Van danslabo’s naar kortfilms en terug

Heen en weer tussen danslabo’s en kortfilms, tussen New York en Brussel, tussen danser en publiek. Dat connectie belangrijk is, ongeacht de afstand, wisten ze bij de Dancing Society al van bij de start. Nog voor covid het ons verplichtte, overbrugden zij afstanden op creatieve manieren. En dat blijven ze nog steeds doen!

In november 2021 nam ik een interview af met Maya Balam Meyong en Marie-Laure Lesage, de oprichters van het collectief. Hun wegen kruisten in 2018 in Brussel wanneer beide danseressen aan eenzelfde project deelnamen. Wat startte met een gemeenschappelijke drive en geven van workshops, mondde uit in een internationaal dansfestival Perpetuum Mobile Samen met tal van mededansers hielden ze hun eerste editie waarbij ze streefden naar een intieme maar open houding. Kijkers uitnodigen om deel te nemen en samen een relatie vormen waar dans en beweging gedeeld worden, was en is nog steeds de opzet. Afgelopen jaar breidden ze hun project nog verder uit met een kortfilm en een succesvolle nieuwe editie van het festival. Iets waar ze ontzettend naar hebben uitgekeken en wat mij betreft een absolute meerwaarde is voor de Brusselse hedendaagse dansscène. We blikken terug op enkele passages uit het interview.

Ondanks de diverse internationale achtergronden van jullie artiesten ligt de basis van jullie werking in Brussel. Is dit een specifieke keuze? Brussel is uiteraard de plaats waar we elkaar hebben leren kennen en onze eerste stappen naar de huidige Dancing Society hebben gezet. Het blijft dus zeker een speciale plaats voor ons. Daarnaast is het tevens een praktische keuze. Als je met dansers samenwerkt uit verschillende landen, kom je in Brussel gemakkelijk bij elkaar. Het is een kruispunt in Europa waar we graag komen en ook graag gebruik van maken.

Hoe ervaren jullie de Brusselse scène als uitvalsbasis voor jullie gezelschap? Geweldig! Brussel heeft een hele intieme, warme vibe Er valt zo veel te ontdekken dat niet in de klassieke danswereld past. Ook andere artiesten voelen zich hier enorm thuis. Zo voert één van onze dansers, Hannah Wagner, haast promotie voor Brussel in New York. In Brussel kan je allerlei stijlen blijven ontdekken. Er is veel ruimte voor vernieuwing en exploratie. Het is altijd een beetje thuiskomen als we er zijn.

Brussel blijft natuurlijk ook de plaats waar ons internationaal dansfestival Pertpetuum Mobile plaatsvindt. We vieren hier beweging, dans, maar ook andere kunstvormen gerelateerd aan beweging. Beweging zit in lichamen, geluiden, beelden, en die willen we allemaal een plaats geven. Het is een heel dynamisch dansfestival met dagelijkse lessen maar ook performances. Het publiek kan hier op veel manieren aan deelnemen wat zorgt voor een hele open, sociale sfeer. Op die manier kunnen we doen wat we graag doen: onze ervaring delen met alle geïnteresseerden. Er is altijd plaats voor speciale ontmoetingen tussen mensen die anders misschien niet zouden gebeuren.

The Dancing Society onderzoekt graag nieuwe invalswegen en gaat ook de uitdaging om met andere disciplines samen te werken aan. Ik denk hierbij specifiek aan Rhythms, jullie kortfilm die begin 2022 is verschenen. Wat was de insteek voor deze film? Voor Rhythms zijn we uitgegaan van ritme in brede zin. Met name hoe we het ritme dagelijks als routine ervaren, het ritme van beweging en dans. We hebben onze alledaagse routines en bewegingen gebruikt als inspiratie. Op het moment dat we hieraan begonnen, zaten we in lockdown. Meteen werd duidelijk hoe afhankelijk we zijn van een ritme en hoe we hierop reageren als dit verandert. Maar we veranderen ook zelf onze ritmes. Het is heel boeiend geweest om hiermee te experimenteren.

Voor deze kortfilm nemen jullie zowel de rol van danser/acteur maar ook van regisseur op. Hoe hebben jullie dat ervaren? Omdat je kleinschalig werkt, neem je automatisch meerdere rollen op. De voorbereiding vroeg heel veel inspanning en tijd. We hebben enorme voldoening gehaald uit het moment waarop we effectief de opnames deden en dus ook konden dansen. Toen werd het ook duidelijk dat een filmopname een andere aanpak vereist dan dansen in een voorstelling. Tijdens de opnames kregen we ook de feedback van Jeroen Ceulebrouck, onze cameraman. Omdat hij een andere manier van werken gewoon is, was het zeer boeiend om samen te werken. We hadden twee weken om het geheel op beeld te krijgen, wat een korte, intense periode was. Mede omdat we zowel de aansturing als de uitvoering op ons hebben genomen.

Ondertussen is de film Battements du jour / Rythms in première gegaan en sloten ze de zomer af met een goed gevulde editie van hun dansfestival. Hoewel de Dancing Society blijft groeien en steeds meer publiek trekt, blijft de intieme relatie en warme sfeer op de voorgrond staan. Iedereen die er aanwezig is, voelt zich betrokken en welkom. De lijn tussen dansers en publiek blijft dun, wat zorgt voor een samenhorigheidsgevoel waaruit nieuwe connecties ontstaan.

 www.perpetuummobilefestival.com facebook thedancingsociety.asbl instagram the.dancing.society

— Maximiliane Verlaak

Al op jonge leeftijd werd ik door de dansmicrobe gebeten en een remedie is er niet. Mijn mama bracht me naar mijn eerste balletles en bij het zien van de ‘grote meisjes’ wist ik wat ik wou, dát dus. Jarenlang heb ik in de balletschool van Marijke Clijsters mijn balletschoentjes versleten en naast pirouettes ook levenslessen geleerd. ‘Nog één keer!’ betekende altijd nog minstens zes keer. Een feit als een paal boven water en iets waar ik mezelf als docente nu ook vaak op betrap. Want ballet of dans tout court is niet gemakkelijk, wel mogelijk. Je streeft ernaar om het dansen er moeiteloos uit te laten zien. Voor mij persoonlijk is het bewonderenswaardig wanneer dat lukt. Dansen als ademen te laten lijken. Ondertussen sta ik zelf ook aan de kant van docent en choreografe. Via deze weg hoop ik anderen te geven wat ik zelf uit dans kan halen. Jezelf zijn. Dans is overal en belangrijker nog, voor iedereen. De gezichten erachter en de wereld waar het zich afspeelt hoop ik door in mijn pen te kruipen ook tot bij jullie te brengen. Schrijven voor DANST is één van de extra’s die ik graag aan mijn dansgerelateerde agenda toevoeg. instagram danscompagnie.m