Lieve
Leerling Brieven van docenten aan leerlingen
Voorwoord Het boekje ‘Lieve Leerling’ is ontstaan in een bijzondere periode van de Nieuwste Pabo. De samenwerking van de pabo’s van Heerlen en Maastricht van Zuyd Hogeschool, en de pabo van Fontys in Sittard leidde in 2011 tot het besluit om samen vorm te geven aan deze mooie ‘nieuwe’ opleiding vanuit één centrale leslocatie: Sittard. Iedereen was het er over eens dat we op een gezamenlijke locatie verder moesten, maar voor velen betekende de verhuizing naar Sittard ook afscheid nemen van het verleden. Van Heerlen, van Maastricht, maar ook van het ‘oude’ Sittard want ook daar ging het nodige veranderen. Het proces van de verhuizing, met de opening in september 2012, maar ook het eerste gezamenlijke jaar, zijn niet altijd makkelijk geweest. Want samen verder gaan op één plek is pas het begin van echte amendering, en meerdere culturen samenbrengen is een proces dat lang duurt. Volgende generaties Ons gezamenlijke doel is om een PaBo- opleiding
neer te zetten, die klaar is voor de toekomst van het basis onderwijs in Limburg. Door de leerkrachten van de toekomst op te leiden en te begeleiden. Opdat zij zo’n inspirerende leerkrachten worden dat ook de volgende generaties kinderen het beste uit zichzelf kunnen halen.waar het om gaat! Het proces van de afgelopen jaren, het afscheid van de verschillende lesplaatsen, en de start van gezamenlijkheid in Sittard, is begeleid door de ‘dames van Vuur en Vlam’ . Bevlogen professionals, bijzondere vrouwen. Dank jullie wel voor wat jullie voor de Nieuwste Pabo hebben betekend! Het proces is nog niet af, we moeten nog verder bouwen aan onze eenheid en gezamenlijkheid, maar met het doel voor ogen, de ‘lieve leerlingen’ van Limburg, komen we er, daar ben ik van overtuigd! December 2013 Ingeborg Janssen Reinen Directeur de Nieuwste Pabo
“Jij had ook iets te verliezen: je vrijheid”
Beste Majeed, Ik zie je nog voor de eerste keer zitten in mijn workshop videofilmen en montage. Je leek me iets Zuid-Amerikaans te hebben en je droeg designer kleding. Je sprak met een accent waaruit ik kon opmaken dat je van origine niet hier geboren was. Dat bleek te kloppen. Ik vernam dat je een vluchteling was uit Iran en dat je woonde bij een opvang gezin. Het lot van je ouders durfde ik in eerste instantie niet naar te vragen. Maar dat er iets aan de hand was met hen dat proefde ik wel. Je viel op door je motivatie want wanneer andere studenten soms niet kwamen opdagen, weinig arbeidslust toonden of gewoon zaten te klieren, werkte jij stug door. Jij had dan ook iets te verliezen: je vrijheid. Eddy
Beste Angie, Voor mij ben je een onvergetelijke leerling! Ik denk nog vaak terug aan onze eerste ontmoetingen in Pabo-1. We kwamen al snel in conflict met elkaar over het inleveren van een opdracht. In de heftige woordenwisseling over waarom je de opdracht niet af had kwam ik er snel achter in wat voor een situatie je je bevond. Je broer zat in de gevangenis, je had de zorg over een klein neefje/nichtje, je ouders waartegen je je voortdurend moest verantwoorden, je was namelijk de enige van familie die studeerde en die wilde gaan werken! In het heetst van de discussie heb ik zelf tegen je gezegd: “Ik ben niet bang voor je je Angie, ook voor jou gelden dezelfde wetten en regels!” Stiekem was ik wel een beetje bang… bang voor de omgeving en de situatie waarin jij je verkeerde en die ik totaal niet kende! Uiteindelijk wilde jij helemaal geen voorkeurs-
