Zwijn gaat op muziek
Dit boek bevat ook een cd. Hierop wordt het verhaal verteld en voorzien van grappige muziek- en geluidsfragmenten. Met als bonus enkele swingende kleuterhousehits van Zwijn.
Ilja Gort & Caroline d’Hollosy
Zwijn is een held. Hij is onhandig en eigenwijs, maar met een hart van goud. In zwijn gaat op muziek doet Zwijn een rondje muziekschool om te ontdekken welk instrument voor hem het meest geschikt is. Goedwillende muziekleraren proberen op alle mogelijke manieren Zwijns interesse te wekken. Zowel klassieke als moderne instrumenten komen aan bod. Maar het wil niet lukken met Zwijn: door zijn onhandigheid lijkt geen enkel instrument geschikt voor hem. Uitgeput geven de getergde leerkrachten de moed op. Op een verrassende manier komt het uiteindelijk allemaal goed en maakt Zwijn de hit van het jaar.
Ilja Gort & Caroline d’Hollosy
Ilja Gort & Caroline d’Hollosy
Ilja Gort & Caroline d’Hollosy
© 2004 Tirion Uitgevers bv, Baarn ISBN 90 213 3495 X NUR 214 Tekst & illustraties: Ilja Gort & Caroline d'Hollosy Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. No part of this book may be reproduced in any form by print, microfilm or any other means without written permission from the publisher. Dit boek is gepubliceerd door Uitgeverij Cantecleer Postbus 309 3740 AH Baarn www.tirionuitgevers.nl Cantecleer maakt deel uit van Tirion Uitgevers bv www.zwijn.com
’Zo. We zijn d’r,’ zei moeder. ’We zijn waar?’ vroeg Zwijn. ’Bij de muziekschool,’ zei moeder. ’Jij gaat op muziek.’ ’Help!’ riep Zwijn. ’Ik wil dat niet!’ ’Jawel,’ suste moeder, ’muziek is leuk. Je mag heel mooi op een blokfluit spelen.’ ’Een blokfluit is stom!’ riep Zwijn kwaad. ’Ik ben geen duif!’ ’Ach Zwijntje nou toch,’ lachte moeder en tilde hem op. Ze streelde hem over zijn ruwe harige snuitje. Zwijn worstelde om los te komen. ’Je zult zien, het wordt best leuk.’ ’Stom, zul je bedoelen,’ zuchtte Zwijn en hij legde zijn kopje op moeders schouder. Moeder aaide zijn krulstaartje, zette hem weer met z’n pootjes op de grond en gaf ’m een tikje op z’n kontje. ’Zwijn, je bent een héld. Vanmiddag kom ik je weer halen. Dag lieverd.’
© 2004 Tirion Uitgevers bv, Baarn ISBN 90 213 3495 X NUR 214 Tekst & illustraties: Ilja Gort & Caroline d'Hollosy Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. No part of this book may be reproduced in any form by print, microfilm or any other means without written permission from the publisher. Dit boek is gepubliceerd door Uitgeverij Cantecleer Postbus 309 3740 AH Baarn www.tirionuitgevers.nl Cantecleer maakt deel uit van Tirion Uitgevers bv www.zwijn.com
’Zo. We zijn d’r,’ zei moeder. ’We zijn waar?’ vroeg Zwijn. ’Bij de muziekschool,’ zei moeder. ’Jij gaat op muziek.’ ’Help!’ riep Zwijn. ’Ik wil dat niet!’ ’Jawel,’ suste moeder, ’muziek is leuk. Je mag heel mooi op een blokfluit spelen.’ ’Een blokfluit is stom!’ riep Zwijn kwaad. ’Ik ben geen duif!’ ’Ach Zwijntje nou toch,’ lachte moeder en tilde hem op. Ze streelde hem over zijn ruwe harige snuitje. Zwijn worstelde om los te komen. ’Je zult zien, het wordt best leuk.’ ’Stom, zul je bedoelen,’ zuchtte Zwijn en hij legde zijn kopje op moeders schouder. Moeder aaide zijn krulstaartje, zette hem weer met z’n pootjes op de grond en gaf ’m een tikje op z’n kontje. ’Zwijn, je bent een héld. Vanmiddag kom ik je weer halen. Dag lieverd.’
