Frank Renout

Frank

Frank Renout is correspondent in Frankrijk voor verschillende media, waaronder het NOS Journaal en het ‘AD’. Hij woont in een gehucht ten westen van Parijs.

INGRID BOCKTING ILLUSTRATIE ©

Nostalgisch door Normandië

Eén zonnestraal is genoeg om hele hordes Parijzenaren de Weer iets verder wordt het nóg mooier: Vétheuil. Een stadje hoofdstad uit te krijgen. Eén zonnestraal en meteen zijn er met schots en scheve huizen met schots en scheve luiken. opstoppingen bij de tolpost op de A13 richting Normandische Ik manoeuvreer ons autootje voorzichtig door smalle bochtige kust. Eén zonnestraal en de afslag Deauville staat urenlang vast. straatjes en langs okergele en terracotta-rode gevels. Als het zomer wordt rijden Parijzenaren massaal naar de kust, naar En altijd is er even dat wowmoment, als we recht afrijden op de hun tweede huisje. Je ziet het aan de nummerborden. Een lange enorme trappen die omhoog leiden naar de 13de eeuwse optocht van kentekens met het nummer ‘75’ trekt westwaarts. Notre-Dame-kerk. Claude Monet schilderde en woonde eind Parijzenaren zijn de Fransen die (met grote voorsprong) het 19de eeuw een paar jaar in Vétheuil: je ziet zijn huis als je de vaakst een vakantiehuis hebben. Logisch: de inkomens liggen stad uitrijdt via de D913. er ruim vijftig procent hoger dan het Franse gemiddelde. En de Blijf op die departementale weg, zou ik zeggen. Want verderop, westkust is het populairst, want Normandische badplaatsen in Chantemesle, ligt de Auberge du Lapin Savant. Of beter: liggen op slechts twee uurtjes rijden van de hoofdstad. ex-auberge. Ik stap er altijd even uit. Wát een prachtig verval Villers-sur-Mer is zo’n bestemming. Maar liefst twee op de drie voltrekt zich hier. Het hotel-restaurant verkeert in staat van huizen wordt alleen bewoond tijdens vakanties. In de winter is ontbinding. De traditionele Normandische balken in de gevel het een charmant spookstadje aan zee. doen een vermoeide laatste poging om het ooit fraaie pand nog Maar goed, we hadden het over de stoet Parijzenaars op de A13. overeind te houden. Het hekwerk rond de tuin is verroest en Want daar is iets mis mee. Ik bedoel: waarom altijd over de overwoekerd door onkruid. Aan de overkant is een paadje dat snelweg rijden? Want precies langs die A13 ligt een van de naar de oever van de Seine leidt. Daar was ooit een houten mooiste stukjes van Frankrijk. Het is maar een paar kilometer, steiger. Er lag een klein houten bootje, daar stapte je in en dan maar je tuft er door bos en over heuvels en langs een meande- voer je naar een eilandje. Dáár was het terras van de herberg. rende Seine. Het is een Lunchen en dineren, midden aaneenschakeling van natuur- in de Seine. pracht en dorpjes die de tand Vol van nostalgie rijden we door. des tijds hebben doorstaan. In de bocht bewonderen we het Omdat wij die route wél altijd landhuis waar schilder Charles rijden, speel ik voor één keer Conder en schrijver Robin even reisgids voor je. Fedden woonden, letterlijk tegen Het is simpel. Op de snelweg de Normandische krijtrotsen. nemen we de afslag Limay en Langs geknotte lindebomen schieten de D147 op. Je rijdt er gaan we tot slot naar La Roche meteen parallel aan de Seine Guyon, met z’n eeuwenoude en ziet bij het eerstvolgende kasteel, z’n afgebroken toren en stadje, Dennemont, al een z’n ommuurde geometrische voorproefje van wat later zal boomgaard-groentetuin. schitteren: de Normandische We gaan steil omhoog op een krijtrotsen. Niet aan zee, maar griezelig slingerweggetje, nemen gewoon hier langs de Seine. een bocht en komen via de In het dorpje Saint-Martinla-Garenne rijden we rond het EEN AANEENSCHAKELING Route des Crêtes boven óp de krijtrotsen terecht. Met fenomemeest Provençaalse pleintje VAN NATUURPRACHT EN naal uitzicht. Links ligt Parijs, buiten de Provence, met twee statige platanen tegenover de Épicerie d’Éliane. DORPJES DIE DE TAND DES TIJDS HEBBEN DOORSTAAN rechts liggen de tweede huisjes in Normandië. Wij kiezen niet. Wij blijven hier.