δύναμη ή αδυναμία
Μια τρύπα. Κάτι που λείπει. Ένα κενό. Μια αδυναμία.
Ένα άνοιγμα. Μια διέξοδος. Μια δύναμη.
Πήρες ένα βιβλίο με άλλους κανόνες, από έναν κόσμο με άλλους κανόνες. Δες το σαν τρόπο για να δεις.
Έχεις ένα διαφορετικό βιβλίο. Ένα διαφορετικό βιβλίο από διαφορετικούς ανθρώπους. Ένα διαφορετικό βιβλίο με διαφορετικούς ανθρώπους. Ένα συνηθισμένο βιβλίο από συνηθισμένους ανθρώπους και ιδιαίτερο θέμα.
/6\
Ένα ιδιαίτερο βιβλίο, ένα βιβλίο που μιλά για μεθυσμένους ανθρώπους. Για μεθυσμένους εκ γενετής και εξ’ άπαντος ανθρώπους. Ένα συμβολικό βιβλίο. Ένα ρεαλιστικό βιβλίο. Ένα συμβολικό βιβλίο για ρεαλιστικές καταστάσεις!
Μια γέννηση. Με ανησυχία, πόνο, δάκρυα… Μια γέννηση όλο χαρά! Μια γέννηση πάρτυ!
Και είναι εκεί οι γονείς. Τουλάχιστον η μαμά. Και τα αδέλφια, η οικογένεια. Και η κοινωνία. Και οι γιατροί, οι ειδικοί, οι δάσκαλοι, οι ψυχολόγοι. Οι ειδικοί. Κινησιοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, δραματοθεραπευτές, αρωματοθεραπευτές, ψυχοθεραπευτές…
Οι ζωές των ηρώων. Γεμάτες δυσκολίες, εμπόδια και χαρές. Τα πρώτα βήματα. Τα απλά καθημερινά πράγματα, πχ. ένα πικ νικ, ή το οικογενειακό τραπέζι.
Ο έρωτας. Το σεξ. Κακιά λέξη! Καλή λέξη! Πολύ καλή λέξη! Κι αν δεν αφήνει η μαμά;
Οι εφιάλτες. Εφιάλτες γεμάτοι τέρατα και φαντάσματα και λιοντάρια. Οι κρίσεις!
Οι γονείς. Πάντα οι γονείς. Παντού οι γονείς. Ανησυχία χωρίς τους γονείς. Αγωνία χωρίς τους γονείς. Αυτό το αίσθημα ενοχής, το αίσθημα θυμού. Άγχος χωρίς τους γονείς.
Λίγοι φίλοι. Όχι λίγοι φίλοι, αλλά λίγοι αυτοί που καταλαβαίνουν. Πρέπει να’ ναι κι αυτοί μεθυσμένοι. Μπορεί και να ξέρουν απ’ αυτά, να έχουν μια κάποια γνώση. Ειδικοί φίλοι; «Έχω πτυχίο ειδικής αγωγής άρα μπορώ να γίνω φίλος σου». Μπορεί απλώς να έχουν μεθύσει κι αυτοί. Με άλλο τρόπο, απ’ τη ζωή!
/8\
Η φυλακή. Ένα παιδί μέσα σε ένα κλουβί!
Το άγχος του γονιού για την κατάσταση “χωρίς τους γονείς”. Προσπάθεια, αποδοχή, ελπίδα, χαρά, περηφάνια, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη, λάθη.
Η μοναξιά. Και η κοινωνία. Ο άνθρωπος έπιπλο. Τον συναντάς αλλά είναι αόρατος. Κάνεις ότι είναι αόρατος. Σου μιλάει αλλά λες… δε βαριέσαι, είτε του απαντήσω είτε δεν του απαντήσω, σάμπως θα καταλάβει; Σου μιλάει και λες… τον καημένο, πώς μιλάει έτσι! Ή σου μιλάει και λες… μωρέ μπράβο! Μιλάει κι όλας αυτό;
Ένα βιβλίο όπου άτομα με ειδικές ικανότητες ξεπερνούν τη δυσκολία τους και αρθρώνουν λόγο. Άλλοι κανόνες. Δες πώς θα το δεις.
τι θα πει;
/ 10 \
SIBER
Προσγειώθηκα εδώ τυχαία, έναν χειμώνα. Το χειμώνα του ᾽97.
/ 12 \
RIA AIR
Μήνες προετοιμάζαμε το μακρινό ταξίδι, που θα άλλαζε τη μέχρι τότε πραγματικότητά μαςμια νέα, κοινή αρχή. Και οι δυο, φανταζόμασταν το ιδανικό μέρος για να ζήσουμε σε έναν ζεστό εξωτικό τόπο, όπου θα δουλεύαμε τη γη κι αυτή θα καρποφορούσε και θα μας έτρεφε, κάπου όπου ο ήλιος θα έλαμπε όλη την μέρα. Μάθαμε μια ξένη γλώσσα, δύσκολη που με ενθουσιασμό δεχτήκαμε πως θα ήταν η νέα μας γλώσσα. Τους τελευταίους μήνες άρχισα μια πυρετώδη προετοιμασία. Καινούργιο σπίτι να μας περιμένει αλληλογραφία με νέους, προσεχείς φίλους, σημειώσεις και παρατηρήσεις με ό,τι απρόβλεπτο μπορεί να μας συμβεί στον καινούργιο τόπο, πληροφορίες, πληροφορίες, Μόνη μου! Εκείνος εργαζόταν ανελλιπώς για να μαζέψουμε χρήματα για το νέο ξεκίνημα. Γέμισα τις βαλίτσες με αέρινα, λουλουδάτα ρούχα, ανοιχτά παπούτσια, αντιανεμικά για το
/ 14 \
δυνατό αέρα, πρώτες βοήθειες …και! Η μεγάλη μέρα έφτασε. Αποχαιρετήσαμε φίλους και συγγενείς, μπήκαμε με τα καλοκαιρινά μας στο αεροπλάνο, με αγωνία και ενθουσιασμό. Πρώτη φορά έμπαινα σε αεροπλάνο. Από ένα λάθος βρεθήκαμε να καθόμαστε σε διαφορετικές θέσεις. Δεθήκαμε, σταυρώσαμε τα δάχτυλα και ξεκινήσαμε το υπερατλαντικό ταξίδι μας. Με πιασμένη την ανάσα ταξίδευα και με ανοιχτά τα μάτια ονειρευόμουν τη γαλάζια θάλασσα. Εκείνος σιγοτραγουδούσε από τα πίσω καθίσματα για να μου δίνει κουράγιο. Το ταξίδι ήταν δύσκολο. Τις τελευταίες ώρες κουνήματος, πρηξίματος και αντιεμετικών, έξω απ’ το παράθυρο ο ουρανός έμοιαζε πιο φωτεινός, τα σύννεφα πιο άσπρα και το μέλλον τόσο κοντινό και απτό… μέχρι που τέλος προσγειωθήκαμε επιτυχώς, χειροκροτώντας με δάκρυα χαράς στα μάτια…
Κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο, αντικρίσαμε χλωμούς ανθρώπους, να μιλάνε μια ακατάληπτη γλώσσα σε ένα τοπίο κάτασπρο και κρύο… παγωμένο. Όλοι ψιθύριζαν… χωρίς να μας κοιτούν… εμείς πιασμένοι χέρι-χέρι προσπαθούσαμε να βρούμε την έξοδο. Κρατήστε αυτήν την εικόνα στο μυαλό σας: εμείς με μαγιώ και λουλουδάτα φορέματα, στην κορυφή της σκάλας ενός αεροπλάνου προσγειωμένου στη Σιβηρία!