Moeder stapte op de fiets en reed weg. Langzaam draaide Zwijn zich om naar het reusachtige gebouw. Uit de ramen klonken flarden muziek. Pianoriedels, getrompetter, accordeondeuntjes, gitaargepingel. Het leek de kermis wel.
Zwijn haalde diep adem, rechtte zijn schouders en duwde tegen de zware houten deur. Met een door merg en been dringend gepiep zwaaide die open.
Moeder stapte op de fiets en reed weg. Langzaam draaide Zwijn zich om naar het reusachtige gebouw. Uit de ramen klonken flarden muziek. Pianoriedels, getrompetter, accordeondeuntjes, gitaargepingel. Het leek de kermis wel.
Zwijn haalde diep adem, rechtte zijn schouders en duwde tegen de zware houten deur. Met een door merg en been dringend gepiep zwaaide die open.
Met een licht gevoel van naderend onheil stapte Zwijn de lange gang in. Hol weerkaatsten zijn pootstapjes tegen de hoge muren. Plotseling barstte er uit een kamer naast hem een hels kabaal los.
’PÈP! PÈÈP! PÈPPERDEPÈÈÈP!’ Verschrikt sloeg Zwijn z’n pootjes voor z’n oren. ’PÈPPERDEPÈÈÈP!’ Heel voorzichtig stapte hij naar binnen.
Met een licht gevoel van naderend onheil stapte Zwijn de lange gang in. Hol weerkaatsten zijn pootstapjes tegen de hoge muren. Plotseling barstte er uit een kamer naast hem een hels kabaal los.
’PÈP! PÈÈP! PÈPPERDEPÈÈÈP!’ Verschrikt sloeg Zwijn z’n pootjes voor z’n oren. ’PÈPPERDEPÈÈÈP!’ Heel voorzichtig stapte hij naar binnen.
’Ha,’ zei meester Blaf, ’kom binnen. Je bent precies op tijd. De les gaat net beginnen. Kijk.’ Hij stak een goudglanzende toeter omhoog. ’Dit is een TROMPET! Het is een blaasinstrument; het werkt dus zonder stroom, je moet erop blazen. Hoe harder je blaast, hoe harder hij klinkt. Maar dat hoeft niet per se; je kunt er ook heel móói op spelen. Luister maar…’
Meester Blaf zette de trompet aan zijn lippen en speelde een wonderschone melodie. Zwijn haalde zijn pootjes van zijn oren en keek vol bewondering omhoog naar meester Blaf. ’Mooooi…’ zuchtte Zwijn. ’Écht mooi. Mag ik ook een keertje?’
’Ha,’ zei meester Blaf, ’kom binnen. Je bent precies op tijd. De les gaat net beginnen. Kijk.’ Hij stak een goudglanzende toeter omhoog. ’Dit is een TROMPET! Het is een blaasinstrument; het werkt dus zonder stroom, je moet erop blazen. Hoe harder je blaast, hoe harder hij klinkt. Maar dat hoeft niet per se; je kunt er ook heel móói op spelen. Luister maar…’
Meester Blaf zette de trompet aan zijn lippen en speelde een wonderschone melodie. Zwijn haalde zijn pootjes van zijn oren en keek vol bewondering omhoog naar meester Blaf. ’Mooooi…’ zuchtte Zwijn. ’Écht mooi. Mag ik ook een keertje?’
’Doe je best,’ bromde meester Blaf en overhandigde het gouden instrument aan Zwijn. Eerbiedig nam Zwijn de trompet in zijn pootjes en zette het mondstuk aan zijn snuitje. Hij spande zijn spieren, haalde diep adem en blies uit alle macht. Maar in plaats van een mooie noot liet hij per ongeluk een keiharde scheet! ’PFRFRFRFRFRFRT!!!’ Een adembenemende stank vulde het leslokaal. ’Gadverdakkie!’ riep meester Blaf en zijn hoedje vloog van z’n kop van de stank. Met dichtgeknepen neus riep hij: ’D’r uit! M’n klas uit, kleine stinkerd!’ ’Oeps,’ zuchtte Zwijn en liep de deur uit. ’Sorry de knorrie...’
