the
neuron
stimulating zine
π .R2
[τεύχος 031] - [080215] - [διανέμεται χωρίς αντίτιμο]
i am the cover...
. βρες την σωστή σελίδα
.03 το ημερολόγιο ενός τρελού [comzeradd] .04 ινφογράφικς [μαλίνα] .08 til the gasoline runs out [chupa chap] .10 η ανέμη [χαρά βογαζιανού] .12 άτιτλο [αργύρης ευαγγελούλης] .13 έχεις κλείσει ή ακόμα ανοιχτός; [σελήνη] .14 λαβύρινθος [ab uno] .16 [πάντα] κύκλος [μαριάννα καραβά] .17 το ποδήλατο… [άννα καραγιάννη] .18 it’s not me, it’s you. [mylove alion]
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
.20 γιατί γράφω [σίτωνας] .21 ένα νέο αστέρι... [seitanakos aka πτωχός γιώργος] .25 τι θα δούμε στους κινηματογράφους το 2015; [baphomet] .29 χοντροί άντρες με φούστες [αθηνά καμπάκογλου] 30 κοινόχρηστοι χώροι vol.3 ή η αποδόμηση του κύκλου [kioy] .32 αντίσταση [απόστολος θηβαίος] .33 η θάλασσα κάτω [ειδωλολάτρης] .34 έχουσα σώας τας φρένας [crystalmeth07] .36 άγονη μέρα [μαρίνα αποστόλου] .37 απόδειξη θεωρήματος [γιώργος τζαβλάκης] .38 πολεοθύελλες [κώστας βουλαζέρης] .39 lift [φαίη φραγκισκάτου] .40 ο πάτος της κατσαρόλας [χαραλαμπίδη δέσποινα] .42 παιδικό [γιώργος μανάδης] .43 circles or not [βερονίκη] .44 untitled [ντομινίκ αρβανίτης] .45 ψηφιακό αντίγραφο | part one: alive [ebal] .49 περεστρόφια [μικέλα φερούση] .50 enditorial [chupa chap]
i am page 02
the neuron stimulating zine
το ημερολόγιο ενός τρελού [comzeradd]
fl o a t a , b , x p , y p , x , y , o , p ; int num, col; void setup() { size(600, 400); background(102); num=0; col=0; float x=50, y=58; a=random(500); b=random(500); } void draw() { yp=int(random(410)); o=random(1, 50); p=random(5, 50); fill(p, o, 50, 100); ellipse(xp, yp, o, o); ellipse(xp, yp, 3, 3); ellipse(xp, yp, 2, 2); fill(1, 1, 1, 0); fill(o, 26, p, 80); ellipse(xp, yp, o+4, o+4); x=xp; y=yp; num++; if (num>=500) { background(102); num=0; col=col+10; } }
ht tp://chimeres.gr/hidden/k ykloi/
i am the un-editorial page
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
xp=int(random(610));
ινφογράφικς [μαλίνα]
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
Είναι γνωστή η θεωρία των έξι επιπέδων διαχωρισμού που υποστηρίζει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποια σχέση με κάποιον άλλο -ακόμα και στην άλλη άκρη του πλανήτη- και η σχέση αυτή δεν ξεπερνά πότε τους έξι ενδιάμεσους. Π.χ. εγώ με τον Ομπάμα συνδεόμαστε γιατί η μαμά μου έχει έναν ξάδελφο που ζει στην Ουάσιγκτον, ο ξάδελφος πήγε ταξίδι του μέλιτος στην Χαβάη, εκεί έμεινε σε ένα τουριστικό θέρετρο δίπλα από ένα εστιατόριο. Μετά την δεύτερη επίσκεψή του στο εστιατόριο έγινε φίλος με τον ιδιοκτήτη και του έμαθε να φτιάχνει spam με σάλτσα φέτας. Ο ιδιοκτήτης είναι ξάδελφος του Ομπάμα και να που θα μπορούσα να κάθομαι στον ίδιο τραπέζι με τον πλανητάρχη και να τρώμε πίτσα με ανανά. Κι ενώ ίσως μοιάζει εύκολο να βρεις συσχετισμούς με διάσημα πρόσωπα αλλά δεν είναι πάντα το ίδιο όταν μιλάς για ανθρώπους στην ίδια πόλη ή χώρα, οι Χίμαιρες με έκαναν να συνειδητοποιήσω ή ακόμα και να ξαφνιαστώ, για την σύνδεση που υπάρχει ανάμεσά μας. Για το πώς τα έξι επίπεδα διαχωρισμού μπορούν να υποδιπλασιαστούν δημιουργώντας όλο και πιο στενούς κύκλους μεταξύ μας. Θα προσπαθήσω να το πάω ιστορικά, γιατί καταγράφοντας τους βαθμούς σύνδεσης ανάμεσα στους ανθρώπους που απαρτίζουν ή σχετίζονται με τις Χίμαιρες οριακά μπορώ να καλύψω τις σελίδες ολόκληρου του zine. O comzeradd και ο baphomet λοιπόν είναι αδέλφια (one degree of separation). O lingasai, o tegel, o add, o Κωνσταντής και ο Χομπίστας επίσης συνδέονται είτε γιατί είναι γείτονες ή συμμαθητές ή επίσης αδέλφια και κολλητοί. Ομοίως ο kert, o besore και ο filthy pagan. Από εκεί και πέρα όμως τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται πραγματικά πολυσύνθετα. Ο filthy pagan μένει στα Γιάννενα, από τα οποία Γιάννενα είναι επίσης και ο ebal (νεότερο μέλος των Χιμαιρών). Με τα Γιάννενα όμως έχω και εγώ στενή σχέση καθώς ήταν η φοιτητική πόλη του πατέρα μου και του αδελφού μου και την έχω φάει με το κουτάλι. Επίσης στα Γιάννενα έχει μετακομίσει ο παλιός ιδιοκτήτης του Καφέ στο Περιστέρι που ήταν κλασσικό σημείο συνάντησης της αρχικής ομάδας των Χιμαιρών και στο οποίο μαγαζί είχε φτιάξει μια τοιχογραφία ο add. O παλιός ιδιοκτήτης έσκασε ξαφνικά μύτη σ’ ένα από τα θρυλικά μας πάρτυ στα Γιάννενα. Ο filthy pagan επίσης γνωρίζει (μου διαφεύγει το πώς) την Madlen, η οποία συμμετείχε σε παλιότερα τεύχη του zine, και σπούδαζε στην Φλώρινα όπου στην Φλώρινα σπούδαζε και η Σελήνη. Η Madlen επίσης έχει βρεθεί σε ένα κάμπινγκ παγιδευμένη ανάμεσα σε filthy pagan, baphomet και biologos. Όπου τον biologos τον ήξερα επειδή διάβαζα παλιότερα το blog του. Από τον ίδιο κύκλο των blog ήξερα την Πετρούλα (που επίσης συμμετείχε σε κάποια τεύχη) η οποία ήξερε επίσης kert και σια. Η Σελήνη τώρα, από την Φλώρινα γνώρισε τον Πτωχό που κάνει συστηματικά βιβλιοπροτάσεις στο zine και την Εύα που μας στέλνει ανταποκρίσεις από i am page 04
the neuron stimulating zine
το Παρίσι στο blog. Σε μια από τις ταξιδιωτικές μας εξορμήσεις η Εύα γνωρίστηκε με τον ebal και έγινε η αφορμή να ερωτευτεί ο τελευταίος το Παρίσι. Ο ebal τώρα είναι φίλος με τον comzeradd, αλλά βλέπει εξίσου συχνά τον Βασίλη Καπαγιαννίδη μιας και οι δουλειές τους (για λόγους που δεν μπορώ να δημοσιοποιήσω) συνδέονται. Ομοίως και ο Καπαγιαννίδης βλέπει συχνά τον tegel. O οποίος tegel βρέθηκε πριν πολλά χρόνια κάπου στην νότια Εύβοια σε μια παρέα που άκουγε την εκπομπή του αδελφού μου στο webradio Χίμαιρες. Και ενώ οι δυο τους (tegel-bro) δεν είχε τύχει να γνωριστούν από κοντά ως εκείνη την στιγμή, έχουν αρκετούς κοινούς φίλους.
Η Ναταλί ασχολείται εκτός των άλλων με αναρριχήσεις, οικοκαλλιέργειες κτλ. Μέσα από αυτό βρέθηκε πρόσφατα στα χέρια μου μια φωτογραφία όπου στην ίδια παρέα μαζί της είναι και ο Κωνσταντής, ο οποίος είναι φίλος με τον ιδιοκτήτη του Αγροτικόν στο Περιστέρι που αποτελεί επίσης παράρτημα Ικαρίας. Επίσης από την Ικαρία είναι η Δήμητρα Κ. που εκτός από φίλη μου συμμετείχε στο 2ο Φεστιβάλ Χίμαιρες στην ποιητική performance που είχαμε στήσει. Εκεί επίσης ήταν η Μικέλα και ο Γιώργος Μανάδης που θεωρητικά κάνει πλέον εκπομπή στο webradio και σχετίζεται με την Όλγα Όμικρον. Η Όλγα Όμικρον είναι φίλη όμως του Γιώργου Ευθυμίου (aka kioy), ο οποίος kioy σχετίζεται με Θάνο Θηρίου (ο οποίος μένει Αιγάλεω κοντά στο πατρικό του ebal), με Αντουανέτα (η οποία μένει πολύ κοντά με την Ναταλί), με τον Νίκο Μαργώνη (ο οποίος μένει επίσης κοντά με Ναταλί και Αντουανέτα), με τον baphomet και με την Βικτώρια. Η οποία Βικτώρια ανακάλυψε τις Χίμαιρες γιατί ήταν φανατική (και λίγα λέω) ακροάτρια του filthy pagan. H κολλητή του filthy pagan είναι επίσης φίλη της Βαρβάρας από τους ReelTunes. Το δεύτερο μισό των ReelTunes είναι ο Παναγιώτης ο οποίος πρόσφατα εμφανίστηκε σε κοινή φωτογραφία από Ορκωμοσία με μέλος των One Leg Mary, που έπαιξαν στο 3ο Φεστιβάλ Χίμαιρες. Την ίδια μέρα όμως ορκίστηκε και ο Νίκος Μαργώνης οπότε καταλαβαίνεται τον συνειρμό μου. Φίλοι επίσης με τους One Leg Mary είναι και οι Their Methlab οι οποίοι σπούδαζαν Γιάννενα αλλά μένουν Χαλκίδα όπου είναι και το πατρικό μου. <spoiler alert> Οι Their Methlab είναι η πρώτη μου επιλογή για το 4ο Φεστιβάλ Χίμαιρες.</spoiler alert> i am page 05
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
O Καπαγιαννίδης συνδέεται επίσης με την Γιώτα αφού έχουν μια κοινή φίλη μέσω δουλειάς. Μέσω δουλειάς όμως συνδέεται και η Γιώτα με την Μικέλα, αλλά και ο Θανάσης Παπαθανασίου -ο φωτογράφος μας-, η Σελήνη και εγώ. Ομοίως εγώ συνδέομαι με τον Νίκο Λυκομήτρο (Χίμαιρες και Ποίηση) ο οποίος έχει επίσης σχέση με πολλούς από τους ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φιλοξενηθεί στα τεύχη αλλά και με τον Κώστα Ρεούση που ήταν -τρόπων τινά- ο σύνδεσμός μας στην Λευκωσία. Πια όμως σύνδεσμός μας στην Λευκωσία είναι η Ναταλί, με την οποία εκτός από φίλες έχουμε περάσει και ένα υπέροχο καλοκαίρι στους Φούρνους Ικαρίας.
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
O Κωνσταντής τώρα που έχει επιμεληθεί το template του zine και μετά το άφησε παρακαταθήκη σε μένα, είναι φίλος με τον Κώστα Κωστόπουλο, ο οποίος είναι αποκλειστικός τυπογράφος μας (λατρεία!) τα τελευταία χρόνια και μας τον σύστησε ο Γιάννης Κ. που είναι συνάδελφός μου. Ο Κώστας όμως βγάζει και την Μούντζα που ήξερα χρόνια πριν. Επίσης έχει παίξει στο 2ο Φεστιβάλ Χίμαιρες με την μπάντα του και μένει εξαιρετικά κοντά μου. Ειδικά για τον Κώστα μπορώ να γράψω τόμους για το πόσους τρόπους έχω ανακαλύψει να με συνδέουν μαζί του αλλά ας συγκρατηθώ. Μαζί με τον Κώστα Κωστόπουλο, τον Γιάννη Κ. και την Ζέτα έχουμε δει το αθλιότερο jazz live σε ένα μαγαζί που έχει ο φίλος του Γιώργου Κωστόπουλου (απλή συνωνυμία) παλιού φλαμένκο παραγωγού του webradio. Η Ζέτα, φανατική πειραιώτισσα, είχε επίσης σε μικρή ηλικία μπλέξει σε καυγά στα παγκάκια του Πασαλιμανίου με την παρέα της Πολυξένης. Η οποία Πολυξένη (supporter Chimeres - action figure) είναι φίλη και συνάδελφος του Βαγγέλη (aka Chupa Chap) ο οποίος έχει το ίδιο επώνυμο με την Σελήνη (επίσης απλή συνωνυμία). Ο Βαγγέλης είναι από την Λάρισα, όπως από την Λάρισα είναι και ο AntArtist που κάνει από την Βενετία εκπομπές στο ραδιόφωνο. Ο Βαγγέλης επίσης είναι ο άνθρωπος που διαρκώς ανακαλύπτει συνδέσμους των Χιμαιρών ανά τον κόσμο. Πρόσφατα βρέθηκε Θεσσαλονίκη όπου η παρέα του διάβαζε Χίμαιρες χωρίς να ξέρει ότι συμμετέχει και ο ίδιος μέσα. Ενώ στα Γιάννενα βρεθήκαμε σε ένα παρόμοιο σκηνικό μέσα σε ένα καφέ με μόλις 5 τραπέζια και 2 παρέες. Το παλιό κόκκινο γραφείο του Βαγγέλη χρησιμοποιείται αυτήν την στιγμή στο νέο στούντιο Χίμαιρες στην Πανεπιστημίου 64, ενώ το παλιότερο στούντιό μας στεγαζόταν στον Πολυχώρο της Χοροθεατρικής ομάδας Λάσπη και είχε κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου από τον πατέρα της Έμμας που είναι επίσης φωτογράφος όπως και ο Θανάσης Παπαθανασίου (και αυτοί από κάπου γνωρίζονται αλλά μου διαφεύγουν λεπτομέρειες). Η Έμμα πλέον ζει στο Βερολίνο όπου εκεί έμενε και η Άννα Mezcla όταν ξεκίνησε εκπομπές στις Χίμαιρες. Η Άννα επίσης είναι παιδική φίλη με τον tegel αλλά και με την Χαρά η οποία έκανε εκπομπές από Γερμανία, όπως από Γερμανία κάνει εκπομπές και ο Σίτωνας. Η Χαρά είχε έναν φίλο, τον Θανάση (Ghost Hardware), που επίσης έκανε εκπομπές από Βερολίνο και από Λάρισα (βλέπε Chupa Chap, AntArtist). Τώρα πια η Χαρά ζει στην Κρήτη, όπου ζει και ο πατέρας της Έμμας αλλά και η Σόνια που επίσης είναι φανατική ακροάτρια filthy pagan (ούτε ο Ρουβάς). Η Σόνια είναι φίλη με τον baphomet και με την Φραντζέσκα όπου εργαζόταν στο παλιό σημείο διανομής μας στο Ηράκλειο. Στην τελευταία μας επίσκεψη στο Ηράκλειο πετύχαμε στον ίδιο χώρο Χαρά, Σόνια, Φραντζέσκα, Γιάννη Φαρσάρη, Γρηγόρη Μαραβέγια (με αυτόν έχω φτάσει στα 4 επίπεδα συσχετισμού και επιχειρώ σιγά σιγά να τα μειώσω) και τον Χρυσόστομο από το Συνεργατικό Καφενείο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Όπου στο Καφενείο i am page 06
the neuron stimulating zine
το καλοκαίρι κάναμε τις πρώτες υπαίθριες προβολές των Χιμαιρών και παλιότερα είχαμε κάνει μια ιστορική χιμαιροσυνάντηση μαζί με αφήγηση παραμυθιού (για όλα φταίει ο Chupa). Νομίζω, χωρίς να είμαι και απόλυτα σίγουρη, ότι σε εκείνη την συνάντηση ήταν και ο Travis Bickle, ο οποίος είναι συνάδελφος με comzeradd, ebal, Θανάση Παπαθανασίου αλλά και Ζώη. Ο οποίος Ζώης έκανε εκπομπή στις Χίμαιρες με τον Στάθη (με τον οποίο είμαστε από διπλανά χωριά) και είναι φίλος του filthy pagan. Ο Ζώης πρόσφατα συμβουλεύτηκε τον ebal (ενώ είχαν μόλις γνωριστεί) για ένα πρότζεκτ του, ενώ την ίδια μέρα γνώρισε τον Νίκο Μαργώνη με τον οποίο ανακάλυψαν ότι είναι από την ίδια περιοχή (σε λίγο θα βγουν και ξαδέλφια).
