხილდებიან: აქ სამი ეროვნული პარკია. მათგან ყველაზე დიდია VATNAJÖKULL, რომელსაც ქვეყნის ტერიტორიის 14% უკავია, საერთო ფართობით 14 141კმ2. ტურიზმი აქ ბუნების ექსპლუატაცია არაა, არც მოთვინიერება. ტურიზმი აქ საშუალებაა პირველქმნილი ბუნების ნაწილად იგ რძნო თავი და მიხვდე, რომ სამყაროს მრავალფეროვნება საკ მარისია ბედნიერებისთვის. ისლანდიაში არასოდეს ვყოფილვარ. არც ვაპირებდი _ ყვე ლაფერი ალგორითმით ამოგდებული ინფორმაციით დაიწყო. თუმცა, მერწმუნეთ _ საიტიდან საიტზე ძებნა, ადგილებისა და სახელწოდებების იდენტიფიცირება, Google Map-ში ლოკაცი
ებს შორის მანძილების ზომვა და თქვენთვის არჩეული სასტუმ როს 3D ფორმატში წინასწარ ნახვა, ცალკე თავგადასავალია მკვლევრისთვის. საწყისი პუნქტი, რა თქმა უნდა, რეიკიავიკია. პირველი, რასაც გავაკეთებ _ ვეშაპების სანახავად წავალ. ლოკაციას მანძილის მიხედვით ვირჩევ _ ფაქსაფლოუის ყურე ჩემთვის იდეალურია. მერე უკვე გასვლა მოკლე მანძილებზე: ორი „ვულკანური“ პუნქ ტი მაქვს და წრიული მარშრუტი _ ერთ-ერთი ყველაზე პოპულა რული ისლანდიაში. ცნობისთვის _ უამრავი ტურისტული შემო თავაზების მიუხედავად, გადავწყვიტე სამივე მარშრუტი ოფიცია ლურ საიტთან შეთანხმებით დავგეგმო.
სელიალანდსფოსის ჩანჩქერი
37 VOYAGER 25/2022
ისლანდია
RÍHNÚKAGÍGUR
რეიკიავიკიდან 34 კმ.
ინგლისურად _ Thrihnukagigur (Three Peaks Crater) ქართულად სიტყვასიტყვით _ სამი მწვერვალის კრატერი.
ეს ის ადგილია, საიდანაც ისლანდიაში მოგზაურობის დაწყება ჯობს _ სხვაგან არსად გექნებათ საშუალება, კრატერის გავ ლით მიძინებული ვულკანის სიღრმეში დაეშვათ. თუმცა იქამდე მისასვლელად ჯერ გაქვავებული ლავის მდელო უნდა გადალა ხოთ. კლდეზე ცოცვის ან ჰაიკინგის უნარ-ჩვევები არ დაგჭირ დებათ _ დაახლოებით 3.5 კილომეტრიანი მანძილის დაფარ ვას 45-50 წუთს მოანდომებთ. ორიენტირი შორიდანვე შეგიძ ლიათ აიღოთ _ ჰორიზონტის ხაზზე შემაღლებული სამი ბორ ცვიდან მარჯვენა განაპირაა თქვენი საბოლოო დანიშნულების ადგილი. ბოლო 10 წუთის განმავლობაში შედარებით რთული ასვლა მოგიწევთ 50 მეტრის სიმაღლის ფერდობზე _ არაფერი განსაკუთრებული, თუ გავითვალისწინებთ, რომ ტურში ბავშვე ბი 8 წლის ასაკიდან დაიშვებიან. კრატერის ძირში განთავსებულ საბაზო ბანაკში მი იღებთ ინფორმაციას უსაფრთხოების ნორმებისა და ქცევის წესების შესახებ. გიდები დაგეხმარებიან ეკი პირებაში, რის შემდეგაც ღია ლიფტით ბოთლისებური მოყვანილობის ვულკანურ თაღში ეშვებით.
ეს გასაოცარი გარემო 4000 წლის წინანდელი ამოფრქვევის შედეგია _ მაღალმა ტემპერატურამ და წნევამ ქანების გასა ოცარი შეფერილობა და ტექსტურა განაპირობა _ აქ ყვითლის, ცისფრის, წითლის, იისფრისა და ნარინჯისფრის ყველა ელფე რია. მასშტაბი არანაკლებ განსაცვიფრებელი _ კრატერის ქვეშ უპრობლემოდ დაეტევა თავისუფლების ქანდაკება და რეიკი ავიკის ცნობილი ლუთერანული ეკლესია ჰათლგრიმსკირკია, რომელიც თავის მხრივ მეოთხეა სიმაღლით მთელს ისლან დიაში. 120 მეტრის სიღრმეზე დაშვებას 6 წუთს ანდომებთ. ვიწრო ვულკანური გასასვლელები უფრო ქვევითაც ჩადის _ 200 მეტ რამდე. სად გაქრა მაგმა, როცა, როგორც წესი, ის მიძინებული ვულკანის მაგმურ კერაში რჩება და გაცივების შემდეგ ქვავ დება? თანამედროვე გეოლოგიას ამ კითხვაზე ისევე არ აქვს პასუხი, როგორც ამ სივრცეს _ ანალოგი. ნახევარი საათის შემდეგ ლიფტით ისევ საბაზო ბანაკში დაბრუნდებით. სანამ თქვენი ჯგუფის სხვა წევრები კრატერში ეშვებიან, შეგიძლი ათ ტრადიციული ისლანდიური ხორცის სუპი, ცხელი სასმელი და ტკბილეული მიირთვათ, რომ უკან დასაბრუნებლად ძალა აღიდგინოთ. თან იქონიეთ: შესაფერისი ფეხსაცმელი _ ბილიკი კლდოვანი და ქვიანია. თბილი, წყალგაუმტარი სამოსი _ იმ შემთხვევაშიც კი თუ რეი კიავიკში შესანიშნავი ამინდია და პროგნოზიც დამაიმედებელი. მით უმეტეს, რომ კრატერის შიგნით ტემპერატურა მუდმივად დაახლოებით 3°C გრადუსია. ტურის ღირებულებაში შედის: გიდის მომსახურება _ საფეხმავლო ტურში, საბაზო ბანაკში, ლიფტში და ვულკანის შიგნით; კვება საბაზო ბანაკში; სრული ეკიპირება დამცავი აღჭურვილობის ჩათვლით; ტრანსპორტირება რეიკიავიკიდან და უკან. ვულკანიდან ქანების წამოღება არ არის ნებადართული; ტურები ეწყობა 10 მაისიდან 31 ოქტომბრამდე. https://insidethevolcano.com
38 VOYAGER 25/2022
RAUFARHÓLSHELLIR
რეიკიავიკიდან 38 კმ.
ეს 1360-მეტრიანი ლავის გვირაბი, გნებავთ გამოქვაბული, სიგ რძით მეოთხეა ისლანდიაში. მისი სიმაღლე 10, მაქსიმალური სიგანე კი 30 მეტრია. ამ გვირაბით დაახლოებით იმ გზას გა დიხართ, რა გზითაც ვულკანის გააქტიურების შედეგად ამოფ რქვეული გავარვარებული ლავა მოძრაობდა დაახლოებით 5200 წლის წინ. შესასვლელში, ჭერის ჩამონგრევის შედეგად წარმოქმნილი ბუნებრივი ჭრილებიდან გამოქვაბულში სინათ ლის სქელი სვეტები ეშვება და გარემოს კიდევ უფრო იდუმალს ხდის. გვირაბის სიღრმეებში თოვლს ზაფხულშიც გადააწყდე ბით, ზამთარში კი თქვენს ჩაფხუტზე დამაგრებული ფარნის შუქზე სტალაგმიტებივით ამოზრდილი ყინულის ათასობით ქან დაკება ჯადოსნურად აციმციმდება.
აქაურობის ერთ-ერთი მთავარი ღირსშესანიშნაობა გასაოცარი სიმდიდრის ფერადოვანი გამაა, რომელშიც სასარგებლო წიაღი სეულის ამოცნობაც შესაძლებელია: მოწითალო რკინაა, ყვითე ლი _ გოგირდია. გიდი გამოქვაბულის გეოლოგიაზე და ისლან დიაში ვულკანურ აქტივობებზე მოგიყვებათ. სტანდარტული ტური 1 საათს გრძელდება და 1/5 სირთულისაა. რთულად გასავლელ ად გილებში დამონტაჟებული ხიდების, განათების და ბილიკის მეშვე ობით გამოქვაბულში გადაადგილება არ უნდა გაგიჭირდეთ. სხვა შეთავაზებაა თავგადასავლების მაძიებლებისთ ვის _ მარშრუტი გვირაბის ბოლომდე _ იქ სადაც, განა თება არ აღწევს და გაქვავებული ლავის ჩანჩქ ერებია. გზად რთული რელიეფის დაძლევაც მოგიწევთ _ კლდე ები, ქვის დიდი ლოდები... ტური 3-4 საათს გრძელდება, თუმცა რეალურად მისი ხანგრძლივობა ჯგუფის წევრე ბის ფიზიკურ მომზადებაზეა დამოკიდებული.
https://thelavatunnel.is 39 VOYAGER 25/2022
ისლანდია
Haukadalur
Gullfoss
GOLDEN CIRCLE ოქროს რკალი _ რეიკიავიკიდან იწყება და ქვეყნის სამხრეთდასავლეთ რეგიონს მოიცავს. სამასკილომეტრიანი ტური სამ ბუნებრივ ღირსშესანიშნაობას აერთიანებს. პირველი გაჩერებაა გეოთერმული ზონა _ ჰაუკადალურის ველი (HAUKADALUR), სადაც გაყოლებაზე 10-ზე მეტი ცხელი წყაროა. აქ მიწისძვრის შედეგად გააქტიურებული გეიზერების მოქმედების პირველი წერილობითი აღწერა 1294 წლით თარიღ დება. მთელი XX საუკუნის განმავლობაში ისლანდიის სიმბოლო ამოფრქვეული დიდი გეიზერი იყო _ პრესაში აღწერილი და ევ როპელებისთვის ცნობილი პირველი ცხელი წყარო, რომლის მიხედვითაც დაერქვა სახელი ყველა სხვა გეიზერს. ზოგჯერ მას წყლის ჭავლი 70 მეტრის სიმაღლეზეც აუტყორცნია. თუმცა ახლა პასიურ ფაზაშია და დამთვალიერებლები ძირითადად სტროკი ურის უფრო მოკრძალებული შესაძლებლობების იმედად არიან _ აქედან ამოსული წყლის სვეტის სიმაღლე 20-40 მეტრია, სა მაგიეროდ ყოველ 5-10 წუთში იფრქვევა და დიდხანს არ გალო დინებთ.
ოქროს რკალის ყველაზე მასშტაბური სანახაობა თინგვ ელირის ეროვნული პარკია. აქაურობა დიდი ისტორიული მოვლენების ეპიცენტრი იყო: ადგი ლი, სადაც 930 წელს პირველი პარლამენტი _ საკა ნონმდებლო და სასამართლო ფუნქციების მქონე სახალხო საბჭო შეიკრიბა, დღემდე შემორჩენი ლია. 1000 წელს ისლანდიელებმა აქვე გამოაცხა დეს ქრისტიანობის მიღების გადაწყვეტილება და წარმართული ღმერთების გამოსახულებები ჩანჩ ქერში გადაყარეს. ამ ჩანჩქერს ახლა გოდაფოსი ანუ ღმერთების ჩანჩქ ერი ჰქვია.
მეორე გაჩერებაა GULLFOSS _ ანუ ოქროს ჩანჩქერი. ორი განიერი იარუსის საერთო სიმაღლე 32 მეტრია. ეს ძალიან წყა ლუხვი ჩანჩქერია, სადაც ზაფხულობით 1 წამში 140კმ2 წყალი ჩამოედინება. წინა საუკუნის დასაწყისში, ინგლისელმა ბიზნეს მენმა _ ვინმე ჰოულმა გადაწყვიტა, ჩანჩქერის წყალი ელექტ როენერგიის წარმოებისთვის გამოეყენებინა. ამ იდეას სასტიკი მოწინააღმდეგე გამოუჩნდა ადგილობრივი ფერმერის ქალიშ ვილის სახით _ სიგრიდურ თომასდოტირი (Sigríður Tómasdót tir) ინგლისელთან ხელშეკრულების გაუქმების მოთხოვნით, რამდენჯერმე ფეხით წავიდა რეიკიავიკში, ბოლოს კი, სასო წარკვეთილი, ჩანჩქერში თავის დახრჩობით დაიმუქრა. ამა სობაში ბიზნესმენმა გადაწყვიტა, რომ ეს პროექტი არც ამდენ დროდ და არც ამდენ თანხად უღირდა და გარიგება ჩაშალა. ასე გადაარჩინა სიგრიდურ თომასდოტირმა გაქრობას ულამა ზესი ჩანჩქერი და პირველი ისლანდიელი გარემოსდამცველის სახელიც მოიხვეჭა. ამ ისტორიას კიდევ ერთი საინტერესო დე ტალი აქვს _ გოგონას ადვოკატი სვეინ ბიერნსონი 1944 წელს დამოუკიდებელი ისლანდიის პირველი პრეზიდენტი გახდა. 40 VOYAGER 25/2022
სილფას ნაპრალი
პარკის ერთ-ერთი ღირსშესანიშნაობა ჩრდილოეთ ამერიკისა და ევრაზიის ტექტონიკური ფილებია _ გეოლოგიური თვალსაზ რისით, აქ შეგიძლიათ ევროპასა და ამერიკას შორის გაიაროთ. თუ ოქროს რკალის ეს კლასიკური ტური თავისი „დიდი სა მეულით“ თქვენთვის მეტისმეტად მარტივია, აქციეთ ის ექსტრ ემალურ მარშრუტად _ დაამატეთ ვულკანური წარ მოშობის ტბაზე ლაშქრობა, ან მყინვარზე თოვლმავალით გასეირნება, ყინულზე ცოცვა, გამოქვაბულის მონახულება _ არჩევანი დიდია. მე სილფრას ნაპრალში სნორკელინგს ვირჩევ _ ცურაობას ლასტებითა და საჰაერო მილით.
სილფრას ნაპრალი 1798 წელს, ევრაზიისა და ჩრდილოეთ ამერი კის ტექტონიკური ფილების დაძვრის შედეგად გაჩნდა. მათ შორის მანძილი ყოველწლიურად დაახლოებით ორი სანტიმეტრით იზრ დება. ნაპრალს 60 კილომეტრით დაშორებული მყინვარი კვებავს. ნადნობი წყალი გაქვავებული, ფორებიანი ლავის გავლით აქამდე მოსვლას ათწლეულებს ანდომებს. ბუნებრივი ფილტრაციის ამ ხან გრძლივი პროცესის შედეგად ის კრისტალურად სუფთა და გამჭ ვირვალეა _ თან მტკნარი. ხილვადობა 100 მეტრია _ ცურვისას 63 მეტრის სიღრმის ფსკერზე კენჭების დანახვაც კი შეგიძლიათ. https://www.thingvellir.is/en
Godafoss 41 VOYAGER 25/2022
ისლანდია
კიდევ ერთი პუნქტია Fagradalsfjall, რომელსაც მარშრუტში კითხვის ნიშნით ვსვამ. ამ ვულკანურ მთაზე 2021 წელს ნაპრა ლი გაიხსნა და გავარვარებულმა მაგმამ ამოსვლა დაიწყო. თუ ჩემი ჩასვლა ვულკანის მიძინებას დაემთხვევა, მაშინ ეს მიმარ თულება ჩემი ტურიდან ავტომატურად ამოვარდება.
მოცულობით ის უდიდესია ევროპაში და მართლაც უამრავ მდი ნარესა და ტბას კვებავს. 8 100კმ2 ყინულის საფარქვეშ, რომლის სიღრმეც ზოგან კილომეტრს აღემატება, მოქცეულია ისლანდიის ხმელეთის 8 %, ქვეყნის უმაღლესი _ 2200-მეტრიანი მწვერვალი Hvannadalshnjúkur, რამდენიმე ტბა და აქტიური ვულკანები.
ჩავთვალოთ ეს მოთელვა იყო _ სუნთქვისშემკვრელი თავ გადასავლებისთვის გეზი ახლა ქვეყნის სამხრეთ-აღმოსავლე თით გვიჭირავს. მყინვარების და მყინვარული გამოქვაბულების სანახავად ისლანდიის ყველაზე დიდი მყინვარს და ეროვნულ პარკს ვირჩევთ. VATNAJÖKULL
ისლანდიის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში მდებარე ეს ეროვნული პარკი სიდიდით მეორეა ევროპაში. ვულკანური მთები, მყინვარული წყალდიდობების შედეგად გაჭრილი კა ნიონები, ჩანჩქერები, შავი ქვიშის ვრცელი ვაკე და ყინულის ლაგუნა, რომელშიც მყინვარისგან მოწყვეტილი აისბერგები დაცურავს, სანამ დინება მათ ატლანტიკის ოკეანისკენ წაიღებს ან ბრილიანტის სანაპიროზე გამორიყავს _ აქაური ზღაპრული გარემო ათასწლეულების მანძილზე ვულკანური ცეცხლის, ყი ნულისა და წყლის ზემოქმედებით ფორმირდებოდა _ ზუსტად ისე, როგორც სამყაროს საწყისია აღწერილი სკანდინავიურ მითოლოგიაში, როცა ელივაგარის უცივესი მდინარეების ცეცხ ლოვან სამეფოსთან ურთიერთქმედებით გაჩენილი თრთვი ლისგან პირველი გოლიათი წარმოიშვა. პარკის მთავარი ღირ სშესანიშნაობა ამავე სახელწოდების მყინვარია _ vatnajökull ანუ „მყინვარი, რომელიც იძლევა წყალს“.
პარკის შემადგენლობაში შედის SKAFTAFELL _ ბუნებრი ვი ნაკრძალი, რომელიც ლანდშაფტების მრავალფეროვნე ბით და კონტრასტული პეიზაჟებით ნამდვილი აღმოჩენაა საფეხმავლო ტურების მოყვარულთათვის. მით უმეტეს, რომ კლიმატი აქ კეთილგანწყობილი, რბილი და სასიამოვნოა. ზაფხულში ხშირია ისლანდიისთვის არადამახასიათებელი მზიანი დღეები. https://www.vatnajokulsthjodgardur.is
ცნობისთვის, მყინვარული მღვიმეებისა და მყინვარების მონახულება პროფესიონალი გიდის გარეშე კატეგორიუ ლად დაუშვებელია. მე ამ კომპანიის მომსახურებას ვარჩევ: https://www.mountainguides.is/ მარშრუტები მათთან წინასწარ თანხმდება და დათქმულ დროს ნაკძრალის ტურისტულ ცენტ რში იგეგმება შეხვედრა. რეიკიავიკიდან აქამდე დაახლოებით ოთხსაათიანი სამანქანო გზაა სამხრეთ სანაპიროს გაყოლება ზე. დრო ისე გავთვალე, რომ დაახლოებით ნახევარ გზაზე მდე ბარე პატარა ქალაქში გავჩერდე. VIK _ კონტინენტური ისლანდიის ყველაზე სამხრეთით მდე ბარე სოფელი, სულ 300 მოსახლით. ეს შესანიშნავი ადგილია მოგზაურებისთვის დასასვენებლად და ღამის გასათევად. აქ რამდენიმე საინტერესო პუნქტია, მათ შორის ის ჩანჩქერიც, რომლის სილამაზის დამცველებმაც ისლანდიაში მოგზაურო ბა გადამაწყვეტინეს _ Seljalandsfoss! მისგან კილომეტრითაც არაა დაშორებული Gljúfrabúi, თუმცა, იმის გამო, რომ კლდე ებშია ჩამალული, გაცილებით ნაკლები დამთვალიერებელი ჰყავს. მას, ხშირად, საიდუმლო ჩანჩქერსაც უწოდებენ _ სანამ კლდეებს შორის გაჩენილ ნაპრალში არ შეხვალთ _ ვერ დაი ნახავთ. Skógafoss ამ სამიდან ყველაზე მძლავრი _ 25 მეტრის სიგანის ჩანჩქერია. ბრტყელი რელიეფი საშუალებას იძლევა მისი დაშვების ადგილს მაქსიმალურად მიუახლოვდეთ.
42 VOYAGER 25/2022
Reynisdrangar
REYNISDRANGAR _ მსოფლიოს ულამაზეს არატროპიკულ სანაპიროებს შორისაა დასახელებული და ისლანდიის ერთერთი მთავარი ღირსშესანიშნაობაა (ბანაობა კატეგორიულად არაა რეკომენდებული).
Gljúfrabúi
DYRHÓLAEY _ კლდოვანი სანაპიროა ოკეანეში შეჭრილი ქვის თაღითა და ისტორიული შუქურით. ეს საუკეთესო ადგი ლია პოლარულ ცულთავებზე დასაკვირვებლად, რომლებიც მაისიდან აგვისტოს ჩათვლით ათა სობით ბუდობენ ამ მხარეში. მარ თალი გითხრათ, ჩიტები დიდად არ მაინტერესებს, მაგრამ რო გორც კი ინტერნეტში ამ სასა ცილო, ყვითელნისკარტა ჩიტის ფოტოს წავაწყდი _ გადა წყვეტილება შევცვალე.
შეგიძლიათ აირჩიოთ კაიაკის ტური მდინარე სვარტაზე ან ახ ლომდებარე ქალაქ სტიკისჰოულმურიში. კაიაკის ტურის და გეგმვაში ადგილობრივების რჩევებია გასათვალისწინებელი, დანარჩენი ლოკაციების მონახულება კი დამოუკიდებლადაც შეიძლება. SKAFTAFELL აქედან 2 საათის სამანქანო გზაზეა. ვიზიტორთა ცენტრში გაწვდიან ინფორმაციას ახლომდებარე საფეხმავლო ბილიკებზე და ღამის გასათევზე. აქვეა სასტუმროც, რომელიც, როგორც წესი, გამგზავრებამდე უნდა დაიჯავშნოს.
Dyrhólaey 43 VOYAGER 25/2022
სტიკისჰოულმური
ისლანდია
რა უნდა ვიცოდეთ: მყინვარზე და გამოქვაბულში _ მხოლოდ გიდთან ერთად! ეს პირველი და უმთავრესი წესია.
წარმოგიდგენთ რამდენიმე წინასწარ შერჩეულ მარშრუტსაც. 1. მყინვარული მღვიმე _ უპირობო ფავორიტი მყინვარულ მღვიმეს ზოგჯერ უბრალოდ ყინულის მღვიმეს უწოდებენ _ Ice Cave. აქ შეიძლება იგულისხმებოდეს კლდეში ნაკვეთი მღვიმე, რომელიც მთელი წელი ინარჩუნებს ყინულის საფარს ან ყინულის გამოქვაბული მყინვარის სიღრმეში _ ეს ორი სხვადასხვა რამაა. ამიტომ, დაწვრილებით წაიკითხეთ ტუ რის აღწერა, დასვით კითხვები და დაათვალიერეთ ფოტოები _ იმისთვის, რომ მიიღოთ ის, რაც გსურთ. თუ ჩემსავით მყინვარული მღვიმის ნახვა გსურთ, იცოდეთ: მყინვარის გამუდმებული მოძრაობის გამო, მყინვარული მღვი მე ფორმას და ზომას იცვლის და ის, რასაც ფოტოზე ნახავთ, შე იძლება განსხვავდებოდეს იმისგან, რაც ადგილზე დაგხვდებათ. სეზონი საგანგებოდ უნდა შეარჩიოთ: ოქტომბრის შუა რიცხ ვებიდან მარტის ბოლომდე. თუმცა ზოგჯერ ტურები ნოემბრამ დეც არ იწყება. მიზეზი უსაფრთხოებაა _ როგორც კი ტემპე რატურა 0°-ს ასცდება, ყინულის ჩამოშლის საფრთხე ჩნდება. განსაკუთრებით საშიშია მყინვარული მღვიმეები წვიმის დროს ან შემდეგ. თუმცა არის ალტერნატივაც _ ლაუნგიეკუდლის მყინვარში გაჭრილი ხელოვნური გვირაბის მონახულება წელი წადის ნებისმიერ დროსაა შესაძლებელი. ყველაზე შთამბეჭდავი სწორედ მყინვარული მღვიმეებია. აქ ყი ნულს საოცრად ღრმა, ლურჯი შეფერილობა აქვს. განსხვავება ფოტოებშიც კი იგრძნობა. თუ სახალისო ფიზიკის გაკვეთილი არ გეზარებათ მიზეზსაც გეტყვით: მყინვარული ყინული უფრო ძველია, სქელი და ისეთი მკვრივი, რომ სპექტრის ყველა ფერს
შთანთქავს, გარდა ლურჯისა _ ამიტომ ვხედავთ ჩვენ მაინცდა მაინც ამ ფერს. რაც უფრო ნაკლები ჰაერის თეთრი ბუშტუკებია ყინულში, მით უფრო ლურჯია ის, რადგან ბუშტები ირეკლავს და ფანტავს სინათლეს, შესაბამისად მათი სიმცირე ნაკლებ წი ნაღობას ქმნის და სინათლეც უფრო ღრმად აღწევს ყინულში. ოპტიკური სპექტრის ფერების რიგითობა გახსოვთ? ლურჯიდან წითლამდე. წითლის მხარეს ყინული 6-ჯერ უფრო მეტ სინათ ლეს შთანთქავს, ამიტომ როცა უფრო ღრმად აღწევს სინათ ლე ყინულში, მით უფრო მდიდარ ლურჯ შეფერილობას იღებს ის. საინტერესოა არა? გამოქვაბულები შეიძლება იყოს თეთრი, ფირუზისფერი, ნაცრისფერი, ყავისფერი და შავიც კი. ყინულმა, როგორც წყალმა შეიძლება მიიღოს სხვადასხვა შეფერილობა განათების და სიღრმის მიხედვით. მე მოსანახულებლად ლურჯ გამოქვაბულს ავირჩევ. მყინვარული მღვიმეები ბუნებრივად წარმოიქმნება ზაფხულო ბით, როცა გამდნარი წყალი ყინულის სქელ ფენებში გრძელ არხებს ჭრის. მერე ეს ბუნებრივი გამოქვაბულები დნება, იშ ლება, წლიდან-წლამდე იცვლის მდებარეობას, ფორმას და მასშტაბს. შარშანდელი მღვიმე, შეიძლება, წელს აღარ არსე ბობდეს. ამიტომ სრულად ვენდობი გიდის არჩევანს, თუმცა, თუ საშუალებაა, „ბროლის მღვიმეს“ ვნახავდი _ ის 2011-2012 წლიდან მოყოლებული მყინვარული მდინარის საშუალებით ერთი და იმავე ადგილას იჭრება და ერთ-ერთი უდიდესია ვატ ნაიეკუდლის მყინვარში, ან მყინვარულ მღვიმეს კატლასთან _ ისლანდიის ერთ-ერთ ყველაზე საშიშ ვულკანთან. აქ რამდე ნიმე მუქი ფერის მღვიმე მოკლე გვირაბით უკავშირდება ერ თმანეთს. ჭერი იმდენად დაბალია, რომ შესასვლელად ოთხზე უნდა დადგეთ და შეხოხდეთ. მე მგონი ღირს, მით უმეტეს, რომ მყინვარული მღვიმეებისგან განსხვავებით მისი მონახულება ზაფხულშიც შეიძლება.
44 VOYAGER 25/2022
2. მყინვარის დალაშქვრა _ მარშრუტის გიდი უნარჩვევებისა და ფიზიკური მომზადების შესაბამისად გვირ ჩევს, თუმცა Svínafellsjökull ჩემი ფავორიტია; ყინულზე ცოცვა და უმაღლესი მწვერვალის დალაშქვრა?! შეიძლე ბა, თუ თავზეხელაღებული ხართ. 3. SVARTIFOSS ანუ შავი ჩანჩქერი _ მიუხედა ვად იმისა, რომ მისი სიმაღლე სულ 20 მეტრია და არც წყა ლუხვობით გამოირჩევა, სახელი თავისი ექვსკუთხა, თით ქოს საგანგებოდ გათლილი კოლონებით გაითქვა.
45 VOYAGER 25/2022
ისლანდია
4. JOKULSARLON _ ისლანდიის ყველაზე ცნობილი ყინუ ლის ლაგუნა. ის მყინვარის ნადნობი წყლით იკვებება. მყინვა რისგან მოწყვეტილი მოცისფრო აისბერგები, რომლებსაც შა ვად ატყვიათ ამოფრქვევის კვალი ღია ზღვაში გასვლამდე ლა გუნაში დაცურავენ. ზოგჯერ დინება მათ ახლომდებარე ნაპირზე გამორიყავს. ალმასის სანაპირო _ ასე დაარქვეს აქაურობას შავი ქვისა და აისბერგის მსხვილი ნატეხების მონოქრომული კონტრასტის გამო (Diamond Beach). საინტერესოა, რომ ჯერ კი დევ საუკუნის წინ ეს ლაგუნა არ არსებობდა. 1935 წელს მისი ჩამოყალიბების მიზეზი ტემპერატურის მკვეთრი მატება გახდა და მიზეზიდან გამომდინარე, როგორც ჩანს, მისი ზრდა კვლა ვაც მოსალოდნელია. ლაგუნაში თევზის სიუხვე აქ სელაპებსაც იზიდავს. მათი ნახვა წელიწადის ნებისმიერ დროსაა შესაძ ლებელი _ მითუმეტეს, რომ აქაურობა მათთვის ვეშაპებისგან მყუდრო თავშესაფარია. 5. LANDMANNALAUGAR _ საუცხოო საფეხმავლო ტური ცხელი წყაროებიდან პარკის მაღალმთიან ნაწილში. National Geographic მას მსოფლიოს საუკეთესო საფეხმავლო მარშრუ ტების ოცეულში ასახელებს. მოგზაურობას აქ დავასრულებდი, მაგრამ კიდევ ერთ პუნქტს ვამატებ: ცისფერი ლაგუნა რეიკიავიკში _ არავი თარი ექსტრიმი. ეს გეოთერმული კურორტია რეიკიავიკ თან ახლოს და ვფიქრობ, ექსტრემალური ტური სწორედ ასე _ განცხრომით დასვენებით უნდა დამთავრდეს.
P.S. ჩრდილოეთის ციალს ამ მარშრუტში ცალკე პუნქტად არ გან ვიხილავ _ მას შემდეგ, რაც გავარკვიე, რომ საუკეთესო დრო მის სანახავად სექტემბრიდან აპრილამდეა _ როცა დღე 2-4 სა ათს გრძელდება და ღამეები ძალიან შავია. ეს დაახლოებით ის დროა, როცა მყინვარული მღვიმეების დალაშქვრა შეიძლება _ მე კი მათზე მეტად ისლანდიაში არაფერი მაინტერესებს. ასე რომ, უკვე ვიცი, როდის წავალ და რეიკიავიკის სასტუმროშიც ალბათ მანსარდულ ოთახს ავიღებ, რომ ჩრდილოეთის ციალი თვალდა ხუჭულმაც ვიგრძნო.
გეოთერმული კურორტი
46 VOYAGER 25/2022
რეიკიავიკი რესტორნები
ჭამა-სმა, როგორც დასვენება თავგადასავლების შემდეგ ტექსტ ი: ვერ ა
ზარკ ოვსკ ა
MATUR OG DRYKKUR GRANDI ასე ეძახიან ადგილობრივები რეიკიავიკის ძველ ნავსადგურს, რომელიც ბოლო წლებში ქალაქის კულტურულ ცენტრად იქცა. ერთ დროს მეთევზეთა რაიონში ახლა სულ სხვა ცხოვრებაა _ რესტორნები, კაფეები, მუზეუმები... 1924 წელს აშენებული თევ ზის კომბინატი აქ გასული საუკუნის 60-იან წლებამდე ფუნქცი ონირებდა. ახლა დამარილებული თევზის დამამზადებელი ძვე ლი ფაბრიკის შენობაში საოჯახო რესტორანია.
MATUR OG DRYKKUR უკვე ზედიზედ რამდენიმე წელია მიშლე ნის კულინარიულ გზამკვლევში ხვდება და ნურც თქვენ აუქ ცევთ გვერდს. ტრადიციული ისლანდიური სამზარეულოს წარ დგენა თანამედროვე ინტერპრეტაციით _ ესაა ამ რესტორნის მიზანი. აქაურებიც ძიების მუდმივ პროცესში არიან, რომ ბებიე ბის სამზარეულოს წიგნებში ძველი რეცეპტები აღმოაჩინონ და თანამედროვე კულინარიულ სტანდარტებთან შესაბამისობაში ახლებურად გადაათამაშონ. მენიუში მუდმივად არის ექვსი თა ვი კერძისგან შემდგარი სეზონური ვახშამი ისე, რომ წელიწა დის ნებისმიერ დროს საუკეთესო და ახალი ინგრედიენტები იქნეს გამოყენებული. რესტორანი ღიაა ხუთშაბათიდან კვირის ჩათვლით, 18:00 – 22:00. დაჯავშნა შესაძლებელია თქვენთვის მოსახერხებელი ნებისმიერი გზით: ტელეფონის, საიტის ან მეილის მეშვეობით.
Grandagarður 2, 101 Reykjavík https://en.maturogdrykkur.is/
47 VOYAGER 25/2022
რეიკიავიკი რესტორნები
გაითვალისწინეთ _ პარასკევობით შამპა ნურსა და შუშხუნა ღვინოზე ფასდაკლებაა. წინასწარ დაჯავშნა რეკომენდებულია.
FISKMARKAÐURINN FISKMARKAÐURINN _ ანუ თევზის ბაზარი გამორჩეული და ამბიციური რესტორანია, რომელიც დიდი პოპულარობით სარ გებლობს ადგილობრივებსა და ტურისტებში. რესტორნის სპე ციფიკა სახელწოდებაშივე ჩანს: ყოველდღიურად ახალთახა ლი პროდუქტის მომწოდებლები ადგილობრივი ფერმერები და მეთევზეები არიან _ ზუსტად ისე, როგორც ბაზარშია. მენიუში პრიორიტეტი ზღვის პროდუქტებია ხაზგასმული ის ლანდიური და აზიური გავლენით _ კიბორჩხალა, ზღვის სა ვარცხელა, კრევეტები, ლობსტერი და თევზის ნაირსახეობა.
უხვადაა იაპონური დელიკატესები _ საშიმი, მაკი, ნიგირი, სუ ში, ტატაკი... არის ვეგეტარიანული და ხორცის კერძებიც, დე სერტები... კერძების გრძელ და მადისაღმძვრელ ჩამონათვალს შეგიძლიათ წინასწარ გაეცნოთ _ სადილისა და ლანჩის მენიუ საიტზე დეტალურადაა მოცემული _ ინგრედიენტების, მომზა დების ტექნიკისა და ფასის ჩათვლით. აქვეა ღვინის ჩამონათ ვალიც. Aðalstræti 12. 101, Reykjavík www.fiskmarkadurinn.is
THE COOCOO'S NEST ეს არის ისტორია კალიფორნიელ ბიჭზე, რომელსაც გემოს რე ცეპტორები არ ასვენებდნენ, რომელმაც კულინარია იტალიაში შეისწავლა, მერე კი რეიკიავიკში დასახლდა და თავისი გატაცე ბა და გამოცდილება ოჯახურ ბიზნესად აქცია. მენიუ მრავალფეროვანია და კვირის დღეებისა და დღის მო ნაკვეთის მიხედვით იცვლება: ადგილზე გამომცხვარი პურის ბუტერბროდები, ცხარე ბურიტო, მექსიკური ტაკო, იტალიური ვახშამი შინაურულად მომზადებული რავიოლით და ტალიატე ლეთი, სენდვიჩი ჰუმუსით, ფალაფელით და ხალაპენიოთი... ეს მსოფლიო გემოებისა და არომატების თავბრუდამხვევი სიუხვე და მრავალფეროვნებაა.
საიტზე მოცემული მენიუების გარეშე კერძების რიგითობა ში გარკვევა გაგიჭირდებათ. თუმცა, ვფიქრობთ, ერთადერთი, რაც უნდა გაითვალისწინოთ, სამუშაო საათ ებია _ დანარ ჩენს მნიშვნელობა არ აქვს _ აქ ყოველთვის ხელგაშლილად დაგხვდებიან და გემრიელად გაგიმასპინძლდებიან.
Grandagarður 23. 101, Reykjavík https://www.coocoosnest.is/ 48 VOYAGER 25/2022
ყურადღებით თუ არ იქნებით, რეს ტორან SUMAC-ის სიღრმეში, პატა რა ოთახის ფი გურულშუშიანი კარის ჩარჩოზე, შეიძლება, ვერც კი შეამჩნ იოთ მოკრძალებული წარწერა OX Restaurant
OX ეს რეიკიავიკის ერთ-ერთი ყველაზე ჯადოსნური, ექსკლუზიური და ძვირადღირებული რესტორანია. ღია სამზარეულოს გარშე მო სულ 11 ადგილია. არავითარი მენიუ _ ბრმად ენდობით ორ მზარეულს, რომლებიც თქვენ თვალწინ ნამდვილ ჯადოქრობას ახდენენ. ვახშამი 16 კერძისგან შედგება. სომელიე სახელდახე ლოდ გირჩევთ კერძების შესაფერის ღვინოს. ესაა სამსაათიანი შოუ, რომლის მიზანიც შუა საუკუნეების ისლანდიაში მოგზაუ რობაა.
SUMAC რა შეიძლება ერქვას რესტორანს, რომლის მენიუც ლიბანისა და სამხრეთ აფრიკის მომაჯადოებელი ატმოსფეროთია ნასაზრ დოები? სადაც ადგილობრივი ინგრედიენტები, გრილზე მომზა დების უზადო ტექნიკისა და ახლო აღმოსავლეთის ეგზოტიკური სანელებლების წყალობით, სრულიად განსხვავებულ გემოებს და არომატებს იძენს? _ რა თქმა უნდა, სუმახი _ ხმელთაშუ აზღვისპირეთში განთქმული მუქი მოწითალო ფერის ველური, მზეზე გამომშრალი კენკრის სახელი, რომლის გარეშეც წარმო უდგენელია ახლო აღმოსავლეთის სამზარეულო.
შეგიძლიათ კერძების მომზადების პროცესს ღია სამზარეულო ში ადევნოთ თვალი. გაშლილი სივრცე ბარის მაღალი დახლის გარშემოა ორგანიზებული, რომლის მენიუშიც მრავალფეროვა ნი კოქტეილები და ევროპის, მაროკოსა და ლიბანის შთაგონე ბით შედგენილი ღვინის გრძელი სეტია.
ამბობენ, რომ OX ყველაზე რადიკალური შეხედულებაა ადგი ლობრივ კულინარიულ ტრადიციებზე. კერძების შეფუთვა ორი გინალურია. პრეზენტაციაში გამოყენებული ქვა, ლავა, ნიჟარა, ხე, ხორბალი თითქოს მინიშნებაა ბუნების როლსა და მნიშვ ნელობაზე.
Laugavegur 28, 101 Reykjavík https://sumac.is/
Laugavegur 28, 101 Reykjavík https://sumac.is/ რესტორნისა და ბარის მენიუ, აგრეთვე, სამუშაო განრიგი გთხოვთ, იხილოთ ონლაინ. 49 VOYAGER 25/2022
რეიკიავიკი რესტორნები
MATARKJALLARINN _ Food Cellar როცა ვახშმობის დრო მოვა, რეიკიავიკის ცენტრში, 160 წლის წინ აგებული ისტორიული შენობიდან წითელი ხისგან დამზა დებული ძველი ვენური როიალის ხმა ისმის. ესა Matarkjallar inn ანუ Food Cellar _ კვების მარანი, რომელიც ლაუნჯის ტიპის კოქტეილ-ბარსა და სასადილო სივრცეს აერთიანებს. ისლან დიურ ინგრედიენტებზე ფოკუსირებული სამზარეულო ზღვის პროდუქტებს, სტეიკ მენიუსა და ვეგეტარიანულ კერძებს გთა ვაზობთ. უფრო დაწვრილებით რესტორნის შემოთავაზებებს საიტის მეშვეობით გაეცნობით.
DILL ზაფხულობით სოფლის ფერმაში მუშაობაზე შეყვარებული პა ტარა ბიჭი მზად იყო თავის უკანასკნელ დოლარს ჩამოსული ყო იმაზე, რომ მომავალში აუცილებლად ფერმერი გახდებოდა. თავის გადაწყვეტილებაში პირველად ეჭვი მაშინ შეეპარა, რო ცა თექვსმეტის წლის ასაკში პროფესიულ სამზარეულოში ჭურ ჭლის მრეცხავად დაიწყო მუშაობა. დღეს გუნნარ კარლ გისლასონი მიშლენის ვარსკვ ლავით აღნიშნული რესტორნის მფლობელი და შეფ -მზარეულია.
