Neuzen in
Herenthout
‘Neuzen in ...’ is een uitgave van curieus vzw • www.curieus.be • informatie@curieus.be curieus is een progressieve vereniging die door een andere bril naar cultuur en de samenleving kijkt. We organiseren frisse, originele en gedurfde activiteiten die je goesting geven in cultuur.
4
Neuzen in
Herenthout Iedere stad of gemeente heeft haar curiositeiten. En daar neuzen wij graag in. In die bijzondere plekjes, aparte verhalen en originele tips. Dan zie je het allemaal door een andere bril. Kijk eens naar Herenthout zoals je het nog nooit gezien hebt. Luister naar Herenthoutenaren die je amper kent. Ontdek Herenthout alsof je er voor de eerste keer komt. Of je er nu woont of gewoon op bezoek bent. Welkom. Het is ons Herenthout. Onze eigenzinnige keuze. Steek je neus eens in Herenthout, haal diep adem en proef ervan op een compleet andere manier. Misschien ruikt het naar meer…
5
Er was eens... Al van in de late ijzertijd (475 tot 57 voor Christus) woonden hier mensen. Dat bewijzen de Halistatt-grafurnen die bij archeologische opgravingen aan de Nijlensesteenweg werden gevonden. Geschiedschrijver Melchior Van Gorkum beweert zelfs voldoende aanwijzingen te hebben dat de finale veldslag tussen de Menapiërs en de Romeinen in Herenthout werd uitgevochten. “Walteri de villa terram de Herentholt”. Zo staat het in een oorkonde van 6 september 1186 uit de abdij van Tongerlo. Dit is de oudst bekende vermelding van onze gemeente. De naam Herenthout verwijst met “Herent” naar de oude benaming “herenteer” voor haagbeuk en “hout” voor bos. 6
Leenmannen Tot de 15de eeuw was Herenthout horig aan de hertogen van Brabant en kende het heel wat leenmannen: de van Herlaers, de van Vriessele, de van Brimeu en meerdere afstammelingen van de familie Sandelyn. Door enorme schulden, waarvan hij de intresten zelfs niet meer kon betalen, moest Eduard August Sandelyn de heerlijkheid in 1683 overlaten aan de familie Van Reynegom de Buzet. De laatste Van Reynegom de Buzet overleed in 1941 in Antwerpen. Het stenen waterslot van Herlaar, nu “het hof” genoemd, was oorspronkelijk een mottekasteel met aarden wallen, palissades en grachten.
De leenmannen gaven sommige gronden in de heerlijkheid ook weer verder in leen. Zo ontstonden de leengebieden Herlaer, Zelle, Uilenberg, Wimpel, Wiekevorst, Stade en Beerne. Vooral in de 13de eeuw breidde Herenthout opvallend uit met het gehucht Wiekevorst, waar turf werd ontgonnen. Op 5 februari 1621 werd de heerlijkheid Wiekevorst door het concordaat van Albrecht en Isabella definitief afgescheiden van Herenthout.
En nu Herenthout bleef tot het begin van de 20ste eeuw overwegend een landbouwgemeente. Het was maar met de komst van de diamantbewerking dat er wat industrie kwam. De kleine ateliers voor diamantbewerking zijn haast allemaal
verdwenen. In het oosten van onze gemeente vind je nog een grensoverschrijdend industriepark. Ten westen van ons centrum vind je de Merodese bossen en in het zuidwesten het beschermde landschap Kruiskensberg.
Sint-Gummaruskerk
Achter de gevel? De Torekensschool in de Sint-Gummaruskerk Dit zaalkerkje, dat bestaat uit een schip met dakruiter en een iets smaller driezijdig gesloten koor, is al op 28 oktober 1948 geklasseerd als monument. Aan de noordkant zie je een aanzet tot rondboogvenster, een restant uit de 12de – 13de eeuw. De fragmenten van de zandstenen spitsboogvensters in het koor dateren dan weer uit de 16de eeuw. In 1774 werd de westkant van de kerk aangepast met onder meer een korfboogdeur. Door de afscheiding van Wiekevorst in 1621 telde de kerk in de Franse periode erg weinig parochianen. In 1803 werd
haar functie als parochiekerk opgeheven. Antoon De Kepper was al sinds 1801 eigenaar van het gebouw. Het meubilair en de schilderijen werden gedeeltelijk overgebracht naar de St.Pieterskerk. Het gebouw werd overgedragen aan de gemeente die ze eerst als opslagplaats en vanaf 1820 als gemeenteschool gebruikte. Zo ontstond ook de naam “de Torekensschool”. Later diende het gebouw nog als vesperschool en als stempellokaal. Vanaf de jaren ’60 van de vorige eeuw werden er diverse culturele activiteiten georganiseerd. 9
En graag verklappen we jullie nog een goed bewaard geheimpje: naar alle waarschijnlijkheid trouwde de bekende Antwerpse schilder Quinten Matsijs omstreeks 1490 in deze kerk met zijn eerste vrouw Aleydis Van Tuylt.