Αυτή η εικόνα ή μάλλον το αίσθημα που συνοδεύει αυτή την εικόνα, μοιάζει με αυτό που νιώθεις όταν αντιλαμβάνεσαι πως γέννησες ένα παιδί πολύ διαφορετικό από τα άλλα. Κι όλα αυτά για ένα κλάμα που δεν ήρθε στην ώρα του.
Μια οικογένεια. Μαμά, παιδί, μπαμπάς. Ο μπαμπάς κρατάει το παιδί. Κρατάει το παιδί για να μην φύγει. Το παιδί θέλει να πάει στη μαμά του. Θέλει να πάει στη μαμά τη δυνατή, στη μαμά την όμορφη, στη μαμά την καθαρή, στην όλο υγεία μαμά! «Μαμά!»
σσσσσσσςςςςςςςςς Η μαμά μάλλον είναι έγκυος. Η μαμά είναι έγκυος! Η μαμά η δυνατή, η μαμά η όμορφη, η μαμά η καθαρή, η όλο υγεία μαμά είναι έγκυος. Το νέο μωρό όμως είναι «σσσσ...» άρρωστο. Άρα η μαμά η δυνατή, η μαμά η καθαρή… Είναι άρρωστη έγκυος.
/ 16 \
Το παιδί της όμως θέλει να την δει. Και τη μαμά και το άρρωστο μωρό. Να δει! Αν είναι χαμογελαστό. Το μωρό όμως έχει πυρετό. Έναν πυρετό που δεν μοιάζει με τον κανονικό πυρετό. Έναν πυρετό που σου αλλάζει το πρόσωπο,
έναν πυρετό που σου αλλάζει το μυαλό έναν πυρετό που σου αλλάζει το πρόσωπο Το παιδί δεν νιώθει καλά. “Μαμά!”
/ 18 \
έναν πυρετό που σου αλλάζει το μυαλό Ο μπαμπάς δεν θέλει να το δει. Φοβάται. Φοβάται; Ναι, ο μπαμπάς φοβάται. Τότε το παιδί φοβάται κι αυτό! Μην κολλήσει κι αυτό την περίεργη ασθένεια… Κι έτσι η μαμά νιώθει μοναξιά. Πόση μοναξιά μαμά!
/ 20 \
Έκανες λάθος και βγήκε το παιδί με πρόβλημα; Αυτή έκανε κάτι λάθος; Η ζωή σου θα ήτανε καλύτερη χωρίς αυτόν; Θα το παρατήσεις; Θα ήθελες να είσαι στη θέση του; Το ζήλευες; Τον φροντίζεις όσο φροντίζεις την Άννα; Είναι βάρος για την Άννα; Παραμελείς την Άννα; Σκέφτεσαι ότι είναι άδικο για σένα; η ζωή του είναι πιο εύκολη; Τι σκέφτηκες όταν στο ανακοίνωσαν; Τι σκέφτηκες όταν στο έφεραν; Το χρησιμοποίησες ποτέ για διευκόλυνση; Αισθάνεσαι δούλος; Θα μπορέσει ποτέ να είναι ευτυχισμένο; Πιστεύεις ότι είναι ευτυχισμένο; Ντρέπεσαι γι’ αυτό; Το λυπάσαι; Πότε ένιωσες περήφανος γι’ αυτό; Γιατί δεν μιλάς ανοιχτά γι’ αυτό; Ακούς ποτέ τι θέλει; Του δίνεις ελευθερία της βούλησης; Κρυφακούς; Κρυφοκοιτάς απ’ το δωμάτιό του; Αντιδράς όταν η Άννα το χτυπάει; Είναι εμπόδιο στην προσωπική σου εξέλιξη; Θα το αφήσεις να φύγει άμα θέλει; Έχεις αηδιάσει ποτέ; Πότε; Σκέφτηκες ποτέ ότι θέλεις να πεθάνει; Εσύ θέλεις να πεθάνεις; Πιστεύεις στον θεό; Πίστευες πριν; Πότε μίλησε πρώτη φορά; Αν το ήξερες από πριν ότι θα ‘χει πρόβλημα θα το κρατούσατε; Θεωρείς ότι το παιδί σου είναι όμορφο; Είσαι καλός πατέρας; Πιστεύεις ότι το παιδί σου είναι ανάπηρο; Μέχρι πότε το ξεσκάτιζες; Του έχεις μιλήσει για την κατάστασή του; Ποια είναι η γνώμη σου για τα ιδρύματα; Τι θα γίνει άμα πεθάνεις; Αισθάνεσαι τυχερός για το παιδί σου; / 22 \
Γιατί δεν μιλάς; Γιατί δεν μιλάς;
Γιατί δεν μιλάς;
Έλα πες μου το όνομά σου. Γιατί συλλαβίζεις πάλι; Πες Λωξάνδρα. Λοιπόν, ο μπαμπάς θα ρωτά, κι εσύ θα απαντάς! Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά: Ποια είσαι; Πες το! Να λες το όνομά σου όλη τη μέρα μέχρι να το μάθεις. Μη με κοιτάζεις έτσι, μη με κοιτάζεις έτσι. Γιατί ήρθαμε εδώ; Γιατί ήρθαμε εδώ; Πόσο χρονών είσαι; Δεν μπορείς να κάνεις κάτι όπως θέλω εγώ; Πήγαινε μέσα να φέρεις μια πετσέτα! Τι έκανες τόση ώρα; ε; Τι έκανες τόση ώρα; ε; Που ήσουν τόση ώρα; ε; Δεν άκουγες που σε φώναζα; ε; Δε μιλάς πάλι, ε; Κι άμα είσαι με άλλους ανθρώπους, πάλι δε θα μιλάς; Κι αν σε ρωτήσουν κάτι, τι θα πεις; Τι θα πεις; ε; Λωξάνδρα, πόσο χρονών είσαι; Ίσια πλάτη!
/ 24 \
Θέλω να μιλήσουμε σαν πατέρας προς κόρη. Οι δυο μας, ήρεμα. Να μου πεις πώς πέρασες χθες. Δεν ήταν ωραία χθες; Πώς πέρασες χθες; Πώς πέρασες χθες, Λωξάνδρα; Κατέβασε τη φούστα σου! Μπροστά στον κόσμο… Δίκιο έχει η μαμά σου όταν σε βάζει τιμωρία. Μ’ ακούς; Τα μικρά παιδιά, όταν δεν κάνουν το σωστό τα βάζουν τιμωρία. Εσύ όμως δεν είσαι μικρό. Ξέρεις πόσο-χρονών-είσαι;
Γιατί σε μένα; Μου λες;
Όχι θέλω να μου απαντήσεις, γιατί σε μένα; Γιατί; Πώς σε λένε; Πόσο κάνει ένα κι ένα, ε; Σε ποια χώρα ζούμε, ε; Πώς με λένε εμένα; Πώς με λένε εμένα; Τι γεύση έχει το αλάτι; Τι γεύση έχει το αλάτι; Τι γεύση έχει το αλάτι; Τι γεύση έχει το αλάτι, σε ρωτάω! Λωξάνδρα, Λωξάνδρα!
Ο ειδικός, του ειδικού, ώ, ειδικέ!
