These
shoes are made for walking
W ‘Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden’. Onder dat credo onderwerpt de hedendaagse vrouw zich aan pijnlijke toestanden. Van het plukken van wenkbrauwen, het aansnoeren van riemen, het proppen in bodystockings tot het afknellen van voeten in pumps. Aan dat laatste komt snel een einde als het aan Ellen Haselaars ligt. Tekst: Cindy Brouns I Fotografie: Paul Rous en Jan Cornelis
00
ie kent haar niet. De vrouw die elegant op killerheels door het kantoor schrijdt. Voortgedreven door lichte jaloeziegevoelens waag ik me, net als het merendeel van de vrouwelijke bevolking, dagelijks aan een tevergeefse poging. Voor de spiegel van de slaapkamer vormen we het perfecte plaatje, de pumps liften onze billen en laten alle spieren mooi aanspannen. De trap afdalen en trip naar de auto zijn nog wel te overzien. Ook de autorit naar kantoor verloopt, na enige oefening, zonder al te veel blikschade. Maar na de eerste twee afspraken beginnen de kleinste teentjes al een beetje te knellen.
00
MISSION IMPOSSIBLE
Om twaalf uur is de onvermijdelijke wandeling naar de kantine aangebroken. Bij elke stap die ik zet, voel ik stekende pijnen in de bal van mijn voet. En met mij vele anderen, zo merk ik wanneer ik de blikken van vrouwelijke kantoorgenoten opzoek. Een herkenbaar beeld dus, ook voor Ellen. SCHOP ONDER KONT
“Als werkende vrouw rende ik van hot naar her op mijn hakken. Ik weigerde meerdere schoenparen mee te slepen, maar wilde toch elegant voor de dag komen. Dat betekende pijn lijden. Ik zag het ook op feestjes. Vrouwen die zich uren hadden opgetut en op het einde van de avond de schoenen naast de dansvloer parkeerden. Daarnaast vond ik nooit de schoenen in de prijs, kwaliteit en kleur die ik wou. Schoenen die allang aan vervanging toe waren, kon ik niet weggooien omdat ik geen vervangend paar had. Daar moest toch iets aan te doen zijn.” Op haar 29ste begon de stap richting het ondernemerschap dan ook te kriebelen. “Ik had een goedbetaalde, flexibele baan, dicht bij huis. Maar ik zat in een sleur en vroeg me af of ik mijn leven echt zo wilde slijten. Ik dacht ook ‘als het nu niet gebeurt, gebeurt het nooit meer’. De schop onder mijn kont van mijn man was het laatste zetje dat ik nodig had.”
VROUWEN DIE ZICH UREN HADDEN OPGETUT EN OP HET EINDE VAN DE AVOND DE SCHOENEN NAAST DE DANSVLOER PARKEERDEN 00
Mission Impossible kon beginnen. Wanneer winkels inkopen, wat hun marge is, hoe een schoen gemaakt wordt; ze wist, ondanks een Master Economie, niets van de mode-industrie. “Ik heb gelukkig hulp gekregen van het innovatiecentrum, flanders investment and trade en het agentschap ondernemen. Via het innovatiecentrum kwam ik in contact met een academie die samen met mij onderzocht hoe een stiletto zo comfortabel mogelijk gemaakt kan worden. Maar dan wel zonder in te boeten aan elegantie, dat aspect van het project heb ik bewaakt.” Op zoek naar een mening van de modewereld ging Ellen aan de vooravond van het onderzoek met twee paar schoenen de winkels langs. Nadat ze zich had voorgesteld en vertelde over haar missie, informeerden de enthousiaste inkopers al naar verkoopmogelijkheden. Een kans die Ellen niet aan zich voorbij liet gaan. Met de kennis en ervaring die ze op dat moment had, liet ze ondermeer een dubbele comfortlaag ontwerpen en werd de productie van Noiselle gestart. De comfortabelere stiletto was nog niet het resultaat van het wetenschappelijk onderzoek, maar deed wel al wat het moest doen. Enthousiaste bruiden vertelden Ellen vanaf de loop naar het altaar, tot aan de laatste passen richting de huwelijksnacht, pijnvrij te zijn gebleven. Terwijl zo de eerste klandizie in de zomer van 2011 werd opgebouwd, liep op de achtergrond het onderzoek van de academie.
ELLEN HASELAARS WIL DE CONCURRENTIE EEN HAK ZETTEN
ONDERZOEK
Het onderzoek waar Ellen en de academie twee jaar aan gewerkt hebben, is inmiddels afgerond. Door bijvoorbeeld op een loopband te kijken naar drukpunten, zijn ze tot een succesvol concept gekomen, waarvan het patent inmiddels is aangevraagd. Nu wordt het nieuwe concept geïntegreerd in de huidige modellen. Zo blijft de huidige Noiselle-collectie bestaan. Binnen Noiselle komt er echter nog een andere lijn. “Iedere schoen duwt de 00
tenen naar elkaar toe, ondanks dat je dit niet altijd doorhebt. Hierdoor ontstaan aandoeningen als klauwtenen en hallux valgus. De nieuwe lijn schoenen geeft de tenen juist de ruimte. Het is de gezondst mogelijke hoge hakkenschoen. Het hele plaatje klopt, zowel in loop- als in draagcomfort.” Het esthetisch aspect is Ellen daarbij zeker niet uit het oog verloren. ‘s Winters kenmerkt haar collectie zich voornamelijk door donkere basistinten als zwart, grijs en cognac. Bij de zomercollectie springt de variatie in kleur meteen in het oog. Natuurlijk worden de trends van pastelkleuren gevolgd en ook de comeback van de kleur rood is Ellen niet ontgaan. Naast het volgen van trends onderscheidt Noiselle zich door de tijdloze ontwerpen die bij elke gelegenheid gedragen kunnen worden. NAMEN
De medische wereld zal nooit enthousiast worden over hakkenschoenen, maar toch zal
IN KOREA KRIJGEN VROUWEN MET PUMPS EEN SPECIALE PARKEERPLAATS DICHTBIJ DE WINKEL 00
de aantrekkingskracht die ze op vrouwen hebben nooit afnemen. In Korea berusten ze daar al in. “Daar krijgen vrouwen met pumps een speciale parkeerplaats dichtbij de winkel.” Korea lijkt daarmee de ideale markt voor Ellen, maar eerst richt ze zich nog op andere landen, vertelt ze knipogend. “Ik richt me op het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Scandinavische landen en Duitsland. Nu doe ik nog alles zelf, ook het nieuwe concept wil ik daar zelf introduceren, maar ik ben wel van plan met een agent te werken aangezien ik nu al heel wat maanden zwanger ben.” Het verzinnen van een naam zal voor haar niet moeilijk zijn, daar heeft Ellen meer dan voldoende ervaring in. “De schoenen dragen allemaal damesnamen zoals Anouk en Eva. Na lang aandringen vanuit de markt, heb ik nu voor de eerste keer een clutch ontworpen. Deze draagt een herennaam, zodat geen enkele vrijgezelle dame zonder een man op stap hoeft.” Zo blijft deze Belgische madame zich ontwikkelen. “Je moet groot genoeg durven dromen en ervoor willen werken, dan is the sky the limit.” We zullen er nog vaak aan terug denken als we voor het schoenenrek staan.