JEDEN Jeden nos, jedno serce, jedna buzia. Po co więcej? Jedna szyja, jeden brzuch, jeden język, wpraw go w ruch!
Poznaję liczbę 1 1. Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel mówi, by pokazały jeden palec, jedną rękę, jedną nogę. Pyta, jaką część ciała człowiek ma tylko jedną. Jeżeli istnieje taka potrzeba, prowadzący pierwszy podaje przykład: Człowiek ma tylko jedną głowę. 2. Nauczyciel odtwarza nagranie piosenki „Jeden” i obrazuje ruchem jej treść. Powtarza ją i prosi, by dzieci pokazywały razem z nim. Następnie czyta uczestnikom zabawy tekst utworu i prosi, by wskazali na ilustracji wymienione w piosence części ciała, pytając: • Gdzie dziewczynka ma nos?; • Gdzie ma serce? itp. 3. Każde dziecko ma przynieść do koła dowolną, ale tylko jedną zabawkę. Przedszkolaki kolejno pokazują zabawki i mówią: Mam jedną/jeden… Nauczyciel pyta, co w przedszkolu/ szkole jest tylko jedno. (Jeżeli istnieje taka potrzeba, pierwszy podaje możliwą odpowiedź, na przykład W przedszkolu jest tylko jedna kuchnia). Można również zaproponować dzieciom spacer po przedszkolu i placu zabaw w poszukiwaniu elementów występujących pojedynczo. 4. Nauczyciel zadaje dzieciom zagadki: • Jest tylko jedna i bardzo kochana. Całuje ciebie przed snem oraz z rana (mama); • Jest tylko jedno, świeci na niebie. Jego promienie ogrzeją ciebie (słońce). 5. Prowadzący pyta: Co na całym świecie jest tylko jedno? Dzieci szukają słońca na ilustracji. Nauczyciel pyta, ile na rysunku jest słońc oraz ile nosów ma słońce. Następnie pyta, ile na ilustracji jest dziewczynek oraz ile serduszek naszytych na sukience ma dziewczynka. Dopytuje, ile ma nosów i ile języków. Prowadzący pokazuje cyfrę 1. Pyta: Do czego jest podobna cyfra 1? Uwaga! Należy akceptować wszystkie pomysły. 6. Dzieci kolejno wypowiadają swoje imię. Nauczyciel pyta każdego uczestnika: Czy w naszej grupie (nazwa grupy) jest tylko jedna/jeden… (tu wstawia imię dziecka), czy jest ich więcej? Niech wszystkie/wszyscy (imię dziecka) pomachają do nas. Prowadzący mówi: Ja mam na imię… (tu wstawia swoje imię). Czy w przedszkolu jest jeszcze jakaś pani, która ma tak na imię? A czy w grupie jest jakieś dziecko, które ma na imię tak jak ja?
Jeden Jeden nos, jedno serce, jedna buzia. Po co więcej? Jedna szyja, jeden brzuch, jeden język, wpraw go w ruch!