/ 26 \
/ 28 \
Ο εγκέφαλος. Το τελειότερο όργανο. 1.200 γραμμάρια πολτώδους ουσίας στριμωγμένη ανάμεσα στα οστά του κρανίου
Οδηγίες χρήσης: Οι οπτικές, απτικές και κινητικές δραστηριότητες της αριστερής πλευράς του σώματος ελέγχονται κυρίαρχα από το δεξιό ημισφαίριο και αντίστροφα. Κάποιες πολύπλοκες λειτουργίες φυσικά συμπεριλαμβάνουν και τα δύο ημισφαίρια. Ειδικές ικανότητες του εγκεφάλου: Ο εγκέφαλος αποτελεί το 2% του βάρους του σώματος. Αλλά απορροφά το 20% της ενέργειας του. Ανεπιθύμητες ενέργειες: Ο εγκέφαλος. Το τελειότερο όργανο, μπορεί να εμφανίσει δυσλειτουργίες. Παραδείγματα: Εγκεφαλική παράλυση Μια ομάδα παθήσεων που διαταράσσουν την ανάπτυξη της κίνησης ή της στάσης. Διακρίνεται σε τρεις κύριες μορφές: σπαστική μορφή, δυστονική (εξωπυραμιδική αθέτωση), ατονική (αταξία). Αυτισμός είναι μια κατάσταση που συνδέεται με ανωμαλίες στη βιολογία και τη χημεία του εγκεφάλου. Οι ακριβείς αιτίες αυτών των ανωμαλιών παραμένουν άγνωστες αλλά η έρευνα συνεχίζεται. Σύνδρομο down Λίγα είναι γνωστά για τη λειτουργία του εγκεφάλου στο σύνδρομο down. Αυτό που πρόσφατα ανακαλύφθηκε είναι ότι τα εγκεφαλικά κύτταρα σε αυτούς τους ανθρώπους έχουν μόνο το 60% του συνήθους αριθμού συνάψεων ενός υγιούς εγκεφάλου. Ακράτεια, μνήμη και υδροκέφαλος Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι μπορεί να παρουσιάσουν σταδιακά ή ξαφνικά μια διαταραχή της βάδισης με σύγχρονη απώλεια μνήμης και ακράτεια ούρων λόγω αυξημένης ενδοκρανιακής πίεσης. / 30 \
Ανευθυνότητα - αντικοινωνική συμπεριφορά Η ανευθυνότητα και η αντικοινωνική συμπεριφορά είναι μια νοσηρή κατάσταση. Και οφείλεται αναμφίβολα στη δυσλειτουργία του εγκεφάλου. Απάθεια και γνωστικές διαταραχές Ο συνδυασμός αυτός είναι, κατά κανόνα, προοίμιο ενός εξωπυραμιδικού συνδρόμου τύπου πάρκινσον. Αυτός που μπορεί αλλά δεν καταλαβαίνει την πράξη. Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιο άτομο, ενώ μπορεί να εκτελέσει κάποια πράξη π.χ. να σηκώσει το χέρι του, δεν καταλαβαίνει να το κάνει. Αυτές οι καταστάσεις έχουν τη βάση τους στη δυσλειτουργία του μεσολόβιου που είναι η γέφυρα των δυο εγκεφαλικών ημισφαιρίων. Επαναλαμβανόμενες συλλαβές και λέξεις Πολύ τακτικά σε συνομιλητές μας αλλά κυρίως στην τηλεόραση ακούμε πρόσωπα να επαναλαμβάνουν τις ίδιες λέξεις συνεχώς στη συζήτηση ή να αλλάζουν τη σειρά συλλαβών το λεγόμενο σαρδάμ. Το συγκεκριμένο πρόβλημα έχει να κάνει με μια ημισφαιρική βλάβη στην τοξοειδή δέσμη.
Αυτός είναι ένας εγκέφαλος μας. Αποτελείται από δύο ημισφαίρια τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους.
Ο κουφός που ακούει Πρόκειται για μια «ύπουλη» εγκεφαλική δυσλειτουργία, γνωστή σαν “λεκτική κώφωση”. Στις περιπτώσεις αυτές έχουμε, κατά κύριο λόγο, μικρές ή μεγάλες βλάβες του πρωτογενούς ακουστικού φλοιού (ακουστικό κέντρο), έτσι ώστε να προκύπτουν διαταραχές στο συνειρμό της ακοής του προφορικού λόγου. Έτσι ώστε, ενώ ο ασθενής ακούει, δεν έχει συνειρμό αυτών που ακούει, δεν απαντάει και θεωρείται κουφός. Όταν χάνεται η μνήμη και ο λόγος, αλλά δεν διαταράσσεται η συμπεριφορά Όταν έχουμε διαταραχή μνήμης και λόγου, αλλά με κανονική συμπεριφορά, τότε βρισκόμαστε στα ίχνη της νόσου, Alzheimer. Το “ρουλεμάν της μνήμης” όπως οι μπίλιες ενός ρουλεμάν, γυρίζοντας προκαλούν την κίνησή του, το ίδιο συμβαίνει με τη λειτουργία της σκέψης. Η κακή λειτουργία αυτού του ρουλεμάν δημιουργεί τις παθήσεις της μνήμης.
Παραδείγματα στην πράξη Αυτοί οι άνθρωποι έχουν το μυαλό ανάμεσα απ’ τα πόδια τους. Εδώ παρατηρούμε τη γνωστή πάθηση τα μυαλά έξω απ’ το κεφάλι. Αυτή η γυναίκα όπως είναι προφανές έχει το μυαλό στην κοιλιά της. Εδώ είναι το χαρακτηριστικό δείγμα ανθρώπου με παραχαϊδεμένο μυαλό. Σε αυτά τα δύο αγόρια το μυαλό τους κάνει παιχνίδια ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανήκουν και στην υποκατηγορία το μυαλό στη μπάλα αν και είναι πολύ ειδική περίπτωση. Αυτός ο άνθρωπος έχει πολύ μυαλό, τόσο πολύ που του είναι βάρος, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι το να είσαι πολύ έξυπνος αποτελεί επίσης μια δυσλειτουργία του εγκεφάλου.
/ 32 \
Όταν ήμουν βρέφος έπεσα και χτύπησα στην κούνια. Δεν έτρεξε αίμα ευτυχώς. Όταν ήμουν μωρό ζητούσα να φάω απ’ τους δασκάλους κι απ’ τους συμμαθητές μου γιατί μου είχαν τελειώσει στο πρώτο διάλειμμα. 5 χρονών είχα αγοράσει πολλά παιχνίδια, τα έπαιζα όλα και τα διέλυσα. Το αληθινό αυτοκίνητο δεν παιζόταν. Στα 10 πήρα ένα όπλο ψεύτικο που έκανε φρρ φρρ. Στα 12 έκλεβα πράγματα χωρίς να τα πληρώνω από το σούπερ μάρκετ. Με λέγανε ότι θα μπω φυλακή αλλά δεν μπήκα τελικά. Ήμουνα μόνος και δεν ήξερα να πληρώσω.
/ 34 \
Στα 15 πήρα ένα ημερολόγιο για να γράφω τα τηλέφωνα των συμμαθητών μου. Στο τηλέφωνο μου ᾽λέγαν τα μαθήματα. Στα 20 μεγάλωσα και πήρα ένα πολύ μεγάλο κομπιούτερ. Στα 21 το ίδιο. Έβαλα και προγράμματα. Στα 22 έβλεπα τηλεόραση ειδήσεις κι έργα. Στα 25 άκουγα το ράδιο. Τώρα στα 30 γκουγκλάρω όλα αυτά που ξέρω και κάνω βόλτες στην παραλία.
