Magazine over geestelijke gezondheid. Editie 2 - zomer 2018
Herstel
BESTUURDER & POLITICUS ONNO HOES: ‘Dat ik kwetsbare mensen mag helpen, vervult mij met grote trots’
VERSLAVINGSDESKUNDIGE ROBERT POLS: ‘Verdovende middelen blokkeren je herstel’
Inhoud
PORTRETTEN
Link is ook digitaal te vinden!
ACHTERGROND DE WERKDAG VAN...
t.nl ostbraban o z g .g k in /l book.com www.face e vlog van
ze pagina d deskundige e d p o g l o V gs ilie-ervarin m a f , e tj n A
COUDEWATER OP DE SOFA - ONNO HOES
ZORG DIE JE JE FAMILIE GUNT LEZEN, KIJKEN & BELEVEN ACTUEEL NIEUWS
5 8 12 14 16 22 24 26
Robert: ‘Verdovende middelen blokkeren je herstel’
Daisy: ‘Laat los wat verdriet met je doet’
‘Op Coudewater heb ik mijn talenten kunnen ontplooien’
5
12
Op de sofa - Onno Hoes: ‘Uiteindelijk word je per dag een rijker mens, als je je problemen kunt overwinnen’
16
14
‘Wij hebben hier eigenlijk iedere dag vakantie’
8
De werkdag van... Irma: ‘Het cliëntencontact vind ik het leukste aan mijn werk’
24
22
Actueel Nieuws
26
De Tip van Mickey!
map
Stuur je oplossing vóór 1 augustus 2018 naar communicatie@ggzoostbrabant.nl
+
REBUS
Onder de goede inzendingen verloten wij een dagje uit met het hele gezin
- k -K
P=g
-k
l=t
-n
-k
-d
p=h
b=v
naar Billlybirdpark Hemelrijk in Volkel. Link 3
Tekst Anouk Suurs & Carla Jacobs Beeld Wim Hollemans
Portretten 4 Link
Verward en dan? Zowel Onno Hoes als Robert Pols vertellen in deze Link hoe zij betrokken zijn bij kwetsbare mensen met verward gedrag. Robert - zelf ooit ’n verwarde man - als verslavingsdeskundige; Onno als bestuurder, politicus én zwager. Hun verhalen raken ons evenals die in de hierna volgende portretten, omdat ze gaan over mensen zoals jij en ik en hun weg naar herstel. Verward en dan? is ook de naam van een Oost-Brabants project van zo’n 40 gemeenten, politie, Openbaar Ministerie, Regionale Ambulance Vervoer, GGZ, verslavingszorg, GGD en huisartsenposten
Lees het interview met Robert op pagina 8 en Onno op pagina 16. Meer info? project.verwardepersoneninbrabant.nl
uit deze regio. Afgelopen anderhalf jaar hebben zij samengewerkt aan een sluitende, humane aanpak voor kwetsbare mensen, zodat niemand tussen wal en schip valt. Anders dan de media doet geloven, vertonen hiervan ongeveer 25% verward gedrag vanwege hun psychiatrische aandoening. Komend najaar zullen de samenwerkingspartners de resultaten van hun project presenteren. Uniek in deze is de inbreng van de ervaringsdeskundigen zoals Robert Pols, die vanuit cliënt- en naastenperspectief participeren. Hun ervaring draagt in belangrijke mate bij aan passende oplossingen en meer betrokkenheid, bewustwording en inleving bij de hulpverleners. Vivianne Viguurs, hoofdredacteur
Robert & Vivianne
‘Naast verdriet kan ik nu ook vreugde voelen’
De ommekeer kwam toen ik bij Jeske (gz-psycholoog - red.) in behandeling kwam. Bij haar voelde ik me meteen op mijn gemak en durfde ik me open te stellen. Dankzij onze gesprekken en EMDR* leerde ik de trauma’s uit mijn jeugd te verwerken. Het waren zware sessies, waarbij al mijn emoties en opgekropte woede eruit kwamen. Soms was het zo heftig dat ik op weg naar huis de eerste de beste bumperklever te lijf wilde gaan, maar beetje bij beetje leerde ik dat ik naast verdriet en boosheid ook vreugde kon voelen. Er viel letterlijk een last van me af. Tijdens deze periode bleek ook dat ik autisme heb. Daar volgde ik therapie voor. Vooral het lotgenotencontact en de erkenning hebben mij en mijn gezin ontzettend goed gedaan. Vorig jaar heb ik mijn behandeling bij Jeske afgerond. Dat was een moeilijk moment. Zou ik het wel redden zonder haar? Maar het gaat goed met me. Natuurlijk ben ik weleens bang om terug te vallen, tegelijkertijd heb ik het vertrouwen dat ik er dan weer uitkom. Op een slechte dag ga ik in de tuin werken, luister ik muziek of schrijf mijn gevoelens van me af. Ik ben heel blij dat ik heb doorgezet tot ik de juiste behandeling én behandelaar vond. Een tip voor anderen? Geef niet op! Het heeft mij een nieuwe start gegeven.”
Petra (51)
Link 5
* EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) is een bewezen effectieve therapie die kan worden toegepast bij het verwerken van nare en ingrijpende ervaringen.
“Als kind wilde ik Pippi Langkous zijn: sterk, onafhankelijk en zonder zorgen. Dat laatste was ik zeker niet. Ik was vaak verdrietig en voelde me ‘anders’. Thuis was het niet fijn, van mijn vader en moeder mocht er niet gepraat worden over emoties. Toen ik ouder werd, kreeg ik meer depressieve klachten. Vaak dacht ik: ‘Als ik Pippi was, kon ik mezelf redden’. Want hoeveel therapieën ik ook volgde, echt herstellen deed ik niet.
Ik weet nu wat mij gelukkig maakt én durf daadwerkelijk stappen te zetten om dit te realiseren. Heel mijn leven wilde ik al op korfbal, maar de onzekerheid over mijn lichaam hield me tegen. Na mijn EMDR-behandeling én afvaltraject - waarin ik niet veel afviel, maar wel leerde dat mijn gewicht me niet minder maakt dan een ander - had ik de moed me aan te melden. De eerste keer trainen, de eerste keer gezamenlijk douchen, in de kantine wat drinken, en de eerste keer een wedstrijd spelen: het waren allemaal persoonlijke overwinningen. Door mijn ervaringen weet ik nu dat ik anderen wil helpen. Dat doe ik bij Stichting Door en Voor. Ik hoop dat ik met mijn verhaal lotgenoten een duwtje in de goede richting kan geven. Stel doelen, neem kleine stapjes en probeer – hoe rot je je ook voelt – ‘leuke’ dingen te blijven doen. En ben vergevingsgezind. Dat heeft mij erg geholpen bij mijn herstel. Laat los wat je verdriet doet, dan heb je twee handen om het geluk te grijpen. Voordat ik in behandeling ging, stond ik op persoonlijk vlak voor iedereen klaar, vaak ten koste van mezelf. Tijdens mijn behandeling leerde ik dit te doseren, zodat ik energie overhoud, bijvoorbeeld voor mijn vriendinnen en ouders die me altijd hebben gesteund én mijn petekindje Ravi. Ook hij geeft me kracht, want wat er ook gebeurt, hij is iemand die onvoorwaardelijk van mij houdt.”
