Festival van de Gelijkheid 2015

van de

met o.a. Connie Palmen / Tutti Fratelli / Marleen Temmerman / Saskia De Coster / Ish Ait Hamou / STUFF. / Paul Verhaeghe / Jean-Jacques Cassiman / John Crombez / Naema Tahir / Joke Devynck / Michel Maus / Reinhilde Decleir / Fikry El Azzouzi / Maud Vanhauwaert / Dirk De Wachter / Guido Belcanto / Wolf Suschitzky / ...

9+10+11 DECEMBER 2015 VOORUIT GENT

WWW.FESTIVALGELIJKHEID.BE

1

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

PRAKTISCH INHOUD pag.

Praktisch 2 Inleiding 3 Debat 4 Festivalbabbels 18 Muziek 26 Docu 28 Expo 32 Extra 36 Programmaschema 40 COLOFON Het Festival van de Gelijkheid is een organisatie van Curieus · Grasmarkt 104/41 · 1000 Brussel 02 552 02 82 · informatie@curieus.be · www.curieus.be Redactie: An Pauwels en Jurgen Theunissen Verantwoordelijke uitgever: Jurgen Theunissen Grafische vormgeving: Rob Marcelis

DATUM Het Festival van de Gelijkheid vindt plaats op donderdag 10 en vrijdag 11 december 2015.

Op woensdag 9 december organiseren we een openingsavond (het grote gelijkheidsdebat + STUFF. Late Night).

ADRES KUNSTENCENTRUM VOORUIT Sint Pietersnieuwstraat 23 9000 Gent.

Het Festival van de Gelijkheid palmt dit jaar ook de buurt rond Vooruit in. Je vindt ons ook in Backstay Hostel, Amsab-ISG en De Geus van Gent.

TICKETS Alle onderdelen van het Festival zijn GRATIS. Alleen voor het muziekprogramma moet je (via www.vooruit.be) tickets kopen.

STUFF.: € 12 vvk Tutti Fratelli: € 12 vvk (of sociaal tarief via Fonds voor Vrijetijdsparticipatie: € 2,5) TOEGANKELIJKHEID Alle zalen zijn rolstoeltoegankelijk. Heb je extra begeleiding nodig?

Contacteer ons gerust.

MET DE FIETS Onder het terras van Vooruit vind je een gratis fietsenparking.

OPENBAAR VERVOER Vanaf station Gent-Sint-Pieters neem je tramlijn 1 richting centrum. Stap af aan de Savaanstraat. Wandel de Bagattenstraat door tot aan Vooruit.

Vanaf station Gent-Dampoort neem je bus 70 / 76 / 5 / 6 richting centrum. Stap af aan Zuid. Wandel via de Lammerstraat naar Vooruit.

CARPOOLEN Zoek je een goedhartige Festivalchauffeur? Of wil je zelf andere autoloze Festivalgangers gelukkig maken met een lift?

Lanceer je warme oproep dan op de Facebookpagina van het Festival of via Carpool.be.

PARKING In de buurt vind je de betaalparking onder het Zuid en het Sint-Pietersplein. Beiden zijn 24/24 open.

Met de steun van

In samenwerking met

2

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

VIER MEE ONZE VERSCHILLEN OP HET FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID Al twee jaar warmt Curieus de winter op met haar Festival van de Gelijkheid. Op 9, 10 en 11 december 2015 strijken we opnieuw neer in de Gentse Vooruit voor de derde editie.

Kom naar het Festival van de Gelijkheid, waar iederéén welkom is en hokjes niet bestaan.

Na het overweldigende succes van de eerste twee edities, laat Curieus een derde Festival van de Gelijkheid op je los. Op 9, 10 en 11 december 2015 palmen we de Gentse Vooruit in met debatten, boeiende babbels, expo, literatuur, performance, docu, dans, muziek, boekenmarkt …

Drie dagen en nachten lang streven we naar gelijkheid, vrijheid en verbondenheid. Die rode draad vind je in alle vormen terug op ons Festival. In deze Festivalkrant vind je ons definitieve programma. Hou ook www.festivalgelijkheid.be in de gaten. Je ontdekt er voortdurend nieuwe namen, activiteiten en ander nieuws heet van de naald.

Word opstandig van onze documentaires. Krijg kippenvel bij het breekbare optreden van Tutti Fratelli. Droom weg tijdens de getuigenis van Mathias Sercu. Laat je ontroeren door de chemie tussen Ish Ait Hamou en Saskia De Coster.

Deel je liefde voor het woord in de Poetry Slam of bij Jamila Amadou. En mijmer weg bij het verzachtende pleidooi van Paul Verhaeghe en Dirk De Wachter.

Vier mee onze verschillen.

En feest wat kleur in de nacht.

Want ook in ‘t donker zijn we allemaal gelijk.

Het Festival van de Gelijkheid is een organisatie van Curieus, met de steun van de Nationale Loterij, Triodos Bank, Knack, sp.a, Socialistische Mutualiteiten, Linx +, P&V verzekeringen, Paard van Troje, Stad Gent en MO*.

Alle debatten, festivalbabbels, expo’s, documentaires ... op het Festival van de Gelijkheid zijn gratis toegankelijk.

Enkel het muziekprogramma is betalend.

Tickets via www.vooruit.be.

Check www.festivalgelijkheid.be voor updates over het programma, praktische info en nieuwe namen. Je vindt de Festivalpagina ook op Facebook. Tweeten over het Festival of instagram overspoelen met beelden? #festivalgelijkheid Het Festival van de Gelijkheid een financieel duwtje in de rug geven? Heel erg welkom op www.festivalfamilie.be.

Ga in debat over basisinkomen met Philippe Van Parys, of over vluchtelingen met Hendrik Vos. Laat je gloednieuwe roman signeren door Connie Palmen. Verdwaal door een eeuw geschiedenis met fotograaf Wolf Suschitzky.

3

DEBAT - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

DEBAT

Het grote gelijkheidsdebat WOENSDAG 9 DECEMBER • 18:30 > 20:30 • BALZAAL

UIT DE MORGEN

Al twee jaar lang heeft iedereen het over Thomas Piketty. Zijn 1 vuistdikke Capital in the Twenty-First Century werd door Nobelprijswinnaar Paul Krugman “misschien wel het belangrijkste economische boek van dit decennium” genoemd en Branko Milanovic (voormalig topeconoom bij de Wereldbank) bestempelde het als “een mijlpaal in het economisch denken”. Veel complimenten, en dat is opmerkelijk voor een boek dat een sombere en moeilijk verteerbare conclusie trekt. De ongelijkheid neemt wereldwijd explosief toe en zal dat blijven doen als wij niet ingrijpen.

In het grootste deel van de twintigste eeuw was het verminderen van de ongelijkheid een expliciete beleidsdoelstelling in Europa: onderwijs, sociale zekerheid en belastingen werden progressief, ontworpen om meer gelijkheid te realiseren. Het neoliberale gedachtegoed heeft die doelstelling sinds de jaren ’80 losgelaten,

4

2

3

met desastreuse gevolgen. De ongelijkheid is sindsdien in bijna elk westers land gestegen (met België tot voor kort als een van de weinige uitzonderingen). De financiële en economische crisis van 2008 heeft die tendens nog versterkt.

Sinds 2009 – het dieptepunt van de kredietcrisis – ging 95% van de inkomensgroei in de VS naar de rijkste 1%. In de jaren 1950 verdiende een Amerikaanse CEO ongeveer 20 keer meer dan zijn gemiddelde werknemer, nu is dat meer dan 200 keer. Het Europese plaatje is al niet veel rooskleuriger, met een ongelijkheidsgraad zo groot als aan de vooravond van WOI. En de economische groei van wereldmachten China, Brazilië en India blijkt toch ook niet voor elke inwoner goed nieuws. Een onderzoek van Oxfam International wees uit dat de 85 rijkste miljonairs meer bezitten dan de armste 3,5 miljard wereldburgers. De

4

5

Wereldbank, OECD, IMF en zelfs het Wereld Economisch Forum maken van de vermindering van de ongelijkheid sinds kort opnieuw een topprioriteit. Maar lijkt de EU (en ook België) niet de omgekeerde richting uit te gaan?

De middenklasse in geïndustrialiseerde landen staat onder extreme druk. En dat zorgt voor een groeiende groep van werkende armen. Nog verontrustender is dat die ‘nieuwe ongelijkheid’ vooral jongeren treft. Maar ook migranten en vluchtelingen worden opnieuw in het verdomhoekje gestoken.

De oorzaken en effecten van ongelijkheid zijn trouwens niet enkel economisch: het gaat over deelname aan de samenleving en gelijkheid van kansen in de brede zin. Taal, onderwijs, toegang tot gezondheidszorg, sociaal-culturele participatie … zijn essentieel om gelijk aan de start te komen.

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - DEBAT

De Eurocrisis: Griekse tragedie in Europa DONDERDAG 10 DECEMBER • 13:00 > 14:30 • DOMZAAL ism August Vermeylenfonds

6

7

We openen het Festival van de Gelijkheid met een breed debat over (on)gelijkheid.

Met enorm veel vragen die schreeuwen om antwoorden. Hoe kunnen we de groeiende ongelijkheid ombuigen? Is een internationale vermogensbelasting - zoals Piketty voorstelt - de gouden graal? Is meer gelijkheid een illusie in een tijdperk van grote migratie? De EU was ooit een motor van gelijkheid, een voorbeeld tot buiten haar grenzen. Wat moeten we doen om de motor terug in gang te krijgen?

Jesse Frederik 1 (De Correspondent), Wouter Hillaert 2 (Hart boven Hard), John Crombez 3 (voorzitter sp.a), Tinneke Beeckman 4 (filosofe), Jos Geysels 5 (voorzitter van 11.11.11) en Orhan Agirdag 6 (socioloog aan de KU Leuven) gaan in debat. John Vandaele 7 (MO*) modereert.

“Waanzin is altijd hetzelfde blijven doen en toch een ander resultaat verwachten.” In elk Grieks drama schuilt een portie waanzin, en de woorden van Albert Einstein lijken profetisch voor het Griekse treurspel dat de Europese Unie nu al enkele jaren opvoert.

De meeste Europese landen krabbelden na de kredietcrisis min of meer recht, maar Griekenland verkeert sinds 2009 in een neerwaartse spiraal.

Het land is technisch failliet.

Maar in plaats van zich solidair te tonen, schoot Europa in een kramp. Het zogenaamde reddingsplan heeft meer weg van een wurggreep: in ruil voor financiële steun moest Griekenland draconische besparingen uitvoeren. Elke vorm van economisch herstel werd onmogelijk gemaakt.

De Griekse schuldenlast is zo zwaar dat Athene de verschuldigde centen nooit zal kunnen terugbetalen. Nieuwe leningen dienen om oude af te betalen, de Griekse economie ziet niets van dit geld.

Pure waanzin dus. Toch blijft de Trojka – de EU, het IMF en de Europese Centrale Bank – vasthouden aan een krankzinnig eisenpakket

1

2

voor Griekenland: snijden in overheidsuitgaven, een vrije markt zonder grenzen, versoepeling van het arbeidsrecht en uitverkoop van de staatseigendommen. De gewone Griek ziet geen eurocent van het geleende bedrag, laat staan dat de koopkracht zou toenemen. Het is een straatje zonder eind met steeds toenemende werkloosheid en dalende koopkracht.

Sinds het begin van de crisis het zelfmoordcijfer al met 35% is toegenomen. “Om nog een waardig einde te hebben en niet in vuilbakken naar eten

3

te moeten zoeken”, schreef een 77-jarige apotheker in zijn afscheidsbrief.

Hoe vaak de Grieken ook naar de stembus trekken, de Eurogroep haalt gelaten haar schouders op bij de verkiezingsuitslag. Het beleid van de Eurogroep blijft ongewijzigd, ongeacht de stem van het Griekse volk.

Hoe geraakt Europa uit het Griekse moeras?

Koen Vidal 1 (De Morgen) modereert het grote Griekenlanddebat met o.a. Karel De Gucht 2 (voormalig Eurocommissaris), Koen Schoors 3 (professor Economie UGent) en Jan Dumolyn 4 (historicus UGent).

4

5

DEBAT - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

De kunst van verbinding DONDERDAG 10 DECEMBER • 14:30 > 16:00 • DANSSTUDIO ism Hart Boven Hard Verbinden is het buzzword van de 21e eeuw, maar hoe begin je eraan? Welke nieuwe bruggen kunnen er bijvoorbeeld geslagen worden tussen kunst en cultuur en de rest van het middenveld? Tussen een theatergezelschap en een vak-

bond, tussen een museum en een ngo, tussen kunstenaars en welzijnswerkers? Wat ze in elk geval al delen, is dat ze allemaal ervaren dat hun onafhankelijkheid onder druk staat. Welke ‘coproducties’ vallen er te bedenken om elk hun draagvlak te verrijken?

Wat hebben ze bij elkaar te

winnen? En hoe?

Burgerbeweging Hart boven Hard toetst in dit debat een paar constructieve voorstellen voor meer samenwerking en verbinding af bij een kransje sprekers uit verschillende delen van het middenveld. Omdat gelijkheid begint in de breedte.

Hoe zou het nog zijn met Gaza?

DONDERDAG 10 DECEMBER • 15:30 > 17:00 • BACKSTAY ism Jongsocialisten Officieel kwam een jaar geleden een einde aan de zoveelste oorlog op rij in Gaza. Wereldoorlogen krijgen in geschiedenisboeken nog een nummer, om de conflicten tussen Israël en Palestina te tellen, lijkt niemand lijkt nog moeite te doen.

Een duurzame oplossing lijkt verder weg dan ooit.

De aanleiding voor het Israelische offensief in Gaza was de ontvoering en moord op 3 Israëliërs op de Westelijke Jordaanoever. Het mondde uit in een oorlog –niet tussen twee legers, maar tussen een leger en een bezette burgerbevolking – die twee maanden duurde. De balans? Aan Israëlische kant bezweken 6 burgers, aan Palestijnse 1.462 burgers.

1

6

2

In Gaza zijn 17.000 huizen vernield en zijn 100.000 Palestijnen ontheemd. 7.000 stuks niet-ontplofte munitie ligt nog verspreid. De psychologische ellende bij zo veel gebroken gezinnen en verbitterde levens is niet te overzien.

Hoewel de internationale gemeenschap na het staakthet-vuren 4,8 miljard euro beloofde voor de wederopbouw, legde die uiteindelijk weinig harde cash op tafel. Slechts 200.000 ton bouwmateriaal van de nodige 5 miljoen ton werd door de Israëlische blokkade gelaten. En dus is van een wederopbouw van Gaza nauwelijks sprake. Tijdens de voorbije harde winter stierven volgens de VN minstens 2 baby’s tussen het puin door onderkoeling.

3

4

De voortdurende blokkade van Gaza door Israël zorgt voor steeds meer wanhoop. Het mag dan ook niet verbazen dat Hamas en nog radicalere Palestijnse groeperingen aan aanhang winnen. Het kan toch niet de bedoeling zijn om Gaza tot in den treure herop te bouwen? Weinig reden tot optimisme dus. Hoe gaat het nog met Gaza, één jaar na de oorlog?

Een gesprek met o.a.

Brigitte Herremans 1 (Broederlijk Delen), Annuschka Vandewalle 2 (FOS-socsol), Tine Soens 3 (Vlaams parlementslid) en Simone Susskind 4 (voorzitter Centre Communautaire Laïc Juif).

Pieter Stockmans 5 (MO*) leidt het debat.

5

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - DEBAT

Kan het basisinkomen de verzorgingsstaat redden?

DONDERDAG 10 DECEMBER • 16:00 > 17:30 • DOMZAAL In discussies over het dichten van de kloof tussen arm en rijk duikt met de regelmaat van de klok het basisinkomen op. Het idee om elke burger onvoorwaardelijk eenzelfde som geld te geven, is misschien niet echt nieuw, maar op zijn minst wel

revolutionair. De meerderheid haalt schamper zijn schouders op bij het egalitaire principe.

Maar werden vrouwenstemrecht, de afschaffing van slavernij, kinderarbeid … aanvankelijk ook niet op hoongelach onthaald? Kan het basisinko-

1

men de verzorgingsstaat redden, of is het een neoliberale valkuil om het systeem van sociale zekerheid in de vuilbak te kieperen?

Het blijft niet bij filosofisch mijmeren, hier en daar werd het idee al in realiteit omgezet.