Š Bart van laer afbeelding Matsijs in de Uilenbergkapel
Š Bart van laer
Zo’n inventaris van dialectwoorden staat niet op nen hik en ne flik op papier
Het Huirthuits dialect Soms… verstaanbaar Een leraar Nederlands die gepassioneerd is door het Herenthouts dialect? Wij hebben hem. Een raar taaltje? Dat is relatief. Iedereen beschouwt zijn dialect als “normaal” en bestempelt al de rest als een afwijking. Hij werkt al enkele jaren met tussenpozen aan een groot dialectwoordenboek van Herenthout. Er gaat geen week voorbij of hij heeft wat extra woorden op een kattebelletje genoteerd. Hij schrijft ze op zoals ze uitgesproken worden. Niet met fonetische tekens, maar met de gewone letters van het alfabet. Want iedereen moet de tekst kunnen lezen. 12
Dat het woordenboek voorlopig nog een ruwbouw is, komt doordat hij ook nog uitgever is van de Schoakel, een blad met uitsluitend nieuws uit het stoetersdorp. Hij meent dat de jeugd nog wel dialectklanken spreekt, maar nauwelijks Herenthoutse woorden en uitdrukkingen kent. Vraag maar eens aan een tiener: “No wao némde ‘t?” De kans is groot dat hij dan niet door heeft dat je wilt weten waar hij naartoe gaat.
huirthuitse woorden keuts nao de zessen: iets over zes uur ne loekedoe: een brave,goedhartige man een zip: een jas ne rijtek: een schommel hosklos: zonder veel overleg alle hoonsgezijken; om de paar minuten ne poempstiejen: een afwasbak vĂŠtjaowen: een overzorgd iemand iet van kjeskeschiet: iets makkelijks ne jammekloewete: iemand die het wat hoog in de bol heeft trippeleren: dribbelen
Stilstaan is een kunst.
Het monument Daar sta je bij stil Iedere stad of gemeente heeft haar monument. Maar bij ons in Herenthout is dat monument een levend geval dat stevig stil kan staan. Stefan Laenen staat stevig stil. Als levend standbeeld won hij al prijzen in binnenen buitenland. Hij overtuigde de jury altijd met zijn humor. “De meeste standbeelden wuiven eens naar hun publiek. Daar hou ik niet van. Er mag ook eens gelachen worden. Interactie en improvisatie zijn belangrijk. Ik communiceer zonder woorden. Enkel met mimiek en gebaren. Toch verstaan ze mij van Engeland tot Spanje.� 15
Mister Mini Stilstaan is een kunst. “Per optreden sta ik ongeveer 4 uur stil. Concentratie speelt een grote rol. Vergelijk het maar met mediteren. Natuurlijk beweeg ik als iemand centen in mijn schaaltje werpt. In mijn repertoire zitten verschillende figuren. Mister Mini, een goochelende tuinkabouter, is de lieveling van het publiek.”
Vakantie Wedstrijden hoeven niet meer voor ons Herenthouts monument. “Ik hou niet van competitie. Elk jaar krijg ik een uitnodiging voor het wereldkampioenschap Living Statues, maar de wereldtitel ambieer ik niet. Ik sta ook niet meer in winkelstraten. Geef mij maar 16
de zomerse straattheaterfestivals. Als artiest word je daar in de watten gelegd. Ik doe mijn act één keer per dag. Nadien geniet ik zelf van het festival. Bovendien logeer ik in chique hotels. Eigenlijk is het meer vakantie dan werken.”