Dill სკანდინავიის კულინარიულ იდეოლოგიას ეფუძნება და ის ლანდიურ ინგრედიენტებსა და ტრადიციებზე აკეთებს აქცენტს. აქაური საკვები ქვეყნისა და იმ ფერმერების ისტორიას ჰყვება, რომლებიც თაობიდან თაობამდე ამუშავებენ მიწას. გისლასონს ფერმებისადმი ბავშვობისდროინდელი სიყვარუ ლიც არ განელებია. ის მთელ ქვეყანაში მოგზაურობს, რომ თეფშზე თავი მოუყაროს გემოებსა და არომატებს _ ისევე მრა ვალფეროვანს, როგორიც ისლანდიის ბუნებაა.
თუ სიურპრ იზები გიყვართ, შეგიძლიათ, საიდუმლო მენიუ შეუკვეთოთ _ ოღონდ, იცოდეთ _ ამ შემთხვე ვაში არჩევანის უფლებას მთლიანად შეფ-მზარე ულს ანიჭებთ და ბრმად ენდობით მის გემოვნებას.
Laugavegur 59. 101, Reykjavík https://www.dillrestaurant.is/
Aðalstræti 2. 101, Reykjavik https://matarkjallarinn.is/en
SNAPS BISTRO უცხო ქალაქში სავახშმოდ თქვენც იმ ადგილს არჩევთ, სადაც ადგილობრივები ხშირად დადიან? მაშინ ეს ხმაურიანი ფრან გული ბისტრო და ბარი არ უნდა გამოტოვოთ. მეგობრებთან შე სახვედრად, პირველი პაემნისთვის თუ საოჯახო ვახშმისთვის _ ის იდეალურია ნებისმიერ სიტუაციაში. ასე რომ, თუ გაგიმართ ლებთ და აქ მოხვდებით, იცოდეთ _ მაღალ ტონებში საუბარი გვერდით მაგიდასთან და ხალხმრავალი, ხმაურიანი ატმოსფე რო გარანტირებული გაქვთ ისევე, როგორც _ მეგობრული და ყურადღებიანი მომსახურება, დიდი ულუფები და ფრანგული, დანიური და სკანდინავიური სამზარეულოს გემრიელი კერძე ბი, კოქტეილების გრძელი სია და შესანიშნავი ღვინო. Þórsgata 1. 101, Reykjavík https://snaps.is/ 50 VOYAGER 25/2022
FISKFÉLAGIÐ _ Fish Company ეს ეკლექტური რესტორანი რეიკიავიკის ცენტრში, 1884 წელს დათარიღებული შენობის ძველ სარდაფშია გახსნილი. ექსპე რიმენტი და კონტრასტი _ ასე შეიძლება დავახასიათოთ მენი უცა და ინტერიერის ცოტა ავანტიურული დიზაინიც. პირველი, რაც თვალში გეცემათ ბარის გაფორმებაში გამოყენებული მა ღალი, თაღოვანი მოყვანილობის ფანჯრის ჩარჩოებია _ ძვე ლი ლუთერანული ეკლესიის ნაშთები. ქვის კედლები, უხეშად გარანდული ხის სვეტები და სპილენძის განათება ინტერიერს სიმყუდროვეს ანიჭებს. რა მიირთვათ? მენიუ აქ ორიგინალურია, მრავალფეროვანი, მხიარულიც კი. განსაკუთრებით პოპულარული ისლანდიური სეტია, რომელსაც არც შვიდი კერძისგან შემდგარი სადეგუსტა ციო მენიუ ჩამოუვარდება _ ისლანდიური ზღვის პროდუქტები, რომელთაც მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნის სპეციფიკური სა ნელებლები და სუნელები ეგზოტიკურ კერძებად აქცევს. ცალ კეა თევზის მენიუც. საიტზე დაწვრილებითაა მოცემული რესტორნის შემოთავაზება ღვინის ჩამონათვალის ჩათვლით. ყურადღება მიაქციეთ _ სამუშაო საათები კვირის დღეების მიხედვით იცვლება.
Vesturgata 2a, Grófartorg. 101, Reykjavík https://www.fiskfelagid.is/
GRILLMARKAÐURINN – The Grill market ხმაურიანი გარემოსგან მოშორებით, ერთ დროს ღამის კლუ ბად გადაკეთებული ძველი კინოთეატრის ადგილზე მდგარ ახალ შენობაში ისლანდიური რესტორანია _ თავისი დიზაი ნით, სტილითა და სამზარეულოთი. როგორც სახელწოდებიდან ჩანს, გრილი აქ მთავარი ინსტრუმენტია. მენიუ გრძელია და მრავალფეროვანი. აქ ინდივიდუალური ულუფების ნაცვლად სუფრის გაშლა საზია რო კერძებით უყვართ _ ჩადგმითა და შემომატებით, როგორც ჩვენთან იტყვიან. საიტზე, მენიუსთან ერთად, კოქტეილების სია და თეთრი და წითელი ღვინის ჩამონათვალია მოცემული. თა ვისი მრავალფეროვნებით რესტორანი ნებისმიერი _ ყველაზე აღიარებული გურმანის გულსაც მოიგებს, თუმცა განსაკუთრე ბით გვირჩევენ რვა კერძისგან შემდგარ სადეგუსტაციო მენიუსა და საგანგებოდ მისთვის შერჩეულ ღვინოს. სპეციალური შეთავაზებებისა და ფასდაკლების შე სახებ ინფორმაციისთვის, შეგიძლიათ, რესტორნის ფბ გვერდს ეწვიოთ.
Lækjargata 2a, 101 Reykjavík https://www.grillmarkadurinn.is/
51 VOYAGER 25/2022
რეიკიავიკი რესტორნები
KOL
რეკომენდაცია
ეს ორსართულიანი რესტორანია რეიკიავიკის ცენტრში ღია სამზარეულოთი, დიდი ბარითა და თანამედროვე ისლანდიურ სტილში შესრულებული მყუდრო ინტერიერით. აქ არ მიჰყვები ან საკვების მომზადების კონკრეტულ პოლიტიკას _ შთაგონება ყველაფერში შეიძლება იპოვო, მთავარია უმაღლესი ხარისხის ინგრედიენტები სიამოვნებით იყოს მომზადებული. რაც განსა კუთრებით გამოარჩევს აქაურობას _ ბარია, შესანიშნავი კოქ ტეილებით, რომელთა ხარისხს და ორიგინალურ სერვირებას დიდი მნიშვნელობა ენიჭება _ აქ უარს ამბობენ ხელოვნურ არომატიზატორებსა და საღებავებზე. სამაგიეროდ, აქტიურად იყენებენ საკუთარი წარმოების სიროფებსა და ნაყენებს და ალკოჰოლური სასმელების თავიანთ ვერსიებსაც ამუშავებენ. https://kolrestaurant.is/ Skólavörðustíg 40
BÆJARINS BEZTU PYLSUR – ეს ჰოთ-დოგების განთქმული ჯიხურია, რომელიც 1937 წლიდან მუშაობს. სა ხელწოდება ასეც ითარგმნება _ საუკეთესო ჰოთ-დოგი ქალაქში... და ბილ კლინტონია აქ ნამყოფი.
LA PRIMAVERA _ დახვეწილი რესტორანია ორი ფილიალით, რომელიც ჩრდილოეთ იტალიის კულინარი ულ ტრადიციებს ისლანდიურ ინგრედიენტებს უთავსებს, HVERFISGATA 12 _ ამ პატარა საოჯახო რესტორანს აბრაც კი აქვს, მაგრამ წარმოშობით ნეაპოლელი შეფი უძღვება _ უცნაურია, მაგრამ სხვადასხვა გზამკვლევი ორივეს ქალაქის საუკეთესო იტალიურ რესტორნად ასახე ლებს.
SJAVARGRILLID SEAFOOD GRILL _ ამ რეს ტორნის მთავარი უპირატესობა გრილია და ის ცოდნა, რომელიც შეფ-მზარეულმა ისლანდიური ბარბექიუს კულ ტურის შესასწავლად მთელ ქვეყანაში მოგზაურობისას და აგროვა.
GLÓ ხელი შევუწყოთ ადამიანებს სწორ კვებაში, გავავრცელოთ სიყ ვარული და ამით დადებითი გავლენა მოვახდინოთ ფიზიკურ და ფსიქოლოგიურ ჯანმრთელობაზე _ ერთ დროს ქალაქის ყველაზე ცნობილი ვეგეტარიანული რესტორანი ახლა ქსელია _ ოთხი ფილიალითა და უცვლელი მიზნით, რომლის მისაღწე ვადაც მენიუში ორგანული პროდუქტები და ვეგანური და ვეგე ტარიანული კერძების დიდი და გემრიელი ჩამონათვალია. https://www.glo.is/
KOPAR – თევზის რესტორანი ძველ ნავსადგურში, სამზა რეულოს ძალიან აქებენ და იახტით გასეირნებასაც შემოგ თავაზებენ, თუმცა, მე აქ მარტო ხედისთვისაც წავიდოდი.
Brauð & Co _ საცხობების ქსელი 6 ფილიალით _ გემრიელი პური და ცომეული. მუშაობის განრიგი და პანდემიურ ი რეგულაციები გთხოვთ, გადაამ ოწმოთ რესტორნის საიტზე.
52 VOYAGER 25/2022
რეიკიავიკი სასტუმროები
ღამისთევა უკიდურეს ჩრდილოეთში ტექსტ ი: ვერ ა
ზარკ ოვსკ ა სტუმრების განკარგულებაშია: ბარი კრაფტ ლუდის, ღვინის, ელის და კოქტეილების გრძელი ჩამონათვალით, რესტორანი, ლაუნჯი, ბიბლიოთეკის კუთხე, Gym & Tonic _ მრავალფუნქციური სივრცე _ სტილიზებული კრივის დარბაზი, სადაც დიდ ეკრანზე სპორტუ ლი ტრანსლაცია, ან ფილმი შეგიძლიათ ნახოთ, Viðarsstofa – 14 პერსონაზე გათვლილი პატარა სასადილო ოთახი მეგობრული ან საქმიანი შეხვედრისთვის და ღია სივრცე _ პატიო. დილა რესტორნის სასადილო ზონაში გაშლილი შვედური მა გიდით დაიწყეთ. სადილად და ვახშმად რესტორანს ეწვიეთ _ საიტზე პიცის მენიუსაც წინასწარ ნახავთ. რამე განსხვავებული გნებავთ? _ სტუმრებზე გათვლილი ორი სამზარეულო სწორედ ასეთი შემთხვევისთვისაა. ნომრის გასაღებს და პასუხს ყველა კითხვაზე სარეგისტრაციო დახლთან მიიღებთ. იდეალური მდე ბარეობის წყალობით ქალაქის ღირსშესანიშნაობები, მუზეუმები, მაღაზიები, ბარები, სავაჭრო ქუჩა, ავტოსადგური, აუზი _ სულ რამდენიმე წუთის სავალზე გექნებათ. უფრო შორეული ვოიაჟის დაგეგმვაში ჰოსტელის სერვისი _ KEXLAND დაგეხმარებათ. Skúlagata 28. 101, Reykjavík https://www.kexhostel.is
KEX რეიკიავიკის ცენტრში მდებარე ბისკვიტების ძველ ფაბრიკაში სოციალური ჰოსტელია მოწყობილი. სახელწოდებაც აქედან მოდის _ KEX ანუ კექსი. გარემო ჭრელია და საინტერესო. ეს ერთგვარი თანამედროვე ეკლექტიკაა, როცა ინდუსტრიული სტილისა და მრავალფეროვანი ვინტაჟური მასალის, მათ შო რის, ფაბრიკის უტილიზებული ნივთების ერთობლიობით საო ცარი სიმყუდროვე იქმნება. ღამის გასათევად დიდი არჩევანია: ნათელი, ვრცელი და კომფორტული საერთო საძინებლები, გესთჰაუზის ტიპის ერთ ან ორ ადგილიანი ოთახები შესანიშ ნავი ხედით ყურეზე და სველი წერტილით ოთახის გვერდით, სასტუმროს ტიპის ნომრები საუზმით, ოთხ ან ექვს პერსონაზე გათვლილი საოჯახო ნომერი და პატარა, მყუდრო ოთახი _ იდეალური ბედნიერი წყვილისთვის.
53 VOYAGER 25/2022
რეიკიავიკი სასტუმროები
EDITION _ სახლი სახლისგან მოშორებით საერთაშორისო ბრენდის ეს მაღალი კლასის სასტუმრო პირ ველი ხუთვარსკვლავიანი აპარტამენტია რეიკიავიკში. აქედან ლაუგავეგური _ ქალაქის მთავარი სავაჭრო ქუჩა სულ რამდე ნიმე ნაბიჯის მოშორებითაა. სასტუმროში 253 ნომერია და პენ ტჰაუსი _ პანორამული ხედით. თუ რაიმე განსაკუთრებულის დაგემოვნება გსურთ, შორს წასვლა არ მოგიწევთ: რესტორანი TIDES _ აქ ნავსადგურის მხრიდან დამოუკიდებელი შესასვლე ლით მოხვდებით.
ზღვის პროდუქტებზე და ადგილობრივ სეზონურ ინგრედიენ ტებზე ორიენტირებული კერძები და მომზადების ტრადიციული მეთოდები _ ასეთია მიშლენის ვარსკვლავით აღნიშნული პირ ველი ისლანდიელი შეფ-მზარეულის _ გუნნარ კარლ გისლა სონის თანამედროვე ისლანდიური სამზარეულო (გვ. 92). თუ ჩქარობთ, გვერდით მდებარე კაფედან შეგიძლიათ ყავა ან სმუზი და ღუმლიდან ახალგამოღებული, თბილი ფუნთუშა გაი ყოლოთ. ვახშმის შემდეგ კოქტეილით გსურთ თავი შეიქციოთ? _ ბარი Tölt თქვენს განკარგულებაშია.
ლობი-ბარი ბუხრით. აქ ადგილობრივი წარმოების კრაფტ ლუდს, ისლანდიური გემოს საფირმო კოქტეილებს, ღვინოს და ხემსს მოგართმევენ. თუ სასტუმროს შერჩევისას კვება თქვენთვ ის პრიო რიტეტია, საიტზე ყველა მენიუს წინასწარ შეგიძლი ათ გაეცნოთ.
Austurbakki 2. 101, Reykjavík https://www.editionhotels.com/reykjav
CANOPY by Hilton Reykjavik City Center ერთ დროს რეიკიავიკის ცენტრში მდებარე ავეჯის ფაბრიკა, სა კონცერტო დარბაზი და არტისტული ჰაბი დღეს სასტუმროა, რო მელიც ერთმანეთთან დაკავშირებულ ექვს შენობას აერთიანებს და სრულად ასახავს თავის ეკლექტურ წარსულს: ავეჯის ფაბრი კის მფლობელის 1950-იანი წლების რეზიდენციით ნაკარნახევი დიზაინი, გრაფიტის მხატვართა ნამუშევრები, პოეტური კუთხე მაღალი თაროებით, ინსტალაციები, მუსიკალური ზარდახშა, რომელიც ისლანდიურ ეროვნულ სიმღერებს დაგიკრავთ, ფერ წერული ტილოები, ხის ვინტაჟური ავეჯი... აქვეა ფირფიტების უნიკალური კოლექცია, რომელიც 1000-ე მეტ ერთეულსა და მრა ვალფეროვან მუსიკალურ მემკვიდრეობას მოიცავს. მათი წყალობით Canopy Central _ მელომანების შეკრების საყვარელ ადგილად იქცა. თქვენც შეგიძლიათ გემოვნების ან განწყობის შესაბამისად რამე შეარჩიოთ, პორტაბელურ ფირ საკრავთან ერთად ნომერში აიტანოთ და მუსიკალური საღამო მოიწყოთ. დილა აქ 6:30-ზე _ ადგილობრივი პროდუქტებით გაწყობილი შვედურ მაგიდის გაშლით იწყება. საუზმე ნომერშიც შეგიძლიათ შეუკვეთოთ, ან თან წაიღოთ, თუ ადრე გადიხართ. აქვეა რეიკიავიკის ერთ-ერთი ყველაზე ექსკლუზიური რესტო რანი Geiri Smart დაუვიწყარ გასტრონომიულ თავგადასავალს გპირდებათ: არავითარი წესი _ შეფები მზად არიან დაამზადონ ის, რასაც ადგილობრივი ფერმერები ან მეთევზეები ნებისმი ერ წამს შესთავაზებენ. ცივ კლიმატზე გათვლილი ღვინის სეტი
იდეალურადაა მორგებული სამზარეულოზე, ბარში კი შესანიშ ნავ კოქტეილებს შემოგთავაზებენ. ლაუნჯ ბარი დღის მეორე ნახევარში იღება. ეს შესაფერისი ადგილია თუ სასაუბროდ და ახალი ნაცნობობისთვის ხართ განწყობილი. თუ არა, მყუდრო ადგილის მოძებნაც არ გაგიჭირდებათ, რომ ეგზოტიკური სასმ ლით ან კრაფტ ლუდით განმარტოვდეთ. Smidjustigur 4, Reykjavik, 101, Iceland https://www.canopyreykjavik.com
54 VOYAGER 25/2022
RADISSON BLU 1919 გზაჯვარედინზე მდებარე თეთრ, ოთხსართულიან შენობას შო რიდანვე შეამჩნევთ _ ესაა სკანდინავიური სიმარტივისა და მინიმალიზმის სტილში გადაწყვეტილი 88-ნომრიანი სასტუმრო, რომელიც სრულ კომფორტს სთავაზობს ბიზნეს მოგზაურებსა და ტურისტებს. მდებარეობა იდეალურია _ ქალაქის ისტორი ული ღირსშესანიშნაობების ცენტრში რესტორნები, მუზეუმები და თანამედროვე მაღაზიები პრაქტიკულად თქვენს ზღურბლ თანაა. თუმცა, თუ გემრიელად მომზადებული ზღვის პროდუქ ტები გიყვართ, სადილად სასტუმროდან გასვლაც არ მოგიწევთ. BRUT _ 2021 წლის შემოდგომაზე აქვე გახსნილი მაღალი კლა სის რესტორანია, რომლის მენიუშიც ოკეანის მრავალფერო ვანი პროდუქტები და მათთან მისადაგებული ღვინის გრძელი ჩამონათვალია. რესტორანში არის 12 პერსონაზე გათვლილი ცალკე დარბაზი საქმიანი და მეგობრული შეხვედრებისთვის. Kaffi Ó-le _ ყავახანაა სასტუმროს ვესტიბიულში, რომელიც, ყა ვის დიდ არჩევანთან ერთად, ბუტერბროდებსა და ახალგამომ ცხვარ ცომეულს გთავაზობთ. Pósthússtræti 2, Reykjavik, 101, Iceland www.radissonhotels.com/en-us/hotels/radisson-blu-reykjavik-1919
101 HOTEL რეიკიავიკის ხმაურიან კუთხეში, 1930-იანი წლების საოფისე ცენტრის ისტორიულ შენობაში მდებარე სასტუმრომ სახელწო დება ქალაქის უძველესი საფოსტო ინდექსის მიხედვით მიიღო. მინიმალისტური დიზაინი შავ-თეთრ ფერებში, საერთო სივრ ცეში გაფანტული თანამედროვე მხატვრების უჩვეულო ნამუ შევრები, შესანიშნავი ხედი ნავსადგურზე, რესტორანი მოდერ ნიზებული ისლანდიური და ინტერნაციონალური სამზარეულო თი, ლაუნჯ-ბარი ღვინის, კოქტეილებისა და სპირტიანი სასმე ლების გრძელი მენიუთი და სპა-ცენტრი ორთქლის აბაზანებით, ჯაკუზითა და ნომერში სარელაქსაციო მასაჟის სერვისით _ ამ მდიდრულ და გემოვნებიან გარემოში ყველა პირობაა შექმნი ლი იდეალური დასვენებისთვის.
გაითვალისწინეთ: ნომრებს ხშირად ღია გეგმარება აქვს _ საძინებელი და სააბაზანო ზონა ერთმანე თისგან გამიჯნული არაა. სასტუმროს საერთო მო ნოქრომულ გამაში გამოირჩევა მყუდრო და მდიდ რული წითელი ოთახი _ აუდიო სისტემით, პროექტო რითა და ეკრანით აღჭურვილი სივრცე, ცალკე გამო ყოფილი სასტუმრო ზონითა და ბარით.
Hverfisgata 10. 101, Reykjavik https://101hotel.is/ 55 VOYAGER 25/2022
რეიკიავიკი სასტუმროები
VINTAGE HOTEL
REYKJAVIK KONSULAT Curio Collection by Hilton
ლაუგავეგური #41 _ ქალაქის მთავარ სავაჭრო ქუჩაზე მდე ბარე ვინტაჟური სტილის პატარა თანამედროვე სასტუმროს იდეალური მდებარეობა აქვს და ისეთი სიმყუდროვე, თითქოს სახლიდან არსად წასულხართ. მინი სამზარეულო ღუმელით და ჭურჭლის სარეცხი მანქანით ყველა ნომერშია. თქვენ უბ რალოდ არჩიეთ მანსარდული ტიპის სტუდიო გირჩევნიათ თუ ორსაძინებლიანი აპარტამენტები.
რეიკიავიკის უძველეს ნაწილში უნივერმაღის ყოფილი შენობის რეკონსტრუქცია 2018 წელს დასრულდა. აქაურობამ ფუნქციუ რად ახალი დატვირთვა შეიძინა, თუმცა, ისტორია და ტრადიცია ყველაფერში იკითხება: ვინტაჟურ სტილში, ძველ ფოტოებსა და, რაც მთავარია, საქმისადმი დამოკიდებულებაში.
Laugavegur 41, 101 Reykjavík, Iceland https://vintagehotel.is/
XIX- XX საუკუნეებში უნივერმაღს კონსულ ტომსენის ოჯახი მართავდა. დიტლევ ტომსენი _ მეწარმე და გერმანიის კონ სული რეიკიავიკში, გამორჩეული ფიგურა იყო და, როგორც ამ ბობენ, დიდი როლი ითამაშა თანამედროვე ქალაქის ჩამოყა ლიბებაში _ ღონისძიებათა ხელგაშლილი მასპინძელი, პრო ფესიული ასოციაციების დამფუძნებელი, კოლექციონერი და მხატვართა დამფინანსებელი, პირველი კომერციული კოლეჯის დამაარსებელიც იყო და ქალაქის დღევანდელი გამწვანების დიდი წილიც მის ჩამოტანილ ხეებზე მოდის. სასტუმროს ოთახები მყუდროა და კომფორტული. ზოგან დე კორში ჩართული XIX საუკუნის კედელიც შეგხვდებათ. სახლუ რი რესტორანი საერთაშორისო კლასიკას და ადგილობრივი დელიკატესების მენიუს გთავაზობთ. შვედური მაგიდა 7:00 სა ათზე იშლება, მაგრამ თუ ადრიანად გადიხართ, შეკვეთილი სა უზმე შეგიძლიათ 4 საათიდან გაიყოლოთ. ბარი ტრადიციულად ღვინის, კოქტეილების, სპირტიანი სასმე ლისა და ლუდის არჩევანს გთავაზობთ წასახემსებლებთან ერ თად. თქვენს განკარგულებაში იქნება, აგრეთვე, აბაზანა ჰიდ რომასაჟით, საუნა და 24 საათიანი ფიტნეს დარბაზი. Hafnarstræti 17-19 101 Reykjavík, Ísland https://www.reykjavikkonsulathotel.is/
GRANDI HOTEL მეტალურგიული ქარხნის ყოფილი შენობა რეკონსტრუქცი ის შემდეგ სკანდინავიური სიმარტივითა და მინიმალიზმით მოწყობილ 195-ნომრიან სასტუმროს დაეთმო. ყველაფერი ინ დუსტრიულ სტილშია გადაწყვეტილი _ ბევრი სივრცე, დიდი ფანჯრები, სადა ავეჯი და ნათელი, პასტელური ტონები. აქვეა რესტორანი HÉÐINN სეზონური მენიუთი და კარგი ღვინით. დი ლა შვედური მაგიდით იწყება. სადილის, ვახშმის, ღვინისა და კოქტეილ მენიუებს წინდაწინ შეგიძლიათ ონლაინ გაეცნოთ. Address: Seljavegur 2, 101 Reykjavík https://www.centerhotels.com/en/hotel-grandi-reykjavik 56 VOYAGER 25/2022
SAND HOTEL ეს მდიდრული ბუტიკ სასტუმროა რეიკიავიკის კულტურულ და კომერციულ ცენტრში, რომელიც სამ ისტორიულ შენობას აერ თიანებს: პირველ სართულზე საცხობია _ Sandholt _ მრავალ წლიან ტრადიციაზე დამყარებული საოჯახო ბიზნესი, რომელ საც მცხობელთა ოთხი თაობა მიყვება. ის 1920 წელს გაიხსნა და მას მერე ქალაქის ცენტრალური უბნის მნიშვნელოვანი ნაწი ლია. აქვეა საგალანტერეო მაღაზია Guðsteinn Eyjólfsson, რო მელიც თითქმის საუკუნეა ისლანდიელი ჯენტლმენების მოდურ ჩაცმულობაზე ზრუნავს. სასტუმროს წინ, ტროტუარზე განთავ სებული ფილა გაუწყებთ, რომ უკანა ეზოს ერთ-ერთ შენობაში ნობელის პრემიის ლაურეატი ჰალდორ ლაქსნესი ცხოვრობდა _ ისლანდიელი პოეტი, მწერალი და დრამატურგი. Laugavegur 34. 101, Reykjavík https://www.keahotels.is/en/hotels/sand-hotel
BORG თუ ორიენტირად პარლამენტის შენობას აიღებთ, მიგნება არ გაგიჭირდებათ, აქედან სასტუმრო სულ ერთი წუთის სავალზეა _ დიდ და შთამბეჭდავ შენობას შორიდანვე იცნობთ. არტ-დე კოს სტილში გაფორმებული და უმცირეს დეტალებამდე გათვ ლილი 99 კომფორტული და მყუდრო ოთახი თქვენს განკარგუ ლებაშია. საუზმე დილაადრიან შვედური მაგიდით იწყება. სას ტუმროს ემსახურება რესტორანი და სპა-ცენტრი სატრენაჟორო დარბაზით, საუნითა და ორთქლის აბანოთი. თუ მოგზაურობას გადაწყვეტთ, სასტუმროს ყურადღებიანი პერსონალი ტურების დაგეგმვასა და ავტომობილის დაჯავშნაშიც დაგეხმარებათ. Posthusstraeti 11. 101, Reykjavik https://www.keahotels.is/en/hotels/hotel-borg
57 VOYAGER 25/2022
წყალქვეშა არქეოლოგია
დაფლული პორტები და განძის კუნძულები ხმელთაშუაზღვისპირეთის მემკვიდრეობა
ირინა ბაგაური 1916 წელს იტალიაში იმ დროისთვის ახალგაზრდა პოეტის, ჯუზეპე უნგარეტის, კრებული გამოიცა უჩვეულო სათაურით „დაფლული პორტი“. ეს იყო კიდევ უფრო უჩვეულო და მოკლე _ ხშირად ერთსიტყვიანი სტრიქონებისგან შემდგარი, რითმუ ლი სქემებისგან დაცლილი ლექსები, რომლებიც ლაკონურად, ზედმეტი ენაწყლიანობის გარეშე ამბობენ უაღრესად პოეტურ სათქმელს. დიდი იტალიელი პოეტი 1988 წელს ეგვიპტის ალექსანდრია ში დაიბადა და კრებულის სათაურიც მისი მშობლიური ქალაქის ერთ მოგონებას უკავშირდება: უნგარეტიმ მეოცე საუკუნის 10-იან
წლებში ალექსანდრიაში ორი ფრანგი ინჟინერი გაიცნო, ძმები ჟან და ანრი ტუილები, ინტელექტუალები, რომლებმაც პოეტს ალექსანდრიის ჩაძირული პორტის შესახებ მოუთხრეს: „ისინი მიყვებოდნენ პორტის შესახებ, დაფლული პორტის, რო მელიც, სავარაუდოდ, პტოლომეოსების ეპოქამდე აშენდა, რაც ამტკიცებდა, რომ ალექსანდრია საპორტო ქალაქი იყო ალექ სანდრემდე, რომ ალექსანდრემდე აქ უკვე ქალაქი იყო გაშე ნებული. ამის შესახებ არაფერია ცნობილი. ის ჩემი ქალაქი ყოველწამიერად ილევა და იკარგება. რა უნდა ვიცოდეთ მისი წარმოშობის შესახებ, თუკი წამის წინ მომხდარის შესახებაც კი არაფერი ვიცით. არავინ არაფერი იცის, სხვა არავითარი ნიშანი
58 VOYAGER 25/2022
შემოგვრჩა გარდა პორტისა, რომელიც ზღვის ფსკერზეა დაფ ლული. ერთადერთი საბუთი, რომელმაც ჩვენამდე მოაღწია — ალექსანდრიის რომელიღაცა ეპოქიდან“. ზღვის ფსკერზე დამარხული პორტის ამბავმა უნგარეტი შეიპყ რო იმდენად, რომ თავად იქცა პოეზიის არქეოლოგად. პოეტად, რომელსაც ნამარხი არტეფაქტის მსგავსად, ლექსიც უნდა გა ეთავისუფლებინა ყოველგვარი ზედმეტობისგან და დაეყვა ნა სიწმინდემდე, მთავარ სიტყვებამდე, ფორმამდე, რომელიც სრულად წარმოაჩენდა სულის ფსკერზე ნაპოვნი, ნამარხი ნიშ ნების მშვენიერებას.
ასეთი იყო „რიაჩეს მეომრები“, ბრინჯაოს ქანდაკებები, რომ ლებიც დღეს რეჯო-კალაბრიის ეროვნულ მუზეუმშია დაცული. აღნიშნული სკულპტურები სულ რაღაც 25 წლის წინ, 1997 წელს, მოყვარულმა მყვინთავმა აღმოაჩინა სამხრეთ იტალიაში, რია ჩეს სანაპიროსთან. ათლეტური აღნაგობის ორი მამაკაცის ფი გურა სკულპტურული ხელოვნების ოქროს ხანას უკავშირდება და ძველი წელთაღრიცხვით V საუკუნით თარიღდება. გასაო ცარი ტექნიკური შესრულებისა და დახვეწილი პროპორციების წყალობით, ქანდაკებები აღმოჩენისთანავე აღიარეს ანტიკური ხელოვნების გამორჩეულ შედევრებად და მეოცე საუკუნის ერთერთ უმთავრეს არქეოლოგიურ აღმოჩენად.
კრებულის გამოცემიდან საუკუნის თავზე, უნგარეტის აკვიატე ბამ წყალში დამარხული ცივილიზაციებისა და დაკარგული სა მოთხეების აღმოჩენის შესახებ გაცოცხლება და გავრცელება დაიწყო: დღეს, როცა კოსმოსური ხომალდებით მოგზაურობა რეალობად იქცა, ევროპული კულტურის მესვეურები იმაზე ალა პარაკდნენ, რომ ანტიკური ისტორიის კვლევისა და ტურიზმის მომავალი სწორედ წყალქვეშა მარშრუტებისა და არქეოლო გიური ნაკრძალების განვითარებაშია და ცოტა რამეს თუ შეუძ ლია ჩვენი წარმოდგენის შეცვლა კაცობრიობის ისტორიაზე იმა ზე უკეთ, ვიდრე წყალქვეშა ნამარხ დასახლებებს და საგანძურს, რომელიც დროდადრო თავს იჩენს და განცვიფრების, ხშირად კი, ისტორიის ახლებურად გადაწერის საფუძველი ხდება.
კიდევ ერთი ასეთი მნიშვნელოვანი აღმოჩენა იყო თურქეთში, ბოდრუმის მახლობლად, 1982 წელს მიკვლეული ულუბურუნის ხომალდი, რომელიც ძველი წელთაღრიცხვით XIV საუკუნეში დაიღუპა და უთვალავ ცნობას გვაძლევს იმ დროის ხმელთაშუ აზღვისპირეთის ქვეყნების ცხოვრების, სავაჭრო და დიპლომა ტიური ურთიერთობების შესახებ.
60 მეტრამდე სიღრმეში ჩაძირული გემის ნარჩენების ნაპირზე ამოტანის სამუშაოებმა 11 წელს გასტანა, ამერიკელი არქეო ლოგის _ ჯონ ბასის ხელმძღვანელობით. ამ ექსპედიციას ად გილზე კიდევ ხუთი: ბიზანტიური, რომაული, შუასაუკუნეების, ისლამური და კიდევ ერთი ბრინჯაოს ხანის ხომალდის აღმო ჩენა მოჰყვა, რაც დღეს ბოდრუმის საზღვაო მუზეუმშია დაცული და ფასდაუდებელი მასალაა ისტორიის მკვლევრებისთვის. www.bodrum-museum.com/uluburun-ship-wreck-hall 59 VOYAGER 25/2022
წყალქვეშა არქეოლოგია პავლოპეტრი, საბერძნეთი პელოპონესის ნახევარკუნძულზე, ლაკონიის ნაპირებთან მდე ბარე ჩაძირული ანტიკური ქალაქი პავლოპეტრი ძველი წ. აღ რიცხვით 2800-1000 წლებშია გაშენებული და ხმელთაშუაზღ ვის ფსკერზე მოქცეულ უძველეს დასახლებად მიიჩნევა. ასევე ფართოდ გავრცელებული მოსაზრებით, სწორედ პავლოპეტ რი უნდა ყოფილიყო პლატონის „ატლანტიდების თქმულების“ შთაგონების საფუძველი, მიუხედავად იმისა, რომ პეიზაჟი და წყალქვეშა სამყაროს აღწერა არ ემთხვევა რეალობას. ქალა ქის დაარსების თარიღი იმდენად უხსოვარია, რომ ჰომეროსის ეპოქაში ეს დასახლება უკვე უძველესად მიიჩნეოდა. მიუხედა ვად იმისა, რომ მისი არსებობის შესახებ დიდი ხანია, ცნობილია. პირველი სერიოზული არქეოლოგიური სამუშაოები ადგილზე 2009 წელს დაიწყო: შესწავლილ იქნა დაახლოებით 9 ჰექტარი ტერიტორია, რომელზეც გაშენებულია ქუჩები, ორ სართულიანი სახლები, ტაძრები, სასაფლაო და წყალგაყვანილობის სისტე მა. მშენებლობის დაუჯერებელმა ხარისხმა და ტექნოლოგიებმა არა მხოლოდ ამ დრომდე შემოინახა ქალაქი, არამედ დღემდე აოცებს დარგის სპეციალისტებს თავისი თანამედროვეობით.
კესარია, ისრაელი 2000 ათასი წლის წინათ, იუდეის მეფის _ ჰეროდეს მიერ აგე ბული კესარია, თავისი დროის უდიდეს და ყველაზე თანამედ როვე საპორტო ქალაქად მიიჩნეოდა. დასახლებამ დაარსები დან სულ რაღაც ერთ საუკუნეში დაიწყო დაძირვა, შესაბამისად, მისი წყალქვეშა არქეოლოგიური ნაკრძალი ფასდაუდებელ ინფორმაციას გვაწვდის იმდროინდელი ქალაქდაგეგმარების, სამხედრო გემების თუ ყოფა-ცხოვრების შესახებ. მრავალწლიანი სამუშაოების შემდეგ, 2006 წელს აქ წყალქვე შა მუზეუმი გაიხსნა მყვინთავებისთვის: არქეოლოგიური პარ კის ტერიტორია 25000 მ2-ზეა განლაგებული და ოთხ მარშრუტს მოიცავს, რომელთა ფარგლებშიც მყვინთავებს შესაძლებლობა აქვთ, მოინახულონ უძველესი კარიბჭე, შუქურის ნანგრევები, ნაგებობების ბურჯები, აბანოების ნანგრევები, ნავსადგომები. ზღვის ფსკერზე ნაპოვნი იმდროინდელი ქანდაკებების, სხვა დასხვა დროის მონეტების უმდიდრესი კოლექციისა და ჩაძი რული გემების ნარჩენების ნახვა კი კესარიის საზღვაო მუზეუმ შია შესაძლებელი. www.caesarea-diving.com/en
60 VOYAGER 25/2022
ალექსანდრია, ეგვიპტე ანტიკურობის ლეგენდარული საპორტო ქალაქის ზღვისქვეშე თი არაერთი ცივილიზაციის ნაკვალევს ინახავს: ქალაქს უკავ შირდება ალექსანდრე მაკედონელის სახელი, პტოლემეუსე ბის დინასტია, კლეოპატრა თუ ნაპოლეონის ბრძოლები. მის ფსკერზე კი დღემდე შემორჩენილია უძველესი ნაქალაქარი, რომლის ნაპირზეც მსოფლიოს შვიდი საოცრებათაგან ერთერთი — ალექსანდრიის შუქურა იყო აღმართული. ჩაძირული ქალაქის შესახებ ლეგენდებს არქეოლოგები დიდხანს არ აქ ცევდნენ ყურადღებას. ქალაქის წყალქვეშა მემკვიდრეობით დაინტერესება მხოლოდ 20-ე საუკუნის დასაწყისში დაიწყო. 1961 წელს ეგვიპტელმა მყვინთავმა და მოყვარულმა არქეო ლოგმა ქემელ აბულ-საადათმა ფსკერზე რამდენიმე სკულპუ რასა და ძველი ნაგებობის სვეტებს მიაგნო. 1968 წლის ექსპე დიციაში კი არქეოლოგებმა ფროსტმა და ნესტეროფმა ძველი ქალაქის ნანგრევებში ალექსანდრიის შუქურასა და პტოლე მეოსთა სასახლის ნანგრევებს მიაკვლიეს. საერთაშორისო ინტერესიდან გამომდინარე, ეგვიპტის მთავრობამ 1996 წელს პირველი წყალქვეშა მუზეუმის პროექტი შეიმუშავა, წყალქვე შა უზარმაზარი მინის აკვარიუმით, რომელიც რიგით დამთვა ლიერებელს საშუალებას მისცემს ჩაყვინთვის გარეშე გაეცნოს ალექსანდრიის ზღვისქვეშა ქალაქს. მთელი რიგი მიზეზების გამო, რომლებიც გარემოსა და ნაკრძალის დაცვას, ასევე ფი ნანსებს უკავშირდება, პროექტი ამ ეტაპისთვის შეჩერებულია.
ხმელთაშუაზრვისპირეთის წყალქვეშა ნაკრძალებს არა მხო ლოდ ისტორიულ-არქეოლოგიური მნიშვნელობა, არამედ უდიდესი ტურისტული და ეკონომიკური პოტენციალიც აქვს, მითუმეტეს, იმ ფონზე, როცა მსოფლიოში მხოლოდ რეგისტრი რებული მყვინთავების რაოდენობა 30 მილიონს აღწევს. უსაფრთხოების ნორმებიდან გამომდინარე, ყველა ამ ნაკრ ძალში სრულფასოვანი ტურისტული პაკეტის შეთავაზება ჯერაც შეუძლებელია. რადგან მათ განვითარებას მთელი რიგი პროცე დურები სჭირდება როგორებიცაა: ნაკრძალებისა და არტეფაქ ტების დაცვა, კონსერვაცია, სამეცნიერო კვლევა, ტექნოლოგი ური აღჭურვა და პროფესიონალების გადამზადება, რომლებიც შეძლებენ აღნიშნული ტერიტორიების მოვლასა და მეურვეობას. თუმცა, მუშაობა დაწყებულია და სამომავლოდ, ამ დიდებულ სა ნახაობებზე კიდევ უფრო მეტ მოყვარულს მიუწვდება ხელი. თავის მხრივ, წყალქვეშა არქეოლოგია, როგორც ვხედავთ, შედარებით ახალი და ტრადიციულზე არანაკლებ საინტერე სო დარგია. ბოლოდროინდელი აღმოჩენები კი გვარწმუნებს დიდი პოეტის ნათქვამის სიმართლეში: როგორც საუკუნის წინათ, ისე ამ დრომდე თითქმის არაფერი ვიცით ჩვენი პლა ნეტის ისტორიის შესახებ, რომლის არაერთი მნიშვნელოვანი ფურცელიც მის ფსკერზეა დაფლული და ბევრ დღემდე უცნობ ამბავს ინახავს.
