Moeder Meense Eeuwfeestboek

Die Excellente Cronicke van de Mannen van Belang

Moeder Meense 100 jaar: 1902-2002

1 MENINGEN VAN MEENSE MANNEN ........................................................................................ 7 1.1 DE CENTENNIUMSCRIPTOR ............................................................................................................ 7 1.2 DE ERELEDENVOORZITTER ............................................................................................................ 8 1.3 DE GULLE SCHENKERS ................................................................................................................... 9 1.3.1 JEAN-PIERRE DESMET.................................................................................................................... 9 1.3.2 PIERRE ROUSSEL .......................................................................................................................... 10 1.3.3 LUC DERUMEAUX ........................................................................................................................ 10 1.4 DE SENIOR ANNO 2000-01 ............................................................................................................. 10 1.5 HET OUDSTE ERELID .................................................................................................................... 11 1.6 EEN LEUVENSE COMMILITO DAVY RENIERS .............................................................................. 11 2 DE HISTORIE VAN « DE MANNEN VAN BELANG » ............................................................ 13 2.1 HET ONTSTAAN VAN DE HOOGSTUDENTENCLUB MOEDER MEENSE......................................... 13 2.1.1 HET STICHTINGSJAAR .................................................................................................................. 13 2.1.1.1 Algemene schets ....................................................................................................................... 13 2.1.1.2 1902 .......................................................................................................................................... 14 2.1.1.3 1901 .......................................................................................................................................... 15 2.1.1.4 1890 .......................................................................................................................................... 16 2.1.1.5 1920 .......................................................................................................................................... 19 2.1.2 ALGEMEEN TIJDSBEELD ............................................................................................................... 20 2.1.3 DE STICHTERS .............................................................................................................................. 20 2.1.4 HET CLUBREGLEMENT ................................................................................................................. 22 2.1.5 HET CLUBLIED ............................................................................................................................. 24 2.1.6 DE CLUBSYMBOLEN ..................................................................................................................... 25 2.2 VAN 1902 TOT 1929 (BOEKEN I & II) ........................................................................................... 26 2.2.1 ALGEMENE TIJDSGEEST ............................................................................................................... 26 2.2.2 CLUBOVERZICHT ......................................................................................................................... 29 2.2.3 DE LUSTRUMVIERINGEN .............................................................................................................. 39 2.2.3.1 Het “II”de lustrum .................................................................................................................... 39 2.3 VAN 1929 TOT 1948 (BOEKEN III EN IV) ..................................................................................... 43 2.3.1 ALGEMENE TIJDSGEEST ............................................................................................................... 43 2.3.2 CLUBOVERZICHT ......................................................................................................................... 45 2.3.3 DE LUSTRUMVIERINGEN .............................................................................................................. 58 2.3.3.1 Het “IV”de lustrum ................................................................................................................... 58 2.3.4 BIJDRAGE DER PRO-SENIORES .................................................................................................... 62 2.4 VAN 1949 TOT 1961 (BOEK V) ....................................................................................................... 70 2.4.1 ALGEMENE TIJDSGEEST ............................................................................................................... 70 2.4.2 CLUBOVERZICHT ......................................................................................................................... 71 2.4.3 LUSTRUMVIERINGEN ................................................................................................................... 82 2.4.3.1 Het Halfeeuwfeest .................................................................................................................... 82 2.4.3.2 Het XI de lustrum ..................................................................................................................... 84 2.4.3.3 Het XIIde lustrum ..................................................................................................................... 87 2.4.4 BIJDRAGE DER PRO-SENIORES ..................................................................................................... 90 2.4.4.1 Met Palmyre of Flavie naar Leuven ........................................................................................ 90 2.4.4.2 De eerste Thé Dansant ............................................................................................................. 91 2.4.4.3 Meense devotie in de kapelletjes van Scherpenheuvel ............................................................ 92 2.5 VAN 1961 TOT 1969 (BOEK VI) ..................................................................................................... 97 2.5.1 ALGEMENE TIJDSGEEST ............................................................................................................... 97 2.5.2 CLUBOVERZICHT ......................................................................................................................... 99 2.5.3 LUSTRUMVIERINGEN ................................................................................................................. 110 2.5.3.1 Het XIIIde lustrum: 20 – 26 februari (Karnaval) 1966 ........................................................... 110

2

2.5.4 BIJDRAGE DER PRO-SENIORES ................................................................................................... 111 2.5.4.1 Een “Gouden Periode” voor de club ...................................................................................... 111 2.5.4.2 Een chronologische overzicht (1966-1968) ........................................................................... 113 2.5.4.3 Hoe het Moeder Meense verging in de S.K. voetbalcompetitie ............................................. 114 2.5.4.4 Moeder Meense en de Prins Karnavalverkiezingen ............................................................... 115 2.6 VAN 1969 TOT 1985 (BOEK VII).................................................................................................. 117 2.6.1 ALGEMENE TIJDSGEEST ............................................................................................................. 117 2.6.2 CLUBOVERZICHT ....................................................................................................................... 119 2.6.3 DE LUSTRUMVIERINGEN ............................................................................................................ 127 2.6.3.1 Het XIVde lustrum ................................................................................................................. 127 2.6.3.2 Het XVIde lustrum ................................................................................................................ 130 2.6.4 BIJDRAGE DER PRO-SENIORES ................................................................................................... 131 2.6.4.1 Een chronologische overzicht (1969-1973) ........................................................................... 131 2.6.4.2 Moeder Meense en haar "ECHO perikelen" 324 ...................................................................... 133 2.6.4.3 Een commilito humoris causa ................................................................................................ 135 2.6.4.4 De Voetbalcompetitie ............................................................................................................ 136 2.6.4.5 Ik toer in Diest rond ............................................................................................................... 138 2.6.4.6 De Ronde van Vlaanderen ..................................................................................................... 138 2.6.4.7 Een crash test schacht ............................................................................................................ 139 2.6.4.8 Een lichtflits in de duistere periode ....................................................................................... 140 2.7 VAN 1985 TOT 1992 (BOEK VIII) ................................................................................................ 141 2.7.1 ALGEMENE TIJDSGEEST ............................................................................................................. 141 2.7.2 CLUBOVERZICHT ....................................................................................................................... 142 2.7.3 LUSTRUMVIERINGEN ................................................................................................................. 147 2.7.3.1 Het XVIIde lustrum: Ereledendag in Menen .......................................................................... 147 2.7.3.2 Het XVIIIde lustrum ............................................................................................................... 149 2.7.4 BIJDRAGE DER PRO-SENIORES ................................................................................................... 151 2.7.4.1 De immigratiegolf .................................................................................................................. 151 2.7.4.2 Back to the roots .................................................................................................................... 158 2.8 VAN 1992 TOT 2002 (BOEK IX) ................................................................................................... 160 2.8.1 ALGEMENE TIJDSGEEST ............................................................................................................. 160 2.8.2 CLUBOVERZICHT ....................................................................................................................... 162 2.8.3 LUSTRUMVIERINGEN ................................................................................................................. 169 2.8.3.1 Het XIXde lustrum ................................................................................................................. 169 2.8.4 BIJDRAGE DER PRO-SENIORES ................................................................................................... 170 2.8.4.1 Hoe van een mug terug een olifant gemaakt werd ................................................................. 170 2.8.4.2 Aan een goede club moet gebouwd worden .......................................................................... 174 2.8.4.3 Het “historische” feestjaar ..................................................................................................... 176 2.8.4.4 Het XXste Lustrumjaar .......................................................................................................... 176 2.8.4.5 Vanwege een zoon der Moreinen, uit sympathie ................................................................... 177 2.9 HET “XXSTE” LUSTRUM OF HET PSEUDOCENTENNIUM .......................................................... 179 2.9.1 HET EEUWFEESTCOMITÉ ........................................................................................................... 179 2.9.2 DE FEESTCANTUS ...................................................................................................................... 180 2.9.3 HET FEESTGALABAL .................................................................................................................. 184 3 DE ACTIVITEITEN VAN BELANG .......................................................................................... 189 3.1 LAUDATIO .................................................................................................................................... 190 3.2 SCHACHTENBEZOEK ................................................................................................................... 190 3.3 BEZOEK AAN HET 56STE VOEDINGSSALON IN BRUSSEL ........................................................... 191 3.4 ASSISENPROCES ........................................................................................................................... 191 3.5 MONSTERROLLING...................................................................................................................... 192 3.6 ERELEDENCANTUS ...................................................................................................................... 193 3.6.1 WOORDJE VOORAF ..................................................................................................................... 193