Daisy (33) is ervaringswerker bij de Stichting Door en Voor.*
6 Link
‘Laat los wat je verdriet doet’
* Stichting Door en Voor wil de de maatschappelijke mogelijkheden en kansen van (ex)cliënten uit de GGZ en de Verslavingszorg vergroten. www.doorenvoor.nl
“Door een trauma belandde ik in 2015 in een zware depressie. Ik had nergens meer zin in. Mijn lichaam zei stop, ik was dood- en doodmoe. Een jaar lang volgde ik een intensief traject. Confronterend en zwaar, maar het heeft me zoveel opgeleverd.
“Toen mijn kinderen klein waren ben ik op eigen verzoek opgenomen op de PAAZ-afdeling*. Het ging echt niet meer, ik zag het leven niet meer zitten. Met de diagnoses borderline, depressie en een burn-out heb ik na mijn opname anderhalf jaar in intensieve therapie gehad. Dit was confronterend, maar dankzij de therapie is mijn eigenwaarde gestegen en heb ik geleerd om hulp te vragen als het nodig is. Ik werk tot op de dag van vandaag aan mezelf en dat zal ik de rest van mijn leven blijven doen. Iedere keer weer ga ik het gevecht aan, met vallen en opstaan. Mijn kinderen hebben mij nodig.
‘Ik heb mezelf goed leren kennen’
Iemand heeft mij ooit gezegd: ‘Ik probeer elke dag leuker en beter te zijn dan de persoon die ik gisteren was’. Die levenshouding heb ik omarmd. Dat heb ik geleerd; als je je omringt met positieve mensen dan blijf jij zelf ook positief. Dat wil niet zeggen dat ik altijd positief ben, maar ik wil graag het goede in de mens zien. Als mensen mij vragen wat voor werk ik doe, dan zeg ik: ‘Ik maak mensen gelukkig’. Zo zie ik dat echt. Ik heb een eigen bedrijf in netwerkmarketing en sinds enkele jaren een bedrijf als hulp in de huishouding. Mensen zijn blij met wat ik voor hen doe. Ik loop ook met liefde met mijn zoon èn met mijn dochter hun folderwijk, ik zie dat als quality time. Na afloop geven we elkaar altijd een high five.”
Heidi (44) Meer ervaringsverhalen lezen? www.facebook.com/link.ggzoostbrabant.nl Link 7
* Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis
Ik heb mezelf goed leren kennen en kan herkennen hoe dingen gaan. Soms bemerk ik dat te laat maar dan spreek ik dat uit, bijvoorbeeld naar mijn man of de kinderen: ‘Ik heb last van jouw gedrag en dat ligt niet aan jou, maar nu kan ik er even niet tegen’.
Ach ter gro nd
Behandelprogramma dubbele diagnose: extra hard werken, met inspirerend resultaat
8 Link
Als je psychiatrische problemen hebt, zijn verdovende middelen extra verleidelijk. Door die joint wordt het eindelijk rustig in je hoofd, na een paar biertjes verdwijnt je rotgevoel en met elk lijntje coke groeit je zelfvertrouwen. Heel vaak eindigt die verleiding echter in een verslaving, die de weg naar herstel volledig blokkeert. GGZ Oost Brabant ontwikkelde een gespecialiseerde
behandeling
voor
mensen met zo’n dubbele diagnose. “Jongens waar niemand grip op kreeg,
Tekst Laura van der Burgt Beeld Wim Hollemans
wonen nu weer op zichzelf – dat kán dus als je afkickt”, zegt verslavingsdeskundige Robert Pols.
‘Verdovende middelen blokkeren je herstel’
De cijfers laten zich niet negeren: volgens het Trimbos Instituut heeft 41% van de mensen met een ernstige psychische aandoening ook een verslaving. Verslavingsdeskundige Pols snapt de verleiding van de verdoving als geen ander. Jaren geleden draaide zijn hele leven om cocaïne, drank, XTC, GHB en wiet; nu helpt hij anderen. “Ik had een nare jeugd. Door die middelen voelde ik me beter, maar uiteindelijk draaide mijn hele leven om drank en drugs. Werk, geld, mijn huis, belangrijke relaties en vriendschappen – niets was nog belangrijk. Ik sliep nauwelijks, at slecht, loog en stal; ik deed alles om te kunnen gebruiken. Het is onmogelijk om een normaal leven te leiden als je verslaafd bent.” En laat structuur en stabiliteit nu net dé basisvoorwaarden zijn voor mensen met een psychiatrische aandoening. “Een normaal dag- en nachtritme, iets zinnigs te doen hebben overdag, mensen waarop je kunt terugvallen als het minder gaat – al die dingen zijn essentieel als je wilt herstellen. Precies dat verlies je als je verslaafd raakt”, stelt ook teamleider Ton Dominicus. “Daar komt bij dat drugs gevaarlijk zijn voor je brein; ze kunnen bijvoorbeeld een psychose veroorzaken. Voor iemand met schizofrenie is dat dus extra gevaarlijk.”
Weg met de blinde vlek Het multidisciplinair team waar Robert en Ton
deel van uitmaken, scheef een gespecialiseerd behandelprogramma voor mensen met een dubbele diagnose, waarin aandacht is voor de verslaving én de psychiatrische problemen. Dit leidde onderling regelmatig tot knetterende discussies, want hun visies op goede zorg leken soms haaks op elkaar te staan. Robert startte na zijn herstel als ervaringsdeskundige en hielp anderen door ze hoop te geven vanuit zijn eigen herstelproces. Sinds een jaar mag hij zich verslavingsdeskundige noemen: door zijn werkervaring in de verslavingszorg en zijn kennis van medicatie, zucht, afkicken en behandeling kan hij zijn collega’s in de GGZ van waardevol advies voorzien over verslaafde cliënten. “Robert confronteerde ons met een blinde vlek”, erkent Ton. “Verslaving komt hier zo vaak voor, dat we het zijn gaan accepteren als een voldongen feit. We wisten niet wat we eraan konden doen, dus negeerden we het. Maar door de verslaving komt er een extra probleem bij: je hebt dan te maken met twee diagnoses die elkaar negatief beïnvloeden. Afkicken is een voorwaarde voor herstel – zo simpel is het. Verdovende middelen zijn geen pleziertje dat je iemand gunt, ze zijn hartstikke schadelijk. Je helpt mensen niet door het gebruik oogluikend toe te staan, of door het af te keuren zonder een alternatief te bieden. We moeten stelling nemen, consequent zijn én onze cliënten een nieuwe weg wijzen.” Link 9
Ach ter gro nd
Hup, dat bed uit. Actie!