Χάλασε η τηλεόραση σπίτι μας, χάλασε. Δεν έχουμε τηλεόραση πια. Ο μπαμπάς δεν βλέπει πια τηλεόραση, ούτε και η μαμά. Ούτε και η γιαγιά βλέπει τηλεόραση. Ο παππούς πέθανε δεν ξέρω αν βλέπει εκεί που είναι. Μόνο εγώ συνεχίζω να βλέπω τηλεόραση.
/ 36 \
Έξω απ’ το παράθυρο του σαλονιού. Πίσω από την κλειστή πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Στον τοίχο του μπάνιου. Βλέπω τηλεόραση στον καθρέφτη Και στο κυριακάτικο τραπέζι Και έξω στο δρόμο βλέπω τηλεόραση Όταν από το σπίτι πάμε στο φούρνο. Παντού βλέπω εγώ τηλεόραση.
Χάπια για το ξύπνημα και χάπια για τον ύπνο, Χάπια για να κάνεις το χοντρό κορμί σου κύκνο, Χάπια για την πίεση, χάπια για το στρες, Χάπια για να νιώσεις ότι κάνεις διακοπές, Χάπια για την τρέλα, χάπια για τη λογική, Χάπια για να κάνεις τη ζωή σου μαγική, Χάπια για τα μάτια σου που κοιτάνε το ένα εδώ το άλλο στον θεό, Χάπια για να κάνεις τον τεμπέλη εργατικό.
/ 38 \
Όταν έφυγα για το νοσοκομείο, η ζωή μου είχε μια τάξη, τα ρούχα μου βρώμικα, τα νεύρα εξαντλημένα, μα κάθε βλάκας έλεγε όλα θα’ναι εντάξει. Δέσαν τα χέρια μου, μου δέσανε τα πόδια, πυροβολήσανε για να φοβηθώ και όπως μ’ έσπρωχναν μες στο ασθενοφόρο, μου υποσχεθήκανε πως θα γιατρευτώ. Θεέ μου έλα δω, συγχώρα με αν θες και πάρε με μακριά. Θεέ μου έλα εδώ, χτύπα με αν θες μα πάρε με μακρυά. Με τη μαμά μου μπήκα στο νοσοκομείο, γιατροί καλοί ήρθαν για να με ηρεμήσουν, εγώ φοβόμουν μα ήταν ήδη τόσο αργά, με βάλανε με τους τρελούς να με κοιμήσουν. Μες στο δωμάτιο όλοι ανήσυχοι, θλιμμένοι, τι είδους άνθρωποι ήταν δεν είχαν ιδέα, το δρόμο τους από καιρό τον είχαν χάσει, γιατί ο Θεός τους είχε δώσει κακή τύχη. Όταν ξύπνησα τα νεύρα μου χορεύαν, και όσο ούρλιαζα σκέφτηκα δυνατά, αυτό είν’ η κόλαση δεν είναι ο παράδεισος, όνειρο ευχήθηκα να ήταν όλ’ αυτά. Κι όταν έτρεξα έξω για να βγω, αυτοί με χτύπησαν και με έσουραν πάλι εδώ, και ο Θεός μονάχα ξέρει πόσος φόβος, με έκανε πάνω μου να χεστώ. Θεέ μου έλα δω, συγχώρα με αν θες και πάρε με μακριά. Θεέ μου έλα εδώ, χτύπα με αν θες μα πάρε με μακριά. Θεέ μου έλα δω, συγχώρα με αν θες και πάρε με μακριά. Θεέ μου έλα εδώ, χτύπα με αν θες μα πάρε με μακριά.
/ 40 \
/ 42 \
η
/ 44 \
απόσταση
είναι
ο
ανάμε
σα
χώρος
του
καθένα
μας
το παιδί μες
/ 46 \
στο κλουβί
Μου αρέσει να τρώω πολύ
Κι όταν το κάνω
Θέλω
με λένε
χοντρή
καλούδια, γλυκά κι αλμυρά
Σ’ έναν κόσμο
γεμάτο φαΐ
Ένα μπαλόνι
με πόδια και χέρια Ένα τέρας με λίπος για σώμα
/ 48 \
Μα η μαμά μου που πολύ μ’ αγαπάει θα μου φέρει δυο πιάτα ακόμα
τριαρατατίτα τριαρατατα τριαρατατίτατιτατα τριαρατιτιτα τριαρατατα τριαρατατιταρατατα
όλος ο κόσμος είναι τρελός, κι έχει δικαίωμα σ᾽αυτό όλος ο κόσμος είναι τρελός και μόνος ό-λος ο κόσμος
ωα ωα ωααααα ωα ωα ωααααα
/ 50 \
1 2
1 μακριά 2 έβγαζε ένα
/ 52 \
Θέλω να ζήσω στο κέντρο. Θέλω να φύγω. Θέλω να μείνω με τη Λωξάνδρα μόνες μας σε ένα σπίτι. Να το φτιάξουμε με ξύλα. Θα έχει ένα τεράστιο δωμάτιο. Οι κούκλες μου σίγουρα δεν θα είναι εκεί. Δεν μου αρέσουν είμαι μεγάλη πια. Λέω να έχει πιάτα για να φάω έναν γύρο. Θέλω να έχει και τοίχους ροζ. Θέλω να έρχονται οι φίλοι μου και να παίζουμε χαρτιά. Να πηγαίνουμε και βόλτες. Θέλω να ακούω μουσική δυνατά. Τώρα δεν με αφήνει κανένας. Εκεί δεν θέλω να έρχονται οι γονείς μου. Δεν θέλω καθόλου να μένω στη φυλακή.
/ 54 \
Μπορεί να το ξέχασε. Ναι, το ξέχασε. Ή μπέρδεψε τις ημερομηνίες*.
* Ξαβιέ Ντυρενζέ Μέρες ολόκληρες, νύχτες ολόκληρες
/ 56 \
Θα το ξέχασε. Δεν είναι δυνατόν. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΝΕ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ, ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ!
/ 58 \
Δεν μπορείς να ξεχνάς τα πράγματα, κυρίως τα ραντεβού, αν δεν συμβεί κάτι εξαιρετικό. Και σ’ αυτή την περίπτωση τίποτα δεν συνέβη, απολύτως τίποτα ανάμεσά μας, επομένως δεν υπάρχει δικαιολογία. Κι εγώ που σκόπευα ακριβώς απόψε να ξεκινήσω, πώς να το πω, ένα κάτι.
Ένα ειδύλλιο που λένε. Δεν θα της ριχνόμουνα από το πρώτο βράδυ! Εντάξει, αν υπήρχε δεύτερο, δε λέω. Δεν λέω πως δεν είχα τις φιλοδοξίες μου, βέβαια, αλλά μέχρι εκεί. Τώρα όμως πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει, θα το ξέχασε, δεν εξηγείται αλλιώς.