3

3.6.2 DE JAARLIJKSE VERJONGINGSKUUR ......................................................................................... 193 3.6.3 DE ERELEDENCANTUS ............................................................................................................... 194 3.7 GALABAL DER ERELEDEN: ZATERDAG 24 OKTOBER ............................................................... 195 3.8 BALLADE VAN HET ERELID ........................................................................................................ 196 3.9 TERUGBLIK OP DE STREEKBIERKOTENROLLING...................................................................... 197 3.10 ZANGFEEST S.K. 19/11/1991 ..................................................................................................... 198 3.11 SCHACHTENDOOP DOOR DE EEUW HEEN ................................................................................. 198 3.11.1 WOORDJE VOORAF ................................................................................................................... 198 3.11.2 AAN DE FUTIELE FOETUS TOEKOMSTIGE STOMME SCHACHT .................................................. 200 3.11.3 VERSLAG VAN DE EERSTE VERGADERING GEHOUDEN DE 5DE NOV. 1930 ............................. 201 3.11.4 DOOP ........................................................................................................................................ 202 3.12 TIENKAMP DOOR DE EEUW HEEN ............................................................................................. 203 3.12.1 TIENKAMP IN 1974 ................................................................................................................... 203 3.12.2 TIENKAMP IN 1999 ................................................................................................................... 205 3.13 BOWLINGAVOND EN ROLLING ERNA ....................................................................................... 206 3.14 IJSREVUE SPORTPALEIS ANTWERPEN ..................................................................................... 206 3.15 EERSTE ZWEMCLUB .................................................................................................................. 208 3.16 SCHRIJVING VOOR HET GALABAL ........................................................................................... 209 3.17 HET SPIEKBRIEFJE UIT HET GULDEN BOEK VAN SINTERKLAAS............................................. 209 3.18 SINTERKLAASCANTUS ............................................................................................................... 210 3.19 MOEDER MEENSE DANST .......................................................................................................... 210 3.20 DE GO-CARTING ....................................................................................................................... 213 3.21 BOOGSCHIETING MET MOEDER OOSTENDSE EN AFSLUITENDE KERSTROLLING ................. 213 3.22 KERSTCANTUS ........................................................................................................................... 213 3.23 CLUB NIEUWJAARSBRIEFJE: .................................................................................................... 214 3.24 LUSTRUMCONCERT IN DE SCHOUWBURG ................................................................................ 215 3.25 VERSLAG VAN DE LAATSTE CLUBVERGADERING .................................................................... 215 3.26 KARNAVAL BAL ........................................................................................................................ 216 3.27 EUPEN, CARNAVAL ROSEN-MONTAG ...................................................................................... 217 3.28 AD FUNDUM WEDSTRIJD ........................................................................................................... 220 3.29 BIJWONEN VAN “MY FAIR LADY” TE ANTWERPEN ................................................................ 220 3.30 BROUWERIJBEZOEK WIELEMANS IN BRUSSEL ....................................................................... 220 3.31 GROOT POSTUUM BANKET ....................................................................................................... 221 3.32 KRANSKE OF LIEVER KRANS , NOG JUISTER: REUZEKRANS .................................................. 223 3.33 VOETBAL EN BEZOEK AAN MIJNHEER DEVLOO ..................................................................... 225 3.34 VOETBAL COMPETITIE .............................................................................................................. 226 3.35 CO-CANTUS MET IZEGEMSEN : CLASH OF THE TITANS ................................................... 227 3.36 VOETBAL M. MEENSE – M. MANDEL: SCORE 5 – 3 ................................................................. 228 3.37 BIERZEESLAG ............................................................................................................................ 228 3.38 VERKLEDE PORRECANTUS ....................................................................................................... 229 3.39 STANNEKWIS.............................................................................................................................. 230 3.40 ZANGWEDSTRIJD ....................................................................................................................... 231 3.41 LUSTRUMVIERING (MEI 1939) .................................................................................................. 232 3.42 TE VLIERBEEK........................................................................................................................... 235 3.42.1 WOORDJE VOORAF ................................................................................................................... 235 3.42.2 VLIERBEEK,VERKIEZING 23 APRIL 1959 AANHEF: AANROEPING VAN DE GOD VAN MOEDER MEENSE 236 3.42.3 DE OLYMPIADE ........................................................................................................................ 238 3.43 ONTGROENINGE, STEMMINGE, EN ZWANEGEZINGSEL .......................................................... 238 3.44 ZEESLAG .................................................................................................................................... 240 3.45 ZWANEZANG .............................................................................................................................. 241 3.46 AD FINISSENDUM ....................................................................................................................... 241 4 HET BELANG VAN DE MANNEN ............................................................................................ 242

4

4.1 MARKANTE MEENSE MANNEN................................................................................................... 242 4.1.1 GASTON “VAAST” VAN THOURNOUT (1902-08) ....................................................................... 242 4.1.2 REMI MADDENS (1919-24) ........................................................................................................ 242 4.1.3 GERMAIN MULLIEZ (1930-34) ................................................................................................... 247 4.1.4 MICHIEL VERKINDEREN (1931-36)............................................................................................ 248 4.1.5 LUC GHEYSENS (1967-71) ......................................................................................................... 250 4.1.6 LUC GHESQUIÈRE (1970-75)...................................................................................................... 252 4.2 VOOR DE WESTVLAAMSE GILDE ............................................................................................... 256 4.2.1 HENRI BUYSE (1886-1887) ........................................................................................................ 256 4.2.2 LEON VERBEKE (1941-42) ......................................................................................................... 256 4.2.3 ROBERT CARTON (1946-47) ...................................................................................................... 256 4.2.4 JORIS DEGROOTE (1972-73) ...................................................................................................... 256 4.2.5 PHILIPPE COUVREUR (1983-84) ................................................................................................. 256 4.3 VOOR HET SENIORENKONVENT ................................................................................................. 257 4.3.1 MARK DESSEIN (1962-63) ......................................................................................................... 257 4.3.2 JOZEF VANRAES (1971-72) ....................................................................................................... 257 4.3.3 JAN BODE (1989-90) .................................................................................................................. 257 4.3.4 BENJAMIN VERPOORT (1999-2000) ........................................................................................... 259 4.4 VOOR DE STUDENTENFANFARE ................................................................................................. 261 4.5 VOOR HET V.V.S.: PIET MADDENS (1954-55) ........................................................................... 265 4.6 VOOR HET H.K.V.A.: DÉSIRÉ TANGHE (1951-52) .................................................................... 265 4.7 VOOR HET K.V.H.V.: JAN FLAMEY (1955-56) .......................................................................... 265 4.8 VOOR “ONS LEVEN”: GEORGES “JEF” BUYSE (1907-10) ........................................................ 267 5 DE MANNEN VAN BELANG ..................................................................................................... 269 5.1 WAT DRAGEN ZE ......................................................................................................................... 269 5.2 WAAR DRINKEN ZE ...................................................................................................................... 272 5.2.1 IN DEN NIEUWE BELLE VUE OFTE DEN BEL .............................................................................. 272 5.2.2 BIJ BAAS CONINCKX.................................................................................................................. 273 5.2.3 HET ALHAMBRA ........................................................................................................................ 273 5.2.4 DE SINT JOZEF ........................................................................................................................... 273 5.2.5 CAFÉ MATER ............................................................................................................................. 273 5.2.6 DE GINDER-ALE ........................................................................................................................ 273 5.2.7 DE SAFIR .................................................................................................................................... 273 5.2.8 DE STERRE ................................................................................................................................. 274 5.2.9 DE SCHIM ................................................................................................................................... 274 5.2.10 DE KLOKKE ROELAND ............................................................................................................. 275 5.2.11 DE RINCON .............................................................................................................................. 275 5.2.12 DE BIERHALLE ........................................................................................................................ 276 5.2.13 CAFÉ MERCUUR EN DE BIERKELDER ..................................................................................... 276 5.2.14 DE PEYLKOKER ........................................................................................................................ 276 5.2.15 DE RAVAGE ............................................................................................................................. 276 5.2.16 DE DONATUS ........................................................................................................................... 277 5.2.17 DE PEROKET ............................................................................................................................ 277 5.3 WIE STEUNT HEN ......................................................................................................................... 278 5.4 WIE ZIJN ZE ................................................................................................................................. 279 5.4.1 DE PROSENIORES........................................................................................................................ 279 5.4.2 EEN COMMILITO HONORIS CAUSA.............................................................................................. 281 5.4.3 DE ERELEDEN EN HUN VOORZITTER .......................................................................................... 281 5.4.4 TWEEGESLACHTEN .................................................................................................................... 284 5.4.5 DE LEDEN ................................................................................................................................... 284 5.4.5.1 Hun aantal ............................................................................................................................... 284 5.4.5.2 Hun naam, datering, studierichting en adres .......................................................................... 285

5

6 NAWOORD ................................................................................................................................... 301

7 OORSPRONG VAN DE FOTO’S EN ILLUSTRATIES .......................................................... 302

8 BIBLIOGRAFIE ........................................................................................................................... 303

6

1 Meningen van Meense Mannen 1.1

De Centenniumscriptor

Beste lezer, “O vrij-studentenheerlijkheid, Waar zijt gij thans verzwonden ?”

Volgende bladzijden vertellen het verhaal van de u welbekende “Mannen van Belang”. Misschien bent u zelf wel zo’n man van belang ? Welnu, dit boek is er dan speciaal voor u. Om u nog eens een gedeelte van uw jeugd te laten herbeleven, en meer bepaald deze periode die meestal als de mooiste en beste bestempeld wordt. Een verjongingskuur dus, en niet alleen voor u maar ook opgedragen aan u. Immers, de geschiedenis van de Hoogstudentenclub Moeder Meense zou ongetwijfeld anders uitgevallen zijn indien u er geen lid was van geweest (uw persoonlijke geschiedenis misschien ook ?). Vooral omdat Moeder Meense dankzij uw steun jaar na jaar zonder onderbreking dichter bij haar honderste verjaardag kwam. Opdat de traditie en de “heil’ge band der trouwe” niet verloren zouden gaan hebben diverse pro-seniores en ereleden hun krachten gebundeld om u hun (en uw) tijdperk voor te stellen.

“O quae mutatio rerum”.

U behoort niet tot de illustere schare van deze “Mannen van Belang” ? Een historische vergissing, maar het lot ligt niet altijd in uw eigen handen. Geen nood, speciaal voor u zijn er de talloze verslagjes van de clubactiviteiten.

De fragmenten zijn zo geselecteerd dat ze u een vrij volledig beeld geven van het reilen en zeilen van een studentenclub tijdens het academiejaar (sectie 3). Dat de focus hierbij op Moeder Meense ligt is de aard van dit beestje. Misschien zal u wel enkele verborgen kantjes ontdekken van Menenaars die u goed kent. Tevens zal het een lesje in historische relativiteit zijn, want de commilitones van vroeger verschillen eigenlijk nauwelijks van die van nu (tenminste wat betreft de clubgebonden activiteiten).

