Superhiro: Arnoleon

“Als je leiding bent, moet alles wijken voor de Chiro”

Deze maand gingen we op bezoek bij Arno, ook wel bekend als Arnoleon, tekenaar van ‘Je hoort wat in een klaslokaal’. Dat Chiro in zijn DNA zit, is geen overdrijving: hij was twaalf jaar lid, vier jaar leiding en is nu bezig aan zijn derde jaar als VB. Hij tekende ook de figuurtjes voor het jaarthema Grenzeloos Chiro. In Chiro Herent is hij ongetwijfeld al een bekend gezicht, maar de laatste maanden werd hij met zijn Instagrampagina ook over de rest van Vlaanderen alsmaar bekender.

Door Emilie

Aha, muziek spelen! Heb je een favoriet Chirolied?

Arno: Ja, zeker! Maar hoe heet het alweer, hé? Het begin alleszins met ‘Elke heuvel moet geslecht’, misschien herken je het deuntje.

Dag Arno! Hoe ben je gestart met ‘Je hoort wat in een klaslokaal’?

Arno: Toen ik begon met lesgeven, vroegen ze mij ‘s avonds hoe het was geweest. En ik wist dat ik verschillende onnozele of gekke dingen had gehoord in mijn klaslokaal, maar ik vergat die allemaal. Ik ben die dingen beginnen opschrijven zodat ik ‘s avonds kon vertellen wat mij die dag had doen lachen. Ik ging met de trein naar mijn werk, dus ik had telkens een halfuur tijd over. Ik ben die situaties dan maar beginnen tekenen, ben er foto’s van beginnen nemen en heb ze op een pagina gezet om later te kunnen herbekijken. Op anderhalf jaar is die pagina ongelooflijk groot geworden.

Op dit moment in het interview neemt Arno zijn gitaar vast die in de hoek van de kamer staat en speelt hij het refrein van zijn favoriet lied. Na wat opzoek- en Googlewerk blijkt dat Arno een heel knappe versie van ‘Vrede is onze weg’ speelde, wat overeenstemt met de tekst die hij zich nog herinnerde.

Was je vroeger ook al een creatieve leider?

Arno: Ja, creatief was ik zeker. Zelf veel structuur aanbrengen vond ik niet zo simpel, maar eens we een idee hadden van wat we ongeveer gingen doen, vond ik het wel heel leuk om dat idee helemaal uit te werken. Dat was vooral het jaar dat ik alleen in leiding stond te merken. Ik had toen bijvoorbeeld moeite om te zeggen: ‘Nu gaan we deze zondag dit doen, of jullie nu zin hebben of niet.’ Maar als er dan geïmproviseerd moest worden, ging dat wel perfect. Tekenen, knutselen, decors maken op kamp en muziek spelen zijn altijd wel mijn ding geweest toen ik leiding was.

Was je zelf dan een leider die zangstonden mee begeleidde?

Arno: Ja, absoluut. Ik deed dat allemaal: kampliedjes schrijven, liedjes voorzingen. Dan was ik meestal twee, drie dagen mijn stem kwijt en kon ik daarna opnieuw beginnen. (lacht)

Heb je nog andere favoriete kampmomenten of -herinneringen?

Arno: Aankomen vond ik heel plezant. Spelletjes met blaaspijpen deden we standaard elk kamp wel een keer en dat vond ik plezant. En dan kampvuur natuurlijk, de laatste dag. We zijn ooit eens op tweedaagse vertrokken met zo weinig mogelijk gerief mee. We droegen enkel een string van de Zeeman en verder hadden we niks bij. We werden afgezet in Lommel naast het politiebureau en zij hebben ons vrij snel aangesproken en gezegd dat we kleren moesten aandoen. (lacht) Dus dan moesten we aanbellen bij mensen om hen om kleren te vragen.

Wat vond je als lid de leukste afdeling?

Arno: Ik denk dat dat vaak van de leiding wat afhing, daar heb ik nooit over geklaagd. Er waren wel jaren die eruit sprongen, omdat de leiding bijvoorbeeld iets speciaals deed. In het jaar waarin we in string op tweedaagse vertrokken, hebben we ook een actie gedaan waarbij we 36 uur in een boomhut hebben gezeten. Zulke dingen blijven natuurlijk wel beter bij dan

wanneer je gewoon elke zondag een spelletje speelt. Maar ik denk dat ik alle leeftijden wel leuk vond. Soms twijfelde ik in het begin wel om te gaan, maar we hadden niet echt een keuze, hé. Op zondag was het Chiro en je ging naar de Chiro.

Wat was je favoriete afdeling om leiding aan te geven?

Arno: Ik ben begonnen bij de toppers en daarna naar de kerels gegaan. De kerels, dat was tof maar wel zwaar, omdat ik daar alleen bij stond omdat er toen een leidingstekort was. Daarna stond ik twee jaar bij de allerkleinsten en dat vond ik ook wel heel tof. Het gemakkelijke daar was dat je elke week opnieuw hetzelfde spel kon spelen met andere inkleding en zij hadden dat totaal niet door. Maar ook wel omdat je daar je enthousiasme in kwijt kon! Mannekes van dertien jaar, die zeggen soms: ‘Wij hebben geen goesting.’ Terwijl die kinderen altijd meespeelden.

Over spelletjes gesproken, welk spel zou je nu nog weleens zelf opnieuw willen spelen?

Arno: Ik heb onlangs nog aan iets gedacht! Het kadert niet echt in een groter spel, maar in laddercompetitie nylonkousen over je gezicht trekken en dan in de voetjes eieren steken en die op elkaar kapot kletsen. Ik herinner me dat ik dat heel plezant vond.