ROBERT POLS ‘Lotgenoten kunnen je keihard confronteren, maar ze geven je ook hoop’
Met een simpel voorbeeld illustreert Robert wat die omslag in de praktijk betekent. “Op Princepeel 1, de gesloten afdeling waarvan Ton teamleider is, verblijven mensen waar niemand grip op krijgt. Als niets meer werkt, kom je bij ons. Het is een nobel streven om iemand zelfs in zo’n onhandelbare staat zoveel mogelijk eigen regie te geven, maar een verslaafde maakt daar meteen misbruik van. Als jij hem niet dwingt om op een vaste tijd met de groep te ontbijten, blijft hij de hele ochtend op zijn nest liggen. Je moet hem juist uit bed rammelen en verplicht laten deelnemen aan het groepsprogramma, zodat hij weer gaat ervaren dat de wereld niet om zijn verslaving draait. Natuurlijk is het klote als je moet opstaan terwijl je je ellendig voelt, maar als je je ontbijt overslaat, voel je je heus niet beter. Dat bed uit dus. Actie.”
De kracht van de groep
Daan Cremers
10 Link
Onvoorwaardelijke acceptatie, constructieve confrontatie – motiverende gespreksvoering staat centraal in het nieuwe behandelprogramma. “Ieder mens is goed zoals hij is, dat is ons uitgangspunt. We geven nooit iemand op”, vervolgt Robert. “Maar we blijven mensen óók onophoudelijk aanspreken op ongewenst gedrag. We investeren veel in psycho-educatie, zodat cliënten gaan inzien dat een verslaving een chronische ziekte is waar
heel lelijk gedrag uit voorkomt. Liegen, bedriegen, manipuleren, de schuld altijd bij een ander leggen – dat is wat een verslaving met je doet. Maar dat gedrag krijgt hier geen kans, we zetten er eerlijkheid, openheid en bereidwilligheid tegenover. Als je iets flikt, krijgt de hele groep het te horen. Wie het moeilijk heeft en de drang voelt om te gebruiken, kan rekenen op de steun van de groep. We wijzen niet met het vingertje, maar staan naast je. Waarom voel je je rot? Hoe kunnen we je zucht afremmen of vervangen? De groep omarmt je, of je dat nu wilt of niet. Lotgenoten kunnen je keihard confronteren, want ze kennen alle smoesjes en excuses. Maar ze geven je ook hoop: als het hen lukt, kun jij het ook. Deze vorm van ‘peer support’ benutten we bij GGZ Oost Brabant.”
Ruimte voor herstel Het behandelprogramma is gebaseerd op Integrated Dual Disorder Treatment (IDDT), een model dat bestaat uit verschillende interventies die je op maat kunt inzetten voor elke cliënt. Door aan te sluiten bij de motivatie van mensen, lukt het om gedrag stapsgewijs te veranderen. “We onderscheiden vijf stadia voor verandering: voorbeschouwing, overpeinzing, beslissing, actieve verandering en consolidatie. Als we weten in welke fase iemand zit, stemmen we daar onze behandeling op af”, legt Ton uit. “Zo werken we met een beloningssysteem voor
TON DOMINICUS
‘Altijd contact blijven maken,
‘Verdovende
dat is de kracht. Het resultaat
middelen zijn
is zó hoopgevend’
geen pleziertje dat je iemand gunt, ze zijn hartstikke schadelijk’
mensen die taken op de afdeling doen, daardoor raken ze sneller in een positieve spiraal. Het is heel mooi om te zien dat iemand na jaren weer eens trots is op zichzelf.” Nu er aandacht is voor de verslaving, krijgt ook de psychiatrische behandeling meer ruimte: je kunt immers pas zien wat het effect van een aandoening is, als de verslaving hem niet meer beïnvloedt. “Die gecombineerde aanpak vraagt veel van medewerkers”, beseft Ton. “We moeten constant scherp zijn op gedrag en altijd consequent reageren
en kunnen nooit meer denken: laat vandaag maar zitten. Altijd contact blijven maken, dat is de kracht. Het resultaat is zó hoopgevend. We hebben hier meerdere jongens ontvangen die op hun 18e eigenlijk waren opgegeven. Na een jarenlange carrière langs allerlei instellingen en separeercellen zijn ze nu clean en nuchter. Sommigen wonen met goede begeleiding zelfs weer op zichzelf. Het is ongelofelijk mooi om zo’n herstelproces te mogen begeleiden.”
Vanuit het consultatieteam Dubbele Diagnose ondersteunen Ton, Robert en hun collega’s ook andere hulpverleners. “Steeds meer collega’s in de wijk en in onze woonvormen gaan inzien dat ze óók met de verslaving van cliënten aan de slag moeten. Met de juiste kennis kunnen ze hun herstel een geweldige impuls geven.”
Link 11
Tekst Judith Kuijpers Beeld Wim Hollemans
De werkdag van...
Irma van den Bogaard Na 28 jaar met heel veel plezier gewerkt te hebben als receptionist op Huize Padua in Boekel, was het voor Irma tijd voor een nieuwe uitdaging. Toen ze werd benaderd of ze interesse had om te komen werken bij het secretariaat eetstoornissen en ouderen in Helmond, hoefde ze dan ook niet lang na te denken. Afgelopen maand ging ze hier aan de slag. “Hoewel ik mijn collega’s en de cliënten in Boekel mis, heb ik erg veel zin in deze nieuwe uitdaging.” Irma werkt op het behandelsecretariaat van de afdelingen Eetstoornissen en Ouderen
12 Link
Irma staat op, dan ontbijten met een krantje erbij.
Arriveert op het werk na 45 minuten fietsen (zonder trapondersteuning!).
Werkdag in Helmond begint. Computer opstarten en mail checken.
Lunchen in het restaurant of in het park wandelen.
Aanmeldingen doornemen van cliënten.
‘’Mijn werkdag begint met een kopje thee en bij kletsen met collega’s. Nadat ik mijn computer heb opgestart, check ik eerst mijn e-mail. Rond 11:00 uur neem ik de nieuwe aanmeldingen van de afdeling Ouderen door en plan ik afspraken voor cliënten met psychologen. Ook doe ik allerlei werkzaamheden: ik scan ingekomen post van verwijzers en fax herhaalrecepten voor medicatie naar de apotheek.
Rond 13:00 uur lunchen we in het restaurant, meestal samen met de huismeester, collega’s van de afdeling Kind & Jeugd en andere secretariaten. Soms maken we een wandeling.
Eenmaal thuis begint Irma met koken. Na het eten een stukje wandelen.
Naar bed. Nog even lezen en dan slapen.
dat ik hiervoor aanvullende gegevens opvraag bij de huisarts of de GGD. Aan het einde van de dag loop ik naar het laboratorium in het Elkerliek Ziekenhuis om labformulieren weg te brengen en uitslagen op te halen.