Jong geleerd Jong geleerd, is oud gedaan. “Ik begon ermee op mijn zestiende. Ondertussen ben ik bijna dubbel zo oud. Gelukkig heeft leeftijd op beelden geen vat. Toch overweeg ik om te stoppen. De mooiste festivals bezocht ik al. Bovendien is een levend standbeeld ook zo uniek niet meer. Vroeger waren ze zeldzaam, nu zie je ze overal. Tijd voor een andere creatieve uitlaatklep.”
17
dorpszicht Herenthout door Van Grieken
Onze schilder Jef Van Grieken Jef Van Grieken is in 1950 in Herenthout geboren en studeerde aan de academies van Antwerpen en Mechelen. In 1983 verscheen al een monografie met zijn vroeg etswerk, tekeningen, pastels en schilderijen. Ondertussen belichten ook de naslagwerken “De getekende stilte” (2000) en “Verbeelde leegte/Verstuivend licht” (2011) het werk van deze fijn realistische kunstenaar. De werken van Jef Van Grieken zijn tentoongesteld over heel de wereld. Hij ontving talloze onderscheidingen in binnen- en buitenland. Jef Van Grieken is dan ook de uitgelezen schilder van
vergezichten, landschappen, verlaten gebouwen, verstilde stegen en pleinen. Zijn oog voor detail is bepalend voor de composities die gedragen worden door technische perfectheid en fragiele tinten. Hij exploreerde zowat alle werelddelen om telkens weer nieuw bronmateriaal mee te brengen. Zijn werken zijn dan ook het resultaat van nauwkeurig fotografisch observeren en intimistisch registreren. Vaak toont hij uitersten, maar steeds op een persoonlijke en artistiek hoogstaande manier, en voor de toeschouwer altijd herkenbaar.
19
Onder druk van de bevolking werd het origineel terug in de kapel opgehangen.
De gestolen Matsijs van de Uilenberg Op het kruispunt van de Uilenberg met de Wiekevorstsesteenweg staat de kapel van de Uilenberg. Dit bakstenen zaalkerkje met een driezijdig koor werd in 1704 ingewijd. Het staat op een heuveltje omgeven door linden. De kapel is gewijd aan Onze-LieveVrouw-van-Zeven-Smarten en verving een eerdere kapel die in 1670 werd gebouwd. Boven het houten altaar vind je een kopie van het voormalige altaarstuk “De Kruisaf name”. Ja, een kopie, want in 1974 werd het originele schilderij
gestolen samen met het miraculeuze beeld van Onze-Lieve-Vrouw en vier kandelaars. In mei verdween dan ook nog het beeld van de Heilige Anna.
Quinten Matsijs Het originele schilderij zou geschilderd zijn door Quinten Matsijs, de stichter van de Antwerpse schildersschool. Matsijs verbleef in de priorij van “Den Troon”. Tijdens zijn wandelingen in Herenthout ontmoette hij Aleidis Van Thuylt. 21
Wat later trouwde hij met haar in de St. Gummaruskerk. Om haar vader te bewijzen dat hij een kunstschilder was, schilderde hij de kruisafname. Een ander verhaal beweert dan weer dat Matsijs het schilderij schilderde uit dankbaarheid voor zijn miraculeuze genezing tijdens een verblijf in herberg “Den Uil� op de Uilenberg. Pastoor Brouwers gaf de plaatselijke kunstschilder Lode Bosmans de opdracht om het schilderij te restaureren. Bosmans maakte tevens een kopie van het werk dat in de kapel werd opgehangen. Het origineel werd in de pastorij bewaard. Maar onder druk van de bevolking werd het origineel terug in de kapel opgehangen. Tot het dus in 1974 werd gestolen. Nu hangt in de kapel opnieuw de kopie van Lode Bosmans.
22
België en haar nieuwe Herenthoutse familie hadden haar hart veroverd.
De Braziliaanse van Herenthout Elaine Borges Van Elst werd op 14 september 1967 geboren in São Paulo, met 20 miljoen inwoners de tweede grootste stad van het Amerikaanse continent. Elaine studeerde rechten. Om beter Engels te leren lezen en schrijven werd aan de studenten opgedragen te corresponderen met jongeren van over heel de wereld. En zo werd Johan Van Elst uit Herenthout de pennevriend van Elaine.
rière niet zomaar wou opgeven, besloot het koppel in São Paulo te blijven. Maar Johan kon niet wennen aan de levensstijl daar. São Paulo is een echte stedelijke wildernis in vergelijking met Herenthout. Na drie maanden besloot het koppel om het eens in België te proberen. Als het niet zou lukken, zouden ze terugkeren naar het platteland buiten San Paulo.