“Ik zoek U langs mijn wegen weer, En vind uw sporen nimmermeer” U houdt meer van het serieuzere werk en vreest dat de inhoud van deze historiek het anecdotische maar nauwelijks overstijgt ? Speciaal voor u zijn er overzichten waarbij de bijzonderste feiten uit de Belgische, Vlaamse en Leuvense geschiedenis aan bod komen voor zover deze relevant zijn voor het studentenleven in het algemeen en die van de commilitones van Moeder Meense in het bijzonder (sectie 2).

Studentenbewegingen ontstonden niet in een maatschappelijk vacuum. Ze waren een antwoord op konkrete problemen in een bredere samenleving, en hadden tegelijk wortels in een ontluikend jeudig zelfbewustzijn, dat precies bij de studerende jeugd het snelst ontstond. [1: p.4].

Evenwel bieden deze overzichten geen complete geschiedenis van de Vlaamse (studenten)beweging noch van de Leuvense universiteit. Toch zijn alle fragmenten uit de verslagboeken opgenomen die een verband hebben met de “grote geschiedenis”. Tevens wil dit boek fungeren als een beknopt naslagwerk over Moeder Meense, dat eventueel de basis voor een ernstige studie kan vormen (secties 4 & 5).

“O keer nog eenmaal, schone tijd, Zo vrij zo ongebonden” U kunt uw ongeduld nauwelijks nog bedwingen om deze pagina om te slaan ?

Speciaal voor u besluit ik dan nu deze inleiding, bedank van harte onze gulle sponsors Luc Derumeaux – zie Foto 8, Pierre Roussel (senior 1963-64 – zie Foto 7) en Jean-Pierre Desmet (senior 1969-70 – zie Foto 6) en wens u verder veel leesplezier te beginnen met enkele getuigenissen (sectie 1) van ereleden !

Hoc scripsit Peter “Piere” Spyns, senior 1993-94 (zie Foto 1)

Foto 1: Peter Spyns

7

1.2

De Ereledenvoorzitter

Moeder Meense is een fenomeen ! Ontstaan in en uit het Sint Aloysiuscollege in Menen handhaaft onze Moeder zich nu al 100 jaar in Leuven. Zoals bij elke club waren er pieken en dalen (zie sectie 5.4.5.2), maar ieder jaar schonk Moeder Meense het leven aan jonge spruiten, die zij eerst zoogde met haar befaamde moedermelk, waarna de volwassen geworden commilitonen Moeder Meense de energie teruggaven om verder te kunnen blijven groeien en bloeien.

Moeder Meense heeft een aantal zonen voortgebracht die de traditie hebben verdergezet en die met mekaar een band hebben waarvan de kwaliteit zo hecht is dat slechts de dood hen zal scheiden.

Als rasechte Westvlaamse club, is Moeder Meende al die jaren een toonaanFoto 2: Luc Gheysens gevende studentenclub geweest in Leuven, bij onze dierbare Alma Mater. Haar lied (Meende Meende stadje van leute en van vele plezier, ik zou er mijn leven voor geven en ware het niet van Meende, Leuven zou moeten creveren… – zie sectie 2.1.5) is een schlager, een hit, een evergreen die door alle clubstudenten van alle andere clubs, die het Seniorenkonvent rijk is, wordt meegezongen van zodra een illuster lid van Moeder Meense ergens op café of elders ook maar de eerste tonen aanheft van dit chanson.

Commilitonen en u, dierbare lezer… ik heb de vraag gesteld hoe een klein clubke, het kleinste van alle Westvlaamse clubs, want beperkt door de nabijgelegen schreve en beperkt tot Menen en de daaraanpalende gemeenten zoals Wervik, Geluwe, Beselare, Dadizele, Ledegem, Moorsele, Wevelgem, Rekkem, erin slaagde om gedurende 100 jaar te gedijen en aantrekkingskracht te blijven uitoefenen op schachten. De voorpublicatie van het boek van Jan Puype , De Ridders van de Westvlaamse Tafel, Kroniek van Succesvol Ondernemen, zopas verschenen bij uitgeverij Van Halewijck te Leuven, schonk mij het antwoord op deze vraag.

De rijkdom, en de aantrekkingskracht van Moeder Meende is dat Moeder Meende arm was: Niets maakt je rijker dan armoede, want dan wil je vooruit in het leven.

Als je arm bent, trek je je op aan elkaar en vlieg je erin.

Het klint paradoxaal , maar de continue geldnood waarin Moeder Meense verkeerde, verhinderde dat de club in slaap viel in een luxe canapé.

Als ereledenvoorzitter sinds 1986 (zie secties 4.1.5) grijp ik deze gelegenheid aan om de lof te zingen over en van de eerste commilito tot de jongste vandaag, al dan niet bestuurslid, al dan niet senior. Zonder hun inzet en liefde voor de club zou den Meensen vandaag niet meer bestaan. Kenmerkend voor onze geliefde club is de onbaatzuchtige en pretentieloze vriendschap, die gegroeid is tussen de ereleden, die verder met elkaar in contact zijn gebleven. Het kan geen toeval zijn dat sinds meer dan 30 jaar ieder jaar op de 3de donderdag van oktober, een aantal getrouwen (fundamentalisten) op de bus stappen om in Leuven een ereledencantus te versieren (zie sectie 3.6), samen met de commilitonen die dan de club uitmaken.

Het is ook geen toeval dat de eeuwfeestactiviteiten bijzonder geslaagd waren en voor elke deelnemer zo diep gegrift staan in zijn memorie, dat zelfs ALZHEIMER niet in staat zal zijn om dit uit te wissen. Niemand die erbij was, vergeet de ereledencantus (zie sectie 2.9.2) op 20.10.2000 in het Sint Aloysiuscollege in Menen, onze bakermat, bijgewoond door 100 commilitonen waarvan de oudste 93 was (zie sectie 1.5) en de jongste jonger dan 20. Niemand zal ook het galafeest (zie sectie 2.9.3) vergeten van 24.03.2001, met de receptie in het stadhuis in Menen en de gala-avond in de Cortina in Wevelgem.

Sinds meer dan 20 jaar heb ik de eer en het genoegen om de kar van Moeder Meense te trekken en nog ben ik niet moe … want de club, zijn leden, zijn ereleden, de mentaliteit en de band tussen oud en jong geven mij elk jaar nog de nodige papdrank om ermee door te gaan.

Anno 2002 is de Meensen in Leuven “gekazerneerd” bij Koen van de Peroket (zie sectie 5.2.17) in de Tiensestraat in Leuven. Onze senior Dries (Gaia – zie Foto 269) is een model van een senior en slaagt erin, samen met zijn bestuur, om van Moeder Meende één van de meest jouissante clubs van heel Leuven te maken. In deze super individualistische tijden (of beter gezegd egoïstische) die we allen beleven, is Moeder Meende een oase gebleven, waarbij in de barre woestijn men steeds zijn dorst kan lessen… een rots in de branding van een maatschappij, waarin veel jonge mensen zich opsluiten in de luxe van hun studio waarin zij nog alleen een band hebben met hunnen televisie, hunnen video, ulder nen frigo … Het Foto 3

8

armoedige studentenkot van weleer kent droeve dagen… en nodigde ons destijds uit om het te gaan vertellen op café, tenminste als we niet sliepen… noch blokten.

Wie dit verhaal leest zal ten onrechte gaan denken dat Moeder Meende een club was en is van drinkebroers en gebuisden. Niets is minder waar … de kameraadschap en de solidariteit die er heerst tussen de clubleden, zorgde in het verleden en zorgt nog steeds voor een hoog slaagpercentage.

Onze club heeft zich ook nooit opgesloten in haar eigen, want zij vaardigde menig commilito af naar een bestuursfunctie c.q. seniorschap van de Westvlaamse gilde en het seniorenkonvent (zie sectie 4).

Foto 4

Als woordvoerder bij de genade van de leden en de ereleden van Moeder Meense, dank ik tenslotte in de allereerste plaats de onvolprezen auteur Peter “Piere” Spyns (senior 199394 – zie Foto 1), die een meesterwerk heeft geschreven. Zonder Piere zou dit boek er nooit gekomen zijn. Wij zijn hem bijzonder dankbaar ! Ik heb aan de burgemeester in Meende gevraagd dat ze een standbeeld zetten voor hem en de plaats errond het “Piere Spynsplein” zouden noemen. Dit is het minste dat men hem kan geven als wederdienst.

Ik dank ook alle ereleden die mij gedurende de drie jaar die voorafgingen aan de eeuwfeestfestiviteiten geholpen hebben om de kar te trekken evenals de gulle sponsors van dit boek (Jean-Pierre Desmet – zie Foto 6, Luc Derumeaux – zie Foto 8 – en Pierre Roussel – zie Foto 7). Zonder hun begeesterende aanwezigheid en hun inzet en hun liefde voor de club, zou de eeuw aan Moeder Meense voorbijgegaan zijn zonder feest of boek.

Ik dank tenslotte mijn eigen vrouw, Christine Verhaeghe, zuster van de Verhaeghes uit Geluwe (illustere clubleden van Moeder Meense); zonder wie wij nooit hadden kunnen vergaderen. Zij heeft ontelbare keren het eeuwfeestcomité (zie sectie 2.9.1) ontvangen bij ons thuis en ze te eten en te drinken gegeven. En dat het goed was, bewees de opkomst de keer erna. Zij heeft mij al die jaren van mijn eigen voorzitterschap daadwerkelijk gesteund. De bloemen die ik kreeg naar aanleiding van mijn eerste benoeming als ereledenvoorzitter in DE STERRE in Menen en die ik aan Christine schonk (zie Foto 462) en die zij mij retourneerde, omdat ik haar beloofd had mij niet te stellen als erevoorzitter, zijn intussen al die jaren in de “juste vaze “ terecht gekomen.