’Doe je best,’ bromde meester Blaf en overhandigde het gouden instrument aan Zwijn. Eerbiedig nam Zwijn de trompet in zijn pootjes en zette het mondstuk aan zijn snuitje. Hij spande zijn spieren, haalde diep adem en blies uit alle macht. Maar in plaats van een mooie noot liet hij per ongeluk een keiharde scheet! ’PFRFRFRFRFRFRT!!!’ Een adembenemende stank vulde het leslokaal. ’Gadverdakkie!’ riep meester Blaf en zijn hoedje vloog van z’n kop van de stank. Met dichtgeknepen neus riep hij: ’D’r uit! M’n klas uit, kleine stinkerd!’ ’Oeps,’ zuchtte Zwijn en liep de deur uit. ’Sorry de knorrie...’
’PETS!’ Nauwelijks van de schrik bekomen kreeg Zwijn met een koude klets plotseling een gespierde arm om zijn nek geslagen. Met een enorme ruk werd hij een andere ruimte binnengesleurd.
’PETS!’ Nauwelijks van de schrik bekomen kreeg Zwijn met een koude klets plotseling een gespierde arm om zijn nek geslagen. Met een enorme ruk werd hij een andere ruimte binnengesleurd.
’Goed dat je d’r bent,’ zei meester Zuignap. ’We gaan van jou ’ns een prima pianistje maken! Kijk maar goed.’ Met z’n ene arm hield hij Zwijn boven de toetsen, en met zijn andere vijf armen speelde hij een pittige Boogie Woogie. Aan zijn voeten droeg hij rode lakschoenen en met één ervan tikte hij de maat.
’Laat me los!’ riep Zwijn kwaad. ’Ik wil dat niet!’ ’Nee, nee, jij blijft hier,’ bromde meester Zuignap. ’Je moet het toch leren. Let op, nu ga ik iets klassieks voor je spelen...’
’Goed dat je d’r bent,’ zei meester Zuignap. ’We gaan van jou ’ns een prima pianistje maken! Kijk maar goed.’ Met z’n ene arm hield hij Zwijn boven de toetsen, en met zijn andere vijf armen speelde hij een pittige Boogie Woogie. Aan zijn voeten droeg hij rode lakschoenen en met één ervan tikte hij de maat.
’Laat me los!’ riep Zwijn kwaad. ’Ik wil dat niet!’ ’Nee, nee, jij blijft hier,’ bromde meester Zuignap. ’Je moet het toch leren. Let op, nu ga ik iets klassieks voor je spelen...’
’Dit is Beethoven,’ zei meester Zuignap. ’Bijthoven?’ riep Zwijn enthousiast. ’Die ken ik, die gaat zo: HÁP!’ En meteen beet hij de pianoleraar keihard in z’n arm. Met een kreet van pijn liet die hem los. ’PÁTS! KEDENG!’ Met een harde klap en een vals akkoord viel Zwijn met z’n kontje op de pianotoetsen. Witte en zwarte toetsen vlogen alle kanten op. ’Sorry de knorrie...’ stamelde Zwijn, maar met een brede zwaai werd hij het lokaal uitgesmeten.
’Dit is Beethoven,’ zei meester Zuignap. ’Bijthoven?’ riep Zwijn enthousiast. ’Die ken ik, die gaat zo: HÁP!’ En meteen beet hij de pianoleraar keihard in z’n arm. Met een kreet van pijn liet die hem los. ’PÁTS! KEDENG!’ Met een harde klap en een vals akkoord viel Zwijn met z’n kontje op de pianotoetsen. Witte en zwarte toetsen vlogen alle kanten op. ’Sorry de knorrie...’ stamelde Zwijn, maar met een brede zwaai werd hij het lokaal uitgesmeten.
Naar adem happend buitelde Zwijn de vioolsalon binnen. Juffrouw Jammer ving hem behendig op en zette hem in één beweging op een krulstoel. ’Mooi zo kleintje, jij bent de eerste vandaag. De viool, dat is een snaarinstrument met vier snaren. Je bespeelt hem door er met deze stok overheen te strijken. Dit heet dan ook een strijkstok. Luister.’ Ze plaatste de viool onder haar kin en speelde een melodie, zó mooi dat Zwijns ogen zich vulden met tranen van ontroering. Juffrouw Jammer stopte met spelen en legde de viool op een stoel.