Een bezoekje aan Brazilië leidde al meteen tot meer: een huwelijk. Omdat Elaine haar familie, vrienden en car23
Thuis in Herenthout Amper een jaar later wou Elaine niet meer terug. België en haar nieuwe Herenthoutse familie hadden haar hart veroverd. Ze woont nu al 18 jaar in Herenthout en werd Belgische in 1999. Herenthout bevalt haar vooral om de “familiale mentaliteit”. “Als ik op straat loop is er altijd wel iemand om een praatje mee te doen. Dat geeft een veilig gevoel,” zegt ze zelf.
Gemeenschap, afdeling wegen en verkeer. In haar vrije tijd speelt Elaine cello aan de Herentalse muziekacademie en in het orkest. Daar haalde ze ook haar diploma piano. Verder zet zij zich in voor dieren in nood. Zo hielp ze Mieke De Wit in Herenthout al een paar keer in haar asiel voor vogels en wilde dieren. In de toekomst wil ze jaarlijks een week vrijwilligerswerk doen in een hondenasiel in Portugal.
Elaine werkte in een textielfabriekje in Herentals waar ze met haar collega’s haar eerste Nederlands leerde. Daarna leerde ze onze taal aan het DTL in Herentals en ging ze aan de slag op de ministeriële kabinetten van minister Baldewijns en Stevaert. Nu werkt ze voor het Ministerie van de Vlaamse 25
Tussen de twee wereldoorlogen kwam ongeveer de helft van de bevolking in Herenthout aan de kost met “het steentje”.
Made in Herenthout Ooit schitterde het hier als diamant In 1585, bij de inname van Antwerpen door de Spanjaarden, werden de joden en de protestanten uit de stad verdreven en verplaatste de diamantindustrie zich naar Amsterdam. In de 19de eeuw kwam door de ontdekking van diamant in de Zuid-Afrikaanse mijnen en de rol van de Antwerpse haven hierin, de diamantnijverheid weer terug naar onze streken. Toen daar op het einde van de 19de eeuw ook nog eens een loonconflict in Amsterdam op volgde werd Antwerpen weer een grote diamantstad. 26
In de Antwerpse Kempen profiteerden we daar mee van. De diamantwerkplaatsen (slijperijen, zagerijen en snijkamers) rezen uit de grond. Een nieuwe bedrijfstak was geboren. Tussen de twee wereldoorlogen kwam ongeveer de helft van de bevolking in Herenthout aan de kost met “het steentje”. Na de Tweede Wereldoorlog werden door de invoering van nieuwe technieken ook grotere diamanten in de Kempen bewerkt. De slijpers werden omgeschoold om schitterende briljanten te maken.
De diamantstiel, meestal uitbetaald in stukwerk, bracht welvaart in de gemeente. Door de toenemende industrialisering en de concurrentie met lage loonlanden sloten de kleine ateliers echter een voor een de deuren. Van de 25.000 arbeiders in de diamantsector blijven er nu nog slechts een duizendtal over. Ook Herenthout deelde in de klappen en telt nu nog slechts ĂŠĂŠn atelier waar diamant wordt bewerkt.
27
rivier de wimpe aan het museum
Neuzen in de Wimpe Het gezelligste museum van Herenthout Maar de Wimpe is nog meer dan alleen maar een ambachtenmuseum. Het is ondergebracht in een kelderruimte en vertelt het verhaal van onze voorouders houtbewerkers zo omstreeks 1900. Met levensechte sculpturen wordt het schrijnwerker-, klompen-, wagenmakeren kuipersambacht voorgesteld. Je voelt je er echt 100 jaar teruggeworpen in de tijd. Oude publiciteitsborden in email, een originele toog en veel hout zorgen voor de natuurlijke warmte. Tijdens koude dagen wordt dit effect nog versterkt door de vlammengloed van twee grote
houtvuren. Kaarsen branden alom. Je zit hier middenin de museumcollectie en kunt er ook genieten van een streekgerecht met aangepaste drank. Van hieruit kun je kano’s of kajaks huren om zowel de Kleine als de Grote Nete af te varen. Ook huifkartochten langs de Kempische trekpleisters en plattelandswegen worden op aanvraag georganiseerd. Meer info: www.vzwdewimpe.be
29
3 Herenthoutse reuzen
In betere tijden was de Nete de favoriete zwemplek voor de Herenthoutse jeugd.