MOEDER MEENSE IS NIET ALLEEN EEN FENOMEEN, MAAR HET IS EEN MONUMENT OF… ZOALS ONZE WELBESPRAAKTE STIERE (senior 1966-1967 – zie Foto 197) OOIT ZEI OP EEN ERELEDENCANTUS: “MOEDER MEENSE IS EEN OUD WIJF MAAR WAARVAN DE BORSTEN NA 100 JAAR SEXY GEBLEVEN ZIJN”.

Ut vivat , crescat et floreat et ad multos annos Moeder Meense Luc GHEYSENS (zie Foto 5 & sectie 4.1.5) Ereledenvoorzitter, Senior 1967-1968, Senior Moeder Westvlaamse 1968-1969, Senior Seniorum 1970-1971

1.3

Foto 5

De Gulle Schenkers

1.3.1 Jean-Pierre Desmet Het is niet zonder enige verwondering dat ik ontdekt heb dat ik bij de gulle schenkers gecatalogeerd sta. Ik was het bijna vergeten … maar inderdaad, tijdens een voorbereidende bespreking voor de uitgave van het historisch meesterwerk van Piere Spyns was ik ten eerste straf welgezind (ik weet niet meer waarom !), en ten tweede, na enige tijd, licht beneveld door de drank. En dan doe ik altijd zottigheden. Onze ereledenvoorzitter zocht nog een donor en aangezien niemand als vrijwilliger opstond, ben ik dus, welgezind en licht beneveld, maar opgestaan en voilà ! Nu ben ik gulle schenker en heb ik het spek aan mijn been.

Foto 6: Jean-Pierre Bon, daarnaast speelt ook wel mee dat Piere aan zijn historisch werk wroet gelijk Desmet een beeste. Piere gaat diep, zeer diep, tot op het merg. Volgens mij zal hij dit clubboek gebruiken om te doktoreren. Dus, veel respekt voor Piere en zodoende geef ik graag een duwke aan de karre …. vooral als ik welgezind en licht beneveld ben.

9

1.3.2 Pierre Roussel Pierre (zie Foto 7) zette als eerste zijn schouders (en beurs) onder de realisatie van dit boek.

1.3.3 Luc Derumeaux Luc (zie Foto 8) houdt een wijnhandel (zie Illustratie 1) open.

Foto 7: Pierre Roussel

Illustratie 1

Foto 8: Luc Derumeaux

1.4

De Senior

anno 2000-01 Beste lezer, Wie u ook mag zijn, het feit dat u dit eeuwfeestboek ter hand hebt genomen, bewijst dat u de Meense club een warm hart toedraagt. En hoe zou het ook anders kunnen? Als senior, commilito en schacht legt Moeder Meense mij reeds drie studentenjaren danig in de watten. Als men dan bedenkt dat deze drie jaar er slechts drie van de honderd zijn, kan de bewondering alleen nog groeien. Honderd jaar van kameraadschap, steun, leute en nog zoveel meer. Bovendien is er nog de zeer bloeiende ereledenwerking die aantoont dat Moeder Meense o zo ver uitstijgt boven het tijdelijke studentenclubje, waarvan de leden elkaar onmiddellijk na de studententijd uit het oog verliezen en wier gezamenlijke jaren vervliegen tot een vage herinnering. Niet zo voor Moeder Meense: de Meense club houdt niet alleen generaties studenten bijeen, maar slaat ook bruggen tussen de verschillende generaties en de huidige commilitones. In dit feestelijke jaar blijkt dat duidelijk op de twee feestactiviteiten: de ereledencantus in het college van Menen en het galadiner te Wevelgem. Monumentum exegimus!

Uiteraard zijn dergelijke activiteiten voor ons, de huidige leden, niet de enige. Wij zijn immers nog steeds in de Leuvense stede aanwezig. En zoals u weet zijn de studentenjaren in de kleuren van Moeder Meense gouden jaren.

Elke week, op dinsdagavond, tijgen wij gepet en gelint naar het clubcafé. Het zou ons te ver leiden als we hier elke activiteit zouden beschrijven, maar de klassiekers zijn u ongetwijfeld bekend: de schachtendoop (zie sectie 3.11), de ontgroening van diezelfde schachten (zie sectie 3.43), tienkamp (zie sectie 3.12), rollingen door het Leuvense en andere steden, fuiven (zie sectie 3.19), bezoeken bij bevriende clubs, activiteiten van de Westvlaamse Gilde (zie sectie 3.3) en het Seniorenkonvent (zie 3.10) en -vooral niet te vergeten- de onvergelijkbare Meense cantussen. Telkens weer staan deze garant voor een avond puur clubvertier op die typisch Meense manier.

We zouden zo nog ettelijke bladzijden kunnen doorgaan, maar het is beter om dit prachtige eeuwfeestboek voor zich te laten spreken. Dan rest mij nog alleen alle (ere)leden van de club te bedanken voor die prachtige honderd jaar, de schrijver en medewerkers van dit boek te feliciteren, evenals hulde te brengen aan allen die op één of andere manier te maken hebben of gehad hebben met Moeder Meense. Als huidig senior hecht ik eraan om nog eens in het bijzonder het praesidium, de commilitones en de schachten van dit jaar te bedanken voor hun inzet en de prachtige sfeer in dit feestjaar van Moeder Meense. Nog leeft het oud studentenras!

Tot slot: aan allen die waren, zijn en zullen zijn, onze stevige Meense groet!

Foto 9: Lode Moens

Ut vivat, crescat, floreatque Mater Menensis!

10

Lode “Bweurgh!” Moens, senior 2000-2001 (zie Foto 9)

1.5

Het oudste Erelid 1 Jozef Hellebuyck werd geboren in 1907 in Geluwe. Van de 15 retoricanen aan het college te Menen kozen er vijf voor het priesterschap (dat was een tijd!!). Van 1926-27 tot en met 1929-30 heeft hij in Leuven gestudeerd (2 kandidaturen geneeskunde en 1 doctoraat). In 1932 is hij samen met veel andere studenten naar de universiteit van Gent vertrokken, want Gent werd vervlaamst. In Leuven werden de lessen nog steeds voor de helft in het Frans en voor de helft in het Nederlands gegeven. De algemene sfeer was toen sterk vlaams-nationalistisch en anti-belgisch, als reaktie op het verfranste etablishment. Het grote strijdpunt was de vervlaamsing van de universiteiten. Het K.V.H.V. mobiliseerde iedere maand de clubmensen voor een vergadering, gevolgd door een optocht door Leuven. Bij deze gelegenheid werd er dikwijls gevochten met de Walen. Jef heeft zelf de fameuse slag bij Matadi meegemaakt (zie het lied van de West-Vlaamse gilde: [1:p.266]) onder leiding van Stefaan Coene, de senior van de Westvlaamse (zie ook [4:p.61-67]).

Jef was van 1926-27 tot en met 1929-30 lid van de Meense en werd scriptor in zijn derde jaar. Er bestond toen geen vast stamlokaal. Meestal verzamelde men in het café van baas Coninckx (zie sectie 5.2.2). Er waren regelmatig cantussen tijdens dewelke weinig Foto 10: Jef (1926) gespeecht werd, maar des te meer gezongen en gedronken. Daarna volgde een rolling waarbij de voorkeur uitging naar café's met een schone porre. Tijdens een rolling kwam de club eens Léon Degrelle (zie sectie 2.3.1) tegen, die dan met hen heeft meegevierd en gedanst. Er werd ook regelmatig een kaartje gelegd. Studeren was toen nog een mannenzaak. Op 25 studenten geneeskunde was er slechts één meisje. De commilitones gingen toen reeds ieder weekend naar huis en wat dronken ze meestal: pinten natuurlijk!

1.6

Een Leuvense commilito Davy Reniers

Gecatalogeerd in de clubannalen als “Radar leest voor uit de gedichtenbundel: Radar is weer zat” brengt volgende bijdrage een mooie getuigenis over wat de Meense club voor een commilito kan betekenen.

Beminde gelovigen

Foto 11: Jef (2000)

Het is niet zo lang geleden Te kijken naar al die weelde Die mooie vrouwen en het gerstenat Ik zat hier als een Peterman Een Leuvenaar te Leuven Thuis, in de Peylkoker op mijn gemak Wat kan er mij nog gebeuren Ik zat hier als een stuk van ‘t meubilair Met mezelf te praten Ik stamelde en prevelde, “toe ga nu toch naar huis, Morgen is ‘t studeren dat telt, anders weer een buis.”

Toen leerde ik hier mensen kennen Dubbel zoveel als er waren Zij verkondigden mij hun geloof Het geloof in echte vrienden ‘s Morgens was ik hen bijna vergeten een groot gat in mijne kop maar zij raapten me terug op ‘k was gezalfd en herrezen

1

Een schriftelijke neerslag van een gesprek met Jef door J.-P. Desmet (zie Foto 6).

11

Hier zijn ze dan mijn redders, Van een Peterman te Leuven Die niet verloren loopt in zijn stad Wat zou mij daar nu kunnen gebeuren Maar zij openden mijn ogen Niet alleen Leuven telt Maar gans Vlaanderen En vooral het prachtige Menen ‘k vond het niet alleen tof erbij te zijn bij deze club van vrienden want ik weet dat ik er ook iets heb aan gehad aan die schone club uit Menen Vrienden, vrienden, ik ga het hierbij laten Ik neem geen afscheid van vrienden voor het leven We zien elkaar nog terug Alvast bedankt voor alles mijn ware vrienden uit Leuven.