Ξέχασα επίσης να σας πω πως ο add έχει μια υπέροχη κορούλα με την Ξένια, η οποία Ξένια συμμετείχε στο τεύχος αλλά επίσης έκανε Ισπανικά σε μένα, την Σελήνη και την Ζέτα. Με Ζέτα, Σελήνη, comzeradd και ebal έχουμε πάει πολλά ταξίδια, ένα εκ των οποίων ήταν και στην Βαρκελώνη (όπου εξασκήσαμε τις γνώσεις Ισπανικών μας). Πρόσφατα στην παρουσίαση της 2ης ποιητικής συλλογής της Ξένιας, είδα με έκπληξη να παίζει στο jazz σχήμα που ακολούθησε ο ίδιος ντράμερ που είναι και στους Central Pozitronics. Οι οποίοι έπαιξαν μετά την προβολή ταινίας που κάναμε στο beton7 και είχε επιλεγεί από την Βικτώρια, με μετάφραση υποτίτλων από τον filthy pagan και επιλογή του σχήματος από τον Θάνο Θηρίου που τους ξέρει προσωπικά. Έχω ήδη φτάσει στις 1700 λέξεις και έχω αφήσει απέξω άπειρους ανθρώπους και συσχετισμούς που αποδεικνύουν πως για τις Χίμαιρες ο κόσμος είναι μικρός. Μετά από 30 τεύχη, 7 ραδιοφωνικά χρόνια, εκατοντάδες ανθρώπους που μπήκαν, βγήκα, παρέμειναν, συνταξιοδοτήθηκαν κ.λπ. από τις Χίμαιρες ο απολογισμός είναι βαρύς. Φαντάσου να είχες και εσύ μια αφορμή να γνωρίσεις ανθρώπους, να δημιουργήσεις αλλά και να ανακαλύψεις σχέσεις μεταξύ τους. Και λίγα χρόνια μετά... οι άνθρωποι να μονιάζουν, να συνεργάζονται, να δημιουργούν και να αποτελούν μια μικρογραφία του κόσμου όπως θα ήθελες να είναι... i am page 07
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Ο Travis Bickle έχει ως ίνδαλμά του δύο ανθρώπους στις Χίμαιρες (ίσως και το αντίστροφο), τον Καπαγιαννίδη και τον Γιώργο Μαυρουδάκη. Ο οποίος Γιώργος Μαυρουδάκης μένει πια στην ίδια γειτονιά με τον Ντίνο και τον Τάσο που έκαναν την ιστορική reggae/dub εκπομπή How High και είναι φίλοι με τον Geo Sat που κάνει την ίδια δουλειά με τον tegel. Ο Μαυρουδάκης είναι επίσης φίλος και με την Γιώτα αλλά και με την Ελπίδα που κάνει εκπομπή τις Κυριακές με τον Μιχάλη. Η Ελπίδα έχει ένα βιβλιοπωλείο στην ίδια γειτονιά με μια συμφοιτήτριά μου και για πολύ καιρό πέρναγα από μπροστά χωρίς να το ξέρω. Η Ελπίδα επίσης είχε φέρει στο στούντιο αυτά τα κίτρινα postit που έχουν γεμίσει με μηνύματα όλο τον χώρο. Τα είχε φέρει στο παλιό στούντιο χωρίς να ξέρει πως θα αξιοποιηθούν 3 χρόνια μετά.
til the gasoline runs out [chupa chap] Κύκλος, κίνηση χωρίς αρχή και τέλος, επανάληψη, ταλάντωση, παλινδρόμηση γύρω από μια αρχική θέση, αβεβαιότητα, κατανάλωση ενέργειας.
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
Οι σκέψεις μου τον τελευταίο καιρό λειτουργούν με την ταλάντωση. Παλινδρόμηση γύρω απ’ την κατάσταση του να μην σκέφτομαι. Σε μια προσπάθεια για χαλάρωση. Σε μια προσπάθεια για ηρεμία, όταν γύρω μου υπάρχει η αέναη αλλαγή. Ζητώντας την ηρεμία όπως λένε που υπάρχει πριν την μεγάλη καταιγίδα. Καταλήγοντας όμως στην ένταση που υπάρχει στη φύση πριν από ένα μεγάλο σεισμό. Έτσι, ενώ βρίσκομαι σε αλλαγές που δεν ορίζω. Ενώ ο σεισμός θα έπρεπε να δημιουργηθεί από μέσα μου. Ανεβαίνοντας στα κάγκελα της Blauwbrug περιμένοντας... περιμένοντας την εσωτερική κίνηση που θα προκαλέσει τον σεισμό και ίσως... ίσως ανεβαίνοντας στα κάγκελα και αλλάζοντας οπτική γωνία να αλλάξει κάτι; Σίγουρα αυτή η κατάσταση προέρχεται από το ότι "μου αρέσει" να μεγαλοποιώ τις καταστάσεις και τελικά να με τρομάζουν. Κάθε νέα κατάσταση είναι ένας νέος κύκλος, κάθε μέρος που πηγαίνεις ένας νέος κύκλος, κάθε μέρος από όπου φεύγεις ένας κύκλος που μένει ανοιχτός ή ένας κύκλος που κλείνει. Προσπαθώντας να κλείσω κάποιους κύκλους, ένιωσα εγκλωβισμένος. Κλείνοντας έναν κύκλο, μένεις μέσα ή ελευθερώνεσαι και συνεχίζεις απ’ έξω; Και στην τελική τι θέλω; Θέλω να βγω έξω; Θέλω; Θέλω να τον κλείσω; Αν μείνει ανοιχτός μπορώ να μπαινοβγαίνω, όποτε θέλω. Κάποιες φορές, το να έχω ανοιχτούς κύκλους με βοηθά να μην σκέφτομαι το αύριο, να μένω στο χθες και να προσπερνώ το σήμερα με συνέπεια να μην συνεχίζω και τελικά φοβάμαι μήπως κλείσει κάποιος άλλος τον κύκλο, είτε δικός μου, είτε δικός μας. Είμαστε απλούστατα σεισμοί, ναι, εμείς οι ίδιοι, σεισμοί, θαυμάσιες ακανόνιστες ανωμαλίες σε ένα σύμπαν που διαρκώς εξελίσσεται. Είμαστε ένας κύκλος. Ένα σύστημα... (Earthquakes in London by Mike Bartlett, από το πρόγραμμα της παράστασης από την ομάδα «Προσοχή... Έργα!») -Άμστερνταμ ’08 περνώντας 30 και -Λάρισα - Βόλος Xmas ’14 με τρένο, έχοντας μόλις διαβάσει το earthquakes in London. -O.S.T. Circles – Simon Bloom. i am page 08
the neuron stimulating zine
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
i am page 09
η ανέμη [χαρά βογαζιανού]
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
“Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν, και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν· και του Καιρού τα πράματα, που αναπαημό δεν έχουν, μα στο Kαλό κ' εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν·” Βιντσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος
Ήδη από την αρχαιότητα η ανθρώπινη ζωή παραλληλιζόταν με την κλωστή. Η μοίρα Κλωθώ στριφογύριζε το αδράχτι της και έφτιαχνε το νήμα της ζωής κάθε ανθρώπου. Από το αδράχτι της Κλωθούς ο Πλάτωνας μας μεταφέρει στο αδράχτι της Ανάγκης μέσω του οποίου ορίζονταν οι τροχιές των ουρανίων σωμάτων και διατηρούταν η ισορροπία του σύμπαντος. Ο άνθρωπος δηλαδή και το σύμπαν ήταν βασισμένα στην κυκλική κίνηση. Κατά τον 11ο αιώνα περίπου μ.Χ. κάνει την εμφάνισή της η λεγόμενη ανέμη που είναι ένας τροχός με τα παρελκόμενα εξαρτήματα στον οποίο τανύζεται, στρέφεται και τυλίγεται το νήμα. Το αδράχτι υπάρχει ακόμα προσαρμοσμένο πάνω στην ανέμη και συνεχίζει το περιστροφικό του ταξίδι. Η ευρωπαϊκή λαϊκή θυμοσοφία έχει συνδυάσει τον τροχό και ειδικά τον τροχό της ανέμης με τις εναλλαγές στην ζωή κάθε ατόμου. Κάθε ζωή είναι ένα σημαδάκι επάνω στην περιφέρεια του τροχού. Όσο πιο χαμηλά είναι το σημαδάκι αυτό, τόσο πιο άσχημες είναι οι συνθήκες της διαβίωσης ή του ηθικού του. Ο τροχός αυτός γυρνάει ατέρμονα έως ότου να κοπεί το νήμα της ζωής, το οποίο σημαίνει πως το σημαδάκι που κάποτε ήταν χαμηλά στην περιφέρεια του τροχού κάποια στιγμή θα φτάσει στα ψηλά. Στην ελληνική παράδοση ο λαός μιλάει για τον φτωχό ο οποίος όταν γυρίσει ο τροχός θα «έλθει σε ερωτική συνεύρεση υπό τους δικούς του όρους». Γενικά ο κύκλος ταυτίζεται με τη ροή και μία πλήρης περιστροφή υποδηλώνει το κλείσιμο υποθέσεων, ακόμη και την ίδια την αυτοπραγμάτωση. i am page 10
the neuron stimulating zine
Τα παιδιά –αλλά και οι ενήλικες- επιλέγουν να σχεδιάσουν το περίγραμμα του πάτου ενός στρογγυλού ποτηριού ή ενός κέρματος και όχι το περίγραμμα ενός τετραδίου ή κάποιου τετράγωνου αντικειμένου. Τα fractals ξεδιπλώνονται σε ομόκεντρους κύκλους και η σπείρα της οποίας η κατασκευή απαιτεί την συνεργασία κύκλου και τετραγώνου παραπέμπει περισσότερο σε κύκλο. Τα περισσότερα μηχανικά συστήματα βασίζονται στην κυκλική κίνηση των γραναζιών, των στρόφαλων και των δίσκων που περιστρέφονται μεταδίδοντας κίνηση ο ένας στον άλλο μέσω ιμάντων και τροχαλιών. Όταν χάνουμε το δρόμο και περνάμε συνέχεια από τις ίδιες οδούς λέμε ότι «κάνουμε κύκλο», ενώ ουσιαστικά η πορεία μας μπορεί να εγγράφει τετράγωνο, ορθογώνιο ή κάποιο αραβούργημα με πολλές γωνίες.
Το νήμα της ζωής του καθενός γνέθεται σε πολλές μικρές ανέμες. Κάθε τομέας και κάθε θέμα που μας απασχολεί είναι και μια ανέμη που γυρνάει αδιάκοπα. Με τι ταχύτητα θα διαγράφει το ξύλο κάθε ανέμης την κυκλική του τροχιά κόντρα στον αέρα ή το πόσο λείο θα είναι εξαρτάται από τον καθένα προσωπικά. Σημασία έχει να γυρίζει. Η Ωραία Κοιμωμένη εξάλλου δεν τρυπήθηκε από κάποιο κινούμενο αδράχτι, αλλά από κάποιο στάσιμο και αυτό ίσως λέει πολλά… i am page 11
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Τελικά, στις καταστάσεις που βιώνουμε αυτό που κάνει κύκλους είναι η ίδια η ζωή ή απλά ο τρόπος αντιμετώπισής του ίδιου μας του εαυτού και των καταστάσεων γύρω μας; Το νήμα επάνω στην ανέμη της ζωής μας σίγουρα θα περάσει από όλα τα στάδια και όλες τις μοίρες της περιστροφικής τροχιάς. Όταν βρεθεί στο σημείο πιο κοντά στο επίπεδο το εύρος της ορατότητας άρα και αντίληψης μας θα είναι ελαχιστοποιημένο. Συνεπώς, θα έχουμε την εντύπωση ότι υποκείμεθα σε περισσότερη τάση, με αποτέλεσμα τη φθορά και αποδυνάμωσή μας. Στην φυγόκεντρο δύναμη όμως όλα τα σημεία της περιφέρειας δέχονται την ίδια τάση και δύναμη. Όταν φτάσουμε στο ψηλότερο σημείο της τροχιάς νομίζουμε ότι έχουμε καταφέρει τα πάντα και ας μην έχουν αλλάξει οι καταστάσεις γύρω μας. Απλά στο ψηλότερο σημείο της τροχιάς η ορατότητα και η αντίληψη μας έχουν μεγιστοποιηθεί. Όταν γυρίσει λοιπόν ο τροχός και φτάσει σε αυτό το σημείο ο φτωχός της παροιμίας θα έχει απλά πλήρη επίγνωση της δύναμης του και πώς να την αξιοποιήσει. Όταν κλείσει κάποιος κύκλος στη ζωή μας θα έχει κλείσει όταν θα είμαστε σε θέση να ζήσουμε χωρίς απωθημένα ή να έχουμε εκτιμήσει την πραγματική μας φύση.