Gimnastyka Jeden raz klaśnij głośno, jeden raz ugnij nogi. Spróbuj dotknąć sufitu, a teraz podłogi. Tu jest ręka, a tu noga. Tutaj sufit, tu podłoga…
Potrafię jeden raz… 1. Uczestnicy zabawy stoją w kole. Nauczyciel prosi, by przedszkolaki jeden raz: • klasnęły w ręce; • uderzyły dłońmi w kolana; • dotknęły nosa; • zrobiły obrót; • dotknęły czoła; • udały, że kaszlą; • udały, że kopią piłkę; • dotknęły podłogi itp. Następnie dzieci kolejno mówią, co pozostali uczestnicy zabawy mają zrobić jeden raz. 2. Zabawa ruchowa. Nauczyciel prezentuje dzieciom piosenkę „Gimnastyka”. Powtarza ją i prosi, by dzieci ilustrowały utwór ruchem razem z nim. 3. Nauczyciel pokazuje przedszkolakom ilustracje. Pyta, co robi chłopiec na pierwszej i na kolejnych ilustracjach oraz jaką cyfrę chłopiec ma na koszulce. 4. Prowadzący prosi dzieci o policzenie, ile jest kozaków na ilustracji. Pyta, czy kozak jest duży, czy mały. Nauczyciel zadaje uczestnikom zabawy pytania: • Na kogo ten kozak będzie pasował? • Czy ten kozak może należeć do krasnoludka? • A czy może należeć do jakiegoś olbrzyma? • Czy jeżeli ktoś tupnie takim kozakiem, to dźwięk będzie głośny, czy cichy? • Czy ten kozak jest ciężki, czy lekki? Prosi, by spróbowali jeden raz tupnąć w podłogę, tak jakby zrobił to właściciel tego kozaka. Pyta, jak tupnąłby krasnoludek. 5. Potrzebne będą sztywne kartki formatu A4 z dużą cyfrą 1, klej i drobny sypki materiał (na przykład piasek, kasza, ryż). Nauczyciel daje każdemu dziecku kartkę. Dziecko z pomocą dorosłego smaruje jedynkę klejem. Następnie posypuje cyfrę, czym chce (kasza, piasek, ryż itd.). Kiedy cyfry dobrze wyschną (na przykład na drugi dzień), należy poprosić dzieci, by wodziły po nich paluszkiem. Następnie robią to samo, ale z zamkniętymi oczami. Uwaga! Ta zabawa będzie powtarzana przy poznawaniu pozostałych liczb. Dobrze by było, gdyby dzieci miały oddzielną teczkę na zbieranie tych prac, by móc do nich wracać.
Gimnastyka Jeden raz klaśnij głośno, jeden raz ugnij nogi. Spróbuj dotknąć sufitu, a teraz podłogi. Tu jest ręka, a tu noga. Tutaj sufit, tu podłoga…
To ja! Mam dwie nogi, kciuki dwa. Szybko liczę: jeden, dwa! Dwoje oczu, łokcie dwa. Szybko liczę: jeden, dwa! Dwa kolana i dwie ręce, teraz nimi sobie kręcę!
Poznaję liczbę 2 1. Dzieci siedzą w kole. Pokazują dwie ręce, dwa kolana, dwie dziurki w nosie. Nauczyciel pyta, jakie części ciała człowieka występują jeszcze podwójnie. Jeżeli istnieje taka potrzeba, prowadzący pierwszy podaje przykład: Człowiek ma dwie nogi. 2. Nauczyciel czyta dzieciom utwór „To ja!”. Następnie prosi, by przedszkolaki posłuchały utworu jeszcze raz i pokazywały to, co usłyszą. Proponuje powtórzenie zabawy w szybszym tempie, potem w jeszcze szybszym i tak szybko, jak tylko dzieci zdołają wykonać to ćwiczenie (po kilku próbach – za pierwszym czy drugim razem – dzieci powinny mieć wręcz problem z nadążeniem: wtedy zabawa będzie atrakcyjniejsza). 3. Nauczyciel pyta: Ile jest dzieci na ilustracji? Ile chłopiec pokazuje kciuków? Ile dziewczynka ma kitek? Ile ma spineczek we włosach? Ile chłopiec ma łat na spodniach? Prosi, by uczestnicy zajęć policzyli, ile kapci ma dziewczynka na ilustracji i ile kapci ma chłopiec. Pokazuje na obrazku cyfrę 2 i nazywa ją. Pyta, do czego ta cyfra jest podobna. 4. Prowadzący pyta kolejno dzieci, ile mają kapci na nogach. Kiedy wszyscy je policzą, mówi: Tak, każdy ma dwa kapcie na nogach, czyli mamy jedną parę kapci. Następnie prosi dzieci, by zdjęły kapcie i wrzuciły do worka lub dużej reklamówki. Wysypuje buty i prosi, by każdy odnalazł swoje kapcie. Uczestnicy zabawy sprawdzają po kolei, czy każdy ma dokładnie dwa kapcie i czy są one takie same. 5. Nauczyciel szykuje dla każdego dziecka sztywną kartkę formatu A4 z dużą cyfrą 2. Przedszkolak z pomocą dorosłego smaruje dwójkę klejem. Następnie dziecko posypuje cyfrę, czym chce (kasza, piasek, ryż itd.). Kiedy cyfry dobrze wyschną, prowadzący prosi dzieci, by zamknęły oczy i wodziły palcem po cyfrze 2.