’Ach Zwijntje toch… ik ga hiernaast wel even een zakdoek voor je halen. Maar niet aan deze dure viool komen, hoor! Kijken met je oogjes, niet met je zwijnenpootjes.’
Naar adem happend buitelde Zwijn de vioolsalon binnen. Juffrouw Jammer ving hem behendig op en zette hem in één beweging op een krulstoel. ’Mooi zo kleintje, jij bent de eerste vandaag. De viool, dat is een snaarinstrument met vier snaren. Je bespeelt hem door er met deze stok overheen te strijken. Dit heet dan ook een strijkstok. Luister.’ Ze plaatste de viool onder haar kin en speelde een melodie, zó mooi dat Zwijns ogen zich vulden met tranen van ontroering. Juffrouw Jammer stopte met spelen en legde de viool op een stoel.
’Ach Zwijntje toch… ik ga hiernaast wel even een zakdoek voor je halen. Maar niet aan deze dure viool komen, hoor! Kijken met je oogjes, niet met je zwijnenpootjes.’
Maar ze was nog niet weg of Zwijn pakte de viool. Hij was druk bezig hem onder z’n kin te krijgen toen hij voetstappen op de gang hoorde! Verschrikt sprong hij op en in paniek liet hij het kostbare instrument uit zijn pootjes glippen. In een noodpoging om hem op te vangen gleed hij uit, en krakend viel hij boven op de viool.
Tjing! Tjang! Tjong!’ De snaren sprongen hem om z’n oren. Als op een skateboard schoot hij, liggend op de kapotte viool, over de gladde vloer. ’Sorry de knorrie!’ piepte Zwijn angstig en met hoge snelheid gleed hij tussen de benen van juffrouw Jammer door, de deur uit.
Maar ze was nog niet weg of Zwijn pakte de viool. Hij was druk bezig hem onder z’n kin te krijgen toen hij voetstappen op de gang hoorde! Verschrikt sprong hij op en in paniek liet hij het kostbare instrument uit zijn pootjes glippen. In een noodpoging om hem op te vangen gleed hij uit, en krakend viel hij boven op de viool.
Tjing! Tjang! Tjong!’ De snaren sprongen hem om z’n oren. Als op een skateboard schoot hij, liggend op de kapotte viool, over de gladde vloer. ’Sorry de knorrie!’ piepte Zwijn angstig en met hoge snelheid gleed hij tussen de benen van juffrouw Jammer door, de deur uit.
Het
instrument botste met een klap tegen de drempel en daar schoot Zwijn, in een wolk van vioolsplinters, z ó het gitaarhok in. ’ Z o zo, jij bent een enthousiaste leerling,’ gromde meester Brul. ’Dol op gitaar, zeker? Nou terecht! Luister maar…’ Meester Brul sloeg een breed akkoord aan op zijn gitaar. ’Je hebt akoestische gitaren en elektrische. Deze akoestische gitaar hier is helemaal van hout en heeft een klankkast. Luister.’ Hij begon een serie ingewikkelde loopjes te spelen. Al vrij snel verslapte Zwijns aandacht en zijn blik viel op een prachtig glanzende rode gitaar in de hoek. ’Mooie gitaar hoor, die van u,’ zei Zwijn, ’maar ik heb liever die rooie daar. Mag ik die even proberen?’
hij
’Ho! Ho! Dat is een elektrische gitaar!’ protesteerde meester Brul. ’Héél eventjes maar…’ smeekte Zwijn. ’Vooruit dan maar, kleine rakker,’ gaf meester Brul toe en plugde de rode gitaar in een versterker.
Het
instrument botste met een klap tegen de drempel en daar schoot Zwijn, in een wolk van vioolsplinters, z ó het gitaarhok in. ’ Z o zo, jij bent een enthousiaste leerling,’ gromde meester Brul. ’Dol op gitaar, zeker? Nou terecht! Luister maar…’ Meester Brul sloeg een breed akkoord aan op zijn gitaar. ’Je hebt akoestische gitaren en elektrische. Deze akoestische gitaar hier is helemaal van hout en heeft een klankkast. Luister.’ Hij begon een serie ingewikkelde loopjes te spelen. Al vrij snel verslapte Zwijns aandacht en zijn blik viel op een prachtig glanzende rode gitaar in de hoek. ’Mooie gitaar hoor, die van u,’ zei Zwijn, ’maar ik heb liever die rooie daar. Mag ik die even proberen?’
hij
’Ho! Ho! Dat is een elektrische gitaar!’ protesteerde meester Brul. ’Héél eventjes maar…’ smeekte Zwijn. ’Vooruit dan maar, kleine rakker,’ gaf meester Brul toe en plugde de rode gitaar in een versterker.