‘Het
Voor dat laatste overleg ik met behandelaren. Natuurlijk hoort ook het beantwoorden van de telefoon tot mijn dagelijkse werkzaamheden. Cliënten bellen vaak om een afspraak te maken, voor medicatie of als ze vragen hebben. Ik probeer ze zo goed mogelijk te helpen.
Naar huis. Soms fietst ze samen met haar man naar huis. Hij werkt op de Spoedeisende Hulp (SEH) in het ziekenhuis.
cliëntencontact vind ik het
Ik vind het belangrijk dat cliënten zich welkom en op hun gemak voelen, daarom bied ik ze regelmatig een kopje koffie of thee aan als ze in de wachtkamer zitten of maak een praatje. Het cliëntencontact is het leukste aan mijn werk. Wat voor functie je ook hebt, je doet het uiteindelijk allemaal voor de cliënt. Psychiatrie is zo mooi en boeiend, je maakt van alles mee!
Om 17:00 uur zit mijn werkdag erop. Het ‘voordeel’ van mijn nieuwe baan is dat ik voortaan een vast dag rooster heb en geen avonden, weekenden en feestdagen meer hoef te werken. Mijn man werkt op de SEH in het ziekenhuis en toevallig zijn we vandaag allebei om 17:00 uur klaar en fietsen we samen naar huis. Thuis begin ik lekker met kokkerellen. Dat vind ik heerlijk om te doen. Na het eten wandel ik nog een stuk en daarna kijken mijn man en ik samen televisie. Rond de klok van 23:00 uur gaan we naar bed, nog even lezen en dan slapen.’’
leukste aan mijn werk’
’s Middags werk ik voor het Specialistisch Centrum voor Eetstoornissen. Rond 14:00 uur verwerk ik de aanmeldingen van nieuwe cliënten, plan de intakes en verzorg voor hen de uitnodigingsbrieven. Soms is het nodig
Link 13
Op 1 december 1870 opende het Psychiatrisch
“Mijn mooiste herinnering is “Het liefste was ik thuis blijven
carnavalszaterdagavond op De
wonen, maar dat ging niet. Ik
Beemden en De Vonder. De eerste
Eind mei hebben de laatste cliënten het landgoed
ben blij dat ze me destijds op
keer was er geen stamppotbuffet
verlaten. Daartussen ligt bijna 150 jaar geschiedenis
Coudewater hebben opgevangen.
“Coudewater was vroeger een
en dat vonden de collega’s heel
Het viel niet altijd mee, maar ik heb
compleet dorp met bakkers, een
jammer. Daarom gingen we zelf
er het beste van gemaakt en toch
kapper en een radio-omroep.
deze avond organiseren, niet met
wel een fijne tijd gehad. Zondags
Iedereen kende elkaar. We hebben
stamppot maar in plaats daarvan
na de kerk gingen we altijd
veel plezier gehad op de Uithof.
lekkere snacks. Zo ontstond een
wandelen over het landgoed.
Daar waren allerlei feesten,
traditie. Cliënten vonden het zo
De natuur is er prachtig.” Annie van Ieperen woonde 32 jaar op Coudewater en verhuisde onlangs naar Joseph Staete in Veghel
theater- en muziekvoorstellingen.
leuk dat ze halverwege het jaar al
En natuurlijk het jaarlijkse
begonnen te vragen wanneer het
carnaval: één groot feest met op
weer zover was. Later hebben we
zaterdagmiddag de optocht waar
het buffet nog weleens in de zomer
alle cliënten en medewerkers
georganiseerd met een BBQ.” Fleur Gielen werkte vanaf 1997 als verpleegkundige op Coudewater. Eind mei ging ze aan de slag in Joseph Staete in Veghel
ziekenhuis Coudewater in Rosmalen haar deuren.
van psychiatrische zorg. Wat rest zijn de vele dierbare herinneringen die cliënten, medewerkers en anderen koesteren aan het wonen, werken of recreëren op Coudewater. Annie, Paul, Fleur, André en Mirjam delen hun meest dierbare herinneringen met ons.
aan meededen met eigen
Eind 2015 nam GGZ Oost Brabant het besluit om de zorg
carnavalswagens. Het was een
van Coudewater elders in de regio onder te brengen. Vanaf
mooie tijd en een voorrecht om op
dat moment is samen met bewoners en naasten gekeken
Coudewater te mogen werken.” André Spierings, werkt vanaf 1980 als schilder op Coudewater
naar hun woonwensen en daar invulling aan gegeven. De afgelopen twee jaar namen velen hun intrek in een nieuwe woning op een nieuwe plek. Eind mei verhuisden de laatste bewoners van afdeling De Vonder naar Joseph Staete in Veghel. En ook alle medewerkers vonden een andere werkplek.
Op 15 september 2018 markeren we het vertrek van Coudewater met een Open Dag voor cliënten, medewerkers, oud-medewerkers en alle andere belangstellenden. Ook wordt een herinneringsboekje over Coudewater gepresenteerd. Meer informatie volgt via onze website en social media! 14 Link
‘OP COU
“Coudewater is in de loop der jaren alles voor mij gaan betekenen. Daar heb ik mijn interesses en talenten kunnen ontplooien. piano spelen en mijn liefde voor dieren en de natuur. Ik kon er altijd lekker bezig zijn. Mede daardoor bleef ik relatief stabiel. Afgelopen december verhuisde ik naar Boekel. Hoewel ik er erg tegenop zag, voelde ik me op Huize Padua de eerste avond al thuis.” Paul van Vliet woonde 37 jaar op Coudewater
Zorgverplaatsing Coudewater afgerond: laatste cliënten verlaten Coudewater
DEWATER HEB IK MIJN TALENTEN KUNNEN ONTPLOOIEN’ Link 15
Tekst Anouk Suurs Beeld Wim Hollemans
Zoals mijn passie voor sterrekunde,
op de
Sofa
Onno Hoes - de burgemeester met de zachte G - is misschien wel de bekendste burgervader van Nederland. Nadat hij deze functie eerst in Maastricht vervulde, mag hij zijn geliefde ambt sinds eind 2017 uitoefenen in de gemeente Haarlemmermeer. Naar eigen zeggen brengt hij hier de warmte en humor uit het Zuiden mee. “Ik ben en blijf een kind van Brabant.”
In iedere Link neemt een Bekende Nederlander plaats op de sofa en vertelt over de pieken en dalen in het leven.