61 VOYAGER 25/2022
გირჩევთ
წყალქვეშა მდინარეები ილ ია ინჯია ყველაფრის საფუძველი ახლის შესწავლის სურვილია. ახალ ხალხს ვიცნობ, ახალ ქვეყანას. ესაა ჩემი ინტერესის სფერო ზო გადად. როგორც ბავშვობაში — ჯერ ეზოთი იწყებ, მერე უბანი და ქალაქია. შედიხარ ასაკში და სათამაშოები, რაც გასართობად გჭირდება — რთულდება, მანძილები იზრდება. რაც უცვლელი რჩება მიდგომაა — სიახლის ძებნა. წყალში კიდევ არავინ არ იცის, წინასწარ, რა მოხდება — ყველა ჩაყვინთვაზე რაღაც გან საკუთრებული და დაუგეგმავი ხდება. ვერასდროს გაიმეორებ იმას, რაც ერთხელ უკვე ნახე. და ვერც ბოლომდე დაგეგმავ. 2003 წელს რამდენიმე მეგობართან ერთად ავიღე წყალში ყვინთვის ლიცენზია. ნელ-ნელა ჩვენს გარშემო ამ საქმით გა ტაცებულების წრე გაჩნდა. ამით პროცესი კიდევ მხიარული და საინტერესო გახდა — გარშემო შემოვიკრიბეთ ადამიანები, რომლებთანაც უპირველესი, რაც გვაკავშირებდა, ყვინთვის სიყვარული იყო. თორემ გეგმაში არ მქონდა, რომ პროფესი ონალი მყვინთავი გამოვსულიყავი, ეს იყო ჰობი, რომელსაც დაერთო ჩემი მეორე გატაცება — ფოტოგრაფია და ფაზლივით აეწყო ერთად. დავაფუძნეთ კლუბი Georgian Diving Club და ყოველ წელს წე ლიწადში ორ-სამ მოგზაურობას ვგეგმავთ. ყველა სხვადასხვა პროფესიის ხალხია, გადაკვეთის წერტილი გვაქვს მხოლოდ მოგზაურობა. ემოციების გაზიარება, ამ ყველაფერზე ერთმანეთ ში ლაპარაკი, ალბათ, ყველაზე დიდი ბონუსია, რაც ყვინთვას თან მოჰყვება. არაპროფესიონალური ფილმების გადაღებაც და ვიწყეთ ჩვენს მოგზაურობებზე, არავისთვის, მხოლოდ ჩვენთვის ვაკეთებთ ამასაც. ღია ზღვაში პირველად ყველაზე შორს 2007 წელს წავედი - კუ ბაში მიდიოდნენ — ჯგუფი უკვე არსებობდა და მეც ჩავეწერე. უკვე ყველა გამოცდილი მყვინთავი იყო, მე ვიყავი ყველაზე უმცროსი. მას მერე ბევრგან ვიყავით ჩასაყვინთად. მსოფლი ოში ხუთეულია საუკეთესო ადგილების - გალაპაგოსი, ავსტ რალიის რიფი, სიპადანი, მალაიზიაში და თუ თეთრი ზვიგენის
ნახვა გინდა, ვერსად ვერ ნახავ აფრიკის კონკრეტული წერ ტილის გარდა. ჩვენც ამ რეიტინგებს ვუყურებთ, ანდა უსაფრ თხოების ნორმებს, ასევე ფრთხილად ვარჩევთ სეზონს, რად გან მოგვწონს, როცა შუა ზამთარში თბილ ქვეყნებში ამოვ ყოფთ ხოლმე თავს. მალაიზიაში არის კუნძული სიპადანი, რომელიც სწორედ ამ ხუთეულში შედის, წყალქვეშა ბუნების სილამაზით და თევზების მრავალფეროვნებით გამოირჩევა. იქ ცხოვრება აკძრალულია ჩვენამდე რამდენიმე ხნით ადრე, ტურისტები გაუტაციათ და მას მერე ყველასთვის წესი ერთია — სხვაგან დარჩენა. ჩვენც საათ ნახევრის სავალზე დავსახლდით. ავდექით დილის ოთხის ნახე ვარზე, გემით ვიცურეთ საათნახევარს და ზუსტად მაშინ, როცა ინათა, ჩავყვინთეთ წყალში. ეს იყო საუკეთესო დრო ჩასაყვინ თად, რადგან გათენების დროს, თურმე, ის ადგილები ყველაზე ლამაზი და ყველაზე საინტერესოა. მხოლოდ მაშინ შეგვეძლო გვენახა დილაადრიან გამოსული თევზები, რომელთა ნახვა ღა მით შეუძლებელია. ღამე ყვინთვისას, თავის მხრივ, იმგვარ რამეებს ნახულობ, რაც დღე არ ჩანს. ღამე გამოდიან რვაფეხები, მონადირე თევზები და იჭერენ მსხვერპლს. უყურებ ფანრით, როგორ ეპარებიან, როგორ ესხმიან თავს. დილას, ალბათ, ეს დაღლილი რვაფეხე ბი ბრუნდებიან თავიანთ შვილებთან და ჩვენზე უყვებიან, რომ უცნაური არსებები ნახეს — ბალონებით და ფანრებით ხელში. ზოგს ურჩევნია, ეს ყველაფერი National Geographic-ზე ნახოს. მე ის მომწონს, ჩემს თვალწინ, უშუალოდ იმ გარემოში, რომ ხდება. ძალიან მაინტერესებდა ზვიგენის ნახვაც და ბოლოს ისე ვქენი, რომ თეთრის გარდა, ყველა მყავს ნანახი. საერთოდ, ზვიგენი ერიდება ადამიანს. უნდა ეძებო, აედევნო, მერე არის ხოლმე ერთი გარჩევები, აბა, ყველაზე ახლოს ვინ მიცურა, ვინ გადაუღო საუკეთესო ფოტო. ერთადერთი ადგილია ბაჰა მებზე, სადაც ძალიან ახლოს შეგიძლია მისვლა bull shark-თან (Carcharhinus leucas), ფოტოებსაც უღებ და ხელითაც ეხები, ეფერები, თან ძალიან დიდებია.
62 VOYAGER 25/2022
ერთხელ მთამსვლელებზე ვუყურე ფილმს, ერთი ცნობილ მთა ზე ყვებოდნენ, სადაც ბოლო ათ მეტრზე ყველას აფრთხილე ბენ — თუ იქ წახვალ, მე ვერ გიშველი, მარტო უნდა ახვიდე და ჩამოხვიდე, არავინ მოვა შენს წამოსაყენებლად, ჩამოსაყვანად. წყალქვეშაც ყოფილა ეგეთი ადგილები, უთქვამთ, ამ ადგილ ზე შენ ხარ პასუხისმგებელი, როგორ მიხვალ ა წერტილიდან ბ წერტილამდე, თუ არა და ვერავინ გიშველის, ამასაც თავისი ექსტრიმი აქვს. საერთოდ, ყვინთვის დროს ორმოც მეტრზე ქვევით ჩასვლა აკ რძალულია, ვიცნობ ადამიანებს, ვინც არღვევს ამ წესებს და მაინც ჩადიან. მეც დამირღვევია, მაგრამ აქ მხოლოდ შენზეა პა სუხისმგებლობა. გააჩნია, რა ტიპის ლიცენზია გაქვს. უნდა იცო დე, წნევის ქვეშ რა დაგემართება. თუ ხელ-ფეხი დაგიბუჟდა, ან შეგცივდა, რა უნდა ქნა. სისხლში რა პროცესები მიმდინარეობს, ფილტვები როგორ მუშაობს, ამოსვლის სიჩქარეს აქვს დიდი მნიშვნელობა, საჭიროა თავისებურად გაიარო აკლიმატიზაცია ამოსვლის და ჩასვლის დროსაც. აი, ეს ყველაფერი ავტომატურ მოძრაობებში რომ გადადის, როგორც მანქანის მართვისას ხდება, მაშინ იღებ სიამოვნებას. თორემ თავიდან ძალიან სწრაფად ხარჯავ ჰაერს და მერე წესი ასეთია: რადგან ჯგუფურად ჩადიხართ, ერთსაც რომ გაუთავ დეს ჰაერი, ყველანი ამოდიხართ. და ეს უხერხულია. საერთოდ, წყალქვეშ ყოველთვის გყავს მეწყვილე - ის შენ ზეა პასუხისმგებელი, შენ მასზე. ეს ერთმანეთზე ზრუნვა აუცი ლებელია თუნდაც ერთი სპეციფიკური მდგომარეობის გამო: წყალქვეშ როცა ხარ, სისხლში იხსნება აზოტი და ე.წ. აზოტის სიმთვრალე იწყება — ანუ კარგ ხასიათზე ხარ და როგორც სპირტისგან თრობის დროს შეიძლება არაადეკვატური იდეები მოგივიდეს თავში, ისე — წყალქვეშაც. ამას ბევრი სასაცილო და ბევრიც სახიფათო შემთხვევები მოჰყოლია. რაც უფრო ქვევით ჩადიხარ, თრობა მატულობს, გიჭირს უკვე აზროვნება, ზევით, წყლის პირზე ყველაფერი ლაგდება. ყოფილა ისე, რომ ჩემი
მეწყვილე ზვიგენების ფოტოების გადაღებას შეჰყვა, დაავიწყ და, ჰაერი შეემოწმებინა და დაეცალა ბალონი, ჩემი სათადარი გო ჰაერით გადამირჩენია. წყალქვეშა დინებებია ძალიან საინტერესო კიდევ. პირველად რომ ვნახე, გაოცებული ვუყურებდი — მდინარესავით მიდის წყალქვეშ დინება. სანამ საკუთარი თვალით არ ნახავ, ვერ წარ მოგიდგენია. და თუ ისეთი მიმართულებით მიდის, შენც რომ გაწყობს, ესე იგი, ძალიან გაგიმართლა — შეხვალ ამ მდინარეში და ავტობუსივით მიყავხარ, შენც აქეთ-იქით, ნელ-ნელა ათვა ლიერებ ყველაფერს, რაც საინტერესოა. გაიხედავ და გვერდით რაღაც თევზები მოგყვებიან, თითქოს, დაგემგზავრნენ, სადღაც გაუწევიათ. სად წაიღო ამდენი ემოცია, არ იცი. ამიტომ ყველაზე მაგარია, წყლიდან რომ ამოდიხარ, საღამოს ერთად იკრიბე ბით ყველანი, მყვინთავები და ემოციებს უზიარებთ ერთმანეთს — კურიოზებს, სახიფათო მომენტებს, აბა, ქვევით, ხომ გაზიარე ბა შეუძლებელია. ასე, თითქოს, თავგადასავლიც გრძელდება.
63 VOYAGER 25/2022
საფარის ტური
ველური სიმშვიდე აფრიკაში
64 VOYAGER 25/2022
თენგ იზ ჩანტლ აძ ე ტექსტი, ფოტო
პროლოგი ჰემინგუეის „კილიმანჯაროს თოვლიანი მთა“; უძველესი ეგ ვიპტური ცივილიზაცია და მითებით მოცული პირამიდები; ეგ ზოტიკურ სამოსელში გამოწყობილი ტომის ბელადები და ვუ დუს კულტი; ბრიტანელი კოლონიზატორები და მასაის ტომის მეომრები; საჰარისა და კალაჰარის უდაბნოები და სავანები; ქვეყნები ყველაზე ჭრელი დროშებით; ვიქტორიას ჩანჩქერი, მდინარე ნილოსი და თვალუწვდენელი ეროვნული პარკები, სადაც ველური მტაცებლები ბინადრობენ; ნელსონ მანდელას ბიოგრაფია, აპარტეიდი და ალმასების საბადოები; კეიპ-ტაუნი და მადაგასკარის კუნძული; ჰომო საპიენსი და ქვის პრიმიტი ული იარაღები; მდინარე ლიმპოპო და ყაჩაღი „ბარმალეი“ _ დაახლოებით ასეთი იყო ჩემი ბავშვობიდან დარჩენილი წარ მოდგენები კონტინენტის შესახებ, რომელსაც კაცობრიობის აკვანს უწოდებენ. ამ ცოდნის დიდი ნაწილი მამაჩემის წიგნების თაროზე სლიპი ნაყდიან ტომეულში იყო თავმოყრილი. ძალიან მიყვარდა ამ ტომების გადმოღება. ერთი ცხოველთა სამყაროს ეძღვნებოდა, ხოლო მეორე პირველყოფილი ადამიანის ისტორიას. ორივე უხვად დაესურათებინათ და ეს ილუსტრაციები უცხო და შო რეული სამყაროს შესახებ ყოველ დათვალიერებაზე სხვადას ხვაგვარ აღფრთოვანებას ტოვებდა მეხსიერებაში. ვუყურებდი ნამუშევრებს უზარმაზარი სპილოებით, შემზარავი, ხახადაფჩე ნილი ლომებით და სწრაფად მორბენალი ზებრებით და, თით ქოს, ვგრძნობდი უდაბნოს სიცხეს, მესმოდა ხორთუმმოღერე ბული სპილოების კიჟინი. მეგონა, ეს წარმოსახვები ბავშვობის ფერად და ძვირფას შთაბეჭდილებებად დამრჩებოდა, სანამ არ მივხვდებოდი, რომ შორეული, სანუკვარი თავგადასავლების რეალობაში გადმოტანა არაა ძალიან რთული.
მოგზაურის ჩანაწერები _ სამხრეთი აფრიკა, ზამბია, ზიმბაბვე, ბოტსვანა
თუმცა, ისიც ცხადია, რომ აფრიკულ საფარიში ტური (რაც სავა ნის ბინადრებზე დაკვირვებას გულისხმობს მათ ბუნებრივ გა რემოში) ადამიანის ცხოვრებაში რიგითი მოვლენა ვერ იქნება. ეს არ არის რომელიმე ისტორიული ძეგლის მონახულება, არ ქიტექტურული ღირსშესანიშნაობის ფონზე სურათის გადაღება, და არც რომელიმე ეგზოტიკურ ჩანჩქერში თავით გადაშვება. საქმე არც მხოლოდ ძლიერ ემოციებშია და არც იმაში, რომ შესაძლოა პირველად ცხოვრებაში აკვირდებით ველურ ცხო ველებს ასე ახლო მანძილზე. უმთავრესია ის, რომ ზოგადად ადამიანისთვის უჩვეულო გარემოში ხვდებით და დავიწყებულ ჭეშმარიტებას იხსენებთ ბუნების მბრძანებლობის შესახებ: სა ფარი ტურში მყოფი ადამიანი თავად გადადის იმ ამპლუაში, რომელსაც ანიჭებს ცხოველებს, როდესაც ზოოპარკში დადის მათ დასათვალიერებლად. საფარი-ტურის დროს ფიზიკურად საგრძნობი ხდება უსუსურობის შეგრძნება ველური ბუნების წინაშე. ამიტომაც საფარი-ტურში წასვლა თითქოს პარალე ლურ განზომილებაში შებიჯებაა და რომ არა პროფესიონალი რეინჯერები, შეიძლება, ათი წუთიც ვერ გავძლოთ მარტოებმა სავანაში. საფარი-ტურში თქვენ იმყოფებით სტუმრად სავანის ბინადრებთან. აქ ცხოველები გრძნობენ თავს სახლში, საკუთარ სამფლობელოში.
65 VOYAGER 25/2022
საფარის ტური კლასიკური აფრიკული საფარი-ტურები კონტინენ ტის რამდენიმე ქვეყანაში ტარდება _ კენია, ტანზა ნია, სამხრეთ აფრიკა, ზამბია, ზიმბაბვე, ბოტსვანა, ნამიბია, მალავი, მოზამბიკი. ყოველი მათგანი თა ვისებურად ლამაზი და საინტერესოა _ თავისი სპე ციფიკითა და ღირსშესანიშნაობებით. ხშირად, ისე იგეგმება ტურები, რომ რამდენიმე ქვეყანაში ვიზიტი ერთმანეთს გადაებმება ხოლმე და სწორედ ერთ-ერ თი ასეთი კლასიკური საფარი-ტურის წრედი მოიცავს ოთხ ქვეყანას _ სამხრეთ აფრიკა, ზამბია, ზიმბაბვე და ბოტსვანა. ზუსტად ამ ქვეყნების საფარის რკალ ზე აღმოვჩნ დით 2017 წლის ზაფხულში.
სამხრეთ აფრიკა აფრიკის კონტინენტის სამხრეთ ნაწილში სამოგზაუროდ, სამ ხრეთ აფრიკის რესპუბლიკა ყველაზე კარგი სასტარტო წერ ტილია, თუნდაც იმიტომ, რომ უმეტეს შემთხვევაში ძირითადი ფრენები ამ სექტორში, კეიპ ტაუნის გავლით ხორციელდება. ჩვენი აფრიკული საფარი-ტურების ეპოპეაც სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკიდან დაიწყო. სამხრეთ აფრიკა ერთ-ერთი ყველაზე დიდი ქვეყანაა მთელ კონტინენტზე (მეცხრეა ტერიტორიის და მეხუთეა მოსახლეო ბის სიდიდით). სამხრეთით მას ოკეანე ესაზღვრება (ატლანტიკა და ინდოეთი), ხოლო ჩრდილოეთით ნამიბია, ბოტსვანა, ზიმ
ბაბვე, მოზამბიკი, სვაზილენდი და ლესოტო (ეს უკანასკნელი ჩაბეჭდილია შიგ სამხრეთ აფრიკაში, ანუ ყველა მხრიდან გარ შემორტყმულია მეორე ქვეყნით). თანამედროვე სამხრეთ აფ რიკის ტერიტორიას პირველები ევროპელებიდან პორტუგალი ელები მიადგნენ XV საუკუნეში, თუმცა მნიშვნელოვანი ისტო რიულ-კულტურული ზეგავლენა ჰოლანდიელმა და ბრიტანელ მა კოლონიზატორებმა დატოვეს. ქვეყანა სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკად XX საუკუნის 60-იან წლებში ჩამოყალიბდა და მთელ მსოფლიოში ცნობილია თავისი ალმასების საბადოებით; აგრეთვე, როგორც ოქროს ერთ-ერთი მსხვილი ექსპორტიორი და როგორც ღვინის მსოფლიო ინდუსტრიის სერიოზული მონა წილე. ქვეყნის ეკონომიკა, ყველა სირთულის მიუხედავად, ერთერთი ყველაზე ძლიერია მთელ კონტინენტზე. შეიძლება ითქვას, რომ სამხრეთ აფრიკა ძალზე კონტრასტული ქვეყანაა და ორი ერთმანეთისგან კარდინალურად განსხვავებული სამყაროს გან შედგება _ პირველი, მდიდარი, განვითარებული, მაღალი კლასის და დონის სერვისებითა და ლოკაციებით (მაგალითად, ქალაქი კეიპ ტაუნი) და მეორე, უაღრესად ღარიბი და განვითა რებადი (განსაკუთრებით არაურბანული რეგიონები). ოქროს, ალმასებისა და ღვინის გარდა, სამხრეთ აფრიკა მთელს მსოფლიოშია ცნობილი თავისი ეროვნული პარკებითა და ფლორა-ფაუნით. ისეთი პარკები, როგორებიცაა კრუგერი (Kruger National Park) და საბი სენდი (Sabi Sand) მექაა საფა რი-ტურისტებისთვის. აქ თქვენ შეხვდებით უამრავ ცხოველსა და ფრინველს, მათ შორის ისეთებს, როგორებიცაა ლომი, ლე ოპარდი, ავაზა, სპილო, მარტორქა, ანტილოპა, დიდი კუდუ, იმ პალა, აფთარი, ჰიპოპოტამი, ჟირაფი, ზებრა და მრავალი სხვა.
კეიპ ტაუნი 66 VOYAGER 25/2022
იოჰანესბურგი
არსებობს ორი განსხვავებული მიდგომა ეროვნული პარკე ბის ტერიტორიაზე ტურისტულ ცენტრების მოწყობის შესახებ _ ლოკაციების სახელმწიფო საკუთრებაში დატოვება და კერძო საკუთრებაში გაცემა. პირველ შემთხვევაში, საფარი-ტურები მკაცრად განსაზღვრული მარშრუტებით ტარდება და აკრძა ლულია კონკრეტულად მარკირებული გზებიდან მანქანით გა დახვევა. მეორე შემთხვევაში, რეინჯერებს თავისუფლად შეუძ ლიათ მთელი სავანა მოიარონ მანქანით, რაც გაცილებით მეტ შესაძლებლობას გაძლევთ ახლოდან გაეცნოთ მტაცებელთა ქცევას ველურ ბუნებაში.
სამხრეთ აფრიკა უნიკალური ქვეყანაა იმითაც, რომ სამი მოქმედი დედაქალაქი აქვს: პრეტორია (ადმინისტრაციული დედაქალაქი), კეიპ ტაუნი (საკანონმ დებლო დედაქალაქი, სადაც პარლამენტი მუშაობს) და ბლუმფონტეინ ი (BLOEMFONTEIN _ სასამართლო დედა ქალაქი, სადაც უზენაესი სასამართლოა). მე ამას მე ოთხე დედაქალაქსაც დავამატებდი _ იოჰანესბურგი (ეკონომიკური აქტივობის დედაქალაქი).
კეიპ ტაუნი სამხრეთ აფრიკის ყველაზე ძველი და სიდი დით მეორე (იოჰანესბურგის მერე) ქალაქია. ჩვენი მოგზაუ რობა აფრიკის კონტინენტზე ზუსტად ამ არაჩვეულებრივი ქა ლაქით დაიწყო. კეიპ ტაუნი იზიდავს ტურისტებს არა მხოლოდ მთელი მსოფ ლიოდან, არამედ პოპულარული ტურისტული ლოკაციაა თა ვად აფრიკელებისთვის. ულამაზესი სანაპირო ზოლი; ლეგენ დარული „მაგიდის მთა“ (Table Mountain); ყურესთან მდე ბარე კაფე-რესტორნები უგემრიელესი ზღვის პროდუქტების კერძებითა და მსოფლიოში სახელგანთქმული ღვინით; პა ტარა დასახლებები გარეუბნებში კოლონიალური არქიტექ ტურით; პინგვინთა კოლონიები; ზღვის ლომების კოლონიები კუნძულებზე; ბოტანიკური ბაღები; ვენახები და მარნები და კიდევ ბევრი სხვა რამ, რაც ერთობლიობაში წარუშლელ და დაუვიწყარ შთაბეჭდილებას ტოვებს სტუმარზე.
პრეტორია
როდესაც პირველად ჩავედით კეიპ ტაუნში და სასტუმროში დავბანაკდით, ფანჯარასთან მივედი, ფარდა გადავწიე და ეგ რევე მივხვდი, რომ აფრიკული ვოიაჟი ზღაპრული იქნებოდა, ისეთი პეიზაჟი გადამეშალა თვალწინ _ ხასხასა ცისფერი ცა და კამკამა ოკეანე, რომლის ტალღებშიც წითელაფრიანი ნავი მოცურავდა. 67 VOYAGER 25/2022
საფარის ტური
კეიპ ტაუნსა და მის გარეუბნებში ორი დღის განმავლობაშიც კი ბევრი ადგილის მონახულებაა შესაძლებელი. პირველ რიგ ში, ჩვენ სანაპირო ზოლს (Clamps Bay) ვესტუმრეთ, საიდანაც თვალწარმტაცი ხედები იშლება, როგორც ოკეანეზე, ასევე სა ნაპიროზე, მთებზე შეფენილ საცხოვრებელ სახლებზე. შემდეგი გაჩერება Hout Bay იყო, საიდანაც გემით ზღვის ლო მების კუნძულისკენ გავეშურეთ. სახელიდან გამომდინარე მიხვდებით, რომ კუნძული იმითაა ცნობილი, რომ ზღვის ლო მების კოლონიას მასპინძლობს. იმ დღეს ამინდი ცოტათი მკაც რი აღმოჩნდა და მღელვარე წყლებში მოვხვდით. ტალღები იმ სიმაღლეზე იზვირთებოდა, რომ როდესაც გემი ტალღას ზე მოთკენ აუყვებოდა, შემდეგ მთელი სიძლიერით ენარცხებოდა წყალზე. მგზავრების ნაწილს ისე ეშინოდა, ერთ ძალზედ საჭი რო ოთახთან დიდი რიგი ჩამწკრივდა დაფეთებული ადამია ნების. ამ დროს წინა რიგებში ვიჯექი და ყოველ დანარცხებაზე სიამოვნებით მახსენდებოდა, რომ საფარი ტურში წინ კიდევ უფრო ექსტრემალური თავგადასავლები მელის. ტალღებზე რყევით და წივილ-კივილით გული რომ ვიჯერეთ, კეიპ ტაუნის მორიგ საოცრებას ვესტუმრეთ _ ქალაქის ბო ტანიკურ ბაღს (Kirstenbosch National Botanical Gardens). გარდა იმისა, რომ ბაღი უმნიშვნელოვანეს როლს ასრულებს ენდემური ფლორის სახეობების შენარჩუნებაში, ის ულამაზე სი ხედებითაა გამორჩეული _ კლდეები და ხასხასა მწვანე მდელოები; უთვალავი ფერის ყვავილები და ბუჩქნარები. ყვე ლაზე შთამბეჭდავი კიდევ ხის ტოტებში გაყვანილი ხიდია, ანუ ბოტანიკური ბაღის დათვალიერება ხის კენწეროებიდან არის შესაძლებელი. 68 VOYAGER 25/2022
კეთილი იმედის კონცხი
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
Cape Point-ის შუქურა
ამ ბუნების საოცრების მონახულების შემდგომ, პატარა დასახლე ბული პუნქტისკენ (Simon’s Town) გავეშურეთ, რომელიც თავისი კოლონიალური არქიტექტურით და პინგვინების კოლონიითა ცნობილი Boulder’s Beach-ზე. სიმართლე გითხრათ, პინგვინების კოლონიის ნახვას ყველაზე ნაკლებად მოველოდი აფრიკაში. დღის კულმინაციას კეთილი იმედის კონცხი (Cape of Good Hope) და Cape Point-ის შუქურის მონახულება წარმოადგენდა. ეს ის უკიდურესი ლოკაციებია კონტინენტზე (ოღონდ „ყველაზე“ უკი დურესი _ არა), საიდანაც მხოლოდ უკიდეგანო ოკეანე მოჩანს _ თუ კარგი მხედველობა გაქვთ, შეიძლება ანტარქტიდასაც მოჰკრათ თვალი.
69 VOYAGER 25/2022
საფარის ტური დღის დამაგვირგვინებელი აქტივობა „მაგიდის მთის“ დალაშ ქვრა იყო. დალაშქვრა, რა თქმა უნდა, ხმამაღალი ნათქვამია, რადგან საკაბელო ვაგონით ავხოხდით წვერზე მზის ჩასვლის სანახავად. მთელ აფრიკის კონტინენტზე მზის ჩასვლას გან საკუთრებული სილამაზე და ფერთა გამა ახასიათებს. თვალს ადევნებთ მზის ოკეანის ჰორიზონტზე ჩაშვებას, თუ როგორ იმოსება ცა ნარინჯისფრად და ნელ-ნელა როგორ ეპარება ჩრდილი ქალაქის არქიტექტურას.
მეორ ე დღისთვ ის არანაკლებ საინტერესო აქტივობე ბი დავიტოვეთ. გადავწყვიტეთ, დილიდან ვერტმფრე ნით შემოგვეფრინა ქალაქისთვ ის და სხვა რაკურსით დაგვეთვალიერებინა. შემდეგ ღვინის სახმელეთო ტურში გავემგზავრეთ. ღვინო სამხრეთ აფრიკისთვის ისეთივე მსხვილი და თვალსაჩინო თემაა, როგორიც ჩვენთვის. ვენახები უზარმაზარ ტერიტორიებზეა გა დაჭიმული (თავის დროზე, მსოფლიო ვენახების დაახ ლოებ ით 2 პროცენტი სამხრეთ აფრიკაზე მოდიოდა). როგორც ჩვენ გვაქვს საქართველოში „ღვინის გზა“, ისევე არსებობს კეიპ ტაუნის შემოგარენში ღვინის ტურები, შეგიძლიათ სხვადასხვ ა ვენახსა და მარანს ესტუმროთ გემრიელ ი ღვინოების სინჯვით.
70 VOYAGER 25/2022
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
სანამ საფარი-ტურებში გადავინაცვლებდით, კიდევ ერთ თავ გადასავალში გავყავით თავი _ გადავწყვიტეთ კეიპ ტაუნიდან პრეტორიამდე მატარებლით ჩავსულიყავით. ეს ჩვეულებრივი სამარშრუტო მატარებელი არ გეგონოთ, სპეციალური სამდღი ანი ტურია მათთვის, ვისაც კეიპ ტაუნიდან პრეტორიამდე გადა ადგილებისას არაფრის კეთება არ უნდა, ღვინოების დაგემოვ ნებისა და უკიდეგანო ყვითელი სავანის ცქერის გარდა.
პრეტორიაში მატარებელთან მძღოლი დაგვხვდა, რომელმაც იოჰანესბურგში ჩაგვიყვანა, საიდანაც უკვე საბი სენდის ეროვ ნულ პარკში უნდა გადავფრენილიყავით.
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
კრუგერი და საბი სენდი ერთი და იგივე ეროვნული პარკის ორი განსხვავებული კომპლექსია. საბი სენდში მდებარე ტურისტულ კომპლექსებში რეინჯერებს სავანაში მანქანით თავისუფლად მიმოსვლის უფლება აქვთ. ეროვნულ პარკებში შესასვლელი პუნქტები ძალზე მკაცრი კონტროლის ქვეშაა. ამის მიზეზს აფ რიკის განუკურნებელი სენი _ ბრაკონიერობა წარმოადგენს. მარტო ეშვების, რქების და ტყავის არალეგალური ბიზნესი ათა სობით ველური ცხოველის სიცოცხლეს იწირავს ყოველწლიუ რად. ეროვნულ პარკებში პერიმეტრის მუდმივი პატრულირება მიმდინარეობს. დრონების ფრენაც კი აკრძალულია პარკის ტე რიტორიაზე და რეინჯერებს უფლება აქვთ მათი მომენტალური ჩამოგდების. ესეც ბრაკონიერების მოგერიების სქემის ნაწილია _ მათ რომ დრონებით სასურველი ცხოველის ადგილსამყო ფელს ადვილად ვერ მიაგნონ.
ეროვნული პარკების კონცეფცია გულისხმობს იმას, რომ პარ კის შიდა ტერიტორიაზე სავანის ბინადრები აბსოლუტურად თა ვისუფლად მოძრაობენ, ტურისტულ კომპლექსებს კი ღობე არ იცავს. ერთადერთი დაცვა ველური მტაცებლებისგან ბუნგალოს ჩაკეტილი კარი და გამოცდილი რეინჯერია. მზის ამოსვლამდე და მზის ჩასვლის შემდეგ აკრძალულია ბუნგალოდან გამოსვ ლა, ხოლო თუ, მაინცდამაინც, რაიმე მიზეზით უნდა გამოხვი დეთ, რეინჯერთან შეთანხმებაა აუცილებელი. დაბინდებისას ბუნგალომდე და დილაუთენია საფარი-ტურის მანქანამდეც კი რეინჯერი გაცილებთ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, შეიძლება გა დაეყაროთ ახლომახლო მოსეირნე ჰიპოპოტამს, ან ბუჩქებში ჩასაფრებულ ლეოპარდს და უნებურად მის ლუკმად იქცეთ. პარკის ტერიტორიაზე ცხოველთა თავისუფალ გადაადგილე ბას, თავისი სასიამოვნო და სახალისო მხარეც აქვს, კერძოდ ანტილოპებმა ისე უეცრად და თავისუფლად შეიძლება ჩაგია როთ გვერდით, გაოგნებულები ვერც კი მიხვდებით, უცბად რა მოხდა. ველური ცხოველების გარდა, აბსოლუტურად არავე ლურ მაიმუნებსაც კარგად უნდა ადევნოთ თვალი, რაიმე არ მოგპარონ. ბუნგალოს კარში არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ჩაგრჩეთ გასაღები, თორემ მაიმუნებმა უკვე ისწავლეს გასა ღების ხმარება და თავისუფლად შეუძლიათ კარის გაღება და ოთახიდან იმ ნივთის აწაპნა, რაც მათ ყურადღებას მიიქცევს.
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
მგზავრობას რომანტიკას ის გარემოებაც მატებს, რომ მატარე ბელი უმეტესწილად აბსოლუტურად დაუსახლებელ სავანაში მიიწევს წინ და გადაყვითლებული პეიზაჟების გარდა არაფერი არსებობს ირგვლივ _ თითქოს ვან გოგის ნახატში მოგზაურობ დეთ. რომანტიკულ განწყობებს ლიანდაგის დაზიანების გამო „დავაღწიეთ“ თავი. შუა სავანაში რვა საათს მოგვიწია ყურყუ ტი, ამის გამო ვეღარ მოვასწარით „დე ბირსის“ ცნობილი ალმა სის საბადოების მონახულება, მაგრამ ვესტუმრეთ ერთ ძალზე პატარა და სახალისო ქალაქს (Matjiesfontein), რომელსაც მსოფლიოში ყველაზე მოკლე ტური აქვს _ ქალაქში 300 ადამი ანი ცხოვრობს და მხოლოდ ერთი ქუჩისგან შედგება. ტურისტუ ლი ავტობუსის მარშრუტს ზუსტად ეს ერთი ქუჩა წარმოადგენს, რომლის ავლაც 5 წუთშია შესაძლებელი, ოღონდ ძალიან ნელი სიჩქარით.
71 VOYAGER 25/2022
საფარის ტური უსაფრთხოების ზომები საფარი-ტურის დროსაც გასათვალის წინებელია. მანქანა რომლითაც სავანაში გადაადგილდებით, ღია ტიპისაა და საერთოდ არ გააჩნია დამცავი ბადე, ან გალია. თქვენი ერთადერთი დაცვა რეინჯერია თავისი იარაღით. სამ ხრეთ აფრიკის პარკებში რეინჯერებს აქვთ უფლება, ატარონ იარაღი და განსაკუთრებულ სახიფათო შემთხვევებში გამოი ყენონ კიდეც ის ველური მტაცებლის წინააღმდეგ. ოღონდ ეს განსაკუთრებული შემთხვევა, მართლაც, და განსაკუთრებული უნდა იყოს, თორემ სკრუპულოზური გამოძიების შედეგად, რე ინჯერმა შეიძლება სამუდამოდ დაკარგოს ლიცენზია.
სავანის ბუჩქნარში საფეხმავლო სასეირნო ტურსაც თავისი წესები აქვს. პირველი მიდიოდა რეინჯერი, რომელსაც მხარზე უკვე გადატენილი თოფი ჰქონდა გადადებული, ხოლო ჩვენ, აკანკალებული ტურისტები, ერთმანეთის ზურგს უკან ამო ფარებულები მივყვებოდით. როგორც რეინჯერმა აგვიხსნა, ყველაზე საშიში ცხოველი ბუჩქნარში სეირნობისას ველური კამეჩია (Buffalo). განსხვავებით სხვა ცხოველისგან, თუნდაც მტაცებლისგან, რომელიც, შემთხვევით თუ გადაეყარეთ ბუჩ ქებში, გამაფრთხილებელ სიგნალებს გაძლევთ, კამეჩი ეგრე ვე, დაუფიქრებლად გამოექანება თქვენკენ და ერთადერთი გადარჩენის შანსი, ზუსტი გასროლაა, სირბილში, უბრალოდ, ვერ აჯობებთ. აუცილებლად უნდა აღვნიშნო, რომ რეინჯერები, რომლებიც ჩვენს ტურისტულ კომპლექსში გავიცანით, უაღრესად პრო ფესიონალები და თავის საქმეში შეყვარებული ადამიანები იყვნენ. ისინი დაუღალავად გვიყვებოდნენ ცხოველების ქცე ვებზე; კვალის მიხედვით მათ ამოცნობაზე; სპილოების გამ ჭრიახობაზე (ჩვენი რეინჯერი განსაკუთრებულად იყო შეყვა რებული სპილოებზე და აღფრთოვანებული იყო მათი ქცევით. წიგნებიც კი გვირჩია ლომებზე და სპილოებზე წასაკითხად); მამალი ლომების სიზარმაცეზე და სისასტიკეზე; აფთრების გამჭრიახობაზე და უბედურ ემპალებზე, რომელთაც, ვისაც კი არ ეზარება, ყველა ჭამს სავანაში. ჩვენი რეინჯერების ასეთი
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
საფარი-ტურის დროს ქცევის წესები მარტივია _ და უჯერე რეინჯერს! არ შეიძლება მოძრავ მანქანაში ფეხზე დადგომა; არ შეიძლება გაჩერებულ მანქანა ში ფეხზე წამოდგომა, თუ ამის უფლებას რეინჯერი არ გაძლევთ; არ შეიძლება მანქანიდან გადასვლა, თუ რე ინჯერი გვერდში არ გიდგათ და წინასწარ არ აქვს შე მოწმებული ბუჩქნ არი; იმაზე ხომ ლაპარაკი ზედმეტია, რომ რეინჯერის გარეშე, დამოუკიდებლად გაისეირნოთ სავანაში. როგორც აგვიხსნეს, მტაცებელი ცხოველები მანქანას, შიგ მყოფ ადამიან ებთან ერთად, ერთ მთლი ან და დიდ ორგანიზმად აღიქვამენ და ამიტომ არ ესხ მიან თავს (თუ ძალიან არ შეაწუხეთ), ხოლო როგორც კი მანქანიდან გადმოდიხართ, ეგრევე ნადავლი ხდებით.
72 VOYAGER 25/2022
პროფესიონალიზმის და ცხოველთა სამყაროს თავგადადე ბული სიყვარულის შედეგი იყო, რომ დაუვიწყარი შთაბეჭდი ლებები მივიღეთ საფარი-ტურებისგან. ფაქტობრივად ყველა ბინადარს მივაკვლიეთ და ბევრ საინტერესო სცენას შევესწა რით. ბუნებრივ, ველურ გარემოში ვაკვირდებოდით სპილო ებს, ჟირაფებს, ზებრებს, ლეოპარდებს, ლომებს, ველურ კამე ჩებს, მარტორქებს.
საბი სენდში ჩვენი ტურისტული კომპლექსის ხელმძღვანე ლებს ერთი გულისამაჩუყებელი ტრადიცია ჰქონდათ _ რად გან იცოდნენ, რომ ვიზიტორები არ არიან მიჩვეული ღამით მტაცებელთა ბღავილს, გმინვასა და სხვა საშიშ ხმებს, ყოველ საღამოს, ძილის წინ, ლოგინზე თითო ზღაპარს გვიტოვებდნენ წერილის სახით. ჩვენც მივყვებოდით ჩვეულებას _ ზღაპარს წავიკითხავდით ხოლმე და ტკბილად ჩავიძინებდით საფარი ტურებისგან გადაღლილები ისე, რომ ჰიპოპოტამების გმინვაც ვეღარ გვირევდა ძილს.
ენით აღუწერელი შთაბეჭდილებაა, როდესაც მანქანით მიექა ნები სავანაში და გვერდით ზებრების ჯოგი გარბის; როდესაც ლეოპარდი ჩაგივლის და იქვე, წყლის რეზერვუართან ჩაიცუც ქებს წყურვილის მოსაკლავად; როდესაც სპილოების ვეებერ თელა ჯგუფს მიადგები მანქანით, რომლებიც დინჯად ამტვრე ვენ ხორთუმით ტოტებს და მერე გემრიელად მიირთმევენ; რო დესაც შეესწრები ლომების ემპალებზე ნადირობის სცენას და უყურებ, თუ როგორ ეპარება რამდენიმე მტაცებელი მდელოზე უდარდელად მობალახე ჯგუფს და როგორ იქცევიან ამ დროს ემპალები _ როდესაც იგრძნობენ მათ მოახლოებას, ყურებს დაცქვეტენ და უეცრად მოსწყდებიან ადგილს; როდესაც შეეს წრები ლეოპარდისა და აფთრის პაექრობას და ლეოპარდი, მონადირებული ანტილოპით ხახაში, ხეზე აასწრებს აფთრების ადევნებულ ჯგროს. ამ და სხვა მრავალ სცენას, რომელსაც უშუ ალოდ ველურ ბუნებაში გადააწყდებით, ვეღარასდროს ამოშ ლით მეხსიერებიდან.