’Yippiiiiiiii!’ riep Zwijn. ’GAAN MET DIE BANAAAN!!!!’ En hij gaf met volle kracht een ram op de gitaar, zo hard dat de ramen er van rinkelden. ’STÓÓÓÓP!’ riep meester Brul met zijn handen voor zijn oren. ’NIET ZO HAÁÁÁRD!’ Maar Zwijn vergat alles om zich heen. Met zijn tong uit zijn mond sprong hij heen en weer en roste op de gitaar dat horen en zien je verging. ’LEKKER ROCKEN!’ gilde Zwijn boven het lawaai uit. ’KNÁTS!’ Met een tinkelende krak sprong er een barst in de brillenglazen van meester Brul.
’Yippiiiiiiii!’ riep Zwijn. ’GAAN MET DIE BANAAAN!!!!’ En hij gaf met volle kracht een ram op de gitaar, zo hard dat de ramen er van rinkelden. ’STÓÓÓÓP!’ riep meester Brul met zijn handen voor zijn oren. ’NIET ZO HAÁÁÁRD!’ Maar Zwijn vergat alles om zich heen. Met zijn tong uit zijn mond sprong hij heen en weer en roste op de gitaar dat horen en zien je verging. ’LEKKER ROCKEN!’ gilde Zwijn boven het lawaai uit. ’KNÁTS!’ Met een tinkelende krak sprong er een barst in de brillenglazen van meester Brul.
Meester Brul boog zich voorover en trok met een ruk de stroom eruit. Hijgend zette Zwijn de gitaar neer. ’Dat ging lekker, meneer de stekker!’ Heel even was meester Brul helemaal stil. Toen zoog hij zijn longen vol met lucht, sperde zijn muil wagenwijd open en brulde een oorverdovende leeuwenbrul. ’D’R UIT!!!’ ’...Sorry de knorrie...’ piepte Zwijn zachtjes…
Meester Brul boog zich voorover en trok met een ruk de stroom eruit. Hijgend zette Zwijn de gitaar neer. ’Dat ging lekker, meneer de stekker!’ Heel even was meester Brul helemaal stil. Toen zoog hij zijn longen vol met lucht, sperde zijn muil wagenwijd open en brulde een oorverdovende leeuwenbrul. ’D’R UIT!!!’ ’...Sorry de knorrie...’ piepte Zwijn zachtjes…
Aangetrokken door vrolijke Franse klanken stapte Zwijn het lokaal aan de overkant binnen. ’...Wow…!’ fluisterde hij verbaasd. ’Het lijkt wel of ik op vakantie ben!’ Hij stond opeens in een gezellig café. Aan een roodwitgeblokt tafeltje zat meester François accordeon te spelen. Zijn vingers gleden over de toetsen en met gesloten ogen genoot hij van zijn eigen accordeonspel.
Zwaaiend met allebei z’n zwijnenpootjes probeerde Zwijn de aandacht van de meester te trekken. Maar tevergeefs. Toen zette hij z’n pootjes als een toeter aan zijn mond en schreeuwde ’HÁ-LOÓÓÓ!!!’ Geen reactie. Zwijn liep tot vlak bij meester François, stak zijn pootje uit en drukte op één van de knopjes van de accordeon. Meteen klonk er een ijselijk valse noot. ’KRIIIIE!!!’ Abrupt stopte meester François en sperde z’n ogen wagenwijd open van schrik.
Aangetrokken door vrolijke Franse klanken stapte Zwijn het lokaal aan de overkant binnen. ’...Wow…!’ fluisterde hij verbaasd. ’Het lijkt wel of ik op vakantie ben!’ Hij stond opeens in een gezellig café. Aan een roodwitgeblokt tafeltje zat meester François accordeon te spelen. Zijn vingers gleden over de toetsen en met gesloten ogen genoot hij van zijn eigen accordeonspel.