behandeling, jij wilde alleen maar meer tijd. Gelukkig heb je die gekregen, want ik vind het ongelooflijk knap wat je in de loop van de jaren hebt laten zien! Zelfs toen je gezondheidsproblemen kreeg ben je blijven knokken! Ik ben je na het eerste jaar even uit het oog verloren en in Pabo-3 kwamen we elkaar weer tegen‌Ik was zo geweldig verrast door het werk en de producten die je me toen liet zien!! Zoveel professionaliteit en diepgang, wat een ontwikkeling!! Jij hebt mij als docent geleerd dat ik moet blijven vertrouwen in de veerkracht en ontwikkelingsmogelijkheden van jonge mensen! Jij zult voor vele kinderen en ouders heel belangrijk worden in de toekomst, een rolmodel voor kinderen die al een achterstand hebben bij de geboorte! Angie bedankt voor deze mooie levensles! Liefs Ingrid
Lieve Joyce, Jij bent een onvergetelijke leerling, waarom? Je bent de eerste student die me als waardevol heeft benoemd in haar leven. En van daaruit heb je me betrokken bij je ondernemerschap en passie. Je hebt een enorme kwaliteit in verbinden en out-of-the-box-denken. Helaas werd je ziek en kon je de Pabo niet afronden. Echter het zou ook zo kunnen zijn dat dit weer deuren opent naar nieuwe mogelijkheden die bestemd waren om op je pad je te komen. Ik hoop dat je bovengenoemde kwaliteiten kunt blijven inzetten in je leven en dat wij elkaar op inspirerende plekken blijven ontmoeten. Ik wens je alle geluk van de wereld en tot ziens! Ankie
Beste Marinka, De vraag wordt gesteld wie “mijn� onvergetelijke leerling is. Omdat ik zelf niet voor de klas sta lijkt dit in eerste instantie een moeilijke opgave, dat blijkt toch niet zo te zijn. Bijna 2 jaar geleden kwam jij bij een tragisch ongeval om het leven. Je zat toen in Pabo 2. Iedereen was vol ongeloof en enorm verdrietig. Alle studenten, maar ook docenten (ook van andere opleidingen) deelden dit verdriet. Hoe triest ook, dit was een moment dat iedereen voelde samen te zijn. De week na jouw overlijden was er een om nooit te vergeten. Een traan, een lach, verdriet, saamhorigheid alles speelde in die week. Het klinkt raar, maar bedankt dat wij dit hebben mogen ervaren. Marieke
Beste Joost, Een dinsdagochtend, start van het schooljaar. Je zag er niet uit. Diepe wallen, doffe ogen. Ouder dan de rest. Veel ouder. Eerste jaars. Ik dacht in de taal van nu: “dat gaat ‘m niet worden”. Andere waarheid: natuurlijk altijd “a second chance for a first impression” Wat een drive had jij. Je kwam rechtstreeks uit de nachtdienst. Wilde een andere toekomst, leefde daarvoor bijna 24/7. Doorzetter, inspirator, tegen de stroom in. Inmiddels sta je al weer een hele tijd voor de klas, inspireer je kinderen, bied je kansen aan leerlingen in de zogenaamde prachtwijken. Je hebt echt de goede keuze gemaakt. Ik ben blij dat onze paden zich hebben gekruist Luc
“Doorzetter, inspirator, tegen de stroom in�
“Jij bewijst dat met een positieve instelling alles te overwinnen is.�
Beste Amadeo Nooit zo’n ernstige dyslexie gezien: leek hopeloos! Jij bewees en bewijst dat met een positieve instelling in combinatie met fijne ouders alles te overwinnen is. Dat doet me wat! x
“Ik denk nog vaak aan jou”