ზამბია ზამბია ტერიტორიით მეჩვიდმეტე ადგილზეა აფრიკაში, მოსახ ლეობით ოცდამეხუთეზე. თავის დროზე თანამედროვე ზამბი ის ტერიტორიაც ვერ გადაურჩა კოლონიზაციის ძალას, რადგან ბრიტანელები დაინტერესებულნი იყვნენ სპილენძის მდიდარი საბადოებით. XX საუკუნის 60-იანი წლების ბოლოს, დამოუკი დებლობის მოპოვების შემდეგ და დღემდე, ზამბიის ეკონომი კა კვლავ სპილენძის მოპოვებაზე დგას. თუმცა, ბოლო დროს, ცოცხლდება ტურიზმის სფეროც. სტუმარ მასპინძლობის სექ ტორში ამ ქვეყანას პოტენციალი მართლაც აქვს. ზამბია ერთერთი ყველაზე მდიდარი ქვეყანაა აფრიკაში წყლის რესურსე ბით; მდინარე ზამბეზი; ვიქტორიას ჩანჩქერი და უზარმაზარი ტერიტორიები, რომლებიც ბუნებრივ რეზერვაციებადაა ქცეული.
კიდევ ერთი მოვლენა, რომელმაც გამაოგნებელი შთაბეჭდი ლება დატოვა ჩვენზე, ერთ-ერთ საღამოს მოხდა. მზე უკვე ჩა სული იყო და უკუნი სიბნელე იწვა მთელ სავანაში. ამ დროს ბუნგალოებისკენ მივეშურებოდით მანქანით.
ორი ძირითადი მიმართულება შეიძლება გამოიყ ოს ზამბიაში მოგზაურობის მოტივად _ საფარი-ტურები და ვიქტორიას ჩანჩქ ერი.
ვიქტორიას ჩანჩქერი ერთ-ერთი ყველაზე დიდი ჩანჩქერია მსოფლიოში _ სიგრძე ორ კილომეტრამდე (დაახლოებით 1,700 მეტრი) და სიმაღლე 108 მეტრია. მიუხედავად იმისა, რომ არც ყველაზე მაღალ და არც ყველაზე გრძელ ჩანჩქერს არ წარმო ადგენს, მაინც უაღრესად შთამბეჭდავი სანახავია ორ კილო მეტრზე გადაჭიმული წყლის ფარდა და ვეებერთელა წყლის მა სა, რომელიც ყოველ წამს ინთქმება უფსკრულში. ისტორიული წყაროების მიხედვით, პირველი ევროპელი, რომელმაც ეს სა ოცარი სანახაობა იხილა, შოტლანდიელი ექიმი, მკვლევარი და მისიონერი დევიდ ლივინგსტონი იყო (XIX საუკუნის მეორე ნა ხევარში). მან ჩანჩქერს დიდი ბრიტანეთის დედოფლის პატივ საცემად უწოდა ვიქტორია, თუმცა შემოინახა მისი ძველი და სახელებაც ერთ-ერთ ადგილობრივ ენაზე, რაც „ცისარტყელას ადგილს“ ნიშნავს. ვიქტორიას ჩანჩქერი ორი სახელმწიფოს ტერიტორიაზე გადის _ ზამბიისა და ზიმბაბვეს მიწებზე. და ახლოებით ისეთივე მდგომარეობა დაგხვდებათ ამ ჩანჩქერის მისადგომებთან, როგორიც მეორე, აგრეთვე საყოველთაოდ ცნობილი ჩანჩქერ იგუასუს სიახლოვეს არის. იგუასუც ხომ ორი ქვეყნის ტერიტორიაზე მდებარეობს (ბრაზილია და არგენტინა) და თუ გსურთ, რომ სრული შთაბეჭდილებები მიიღოთ ამ ჩან ჩქერის დათვალიერებისგან, აუცილებლად ორივე ქვეყნის ტე რიტორიაზე უნდა ესტუმროთ მას. ჩვენც ზამბია ჩვენს აფრიკულ ვოიაჟში ძირითადად ამ მოსაზრების გამო ჩავრთეთ _ გვინდო და ზამბიის მიწაზე დარჩენილი ვიქტორიის ჩანჩქერის 25 პრო ცენტი უყურადღებოდ არ დაგვეტოვებინა.
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
გარშემო სინათლის არანაირი წყარო არ იყო, გარდა მანქანის ფარებისა. როდესაც ცას ავხედე, ვეებერთელა, თეთრი ღრუ ბელი შევამჩნიე. ძალიან გამიკვირდა, რადგან ცა საერთოდ მოწმენდილი იყო დღის განმავლობაში და მერე, უეცრად მივ ხვდი, რომ ვეებერთელა ღრუბელს კი არა, ჩვენს საკუთარ გა ლაქტიკას ვუყურებდი, პირველად ცხოვრებაში. იმის გამო, რომ „სინათლით დაჭუჭყიანება“, ფაქტობრივად, ნულის ტოლი იყო, ძალზე ნათლად აღბეჭდილიყო ცაზე ჩვენი „ირმის ნახტომი“.
ზამბიაში ჩვენი ვიზიტი ბლიცკრიგს წააგავდა, ვინაიდან ამ დღეს სამი აფრიკული ქვეყნის საზღვარი გადავკვეთეთ. დილით მან ქანით, აწ უკვე, ფაქტობრივად, მშობლიური საბი სენდიდან უახლოესი აეროპორტისკენ გავეშურეთ, საიდანაც მცირე ზო მის თვითმფრინავით ზამბიაში გადავფრინდით. იმის გამო, რომ თვითმფრინავი საკმაოდ მცირეგაბარიტიანი იყო, საკმაოდ და ბალ სიმაღლეზე დაფრინავდა და ჩვენც საშუალება მოგვეცა, ზემოდან დაგვეთვალიერებინა სამხრეთ აფრიკისა და ზამბიის ტერიტორიების გარკვეული ნაწილი.
73 VOYAGER 25/2022
საფარის ტური
ყველაზე შთამბეჭდავი ამ ფრენაში, რაღა თქმა უნდა, თავად ვიქტორიის ჩანჩქერის გამოჩენა იყო. უზარმაზარი, წყლის მა სა და ცისარტყელა, რომელიც თვითმფრინავიდანაც კი ჩანდა. ზამბიაში, ლივინგსტონის სახელობის აეროპორტში, ადგილობ რივი გიდი შემოგვეგება და ეგრევე ჩანჩქერისკენ გავეშურეთ. ერთი რამ არის ნიშანდობლივი, ვიქტორიას ჩანჩქერის შემო გარენში, გინდ ზამბია იყოს და გინდაც _ ზიმბაბვე, ყველაფერს ან „ლივინგსტონი“ ჰქვია, ან „ვიქტორია“. დევიდ ლივინგსტონის ძეგლიც კი ორივე ქვეყანაშია აღმართული, ჩანჩქერის ტერიტო რიაზე. გზა ჩანჩქერამდე არც ისე ხანგრძლივი იყო და ქალა ქის ქუჩების დათვალიერებაც კი მოვასწარით ვიდრე, ზამბეზის მდინარის გვერდზე აღმოვჩნდებოდით და მოშორებით აზვირ თებული წყლის შხეფებს დავინახავდით.
რთულია იმ ემოციის გადმოცემა, როდესაც შესცქერი უზარმაზარ წყლის ნაკადს, რომელიც ასი მეტრის სიმაღლიდან ქვემოთ მო ექანება. ნაკადები ისეთი ძლიერი და ინტენსიურია, რომ წყლის შხეფები ბურუსის სვეტებად აღიმართება ჩანჩქერის წინ. ბი ლიკის ერთ მონაკვეთში, სადაც ხიდზე გიწევთ გადასვლა გზის გასაგრძელებლად, შხეფები ქართან ერთად უწყვეტი წვიმის ეფექტს ქმნის. ასე, რომ, ამ ხიდზე გავლისას, გინდ გცმიათ ეს საწვიმარი და გინდ _ არა, შხეფები ყველა მხრიდან მოექანება თქვენკენ, ქვემოდანაც კი. ჩანჩქერის გამაოგნებელ მასშტაბებს და ძალას კიდევ ერთი საოცრება ემატება _ მუდმივი მზისა და უწყვეტი წვეთების ფონზე ცისარტყელების კორიანტელი დგას მთელი ბილიკის გასწვრივ _ ტყუილად კი არ ეძახიან ადგილობ რივები ვიქტორიას ჩანჩქერს „ცისარტყელას ადგილს“. გალუმპულები, მაგრამ ბედნიერები საფეხმავლო ტურის ბოლო მონაკვეთისკენ გავეშურეთ. სადღაც მოშორებით, ხეებს შორის, ზამბიასა და ზიმბაბვეს დამაკავშირებელი ხიდი მოჩანდა, ხიდი, რომელიც იმავე დღეს, ოღონდ, ცოტათი მოგვიანებით უნდა გა დაგვეკვეთა მოგზაურობის გასაგრძელებლად, მას შემდეგ, რაც მზეზე ოდნავ მაინც შევშრებოდით.
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
ჩანჩქერის საფეხმავლო ტურის დაწყებამდე გამოგვაწყვეს წყალგაუმტარ მოსასხამებში, რაც თავიდან ფეხებამდე გვფა რავდა და გაგვაფრთხილეს, რომ რაც არ უნდა „ღონე გვეხმა რა“, მაინც გავიწუწებოდით. ასეც მოხდა, საწვიმრებმა საერ თოდ არ გვიშველა და აბსოლიტურად გალუმპულებმა მივაღ წიეთ ბილიკის მეორე ბოლოს.
ვიქტორიას ჩანჩქერი ვერტმფრენიდან _ ზამბია და ზიმბაბვე
74 VOYAGER 25/2022
75 VOYAGER 25/2022
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
საფარის ტური
მზის ჩასვლა მდინარე ზამბეზიზე
ზიმბაბვე ზიმბაბვე მონაცემებით შედარებით ჩამოუვარდება მის მეზო ბელ ზამბიას (ტერიტორიით 26-ე ადგილზეა აფრიკის კონტი ნენტზე), თუმცა, მოსახლეობით, ფაქტობრივად, ერთმანეთს უტოლდებიან (ზამბია 24-ე ადგილზეა აფრიკის კონტინენტზე). ძვირფასი მეტალებითა და სხვა მინერალებით მდიდარი მხა რე კონტინენტის სამხრეთ ნაწილში არ გამოპარვიათ ევროპელ კოლონიზატორებს და თანამედროვე ზიმბაბვეს ტერიტორია არაერთი ინტერესთა კონფლიქტისა და შეტაკების მომსწრე გამხდარა. ზიმბაბვემ მხოლოდ XX საუკუნის ბოლოსკენ (1980) მოიპოვა დამოუკიდებლობა და შემდგომი 37 წლის განმავლო ბაში ერთი პიროვნების, კარგად ცნობილი პრეზიდენტი მუგა ბეს მმართველობის ქვეშ იმყოფებოდა. სხვათა შორის, მუგაბე ზუსტად იმ წელს ჩამოაცილეს პრეზიდენტობას, როდესაც ჩვენ ზიმბაბვეს ვსტუმრობდით (2017). ქვეყნის ეკონომიკის მამოძრა ვებელ ძალას მინერალები, ოქრო და სოფლის მეურნეობა წარ მოადგენს (ეს უკანასკნელი მოიკოჭლებდა ბოლო პერიოდში), თუმცაღა ტურიზმსაც მნიშვნელოვანი როლი უკავია. ზიმბაბვე გარშემორტყმულია სხვა აფრიკული ქვეყნებით; კერძოდ, ზამბიით, ბოტსვანით, სამხრეთ აფრიკით და მოზამ ბიკით. ქვეყნის ტერიტორიის უმეტეს ნაწილს სავანა წარმო ადგენს, რომელიც ბევრ ბუნებრივ რეზერვაციას (ეროვნულ პარკს) მოიცავს, შექმნილს მდიდარი ცხოველთა სამყაროსთ ვის. ერთ-ერთი ყველაზე თვალწარმტაცი სანახაობა ვიქტორი ას ჩანჩქერია. ზიმბაბვეს ტერიტორიაზე ჩანჩქერის დათვალი ერება გაცილებით უფრო შთამბეჭდავია (მაგრამ არასრულია ზამბიის ნაწილის დათვალიერების გარეშე), ვიდრე მის მე ზობელ ზამბიაში და ამას ორი მიზეზი აქვს. უპირველეს ყოვ ლისა, ვიქტორიას 75 პროცენტი ზუსტადაც რომ ზიმბაბვეშია და, შესაბამისად, გაცილებით უფრო გრძელი და საინტერესო საფეხმავლო მარშრუტები აქვს. მეორე მიზეზია მდინარე ზამ ბეზი, რომელიც ბუნებრივი საზღვარია ორ ქვეყანას შორის
(ზამბია და ზიმბაბვე) და როდესაც სრული დატვირთვით მო ედინება, წარმოუდგენლად ვეებერთელა ნაკადებს ქმნის ჩან ჩქერში. სხვათა შორის, მდინარე ზამბეზი სიდიდით მეოთხეა (დაახლოებით 2,5 ათასი კილომეტრი სიგრძის) აფრიკის კონ ტინენტის მდინარეებს შორის და ექვსი ქვეყნის ტერიტორიაზე გადის (ზამბია, ანგოლა, ნამიბია, ბოტსვანა, ზიმბაბვე და მო ზამბიკი). მდინარე ფლორისა და ფაუნის მრავალფეროვნებით გამოირჩევა და განსაკუთრებით ცნობილია მასში მობინადრე ჰიპოპოტამებისა და ნიანგების დიდი რაოდენობით. სავარაუდოდ, არ გაგიკვირდებათ, როდესაც გეტყვით, რომ ტურისტულ ქალაქს ზიმბაბვეში, სადაც ხიდის გადაკვეთის შემ დგომ აღმოვჩნდით (ზამბიის ლივინგსტონიდან), ვიქტორია ფოლსი ერქვა. პატარა, კოხტა, ქუჩის მუსიკოსებით, ადგილობ რივი ხელნაკეთობათა მაღაზიებითა და ჭრელი ვაგონებით მი ტოვებულ სარკინიგზო ხაზზე. ეს პატარა დასახლებული პუნქტი მინი-ჰაბს წარმოადგენს, საიდანაც ტურისტები ჩანჩქერზე და ზიმბაბვეს სხვადასხვა ეროვნულ პარკში მიემართებიან. ჩვე ნი დანიშნულების ადგილი ერთ-ერთ ასეთ რეზერვაციაში, შიგ შუაგულ სავანაში მდებარეობდა. შეიძლება ითქვას, რომ ზიმბაბვეს საფარი-ტურები ნომრიდან გაუსვლელად გვქონდა. ჩვენი ტურისტული ბუნგალოები შემაღლებულ ადგილზე მდე ბარეობდა და მთავარი თავშეყრის ადგილად ვეებერთელა აივანი გვქონდა. აქაურობის მთავარი ღირსშესანიშნაობა წყალსაცავი იყო, რაც აფრიკის სავანაში ყველაზე მიმზიდველი ადგილია იქ მობი ნადრე ცხოველთა სამყაროსთვის. ყოველ დილით და საღა მოს, ერთადერთი, რაც გვჭირდებოდა, ჭოგრიტი და მოთმინება იყო _ ველური ბუნება თავისი ფეხით მოვიდოდა წყურვილის მოსაკლავად პირდაპირ „ცხვირწინ“. სპილოები, ანტილოპე ბი, სხვადასხვა სახეობის ფრინველები, ყველას თავისი დრო
76 VOYAGER 25/2022
ჰქონდა წყალსაცავთან მისვლის, თავისი რიგითობა და თავი სი _ ადგილი. პირველივე საღამოს მზის ჩასვლის ფონზე დინ ჯი სპილოების ჯგუფი გამოჩნდა წყალსაცავთან. ცა ამ დროს იასამნისფერ, შინდისფერ, ნარინჯისფერ და წითელ ფერებში იყო განათებული, ხოლო სპილოების შავი სილუეტები კამკა მა წყალზე ირეკლებოდა. აღმოჩნდა, რომ ჩვენი ბუნგალოების კომპლექსი, არა მარტო ცხოველებზე დასაკვირვებლად იყო ძალზე პოპულარული ლოკაცია, არამედ ერთ-ერთი საუკე თესო ადგილად მიიჩნეოდა სვავებზე ფოტომონადირეთა შო რის. კომპლექსის რეინჯერები პერიოდულად, დღის კონკრე ტულ საათზე, სპეციალურად ყრიდნენ ხორცის ნაჭრებს ერთი და იმავე მდელოზე (ზემოთ ხსენებული, ვეებერთელა აივნის პირდაპირ). რამდენიმე წამში, თითქოს, ჩამობნელდებოდა, იმდენი მუქი წერტილი ჩნდებოდა ცაზე. ნელ-ნელა, ეს მუქი ღრუბელი, რომელიც ჯერ მწერების კორიანტელი გეგონებო დათ, გიახლოვდებოდათ და თითოეული წერტილი ფრინვე ლის ფორმას იღებდა. სულ მალე ხორცის ნაგლეჯებით გაჯე რებული მოედანი სვავებით გადაივსებოდა და დაიწყებდნენ ამ ნაკუწების ჯიჯგნას და ფრთების ერთმანეთში ფართხუნს. ერთი-ორი სხვა სახეობის ფრინველიც კი გამოერეოდა ამ ნა დიმზე, მაგრამ სვავები დიდად არ აქცევდნენ მათ ყურადღე ბას. როგორც, კი ხორცის მარაგები ამოიწურებოდა, სუფრაც მომენტალურად იშლებოდა.
ზიმბაბვეს სავანაში პირველი მზის ჩასვლის ემოციას გასტრო ნომიულ-ფოლკლორული საღამოს შთაბეჭდილებაც დაემატა. არაფერი არ აკლდა ამ ძალზედ საინტერესო და ადგილობ რივი ტრადიციებით გაჟღენთილ წარმოდგენას _ ეროვნულ სამოსლებში გამოწყობა; აფრიკულ ტამტამებზე დაკვრა; ად გილობრივი ხალხური სიმღერები; რიტმული ცეკვები ფეხებზე მიმაგრებული ჩხარუნა ინსტრუმენტებით და რაღა თქმა უნდა ადგილობრივი კერძები და სასმელები. ისეთი დამშეულები ვი ყავით, რომ ზემოთ ხსენებული სვავებივით დავაცხრით თეფ შებს. წარმოდგენა არ მაქვს, რას მივირთმევდი, სავარაუდოდ ყველაფერს იმას, რაც ზიმბაბვეს სავანაში დარბის და გადაად გილდება, მაგრამ ერთმა კულინარულმა გამოწვევამ ჩემი გან საკუთრებული ყურადღება მიიპყრო. ჩვენი მაგიდიდან მოშო რებით პატარა დახლი იდგა, სადაც გოგონა ნებისმიერ მსურ ველს, უფრო სწორად, ნებისმიერ მამაც მსურველს, სპეციალურ ხელმოწერილ და ბეჭედდარტყმულ სიგელს სთავაზობდა, თუ ეს მსურველი ჭიაყელას (Mopane Worm) გადასანსლავდა (ცოცხალს არა, მოთუშულს). ერთი შეხედვით დიდი არაფერი ვაჟკაცობა იყო ჭიაყელას დაგემოვნება, მაგრამ ისეთი დიდი, შავი და არამიმზიდველი იყო, რომ დიდხანს ვყოყმანობდი. ბო ლოს და ბოლოს, მოვიმარჯვე ადგილობრივი წარმოების ლუ დის ბრენდი „ზამბეზი“ და სიგელის მოსაპოვებლად გავეშურე. მაგიდას გამარჯვებული, სიგელით ხელში დავუბრუნდი.
ზიმბაბვეს სავანაში პირველი მზის ჩასვლის ემოციას გასტრო ნომიულ-ფოლკლორული საღა მოს შთაბეჭდილებაც დაემატა. არაფერი აკლდა ამ ძალზე სა ინტერესო და ადგილობრივი ტრადიციებით გაჟღენთილ წარ მოდგენას _ ეროვნულ სამოსელ ში გამოწყობა; აფრიკულ ტამ ტამებზე დაკვრა; ადგილობრივი ხალხური სიმღერები; რიტმული ცეკვები ფეხებზე მიმაგრებული ჩხარუნა ინსტრ უმენტებით და, რაღა თქმა უნდა, ადგილობრივი კერძები და სასმელები.
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
გასტრონომიულ-ფოლკლორული საღამო
77 VOYAGER 25/2022
საფარის ტური ზიმბაბვეში ვიზიტის პროგრამა, ცხადია, მოიცავდა ვიქტორიის ჩანჩქერის დათვალიერებას ხიდის მეორე მხრიდან. ზამბიის საფეხმავლო მარშრუტისგან განსხვავებით, სადაც ბილიკი ჩან ჩქერის პარალელურად არის განლაგებული და მისი მწვერ ვალიდან გაცილებით ქვემოთ მდებარეობს, ზიმბაბვეს მონაკ ვეთზე შესაძლებელია ჩანჩქერის ყველაზე მაღალ წერტილზე (108 მეტრის სიმაღლე) მოხვედრა. განსაკუთრებით მამაცებსა და ადრენალინის მოყვარულებს შეუძლიათ ჩანჩქერის კიდეს მიუახლოვდნენ, თუმცა, ეს არც ისე აზრიანი გადაწყვეტილებაა, რადგან 108 მეტრის სიმაღლეზე, ჩანჩქერის პირას განლაგებუ ლი ქვები სველი და სლიპინაა. სამაგიეროდ, უარი ვერ ვთქვით ვიქტორიის ჩანჩქერს თავზე ვერტმფრენით გადაფრენაზე. სი მაღლიდან დანახული მთლიანი კომპლექსი, სულ სხვა შთაბეჭ დილებას ტოვებს და უკეთესად აღგაქმევინებს ამ გეოლოგიური საოცრების სილამაზეს. ძალიან რომანტიკული გამოვიდა ზამბეზის მდინარეზე გემით გასეირნება და მზის ჰორიზონტს მიღმა გაცილება. ევროპე ლი პიონერები გვეგონა თავი, რომლებიც პირველად იკვლე ვენ ზამბეზის მდინარეს, თავისი ფართო კალაპოტით, ლამაზი და გადაბიბინებული სანაპიროებით, ბალახებში გაშხლართუ ლი ნიანგებითა და ჰიპოპოტამებით, რომლებიც შორიახლოს, შუაგულ მდინარეში ნებივრობდნენ. ვერც კი შევამჩნიეთ, ისე მოგვიახლოვდა მზის ჩასვლის დრო. აფრიკაში რაღაც განსა კუთრებულად საოცარი ფერების ფეიერვერკი ახლავს თან ამ ყოველდღიურ მოვლენას _ ერთმანეთშია გადათქვეფილი ნა რინჯისფერი, ყვითელი, წითელი, იასამნისფერი. ზიმბაბვეში ტაშის ორჯერ შემოკვრა ორივე ხელით მადლობის და პატივისცემის ნიშანია. ზუსტად ასე დავემშვიდობეთ ბოლო დღეს ჩვენს მასპინძლებს და ბოტსვანისკენ გავეშურეთ.
ბოტსვანა ბოტსვანა ერთ-ერთი მცირერიცხოვანი მოსახლეობის მქონე ქვე ყანაა აფრიკაში. ესაზღვრება ნამიბია, სამხრეთ აფრიკა, ზამბია და ზიმბაბვე. მის ალმასების საბადოებით მდიდარ ტერიტორიას თავის დროზე გერმანიის და ბრიტანეთის იმპერიებმა დაადგეს თვალი (საბოლოოდ ბრიტანეთმა იყოჩაღა). თანამედროვე და დამოუკიდებელი ბოტსვანა XX საუკუნის 60-იანი წლების ბოლოს ჩამოყალიბდა. ქვეყნის ეკონომიკა ერთ-ერთი ყველაზე სტაბი ლურია აფრიკის კონტინენტზე და მის ორ წამყვან ძალას მად ნეული და ტურიზმი წარმოადგენს. ტურიზმის კუთხით, ბოტსვანა მართლაც რომ სამოთხეა. ქვეყნის ტერიტორიის თითქმის ერთი მეხუთედი ეროვნულ პარკებს უკავია. აქ ვხვდებით სპილოებს, ავაზებს, ნიანგებს, ჰიპოპოტამებს, ლომებს, ანტილოპებს, ველურ ტახებსა და ფრინველის ასობით სახეობას. ბოტსვანას განსაკუთ რებულს მისი ბუნება და გეოლოგიაც ხდის _ ოკავანგოს დელტა მსოფლიოში ყველაზე დიდი დელტაა, რომელიც ხმელეთშია შეჭ რილი. მდინარე ოკავანგო, რომელიც გადახრუკულ კალაჰარის უდაბნოში მოედინება, ბოტსვანას ტერიტორიაზე დაჭაობებულ და წყლის არხებით დაქსაქსულ ლანდშაფტებს ქმნის. ეს კი ძა ლიან დიდი რაოდენობის ცხოველს იზიდავს და, შესაბამისად, ერთ-ერთ ყველაზე თვალწარმტაც ტურისტულ ადგილად აქცევს ბოტსვანასა და კონკრეტულად ოკავანგოს მიდამოებს. ბოტსვანა ჩვენი აფრიკული ვოიაჟის დამაგვირგვინებელი ეპი ზოდი და დაუვიწყარი შთაბეჭდილებების მომტანი აღმოჩნ და. მას შემდეგ, რაც ზიმბაბვეს გამოვემშვიდობეთ, მანქანით ბოტსვანას საზღვრისკენ გავეშურეთ, სადაც ერთსაათიანი ბი უროკრატიული ორომტრიალის შემდეგ, ჩაგვირტყეს წითელი ლაქა _ ვიზის აღსანიშნად _ პასპორტებში და გავემართეთ უახ ლოესი აეროპორტისკენ _ ახლა უკვე ოკავანგოს დელტასკენ
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
სვავების კვება
78 VOYAGER 25/2022
ტურისტული კომპლქსი ოკავანგოს დელტაზე
ოკავანგოს დელტა თვითმფრინავიდან
79 VOYAGER 25/2022
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
ოკავანგოს დელტის არხები წყლის შროშანებით
საფარის ტური
მივფრინავდით. რადგან ამ ჭაობებითა და არხებით დაფარულ ვეებერთელა ტერიტორიაზე სამანქანო გზები, ფაქტობრივად, არ არსებობს, იქაურ ტურისტულ კომპლექსებში მხოლოდ საჰაერო გზით ვხვდებით. ყველა კომპლექსს თავისი მინი ასაფრენ-დასაფ რენი ბილიკი აქვს, რადგან, არა მხოლოდ დასახლებული პუნქ ტებისგან, არამედ ერთმანეთისგანაც ათეულობით კილომეტრი აშორებს. კასანეს აეროპორტი საერთოდ ახალი აშენებული და ახალი გახსნილი დაგვხვდა _ პირველი სამუშაო დღე ჰქონდათ და ჩვენც აეროპორტის პირველი მგზავრები გამოვდექით. თვით მფრინავი რითაც ჩვენს ბუნგალოებში უნდა გადავფრენილი ყავით, იმდენად პატარა იყო, რომ მხოლოდ პილოტი და ოთხი მგზავრი ეტეოდა (ბარგს თუ არ ჩავთვლით). ბარგზეც წინასწარ გაგვაფრთხილეს, რომ მხოლოდ რბილი სპორტული ჩანთებით გვემგზავრა (მაქსიმუმ 20 კგ-ის მოცულობის) და არ წაგვეღო ჩე მოდნები და, მითუმეტეს, ბორბლებიანი ჩანთები. თვითმფრინა ვის მცირეგაბარიტიანობის გამო, საკმაოდ დაბალ სიმაღლეზე ვიფრინეთ და საშუალება მოგვეცა, ზემოდან დავმტკბარიყავით ოკავანგოს დელტის უჩვეულო რელიეფითა და არხებით. დაახლოებით საათნახევარში ჩვენი ტურისტული კომპლექ სის მინი-აეროდრომზე დავეშვით, სადაც ვეებერთელა, საფა რი-ტურისთვის განკუთვნილი მანქანით უკვე გველოდებოდა ჩვენი გიდი მორემის ეროვნული პარკიდან (Moremi Wildlife Reserve). ბუნგალოებამდე კიდევ გარკვეული მანძილი იყო გა სავლელი, ამიტომ ჩანთები თვითმფრინავიდან მანქანაში გა დავტვირთეთ და გზა გავაგრძელეთ. ზუსტად 5 წუთში პირველი თავგადასავალი გადაგვხდა _ ძალიან ლამაზად და ოპერატიუ ლად ჩავეფალით ოკავანგოს ჭაობიან გზაზე ტალახში. გიდი და რეინჯერი ძალიან ანერვიულდნენ, ეგონათ რომ აღვშფოთდე ბოდით ამ ამბით, არა და ჩვენ, პირიქით, გაგვიხარდა, თან თავ გადასავალი იყო და თან დამატებითი დრო მოგვეცა, რომ გარე მო დაგვეთვალიერებინა და დავმტკბარიყავით აბსოლუტურად განსხვავებული ბუნების ხედებით. ბუნგალოებამდე მშვიდობი ანად მივაღწიეთ, სადაც ადგილობრივი პერსონალი ეროვნული სიმღერებით შემოგვეგება და დაგვაბინავა.
აუცილებლად უნდა შევჩერდე, ერთი-ორი სიტყვით, თავად მორემის ტურისტულ კომპლექსზე, რათა შესაფერისი ატმოს ფერო შეიგრძნოთ, თუ სად ამოვყავით თავი. ოკავანგოს დელ ტაში არსებულ ტურისტულ კომპლექსებს, ხშირ შემთხვევაში გადანაწილებული აქვთ ეროვნული პარკების ტერიტორიები სტუმრების სატარებლად და ფაქტობრივად არ იკვეთებიან ერ თმანეთში. ეს გეოგრაფიული თავისებურებების გამოც რთულია _ ჭაობი, წყლის არხები, დიდი დისტანციები. ჩვენი ბუნგალოე ბის კომპლექსიც ერთ-ერთი ასეთი, სამყაროსგან მოწყვეტილი ადგილი იყო. ათეული კილომეტრები აშორებდა უახლოეს და სახლებულ პუნქტს, ან სხვა ტურისტულ კომპლექსს; არანაირი ფიჭური კავშირი; არანაირი სატელეფონო კავშირი; არც ელექ ტროენერგია (განსაკუთრებულ შემთხვევებში გენერატორი) და არც ინტერნეტი. მეორე მხრივ, უაღრესად გაგვიმართლა _ აღმოჩნდა, რომ ერთადერთი სტუმრები ჩვენ ვიყავით ამ კომპ ლექსში და მთელი პერსონალი _ გიდები, მზარეულები, მენე ჯერები თავიანთი ნავებით, მანქანებითა და თვითმფრინავებით ჩვენ გვემსახურებოდნენ. ბუნგალო იყო ხის სახლი, რომელიც საგანგებოდ ისე იყო ამაღ ლებული, რომ იატაკსა და მიწას შორის ველურ ტახს გაერბი ნა შეფერხების გარეშე (როგორც მოგვიანებით აგვიხსნეს). სახლი რამდენიმე ოთახისგან შედგებოდა და ულამაზესი ხედი იშლებოდა თავად დელტაზე, მაგრამ ხედი იშლებოდა არა
80 VOYAGER 25/2022
ფანჯრიდან, არამედ მთლიანი კედლიდან, რომელიც ბუნგალოს ერთი მხრიდან საერთოდ არ ჰქონდა და მას ლითონის ბადე ანაცვლებდა. პირველ ღამეს თვალი არ მომიხუჭავს შიშისგან _ იატაკის ქვემოთ სულ ხმაური ისმოდა (სავარაუდოდ, ველუ რი ტახები დარბოდნენ); ბადის მეორე მხარეს ჰიპოპოტამების და ლომის გმინვა არ წყდებოდა (ლომის ხმის გარჩევა სამხრეთ აფრიკაში მასწავლეს); თან საღამოს რეინჯერმა გაგვაფრთხი ლა, რომ მზის ჩასვლის მერე და მზის ამოსვლამდე ფეხი არ გაგ ვედგა გარეთ კი არა, კარიც არ გაგვეღო არც გარეთ გასასვლე ლი და არც გარეთ მდებარე საშხაპესთან მისასვლელი, რადგან ლეოპარდებს თურმე ჩვენნაირი Fast Food-ი უყვართ. იმაზეც გაგვაფრთხილეს, რომ კომპლექსში იარაღი არ მოიპოვებოდა, რადგან სამხრეთ აფრიკის პარკებისგან განსხვ ავებით, ბოტსვანაში რეინჯერებს აკრძალული აქვთ იარაღის ტარება.
ველური ტახი (Wild Hog) ეს ის პერსონაჟია დისნეის ანიმაცი იდან, პუმბას რომ ეძახიან. ბოტსვანაში მათ განსაკუთრებული ზედმეტსახელი აქვთ _ „რადიო ბოტსვანა“. პუმბები როდესაც გარბიან, კუდს ანტენასავით ზემოთ აპრეხენ ხოლმე და ამიტო მაც ასეთი მეტსახელი დაიმსახურეს. რაც შეეხება ლომებს, მი იჩნევა, რომ განსაკუთრებული გამართლებაა საფარი-ტურის დროს ლომის ნახვა, ამიტომ ყველა რეინჯერი, ყველა პარკში ცდილობს ლომის ადგილსამყოფელს მიაგნოს. ჩვენ მესამე დილას გაგვიმართლა. რეინჯერმა ძალიან ადრე წამოგვყარა ლოგინებიდან და გვითხრა, რომ სასწრაფოდ მოვმზადებუ ლიყავით საფარისთვის, რადგან ლომის ღრიალის ხმა გაიგეს და, შესაბამისად, იყო ალბათობა, მას გადაეკვეთა ჩვენი პარკი.
პირველი ღამე როგორღაც გადავაგორეთ და საფარი-ტურების დროც დადგა. ზოგადად, ეროვნულ პარკებში საფარი ტურების სტანდარტული სისტემა აქვთ _ ტარდება ორჯერ დღეში, დი ლით და საღამოსკენ. ამ დროს ყველაზე მაღალია ცხოველთა და ფრინველთა სამყაროს წარმომადგენლებთან შეხვედრის შანსი და, ამავდროულად, შუადღის პაპანაქება სიცხეში არ ვიღლებით.
მოკოროს ნავები
81 VOYAGER 25/2022
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
კიდევ ერთი საერთო მახასიათებელი, რაც თითქმის ყველა სა ფარი-ტურს აქვს, დროის შეზღუდვაა, ანუ მხოლოდ რამდენიმე საათს გრძელდება. ჩვენ კი ბოტსვანაში გაგვიმართლა, რადგან ექსკლუზივი სტუმრები აღმოვჩნდით, რეინჯერებმა განგვიცხა დეს, რომ შეზღუდვა არ გვეხებოდა და ჩვენც რეგიონში მობი ნადრე ფაუნის, თითქმის ყველა წარმომადგენელი ვნახეთ _ სპილოები, ჟირაფები, ზებრები, ანტილოპები, ჰიპოპოტამები, სხვადასხვა ფრინველები, სირაქლემები, ველური ტახები და ლომიც კი.
საფარის ტური
82 VOYAGER 25/2022
მართლაც, დიდი ხანი არ დაგვჭირდა, სანამ მათ გადაადგილებას შევამჩ ნევდით. ძალიან შთამბეჭდავი იყო იმის განცდა, რომ აფრიკული სავანის ხელმწიფემ, უზარმაზარი ფაფრითა და დინჯი ნაბიჯებით, ერთი-ორი მეტ რის დაშორებით ჩაგვიარა (მანქანაში ვისხედით ამ დროს, რა თქმა უნდა). ცალკე აღსანიშნავია თავად ოკავანგოს დელტის ლამაზი პეიზაჟები _ საფა რი ტურის დროს ხომ მხოლოდ ცხოველთა და ფრინველთა სამყაროს წარ მომადგენლებს არ აკვირდებით, არამედ იმ გარემოთი, იმ ბუნებით ტკბებით სადაც რეინჯერის მანქანით დასეირნობთ. მართლაც რომ თვალწარმტაცი პეიზაჟებია _ სავანასთვის დამახასიათებელი, ერთმანეთში გარდამავალი ბალახის მწვანე-ყვითელი ფერები; დაბალი ბუჩქები და ხეები; ტბები; დელ ტის არხები, რომლებსაც წყლის შროშანები ხალიჩად აქვთ გადაფენილი. ოკავანგოში მზის სამივე ჩასვლას სამ განსხვავებულ ადგილაზე შევხვ დით _ შუაგულ სავანაში, ტბის პირას და დელტის არხზე და, საბოლოოდ, ბოტსვანას ეს ადგილები აღმოჩნდა მხარე, სადაც მიმდინარე მომენტის და ფასება და ამ მომენტით ტკბობა ვისწავლე. ყოველი საფარი-ტურის შუაში და ბოლოსკენ, რეინჯერები აჩერებდნენ მანქანას თუ ნავს და პატარა სუფ რას შლიდნენ; გადმოიღებდნენ დასაკეც სკამებს; ჩამოასხამდნენ ღვინოს და გთხოვდნენ, რომ ცოტა ხნით დამჯდარიყავი, დაგეგემოვნებინა ღვინო და დამტკბარიყავი გარშემო ბუნებით, მზის ჩასვლითა თუ უბრალოდ, ვე ლური სიმშვიდით. ჩვენი ბოლო დღე მორემის რეზერვაციაში მშვიდი და ლამაზი იყო. დილით აივანზე, კოცონთან ცხელი ყავა მივირთვით და გავემართეთ წყლის არხებ ზე სასეირნოდ, ადგილობრივი ხის ნავით, რომელსაც მოკოროს (Mokoro) უწოდებენ. ეს ხის ნავი კანოესმაგვარია ფორმით და იმართება ხის გრძელი ჯოხით, რომელსაც წყალზე კი არ უსვამთ, არამედ, რიგრიგობით, ხან ერ თი და ხან მეორე მხრიდან, ფსკერს გამოდებთ და ჰკრავთ ხოლმე ხელს (არხები ხომ საკმაოდ მეჩხერია). მეც ვცადე მოკოროს ამ მეთოდით მართვა და არც ისე ადვილი აღმოჩნდა. მზიან, კამკამა, წყლის შროშანებით მოფენილ, მშვიდ გარემოში ნავით სე ირნობის შემდეგ, უკან დაბრუნება აღარც კი გვინდოდა, მაგრამ ჩვენი მცი რეგაბარიტებიანი საფრენი აპარატი და პილოტი უკვე ასაფრენ ბილიკზე გველოდებოდნენ. მივდიოდით და გულში ჩუმად ვფიქრობდით, რომ აუცი ლებლად დავბრუნდებოდით კიდევ ერთხელ აფრიკაში.
ეპილოგი აფრიკაა ულამაზესი გარიჟრაჟები და მზის ჩასვლები; მდინარე ზამბეზი, რომელშიც ჰიპოპოტამები ზანტად ამთქნარებენ; ვეებერთელა და ბრძენი სპილოები, რომელთაც ყველა გზას უთმობს სავანაში; ოკავანგოს ულამაზესი დელტის არხები და წყლის მცენარეები, რომლებიც იმპრესიონისტთა ნახა ტებს მოგაგონებთ; ვიქტორიას ჩანჩქერის ვეებერთელა კომპლექსი, სადაც ყოველთვის შეამჩნევთ ერთი ბოლოდან მეორემდე გადაჭიმულ ცისარტყე ლას; წყლის რეზერვუარები, სადაც საღამოობით სავანას ბინადარნი იკრიბე ბიან და წყურვილს რიგრიგობით იკლავენ.