De 900 inwoners van het Namibische dorp Otjivero namen het voortouw, maar ook Utrecht experimenteert met het systeem en onlangs besliste Finland om een proefproject op te starten.

Is het basisinkomen een onverantwoord sociaal experiment, of juist een modern, rationeel alternatief voor de huidige wirwar van sociale vangnetten?

Kan het systeem financieel efficiënt zijn? Zou het zorgen voor meer of minder arbeid?

En wat zou het betekenen voor sociale mobiliteit? Hoe vertaalt zich dat filosofisch idee in de praktijk? Elke burger – of die nu werkt of niet – 1.500 euro per maand? Hoe haalbaar en betaalbaar is dat eigenlijk?

2

3

4

5

Over het basisinkomen doen talloze interpretaties en meningen de ronde. Op zijn minst opmerkelijk is dat het idee zowel links als rechts felle voor- én tegenstanders vindt.

Eén van de bezielers van het eerste uur, professor Philippe Van Parijs 1 (UCL, Oxford University) gaat in debat met Jan Cornillie 2 (directeur studiedienst sp.a), Rogier De Langhe 3 (economiefilosoof UGent) en Miranda Ulens 4 (federaal secretaris ABVV).

Jonas Muylaert 5 (De Morgen) modereert.

7

DEBAT - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

Vergeet multiculti, hier is superdiversiteit DONDERDAG 10 DECEMBER • 17:30 > 19:00 • DANSSTUDIO

ism Kif Kif “Vlamingen maken na 22u geen lawaai meer. Ze zijn punctueel en vinden gezondheid heel belangrijk. Ze leven niet op straat, ze houden van rust en stilte.” Zo schetste de Vlaamse overheid in zijn legendarisch starterspakket inburgering het beeld van “de Vlamingen”.

In onze steden vandaag bestaat de meerderheid van de bewoners uit een brede waaier aan minderheden. Het volgende decennium zal die trend alleen maar sterker worden.

Bij Antwerpenaren onder de veertig jaar heeft de helft wortels in migratie. 40 % van de kinderen in het lager onderwijs in Antwerpen spreekt thuis een andere taal dan het Nederlands. In superdiverse wijken als Antwerpen-Noord en Borgerhout leeft op elke twintig officiële bewoners minstens één zonder papieren.

En dus is superdiversiteit niet alleen een culturele, maar ook een sociaaleconomische uitdaging. De dualisering neemt toe, samen met de politieke apathie van een steeds groeiende groep jonge werklozen met ‘no future’. Aan de andere kant staat vaak een conservatief nostalgisch stadsbestuur, dat de realiteit liever ontkent en gruwt van de slogan “De stad is van iedereen”.

Hoe heeft superdiversiteit onze samenleving veranderd? En welke uitdagingen brengt het met zich mee?

UIT DE MORGEN

Wie om zich heen kijkt, merkt dat migratie en globalisering onze omgeving in sneltempo drastisch heeft veranderd.

Zelfs de term ‘multiculturele maatschappij’ is niet meer toereikend om de diversiteit

in onze hedendaagse samenlevingen te begrijpen. In onze steden spreken we vandaag over ‘superdiversiteit’. Die term staat voor diversiteit binnen de diversiteit. “Een 16-jarige vluchteling uit Oost-Congo heeft een totaal andere achtergrond dan een 16-jarige jongen die in Borgerhout opgroeide in een gezin van Marokkaanse afkomst of de 16-jarige zoon van een Bulgaarse zakenman die hier enkele jaren geleden een zaak opzette,” zegt professor Jan Blommaert. Superdiversiteit is, in tegenstelling tot de vroegere multiculturele samenleving, geen streefdoel.

Het is een dagdagelijkse realiteit.

1

8

2

3

4

5

6

We leggen het voor aan o.a.

Ico Maly 1 (professor Cultuurwetenschappen Universiteit Tilburg), Yasmine Kherbache 2 (Vlaams parlementslid), Rachida Lamrabet 3 (auteur), Bie Vancraeynest 4 (coördinator jeugdhuis Chicago in Brussel) en Naema Tahir 5 (auteur). Orlando Verde 6 (woordvoerder Kif Kif) modereert.

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - DEBAT

Op naar een arbeid 2.0 in de economie van 2030?

DONDERDAG 10 DECEMBER • 18:00 > 19:30 • BACKSTAY ism Linx + Samen met enkele prominenten werpt Linx+ een blik op de toekomst van arbeid. Nemen robots echt ons werk over? En hoe moeten we onze arbeidsmarkt organiseren? Welk soort onderwijs bereidt onze jongeren voor op de jobs van morgen? En hoe geven we dit alles best vorm, gegeven de veranderende internationale context?

Het zijn maar enkele van een reeks pertinente vragen die we voorleggen aan Philippe Diepvents 1 , de nieuwbakken directeur van de studiedienst van het Vlaams ABVV, en Marc De Vos 2 , professor Arbeidsrecht aan UGent en directeur van denktank Itinera.

Toch wordt dit geen klassiek debat. Want we nodigen het publiek uit om actief deel te nemen en zijn stem te laten horen bij prikkelende vraag-

stellingen. Nadien gaan beide experten in debat onder leiding van Guy Tegenbos 3 (De Standaard). Op het einde van elke vraagstelling wordt opnieuw gestemd. Een curieuze

1

2

commentator (Koen Dewulf 4 ) analyseert en interpreteert deze resultaten. Hij/zij zal het uiteindelijke verdict vellen over wie als ‘winnaar’ uit de discussie is gekomen.

3

4

Road to nowhere: vluchtelingen in Europa DONDERDAG 10 DECEMBER • 19:00 > 20:30 • DOMZAAL Het waren beelden die zich vlijmscherp op het netvlies brandden. De kleine Ayan, aangespoeld op het strand. De Syrische man die de oorlog in zijn land ontvluchtte en – zijn dochtertje in een zwemvestje tegen zich aan drukkend – huilend de verte in staarde. De duizenden vluchtelingen, die hun leven lieten in de Middellandse zee, kregen een gezicht.

In de eerste helft van 2015 zijn meer dan 100.000 bootvluchtelingen in Italië aangekomen en bijna 150.000 in Griekenland.

Bijna 3.000 vluchtelingen zouden sinds begin 2015 al verdronken zijn. Het zijn cijfers die te groot zijn om te bevatten.

In afwachting van een krachtdadig Europees beleid, dat er maar niet lijkt te komen,

nemen heel wat hulporganisaties en individuele burgers het heft in eigen handen. Een Turks bruidspaar nodigde 4.000 Syrische vluchtelingen uit op hun huwelijk om samen hun feestbanket te delen. Een oproep op facebook resulteerde in een konvooi vol dekens, schoenen, tenten, zeilen en andere hulpgoederen naar Calais. Vluchtelingenwerk Vlaanderen coördineerde de aanbiedingen van burgers die hun huis wilden openstellen om een asielzoeker onderdak te bieden. Hartverwarmende

1

2

solidariteit. Maar wat gebeurt er na deze golf van barmhartige noodhulp?

Na de Griekse crisis lijkt Europa ook deze vluchtelingencrisis niet deftig te kunnen aanpakken. Is er sprake van enig migratiebeleid van Europa?

Of schermt elke lidstaat zijn eigen grenzen af, daarbij botweg de verantwoordelijkheid doorschuivend naar zijn buur?

De buitenlandpolitiek van Europa heeft toch consequenties voor de asielpolitiek? Is het niet onze verdomde plicht om ver-

3

4

antwoordelijkheid te nemen, nadat we ons gingen mengen in de binnenlandse politiek van pakweg Libië of Irak?

We debatteren hierover met Vanessa Saenen 1 (persverantwoordelijke UNHCR), Els Keytsman 2 (directeur Vluchtelingenwerk Vlaanderen), Catherine Vuylsteke 3 (journaliste, filmmaker, columniste), Koen Vidal 4 (journalist De Morgen) en Hendrik Vos 5 (politicoloog UGent).

Robin Ramaekers 6 (VTM NIEUWS) modereert.

5

6

9

DEBAT - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

Hoe maakbaar is de mens: een kind op bestelling?

DONDERDAG 10 DECEMBER • 20:30 > 22:00 • DANSSTUDIO 1

2

3

4

5

6

10

We willen allemaal dat onze kinderen gezond ter wereld komen en de beste kansen krijgen om een gelukkig leven uit te bouwen. Niet belast zijn met een erfelijke ziekte of beperking helpt daarbij.

We moedigen de vooruitgang in het onderzoek op erfelijke afwijkingen bij embryo’s enthousiast aan. Want het laat ons toe in te grijpen wanneer het fout dreigt te lopen en de zwangerschap te onderbreken wanneer vruchtjes ernstige afwijkingen vertonen. Ook koppels met vruchtbaarheidsproblemen of een uitgestelde kinderwens zijn gebaat met de wetenschappelijke vooruitgang.

De grenzen van de wetenschap schuiven op aan een rotvaart, maar wat met de ethische grenzen? Hoe ver kunnen en willen we gaan in het ‘op maat’ bestellen van een kind?

Wie zijn wij om te bepalen wat een ‘beperking’ is? Hoe lang duurt het nog voor we zullen kiezen dat onze ongeboren kroost in zijn/haar latere leven gespaard zal blijven van hartkwalen, depressies, zwakke longen, kleurenblindheid, scheve voeten of moedervlekjes? Het samenstellen van een nieuw leventje aan de hand van een menukaart met blauwe of bruine ogen lijkt misschien vergezocht, maar toch is de grens tussen fysieke beperkingen en esthetische voorkeuren niet altijd even duidelijk. Waar liggen onze grenzen bij het ingrijpen in de zwangerschap?

Naast de morele kwestie focussen we ook op het sociale vraagstuk. Hoogopgeleide ouders vinden sowieso al veel makkelijker de weg naar de gynaecoloog voor een extra onderzoek. Meer bemiddelde ouders leggen al sneller een kleine 500 euro neer voor een NIPT-test, waarmee het risico op het syndroom van Down bepaald wordt. De nieuwe bloedtest is heel betrouwbaar en houdt geen enkel risico in voor de vrucht, maar wordt voorlopig niet terugbetaald door het ziekenfonds. En dat kan sociale ongelijkheid in de hand werken.

“Het is een beetje cru om

te zeggen, maar als het zo doorgaat, zullen er alleen nog kinderen met Down geboren worden bij de lagere klassen,” liet dokter Hendrik Cammu zich al ontvallen.

Veel voer voor een ethisch én sociaal debat, met een toppannel: Marleen Temmerman 1 (directeur ICHR en gynaecologe UGent), Hendrik Cammu 2 (gynaecoloog VUB), Ignaas Devisch 3 (medisch filosoof UGent), Petra De Sutter 4 (gynaecologe UGent), Dirk Draulans 5 (bioloog en journalist) en Jean-Jacques Cassiman 6 (geneticus KU Leuven) gaan in debat.

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - DEBAT

Rijden alle auto’s binnenkort zelf?

VRIJDAG 11 DECEMBER • 13:00 > 14:30 • DOMZAAL De Amerikaanse futuroloog Alvin Toffler schreef dat er een moment zou komen dat technische vooruitgang zó snel zou gaan, dat we nog amper zouden kunnen bijbenen. Wat gisteren science fiction leek, is vandaag realiteit. De technologie zal het alleen maar verder van ons overnemen.

Duizenden kilometers werden al afgelegd door het grijze bolle wagentje van Google, de blinkende testwagens van Audi en de zelfrijdende trucks van

Mercedes. Volgens de meeste autoconstructeurs rijden onze auto’s binnen de vijf jaar volledig autonoom. Google mikt al op 2018.

De komst van de zelfrijdende auto doet ons dromen van een heel andere mobiliteit. Lekker languit en volautomatisch in de file. Herwonnen vrijheid voor tienduizenden mensen met een beperking. Geen dronken chauffeurs meer achter het stuur. Nooit nog sakkerend zoeken naar een parkeerplaats

in het stadscentrum, dat doet de wagen zelf wel … buiten de stadsring. En waarom nog een eigen dure auto kopen als je er straks gewoon eentje kan oproepen met de app op je smartphone wanneer je hem nodig hebt?

Is de auto van de toekomst het openbaar vervoer van morgen en worden treinen en trams relicten uit het verleden?

Betekent dit het einde van de personenauto zoals we hem tot op vandaag kennen? Of overschatten we de komst ervan en staan we straks met z’n allen gewoon zelfrijdend stil op onze geasfalteerde spoorwegen? En wie is verantwoordelijk wanneer onze slimme auto’s toch domweg een accident hebben?

Het is niet langer de vraag óf de zelfrijdende wagen er komt, wel hoe fundamenteel het onze mobiliteit kan veranderen en hoe we daarmee omgaan.

Tijd voor een debat met Joris Vandenbroucke 1 (mobiliteitsspecialist en fractieleider van sp.a in het Vlaams Parlement), Sven Maerivoet 2 (onderzoeker bij onderzoeksbureau Transport & Mobility), Andreas Tirez 3 (voorzitter van de denktank Liberales) en Matthias Blondia 4 (doctor in de verkeerskunde,). Wouter Verschelden 5 van Newsmonkey modereert het debat.

1

2

3

4

5

11

DEBAT - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

Tax shift of tax shit: eerlijke belastingen VRIJDAG 11 DECEMBER • 14:30 > 16:00 • DANSSTUDIO Hoewel ons land steevast bovenaan prijkt in de lijstjes van ‘minst ongelijke landen ter wereld’ lopen we met z’n allen over van frustratie over de ongelijke behandeling van inkomen. En dat is terecht.

Hoe kan je immers blijven uitleggen dat een arbeider de helft van zijn loon moet afdragen aan de overheid, terwijl bedrijven als Arcelor Mittal amper 500 euro belastingen betalen.

Of dat mensen die beleggen op meerwaarden van meer dan 1 miljard euro geen euro belasting moeten neertellen …

‘Tax shift’ … het wordt vast en zeker verkozen tot woord van het jaar. Ons land heeft de hoogste belastingdruk op arbeid, dus iedereen is het er roerend over eens dat een tax

shift nodig is. Maandenlang orakelde de regering dat er een verschuiving moest komen van lasten op arbeid naar lasten op andere domeinen.

Maar bedrijfswagens, onroerend goed, spaarboekjes, allerlei BTW-gunstregimes, de notionele interestaftrek en een echte vermogenswinstbelasting werden op voorhand uitgesloten.

De regering-Michel kiest ervoor de tax shift te financieren door de belasting op consumptie te verhogen.

Een verhoging van de BTW op elektriciteit 1 (van 6 naar

21%) wordt aangevuld met accijnzen op tabak, alcohol, diesel en ongezonde voeding. En de grote vermogens? Die lijken de dans te ontspringen. Zo goed als alle experts zijn het erover eens dat dit de fiscale onrechtvaardigheid en de loonhandicap niet zal wegwerken.

Hoe sociaal rechtvaardig is deze tax shift? Volstaat ze om de hoge lasten op arbeid te verminderen? Waarom wordt Richard in de fabriek anders belast dan Marc Coucke? Is

2

ons volledige belastingsysteem niet dringend aan een grondige hervorming toe? Of volstaat een klein onderhoud?

We gaan in debat met Michel Maus 1 (professor Fiscaal Recht VUB), Ivan Van de Cloot 2 (econoom, columnist, lid van denktank Itinera), André Decoster 3 (professor Economie KU Leuven) en Peter Vanvelthoven 4 (volksvertegenwoordiger). John Vandaele 5 (MO*) leidt het gesprek.

3

4

6

Jongeren in de wachtkamer VRIJDAG 11 DECEMBER • 16:00 > 17:30 • DOMZAAL “Het is zoals een behandelcentrum opzetten voor ebola, maar mensen wegsturen zodra ze symptomen van ebola vertonen.” Klinisch psycholoog Tom Verhaeghe kaartte eind mei de dubbelzinnige houding van veel jeugdinstellingen aan. Jongeren met psychische problemen of een verstandelijke handicap die in een instelling verblijven en problematisch gedrag vertonen, worden vaak afgezonderd tot ze ‘gekalmeerd’ zijn. Maar voor gehavende kinderen, kwetsbare zielen die al lijden aan een hechtingsstoornis, doet

12

die isolatie (of nog erger, een gedwongen verhuis naar een gesloten strafinstelling) meer kwaad dan goed. Sommige hulpverleners die in een instelling aan de slag zijn, zien het zelf met lede ogen aan. Ze gaan gebukt onder stress en een verpletterende tijdsdruk, omdat de sector kampt met fundamenteel personeelstekort en ellenlange wachtlijsten.