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
άτιτλο [αργύρης ευαγγελούλης]
Αχανής Αιωνιότητα. Γεννιέται το χάος μέσα σου. Ώρα, το αίμα να χυθεί. Λύμα θεϊκό στα μάτια των ανθρώπων. Παράσιτα στη ράχη σου, Γη. Άστρα τα σημάδια στο πρόσωπο. Στο βλέμμα η Σελήνη η πιο φωτεινή. Τα σώματα πάνω στα ξύλα του σταυρού παλεύουν να ελευθερωθούν. Δέσμια. Στον κύκλο δεν υπάρχει Αρχή. Μόνο Τέλος η εκούσια Φυγή. Γιατί; Πότε θα λυγίσουν τα καρφιά; Πώς η Αλήθεια στη σάρκα θα μείνει; Όταν πληθύνουν τα νερά. Όταν το χώμα η λάβα θα σβήνει. Τότε μονάχα θα έρθουν Αυτά, που αιώνες η Φύση θέλει να γίνει. i am page 12
the neuron stimulating zine
έχεις κλείσει ή ακόμα ανοιχτός; [σελήνη] Οι κύκλοι που άνοιξαν, Οι κύκλοι που έκλεισαν Κι εκείνοι που έμειναν Για πάντα ανοιχτοί. Η ζωή σου σαν άλλο Τρελό ηλιακό σύστημα Και στο κέντρο εσύ Ήλιος, που δεσπόζει στη μέση. [issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Κουκίδα που ορίζει Το όλον εκείνον αυτό Τα πριν, τα τώρα, Τα αύριο και τα κενά. Με μια έκρηξη Σαρώνεις το σύμπαν Ή βάζεις τελεία Στον τέλειο σου μικρόκοσμο. Κι εσύ ένας κύκλος ακόμη Στων άλλων τον χάρτη Κύκλος μεγάλος ή ίσως μικρός έχεις κλείσει ή ακόμα ανοιχτός;
i am page 13
λαβύρινθος [ab uno]
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
Αόρατες φιγούρες ακροβατούν ανάμεσά μας, είναι κάτι αλλοπρόσαλλες στιγμές που μας γεμίζουν με λαχτάρα για το τίποτα. Για ένα τίποτα που δεν μπορεί να περιγραφεί, παρά μόνο να γίνει βίωμα κι εμπειρία. Οι λέξεις γεννιούνται μέσα από τον μύχιο αγώνα για λευτεριά, μέσα από αναίμακτες μάχες του νου με την σκληρή, πεζή πραγματικότητα, που όμως αν κανείς την κοιτάξει με βλέμμα παιδικό και αγνό, μοιάζει με θαύμα που αντανακλά όλες τις μαγικές ιδιότητες που το χαρακτηρίζουν. Και τι δεν θα έδινα για να ξαναγινόμουν αυτή η ανάλαφρη ύπαρξη, που κοιτά τον κόσμο με δέος και μια αίσθηση παράξενης νοσταλγίας την πλημμυρίζει, για κάτι που ποτέ δεν έζησε. Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι όλα βρίσκονται μέσα σε έναν κύκλο, τα πάντα. Οι ζωές μας ξεκινούν από το κέντρο αυτού του κύκλου και όσο περνούν τα χρόνια απομακρυνόμαστε από αυτό, για να ανταμώσουμε την περιφέρειά του και να ψηλαφίσουμε το όριο, αυτό που μας κρατά δέσμιους εντός του. Κοινή αφετηρία όλων μας το κέντρο. Είναι ο ίδιος σπόρος αυτός που μας γεννά. Και έπειτα ο καθένας απομακρύνεται, ψάχνοντας να βρει τον δικό του δρόμο στη δαιδαλώδη επιφάνεια του κύκλου, χαράζοντας τη δική του, μοναδική πορεία μέσα στο χωροχρόνο. Θα αντιληφθείς νεράιδες να φτερουγίζουν δίπλα στ’ αυτιά σου, καθώς θα ασθμαίνεις γοργά το φως, του γεμάτου ζωή κόσμου, ο ήλιος θα σου χαμογελά από ψηλά την ώρα που εσύ θα λούζεσαι στα σμαραγδένια νερά της νιότης και οι στιγμές θα σε προσπερνούν πριν προλάβεις να τις αγγίξεις. Θα βυθιστείς σε όνειρα και βουβές εικόνες θα σε χαιρετούν, από ένα παρελθόν που δεν υπάρχει, παρά μόνο στο υγρό, απρόσιτο τοπίο, ενός ξεθωριασμένου παλιού πίνακα, κάποιου άγνωστου λαϊκού ζωγράφου. Σε λίγο θα συναντήσεις βασιλιάδες, σε μπαλκόνια στολισμένα με ύβρεις και λήθη, να μιλούν σε δούλους σκυφτούς, εξαθλιωμένους, που ούτε να κοιτάξουν τον ουρανό δε μπορούν πια. Μέσα σε ανήλιαγα στενά θα βρεις καλλιτέχνες βαπτισμένους στην κόλαση, να σε κοιτούν με μάτια κουρασμένα, άχρωμα, πνιγμένα στο κρασί και τον καπνό. Μη τους μιλήσεις,
i am page 14
the neuron stimulating zine
θα σου κλέψουν τη ζωή, αυτή τη ζωή που έχασαν στα πορτραίτα και στις νότες, και που μάταια γυρεύουν ακόμα να βρουν, σε λοξές ματιές αθώων κορασίδων. Καθώς περνούν τα χρόνια θα έχεις τόσο απομακρυνθεί από το κέντρο, που θα ξεχάσεις τη κοινή σου καταγωγή με τους υπολοίπους. Θα νοιώσεις την μοναξιά να σε ντύνει με τον λευκό της μανδύα και θα χαρείς, γιατί είσαι διαφορετικός από τους άλλους, γιατί είσαι μοναδικός, όσο και μόνος… Γύρω σου φύλακες συλλαμβάνουν τους πάντες, μονάχα οι ιδέες τούς ξεφεύγουν. Νιώθεις τον κύκλο να κλείνει προς τα μέσα, στενεύει ο κλοιός, και εσύ έχεις κουραστεί να ψάχνεις και να αναμοχλεύεις συγκινήσεις. Ούτε το παρόν δεν μπορεί να σε σώσει τώρα, δεν προλαβαίνει…
Πόσο σκληρή είναι η ζωή τώρα; Το παιδί μέσα σου δεν ήταν πεθαμένο, απλά κοιμόταν βαριά. ”Θα σε τιμωρήσω θνητέ!” Σου κράζει μέσα από τα σπλάχνα σου και εσύ δεν ξέρεις που να κρυφτείς, γιατί δεν υπάρχει μέρος για να κρυφτείς, από τον αληθινό εαυτό σου. Έχεις χάσει τον δρόμο, σκοντάφτεις πάνω σε γκρεμισμένα όνειρα, πέφτεις πάνω σε τοίχους μετάνοιας, για μια στιγμή σηκώνεις το βλέμμα ψηλά να ζητήσεις έλεος, γονυπετής και γυμνός, κενός και καταραμένος. Ο κύκλος μεταμορφώθηκε σε λαβύρινθο που εσύ έχεις φτιάξει, από ηδονές μικροπρεπείς, από αρνήσεις ανόσιες, από ψεύτικα δάκρυα. Δεν σου αξίζει συγχώρεση, μα θα σου δοθεί. Γιατί κατά βάθος, είσαι νεκρός.
i am page 15
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Κάνεις μια ύστατη προσπάθεια να βρεις τον δρόμο για το κέντρο, να φτάσεις εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν όλα, γιατί ξέρεις πια, ότι εκεί βρίσκεται ο πιο αληθινός εαυτός σου, η ψυχή σου, που την έφραξες με ύλη και στάχτη, χρόνια τώρα. Ανοίγεις δρόμους, σκάβεις, λυσσομανάς σα μωρό που του πήραν την κουδουνίστρα απ’ το χέρι, σε πιάνει πανικός μπροστά στην ιδέα ότι γερνάς, ότι πεθαίνεις, και έτσι τρέχεις να προλάβεις αυτά που ποτέ σου δεν τόλμησες, αυτά τα οποία γεννήθηκες να κάνεις. Σε κοιτά και γελά με οίκτο, η ξεχασμένη σου μοίρα.
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
[πάντα] κύκλος [μαριάννα καραβά] [διαρκώς] προχωράς τα σημεία διαδέχονται [πάντοτε] νέα μπροστά πίσω τα παλιά μα δε σχηματίζουν ευθείες κύκλους [κάθε φορά] το ερώτημα είναι που είσαι όταν [σε κάθε περίπτωση] ο κύκλος κλείνει [πάντα]
i am page 16
the neuron stimulating zine
το ποδήλατο… [άννα καραγιάννη]
i am page 17
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
-Θυμάσαι πόσο κρύο είχε όταν σε γνώρισα; - Όχι, γιατί μου έδωσες κάτι να φορέσω, μ’ έβαλες να καθίσω στη φωτιά και να στεγνώσω τα δάκρυα, που ο αέρας πάγωνε πάνω στα μάγουλα μου. Κι ύστερα με πήρες απ’ το χέρι και μου ‘πες πως πρέπει να κινηθώ γρήγορα. Τρέξαμε! Κι ύστερα μου ΄δειξες ό,τι πιο όμορφο έχω δει ποτέ μου… Μια σακαράκα. Το ποδήλατο των παιδικών σου χρόνων, που θύμιζε το ποδήλατο των παιδικών μου χρόνων. Κι έπειτα μου ‘πες με φωνή παιχνιδιάρικη αλλά αντρική “Κάνε την πιο μεγάλη βόλτα που έκανες ποτέ σου”! Μ΄έσπρωξες κι άρχισα να κυλάω… Τότε γύρισα… σου χαμογέλασα! Κι ύστερα γέλασα απ’ τα βάθη της ύπαρξης μου και σ’ άκουσα να μου φωνάζεις “Μικρή μου να προσέχεις”. Ήταν τα τελευταία λόγια που άκουσα απ’ το στόμα σου. Δε σε ξανάδα από τότε. Μου φαίνεται πως αυτές οι ρόδες δεν σταμάτησαν ποτέ να κυλάν, όπως και το μυαλό μου. Το ίδιο μυαλό που κάθε τόσο γύριζε σε ‘σένα, που γύριζε σ’ εκείνον το χειμώνα και στο βαθύ γαλάζιο του βλέμματός σου, που μόνο καλοσύνη έβγαζε. Από τότε το γαλάζιο έγινε το αγαπημένο μου χρώμα. Μέχρι και τις μέρες με γαλάζιο ουρανό άρχισα να συμπαθώ κι ας αγαπούσα τη συννεφιά. Τώρα είμαι πολύ μακριά κι αυτή η σακαράκα δε λέει να σταματήσει. Ούτε κι εγώ θέλω όμως να βρω τόπο, γιατί έμαθα πριν λίγες μέρες πως τα γαλανά σου μάτια έκλεισαν. Έκλεισαν για μας και τώρα απλά ονειρεύεσαι. Δεν ξέρω το δρόμο για να σε συναντήσω ούτε τη διεύθυνσή σου για να σου γράψω. Ίσως όμως είσαι στον αέρα που αναπνέω και σ’ έχω μέσα μου. Ίσως πάλι, έγινες ο ουρανός και γι’ αυτό δεν ξαναβγήκε σύννεφο εδώ που λέω πως ζω. Όταν κουράζομαι λέω στο ποδήλατο ένα τραγούδι. Το ίδιο τραγούδι που σου έστειλα ένα βράδυ για να σ’ ευχαριστήσω, κι αυτό θλιμμένα με ρωτά αν θα σε ξανανταμώσουμε. Αν μας περιμένεις…
it’s not me, it’s you. [mylove alion].[welovelionss.blogspot.gr]
. .
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
Δοκίμασα τα πάντα… Να πηδήξω όσο ψηλά μπορούσα, να ξεχάσω μεθυσμένη, να τρέξω όσο γρήγορα γίνεται, όσο μακριά πάει. Μίλησα για όλα, για τους αστακούς στην παραλία, το αλμυρό νερό, τα πολύχρωμα φώτα, τις ζεστές γάτες, τη μουσική που κόβει την ανάσα, τα μασκαρεμένα πρόσωπα, διάβασα όλα τα ερωτικά ποιήματα που έχουν γραφτεί ποτέ, ενώ χανόμουν στο δάσος, ενώ πνιγόμουν στη θάλασσα. Μα όταν άρχισα να μιλάω για σένα χαμογέλασαν όλα όπως ποτέ πριν κι όπως ποτέ πριν έλαμψαν. Από τότε που εσύ είσαι παντού, η φωνή σου φυσάει στ’ αυτί μου, είσαι πιο μεθυστικός από τον άνεμο, πιο αλμυρός απ’ το νερό, πιο συγκινητικός από κάθε ηλιοβασίλεμα. Μου έλειψες, σε έχασα, μπορώ να δω μόνο τα χρώματα που άφησες πίσω. Κόκκινος πέφτει πάνω μου ο ουρανός, με τραβάει μέσα στο χώμα, με θάβει βαθειά μέσα στη γη. Ο χρόνος περνάει και το σώμα μου λίγο λίγο σε σπρώχνει έξω, έξω από μένα. Σε φτύνω τις νύχτες στο μαξιλάρι, στάζεις από μέσα μου, σε αδειάζω στις τουαλέτες των μπαρ, σε ξεσκίζω, σε διώχνω μακριά. Μα μπορείς και βρίσκεις τον δρόμο σου πίσω σ’ εμένα, άλλοτε με το νερό, άλλοτε με το φαγητό, μερικές φορές με τη μουσική, άλλες με τις λέξεις, από κάθε τρύπα γλιστράς κατευθείαν μέσα στο σώμα μου, με δηλητηριάζεις στον ύπνο μου κι όταν ξυπνάω σ’ αγαπώ ακόμα πιο πολύ από χθες, μέχρι που αρχίζω πάλι να σε βήχω να βγεις έξω από μένα. Κι οι μέρες ανάβουν και σβήνουν, ανάβουν και σβήνουν, το σώμα μου παλεύει μαζί σου μια συνεχή μάχη κι εγώ εύχομαι κρυφά για τη νίκη σου, ελπίζοντας να βρεις το δρόμο σου κάποτε πίσω στην καρδιά μου. Αν μπορούσα μονάχα να σε κλειδώσω εκεί. Μου λείπουν τα αυτιά μου, παραπονιούνται για την κάθε ιστορία. Η μύτη μου υποφέρει από όλα τα τριαντάφυλλα που την περιτριγυρίζουν, χωρίς να διαμαρτύρεται πραγματικά. Στα μάτια i am page 18
the neuron stimulating zine
μου προσπαθώ να προσφέρω όση ομορφιά βρίσκω, τα κλείνω σφιχτά και πασχίζω κάτι ν' αλλάξει, αλλά στο βάθος τα βασανίζει πάντα η ίδια λαχτάρα. Και πιο πολύ απ’ όλα, σχεδόν αβάσταχτα, μου λείπει το δεξί μου χέρι. Σφίγγεται συνεχώς σε μια γροθιά, καρφώνει τα νύχια του στο δέρμα μου, με γρατζουνάει, με τιμωρεί για το κενό του, γιατί έχασε κάθε έλεγχο και δεν ξέρω πού να το βάλω, και μισεί να ανεμίζει μάταια στον αέρα. Για το στόμα μου δεν τολμώ να μιλήσω, έχει στεγνώσει εντελώς και ούτε που κινείται, σα να’ ναι χαμένο σε βαθύ ύπνο.
i am page 19
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Το πώς νιώθω για σένα είναι πέρα από κάθε λέξη. Το πώς νιώθω για σένα είναι πέρα από κάθε ελευθερία. Το πώς νιώθω για σένα είναι πέρα από κάθε αξιοπρέπεια. Το πώς νιώθω για σένα είναι πέρα από μένα. Το μόνο που μου μένει να κάνω είναι να μη μιλάω ποτέ για σένα.