© ფოტო: თენგიზ ჩანტლაძე
აფრიკაა უგემრიელესი ღვინო და ეგზოტიკური კერძები; კილომეტრებზე გადაჭიმული ვენახები და კოლონიალური ეპოქის ფაზენდები მარნებით; რიტმულ ჰანგებთან შერწყმული მოცეკვავეები; გამოცდილი, მოღიმარი და საკუთარ საქმეში შეყვარებული რეინჯერები; აფრიკაა ქალაქი კეიპ-ტაუნი; ვეებერთელა ნავსაყუდლები და კომფორ ტული სანაპირო ზოლი კაფე-რესტორნებით; „მაგიდის მთიდან“ (Table Mountain) დანახული მზის ჩასვლა, რომელიც მთელს ქალაქს ალისფრად აფერადებს; ბოტანიკური ბაღები, სადაც შეგიძლიათ ხეების ტოტებს შორის გამოკიდებულ ხიდზე ისეირნო. აფრიკაა სავანაში ლომთან პირველი შეხვედრისგან მიღებული შოკი; უძი ლო ღამე ველურ ბუნებაში, უცნაური და შემაძრწუნებელი ხმების ფონზე. აფრიკა, საბოლოოდ, არის უამრავი ემოცია და შთაბეჭდილება, სადაც ვე ლური ბუნებაა მასპინძელი და შენ _ სტუმარი; სადაც აუცილებლად დაბ რუნდები. 83 VOYAGER 25/2022
ჩინეთი
ჩინური თავგადასავლები მოგზაურის ჩანაწერები _ ექსტრემალური განცდების ძიებაში
84 VOYAGER 25/2022
შაკ ო ჩიხლ აძ ე
გეოგრაფიული სიშორის გამო, ჩვენ ჯერ კიდევ ნაკლები ვიცით შორეულ აღმოსავლეთზე. არ აქვს მნიშვნელობა, საუბარი ჩი ნეთზე იქნება, იაპონიასა თუ რომელიმე სხვა ქვეყანაზე. კონ კრეტულად, ჩინეთთან მიმართებით, სტერეოტიპული ტურის ტული წარმოდგენა არსებობს, რომელიც გეოგრაფიულად და კულტურულად უზარმაზარ სივრცეს მხოლოდ დიდი კედლით, პეკინითა და კიდევ რამდენიმე ტურისტული ატრაქციით საზღ ვრავს. არადა, ციმბირის ტაიგიდან ვიეტნამის ჯუნგლებამდე და ცენტრალური აზიის მთისწინეთიდან იაპონიის ზღვამდე გადა ჭიმულ ქვეყანაში, არაერთი ტურისტული ღირსშესანიშნაობაა, მათ შორის მრავლადაა სათავგადასავლო ლოკაციებიც. შესა ბამისად პოსტპანდემიურ სამყაროში, ყველას ვურჩევდი, ეცა და სათავგადასავლო ტურიზმი, სადაც ადრენალინთან ერთად თავს იყრის ეგზოტიკა, ეთნოგრაფიული ელემენტები და აზიის თვის დამახასიათებელი უნიკალურობა.
თავი 1.
ჭანგძიაძიეს (ZHANGJIAJIE) ეროვნული პარკი, პლანეტა პანდორას მიწიერი ანალოგი დავიწყოთ სამხრეთიდან. ჩინეთში ჩაფრენიდან პირველივე დღეს ვიცოდი, რომ იქიდან ჭანგძიაძიეს ეროვნული პარკის უნახავად არ წამოვიდოდი. შეგრძნებებს ამძაფრებდა ის ფაქ ტიც რომ ჯეიმს კემერონის შესანიშნავ ეკრანიზაციაში, გრაფი კოსებმა პლანეტა პანდორას კონცეპტარტი სწორედ ჭანგძიაძი ეს ეროვნული პარკიდან აიღეს, რის მერეც ადგილს „ავატარის“ მთების მეტსახელიც შემორჩა. ჭანგძიაძიეს ეროვნული პარკი ცენტრალურ ჩინეთში, ხუნანის პროვინციაში მდებარეობს. ეროვნულ პარკთან იმავე სახელ წოდების ქალაქია, სადაც რეგიონული აეროპორტი და რკინიგ ზის სადგური მოქმედებს. ეროვნული პარკის სტატუსი ჭანგძია ძიემ 1982 წელს მიიღო, ის 4800 ჰექტარზეა გადაჭიმული და მისი მთავარი სანახაობებია: ულიანკუანის არე _ კვარცებისა და ქვიშა-ქვების მასშტაბუ რი სვეტები, რომელიც ერთი-ერთში ჰგავს პლანეტა პანდორას პეიზაჟს. პაილონგის ლიფტი _ ლიფტის სიგრძე 1000 ფუტზე მეტია, მას ერთდროულად 50 ადამიანის გადაყვანა შეუძლია. თიენ მენ შან ქოუ _ სამოთხის კარიბჭე. ჭანგძიაძიეს დიდი კანიონის მინის ხიდი _ ხიდი 400 მეტრი სიგრძისაა და ამ დროისთვის წარმოადგენს ყველაზე დიდ მი ნის საფეხმავლო ხიდს. ტრანსპორტირება „ავატარის მთებში“ ისევე, როგორც ჩინეთის ბევრ ადგილას ტრანსპორტირება პრობლემა არ არის. პირველი დისკომფორ ტი, რაც მოგზაურს შეიძლება შეექმნას, ენის ბარიერია, რადგან ჩინეთის მასშტაბისთვის პატარა ქალაქში არც თუ ისე ბევრ ადა მიანს შეხვდებით, ვინც ინგლისურად საუბრობს. მატარებლით მგზავრობა პლანეტის ნებისმიერ წერტილში სა ინტერესო და თავგადასავლებით არის სავსე. მით უფრო მაშინ, როცა ტრანსპორტში საშუალო და დაბალ ფენასთან აქტიური კომუნიკაცია გიწევს, უფრო მეტად ითავისებ ეთნოგრაფიულ ნიუანსებს, კულტურულ ასპექტებს, საყოფაცხოვრებო ელემენ ტებსა და მათ ყოფას. ადგილობრივებთან კომუნიკაცია ფილმის 85 VOYAGER 25/2022
ჩინეთი
გადასაღებ მოედანს ჰგავს. მათსავე ენაზე მოსაუბრე ორი თეთ რი ახალგაზრდა, რომელიც გარშემორტყმულია ბავშვებითა და დიდებით. კითხვები — ყველაფერზე, სიგარეტის, ალკოჰოლისა და საკვების გაზიარება. ბავშვებთან ფოტოების გადაღება, სა ხელდახელო საჩუქრების გაცვლა და ა. შ. ნებისმიერი ბარიერი, რომელიც თეორიულად არსებობს, ადამიანური კომუნიკაცი ისას უკანა პლანზე იწევს. შესაბამისად, 18-საათიანი მატარებ ლით მგზავრობაც ისე გავიდა, ბევრი არაფერი გაგვიგია. ჩასვლა მრავალსაათიანი მგზავრობის შემდეგ ხუნანის პროვინციის პა ტარა ქალაქს (ჩინური მასშტაბებით) ჭანგძიაძიეს მივადექით. მატარებლის სადგურიდან ტაქსით სასტუმროში მივედით. გაფრთხილება: ჩინეთში ყველა ჰოსტელსა და თუ სას ტუმროს არ აქვს ლიცენზია უმასპინძლოს უცხოელებს, შესაბამისად კარგი იქნება თუ დაბინავების საკითხს თავიდანვე მოაგვარებთ.
მოგზაურობა შერჩეული ადგილებისკენ სამოთხის მთის კა რიბჭით (Tianmen shan kou) დავიწყეთ. პირველი შთაბეჭ დილება იყო ის, რომ დედამიწაზე თავი აღარ გვეგონა. მთის წვერზე მსოფლიოში ერთ-ერთ უგრძეს საბაგიროს აჰყავხართ, ხოლო საბაგიროს სადენების გასწვრივ კუნძულებივით ამოწ ვერილია კვარცისა და ქვიშა-ქვების უზარმაზარი სვეტები. იქ მნება წამიერი მოლოდინი, რომ გვერდით უნდა ჩაგიფრინოს გაწვრთნილმა პტეროდაქტილმა, რომელზეც პანდორელი ზის.
86 VOYAGER 25/2022
საბაგიროთი ზემო სვლა ნახევარ საათზე მეტხანს გრძელდება, რაც ბევრიცაა ადრენალინის მისაღებად. არც თუ ისე იშვიათია ნისლი და ქარი, რაც შეგრძნებებს კიდევ უფრო ამძაფრებს. ნის ლის გამო რამდენიმე ასეული მეტრის იქით ხილვადობა წყდება და აბსოლუტურ მისტიკაში შედიხარ. საბაგირო გზის დასრულე ბის შემდეგ სამოთხის კარიბჭის (tianmen shan kou) თავზე ექ ცევით. მთებზე ჩიტის ბუდესავით შეფენილია მინისა და რკინის კონსტრუქციებით შექმნილი ბილიკი. თუ სიმაღლის გეშინიათ, ადრენალინი არც აქ მოგაკლდებათ. რამდენიმე კილომეტრი ანი ბილიკის გავლის შემდეგ მიწისქვეშა ესკალატორით სა მოთხის კარიბჭის ძირში გამოდიხართ. სამოთხის კარიბჭე ტურისტების შესაქმნელად მოგონილი სა ხელწოდება არ არის. წარმოიდგინეთ, მთებში საუკუნეების განმავლობაში ძლიერმა ქარმა გააჩინა უზარმაზარი პორტალი, ისეთი დიდი, სამხედრო სავარჯიშო თვითმფრინავებიც კი ეტე ვა შიგნით. შეგრძნებებს ამძაფრებს ნისლიც, რომელიც გაგრძ ნობინებთ, რომ თუ სამოთხის კარიბჭეში გაივლი, სადღაც სხვა გალაქტიკაში მოხვდები.
87 VOYAGER 25/2022
ჩინეთი
WULINGUAN SCENIC AREA ულინკუანის ხედები
შემდეგი გაჩერება პლანეტა პანდორა. ქალაქიდან ეროვნუ ლი პარკის შესასვლელამდე ავტობუსები დადიან, ყველაფერი დასურათებულია. პარკს რამდენიმე შესასვლელი აქვს, დიდი მნიშვნელობა არ აქვს, რომელს აირჩევთ. პირველი გამოწვევა ადგილობრივ მაიმუნებთან შეხვედრაა, ისინი ისე დააბიჯებენ პარკის შესასვლელთან, ადმინისტრაციის თანამშრომლები გეგონებათ. ზოგადად, მაიმუნები აგრესიულე ბი არ არიან, თუმცა არც თუ იშვიათად, ქურდბაცაცობენ, ამიტომ ტელეფონს, ქუდს, სათვალესა და საფულეს ყურადღებით უნდა მოექცეთ. ულინკუანის ხედების სანახავად რამდენიმე კილომეტრის გავ ლა გიწევთ, ამიტომ სპორტულად ჩაცმა სასურველია. ამასთან ერთად კარგი იქნება საწვიმარს ან ქოლგასაც თუ იქონიებთ, რადგან დღეში რამდენჯერმე წამოწვიმს ხოლმე. ულინკუანის ხედები სავსეა ათეულობით სხვადასხვა ზომის სვეტით, რო მლებიც ქვიშა-ქვების ტყეებს მოგაგონებთ. ძალიან რთულია ვერბალურად იმ შთაბეჭდილების აღწერა, რასაც ადგილზე იღებ, ამიტომ დაელოდეთ პანდემიის შემსუბუქებას და აუცი ლებლად მოინახულეთ ეს ადგილები.
88 VOYAGER 25/2022
89 VOYAGER 25/2022
ჩინეთი
პაილონგის ლიფტი ლიფტის სიგრძე 1000 ფუტზე მეტია, მას ერთდროულად 50 ადამიანის გადაყვანა შეუძლია.
ZHANGJIAJIE GRAND CANYON GLASS BRIDGE
მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე დიდი მინის ხიდი
დიდი კანიონის მინის ხიდი სიგრძეში 400 მეტრამდეა, ხოლო სიგანეში 6 მეტრამდე. მინის ხიდის ქვეშ ასეულობით მეტრი იშ ლება და სივრცის მოყვარულთათვის მძაფრი შეგრძნებების უშ რეტი წყაროა. 90 VOYAGER 25/2022
თავი 2.
შიდა მონღოლეთის ავტონომიური ოლქი (INNERMONGOLIA) მონღოლეთის ხსენებისას ყველას მონღოლეთის რესპუბლი კა ახსენდება, თუმცა, არსებობს მეორე მონღოლეთიც, რო მელიც ჩინეთის ტერიტორიაზე მდებარეობს და ავტონომიის სტატუსი აქვს. შიდა მონღოლეთის ავტონომიური ოლქი არც ისე განვითარებული პროვინციაა, ამასთან ერთად უდაბნოსა და თავგადასავლების მოყვარულთათვის მშვენიერი ადგილია სამოგზაუროდ. ჩინეთში ყოფნისას, როგორც წესი, არასდროს ვირჩევდი ადგილობრივ ტურებს, ენის ცოდნის გამო დამოუკი დებლად მოგზაურობას ვარჩევდი, თუმცა, შიდა მონღოლეთი სპეციფიკურია. ათეულობით კილომეტრზე უნდა შეხვიდე კუბუ ცის უდაბნოსა და სტეპებში, ამიტომ სჯობს ტურისტულ ჯგუფთან ერთად წახვიდე, დამოუკიდებლად გაცლებით ძვირი ჯდება. კუბუცის უდაბნოსკენ (KUBUQI DESERT) კუბუცის უდაბნო ჩინეთის ორ უდიდეს უდაბნოსთან (გობისა და ტაკლა-მაკანის) შედარებით მცირეა, თუმცა საკმარისია იმ შეგ რძნებების მისაღებად, რაც უდაბნოს მოაქვს. კუბუცი ორდოსის ქვაბულში მდებარეობს და შიდა მონღოლე თის ავტონომიურ ოლქს ეკუთვნის. ჩვენ პეკინიდან წავედით, მგზავრობას ჩქაროსნულ მაგისტრალზე დაახლოებით 7-8 სა ათს მოვუნდით. თუ შორეული რეგიონიდან მოდიხართ, მატა რებელი ან თვითმფრინავი საუკეთესო საშუალებაა. პირველი გაჩერება ოლქის ადმინისტრაციულ ნაწილში, „ხო ხოტში“ (Hohhot) გვქონდა. ქალაქი ტიპურ ჩინურ დასახლებას მოგაგონებთ, რამდენიმე განსხვავებით.
91 VOYAGER 25/2022
ჩინეთი
ხალხი შედარებით ხალვათადაა ქუჩებში (რაც ჩინეთში არც თუ ისე ხშირად ხდება) და ქუჩებში იეროგლიფებთან ერთად ტრადიციული მონღოლური დამწერლობაც გვხდება. ქალაქში საკვებად შევჩერდით, აზიური სამზარეულო საკმაოდ გემრი ელია, თუმცა, ხოხოტში უცნაურ მიქსს გადავაწყდით მონღო ლურისა და ჩინურის. კახური ხაშლამის მსგავსი ხორცეულო ბა, ძირითადად ცივი კერძები. სამზარეულომ არ მოგვხიბლა, ამიტომ შევეცადეთ, სწრაფი კვების ობიექტის მსგავსი ადგი ლები მოგვეძებნა და სული მოგვეთქვა. ხოხოტიდან გეზი კუბუცის უდაბნოსკენ ავიღეთ. უდაბნო მრა ვალფეროვანია, იქ გვხვდება, როგორც სტეპები, ასევე, ქვიშია ნი გორები. ჩვენი პირველი გაჩერება სტეპები და იურტები იყო. იურტები, რა თქმა უნდა, განსხვავებულია ტრადიციული მეთო დით შექმნილისგან. სტეპში საღამოობით ტემპერატურა ძალი ან ეცემა, შესაბამისად, იურტაში გათბობაც არის, ოღონდ გვიან ღამით ეკონომიისთვის შუქი ირთვება.
ქვიშის გორაკებისკენ სტეპების შემდეგ კუბუცის უდაბნოში უფრო ღრმად შევედით, ინფრასტრუქტურა საკმაოდ კარგია და ასფალტის გზაზე გა დაადგილების პრობლემა არ შეგვქმნია. დაახლოებით ორსა ათიანი მგზავრობის შემდეგ მივადექით ქვიშიან გორებს, სადაც გზის გაგრძელების რამდენიმე ვერსია არსებობდა: აქლემებით, კვადროციკლებით, ფეხით ან ქვიშამავლებით. ეს ტურისტული ხაფანგებია, თუმცა — სასიამოვნო ხაფანგები. აზიური აქლემები, ორკუზიანები, საკმაოდ თვინიერი და ფაფუკი არსებები არიან. ყველამ ჩვენი აქლემი ავირჩიეთ და ჩავებით ქარავანში. ქარა ვანი დინჯად მიაბიჯებდა უდაბნოში, სადაც ჩამავალი მზე გან საკუთრებულად ლამაზ პეიზაჟს ქმნიდა. აქლემების მონაკვე თების დასრულების შემდეგ კვადროციკლებზე გადავედით და ტემპმაც და აზარტმაც იმატა. ბოლოსკენ კი გადავსხედით რაღაც უცნაურ ქვიშამავალზე, რომელიც წინა ცხოვრებაში სამხედრო მანქანა უნდა ყოფილიყო, თუმცა, ახლა ტურისტებს ემსახურე ბოდა. უკანა გზაზე ისევ ხოხოტში გავჩერდით, სადაც უზარმაზარი მუ ზეუმი მოვინახულეთ. მუზეუმში ისტორიულ არტეფაქტებთან ერთად იყო პალეონტოლოგიური მასალები და იურული პერი ოდის პარკის ექსპოზიციები. შიდა მონღოლეთმა თავი კარგად დაგვამახსოვრა, ერთადერთი პრობლემა სამზარეულო იყო _ იქაურ საჭმელს ვერაფრით მივეჩვიეთ.
© ფოტო: შაკო ჩიხლაძე
სტეპში დაბანაკების შემდეგ ჯიპებით ცხენების რემამდე ავე დით, მონღოლური ცხენი ტანად ძალიან პატარა და ბალნია ნია. თუმცა ამ საოცრად ღონიერმა არსებებმა თითქმის მთლი ანი ევრაზია გადაიარეს და დაიპყრეს. ვისაც ისტორია უყვარს, მისთვის მონღოლურ ცხენებზე ჯირითი ერთი სიამოვნებაა, მით უფრო, რომ რემაში რამდენიმე ათეული ცხენი შედის. უცებ ცხენებიანად მხედრებით და უმხედროდ სტეპში იჭრები, შენთან ერთად 40-50 ცხენი მოგელავს, მომენტებში თავი ჩინ გიზ ხანის თანამებრძოლი გგონია და სადღაც მდინარე ონო რის ნაპირებთან მოწინააღმდეგე ტომებს ებრძვი. ცხენების ტურის შემდეგ ბანაკში დავბრუნდით. მასპინძლებს უზარმაზა რი კოცონი დაენთოთ და ირგვლივ წარმოდგენა იმართებო და, ძალიან ველოდი მონღოლური ხორხის სიმღერების მოს მენას, თუმცა, ამ მხრივ გაწბილებული დავრჩი. სამაგიეროდ,
სტეპში ვნახე ცა, როგორიც პლანეტის არც ერთ ნაწილში არ მინახავს. ასე გარკვევით თანავარსკვლავედები სხვაგან არ სად ჩანდა. სტეპის ქარი, სიმშვიდე, ცხენების ფრუტუნი, ჩინე თისთვის უჩვეულო სიწყნარე, ერთი სიტყვით სტეპის პირველი შთაბეჭდილებები მომნუსხველი იყო.
92 VOYAGER 25/2022
ჩრდილო აღმოსავლეთისკენ _ ციმბირულ ვეფხვებთან და ყინულის სასახლეებში ჩვენი შემდეგი გაჩერება ხეილონგძიანგის (Heilongjiang) პრო ვინციაში იყო. პროვინცია ჩინეთის უკიდურეს ჩრდილო-აღ მოსავლეთით მდებარეობს. შესაბამისად დამსახურებულად ატარებს ჩინეთის ციმბირის სტატუსს. მანძილის სიშორის გამო, ტრანსპორტირებისთვის თვითმფრინავი ავირჩიეთ. ხარპინი (Harbin) საინტერესო ისტორიის მქონე ქალაქია, მის შესახებ წი ნა ნომერში გიამბობდით. ის რუსეთის იმპერიაში მცხოვრებმა ვაჭრებმა, კომერსანტებმა, პატიმრებმა და კიდევ ათასი ჯურის ხალხმა დააარსა და ცნობილია ჰექტრებზე გადაჭიმული ყინუ ლის სასახლეებით. დაბალი ტემპერატურის გამო, ქალაქთან არსებული მდინარეები თვეობით იყინება. ამიტომ ზამთარში მდინარეც თავშექცევისა და თავზეხელაღებული გართობის არეალი ხდება. აქ შეიძლება გა ყინულ წყლებზე თხილამურებით კილომეტრებზე ისრიალო, ჯი პებზე გამობმულმა გაყინული ტბები და მდინარეები გადასერო. ზამთრის სპორტული აქტივობების შემდეგ კი ერთ-ერთ უდიდეს ნაკრძალში შეაბიჯოთ ციმბირულ ვეფხვებთან ახლოს ჩავლის იმედით. ციმბირული ვეფხვები რუსეთსა და ჩინეთში გადაშენე ბის პირასაა. ხარპინში კი მათთვის უზარმაზარი სივრცეა შექმნი ლი, რომელიც ჰექტრებზეა გადაჭიმული და ვეფხვებს მეტნაკლე ბად უქმნის ბუნებრივი გარემოს პირობებს.
მორტყმულმა გავატარეთ. ცუდ ხასიათზე მყოფი ვეფხვები არც მანქანების დაკაწვრას ერიდებიან და არც ბორბლების ღრღნას. სუსტი გულის მქონე ადამიანებისთვის ეს მთლად სასიამოვნო გამოცდილება არ არის. სურვილისამებრ შეგიძლიათ საკვე ბი შეიძინოთ და შორი მანძილიდან გამოკვებოთ მტაცებლები. ერთი სიტყვით, თუ ზამთრის განმავლობაში ჩინეთში მოხვდე ბით, 2-3 დღე სრულებით საკმარისია ჩრდილო ჩინეთის მოსა ნახულებლად და იმ შეგრძნებების მისაღებად, რასაც, ალბათ, სხვაგან ვერ მიიღებთ. მოგზაურობა შეიძლება ვიეტნამის საზღ ვრიდან ციმბირის საზღვრამდეც დაგეგმოთ, შესაბამისად, სა ნახაობათა სპექტრიც გააფართოოთ და ეგზოტიკას და მძაფრ სიუჟეტებს ერთდროულად ეზიაროთ.
ნაკრძალში მანქანა-გალიებით შედიხართ, შესაბამისად კონ ტაქტი ამ უზარმაზარ კატებთან მაქსიმალურად ახლოა. ჩვენს შემთხვევაში ვეფხვების თამაშების გამო, მანქანა რამდენჯერმე გავაჩერეთ და 20 წუთი 10 უზარმაზარი ვეფხვის მიერ ალყაშე 93 VOYAGER 25/2022
სათავგადასავლო ტურიზმი
ვინ არის სამთო გამყოლი? თ ამ არ კ ვინ იკ აძ ე
ყველაზე მთავარი ამ ეტაპზე არის ადამიანური რესურსი — სათავგადა სავლო ტურიზმში კარგი განათლები თა და გამოცდილებით გამორჩეულ პროფესიონალთა რიცხვის გაზრდა.
მომზადებულია ტურიზმის ანალიტიკოსთან და მკვლევარ-ეთნოლოგთან, ია თაბაგართან და სათავგადასავლო ტურიზმის სკოლის დამფუძნე ბელთან, დათო რაქვიაშვილთან საუბრის მიხედვით
დათო რაქვიაშვილი: სათავგადასავლო ტურიზმი ერთ-ერთი ყველაზე დინამიკური ინდუსტრიაა. მით უმეტეს იზრდება მი სი ღირებულება კოვიდის ფონზე, როცა უფრო და უფრო მეტი ადამიანი მოგზაურობს მცირე ჯგუფებში, ბუნებაში. უკვე წლებია, ჩვენ ვცდილობთ, საქართველო საერთაშორისო არენაზე წარ ვადგინოთ, როგორც საოცარი ბუნების მქონე ქვეყანა, სადაც დაუვიწყარი თავგადასავლების მოწყობაა შესაძლებელი. ასე ქვეყნის პოზიციონირებაში ბუნება ხელს ნამდვილად გვიწყობს — გვაქვს სხვადასხვა სირთულის მწვერვალებიც, სწრაფი მდი ნარეებიც, ვრცელი და ღრმა ქვაბულებიც… თუმცა, კარგი სიახლე ისაა, რომ საქართველოს ასე პოზიციონირების საფუძველი კი დევ უფრო გამყარდა — საქართველოს სამთო გამყოლთა ასო ციაცია (GMGA) სამთო გამყოლთა ასოციაციების საერთაშორისო ფედერაციის (IFMGA) წევრი გახდა და ბუნებრივი პოტენციალი ახლა უკვე გამყარდა მეორე საკვანძო კომპონენტით, რის გარე შეც წარმოუდგენელია ხარისხიანი სათავგადასავლო ტურიზმი. ესაა პროფესიონალი გამყოლი, რომელსაც, საერთაშორისო ფე დერაციაში გაწევრიანების შემდეგ, უკვე „საერთაშორისო სამთო გამყოლის“ სტატუსი ენიჭება. სათავგადასავლო ტურიზმის სკო ლას, რომელიც განათლების სამინისტროს, მთის კურორტების კომპანიის და საქართველოს სამთო გამყოლთა ასოციაციის და ფუძნებულია, უკვე ოცდაათი საერთაშორისო სერტიფიცირებუ
ლი კურსდამთავრებული ჰყავს. უკვე ოცდაათივე მათგანს შეუძ ლია ქსელში გაწევრიანებულ ნებისმიერ ქვეყანაში იმოგზაუროს თავის ქართველ ჯგუფთან ერთად, ასევე, მიიღოს მონაწილეობა საერთაშორისო სემინარებში, აიმაღლოს კვალიფიკაცია, უკან სულ სხვა პროფესიული მიღწევებითა და გამოცდილებით დაბ რუნდეს. ია თაბაგარი: ეს ახალი მოცემულობა საქმეს უადვილებს ბიზნეს საც. დიდი კომპანიები ნელ-ნელა აღარ იგრძნობენ იმის საჭი როებას, რომ თავიანთი მინი-სკოლებივით სასწავლო ცენტრები მოაწყონ კომპანიის შიგნით. ამაზე უკვე ჩვენი საერთაშორისო სტატუსის მქონე სკოლა ზრუნავს და ზრუნავს ხარისხიანად. ამი ტომ თვითონ ბიზნესისთვისაც ყველაზე მთავარი ამ ეტაპზე არის ზუსტად ადამიანური რესურსი — სათავგადასავლო ტურიზმში კარგი განათლებითა და გამოცდილებით გამორჩეულ პროფესი ონალთა რიცხვის გაზრდა. დავით რაქვიაშვილი: სკოლაში უკვე გავაერთიანეთ სამი მსხვი ლი მიმართულება: სადიპლომო პროგრამები, მოკლევადიანი სასერტიფიკატო პროგრამები და სკოლის ასაკის მოსწავლეების თვის პროფესიულ განათლებაში შესასვლელი მოსამზადებელი კურსები. თითოეულ ამ მიმართულებას სჭირდება ძლიერი ენერ გეტიკისა და მოტივაციის მქონე, მცოდნე და უშიშარი ლიდერები, ვინც პირადი მაგალითით და სწორი კომუნიკაციით დააინტერე სებს და მოიზიდავს ახალგაზრდა თაობას ამ აქტივობებისთვის. საჭიროა რეგიონებში სიარული, ახსნა იმისა, თუ რას ნიშნავს სამთო გამყოლი, რას ნიშნავს საერთაშორისო სერტიფიკატი და
94 VOYAGER 25/2022
ხარისხიანი განათლებით მიღებული განვითარების პოტენცია ლი; დაინტერესება ისე, რომ თავად გაუჩნდეთ ამ საქმის სიყვა რული — დაინახონ, რომ შეუძლიათ, საყვარელი საქმე თავიანთ სოფლებში, დაბებში და ქალაქებშიც ჰქონდეთ. გამყოლის საქ მიანობა, მაღალი ეკონომიკური სარგებლის გარდა, კულტურულ და სოციალურ ინტეგრაციასაც უწყობს ხელს. სხვადასხვა ქვეყ ნის, ერის, კულტურის, ტრადიციის ადამიანებთან ურთიერთობა ამდიდრებს და აფართოებს ახალგაზრდა ადამიანების მსოფლ ხედვას. გამყოლობა პიროვნული განვითარების თვალსაზრისით, უაღრესად მნიშვნელოვან უნარებს სძენს ადამიანს — რისკების მართვას, ლოჯისტიკას, სხვა ადამიანებზე და ბუნებაზე ზრუნვას ასწავლის მას. ასწავლის, რომ უსაფრთხოებაა უმნიშვნელო ვანესი. ეს უნარ-ჩვევები ადამიანს გამოადგება ყველაფერში — ბიზნესში, საზოგადოებრივ თუ პოლიტიკურ აქტივობებში და ა.შ. ამ სფეროს 30-წლიანი ისტორია გვაძლევს იმის ფუფუნებას, რომ თვალნათლივ დავინახოთ, როგორი ზეგავლენა აქვს ადამიანებ ზე სათავგადასავლო აქტივობებში ჩართვას — ათობით წარმა ტებული ახალგაზრდა უდიდესი მოტივატორია. სხვათა შორის, ამ მხრივ, ძალიან კარგად მიდის საქმე სვანეთში. ცოტ-ცოტა ინვეს ტიციას თავადვე დებენ თავიანთ კუთხეში, შესაბამისად, ახალი თაობის ახალგაზრდებიც უკვე ჩვეულებრივ ხდებიან თხილამუ რების ინსტრუქტორები, მაშველები, სამთო გამყოლები, მუშაო ბენ საბაგიროებზე. ეს პროცესი უნდა გახდეს მასობრივად გადამ დები რეგიონებისთვის. ია თაბაგარი: ჩვენ ველოდებით პოსტკოვიდურ ტურიზმს, რო მელიც, სავარაუდოდ, მყარად დადგება ფეხზე და ეს ნაკადი, რომელიც სათავგადასავლო ტურიზმის სკოლამ აღზარდა, სულ დაკავებული იქნება. ამიტომ მგონია, რომ ჩვენ უფრო სხვა რე ალობით შევალთ 2022-23 წლების სეზონში. უნდა ვთქვათ ისიც, რომ თვითონ ტურისტული პროდუქტიც შეიცვალა — იმგვარ რა
ეს პროექტი უნიკალური შესაძლებ ლობა იქნება იმ ახალგაზრდ ა თაობის პროფესიული და პიროვნული განვითა რებისთვის, რომელიც სათავგადასავ ლო ტურიზმში ჩართულ რეგიონებში ცხოვრობენ.
ღაცებს ეძებენ და ათვალიერებენ საქართველოში, რაზეც მანამ დე არ იყო მოთხოვნა — უნიკალური შენობა თბილისის ზღვაზე, ძველი მოზაიკები, საბაგიროთი ასვლა რომელიღაც ნაკლებად ცნობილ მთაზე და თვალწარმტაცი ხედით ტკბობა. უკვე იზრდება მოთხოვნა რეგიონებზე, სადაც ეგულებათ კანიონები, სალაშქრო ბილიკები, სათხილამურო ტრასები, არა მხოლოდ დიდი, არა მედ პატარა, კომფორტული ეთნო-სასტუმროები. საქართველოს მთების ფოტოები, ბლოგ-პოსტები მათზე, რაც ბოლო პერიოდში ჩნდება სხვადასხვა სოციალურ ქსელში, ამ მასშტაბით მანამდე არ ყოფილა. თეთნულდზე ამდენ ხალხს არასდროს უვლია, ოქ ტომბერში, ნოემბერშიც დადიან თრექინგ ტურებზე, სათხილამუ რო სეზონსა და თავგადასავლებს არ აცდენენ. თვითონ ქართვე ლებმაც დაიწყეს მოგზაურობა და ეს ძალიან დიდი ცვლილებები ჩვენს თვალწინ ხდება. რეგიონებში მცხოვრები ახალგაზრდების დაინტერესება იყო ჩვენი მიზანი, როცა კამპანია წამოვიწყეთ და მოვუწოდეთ — „გახდი გამყოლი“. დავით რაქვიაშვილი: ამ პროექტის კულმინაცია იქნება გამ ყოლთა მარათონი — სათავგადასავლო უნარების დემონსტრი რება გოგონებისა და ბიჭებისგან შემდგარი გუნდების მიერ. ეს მარათონი, დევიზით „მთა-მთა“, ქართული ნოუ-ჰაუ გახლავთ. მომავალში მსოფლიო უნარების კონკურსში გვინდა მისი შეტანა ცალკე დისციპლინად. თავად ღონისძიება კი ქვეყანაში სათავგა დასავლო ტურიზმის და პროფესიული განათლების წარმოსაჩე ნად ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული მოვლენა იქნება. ორ-სამ წელიწადში ამოქმედდება დუშეთის საერთაშორისო ტურიზმის სკოლა-კამპუსიც, სადაც მეცხრე კლასის დამთავრე ბის შემდეგ სამასამდე ბავშვს ვუმასპინძლებთ რეგიონებიდან და ინტეგრირებულ მოდულებთან ერთად შევასწავლით სა თავგადასავლო ტურიზმის და სტუმარმასპინძლობის ყველაზე მოთხოვნად პროფესიულ უნარებს. ეს პროექტი უნიკალური შე საძლებლობა იქნება იმ ახალგაზრდა თაობის პროფესიული და პიროვნული განვითარებისთვის, რომელიც სათავგადასავლო ტურიზმში ჩართულ რეგიონებში ცხოვრობენ. დღეს ახალგაზრ დების უმეტესობას ჯერ კიდევ ობიექტურად არ გააჩნია იმ უპერს პექტივობის ალტერნატივა, რაც მათ დასახლებებში იგრძნობა — უმუშევრობა, არაკვალიფიციური სამუშაოს საძიებლად ქალაქში წასვლა, და ა.შ. ამ სკოლას ექნება მისია, ბავშვებს ალტერნატივა მისცეს, განვითარების, რეალიზების გზა დაანახოს. წელიწადში სამასი ბავშვის ამ გზაზე დაყენება, მგონია, რომ უკვე ეროვნული მასშტაბის ზეგავლენას მოახდენს. სათავგადასავლო ტურიზმის სივრცე ე. წ. უშენ ზონაა — თავგა დასავალი იწყება იქ, სადაც დამთავრდა ასფალტისა თუ ბეტონის გზა, საბაგირო, ყველანაირი ინფრასტრუქტურა. იქ იწყება სულ სხვა სამყარო, სხვა მასშტაბის, სხვა ესთეტიკის, სხვა წესებითა და პრინციპებით. ამ სამყაროს თავისი მასპინძლები, მეგზურები ჰყავს, ისინი გატარებენ ბილიკებით, ველოსიპედებით, თოკებით, ღამეს გათევინებენ ქოხებში, კარვებში, გიყვებიან ამბებს და გაც ნობენ კულტურულ კონტექსტს. ზრუნავენ საფრთხის მინიმიზა ციაზე, საჭიროების შემთხვევაში უძღვებიან სამაშველო ოპერა ციებს. სათავგადასავლო სივრცეში ტურისტული მომსახურების ხარისხი და უსაფრთხოება სწორედ გამყოლების კვალიფიკა ციას ეფუძნება. ქვეყანა, რომელსაც სათავგადასავლო ტურიზმის განვითარებისკენ აქვს სწორება, დგას ამ კვალიფიკაციის მქონე ახალგაზრდებზე — სამთო, საფეხმავლო, სათხილამურო გამ ყოლებზე, ჯომარდობის, საცხენოსნო და სხვა სათავგადასავლო ტურიზმის სპეციალისტებზე — ყველა ერთად ძალიან დიდი და პერსპექტიული ძალაა.
95 VOYAGER 25/2022
სათხილამურო ტური
96 VOYAGER 25/2022
ჩახედვა თოვლის პროფილში გვანც ა ნად იბ აიძ ე ნიკოლოზ ფალიანი, IFMGA სამთო გამყოლი: როცა კავკასიო ნის შუაგულში დაიბადები, სხვანაირად არ გამოვა, მწვერვალზე უნდა ახვიდე. ჯერ პატარა მთებით იწყებ და მერე დიდი მწვერ ვალების დაპყრობა გინდება. ჩემთვისაც ეს ყველაფერი მთაში სიარულით დაიწყო. სულ პირველი მწვერვალი ლაილა იყო. მაშინ 14 წლის ვიყა ვი. მესტიაში ალპინიადა ჩატარდა. საქართველოში ცნობილი მთამსვლელები ჩამოვიდნენ და ახალგაზრდები მთაში მიჰყავ დათ. სულ ორმოცდაათი მონაწილე ვიყავით და მათ შორის _ მეც, ყველაზე პატარა. სახლშიც არ მითქვამს, სად მივდიოდი და მთელი სამი დღე იმაზე ვფიქრობდი, რა უნდა მეთქვა მშობლე ბისთვის უკან დაბრუნებისას. თუმცა, იმ მთაზე ორმოცდაათი მონაწილიდან მხოლოდ ოცი ავედით და მათ შორის ერთ-ერ თი მეც ვიყავი. ღირდა. ამის მერე, ყოველ ზაფხულს, როცა სკოლიდან ვთავისუფლდე ბოდი, ტურისტები მესტიის ირგვლივ მარტივ მარშრუტებზე დამ ყავდა. შემდეგ უკვე ტურისტული კომპანიები მთავაზობდნენ თანამშრომლობას. თუმცა, ამ დროს ერთი კითხვა ყოველთვის მაწუხებდა _ მომწონდა თუ არა სხვების დაგეგმილი ტურები?! მე მაინც არაკომფორტულად ვგრძნობდი თავს და რახან ეს რე გიონი ძალიან კარგად ვიცოდი, გადავწყვიტე ისეთი პროგრამები შემედგინა, როგორიც ჩემს ხედვას შეესაბამებოდა. ასე დავწერე პროგრამები ზაფხულის სალაშქრო და ზამთრის გაუკვალავში სრიალის ტურებისთვის. ამდენი წლის შემდეგ ეს პროგრამები, თითქმის, უცვლელია და დღესაც ევროპის რამდენიმე წამყვანი ტურისტული კომპანია თავის მომხმარებლებზე ჰყიდის. შემდეგ სათავგადასავლო ტურიზმის სკოლა ში სამთო გამყოლის პროფესიაზე ჩავაბარე და ახლა უკვე სერტიფიცირებული საერთაშორი სო სამთო გამყოლი ვარ. ეს იმას ნიშნავს, რომ სტუმრების წაყვანა ნებისმიერი სირთულის რე ლიეფზე შემიძლია _ კლდეზე, ყინულზე, თოვ ლში, თხილამურებით სრიალისას. ბოლო წლებია, სტუმრები სულ მთაში დამყავს Ski ტურებზე, Heli-Ski ტურებზე. ასევე მწვერ ვალებზე _ უშბაზე, თეთნულდზე, მყინვარწ ვერზე. პირველად უშბაზე ჩემ მეგობართან, გიორგი ნავერიანთან ერთად წავედი. არც ერთი არ ვიყავით ნამყოფი. ერთ-ერთი მარ შრუტი ჩრდილოეთ უშბაზე გადის, რომელიც შედარებით იოლია, თუმცა, სინამდვილეში ისიც ძალიან რთულია. ჩვენ კი გადავწყვიტეთ ხერგიანის გავლილი გზა აგვერჩია, რომელიც სამხრეთ მწვერვალზე გადის. თითქმის სულ კლდოვანი რელიეფი იყო და თოკების დაკიდე ბა და ცოცვა გვიწევდა. ქვათაცვენაშიც მოვხვ დით და სასწაულებრივად გადავრჩით. უშბიდან სამი-ოთხი დღის ჩამოსული ვიყავი, როცა ჩემს ძმასთან ერთად თეთნულდზე წავედი. მერე იყო 97 VOYAGER 25/2022
სათხილამურო ტური
მეგობრებთან ერთად უშბის მეორე წვერის დალაშქვრა და ამის შემდეგ უკვე უშბაზე სტუმრების წაყვანაც დავიწყე. ახლა სტუმ რებთან ერთად მყინვარწვერზე 13-ჯერ ვარ ასული, თეთნულდზე 7-ჯერ და უშბაზე 5-ჯერ. ევროპელი სტუმრებისთვის, ვისაც მთა უყვარს, სვანეთი და კავ კასიონის მწვერვალების დაპყრობა ოცნების ახდენას ჰგავს. და როცა ამ ოცნების ასრულებაში ვეხმარები, მართლა, საოცარი შეგრძნება მეუფლება მეც. მოდიან, გეხუტებიან და მადლობას გიხდიან, რომ მშვიდობით ამოიყვანე. ყველაზე საინტერესო ამ საქმეში, ალბათ, მაინც ის არის ის, რომ აკეთებ იმას, რაც გიყ ვარს და თან სხვასაც სიამოვნებას ანიჭებ. ამ პროფესიაში ყვე ლაზე რთული უსაფრთხოებაა. მთაზე, სადაც მხოლოდ შენ და შენი სტუმრები ხართ, აუცილებელია ყველა გადაწყვეტილება თავის დროზე მიიღო. თუნდაც, საჭირო დროს მოტრიალდე და ადამიანები სახლში მშვიდობით დააბრუნო. ამის სწავლა არას დროს მთავრდება იმიტომ, რომ მთაში ყოველი წასვლა ახალი გამოცდილება და სირთულეა. უსაფრთხოებისთვისაა საჭირო ის რამდენიმე მნიშვნელოვანი წესიც, რომელიც ყველა სამთო გამყოლმა უნდა დაიცვას. პირ ველი თოვლის მოსვლის შემდეგ, თოვლს ვჭრი და ვიხედები თოვლის პროფილში, თუ რამდენი ფენა მოვიდა და როგორაა ეს ფენები ერთმანეთთან შეკავშირებული. ვალდებული ვარ, ყოველი ახალი თოვლის შემდეგ ეს გავაკეთო, რადგან ამით ვხვდები, მთაში როგორი მდგომარეობაა, რამდენად უსაფრ თხოა წასვლა და რა რისკები შეიძლება იყოს. ესაა მთავარი გა უკვალავში სრიალის დროს. ადამიანი თუ ზვავში მოჰყვა, მისი გადარჩენის შანსი მცირეა. ისიც ვიცით, როგორ უნდა ვიპოვოთ და გადავარჩინოთ, მაგრამ აქამდე რომ არ მივიდეს საქმე, სწო რედ, ამიტომაა მსგავსი შემოწმებები საჭირო.