Kan het anders? Meer financiële ademruimte, zodat instellingen meer personeel kunnen aanwerven, lijkt alvast een voorwaarde. Zo komt

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - DEBAT

meer tijd vrij om te praten met kinderen, in plaats van hen meteen medicatie toe te dienen. Maar uit het werkveld komen vooral noodkreten om een resoluut andere weg in te slaan en af te stappen van een beleid gebaseerd op meetbare outcome. De fetisj van het meten dwingt instellingen om te concurreren met elkaar en bieden daarom niet altijd de zorg die broze jongeren nodig hebben. Veel te veel jongeren zitten in instellingen waar ze niet thuishoren, wat voor een gigantische druk zorgt.

De bevoegde minister van Welzijn Vandeurzen deelt de

bezorgdheid. En het nieuwe decreet Integrale Jeugdzorg (2014) beloofde een betere stroomlijning van de hulpverlening. De doelstellingen (meer samenwerking tussen sectoren) klonken hulpverleners als muziek in de oren, maar de kloof met de werkelijkheid gaapt en de roep om bijsturing is luid. Terecht? Of zijn het slechts groeipijnen?

Merkwaardig genoeg is jeugd-

1

2

psychiatrie niet opgenomen in het decreet. Is de grens tussen jongeren die psychiatrische hulp nodig hebben en zij die enkel zorg nodig hebben zo duidelijk? Duwen we wie psychiatrische hulp nodig heeft in een vergeethoekje, liefst met de deur op slot? Heeft schrijver Dimitri Verhulst een punt wanneer hij oproept het niet langer te hebben over probleemjongeren, maar over kin-

3

4

deren van probleemouders?

We gaan in debat met Tom Verhaeghe 1 (kindertherapeut), Anelore Bruneel 2 (jeugdrechter), Bruno Vanobbergen 3 (Kinderrechtencommissaris), Evelien Chiau 4 (blogger/journaliste bij o.a.

Charlie Magazine), Freya Van den Bossche 5 (Vlaams parlementslid). Bart Brinckman 6 (De Standaard) leidt het gesprek in goede banen.

5

6

Heeft het leger een toekomst?

VRIJDAG 11 DECEMBER • 16:00 > 17:30 • BACKSTAY tijdens de zomer van 2014, wil minister van Defensie Vandeput dat defensiebudget verdubbelen. De nieuwe investeringen zijn er vooral op gericht om de F16-vliegtuigen te vervangen.

Defensie verlekkert zich alvast op 40 nieuwe F35’s, met een prijskaartje van 150 miljoen euro per stuk. Een slordige 6 miljard euro in totaal. Is zo’n bedrag uitgeven in crisistijden te rechtvaardigen? Is het een antwoord op de beveiligingsrisico’s die we lopen?

ism Vrede vzw Ondanks de besparingswoede van de regering besteden we in België nog altijd 2,7 miljard euro per jaar aan het leger, omdat we ‘een geloofwaardige NAVO-partner’ willen zijn.

Om tegemoet te komen aan de afspraken van de NAVO-top

Sinds het einde van de Koude Oorlog heeft ons leger zich hervormd tot een flexibel interventieleger. Het argument voor die militaire interventies is dat we op die manier onze democratische en humanitaire waarden uitdragen en de stabiliteit in de wereld helpen garanderen. De hamvraag die zelden aan bod komt is of het leger het beste

instrument is om humanitaire doelstellingen te vervullen en stabiliteit of veiligheid te garanderen. Om het wat provocatief te stellen: kan een klein land als Belgie, met haar beperkte middelen, zich niet beter specialiseren in de ‘marktniche’ van niet-militaire veiligheid, zoals humanitaire hulpverlening, ontwikkelingssamenwerking, conflictresolutie en heropbouw?

Draagt de Belgische krijgsmacht bij aan onze veiligheid?

Welke rol speelt ze het in het creëren van stabiliteit en vrede? Wat zou de rol (en dus de uitrusting) van het Belgische

1

2

leger kunnen zijn de komende decennia? Of is dit allemaal toch een beetje kort door de bocht? Heeft het Belgische leger wel degelijk een rol te spelen in een NAVO-verband?

En hoe zit dat nu eigenlijk met die Europese krijgsmacht?

Ludo De Brabander 1 (woordvoerder Vrede vzw) kruist de degens met Sven Biscop 2 defensiespecialist en directeur Egmont Instituut) en Alexander Mattelaer 3 (directeur Instituut voor Europese Studies aan de VUB).

Gie Goris 4 (hoofdredacteur MO*) leidt het gesprek.

3

4

13

DEBAT - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

Moeten we schrik hebben van Rusland?

VRIJDAG 11 DECEMBER • 17:30 > 19:00 • DANSSTUDIO “Liever een raket in de tuin dan een Rus in de keuken.”

Het is een gezegde uit de tijd dat telefoons nog een draad hadden en de wereld nog simpel verdeeld was in een blauw en een rood blok. Maar hoe zit dat met die gevleugelde woorden vandaag? Hebben we nog altijd evenveel schrik van de Russen?

Na het ineenstuiken van de Sovjet-Unie kregen de Russen een mokerslag waarvan ze niet snel herstelden. Een economische malaise om u tegen te zeggen, een enorme sociale crisis, een schrijnende ongelijkheid tussen een decadente elite en verarmde middenklasse, en een politieke identiteitscrisis.

Maar langzaamaan herstelde Rusland zich, en eiste het opnieuw zijn plek op als grootmacht naast de EU en de VS. Maar geen klok kan zomaar teruggedraaid worden. Nieuwe supermachten als China verdrongen elkaar ondertussen in de golden circle van de wereldpolitiek, en in eerste instantie leek Europa vooral bang van andere regimes.

Maar toen vorige lente Russische troepen het schiereiland de Krim annexeerden, een move waarvan heel wat slavisten en politicologen eigenlijk niet opkeken, balden heel wat Europese machthebbers plots hun vuisten. Dat Ruslandgezinde rebellen ook een hand hadden in het neerhalen van een vliegtuig vol burgers boven Oekraïne, droeg niet echt bij tot een harmonieuze relatie.

Hoewel Rusland een grote afzetmarkt vindt in China en India, hebben de Russen wel degelijk te lijden onder de westerse economische boycot (herinner u de zomer waarin u een arsenaal Haspengouwse peren naar binnen werkte) en de lage olieprijs. Tel daarbij de stijgende werkloosheid, torenhoge corruptie, het uitblijven of afblazen van investeringen … en u begrijpt dat Poetin bij zijn eigen burgers gretig de aandacht wil afleiden van de sociaal-economische malaise in zijn land. Dat hij zich als sterke leider kan profileren en naar

1

14

2

Europa kan wijzen als schuldige voor armoede, helpt daarbij.

Moeten we zijn stoere nationalistische profilering niet vooral zo interpreteren? Liggen de échte uitdagingen van Europa niet elders? Waarom steigeren we als het over Oekraïne gaat en hoor je amper een Europese leider schande spreken wanneer het om grensconflicten in Tsjetsjenië of Ossetië gaat?

En zijn we niet hypocriet wanneer we wijzen op de vrije pers die in Rusland in de kiem gesmoord wordt, en schande spreken wanneer holebi’s

3

4

en transgenders onderdrukt worden, terwijl we de andere kant op kijken wanneer het bij onze eigen lidstaten gebeurt (Hongarije)?

Tijd voor een groot Ruslanddebat, met Lien Verpoest 1 (docent Slavistiek en OostEuropakunde), Alexander Münninghof 2 (schrijver en vroegere Ruslandcorrespondent), Tom Sauer 3 (hoogleraar Internationale Politiek aan de UA) en Eduard Nazarski 4 (directeur van Amnesty International Nederland). Kristof Clerix 5 (MO*) modereert.

5

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - DEBAT

Het grote prostitutiedebat: bestaat de happy hooker echt?

VRIJDAG 11 DECEMBER • 19:00 > 20:30 • DOMZAAL ism zij-Kant “De deal van de betaalde liefde is eerlijker en ik vind die hardheid aangenamer dan de schijn die in een andere wereld wordt opgehouden.” Aan het woord is Arnon Grunberg in zijn - deels autobiografische - roman Blauwe Maandagen (1994). Maar waar literatuur en film prostitutie nog vaak associëren met een zweem van vrijheid, is de ‘happy hooker’ toch een te eenzijdig plaatje van een complexe realiteit. Is de betaalde liefde niet even schijnheilig? Worden de meeste prostitué(e)s niet gedwongen om hun lichaam te verkopen, uit armoede of onder druk van loverboys of pooiers?

Het prostitutiedebat laaide recent hoog op toen Amnesty International een pleidooi hield voor de decriminalisering van prostitutie. De organisatie wil sekswerkers zo beter

beschermen tegen misbruik, uitbuiting en mensenhandel, maar kreeg veel kritiek over zich heen. Hollywoodsterren organiseerden een petitie en vrouwenorganisaties benadrukten dat prostitutie per definitie een vorm van geweld van overwegend mannen tegen overwegend vrouwen is, en dus moet verdwijnen.

Ook in ons land dringt een debat zich op. In België is pooierschap strafbaar, maar in de praktijk knijpen politie en justitie een oogje dicht. Dit gedoogbeleid zorgt voor weinig rechtszekerheid en houdt taboes in stand. Ons land zou de Nederlandse weg op kunnen gaan waar prostitutie mag, mits strenge regelgeving en strikte controles. Hierbij wordt vaak verwezen naar de individuele vrijheid van de sekswerker en de ‘sociale functie’ van prostitutie. Maar normaliseer

1

je door legalisering de seksindustrie niet? En focus je dan niet te hard op legale bordelen terwijl mensenhandelaars aan controle ontsnappen? Een andere optie is het Zweedse model, waar prostitutie verboden is, maar enkel pooiers en hoerenlopers bestraft worden.

Prostitué(e)s kunnen zich via uitstapregelingen ‘omscholen’.

Vraag hierbij is of je zo niet de sekswerkers in de steek laat, die (onder dwang) vasthouden aan hun job? En duw je de problemen dan niet gewoon de grens over?

Legaliseren of criminaliseren - dus opschuiven richting Zweden of Nederland - is de kernvraag. Om met nuance over ‘het oudste beroep ter wereld’ te debatteren, komen verschillende stemmen aan bod. We verwelkomen seksuologen Goedele Liekens 1 (o.v.) en Mieke Mievis 2 , experte seksueel strafrecht Liesbet Stevens 3 , Vrouwenraad-voorzitter Magda De Meyer 4 , feministische activiste Evie Embrechts 5 , Patsy Sörensen 6 van mensenrechtenorganisatie Payoke, ervaringsdeskundige Lyle Muns 7 en Martine Claeyssens van hulpverleningsorganisatie Pasop (i.s.m. Ghapro). Inga Verhaert 8 (voorzitter van zij-kant) modereert het debat.

2

3

4

5

6

7

8

15

DEBAT - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

Wat voor beest is TTIP en is het gevaarlijk?

VRIJDAG 11 DECEMBER • 19:00 > 20:30 • BACKSTAY ism FOS-socsol Bijna twee jaar onderhandelen de VS en de Europese Unie in het grootste geheim over een nieuw vrijhandelsakkoord (TTIP). Het verdrag moet ervoor zorgen dat bedrijven zich makkelijker kunnen vestigen en investeren in een ander land.

Opvallend is dat vooral de multinationals roepen dat het verdrag er zo snel mogelijk moet komen. Voorstanders beloven meer economische groei en banen. Tegenstanders (mensenrechtenorganisaties, wetenschappers, vakbonden, ziekenfondsen, consumenten- en milieu-organisaties ) noemen de onderhandelingen ondemocratisch en vrezen Amerikaanse toestanden, oneerlijke concurrentie en negatieve gevolgen voor voedselveiligheid, milieu en privacy.

Is de bezorgdheid over TTIP gegrond en wat moeten we ons voorstellen bij die vermeende Amerikaanse toestanden?

Twee frappante voorbeelden spreken tot de verbeelding.

België spendeert slechts 11% van zijn BBP aan gezondheidszorg. De VS meer dan 17%, terwijl haar gezondheidszorg legendarisch slecht is. Op vlak van consumentenbescherming zijn de Amerikaanse normen vaak minder strikt voor multinationals. In Europa zijn bijvoorbeeld 1.300 producten verboden omwille van de volksgezondheid, slechts 11 aan de andere kant van de Atlantische Oceaan.

16

In het protest tegen TTIP duikt de naam Monsanto, wereldleider in het produceren van genetisch gemodificeerd voedsel (GMO), regelmatig op. Monsanto is één van de drijvende krachten achter het TTIP-akoord, op zoek naar vaste grond voor hun GMO in Europa. De toponderhandelaar van de VS in de TTIP-gesprekken is Islam Siddiqi … voormalig Monsanto-lobbyist.

Waar staat TTIP precies voor en wat zijn de gevolgen voor Europese werknemers en voor het milieu? Gaat het alleen om het wegnemen van handelsbelemmeringen of krijgen multinationals en lobbyisten echt té veel macht? Komt er een ‘race to the bottom’ op vlak van sociale wetgeving?

Voer voor een pittig gesprek met Jos Vander Velpen 1 (voorzitter Liga voor Mensenrechten), Paul Callewaert 2 (algemeen secretaris Socialistische Mutualiteiten), Ivo Mechels 3 (woordvoerder Test-Aankoop), Ferdi De Ville 4 (professor UGent, specialist internationaal handelsbeleid) en Marc Maes 5 (beleidsmedewerker handelsbeleid en campagne voedsel bij 11.11.11). Bart Brinckman 6 (De Standaard) modereert.

1

2

3

4

5

6

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - DEBAT

Kan de stad de wereld redden?

VRIJDAG 11 DECEMBER • 20:30 > 22:00 • DANSSTUDIO

Lab Van Troje is een Gents netwerk van burgers, bedrijven, overheden en organisaties dat wil werken aan een duurzame, leefbare en klimaatneutrale Gentse regio. De leefstraten zijn hun laatste wapenfeit.

Door tijdelijk de straat autoluw te maken, komt er ruimte vrij voor groen, ontmoeting en samenleven. Zo bouwen bewoners hun eigen droomstraat.

Eric Corijn

1 is prof Sociale en Culturele Geografie aan de VUB en een referentie in

studiewerk naar stedelijkheid, diversiteit, stadsvernieuwing.

Voor Corijn is de nieuwe stedelijke samenleving een even belangrijke verandering in de wereldgeschiedenis als de Industriële Revolutie.

Joke Quintens

2 is eerste schepen in Genk, een stad met een bewogen geschiedenis.

Van een dorp met 2.500 inwoners tot de derde industriestad van Vlaanderen met inwoners uit alle uithoeken van Europa.

Joke heeft het over de transitie van een steenkool- en autostad naar een groene, kosmopolitische stad waarbij participatie door de Genkenaren een belangrijke rol speelt.

Myriam Stoffen

is directrice van de Zinneke Parade, die sinds 2000 door Brussel trekt. Zinneke is een toonbeeld van stedelijke participatie, ontmoeting, samenwerking en creativiteit. Buurten, scholen, bedrijven, verenigingen werken in een “Zinnode” samen aan een eigen artistiek project, waarmee ze paraderen in hun stad.

3

Stijn Oosterlynck

1

2

3

4

4 is een nieuwe academische stem in het onderzoek naar steden, armoede en stedelijke conflicten. Naïef over sociale vermenging is hij niet. “Het is niet

5

6

omdat mensen naast elkaar wonen dat ze ook met elkaar praten.” Werkt dat nu eigenlijk, die sociale mix in de steden?

Mohamed Ridouani

5

is schepen in Leuven en de drijvende kracht achter Leuven Klimaatneutraal. Met dat project slaan de stad, de KULeuven, bedrijven en organisaties de handen in elkaar om ervoor te zorgen dat Leuven in 2030 netto geen CO2 meer uitstoot.

Filip De Rynck

6 is doctor in Sociale Wetenschappen aan UGent. Als expert burgerparticipatie bepleit hij dat participatie meer is dan inspraak. Hoe kom je tot slimme verbindingen en productieve samenwerking tussen beleid en samenleving?

Peter Swinnen

7 is architect, schrijver en journalist.

Maar vooral: hij was 5 jaar Vlaams Bouwmeester, met een grensverleggende visie op een Vlaamse bouw- en wooncultuur. In die functie nam hij geen blad voor de mond.