Lieve Lydia Een inspirerende persoonlijkheid ben jij. Veel herkende ik van mezelf in jou (je vraagstukken en overwegingen). Ik denk nog vaak aan jou en vraag me dan af hoe het met je gaat. Af en toe mail je me en laat je me weten hoe het gaat. Ik ben blij dat jij voor onderwijs koos, jij ziet kinderen (mensen) door een andere bril en hecht waarde aan kleine dingen. Het unieke van ieder kind haalde je naar boven. Bedankt! Marjolein
Beste Ellen Ik hoorde nog niet zolang geleden hoe mijn collega’s jou inspireerden om onderwijskunde te gaan studeren. Jij inspireerde mij toen met je betrokkenheid en je gretigheid naar meer kennis. Nu zie ik een betrokken , inspirerende en vooral professionele leraar in het werkveld. Met een toegevoegde waarde voor de school waar je werkt. Twan
Beste Franรงois, Je kwam uit Rotterdam en bij mij in groep 6. Kon amper lezen en schrijven, omdat je ouders voortdurend rond dwaalden en je daardoor nauwelijks onderwijs had genoten. Toch was je heel wijs, sociaal maar ook streetwise. Het schoolse leren was zeker niet je hobby ofschoon je in korte tijd (toen je eenmaal in een stabiele omgeving was) heel veel geleerd hebt. Als ik aan je terug denk, zie ik een jongen die een beetje verwilderd binnenkwam, onaangepast, rusteloos, maar ook zorgzaam voor anderen, heel verstandig en goed voor de sfeer in de groep. Je hebt mij geleerd dat kinderen buiten school minstens zoveel leren als in de school en dat een goed mens zijn de kern is. Veel liefs voor jou x
Beste Enrico, Nogmaals dank voor het feit dat ik jou heb mogen lesgeven. Het was bewonderenswaardig hoe jij altijd de kern wist te pakken en te noteren vanuit mijn relatief drukke, enthousiaste manier van lesgeven. Als een leerling als jij nu één van mijn zou volgen, zou ik na afloop zijn dictaten kopen om het jaar daarna ‘nog beter’ te kunnen lesgeven. Je bent voor mij onvergetelijk geweest. Groet Markus
Hallo Danny, Van de week dacht ik ineens weer aan je, aan de periode dat jij stage liep op de Theresia in Maastricht, en ik vroeg me af hoe het met je ging. Ik heb je toen misschien nooit gezegd hoe goed je bezig was in mijn ogen. In jouw groep gebeurde iets wat in de rest van de school onmogelijk leek. Jij was de baas maar ook de grote vriend. Voor jou (en voor een Hans……) deden de kinderen alles ook al vonden ze het moeilijk. Na school kwamen ze aanbellen: “Meester voetballen?” In jouw klas was het gezellig en werd er gewerkt. In de rest van de school was het vaak oorlog. Ik ben erg benieuwd hoe je verder bent gegaan. Je ging pedagogiek studeren (logisch) maar daarna? Ik hoop dat er nog steeds kinderen zijn die jou als meester hebben of als pedagoog. Laat eens iets horen. Ine (“juf”)
Hallo verschillende inspirerende leerlingen, Ik denk namelijk dat er wel meer leerlingen zjjn waarvan ik iets geleerd heb en die mij geïnspireerd hebben.
Vooral: Daniella (dichter), Florianne (doorzetter!), Demi (spontaniteit), Audrey (hard werken), Bastiaan (negatief naar positief) Jap (vrolijk). Wat leuk om weer eens aan jullie te denken. Ik word heel opgewekt als ik terug denk aan “oude” lessen, gesprekken, momenten. Hoe gaat het nu met jullie? Waar staan jullie in je leven? Van jullie heb ik veel geleerd. Waarom? Ik ligt Demi eruit: Demi In groep 1/2 kwam je ’s ochtends altijd “op sjiek” naar school, maar na 10 minuten hingen je staartjes al helemaal los. Net zo onverwacht als je haar was je gedrag….. Dat vond ik spannend; “Waah, doe ik het wel goed?” Ik leerde van jou “spontaniteit”, het maakte niet uit: “ Zit ze onder de stoel, verstopt ze zich in de boekenhoek; het maakt niks uit; ze is aan het leren!