ასევე, ძალიან პოპულარულია სკი ალპინიზმი. ეს ჩვეულებრი ვი ალპინიზმია, იმ განსხვავებით, რომ მთიდან თხილამურებით ეშვები. ყველაზე კარგი სეზონი ამისთვის გაზაფხული და ად რე ზაფხულია, მაისი-ივნისი, როცა მაღალ, 4000-5000 მეტრიან მთებზე ისევ თოვს. ზამთარში როცა თოვს, ეს ქედები და მწვერ ვალები გაყინულია, რადგან ტემპერატურა იმდენად დაბალია, რომ თოვლი ზედაპირს არ ეკარება. როცა გათბება, თოვლის ფენები ერთმანეთს კარგად ეწებება და თოვლიც ჩერდება, რომ ისრიალო. ასევე არის Heli-ski-ც. ამ დროს ვერტმფრენს ავყავართ ისეთ ად გილებში, სადაც ფეხით ასვლა ძნელია და შესაძლოა, იქ არც არა ვინ იყოს ნამყოფი და შემდეგ იქიდან თხილამურებით ვეშვებით. თუმცა, Ski ტურს ყოველთვის კურორტზე სრიალით ვიწყებ, რომ ვნახო, ვინ როგორ სრიალებს და ვის რა შეუძლია. იქ თუ დავინა ხავ, რომ არ შეუძლიათ, აუცილებლად ვცვლი გეგმას და მათ შე საძლებლობას ვარგებ პროგრამას.
ამჟამად საქართველოს ოცდაათი საერთაშორისო სამთო გამყოლი ჰყავს და აუცილებელია, რომ ეს რიცხვი გაიზარდოს. ეს ქვეყნის მიმართ ნდობას ზრდის. ევროპაში არავინ გაჰყვება არასერტიფიცირებულ სამთო გამყოლს, რადგან ის, ვინც მათ გვერდით იქნება, პროფესი ონალი უნდა იყოს.
98 VOYAGER 25/2022
კლდეზე ცოცვა
განტოლება კლდეზე თ ა მ არ კ ვინ იკ ა ძე
ტექსტი მომზადებულია ანნა დულარიძესთან ინტერვიუზე დაყრდნობით
ცოცვაში ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია ფსიქოლოგიუ რი ფაქტორი. დღეს უფრო საუბრობენ ამაზე პროფესიონალი მეკლდეურები, თორემ აქამდე წინა პლანზე გამოჰქონდათ მხოლოდ ფიზიკური ძალის კომპონენტი. საერთოდ, როგორც სპორტი, ძალიან ახალგაზრდაა _ როგორც ფეხბურთში იციან ათასგვარი თეორია და, ვთქვათ, ვარჯიშები კონკრეტული კუნ თის გასააქტიურებლად, დასამუშავებლად, ასე ჩვენთან ჯერ არ არის. კლდეზე ცოცვა სულ რაღაც შარშან გახდა ოლიმპიური სპორტის სახეობა და ეს მიხარია, რადგან ნიშნავს იმას, რომ უფრო მეტი სწავლება და დაკვირვება ახლა იწყება; უფრო მეტს გავიგებთ მომავალში, როგორ დავხვეწოთ ის.
ლა და აწყობაც ხშირად გვიწევს. საქართველოში კი, ინფრას ტრუქტურის უქონლობის გამო, ასეთი სისტემა არ გვაქვს. თუ დატვირთული ვარჯიში გინდა და გსურს, რთული მოძრაობები მოსინჯო, ძირითადად, შენ იგონებ მარშრუტს, მოძრაობებს, უკ ვე არსებულ მარშრუტზე ხელის საჭიდების გამორიცხვით. აქ კი ასეთი მარშრუტები უკვე მზადაა ფერებისა და სირთულის მი ხედვით. საქართველოში, გამეორება მომიწევს, არ არსებობს მეკლდეური, რომელიც ამით ცხოვრობს, არ გვყავს ნაკრები გუნდი, რომელიც რეგულარულად ვარჯიშობს, აქვს ჯანმრთე ლობის დაზღვევა და სხვა აუცილებელი დეტალები.
ვცოცავ 15 წელია. კაცხის მიმდებარე კლდეებზე დავიწყე. თავი დან, ცხადია, მოყვარული ვიყავი, სხვა სფერო _ არქეოლო გია მქონდა არჩეული და მაგისტრატურის დონის ჩათვლით მას მივყვებოდი. პარალელურად ვისწავლე სამთო გამყოლთა სკოლაში. სერტიფიცირებული ალპური გამყოლი გავხდი და კავკასიის მთებში დავიწყე მოგზაურების ტარება. დღეს ათლე ტი ვარ, მეკლდეური. ცოცვას კიდევ რამდენიმენაირი სახეობა აქვს, მაგრამ სამია საშეჯიბრო დისციპლინები. ოლიმპიადა ზეც ეს სამი სახეობა გავიდა: სპორტული ცოცვა, ბოლდერინ გი, სწრაფი ცოცვა. მე ვმუშაობ საცოც დარბაზებში, სპორტული ცოცვისა და ძირითადად ბოლდერინგის. ბოლდერინგს თოკი არ სჭირდება, რადგან დიდ სიმაღლეზე არ ცოცავ, ოთხი-ხუთ მეტრამდე ადიხარ და დაცული ხარ ლეიბებით _ ანუ, უბრა ლოდ, ლეიბზე ხტები.
ცოცვა უსაზღვროდ კომპლექსური სპორტია. ძალიან უცნაურ ი კომბინა ციაა პრობლემების ინტუიციური და ანალიტიკური გადაჭრის. ამ საქმეში სწორედ ეს მიზიდავს. ცხადია, პრობ ლემების გადაჭრის გამოცდილებას ბევრ სხვა სფეროშიც იგროვებს ადამიანი, მაგრამ თუ პრობლემების გადაწყვეტაა შენი აზარტი, მეკლდეუ რობაში ეს საოცრად გამოდის.
ჩვენთან მეკლდეურები პატარა, მაგრამ მზარდი თემია, ჯერ ისე განვითარებული არ არის, როგორც ვისურვებდი. დარბაზე ბიც არ გვაქვს სათანადოდ აღჭურვილი. ჩვენ თვითონვე ვამ ჩნევთ ცოდნის და სიღრმისეული განათლების ნაკლებობასაც. პრობლემა ისაა, რომ ამ პროფესიით თავის რჩენა თითქმის არ გამოდის, ამიტომ დარგი ვერ ვითარდება. ახლა სადაც ვცხოვ რობ, გერმანიაში, უამრავი მოყვარული მისდევს ამ სპორტს, შაბათ-კვირას დასვენების, ძალების აღდგენის თუ თავგადა სავლის მოწყობის ნაცადი ხერხია ბევრისთვის _ და არა მხო ლოდ პატარებისთვის. ამიტომ დარბაზიც ბევრია _ სიმართლე რომ ვთქვათ, დარბაზმა გარკვეულწილად ჩაანაცვლა კიდეც ბუნებაში ცოცვა, რადგან დარბაზის ბევრი მომხმარებელი არც კი ცოცავს ბუნებრივ კლდეზე. ეს, ერთი მხრივ, სამწუხაროა _ რადგან ბუნების მიერ შექმნილ ფორმებზე ცოცვა სულ სხვაა; მაგრამ, მეორე მხრივ, სასიხარულოც კია _ რადგან ადამიანთა დიდი ნაკადის ბუნებაში გასვლამ, თუ ყველა ზედმიწევნით არ დაიცავს ბუნებაში მოქცევის წესებს, შესაძლოა ძალიან დააზი ანოს გარემო. ასე რომ, პროფესიონალ მეკლდეურსაც მომრავლებული დარ ბაზების გამო შეუძლია იყოს ინსტრუქტორი, პერსონალური მწვრთნელი, გამყოლი _ სრულფასოვნად იყოს რეალიზებული თავის საქმეში. ამიტომ აქ ახლა ზუსტად ის მომწონს, რომ ჩემი ძირითადი საქმე მეკლდეურობაა _ მარშრუტებს ვაწყობ საცოც დარბაზებში, რაც კიდევ ცალკე ქვეპროფესიაა. მარშრუტებს ხშირად ვცვლით, რადგან მოთხოვნა დიდია და გზების დაშ
რთულ მონაკვეთს, რაც მარშრუტზე გვაქვს მოცემული, ასეც ჰქვია _ პრობლემა, რომელიც უნდა ამოიხსნას. და ამის მო ფიქრება, თუ როგორ უნდა გააკეთო ეს _ როგორ დაძლიო და გადალახო მოძრაობის გასაგრძელებლად, ძალიან კომ პლექსურ ჩართულობას მოითხოვს. გონებაც და სხეულიც მონაწილეობს. მარტო ის არ გიშველის, რომ ხელები გაქვს ძლიერი და მძლავრად ეჭიდები კლდეს. ანდა თითები გაქვს მოქნილი. ფეხის ერთი გადადგმა ან მოტრიალება მთლიან სურათს ცვლის. განტოლებასავით არის, როცა ცვლადები შენ და კლდე ხართ და ყველაფერი იცვლება იმ ერთი პატარა მოძრაობით. ვისაც ეს გამოწვევა მოსწონს, მისთვის ცოცვა, უპირველეს ყოვ ლისა, წყაროა სიამოვნების. მნიშვნელოვანია, რომ სიამოვნე ბას იღებდე მისგან. არადა, ვიცი, რომ ადამიანები ხშირად იღე ბენ ფსიქოლოგიურ ტრავმას, რას ვიზამთ, ასეა _ ჩვენი გონება ძალიან მარტივად ზიანდება, ზოგჯერ ისე, რომ ვერც ვაცნობიე რებთ და მერე იმის გაკეთება, რა დროსაც ეს ზიანი განვიცადეთ, ძალიან უსიამოვნო ხდება და ვერც კი ვხსნით. მეორე მხრივ, თუ შენს ლიმიტთან ახლოს არ ცოცავ, სტრესს თუ არ აყენებ საკუთარ თავს, ფსიქოლოგიური ასპექტს კლდე ზე ცოცვაში ვერ გაააქტიურებ. სამაგიეროდ, თუ ისეთ მარშრუტ ზე ცოცავ, რომელიც შენს ფიზიკურ ლიმიტთან ახლოს არის, ამ დროს იმხელა კონცენტრაციას განიცდის მთელი შენი არსება, რომ თუ ამ დროს თვითდაკვირვებითაც ხარ გატაცებული, გიჩნ დება სურვილი ეს ყოველივე ცხოვრებაში გადაიტანო.
99 VOYAGER 25/2022
კლდეზე ცოცვა
საერთოდ, კლდეზე ცოცვას მე ვიყენებ, როგორც მოდელს _ ცხოვრების. ძალიან კარგი საშუალებაა თვითანალიზის. მარშ რუტს როგორ მიუდგები, როგორ მოემზადები და ცოცვას რო გორ იწყებ _ შეიძლება ეს ტაქტიკები იყოს მოდელი იმისა, თუ როგორ ჭრი პრობლემებს ყოველდღიურ ცხოვრებაში. ნამდ ვილად შესაძლებელია კლდეზე ცოცვა გამოვიყენოთ გონების სავარჯიშოდ. ყველაზე მკაფიოდ რაც ჩანს, ისაა, რომ რისკის მენეჯმენტს, უპირველეს ყოვლისა, სწავლობ ამ სფეროში _ ეს სულ გჭირდება. თუ უსაფრთხოების წესებს იცავ, საკუთარ უნარებს ობიექტურად აფასებ, არც ეგეთი ექსტრემალურია ეს სპორტი. ხოლო თუ არ დაიცავ წესებს და უცოდინარი ხარ, შე იძლება ყველაფერი ფატალურადაც დასრულდეს _ ის ხაზი, რასაც ეთამაშები ცოცვისას, ძალიან წვრილია. ხშირად ვამბობთ ჩვენც კი, მეკლდეურები და მთამსვლელები, რომ ჩვენი სპორტის სახეობები ორივე ძალიან ეგოისტურია _ არავისთვის სხვისთვის, მხოლოდ შენი თავისთვის არის _ შენი ზრდისთვის, შენი სიამოვნებისთვის. რაღაც მხრივ მართ ლაც ასეა. მაგრამ მე ოდნავ უფრო ფართოდ და სხვა კუთხით ვაფასებ და ვამბობ ხოლმე, რომ მეკლდეურობა იმდენად დი დი ინსტრუმენტია შენი თვითგანვითარებისა და კარგად ყოფ ნისთვის, რომ შეუძლებელია შემდეგ გარშემომყოფებსაც არ გადასდო ეს.
მეკლდეური ანნა დულარიძე, თურქეთი, გეიკბაიირი. ფოტო: Tieme van Veen 100 VOYAGER 25/2022
საბოლოო ჯამში, მნიშვნელოვანი ხომ ეს არის: რა გარემო იქმ ნება შენი გავლენით, შენი მონაწილეობით, ერთმანეთთან ურ თიერთობით რა გამოგვდის _ საბოლოოდ ხომ ამაზეა ყველა ფერი და თუ შენ ამ ინტერაქციაში ზრდითა და განვითარებით შედიხარ, გარემოსაც ცვლი, მჯერა ამის. აი, ახლაც ვამტკიცებ ამას და თან ვხვდები, რომ გამართლებას ვცდილობ ამ ჩვენი საქმის. ხშირად დამიჭერია თავი ამაში. როცა მეკითხებიან, რას აკეთებო და მე ვპასუხობ, ვცოცავ-მეთქი, სულ ჩნდება მრავალმნიშვნელოვანი პაუზა, უსიტყვოდ, ზოგჯერ ვერ ბალურადაც გამოხატული მოლოდინი _ რომ კიდევ? კიდევ რას აკეთებ? სულ ეგ არის? ყოფილა მომენტები, როცა სწრაფად და მიმატებია, რომ არქეოლოგი ვარ, მაგისტრის ხარისხით. და მერე ვფიქრობ, რატომ გვჭირდება სულ ჩვენი თავის კარგად წარმო ჩენა. როგორ უნდა მივიღოთ ის, რითაც რეალურად განვისაზღ ვრებით. იქნებ, მე მხოლოდ ცოცვა მყოფნის ამისთვის? ახლა გავდივარ სწორედ ამ პროცესს, ვცდილობ, რომ არ მაინტერე სებდეს, ვარ თუ არა მოსაწონი ყველასთვის ჩემი არჩევანით. მე მინდა, რომ ჩემი განვითარების გზა გაცნობიერებული მქონ დეს. კლდეზე ცოცვა კი ძალიან მეხმარება ამაში. გასაღებია ის, თუ რამდენად ობიექტური ხარ შენი თავის მიმართ. ახლა, მაგა ლითად, ვმუშაობ იმაზე, თუ როგორ მოვიხსნა თვითლიმიტირე ბის, თვითბლოკირების მომენტი. ცოცვამ აღმომაჩენინა, რომ ეს მაქვს ყველაფერში. ეს მთლად შიში არაა, უფრო მოკრძალება და გაჩერება წინასწარ განწყობის გამო, რომ რაღაც შენი საქმე არ არის; რაღაც შენ არ გამოგივა. მეკლდეურების თემში ხშირად გვაქვს ეგოს პრობლემა, ბრა ზი და შიშიც ხშირია. განსაკუთრებით, მოწყვეტის შიში, ასევე, მარცხის. ბევრი რამ ჰკიდია იმაზე, როგორი თვითშეფასება გაქვს და რაღაც მარშრუტის ვერგავლის შემთხვევაში როგორ აღიქვამ შენს თავს. სინამდვილეში, რომ დაფიქრდე, წაგება არ არსებობს იმიტომ, რომ არც შეჯიბრია _ რაც ხდება, მხოლოდ შენს თავთან ხდება და ყველაზე დიდი მტერიც შენი თავია. არც ბრაზი, არც მომეტებული შიში (სიფრთხილეს არ ვგულისხმობ) არ გეხმარება მარშრუტის გავლაში. თუ ამ პროცესს მიუდგები, როგორც სწავლის პროცესს _ თუ ობიექტური დარჩები იმ მო მენტში, მოწყვეტას, ჩამოვარდნას, ვერმიღწევას გამოიყენებ თვითანალიზისთვის და ცვლილებისთვის, ესე იგი, გამოგდის და მეკლდეურობისგან ყველაზე მთავარ მონაპოვარს იღებ. ამიტომ ვიცი შფოთვის მართვის ტექნიკები. რეაქტიული გონე ბა რომ დაამშვიდო, უმნიშვნელოვანესია ცოცვაში. ზოგჯერ არ სჯერათ, მაგრამ ეს ტექნიკები ამართლებს. მენტალურად ძალი ან რთული ასატანია, არავის ვუმარტივებ. წარმოიდგინეთ, შე იძლება მარშრუტი ნაცოცი გქონდეს, მაგრამ გავლილად რომ ჩაგეთვალოს, მოუწყვეტლად უნდა გაიარო, თოკი არ უნდა დატვირთო _ red point ჰქვია ამ მიმდინარეობას ცოცვაში. ამუ შავებ მარშრუტს, იმახსოვრებ მოძრაობებს და ზოგ ადამიანს წლები სჭირდება პროექტის საბოლოოდ გასავლელად. ცხადია, მენტალურად რთული ასატანია და ამიტომაა ობიექტურობა ძა ლიან მნიშვნელოვანი: რა მოხდა იმ მომენტში, როცა შეცდო მა დავუშვი? შეიძლება გონება გაგეფანტა. უცებ აღელდი. რამ აგაღელვა? იქნებ სულ სხვა რამემ, რაც ცოცვას სულ არ უკავ შირდება? გონება წინ გახტა? _ ვაპაუზებ გადამწყვეტ მომენტს და ვაკვირდები ჩემს განცდებს იმ მომენტში, ამის ანალიზში ვარ სულ ჩართული. ვერ გეტყვით, რომ თვითანალიზის ეს უნარები, რასაც კლდესთან ურთიერთობაში გამოვიმუშავებთ მეკლდე ურები, თავისით გადმოდის ცხოვრებაში. მაგრამ თუ აქტიური დამკვირვებელი ხარ შენს თავზე, თუ აცნობიერებ ცვლილებებს, სახელის დარქმევა შეგიძლია, მაშინ გამოგდის. მშვიდი გონება გამოსავალია, მაგრამ როგორ მიხვიდე გონების სიმშვიდემდე, როგორ დაამაგრო გონება აწმყოში _ ამისი ტექნიკებიც არსე ბობს. ამიტომ განვიცდით მომენტებს, როცა აღარაფერი აღარ
არსებობს, ხარ შენ და ის მომენტი. ეს იგივეა, რაც ემართება მხატვარს ხატვისას, მუსიკოსს მუსიკის წერისას და სხვა _ რო ცა დრო გარბის შეუმჩნევლად შენთვის ყველაზე სასიამოვნო საქმის კეთებაში. ჩვენ კითხვას ვეძახით, კლდის წაკითხვას ვეძახით პროცესს, როცა ახალ მარშრუტს პირველად ვაკვირდებით, ვამუშავებთ გონებაში. ამ დროს უყურებ კლდეს _ მის ფორმებს, კრისტა ლებს, ფერებს და ცდილობ, მოიფიქრო, რა მოძრაობას სად გააკეთებ. გამოცდილებას მოაქვს ის, რომ თანდათან ეს შენი წინასწარი გათვლები ზუსტად ემთხვევა რეალობას, მაგრამ რაც უფრო მაღლა ადის, მით მეტად გიჭირს კლდის ფორმების წაკითხვა. საერთოდ, სამი ეთიკური ასვლაა მეკლდეურობაში. ქართული შესატყვისები არ გვაქვს, ამიტომ ინგლისურად ვიტყვი: On Site; Flash; Red Point. On Site _ არასდროს გიცოცია, არც ინფორმაცია გაქვს და პირ დაპირ ცდი _ მთავარია, მოუწყვეტლად გაიარო გზა მიწიდან ბოლომდე _ დახმარების და აღჭურვილობის გარეშე. Flash _ არასდროს გიცოცია, მაგრამ ინფორმაცია გაქვს, ან ად გილზეა ვიღაც, ვინც რჩევებს გაძლევს. საერთოდ, ამ რჩევების გაცემაც და მათი მიღებაც მთელი ხელოვნებაა _ რადგან ყვე ლა ინდივიდუალურად ცოცავს და სხვისი გამოცდილების წარ მოდგენა სხვაგვარ წარმოსახვის უნარს საჭიროებს. Red Point _ რაზეც უკვე გიამბეთ, როცა პროექტი გაქვს, დიდ ხანს ამუშავებ და ადიხარ. გამორჩეულად რთული მარშრუტებიდან ერთზე გიამბობთ. თურქეთში იყო, როცა 35-მეტრიან კლდეზე რთულ მარშრუტ ზე ვიცოცე. ეს ძალიან ბევრ, გადაბმულად რთულ მოძრაობას მოითხოვდა ჩემგან. რთულია, როცა არ არსებობს ხელის და სასვენებელი ადგილები და გაუჩერებლად გიწევს მოძრაობა _ თოკზე ვერ დაჯდები. შესვენებად ითვლება ის, როცა ერთი ხელით ეჭიდები, მეორეს ასვენებ, ან ფეხს გაჭედავ ისე, რომ ხელს უშვებ და ასვენებ. ამ 20-25 რთული მოძრაობიდან, რაც მაღალ და რთულ მარშრუტზე ცოცვისას გჭირდება, პირველსა და მეორეს, ცხადია, უფრო მარტივად აკეთებ, ვიდრე მეოცეს და გამოწვევაც ეს არის. საერთოდ, სიარულამდე ხომ ცოცვას სწავლობს ადამიანი. სხე ულის მეხსიერებაში ეს ზის. ჩვენმა ტანმა იცის. მეკლდეურები ამ ინტუიციურ ცოდნასაც ვეყრდნობით. მნიშვნელოვანია, რამდე ნად გრძნობ მას და რამდენად შეგიძლია ამ ცოდნაზე „გახვიდე“. n 2009-2014 წლებში ანნა დულარიძე იყო საქართვე ლოს მეკლდეურთა ფედერაციის ეროვნული გუნდის წევრი. ამ დროს მონაწილეობდა კავკასიის მთებში მოწყობილ ექსტ რემალურ ექსპედიციებში. 2016 წელს ანნა დულარიძე გახდა პირველი ქალი, რომელმაც პირველად თურქეთში ფრანგული სკალით მერვე დო ნეზე იცოცა. ის დღემდე რჩება ერთადერთ ქართველ ქალად, რომელსაც ამ სირთულის მარშრუტი აქვს ბუნებრივ კლდეზე გავლილი. 2014 წლიდან ანნა დუ ლარიძე სამთო გამყოლ და მეკლდეურ გიდად, ინსტ რუქტორად მუშაობს. ის ასპირანტ სამთო გამყოლებს ასწავლის ცოცვის მეთოდიკასა და ტექნიკას სათავ გადასავლო ტურიზმის სკოლაში. ამჟამად ანნა გერ მანიაში ცხოვრობს, სადაც ბოლდერინგისთვის გან კუთვნილ დარბაზებში მარშრუტებს აწყობს.
www.annadularidze.com
101 VOYAGER 25/2022
პარაგლაიდერი
ცხოვრებაში ერთხელ მაინც ყველა უნდა გაფრინდეს გვანც ა ნად იბ აიძ ე ანანო ფილფანი: მახსოვს, ჩემი პირველი ფრენის დროს, რო ცა უკვე ვეშვებოდი, ერთი პატარა გოგო კლასელების ჯგუფს გამოეყო ხელის დასაქნევად. მეც იგივე ჟესტით ვუპასუხე. ეს მომენტი ძალიან ჩამრჩა გონებაში. ალბათ, იმიტომ, რომ პატა რაობაში როცა ცაში გამოკიდებულ ადამიანებს ვუყურებდი, მეც ვფიქრობდი, როდის შევძლებდი იმავეს გამეორებას. ზემო სვანეთის ადგილობრივი განვითარების ჯგუფის (LAG) პროექტის ფარგლებში მსურველებს პარაპლანით ფრენას ას წავლიდნენ. რა თქმა უნდა, მათ რიგებში დაუფიქრებლად ჩა ვეწერე. შარშან 8 ივნისს ქორულდის ტბისკენ წავედით, ჯვარზე და პირველი ფრენაც მაშინ მქონდა პროფესიონალ მფრინავ თან ერთად. იმ დროს, როცა საფრენად სხვასთან ერთად მივ დიოდი, უკვე ზუსტად ვიცოდი, რომ ამას აუცილებლად მარტოც გავაკეთებდი. ფრენის შემდეგ კი, უბრალოდ, კიდევ უფრო დავ რწმუნდი, რომ ასეც იყო. ჩემი მისწრაფება ფრენისკენ, ალბათ, სიმაღლის სიყვარულმაც გამოიწვია. რაც უფრო დიდი სიმაღ ლიდან ვიხედები, მით უფრო სასიამოვნოა შეგრძნება. პირ ველი დამოუკიდებელი ფრენისთვის მზადება Xcaucasus-ში დავიწყე და შემდეგ, საქართველოს პარაგლაიდინგის ფედე
რაციაში გავაგრძელე. დღემდე აქ ვსწავლობ ფრენას. პირველ სოლო ფრენამდე მიწაზე ფრთის წამოწევას ვსწავლობდი. არც თუ ისე მარტივი პროცესია ფრთის კონტროლი. არის რა ღაც ნიუანსები, რაც სულ უნდა გაითვალისწინო, მათ შორისაა _ ქარის მიმართულება, ფრთის მდგომარეობა. ძლიერი ქარის დროს ბევრი სირბილი არ გჭირდება, რომ ფრთა გაიბეროს და ჰაერში აღმოჩნდე. მაგრამ ხშირად არის შემთხვევები, როცა სუსტი ქარის გამო დიდი სიჩქარით სირბილი გჭირდება ფრთის წამოსაწევად. ცაში ასვლამდე მთავარი პირველი სამი ნაბიჯის გადადგმაა. ძალიან შემზარავია და გგონია, რომ შეიძლება რა ღაც დაგემართოს. მაგრამ აფრენის შემდეგ გრძნობ, რომ კიდევ გინდა ეს მომენტი განმეორდეს. ხშირად მეკითხებიან ტექნიკურად რთულია თუ არა პარაპლა ნის მართვა, მაგრამ რეალურად ყველაზე რთული საკუთარსა და სხვის სიცოცხლეზე პასუხისმგებლობის აღებაა. ყოფილა შემთხ ვევა, რომ უამინდობის გამო ფრენაზე უარის თქმა გიწევს. საკუ თარი თავისთვის უარის თქმა კი საკმაოდ რთულია. მაგრამ ეს ის სპორტია, სადაც შეცდომები არ გეპატიება. შესაბამისად, მნიშვ ნელოვანია, რისკების გათვლა იცოდე _ როდის უნდა გარის
102 VOYAGER 25/2022
კო, როდის უნდა გაჩერდე და დაელოდო მომენტს. ნდობა უნდა მოიპოვო იმ ადამიანებისგან, რომლებსაც ჯერ არ უფრენიათ. არ არის მარტივი ენდო მას, ვინც შენ სიცოცხლეს ძაფებით მართავს. რა თქმა უნდა, პარაპლანის მართვაც მოითხოვს გარკვეულ უნარებს, მაგრამ თუ გაქვს სურვილი და საკმარისი მოტივაცია, ჩემი აზრით, ყველას შეუძლია იფრინოს. პირველი დამოუკიდებელი ფრენა 2021 წლის 1 ივლისს გონიო ში მქონდა. ამ დროს ფრთა პირველად დავიმორჩილე და რისი გაკეთებაც მინდოდა, ზუსტად იმას აკეთებდა. თან ერთი უცნაუ რობა მჭირს. როცა, რაღაც მნიშვნელოვანი ხდება ჩემს ცხოვ რებაში, ყოველთვის იმაზე ვნერვიულობ, რომ არ ვნერვიულობ. ასე იყო პირველი ფრენის დროსაც. ძალიან მამშვიდებს ჰაერში ყოფნა. ჩემთვის ეს ემოცია იმდენად დიდია, რომ ვერც კი გა მოვხატავ, ამიტომ სახეზე რეაქცია თითქმის არ მაქვს ხოლმე, მაგრამ, რა თქმა უნდა, ეს ძალიან მაბედნიერებს. ახლა ჯერ კიდევ სწავლების პროცესში ვარ და ამ დრომდე 40-ჯერ მაინც დამოუკიდებლად ვიფრინე. წინასწარ ვერასდ როს იტყვი, სწავლას როდის მორჩები. უბრალოდ, არის რა ღაც კრიტერიუმები, რაც უნდა დააკმაყოფილო და ამის შემდეგ შეგიძლია შენს თავს მფრინავი უწოდო. ვფიქრობ, გამიმარ თლა, სვანეთში რომ ვცხოვრობ. ძალიან ბევრ შესაძლებლო ბას მაძლევს აქაურობა და გამონაკლისი არც ფრენა ყოფილა. თხილამურებზე სრიალი და ფრენა ერთად ჩემი დიდი ოცნება იყო და მიხარია, რომ წელს ეს სურვილიც ავისრულე. საოცა რი შეგრძნებაა, როცა შეგიძლია მთელი დღის განმავლობაში ჯერ ისრიალო და შემდეგ სახლში ჩაფრინდე. ახლა ერთ-ერ თი მთავარი მიზანი პარაპლანით უშბასთან ახლოს მისვლაა. ისედაც, ამ მთას გარშემო ფეხით სულ ვუვლი და ახლა მინდა, რომ ფრთით მივუახლოვდე.
ნელ-ნელა თვალიც ეჩვევა პარაპლანის ცაში ყოფნას. ადრე თუ ძალიან ყურადღებამისაქცევი იყო, ახლა თითქოს აღარ არის ასე, მითუმეტეს, რომ გარემოც გიწყობს ხელს. ძალიან გვინდა, რომ პარაგლაიდინგის ფედერაციასთან ერთად ამას მუდმი ვი სახე მიეცეს. რაც შეიძლება მეტი პროფესიონალი მფრი ნავი გვყავდეს, რომლებიც სტუმრებს სურვილების ახდენაში დაეხმარებიან. მაგალითად, როგორც ბაკურიანში ჩახვალ და იცი, რომ იქ შეგიძლია ისრიალო, ასევე გვინდა ხალხმა იცოდეს, რომ სვანეთში თუ ჩამოვლენ, აქ აუცილებლად იფ რენენ. ყველაზე სტაბილური სეზონი ფრენისთვის ზამთარია. გაზაფხულზე განსაკუთრებულად აგრესიულია ჰაერის ნაკადები და შესაბამისად, ნაკლებად უსაფრთხოა. ზაფხულიც სტაბილუ რია, მაგრამ იდეალური დრო შემოდგომაა, როცა ჰაერის რბი ლი ნაკადებია და ისედაც მგონია, რომ ყველაზე ლამაზი ფრენა სვანეთში წელიწადის ამ დროსაა.
ვფიქრობ, ერთხელ მაინც ყველა უნდა გაფრინდეს. განსაკუთრებით ისინი, ვისაც სიმაღლის შიში აქვს, რადგან როცა გეშინია, ადრენალი ნიც უფრო მეტია, ვიდრე მაშინ, როცა საერთოდ არ გეშინია. ცოტა არ იყოს, მშურს კიდეც ასეთი ადამიანების. თუმცა, ისიც ვიცი, რომ მეშინოდეს კიდეც, მაინც გავაკეთებდი იმას, რასაც დღეს ვაკეთებ.
103 VOYAGER 25/2022
ჩერნობილი
104 VOYAGER 25/2022
ჩრდილებზე მონადირეები ნ უც ა ცქიმ ან აურ ი
არსებობენ თავზეხელაღებული ადამიანები, ვინც თავგადასა ვალს სტანდარტული არჩევანის _ მთისა და ზღვის _ მიღმა ეძებს და სამოგზაუროდ ჩერნობილში მიდის. ანუ იმ მხარეში, რომლის გახსენებაზეც ერთ თაობას, ჯერ კიდევ, უსიამოვნო ჟრუანტელი უვლის, შედარებით უმცროსი თაობა კი, უკვე თავისუფალ ქვეყა ნაში დაბადებული, მის შესახებ ისტორიებს სვეტლანა ალექსიე ვიჩის წიგნითა თუ HBO-ს ცნობილი სერიალით აგროვებს.
nnn
2019 წელს, „ჩერნობილის“ ეკრანებზე გამოჩენამ ბევრი ვნებათა ღელვა გამოიწვია. ფილმის ატმოსფერო ისეთია თავისი უმცირესი დეტალებით, კარგად შერჩეული მსახიობებითა და კოსტიუმებით, რომ მყისიერად გადაჰყავხარ წარსულში. ჩერნობილში მომხდა რი კატასტროფა იმაზე მეტი იყო, ვიდრე 5 სერიას შეუძლია დაი ტიოს და გადმოსცეს, თუმცა, საკმარისი აღმოჩნდა, თითქმის მი ვიწყებული ამბავი ხელახლა, ახალი ძალით ამოეტივტივებინა. მან ბევრ ადამიანს აუშალა წარსული შფოთვები, ცხადი და სიზმარი გაახსენა და გული განუზომელი სევდით აუვსო.
„ჩერნობილის შემდეგ სხვა სამყაროში ვცხოვრობთ“, _ წერს სვეტლანა ალექსიევიჩი და სჯერა, რომ ამ ტექნოგენურმა კატას ტროფამ ადამიანების ფასეულობები შეცვალა და ახალი ფილო სოფია გააჩინა. თუმცა, საინტერესოა, რა არის ცოდნა, რაც ჩერ ნობილისგან დაგვრჩა, გარდა იმისა, რომ უკვე დავინახეთ, თუ როგორ შეიძლება მსოფლიოს უდიდესი ატომური კატასტროფის ადგილი რადიოქატიურ „დისნეილენდად“ იქცეს.
კატასტროფა
ჩერნობილის აკრძალულ ზონას ტურისტები არასოდეს აკლდა, თუმცა, როგორც როიტერსი წერს, სერიალის შემდეგ, ტურისტე ბის რაოდენობა ჩერნობილში 30 პროცენტით გაიზარდა და მომ დევნო წელს ამ მიდამოებს 124 ათასი ვიზიტორი მიაწყდა. ჩერ ნობილი იმითაცაა საინტერესო, რომ აქ მოგზაურობით მათთვის უცხო კულტურასა და საბჭოთა საყოფაცხოვრებო გარემოს ეც ნობიან, აწმყოში ათვალიერებენ იმ ქვეყნის წარსულს, რომელიც პოლიტიკური რუკიდან გამქრალია.
ჩერნობილის ატომური ელექტროსადგურის აფეთქება სულ სამ წამს გაგრძელდა, მაგრამ მის შედეგს კაცობრიობა კიდევ 20 ათა სი წლის განმავლობაში მოიმკის. ეს დრო სჭირდება გარემოს, რომ პირვანდელი სახე დაიბრუნოს და საცხოვრებლად კვლავ უსაფრთხო ადგილად იქცეს. ჩერნობილის ატომური ელექტროსადგურის მეოთხე ბლოკის ავარია, ბირთვულ მოვლენათა საერთაშორისო შკალით მეშ ვიდე დონის ერთადერთი შემთხვევაა. აფეთქებამ რეაქტორი მთლიანად დაანგრია, მიმდებარე ტერიტორია კი უკიდურესად დააბინძურა. ეს ავარია შეფასებულია, როგორც უდიდესი ავა რია ატომური ენერგეტიკის ისტორიაში. ქალაქი-მოჩვენება, მკვდარი ქალაქი, დროის მანქანა _ ამგვარ შეფასებებსაც ხშირად ნახავთ სხვადასხვა სტატიასა, თუ საექსკურსიო შეთავაზებებში. საბედისწე რო ავარია აქ 1986 წლის 26 აპრილს, შუაღა მისას მოხდა. აფეთქების შედეგად, რადიოაქ ტიური ნივთიერებებით დაბინძურდა 200,000 კმ2-ზე მეტი ტერიტორია, წარმოქმნილმა რადიოაქტი ურმა ღრუბელმა კი მოიცვა სსრკ-ის ევროპული ნაწილი, აღმოსავლეთი ევროპა, სკანდინავია, დიდი ბრიტანეთი და აშშ-ს აღმოსავლეთი ნა წილამდეც კი მიაღწია. რადიოაქტიური ნალექის ნახევარზე მეტი მეზობელი ბელორუსის ტერიტო რიაზე დაილექა. დაბინძურებული ზონიდან გაიყვანეს 300,000 ადამიანი. ამის შემდეგ კი ჩერნობილი მალევე დახურულ და აკრძალულ ზონად გამოცხადდა.
სვეტლანა ალექსიევიჩი ბელარუსი მწერალია, რომელიც დიდი ხნის განმავლობაში ეძებდა ჩერნობილის კატასტროფის უშუ ალო მოწმეებს და მათ მონაყოლს მთელი სიზუსტით იწერდა. ჩანაწერები წიგნად გამოსცა და ის, რასაც „ჩერნობილის ლოც ვაში“ მოუყარა თავი, უნიკალური, შემაძრწუნებელი ამბებია მომ ნუსხველი დიალოგებით, სახასიათოდ მშრალი, სადა თხრობით.
რადიოაქტიური დასვენება
ჩერნობილის აკრძალულ ზონაში მოხვედრის ორი გზა არსე ბობს: ლეგალური და არალეგალური. ლეგალური გზა გულისხმობს ყველა ბიუროკრატიული პროცესის გავლით შეზღუდულ პერიმეტრზე გადაადგილებას თანმხლებ პირ თან ანუ გიდთან ერთად. არალეგალური ტური კი, ყველა ამ პრო ცესის გვერდის ავლით ანუ — „სტალკერულად“ შეღწევას დახურულ ზონაში და იმ ადგილების მონახულე ბას, რომლებსაც ოფიციალური ექსკურსიის დროს არ აჩვენებენ ტურისტებს.