In 2014 besliste de nieuwe Vlaamse regering om zijn

7

8

functie te laten uitdoven, maar zo lang duurde het niet eer Swinnen het deksel op de neus kreeg. Begin 2015 werd hij op staande voet ontslagen.

Tine Hens

8 is freelance journalist voor De Standaard, Humo en Knack. In haar boek Het klein verzet heeft ze het over haar tocht door Europa langs vergeten utopieën en hoopvolle burgerinitiatieven.

Over hoe de wereld er na het kapitalisme zou kunnen uitzien.

Cédric Dorcimont

9 is bij Triodos Bank kredietexpert voor de vastgoedsector. Triodos Bank financiert met het spaargeld van haar klanten enkel duurzame projecten.

De duurzaamheid van een gebouw is voor de bank meer dan energie. Ook mobiliteit, materialen en andere criteria bepalen de kwaliteit van onze leef- en werkomgeving.

Stephanie Van Houtven 10 (vanaf 2016

districtsburgemeester van Borgerhout) praat alles aan elkaar.

9

FOTO: LISA DEVELTERE

Misschien niet … Maar de afgelopen jaren zien we meer en meer mensen, organisaties, bestuurders ... met hoopvolle initiatieven samen ‘stad maken’.

We laten enkele bezielde sprekers op je los in een reeks korte presentaties. Want over stadsvernieuwing gaan we niet debatteren, maar inspireren. Welke toekomst hebben die projecten van stadsvernieuwing? Hoe combineren we kleine stadsinterventies met een visie op het grotere geheel en de langere termijn? Is de stad van iedereen?

10

17

FESTIVALBABBELS - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

FESTIVALBABBELS 18

Wie vorig jaar al even ging piepen in de Balzaal kan het beamen. De sfeer is hier verslavend. Wie kwam, die bleef.

Niet alleen voor die uitnodigende kringloop-sofa’s die toefluisteren om te blijven zitten. Maar vooral omdat die heerlijk eerlijke gesprekken je aan je sofa gekluisterd houden. Hier ben je twee dagen weg van de wereld. Of liever, in een andere wereld.

NAEMA TAHIR + MAAIKE NEUVILLE

DONDERDAG 10 DECEMBER • 13:00 > 14:00 • BALZAAL moslima + hipsters) die gracieus een opvallende hoofddoek combineren met hippe sneakers en knalrode lippenstift, verhelderen het overbodige dilemma: waarom kiezen als een betekenisvolle mix mogelijk is? En combineert niet elke man en vrouw even graag of onbewust een laagjes-taart aan identiteiten? Naema (zelf van Pakistaanse komaf en opgegroeid in achtereenvolgens Groot-Brittannië, Pakistan en Nederland) daagt haar lezers uit om na te denken over wat emancipatie, feminisme en vrijheid echt betekent.

Ver weg van de heftige debatten, nemen we hier de tijd voor rustige intieme babbels met verrassende duo’s. Mensen voor wie we een boon hebben omdat ze elk op hun manier een strijd voor gelijkheid en verbondenheid voeren. Gedreven mensen die inspireren en begeesteren. Mensen die onbewust een hartstocht of levenswijze delen, maar elkaar (nog) niet goed kennen. Wij laten ze graag kennismaken met elkaar. En met jou.

Al die mooie mensen willen we graag aan zachte professionele handen toevertrouwen. Daarom zijn we blij dat Jan Leyers (De Weg naar Mekka, Arm en Rijk, Zomergasten) en Betty Mellaerts (Het Vermoeden, Confidenties in de Provence) opnieuw onze gastheer en gastvrouw willen zijn. Ze ontvangen elk in hun huiskamer-voor-één-dag vijf verrassende duo’s (Jan op donderdag 10/12, Betty op vrijdag 11/12) en één ‘late night’ gast.

Maak je op voor onze Festivalbabbels, zachte stemmen, eerlijke verhalen om stil van te worden …

Schrijfster, mensenrechtenactiviste en columniste Naema Tahir pleit voor nuance en subtiel begrip. Om een milde kijk te hebben op beslissingen die moslimvrouwen maken en in ‘onze’ ogen misschien tragisch lijken, maar eigenlijk heel overwogen en vrijwillig gemaakt worden. En ze volgt haar eigen advies als eerste op, want Naema schrijft opvallend zachter dan vroeger.

Haar jongste boek Gesluierde vrijheid: de moslima in de moderne wereld leest als een warme oproep om in grijstinten te denken, daar waar het makkelijke zwart-witgeroep om te hoek loert. Waar ze vroeger vlammend kritisch was over de hoofddoek, is ze er vandaag van overtuigd dat deze gesluierde vrijheid kan betekenen.

Ze illustreert hoe moslima’s in alle facetten van hun leven proberen te schipperen tussen moderniteit en traditie.

Mipsters (samentrekking van

Acteren, regisseren, schrijven, als tv-reporter uitvliegen …

Maaike Neuville doet het allemaal met even veel overgave.

Niet-kiezen is ook een keuze, en het is een goeie. We zagen nooit eerder een veggie-lover zo gracieus salami verkopen (Van Vlees en Bloed) en toen ze vier jaar later onze huiskamer binnenwaaide als chaotische Clan-zusje Rebekka stal ze al helemaal ons hart. Maar het mag ook een beetje meer zijn.

Maaike geldt als één van onze meest beloftevolle regisseer-talenten. Hoe ze gedurfd haar intuïtie volgt en heel bewust een andere richting inslaat dan de makkelijkste weg, vertaalt zich in kortfilms zonder klassieke spanningsboog. Want haar eigen verhaal vertellen, voelt als een verademing. Als regisseur (check Sonnet 81) probeert ze een momentopname te vatten, in te dringen in één emotionele blik om het volledige scala aan emoties en spanningen die erin vervat zit uit te puren. Een persoonlijke

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - FESTIVALBABBELS

verlies dat universeel weet te ontroeren, subtiel weet te raken. En Maaike gelooft sterk in die verbindende kracht van kunst en cultuur. Artiesten kunnen het welles-nietes spelletje van het politieke en dagelijkse schouwtoneel overstijgen, vertroosting en inzicht bieden, subtiliteiten losweken, ontroeren en inspireren.

Dat is hun echte waarde in het maatschappelijke veld, een ‘opbrengst’ die niet in een financiële logica valt te vermurwen. Het maakt dat ze vol overgave pleit voor vrijheid, tijd en ruimte voor kunstenaars. Cultuur is geen koopwaar, we konden het niet beter omschrijven.

Twee vrouwen met pit om deze Festivalbabbelmarathon af te trappen!

PAUL VERHAEGHE

+ mystery guest

DONDERDAG 10 DECEMBER • 14:30 > 15:30 • BALZAAL Het is een hardnekkig misverstand dat we de wereld willen uithelpen. Psychotherapeut Paul Verhaeghe is allerminst een sombere man of pessimist.

Hij is bijzonder kritisch over de neoliberale samenleving waar kwetsbare zielen naar het verdomhoekje verwezen worden, maar o zo hoopvol wanneer het gaat over geëngageerde burgers en burgerinitiatieven. Hij praat onmiskenbaar opgetogen over het kantelpunt waarop we vandaag staan. Het juk van de patriarchale autoriteit dat we eindelijk van ons afwierpen, maakt plaats voor nieuwe vormen van autoriteit die groeien vanuit de onderbuik van de maatschappij. Collectief

en dynamisch leiderschap is geen naïeve droom, maar een concrete realiteit als we ‘kennis’ verder kunnen democratiseren. “Er broeit vanalles”, meent Paul, en hij verwijst naar mensen die zich spontaan verenigen om hulpacties voor vluchtelingen op te zetten, tegen de koudwatervrees van de klassieke politieke krachten in. “Maatschappelijke veranderingen komen altijd van onderuit.” Toch maakt de kritische Verhaeghe zich nog zorgen.

Over de toenemende (inkomens-)ongelijkheid en de effecten die dat heeft op psychische en sociale problemen in onze samenleving. Een kind dat een gedragsprobleem heeft, een

vrouw met een depressie, een werknemer met een burn-out … Het zijn geen alleenstaande individuele probleemgevallen, maar symptomen van een maatschappij op drift.

Paul Verhaeghe vlijt zich neer in onze sofa met een mystery guest. Op onze website ontdek je gauw wie die raadselachtige ziel is.

JOKE DEVYNCK + STEFAAN VAN BRABANDT DONDERDAG 10 DECEMBER • 16:00 > 17:00 • BALZAAL Joke Devynck schitterde als onstuimige TV-flik Toni en Goddelijk Monster Katrien Deschryver. Vorige zomer blikte ze haar laatste Vermist-opnames in. En daarna liet ze even los… “Happy people have no stories” kweelden wij halfweg de jaren ’90 mee met Therapy? en het duikt ook onvermijdelijk op in ons hoofd wanneer we haar lezen (hoe gretig ze bijt in het leven, hoe zuinig ze is op interviews). Joke is een levenskunstenaar, maar eentje die de afgelopen jaren flink op de proef werd gesteld. Na een liefdesrelatie van 19 jaar met acteur Johan Heldenbergh werd ze onzacht met de neus

op de feiten gedrukt: alles is eindig. Maar geen greintje cynisme schemert in haar roemrijke blauwe ogen, ze telt nog altijd haar zegeningen. Wel zocht en zoekt ze naar houvast (wie niet?). En die vond ze in het lezen van filosofie en doorbladeren van een etymologisch woordenboek. Het speuren naar de wortels van woorden en verdwalen doorheen de geschiedenis van de filosofie, geeft zielsrust en tegelijk goesting om iets nieuws te creëeren. De angst om te verliezen maakt plaats voor onthechting en vertrouwen in de toekomst.

Vandaag werkt ze aan een theatermonoloog en probeert

zich meer toe te leggen op haar schilderwerken. Dat we uitkijken naar haar artistieke uitspattingen, is een understatement.

Over de louterende kracht van filosofie wanneer de liefde haar weerhaken laat voelen, geven we Stefaan Van Brabandt graag het woord. Zijn TV-reeks Het Voordeel van de Twijfel is een oprecht en hartverwarmend pleidooi om de rijke wereld van de filosofie te (her-) waarderen wanneer het dagelijkse leven in onze kwetsbare zieltjes snerpt. Al kunnen ook grote wereldproblemen een scheut wijsbegeerte gebruiken.

19

FESTIVALBABBELS - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

Samen met documentairemaker Bram Van Splunteren toont hij hoe historische denkbeelden van grote filosofen een verrijkend en verrassend actueel licht kunnen werpen op onze maatschappelijke uitdagingen anno 2015. Filosofie integreren in het dagelijks leven klinkt al gauw als een zweverige ambitie, maar de groeiende ongelijkheid, de kwetsbare balans tussen (zinvol) werk en vrije tijd, de draagkracht van onze planeet … bleken flink gebaat met een stevige portie filosofische denkbeelden om het maatschappelijke debat op scherp te zetten.

Acteur, toneelschrijver, boekensamenvatter, filosoof, zanger, superfan en programmamaker Stefaan lijkt niet in één hokje te passen, en zo hebben we het graag. Maar bovenal blijkt hij een verhalenverteller. Vaak met een vleugje melancholie, maar vooral met een knipoog en een aanstekelijk enthousiasme in zich. We kijken uit naar zijn jongste theatertekst Socrates, waarmee Bruno Vanden Broecke dit najaar op de planken staat.

“Ik word escortdame voor geestelijke noden”, liet Joke zich onlangs ontvallen. Om even te ontsnappen aan de tijd en de gekmakende krachtmeting van het leven, nodigen wij je graag uit voor een gesprek met deze twee zachte zielen. Verwacht je niet aan onzinnig entertainment of opdringerige levenslessen. Maar aan een eerlijke babbel over het intense spel van eb en vloed dat leven is.

20

ISH AIT HAMOU + SASKIA DE COSTER

DONDERDAG 10 DECEMBER • 17:30 > 18:30 • BALZAAL volkje opnieuw goesting om te lezen, doorprikt en passant het verstikkende zwart-witdenken dat op sociale media welig tiert, inspireert hen met een kritische kijk op de samenleving en een milde kijk op de medemens. Een geweten schoppen via de literatuur, het is moderner dan het klinkt.

Ish Ait Hamou ken je ongetwijfeld als choreograaf en jurylid bij So You Think You Can Dance. Maar dans is niet de enige taal waarin hij zich uitdrukt. Publiekslieveling Ish vond vorig jaar ook de woorden om zijn verhalen in een boek te gieten. Zijn debuut Hard Hart ging 10.000 keer over de toonbank. “Een gehypte eendagsvlieg”, hoorde je enkele cynische kniezers al mompelen.

Maar Ish is een echte schrijver, eentje die met een tweede roman het beste antwoord geeft aan verzuurde oprispingen.

Voor de research van Cécile, onderging Ish dezelfde road trip als zijn hoofdpersonage Djibril. Hij dompelde zich onder in het leven van de 11-jarige jongen en reisde hiervoor naar het geboortedorp van zijn vader. Waar schrijvers vroeger een mystieke zweem van onbereikbaarheid over zich hadden, zoekt Ish heel nadrukkelijk het contact met zijn lezers.

Hij deelt zijn reiservaringen tijdens het schrijfproces, luistert naar hun leeservaringen, roept hen op om spullen in te zamelen voor gestrande vluchtelingen. Community building is bij Ish geen loos begrip, het is een van zijn hype ontblote realiteit. Hij geeft een jong

Nog zo’n literatuurbeest dat begaafd is met een positieve kijk, is Saskia De Coster: “Ik wil gewoon walgelijk optimistisch zijn.” Hoe elk einde een nieuw begin kan zijn. Hoe verstedelijking ook betekent dat je in die anonieme rush een plek kan vinden om je eigen ding te doen. Hoe roddelen een manier kan zijn om een gemeenschap samen te houden.

Saskia kijkt naar die veranderende wereld, luistert naar de veelheid van stemmen en bouwt daar verhalen rond. Hoe een individu zich verhoudt tegenover de gemeenschap waarin hij/zij gedropt wordt, die denkoefening vormt het uitgangspunt van haar jongste roman Wat alleen wij horen.

En Saskia speelt daarbij het spel van de literatuur meesterlijk. Hoe ze anekdotes uit haar eigen leven plukt en naar haar hand zet, hoe ze personages uit haar ‘echte wereld’ heruitvindt en als een avatar loslaat in haar boeken. Saskia lijkt het literatuurspel te spelen met schijnbaar gemak, maar vergis je niet. Voor Wat alleen wij horen sloot ze zich op in een wifi-loze schrijfbubbel tussen dansende herten in een Canadees kustgehucht, en een bureaustoel sneuvelde tijdens het wroetende schrijfproces. Maar het resultaat loont. Wij en ik reeg de viersterren-recensies aan elkaar en opvolger Wat alleen wij horen lijkt diezelfde bejubelde weg op te gaan. En hoewel Saskia allerminst het type is dat daarbij gaat zweven, staat ze zelf ook een tikkeltje wantrouwig tegenover nuchtere zielen die zichzelf op de borst kloppen realistisch te zijn. “Ik ben ervan overtuigd dat verbeelding onze enige redding is.”

Aandoenlijk enthousiast zijn ze over elkaar, dat wij maar al te graag een tête-à-tête regelden met deze verhalenvertellers en Festivalfans van het eerste uur.

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - FESTIVALBABBELS

PIETER EMBRECHTS + GUIDO BELCANTO

DONDERDAG 10 DECEMBER • 19:00 > 20:00 • BALZAAL Singer-songwriter, acteur, regisseur en literatuurminnaar Pieter Embrechts ziet het leven graag en is niet te beroerd om dat te laten zien.

Hij bezingt het in poëtische liedteksten en verwoordt het nu eens in het Engels, dan eens in het Nederlands. Soms loert ook een maatschappelijke boodschap om de hoek. Zoals bij Laat de mensen dansen, het Ringlandlied dat op een VRT-boycot stootte wegens ‘te politiek gevoelig’. Pieter is niet bang voor wat engagement, maar balanceert zelden op het randje van meligheid. Hij is een man van het woord, dat weten we allemaal. Maar ook van het beeld, en dat is veel minder gekend. Op zoek naar een bepaalde schoonheid, kribbelt hij nu eens snel wat tekeningen neer, om daarna geduldig traag aan het beeldhouwen te gaan. Het zijn eigenzinnige pogingen om de wereld

vorm te geven en te bevatten.