/ 60 \
Ο φόβος μεγαλώνει σαν ένα δέντρο που είναι φυτεμένο μέσα μου. Οι ρίζες του βρίσκονται στα πόδια μου και έτσι τρέχω συνέχεια για να το ξεριζώσω. Αλλά τα κατάφερα. Δεν γελώ και δεν φωνάζω. Δεν το σκέφτομαι όλη την ώρα όπως παλιά. Και όταν το κάνω αναρωτιέμαι γιατί. Αλλά είμαι υποχρεωμένη να μένω και να θέλω το καλό του. Να τον λυπάμαι με την πιο ευγενική, την πιο τρυφερή λύπη για αυτήν την απέραντη την ως το τέλος αβοήθητη μοναξιά του.
Κάποτε η μαμά μου θα πεθάνει...
/ 62 \
Αγάπη μου, όταν πεθάνω πού θα πας; Ποιος θα σε προσέξει;
είναι μακρύς ο δρόμος από την ανθρωπιά ως την αγάπη Αγάπη μου
Αγάπη μου όταν πεθάνω να μη φοβηθείς ο κόσμος δεν είναι κακός, ένα παιχνίδι είναι όλα κι εσύ είσαι γενναία αχ πόσα ψέμματα να σου πω για να αντέξω αγάπη μου τη σκέψη ότι είσαι μονάχο σου με τα τέρατα. Σταμάτα τώρα να με ακολουθείς. Κάπου εδώ τελειώνει ο κοινός μας δρόμος. Όχι αγάπη μου μη φοβηθείς. Μου τέλειωσαν τα λόγια. Αντίο.
/ 64 \
home?
το μικρό-μικρό σπίτι
/ 66 \
Μάλωσα ή Μόνη μου θέλω
Θα ’θελα να μένω έξω στη θάλασσα.
Να κάνω μπάνιο μόνη
μου, να μπορώ να φοράω τα ρούχα μου μόνη μου, να φτιάχνω τα μαλλιά μου μόνη μου. Θα ᾽θελα να έχω φίλους εκεί. Να μένουμε όλοι μαζί. Δεν θέλω τη μαμά και τον μπαμπά μου εκεί.
Μόνη μου θέλω. Μόνο την αδερφή μου. Θέλω να τρώω και να πίνω. Ό,τι να’ ναι να τρώω. Να κάνω πικ νικ. Θέλω να χει πολλές πέτρες και χώμα για να παίζω. Δεν με πειράζει να ’χει κι άλλο κόσμο στη θάλασσα. Δεν θέλω να μένω στη Θεσσαλονίκη, δεν μ’ αρέσει. Γιατί δεν θέλω να μένω με τη μαμά και τον μπαμπά και να πηγαίνω σχολείο. Θέλω να πάω σ’ άλλο μέρος. Μάλωσα με τη μαμά και τον μπαμπά χθες βράδυ.
ΜΕΣΑ Στο δωμάτιό μου έχει μέσα τέρατα. Είναι μέσα όλοι οι κακοί. Είναι μέσα το σχολείο το μάθημα, οι δάσκαλοί μου. Είναι ακατάστατο. Η σκούπα είναι μέσα. Μια εκκλησία έχει μέσα. Γάτες έχει μέσα.
/ 68 \
Το δωμάτιό μου είναι μεγάλο είναι κίτρινο, πράσινο, μπλε. Έχει ένα μπαλκόνι, η πόρτα είναι καφέ. Στο δωμάτιο μου αρέσει να είμαι μόνος μου. Οι γονείς μου μπαίνουν στο δωμάτιο μου αλλά δεν τους θέλω εκεί με ενοχλούν. Δεν χτυπάνε οι γονείς μου για να μπουν στο δωμάτιο. Η αδελφή μου όμως χτυπάει. Στο δωμάτιό μου, μου αρέσει να παίζω μπάλα και να βάζω τη μουσική στο τέρμα και να κοιμάμαι. Οι φίλοι μου δεν μπαίνουν στο δωμάτιό μου. Στο δωμάτιό μου φαντάζομαι κίτρινους και μαύρους τοίχους.
/ 70 \
Το πάτωμα θα ήθελα να είναι σαν γήπεδο ποδοσφαίρου. Θα ήθελα να έχω ένα διπλό κρεβάτι με στρώμα νερού. Μια μεγάλη τηλεόραση και το play station 4. Έναν καναπέ για να κάθομαι να βλέπω τηλεόραση και το τηλέφωνο μου για να μιλάω. Θα ήθελα μέσα στο δωμάτιό μου να μπαίνουν ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΟΙ ΦΙΛΟΙ. Να μην μπαίνουν οι γονείς μου. Θα ήθελα πολλά παράθυρα και πίνακα να λέει το σκορ γιατί θα παίζω μπάλα με τους φίλους μου εκεί. Θα ήθελα να είχε και εστίες κι ένα γήπεδο βόλεї για να παίζει η αδερφή μου και μπασκέτες. Να έχει και γκράφιτι στους τοίχους να λέει Αριανάρα σ’ αγαπώ.
δεν
χτυπάνε
λευκά
Μεγάλο δωμάτιο και να έχει μεγάλους πολυελαίους. Ένα τεράστιο κρεβάτι με χρυσό στρώμα. Μια μικρή χρυσή μπάλα. Νεράιδες να πετάνε χρυσόσκονη από ψηλά και τριαντάφυλλα, να είνα λευκά τριαντάφυλλα σαν την ελευθερία, να πέφτουν από πάνω. Μια χρυσή μπαλκονόπορτα που να βγαίνει σε ένα μεγάλο μπαλκόνι και να βλέπει στον κήπο. Μια χρυσή ντουλάπα που να έχει ρούχα πριγκίπισσας. Και στο δωμάτιο να είναι όλη η ομάδα και η Κολτσίδα.
/ 72 \
τρι
αν
τάφυλλα
Σεντόνι
/ 74 \
/ 76 \
/ 78 \
/ 80 \
Ερημικό
Δεν το έχω αλλάξει ποτέ γιατί μ’ αρέσει. Το δωμάτιό μου. Έχει και κάσες με βιβλία. Ο μόνος λόγος που θα άλλαζα το δωμάτιό μου θα ήταν για να βάλω κι άλλα πράγματα. Να έχει κόκκινους και πορτοκαλί τοίχους, πράσινο ταβάνι και κίτρινο πάτωμα. Να είναι τεράστιο με μεγάλο κασετόφωνο και γεμάτο πίνακες με αυτοκίνητα σπορ. Να έχει ακορντεόν και κιθάρα για τα μαθήματα μουσικής, τεράστιο κρεβάτι γεμάτο τσιπς και σοκολάτες και το μαξιλάρι γεμάτο φρούτα. Μια όρθια τηλεόραση και υπολογιστή. Θα έχω μια ντουλάπα με μοτοσικλέτες και φορτηγά και μέσα θα έχει ρούχα χειμωνιάτικα! Θα έχει στοιβαγμένα CD και δίσκους για ντεκόρ και θέα στη θάλασσα. Και θα είναι σε ένα νησί στην Αμερική γιατί έχει τυφώνες! να είναι ερημικό.
/ 82 \
7
σπίτια
Έχω αλλάξει 7 σπίτια από τότε που γεννήθηκα και κατά συνέπεια 7 δωμάτια. Ακριβώς επειδή άλλαξα πολλά σπίτια δεν δένομαι ποτέ με το δωμάτιο μου. Παλιότερα έμενα μαζί με την αδερφή μου. Εγώ ήθελα πρώτη να χωριστούμε και για να το καταφέρω πήγα κι εγκαταστάθηκα σ’ ένα μικρό δωματιάκι δίπλα στο πατάρι. Βασικά θέλω να μείνω μόνη μου. Αυτό είναι το όνειρο μου. Πολλές φορές δεν θέλω κανέναν. Να μη μου μιλάνε, πώς το λένε. Με αγχώνει.
