Sevgi Dolu Bir Dolma Cemre YeĹ&#x;il
İlk biber dolmamı 30 yaşımda yaptım. Tarih 31 Temmuz 2017. İlk biber dolmamı, sanırım bu hayatta kendimi en ait hissettiğim, kendimi bildim bileli var olan, 30 yıldır tanık olduğum tüm değişikliklere inat ruhundan hiç bir şey eksiltmeyen ‘Kuşlu Ev’de pişirmek, beni dolmaya ek olarak bu “Sevgi Dolu Bir Dolma”nın nasıl yapıldığını anlatmaya çalışmaya yöneltti. Bana dedemden ve anneannemden yadigar kalan, çocukluğumun bütün yaz günlerine tanık olan, içinde yaşanan mutlu günlerin ahşap duvarlarına sindiğini hissettiğim bu evi, sanırım ömrüm boyunca hiç bir yere değişmeyeceğim. Peki ben bu dolmayı neden yaptım? Niçin Yaptım?
Anlatayım; Ben bu dolmayı biri istedi diye yaptım. Ama insan bir şeyi sadece başkası istedi diye yaparsa, o yaptığı şeyden bir cacık olmaz. Bir insan biri için bir şeyi gerçekten isteyerek yaptığında, aslında insanın kendi için yaptığı herhangi bir şeye kıyasla, onun çok daha ötesinde bir arzunun tadına varabilme şansını hisseder. Bu hayattaki en büyük keyiflerden biridir. İnsanın içi sevgi dolar, sevgiden dolma gibi şişer. Şiştikçe sever, sevdikçe şişer. Tatlı tatlı kabarır. Dolma yapmak sevdiğiniz biri için yapılabilecek bir sürü şeyden sadece bir tanesidir. Önemli olan yaptığınız şeyi, tıpkı bir dolmayı doldurur gibi sevginizle doldurmak ve onu paylaşmaktır.
10-11 Adet Dolmalık Biber İki kişi alışveriş yapmak hep daha iyidir. Daha zevklidir bir kere. “Neyden kaç tane alalım, sen onu alırken ben bunu alayım, acaba şundan da alsak mı, evde var ondan” gibi dialoglarla aslında sıkıcı olabilecek bir şey keyifli bir hale gelebilir. Yeni fikirler doğar.
Dolmaların saplarını ve içindeki çekirdekleri ayıklıyoruz.
Bir bıçak yardımıyla ayıkladığımız dolmaları yarmamaya ve delmemeye dikkat ediyoruz.
Eğer dolmalar arasından ezik büzük çıkan olursa, dolma piştiğinde onu başkasına servis etmek yerine kendi tabağımıza koyuyoruz.
2-3 Soğan Bu soğan çok garip bir sebze. Bir kere insanı ağlatıyor. Her soğan doğradığımda buna şaşırıyorum. Sanki doğranmak istemiyormuş gibi geliyor. Tipi de çok ilginç. Bir gezegen gibi, ya da çizgisel olmayan garip bir zaman çizelgesi. Bir de her şeye tarifsiz bir lezzet katıyor. Güçlü bir sebze. Hatta sanırım en güçlü sebze bu soğan!
Minnoş minnoş doğruyoruz soğanlarımızı. Aşırı minnoş olsun isterseniz, sadece kendiniz görecek olmanıza rağmen, kestiğiniz soğanları tencereye atana kadar mutfak tezgahında sevimli gözükmeleri için bir şekil verebilirsiniz.
Yarım Demet Maydanoz Maydanoz seven insan işini bilir gibi gelir bana hep. Çocukken ağzıma sürmezdim üstelk. İnsan büyüdükçe damak zevki de değişiyor ya, o da bir acayip durum. Maydanozun da tipi bana hep sevimli gelir. Çiçek yiyormuşum gibi hissederim kendimi. Taptaze çiçek yemek, arı gibi.
Oldum olası aynı sapta duran iki ot, iki çiçek, iki kiraz bir hayat paylaşıyormuş gibi gelir bana. Sahi öyle mi acaba? Yoksa birbirlerinden haberleri bile yok mu ki?