Al blijft muziek de kunstvorm waarmee Pieter meeste harten veroverde. Niet alleen met de opzwepende bigband El Tattoo del Tigre (waarmee hij Werchter platspeelde), maar ook met bezielde Nederlandstalige songs waarmee hij vorig jaar nog langs Vlaamse schouwburgen en podia tourde. Een nieuw Nederlandstalig album ligt eind 2015 in de rekken, hoera!

Wie door Rome dwaalt, doet dat misschien al neuriënd op de melodie van die andere levenskunstenaar. Rome bij nacht werd in zijn eenzame naaktheid nooit zo mooi bezongen als door Guido Belcanto.

Met een scherpe blik en een zacht hart, durft hij de tragiek van het bestaan in de ogen te kijken. Hij stelt zich kwetsbaar op, laat zich raken door de tentakels van de liefde en giet die emoties in de bezwerende

melodie van een melancholische hartekreet. Toch slaagt hij erin om - getooid met levenslust en een poëtische haardos - rust uit te stralen.

Plastic rozen verwelken niet, net als onze liefde voor deze cavalier seul. Want de koning van de smartlap gooit hokjes overboord alsof het een lieve lust is. Hij voelt zich in zijn sas bij balorkesten, in variété-shows of als straatzanger …

Zo lang hij maar een podium vindt om te volharden in zijn nobele levenstaak: “het schrijven en zingen van liederen ter vermaak en troost, liederen die het menselijke hart weten te beroeren, liederen waaraan u iets heeft.”

Pieter en Guido, ze delen naast de liefde voor Zuid-Europese grootsteden en het Nederlandstalige levenslied ook een passie voor koershelden, een verlangen naar schoonheid en een spontane drang naar artistieke creatie ... Het belooft een boeiende babbel te worden over de tragische esthetiek van het leven.

DIRK DE WACHTER

DONDERDAG 10 DECEMBER • 20:30 > 21:30 • BALZAAL Dirk De Wachter, een gedroomde Festivalgast, met ‘late night’ allures, sluit op donderdag onze Balzaal af. De Wachter is een man met een mening, maar op cynisme zal je hem nooit betrappen. Daarvoor bemint hij het leven, in al zijn gewonigheid, te intens.

Hij is een graag geziene gast in allerhande praatprogramma’s en magazines. En dat mag misschien een beetje verbazen.

Want Dirk houdt in zijn be-

schouwingen een ietwat ongemakkelijke spiegel voor. Hij duidt borderline niet als marginaal individueel verschijnsel bij enkele psychiatrische patiënten, maar als ziektebeeld van onze neoliberale prestatiemaatschappij. Een maatschappij waarin bandeloze vrijheid, genot en kicks het hoogst na te streven goed zijn. Dat één op de vier Belgen ooit te maken krijgt met een depressie, dat we meer slaap-en kalmeermiddelen slikken dan ooit, dat

21

FESTIVALBABBELS - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

in Griekenland 40% meer mensen zelfmoord plegen dan voor de crisis … dat zijn geen vaststellingen waarbij je vrolijk wordt of zelfvoldaan achteruit leunt.

En toch is De Wachter geen cultuurpessimist of cynicus. Hij houdt vast aan een hoopvolle onderstroom van geëngageerde zielen en initiatieven, die tonen dat barmhartigheid, gemeenschapszin, engagement, solidariteit, zorg en hechting … weerwerk bieden in deze gejaagde rat race.

“Engagez-vous”, klinkt als een innige oproep om gelatenheid het hoofd te bieden.

Op de grens tussen levenskunst en levensbeschouwingen, heeft Dirk De Wachter het over verzachting en mildheid, als alternatief voor verzuring en prestatiedrang. Verwacht je bij deze babbel niet aan hapklare antwoorden. Een praatgrage De Wachter laat zijn publiek graag met duizelende verwarring en veel vragen achter.

22

MATHIAS SERCU

VRIJDAG 11 DECEMBER • 13:00 > 14:00 • BALZAAL U kent Mathias Sercu ongetwijfeld - heerlijk jeugdsentiment - als Ubi uit de cultserie Buiten de Zone die al dagdromend wachtte op een rinkelende Jongerenfoon (“Allo?

Een kieken op ne velo!”). Maar vorig jaar maakte hij opnieuw heel wat tongen los en harten week toen zijn TV-serie Marsman op de buis kwam. In het verhaal neemt een man - na de dood van zijn moeder - de zorg voor zijn autistische broer op zich. Dat Mathias’ eigen broer ook autistisch is én hij zijn moeder verloor in een verkeersongeluk is op zijn minst voer voor een boeiende babbel.

Hij praat met zo’n inspirerende zachtmoedigheid over vergeven, ook wanneer je bijzonder hard gekwetst wordt, dat hij ongetwijfeld opnieuw onder je huid zal kruipen.

Mathias keek, net als ons heel erg uit naar zijn ontmoeting en Festivalbabbel met Karolien Debecker, met wie hij warme levensvreugde en aanstekelijke joie de vivre deelt. Maar wat een hartverwarmende Festivalbabbel moest worden, tussen twee mensen die met een positieve bril naar de wereld kijken zonder hun kwetsbaarheid te verliezen of ‘gelaten’

naar tegenslag kijken, krijgt het deksel van de ironie op de neus. Laat het een jammerlijke tegenslag zijn dat Karolien Debecker verstek moet geven.

We willen haar niet zomaar door de eerste de beste vervangen, en dus laten we de plek naast Mathias leeg. Gelukkig, een boeiende babbel met Mathias wordt het sowieso! Graag tot dan.

IMKE COURTOIS + FRANCESCA VANTHIELEN VRIJDAG 11 DECEMBER • 14:30 > 15:30 • BALZAAL Imke Courtois (nee, niet de zus van) speelt de sterren van het dak als centrale verdedigster bij de Red Flames (de straffe vrouwelijke tegenhanger

van de Rode Duivels) en bij Standard (waarmee ze de titel pakte vorig jaar in de Belgisch-Nederlandse competitie).

Maar meeste bekendheid en FB-vriendschapsverzoeken verwierf Imke tijdens de kwalificatiematch Israël-België, toen ze klasbakken Jan Mulder en Geert De Vlieger onder de tafel babbelde met haar heldere analyses over dubbele dekking, buitenspel, duelkracht, voorzetten langs de flank en vuile tackles … Weg van het kolderiek gebulder, maar scherpzinnige uiteenzettingen met een aanstekelijk bescheiden enthousiasme.

Ze breekt een lans voor meer erkenning en vooral waardering van vrouwenvoetbal, waar topspeelsters geen miljoenen opstrijken en tussen de

wedstrijden door nog de benen van onder hun lijf lopen op de werkvloer. Maar ook als de Champions League je geen bal interesseert, wil je deze Festivalbabbel niet missen. Want we willen het ook hebben over het ongegeneerd hokjes overboord gooien. Imke combineert haar voetbalcarrière vlotjes met een doctoraat over ‘Pijn en ademhaling’, nam ooit deel aan het programma Topmodel en had zelfs een bijrolletje had in de film Loft.

Dat ook dansbeest Francesca Vanthielen van vele markten

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - FESTIVALBABBELS

thuis is, is al helemaal geen geheim. Presenteren op Radio 1 of op VTM, acteren of haar schouders zetten onder verfrissende burgerinitiatieven als de G1000, Francesca doet het met even veel glans, bezieling en professionaliteit. Ze deinst er niet voor terug om haar stem te laten horen voor de moeilijke zaak (een vreugdekreet bijvoorbeeld, wanneer de Nederlandse overheid het onderspit moest delven in de Klimaatzaak). Hoe zeer ze er ook van geniet zich een beetje nietig en klein te voelen in een ontzaglijke metropool als Buenos Aires, dat ze samen met 9000 medeeisers ook de Belgische staat voor het gerecht daagt om concrete verandering af te dwingen, toont dat ze tot grootse dingen in staat is.

En ze is er verdomd trots op een feministe te zijn. Geen manwijf met okselhaar of dolle mina die haar BH in de fik steekt, maar een sterke stem die onafhankelijk wil zijn en tegelijk lief kan hebben. “Feminisme is opkomen voor wie je bent, voor je onafhankelijkheid.” Francesca uitte al meer dan eens haar bezorgdheid over hoe vaak vrouwen schitteren in afwezigheid als experten op televisie of in allerhande panels.

Dat Imke sinds kort haar veelbesproken opwachting maakt aan als voetbalcommentator op het scherm, stemt alvast tot voorzichtig gejuich ... En tot een boeiende babbel met twee straffe madammen, dribbelend in een mannenwereld.

ALEXANDER MÜNNINGHOF

VRIJDAG 11 DECEMBER • 16:00 > 17:00 • BALZAAL

Geboren worden tijdens bombardementen, een val uit een raam overleven terwijl je oom de kamer ernaast schaamteloos je moeder bemint, opgroeien tussen exuberante rijkdom en schrijnende armoe-

de, vluchten met je verstoten moeder en vervolgens weer ontvoerd worden door je wapenverhandelende grootvader … Denk daarbij nog een naïeve vader die zich liet verleiden als SS-er aan het Oostfront te vechten, en je kan amper geloven dat dit slechts enkele elementen zijn van één mensenleven. Alexander Münninghof moest niet in zijn fantasiewereld graven om een onwaarschijnlijk boek te schrijven, maar hoefde slechts achterom te kijken naar zijn persoonlijke familiegeschiedenis. De Stamhouder is een verbazingwekkende familiekroniek, een feitelijk boek - vol fijnzinnige

knipoogjes - dat leest als een duizelingwekkende roman.

Wij keken heel erg uit naar zijn ontmoeting en Festivalbabbel met uitstekend journalist, gepassioneerd Oost-Europakenner en beminnelijk man, Stefan Blommaert. Maar die moet helaas verstek geven. We willen Stefan niet zomaar door de eerste de beste vervangen, en dus laten we de plek naast Alexander leeg. Gelukkig biedt het onwaarschijnlijke levensverhaal van Alexander Münninghof meer dan genoeg stof voor een gesprek waaraan elke toeschouwer of lezer zich kan laven.

PHARA DE AGUIRRE + ELIO DI RUPO

VRIJDAG 11 DECEMBER • 17:30 > 18:30 • BALZAAL Phara de Aguirre’s reportages over uitgezette asielzoekers, euthanasie bij kinderen, (kans-)armoede in Vlaanderen, liefde in tijden van kanker … roeren en ontroeren. Met warme stem duidt ze tere plekken in onze maatschappij en legt de vinger op de wonde, maar doet dat niet om slecht-nieuwspaniek te zaaien. Ze kaart moeilijke of pijnlijke thema’s aan, maar tegelijk spreekt menselijke troost uit haar reportages. Niet door een naïeve goednieuwsshow, wel door nuance te brengen en de tijd te nemen uit te leggen waarom iets gebeurt. Gebeten is ze, om een dieper inzicht te geven, daar waar de oppervlakte niet meteen nuance verraadt.

Bij de vluchtelingencrisis die

vandaag het nieuws beheerst, raakt het journalistieke beest in haar al helemaal op dreef.

En dat kan geen toeval zijn.

Phara is de dochter van één van de 35.000 niños de la guerra. Haar vader ontvluchtte de Spaanse Burgeroorlog en meerde als 10-jarig broekie (samen met 5.000 andere kinderen) aan in ons land, waar zuster Pharailde zich over hem ontfermt. Kinderen op de vlucht, het is een treurig schouwspel van alle tijden.

Maar in tegenstelling tot 80 jaar geleden, lijkt vandaag van een internationaal gecoördineerde hulpactie weinig sprake. “Zonder de Habana (nvdr, het schip waarmee haar vader aanmeerdde) en zonder zuster Pharailde was ik er nooit

geweest. Waarom herhaalt de geschiedenis zich niet?”

Phara’s familiale emigratiegeschiedenis heeft raakpunten met die van Elio Di Rupo. Het steenkolenakkoord tussen Italië en België heeft vele

23

FESTIVALBABBELS - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

gezichten, en Nicola Di Rupo is daar één van. Elio’s vader arriveert in 1946 met een kartonnen koffer in zijn hand in Namen. Op zoek naar ‘bijzonder gunstige arbeidsvoorwaarden’ en de beste toekomst voor zijn kinderen. Van het weidse Abruzzen-licht gaat het meteen de donkere mijngangen in. Op de trouwdag van zijn oudste zoon gaat het mis. “Occupe-toi d’Elio,” fluistert Nicola in het oor van zijn vrouw, en hij fietst naar het dorp om wat extra kippen voor het feest.

Onderweg wordt hij door een tankwagen van de weg gereden. Elio’s moeder blijft achter met 7 kinderen, zonder loon.

De oudste kinderen worden geplaatst in een weeshuis, Elio - op dat moment amper één jaar - blijft bij zijn mama.

“Occupe-toi d’Elio,” slik. Wat

volgt, zijn zware jaren vervuld van gemis en snerpende armoede. Maar op liefde en zorg staat geen rem, die vloeit ten huize Di Rupo in overvloed.

Dankzij een studiebeurs en financiële hulp van zijn broers kan Elio studeren. Hij behaalt zijn doctoraat als scheikundige, engageert zich in het politieke veld, voert een koppige strijd voor gelijkheid en schopt het tot premier van ons land.

Praten over zijn persoonlijke geschiedenis en engagement doet Elio zelden. Maar voor ons Festivalpubliek maakt hij met genoegen een uitzondering. We kijken uit naar zijn positieve wervelwind.

Wij zetten onze deuren graag open voor zo veel warme levensvreugde en aanstekelijk engagement.

REINHILDE DECLEIR + FIKRY AL AZZOUZI Reinhilde Decleir schitterde al jaren op de theaterplanken (Het Toneelhuis, Blauwe Maandag Companie …), al duurde het een tijdje eer de liefhebbers van het kleine scherm ontdekten dat de familie Decleir ook vrouwelijk acteertalent in huis heeft.

Maar sinds ze gestalte gaf aan Moemoe Vangenechten in de topreeks Van Vlees en Bloed, viel tv-minnend Vlaanderen als een blok voor de minzame Reinhilde. Met eenzelfde naturel maakt ze het mooie weer bij Loslopend Wild (doe ons één plezier, snor de hilarische sketch met De Jeugd van Tegenwoordig op). Maar Reinhilde is méér dan een topactrice. Ze is vooral de be-

24

zieler van de sociaal-artistieke werkplaats Tutti Fratelli, waar kunstenaars en sociaal kwetsbaren elkaar ontmoeten en samen performances creëren.

Verbeelding, muziek, woord en spel is de rode draad. Het resultaat van de ontmoetingen tussen de Fratelli? Theatervoorstellingen van de bovenste plank – geen verbleekte schertsvertoningen, de lat ligt hoog – die onder de huid kruipen. “Natuurlijk is het sociaal.

Alle kunst is dat. Maar het moet verdorie wel goed zijn.”

En herwonnen zelfwaarde bij elk van de spelers, de ene al wat meer gehavend en gekerfd door het leven dan de andere.

Een applaus doet elke mens glanzen. Reinhildes levens-

werk bij Tutti Fratelli leverde haar o.a. de Burgerprijs, een Ereteken van Vlaamse Gemeenschap en de Louis Paul Boonprijs op. Maar ondanks – eindelijk – de publieke erkenning, fonkelen haar ogen het meest wanneer ze het heeft over haar Fratelli zelf.

Ook Fikry El Azzouzi kaapte afgelopen lente een belangrijke prijs weg, de Arkprijs van het Vrije Woord. Voor iemand die vrije meningsuiting en dialoog zo consequent verdedigt, was de ophef op de uitreiking pijnlijk lachwekkend (Fikry gaf tijdens de uitreiking het woord aan de dames van BOEH!, waarop enkele Arkleden ontstemd de

FOTO: TINE DEWILDE

VRIJDAG 11 DECEMBER • 19:00 > 20:00 • BALZAAL

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - FESTIVALBABBELS

zaal verlieten). Een schrijver barstensvol talent met een bevlogen pen waaruit met een rotvaart columns, theaterteksten en romans vloeien. Hij is de spreekbuis van een generatie jongeren waarover iedereen vaak de mond vol heeft, maar zelden iemand echt mee in dialoog gaat. Dat net El Azzouzi, die consequent het etiket ‘dwarsligger’ krijgt, wél ten allen tijde pleit voor die dialoog - tussen verschillende generaties en leefwerelden - overtuigde ons nog meer om hem uit te nodigen. Weerbarstig en vlammend kritisch? Alleszins. Maar vooral constructief en niet te beroerd om maatschappelijke pijnpunten in een verrassend daglicht te plaatsen. Hoe hij praat over vervreemding en onthechting bij een generatie nieuwe Belgen en loepzuiver duidt welke rol kunst, cultuur en taal spelen om een thuis te vinden ... een verademing. Een vleugje zelfrelativering is nooit ver weg. Of hij samen met Reinhilde in de sofa wou? Onstuimig enthousiasme aan de andere kant van de lijn, want: “echt veel respect voor haar werk bij Tutti Fratelli”.