Foto 12: Davy Reniers

Door Davy “Radar” Reniers (zie Foto 12), mei 1994

12

2 De historie van « de Mannen van Belang » 2.1

Het ontstaan van de Hoogstudentenclub Moeder Meense

2.1.1 Het stichtingsjaar 2.1.1.1 Algemene schets M.b.t. de exacte stichtingsdatum heerste er nogal wat verwarring. In de Codex (uitgave 1991) kan men 1920 als officiële oprichtingsdatum vinden (zie Illustratie 2), terwijl door mondelinge overlevering tijdens het schachtenconvent de versbakken nieuwelingen altijd 1901 als stichtingsdatum ingeprent wordt.

Illustratie 2 : uit de codex (1991)

De verslagboeken geven volgende aanduidingen daaromtrent, zonder evenwel totale duidelijkheid te verschaffen.

Integendeel, plotseling zou de Meense een afsplitsing zijn van Moeder Oostendse hoewel beide steden elk aan de andere kant van West-Vlaanderen gelegen zijn. Maar lees vooral zelf de desbetreffende uittreksels uit de verslagboeken die letterlijk geciteerd worden 2 .

Oorspronkelijk was de Meense aangesloten bij de Oostendse Club. Later (1890 ?) kwam Moeder Meense afzonderlijk op, en van die tijd dagtekenen de aarde potten met het schild (zie Foto 35).

Na de oorlog werd er zoals in alle clubs de strekking was, gebroken met de oude club. De reden daarvan is dat de oude club niet Vlaams gezind was en dat het teveel een labersclub was. De jongeren die in getal de bovenhand hadden speelden hier de voornaamste rol in. De nieuwe club trad eerst min of meer in ’t geheim op. Slechts van hieraf dagtekenen de verslagen die we in handen hebben (1919 – 1920). Alle vergaderingen waren nog officieus. Doch na 1920 werd de Meense toevallig officieel. Enkele ouden sloten zich aan bij de nieuwe club. De standregelen werden toen opgemaakt en als kenspreuk werd genomen: “Vlaamsch ende Vroom” gevonden door Jef Hellebuyck, scriptor 1929-1930 (zie Foto 10) Fragment 1 Onze moeder is zeer verbaasd geweest bij het lezen van de nieuwe clubcodex. Zij die onder de oudste (maar niettemin frisse) aller Leuvense moeders prijkt, zag er als datum van geboorte van haar eerste telgen het jaartal 1920 aangeduid. Bedroefd en verbitterd als ze was heeft ze mij bevolen haar loopbaan van den beginne te verhalen.

Wij beschikken namelijk over een document uit het jaar 1912 (zie Foto 39) en dat berust bij den heer X. Vanhee (zie Foto 13), dr. med. in Winkel St.Eloois. Het is een clubportret met als opschrift: “Tweede lustrum der Meenensche Gilde 1902-1912”.

Dit wijst er dus op dat onze club heel wat ouder is dan in de codex wordt gezegd.

Volgens de woordelijke verklaring van de voornoemde heer dokter was de Meenensche Gilde ten dien tijde sterk in ledenaantal daar de telgen van de hedendaagse koningin der badsteden (opdat er binnen enkele eeuwen geen discussies zouden ontstaan, schrijf ik het voluit: het gaat over Oostende!) waren aangesloten bij onze club.

Foto 13: Xaveer Van Hee (in 1963)

Nadat kort voor de oorlog 1914-18 Oostende zelfstandig was geworden is er dan tweedracht in de rangen geslopen. Van één kant waren er de mannen van de oude traditie (in Jezuïetentaal: “bierromantiekers” genoemd) en van de andere kant een gematigde groep (?). Die verouderde vete werd beslecht in 1920 tijdens een “verzoenings-promenade” naar de Zoete Waters die uitliep op één der machtigste rollingen ooit geschied. De traditie had gezegevierd. Dit is de stichting van Quintens (zie Foto 21) en Deleu (zie Foto 20) waarover er sprake is in de codex.

2

De oude spelling werd vervangen door de moderne versie, tenzij daar waar het rijm het behoud ervan vereist.

Tevens werden (andere) taalfouten op dezelfde manier behandeld.

13

Sinds 1920 zekerlijk en ervoor waarschijnlijk bestond er een verslagboek van Moeder Menen. Vaandel en verslagboek zijn tijdens de jongste oorlog verdwenen. Alle opsporingen bleven vruchteloos. Daarom hebben we het best gevonden een nieuw boek in te zetten opdat het later zou getuigenis afleggen van de huidige bloei van onze club.

Georges Messiaen (scriptor 1949-1950) (zie Foto 14) Fragment 2 Tevens werd blijkbaar het monogram veranderd, dat van bij de oprichting van het Seniorenkonvent (SK) in 1929 gold (zie Illustratie 3). Op de petjes en seniorlinten bleef nochtans het oorspronkelijk monogram prijken. Het zou uiteindelijk duren tot 1995 vooraleer de datum in de codex en het monogram werden aangepast. Dit gebeurde onder impuls van Floppy (zie Illustratie 3 Foto 237) die de toenmalige senior van het K.V.H.V. daartoe kon overtuigen. Nu prijkt het jaar 1901 als stichtingsdatum met de vermelding “heroprichting in 1920 door Quintens en Deleu” (zie Illustratie 5). Spijtig genoeg zijn de verslagboeken waarvan sprake (zie Fragment 1) verloren gegaan zodat we geen zicht hebben over de ware toedracht van het ontstaan en de heroprichting van onze club. Evenmin is er in de archieven van het Archief en Museum van het Vlaamse Studentenleven (AMVS), opgericht door wijlen dr. Mon de Goeyse (zie sectie 2.3.1) en altijd een bezoekje waard, enige informatie te vinden die rechtstreeks met de club verband houdt 3. Gelukkig zijn de andere verslagboeken (van 1929 tot heden) bewaard gebleven. We overlopen in de volgende secties de verschillende data die genoemd worden i.v.m. de ontstaansgeschiedenis.

Foto 14:G. Messiaen

2.1.1.2 1902 Voor de periode voor 1929 is de Leuvense studentenkrant “Ons Leven” (zie sectie 2.1.2) de enige bron van informatie. Een specifieke rubriek “Kronijk”, of in sommige jaargangen ook nog “Die excellente Cronicke” genoemd, bevatte allerhande weetjes, nieuwtjes en vermakelijkheden van, voor en door de Vlaamse studenten. De inzendingen werden geselecteerd en verwerkt door de “Drie Tamboers” (zie Illustratie 8). In deze rubriek wordt in het nummer van vrijdag 14 november 1902 de stichting van Moeder Meense aangekondigd, die blijkbaar niet onopgemerkt voorbijgegaan is (toen al !).

We hebben ditmaal ene triomfmars geroffeld op onze vijftienjarige trommel en dat zo duchtig dat ons geliefkoosd ezelvel om genade riep.

Onze brave West-Vlaamse moeder heeft het licht geschonken aan twee poezelige kinderen «De Thieltsche» en de «Meenensche». (…)

De Meenensche, verdenken wij, zal een spook van een jongen zijn, want al is hij nog zo jong, hij heeft reeds heel het huisgezin in geharrewar gebracht. Hij tiert en tuit, schreeuwt en schruwelt; de toekomst vreest voor zijn guitenstreken.

Moeder en kinderen zijn in beste gezondheid 4.

Fragment 3 In dezelfde jaargang en rubriek volgt dan een ander bericht waaruit blijkt dat Moeder Meense goed van start gegaan is.

Acht dagen na de feesten van «Ons Leven» heeft de Meense haar stichtingsfeest gevierd. We hadden voorspeld dat het een kloek kind zou zijn.

Het melkregiem aan de kleine zuigelingen voorgeschreven is reeds opgeschorst en de zware spijzen van een Banket worden reeds door de Foto 15: P. Vincken Meense maag verteerd. ’t Was een heerlijk feest dat drie dagen duurde en er ontbrak niets, noch klank, noch zang, noch drank, noch eten noch speechen.

Men zegt dat een Pauselijke zouaaf het veel treffelijker vond voor een krijgsman op de harde zolder nevens het bed te slapen dan op een donzig matras 5.

Fragment 4

3

Een uitzondering hierop vormen het seniorlint van 1980-81, dat trots in het museum (boven in de centrale bibliotheek aan het Ladeuzeplein) prijkt, Foto 39 en een vijftal foto’s van het XIIde lustrum die in het archief rusten.

4 Ons Leven, 14 November 1902, p.2 5 Ons Leven, 20 Maart 1903, p.3

14

Ditzelfde jaar is Moeder Meense opgenomen in de lijst van clubs die de Westvlaamse Gilde vormen 6. Dit betekent dat hetgeen Xaveer Van Hee verteld heeft (zie Fragment 2) inderdaad klopt met de werkelijkheid. We veronderstellen dat de rest van zijn verhaal ook waarheidsgetrouw is. Het onderschrift van de lustrumfoto van 1912 past in deze optiek. Ook de datering van de afsplitsing van de Oostendse club lijkt te kloppen: 1912 wordt in de codex als stichtingsdatum aangegeven.

Tussendoor nog een woordje uitleg over de Zouaaf die liever op de grond dan in een bed sliep. Er bestond namelijk in het Sint Aloysiuscollege te Menen een zouavenkorps. Foto 15 toont een scholier in zouavenuitrusting.