16 Link
Bestuurder en politicus Onno Hoes:
‘Dat ik kwetsbare mensen mag helpen, vervult mij met grote trots’
Tekst Anouk Suurs Beeld Wim Hollemans
Ook is Hoes sinds twee jaar aanjager van het Schakelteam Personen met Verward Gedrag, dat ervoor moet zorgen dat vanaf het najaar 2018 in heel het land mensen met verward gedrag de juiste zorg en ondersteuning krijgen. “Er mag niemand meer tussen de wal en het schip vallen.” De zorg voor zijn medemens kreeg hij van huis mee. “Met kerst zaten er regelmatig ‘vreemde’ mensen aan tafel die wel wat extra steun konden gebruiken.” Onder de rook van Schiphol vertelt hij ons over zijn ambities en passies, en blikt hij terug op een bewogen periode. Wat was voor u de belangrijkste reden om aanjager van het Schakelteam te worden? “Het is heel mooi om betrokken te zijn bij een thema dat zoveel mensen aangrijpt en zo diep leeft in de samenleving. Met mijn kennis en ervaring op het gebied van zorg en veiligheid kan ik iets betekenen voor mensen die de grip op hun leven kwijtraken, en hun naasten.” Wat zijn de resultaten tot nu toe? “Op steeds meer plekken in het land ontstaan goede initiatieven, denk aan de psycholance en goede opvangmogelijkheden voor mensen met verward gedrag. Het besef groeit dat zorg voor deze kwetsbare groep mensen een betere samenwerking vereist.”
Wat zijn de belangrijkste uitdagingen de komende tijd? “De zorg voor vluchtelingen uit oorlogsgebieden moet echt op de agenda. Als hun trauma’s eruit komen - en dat gebeurt pas na jaren kan bij hen een mate van verwardheid optreden. Een extra moeilijkheid bij deze mensen is dat ze ons medische systeem niet kennen; met een psycholoog praten, is wel het laatste dat ze willen. Een andere groep waar we veel in moeten investeren - én ook de groep die verantwoordelijk is voor de meeste meldingen als het gaat om verward gedrag - bestaat uit mensen die hun leven lang hulp nodig hebben. Zij hebben een persoonsgerichte aanpak nodig. Hen moeten we bij de hand nemen, kijken wat hun behoeften zijn en helpen bij een zo stabiel mogelijk leven. Verder moeten we een impuls geven aan de veilige, inclusieve wijk, waarin iedereen mee doet en mensen er voor elkaar zijn. We hebben goede zorg in Nederland - daar maak ik me niet druk over - maar die zorg zit op de verkeerde plek. Deze moet vanuit de instituten nog veel meer de wijk in. Organiseer deze zo dicht mogelijk bij de mensen. Uiteindelijk moet je in de buurt zijn waar iemand verward gedrag vertoont. Iedereen moet meedoen: de school, de familie, de buurman, de winkelier en de wijkagent.” Is er een succesproject uit de praktijk? “Dat is ons ‘knuffelproject’ in Vught, daar hebben de wijk-ggd’ers enorm Link 17
Dit vraagt wel wat van inwoners? “Dat klopt en dat maakt het soms ook lastig, want mensen die niet voldoen aan de standaard vinden we maar eng. We zijn allemaal robotjes geworden, we dragen dezelfde kleren, gaan naar dezelfde winkels en kijken dezelfde programma’s. Elke afwijking hiervan past niet meer in ons systeem. Daarom wil ik laten zien dat de samenleving veel rijker en veelkleuriger is, dus eigenlijk is het gewoon leuk dat er iemand met ‘ander’ gedrag in de wijk woont.”
Waar komt uw drive om kwetsbare mensen te helpen vandaan? “Dat kreeg ik met de paplepel ingegoten. Mijn ouders waren zeer sociaal bewogen, ik ben in hun voetsporen getreden. Niet omdat het moest, maar omdat het kon. En dat kan je alleen maar als het heel diep van binnen zit. Mijn moeder heeft ondergedoken gezeten in de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog waren zij en mijn vader altijd voor andere mensen aan het zorgen. Met Kerst zaten er regelmatig ‘vreemde’ mensen aan tafel die wel wat extra aandacht konden gebruiken. Voor haar was dat ook een manier om haar trauma’s te verwerken: door niet aan zichzelf te hoeven denken. Ook vanuit mijn homoseksuele en Joodse achtergrond heb ik ervaren dat het prettig is als er een vangnet is. Dat is ook een reden dat ik me extra aangetrokken voel tot mensen die extra ondersteuning nodig hebben.”
‘We zijn allemaal robotjes geworden’
Denkt u dat het beeld dat er in de media wordt geschetst bijdraagt aan vooroordelen? “Ja, neem het voorbeeld van de 38-jarige verwarde Syriër die drie mensen neerstak in Den Haag. De media geeft hier met het woord ‘verward’ al kleuring aan. Kennelijk hebben mensen duiding nodig, ze denken ‘hij is verward, dus geen terrorist en dus geen bedreiging voor de samenleving’. Dat geeft hen comfort, maar het stigmatiseert wel een hele groep kwetsbare mensen, alsof 18 Link
iedereen die verward is crimineel is. Daarom ben ik bezig – onder andere met de Nederlandse Vereniging voor Journalisten - me hard te maken voor een objectievere berichtgeving.”
Had u zelf zo een vangnet nodig? “Nee, maar ik heb wel om me heen gezien hoe mensen zich soms ontzettend kwetsbaar en aangetast voelen in onze samenleving. Ik kan voor hen extra begrip opbrengen, juist omdat ik deel uitmaak van deze groep.”
op de
Sofa
geïnvesteerd in het opbouwen van een netwerk. Zij kennen iedereen en zijn in staat verbindingen te leggen. Ze staan dicht bij de mensen en krijgen signalen van de kassière van de supermarkt of van de bakker als zij zich zorgen maken over een buurtbewoner. De wijk-ggd’ers gaan er vervolgens op af, zonder dat er een directe zorgvraag is. Even een kop koffie drinken en vragen of alles goed is. Dit project wordt nu in heel Nederland ingevoerd.”
‘Ik wil laten zien dat de samenleving rijker en veelkleuriger is, dus eigenlijk is het gewoon leuk dat er iemand met ‘ander’ gedrag in de wijk woont’
Link 19
Na uw vertrek als burgemeester van Maastricht raakte u in een dip. Hoe bent u die te boven gekomen? “In het begin sloot ik me van alles af. Dat was maar even hoor, dat ik achter elkaar tien afleveringen van een Netflix-serie keek en bij mezelf dacht ‘ik moet ook nog naar bed’. Daarna ben ik veel gaan reizen, dat hielp me relativeren. Iedereen zei wel tegen mij ‘je bent een goede vent’, maar je moet het ook zelf verwerken en geloven. En als je dan na een tijdje weer kansen krijgt om mooie posities in te nemen, kom je weer in je kracht. Het heeft me ook veel leuke contacten opgeleverd. Het feit dat mijn eigen kwetsbaarheid naar buiten is gekomen, gaf ook anderen de gelegenheid dit naar mij te tonen. Mensen namen mij in vertrouwen en dat gaf weer een hele nieuwe dimensie aan mijn leven. Het was heel fijn om anderen te kunnen helpen. Uiteindelijk word je per dag een rijker mens en als je dan je problemen kunt overwinnen en je zit weer hier, dan is dat heel mooi.”