‘Engagez-vous’ is het lijfmotief van deze twee zielen.

Meer dan uit hun bekroningen halen ze hun vuur uit ontmoeting en dialoog. Laat de vonk ook op jou overslaan.

CONNIE PALMEN

VRIJDAG 11 DECEMBER • 20:30 > 21:30 • BALZAAL “Je zou kunnen zeggen dat verbintenissen ons leven zin geven en dat het tevens de verbintenissen zijn die ons leven zwaar maken.” Wie ooit één boek van Connie Palmen las, verslond daarna ongetwijfeld haar hele oeuvre. Haar zinnenprikkelende vertelstijl en filosofische hersenkronkels zijn verslavend. Maar de intensiteit van haar woorden komt pas helemaal tot zijn recht, wanneer je ze ook – met warme schurende stem – hoort voorlezen.

Connie Palmen behoort tot de belangrijkste Nederlandse schrijvers van deze tijd. Haar in 1991 verschenen debuutroman De wetten was een ongekend succes en behaalde in datzelfde jaar een oplage van meer dan 400.000 exemplaren.

Opvolger De vriendschap bevestigde met glans, en was goed voor o.a. de AKO-literatuurprijs. Het was tijdens deze prille schrijversjaren dat Connie samenleefde met de spraakmakende schrijver, journalist, radiomaker en interviewer Ischa Meijer. Tijdens de stormachtige rouwperiode die volgde op zijn plotselinge dood in 1995, schreef ze de autobiografische roman I.M. ‘Hartverscheurend’ is het adjectief dat onmiskenbaar kleeft aan deze ode aan liefde en leven. Later verschenen onder meer De erfenis, Een kleine filosofie van de moord, Geheel de uwe en Lucifer.

Vanaf 1998 leefde Palmen met Nederlands toppoliticus en Minister van Staat Hans van Mierlo. Amper vier maanden na hun huwelijk, moest ze afscheid van hem nemen.

Van Mierlo stierf na een korte ziekte op 11 maart 2010. Hoewel taal aanvankelijk te kort schoot om de verbijstering en ruwe pijn van het verlies te vatten, begon Connie 48 dagen na de dood van haar geliefde aan een nietsontziend en genadeloos relaas van rouw in al zijn lelijkheid. Logboek van een onbarmhartig jaar verscheen in 2011. “Ik heb erg mijn best gedaan om als eerste te sterven, het is me niet gelukt, ik heb deze wedstrijd verloren.”

Vier jaar later legt ze de laatste hand aan haar nieuwe roman Jij zegt het.

Connie Palmen is een gedroomde Festivalgaste, openhartig, hartelijk en oprecht.

Eigenzinnig ook. Jij zegt het slorpte al haar energie en tijd op, maar dit najaar presenteert ze haar nieuwe roman aan de wereld. En aan ons Festivalpubliek, kunnen we er opgetogen aan toevoegen.

Men zegge het voort. Op 11 december komt Connie Palmen naar het Festival van de Gelijkheid, voor haar enige literaire optreden in Gent. En ze brengt haar gloednieuwe roman mee. Brengt u vooral uw geliefden mee.

25

MUZIEK - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

MUZIEK

STUFF. LATE NIGHT WOENSDAG 9 DECEMBER • BALZAAL • DEUREN 21:30 KOOP JE TICKET! € 12 VIA WWW.VOORUIT.BE

FOTO: ALEXANDER POPELIER

‘Wereldklasse’ is het woord dat het meest opduikt als je over het Gents/Antwerpse STUFF. begint. Het vijftal werd in 2015 zonder twijfel het vaakst genoemd als dé Belgische revelatie van het jaar. En deze klasbakken openen dit jaar het Festival van de Gelijkheid …

De vijfkoppige instrumentale band brengt een mix van funk, hiphop, jazz, beat en electronica die intrigeert én swingt. Vaak omschreven als ‘futuristisch’ en ‘buitenaards’.

Maar vooral ook ‘geniaal’, ‘zijn

26

tijd ver vooruit’ en ‘uniek’.

Of zoals Gunter Van Assche (De Morgen) het verwoordt: “Anno 2015 klinkt de premisse ‘fusion jazzfunk’ niet bepaald opwindend. Maar STUFF. vormt een uitzondering op die regel. Op àlle regels eigenlijk.

In hun sound sluipt een liefde voor BadBadNotGood, maar ook de gedachte aan Hudson Mohawke of alt-J lijkt nooit echt ver weg.”

In maart van dit jaar dropte STUFF. alvast een splinter-

bom, met haar eerste – titelloze - album. Maar vooral live blijkt STUFF. een op hol geslagen improvisatiecollectief, dat liefst zo ver mogelijk van de bewandelde paden afwijkt.

Vette beats, maffe improvisaties, gevaarlijke synth-lijnen en buitenaardse grooves.

Spannend!

Lander Gyselinck (drums), Mixmonster Menno (draaitafels), Joris Caluwaerts (keyboards), Dries Laheye (bas) en Andrew Claes (sax)

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - MUZIEK

TUTTI FRATELLI: DE MIDDELMATIGE MAN DONDERDAG 10 DECEMBER • THEATERZAAL • DEUREN: 20:00 KOOP JE TICKET! € 12 (SOCIAAL TARIEF € 2,5) VIA WWW.VOORUIT.BE

Gij denkt niet aan uzelf Dat is het probleem Dat maakt u zwak Gij zijt het belangrijkste in uw leven Gij …

Ge zijt gelijk ne poot van nen hond die pist tegen zijnen eigen baas

Tom Dupont, de man met de gouden pen, schrijft het toneelstuk De Middelmatige Man voor Tutti Fratelli. Florejan Verschueren, oude getrouwe muziekdirecteur, maakt nieuwe composities. Reinhilde Decleir staat samen met Tom Dupont in voor de regie. En de Fratelli verrassen u wederom met hun vreugde, glans, warmte en liefde.

Na 3 voorstellingen in de Roma is dit de eerste (en voorlopig enige) voorstelling van dit nieuwe werk van Tutti Fratelli buiten Antwerpen.

In de duistere tijden Zal daarin ook gezongen worden?

Daarin zal ook gezongen worden.

Over de duistere tijden.”

(BERTOLD BRECHT)

27

DOCU - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

DOCU

DONDERDAG 10 DECEMBER BRUGZAAL 13:00

PROJECT NIM

15:00

WALTZ WITH BASHIR ARI FOLMAN - 2008 ISRAEL/DUITSLAND/FRANKRIJK 90 MINUTEN HEBREEUWS GESPROKEN, NEDERLANDS ONDERTITELD

JAMES MARSH - 2011 VS – 93 MINUTEN ENGELS GESPROKEN, NEDERLANDS ONDERTITELD

Begin jaren ’70 start de Columbia University in New York met een bijzonder experiment.

Om na te gaan of mensapen in staat zijn tot een menselijke vorm van communicatie, laten ze een kleine chimpansee opgroeien in een Amerikaans gezin. Nim Chimpsky groeit er op samen met de kinderen. Hij wordt op dezelfde manier gevoed, verzorgd, gekoesterd en opgevoed. De film vertelt het onthullende, komische, maar ook verontrustende verhaal van deze poging om van een aap een mens te maken.

Project NIM won de Directing Award op het Sundance Film Festival en groeide daarna uit tot een grote hit in het internationale filmfestivalcircuit.

Als jonge soldaat in het begin van de jaren ’80 maakte Ari Folman de oorlog in Libanon van nabij mee. Nu, meer dan 25 jaar later, herinnert hij zich nauwelijks iets van de afschuwelijke gebeurtenissen. Om de gaten in zijn geheugen op te vullen, zoekt hij zijn oude strijdmakkers op. Hoe meer hij graaft in ieders herinneringen, hoe meer flarden van vergeten verhalen bovendrijven. Waltz with Bashir brengt de persoonlijke zoektocht van de Israëlische filmmaker en ex-soldaat

Ari Folman op een bijzondere en beklijvende manier in beeld: door middel van geanimeerde tekeningen. Eerder dan een oorlogsverslag, is dit een persoonlijk relaas over de wonderlijke werking van het geheugen en over diepe oorlogswonden die blijven …

Waltz with Bashir is een meesterlijke en ontroerende animatiefilm die laat zien hoe mensen omgaan met trauma’s en schuldgevoelens. De film werd genomineerd voor een Oscar, Gouden Palm en Bafta en won de César voor beste buitenlandse film.

17:00

THOSE WHO FEEL THE FIRE BURNING MORGAN KNIBBE - 2014 NEDERLAND – 90 MINUTEN ENGELS ONDERTITELD

De nacht is pikzwart, de zee onstuimig. Woeste golven slaan stuk op een bootje vol vluchtelingen, waarin een meisje jammert dat ze niet naar Europa wil. Plots slaat een oude man overboord.

Tevergeefs probeert hij de reddende handen te grijpen.

Gekleurde bliksemschichten gaan over in het bovenaanzicht van een drukke stad.

De verdronkene aanschouwt vanaf dat moment de realiteit vanuit een andere dimensie.

In een onconventionele, poëtische vorm legt Those Who Feel

28

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - DOCU

the Fire Burning een ernstig maatschappelijk probleem vast: de uitzichtloze situatie waarin de vluchtelingen zich bevinden die de oversteek wél tot een goed einde brengen. De zoekende ziel van de oude man haast zich langs de Zuid-Europese grens en blijft stilstaan bij de vele gedesillusioneerde mensen die hij in een kalm tempo en dicht op de huid observeert. Net als hem bevinden ze zich in limbo, wachtend aan de randen van het veronderstelde paradijs.

Hij ziet mensen op straat als honden weggejaagd worden, volgt een illegale werker en een aan drugs verslaafde moeder en glipt naar binnen bij volgepakte opvangcentra. De stemmen van al deze mensen vermengen zich met de zijne tot een lappendeken van liefdevolle herinneringen, dromen en wensen.

19:00

PERSEPOLIS MARJANE SATRAPI EN VINCENT PARONNAUD - 2007 FRANKRIJK – 95 MINUTEN ENGELS GESPROKEN, NEDERLANDS ONDERTITELD

hun leven radicaal verandert: vrouwen worden verplicht een hoofddoek te dragen, alcohol en Westerse muziek zijn verboden, tegenstanders van het regime worden opgepakt en komen nooit meer terug.

De puberende Marjane houdt geen blad voor haar mond en kan het steeds minder opbrengen om in de pas te lopen. Haar ouders sturen haar naar Oostenrijk, maar ook daar heeft de ontwapenende Marjane het moeilijk om haar draai te vinden …

Toen in 2005 de autobiografische beeldroman Persepolis uitkwam, onthaalde de stripwereld die als een meesterwerk.

De openhartigheid en humor waarmee Marjane Satrapi haar levensverhaal vertelt, en de sobere, oosters geïnspireerde tekenstijl sloeg in als een bom. Het boek versierde de ene prestigieuze prijs na de andere.

Met de verfilming van de strip ging het dezelfde kant op.

De animatiefilm won onder meer de Juryprijs in Cannes en werd door pers en publiek enthousiast onthaald. Maar de film kon niet overal op bijval rekenen. De Iraanse regering steigerde over de kritische houding van Satrapi en verbood enkele festivals om de film te vertonen. Maar niet op ons Festival, afspraak in de Brugzaal!

21:00

FED UP De achtjarige Marjane Satrapi groeit op in het liberale Teheran van de jaren ’70. Ze leidt een zorgeloos bestaan; haar grootste zorgen zijn of ze later profeet dan wel Bruce Lee wil worden. Maar wanneer in 1979 de ayatollah de macht grijpt, kijken Marjane en haar familie machteloos toe hoe

STEPHANIE SOECHTIG - 2014 VS - 90 MINUTEN ENGELS GESPROKEN, NEDERLANDS ONDERTITELD

Ondanks de massale media-aandacht en een obsessie voor uiterlijk blijft het aantal kinderen met overgewicht in de westerse wereld dramatisch

VRIJDAG 11 DECEMBER BRUGZAAL 13:30

FORGET ME NOT DAVID SIEVEKING – 2012 DUITSLAND - 90 MINUTEN DUITS GESPROKEN, NEDERLANDS ONDERTITELD

toenemen. Fed Up onthult de verbazingwekkende, verraderlijke praktijken van grote voedingsbedrijven en het gebrek aan politieke wil om de problemen fundamenteel aan te pakken. Deze opzienbarende en verontrustende film toont wat de onwaarschijnlijke impact van suiker is. Niet voor niets wordt Fed Up ook wel de Inconvenient Truth van de voedselindustrie genoemd.

Fed up analyseert de degeneratie van de voedselcultuur in de VS, maar is bijzonder goed toepasbaar op de rest van de wereld. We verbruiken met zijn allen te veel suiker, bewerkt voedsel, frisdrank en kant-enklare maaltijden. Niet alleen zoet eten is oververzadigd met het verslavende witte kristal, ook zoute bereidingen zitten er vol van (en zoet eten bevat overvloedig veel zout). In de VS heeft meer dan 80 % van de openbare scholen geen eigen kantine meer, maar besteedt deze in franchise uit aan fastfoodketens. Maar is onze voeding - en vooral die van onze kinderen - niet te belangrijk om toe te vertrouwen aan op winst beluste privé-bedrijven?

Want alle intentieverklaringen ten spijt, volharden deze in de boosheid. Een ‘onsmakelijke’ aanrader.

Gretel is 73 jaar en lijdt aan de ziekte van Alzheimer. Haar zoon, filmmaker David Sieveking keert voor enkele weken terug naar zijn ouderlijk huis om zijn vader bij te staan bij haar verzorging. De aanleiding voor een persoonlijk documentaireportret van zijn moeder.

Hij brengt haar gestage achteruitgang in beeld, maar vertelt ook het verhaal van haar turbulente verleden als activiste voor vrouwenrechten en vrije liefde in de woelige jaren ’60.

Het contrast met haar huidige toestand is scherp. David en zijn vader worstelen met schuldgevoelens wanneer de keuze voor een verzorgingstehuis onvermijdelijk wordt.

Forget Me Not is een erg persoonlijke, maar tegelijk universele film. Ontroerend, maar ook opvallend onsentimenteel.

Forget Me Not werd bekroond met de Critics Award tijdens het Locarno Film Festival in 2012.

29

DOCU - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

15:45

17:30

FREDRIK GERTTEN – 2015 BRAZILIË/ZWEDEN - 90 MINUTEN ENGELS/PORTUGEES/SPAANS GESPROKEN, ENGELS ONDERTITELD

WIM WENDERS, JULIANO RIBEIRO SALGADO – 2014 BELGIË/BRAZILIË/FRANKRIJK/ ITALIË – 109 MINUTEN ENGELS/FRANS/PORTUGEES GESPROKEN, NEDERLANDS ONDERTITELD

BIKES VS CARS

Fietsen zijn voor steeds meer mensen het eerste vervoermiddel en ze eisen dan ook steeds meer hun plek op in de stad. Maar dat is buiten de auto’s gerekend, die al vele jaren dominant aanwezig zijn in het straatbeeld. Het zal dan ook niet verbazen dat fervente fietsers het meer dan eens aan de stok krijgen met automobilisten.

Bikes vs Cars brengt ons naar alle uithoeken van de wereld, van São Paulo tot Kopenhagen en stelt pertinente vragen over mobiliteit in een stedelijke context. Het autogebruik terugdringen is één van de belangrijkste wapens in de strijd tegen de opwarming van de aarde. Activisten én steden over heel de wereld zijn de drijvende kracht achter een nieuw systeem waarin de fiets dominant wordt in het verkeer.

Maar zullen de economische supermachten dit toelaten?

De automobiellobby is één van de sterkste ter wereld en investeert miljarden in reclamecampagnes. In de documentaire volgen we activisten en denkers, die blijven strijden voor gezondere, veiligere en meer leefbare steden.