/ 84 \
Ρώτησα έναν άνθρωπο “Τι σημαίνει σπίτι, σπίτι, σπίτι αληθινό; Όχι όπως θα το βρεις να το λεν σε μια πολιτεία ούτε στο νόμο το γραπτό.” Ρώτησα και μου είπε: Κάτι μου είπε μα δεν τον άκουσα, δεν τον κατάλαβα, σπίτι τι θα πει δεν έμαθα! Ρώτησα ένα καγκουρό, μια χελώνα κι ένα αυγό. “Τι σημαίνει σπίτι αληθινό; Όχι όπως θα το βρεις να το λεν Στο National Geographic ούτε στο Υπουργείο το Περιβαλλοντολογικό.” Ρώτησα και μου είπαν: Κάτι μου είπαν μα δεν τους άκουσα, δεν τους κατάλαβα σπίτι τι θα πει δεν έμαθα! Ρώτησα έναν πλούσιο, ρώτησα κι έναν φτωχό “Τι σημαίνει σπιτικό;” Έναν άστεγο και έναν ναυτικό ποιο ειναι αυτό το μέρος το οικείο που θέλουν πάντα να επιστρέφουνε σ’ αυτό. Κι άκουσα να λένε τι σημαίνει για αυτούς η λέξη σπιτικό αληθινό, ένα μέρος που ο καθένας συναντά τον εαυτό του τον πραγματικό. Σπίτι μου είναι οι δρόμοι, σπίτι μου είναι τα πουλιά, σπίτι μου μια βαλίτσα, ένα κρεβάτι ζεστό. Σπίτι μου μια ιδέα, ένα τραγούδι ρυθμικό, σπίτι μου ίσως οι άλλοι, ίσως εσύ ίσως εγώ.
/ 86 \
Δ ι
αφο ρ
ε τ ι κός
Σήμερα είμαι διαφορετικός, και αύριο θα είμαι διαφορετικός και μεθαύριο Τι θα γίνει μεθαύριο; θα είμαι διαφορετικός. Γιατί; Είμαι μελαμψός. Θεούλη μου δεν θέλω να φοβόμαστε τους κλέφτες, να είμαστε καλά, να μην κλαίμε και να μας βοηθάς να μην βρίζουμε. Ευχαριστώ που με μεγάλωσες. Θεέ μου, ευχαριστώ που μου έδωσες τη μαμά μου και σε παρακαλώ βοήθησέ την να μην καπνίζει γιατί κάνει κακό κι εγώ δεν θέλω να πάθει κακό. Ευχαριστώ που ο μπαμπάς έχει δουλειά και μας φέρνει να φάμε. Θα ήθελα οι γονείς να με δούνε την Κυριακή που θα παίξω θέατρο. Σήμερα είμαι διαφορετική, και αύριο θα είμαι διαφορετική και μεθαύριο Τι θα γίνει μεθαύριο;
/ 88 \
θα είμαι διαφορετική Γιατί δεν καταλαβαίνω από αριθμητική!!! Ένα κι ένα κάνουν τρία, η γη είναι επίπεδη Κι ο πλούσιος άνθρωπος στη γη δεν έχει μία!Θεέ, αν και η μαμά λέει ότι δεν υπάρχεις γιατί αλλιώς δεν θα ήμουν έτσι, έχω ακούσει ότι πραγματοποιείς ευχές. Θέλω πολύ ένα πιο γρήγορο καροτσάκι. Να πηγαίνει γρήγορα σαν αυτοκίνητο. Είναι πολύ σημαντικό να πηγαίνει γρήγορα, γιατί τα παιδιά στο σχολείο που ανεβαίναν στο καροτσάκι από πίσω και πηγαίναμε βόλτες βαρέθηκαν πια και δεν έρχονται να παίξουμε γιατί είμαι βαρύς και το καροτσάκι αργό. Πρέπει να μου δώσεις ένα πιο γρήγορο καροτσάκι για να ξανάρθουν τα παιδιά. Γεια σου Θεέ. Καληνύχτα! Θεέ μου, συγγνώμη που καμιά φορά σε βρίζω και μπορεί να θυμώνεις και δεν καταλαβαίνω γιατί ο μπαμπάς με βάζει τιμωρίες. Θέλω να έρθω στην εκκλησία να παίρνω το σώμα του Θεού. Και κάνε να μη θυμώνει ο μπαμπάς όταν τα σπάω όλα. Να έχεις την αδερφή μου καλά και να γίνει μεγάλη. Να είναι όλοι καλά στο σχολείο για να κάνουμε πολλά πράγματα. Σήμερα είμαι διαφορετικός, και αύριο θα είμαι διαφορετικός και μεθαύριο Τα πουλιά στη φύση με κάνουν να νιώθω χαρά. Όταν πετάνε τόσο ελεύθερα. Έτσι θα ήθελα να ήμουν κι εγώ. Αγαπητέ Θεέ, συνήθως μ’ αρέσει να είμαι σιωπηλή. Χαμογελάω. Φυσάω, ξεφυσάω. Και κανείς δεν ξέρει το γιατί. Μου αρέσει. Σε ευχαριστώ που με έκανες σιωπηλή.
θα είμαι διαφορετικός. Γιατί; Εκνευρίζομαι εύκολα!! Αχ Θεέ μου, αχ Κύριε βλέπω το φεγγάρι, βλέπω τον κόσμο, βλέπω εσάς. Μου αρέσουν οι δουλειές του κόσμου. Θέλω κοντά τον κόσμο. Ο κόσμος είναι άλλος κόσμος από τον δικό μου. Μεγάλος κόσμος. Στον μεγάλο κόσμο θα ήθελα να είμαι δασκάλα στο θέατρο. Θεέ μου δεν ξέρω το μυαλό μου… είναι μέσα μου. Βλέπω δικούς μου φίλους. Κάνω δουλειές στο σπίτι, παίζω. Θα ήθελα να ήμουν στον κήπο. Μ’αρέσει να κάνω δουλειές στο σπίτι. Σήμερα ο μπαμπάς είναι καλά. Τρώει και πεινάει. Σιγά σιγά λέω. Θεέ μου, Κύριε. Αμήν. Σήμερα είμαι διαφορετική, και αύριο θα είμαι διαφορετική και μεθαύριο. Θεέ και σήμερα έζησα στη σιωπή. Για να καταλάβουν ότι θέλω να κοιμηθώ χασμουριέμαι. Ποτέ δεν λέω νυστάζω. Σε εσένα όμως θα το πω: «νυστάζω»! Θα κοιμηθώ τώρα. Καληνύχτα. θα είμαι διαφορετική γιατί η γάτα έχει ένα αυτί
/ 90 \
Αυτός είναι ψηλός Aυτή είναι κοντή Κι αυτός έχει μία μύτη ως την Αμερική. Θεέ έκανα λάθος. Τελικά η σιωπή δεν έχει και τόση πλάκα. Οι άλλοι μόνο με κοιτούν. Θέλω να σπάσω τη σιωπή μου. Δεν μου αρέσει πια. Μου είπανε πως είμαι διαφορετική Μου είπανε πώς πάντα θα ‘μαι ένα παιδί. Γεια σου Θεέ. Είμαι ο Νίκος. Μιλήσαμε και χθες. Μιλάμε κάθε βράδυ. Εδώ και καιρό σου ζητάω κάτι, αλλά δεν μου το έχεις φέρει ακόμα.
