Van slotpleidooi naar sluitertijd KUNSTFOTOGRAFE MARIE CÉCILE THIJS
De deuren van de oude Rotterdamse school openen met een krakend geluid. Kinderstemmen blijven echter uit. Er is wel een stilte. Een geluidloosheid die niet ongemakkelijk aanvoelt, maar het juist mogelijk maakt om alle creativiteit, ervaring en herinneringen in de bovenkamer van kunstfotografe Marie Cécile Thijs te stileren en componeren in één plaatje. “Al mijn portretten zijn een soort zelfportretten.”
Tekst: Cindy Brouns Fotografie: Marie Cécile Thijs
00
00
V
AN HET OPEREREN BINNEN HET KADER VAN DE WET NAAR HET OPZOEKEN VAN DE GRENZEN VAN HET REALISME
00
00
E
ÉN VAN HAAR MANIEREN OM SURREALISME TE CREËREN, IS HET COMBINEREN VAN HEDEN EN VERLEDEN
00
00
H
Het schoolgebouw aan de Drievriendenstraat herbergt een bolwerk van creatieve zielen. De Heerlense kunstfotografe is er daar één van. Een dagje in haar atelier doet ons niet alleen de grenzen van de vertrouwde provincie verlaten, maar daagt ook uit buiten de kaders van het gangbare denken.
Marie Cécile wordt vertegenwoordigd door twee galerijen: het Nederlandse Eduard Planting Gallery
ONGEWONE VANZELFSPREKENDHEID
Amsterdam en
Samen met de grande dame van de fotografie nemen we een kijkje in haar boek ‘Characters’. Het boekwerk biedt niet alleen een reis door haar werk, maar vertelt tevens alles over Marie Cécile’s eigen ziel en karakter. Op elk beeld is wel een stukje Marie Cécile terug te vinden. Daarnaast overheerst het gevoel dat niets is wat het lijkt. De fotografe lijkt op zoek te zijn naar grenzen en manieren waarop ze die kan overschrijden met een simpele klik op haar camera. Niet alleen begeleidt Marie Cécile’s geest haar camera op imaginaire tijdsreizen, ze verweeft er ook het heden in. Beelden die in strijd zijn met de zwaartekracht. De geschiedenis- en natuurkundeleraren die hier decennia geleden voor het bord stonden, zouden er vast een en ander op aan te merken hebben. In Marie Cécile’s wereld wordt het ongewone al snel vanzelfsprekend.
Art 22 Gallery in
GOUDEN EEUW
Als aanschouwer moet je even goed kijken alvorens je jezelf ervan kunt verzekeren dat er geen 17de eeuws schilderij voor je hangt. Door het kleurenpallet en de sfeer die ze creëert, overheerst het gevoel van de Gouden Eeuw. “Ik houd van archetypische elementen.” Een voorbeeld daarvan is de toga-reeks die er hoogstwaarschijnlijk niet geweest zou zijn als Marie Cécile een ander carrièrepad gevolgd had. Door haar bijzondere curriculum vitae zette de Heerlense haar familie al eens eerder op het verkeerde been. Marie Cécile’s vader infecteerde haar met de passie voor fotografie en moest zijn doka delen. De 00
GALLERY
het Belgische Brussel.
LUST FOR LIGHT Bijna twintig jaar geleden maakte Marie Cécile foto’s van de Heiligdomsvaart
interesse in vormgeving leidde tot een mode-opleiding, die al snel in het geding kwam door de drang naar een maatschappelijke studie. De modetijdschriften werden ingewisseld voor wetbundels en die bleven haar trouwste partner tot ze een jaar of 30 was. GRENZEN VAN HET REALISME
“Toen sloeg de vonk over naar de fotografie. Ik herinner me dat moment als liefde op het tweede gezicht.” Eerst wisselde ze haar uurtjes tussen de rechtbank en de camera af, maar in 2009 kwam de definitieve overstap naar een leven als kunstfotografe. Dat dit geen onverdienstelijke stap was, blijkt alleen al uit het feit dat de foto’s niet onbekend zijn met het Rijksmuseum. Van het opereren binnen het kader van de wet naar het opzoeken van de grenzen van het realisme. Dat lijkt een groot contrast, terwijl de Heerlense juist paralellen ziet. “De wet biedt een kader, maar in de advocatuur is iets nooit helemaal zwart wit. Daarom moet je als advocaat creatief zijn in je poging iemand iets van een andere kant te laten zien.” En laat dat nou precies datgene zijn dat ze oproept bij de mensen die
haar werk bekijken. “Het heeft iets surrealistisch, werkt vervreemdend. Maar het leuke is dat het ook iets vanzelfsprekends heeft. Als je er naar kijkt, denk je: ‘ja, dat zou zomaar kunnen gebeuren’.”
te behouden, mag het onder geen beding in contact komen met de huid. “Ik heb de kraag daarom los gefotografeerd in een gekoeld depot en daarna verwerkt in de portretten van de katten.”
WHITE COLLAR
ARCHETYPES
Museum aan het
Om dit gevoel te bereiken, gaat Marie Cécile geënsceneerd te werk. “Ik denk vooraf alles uit en creëer een compositie. Uiteraard is er bij portretten wel enige ruimte voor spontaniteit, aangezien je daar met mensen werkt en de blik ontzettend belangrijk is.” Essentieel voor deze werkwijze is dat de fotografie het onderwerp van haar foto benadert alsof ze het voor het eerst ziet. “Al heb ik het al 100 keer in de supermarkt zien liggen, zodra ik het ensceneer, zie ik het voor het eerst.” Een van haar manieren om surrealisme te creëren, is het combineren van heden en verleden.
Zo probeert de fotografe ons buiten de kaders te laten denken, juist door het gebruik van archetypes. Ze put uit heden en verleden, maar de grootste inspiratiebron zit in haar hoofd. Haar levenservaring heeft zich in haar brein gebundeld en lijkt een klein winkeltje te zijn, waar ze telkens weer iets nieuws weet te ontdekken. Elk laatje dat ze open trekt, leidt weer tot nieuwe inspiratie. Terwijl we haar woorden laten bezinken, loopt Marie Cécile met ons mee naar de uitgang. Vanuit haar inspirerende atelier betreden we de gang van de voormalig school. De logica die de leraren destijds vanuit deze school in de kinderhoofdjes probeerden te stampen, overheerst nog altijd. Zowel binnen als buiten dit gebouw. Waar beter dan vanuit deze voormalige logicafabriek kun je mensen leren buiten de kaders van het vanzelfsprekende te denken? n
Vrijthof. In haar
in Maastricht. Van 1 maart tot en met 31 mei kunt u deze en andere foto’s bewonderen in het
Daar komen soms wel innovatieve technieken bij om de hoek kijken. Zo draait de White Collar-serie om een 17de Eeuwse plooikraag uit de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam. Om het object in de originele staat
eerste overzichtstentoonstelling ‘Lust for Light’ laat ze verschillende series zien, waaronder White Collar, Food Portraits, Cooks, Horses, Majestic en Human Angels.
00
00