30

19:15

THE SALT GARDENIA, OF THE EARTH BEFORE THE LAST CURTAIN FALLS Fotograaf Sebastião Salgado wist 40 jaar lang de wereld te beroeren met zijn indringende beelden van de zwoegende, uitgebuite mens op de vlucht, in oorlog, uitgehongerd en radeloos. Maar het decennialang getuige zijn van sociale ellende eiste uiteindelijk zijn tol. En dus besloot hij om zijn camera te richten op de schoonheid in de wereld: die van de natuur.

Het inspireerde Duits regisseur Wim Wenders tot een visuele trip doorheen de carrière van wereldfotograaf Sebastião Salgado. Samen met Salgado’s zoon maakte hij deze film, die niet alleen visueel verbluft, maar ook aangrijpt en oprecht inspireert. The Salt of the Earth kaapte op het Filmfestival van Cannes de Special Jury Prize weg.

THOMAS WALLNER – 2014 DUITSLAND – 90 MINUTEN ENGELS/NEDERLANDS GESPROKEN, ENGELS ONDERTITELD

In 2010 vroeg de Belgische choreograaf Alain Platel aan enkele travestieten op leeftijd om voor een laatste keer in de spotlights te treden voor de glamoureuze voorstelling Gardenia. Het werd een beslissing die hun leven ingrijpend zou veranderen. Na 2 jaar touren keert het gezelschap terug naar Gent voor een laatste voorstelling voor het thuispubliek. Hoe heeft Gardenia hun leven veranderd en hoe ziet dat leven eruit ‘na Gardenia’? Een

prachtig in beeld gebracht portret over moedige voorvechters van seksuele vrijheid en een nieuwe adem op latere leeftijd.

Het zijn eerlijke verhalen van intense moed, pure passie en bittere ontgoocheling. Af en toe wankele vertwijfeling, maar vooral een koppige strijd om jezelf te zijn. En net daarom bijzonder herkenbaar.

Over hoop in de herfst van het leven. Maar ook over afscheid.

Gardenia, before the last curtain falls is een diepmenslijk verhaal over gekoesterde illusies.

Ga dat zien en sluit Vanessa, Richard, Gerrit, Andrea, Danilo en Rudy in je hart.

21:00

HAPPY ROKO BELIC – 2011 - VS 73 MINUTEN - ENGELS GESPROKEN, NEDERLANDS ONDERTITELD

Wat maakt ons gelukkig?

Werk? Familie? Kinderen?

Is gelukkig zijn een kwestie van toeval? Wordt je kans om gelukkig te zijn genetisch bepaald? Of kan je geluk zelf afdwingen? Is ‘gelukkig zijn’ een gemoedstoestand of is het een aan te leren vaardigheid?

Regisseur Roko Belic gaat op zoek naar antwoorden. Hij brengt ons van de stranden van Brazilië naar de kleine dorpjes in Okinawa, van de de moerasgebieden van Louisiana tot de Namibische woestijn. Want de zoektocht naar geluk is universeel, zoveel is duidelijk.

Happy combineert wetenschappelijk onderzoek met inspirerende voorbeelden uit het dagelijks leven en fascinerende verhalen uit alle uithoeken van de wereld. De film biedt geen antwoorden, maar wel verhelderende inzichten over de meest waardevolle menselijke emotie.

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

Huiscolumnist, huisdichter en huiscartoonist: Celia Ledoux,

Maud Vanhauwaert & KIM DONDERDAG 10 + VRIJDAG 11 DECEMBER • 13:00 > 22:00 • BALZAAL Elk zichzelf respecterend festival heeft er één. Het Festival van de Gelijkheid heeft er drie: een huiscolumnist, een huisdichter, en een huiscartoonist. Celia Ledoux, Maud Vanhauwaert en KIM werpen lijf en leven in de strijd en gaan een festival lang bloggen, dichten en tekenen.

Een Festival propvol debatten, lezingen, optredens, tentoonstellingen, babbels … Daar gebeurt al eens iets dat in het oog springt, ontroert, kwaad maakt … Of op de lachspieren werkt. Twee dagen doorkruisen Celia, Maud en KIM het Festival. Van Balzaal naar Domzaal en terug … Misschien zelfs even piepen bij de expo’s of slam-talenten buiten de Vooruitmuren. Niets zal hen ontgaan. Je kan deze drie talentvolle klasbakken live aan het werk zien in de Balzaal.

CELIA LEDOUX huiscolumnist Felle pen en warme inborst, wij zijn al langer fan van straffe madam Celia Ledoux. Haar columns en artikels - Celia schrijft voor o.a. De Morgen, Deredactie en Charlie Magazine - ademen sociale bewogenheid, maar zijn nooit belerend, klef of naïef doordrammend. Je leest haar columns niet achteloos. Onbewust port ze je tussen de ribben om mededogen te hebben voor wie te grazen werd genomen door het leven,

schoonheid te zien daar waar het niet evident is, bewust te consumeren en tijd te nemen voor geliefden wanneer je door je dagen raast. Maar noem ‘la douce’ Celia geen missionaris.

“Ik informeer, laat graag de andere kant van het verhaal zien. Wat men er daarna mee doet, moet iedereen ook maar weten, dat is *goddank* mijn zaak niet.” Haar columns en boeken afdoen als makkelijke maatschappijkritiek is te eenvoudig. Want Celia presenteert een alternatief. Solidariteit is geen wollige droom, het is een maakbare realiteit verstopt in kleine menselijke handelingen, zo lezen wij haar stukken.

Tegelijk veroordeelt ze geen mens. Dat ze schrijft vanuit persoonlijke ervaring is een grote kracht. Gedurfd ook, want zo stelt ze zich kwetsbaar op. Met knipoogjes en hier en daar een schaterlach.

Wat zijn we blij dat ze op vrijdag onze huiscolumniste is en haar ervaringen op ons Festival in columns wil gieten. En vragen u nu al beleefd om deze massaal te lezen en te delen.

MAUD VANHAUWAERT huisdichter Maud Vanhauwaert een ‘aanstormend talent’ noemen, doet haar oneer aan. Talent?

O jawel, bakken vol. Maar met twee poëziebundels, een solo-voorstelling langs culturele centra en een hoofdrol als straatdichter in Iedereen Beroemd op haar conto, is ze al lang geen aanstormend welpje meer.

Wij bij Curieus zijn niet de enige zijn die haar creatieve woordenstroom toejuichen. Lezers bekroonden haar vorig jaar met de publieksprijs van de Herman de Coninckprijs voor haar gedicht Wij zijn evenwijdig. “En we rennen. Met onze armen zwaaien wij een maat die bij ons past” prijkt sindsdien op 10.000 affiches.

Maud Vanhauwaert is een warme pleitbezorger om de band tussen poëzie en het ‘echte leven’ aan te halen. En dat enthousiasme werkt aanstekelijk. Daarom zijn we opgetogen dat ze op het Festival onze huisdichter wil zijn.

Ietwat verlegen zoekt ze naar haar woorden wanneer ze over zichzelf praat, maar o zo krachtig met taal wanneer ze de wereld daarrond in een gedicht of performance mag gieten. Op 10 december beperkt die wereld zich even tot het Festival van de Gelijkheid.

Wat haar opvalt, uitdaagt, in het gezicht treft of in het hart raakt, verwerkt ze in één of

meerdere gedichten, die ze ’s avonds in de Balzaal zal voordragen.

KIM huiscartoonist Tekenaar, cartoonist, illustrator, schrijver, absurdist KIM is de geestelijke vader van Esther Verkest en Aldegonne en publiceerde o.a. in De Morgen, Humo en P-Magazine.

Twee dagen lang verhuist KIM zijn werktafel (wat papier en kleurpotloodjes) naar het Festival van de Gelijkheid. KIM vertaalt wat hij daar ziet en hoort naar zijn eigen universum: “absurd, maar het zit wel volstrekt logisch in mekaar.”

Je kan KIM twee dagen lang terugvinden naast zijn hoogstpersoonlijke cartoonwall in de Balzaal.

31

EXPO - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

EXPO

“I’m a lucky man” Een eeuw geschiedenis door de ogen van Wolf Suschitzky

Het was een opmerkelijk verhaal dat op de eerste lentedag van 2015 in de krant verscheen.

Journalist Koen Vidal (De Morgen) botste door een speling van het lot op Wolfgang Suschitzky. Een 103-jarige fotograaf die in hartje Londen woont. Een verhaal dat intrigeerde en smeekte om een vervolg. Dat vervolg is er nu.

Met een tentoonstelling op het Festival van de Gelijkheid: een eeuw geschiedenis in beeld.

WOENSDAG 2 TOT EN MET WOENSDAG 16 DECEMBER ELKE DAG OPEN VAN 10:00 TOT 20:00 OP 9, 10 & 11 DECEMBER TOT 22:00 GESLOTEN OP ZONDAG • LOCATIE: KELDER AMSAB-ISG

FOTO: STEPHAN VANFLETEREN

Geboren in Wenen, twee jaar voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, leidde het leven hem via een amoureuze omweg in Amsterdam naar Londen. Wolf stond op de eerste rij toen de 20e eeuw geschiedenis schreef. En dat vertaalt zich in zijn foto’s, die samen een sociaal panorama van de 20e eeuw bestrijken.

32

“Ne demandez pas mon âge, il change tout le temps.” De woorden van de Franse komiek Alphonse Allais lijken op het lijf geschreven van de minzame Wolf. De trap afdalen van zijn flat op de vierde verdieping lukt niet meer zo gezwind als hij zelf zou willen, maar verder oogt de eeuweling-plus-drie fris en fruitig.

Zijn geheugen lijkt evenveel gaten te vertonen als het onze, zijn geest oogt verfrissend jong. Met zijn 103 lentes kan hij zelfs vandaag nog moeiteloos overweg met een digitale reflexcamera.

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - EXPO

vloed werden, de minirok die een vijftal keer in en uit de mode komt, de uitvinding van het internet, en wel ja, zelfs een computer, de halve wereld die het koloniale juk van zich afwerpt … In die 103 jaar leefde en fotografeerde Wolf.

Hoe groots de mensen die hij voor zijn lens had (Aldous Huxley, Bertrand Russell, Alexander Fleming, Jawaharlal Nehru), hoe intiem zijn portretten. Zijn beelden komen uit een tijd waarin fotografie een geduldig werkje was, lang voor het woord “instant” werd uitgevonden. Zijn foto’s ademen sociale geschiedenis.

Suschitzky op het Festival van de Gelijkheid. Als zijn gezondheid het toelaat, zal Wolf er zelf bij zijn op het Festival van de Gelijkheid. “If I’m still alive, off course I will come. Equality is very important, you know.

It’s a shame that women don’t earn the same as their husbands. And what happens in Syria, that’s awful.”

Ontdek ‘seven decades of history’ door de ogen Wolf

Hij vertelt over zijn eerste jeugdherinnering: de dag dat het Oostenrijks-Hongaarse Rijk ineenstuikte en hij vanop de schouders van zijn vader een ontregelde mensenmassa zag in zijn stad. Over zijn vader, die de allereerste socialistische boekhandel in Wenen openhield – met boeken over abortus en vrouwenrechten in de rekken – en hem met een humanistische progressieve levensvisie begiftigde. Grote schrijvers waren er kind aan huis. Hoe hij Wenen zag veranderen van een progressieve stad in een fascistisch nest en hij na de burgeroorlog van 1934 de stad moest ontvluchten. Hoe een liefdesbreuk met een Nederlandse schone hem uiteindelijk in Londen bij zijn zus Edith bracht en hij zo onbewust aan de Holocaust

ontsnapte. Hoe hij de late invoering van het vrouwenstemrecht de grootste schande vindt en de anticonceptiepil de belangrijkste uitvinding van de vorige eeuw. Hoe hij Belgische chocolade dankbaar in ontvangst neemt, maar meteen de link legt met onze schandalige koloniale geschiedenis. Om niet te zeggen, Wolf Suschitzky weet verdomd goed waarover hij praat.

103 jaar. Dat is lang. Dat is het opflakkeren en verstillen van wapengekletter uit twee wereldoorlogen, de werelddominantie die zich vervolgens in een ijskoude tweedeling plooit, gillende meiden die in zwijm vallen voor The Beatles, de eerste heupswing van Elvis en alle muzikale klasbakken en die daarna door hem beïn-

33

EXPO - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

Armoede door kinderogen DONDERDAG 10 + VRIJDAG 11 DECEMBER • 13:00 > 22:00 • FOYER DOMZAAL Eén op tien kinderen in Vlaanderen wordt in armoede geboren. Voor een land dat er prat op gaat bij de rijkste regio’s van Europa te behoren, is dat schrikbarend veel. Vier jaar geleden groeide bij enkele fotografen het idee om armoede in onze directe omgeving in beeld te brengen. Met eigen foto’s.

Maar vooral ook door kinderen in armoede de kans te geven zélf hun leefwereld te fotograferen. Het resultaat is een bijzondere fototentoonstelling die niet enkel beelden toont die ‘mooi’ zijn, maar vooral inhoudelijk sterk. De foto’s geven een blik van binnenuit, het perspectief van kinderen in (kans-)arme gezinnen staat centraal: hun kijk, hun beleving en gevoelens.

Deze expo geeft de kinderen achter dat onthutsende armoedecijfer een stem. Of beter: een blik. Ze leert ons hoe kinderen naar armoede kijken … of die net niet zien. En wat het voor hen betekent om niet alle

dingen te hebben die hun vriendjes wél hebben. Het eerlijke kinderperspectief kan niemand onberoerd laten. Het is enkel hopen dat het ook beleidsmakers bij hun nekvel grijpt.

Waer bist du bleven DONDERDAG 10 + VRIJDAG 11 DECEMBER 13:00 > 22:00 • KASSARUIMTE Via foto’s en filmscènes nemen Serena en Maya Wuytack je mee naar de wonderlijke wereld van Alex, een man met een verstandelijke beperking.

Waer bist du bleven is een poëtische, innerlijke monoloog, een filosofisch sprookje over vergankelijkheid, heimwee en de zoektocht naar Alex’ verloren moeder. De choreografie en theatertekst zijn gebaseerd op Alex’ rijke fantasiewereld en levensthema’s die hem aangrijpen. Zo is Waer bist du bleven een unieke kans die we vaak niet krijgen of nemen om iemand met een beperking tot

34

in die diepe, existentiële lagen te leren kennen.

Waer bist du bleven is een co-productie van Platform-K en vzw With, twee sociaal-artistieke werkplekken voor personen met een beperking.

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - EXPO

I’m sorry I can’t offer you tea, my hands are a little tight DONDERDAG 10 + VRIJDAG 11 DECEMBER • 13:00 > 22:00 • OVERLOOP AAN DANSSTUDIO Filmmaakster Saddie Choua ontwikkelde voor de Summer of Photography de documentaire The Pussy Riot guide to feminism en deze multiscreen-installatie. In I‘m sorry I can’t offer you tea, my hands are a little tight vraagt ze ons na te denken over hoe wij naar vrouwen kijken. “Ik vind dat vrouwen vaak alleen beoordeeld worden op hun vrouwzijn. Mensen kijken naar een

vrouw en vragen zich alleen af: ‘Ziet ze er goed uit?’ en ‘Hoe gedraagt ze zich?’. Daardoor verliezen ze uit het oog wat die vrouw wil zeggen,” zegt Saddie Choua.

schoot wakker en spoorde hem aan iets te doen rond de westerse negatieve beeldvorming rond islam, en de ontkenning van de grote diversiteit in die vernauwde beeldvorming. We zijn niet enkel Belgen, christenen of moslims. We zijn ook gedreven moeders, jonge ondernemers, cultuurvreters, Euro-

peanen, waaghalzen of adolescenten met grote dromen. We hebben allemaal een gelaagde identiteit.

Choua’s werk verkent in historische en geografische contexten het terugkerende discours over vrouwen in opstand.

Van de suffragettes, Angela Davis tot Pussy Riot treden

mechanismen op die vrouwen het zwijgen opleggen omdat ze vrouw zijn.

Saddie Choua is visueel artieste, documentairemaakster en schrijfster. Vertrekkende vanuit documentairemateriaal mengt ze fictie en literatuur.

Met haar werk doorbreekt ze de (beeld)taal van media en zoekt ze een confrontatie met exotisme en seksisme. Ze onderzoekt hoe wij kunnen ingrijpen in de machtsstructuren die onze beelden creëren.

Beelden die wij vaak klakkeloos overnemen, waardoor we zelf de machtsverhoudingen in stand houden.