γιατί γράφω [σίτωνας] Γράφω αυτά που θέλω, ή όσα δεν λέω; Γράφω (γι΄) αυτά που θέλω να είμαι, αυτά που θα΄θελα να συμβαίνουν, ή απλά για να υπάρχουν “κάπου”;
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
Ένα-ένα: Ποιο είναι το ζητούμενο; Αν δεν γράψω, (δεν έχει -εδώ- σημασία το “τι”, φεύγει, χάνεται, ξεχνιέται, scripta manent, verba volant. Γνωστό το -τελευταίο- φαινόμενο, ειδικά μετά την έκρηξη των web radios και την πάρλα των “παραγωγών”, την χωρίς μέτρο και σταθμό(!) ασυναρτησία του λόγου και την απουσία του νοήματος. Απ΄την άλλη, υπερεκτιμημένες οι όποιες γραπτές μπαρούφες ανεβάζει ο καθένας μας σε ένα κάποιο ιστολόγιο. Έστω και με -το βολικό- ψευδώνυμο. Προϊόν ασφυξίας, σύμφωνοι, αλλά γιατί και καλά να γραφτεί; Ματαιοδοξία; Έλλειψη επικοινωνίας, ατολμία έκφρασης, εσωστρέφεια; Αίσθηση της -παραγνωρισμένης συνήθως – ιδιοφυίας που όλοι λίγο-πολύ βυζαίνουμε μέσα μας; Ανάγκη για μοίρασμα, ή έτσι νιώθεις ότι υπάρχεις, ότι αυτοεπιβεβαιώνεσαι; Στον προφορικό λόγο να πεις και καμμιά χοντρή, ε, έπεα πτερόεντα είναι, ή θα ξεχαστούν ή …; Βλέπω δύο εκδοχές: 1. Αν την αποσιωπήσεις, την κρατάς ασφαλή στην ιδιωτική σου σφαίρα, στον κύκλο που έλαβε χώρα, δεν γίνεται βούκινο, δεν εκτίθεσαι περισσότερο (δε γίνεσαι τελείως ρόμπα), πετάς και κανά καλαμπούρι και την ξορκίζεις στο φινάλε. 2. Απ’ τη στιγμή όμως που αρχίζεις να γράφεις γι΄αυτήν (τη χοντρή), έχεις ήδη μπει στη διαδικασία εξωραϊσμού και διόρθωσης. Αυτή δε η γραπτή κοινοποίηση, σου δίνει αυτόματα και την άφεση, γιατί αμαρτία εξομολογημένη... Άρα όταν γράφεις, (μπορεί και να) έχεις κατα νου ότι το γραπτό σηκώνει ρετουσάρισμα, ή βελτίωση, προνόμιο που στον προφορικό λόγο δεν έχεις. Θα μου πεις: “Μα τόσο σύνθετα σκέφτεσαι κάθε φορά που πιάνεις το πληκτρολόγιο στα χέρια σου;” “Κι αν είν΄ έτσι, πόσο αυθεντικά είναι -όσα γράφεις- στην τελική;” Όχι, και δεν ξέρω. Κι ούτε είναι ή άσπρο ή μαύρο. Ξαναστρώνω φύλλα: Γράφω επειδή ήμουνα/και είμαι εδώ και θέλω να το βλέπω και πριν και μετά. Και να με συγκρίνω.
Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο πριν πάρει την τελική μορφή του, διορθώθηκε καμιά 20αριά φορές. i am page 20
the neuron stimulating zine
ένα νέο αστέρι... [seitanakos aka πτωχός γιώργος] Τον τελευταίο ένα, ίσως και κάτι παραπάνω, χρόνο, επικρατεί ένας αναβρασμός στο χώρο του βιβλίου. Και η αιτία έχει όνομα. Τζόνας Τζονασον ή Γιόνας Γιόνασον ή Γιούνας Γιούνασον (μάλλον έχει καταγωγή από την Κύπρο). Το πιάσατε το νόημα, το όνομα με άφησε παγερά αδιάφορο (και για να το ξεκαθαρίσουμε δεν είναι από την Κύπρο, αλλά από τη Σουηδία). Αυτό με το οποίο ασχολήθηκα είναι τα δύο βιβλία που έχει βγάλει μέχρι τώρα: i) Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε, ii) Η αναλφάβητη που ήξερε να μετράει. Δύο βιβλία με έναν κοινό παρονομαστή: μία ατομική βόμβα! Ω ναι! Και στα δύο βιβλία οι πρωταγωνιστές έχουν πάρε-δώσε με ατομικές βόμβες. Στον εκατοντάχρονο βοηθάει στην κατασκευή της ο βασικός χαρακτήρας και στην αναλφάβητη την κατασκευή στην ουσία την κάνει η ίδια η αναλφάβητη.
Ξέφυγα... Ας τα πιάσω από την αρχή και ένα-ένα τα βιβλία γιατί θα χαθούμε. Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε. Πραγματικά ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσετε! Δεν μπορούσα να το αφήσω κάτω. Είχα πεθάνει στο γέλιο. Οι ατάκες ήταν απανωτές και το σενάριο πρωτότυπο. Είναι ένας παππούλης που το σκάει από το γηροκομείο την ημέρα των εκατοστών του γενεθλίων από το παράθυρο του δωματίου του (πάω στοίχημα ότι δεν μπορούσε να το φανταστεί κανείς διαβάζοντας μόνο τον τίτλο του βιβλίου). Από την αρχή του βιβλίου υπάρχει μία γρήγορη ροή και ένα μεγάλο μπέρδεμα που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Ο μπάρμπας ήταν από μικρός τυχοδιώκτης και λιγάκι “όπου με πάει ο άνεμος”. Τώρα που το έσκασε από το γηροκομείο, φτάνει φορώντας τις παντόφλες (τι γέλιο έριξα με τις παντόφλες!) στο σταθμό των λεωφορείων και κλέβει από έναν νεαρό τη βαλίτσα του και εξαφανίζεται. Αλλά κλέβει από ένα άτομο που κουβαλάει στη βαλίτσα λεφτά από μία αγοραπωλησία ναρκωτικών. Η ιστορία είναι μοναδική και ευχάριστη στο έπακρο. Οι γνωριμίες που κάνει ο γέρος είναι με άτομα περίεργα. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν δουλεμένη και έξυπνη ιστορία και δένουν μεταξύ τους αρκετά αρμονικά. Είναι όλοι τους καλά
i am page 21
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Γιατί; Τι έγινε; Δεν βρήκε άλλο όπλο μαζικής καταστροφής να χρησιμοποιήσει ο συγγραφέας; Πάντως εγώ μπορώ να σκεφτώ και άλλα... (αν και δεν είναι όλα υπαρκτά πχ. The Death Star). Θα ήθελα λίγη περισσότερη ποικιλία στα όπλα, το Καλάσνικοφ για παράδειγμα, που έχει προκαλέσει περισσότερους θανάτους από τις δύο πυρηνικές βόμβες που έχουν πέσει. Αυτό και μόνο του δίνει μία αξιοπιστία. Γιατί όχι αυτό;
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
κουμάσια. Ένας τυχοδιώκτης, ένας κλέφτης, ένας επαγγελματίας φοιτητής, μία γεροντομπεμπέκα μ’ έναν ελέφαντα, ένας πρεζέμπορος και τέλος ο αδερφός του επαγγελματία φοιτητή που είναι ένας σεσημασμένος μικροαπατεώνας. Είναι ένα παρεάκι όλο τρέλα, που στο κατόπι τους είναι η αστυνομία, την οποία και γελοιοποιούν με κάθε ευκαιρία. Ο τρόπος γραφής είναι ο κλασσικός “μπρος-πίσω”. Ένα κεφάλαιο διηγείται τι γίνεται τώρα και ένα τι έκανε ο γέρος στο παρελθόν από τη μέρα που γεννήθηκε. Όλη η ιστορία του τυχοδιώκτη μας είναι μία Οδύσσεια από μόνη της. Από πειραματόζωο, εθελοντής μαχητής στο πλευρό των Δημοκρατικών στον εμφύλιο της Ισπανίας, προδότης και φίλος του Φράνκο. Σερβιτόρος στην Αμερική στο ερευνητικό κέντρο για τη πυρηνική βόμβα, όπου δίνει τη λύση για τη κατασκευή της, φίλος του προέδρου των ΗΠΑ, στρατιώτης της Κίνας κατά του Μάο και μετέπειτα σωτήρας της γυναίκας του, οδοιπόρος των Ιμαλαΐων και υπεύθυνος για την παρολίγον δολοφονία άγγλου πρωθυπουργού, καλεσμένος του Στάλιν για δείπνο και μετά εργάτης στα Γκούλαγκ, και πολλά άλλα που ξεχνάω τώρα. Α! Υπήρξε και φίλος του Αϊνστάιν. Εντάξει, όχι του γνωστού, αλλά του άσημου και κάπως βραδύστροφου αδερφού του. Από ένα σημείο και μετά στο βιβλίο, όπου και να πάει ο χαρακτήρας μας πηγαίνει με σκοπό να φτιάξει μία πυρηνική βόμβα! Πυρηνικές βόμβες για όλα τα κράτη! Οι ατάκες είναι πικάντικες και μοναδικές. Έπιασα τον εαυτό μου να χαχανίζει σε άπειρα σημεία και σχεδόν σε όλες τις σελίδες. Αξίζει τον κόπο να το διαβάστε, κατά τη ταπεινή μου άποψη. Και μετά ήρθε το δεύτερο βιβλίο από τον ίδιο συγγραφέα... Η αναλφάβητη που ήξερε να μετράει. Τώρα το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Διάβασα και τα δύο βιβλία στα Αγγλικά, και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το μετέφρασαν έτσι. Στα Αγγλικά ο τίτλος είναι “The Girl Who Saved The King Of Sweden”, δεν μπορώ να πω ότι τα δύο ονόματα έχουν κάποια σχέση. Σε άλλες γλώσσες (αν και δεν ξέρω πολλές) λέω με σχετική βεβαιότητα ότι ο τίτλος ταιριάζει λίγο ή πολύ με τον ελληνικό. Το ερώτημα είναι γιατί στα αγγλικά διάλεξαν να το αποδώσουν έτσι. Αγγλικά βιβλία μπορείς να βρεις σε όλα τα κράτη του κόσμου. Απευθύνονται, τα βιβλία αυτά, σε τουρίστες. Όλοι ξέρουν, τουλάχιστον όσοι κάνουν συστηματικό τουρισμό, αγγλικά αρκετά καλά. Είναι παραπλανητικός ο τίτλος. Αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο ή δεν ξέρεις την υπόθεση μπορείς να πεις ότι είναι το τρίτο βιβλίο του. Είναι μία κοπελίτσα ορφανή και καταφρονεμένη (σαν τον Βασιλάκη Καΐλα) γεννημένη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης σ’ ένα κράτος της Αφρικής, και όπως λέει ο τίτλος του βιβλίου πραγματικά ήξερε να μετράει και προσπαθούσε να μάθει να διαβάζει (και ναι, στο τέλος έσωσε τον Βασιλιά της Σουηδίας).
i am page 22
the neuron stimulating zine
Ναι, στα μαθηματικά ήταν πολύ καλή και έγινε από μικρή ηλικία βοηθός του υπεύθυνου οικονομικών του στρατοπέδου. Τελικά κατέληξε να είναι βοηθός ενός αλκοολικού και απατεώνα επιστήμονα και του έφτιαξε μία (τι άλλο;) πυρηνική βόμβα... Τελικά καταλήγει στη Σουηδία και κατά λάθος έχει μαζί της μία πυρηνική βόμβα και δύο πράκτορες της Μυστικής Υπηρεσίας του Ισραήλ στο κατόπι της. Παράλληλα με αυτήν την ιστορία είναι και μία άλλη. Αυτή δύο αδερφών που θέλουν να ρίξουν την βασιλεία από τη Σουηδία. Ο ένας υπάρχει και ο άλλος όχι... Τελικά σχηματίζεται μία ομάδα από την αναλφάβητη, τους δυο αδερφούς, μία κοπελιά που δεν ξέρει τι θέλει (αλλά είναι μονίμως νευριασμένη), και τη γιαγιά της κοπελιάς. Στόχος των δύο από τους πέντε είναι να ξεφορτωθούν τη βόμβα, των δύο να σκοτώσουν τον βασιλιά και του ενός να περάσει καλά με την παρέα. Το αποκορύφωμα, κατά τη γνώμη μου, είναι το γεγονός της απαγωγής του βασιλιά με ένα φορτηγό γεμάτο πατάτες! Δεν ξέρω γιατί αλλά η περιγραφή είναι αστεία μέχρι δακρύων, καθως και το οτι ο ανώτατος θεσμικός ηγέτης της Σουηδίας εμφανίζεται σαν άνθρωπος που του αρέσει η χειρωνακτική εργασία.