Uw overleden zwager had een psychische aandoening. Hoe heeft u hem en uw zus gesteund? “Wij hebben nooit zo ervaren dat hij hulp nodig had. Mensen - en dus ook hij - houden hun gevoelens heel erg bij zichzelf. Antonie (acteur Antonie Kamerling - red.) wilde niks, hij was een zorgmijder. Soms zagen we wel dat het slecht ging, maar daarna had hij weer goede momenten. Dat maakt deze ziekte (manische depressie - red.) zo ongrijpbaar. De kunst is denk ik om het bespreekbaar te maken, anders blijven mensen naar binnen gekeerd en gaat het van kwaad tot erger. Maar dat is lastig, want vaak is erover praten een no-go-area. Als iemand zelf niet ‘bereikbaar’ is, is de familie ontzettend belangrijk. Daarom zit er in het Schakelteam ook iemand vanuit familie-perspectief. Naasten moeten zich vrij voelen om hun zorgen te uiten en hulp te zoeken en niet bang zijn dat ze als de afvallige worden gezien. Ik snap dat dat zo voelt, maar een vangnet bieden aan de omgeving is van groot belang. Ik denk dat het al heel fijn is als mensen een arm om je heen slaan en je laten voelen ‘je staat er niet alleen voor’. Dat is waarschijnlijk ook een van de redenen dat het boek dat mijn zus schreef over haar leven met Antonie zo goed is verkocht, omdat zoveel mensen hetzelfde meemaken.”
‘Het feit dat mijn
eigen kwetsbaarheid naar buiten is
gekomen, gaf ook anderen de
gelegenheid dit naar mij te tonen’
Dus eigenlijk verwerkte u net als uw moeder uw eigen verdriet door anderen te helpen? “Die link had ik zelf nooit gelegd, maar inderdaad kan het heel goed zijn dat ik mijn eigen verdriet hebt verwerkt door met anderen aan de slag te gaan en dat nog steeds doe.” 20 Link
Wist u dat het zo slecht met Antonie ging? “Dat het zo zou aflopen wist niemand, we hadden niet in de gaten dat het zo diep zat. De laatste keer dat we bij elkaar waren, was tijdens een borrel bij Albert en mij thuis in Cromvoirt om te vieren dat ik burgemeester van Maastricht zou worden. Dat zijn achteraf de beelden die ik nog vaak - en op dit moment ook weer - voor ogen krijg. Hadden we het kunnen zien aankomen? Dat is heel moeilijk. We hebben de foto’s van die middag nog vaak bekeken om te achterhalen of we wat aan hem zagen. Maar daar kom je niet verder mee, ik weet ook niet of hij toen al het besluit had genomen. Dat weet niemand.” Kort na zijn overlijden werd u burgemeester van Maastricht. “Dat was ontzettend dubbel. Terwijl ik bij Isa had willen en moeten zijn, vertrok ik naar Maastricht, dat was totaal de omgekeerde wereld. Gelukkig was haar schoonfamilie er voor haar en de kinderen. Het heeft gelukkig niet tot een verwijdering tussen Isa en mij geleid. We zijn de ‘verloren tijd’ wel weer flink aan het inhalen. Nu ik in Hoofddorp werk, zit ze om de hoek in Amsterdam. We trekken veel samen op.” Heeft uw ervaring met Antonie u ook iets gebracht? “Iemand vroeg me laatst of ik vanwege hem voorzitter ben geworden van het Schakelteam. Eerst dacht ik ‘onzin’, maar misschien dat het onbewust toch heeft meegespeeld. Ik ben overigens heel blij dat ik dat heb gedaan. In heel Nederland staat het onderwerp hoog op de agenda. Het is mooi dat het kennelijk iets heeft geraakt bij deskundigen op zorg- en veiligheidsterrein. Ik denk dat als ik straks terugkijk op mijn werkzame leven dit het mooiste is wat ik heb mogen doen. Dat ik hier het gezicht van mag zijn en kwetsbare mensen kan helpen, dát vervult mij met hele grote trots.”
Over Onno Hoes Bestuurder en politicus Onno Hoes werd geboren op 5 juni 1961. Hoes komt uit een gezin met een rooms-katholieke
vader
en
een
Joodse moeder. Hij groeide op in ‘s-Hertogenbosch en is een oudere broer van actrice Isa Hoes. De ouders van Hoes waren actief lid van de VVD.
Dit voorjaar bracht Hoes een bezoek aan de
Zijn moeder was acht jaar lid van de
stuurgroep van het Oost-Brabantse project
gemeenteraad van ‘s-Hertogenbosch.
voor een sluitende aanpak rond personen met
Vanaf 2001 tot 2010 was Hoes lid
verward gedrag. Burgemeester Pommer van
van de Gedeputeerde Staten van de
Sint Michiel-gestel gaf Hoes 2 pamfletten mee:
provincie Noord-Brabant.
een met adviezen voor de nieuwe colleges in de
Op 1 oktober 2010 werd hij benoemd
gemeenten én een voor het Schakelteam. Beide
tot burgemeester van Maastricht. In
gaan over een betere zorg voor personen met
2015 nam hij als burgemeester afscheid
verward gedrag.
van deze stad, nadat incidenten in zijn persoonlijke levenssfeer publiekelijk waren geworden. Op 28 november 2017 is hij waarnemend burgemeester van de gemeente Haarlemmermeer. Hoes is daarnaast sinds 1 oktober 2016 voorzitter van het Schakelteam Personen met Verward Gedrag.
Link 21
ANDRÉ SCHOOL VERZORGT MET CLIËNTEN DE DIEREN EN HET GROEN OP HUIZE PADUA
‘Wij hebben hier eigenlijk iedere dag vakantie’ Het is al jaren een vertrouwd gezicht op Huize Padua in Boekel, activiteitenbegeleider André School die met zijn kleine trekker cliënten ophaalt om vervolgens ergens op het zorgpark aan de slag te gaan. Met een
Tekst Carla Jacobs Beeld Wim Hollemans
ploeg van zo’n tien tot vijftien personen zorgen ze voor het onderhoud van het groen en voor de dieren.
22 Link
Op een zonnige dinsdagmorgen geeft André in de dierenweide losjes zijn aanwijzingen: ‘voer jij de kippen’ en ‘doe jij maar die schaapjes daar’. Er wordt schoongemaakt, geharkt en de dieren krijgen vers voer. De mannen (‘het zijn bijna altijd mannen, soms is er een vrouw’, aldus André) doen in een gemoedelijke sfeer en met toewijding hun werk. Behalve de kippen en schapen lopen er geiten, pauwen en herten, en in een afgeschermd gedeelte is er een heuse kangoeroe. In het bijbehorende gebouwtje zijn konijnen te vinden en een volière met vogels. “Het is een open weitje hoor, iedereen mag er een bezoekje brengen. Mensen van het dorp komen ook vaak langs.”