They face Mecca too DONDERDAG 10 + VRIJDAG 11 DECEMBER 13:00 > 22:00 GANG NAAR DOMZAAL Fotograaf Kim Uytterhaegen wil de diversiteit in de moslimgemeenschap - letterlijk - in het licht zetten. ‘A man with a plan’, wij bij Curieus houden daarvan.

Kims aandacht werd getrokken door de voortdurende stroom van negatieve berichtgeving over islam. Radicalisten, terroristen en moslims ... vaak wordt het allemaal op één hoop gegooid, en is alle nuance verdwenen. Voor positieve of diverse berichtgeving is soms helemaal geen plaats meer, lijkt het. De geëngageerde fotograaf in hem

Geboeid door het dagelijkse leven van de man in de straat - ver weg van alle sensatie trekt Kim erop uit. Door enkele weken intensief ‘samen

te leven’ met zijn ‘personages’ wil hij aantonen hoe divers en kleurrijk de islamwereld is, hoeveel verschillende levensen gezinsvormen bestaan, hoe divers het aantal mensen is dat zichzelf ‘moslim’ noemt … Op het Festival van de Gelijkheid krijg je een voorproefje van zijn fotoproject.

35

EXPO - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

WOENSDAG 24 NOVEMBER TOT EN MET WOENSDAG 16 DECEMBER • BACKSTAY BAR 10:00 > 22:00 (DONDERDAG > 0:00) De Canadese fotograaf Christopher Herwig fietste in 2002 van Londen naar Sint-Petersburg. Op die trip verbaasde hij zich over de opvallende architectuur van de Baltische bushaltes met roots in het Sovjettijdperk. Het begin van een uniek fotoproject.

14 ex-Sovjetstaten en meer dan 30.000 kilometer later langs de oevers van de Zwarte zee tot de eindeloze steppe van Kazachstan - verzamelde hij een verrassende collectie van honderden bushaltes.

Waar onze Vlaamse lijnbussen halt houden langs een inspiratieloze rij bushokjes,

met enkel een verloren gewaande graffiti-tag als enige individuele expressie van creativiteit, hebben de bushokjes in deze voormalige Sovjetstaten elk een unieke persoonlijkheid. Achter het IJzeren Gordijn verschool zich een diversiteit aan lokale identiteiten en creatieve uitspattingen waarvan we in het westen geen flauw benul hadden.

Het fotoboek Soviet Bus Stops mondde uit in een tentoonstelling, en die houdt voor het eerst halt in België …

Een grote eer voor het Festival van de Gelijkheid.

EXTRA

Soviet bus stops

KINDERPROGRAMMA DONDERDAG 10 + VRIJDAG 11 DECEMBER 16:00 > 19:00 CINEMA BACKSTAY Omdat het voor veel ouders écht niet evident is om na het werk naar de school te hossen om hun kroost op te halen, meteen naar huis te rennen om dan snel terug de weg te vinden naar het Festival, werkten we een bescheiden aanbod voor kinderen uit (7 tot 11 jaar).

Je kan je kroost toevertrouwen aan één van onze Festival-medewerkers die een oogje in het zeil houden, terwijl jij een debat, docu of Festivalbabbel meepikt…

Op donderdag 10 en vrijdag 11 december programmeren we telkens twee compilaties kinderfilms om 16:00: Haas&Gert en Verloren Vriendjes. Daarna gaan we een uurtje ‘filosoferen met kinderen’ (van 18u tot 19u).

Filosoof Alex Klijn onderzoekt samen met een tiental kinderen (15 max.) waarom ongelijkheid zo oneerlijk aanvoelt en wat gelijkheid echt betekent.

Deze sessie filosoferen met kinderen is gratis, maar inschrijven is verplicht.

Hou www.festivalgelijkheid.be in de gaten voor meer Festivalnieuws voor klein en groot.

36

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - EXTRA

ON STAGE JAMILA NODIGT UIT

DONDERDAG 10 DECEMBER 19:30 • BACKSTAY BAR

Gastvrouw op donderdagavond Jamila Amadou heeft talent voor talent. Onder de noemer Jamila nodigt uit verzamelde ze voor De Vieze Gasten al jarenlang pril beloftevol talent

uit talloze disciplines op een podium. Simpel, maar er altijd boenk op. Ook voor het Festival van de Gelijkheid heeft ze een fantastische line-up samengesteld. Een stoet aan jonge artistieke talenten uit Gent die uitblinken in hiphop, poëzie, singersong, dans … delen het Festivalpodium.

En Jamila doet meer dan jong talent motiveren op een podium te klauteren, ze is ook een uitstekende host om de avond te presenteren.

We kijken uit naar o.a Gloria Boateng (check haar nummer Bills), Yazz, Pasidar (Hip Hop Straatgebeuren), Zeyneb Benmammar, Fatih (Gents-Turkse rapper, Rauw & Onbesproken), de Lichtschrijvers (Gentser komen ze niet), team slordige enje, Sandro Weiss, Martijn Nelen (finalist BK poetry slam, slambacht), Farah Bouguerra

(Stand & Deliver), Sam Renascent, Heron & J. Walker en Ronso (winnaar Keizer van het Park). Afsluiten doen we natuurlijk met een feestje.

Evvi Cittlar draait voor ons Oriental Cumbia African Psycho Funk Bolywood Disco Arab. Om maar te zeggen: dit is al dansend hokjes overboord gooien.

POETRY SLAM MET EIGEN WOLK EERST VRIJDAG 11 DECEMBER 20:00 • BACKSTAY BAR

Eigen wolk is een jong collectief uit Antwerpen met als motor het gesproken woord. Op uitnodiging van Curieus brengen ze slamdichters, rappers en muzikanten uit Vlaanderen en Brussel naar het festival om ons te laten genieten van een liederlijke avond. Ook dagen ze de durvers onder jullie uit om je dichterlijke of muzikale talenten op het podium uit te proberen. Er is plaats voor kwetsbaarheid maar evenveel voor experiment. De open mic-momenten worden afgewisseld met ‘oude rotten’ met ervaring tot in de finales van het Belgisch Kampioenschap Poetry Slam en staan garant voor een hoogstaande woordavond. De presentatie is in handen van Carmien Michels (finaliste BK poetry slam) en Droge Piet (Vakmansklap).

37

EXTRA - FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

BOEKENMARKT

‘GEEF OM HAAR’ KAPSALON LAAT JE HAAR KNIPPEN EN STEUN VROUWEN MET BORSTKANKER

DONDERDAG 10 + VRIJDAG 11 DECEMBER 13:00 > 22:00 • BALZAAL

DONDERDAG 10 + VRIJDAG 11 DECEMBER 17:00 > 20:00 • WINTERTUIN

Het zorgvuldig uitgekiende aanbod van Paard van Troje zal je zeker verleiden. Grijp je kans om jouw favoriete boek op de kop te tikken op onze sfeervolle boekenmarkt.

KABOEM! INCLUSIEVE WORKSHOP BREAKDANCE VRIJDAG 11 DECEMBER • 12:00 > 15:00 ZUILENZAAL (GEUS VAN GENT) TOONMOMENT OM 15:30 OP DE BRUG (VOORUIT) ism Platform-K Breakdance is een dansstijl ontstaan eind jaren ‘70 in de arme wijken van New York.

Samen met rap, dj en graffiti is het een fundament van de hiphopcultuur. Breakdance is een mix van dans, acrobatie en originaliteit. Je overtreft je mededansers door je eigen kwaliteiten in de verf te zetten. Supersnel of slowmotion, gecontroleerd of vrij, alles kan. Misschien waag je je wel aan een backflip, freeze of flare?

We nodigen 10 enthousiastelingen uit die de liefde voor beweging en het podium delen, voor een inclusieve workshop breakdance. We dansen 3 uur lang, in de Zuilenzaal van de Geus van Gent. En sluiten af met toonmoment op de Brug van Vooruit (15u30 tot 15u45).

Breng je publiek mee!

38

Deelname is gratis voor mensen met en zonder beperking.

Inschrijven is wel verplicht, dat kan via www.festivalgelijkheid.be.

Voor deze workshop werkt Platform-K samen met Sam De Waele en Karim Kalonji van Together we stand.

Platform-K is de Gentse danswerkplek voor personen met een beperking.

Platform-K maakt dansvoorstellingen en zet via diverse trajecten in op ontwikkeling van straffe dansers met een beperking. Together we stand is een Gents hiphopcollectief, die B-Boy cultuur in België promoot en ontwikkelt.

Elk jaar krijgen bijna 10.000 vrouwen in ons land te horen dat ze borstkanker hebben.

Een diagnose die als een mokerslag inslaat. Daarna volgt vaak een zware behandeling, waarbij velen hun mooie lokken verliezen.

Een mooie vrouwelijke pruik helpt hen om die mentale dreun te verwerken en hun kwetsbare zelfvertrouwen op te krikken. Met de actie Geef om Haar probeert Think-Pink zoveel mogelijk vrouwen (en mannen) te overhalen om hun lange paardenstaart af te knippen. Sinds 2008 werden op die manier al ruim 3.200

vrouwen geholpen, die het financieel niet zo makkelijk hebben.

Kan jij minstens 20 centimeter van je weelderige haardos missen en wil je mee je schouders zetten onder de actie Geef om Haar? Spring dan gerust binnen in ons kapsalon op het Festival van de Gelijkheid. We meten je graag een fris kort coupeke aan om de rest van het Festival te ontdekken.

Met dank aan de kapper-studenten en -leerkrachten van het PIHS Gent.

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID - EXTRA

SAMEN(k)LEVEN OP HET FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID Is het niet onnozel dat élk huisgezin een boormachine aankoopt, terwijl je even goed bij je buren kan aanbellen en dat van hen kan gebruiken?

Zeker wanneer je bedenkt dat 1 op 3 huishoudens in België alleenwoners zijn én dat we in een verstedelijkte samenleving wonen (voor de goede verstaander: dicht bij elkaar) is het maar al te belachelijk dat je zelf het volledige gamma aan huishoudtoestellen, speelgoed, tuingerief … in huis haalt.

Delen van kostbaar goed is niet alleen een positief alternatief voor de dolgedraaide consumptiemaatschappij. Maar ook

een fijne manier om je buren te leren kennen en het sociale weefsel in de buurt te versterken. Hol dus niet blindelings naar de winkel wanneer je een huishoudtoestel ontbeert, maar bel even aan bij je buren.

En vraag of je dat van hen mag lenen.

Om je daarbij te helpen, kan je op het Festival van de Gelijkheid jouw portie deelstickertjes halen. Een waslijst aan aantrekkelijke pictogrammen die je op jouw brievenbus kan kleven. Zo geven sociale zielen aan elkaar te kennen welk materiaal ze willen uitlenen of delen: een frigobox, fietspomp,

frietketel, kruiwagen, ladder, tent, tuinslang, aperitieftafels, tuinstoelen, verrekijker, parasol, grote kookpot, champagneglazen, lichtslinger, GPS …

In Herent, Lichtervelde, Mechelen, Borgerhout, Gent, Roeselare, Schaarbeek, Leuven … kleven al aardig wat buren deelstickertjes op hun brievenbus. Maar we zijn best ambitieus. We willen dat elke wijk, elke straat in Vlaanderen en Brussel aan het SAMEN(k) LEVEN gaat. Een vrolijke epidemie die langzaam maar trefzeker alle brievenbussen overspoelt. See you at the Festival!

Ook nood aan inzicht en duiding?

WWW.MO.BE - MO*116 - ZOMER 2015 - P309696 - 5.5 EURO - KWARTAALUITGAVE

Abonneer je nu op MO*magazine!

4 nummers voor slechts € 20 Meer info: www.mo.be/abonneren 39

FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

DONDERDAG 10 DECEMBER

VRIJDAG 11 DECEMBER

OPENINGSAVOND

DEBAT

DEBAT

FESTIVALBABBELS

FESTIVALBABBELS

PROGRAMMA

WOENSDAG 9 DECEMBER • 18:30 > 20:30 (Balzaal): Het grote gelijkheidsdebat • 21:30 (Balzaal): STUFF. Late night

DOORLOPEND DONDERDAG + VRIJDAG EXPO

• 13:00 > 22:00 (Amsab-ISG) Wolf Suschitzky: I‘m a lucky man • 13:00 > 22:00 (Foyer Domzaal) Armoede door kinderogen • 13:00 > 22:00 (Kassaruimte) Waer bist du bleven • 13:00 > 22:00 (Gang naar Domzaal) They face Mecca too • 13:00 > 22:00 (Overloop Dansstudio) I’m sorry…

• 10:00 > 22:00 (Backstay Bar) Soviet Bus Stops

BOEKENMARKT • 13:00 > 22:00 (Balzaal)

GEEF OM HAAR KAPSALON

• 17:00 > 20:00 (Wintertuin) Onze HUISCARTOONIST is aan het werk op donderdag en vrijdag.

Onze HUISDICHTER enkel op donderdag, onze HUISCOLUMNIST op vrijdag.

40

• 13:00 > 14:30 (Domzaal): Griekse tragedie in Europa • 14:30 > 16:00 (Dansstudio): De kunst van verbinding • 15:30 > 17:00 (Backstay): Hoe zou het nog zijn met Gaza?

• 16:00 > 17:30 (Domzaal): Kan het basisinkomen de verzorgingsstaat redden?

• 17:30 > 19:00 (Dansstudio): Hier is superdiversiteit • 18:00 > 19:30 (Backstay): Arbeid 2.0 in de economie van 2030?

• 19:00 > 20:30 (Domzaal): Road to nowhere: vluchtelingen in Europa • 20:30 > 22:00 (Dansstudio): Hoe maakbaar is de mens: een kind op bestelling?

• 13:00 > 14:00 (Balzaal): Naema Tahir + Maaike Neuville • 14:30 > 15:30 (Balzaal): Paul Verhaeghe + mystery guest • 16:00 > 17:00 (Balzaal): Joke Devynck + Stefaan Van Brabandt • 17:30 - 18:30 Ish Ait Hamou + Saskia De Coster • 19:00 > 20:00 (Balzaal): Pieter Embrechts + Guido Belcanto • 20:30 > 21:30 (Balzaal): Dirk De Wachter

MUZIEK

• 20:00 > 23:00 (Theaterzaal): Tutti Fratelli: De middelmatige man

DOCU

• 13:00 > 14:30 (Brugzaal): Project Nim • 15:00 > 16:30 (Brugzaal): Waltz With Bashir • 17:00 > 18:30 (Brugzaal): Those who feel the fire burning • 19:00 > 20:30 (Brugzaal): Persepolis • 21:00 > 22:30 (Brugzaal): Fed Up

EXTRA

• 19:30 > … (Backstay Bar): Jamila nodigt uit • 16:30 > 19:00 (Cinema Backstay): Kinderprogramma

• 13:00 > 14:30 (Domzaal): Rijden alle auto’s binnenkort zelf?

• 14:30 > 16:00 (Dansstudio): Tax shift of tax shit: eerlijke belastingen.

• 16:00 > 17:30 (Domzaal): Jongeren in de wachtkamer • 16:00 > 17:30 (Backstay): Heeft het leger een toekomst?

• 17:30 > 19:00 (Dansstudio): Moeten we schrik hebben van Rusland?

• 19:00 > 20:30 (Backstay): Wat voor beest is TTIP en is het gevaarlijk?

• 19:00 > 20:30 (Domzaal): Het grote prostitutiedebat • 20:30 > 22:00 (Dansstudio): Kan de stad de wereld redden?

• 13:00 > 14:00 (Balzaal): Mathias Sercu • 14:30 > 15:30 (Balzaal): Imke Courtois + Francesca Vanthielen, • 16:00 > 17:00 (Balzaal): Alexander Münninghof • 17:30 > 18:30 (Balzaal): Phara de Aguirre + Elio Di Rupo • 19:00 > 20:00 (Balzaal): Reinhilde Decleir + Fikry El Azzouzi • 20:30 > 21:30 (Balzaal): Connie Palmen

DOCU

• 13:30 > 15:00 (Brugzaal): Forget me not • 15:45 > 17:15 (Brugzaal): Bikes vs cars • 17:30 > 19:00 (Brugzaal): The salt of the earth • 19:15 > 20:45 (Brugzaal): Gardenia, before the last curtain falls • 21:00 > 22:00 (Brugzaal): Happy

EXTRA

• 12:00 > 15:00 (Zuilenzaal Geus van Gent): KABOEM! Workshop breakdance 15:30 toonmoment op de De Brug • 20:00 > … (Backstay Bar): Poetry Slam met Eigen Wolk Eerst • 16:30 > 19:00 (Cinema Backstay): Kinderprogramma