Tentoonstelling

De tentoonstelling focust op het naoorlogs oeuvre van de in Zwitserland geboren, maar in het Parijse Montparnasse gewortelde kunstenaar. ‘l’Humanité absolue’ staat in het teken van zijn levenslange zoektocht naar het uitbeelden van de mens, geplaatst in de historische context van het existentialisme, op zijn beurt gevoed door de vriendschap met Jean-Paul Sartre. In 1948 publiceert Sartre trouwens een essay over Giacometti met als titel La Recherche de l’absolu (De zoektocht naar het absolute).

Humanist

De vriendschap met Sartre was er gekomen op initiatief van diens levensgezellin, de filosofe Simone De Beauvoir. Deze laatste is - uiteraard in versteende vorm - terug te vinden tussen de 35 bronzen beelden, centraal uitgestald op de tentoonstelling. Aanvankelijk herleidt Giacometti mensen tot miniaturen, later maakt hij ze wat groter en beent hij ze uit tot spichtige sculpturen. Het zijn nietige wezens, verdwaald in een leegte, in de existentiële verwarring van het leven. Misschien verwijzen ze ook naar de uitgemergelde gevangen in concentratiekampen of naar vluchtelingen op de dool.

Giacometti worstelde met zichzelf, met het leven, met het vatten van het mensbeeld. Zijn werk was nooit af. Een korte documentaire toont hoe hij voortdurend het beeld herwerkt, details verwijdert en weer aanbrengt, waarbij hij het geduld van sommige modellen erg op de proef stelt. Hij was immers nooit tevreden met het resultaat en noemde zichzelf een mislukkeling. Maar is slagen niet de grote mislukking en is de schoonheid in essentie niet te vinden in het onvoltooide? Slagen is immers zoals de dood of nog erger, zoals Giacometti placht te zeggen.

de mOOie mislukkingen van GiaCOmeTTi

meer dan 50 jaar na zijn dood krijgt alberto Giacometti (1901-1966) in la Cité mirroir in luik een van zijn eerste monografische tentoonstellingen in België. een bescheiden maar knap eerbetoon aan de deze kunstenaar, die als geen ander het fragiele bestaan wist te boetseren en te tekenen. Of net niet.

Dat geworstel uit zich ook in de tekeningen die hij maakt op de teksten van les Temps Modernes, het lijfblad van de existentialisten in het naoorlogse Parijs. Of in de 52 litho’s, die na zijn dood uitgeven werden in het boek ‘Paris sans Fin’: sublieme schetsen van het dagelijks leven in Parijs, gevat vanop een caféterras, al wandelend of tijdens een autorit. Met golvende lijnen en concentrische bewegingen, alsof ze de vluchtigheid van het leven willen weergeven en de angst voor de eindigheid onderdrukken.

Deze tentoonstelling heeft onderdak gekregen op een bijzondere plek, de voormalige Bains et Thermes de la Sauvenière. Het vroegere zwembad belandde op de Waalse erfgoedlijst en kreeg een bestemming als culturele plek. Een groot gebouw met veel lichtinval, wat zich niet altijd zo goed leent tot het organiseren van een tentoonstelling. Gelukkig weet een aangepaste scenografie die verhoudingen te minderen en slagen de iconische werken van Giacometti erin om ons te verstillen.

‘l’Humanite absolue’ loopt tot 17 januari 2021 in La Cité Miroir, Place Xavier Neujean 22, 4000 Liège. Behalve feestdagen dagelijks geopend. Meer informatie: 04 230 70 50, www.citemiroir.be. Het BOp brengt een bezoek aan deze tentoonstelling op donderdag 10 december: alle praktische informatie hierover vind je in de kalender in dit magazine.