Τώρα που τέλειωσα αυτά τα βιβλία πάω να συνεχίσω τον Μαύρο Πύργο... Καλή ανάγνωση σε όλους σας.
Τίτλοι: i) Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε (978-960-496-859-6) ii) Η αναλφάβητη που ήξερε να μετράει (978-618-01-0658-9) Συγγραφέας: Γιούνας Γιούνασον / Είδος: Κωμωδία / Εκδόσεις: Ψυχογιός i am page 23
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Σε γενικές γραμμές έχουμε έναν καινούριο συγγραφέα με ένα ευχάριστο τρόπο γραφής, γεμάτο έξυπνους διαλόγους, και ευφάνταστα σενάρια. Δεν μου άρεσε το γεγονός ότι υπάρχουν και στα δύο αυτά έργα του όπλα μαζικής καταστροφής, αλλά αυτό το παραβλέπω για τα ευχάριστα βράδια που μου χάρισε. Ελπίζω να βγάλει και άλλα βιβλία, αλλά χωρίς βόμβες...
i am page 24
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
the neuron stimulating zine
τι θα δούμε στους κινηματογράφους το 2015; [baphomet]
«Whiplash» (2014) του Νταμιέν Σαζέλ Διανομή: Feelgood Entertainment Το φιλμ αφηγείται την ιστορία του 19χρόνου Άντριου που φιλοδοξεί να γίνει ο καλύτερος τζαζ ντράμερ της γενιάς του. Όμως ο ανταγωνισμός είναι σκληρός στο ωδείο του Μανχάταν, το οποίο θεωρείται ως το κορυφαίο μουσικό σχολείο της Ανατολικής Ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών. Η αποτυχία του πατέρα του ως συγγραφέα
στοιχειώνει τον νεαρό ο οποίος είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Παράλληλα θα πρέπει να αντεπεξέλθει και στην καθοδήγηση ενός ταλαντούχου, αλλά σκληρού δασκάλου...
Μετά το φιλμ «Guy and Madeline on a Park Bench» του 2009, ο σκηνοθέτης Νταμιέν Σαζέλ επιστρέφει με τη δεύτερη μεγάλου μήκους δημιουργία του. Μία εντυπωσιακή μουσική ταινία, που με οδηγό ένα εκπληκτικό soundtrack και συνταξιδιώτες τους Μάιλς Τέλερ (Miles Teller) και Τζ. Κ. Σίμονς (J.K. Simmons), ταξιδεύουμε σ' ένα από τα πιο αξιόλογα φιλμ, που μας έρχονται από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της πέρσι τον Ιανουάριο στο Φεστιβάλ του
i am page 25
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Το τριακοστό πρώτο τεύχος των Χίμαιρες, συμπίπτει με τη συμπλήρωση έντεκα χρόνων ζωής του fanzine - η παρέα των Χίμαιρες κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2004 το πρώτο της τεύχος - και καθώς αυτό είναι το πρώτο που κυκλοφορεί με τη νέα χρονιά, δράττομαι της ευκαιρίας για να αναφερθώ σε τέσσερις αξιόλογες ταινίες που είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στα Κινηματογραφικά Φεστιβάλ και οι οποίες, έχοντας πάρει διανομή, αναμένονται να προβληθούν μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2015.
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
Σάντανς, όπου και τιμήθηκε τόσο με το Μεγάλο Βραβείο, όσο και με το Βραβείο Κοινού της διοργάνωσης. Στη συνέχεια το «Whiplash» προβλήθηκε τον Μάιο στο Φεστιβάλ των Καννών στο τμήμα Queer Palm, ενώ στη χώρα μας είχαμε την ευκαιρία να το παρακολουθήσουμε τον Σεπτέμβριο στο επετειακό 20ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας.
Ντακότα των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατά τη διάρκεια της Οδύσσειάς του θα συναντήσει πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Από αγγελικούς και φιλάνθρωπους, μέχρι τον διάβολο με ανθρώπινη μορφή...
«The Cut» (2014) του Φατίχ Ακίν Διανομή: Rosebud 21 Μεταφερόμαστε στο Μαρντίν, το 1915: Μία νύχτα, η Τουρκική αστυνομία συλλαμβάνει όλους τους Αρμένιους άντρες. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο νεαρός σιδεράς Ναζαρέτ Μανουγκιάν (Nazareth Manoogian τον υποδύεται ο Ταχάρ Ραχίμ / Tahar Rahim) που αναγκάζεται να αποχωριστεί την οικογένειά του με τη βία. Αφού καταφέρνει να επιβιώσει από τη φρίκη της γενοκτονίας, χρόνια αργότερα ο Μανουγκιάν πληροφορείται ότι οι δίδυμες κόρες του είναι ζωντανές. Ακολουθώντας τα ίχνη τους οδηγείται, από τις ερήμους της Μεσοποταμίας, στην Αβάνα της Κούβας και από εκεί στα άγονα λιβάδια της Βόρειας
Αν και δυστυχώς ο Φατίχ Ακίν δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στο 55ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο - όπως αρχικά είχε ανακοινωθεί - ωστόσο η νέα δημιουργία του, ιδιαίτερα αγαπητού και στο ελληνικό κοινό, Γερμανού σκηνοθέτη τουρκικής καταγωγής προβλήθηκε με επιτυχία στο Φεστιβάλ, στις Ειδικές Προβολές του Τμήματος Ανοιχτοί Ορίζοντες. Μία ταινία που μας μεταφέρει πίσω στο 1915 και ουσιαστικά πραγματεύεται το δύσκολο και ευαίσθητο θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Η ταινία πραγματοποίησε τη ν παγκόσμια πρεμιέρα
i am page 26
the neuron stimulating zine
Το φιλμ «The Cut» (2014), ολοκληρώνει παράλληλα και την τριλογία του Φατίχ Ακίν: «Αγάπη, Θάνατος και Διάβολος» (Love, Death and the Devil). Πρώτο μέρος της οποίας αποτελεί η καταπληκτική ταινία "Μαζί Ποτέ" (Head-On / Gegen die Wand - 2004) που τιμήθηκε με την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Ακολούθησε η επίσης πολύ καλή ταινία του Ακίν, "Η Άκρη του Ουρανού" (The Edge of Heaven - Auf der anderen Seite) που τιμήθηκε με το Βραβείο Σεναρίου, αλλά και με το Οικουμενικό Βραβείο, στο Φεστιβάλ των Καννών.
«Winter Sleep» του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν Διανομή: Ama Films
Ο Αϊντίν (Haluk Bilginer) είναι ένας συνταξιούχος ηθοποιός που έχει ανοίξει δικό του ξενοδοχείο σ' ένα χωριό της Καππαδοκίας στην κεντρική Ανατολία. Πάμπλουτος, δεν έχει επαφή καθόλου με την πραγματική ζωή και τις δυσκολίες των ανθρώπων γύρω του. Ο ήρωας μας, είναι κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους του ξενοδοχείου του και οι μόνοι άνθρωποι τους οποίους συναναστρέφεται είναι η γυναίκα του και η αδελφή του, που υποφέρει από το πρόσφατο διαζύγιό της. Τον χειμώνα το χιόνι αρχίζει να πέφτει, το ξενοδοχείο μετατρέπεται σε καταφύγιο, αλλά παράλληλα και σ' ένα απομονωμένο μέρος όπου αναπόφευκτα πυροδοτούνται παρεξηγήσεις και έχθρες. Η «Χειμερία Νάρκη» (Win-
i am page 27
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
της τον Σεπτέμβριο του 2014 στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ της Βενετίας. Στο φιλμ, πρωταγωνιστεί ο σπουδαίος γαλλοαλγερινός ηθοποιός Ταχάρ Ραχίμ (A Prophet - 2009, Το Παρελθόν 2013), ο οποίος εδώ ερμηνεύει με στωικότητα έναν αρμένιο σιδερά που ταξιδεύει κυριολεκτικά σε όλον τον κόσμο για να βρει τις δύο κόρες του, τις οποίες έχασε, μετά τις σφαγές και τη συστηματική βία που άσκησαν οι τούρκοι στον αρμένικο πληθυσμό. Περισσότεροι από ενάμιση εκατομμύριο αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους εκείνη την περίοδο...
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
t e r Sleep - 2014) αποτελεί τη νέα δημιουργία του σπουδαίου τούρκου δημιουργού Νουρί Μπίλγκε Τσεϋλάν (Μακριά, Κλίματα Αγάπης, Τρεις Πίθηκοι, Κάποτε Στην Ανατολία). Το φιλμ πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Μάιο στο επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών, όπου και τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα και το Βραβείο FIPRESCI της Διεθνής Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου. Στη χώρα μας η ταινία προβλήθηκε στο πλαίσιο του 55ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, όντας η ταινία λήξης της διοργάνωσης. «Leviathan» του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ Διανομή : Spentzos και Seven Films Ο Κόλια ζει σ’ ένα μικρό χωριό κοντά στη θάλασσα Μπάρεντς στη Βόρειο Ρωσία. Έχει ένα ιδιόκτητο συνεργείο αυτοκινήτων δίπλα στο σπίτι του, όπου ζει με τη νεαρή γυναίκα του, Λίλια, και τον Ρόμα, γιο του απ’ τον προηγούμενό του γάμο. Ο Βαντίμ Σελεβγιάτ, ο δήμαρχος της πόλης, θέλει να του πάρει την επιχείρηση, το σπίτι και τη γη. Πρώτα προσπαθεί να τα εξαγοράσει, αλλά ο Κόλια δεν αντέχει να χάσει ό,τι έχει και δεν
έχει - όχι μόνο τη γη, αλλά και την ομορφιά που τον περιβάλλει από τη μέρα που γεννήθηκε. Κι έτσι, ο Βαντίμ Σελεβγιάτ αρχίζει να γίνεται πιο επιθετικός...
Μία τραγική δραματική ιστορία διαπλοκής και διαφθοράς σε μία συντηρητική Ρωσία, με αναγωγές στην παλαιά διαθήκη. Ένα φιλμ που προβλήθηκε τον Μάιο στο Φεστιβάλ των Καννών κι έκτοτε αποτελεί θέμα συζήτησης όπου κι αν παρουσιάστηκε. Το «Λεβιάθαν» του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ, προβλήθηκε στις Ειδικές Προβολές του Τμήματος Ανοιχτοί Ορίζοντες στο πλαίσιο του 55ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Η ταινία αποτελεί την επίσημη υποψηφιότητα της Ρωσίας για την Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία στα επικείμενα 87α Βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
i am page 28
the neuron stimulating zine
χοντροί άντρες με φούστες [αθηνά καμπάκογλου] (μια ανάλυση στο έργο του Νicky Silver) Ένα σπουδαίο σύγχρονο έργο, μια αριστοτεχνική άσκηση ισορροπίας, ένα μεγάλο στοίχημα για σκηνοθέτη και ηθοποιούς… Θεωρούμε μεγάλη τύχη που εργαστήκαμε πάνω στο βραβευμένο κείμενο του Νicky Silver, που μιλά για πράγματα κοινά, αλλά με ένα μεγαλειώδη τρόπο. Σπαρακτικό και γελοίο συνάμα! Οι ήρωές του αληθινοί και αναγνωρίσιμοι. Εγκλωβισμένοι μέσα στο θλιβερό “εγώ” τους, ανίκανοι να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, δεν γλιτώνουν από τη δίκαιη μαθηματική εξίσωση της ζωής, θα πληρώσουν και αυτοί τελικά, μέχρι τελευταίας δεκάρας το «λογαριασμό» των πράξεών τους. Μια εύπορη οικογένεια η οποία κρύβει στην πολυτελή διαβίωση τη σαπίλα της!
Μια ρηχή μητέρα, θύμα-θύτης και αντιστρόφως, η οποία προσπαθεί να γεμίσει την άδεια της ζωή με ψώνια, κατασπαράζοντας συνάμα το παιδί της. Το δικό της μικρό ανυπεράσπιστο θύμα... Και ο μικρός Μπίσοπ, ο οποίος θα εξελιχθεί από ένα προβληματικό αγόρι, σε έναν ανθρωποφάγο δολοφόνο-έφηβο, μπροστά στα μάτια των θεατών. Ίσως δικαιολογημένος από το πεπρωμένο του… Έτσι δεν συμβαίνει και στο σύγχρονο δυτικό κόσμο; Μεγαλώνουμε παιδιά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τα οποία καταπίνουν βία και ξερνούν βία με κάθε ευκαιρία! Υ.Γ. Το έργο χαρακτηρίζεται μαύρη κωμωδία, επί της ουσίας πρόκειται για μια σπαρακτική κωμωδία!
Η παράσταση “Χοντροί Άντρες με Φούστες” ανεβαίνει από την ομάδα Volt στο Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ (Αλκμήνης 12, Πετράλωνα) από τις 24/1/2015 έως το Πάσχα i am page 29
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Ένας αδιάφορος - “βουλιμικά” υπέρ-σεξουαλικός πατέρας, μια φιλενάδα πορνοστάρ, η οποία θέλει πάση θυσία να αποκατασταθεί, βλέποντας τον χρόνο να περνάει.