Ik denk dat ik van haar 2 dingen ECHT geleerd heb: 1. spontaan doen wat ik zelf wil. 2. onverwachte situaties dragen. Groetjes Susan
“Ik leerde van jou spontaniteit�
Voor Angniezka, Je kwam uit Polen en volgde een opleiding aan onze hoge school. Je sprak voornamelijk Duits en voelde je wat eenzaam in het verre Nederland. Ik heb je geholpen met je mediatheekvragen, maar ook gewoon wat met je gepraat en naar je verhalen over je thuisland, Polen, geluisterd. Nadat je met de opleiding klaar was kwam je me bedanken voor mijn hulp. Je nam als afscheidscadeautje een Pools belletje van porselein mee. Dit staat nog steeds bij me thuis. Altijd als ik er naar kijk, denk ik terug aan Agniezka. Zij was een lieve aardige, doortastende studente die me geleerd heeft wat doorzettingsvermogen betekent. Anita
Beste Majeed, Je zat bij mij in de les bij de workshop NATschool. Uit je verhaal begreep ik dat je was gevlucht uit Perzië, het huidige Iran. Je noemde bewust Perzië, want je schaamde je voor de huidige naam. Je bent samen met je broer hier naar toe gekomen en je drive om er iets van te maken was verbazingwekkend! In een sneltreinvaart heb je vervolgopleidingen doorlopen om uiteindelijk aan de SportHogeschool te beginnen. Het Nederlands heb je je enorm snel eigen gemaakt en je vriendelijk voorkomen is voor mij nog altijd een lichtpuntje. Ieder jaar opnieuw ben je in afwachting of je mag blijven. Ieder jaar opnieuw die spanning, ‘moet ik terug’? Je zit nu in je laatste jaar en geregeld hebben we nog mailcontact over opdrachten waar je mijn hulp bij vraagt. Voor sommige studenten heb je een zwak en jij bent er daar één van. Beste Majeed, ik hoop van harte dat jij het gaat maken. Ik gun jou je verblijfsvergunning en wens je toe dat 2013 JOUW jaar gaat worden! Groetjes van Daniëlle
Beste Alexander, Ik denk nog steeds aan de mooie muziek die je in groep 2/3 maakte. Ondanks de beperking die je aan je hand had als gevolg van de Tjernobylramp destijds, wilde je dolgraag muziekinstrumenten bespelen. Het was niet gemakkelijk, maar het lukte je! Tijdens de kerstviering speelde je op je melodica de sterren van de hemel en daarna nam je ook drumles. Jaren later hoorde ik van mijn zoon, die basketbaltrainer was, dat je in zijn jeugdteam speelde. Voor mij ben je een groot voorbeeld van de uitspraak van Jules Deelder: “Binnen de grenzen zijn de mogelijkheden even onbeperkt als daarbuiten.� Liefs Roos
Beste Hennie, Ik heb nog altijd enorme bewondering voor het feit dat jij op latere leeftijd nog de stap hebt durven/ kunnen zetten om voor deze opleiding te kiezen. De betrokkenheid, leergierigheid en creativiteit die je hebt getoond in de periode dat jij bij mij stage liep maakte mij bewust van het feit dat je in je leven eigenlijk alles kan. Als je er maar kracht en energie in steekt en er zelf in gelooft. Mieke
Hallo alle onvergetelijke studenten... Maar als ik één student en één moment moet kiezen dan blijft Dorian naar boven komen. Meneer in Pabo1-2 en 3 vond ik u lastig, maar nu in het vierde jaar, krijg ik het idee dat er niemand is waar ik zoveel van geleerd heb als van u. Ik vertelde dat aan mijn vader die zei: “weet hij dat. Nee? Dat zou ik hem dat vertellen. Bij deze. De tranen duwden zich vanuit mijn kippenvel naar boven. “Dank je Dorian”, zei ik toen en zeg ik nog. Dat zeg ik nog omdat het een soort van mantra is geworden waar ik energie van krijg. Ik heb je nog eens bezocht op je studentenflatje in Delft en heb je inderdaad nog eens teruggegeven wat jouw opmerking voor mij betekende en betekent. Charles
Beste Roger, Een flapuit was je. Een gangmaker met hart en oog voor mensen. Als ik jou zag en zie, word ik vrolijk. Als ik aan jou denk word ik geïnspireerd om het leven positiviteit te geven. In de klas word je op handen gedragen. Dat verbaast me niet. Fijn dat je nu m’n bijna buurman bent. Live life! Ineke
Lieve Susan, Soms maakt het leven onverwachte wendingen. Soms lijkt het of er maar ĂŠĂŠn ding toe doet. En eigenlijk is dat helemaal niet zo. Ik ben blij dat ik jou heb leren kennen en nu met je mag samenwerken, omdat jij bent zoals je bent en niet om dat wat je doet. Studenten en ik prachtig mens.