Mijn favoriete plekje Freddy Kerkhofs is een geboren Herenthoutenaar. Hij is al 30 jaar gemeenteraadslid en van 1983 tot 1988 was hij schepen van sport. Hij kent alle hoekjes en kantjes van Herenthout maar een favoriet plekje in het dorp kiezen vindt hij niet eenvoudig: “Het kasteel, de watermolen, de kasteelvijver… We hebben zoveel mooie plekken!” Na lang aandringen, gaat zijn voorkeur dan toch uit naar ’t Schipke. Het prachtige landschap van de vallei van de Grote Nete en de Wimp. “Het Schipke” is eigenlijk de naam van een boerderijtje, dat tussen 1842 en 1845 gebouwd werd aan een aanlegplaats aan de Grote Nete.
Vanaf 1902 zorgde een veer voor de overzet op deze plek. In 1949 kwam er een voetgangersbrug die Herenthout met Itegem verbindt.
Pallieter I n betere tijden was de Nete nabij ’t Schipke de favoriete zwemplek voor de Herenthoutse jeugd. Nu vind je er soms een zeldzame visser die hooggelaarsd op zoek is naar visaas op de rivierbodem. De schuur van ’t Schipke is nu een moderne taverne, maar het vroegere woonhuis en later herbergje is nog steeds intact. 33
De omgeving van ’t Schipke werd destijds gebruikt als locatie voor de verfilming van “Pallieter” van Felix Timmermans. Ondanks de verhoging van de dijken blijft een ochtendwandeling langs de kronkelende Nete een enige belevenis. Stap in de richting van Itegem en je ontdekt in de verte het kasteel van Herlaar en je ziet de Wimp in de Nete uitmonden. “Een wandeling die in alle seizoenen de moeite waard is,” aldus Freddy Kerkhofs.
café ‘t Schipke
Een Herenthoutenaar in Londen En dan nog wel aan het hoofd van Tate Modern Chris Dercon werd in 1958 zoals zoveel Herenthoutenaren geboren in Lier. Van 1976 tot 1982 studeerde hij kunstgeschiedenis, theaterstudie en filmtheorie in Amsterdam en Leiden. Van 1983 tot 1988 gaf hij les aan het video- en filmdepartement in Brussel. Tot hij programmadirecteur werd van het MoMa PS1, een filiaal van het New Yorkse Museum of Modern Art in Queens, gekend om zijn vernieuwende tentoonstellingen.
Hedendaags In 1990 werd Chris directeur van het Centrum voor Moderne Kunst in Rotterdam. In 1996 werd hij directeur van het Museum Boijmans Van Geuningen in Rotterdam. Ondertussen leidde hij ook tot 2011 het Haus der Kunst in M端nchen. Daar zorgde hij voor een grondige transformatie door ook hedendaagse artiesten in huis te halen zoals Patti Smith, Yoko Ono, 37
Zaha Hadid, Rem Koolhaas en Robert Storr. Nu wordt van Chris verwacht dat hij het Tate Modern hervormt tot een museum voor de 21ste eeuw. Hij wil het programma van het museum opfrissen met de inbreng van architectuur, design, film en fotografie. Een plek waar iedereen zijn gading vindt. Met de Olympische Spelen en een spectaculaire nieuwbouw zal het werk van deze Herenthoutenaar de volgende jaren nog vaak genoeg in het nieuws zijn. .
38
Groeten uit Herenthout
“Ik wil wereldkampioen worden.”