Welk soort spelletjes maakte je zelf het liefst toen je leiding was?

Arno: Dingen die echt ergens naartoe leidden, dat er op het einde na vele raadseltjes iets gevonden werd: bijvoorbeeld niet gewoon het vieruurtje krijgen om vier uur, maar dat moesten ze zelf zien te vinden, en dat het dan ergens begraven lag.

Wat betekende naar de Chiro gaan voor jou?

Arno: Als lid keek ik er elke zondag naar uit, het gebeurde zelden dat ik Chiro miste. En zeker toen ik leiding was, deed ik alles voor de Chiro, alles moest daarvoor wijken. Op school had ik wel goede vrienden, maar met hen ging ik niet echt uit. Alles was gewoon de Chiro. Voor mij is dat heel belangrijk geweest. De vrienden met wie ik nu bijvoorbeeld Nieuwjaar vier of op vrijdag mee ga drinken, zijn die van de Chiro. Ik heb wel andere vriendengroepen die ik nu weer vaker zie, maar toen ik in de Chiro zat, zat ik echt alleen maar in de Chiro. En die kern rond de Chiro, dat blijft wel echt.

Hoe kijk je nu als VB anders naar Chiro en leiding zijn dan toen je zelf leiding was? Arno: Ik merk nu hoe weinig ik zelf zag of doorhad toen ik leiding was. Geluidsoverlast kon mij toen bijvoorbeeld absoluut niets schelen. Ik dacht: zo luid is dat nu toch niet? Nu heb ik daar wel een heel andere kijk op. Hetzelfde met alcoholgebruik: volwassener gewoon, hé. Toen voelde ik mij even volwassen als ik mij nu voel, maar nu zie ik dat ik dat niet per se was. Er zijn wel heel veel volwassen jonge mensen in de leiding die als het erop aankomt hun verantwoordelijkheid nemen, maar ik kijk toch wel anders naar de dingen.

Je hebt een kindje dat later misschien naar de Chiro gaat. Kijk je anders naar de Chiro dan andere ouders omdat je weet hoe het eraan toe kan gaan?

Arno: Ik denk misschien iets geruster dan andere ouders. Als ze wat ouder zijn, zal er inderdaad wel van alles gebeuren dat ze niet thuis komen vertellen, maar dan kunnen ze dat maar meegemaakt hebben. Er zijn zo veel dingen gebeurd waarvan ik achteraf dacht: was dat nu wel oké? Maar daar heb je uiteindelijk ook ofwel positief ofwel negatief iets uit bijgeleerd. Dus nee, als onze kinderen later naar de Chiro of naar een andere jeugdbeweging gaan – maar ik hoop dat het de Chiro wordt – heb ik daar geen schrik voor.

Wat vond je zelf nu het leukst: lid, leiding of VB zijn?

Arno: Leiding, omdat je dan zelf ook wist wat er kwam. Als lid was het altijd een verrassing en dat was wel leuk als het een heel tof spel was, en in groep zijn was leuk. Maar als je leiding bent, heb je veel meer vrijheid en kan je zelf veel meer kiezen. En nu VB zijn vind ik heel tof, al zou ik er graag wat meer tijd voor hebben.

Je tekent niet alleen cartoons voor ‘Je hoort wat in een klaslokaal’. Dit jaar heb je het jaarthema voor de Chiro ontworpen. Hoe is dat precies tot stand gekomen?

Arno: Degene die het jaar ervoor het jaarthema ontworpen heeft, heeft mij anderhalf jaar geleden een berichtje gestuurd met de vraag of dat niets voor mij zou zijn. Ik vond van wel, maar was niet direct van plan zelf contact te zoeken. Wie weet kwamen ze wel gewoon bij mij uit. En inderdaad, ik kreeg een berichtje met de vraag of ik het zag zitten. We hebben toen eerst een algemeen figuurtje ontwikkeld en uiteindelijk zijn er in totaal zo’n tien à vijftien tekeningen uit gekomen. Dat ging wel vlot, zij wisten op voorhand wat het moest worden. Ze hadden een bepaalde rugzak gevonden in de winkel en die moest een figuurtje worden.

Ten slotte, Arno: komt er ooit een ‘Je hoort wat in een Chirolokaal’?

Arno: Goh, dat zou wel kunnen! Daar zou ik eens over moeten nadenken, maar het zou vrij gelijkaardig kunnen zijn, want in een Chirolokaal hoor je even absurde en interessante dingen maar dan in een andere context!

Wij kijken alvast uit naar je eerste Chirolokaalcartoon! Bedankt voor de leuke babbel en al je mooie engagementen.

Chiro, daar blijf je aan vasthangen De Chirozakdoek van Arnoleon!

Arnoleon ontwierp voor de Chiro het jaarthemafiguurtje en nu ook een leuke zakdoek. Hij is naast volbloed Chiroman ook auteur van de bestseller ‘Je hoort wat in een klaslokaal’. 3,50 euro

Aalst, Molenstraat 65, 053-70 13 80 Antwerpen, Kipdorp 30, 03-202 24 71 Brugge, Katelijnestraat 67, 050-33 86 51 Gent, Hoefslagstraatje 1, 09-233 87 87 Hasselt, Vaartstraat 14, 011-23 14 89 Heist-op-den-Berg, Bergstraat 34, 015-369 359 Leuven, J.P. Minckelersstraat 29, 016-29 97 84

Mechelen, O.L. Vrouwestraat 34, 015-41 02 34 Roeselare, Delaerestraat 16, 051-24 35 11 Sint-Niklaas, Stationsstraat 77, 03-766 07 66 Turnhout, Sint Antoniusstraat 37, 014-42 15 13