herinneren jou als een goedlachs, Liefs Ineke
Beste Erik, Vol enthousiasme begon je aan je Pabo. Er waren wel wat beren op de weg. Er waren mensen die niet in je geloofden. Je spraak was zwak, je was op zoek naar jezelf. Tot overmaat van ramp overleed je moeder. Allemaal tegenwind die je ervaarde. Er waren echter 2 belangrijke krachten in jouzelf. Je was het kind in jezelf nog niet verloren en je had een enorme vechtlust. Vele waardevolle werkplekervaringen een heftig groeiproces en de nodige kaakoperaties. Verder ben je een leerkracht geworden die er mag zijn en waar ik met veel vertrouwen mijn nageslacht aan zou toevertrouwen. Liefs Marleen
Beste Roel, Altijd enthousiast, positief en vooral levenslustig. Zo op het oog niets bijzonders aan de hand. Tot ik erachter kwam dat je een dubbele longtransplantatie hebt ondergaan. Je weet dus hoe het leven ook kan zijn en kiest bewust voor een positieve insteek. Dat inspireert me en wil ik overdragen aan mijn zoon. Groetjes Christiane
Tovenaarsleerling Godelieve, Hoe gaat het met je? Het laatste wat ik van je hoorde is dat je bij je vriend in Enschede ging wonen. Je verliet je veilige omgeving van Zuid-Limburg, de zorg voor je oma en je werk. Je koos een weg, een hele lastige keuze: De aandacht en zorg voor je oma, je broer en omgeving of de uitdaging van het nieuwe, je vriend. Je studeerde naast geschiedenis in de propedeuse ook nog Nederlands, Engels, Grieks, Latijn en Geschiedenis op VWO-niveau. Je betaalde alles zelf omdat je elke dag poetste. Je combineerde studie, baan en zorg met elkaar in een onmogelijke situatie. Na een aantal gesprekken koos je ervoor om te gaan. Je studie zette zich voort in Zwolle. Ik ben benieuwd hoe het met je is. Paul
Dag Kessy Je hebt bij mij een onvergetelijke indruk achtergelaten door je gedrevenheid en enthousiasme voor de leerlingen in het voortgezet onderwijs. Ondanks je eigen turbulente verleden als puber. Het is je gelukt om na een moeilijke tijd waarin je leren niet leuk vond om toch je diploma te halen, het MBO af te ronden en via het versnelde traject ook met een HBO diploma op zak aan het werk te gaan. Knap van je! Je bent een echte doorzetter. Ik ben nieuwsgierig of je nog verder bent gaan studeren; dat was wel je wens. Anneriet.
Beste Zarina, Jaren geleden kwam je met je familie uit AziĂŤ naar hier. Je sprak heel snel goed Nederlands en had het naar je zin op het ULO. Tijdens de colleges presentatietechniek was de eerste oefening dat je iets over jezelf moest vertellen. Jij vertelde een heftig verhaal. Ik was geschokt. Je vader werd verdacht van oorlogsmisdaden. Hoe dat allemaal verder is gegaan weet ik niet. Wel heb ik je jaren later weer ontmoet bij een afscheid van een collega/docent. Je bent een jonge volwassen vrouw geworden, gepromoveerd bezig in de Wetenschap. Je zocht tijdens die bijeenkomst je oude studiegenoten op. Ik hoop van harte dat het je goed gaat. Dat je het fijn hebt op je werk, dat je het goed hebt met de mensen om je heen en tijdens deze kerstdagen je familie weer kunt opzoeken. Hartelijke groet Margreet
Lieve Inke, Jij bent voor mij een onvergetelijke student. Je had al een diploma als leerkracht in Suriname en daar had je al voor de klas gestaan. Het diploma werd hier niet erkend en je hebt de hele opleiding hier in Nederland opnieuw gedaan. En hoe! Je was hier in Nederland terecht gekomen met je toenmalige vriend. De relatie ging uit maar je bleef. Het onderwijs hier in Nederland was zo anders dan in Suriname en je hebt je enorm moeten aanpassen. Tussentijds stierf je moeder in Suriname en werd je zelf moeder. Het kind moest je alleen opvoeden. Je bleef doorzetten en na vele tegenslagen en eindelijk woonruimte voor jou en je kind haalde je je diploma. Super! Ik wens jou alle geluk van de wereld. Anny
Beste Studenten, Van ieder heb ik een stukje geleerd. Al die stukjes maken me nu tot wie ik nu ben als docent & begeleider Waarvoor Dank Karel
Lieve Karen, Wie had ooit kunnen denken dat jij mijn lerares zou worden. Alhoewel‌. Ik zie je achter die grote zwarte vleugel, je zit stil, je blonde kopje in opperste concentratie. Enkele tellen is het doodstil. De zaal wacht en is in de ban van jouw schitterende pianospel. Dapper te midden van allerlei jolige acts durf jij een prachtige ontroerende sonate te spelen. Eigenzinnig, trouw blijvend aan jezelf. Nu ben je gepromoveerd op het werken met OWG met op de kaft van je dissertatie een foto van Pipi Langkous. En help
je mij nu enorm.