κοινόχρηστοι χώροι vol.3 ή η αποδόμηση του κύκλου [kioy]
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
"Ο κύκλος είναι το μόνο γεωμετρικό σχήμα που καθορίζεται από το κέντρο του. Ούτε αυγό ούτε κότα σ’ αυτήν την περίπτωση, το κέντρο προϋπήρχε, η περιφέρεια έπεται. Η γη εξ ορισμού έχει ένα κέντρο. Και μόνο ο ηλίθιος που το ξέρει καλά μπορεί να πάει όπου του κάνει κέφι, ξέροντας ότι το κέντρο θα τον συγκρατήσει, θα τον εμποδίσει να εκτιναχθεί εκτός τροχιάς. Αλλά όταν η αίσθηση του κέντρου μετατίθεται και βγαίνει βουίζοντας στην επιφάνεια, τότε η ισορροπία πάει, χάθηκε. Η ισορροπία πάει, χάθηκε. Η ισορροπία μωρό μου πάει, χάθηκε." (Sara Kane) * Είμαι άνθρωπος σημαίνει τετραγωνίζω τον κύκλο. * Τρέφω ελπίδες ζωής είναι κυκλώνω αυτό που επιθυμώ. * Επιθυμώ είναι δεν ξέρω να υπάρχω. * Υπάρχω είναι ανακυκλώνω το χάος. * «Κι εγώ, ειλικρινά, είμαι το κέντρο που δεν υφίσταται παρά μόνο σαν συνθήκη στη γεωμετρία της αβύσσου· είμαι το τίποτα γύρω από το οποίο περιστρέφεται αυτή η κίνηση...» (Fernando Pessoa) * Κυλινδρικά κόκκαλα. Αγκώνες, γόνατα, αντίχειρες, καρποί, κρανίο, αστράγαλοι, σιαγόνας και τα λοιπά. Πουθενά δεν ισορροπείς. * Ανοίγω τα χέρια μου, ούτως ώστε οι καρποί να βρίσκονται στο ύψος των ώμων και αρχίζω να περιστρέφομαι. Απωθώ ό,τι βρίσκεται πλησίον μου σε ακτίνα εαυτού με την προσδοκία να το συναντήσω σ’ ένα ευνοϊκότερο μέλλον. i am page 30
the neuron stimulating zine
* Είμαι μέσα στον κύκλο. Ψάχνω την καρδιά. * Υπάρχουν οι τρύπες. Και υπάρχει και το μέσα και το έξω από αυτές. Μέσα στις τρύπες είναι σκοτάδι. Όμως το σκοτάδι είναι παντού και ποτέ δε μπορείς να γνωρίζεις που βρίσκεσαι. Πέφτουμε μέσα στις τρύπες για να βεβαιωθούμε πως είμαστε έξω από αυτές. Να μια κοινή πρακτική! Είναι όμως εντελώς ανούσιο. Γιατί έπειτα ούτως ή άλλως καταλήγεις μέσα στην τρύπα. Δεν μπορείς να βγεις απ' την τρύπα μόνο επειδή το ονειρεύτηκες. Ούτε αν καταπιείς το σκοτάδι μπορείς να βγεις. Γιατί το σκοτάδι είναι παντού. Και πιο πολύ στα πνευμόνια σου.
* Κυκλώνω το χάος για να βρίσκομαι έξω από αυτό. * Αν δύο άνθρωποι κατάφερναν να συγχρονιστούν πλήρως, τότε αναμφίβολα θα αποκτούσαν μια απίστευτη δύναμη, ικανή να σταματήσει την περιστροφή της γης. * Πένθος είναι ο κύκλος του οποίου το κέντρο απουσιάζει. * «Σαν τον ταξιδιώτη που διακρίνει σιγά σιγά τη γραμμή της παραλίας, διακρίνω κι εγώ το προφίλ του θανάτου μου.» (Marguerite Yourcenar) * Κυκλώνουμε αυτούς που αγαπάμε για να μην πεθάνουν. Κι όταν πεθαίνουν κυκλώνουμε τον θάνατό τους για να έχει συμβεί. * «Το φιλί τρώει» (Larry Tremblay) i am page 31
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
* Ερωτεύομαι είναι ζωγραφίζω έναν κύκλο και μπαίνω με κάποιον μέσα σε αυτόν. Αγαπάω είναι κυλάω τον κύκλο. Είμαι χωριστός είναι είμαι αδιάστατος.
αντίσταση [απόστολος θηβαίος]
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
Σ΄αυτό το παίγνιο δεν υποχωρώ. Αυτή η επιβολή με βρίσκει ολότελα αντίθετο. Γι΄αυτό αφοπλιστικά εμφανίζομαι στα θεωρεία, Διακόπτοντας τόσες και τόσες ιστορίες Και την ησυχία εκείνου του προσηλωμένου κοριτσιού Από γυαλί χρωματιστό και από άνεμο.
i am wavy
the neuron stimulating zine
η θάλασσα κάτω [ειδωλολάτρης] Βαθιά μα υπάκουη η θάλασσα αυτή σαν αγριεύω μαζί μου θεριεύει. Μετέωρη ανάμεσα στα τρεμάμενα πόδια σου το μόνο που θέλει να πιάσω πάτο στα πιο ζεστά και φιλόξενα βάθη της. [issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
i am page 33
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
έχουσα σώας τας φρένας [crystalmeth07] . γυμνή και ξυπόλυτη όπως ήρθα μέσα απ’ το νερό έτσι θα ήθελα να φύγω μέσα στη γη, ελεύθερη και ήσυχη σα σπόρος που κοιμάται μέχρι την άλλη άνοιξη κι όπως με μάτια και μαλλιά που δεν τα διάλεξα μα με διαλέξαν και μνήμη δανεική, του προηγούμενου και του επόμενου μαζί την ύλη μου πίσω ν’ αποθέσω μ’ αξιοπρέπεια πως δεν χρωστάω τίποτα με το κορμί μου έκθετο να δίνει τα δίκια στον Δαρβίνο και τον Νεύτωνα χωρίς ντροπή κρυμμένη μέσα σε ρούχα και παπούτσια που άλλοι διάλεξαν για μένα και για τον εαυτό τους για να ‘χουν κάτι να θρηνούν και να θυμούνται και ξύλινα κουτιά από μαόνι για να χωρά η ακριβή τους η απώλεια και το καθαρό τους κούτελο στην κοινωνία μόνο την άυλή μου σφαίρα θα ‘θελα να την σήκωναν ψηλά τα γέλια πού ‘χω κάνει μέχρι τα σύννεφα που φέρνουν την βροχή να μπερδευτούνε με τα δάκρυα πού ‘χω ρίξει και να σκορπίσω κι εγώ με τη σειρά μου σ’ άπειρες στάλες i am page 34
the neuron stimulating zine
i am page 35
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
να ποτίσω τη μάνα γη να σμίξω με τη θάλασσα κι ύστερα να εξατμιστώ γλυκά να μπερδευτώ με τα όνειρα των επομένων μου να τρυπώσω στων σπόρων μου τον ύπνο να τους ψιθυρίσω τραγούδια και παραμύθια της γνώσης τ' άγια δισκοπότηρα να μάθουνε να μη φοβούνται τίποτα όσο τα μάτια τους δεν τα σφαλίζουν κέρματα πως όλα είναι του χεριού μα κυρίως του μυαλού τους κι ύστερα όλοι τούτοι, οι γνωστοί μου άγνωστοι να μου στήνουνε της μνήμης τη γιορτή δίχως να το ξέρουν με γεμάτα ουζοπότηρα νύχτες καλοκαιριάτικες με τα πόδια τους χωμένα στη ζεστή άμμο να τους θυμίζει πως μύριζε ο κόρφος μου κι η μήτρα μου κι εγώ αγέρι δροσερό ν’ άπλωνα την αγκαλιά μου στους ώμους τους μονάχα ενός στο θαμπερό καφενείο του μυαλού του θά ’θελα νά ’μουνα θαμώνας απ’ τους πιο παλιούς και κείνο το "αν" το παντοτινό που θα τον έκανε να χαμογελά αφηρημένα όσο θα περίμενε τον πρώτο βαρύ γλυκό της μέρας κι έτσι ίσως, μόνο έτσι να εκδικούμουν και να φίλιωνα με τα αιώνια τα δίδυμα τ’ αδέρφια μου τον Χρόνο και την Ενοχή που μαλώνουνε από τώρα ποιος πρώτος θα φορέσει την ψυχή μου
άγονη μέρα [μαρίνα αποστόλου] Μια μέρα σαν κι αυτή Άγονη, άκαρπη, ξερή Ο χρόνος αδιάφορα και πάλι θα κυλήσει και της ανίας μας τα μάγια κανείς δε θα τα λύσει Άραγε, ποιος θα μπορέσει να επιζήσει; Χωρίς νερό, χωρίς τροφή, χωρίς φωνή για να μιλήσει;
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
Άγονη μέρα, κούφια, ελεεινή, κανείς δε θα ‘ρθει να μας δει Και τι εξάλλου να μας πει; Και τι να μας ζητήσει; Άγονη μέρα, σκεπτική Άχαρη, άσχημη, στεγνή Η ώρα αδιάφορα και πάλι θα περάσει και η μοιρολατρία μας την απραγία μας και πάλι θα σκεπάσει Άραγε, ποιος θα ναι αυτός που θ’ αντιδράσει; Ποιος θα τολμήσει να αλλάξει; Άγονη μέρα, χλιαρή Κανείς δε θα ‘ρθει να μας βρει Η σιωπή μας ηχηρή κι η γλώσσα μας άσπρη και στυφή Άγονη μέρα Καμμένη καριέρα Στρατιωτάκια σε σκακιέρα Άρρωστοι από πνευματική χολέρα Άγονη μέρα Γυναίκα που δε θα γίνει ποτέ μητέρα! i am page 36
the neuron stimulating zine
+ - απόδειξη θεωρήματος [γιώργος τζαβλάκης]
i am page 37
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Σπείρες δίνες και κωνικές τομές σου διατρέχουν τη ζωή σε περικυκλώνουν κι ύστερα στο άπειρο σε στέλνουν. Κι όμως εσύ… Τα πόδια σταθερά στο έδαφος, κέντρο του κόσμου, θεμέλιο και βάση. Με τα χέρια απλωμένα διάμετρο ζωής χαράσσεις. Δερβίσης και Βιτρούβιος, όρια συναισθημάτων και λογικής. Οι δυσκολίες της ζωής χορδές που σε διεμβολίζουν αφήνοντας αποστήματα, κομμάτια που θα κοπούν ακουσίως στον ιερό σκοπό του τετραγωνισμού. Εσύ ο γεωμέτρης που με δύναμη στην άμμο το διαβήτη θα καρφώσεις. Είσαι ο κρίκος στην αλληλουχία των εφαπτόμενων δεσμών σου; Ή ουροβόρος όφις φυλακισμένος στο εγώ, τις σάρκες σου να τρως;
πολεοθύελλες [κώστας βουλαζέρης].[kostasvoulazeris.eu]
. .
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
‘Οταν η πολεοθύελλα έρχεται, οι πόλεις μετασχηματίζονται: οι στροφές των δρόμων παίρνουν άλλες κλίσεις· οι δρόμοι διαιρούνται σε σταυροδρόμια, τα σταυροδρόμια ενώνονται· οι γειτονιές ανατοποθετούνται· γέφυρες γίνονται ένα με τη γη, η γη γίνεται γέφυρες· καμάρες δημιουργούνται εκεί που δεν υπήρχαν· υπόγεια σκαρφαλώνουν για να βγουν στο φως· ανώγια βυθίζονται στα κατάβαθα του εδάφους· ακόμα και μερικά οικήματα αλλάζουν σχήμα. Οι πολεοθύελλες ξεκινούν από γεγονότα: στη Νισράκνη, μέσα στον εμφύλιο πόλεμο των Πράσινων και των Μαύρων· στη Φαστάρδη, ύστερα από τη Διαδήλωση της Εβδόμης Κλίμακας (επίσης γνωστή και ως Διαδήλωση της Μεγάλης Αλλαγής)· στη Νουνμάση, όταν οι Αδελφές του Ψεύδους ανατίναξαν το Προεδρικό Μέγαρο· στη Φισνιλάη, κατά τη διάρκεια των ταραχών που προκάλεσαν στην Κεντρόπολη οι πτητικοί πειρατές του Κρανιόσχημου Σταυρού· στη Λορκάβη, όταν η μεγάλη διαρροή νερελκάβιας ενέργειας, από το Εργοστάσιο των Πυργοδών, έδωσε ζωή σε τριάντα-δύο χιλιάδες οχήματα... Οι πόλεις άλλαξαν για πάντα. Οι παλιοί χάρτες δεν είχαν, πλέον, νόημα. Οι κάτοικοι, ύστερα από τις πολεοθύελλες, βρέθηκαν σε καινούριους, ανέγνωρους κόσμους: λαβυρίνθους δαιδαλώδεις και, αρχικά, τρομακτικούς. Η Μεγάλη Χαρτογράφηση είχε ήδη ξεκινήσει… αλλά όλοι φοβόνταν την επόμενη πολεοθύελλα· και κανείς δεν μπορούσε να την προβλέψει. Μονάχα ασαφείς μαντείες έκαναν όσοι τα μυαλά τους είχαν πειραχτεί από τις πολεοθύελλες: αυτοί που τώρα ήταν ή τρελοί ή κάτοχοι κάποιας αρχαίας πρωταρχικής γνώσης που είχε φανερωθεί και πάλι στον κόσμο. Μπορούσαν να διακρίνουν σημάδια στις πόλεις που οι άλλοι δεν έβλεπαν· ορκίζονταν ότι άκουγαν τις πόλεις να αναπνέουν, ότι τις αισθάνονταν να σαλεύουν κάτω από τα πόδια τους, ότι ήταν ζωντανοί οργανισμοί. Οι πολεομάντες ήξεραν πότε ένα φορτηγό με τρεις γαλανές λωρίδες θα έστριβε κάτω από τη γέφυρα και θα σταματούσε μπροστά σ’ ένα εστιατόριο· πότε η πρώτη γυναίκα για σήμερα θα περνούσε μπροστά από μια πολυκατοικία· πότε τα σταυροδρόμια ήταν επικίνδυνα για τους διαβάτες· πότε τα αυτοκίνητα έπρεπε να προσέχουν όταν διέσχιζαν γέφυρες· πότε οι λεωφόροι θα είχαν μποτιλιάρισμα. ‘Οταν, όμως, ήρθαν οι επόμενες πολεοθύελλες τούς ξάφνιασαν όλους... i am a city page
the neuron stimulating zine
lift [φαίη φραγκισκάτου] Το δικό του δωμάτιο βρισκόταν στον τέταρτο όροφο. Το προηγούμενο βράδυ δεν είχε ακούσει θορύβους που να δηλώνουν κίνηση στα διπλανά δωμάτια. Όμως το προηγούμενο βράδυ προετοιμαζόταν για τη συνάντηση. “Τελευταία φορά”, επανέλαβε νοερά καθώς άνοιγε την πόρτα του ασανσέρ. Δε σκεφτόταν τα δακτυλικά αποτυπώματα που άφησε. Αν τά ’ψαχνε κανείς θα έβρισκε ότι ανήκαν σε κάποιον που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα πριν 15 χρόνια. Μια Τρίτη βράδυ, Αθήνα κέντρο, σ’ ένα θέατρο. Τότε του ήρθε τελείως ξαφνικά στο μυαλό. Την προσοχή του είχε τραβήξει
τραγουδιστά. Είχε κάτι το πολύ στημένο η φυσιογνωμία του, σαν να περίμενε το χειροκρότημα που δεν ερχόταν. Τη στιγμή εκείνη αποδέχτηκε ότι τα πράγματα άλλαξαν αμετάκλητα και τίποτα δε θα έχει σχέση με αυτό που είχε συνηθίσει ή θεωρήσει πιθανό. Ξανάνιωσε το μούδιασμα στο αριστερό μέρος του κεφαλιού που τον έπιανε κάθε φορά που θυμόταν εκείνο το βράδυ στο θέατρο. Πήγε να μονολογήσει αλλά δεν άκουσε ήχο. Καμιά αντήχηση, μόνο το είδωλό του να κοιτά τους καθρέπτες του ασανσέρ. Κρατώντας
το
σακάκι
του, χαμογέλασε στον νυχτερινό θυρωρό και βγήκε στη λεωφόρο.