To ja! Mam dwie nogi, kciuki dwa. Szybko liczę: jeden, dwa! Dwoje oczu, łokcie dwa. Szybko liczę: jeden, dwa! Dwa kolana i dwie ręce, teraz nimi sobie kręcę!
Jeden i dwa Dwa razy klasnę, dwa razy tupnę. Dwa razy skoczę, jeden raz kucnę. Ref. Hej, jeden, dwa, hej, jeden, dwa! Tra la la la, tra la la la! Dwa kroki zrobię, dwa razy mrugnę. Dwa razy kopnę, jeden raz kucnę. Ref. Hej, jeden, dwa, hej, jeden, dwa! Tra la la la, tra la la la!
Potrafię dwa razy… 1. Nauczyciel prosi dzieci, by dwa razy: • podskoczyły; • klasnęły; • dotknęły podłogi; • zamiauczały; • podskoczyły jak najwyżej; • zaszczekały itd. 2. Prowadzący prosi dzieci, by posłuchały utworu „Jeden i dwa”. Następnie słuchają piosenki jeszcze raz i pokazują to, co słyszą, w coraz szybszym tempie – tak jak na nagraniu. 3. Nauczyciel prezentuje ilustracje. Prosi przedszkolaki o policzenie bębenków i pałeczek. Pyta, co robią postaci na każdej ilustracji oraz ile razy wskazana dziewczynka na przykład klasnęła, a chłopiec tupnął. Prowadzący pyta, jakie cyfry widnieją na bębenkach. 4. Przedszkolaki dobierają się parami. Nauczyciel zwraca się do nich: • Policzcie, ile rąk ma koleżanka/kolega. • Policzcie, ile nóg ma koleżanka/kolega. • Policzcie, ile nosów ma koleżanka/kolega. • Policzcie, ile policzków ma koleżanka/kolega. 5. Nauczyciel prosi dzieci, by wszystko, co usłyszą, zrobiły jeden raz: • Klaszczemy (dzieci jeden raz klaszczą). • Tupiemy (jeden raz tupią). • Klepiemy się po brzuchu (jeden raz klepią się po brzuchach). • Gładzimy policzki (jeden raz gładzą policzki). • Skaczemy jak najwyżej (jeden raz podskakują). Następnie prosi dzieci, by teraz wszystko, co usłyszą, zrobiły dwa razy: • Klaszczemy (dzieci dwa razy klaszczą) itd. 6. Prowadzący prosi dzieci, by wykonały daną czynność tyle razy, ile razy klaśnie: • Klaśnijcie (klaszcze jeden raz). • Tupnijcie (klaszcze dwa razy). • Podskoczcie (klaszcze dwa razy). • Mrugnijcie (klaszcze jeden raz).
Jeden i dwa Dwa razy klasnę, dwa razy tupnę. Dwa razy skoczę, jeden raz kucnę. Ref. Hej, jeden, dwa, hej, jeden, dwa! Tra la la la, tra la la la! Dwa kroki zrobię, dwa razy mrugnę. Dwa razy kopnę, jeden raz kucnę. Ref. Hej, jeden, dwa, hej, jeden, dwa! Tra la la la, tra la la la!