Zwaaiend met allebei z’n zwijnenpootjes probeerde Zwijn de aandacht van de meester te trekken. Maar tevergeefs. Toen zette hij z’n pootjes als een toeter aan zijn mond en schreeuwde ’HÁ-LOÓÓÓ!!!’ Geen reactie. Zwijn liep tot vlak bij meester François, stak zijn pootje uit en drukte op één van de knopjes van de accordeon. Meteen klonk er een ijselijk valse noot. ’KRIIIIE!!!’ Abrupt stopte meester François en sperde z’n ogen wagenwijd open van schrik.
’Wat doe jij hier? Sta je hier al lang, kereltje? Wil je accordeon leren spelen? Nou vooruit, een accordeon is een BALG-instrument. Het werkt op lucht. Je trekt de balg helemaal uit en dan duw je hem weer in. Als je dan tegelijkertijd op de toetsen en de knopjes speelt, krijg je muziek. Maar ik weet niet of jij dat wel kan, kleintje, want je moet er behoorlijk sterk voor zijn. Kijk maar.’ Meester François spande zijn spierballen. ’Nou, probeer het maar ’ns. Ik duw ’m in, en dan moet jij hem weer uit proberen te trekken. Maar echt op je allerhardst trekken, hoor. Misschien dat je hem dan een heel klein stukje open krijgt.’
’Wat doe jij hier? Sta je hier al lang, kereltje? Wil je accordeon leren spelen? Nou vooruit, een accordeon is een BALG-instrument. Het werkt op lucht. Je trekt de balg helemaal uit en dan duw je hem weer in. Als je dan tegelijkertijd op de toetsen en de knopjes speelt, krijg je muziek. Maar ik weet niet of jij dat wel kan, kleintje, want je moet er behoorlijk sterk voor zijn. Kijk maar.’ Meester François spande zijn spierballen. ’Nou, probeer het maar ’ns. Ik duw ’m in, en dan moet jij hem weer uit proberen te trekken. Maar echt op je allerhardst trekken, hoor. Misschien dat je hem dan een heel klein stukje open krijgt.’
Zwijn haalde diep adem, spande zijn spieren en trok met al zijn kracht aan de accordeon. Met een droog gekraak scheurde het instrument in twee helften. ’...Alle balle…’ fluisterde meester François. ’Dát is een sterk ventje…!’ Verlegen keek Zwijn naar de twee bungelende stukken accordeon in zijn pootjes. ’Sorry de knorrie…’ en met gebogen hoofd sjokte
Zwijn haalde diep adem, spande zijn spieren en trok met al zijn kracht aan de accordeon. Met een droog gekraak scheurde het instrument in twee helften. ’...Alle balle…’ fluisterde meester François. ’Dát is een sterk ventje…!’ Verlegen keek Zwijn naar de twee bungelende stukken accordeon in zijn pootjes. ’Sorry de knorrie…’ en met gebogen hoofd sjokte
Helemaal alleen liep Zwijn door de lange lege gang. Dit was het laatste lokaal en niets was gelukt. ’Ik kan niks,’ dacht Zwijn en hij begon te huilen. Dikke tranen biggelden over zijn zwijnenwangetjes en drupten langs zijn slagtandjes op de gangtegels. Toen zag hij ver achter in de gang een heel klein zwart deurtje. ’Daar ga ik me verstoppen,’ snikte Zwijn. ’Niemand vindt mij toch leuk…’
Helemaal alleen liep Zwijn door de lange lege gang. Dit was het laatste lokaal en niets was gelukt. ’Ik kan niks,’ dacht Zwijn en hij begon te huilen. Dikke tranen biggelden over zijn zwijnenwangetjes en drupten langs zijn slagtandjes op de gangtegels. Toen zag hij ver achter in de gang een heel klein zwart deurtje. ’Daar ga ik me verstoppen,’ snikte Zwijn. ’Niemand vindt mij toch leuk…’
Hij opende het deurtje en daar stond hij opeens voor een prachtig glanzend drumstel. ’...Wow…’ fluisterde Zwijn. Voorzichtig pakte hij een drumstokje en tikte op een trommel. ’Toenk, toenk,’ klonk het. Hij pakte het andere stokje en tikte op een bekken: ’Djing, djing.’ ’Hééé, dat gaat lekker!’ dacht Zwijn. Hij ging op het krukje achter het drumstel zitten en trapte met zijn voet op het voetpedaal. ’Kaboenk, kaboenk.’ Al snel had Zwijn in de smiezen hoe de pedalen en de trommels werkten en binnen de kortste keren sloeg hij een swingende beat. Hij kreeg het steeds beter onder de knie en nog geen uurtje later zat Zwijn juichend en knorrend enorm te kicken en klonk er een knallende housebeat uit het kamertje.