105 VOYAGER 25/2022
ჩერნობილი
ოფიციალური ექსკურსია ჩერნობილში, რადგან არაა ჩვეულებრივი საექსკურსიო ადგი ლი, ქცევის წესებიც სხვანაირია. ექსკურსიის მსვლელობისას არ შეიძლება მარშრუტიდან გადახვევა, რადგან ტერიტორიაზე რადიაციის ფონი ადგილ-ადგილ ისევ მაღალია. ტურისტული ბილიკები კი ხანგრძლივი კვლევისა და დაკვირვებების შე დეგად გაკეთდა ისე, რომ გადაადგილება ჯანმრთელობისთ ვის უსაფრთხო იყოს. ასე, მაგალითად რადიაციის ფონი თუკი მარშრუტზე ზომიერი ან დაბალია, მისგან 4 ნაბიჯში შეიძლე ბა უსაფრთხო ზომას ხუთჯერ ან ათჯერაც კი აღემატებოდეს. გიდები ამას რადიაციულ ლაქებს ეძახიან. რადიოაქტიური მტვერი არამარტო ზედაპირზეა, არამედ ჰაერშიცაა კონცენტ რირებული 30 სმ-დე სიმაღლეზე მიწის დონიდან. ჩერნობილში მოგზაურობა უსაფრთხო და კომფორტული რომ იყოს, მარტივი წესების დაცვაა საჭირო: ექსკურსიის მონაწილე აუცილებლად უნდა იყოს 18 წელს გადაცილებუ ლი; არ დაიშვებიან ორსულები და მშობლები ჩვილი ბავშ ვებით. დაუშვებელია: მიწაზე ჩამოჯდომა; ჩანთის ზურგიდან მოხ სნა და ზედაპირზე დადება, ასევე შტატივის დადგმა, რადგან მიწა რადიაციითაა დაბინძურებული; ღია სივრცეში ჭამა; წყლის დალევა/ხელის ჩაყოფა, ბანაობა მდინარეებსა და ტბებში, თევზაობა; აკრძალულ ტერიტორიაზე სოკოს, კენკ რისა და ხილის შეგროვება და ჭამა. აგრეთვე ტერიტორიი დან გატანა; აკრძალულ ტერიტორიაზე ნაპოვნი ნებისმიერი ნივთის გატანა უკრაინის კანონმდებლობით სისხლის სა მართლის დანაშაულია და პატიმრობით ისჯება. ასევე, არ ღირს ძველი ნივთების შეხება. ისინი ჯერ კიდევ დაბინ ძურებულია რადიაციით. რა თქმა უნდა, რადიაციის დღევანდე ლი დონე, გაცილებით დაბალია იმასთან შედარებით, რაც აფეთ ქების დროს იყო. თუმცა, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ აკრძალულ ტერიტორიაზე განუსაზღვრელი დროითაა შესაძლებელი ყოფნა. ჩერნობილის ტურებზე მომუშავე გიდებს აქვთ სპეციალური მოწყობილობა, ე. წ. რადიაციის მთვლელი, რომელიც ტერიტო რიაზე ყოველი ვიზიტისას საზღვრავს რადიაციის დონეს. გადა ჭარბების შემთხვევაში, გიდს გარკვეული დროით ეკრძალება აკ რძალულ ტერიტორიაზე მუშაობა. ასევე, ტურის დასრულებისას, ყველა ტურისტი ვალდებულია გაიაროს სპეციალური შემოწმება ლაბორატორიაში, სადაც მისი დასხივების ინდექსს განსაზღვ რავენ. ქალაქის ევაკუაციის შემდეგ, დაუყოვნებლივ დაიწყეს ქუჩების ხსნარებით მორეცხვა, გადახნეს მიწა დიდ ფართობზე, რამდენიმე ათეული სოფელი მიწასთან გაასწორეს და ჩამარხეს, დანგრეული რეაქტორი კი სარკოფაგში მოაქციეს. ამ ზომების გა ტარებამ მნიშვნელოვნად შეუწყო ხელი რეგიონში რადიაციული ფონის კლებას. ოფიციალური ექსკურსიისთვის საჭიროა დაუკავშირდეთ ად გილობრივ ტუროპერატორს, რომელიც ყველა ბიუროკრატი ულ პროცესს თქვენს ნაცვლად მოაგვარებს. თუკი დრონით ფოტოგადაღებას გეგმავთ, აუცილებელია ტუროპერატორთან ამის წინასწარ შეთანხმება, რათა შესაბამისი დოკუმენტი მო ამზადოს. შედარებით ბიუჯეტური ჯგუფური ტურებია. ფასები დაახ ლოებით 100 დოლარიდან იწყება და მოიცავს ინდივიდუ ალურ დოზომეტრ/რადიომეტრს, რადიაციის „მთვლელ“ მოწყობილობას, გიდს, კომფორტულ ტრანსპორტსა და კვებას. ჯგუფური ტურები უმეტესად კიევიდან იწყება. აქედან ჩერნობილის დახურულ ზონამდე 130კმ-ია და გზას დაახლოებით საათნახევარი სჭირდება.
პირველი გაჩერება საკონტროლო გამშვები პუნქტი „დეტი ატკია“, ჩერნობილის ზონა. აქვეა საინფორმაციო დაფები რუკე ბით, ფოტოებითა და მოკლე ინფორმაციით ჩერნობილის აკრ ძალულ ზონაზე. პოლიცია უფლებამოსილია ყველა საეჭვო პირი შეამოწმოს შესვლისას და გასვლისას. უნდობლობის შემთხვევა ში კი ახსნა-განმარტების გარეშე შეუძლიათ, საეჭვო პირი ტერი ტორიაზე არც კი დაუშვან. დეტიატკის შემდეგ იწყება ექსკურია. პირველი სოფელი ზალისიაა, რომელიც მიტოვებულია. აქ ყველაფერი ისევეა, როგორც ევაკუაციის დღეს. მაგიდებზე თეფშები, თაროებზე წიგნები. ყვე ლაზე პოპულარულ ტურისტულ ადგილას, ყოფილ მაღაზიაში კი, პროდუქტებიც ისე აწყვია, როგორც _ ბოლო დღეს. აქ ყველაფერი ისევ ისეა, იმ განსხვავებით, რომ ერთ დროს ცოცხალი სოფელი ახლა მკვდარია და უღრან ტყეშია ჩაფლული. აქედან გზა მომდევ ნო პუნქტამდე ავტობუსით გრძელდება. მანძილი დახურულ ზო ნამდე უფრო და უფრო მოკლდება. შეიძლება, თქვენც ჩემსავით გაგიკვირდეთ, მაგრამ ჩერნობილი სულაც არაა არც მკვდარი ქა ლაქი და მით უმეტეს არც მოჩვენება. აქ დაახლოებით 3 ათასამდე ადამიანი ცხოვრობს _ ძირითადად ა.ე.ს-ზე მომუშავე პერსონა ლი. ქალაქს ყოველდღიური კომფორტული ყოფისათვის დამახა სიათებლი ყველა ელემენტი გააჩნია _ სუპერმარკეტები, აფთია ქები, ფოსტა, კაფე. აქვეა 2 სასტუმრო და ჰოსტელიც. მზის ჩასვლის შემდეგ კორპუსების ფანჯრებიდან თბილი სინათლე იღვრება. ერთადერთი, რითაც პრიპიატი სხვა ქალაქებისგან განსხვავდე ბა, აქ არაა სამშობიარო სახლები, ბაღები და სკოლები, რადგან ქალაქში ვერც ერთ მცირეწლოვანს ვერ იპოვით. ქუჩებში გამეფე ბულ სიმშვიდეს ტურისტების შეძახილები და მათივე ტრანსპორტი არღვევს. თუმცა, ტურისტების გარდა, ქუჩებში ზოგჯერ გარეული ცხოველებიც დასეირნობენ. როგორც ჩემმა ნაცნობმა კიეველმა გიდმა მითხრა, 2018 წელს აქ დათვების ოჯახი გამოჩნდა. ზონამდე სულ რამდენიმე კილომეტრიღა დარჩა, მანამდე კი ნა სოფლარ კაპაჩში, მიტოვებული საბავშვო ბაღი უნდა მოვინახუ ლოთ. ეს ერთადერთი შენობაა, რომელიც ყოფილი სოფლიდან შემორჩა. აფეთქების შემდეგ, სხვა სოფლებთან ერთად, კაპაჩიც ბულდოზერებმა გადაასწორეს და სოფელმაც სამუდამოდ, ღრმა ძილით დაიძინა. მიტოვებულ საწოლზე მიწოლილი დათუნია, სათამაშოები, პატარა პირსაბანები, ფერად-ფერადი კარადები. მომენტალურად თვალს ხუჭავ და წარსულში ბრუნდები. ყველა ფერი ისეთი რეალურია, რომ ხმებიც ჩაგესმის, პატარა, კიკინები ანი გოგო დედას ეძახის, კუთხეში ორი ბავშვი ძიძგილაობს, აღ მზრდელის ხმაც ისმის, პიანინოსთან რომ მიმჯდარა და იხვებზე მხიარულ სიმღერას უკრავს. ალბათ ყველაფერი ასე იყო. მერე კი სამმა წამმა შეცვალა მათი ცხოვრება და სამყარო ამოაყირავა. გიდები ამბობენ, რომ 2004 წელს, როდესაც ჩერნობილში პირვე ლი ტურისტები გამოჩნდნენ, ყველაფერი სხვანაირად იყო. ნივ თები კარადებში შელაგებული, რადგან ევაკუაციის დღე კვირა იყო და ბავშვები შინ იყვნენ. მერე, როდესაც ტურისტების ნაკადი გაიზარდა და ფოტო და ვიდეოგადაღების მოყვარულებიც მომ რავლდნენ, კარადებიდან სათამაშოების და სხვა ნივთები გად მოყარეს, რათა უფრო მძაფრი და სასტიკი ატმოსფერო შეექმ ნათ. მალე ავტობუსი ქალაქ პრიპიატში შევა. ქალაქი, რომელიც მუდამ 16 წლის დარჩება, რომელსაც დიდი მომავალი ჰქონდა, მაგრამ წარსულში დარჩა. ერთ დროს ყველაზე პროგრესული და თანამედროვე ქალაქის გან, რომელიც 1970 წელს დაარსდა, აჩრდილი და გაუდაბურებუ ლი სახლებიღაა შემორჩენილი. უდიდესი სუპერმარკეტი, რომ ლის მსგავსი არც მოსკოვსა და არც პეტერბურგში არ ყოფილა; თანამედროვე კინოთეატრები, გასართობი კლუბები, რესტორნე ბი, სკოლები და საბავშვო ბაღები, სრულად აღჭურვილი საცურაო აუზი, რეკრეაციული ზონები და ატრაქციონების პარკი _ ასეთი იყო პრიპიატი, საბჭოთა მომავლის ქალაქი. უფრო სწორად, ასე
106 VOYAGER 25/2022
თად იყო ჩაფიქრებული. დღეს ამ შენობებში ფეხის შედგმაც აკრ ძალულია. ისინი ნელ-ნელა ინგრევა, კედლებს ბზარები უჩნდება და ალბათ აკრძალული ზონაც და პრიპიატიც მალე მხოლოდ ფო ტოებსა და მეხსიერებას შემორჩება. 1985 წლის ნოემბრის მონაცე მებით, ქალაქში 47 500 მოსახლე იყო. ამდენი ადამიანი გაასახლეს 1986 წლის 27 აპრილს 2,5 საათში. მათ უთხრეს, რომ საცხოვრე ბელს დროებით ტოვებდნენ და მხოლოდ დოკუმენტები და პირა დი საჭიროების ნივთები უნდა წაეღოთ. ქალაქის შესასვლელში თვალსაც მოჰკრავთ ყვითელ იკარუსს. ამ ტიპის ავტობუსებით გა იყვანეს მოსახლეობა დაბინძურებული არედან. აქვეა გამოფენილი ის სპეცტექნიკა, რომელიც ჩართული იყო სა ლიკვიდაციო სამუშაოებში. აქ ნახავთ 30-ზე მეტ სხვადასხვა ტი პის მანქანასა და ტანკს. სალიკვიდაციო სამუშაოების შედეგად ტექნიკა ძლიერად დაბინძურდა რადიაციით, რის გამოც ამ მონ სტრებმა საბოლოო განსასვენებელი აქ, ტექნიკის სასაფლაოზე პოვეს. ასევე დატოვეს მდინარის პირას ბორნები, ხომალდები და ნავები. მიუხედავად იმისა, რომ ეს ტექნიკა ჯერ კიდევ რადიაქტი ურია, ჯართზე მონადირეები არ უშინდებიან და სისტემატურად ეზიდებიან ზონის გარეთ. როგორც გიდები ამბობენ, ეს არალეგა ლური საქმიანობაა და კანონმდებლობით ისჯება, თუმცა, მაინც გრძელდება. ქალაქში ტექნიკის მეორე გამოფენაცაა. აქ ის რო ბოტებია გამოფენილი, რომლებიც უშუალოდ რეაქტორის სახუ რავსა და მის ტერიტორიაზე მუშაობდნენ. მათ შორის ყველაზე ცნობილი იაპონური მთვარემავალია.
სიკვდილის ხიდი
ფერის „ეშმაკის ბორბალი“, ტირი, ავტოდრომი, ნამდვილი ზომ ბი აპოკალიფსის სცენარივითაა. ქარიან დღეს ჟანგმოკიდებული საქანელები ჭრიალებენ და შეუძლებელია ამ სანახაობამ ჟრჟო ლა არ მოგგვაროთ. პარკის მშენებლობა 1986 წლის მარტში დას რულდა, თუმცა აქ ერთი ბავშვიც კი არ მჯდარა. საქმე ისაა, რომ ქალაქის მესვეურები საბჭოთა მოქალაქისთვის ყველაზე დიად დღესასწაულს _ პირველ მაისს ელოდებოდნენ, რათა საზეი მოდ გაეხსნათ. დღეს აქ გავლა უსაფრთხოა, რადგან რადიაციული ფონი დაბა ლია. თუმცა გიდი აუცილებლად გაგაფრთხილებთ, რომ მოერი დოთ ხავსს. ხავსი, როგორც ღრუბელი, ისრუტავს იზოტოპებს და სწორედ ამიტომაა, რომ მიტოვებულ ადგილებსა და გზის პირებში გადასვლისგან თავის შეკავებას გვირჩევენ. თავად ოფიციალურ ტურებზე მომუშავე გიდები აღიარებენ, რომ ლეგალური ტურები ცოტათი მოსაწყენიცაა, რადგან ძალიან ბევრი შენობა რჩება ექს კურსიის მიღმა. ასეთია ნახევრად დანგრეული №1 სკოლა, კინო თეატრი „პრომეთე“, №126 სამედიცინო პუნქტი. ეს შეზღუდვები 2011 წლიდან მოქმედებს, მიზეზი კი ექსკურსიის მსვლელობისას სკოლის შენობის კედლის ჩამოშლა გახდა. ქალაქის №1. სკოლა თითქმის უკვე ნანგრევებადაა ქცეული. ბუ ნებას თავისი მიაქვს და დერეფნებში ამოსული ხე, რომელსაც სივრცე აღარ ჰყოფნის, თითქოს ფანჯრებიდან უქნევს ტურის ტებს ტოტებს. ღია კარიდან კარგად ჩანს ძირს დაყრილი აირ წინაღები. ზოგი პატარა ზომისაა. ეს ალბათ ბავშვებისაა. მიზეზი ამერიკის ატომური თავდასხმის შესაძლებლობა იყო. საკუთარი რეაქტორის აფეთქებას საბჭოთა კავშირში ხომ ვერავინ წარმო იდგენდა.
ადგილობრივი მოსახლეობა ამ ხიდს უბრალოდ კუზიან ხიდს ეძახდა და ბანალური საყოფაცხოვრებო დანიშნულება ჰქონდა: ქალაქის პირველ და მეორე მიკრორაიონებს აკავშირებდა ერ თმანეთს. სწორედ ეს პუნქტებია მეოთხე რეაქტორთან ყველაზე ახლოს. ღამით, როდესაც აფეთქების ხმამ ქალაქი შეაზანზარა და ბუნებრივია, რომ მოსახლეობა დაინტერესდა, რა ხდებოდა, ხალხი ხიდზე გამოეფინა. აქედან ყველაზე უკეთ ჩანდა აალებუ ლი რეაქტორი. ადამიანები, რომლებსაც წარმოდგენაც არ ჰქონ დათ, რომ სიკვდილს ჩახედეს თვალებში, აღტაცებით შესცქე როდნენ ფერად ალს.
© ფოტო: ალექს ტატევოსიანი
თუმცა, პრიპიატის ყველაზე ცნობილი ადგილი მაინც ატრაქციო ნების პარკი მგონია. მიტოვებულმა ატრაქციონმა ონლაინ გად მოინაცვლა და მთელი ინსტაგრამი მოიცვა. მკვეთრი ყვითელი
107 VOYAGER 25/2022
ჩერნობილი
ულებრივზე დიდები გაიზარდნენ. ის ხეები, რომლებიც ახლა ჟღალი ტყის ადგილას დგას, მწვანეა და ყველა 35 წელზე ბევ რად ახალგაზრდა. ნამდვილი ჟღალი ტყე რამდენიმე წლის წინ გაკაფეს და ჩამარხეს, თუმცა, ეს ალბათ მთელს ტერიტორიაზე ყველაზე იდუმალ ადგილად რჩება. აქ ყველაზე მაღალი რადი აციული ფონია და არათუ ტყეში შესვლა, გზიდან გადასვლაც კი სასტიკად აკრძალულია. მიწა დაბინძურებულია სტრონციუმითა და ცეზიუმით და კიდევ რამდენიმე ათასი წლის განმავლობაში აქ ცხოვრება შეუძლებელი იქნება. სწორედ ამან წარმოშვა ათა სი ლეგენდა და ტყუილ-მართალი ტყეში მობინადრე მუტანტებზე. ოფიციალურ ტურებში კვებაც გათვალისწინებულია. შუადღეს, წა სახემსებლად ტურისტული ჯგუფები უმეტესად ჩერნობილის ატო მური ელექტროსადგურის „სარკოფაგის“ სიახლოვეს მდებარე სა სადილოში მიჰყავთ. ეს სასადილო ძირითადად ა.ე.ს.ზე მომუშავე პერსონალისთვისაა, თუმცა ტურისტებსაც ხშირად ნახავთ. შენობა ახალი და თანამედროვეა. შესვლა მხოლოდ სპეციალური ტურ ნიკეტის გავლითაა შესაძლებელი, სადაც ყველა ვალდებულია, რადიაციული შემოწმება გაიაროს. პროცესი საკმაოდ მარტივია: სენსორებთან ახლოს მიგაქვთ ხელისგული, ითვლით სამ წამს და თუკი აპარატი არ აყვირდა, შეგიძლიათ შეხვიდეთ. კულტურის სახლი „ენერგეტიკი“, საბჭოთა არქიტექტურისა და ყოფის ტიპიური მაგალითია. აქ იყო განთავსებული კინო თეატრი, საკონცერტო დარბაზი, სასტუმრო, საცეკვაო კლუბი. ქალაქის სტუმრები მზის ჩასვლის შემდეგ სპეციალურად გამო დიოდნენ სასეირნოდ მთავარ მოედანზე, მსგავსი სანახაობა და გართობა ხომ მხოლოდ მოსკოვსა ან პეტერბურგში შეიძლებო და ეხილათ. 2021 წლის აგვისტოში, უკრაინის გარემოს დაცვისა და ბუნებრი ვი რესურსების სამინისტრომ, დაიწყო ჩერნობილის ზონაში სამი ტურისტული ლოკაციის აღდგენა. ესაა კაფე „პრიპიატი“, ავტო სადგური და 16-სართულიანი საცხოვრებელი კორპუსი. პირ ველ ეტაპზე მიმდინარეობს დაგეგმვითი სამუშაოები, რასაც უკვე მოჰყვება აღდგენა. ვიზიტორებს საშუალება აქვთ, სპეციალური პლატფორმიდან იმ საკრალური მეოთხე რეაქტორის ადგილი დაათვალიერონ. დღეს, ის რაც რეაქტორისგან დარჩა, სპეცი ალურ სარკოფაგშია მოთავსებული, რომელიც მომდევნო 100 წლის განმავლობაში კიდევ დაიცავს მსოფლიოს რადიაციისგან. პრიპიატში ერთ-ერთი მთავარი სანახაობა, რაც ყველა ტუ რისტს მაგნიტივით იზიდავს, „დუგაა“ _ ბალისტიკური რაკეტების სტარტის ადრეული აღმოჩენის ჰორიზონტისმიღმა მოქმედების მძლავრი რადიოლოკაციური სადგური. „დუგას“ შეეძლო 3 ათას კმ-ის სიშორეზე დაეფიქსირებინა ამერიკული ბალისტიკური რა კეტები. მას „რუსულ კოდალასაც“ ეძახდნენ, რადგან მუშაობის პერიოდში კაკუნის მსგავს ხმებს გამოსცემდა. დღეს დუგა აღარ მუშაობს, მაგრამ მისი კონსტრუქცია ქარიან ამინდში ჭრიალის და ზუზუნის მსგავს ხმებს გამოსცემს, რასაც სტალკერები „დუგას სიმღერას“ ეძახიან.
წახემსება დაახლოებ ით 8$ ეკვივალენტი დაგიჯდე ბათ. როგორც ჩემი ნაცნობი გიდი ამბობს, უცხოელ ტუ რისტებში ყველაზე დიდი პოპულარობით უკრაინული ბორშჩი, ვინეგრეტის სალათი და კისელი სარგებლობს.
ბედის ირონიით, პრიპიატი დღეს პლანეტის ყველაზე მწვანე ქა ლაქია. ნელ-ნელა აქ გარეული ცხოველებიც გამოჩნდნენ. მგლე ბი და გარეული ტახები აქ ჩვეულებრივი ამბავია. რამდენიმე წლის წინ, ექსპერიმენტის ფარგლებში პრჟევალსკის ცხენების არვე გაუშვეს, რომლებიც ბუნებრივ პირობებში საკმაოდ სწრა ფად გამრავლდნენ და დღეს, პრიპიატის გარშემო, მინდვრებში მორბენალი ეს ველური ცხოველები ნამდვილ ეგზოტიკურ სა ნახაობას ქმნიან. ასეთია ლეგალური გასერნება ჩერნობილში. აჩრდილების ქალაქში გატარებული ერთი დღე იმდენად ემო ციურია, რომ, როგორც გიდები ამბობენ, ტრანსპორტში, უკანა გზაზე, ყველა მგზავრი დუმს, ყველა თავის ფიქრშია ჩაძირული, იმდენად თავზარდამცემია წარსულში ჩარჩენილი, ადამიანის ხე ლით განადგურებული ქალაქის ხილვა, რომ ოდესმე თუ ემოცი ების დოზიმეტრი გამოიგონეს, ალბათ ვერცერთი ვერ გაუძლებს და ტურის ბოლოს გადაიწვება. როგორც აღმოჩნდ ა, რადიაციის დონე გვიანი შემოდ გომიდან ადრე გაზაფხულამდე ბევრად დაბალია, ვიდ რე ზაფხულში. ამიტომ სჯობს, „რადიოაქტიური დასვე ნებისთვის“ ზამთარი გამოიყენოთ.
ჩერნობილის კიდევ ერთი საინტერესო ადგილი ღია ცის ქვეშ მდებარე სამუზეუმო სივრცეა. სპეციალურად მოწყობილ ხეი ვანში იმ გამქრალი სოფლების აბრებია ჩამწკრივებული, რომ ლებიც კატასტროფის შემდეგ მიწასთან გაასწორეს და ჩამარხეს. აქვე დგას მეტალის მონუმენტი „ანგელოზი საყვირით“: ფრთა გაშლილ ანგელოზს საყვირი ტუჩებთან მიუტანია. უყურებ ამ ანგელოზს და დაძაბულობისგან, თითქოს, ლოყები გებერება, თითქოს, ეს-ესაა, უნდა ჩაჰყვიროს და ხალხი გააფრთხილოს, გამოაფხიზლოს. ავტორსაც ხომ მსგავსი ჩანაფიქრი ჰქონდა. მი სი შთაგონება „იოანეს გამოცხადება“ იყო „ახალი აღთქმიდან“. ქალაქის განაპირას „ჟღალი ტყეა“ (Рыжий лес). უფრო სწორად, ის რაც მისგან დარჩა. მაღალი დასხივების გამო, ხეებმა მომენ ტალურად იცვალეს ფერი, გაწითლდნენ და სიმაღლეშიც ჩვე 108 VOYAGER 25/2022
კიდევ ერთი საიდუმლო ობიექტი, რომელიც სტალკერებს მაგ ნიტივით იზიდავს, ქარხანა „იუპიტერია“. ეს იყო უზარმაზარი სა წარმო, სადაც ოფიციალურად მაგნიტოფონებს აწარმოებდნენ. არაოფიციალურად კი სხვადასხვა სახის სამხედრო ტექნიკასა და ბორტკომპიუტერებს _ კოსმოსური ხომალდებისთვის. რეაქტო რის აფეთქების შემდეგ, ქარხანა კიდევ განაგრძობდა მუშაობას, საბოლოოდ კი მხოლოდ 2000-იანების დასაწყისში დაიცალა. სტალკერებმა ეს და კიდევ სხვა ბევრი შენობა საკუთარი ხუთი თითივით იციან. ჩემი კიდევ ერთი ნაცნობი სტალკერი, რომე ლიც ანონიმად დარჩენას ამჯობინებს, გამოტყდა, რომ მისთვის ყველაზე ემოციური ადგილი კონოთეატრი „პრომეთეა“, სადაც ჯერ კიდევ დგას სცენაზე უზარმაზარი როიალი, კინომექანიკოსის ოთახში ყველაფერი ძველებურადაა, უბრალოდ მტვრის სქელი ფენითაა დაფარული და ტექნიკას ჟანგი მოჰკიდებია.
სტალკერების მექა — ოცნების კვალდაკვალ აკრძალულ ზონაში
სტალკერების კიდევ ერთი საყვარელი ადგილი ზემოთ ნახსენე ბი „დუგაა“. ამ უზარმაზარ ანტენას დაახლოებით 7 საფეხბურთო მოედნისხელა ტერიტორია უკავია. 150 მეტრის სიმაღლის ნაგე ბობა რკინის ბაქნით ბოლოვდება, სადაც მოხვედრა სახანძრო კიბითაა შესაძლებელი. ალექსი ამბობს, რომ მსგავსი ექსტრიმი და სიამოვნება არასოდეს განუცდია. აქედან უზარმაზარ სივრ ცეზე იშლება პანორამები და ჰორიზონტს არაფერი ჩრდილავს. არანაირი ურბანული ნათება. მიუხედავად იმისა, რომ აქედან ქა ლაქი პრიპიატი სულ ახლოსაა, სიბნელეში მისი თვალით მოძებ ნა რთულდება _ ეს ხომ აჩრდილების ქალაქია, სადაც ფანჯრებ ში სინათლე 1986 წლის 27 აპრილს სამუდამოდ ჩაქრა.
ვიდეოთამაშმა S.T.A.L.K.E.R ჩერნობილში ტურიზმი ახალ დონე ზე გადაიყვანა და ბევრი ახალგაზრდისთვის, მიტოვებული ზონა ადრენალინის ნამდვილ პოლიგონად იქცა. თანამედროვე სამყა როში სტალკერები გიდები არიან, რომლებიც აკრძალულ ზონა ში შედიან და ტურისტებიც დაჰყავთ.
ქალაქში სტალკერების ჯგუფი გამთენიას ჩადის და აქაც „სტალკერულ ბინებში“ ბანაკდებიან. შენობების უმეტესობა ავა რიულია, თუმცა სტალკერებს შეგულებული აქვთ რამდენიმე ბი ნა, რომლებიც საკუთარი ძალებით დაასუფთავეს, მოაწყვეს და ღამის გასათევად კომფორტული გახადეს. ალექსის თქმით, ქალაქში გახშირებულია მაროდიორობა და სტალკერები ცდილობენ მათგან, ისევე, როგორც არალეგალი ტყის მკაფავებისგან, თავი შორს დაიჭირონ. ქალაქში სეირნობა უსაფრთხო არც დღისით არის, რადგან ტურისტული ჯგუფების გიდები სტალკერებს დიდად არ სწყალობენ და შეიძლება და ასმინონ. ასევე, ქუჩებში პოლიციელები პატრულირებენ. მათთან საქმის დაჭერას კი სტალკერები ერიდებიან. 109 VOYAGER 25/2022
© ფოტო: ალექს ტატევოსიანი
ალექს ტატევოსიანი პირველი ქართველი სტალკერია, ვინც ჩერნობილის დახურულ ზონაში არალეგალურად შევიდა ადგი ლობრივი სტალკერების ჯგუფთან ერთად. ჩერნობილის დახუ რულ ზონაში შეღწევა საკმაოდ რთული და რისკის შემცველია. უკრაინის მოქალაქეებისთვის მხოლოდ მსუყე ჯარიმაა გათვა ლისწინებული, უცხოელებს კი ჯარიმასთან ერთად დეპორტიც ემუქრებათ. ამიტომაც სიფრთხილე აუცილებელია. გარდა ბიუ როკრატიული მხარისა, რისკები აქ სხვა მხრივაცაა. სტალკერები არასოდეს დადიან მარტო, ისინი მცირე ჯგუფებად გადაადგილ დებიან და ერთმანეთთან სწრაფი და უხარვეზო კომუნიკაციის თვის რაციებს ხმარობენ. დოზიმეტრის გარეშე არცერთი სტალ კერი არ შევა დახურულ ზონაში, როგორც ამბობენ, ეს იგივეა, ამაზონის ჯუნგლებში წახვიდე თვალებახვეული. სტალკერები ისეთ ადგილებს ნახულობენ, რომლებიც ლეგალურ ტურებში არ შედის. მიტოვებული სოფლები, ანტისაჰაერო თავდასხმის ნაწი ლი „ვოლხოვი“, ქარხანა „იუპიტერი“, მიტოვებული ტექნიკის სა ცავი _ ეს ამ ობიექტების მწირი ჩამონათვალია.
ურბექსი
მიტოვებული შენობების ტურიზმი
თრელიგორას წყლის რეზერვუარი
გ ვანც ა ნ ადიბაიძ ე
ტექსტ ი მომზადებულია ალექს ტატევოსიანთან ინტერვიუზე დაყრდნობით
თავდაპირველად, რეგიონებში მიტოვებულ ადგილებს, ძველ ქარხნებს ან ბუნკერებს რომ ვეძებდი, ხალხს უკვირდა და მე უბნებოდნენ, რას დაძვრები ტალახში, იქ არაფერია სანახავი, წამოდი, ეკლესიებს დაგათვალიერებინებთო. ახლა რომ ვუკ ვირდები, ბავშვობიდან მიყვარდა მიტოვებულ ადგილებში თა მაში და ყოველთვის მათ ძებნაში ვიყავი. შემდეგ, როცა წამო ვიზარდე, ფეისბუქზე, შემთხვევით, ურბექსის რეკლამა შემხვდა. ეს იყო ადამიანების ჯგუფი, რომელსაც მსგავსი ინტერესები ჰქონდა და გამიკვირდა, თურმე, ჩემ გარდა, კიდევ ყოფილან სხვებიც, ვინც უცხო და მიტოვებულ ადგილებს განზრახ ეძებენ. ასე ვიპოვე ურბექსი. ამ მიწისქვეშა ხეტიალის ტრენდი დაახლოებით ათი წლის წინ რუსეთიდან გაფართოვდა. საბჭოთა კავშირის დანგრევის შემდეგ, ქვეყანაში ბევრი მიტოვებული და უფუნქციო ადგილი დარჩა. შემდეგ გამოჩნდნენ ის ადამიანები, რომლებსაც ამ ად გილების ისტორია აინტერესებდათ და დაიწყეს მათი მოძებნა, თვალიერება. შემდეგ დიგერები გაჩნდნენ უკრაინაშიც, ბელო რუსშიც და ნელ-ნელა მთელი ევროპა მოიცვეს. ურბექსისთვის საინტერესო მეცხრამეტე ან მეოცე საუკუნის მი ტოვებული შენობებია, სადაც ჯერ კიდევ შეგვიძლია ადგილის ისტორიის ამოცნობა. ასეთი შეიძლება იყოს მიწისქვეშა ბუნკე რი, რომელიმე ძველი ქარხანა, ტექნიკური ნაგებობა ან თუნდაც მაღალი შენობის სახურავი. იქ დატოვებული ძველი დოკუმენ
ტაცია, სხვადასხვა დანადგარი ან აპარატურა ბევრს გვიყვება შე ნობის ისტორიაზე. ერთხელ, მახსოვს, ძველი გაუხსნელი კონია კის ბოთლებიც დაგვხვდა, კარებზე აბრები ისევ ეკიდა და ძველი ფოტოსურათებიც ადგილზე იყო. ზოგიერთი ადგილი ისეთია, რომ უბრალოდ გინდა, მალე დაათვალიერო და იქიდან გაქრე. უცებ წამოსვლის სურვილი გამჩენია მაგალითად ძველ საავადმ ყოფოებში, სადაც ბავშვის აკვნებიც კი ვნახე. ისტორიის ეს ნაწი ლი გზაფრავს და უბრალოდ გინდა, გაეცალო იქაურობას. დიგერები მსგავსი ადგილების ზუსტ ლოკაციას არასდროს ამ ხელენ. ამით ვცდილობთ, ეს შენობები ვანდალიზმისგან დავიც ვათ. ურბექსის ხიბლი, ალბათ, იმაშია, რომ მსგავს ადგილებში მხოლოდ ის ადამიანები დადიან, ვისაც ეს მართლა აინტერე სებთ, ანაღვლებთ და იციან, როგორ უნდა მოიქცნენ. თუმცა, ამ ყველაფერს თავისი სირთულეებიც აქვს. ხშირად, რთულია იქ მოხვედრა, რადგან შენობას ან ვინმე იცავს, ან კერძო საკუთ რებაშია. ამ დროს ყველანაირ გზას ვეძებთ ხოლმე შიგნით შე საღწევად. ეს შეიძლება იყოს არალეგალური გზებიც, თუ არა და საერთო ნაცნობების გამონახვა ან ადგილზე ადამიანებთან გასაუბრება. საქართველოში ურბექსი 2009 წლიდან გაჩნდა. დიგერების პირველი თაობაც აქედან მოდის და მეც მათ კვალს მივყვები. მახსოვს, რამდენიმე წლის წინ დიგერების ერთ-ერთ ჯგუფს ვთხოვე, თან წავეყვანე ექსპედიციაში, მაგრამ არ წამიყვანეს, გამოუცდელი ხარო. შემდეგ მათთან საერთო ნაცნობები გა მოვნახე და პირველად გავყევი დიგერებს სოფელ ლამისყანაში რადიოლოკაციურ ბუნკერში. პირველმა მცდელობამ ისე გამიმ ძაფრა ინტერესი, რომ მას შემდეგ ჩემით დავიწყე ადგილების მოძიება. რამდენიმე ისეთი საავადმყოფო და სამხედრო ნაწი ლი იყო, სადაც ჩემამდე ფეხი არავის დაუდგამს.
110 VOYAGER 25/2022
სამოქალაქო თავდაცვის ცენტრალური შტაბი
წყალტუბოს მე-8 აბანო
სამოქალაქო თავდაცვის ცენტრალური შტაბი
მეცნიერებათა აკადემიის კოშკურა
ხალხს იქ გადაღებულ ფოტოებს რომ ვაჩვენებდი, ყველა მთხოვდა წაყვანას, მაგრამ ეს ძალიან სახიფათო ჰობია. პირ ველად, მეც უარი იმიტომ მითხრეს, რომ გამოუცდელი ვიყავი. შეიძლება ძალიან ვიწრო მილში გაძრომა ან არამყარ კონსტ რუქციაზე სიარული დაგჭირდეს ან იურიდიული პრობლემები შეგექმნას. ახალი ადგილების აღმოსაჩენად მარტო, თითქმის, არასდროს დავდივარ. ყოველთვის მყავს ერთო-ორი მეწყვილე. შიგნით რომ რამე მოხდეს და დაშავდე, შეიძლება იმ ადგილი დან ვერავის დაუკავშირდე, ამიტომ დახმარებაზე ნაფიქრი უნდა გქონდეს. ყოველთვის თან გვაქვს რაციები ერთმანეთთან დასა კავშირებლად, რამდენიმე ფარანი და ადგილის შესაბამისი აღ ჭურვილობა. წასვლამდე კი ყოველთვის ვეუბნებით ვინმეს, სად მივდივართ და დაახლოებით რამდენ ხანს ვაპირებთ დარჩენას. ამ დროის განმავლობაში თუ არ დავუკავშირდით, მაშინ იციან, რომ, ესე იგი, რაღაც მოხდა და დახმარება გვჭირდება.
ტრალური სამოქალაქო თავდაცვის შტაბი _ ეს მიწისქვეშა ბუნ კერი იყო, საიდანაც საბჭოთა კავშირის დროს ყველა სხვა ბუნ კერი იმართებოდა. ზოგიერთი ბუნკერი იმდენად კარგად იყო შენახული, რომ შუქიც კი ირთვებოდა. ასევე, საინტერესო იყო რესპუბლიკური საავადმყოფოს ბუნკერიც, სადაც ძველი და ნადგარებიც იყო შემორჩენილი. თუმცა, 2017 წლის შემდეგ თბი ლისი დიგერებისთვის ნაკლებად საინტერესო გახდა. ქალაქის გაფართოებასთან ერთად, ობიექტების უმეტესობა ჩაკეტეს, გაყიდეს ან დაანგრიეს. იქ შეღწევა, თითქმის, შეუძლებელია. მხოლოდ ერთი-ორი ობიექტი დარჩა, სადაც შედარებით მარ ტივად შეგიძლიათ შესვლა. ამიტომ მეც ბოლო დროს თითქმის სულ რეგიონებში დავდივარ ხოლმე.
თავიდან ახალ ადგილებს ინტერნეტში ვიკიმაპიაზე ვპოულობ დი და ვინიშნავდი. მერე ნელ-ნელა ადამიანებმა თვითონ და იწყეს ჩემთვის ინფორმაციის მოწოდება. უკვე ადგილზე ჩასუ ლი ადგილობრივებსაც ბევრს ველაპარაკები და მათგან ვიგებ ისტორიებს. ხშირად წინასწარ, ჩასვლამდე ვცდილობ ინფორ მაციის მოპოვებას, მაგრამ ძალიან იშვიათია საქართველო ში მსგავს მიტოვებულ ადგილებზე ოფიციალური ინფორმაცია ნახო. ამიტომ ისევ ხალხისგან ვიგებ ცნობებს, შემდეგ უცხოურ ფორუმებზე ვამოწმებ და მერე უკვე საჯაროდ ვაქვეყნებ. როცა დიგერობა დავიწყე, მაშინ თბილისი ამ მხრივ ნამდვი ლად სანახაობრივი იყო. დაახლოებით ოცამდე ადგილი მახ სოვს, რომლებმაც განსაკუთრებული შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე და მარტივადაც შეიძლებოდა შესვლა. მათ შორისაა, ცენ
ტურისტული მიმართულებით ურბექსი საინტერესო 2017 წლი დან გახდა. ათობით ათასი ადამიანი ჩამოდიოდა საქართვე ლოში ამ მიტოვებული ადგილების სანახავად. მეც ხშირად ვუ წევდი მათ გიდობას. ამ დროს ჩვეულებრივთან შედარებით გიდის ანაზღაურებაც უფრო მეტია, რადგან მსგავსი ადგილე ბის დათვალიერება მეტ რისკებთანაა დაკავშირებული. სა ქართველოში ამ მხრივ ტურისტებისთვის ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული ადგილი წყალტუბო და მისი სანატორიუმებია. ყველა იქ მთხოვდა წაყვანას. თუმცა, წინასწარ ტურისტებისთ ვის ადგილების შერჩევა დამოკიდებულია ლოკაციების მდგო მარეობაზეც და ტურისტების მზაობაზეც. ყველგან ვერ წაიყვან ტურისტს. ახლა დაახლოებით 400-მდე მიტოვებულ ობიექტზე ვარ ნამყოფი, აქედან ნახევარი საქართველოშია, ნაწილი კი საზღვრებს გარეთ. ისევ ვაგრძელებ საქართველოს რეგიონებ ში მოგზაურობას და ვფიქრობ, ალბათ, ერთ წელიწადში უკვე ყველა ლოკაციას ამოვწურავ, ამის შემდეგ უკვე სრულად გა დავალ ევროპაზე.
111 VOYAGER 25/2022
კინო
ჩემი შვიდი თავზეხელაღებული თავგადასავალი გურამ ღონღაძე
უცნაურია, როგორი ფრთხილი და თავშეკავებული ადამიანი ვარ იმის გათვალისწინებით, როგორ სათავგადასავლო ფილ მებზეც გავიზარდე. 90-იანი წლების ყველა ფილმი იყო ვარია ცია ნაცნობ თემაზე: უჩვეულო ლოკაციები, თვალისმომჭრელი პეიზაჟები, დაუვიწყარი მუსიკა თუ ქარიზმატული მსახიობებით და გრანდიოზულად დრამატული სცენებით. დედამიწის ყვე ლა კუთხე-კუნჭული რომ მოიარეს, რეჟისორებმა გალაქტიკის დაპყრობა დაიწყეს _ სწორედ მაშინ გაჩნდა უამრავი მაღალ ბიუჯეტიანი თუ დაბალხარისხიანი ფილმი, ტელესერიალი, დო კუმენტური ნამუშევარი უცხოპლანეტელების სტუმრობის, მარ სის კოლონიზაციის, მთვარეზე გადაბარგებისა და სხვა თავგა დასავლების შესახებ. თუმცა, მე ყოველთვის დედამიწის უჩვეულო ადგილების აღ მოჩენა მიტაცებდა და რადგან თავისუფლად გადაადგილების დიდი არჩევანი არ მქონდა, ეკრანი გახდა ტელეპორტაციის ჩემი საყვარელი იარაღი. კინოსკოლაში სწავლის დროს, ზედ მეტსახელად „ჩუსტი“ შემარქვეს, იმდენად ინერტული და შინ გამოკეტილი ახალგაზრდა ვიყავი. მიუხედავად ამისა, თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ სწორედ მე და ჩემნაირ „მუდოებს“ გვეს მის ყველაზე უკეთესად, რას ნიშნავს კარგი მძაფრსიუჟეტიანი, სრულყოფილი სათავგადასავლო ფილმი, რომლის პირველად ნახვა ან მეასედ გამეორება ორგანიზმში ყველაზე მეტი ადრე ნალინის გამოყოფას იწვევს.