Aanstormend talent Bono Harzé, Kickt op kickboksen Hij is nog een tiener maar toch al een sportheld met Europese en Wereldtitels. Dat wil wat zeggen. En dan nog in het kickboksen. “Ik ben beginnen te kickboksen toen ik zes jaar was. Vroeger kon niet, want ik durfde nog niet. Maar ik had mijn papa wel beloofd dat ik er op mijn zesde verjaardag mee zou beginnen. Nu is hij mijn hevigste supporter. En ook nog eens mijn trainer. Hij geeft mij goede raad en maakt mij beter. Ik aanvaard dat ook van hem want hij is mijn grote voorbeeld.”
bono
Wereldkampioen Bono heef t geen tijd voor andere hobby’s. Al zijn vrije tijd steekt hij in zijn sport en daarnaast heeft hij natuurlijk ook nog veel werk voor school. “Ik ben 3 à 4 keer per week bezig met mijn sport. Iedere keer anderhalf uur per training.” Maar hij mikt dan ook hoog. “Ik wil wereldkampioen worden. Dat is de waardevolste titel voor mij. En ik wil ook grote toernooien winnen want daar kan ik prijzengeld mee verdienen.” En je naam, Bono? Waren je ouders fan van U2? Bono: “Nee, absoluut niet. Mijn ouders vonden dat gewoon een mooie naam. En ik ben er ook tevreden mee.”
42
Bono vertelt nog dat er heel wat mensen zijn die kickboksen en dat er bij zijn club aardig wat mensen uit Herenthout lid zijn.
Meer info op www.contactsports.be
vijver voor kasteel van Herlaar
Beschermd Herenthout Herenthout heeft 70 onroerende eigendommen die deel uitmaken van het cultureel erfgoed van België. Maar veel schiet je daar niet mee op, want de dorpsvilla van Bavo Claes op de hoek van Boeyendal en de Itegemsesteenweg stond ook op die lijst en is ondertussen gesloopt. Veilig zijn enkel de onroerende goederen die beschermd zijn, of zoals wij zeggen: “geklasseerd”.
sen de kasteelvijver en de Pauwelstraat beschermd zijn? Dat ook de kerk, de St. Gummaruskapel of Torekensschool, de Kapel van de Uilenberg en Het Schipke (het vroegere veerhuis aan de Nete) op de lijst van beschermde gebouwen staan zal wel niemand verbazen.
In de lijst van beschermde gebouwen zitten toch enkele verrassingen. Topper is het kasteel van Herlaar met zijn dienstgebouwen, kapel en molenhuis. Maar wist je dat ook de wegwijzer naar het kasteel naast de dreef aan de Itegemsesteenweg en de boerderij tus-
Maar in de Pauwelstraat kun je toch nog twee verrassingen vinden. Op nr. 29 is er een fraai gerenoveerd breedhuis dat gedeeltelijk uit de 18de eeuw dateert en in de zijgevels sporen van muurvlechtingen vertoont. Het gebouw is omringd door een fraaie tuin met zwembad en
44
Verrassingen
kasteel van Herlaar
laat helemaal niet vermoeden dat het beschermd is. Op nr. 24 in dezelfde straat staat een deels aangepaste langgestrekte hoeve van het einde van de 19de eeuw die eveneens “geklasseerd� is. Deze lange lage hoeve werd voor het eerst ingetekend in het kadaster in 1893 op een voorheen onbebouwd perceel. Weinigen kennen de echte culturele waarde van dit gebouw.
46
De BH’s van Herenthout Ga naar Wikipedia en je vindt er 3 Bekende Herenthoutenaren. En wij voegen er toch nog eentje aan toe.
Wim Vandekeybus (°1963) Choreograaf, regisseur, acteur en fotograaf. Wim is de zoon van dierenarts Vandekeybus die een praktijk had aan de Bouwelsesteenweg. Hij woont niet meer in Herenthout maar is met o.a. Anna Teresa De Keersmaeker een internationale topper in de hedendaagse dans.
Charel Cambre (°1968) Illustrator. Charel werkte aanvankelijk voor verschillende buitenlandse tekenfilmstudio’s. Daarna zette hij zijn eerste stappen in de stripwereld bij o.a. Studio Vandersteen en Studio 100. Met “Jump” bracht Charel zijn eigen reeks uit.
Lode Bosmans (°1925) Kunstschilder. Lode kreeg in Antwerpen les van o.a. Isidore 47
Opsomer en Constant Permeke. Hij schilderde vooral stillevens, landschappen en kinderportretten. Met pater Calixte Fimmers begon hij in de St. Gummaruskapel in Herenthout een Vesper-tekenschool. In de jaren ’60 was hij daar de leraar van Jef Van Grieken.