Hij opende het deurtje en daar stond hij opeens voor een prachtig glanzend drumstel. ’...Wow…’ fluisterde Zwijn. Voorzichtig pakte hij een drumstokje en tikte op een trommel. ’Toenk, toenk,’ klonk het. Hij pakte het andere stokje en tikte op een bekken: ’Djing, djing.’ ’Hééé, dat gaat lekker!’ dacht Zwijn. Hij ging op het krukje achter het drumstel zitten en trapte met zijn voet op het voetpedaal. ’Kaboenk, kaboenk.’ Al snel had Zwijn in de smiezen hoe de pedalen en de trommels werkten en binnen de kortste keren sloeg hij een swingende beat. Hij kreeg het steeds beter onder de knie en nog geen uurtje later zat Zwijn juichend en knorrend enorm te kicken en klonk er een knallende housebeat uit het kamertje.
Daar verscheen het stomverbaasde gezicht van meester Blaf om de deur. ’WAT GEBEURT HIER?!’ schreeuwde hij met overslaande stem. Maar toen zag hij hoe goed Zwijn al kon drummen. Hij riep over zijn schouder naar de andere meesters: ’Jongens! Kom ’ns kijken naar Zwijn! En neem je instrument mee!’ Hij zette zijn trompet aan z’n lippen en begon op de maat van Zwijn z’n beat mee te spelen. Daar kwam meester Brul aanrennen. Hij plugde zijn gitaar in de versterker en begon vrolijk mee te spelen. Nu kwamen ook juffrouw Jammer, meester François en meester Zuignap aangesneld. ’Goed zo, Zwijn! Dit wordt ons nieuwe muziekschoollied!’ riepen ze. ’Lange leve Zwijn!’ En ze begonnen allemaal enthousiast mee te spelen.
Daar verscheen het stomverbaasde gezicht van meester Blaf om de deur. ’WAT GEBEURT HIER?!’ schreeuwde hij met overslaande stem. Maar toen zag hij hoe goed Zwijn al kon drummen. Hij riep over zijn schouder naar de andere meesters: ’Jongens! Kom ’ns kijken naar Zwijn! En neem je instrument mee!’ Hij zette zijn trompet aan z’n lippen en begon op de maat van Zwijn z’n beat mee te spelen. Daar kwam meester Brul aanrennen. Hij plugde zijn gitaar in de versterker en begon vrolijk mee te spelen. Nu kwamen ook juffrouw Jammer, meester François en meester Zuignap aangesneld. ’Goed zo, Zwijn! Dit wordt ons nieuwe muziekschoollied!’ riepen ze. ’Lange leve Zwijn!’ En ze begonnen allemaal enthousiast mee te spelen.
Kortingsbon
Op dat moment kwam Zwijns moeder de gang in om hem op te halen. Verbijsterd zag ze hoe goed Zwijn kon drummen en hoe alle meesters met hem meespeelden. Ze werd knalrood van vreugde en rende op haar zoontje af. Ze tilde hem achter het drumstel vandaan en kuste hem op zijn ruige zwijnensnoet. ’Zwijntje, kleine rakker van me, je bent een héld! Ik ben hartstikke trots op je!’ Zwijn worstelde om los te komen en sloeg zijn moeder per ongeluk keihard met een drumstok op haar hoofd. ’Sorry de knorrie!’
Tegen inlevering van deze bon ontvangt u 2,50 korting op het boek ’Knutsel do-re-mi’ van Maria Rademaker.
ISBN 90 213 3497 6
In de periode van 15 september 2004 t/m 15 maart 2005 betaalt u in plaats van 12,98 slechts 10,48. Deze bon kunt u inwisselen bij boekhandel of warenhuis. Wilt u liever niet knippen in dit boek? Maak dan een kopie van de bon.
✄
Actienummer voor Nederland: (00000)501-02051 Actienummer voor België: 1203-04-40