i am page 39
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
ένας νεαρός άνδρας που χοροπηδούσε και φώναζε συνθήματα
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
ο πάτος της κατσαρόλας [χαραλαμπίδη δέσποινα]
Οι κεραμικές εστίες της κουζίνας μαύρες και άραχνες. Και πάνω τους μερικοί κύκλοι στρογγυλοί σαν ξεχασμένα χούλα χουπ σε κάποιο γυμναστήριο, παρατημένα από παιδιά που μόλις αθλήθηκαν. Ο πάτος της κατσαρόλας εφάπτεται πάνω στο μάτι, σαν να είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον. Κουμπιά αφής πατιούνται από νύχια με κόκκινο μανό. Και ξαφνικά οι εστίες φωτίζονται από έναν πορτοκαλί, θερμό, κύκλο ήλιο σε καρέ άναστρου ουρανού - λάθος κουμπί, λάθος μάτι, πατιέται το σωστό. Στο πάτο της κατσαρόλας μπαίνει το λάδι να κάψει. Μετά τσιγαρίζεται το αρνί. Και μετά εμφανίζονται με αλφαβητική σειρά ο άνηθος, τα κρεμμυδάκια και το μαρούλι. Αρνάκι φρικασέ. Το αρνί είναι στενοχωρημένο που το έσφαξαν αλλά δεν λέει κουβέντα, υπομονετικά βράζει μαζί με τα υπόλοιπα ζαρζαβατικά. Και το αυγολέμονο, μόνο ο κρόκος για να μην κόψει με το ασπράδι. Το ασπράδι καταλήγει στο νεροχύτη, υδαρές. Στρώσιμο του τραπεζιού. Στρογγυλά πιάτα άσπρα και τα μαχαιροπίρουνα τα καλά και οι κόκκινες χαρτοπετσέτες και τα ποτήρια τα κρυστάλλινα που πάνω στον δίσκο κοπανιούνται μεταξύ τους και είναι σαν να τραγουδάνε τα κάλαντα (glasses bells) και μικρό κουταλάκι για το γλυκό. Όλα έτοιμα. Το κουδούνι χτυπάει. Οι καλεσμένοι έρχονται. Μερικές φούστες, τεζαρισμένα πάνω στα πόδια καλσόν, τσακίσεις στα ανδρικά παντελόνια περιφέρονται στο χώρο. Οι τσακίσεις πλησιάζουν τις φούστες κι ύστερα απομακρύνονται πάλι για να πάνε να ακουμπήσουν πάνω στον καναπέ και στις πολυθρόνες. Τα παλτά θα φιλοξενηθούν πάνω στο διπλό κρεβάτι. Μια σακούλα θα έχει μέσα ένα κουτί με γλυκά από το ζαχαροπλαστείο. Το κουτί με τα γλυκά θα φιλοξενηθεί για λίγη ώρα στο ψυγείο. i am page 40
the neuron stimulating zine
Κι ύστερα όλοι θα κάτσουν γύρω από το γιορτινό τραπέζι. Τα ποτήρια θα τσουγκριστούν, το αρνάκι θα σερβιριστεί, το γλυκό θα φαγωθεί και ο Χριστός θα έχει γεννηθεί πριν από δύο χιλιάδες δεκατέσσερα χρόνια.
Στο χριστουγεννιάτικο δέντρο τα λαμπάκια θα ανάβουν ρυθμικά και οι κόκκινες μπάλες θα αντικατοπτρίζουν τα υπάρχοντα του σαλονιού. Από κάτω από το δέντρο πολύχρωμα δώρα θα περιμένουν να δοθούν. Θα μοιραστούν τα δώρα. Χαρτιά περιτυλίγματος θα σκιστούν με αγωνία, πολύχρωμες κορδέλες θα κάνουν παρέα με τα σχέδια του χαλιού, γιγάντιες σακούλες θα γεμίσουν με όλων των ειδών τις συσκευασίες για να καταλήξουν στον κάδο ανακύκλωσης. Η καρέκλα σου είναι άδεια και μου λείπεις. Το βραδάκι όλα τα πιατικά θα είναι στοιβαγμένα στο νεροχύτη. Η κατσαρόλα με τον πάτο της θα μπει ανάποδα στο πλυντήριο των πιάτων μαζί με τα υπόλοιπα μαχαιροπίρουνα, πιατικά και ποτήρια. Θα πλυθούν όλα στους εβδομήντα βαθμούς κελσίου. Την επόμενη μέρα η κατσαρόλα απαστράπτουσα θα τοποθετηθεί πάνω στην κεραμική εστία. Θα είναι έτοιμη να μαγειρέψει το επόμενο φαγητό. i am page 41
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Οι επισκέπτες θα επιστρέψουν στους καναπέδες. Θα πιούν έναν καφέ σερβιρισμένο σε μικρά ποτηράκια του espresso, οι μπλούζες, οι γραβάτες και τα ντεκολτέ θα γεμίσουν από ζάχαρη άχνη από τους κουραμπιέδες. Τα δάχτυλα θα σκουπιστούν πάνω σε χαρτοπετσέτες για να φύγει το σιρόπι από τα μελομακάρονα. Μερικοί θα πάνε και μέχρι τον νιπτήρα της τουαλέτας να τα ξεβγάλουν με νερό και σαπούνι. Θα σκουπίσουν τα χέρια τους πάνω στην πετσέτα με τον Αϊ Βασίλη.
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
παιδικό [γιώργος μανάδης]
Αναμένω τον ΟΑΕΔ. Αναμένω την υπ’ αριθμόν προκήρυξη. Αναμένω τον Νίκο. Μα να πεθάνει φυσικά. Αναμένω το μέιλ. Αναμένω το τραμ. Αναμένω απάντηση. Και τίποτα δεν αναμένω τελικά Γιατί κυλάει η ζωή μου σε κύκλους (;) Αγχώδεις. Τι μου εδόθη; Αν μου εδόθη και Άλλοτε ποιος; Τα ίδια φοράμε Τα ίδια εμείς Μποτάκια ωραία Στυλάκι απλό. Μα είμαστε τόσοι στον κύκλο αυτό Δυο να μισήσεις εγένη κακό.
i am page 42
the neuron stimulating zine
circles or not [βερονίκη] τον τελευταίο καιρό όταν βγάζω τα σκυλιά μου βόλτα κάνω τον κύκλο του σχολείου που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το σπίτι μου. στην πραγματικότητα προφανώς δεν πρόκειται για έναν κύκλο. θα έλεγα πως μοιάζει περισσότερο με ένα παραλληλόγραμμο -αν ήμουν σίγουρη για το τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε παραλληλόγραμμο. ανεβαίνω τη Θεογένους, στρίβω δεξιά στην Κόνωνος, κατεβαίνω τη Θήρωνος, στρίβω δεξιά στη Στράβωνος και ανεβαίνω την Αριστάρχου. κάπως έτσι. ακριβώς έτσι. ------------------------------------------>
ο «κύκλος» αυτός μου δίνει μια ασφάλεια. μια κάποια ανακούφιση. ξέρω τι να περιμένω. ξέρω πού έχει λίγο περισσότερο χωματάκι για τα σκυλιά. ξέρω ένα κρυφό σημείο με θάμνους όπου τους αρέσει να χώνονται. ο κύκλος αυτός έχει αρχή μέση και τέλος και δε χρειάζεται ποτέ να περάσω από το ίδιο σημείο δύο φορές. αυτό είναι το μεγαλύτερο του πλεονέκτημα. στην πλατεία τα πράγματα είναι αλλιώς. για να πάω στην πλατεία πρέπει να κατέβω μια ευθεία. να κάτσω λίγο στην πλατεία και μετά να ανέβω ξανά την ίδια ευθεία. στην πλατεία τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. στην πλατεία τα σκυλιά τρέχουν όποτε το σχήμα διαμορφώνεται αλλιώς. τελείως αλλιώς. να κάπως έτσι. --------------------------------------------------> όταν είμαι καλά μου αρέσει να πηγαίνω στην πλατεία. τις τελευταίες μέρες όμως κάνω κύκλους. Κύκλους ή τέλος πάντων παραλληλόγραμμα. i am page 43
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
ποτέ δεν κάνω τον κύκλο αριστερόστροφα. δεν έχω ιδέα γιατί. έχω προσπαθήσει, αλλά δε μου βγαίνει. πάντα κάπου στην αρχή δειλιάζω κι εκεί που είναι να κατέβω την Αριστάρχου, νά σου πάλι την ανεβαίνω και πάμε πάλι δεξιά στη Θεογένους και δεξιά στην Κόνωνος.
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
untitled [ντομινίκ αρβανίτης]
Ήταν ένας μικρός άνθρωπος Που όλο γυρνούσε Περπατούσε Παραπατούσε Κύκλους έκανε Αναρωτιόταν, τι να κάνει Μπερδευόταν Δεν ήταν καλός ή κακός Σε κάτι ή γενικά Αναζητούσε τη μελωδία Μοιραζόταν στιγμές Χαμογελούσε Λυπόταν Είχε τις εμμονές του Όλα γύρω από κάτι κινούνταν Έκανε τους κύκλους του Συνέχεια Έψαχνε τη στιγμή Ένας άνθρωπος ήταν.
i am page 44
the neuron stimulating zine
ψηφιακό αντίγραφο | part one: alive [ebal] Ανοίγω τα μάτια μου. Προσπαθώ να καταλάβω που βρίσκομαι, κοιτώ δεξιά-αριστερά. Είμαι σε ένα κάτασπρο δωμάτιο, μοιάζει σαν δωμάτιο νοσοκομείου. Όχι, όχι μοιάζει σαν δωμάτιο ψυχιατρείου! Δεν υπάρχει καρέκλα, δεν υπάρχει κρεβάτι, δεν υπάρχει τίποτα. Είμαι στο πάτωμα, σε μια γωνία. Ο πόνος επιστρέφει στο κεφάλι μου, επιστρέφει για να μου θυμίσει πως είμαι ακόμα ζωντανός. Σκέφτομαι πως πρέπει να είμαι ακόμα ζωντανός, λογικά οι νεκροί δεν θα νιώθουν καθόλου πόνο. Άραγε τι μου συνέβη; Προσπαθώ να θυμηθώ πώς βρέθηκα εδώ. -“Πού είμαι;”, αναρωτιέμαι δυνατά - μονάχα για να πάρω μια βωβή απάντηση.
Σε μια από τις γωνίες στο ταβάνι υπάρχει μια κάμερα. Το κόκκινο φωτάκι που έχει με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κάποιος με παρακολουθεί. Πλησιάζω προς την κάμερα, αλλά είναι πάρα πολύ ψηλά για να την φτάσω. Στην οροφή τα άσπρα φώτα φωτίζουν πολύ έντονα το δωμάτιο. Τα μάτια μου κάπως αρχίζουν να κουράζονται από το έντονο φως. Ακούγεται ένας θόρυβος στην πόρτα, αυτόματα τραβιέμαι προς τα πίσω.
Γκριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιικ Γκριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιικ
Γκριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιικ
Κάποιος από έξω τραβά τον μεταλλικό σύρτη της μεγάλης μεταλλικής πόρτας. Η πόρτα ανοίγει σιγά σιγά, νιώθω έναν κόμπο να ανεβαίνει στο λαιμό μου. Μια μαύρη σκοτεινή παρουσία στέκεται στην είσοδο. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω το πρόσωπο, μα μονάχα τη μορφή της. Να είναι η ίδια γυναίκα από χθες; Δεν έχει μπει μέσα στο δωμάτιο και το σκοτάδι του διαδρόμου πίσω της, την κρύβει ακόμα.
Το έντονο φως, όμως πέφτει γύρω από το κορμί της. Ναι, σίγουρα είναι η ίδια γυναίκα από χθες. i am page 45
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Σηκώνομαι σιγά σιγά όρθιος. Κοιτάω το δωμάτιο καλύτερα. Ακουμπάω το καρούμπαλο που έχει σχηματιστεί στο κεφάλι μου. Ευτυχώς δεν έχω ματώσει. Μα τι είναι αυτό το δωμάτιο;
Προσπαθώ να καταπιώ το σίελο που έχει μαζευτεί στο στόμα μου. Δυσκολεύομαι. Παίρνω λίγο θάρρος και της μιλάω: -“Ποια είσαι; Πού είμαι; Άφησε με να φύγω, σε παρακαλώ.” -“Έπρεπε να σε φέρουμε εδώ χωρίς να ξέρεις που είναι το εδώ. Έπρεπε να βεβαιωθούμε.” -“Τι να βεβαιωθείτε; Πού είναι το εδώ; Τι είναι το εδώ;” (μια παύση ανάμεσα στα λόγια μας) -“Ποια είσαι;”, ρωτάω χαμηλόφωνα επειδή σκέφτομαι ότι μπορεί η κάμερα να έχει και μικρόφωνο. Με κοιτάει από κάτω μέχρι πάνω. Σαν να μην πιστεύει ούτε η ίδια στα ίδια της τα μάτια.
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
Ακόμα δεν έχει μπει μέσα στο δωμάτιο, κάνω δυο βήματα μπροστά. Η θολούρα στα μάτια μου από το έντονο φως κι ο πόνος στο κεφάλι μου δεν έχουν ακόμα φύγει, αλλά αρχίζουν σιγά σιγά να υποχωρούν. Δεν κινείται, δεν προχωρά, δεν αντιδρά. -“ΠΟΙΑ είσαι; Γιατί με έσωσες;” Αυτή την φορά μιλάω πιο δυνατά, το θάρρος αρχίσει κι αυτό να επιστρέφει. -“Πριν από μια εβδομάδα”, μου λέει, “μπήκες στον server ενός online casino. Τα στοιχεία που έκλεψες όμως, οι πιστωτικές κάρτες και οι κωδικοί δεν είναι από το casino. Δεν υπάρχει casino. Το casino είναι απλά μια βιτρίνα. Τα στοιχεία αυτά ανήκουν…” -“ΣΤΑΜΑΤΑ, μην του πεις τίποτα άλλο. Δεν φαίνεται να ξέρει”. Μια βαριά,μπάσα φωνή έρχεται από πίσω της. Δεν μπορώ να διακρίνω ποιος μιλάει. Όποιος και να είναι στέκεται ακόμα πίσω της, κρυμμένος στο σκοτάδι του διαδρόμου. -“ΠΟΙΟΣ είναι εκεί;”, φωνάζω πανικόβλητος. Άραγε πόσοι να βρίσκονται εκεί; -“Το ποιος είμαι δεν έχει σημασία. Για την ακρίβεια τίποτα δεν έχει σημασία αυτή την στιγμή. Μονάχα το γεγονός ότι αναπνέεις. Και θέλουμε να συνεχίσει αυτό να συμβαίνει. Σωστά;”
Σωστά
Σωστά Σωστά Σωστά
-“Σωστά”.