Eén van de gekendste zouaven was ook een collegeleerling, namelijk Amaat Vyncke die in 1887, toen hij in de poësis zat, van Menen naar Rome vertrok. Na zijn terugkeer twee jaar later zou hij in het college van Menen een zouavenkorps hebben opgericht. (…) Jammer genoeg is er niets bekend aangaande hun werking voor 1914-1918 [13:p.163].

2.1.1.3 1901 Vanwaar komt dan 1901 als stichtingsjaar ? Tenminste tot in 1912 gaat de jaartelling uit van het jaar 1902-1903 (Xde Lustrum – zie Fragment 2). In het derde verslagboek werd in het clubjaar 1932-33 een tekst opgenomen met als titel “Verslag der laatste vergadering gevolgd door ’t pseudo-lustrum”, evenals een foto gedateerd 1932-1933 met als opschrift “Pseudo-Lustrum”. Tot dan werd de vergadering van O.L.H. Hemelvaart meestal aangeduid als de “Feestvergadering”. De pagina’s over het clubjaar 1934-35 bevatten enkele foto’s die “Pseudo-Lustrum 1934” als titel hebben. Het verslag van deze activiteit is opgenomen in 1935-36 onder de titel “Verslag van het lustrum van Moeder Meenensche, den zoveelsten van de meimaand 1935 (2de zondag na ‘t Paaschverlof)“. Datzelfde clubjaar kende ook een “Pseudo-Lustrum gehouden op 17 mei 1936”. Ook het jaar 1936-37 bevat een “Verslag van Pseudo-Lustrum”.

1938-39 was dan weer een jaar met een authentiek lustrum (7-8 Mei 1939), waarvan het verslag en de foto’s ondergebracht werden in de jaargang 1939-40.

Tijdens datzelfde clubjaar werd dan nog eens een lustrum gevierd “Verslag van het Lustrum van Moeder Meenensche, gehouden in de Meimaand van het oorlogsjaar Onzes Heeren 1940”. Pas in 1950-51 (vijfde verslagboek) wordt opnieuw gewag gemaakt van een Lustrumjaar, dat tot een speciale functie in het bestuur aanleiding gaf, met name de “adviseur van de praesident”. 1960-61 kende een heuse lustrumweek. Het jaar werd ingezet onder het motto “Onze 60-jarige moeder viert haar 12de lustrum anno domini 1960-1961”. Vanaf dat jaar wordt er meestal om de vijf Illustratie 4: uit het XIde jaar een lustrumfestiviteit voorzien, met als hoogtepunt de festiviteiten ter lustrumboekje gelegenheid van het eeuwfeest in 2000-2001.

Laten we een poging tot verklaring voorstellen. Aangezien de vermelde verslagen zelf geen aanwijzingen geven over de exacte toedracht, blijft het toch eerder giswerk. Het lijkt erop alsof zowel de oorspronkelijke stichting van 1902-03 als de herstichting van het academiejaar 1920-21 gevierd en herdacht worden. Na een tijdje lijkt men de draad te zijn kwijt geraakt.

In 1911-12 is alles nog in orde. In 1932-33 is er sprake van een “pseudo-lustrum”. Een pseudo-lustrum gold oorspronkelijk als een soort solidariteitsbetuiging in het feestvieren.

Toen bv. de Limburgse, Oostvlaamse, Antwerpse en Brabantse gildes in 1935 hun tiende lustrum vierden, organiseerde de Westvlaamse gilde (gesticht in 1882) een pseudolustrum. In 1934-35 wordt de tweede stichting van de club eveneens gevierd als het pseudo-lustrum, iets wat het jaar daarop tot lustrum gecorrigeerd wordt. Tijdens ditzelfde jaar viert men immers ook nog een pseudo-lustrum.

Illustratie 5

Er is geen enkele bron die zinspeelt op een stichting in het academiejaar 1901-02 7. Een foute interpretatie wordt aannemelijk als men ziet dat de clubvergadering tijdens dewelke het nieuw bestuur gekozen wordt talloze keren bij het volgende academiejaar gevoegd wordt en/of als de inzet van het nieuwe clubjaar beschouwd wordt eerder dan als het afsluiten van het oude clubjaar. Vele keren is het de versverkozen scriptor die bij deze gelegenheid het verslag opstelt. Dit werkt een vlottende datering van de stichting in de hand. Een andere bijkomende reden zal waarschijnlijk het verlies van de eerste twee verslagboeken en een slechte mondelinge overlevering wegens de eerste wereldoorlog zijn.

6 7

Ons Leven, 30 Oktober 1903, p.4 Ter vergelijking: de codex vermeldt 1902 als stichtingsjaar van de Tieltse club.

15

In 1939-40 wordt opnieuw de herstichting herdacht als het lustrum (zie sectie 2.3.3.1). Misschien wist men op dat moment niet meer hoe de vork in de steel zat, of vond men lustrumvieringen zo leuk dat men er nog maar eentje bijnam ? Of gebruikte men toen de term “pseudo-lustrum” als synoniem voor de Feestvergadering van de Dies Natalis-viering zonder daaraan de notie van “5-jarige periode” te koppelen, wat vanaf het jaar 1932 lijkt gebeurd te zijn ? Er wordt immers nooit verwezen naar het zoveel jarig bestaan van de club. Een indirecte bevestiging van deze hypothese kan men vinden in Fragment 5.

De Meenensche had besloten Op het aandringen van de twee Raveschoten Dat wij feeste zouden vieren Volgens de traditie, dit is met goede manieren; ’t Is Waar voor Menen is een lustrum geen groot evenement.

Wij vieren immers alle jaren zulk een “big event” Uit het verslag v/h Lustrum v. Moeder Meense, gehouden i/d Meimaand v/h oorlogsjaar Onzes Heren 1940 Fragment 5 Een pro-senior uit deze periode bevestigde achteraf deze stelling. Het is natuurlijk ook mogelijk dat de pseudolustrums gevierd werden ter gelegenheid van een lustrum van andere clubs of de Westvlaamse Gilde. Deze hypothese wordt echter ergens nergens bevestigd.

Na de tweede wereldoorlog wordt het academiejaar 1901-02 als startjaar beschouwd. Weeral zal een slechte overlevering wegens een wereldoorlog de hoofdreden zijn. In de collegearchieven kan ook een foto (zie Foto 16) gevonden worden van scholieren, die toen studenten (vs. hoogstudenten) genoemd werden, achter een schild met de datum 1901 8. Misschien leidde deze foto de na-oorlogse generatie in verwarring ? Vooral omdat enkele leerlingen het jaar erna de Meense zullen helpen oprichten (zie sectie 2.1.3). In ieder geval blijft deze jaartelling in voege tot en met de (eigenlijk premature) feestelijkheden rond het 100-jarige bestaan, waarvoor de reservaties reeds vastgelegd waren vooraleer de stichtingsdatumproblematiek bekend geworden was.

Laten we dan ter gelegenheid van het Centennium de kalender opnieuw aanpassen en het jaar van de eeuwfeestfestiviteiten als het “pseudo-centennium” bestempelen, terwijl de term “centennium” gereserveerd blijft voor het authentieke 20ste lustrumjaar in het academiejaar 2001-2002 (zie Tabel 1).

Jaar 1911-1912 1929-1930 1932-1933 1934-1935 1935-1936 1936-1937 1938-1939 1939-1940 1950-1951 2000-2001 2001-2002

basis 1902-1903 1920-1921 ?

1920-1921 ?

1902-03 ? ?

1920-1921 1901-1902 1901-1902 1902-1903

Benaming Lustrum Feestvergadering Pseudo-lustrum Pseudo-lustrum/lustrum Pseudo-lustrum Pseudo-lustrum Lustrum Lustrum Lustrum Pseudo-Centennium Centennium Tabel 1

Aantal II; 10 II; 10 ?

III; 15 ?

VII; 35 ? ?

IV; 20 X; “50” XX; “100” XX; 100 Foto 16: leerlingen in 1901 9

2.1.1.4 1890 Er is ook nog sprake van 1890 (zie Fragment 1). Zou de club ouder zijn dan tot nu toe werd vermoed ? De aanname dat er reeds verschillende regionale clubs bestonden in die periode wordt gevoed door volgende uitspraak.

8

Misschien betreft het een foto van het Sint Vincentiusgenootschap (S A G), waarbij de A (van Aloysius) de V (al dan niet omgekeerd) bevat ? Het genootschap was een caritatieve vereniging die actief was in het Menense vanuit de school. De leden waren leerlingen en priester-leraars.

9 Collegecronicke 118 (lente 1984): p.22

16

Tegelijk kwamen de studentenverenigingen tot ontwikkeling. Tussen 1883 en 1886 verschenen provinciale gilden die de regionale clubs overkoepelden [15:p.184].

Een aanwijzing van het bestaan van “iets Meens” in die periode kan men vinden in het nummer van “Ons Leven” van 23 februari 1933 jaargang 45 (6-7): p.116. Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Westvlaamse Gilde werd een overzicht gegeven van alle senioren van de Gilde met vermelding van hun club. Diezelfde lijst wordt vijf jaar later in 1938 (nummer van 2 april) nog eens hernomen en aangevuld. Wat Moeder Meense betreft waren dit volgende personen: 10 Jaar Naam 1886 – 1887 H. Buysse 1907 – 1908 Vaast van Thournout 11 1923 – 1924 Remi Maddens Tevens is er het volgende zinnetje (zelfde nummer p.188) over de Westvlaamse Gilde: Henri Buysse (1886-1887) en … hielpen het kind verder in de loopmand.