Θέλω έναν φίλο. Δεν θέλω άλλους εθελοντές. Έναν πραγματικό φίλο. Δεν σου ζητάω πολλά ελπίζω να με ακούς. Θα περιμένω. Καληνύχτα.
/ 92 \
/ 94 \
Ο Δημήτρης Καλαγκάνης ζει στο νερό, όπου νιώθει τη δροσιά και την ηρεμία του, αν και χρειάζεται να ξυπνάει απ’ αυτό το όνειρο και να ζωντανεύει στον εφιάλτη του σχολείου. Με λίγα λόγια είναι ένας άνθρωπος που ταξιδεύει συνέχεια απ΄το ένα όνειρο στο άλλο, χωρίς να ξέρει που θα καταλήξει. Ο Κίμων Καλαγκάνης θέλει να γίνει πειρατής. Μπορεί να ζωγραφίσει τάγματα από ανεμιστήρες μέχρι ν’ ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου και κάνει στενή παρέα με έναν απορροφητήρα. Η Κλειώ Αντονοπούλου μπορεί να κάνει τροχό μέχρι και μέσα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Ομιλεί άπταιστα αγγλικά, λατρεύει να μιλάει σε μικρόφωνα αλλά σε μια πιο συμβατική συζήτηση δεν θα της πάρεις λέξη. Η Γιώτα Κουϊτζόγλου αφιερώνει περισσότερο από τον αναμενόμενο χρόνο της στον επαναπροσδιορισμό της διαγαλαξιακής κοινωνικής λειτουργίας, χάνοντας συνεχώς επεισόδια από το ελληνικό trash προσκήνιο. Ως φοιτήτρια φιλολογίας δεν μελετά το «Μήνιν άειδε…», αλλά τον συσχετισμό με την πολυπραγμοσύνη της. Κάποτε μεγάλωσε και αρνείται να το ξανακάνει. Η Βάσω Ασίκογλου είναι μια Εν δυνάμει ριψοκίνδυνη ακροβάτης κυρίως σε ένδοθεν καταστάσεις. Φιλόλογος, με έμφαση στη ρητορεία της σιωπής, εξηγεί αυτοβούλως και μόνο με την παρουσία της τη λέξη «περίεργος». Η Αγγελική Μούσιου είναι εξαιρετικά συνεπής στο να χάνει πτήσεις, δρομολόγια τρένων και τα προσωπικά της αντικείμενα. Δεν αντιλαμβάνεται την έννοια του χρόνου και λειτουργεί φυσιολογικά μόνο ανάμεσα στις λέξεις, γι’ αυτό και χρησιμοποιεί πάντα πολλές. Ο Νίκος Κυπαρίσσης μέσα από τη διαδικασία της στιγμιαίας ύπνωσης που έχει εφεύρει, ανακάλυψε πως σε προηγούμενη ζωή ήταν καταξιωμένος πιανίστας. Σ’ αυτήν τη ζωή αξιοποιεί το ταλέντο των λεπτών δακτύλων στον τομέα της ηχοληψίας.
Η Μαργαρίτα Καϊναδά κλείνει τα μάτια της σφιχτά για να δει καλύτερα. Ειδικευόμενη στο λαϊκό και δημοτικό ρεπερτόριο θα ερωτευτεί σφόδρα, θα τιμήσει το καλό φαΐ και θα χορέψει ως το πρωί. Η Ευτέρπη Κώστα ονειρεύεται να ζει μέσα στις ζωγραφιές της, να κολυμπάει σαν πουλί και να πετάει σαν ψάρι. Λατρεύει να παίζει θέατρο. Η Λωξάνδρα Λούκας υποστηρίζει πως η ζωή της είναι οι πρόβες, αγαπάει τον κόσμο κι ένα άδειο μπουκάλι νερού είναι η προέκταση του χεριού της. Η κοινωνικότητα είναι ένα από τα βασικά της χαρίσματα. Θα σου πει ανοιχτά «είμαι σύνδρομο down» αλλά στην πραγματικότητα είναι πάντα up. Η Άννα Καλίντσεβα εισαγόμενη από τη Βουλγαρία, ακόμα ψάχνει Έλληνες με χλαμύδες και σανδάλια. Έχει αδυναμία στο χτίσιμο γεφυρών, επί τω πλείστων πολιτιστικών. Αρέσκεται στο να διδάσκει και κατά καιρούς βρίσκει τρελούς που την πληρώνουν για να τραγουδάει. Αρνείται πεισματικά να μεγαλώσει. H Αναστασία Καρυοφύλλη χρησιμοποιεί καθημερινά τη φράση «τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκαλάκια», σπουδάζει νηπιαγωγός, είναι σερβιτόρα, τελευταία μαθαίνει ρώσικα, αγαπάει την έκθεση στο κοινό και όταν βρει ελεύθερο χρόνο προσθέτει κάτι στα προηγούμενα. Δεν της αρέσει να μιλάει για τον εαυτό της βέβαια. Η Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη έχει το ταλέντο της δυσλεξίας, αυτό την οδήγησε στο να εκφράζεται μέσα από τις φωτογραφίες και τις εικόνες. Η Μαρία Δαχλύθρα τραγουδάει όλη τη ημέρα. Αναρωτιέται πάνω στο νόημα της ζωής και ονειρεύεται να δημιουργήσει ένα νέο μοναδικό μουσικό είδος, κάτι ανάμεσα στην οπερέτα και το λαϊκό τσα-τσα κι ένα νέο είδος χορού ονόματι «ο χορός της κουτσής Μαρίας».
/ 96 \
Ο Παρμενίων Κυριακούλης λέει τα πιο σημαντικά πράγματα όταν υπάρχει από πίσω μουσική και τα λόγια κάνουν ρίμα. Ο Μιχάλης Ντολόπουλος χαμογελάει πάντα, όταν δεν χαμογελάει μάλλον συγκεντρώνεται. Η Ελευθερία Δρακουλίδου δεν σκοπεύει να αλλάξει το όνομά της για να κάνει καριέρα στο θέατρο. Οι αγαπημένες της λέξεις είναι «όχι, μη» και «φύγε». Περαστικοί που έμειναν για λίγο παραπάνω αναφέρουν πως την έχουν δει να τραγουδάει δυνατά και να βλέπει κρυφά ελληνικές σειρές της δεκαετίας του ‘90. Ο Βασίλης Πέτρου αναζητά την ομορφιά της ζωής, τα κρυμμένα νοήματα, την προσωπική του φωνή, τη βαλίτσα του, το λάπτοπ του, τα γυαλιά του... Έχει αριστεύσει στην επιστήμη των θεατρικών αντικαταστάσεων και φροντίζει πάντα να επουλώνει την απουσία. Ο Βαγγέλης Κοσμίδης μαθημένος να φτάνει ψηλά, έχει θέσει ως στόχο να φτάσει την ψηλότερη νότα του πενταγράμμου. Ταλαντευόμενος ανάμεσα στην ευρωπαϊκή και ελληνική κουλτούρα αναζητά τον προσωπικό καλλιτεχνικό του τόπο στο μεταίχμιο του «παίζειν» και του «σκηνοθετείν». Ο Θάνος Νανάσης ονειρεύεται με τα μάτια ανοιχτά ότι διασχίζει πράσινα λιβάδια πάνω σε κόκκινα τρακτέρ. Αναρωτιέται διαρκώς «ενόχλησα κανέναν;», συνεχίζει να αναρωτιέται «ενόχλησα κανέναν;» και όταν πάρει απάντηση πάλι αναρωτιέται «ενόχλησα κανέναν;». Ο Δημήτρης Μέξης χορεύει και στον ύπνο του και όταν δεν χορεύει με το σώμα, χορεύει με το στόμα. Η Μαρία Κολτσίδα έχει κύρια πνευματική ενασχόληση την ανάπτυξη της θεωρίας της σχετικότητας του χρόνου, καθώς συχνά εμφανίζεται σε λάθος χρόνο και τόπο όσον αφορά τα ραντεβού της. Στον πραγματικό κόσμο σπούδασε παιδαγωγός, στο γυάλινο κόσμο που ζει, είναι ακόμα έφηβη.