-“Πες λοιπόν, τι έγινε με το casino. Εάν μας πεις την απόλυτη αλήθεια i am page unknown
the neuron stimulating zine
θα σου εξασφαλίσει το δικαίωμα να συνεχίσεις να αναπνέεις.” Νιώθω τρόμο, η φωνή του – το ύφος, καταλαβαίνω πως δεν αστειεύεται.
Σε πιστεύω Σε πιστεύω
Σε πιστεύω
-“Σε πιστεύω.”
-“Τότε άφησε με να φύγω.” -“Να πας πού;”
Είναι περίεργο, μα ακόμα μου μιλάει κρυμμένος. Κρυμμένος ακόμα πίσω από την γυναικεία μορφή, κρυμμένος στο σκοτάδι του διαδρόμου. Το σκέφτομαι για λίγο και συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι πολύ καλό για μένα. Δεν τους έχω δει, ίσως έχω μια ευκαιρία, ίσως ζήσω, ίσως με αφήσουν. Παίρνω λίγο ακόμα θάρρος, με πιο σταθερή φωνή, πιο δυνατά, πιο εκνευρισμένα και τους λέω: -“Να πάω σπίτι μου. Κοίτα δεν ξέρω τίποτα, δεν έχω κλέψει τίποτα. Δεν είχαν τίποτα αυτοί οι λογαριασμοί. Διέγραψα τα πάντα κι απλά συνέχισα την ζωή μου. Το μόνο που θέλω είναι να πάω σπίτι μου. Δεν ξέρω ποιοι είστε, δεν σας έχω δει, σε παρακαλώ ΑΦΗΣΕ ΜΕ να φύγω.” -“Και νομίζεις ότι εκεί, με ένα πτώμα στο πάτωμα θα είσαι ασφαλής; Πιστεύεις ότι δεν θα στείλουν ή δεν έστειλαν ήδη άλλους για να συνεχίσουν αυτό που απέτυχε ο προηγούμενος;” -“Μα ποιος να τους στείλει, γιατί; Σου λέω ότι δεν έχω κάνει τίποτα.” Παραμερίζει την γυναίκα και μπαίνει μέσα. Βρίσκεται ένα μέτρο μέσα στο δωμάτιο, στο δωμάτιο με το έντονο φως, στο δωμάτιο που δεν υπάρχει σκιά, στο δωμάτιο που μπορώ να δω το πρόσωπό του, στο δωμάτιο που μπορώ να δω όλα τα χαρακτηριστικά του χωρίς κανένα i am page 47
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
-“Κοίτα, έψαχνα για ένα γρήγορο hacking που θα μου αποφέρει μερικά χρήματα. Ναι μπήκα μέσα στον server, μου πήρε λίγη ώρα αλλά μπήκα. Ναι πήρα τους λογαριασμούς, αυτό ήταν πιο εύκολο. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι βρήκα και τους κωδικούς για τον κάθε λογαριασμό. Αλλά όταν προσπάθησα να συνδεθώ στην τράπεζα, διαπίστωσα ότι κανένας από αυτούς δεν είχε μέσα χρήματα. Τίποτα, ούτε ένα ευρώ. Φαντάστηκα πως όσοι παίζουν χρησιμοποιούν αυτούς τους λογαριασμούς για τα κέρδη τους, αλλά όλοι ήταν άδειοι. Και οι 5. Πέρασε μια ολόκληρη εβδομάδα από τότε – χωρίς καν να το σκεφτώ δεύτερη φορά. Και σήμερα κάποιος μπήκε στο σπίτι μου. Κάποιος μπήκε για να με σκοτώσει, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς να θέλει κάτι, χωρίς να ξέρω το γιατί. Αυτή είναι η αλήθεια, πρέπει να με πιστέψεις”.
πρόβλημα. Κάνω δυο βήματα πίσω κι ακουμπάω στον τοίχο. Νιώθω σταγόνες ιδρώτα στο πρόσωπό μου. -“Άφησέ μας!”, της λέει χωρίς καν να γυρίσει να την κοιτάξει. Η πόρτα κλείνει πίσω του. Τα χαρακτηριστικά του με τρομάζουν. Είναι ψηλός και γεροδομένος. Η κορμοστασιά του μοιάζει με άνθρωπο που έχει πολεμήσει, με μαχητή. Είναι τόσο σοβαρός που δεν είναι δυνατόν! Σαν να φοράει μάσκα. Τα χέρια του κρυμμένα πίσω από την πλάτη του. Δεν μπορώ να καταλάβω εάν κρατάει όπλο ή όχι. Κι αυτός ντυμένος στα μαύρα. Τι στο διάολο; Ποιοι είναι όλοι αυτοί;!
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
-“Κοίτα καλά το πρόσωπό μου”, μου λέει κι εκείνη την στιγμή συνειδητοποιώ ότι δεν πρόκειται να βγω ποτέ ζωντανός από εδώ μέσα. Ο τύπος που πέθανε στην θέση μου δεν μου έδωσε πολύ χρόνο. Είμαι το επόμενο νούμερο στην λίστα. Και τότε κάτι μέσα μου σπάει. Τέλος τα παρακαλετά - τέλος ο φόβος. Εάν είναι να πεθάνω, τουλάχιστον να γίνει με τους δικούς μου όρους. Πλησιάζω κοντά του - πολύ κοντά του. -“ΆΚΟΥΣΕ με πολύ προσεκτικά. Δεν ξέρω γιατί βρέθηκε αυτός ο τύπος σπίτι μου. Δεν ξέρω γιατί ήθελε να με σκοτώσει, δεν ξέρω γιατί μου σώσατε την ζωή, μετά με χτυπήσατε στο κεφάλι και με φέρατε εδώ. Σε αυτή την σκατότρυπα. Δεν ξέρω εάν ετοιμάζεστε να με σκοτώσετε. ΔΕΝ με νοιάζει πια. Το ξέρω ότι θα το κάνετε. Με άφησες να δω το πρόσωπό σου. Δεν υπάρχει περίπτωση να με αφήσεις να φύγω ή να ζήσω. Μα εάν είναι όλα αυτά να τελειώσουν σε λίγο για μένα, εάν είναι να με σκοτώσετε, θέλω να μάθω γιατί.” Στο πρόσωπό του σχηματίζεται ένα αμυδρό χαμόγελο. -“Εντάξει”, μου λέει. “Μετά από αυτό δεν έχει γυρισμό.” -“Δεν ξέρω εάν έχει ή δεν έχει, μα κουράστηκα. Εάν είναι να πεθάνω απόψε, τουλάχιστον θέλω να ξέρω το γιατί.” -“Έλα μαζί μου και θα μάθεις το γιατί κυνηγάνε να σε σκοτώσουν.” “ΑΝΟΙΞΕ ΜΑΣ”,
ανοίγει ανοίγει
η πόρτα ανοίγει.
ανοίγει ανοίγει
[part zero in chimeres #030 | part two ...to be continued] . i am page 48
the neuron stimulating zine
περεστρόφια [μικέλα φερούση] Ένα σκυλί που κυνηγάει την ουρά του. Ένας πλανήτης που περιστρέφεται γύρω απ’ τον εαυτό του. Και εκατομμύρια άνθρωποι που, πράττοντας το ίδιο, πιστεύουν πως ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από εκείνους. Μέχρι ένας άλλος, μεγαλύτερος κύκλος να καθρεφτίσει την αλχημική τους αλήθεια. Τώρα μπορώ πια να το ξεστομίσω, ότι το σκυλί είχε τουλάχιστον έναν σκοπό στο ατέρμονο γύρισμά του. Κι αν μπορούσε να ασκήσει την ανθρώπινη λαλιά, θα μού περιέγραφε με πάσα λεπτομέρεια την αγωνιώδη προσπάθειά του, την αδημονία να τα καταφέρει, την απογοήτευση της κάθε πρόσκαιρης ήττας. Ένα σκυλί απεκδυθέν κάθε μορφής εγωισμού.
Όταν πια θα στροβιλιστείς και στην τελευταία ειρ ων ε ί α το υ, θα έχεις μ άθ ε ι πω ς οι κ ύκλοι μ ια ς α νθρώ πι νης ζωής μπορούν να σου διδάξουν πολλά περισσότερα από μια ατελεύτητη ευθεία. Κι όπως όλες οι ασθένειες, θα λήξει όταν θα κάνει κι αυτή τον κύκλο της. i am page 49
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
Εγώ ο άνθρωπος, περιστρέφομαι όλη μου τη ζωή, τέμνομαι στις περιστροφές των άλλων ανθρώπων και κάπως έτσι εξαπατώ τη φύση μου, πείθοντάς την πως ακολουθώ ένα μονοπάτι που τραβάει προς τα εμπρός, πάντα κατ’ επιλογήν μου. Ένας δράκος είναι, θα’ λεγα αν απευθυνόμουν σε παιδί, σαν αυτούς που χρησιμοποιούν οι κινέζοι για να γιορτάσουν το εκάστοτε νέο έτος. Μόνο που αυτός ο δράκος δε φέρνει τύχη, μηδέ ευκολία. Τρυπώνει στο μυαλό σου, όπως το σκουλήκι σε ετοιμόρροπο μήλο, και κάνει τη βόλτα του δοκιμάζοντας όλες σου τις ανασφάλειες, όλες τις κρυφές φοβίες. Την οικογενειακή σου υπόσταση, την προσωπική σου αντίληψη, την επαγγελματική σου (αν)ικανότητα, τους ανθρώπους που περιστρέφονται σε κοντινή τροχιά από σένα, την υγεία σου έως την εσχατιά, την καρδιά και ό,τι περίσσεψε από αυτήν, τα πάντα. Μηδενός εξαιρουμένου, αυτός ο κρόνιος δράκος θα δοκιμάσει την αντοχή σου στη φυγόκεντρο δύναμη.
enditorial [chupa chap]
Οι μέρες αλλάζουν και βλέπω χαμόγελα και ελπίδα να ανθίζουν. Όχι γιατί θα είμαστε καλύτερα οικονομικά, αμφιβάλλω.
[issue 031] - [080215] - [chimeres.gr]
Αλλά γιατί ελπίζω ότι θα μπορέσουν ο Κώστας με τον Κώστα να υπογράψουν σύμφωνο συμβίωσης και η Ιωάννα με την Χριστίνα να παντρευτούν. Αλλά γιατί ελπίζω ότι θα μπορέσει ο Τζαφάρ με τον Ακήλ να κυκλοφορούν νιώθοντας λιγότερο φόβο. Γιατί ελπίζω ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα θα βρουν υπεράσπιση, θα γίνουν υποδομές για ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες, για άτομα με ειδικές αναγκές. Άλλα μπορεί και τίποτα από όλα αυτά... Και από ‘δω μέσα, chimeres, έμαθα ότι η ζωή είναι ένας μαραθώνιος και έχει χαρές και λύπες. Έχουμε και εμείς ονειρευτεί πολλά και κάποια τα καταφέραμε. Ελπίσαμε ότι θα τα καταφέρουμε και κάποιες μέρες μας γίνονται καλύτερες με την ελπίδα. Έστω ότι ίσως, αλλά αυτό ο γαμημένος δρόμος είναι ωραίος.
Life is a ci rcle you ‘re caught on. Life is a ro ad that’ s m uch too long It winds, go es ahead. It only stop s when you’r e dead. Jarvis Cocker i am page 50
the neuron stimulating zine
the neuron stimulation zine
[ideas; articles; viruses; painkillers; senses; stupidity; madness; interviews; little green people; mad writers; madder readers; brain pollution; science; music; movies; philosophy; irony; humor; disclosure; mind games; feedback; communication; creativity; contradiction; destruction; pleasure; self torture; math equations; comics; quantum determinations; questioning answers; answering questions; experiments; prophecies; phycoanalysis practice; non-lobotomized brains;]
διανομή
chimeres.gr/zine/map/
artwork: . [famous woman walking incognito] . [ποτές]
θεσσαλονίκη: . ακυβέρνητες πολιτείες . λωτός . σπίρτο . φρειδερίκο αγάπη μου . hemingway . la doze
εξώφυλλο: . [τετραγωνισμός του κύκλου]
γιάννενα: . μουσελίμι . θυμωμένο πορτραίτο . parenthesis . p2p lab
οπισθόφυλλο: . [thegiant] . [stencil] . [berlin] multi-attribution: . [bethscupham] . [search.creativecommons.org] . [seriykotik] . [thenounprogect.com] . [wanderlinse] . [wikimedia]
βόλος: . καδράκι . ποδηλάτισσα μυτιλήνη: . μουσικό καφενείο
επικοινωνία: . [mail@chimeres.gr]
πάτρα: . χαραμάδα
copyleft:
ηράκλειο: . ευαγγελισμός
θέλεις να κυνηγήσεις την χίμαιρά σου; στείλε ένα demo και κάνε εκπομπή στο webradio ή στείλε το κείμενό σου για να συμμετέχεις στο επόμενο τεύχος του
♪♫
fanzine chimeres
. [διανέμεται με την άδεια “creative commons: attribution-non commercial-share alike” που επιτρέπει την ελεύθερη διανομή με παρόμοια
φλώρινα: . εν φλωροίνοι θήβα: . the bar πάρος: . τακίμι καλαμάτα: . καλλιτεχνικό στέκι χαλκίδα: . magaret tattoo story
άδεια και αναφορά στην πηγή, για μηεμπορικούς σκοπούς]
χέρι με χέρι
i am the antepenultimate page 51
λάρισα: . κουρμπέτι . στέκι paratodos . mosh pit κύθηρα: . αραχτοπωλείο αγία άννα: . vinylio κιάτο: . musica es σέρρες: . sofa κομοτηνή: . οκτώ λευκωσία: . πρόζακ
[issue 031]- [080215] - [chimeres.gr]
συντακτική ομάδα: . [μικέλα φερούση] . [travis bickle] . [comzeradd] . [ιντερ μέδιο]
αθήνα: . αγροτικόν . αθήναιο . αλφειός . βοτανικός κήπος . ελεύθερος τύπος . εναλλακτικό . έξι συνεργασία θησείου . κρίκος . λεμόνι . μικρό cafe . ναυτίλος . παγκάκι . πανεπιστημίου 64 . πινέζα . φαρφουλάς . χάρτες . beduin . hackerspace.gr . nosotros . solaris . vinyl
i am the under-cover...