,i'.i:, l::::, ::,,:.
::::::.:.l E
NTR EVI STA
María José Belbel, activista do feminismo queer
T (n (ú ,c) C) U)
o)
E
0,)
0 feminismo non é un patrimonio exclusivo das mulleres Belén Puñal
Carlos de Paz
Cando aínda opera a corazón aberto o debate entre o feminismo máis canónico, artellado ao redor da identidade de muller, e aquel que se abre ás disidencia de xénero, nun abano diverso que acolle as loitas de gais, lesbianas e trans, o testemuño de María José Belbel é de especial interese. No compromiso feminista dende os anos 70, o seu é o relato dunha histórica do movemento hoxe en día situada no activismo queer.
emancipadora en relación ás mulleres des-
de o punto de vista le-
gal, material e ideolóxico. Había que unir a loita contra o somete-
mento das mulleres
baixo
o
franquismo xunto á loita interna-
mes e no medio de tremendas
dificulta-
des. O propio franquismo constituía
a
maior dificultade, é dicir, a falta de
liber-
dades e a represión de calquera
idea
88 06.10
tatais de Granada de 1979. Deberiamos de aprender deles para non repe-
da segunda onda do
tilos, incorporar desde onde se fala, os
feminismo.
saberes situados.
O feminismo e as mulleres tamén sufri-
mos
o
¿Que foi o que te levou a achegarte á teoría
queefl
modelo de
Por unha banda. pensar e vivir a opre-
transición política ba-
sión de xénero non só desde o patriar-
seado na amnesia. O feminismo foi bastan-
cado senón desde a heterosexualidade
te deostado nese mo-
outra, problemalizar a categoría identilaria"a muller" baseada nunha esencia
mento, mesmo por
Levas 35 anos de compromiso fe- progresistas e de esquerdas, que posminista ás túas costas. Que acer- puñan as reivindicacións das mulleres tos e que erros destacarías dese e dos sectores "non heteronormativos".
últimos anos do franquismo e no tránsito ao sistema democrático? Ao meu entender os acertos foron enor-
entre as diversas correntes feministas, como se evidenciou na Xornadas Es-
cional que veu da man
sectores chamados
xerminar do feminismo nos
mófobos. A propia maneira de narrar a transición política, con frecuencia, tamén invisibiliza a loita feminista dos anos 70 e dos primeiros 80. O maior erro do feminismo: a falta de escoita, de diálogo e de respecto
Proba diso é o adiamento do dereito ao aborto, o mantemento da Lei sálica na sucesión monárquica da Constitución Española, a Iardanza en de-
e a heteronormatividade obrigatoria. Por
biolóxica, e empezar a pensar nas "mulleres" como suxeitos políticos do feminismo, e das diferenzas entre elas, xerárquicas e relacionadas coa sexualida-
de, a clase social, a raza. As opresións aparecen de forma entrecruzada. Atopei bastantes respostas na obra de Eve Ko-
rrogar a Lei de perigo social ou as leis
sofsky Sedgwick e Judith Butler, tamén no traballo dos colectivos de lesbianas-
educativas que continuaron privilexiando a lgrexa católica tan comprometida cos discursos sexistas e ho-
feministas, de colectivos como Hetaira, que defenden o dereito das traballadoras do sexo, e nas prácticas feministas