127 საათი
რეჟ: დენი ბოილი, 2010 ასეთი ჟანრის ფილმებზე ფიქრისას, პირველი, რა თქმა უნდა, „127 საათი“ გაგახსენდება. მხოლოდ ფილმი არა, ერთი კადრი, ან იქნებ იდეა _ იუტას შტატის კანიონებში გაჩხერილი მთავა რი პერსონაჟი თავის ხელს მოიკვეთს, რომ კლდის პატიმრო ბას თავი დააღწიოს და შინ დაბრუნდეს. ჩემი აზრით, ეს გასული ათწლეულის ერთ-ერთი ყველაზე შთამბეჭდავი და მნიშვნე ლოვანი ნამუშევარია, რომელიც სიცოცხლის წყურვილით გავ სებს მაყურებელს; როგორც კარგი ფილმი სპორტის შესახებ. უჩვეულო ხომ არ არის, ადამიანებს გვიყვარს წარმატებული ათლეტების ამბების მოსმენა, როგორ მოიშუშებენ ჭრილობებს, გადაიტანენ ჩაგვრას და ბოლოს, აუცილებლად გაიმარჯვებენ. არც ერთი ფილმი სპორტის შესახებ იმგვარი ჰუმანურობით არ გამოირჩევა, როგორც დენი ბოილის „127 საათი“; დენი ბოილი ხომ ის რეჟისორია, რომლის სხვა ფილმშიც, ასტრონავტი მზეს 112 VOYAGER 25/2022
ეფერება. კაცი ასკდება კლდეს! კაცის ცხოვრება, მისი დაბადე ბის დღის წვეულებები, მეგობრები, გულისტკივილები, სინანუ ლი _ ამ შეხვედრასთან შემზადება იყო მხოლოდ. უზარმაზარი კლდის ლოდი კაცს გამოამწყვდევს და იმ ბუნების ტუსაღად აქცევს, რომელსაც მთელი ცხოვრება ეტრფოდა. თუ ნანახი არ გაქვთ, ბევრს არაფერს გეტყვით, წინ დიდი აღმოჩე ნა გელოდებათ. და, ვიცი, ფილმის ყურების დროს, გაუთავებ ლად ჰკითხავთ საკუთარ თავს: ნეტავ, მის ადგილას, მე რას ვიზამდი?!
უფსკრულთან შეხება
რეჟ: კევინ მაკდონალდი, 2003 როგორც წესი, ამგვარ ფილმებს ჩემი სურვილით არასდ როს, არასდროს ვარჩევ. დოკუმენტური ფილმები არ მიყვარს. „უფსკრულთან შეხება“ ვიღაცამ ძალით ჩამირთო, ან ტელე ვიზორში შემხვდა და პულტის მოძებნის თავი არ მქონდა; არ ვიცი, არ მახსოვს. თუმცა, მიხარია, რომ ვნახე; მართალი გითხ რათ, სასიამოვნოდ გაოცებული დავრჩი. პირველ რიგში, ფრი ად გასართობი სანახავია, წამით არ მოიწყენთ. ჩვენ თვალწინ, ნამდვილი ფაქტები დამზაფრავი სიცხადით გა ცოცხლდება: ხან მოქმედებას ვაკვირდებით, ხან ინტერვიუს სავარძლებიდან, როცა ადამიანები იმის ახსნას ცდილობენ, რა მოხდა, ან რას ვუყურეთ. დაუვიწყარია სცენა, რომელშიც მონ ტაჟური ჭრა ორ მთავარ პერსონაჟს შორის _ ჯოსა და საიმონს შორის _ დახტის. ისეთი დაძაბულობა იქმნება, თითქოს ევე რესტზე თავად მიძვრები და თუ ფეხი დაგიცდა, გათავდა, უფსკ რულის ხახაში გადაეშვები. ჯო და საიმონი საინტერესო მოსაუბრეები არიან და დამთრგუნ ველ ამბავს გემრიელად იხსენებენ. მაყურებელს, რომელსაც მთამსვლელობის არაფერი გაეგება, ყველაფერს ადამიანურ ენაზე განუმარტავენ და ყოველთვის ზუსტად გეცოდინებათ, რა გადაწყვეტილებებს იღებენ; ან რატომ. ფილმის ვიზუალური მხარე დიდ ეკრანს მოითხოვს, თუმცა, იმდენად ცოცხალი ამბის მონაწილეები ვხდებით, რთულია, ფილმის შთაბეჭდილებები დან მარტივად გამოხვიდეთ.
ევერესტი
რეჟ: ბალთაზარ კორმაკურ, 2015 ფილმი მოგვითხრობს რამდენიმე ნამდვილი ამბის შესახებ, რო დესაც განსხვავებული ჯგუფები დედამიწის ყველაზე მაღალი მწვერვალის, ევერესტის, დაპყრობას ცდილობდნენ. ფილმში კა ცობრიობის ორი გამაოგნებელი ექსპედიცია თითქმის დოკუმენ ტური სიზუსტით არის აღწერილი. დაუვიწყარ თავგადასავალსა და ბუნებასთან შერკინებულ მთამსვლელებს სიცოცხლისთვის ბრძოლა მოუწევთ. მიუხედავად იმისა, ზედმიწევნით კარგად იცით თუ არა ამბის დასასრული, ფილმის ნახვის ყოველ წუთს იმას ნატრობთ, ნეტავ, ყველაფერი კარგად დასრულდეს! ფილმს ჩინებულ სამსახიობო ანსამბლთან ერთად, დიდებული ვიზუალი და ხმის რიგიც გამოარჩევს; ეს არის ერთ-ერთი გა მორჩეული ფილმი ექსტრემალურ თავგადასავალზე, რომლის ნახვისას ცრემლს ვერ შეიკავებთ. 113 VOYAGER 25/2022
კინო
თავისუფალი ასვლა რეჟ. ტიმ ბარტონი, 2015
ფილმი ალექს ჰონოლდის თავგადასავალს გვიყვება, რომე ლიც პირველი ადამიანია, ვინც იოსემიტის პარკში დიდებულ, 900-მეტრიან კედელზე _ ელ-კაპიტანო _ თოკებისა და უსაფრ თხოების ზომების გარეშე, სრულიად მარტო ავიდა. ეს, უდავოდ, ერთ-ერთი ყველაზე გაბედული და დიდებული ამბავია კლდეზე ცოცვის ისტორიაში, ალექს ჰონოლდი _ ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო ადამიანია დედამიწის ზურგზე. თუმცა, ფილმი მხო ლოდ მის უჩვეულო ახირებასა და სტრესულ თავგადასავალს კი არ აღწერს, არამედ ადამიანის ღრმა ფსიქოლოგიურ პორტ რეტს გვიხატავს. „რატომ უნდა მოგინდეს ასეთი ნაბიჯის გადად გმა?“ _ კითხვა გაუჩნდება მაყურებელს. „ადამიანი შეიძლება ნებისმიერ წამს მოკვდეს“, _ გვპასუხობს ალექსი ფილმიდან, თუმცა ამ მარტივი პასუხის მიღმა, რაღაც ძალიან ღრმა და ადამიანურიც ჩანს: სურვილი, შეერკინო სამ ყაროს, მიიღო დიდებული გამოწვევა და ბუნებაზე გამარჯვება იზეიმო: სწორედ ამ სურვილის ამოხსნას ცდილობდნენ ძველი ბერძნები იკაროსის მითში და თანამედროვე რეჟისორი ვერ ნერ ჰერცოგი თავის დოკუმენტურ ნამუშევრებში. „თავისუფალი ასვლა“ ბოლო ათწლეულის გამორჩეული და მნიშვნელოვანი დოკუმენტური ფილმია.
ველური
რეჟ: ჟან-მარკ ვალე, 2104 ტრაგიკული წარსულის მქონე ქალი ახალი ცხოვრების დაწყე ბას გადაწყვეტს; მისი სურვილია, ფეხით გაიაროს ათასი მილი და წყნარი ოკეანის ნაპირას, მწვერვალზე ავიდეს. ფილმის რეჟისორი ჟან-მარკ ვალე ცნობილი სატელევიზიო შოუების _ „დიდი პატარა ტყუილები“ და „ბასრი ნივთები“ _ ავტორია; ამ ნამუშევრების მოყვარულები ფილმშიც იმ ხიბლს აღმოაჩე ნენ, რომლითაც სერიალები წლის მოვლენად იქცნენ: გლოვის, ტრავმისა და მოგონებების მომხიბვლელი მოზაიკა. ვალე ახლო კადრით აკვირდება ფილმის მთავარ პერსონაჟს, უზადო მონტაჟითა და ხმის რეჟისურის დახმარებით აღწერს, როგორ აწყობს ადამიანის გონება წარსულის ნაკუწებს და რა რთულია უბრალო მოკვდავისთვის ბუნებასთან, ჩვენგან უკონ ტროლო, მომაკვდინებელ ძალასთან გამკლავება. ეს უჩვეულო და მომნუსხველი სურათია, რომელშიც გარემო და ადამიანის ფსიქოლოგია ერთმანეთს უპირისპირდება, თუმცა უერთმანე თოდ ვერ გაძლებს.
ინდიანა ჯოუნსი
რეჟ: სტივენ სპილბერგი არსებობს სათავგადასავლო ჟანრის კინო „ინდიანა ჯოუნსამ დე“ და მას მერე. პერსონაჟი იმდენად ასოცირებულია ამ სტი ლის ფილმებთან, დარწმუნებული ვარ, თავიდან ბოლომდე თუ არა, ნაწილობრივ ყველა ადამიანს აქვს ნანახი; მისი დაუვიწყა რი მუსიკალური თემა მაინც გექნებათ მოსმენილი. ამიტომ, გამიზნულად არ ვახსენებ ცნობილი „ფრენჩაიზის“ პირველ ფილმს, 1981 წელს გამოსულ სურათს „დაკარგული კიდობნის 114 VOYAGER 25/2022
მაძიებელნი“, რადგან ინდიანა ჯოუნსი არა მხოლოდ ამ ფილ მის პერსონაჟი, არამედ მითოლოგიაა: მის შესახებ არსებობს ფილმები, რომანები, კომიქსები, კომპიუტერული თამაშები და გასართობი პარკის ატრაქციონები. ინდიანა ჯოუნსი ერთი ჩვეულებრივი არქეოლოგია, რომელიც 30-იან წლებში კოლეჯში ასწავლის. სტივენ სპილბერგმა, ფაქ ტობრივად, შექმნა თანამედროვე სათავგადასავლო ჟანრი. ამაში დასარწმუნებლად პირველი ფილმის გამხსნელი ეპიზო დის ნახვაც საკმარისია: მაყურებელმა ჯერ არაფერი იცის მთა ვარი პერსონაჟის შესახებ, მაგრამ რამდენიმე წუთში, ზედმეტი დიალოგის გარეშე დარწმუნდება _ ინდიანა ჯოუნსი არა მხო ლოდ არქეოლოგია, არამედ სუპერმენი. დაუჯერებელი კინოხატი, რომლის თავგადასავლები არასდროს ძველდება და ყოველი გადამეორების შემდეგ, უკეთესიც ხდება
გატაცებულები
რეჟ: ჯონათან ლევინი, 2017 და ბოლოს, სრულიად უკუღმართული, სულელური და გასარ თობი კომედია გიჟურ თავგადასავალზე. ფილმი, გაბუქებულ ექსტრემალურ თავგადასავალზეა, თუმცა მის ბრწყინვალე პე იზაჟებსა და დაძაბულ სიუჟეტზე მეტად, ფილმის ორი მთავარი პერსონაჟის როლის შემსრულებელი, ორი ლეგენდარული კო მიკოსი _ ემი შუმერი და გოლდი ჰოუნი _ კაშკაშებს. ამბავი საყვარელი კაცისგან მიტოვებულ 30 წლის ქალზე, რომელიც ზედმეტად ფრთხილსა და წინდახედულ დედას დაითანხმებს ეკვადორში არდადეგების ერთად გატარებაზე. ველურ ბუნება ში გამომწყვდეული ორი სრულიად განსხვავებული ადამიანის ურთიერთობას ჯუნგლების კანონი და თვითგადარჩენის ინს ტინქტი გამოცდის. თუმცა, ამ ფილმზე სერიოზულად მსჯელობა შეუძლებელია. ეს არის ყველაზე ქარაფშუტული, სულელური და ამავდროულად უტყუარი პორტრეტი ექსტრემალური დას ვენების შესახებ; რომლის გახსენებაც, ერთდროულად, იწვევს სირცხვილისა და დიდი გამარჯვების შეგრძნებას.
n
n
n
მიხარია, რომ ბოლო წლებში კინომ დაიბრუნა თავისი პირვე ლი და უმთავრესი დანიშნულება: გადაგვისროლოს იმ ადგი ლებში, სადაც არა ვართ. დარწმუნებული ვარ, ცოტა ხანში, ძა ლიან ბევრი სათავგადასავლო, მხატვრული თუ დოკუმენტური, საზეიმო თუ ტრაგიკული ფილმის მნახველები გავხდებით. მე განსაკუთრებით ველოდები ერთ ფილმს, რომლის პრემიერაც რამდენიმე თვეში, 2022 წლის მარტში შედგება. „დაკარგული ქალაქი“ (რეჟისორი: აარონ და ადამ ნი) იაფფა სიანი რომანების „მუდო“ და კარჩაკეტილი ავტორი ქალის შე სახებ მოგვითხრობს, რომელიც მოულოდნელად, გიჟურ თავ გადასავალში ამოყოფს თავს. სურათის არაჩვეულებრივი სამ სახიობო ანსამბლი (სანდრა ბალოკი, ჩენინგ ტატუმი, დენიელ რედკლიფი, ბრეტ პიტი, და სხვ.) დაუვიწყარ ამბავს გვპირდება, ბევრი მშვენიერი პეიზაჟით, დაძაბული სცენით, სასიყვარულო ქვაკუთხედებით, ლაღი დიალოგებითა და, რაც მთავარია, მოგ ზაურობით. 115 VOYAGER 25/2022
ლიტერატურა
თავგადასავლის დინამიკა წიგნში
ჟიულ ვერნის „დედამიწიდან მთვარემდე“, ხეზე შესრულე ბული გრავიურა, ჩიკაგო 116 VOYAGER 25/2022
გაგა ლ ომიძე
სათავგადასავლო ლიტერატურის თითქმის ყველა ნიმუშს აერ თიანებს ერთი საერთო ელემენტი _ მშობლიური გარემოდან გასვლა, რომლის გარეშეც სათავგადასავლო ამბებისთვის აუცილებელი ელემენტი _ მოქმედება, წარმოუდგენელია. ვინ იყო პირველი ადამიანი, რომელიც საჭიროებამ საკუთარი ტე რიტორიის გარეთ გასვლა აიძულა?! რა მოხდებოდა, თუ პირ ველი მონადირე თავისი ჩვეული სივრციდან არ გავიდოდა ან პირველი მოგზაური შინ დარჩებოდა?! სწორედ საჭიროება, ინ ტერესი ან ინტრიგა განაპირობებს იმას, რომ ადამიანები თა ვიანთ ჩვეულ გარემოს ტოვებენ და, როგორც იტყვიან, ბედის საძებნელად გზას დაადგებიან. ეს არქეტიპი ისეთივე ძველია, როგორც კაცობრიობა. სხვაგვარად კაცობრიობა ვერც განვი თარდებოდა. პრაქტიკულად, სათავგადასავლო ლიტერატურის ყველა სიუ ჟეტს საფუძვლად უდევს საკუთარი სივრციდან გასვლის ელე მენტი, უბრალოდ, მოტივი განსხვავდება ხოლმე. ასეა ჯადოს ნური ხალხური ზღაპრებიდან თანამედროვე სათავგადასავლო რომანებამდე. საბჭოთა ფოლკლორისტმა ვლადიმირ პროპმა, რომელმაც ფორმალისტური მეთოდი ჯადოსნური ზღაპრების კვლევას მიუსადაგა, ზღაპარში გამოყო სტრუქტურული ელე მენტები, რომლებიც სათავგადასავლო ლიტერატურასაც ახასი ათებს: პროტაგონისტის სახლიდან წასვლა, სადაც მოტივაცია არის რაიმეს პოვნა. გზად მას ხვდება ანტაგონისტი _ ნეგატი ური პერსონაჟი, რომელიც მის ზრახვებს ხელს უშლის, თუმცა ასპარეზზე გამოდის დამხმარე, შემწე _ კეთილი პერსონაჟი, რომელიც ეხმარება მას. ბოლოს ის შინ ახალი სოციალური სტატუსით (ხშირ შემთხვევაში _ გამეფებული), საცოლით ან განძით, ან სამივეთი ერთად ბრუნდება. პროპის წიგნში „ჯადოსნური ზღაპრის მორფოლოგია“ აღწერილია პერსონაჟები (როგორც გარკვეული ფუნქციის მატარებ ლები, რომელთა გარეშეც თხრობა ვერ განვითარდებოდა): 1. გმირი/სუბიექტი, რომლის ფუნქციაა ძებნა, ძიება, პოვნა, მოპოვება; 2. ობიექტი, რომელსაც ეძებენ და მოიპოვებენ; 3. ობიექტის დონორი; 4. მიმღები, რომელთანაც გმირს აგზავნიან; 5. მშველელი, მხსნელი, რომელიც ეხმარება მოქმედების განვითარებაში, და 6. არამზადა, რომელიც აფერხებს, ბლოკავს მოქმედებას. ყველას გვახსოვს ზღაპრები, სადაც ხშირ შემთხვევაში სამი ძმა „ბედის საძებნელად“ გზას დაადგება და გზაგასაყართან აღმოჩნდებიან, სადაც სამივე გზა მათ ცხოვრებისეული სცენა რის სხვადასხვაგვარ განვითარებას ჰპირდება. როგორც წესი, მესამე გზა, რომელიც უმცროს, ჭკუით ან სხვა დადებითი თუ ზებუნებრივი თვისებებით გამორჩეულ ძმას ერგება ხოლმე, არის საპასუხისმგებლო მისია და ყველაზე რთულად შესასრუ ლებელია. ამ მესამე გზას, როგორც ზღაპრებშია ხოლმე, „ბევრი დასდგომია, მაგრამ ცოტა დაბრუნებულა“. ამგვარი სამი გზა სა თავგადასავლო ლიტერატურაში არ გვხვდება, მაგრამ დაბრკო ლებების გადალახვა პერსონაჟს მაინც უწევს.
სათავგადასავლო რომანების სივრცე, რომელშიც პერსონა ჟები მოქმედებენ, ხშირ შემთხვევაში, გამოგონილი სამყა როა („ვეფხისტყაოსნით“ დაწყებული, გურამ დოჩანაშვილის „სამოსელი პირველით“ დამთავრებული). ჯადოსნური ზღაპრე ბის მთავარი პერსონაჟი სამ სივრცეში გადაადგილდება ხოლმე _ ქვესკნელში, შუასკნელსა და ზესკნელში _ და საბოლოოდ გამარჯვებული ბრუნდება შინ. ჯადოსნური ზღაპრის ამ სტრუქ ტურის ხსენებისას შეუძლებელია, არ გაგვახსენდეს ამირანის მითი, რომელიც სწორედ ამ სამ სკნელში გადაადგილდება, მოჰყავს მზეთუნახავი ყამარი და ჩამოაქვს სამყაროს სამივე სკნელის გამაერთიანებელი სიმბოლოს _ „ცხოვრების ხის“ ნა ყოფი, ყურძენი. ინგლისელმა ისტორიის ფილოსოფოსმა არნოლდ ტოინბიმ მშობლიური სივრციდან გასვლის და უკან დაბრუნების პარა დიგმის ჭრილში წაიკითხა „შემოქმედებითი უმცირესობის“ და გმირის ბიოგრაფიული გარემოდან გასვლისა და სამშობლოში დაბრუნების კოდი. ტოინბის თქმით: „შემოქმედებითი ბუნების მქონე პიროვნება, რომელიც თავისი სოციალური გარემოდან გადის, გარდაქმნილი ბრუნდება თავისსავე გარემოში: ახა ლი უნარებითა და ძალებით ბრუნდება იმავე სივრცეში. გასვ ლა პიროვნებას საშუალებას აძლევს, განახორციელოს თავისი ინდივიდუალური შესაძლებლობები. ის სულიერი გარდაქმნის შესაძლებლობას აძლევს მას, მაგრამ იმავდროულად, გარდაქ მნას მიზანი და მნიშვნელობა ეკარგება, თუკი ეს არ იქცევა გარ დაქმნილი პიროვნების დაბრუნების პრელუდიად იმ საზოგა დოებაში, რომლიდანაც ის გავიდა“. ტოინბის ამ თეორიის მეშ ვეობით ლიტერატურათმცოდნე გიორგი გაჩეჩილაძე ქართულ კულტურას კითხულობდა და წერდა: „სამშობლოდან ილიას და „თერგდალეულთა“ „გასვლისა და დაბრუნების“ სიუჟეტში პირ დაპირაა დუბლირებული მითში დაცული „გასვლისა და დაბ რუნების“ ალგორითმი“. თუმცა, იქვე მიუთითებს, რომ ამგვარი გასვლა და დაბრუნება ყოველთვის დადებითი არ არის, რო გორც, მაგალითად, სტალინის შემთხვევაში, რომელიც საქარ თველოში მე-11 არმიით დაბრუნდა. მაგრამ ეს უკვე ისტორიაა. საკუთარი ტერიტორიიდან გასვლას და დაბრუნებას უკავშირ დება მთავარი ქართული ტექსტი _ „ვეფხისტყაოსანიც“, სა დაც ტარიელი და ავთანდილი გადიან თავიანთი მშობლიური გარემოდან და დაბრკოლებების გადალახვის შემდეგ, ახალი ცოდნით და გამოცდილებით გამდიდრებული უკან ბრუნდები ან. ამგვარი მოდელი დამახასიათებელი იყო შუასაუკუნეების სარაინდო რომანისთვისაც, სადაც სამაგალითო ძალის და სი მამაცის მქონე პერსონაჟები სხვადასხვა მიზნით ტოვებენ მშობ ლიურ გარემოს და შემდეგ ტრიუმფით ბრუნდებიან უკან, რომ აღარაფერი ვთქვათ ოდისევსზე, რომელიც, უდავოდ, პირველი მოგზაურების უშრეტი წარმოსახვის და შთაგონების წყარო იქ ნებოდა. გვიანდელი რენესანსის დროს მაღალი იდეალების მიმდევა რი, საკრალური ნივთების მაძიებელი იდეალისტი გმირები უკვე პიკარომ _ თაღლითმა, ავანტიურისტმა პერსონაჟმა ჩაანაც ვლა. პიკარესკული რომანი მე-16 საუკუნის ესპანურ ლიტე რატურაში ჩამოყალიბდა და მასში საზოგადოების დაბალი ან გაღარიბებული თავადაზნაურობის წრიდან გამოსული ბედის მაძიებელი თაღლითი ავანტიურისტის თავგადასავალი იყო მოთხრობილი.
117 VOYAGER 25/2022
ლიტერატურა
ამაზევე მიუთითებს სერვანტესის რომანის ორი პერსონაჟიც _ ერთი მხრივ, დონ კიხოტე თავისი აბსტრაქტული იდეალიზ მით და, მეორე მხრივ, სანჩო პანსა, თავისი მატერიალიზმით, რომლებიც თითქოს მატერიისა და სულის ერთიანობის რენე სანსული იდეალის რღვევას განასახიერებენ; ისევე, როგორც აღორძინების ხანის რუსთაველისეული კონცეპტი _ „სიცრუე და ორპირობა ავნებს ხორცსა, მერმე სულსა“ _ სულხან-სა ბა ორბელიანთან უკვე შეცვლილია: სიცრუე შეიძლება სოცია ლური თვითდამკვიდრების ინსტრუმენტად იქცეს და ამ თვალ საზრისით, ის ზოგჯერ სიბრძნის მნიშვნელობასაც იძენს, რაც „სიბრძნე-სიცრუისას“ სათაურშივე ვლინდება. სათავგადასავლო ლიტერატურის თავისებური ინვარიანტი ჩნდება განმანათლებლობის ხანაში. ინგლისელი ქიმიკოსი და ფიზიკოსი რობერტ ბოილი წერდა, რომ საჭიროა შეიქმნას ისე თი საგანმანათლებლო ტიპის ნაწარმოები, რომელშიც მოქმე დება განვითარდებოდა რომელიმე კუნძულზე, რომლის ერთერთი დაკვირვებული მცხოვრებიც მოყვებოდა თავისი მოგზაუ რობისა და ჩვენი უჩვეულო ადათ-წესების შესახებ, რომლებიც მისი ქვეყნის ადათებისგან განსხვავებული იქნებოდა. ჩვენი მკითხველი კი ზოგი გაკიცხავდა მათ, ზოგიც იცინებდა მათზე, სხვები მიხვდებოდნენ, რომ სხვებს ისევე უჩვეულოდ ეჩვენე ბათ ჩვენი ადათები, როგორც ჩვენ _ სხვების. ამ დროს იქმნება დანიელ დეფოს რომანი „რობინზონ კრუზო“ _ განმანათლებ
დონ კიხოტი და სანჩო გზაში, სცენა ლა მანჩას დონ კიხოტიდან. Engraving by Gustave Dore, 1870, Photo by D Walker.
მსგავსი პერსონაჟები ისტორიულმა სინამდვილემ წარმოშვა, როცა აღორძინების ხანის ევროპაში ეკონომიკურ პროგრესს, ქალაქების განვითარება მოჰყვა და ამან მოსახლეობის დიდი ნაწილის სოფლიდან ქალაქებში მიგრაცია განაპირობა. პიკა რესკულ რომანში ავანტიურისტი და თაღლითი პერსონაჟები, როგორც წესი, არღვევენ საზოგადოების მიერ დაწერილ თუ დაუწერელ კანონებს. ეს უკვე კლასიკური რაციონალიზმის ხანაა. მიშელ ფუკო თა ვის ფუნდამენტურ კვლევაში „სიტყვები და საგნები“ სიტყვებისა და საგნების დამოკიდებულების ტიპებს განიხილავს ეპოქის თვის დამახასიათებელი აზროვნების სხვადასხვა ტიპის, შე ხედულებათა სხვადასხვა სისტემის პირობებში, რომელსაც ის „ეპისტემეს“ უწოდებს. აღორძინების ხანაში ენა და საგანთა სამყარო იგივეობრივია, მსგავსებაზეა აგებული, სადაც საგნე ბის და მოვლენების სახელდების მიმართ დაეჭვება არ ჩნდე ბა. ამ დროს მაგიას განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება და სამყაროს საიდუმლოებების ამოცნობას მსგავსების და ნიშნებს მიღმა დაფარულის საშუალებით ცდილობენ. მე-17-მე-18 საუკუ ნეში _ კლასიკური რაციონალიზმის ხანაში ენა საგანთა სამ ყაროს გამეორება აღარ არის, თვალით დანახული შეიძლება სინამდვილის ვერიფიკაციის უტყუარი ნიშანი სულაც არ იყოს და წინა პლანზე გადმოდის დაეჭვება. სერვანტესის „დონ კიხო ტეს“ ერთ-ერთი მთავარი პრობლემა სწორედ ესაა. ახლა უკვე სასაცილოდ ქცეულა მაგია, რომლითაც სამყაროს ამოცნობას მსგავსებისა და ნიშნებს მიღმა დაფარულის საშუალებით ცდი ლობდნენ _ ყველა ანალოგია მცდარია. სარაინდო რომანებით გატაცებული დონ კიხოტეს ამაღლებული სწრაფვა იდეალების გან დაცლილ სამყაროში დაცინვის ობიექტად იქცევა. თითქოს
„რობინზონ კრუზოს“ პირველი გამოცემის თავფურცელი, 1719
118 VOYAGER 25/2022
ლობის მთავარი წიგნი. ამ რომანში დეფომ შექმნა უტოპია. თა ვისი გმირის, რობინზონის წყალობით, რომლის გემიც დაიღუპა და ის უკაცრიელ კუნძულზე აღმოჩნდა, მწერალმა წარმოგვიდ გინა, თუ როგორია ადამიანის ცხოვრება სოციუმის გარეშე ყო ფაში. უკაცრიელ კუნძულზე რობინზონის მცდელობები და მისი ყოველდღიური საყოფაცხოვრებო საქმიანობა დეფომ უმაღ ლეს იდეალად დასახა. განმანათლებლური იდეალის შესაბამი სად, მისი მოღვაწეობის შედეგად მთელი დასახლება შეიქმნე ბოდა, რაც სათავეს დაუდებდა ახალ საზოგადოებას. ეს იდეალი გასაგებიცაა, რადგან ახალ ეპოქაში ადამიანი უნდა დაერწმუ ნებინათ, რომ მისი საქმიანობა სასარგებლო იყო და თითოეულ მათგანს განსაკუთრებული დანიშნულება ჰქონდა.
„ოცი ათასი კილომეტრი წყალქვეშ“, Paris: J. Hetzel, 1871.
„გულივერი ლილიპუტების ქვეყანაში“. 1882 წელს გამოცემული „გულივერის მოგზაურობისთვის“ შექმნილი ლითოგრაფია.
ამავე დროს, პროტესტანტული ეთიკის თანახმად, ქონების დაგროვება სრულიად გამართლებული იყო, როგორც რობინ ზონ კრუზოს შემთხვევაში. მაგრამ რობინზონ კრუზოს მოდელი იდეალურ შემთხვევაში მხოლოდ უკაცრიელ კუნძულზეა შესაძ ლებელი. რეალურ საზოგადოებაში ეს ყველაფერი უბრალო ყოველდღიურობად და საზოგადოების წევრებს შორის ზოგჯერ გარდაუვალ დაპირისპირებად იქცევა. დეფოს რომანის განმანათლებლობისეული იდეალუ რი მოდელის წინააღმდეგ მიმართული ერთგვარი პასუხია ე.წ. თრეველოგი _ ჯონათან სვიფტის რომანი-პამფლეტი „გულივერის მოგზაურობა“, სადაც ლემუელ გულივერი თა ვისი მოგზაურობის, მათ შორის ლილიპუტების და გოლიათე ბის ქვეყნებში თავისი თავგადასავლების შესახებ გვიამბობს. თავისი შთაბეჭდილებების მკითხველისთვის გაზიარებამდე,
დასაწყისში წერს, რომ მის მონათხრობში ვერავითარ უჩ ვეულო ამბავს ან აღწერას ვერ შევხვდებით. ერთადერთი უჩვეულობა ამ ნაწარმოებში არის ის, რომ გულივერი ადა მიანებს ხან თითქოს გამადიდებელი შუშით უყურებს, ხან _ დაპატარავებულ მასშტაბში. რომანის მსვლელობისას, თუკი დასაწყისში, გულივერი ლილიპუტების ქვეყანაში მიკროარ სებებს დიდი სიფრთხილით ექცევა, რომ არ დააზიანოს ისი ნი და არაფერი დაუშავოს, მოგზაურობის ბოლოს, როდესაც გულივერი ინგლისში ბრუნდება, მიზანთროპი ხდება, ვეღარ იტანს ადამიანის სუნს. როდესაც ახალჩამოსულს ცოლი და შვილები ხვდება, ეუბნება, რომ მათთან ერთად ვეღარასო დეს ვერ დაჯდება ერთ მაგიდასთან. სვიფტი თავისი რომანით მთელ რენესანსულ იდეალებს ანადგურებს, სადაც ადამიანი ღვთის ხატად იყო გამოცხადებული. დღევანდელი სათავგადასავლო ლიტერატურის პრიორიტეტები შეიცვალა. უფრო მეტად ფანტასტიკის ელემენტი გაჩნდა. თუ კი ჩემს ბავშვობაში უპირატესობას ვანიჭებდით დიუმას „სამ მუშკეტერს“, მარკ ტვენის „ტომ სოიერის თავგადასავალს“ ან ჟიულ ვერნის „ოცი ათასი კილომეტრი წყალქვეშ“, დღევან დელი ბავშვებისთვის თითქოს უფრო გასაგები გახდა სინამ დვილიდან გაქცევის მოდელი, რაც არც რომანტიზმის ლიტე რატურისთვის იყო უცხო. როგორც ამერიკელი პოეტი და კრი ტიკოსი ელაი სიგელი ამბობდა: „რომანტიზმი დღეს ისეთივე ძლიერია, როგორც ოდესღაც“.
119 VOYAGER 25/2022
ლიტერატურა
თანამედროვეობაში რელიგიური თუ სხვა სახის კრიზისის პასუხად, თითქოს რომან ტიზმისთვის დამახასიათებელი ხილული და უხილავი სამყაროების თანაარსებობა მოქმედების ერთგვარ ასპარეზად იქცა ჯოან როულინგის „ჰარი პოტერის“ სერი აში, სადაც, ერთი მხრივ, სინამდვ ილის შეზღუდულ შესაძლებლობებს მთავარი პერსონაჟის ჯადოქრობა უპირისპირდება, ხოლო, მეორე მხრივ, ყოველდღიურ ობაში დანახულია მისტიკა და მისტიკურშიც არის ყოველდღიურობის ელემენტები. საგულისხმოა ისიც, რომ თანამედროვე სათავგადასავლო ლი ტერატურის თითქმის უკლებლივ ყველა პერსონაჟი სუპერგმი რია, რომლებიც ბავშვებისთვის სამაგალითოდ იქცევა და თვი თიდენტიფიკაციის პროცესში ხშირად ისინი ასეთ გმირებთან აიგივებენ თავს. ფსიქოანალიზის მამამთავარი ზიგმუნდ ფროიდი ამ ფენომენს „მე-იდეალის“ სახელით მოიხსენიებს. მე-იდეალი გულისხმობს მუდმივ სწრაფვას სხვა პერსონაჟთან (ამ სიტყვის ფართო მნიშვნელობით), სრულყოფილ „მე“-სთან მსგავსების კენ. ამგვარი სწრაფვა ხშირად გარეგნულ დონეზეც კი გამოი ხატება. ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპზე, მისაბაძი პერსონაჟები შეიძლება შეიცვალონ. პიროვნების ამ კუთხით ანალიზს იმიჯო ლოგიაშიც იყენებენ, რაც პირდაპირ უკავშირდება ამა თუ იმ სა ზოგადო მოღვაწისა თუ პოლიტიკოსის იმიჯის ფორმირებას და უკვე არსებული რამდენიმე თარგის საშუალებით ქმნიან სახეებს. ასეთი ერთგვარი „როლური თამაშები“ სასარგებლოა მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა ეს ადამიანის თვითგანვითარებაზეა ორი ენტირებული. თუმცა სხვა პიროვნებად გარდასახვის საზღვრები მერყევია და შეიძლება ადამიანი საბოლოოდ წარმოსახვითი რეალობის ტყვეობაში დარჩეს, რაც, ალბათ, დღევანდელობის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი პრობლემაცაა.
გორიცაა სტივენ ჩბოსკის „მარტოსულობის უპირატესობანი“, თავისი ზრდასრულობის ასაკში შესვლის პრობლემებით, პირ ველი პაემნით, სექსით და ნარკოტიკებით. როგორც სპეცია ლისტები ამბობენ, კორონავირუსმა გარკვეულწილად შეცვალა წიგნისადმი დამოკიდებულება და დღესდღეობით თაობა Y და Z გაცილებით მეტს კითხულობს, ვიდრე აქამდე კითხულობდნენ მოზარდები უკანასკნელ ათწლეულებში. თუმცა, წიგნებისადმი ინტერესი მაინც კრიზისში რჩება. მე-20 საუკუნის ბოლოს და 21-ე საუკუნის დასაწყისში წიგნი თუკი არ ჩაანაცვლა, ყოველ შემთხ ვევაში, მას სერიოზული კონკურენცია გაუწია კინომ და ანიმემ. ამას ემატება გაჯეტებზე დამოკიდებულება, რომელიც უზარმაზარ ინფორმაციასთან ერთად, ახალგაზრდა მკითხველებს წიგნებს სხვადასხვა ფორმატში სთავაზობს _ ციფრულით დაწყებული აუდიოთი დამთავრებული. კონკურენციის თვალსაზრისით, ამ ეტაპზე აღორძინების ფაზაში მაინც თამაშებია, რომლებიც დღეს დღეობით უკვე წიგნსაც აერთიანებს, კინოს ელემენტებსაც და თამაშსაც და სამომავლოდ უდიდესი პოტენციალი აქვს _ მათ შორის საგანმანათლებლო სფეროშიც, რადგან უკვე დიდი ხნის წინ თქვეს, რომ თამაში ადამიანის თანდაყოლილი თვისებაა. ვირტუალური თამაშის, ერთი შეხედვით, ულიმიტო არეალი და განცდათა ინტენსიურობა კი წიგნში წაკითხული თავგადასავლე ბის სიმძაფრეს, გარკვეულწილად, ახუნებს კიდეც. კლასიკური სათავგადასავლო ლიტერატურის კითხვაც ამ გადა სახედიდან წარსულისა და ტექნოლოგიების განვითარებამდე მცხოვრები ადამიანების ჩვევების კვლევას უფრო ჰგავს. ალბათ, მთავარი მაინც ისაა, ჩვენს ახალ დროში მცხოვრებმა ადამიან მა რეალური თავგადასავლების განცდის სურვილი არ დაკარ გოს. რადგან ეს დღეს უფრო რთულია, ვიდრე _ არასდროს. ის „საკუთარი გარემო“, საიდანაც ოდითგანვე გადიოდნენ და თავ გადასავლებს ეძებდნენ გმირები, დღეს ხომ საოცრად ფართოა, მისი საზღვრები _ ვირტუალური.
რომანტიზმის ხანაში პერსონაჟის ძიებაზე ჰერმან მელვილის მრავალშრიანი რომანი, „მობი დიკი“ მოგვითხრობს, სადაც ჯერ მთხრობელი ისმაელი ბედის ძიებას ზღვის უკიდეგანო სივრცეში მიჰყავს. მასთან ერთად, გემის კაპიტანი აჰაბიც ტიპური რომანტი კული პერსონაჟია, რომელსაც თეთრ ვეშაპთან _ მობი დიკთან პირისპირ შეხვედრა და ანგარიშსწორება დაუსახავს მიზნად, რაც, პრაქტიკულად, შეუსრულებელი მისიაა. ამით აჰაბი პრომეთეს ან ბიბლიურ იაკობს ემსგავსება და ისეთი რომანტიკული პერსონა ჟების იგივეობრივია, როგორიცაა გოეთეს ფაუსტი და ბაირონის კაენი, რომლებიც ცდილობენ ნებისმიერი საშუალებით გაარკვი ონ, რა არის ჭეშმარიტება, ხოლო მობი დიკის მრავალსიმბოლურ სახეში შეგვიძლია ადამიანური ბუნებისთვის მიუწვდომელი, გა უგებარი და მრავალწახნაგოვანი ბუნების ძალა თუ ღმერთი და ვინახოთ. რომანტიკულ სათავგადასავლო რომანში, ბუნებრივია, გმირი მარცხისთვისაა განწირული, მაგრამ ისმაელი რჩება, რო მელმაც ეს ამბავი ადამიანებს უნდა მოუყვეს. დღევანდელი სათავგადასავლო ლიტერატურის თემატიკა თა ნამედროვეობისთვის აქტუალურმა საკითხებმა დაიკავა. მა გალითად, თუკი სათავგადასავლო წიგნების პერსონაჟები საუკუნეების განმავლობაში, ძირითადად, მამრობითი სქესის ადამიანები იყვნენ, ახლა უკვე გენდერული ბალანსის დაცვის საკითხი დღის წესრიგში დადგა. ამის დასტურია ვერონიკა როთის რომანი „დივერგენტი“, რომლის მოქმედებაც ფუტუ რისტულ სამყაროში ხდება და რომლის მთავარი პერსონაჟი ქალია. ეს სუპერგმირი ქალი ბოროტებას პოსტაპოკალიფსურ ჩიკაგოში უპირისპირდება. ამავე დროს, ბოლოდროინდელმა კვლევებმა აჩვენა, რომ თინეიჯერებისთვის განსაკუთრებით მიმზიდველია ლიტერატურა, რომელშიც მათთვის აქტუალური პრობლემებია განხილული _ მაგალითად, ისეთი წიგნი, რო
სტივენ ჩბოსკის „მარტოსულობის უპირატესობანი“ Image source: Pinterest
120 VOYAGER 25/2022