Plezier met elk aar André heeft een lange historie bij Huize Padua. Al eenenveertig jaar werkt hij er, de laatste twintig jaar als activiteitenbegeleider. “Het is mooi werk, je bent de hele dag buiten, bij de dieren. We helpen ook
wel eens de technische dienst met klussen. En er zijn altijd verrassingen, met jonge kuikentjes of lammetjes.” In de groep met begeleiders en cliënten is de onderlinge band goed: “Er wordt veel gelachen hoor, we hebben plezier met elkaar.” De cliënten laat hij zoveel mogelijk zelfstandig werken. Zoals Danny Oppers die voor ‘zijn’ konijnen en cavia’s zorgt. André: “Dat kan hij goed.”
‘Het is een open weitje hoor, iedereen mag er een bezoekje brengen’ Na de gezamenlijke koffie, met vandaag een plak cake erbij, loopt Danny naar een gebouw achteraan op het terrein. In twee grote ruimtes lopen konijnen, apart zitten de cavia’s waaronder drie
jonkies. “Ze zijn nog maar net geboren, ik denk twee dagen geleden.” Hij regelt hier alles zelf, het voer en de verzorging. Vol toewijding vult hij de bakjes en maakt de ruimtes schoon. “Ik vind het fijn om de diertjes te aaien en om ze dingen te leren,” zegt Danny, “ik weet veel van dierengedrag, waar ik op moet letten en hoe ik ze moet aanpakken. Het is heel belangrijk om hun gedrag te begrijpen.”
S choffelen, snoeien, straat werk Met een noordelijk accent (‘ik kom oorspronkelijk uit Sneek’) vertelt Frits Overwijk graag over wat hij zoal doet. Schoffelen, snoeien, straatwerk, en de jongens uitleggen wat ze moeten doen. “Ik ben de assistentmedewerker van Berry van Vorstenbosch,” zegt hij. In het weekend voert hij de dieren. “Vroeger heb ik in de bouw gewerkt, maar ook bij een boer, daardoor weet ik veel van dieren af. Als ik iets niet vertrouw met de beestjes, bijvoorbeeld met de jonkies dan bel ik André en dan belt hij eventueel weer de veearts.” Voor het groenonderhoud heeft hij een cursus gevolgd. “De anderen zeiden tegen mij, dat is echt iets voor jou, dus dat heb ik gedaan. Het is zo’n mooie dagbesteding, het is eigenlijk gewoon mijn hobby.” In de weekenden zijn verschillende mensen van de ploeg van vanmorgen bij de dieren te vinden, ook André. “Dan ben ik er als vrijwilliger. Ja, soms neem ik wel vakantie op hoor, maar wij hebben hier eigenlijk iedere dag vakantie.”
Het zorgen voor de dieren en het groen op Huize Padua past in de herstelvisie zoals we die bij GGZ Oost Brabant nastreven. Het is bekend dat het zorgen voor en het hebben van dieren een heilzaam effect heeft op het welzijn van mensen.
Link 23
lezen, kijken, beleven
Allemaal poppetjes
Leren leven met borderline
Sinds haar kindertijd praat
e ons én de
post
Winnen! Lekik op instagram/
over dit bo op een maak kans en t n ba a br ! ggzoost van dit boek exemplaar
Bernadette met de stemmen in haar hoofd, haar poppetjes.
Da’s gek!
De een troost, de ander scheldt, een derde geeft ongevraagd advies. Gek wordt ze ervan. En toch kan ze niet zonder Moeti, Heks, Meneer de Rechter, Morzel en natuurlijk Zonnetje en Kleintje.
Wat is voor jou nou eigenlijk gek? En wat is normaal? Antropologe Danielle Braun reist
In Poppetjes volgen we Bernadette van januari tot december tijdens
de hele wereld over en bekijkt ‘gek’ gedrag
haar opname in Psychiatrisch Ziekenhuis Zonlicht, de plek waar ze de
vanuit verschillende culturele perspectieven.
diagnose borderline krijgt. In haar dagboek neemt ze ons mee naar de uithoeken van
Ze schreef er een boek over, Da’s gek!
haar ziel, waar ingemetselde emoties, pijn en wantrouwen zich ophouden.
Een ring door je neus is voor veel mensen
Lieve de Rooij (1963) baseerde het verhaal ten dele op haar eigen leven. In directe
gekker dan eentje door je oor. Getrouwd zijn
en beeldende taal laat zij je van dichtbij meemaken hoe een leven met borderline is.
als man met drie vrouwen tegelijk is gek,
Naast haar schrijverschap, geeft De Rooij als ervaringsdeskundige lezingen op
maar drie vriendinnen hebben als vrouw is
scholen en bedrijven.
heel gebruikelijk. Je eigen hond opeten is gek, maar je eigen varken niet. We
Jaarverslag Wetenschappelijk onderzoek 2017 verschenen
oordelen de hele dag over gek en normaal gedrag. Maar wat is dan precies gek en wat is normaal? Wie bepaalt dat eigenlijk, en hoe? Cultuur bepaalt voor een groot deel wat je gek vindt en wat niet.
JAARVERSLAG 2017
Ben je benieuwd naar het onderzoek dat wij in 2017
Wetenschappelijk onderzoek
In haar boek Da’s gek! daagt Danielle je uit. Met de blik van een antropoloog
verrichtten? Wil je weten wie onze onderzoekers zijn? Lees het in het Jaarverslag Wetenschappelijk
laat ze je kijken naar werk, relaties en zelfs naar wat we tussen de lakens doen. Je zal er achter komen dat ‘normaal’ soms best gek is, en ‘gek’ soms behoorlijk normaal. En dat kan je behoorlijk in de war brengen. 24 Link
Onderzoek 2017 op 1
www.ggzoostbrabant.nl/digitaal/JaarverslagWO2017
mediatips
tip van Mickey Mickey is in opleiding tot ervaringsdeskundige en deelt haar mediatips met ons.
net verschenen
Als je brein je bedriegt, de gevaren van social media in de psychiatrie Er is nog een wereld te winnen binnen de psychiatrie over de omgang met social media. Binnen de wereld van psychiatrische cliënten en hun naasten is er veel ongerustheid. De politiek buigt zich eveneens over het probleem. Cliënten plaatsen onder invloed van hun aandoening geregeld schokkende dingen en brengen zichzelf, maar soms ook naasten daarmee in gevaar. Denk aan overmatig online gamen, bloggen, obsessieve gedragingen, oplichting, sexting en afpersing. Tot grote wanhoop van de naasten. Ook ik heb een vriend daardoor in een sociaal isolement zien afglijden. Hij verloor zichzelf compleet in het vloggen. Je realiseert je door dit boek dat de gevolgen enorm kunnen zijn.