Ciao J.
Remco, Ik heb je ervaren als tactvolle maar bescheiden persoon. Tijdens de SLB vertelde je over je passie, zingen. Ik herkende dat. Niemand wist van jouw talent. Ik gaf het belang aan om je talent ook aan collega’s en kinderen te tonen. Gewoon om het levensgeluk door te geven. Je deed het. Daar stond je tijdens het Joelfeest. En ik zat trots in de zaal. Bedankt voor dat mooie moment. Maak muziek van je leven Remco. Karin
Beste Mirjam, Een brief voor jou, terwijl je niet meer onder ons bent. Op de Kolleberg kwam je als heel sportieve eerstejaars studente binnen, in de klas van Roel van de Bosch. Tanja, Babette, een gezellige club. Je volleybalde bij Urmond en daar zat wel een klik want op dat moment speelde ook ik nog actief in de competitie, toen bij Rapid Maastricht en kwamen wij wel eens bij ADC? Als docent bewegingsonderwijs maak je mee dat een student wel eens niet met de les mee kan of wil doen. Ineens meldde jij dat het niet ging vandaag. Ik herinner me dat er vreemde stilte viel want we waren beiden verbaasd; ik omdat ik zag hoe slecht je je voelde en dat heel vreemd vond, jij omdat je verbaasd was dat je je 端berhaupt zo slecht kon voelen. Daarna ging het heel snel. Je bleek zo ernstig ziek dat men niets meer voor je kon betekenen. Te midden van ons allemaal ben je afscheid
komen nemen op de opleiding en binnen een maand, als ik het me goed herinner, namen we afscheid van jou in de kerk van Oud-Urmond. Je ouders schreven “dag lieve vlinder” op het ‘herinneringskaartje’. En midden in de dienst verscheen er plots een vlinder die om ‘jou’ bleef fladderen en een plekje in de bloemen en op jouw viool vond. Mirjam, je was een hele spontane, sportieve studente. Ik vergeet je nooit, denk regelmatig nog aan jou. We hebben geleerd om samen stil te staan en te delen in moeilijke tijd. Ik heb nog altijd contact met medestudenten uit jouw klas. Je hebt ons iets meegegeven dat we niet vergeten al was het alleen maar hoe je , als school of opleiding, ook in deze gebeurtenissen van grote betekenis kunt zijn. Iedereen zal dit meenemen in de eigen loopbaan in het onderwijs. Irene
“Jouw enthousiasme heeft me enorm geinspireerd”
Beste Kirsten, Na 35 jaar denk ik nog steeds aan je spreekbeurt over kabouters. Ik zie je nog stralen (shining eyes) lachen, enthousiast presenteren. Er was chemie tussen jou en mij. Het was fijn, goed, humoristisch veilig. Klas 4, 1977. En als ik je nu zie presenteren bij L1 begrijp ik dat je je baan hebt gevonden. Jouw enthousiasme heeft me enorm geinspireerd. Dank je wel. X
Vuur & Vlam Kijk eens in de spiegel. Daar sta jij! Jij als mens, als collega en docent van de Nieuwste Pabo. Waarom is het werk dat jij doet zo belangrijk voor je? Wat is de waarde die jij toevoegt aan je vak, voor je collega en vooral voor de student die in een belangrijke fase van zijn menswording een vak leert? Botsende systemen brengen altijd gedoe met zich mee. Dat is het gegeven, daar moet je het mee doen. Waar jij invloed op hebt, dat is je eigen houding. Ga je er stevig voor staan of hoop je stilletjes dat een ander het doet? Wat er ook gebeurt om je heen.... vergeet nooit de lessen van ‘De Onvergetelijke Leerling’. Laat hun moed, doorzettingsvermogen, kwetsbaarheid, humor en veerkracht jouw inspiratiebron zijn.
De Nieuwste Pabo is het centrum waar het Vuur van levenslang leren wordt aangestoken. We zijn er nog niet....maar we zijn onderweg... Harriet Kollen & Rusz Bisecker Vacca dec 2013 Let’s start a Fire Vuur en Vlam www.vuur-en-vlam.com