In 1883 heeft Henri Buyse zijn retorica beëindigd aan het Sint Aloysiuscollege te Menen (SAM). Hij was in het schooljaar 1882-83 voorzitter van het Sint Vincentiusgenootschap [Collegecronicke 42 (april 1963):p.6]. Een andere indicatie is het bestaan van een oudleerlingenbond. In 1879 werd aan het College een oudstudentenbond opgericht waarvan algemene vergaderingen gehouden werden in 1879, 1881 en 1882. Bij de laatste twee vergaderingen werd er een banket georganiseerd. Het banket van 1882 viel samen met de feestelijkheden ter gelegenheid van 50 jaar SAM. Er waren toen 234 aangesloten oudstudenten. Dit was blijkbaar een hoog aantal voor een college dat toen enkel een Latijn-Griekse afdeling volledig inrichtte. De secretaris en penningmeester waren hoogstudenten. Het is perfect denkbaar dat, eventueel onder de vleugels van de oudstudentenbond, de hoogstudenten zich eveneens verenigd hebben. Temeer daar de annalen vermelden dat de hoogstudenten talrijk aanwezig waren tijdens de algemene vergadering van 1882 [Collegecronincke 106 (maart 1981):p.15]. Dit wijst er op dat toen inderdaad een Meense club, maatschappij of gilde actief zou kunnen geweest zijn.

Dit betekent dat Moeder Meense de tweede oudste club van de studentencodex zou kunnen zijn (na Ons Hageland van 1874). Er resten echter verder geen duidelijke sporen van deze Meense “oerclub”. Dat is verklaarbaar omdat clubleden niet noodzakelijk hun uitspattingen te boek wilden stellen. Bv. bij het Ros Beyaart (gesticht in 1895 en heropgericht in 1905) luidde het als volgt [19:p.23]: Het is aan alle leden van de Ros Beyaertsclub ten strengste verboden in ’t Land van Dendermonde iets te vertellen over hun jouissant wedervaren in Loven.

Wel werd er in 1892 12 vaagweg melding gemaakt van de oprichting van de “Rode klub”, maar talrijk zijn de clubs in de codex die rood als hoofdkleur hebben. Aan de andere kant vierde men in 1892 het 60-jarig bestaan van het college met de eerste uitgave van de jubelfeesten. Misschien houdt dit lustrum verband met een toneelstuk dat aangekondigd werd met de volgende bewoordingen: Een groot drama met naam “Het Schandaal van Menen” zal welhaast in de schouwburg uitgevoerd worden door Martin Die Rief, een Vlaming van Holland. 13 Het organiseren van toneel- en muziekavonden was een courante activiteit van de studentenclubs [3:p.37]. Vaak werden deze komische stukken door een clublid geschreven. Gezien de titel zou dit ook hier het geval kunnen zijn, wat opnieuw zou kunnen impliceren dat er in 1892 een Meense vereniging zou bestaan hebben.

10

Merk eveneens op dat er geen vermelding van club opgegeven wordt bij H. Buysse in het overzicht van de Westvlaamse Gilde senioren geboden door Toye en Van Steenkiste [4:p.378-379]. Maar dat kan te wijten zijn aan een foutieve interpretatie achteraf (1920 als stichtingsjaar van Moeder Meense).

11 Bemerk dat Vaast eigenlijk Gaston heet. Varianten op de familienaam zijn “van Tournhout” of “van Turnhout”.

Buyse wordt soms als Buysse geschreven.

12 Ons Leven, 22 Januari 1892, p.2 13 Ons Leven, 28 Oktober 1892, p.2

17

Van hetzelfde jaar dateert een kort gedichtje, eveneens uit “Die Excellente Cronijcke”: 14 Aan ‘t Leeuwke 15 Pandoer: Wat is da na ?

Geen water hier, en «Dierickx» da ! 16 En dat nog in de Springfantoin.

Podoum ! Wa mag da zoin ?

Student: Gij weet nog niet, Pandoer, Dat West- en Leieland Hier heden kwamen zingen: Verslegen ligt nu «Pier» in ‘t zand.

Mag de omschrijving West-en Leieland geïnterpreteerd worden als een verwijzing naar het Westland en een Meense club ? Of slaat dat laatste op de Kortrijkse club ? In sommige latere passages wordt verwezen naar de streek rond Kortrijk als de “ritselende Leie” 17. In ieder geval wordt er in 1893 geen Meense club opgenomen in het lijstje van Westvlaamse clubs ter gelegenheid van een Vlaamse Kermis. Enkel de Westvlaamse gilde, de Brugse gilde en de Kortrijkse Groeningher gilde worden vermeld 18. Aan de andere kant kwam het ook in de periode 1930-40 voor dat de Meense niet opgenomen werd in de lijst van clubs die aan een bepaalde stoet deelnamen.

Zelfs de passages uit de clubboeken die het hebben over het tijdelijk samengaan van de Meense en Oostendse clubs kunnen nergens geverifieerd worden. Zo wordt wel kond gedaan van de inrichting van een Oostendsche Gilde in 1895 19, van haar activiteit in typische visserskledij in 1897 20, en van een feestviering van de Westvlaamse Gouwgilde in 1898 waaraan de Brugse, Oostendse en Kortrijkse clubs deelnamen 21. Nergens wordt ook maar iets gesuggereerd over een samengaan van Menenaars en Oostendenaren. Trouwens, die “zeeclub” is blijkbaar na 1898 in alle stilte vergaan.

De scheiding kan zich evengoed in het jaar 1895 kan hebben afgespeeld. Te meer daar bijna alle namen van de clubleden van 1902-03, afgebeeld op de oudste clubfoto (zie Foto 19), terug te vinden zijn in de retoricalijsten of de Collegecronicken van het Sint Aloysius College in Menen (zie sectie 5.4.5). Een andere mogelijkheid is dat de clubs tweemaal samengesmolten geweest zijn: een eerste keer in de periode voor 1895 en een tweede keer in de periode voor de eerste Wereldoorlog. Misschien was er geen of weinig doorstroming van de retorica naar de club na het initiële enthoesiasme van 1902 ? Een retorica toendertijd bestond immers uit vijf tot tien jongens, waarvan er meestal toch wel gauw een derde naar het seminarie trok. Verder kan de rest van het verhaal van Xaveer Van Hee toch gestaafd worden. De clubfoto van 1911-12 (onder voorbehoud van een correcte datering) toont 28 clubleden. Zou dit dan de laatste gezamelijke clubfoto zijn ?

Overigens blijft er het raadsel waarom een kustclub zou samengaan met een club van aan de andere kant van de provincie. Toch zijn er enkele elementen die dit vreemde verbond ietwat plausibeler zouden kunnen maken. Het college behoorde tot de oudste bisschoppelijke colleges in West-Vlaanderen (gesticht in 1832) en had een grote faam in de provincie. Zo kwam blijkbaar voor de Eerste Wereldoorlog een belangrijk aantal leerlingen uit het Blankenbergse [Collegecronicke 30 (februari 1959):p.9]. Een ander mogelijk element ter verklaring zou kunnen gevonden worden in de figuren van Hendrik Puype (oudleerling) en van Norbert Barbe (retorica 1899). Deze laatste was waarschijnlijk familie van Paul Barbe (de stichter van de Meens club – zie sectie 2.1.3). Norbert was pastoor van de H. Hartparochie te Oostende [Collegecronicke 2 (juli 1949):p.xi] 22. De eerste was vanaf 1884 onderpastoor van de S. Petrus en S. Paulusparochie en vanaf 22 mei 1886 almoezenier ter zee [Collegecronicke 96 (oktober 1978):p.4]. Beiden zouden de “missing link” kunnen zijn geweest die de studenten van Noord en Zuid bij elkaar gebracht hebben. De nadruk bij al deze beschouwingen ligt op de voorwaardelijke wijs. Diepergaand 14

Ons Leven, 28 November 1892, p.2 Waarschijnlijk wordt het studentencafé “In de Vlaamsche Leeuw” bedoeld.

16 Pier Dierickx zou een student geweest zijn die nogal veel moest overgeven en wiens naam (in alle mogelijke combinaties) tot een omfloerste omschrijving van deze activiteit verworden is.

17 Ons Leven, 23 November 1898, p.4 & 18 Maart 1898, p.5 18 Ons Leven, 5 mei 1893, p.3 & 19 mei 1893, p2-3. Bemerk dat hier evenmin sprake is van het Westland, maar dat wordt wel in het eerstvolgende Juni nummer vermeld.

19 Ons Leven, 20 November 1895, p.4 20 Ons Leven, 12 November 1897, p.2 21 Ons Leven, 23 November 1898, p.4 22 Hoewel niet duidelijk is vanaf wanneer. Hij was blijkbaar in 1916 leraar aan het SAM [Collegecronicke 54 (juni 1966:p.7] 15

18

onderzoek, dat buiten het huidige bestek valt, moet uitsluitsel brengen in deze problematiek. Desalniettemin was het, naar verluidt, lange tijd de traditie dat de senior van Moeder Meense automatisch lid was van Moeder Oostendse en omgekeerd. Doch opnieuw kan nergens in de verslagboeken een vermelding hiervan of een allusie hierop aangetroffen worden.

Het lijkt er op dat een aantal van de huidige “oude” clubs reeds 10 tot 20 jaar voor hun officiële stichtingsdatum een voorloper gekend heeft (soms gilde genoemd) die na een aantal jaren ter ziele gegaan is. De oudste clubs zijn dan diegene waarvan de voorloper de uiteindelijke club geworden is (bv. Het Westland en de Kortrijkse club). In dat opzicht liepen de Westvlamingen enige jaren voor op de andere Vlaamse provincies. Een bevestiging van deze stelling is te vinden in Ons Leven van 20 Januari 1938 waar o.a. aangegeven wordt dat de Tieltse, die eveneens in 1902-03 gesticht werd, al een voorloper gekend heeft (gesticht in 1890 23). (…) bij de stichting van de Westvlaamse Gilde een paar jaar na de dood van Rodenbach, de eerste mannen kwamen uit de thans nog beruchte clubs van Roeselare, Tielt en Kortrijk.