Maydanozları ince ince doğruyoruz. Açık havada, balkonda, yemek pişirme öncesi bir şey ayıklayan, bir şey doğrayan kadınların hali tavrı ilgimi çekiyor. Bir çeşit zaman tasarrufu gibi. Mutfak tezgahında tek başına yapacağına, televizyon karşısında, ya da bir sohbete dahil olarak bir şey doğramak akıllıca. Ben de “Kuşlu Ev”in balkonunda, denize baka baka doğradım maydanozları. Rüzgar esti birden çok. Elimle korudum maydanozları uçmasınlar diye.
Anneannemin en az 40 yıllık olduğunu düşündüğüm ahşap saklama kutuları. Kimbilir nerelerden taşıdı da getirdi bunları. Benim mutfağımda üstünde şeker yazan bir kutu olmadı hiç. Olsa da içinde sürekli şeker tutmayı sanırım beceremezdim.
Bir tutam toz şeker ve karabiberi bir tabakta karıştırıyoruz.
Ayıkladığımız biberlerin içini toz şeker ve karabiber karışımıyla ovuyoruz. İşaret parmağıyla kolay oluyor.
Ovulmuş biberler! Biberleri ovmak başta bana biraz garip geldi. Sanki biberlere masaj yapıyormuşum gibi hissettim. Sonra bir şekilde biberleri ovmanın onlara lezzet katacağına kati suretle ikna oldum.
2 Adet Domates “Kuşlu Ev”in arkasında hiç gidip de görmediğim bir tarla var. Ordan domates biber gelir yıllardır. Bu domatesler de o hiç görmediğim tarladan geldi. Eciş Bücüş olması lezzetli olmasının işareti. Küçükken domates de yemiyordum. Ne salakmışım.
Bir şey rendelemekten hep nefret ettim. Sanki elimi de rendeleyecekmişim gibi geldi hep. Domatesleri rendeleme işini çukur tabak yerine kesme tahtasında yaptığım için, domatesin suyu anneannemin güzelim örtüsüne sızıverdi. Neyse ki örtü “dertsiz”di.
350 gr. Orta Yağlı Kıyma Ne zaman çekilmiş kıyma görsem aklıma hep Alan Parker’ın “Pink Floyd - The Wall” filmi geliyor. Canavarımsı bir öğretmenin öğrencilerini bir okulun çatısından sokup kıyma olarak çıkarttığı sahne.
3/4 Su Bardağı Pirinç Çocukken pilav yediğimde tabağımda hep iki pirinç bırakıyordum diye hatırlıyorum. Büyüyünce iki çocuğum olsun diye.
Pirincin nişastasından kurtulmak içinmiş bu pirinci önceden ıslatma olayı. Bugün dolma yaparken öğrendim. Süzüyoruz dolmanın pirincini.
Yarım Çay Bardağı Zeytinyağ + 2 Yemek Kaşığı Tereyağ İki şey, iki insan, iki hayvan birbiri içinde eriyince, birbirinin içinde kaybolunca, ortaya hep güzel bir şeyler çıkmıyor mu?
Hal böyle olunca hepsini karıştırıyoruz. Birbiri içinde eriyinceye, kayboluncaya, tek bir içerik oluncaya kadar karıştırıyoruz. Karıştırdıkça pişiriyoruz. Pişirdikçe karıştırıyoruz. Hayatın kendisi gibi bir şey bu aşama.
İçimiz pişiyor. Pişirdikçe pişiyoruz.
Bir kaşık yardımıyla masajdan rahatlamış biberlerimizin içini dolduruyoruz. Bu papatyalı tabaklar kim bilir 90’larda büyümüş kaç bin tane çocuğu bir garip eder?
Siz hiç domatesten tıpa yaptınız mı?
O zaman şimdi yapın!
İçini kendinizle doldurup tıpaladığınız dolmalarınızı tencereye diziyoruz. 2 su bardağı su ekliyoruz. İstersek tıpası yetmezmiş gibi üstüne bir de 2 domates rendeliyoruz. Evin içinde gezinirken burnunuza dolmanın kokusu gelinceye kadar dolmalarımızı pişiriyoruz.
Can’a...