‘Het ondernemerschap bleek me wel te liggen’ Daan van Steijn

‘Mijn opa had een kleine bollenkwekerij, met veel verschillende producten. Door te focussen op een paar hoofdproducten, hebben mijn ouders het weten uit te bouwen tot wat het nu is. Als kind vond ik het al heerlijk om de ruimte te hebben hier en in de schuur rond te rijden met mijn traptrekkertje. Ik had een paar aanhangers en elke avond zorgde ik dat alles goed geparkeerd stond, zodat ik de volgende dag snel weer ‘aan het werk’ kon. Toen ik twaalf was begon ik met echte klusjes, bijvoorbeeld bonnen tellen voor klanten en lege kratjes aanvullen.

Toch heb ik eerst een andere jongensdroom – piloot worden – gevolgd en ben ik Aviation Studies gaan doen. Ik koos uiteindelijk voor de logistieke kant van de luchtvaart en studeerde daarvoor een halfjaar in de VS, waar ik ook het vak ondernemerschap volgde. Dat bleek me wel te liggen en ik keek daardoor met andere ogen naar het bedrijf van mijn ouders. Van zware klusjes zag ik ineens het belang in voor het product dat je oplevert. Ik heb wel mijn diploma behaald – als je ergens aan begint, moet je het ook afmaken – maar heb als afstudeerproject al onderzoek gedaan voor een koelhuis. Daarna ging ik 2,5 jaar in loondienst bij mijn ouders, ook om te kijken hoe dat iedereen zou bevallen. Vorig jaar heb ik mijn intrede gedaan in het bedrijf en aandelen overgenomen. Stapsgewijs komen die allemaal in mijn bezit. Daardoor is het bedrijf al vijf generaties in de familie, heel leuk. We groeien ook hard, inmiddels hebben we zo’n 50 hectare tulpen en 18 hectare fresia’s. Dat is hard werken. Vooral in de zomer maken we lange dagen, van half 7 ’s ochtends tot ’s avonds 8 of 9 uur. Van half januari tot begin maart is het wat rustiger. Sinds twee jaar woon ik niet meer bij mijn ouders op het bedrijf, maar heb ik

Daan van Steijn, Allan Visser en Tim van Haaster zijn nog maar in de twintig en staan nu al aan het roer van het familiebollenbedrijf. Ze zijn bekend van de tv-serie Bollenjongens, maar vooral zijn ze heel harde werkers. ‘We maken lange dagen.’ mijn eigen appartement. Zo kan ik werk en privé beter scheiden; als je op het bedrijf woont ben je er continu mee bezig. Uiteindelijk ga ik er wel weer wonen.

Het plan is dat mijn vriendin Isabel binnen een jaar bij me intrekt. Nu nog niet, ze is vorig jaar afgestudeerd en net met haar carrière begonnen: ze is stewardess en werkt momenteel bij Transavia. Het is heel leuk om van haar te horen hoe het in de luchtvaart in de praktijk werkt, dat heb ik ondanks mijn studie natuurlijk niet meegemaakt. Naast leuke dingen met Isabel, doe ik veel met m’n vriendengroep die ik nog ken van het voetbal. Ik zit alleen niet meer op voetbal, dat is niet te combineren met dit werk. Ik tennis en golf met een aantal van hen. We zijn met z’n twintigen en spreken regelmatig bij iemand thuis af of gaan de kroeg in. Deze vriendschap is heel belangrijk voor mij.’