![](https://assets.isu.pub/document-structure/210901094032-ebc5aad37071b8f106685705d1cffd6f/v1/7e76f5d16670a66942c0033e37e12360.jpeg?width=720&quality=85%2C50)
4 minute read
Litreacha na Máthar Treasa Aileen Mhic Cionna
Scannáin
LITREACHA NA MÁTHAR TREASA
Stiúrthóir: William Riead (2014) Léirmheas: Aileen Mhic Cionna
Scéal lán le dóchas é an scannán seo faoi shaol agus saothar na Máthar Treasa. Tosnaíonn an scannán i mBaile Átha Cliath sa bhliain 1933 ag móidghealladh na mná rialta ón Albáin. Sa bheart litreacha a scríobh sí thar thréimhse 50 bliain chuig a buanchara agus comhairleoir spioradálta Beilgeach, Celeste Van Exem SJ, d’admhaigh sí cé chomh huaigneach is a mhothaigh sí ina saol, go raibh sí faoi dhorchacht formhór den am. Choimeád an sagart na litreacha agus thaispeáin sé don Vatacáin iad nuair a fuair sí bás sa bhliain 1997.
I gceann de na litreacha foghlaimímid go bhfuair an Mháthair Treasa teachtaireacht ó Dhia ina cuid paidreacha – “an glaoch taobh istigh de ghlaoch”, chun éirí as a saol mar mhúinteoir, chun cur fuithi sna slumaí i Calcutta agus freastal ar Dhia tríd freastal ar na bochtáin. “Glaoch soiléir, díreach” dar léi féin a bhí ann. Tuigimid a cuid foighne agus í ag fanacht ar chead ón Vatacáin chun imeacht ón bpobal Loreto agus chun leanúint uirthi mar bhean rialta. “Is toil Dé é, ní mo thoil féin,” a dúirt sí nuair a d’fh ág sí láthair na scoile faoi dheireadh. An t-aon rud a thóg sí léi ná croí lán le grá ina hanam.
Is ag an bpointe seo nuair a bhí cruatan an tsaoil agus brón na hoibre ag baint di, gur thosaigh an dólás agus an t-uaigneas ina saol spioradálta. Mhothaigh sí folamh agus scartha amach ón saol mór agus í sa tóir ar Dhia. Chreid sí fi ú go raibh Dia tar éis ise a thréigint, cé nár stop sí riamh ag lorg caidrimh leis. Tríd a cuid paidreacha lorg sí an neart chun treabhadh léi agus gan a droim a chasadh leis na rudaí inar chreid sí go smior.
Thaispeáin an Mháthair Treasa trócaire agus trua i gcónaí. I radharcanna difriúla sa scannán feicimid í ag roinnt grá Dé le daoine a bhí ag fáil bháis. Tar éis don Vatacáin cead a thabhairt di leanúint lena cuid pleananna féin go ceann trí bliana eile, fuair sí aitheantas ón eaglais dá grúpa féin, Pobal Mhisinéirí na Carthanachta. An chomhairle a thugadh sí dá comhphobal ná “Guímis. Cuirimis ár muinín i ngrá Dé.” Bhí a creideamh bunaithe i gcónaí ina cuid paidreacha.
Le himeacht aimsire bhunaigh sí dílleachtlanna agus brúnna a raibh cúram ospíse orthu do na bochtáin chun dínit a thabhairt dóibh. Lá áirithe amháin tharla go raibh Moslamach ann ar leaba a bháis agus scread sé amach: “Cén fáth go bhfuil tú ag cuidiú liomsa?” ‘Sé an freagra a thug sí dó ná: “Feicim Íosa ionat. Tá grá agam duit mar atá ag Dia duit”.
![](https://assets.isu.pub/document-structure/210901094032-ebc5aad37071b8f106685705d1cffd6f/v1/c9184a4224f3148e9dc937da24ee5511.jpeg?width=720&quality=85%2C50)
![](https://assets.isu.pub/document-structure/210901094032-ebc5aad37071b8f106685705d1cffd6f/v1/eb1aaf5f7e19c7080d47ad8b3f3657b7.jpeg?width=720&quality=85%2C50)
Thar na blianta ina litreacha ba léir go raibh an dólás ag méadú. Bhí doimhne naofachta inti freisin áfach, níos mó ná a d’fhéadfadh éinne a chreidiúint. Dhiúltaíodh sí agallamh a thabhairt do hiriseoirí – “Scríobh faoi na Bochtáin. Níl ionamsa ach peann luaidhe i lámha Dé!” Níor ghlac sí riamh le haon mholadh pearsanta do shaothar a saoil.
Nuair a ainmníodh í don duais Nobel don tSíocháin sa bhliain 1979 an t-aon bhealach inar mealladh í dul go dtí an Iorua, ná a rá léi go ndíreofaí aird daoine ar an saol sa Tríú Domhan. Nuair a sheas sí suas thosaigh sí leis na focail: “Glacaim leis an onóir seo in ainm na mBochtán, na daoine atá caite ar leathaobh sa tsochaí”. Lean sí uirthi leis an bpaidir a scríobh Naomh Proinsias Assisi – “Make me a channel of your peace”.
Is mórphearsa na trócaire í an Mháthair Treasa do dhaoine ó gach creideamh. Is as rúndiamhair Chríost a tháinig an dólás ina saol agus í ag obair mar sheirbhíseach Dé. De bharr a gaoil leis an Ath. Van Exem, SJ d’fhás a tuiscint ar an tréith de bhuíochas Iognáide a thug míniú dá saol. Chreid sí i gcónaí go raibh Dia ag úsáid a neamhní dá mórgacht féin - Ad Maiorem Dei Gloriam. Tá tréith láidir d’éargna Iognáide le braith freisin nuair a bhí an cinneadh mór le déanamh aici chun an pobal Loreto a fhágáil, áit a raibh sí an-sona. Seasann a diongbháilteacht amach chomh maith lena cuid foighne agus umhlaíochta in ainneoin na tréimhse fada a ghlac an Vatacáin sular tógadh cinneadh fúithi. Thar aon rud eile, aithnímid an mhuinín dhaingean a bhí aici gur giorra cabhair Dé ná an doras, agus go bhfuil réiteach ar gach fadhb. Ar dheis Dé go raibh a hanam dílis.
Breis eolais ar spioradáltacht trí scannáin: www.manresa.ie, Movies that Matter.
Foclóirín: diongbháilteacht = determination; éargna = discernment; umhlaíocht = obedience