/ 98 \
/ 100 \
Φωτογραφία Δημήτρης Ζάχος
/ 102 \
Φωτογραφία Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη
/ 104 \
Φωτογραφία Διονύσης Μεταξάς
Αν ήταν όλα
αλλιώς
Η Ομάδα Tέχνης και Δημιουργίας Εν δυνάμει, με την καλλιτεχνική διεύθυνση της Ελένης Δημοπούλου ευχαριστεί θερμά για την προσφορά τους: Αναλίζα Αζά, Δημήτρη Αλεξανδρόπουλο, Στάθη Αλιμπάκη, Ελισάβετ Αντάπαση, Richard Antony, Ιόλη Αντωνοπούλου, Κωνσταντίνο Βαγιάκακο, Μυρτώ Βαθειώτη, Βαγγέλη Βαταμίδη, Hellen Batiashvilli, Γιώργο Βενετόπουλο, Μπάμπη Βενετόπουλο, Κώστα Βόμβολο, Γιάννη Βουρουτζή, Αθανάσιο Γεροθανάση, Πέννυ Γεωργιάδου, Πωλίνα Γιωλτζόγλου, Οδυσσέα Γκάλλιο, Μιχάλη Γκατζόγια, Κατερίνα Γκοτζαμάνη, Χριστίνα Γκούντα, Χρήστο Δημητρίου, Λωξάνδρα Mayis Δημοπούλου, Ορέστη Δημόπουλο, Σοφία Ευτυχιάδου, Ελένη Ευθυμίου, Ναταλία Ηριώτη, Anna Hege, Δημήτρη Ζάχο, Ιορδάνη Θεοδοσιάδη, Θέμη Θεοχαρόγλου, Ιωάννη Εργελετζή, Κώστα Ιορδάνου, Μαργαρίτη Ιωαννίδη, Τάσο Ιωαννίδη, Βιργινία Ιωαννίδου, Καλλιόπη Ιωαννίδου, Μαρία Ιωαννίδου, Δημήτρη Καβαλιώτη, Μαρία Καβαλιώτη, Κάριν Καζεπίδου, Χριστόφορο Καϊναδά, Βαγγέλη Κασαπάκη, Βαχάγκ Καραπετιάν, Θανάση Καφετζή, Στέφανο Καϊναδά, Αλέξανδρο Καντόρο, Γιώργο Κόγια, Στάθη Κόλλια, Ιωάννη Κονιόρδο, Μιχαέλα Κοντού, Κατερίνα Κολλιοπούλου, Ηλία Κουγιουμτζή, Νίκο Κουσούλη, Στελίνα Κρατσιώτη,
Γιάννη Κυπαρίσση, Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη, Βασίλη Κώστα, Μυρτώ Κώστα, Νικόλα Κώστα, Χάρη Λαγογιάννη, Νικόλα Λιανό, Laura Anna Lucas, Γιώργο Λύρα, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αικατερίνη Μαντουλίδου, Νεκτάριο Μπασδέκη, Αχιλλέα Μεσσάικο, Διονύση Μεταξά και Light 16, Θούλη Μισιρλόγλου, Λεωνίδα Μπεϊλή, Δημήτρη Μπαλάσκα, Μπάμπη Μπελόκα, Fix in Art, Θώμη Νανάση, Tάνια Ναναυράκη, Νίκη Ναούμη, Μανώλη Ντολόπουλο, Στέλιο Οικονομίδη, Ειρήνη Οικονομίδου, Ηλία Όμικρο, Παρή Παπαδημητρακοπούλου, Μιχαέλα Παπαδημητρίου, Χρύσα Παπαδοπούλου, Νικηφόρο Παπανδρέου, Παραγωγικό εργαστήρι E.E.Θ., Γιώργο Παρασκευόπουλο και Q Sound & Light, Θεοδώρα Πέρδη, Γιώργο Πετράκη, Στέφανο Ποταμίδη, Νίκη Ράπτη, Μαργαρίτα Σακελλάρη, Θανάση Σουρνόπουλο, Ελευθερία Στόικου, Λίλη Στραβοπόδη, Δημήτρη Σωτηρίου, το Studio 43, Ζωή Τζήκα, Μαρίνα Τρυψιάνη, Δημήτρη Τσάκα, Γιάννα Τσόκου, Δήμητρα Τσόκου, Rukiye Devres Unver, Ulrike Weber, Bruce Willis, Λάμπρο Φλιούκα, Τέλλο Φίλη, Άσπα Χασιώτη, Αλέξανδρο Χάτσιο, Χρήστο Χέλμη.
Τα κείμενα που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο προέρχονται από τη δημιουργική διαδικασία που κρυσταλλώθηκε στην παράσταση Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα της ομάδας Εν δυνάμει και από την ερευνητική διαδρομή που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού εγχειρήματος home?.
Επιμέλεια έρευνας για την παράσταση Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα: Ελένη Δημοπούλου και Ελένη Ευθυμίου
Ελένη ΔημοπούλοY εκδοτική επιμέλεια, Colibri σχεδιασμός, Αναλίζα Αζά εικονογράφηση, Σοφία Ευτυχιάδου επιμέλεια ύλης
Και στις δύο περιπτώσεις η έρευνα στόχευε στη συλλογή «γνήσιου υλικού» μέσα από τις αφηγήσεις, τις πραγματικές ιστορίες και τις σκέψεις των μελών της ομάδας, μέσα από στοχευμένες συζητήσεις, ερωτηματολόγια, θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς και ασκήσεις δημιουργικής γραφής, πειραματισμούς με νέα τεχνολογικά μέσα και εναλλασσσόμενες δράσεις με αξιόλογους καλλιτέχνες των εικαστικών, της μουσικής και του θεάτρου.
Επιμέλεια έρευνας για το πρότζεκτ home?: Ελένη Δημοπούλου, Richard Anthony, Μαρία Καβαλιώτη, Δημήτρης Ζάχος, Οδυσσέας Γκάλλιος, Μπάμπης Βενετόπουλος, Ελένη Ευθυμίου και Σοφία Ευτυχιάδου
Τυπώθηκε σε 1000 αντίτυπα σε χαρτί Gmund και Chamois, στο τυπογραφείο Thess Print στη Θεσσαλονίκη το Μάιο του 2015, με την ευγενική χορηγία του Εργαστηρίου Παραδοσιακού Χορού Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νομού Θεσσαλονίκης Κωστής Καιρίδης, Χριστόφορος Καιρίδης ΑΕ