Denok gara erizainak Asko hitz egin da parekotasunaz urtetan zehar. Lehenik eta behin, sexu-batasuna lortu zen praktikante eta erizainen artean; gero ATS deitzea erabaki zuten, ikasketak bateratzearekin batera. Geroago unibertsitatera igaro ginen; unibertsitatean ikasiak ginela nabarmendu behar eta DUE izena hartu genuen orduan. Orain, ziklo akademikoa graduan osatua dugula, espero dut azkenean ERIZAIN izen orokorra erabiltzea denontzat, bai lanbidea, bai profesionalak izendatzeko, edozein dela ere generoa edo prestakuntzan zehar lortutako maila akademikoa. Aldaketa horrekin batera, orain diplomatu-tituluaren eta gradutituluaren arteko parekotasuna iritsi da, erabateko baliozkotze profesionala lortuta. Ministroen Kontseiluak onetsi eta gero, Hezkuntza, Kultura eta Kirol Ministerioak baliozkotze hori frogatzen duen ZIURTAGIRIA jaulkiko du, interesatuek bide telematikotik aldez aurretik eskatzen badute. Ziur aski, kostu batzuk ordaindu beharko dira ziurtagiria jaulkitzearen truke. Parekotasun horrek maila profesionala hartzen du; maila akademikoan, aldiz, diplomatuek homologazio-ikastaro bat egin beharko dute gradu-titulua lortzeko. Unibertsitate bakoitzak bere ikastaroa programatzen du, eta 30 eta 60 ECTS bitartekoak izaten dira, eta zenbait kasutan hizkuntzaren B2 maila ere ezinbestez eskatzen da. Graduarekin parekatze hori interesgarria izan daiteke doktoregoa egin nahi dutenentzat, 300 ECTS behar baitira sartzeko, graduaren eta graduondoaren artean lortuta. Era berean, gradu-titulua lortzea interesgarria izan daiteke, baita ere, unibertsitate-irakasle aritzeko lanposturen bat eskuratu nahi duten haientzat. Nolanahi ere, hirugarren maila akademikoa lortzeak, hots, doktoregoak, ez dakar berekin aldaketarik laneko esparru praktikoan. Tituluak berdintzearekin batera, erizainen preskripzioa “saldu� ziguten, baina 2009an Medikamentuari buruzko Legea argitaratu zenez geroztik egiteko dago oraindik ere hura erregulatuko duen araudiaren garapena. Hori gogoan hartuta, bigarren zatia dator: ikastaro batzuk egin ziren preskribitu ahal izateko (legeak hori egiteko gaitasuna jada ematen bazigun ere); ikastaro haietan, funtsean, preskripzioa egiteko plataforma bat erabiltzen ikasten genuen (Erizaintzako Kontseilu Nagusiak kontratatu zuen, eta geroago baliogabetu egin zen hitzarmena). Probintzietako elkargoek ahalegin ekonomiko handia egin zuten adibidez Nafarroan erizain askok egin zuten, %70ek edo, baina Nafarroan prozesu hori ez da garatu gero inongo esparrutan aplikatzeari begira. Orain, Erizaintzako Kontseilu Nagusiak plataforma propio berri bat aurkezten du preskripzioa egiteko, baina ez da aurreikusten horrek inolako ezarpenik izanen duenik laguntza-mailan Nafarroan. Ez osasun publikoaren esparruan, ez pribatuarenean. Uste dut gogoeta egin beharko dela aztertzeko ea benetan abiatu behar den preskripzioari buruzko prestakuntza-proposamen hori berriz ere. Madrilgo eta Valentziako Erkidegoko elkargoek ez zuten prestakuntza hori egin beren elkargokideen artean, uste izan baitzuten ez zela beharrezkoa; izan ere, legeak gaitasun hori ematen zuen jada plataforma espezifiko bati buruzko ikastaro bat egin beharrik gabe.
comportamiento de los profesionales. E l d o c t o r A n t h o n y C . E a s t y, d e l Instituto de Biomateriales e Ingeniería Médica de la Universidad de Toronto (Canadá), explicó la incorporación del factor humano en la evaluación de la tecnología sanitaria. A continuación, Ignacio del Moral y Ana Casado, del Hospital Virtual Valdecilla, hablaron de conceptos como usabilidad y adecuación tecnológica, al tiempo que hicieron hincapié en cómo mejorar la seguridad de los pacientes y la eficacia de las organizaciones a través de la innovación. Por su parte,
las ingenieras Sandra Ahedo y Laura Herrero, del Instituto de Investigación Valdecilla (IDIVAL), hablaron de cómo llevar a cabo un test de usabilidad como soporte a la decisión de adquisición de tecnología. En la mesa dedicada a las experiencias internacionales se pusieron de manifiesto las diferencias entre los sistemas sanitarios del norte de Europa (Escandinavia), que destacan por la eficiencia con la introducción de nuevas tecnologías y la transparencia en la contratación y concursos públicos.
La cuarta y última mesa se centró en los grandes consumidores de recursos materiales, sesión en la que Mª Sol Pérez de Landazábal, enfermera de la Sección de Aprovisionamiento del Servicio Navarro de Salud-Osasunbidea, apuntó nuevas posibilidades como la de aproximar e incorporar a los usuarios últimos a la hora de elaborar los pliegos de concursos. Citó como ejemplo a la Asociación Navarra de Diabetes, cuyo presidente también intervino, Juantxo Remón, por su ayuda en la preparación de pliegos y prescripciones técnicas, tales como jeringas y agujas de insulina.
El premio a la mejor comunicación oral votado por los asistentes fue patrocinado por el Colegio. Lo recogió Inés Corcuera de manos de Carlos Sesma
BibliografĂa
Protocolo
pulso 83 octubre 2015
pulso 83 octubre 2015
pulso 83 octubre 2015
Resumen