Jef Van Grieken (° 1950) Je vindt hem niet op Wikipedia maar je kunt hem wel Googlen. Jef was de zoon van Staf Van Grieken, een kruidenier in de Jodenstraat. Vanaf 1975 bouwde hij een internationale carrière uit als schilder, tekenaar en graficus met super realistisch werk.
zelfportret van Grieken
Huirthuit Huirthuit viert carnaval Al sinds 1892 wordt carnaval gevierd in Herenthout. Wij hebben dan ook zowat de oudste carnavalstoet van Vlaanderen. De stoet is gegroeid vanuit een soort straattheater en is sindsdien uitgegroeid tot een dynamische optocht met dans, muziek en straattoneel. Op een verkeersvrije omloop van een drietal kilometer krijgt het publiek entertainment van de bovenste plank. Het is je als toeschouwer aangeraden om tijdens de stoet in tegenovergestelde richting te wandelen want de vijftigtal groepen slagen er nooit in de volledige cirkel rond te maken.
Prins Carnaval De carnavalstoet van Herenthout is geen praalstoet. Hij heeft echt wel een uniek karakter met haast uitsluitend Herenthoutse groepen. In totaal doen zo’n 900 jongeren en ouderen mee met dansjes, korte sketches en volkse pret zonder politieke persiflages. De gildewagen van Peer (het symbool van de stoet) met de ex-carnavalprinsen en –keizers vormt samen met de nieuwe prins het hoogtepunt. De prins wordt verkozen door het hoofdbestuur en 49
foto prijslijst aan Turkse kapperszaak (Christoffer?)
gesteund door een Raad van Elf. Uiteraard is hij heel gul met snoep en speelgoed. Carnaval in Herenthout steunt op authenticiteit, traditie en de drive van de groepen. Geldverspillende pracht en praal is niet aan hen besteed. In 2013 bestaat het Herenthoutse carnaval 121 jaar. Ter gelegenheid van deze 11 x 11 zullen de twee stoetzondagen van de krokusvakantie en het kindercarnaval op dinsdag ongetwijfeld extra feestelijk zijn.
51
Vroeger en nu
de markt
Colofon Neuzen in Herenthout werd bijeen geneusd door curieus Herenthout: Danny Cannaerts en Peter Liekens, met de hulp van Herenthoutenaren en verenigingen. Wil je meedoen met curieus Herenthout? Neem dan contact op met danny_cannaerts@hotmail.com of peter_liekes@hotmail.com Fotografie: An Haelewaeters Vormgeving: Rob Marcelis Lay-out: Nele Willems Meer info: www.curieus.be/neuzenin
54
CURIEUS? curieus is een sociaal-culturele vereniging voor volwassenen die zich bezig houdt met alles wat mensen kan boeien. Je komt ons tegen op meer dan 300 plaatsen in Vlaanderen en Brussel. Je kan er komen proeven van de activiteiten die een kleine of grote groep vrijwilligers organiseren voor iedereen in hun gemeente of wijk: daguitstappen, info- en debatavonden, tentoonstellingen, filmvoorstellingen, standupcomedy-avonden, internetklasje, quizzen, fiets- of wandeltochten… Kortom: alles wat mensen ‘curieus’ maakt. curieus is er voor mensen die op zoek zijn naar een zinvolle vrijetijdsbesteding. Mensen die andere mensen willen ontmoeten in een aangename en vriendschappelijke sfeer. curieus is er ook voor mensen die graag iets opsteken, die steeds op de hoogte willen blijven en mee willen zijn in deze steeds veranderende maatschappij. curieus draagt waarden als respect, gelijkwaardigheid en solidariteit hoog in het vaandel. We kiezen voor een samenleving waarin iedereen gelijke kansen krijgt om zich te ontplooien en de verantwoordelijkheid heeft om deze kansen te benutten. curieus kiest voor ontmoeting. curieus wil mensen samenbrengen, banden smeden, netwerken bouwen.
www.curieus.be informatie@curieus.be
printed by
www.zwartopwit.com
V.u.: Jurgen Theunissen, p/a Grasmarkt 105/41, 1000 Brussel. Niet op de openbare weg gooien ajb.