Jaarverslag Bevlogen gerealiseerd in 2017 met een doorkijk naar 2018
In Als je brein je bedriegt vinden cliënten tips om op de juiste manier met social media om
Zowel zorginhoudelijk als financieel
te gaan. Ook ggz-instellingen besteden steeds meer aandacht aan het veilig gebruiken van
presteert GGZ Oost Brabant goed en
internet, onder andere door het gebruik van apps, theater, spelletjes en behandeling. In het boek wordt ook belicht wat
beter dan het gemiddelde. Dit blijkt ook
de houding is vanuit de psychiatrie: je leest zowel positieve ervaringen als zaken waar verbeteringen nodig zijn.
uit de positieve resultaten over 2017. Ons doel: samen goede, zinnige zorg
Conclusie
leveren tegen minder kosten.
Het was een boek dat ik al snel helemaal uit wilde lezen door de prettige leesbaarheid. Niet alleen de ervaringsverhalen,
Er zijn talloze ontwikkelingen gaande
maar ook de verschillende manieren hoe de psychiatrie ermee omgaat, spraken me aan. Het is een absolute aanrader
waarmee we invulling geven aan onze
voor iedereen binnen de psychiatri, zowel cliënten, naasten als professionals.
meerjarenstrategie ‘Bevlogen realiseren’.
Meer mediatips van Mickey lezen? www.facebook.com/link.ggzoostbrabant.nl
Dit zijn lokale, regionale of regioover-stijgende initiatieven veelal i.s.m. netwerkpartners. U ziet ze in vogelvlucht voorbij komen in deze (digitale) uitgave. Link 25
actueel nieuws Save the date: Padualoop 15 september 2018 Ook dit jaar organiseert GGZ Oost Brabant samen met de Gemertse Atletiek Club weer de Padauloop op het mooie terrein van Huize Padua. Lopers kunnen inschrijven voor diverse afstanden. Ook is er dit jaar een wandeltocht van 5 km. Meer info? www.gacgemert.nl
Transferverpleegkundigen
GGZ Oost Brabant is gestart met de inzet van Transferverpleegkundigen. De Transferverpleegkundige begeleidt de overplaatsing van cliënten van de opname-afdelingen naar een andere opname- of verblijfsplek buiten GGZ Oost Brabant. De primaire taak is de overdracht van het bejegeningsplan naar de nieuwe organisatie. Dit leidt tot kwaliteitsverbetering, betere kennisoverdracht, snellere uitstroom en een intensievere samenwerking waardoor uiteindelijk de zorg voor de cliënt verbetert. De inzet van de Transferverpleegkundige maakt - tegen minder kosten onderdeel uit van het programma Samen beter. Meer weten? www.ggzoostbrabant.nl/samenbeter
Helpdesk ICT voor en door cliënten De afdeling ICT is een helpdesk gestart voor en door cliënten. Een jaar geleden kregen medewerkers Patrick Hendriks en Linda Willekens het idee om deze helpdesk te starten nadat een aantal cliënten de afdeling ICT om hulp had gevraagd bij computervragen. Het idee werd verder uitgewerkt en tijdens een innovatiepitch beloond met een mooie geldprijs. Tim en Mike gaan de helpdesk bemannen. Van het gewonnen geldbedrag mogen zij een opleiding volgen die hen nog interessanter maakt voor de arbeidsmarkt.
26 Link
Tijd voor elkaar
de buurt n i u j i Zorg b GGZ Oost Brabant staat voor zorg die je je familie en naasten gunt. Kwetsbare mensen met complexe psychische klachten en psychiatrische aandoeningen kunnen bij ons terecht. Per jaar kloppen ruim 4.000 nieuwe cliënten bij ons aan. Hun klachten en problemen lopen uiteen van autisme bij kinderen, eetproblemen bij jongeren, persoonlijkheidsproblemen en trauma’s bij volwassenen tot depressie en angst bij ouderen. Tevens bieden wij zorg aan mensen met een licht verstandelijke beperking (LVBP) én mensen met niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Aanstaande ouders met een kinderwens en zwangere vrouwen met psychiatrische problemen kunnen bij ons terecht. Samen met de cliënt zoeken wij naar de beste oplossing, zoveel mogelijk afgestemd op de persoonlijke situatie.
In verbinding blijven met ons?
@ggzoostbrabant facebook.com/ggzoostbrabant
heid
aar Bereikb
www.ggzoostbrabant.nl 0492 - 84 60 00
5831 CX Boxmeer 0485 - 84 72 50
in de App store en Google Play.
Link, magazine over de geestelijke gezondheid van Brabanders is een uitgave van GGZ Oost Brabant en verschijnt minimaal drie keer per jaar. De Link wordt verspreid in de wijk, regio, op onze locaties, in gezondheidscentra en is te lezen op de website.
Helmond - ’t Warant Wesselmanlaan 25a 5707 HA Helmond 0492 - 84 80 00
Boxmeer Bilderbeekstraat 44
Download onze voordeur-app
Zevende jaargang, nummer 2 – zomer 2018
Locaties Boekel - Huize Padua Kluisstraat 2 5427 EM Boekel
Oss - Arsis Gezondheidslaan 65 5342 JW Oss 0412 - 84 70 00
postbus 3, 5427 ZG Boekel
Colofon
Cliëntenservicepunt Helmond - ’t Warant Wesselmanlaan 25a, 5707 HA cliëntenservicepunt@ggzoostbrabant.nl 0492 - 84 44 21 Kijk voor openingstijden op de website
De redactie wordt gevoed door een focusgroep die bestaat uit een vertegenwoordiging van allerlei mensen binnen en buiten GGZ Oost Brabant.
Alle locaties zijn bereikbaar via 0492 - 84 60 00
Bladcoördinatie Anouk Suurs Hoofd- & eindredactie Vivianne Viguurs Fotografie whfotografie.nl Vormgeving planC.nl Druk DekkersVanGerwen Overname van artikelen is toegestaan na overleg met de bladcoördinator mits met een duidelijke bronvermelding. Hiervan ontvangt de redactie graag een proefexemplaar. Contact via communicatie@ggzoostbrabant.nl
Link 27
ZATERDAG Zaterdag
15SEPTEMBER september 15
13.00 – 14.00 u
AFSCHEIDSCEREMONIE IN DE MARIAKAPEL AFSCHEIDSCEREMONIE IN DE MARIAKAPEL (voor genodigden) (voor genodigden) • Foto-presentatie - Foto-presentatie • Aanbieden boek ‘Weg van Coudewater’ - Aanbieden boek ‘Weg van Coudewater’
13.30 - 18.00 u
FESTIVITEITEN OP LANDGOED COUDEWATER FESTIVITEITEN OP LANDGOED COUDEWATER • Muziekpodia - Muziekpodia met muziek - Historische rondleidingen • Historische rondleidingen Open huis in diverse gebouwen • Open huis in diverse gebouwen Hoorspel • Hoorspel - Film Coudewater Heemkundekring • Film overover Coudewater doordoor Heemkundekring
19.30 – 00.30 u
PERSONEELSFEEST PERSONEELSFEEST (Voor collega’s en ex-medewerkers) (voor collega’s & oud-medewerkers)
2018 2018
www.ggzoostbrabant.nl/afscheidzorgcoudewater