Waarom zou zoiets ook niet het geval geweest zijn voor Moeder Meense ? Het lijkt er dus op dat er een Meense “proto-club” bestaan heeft die actief geweest is rond de periode 1882-1895 24, wat dan weer in te passen valt in het verhaal van Jef Hellebuyck (zie Fragment 1). Spijtig genoeg weet Jef niet meer op wie of wat hij zich gebaseerd heeft bij het vastleggen van het stichtingsverhaal. Noteren we voor de volledigheid ook dat 24 jaar later (1910-1911) Georges Buyse (zie sectie 4.8) senior van de club geweest is. Misschien was hij wel een zoon van de mythische Henri Buyse?

2.1.1.5 1920 Hoe zit het dan met de heroprichting van de club in 1920 ? Welnu, deze heroprichting wordt nergens expliciet aangekondigd behalve in de “Standregelen” van de club waar O.L.H. Hemelvaart als “Dies Natalis” wordt vermeld (zie Fragment 2). Evenmin wordt er melding gemaakt van een schisma tussen de “ouden” en de “jongeren”. “De excellente cronicke” van jaargang 1919-20 maakt wel gewag van een fait-divers dat met de Meense verband zou kunnen houden: 25 Nieuwsgierigheid – Westvlaamse makkers der Leiestreek zitten bij Victoirke een deugdenlijke Jack-op 26 te verorberen en uiten menig lollige spreuken. Opeens wordt een belangrijk nieuws mede gedeeld.

«Princes Marie José is verloofd.» «Joe en mè win ?» roept Victoire van aan de stoof. Waarop één antwoordt «met de Schacht van Perzië !» En Victoire heel nieuwsgierig: Is dat dan ook nen soldoet?

Tamboer zou graag willen weten of de soldaat die Victoire onlangs naar de «cinéma» vergezelde soms de Schacht van Perzië niet was ?

Een jaargang later volgen er nog twee bijdragen over de Meense club, waarbij evenwel met geen woord gerept wordt over een eventuele heroprichting of verbroedering. Enkel blijkt uit één der stukjes dat sommige commilitones het toen al ferm bont konden maken (zie sectie 2.2.2). Het heeft Foto 17: er dan ook alle schijn van dat na de Eerste Wereldoorlog de club, net als alle andere clubs in die Jack-Op tijd, de draad terug opgenomen heeft en het conflict in de eerste plaats een ideologisch conflict was.

Een naamsverandering moest blijkbaar de breuk met het verleden symboliseren: de oorspronkelijke Menense Gilde werd de Meense Club ! Vele clubs kenden trouwens een analoog conflict met verzoening achteraf (zie sectie 2.2.1).

Samenvattend kan dus gesteld worden dat tijdens het academiejaar 1902-1903 de Meense club officieel opgericht werd, hoewel er eventueel reeds in de jaren 1882-1895 een voorloper zou kunnen actief geweest zijn. Het jaar 1920 uitroepen als datum van een heroprichting lijkt enigzins overtrokken. Het lijkt eerder het inslaan van een andere (ideologische) weg in het clubleven. En blijkbaar hebben leden van Moeder Oostendse zich gedurende een tijd (tot 1912) bij Moeder Meense aangesloten.

23

Ons Leven, 19 November 1890, p.

Het jaartal 1882 is gekozen omwille van het 50-jarig bestaan van SAM (en past tevens goed bij 1902 ).

25 Ons Leven, 12 Februari 1920, p.99 26 “Jack-op” was het (Vlaamse) studentenbier bij uitstek (zie Foto 17). Het werd sinds 1869 gebrouwen in Werchter door Felix van Roost en verkozen boven het Leuvense bier “Peeterman”.

24

19

2.1.2 Algemeen tijdsbeeld We beschouwen dus het jaar 1902-1903 als officieel beginjaar. De periode na de eeuwwisseling en voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog wordt aanzien als de “Belle Epoque” van het Vlaamse studentenleven wegens de menigvuldige en belangrijke verwezenlijkingen [6:p5] 27. Het goedkeuren van het wetsvoorstel “Cooremans-Devriendt” (of de Gelijkheidswet) in 1898, dat de erkenning van het Vlaams als evenwaardige officiële landstaal voorzag, had zijn gevolgen voor de tot dan toe unitaire studentenbond (de “Société Générale) die uiteenviel. In 1902 kwam dan de oprichting van het Vlaams Verbond, dat later als Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond (K.V.H.V.) jarenlang dé koepelorganisatie van het Leuvense studentenleven zou blijven.

Op 15 Oktober 1888 werd de studentenkrant “Ons Leven” opgericht door Adelfons Henderickx. Deze krant werd al snel de spreekbuis van de Vlaamse studenten, een positie die slechts vanaf de jaren 1970 afbrokkelde. Gedurende de periode 1901-08 was de legendarische “prins-student” Jef van den Eynde (1879-1929) tweemaal hoofdredacteur.

Hij was o.a. ook nog praesis van het Vlaams Verbond in de jaren 1905-07 en spendeerde een groot gedeelte van zijn persoonlijk fortuin aan de Leuvense studentenbeweging.

Volgens hem was de wederopleving van het Vlaamse volk niet alleen afhankelijk van de inwilliging van de taaleisen. Hij spande zich met alle kracht in om het cultuurpeil van de studentenbeweging te verhogen [15:p.309]. Dit uitte zich o.a. in vele culturele avonden: bv. het opvoeren van de toneelvoorstelling “Oud-Heidelberg” in 1905, dat een ode aan het studentenleven was, en het uitnodigen van Vlaamse letterkundigen en componisten.

Tevens maakte hij van “Ons Leven” een hoogstaande weekblad, waarin de Vlaamse kunst Foto 18: Jef van een aanzienlijke plaats kreeg [15:p.310]. Hij zou ook een muziekkenner en mecenas van de den Eynde Vlaamse muziek geweest zijn. In 1904 was hij drijvende kracht om het Zomerfeest te Vlierbeek te organiseren (zie ook sectie 3.42). Hij voerde in 1907 een nieuw type studentenpet 28 (zie Foto 512) in om de Vlaamse studenten te onderscheiden van de Waalse en hij haalde de banden met het Nederlandse studentenleven nauwer aan. Andere bekende figuren in die periode waren Jef Vermeylen (de eerste Verbondsvoorzitter) en Ernest Claes (hoofdredacteur van “Ons Leven” in 1910 – zie Foto 507 – en in die hoedanigheid gewraakt door Mgr. Ladeuze). Claes heeft in enkele van zijn literaire werken het Leuvense studentenleven beschreven (bv. [28]).

Die kulturele opbloei was zelf een weerspiegeling van een nieuw zelfbewustzijn in de bredere Vlaamse beweging, die omstreeks de eeuwwende leidde tot het beklemtonen van de noodzaak een Vlaamse kultuur, Vlaamse kunst en een Vlaamse wetenschap te scheppen, en tegelijk Vlaanderen ekonomisch tot ontwikkeling te brengen [6:p.5].

Vanuit dit perspectief is het niet zo vreemd dat zowel de regionale clubs als de gildes serieuze conferenties organiseerden over politieke, sociale en culturele onderwerpen en discussies rond de grote thema’s ‘God, Vaderland, Wetenschap, Vrijheid’, soms in aanwezigheid van een lokale politieke grootheid; ze [= de clubs en gilden] richtten ook kaartwedstrijden in, uitstappen, allerlei feesten, en natuurlijk ook de traditonele rollling van café tot café om de avond te besluiten [15:p.308].

Onder dit gunstig gesternte werd dus Moeder Meense opgericht. In de volgende secties zal aan de hand van het materiaal in de verslagboeken geïllustreerd worden welke weerslag de tijdsgeest had op de activiteiten van de club. Tevens worden historische topmomenten (vanuit het perspectief van de club) in de verf gezet. Het zal de lezer opvallen dat gebeurtenissen uit de buitenwereld slechts in heel beperkte mate doorsijpelden in de clubverslagen, hoewel Moeder Meense zeker niet buiten de realiteit stond.

2.1.3 De stichters Van de stichter(s) is er momenteel niets gekend. Wat wel bewaard is, is een clubfoto die hoogstwaarschijnlijk uit het jaar 1902-03 stamt. De datering is gemaakt door de lijsten van retoricastudenten van het SAM te vergelijken met de namen die op de achterkant van de foto genoteerd staan, aangevuld met gegevens uit de Collegecronicke29.

Blijkbaar behoorden ook priesters of seminaristen tot de club.

27

Voor diegenen die meer willen vernemen over de tijdsgeest in Leuven van de start van de “nieuwe” universiteit (in 1834 met 261 studenten) tot de jaren tot aan de tweede wereldoorlog, is het Centenniumboek van Moeder Westland [3] een aanrader.

28 De evolutie van de Leuvense studentenpet door de jaren heen werd beschreven door Mon de Goeyse [16] en opnieuw gepubliceerd in [4:pp.329-353].

29 Collegecronicken 9 (october 1951): p.26 & 16 (April 1954): p.4

20

Foto 19: de allereerste clubfoto (1902-03) Volgende personen zijn te zien: (v.l.n.r. met het SAM-retoricajaar erna): 30 zitend: Camille Colpaert (1897), Frans Vanden Bossche (1900), Paul Barbe (met seniorlint) (1897), Henri Dumont (1902), Carl Soete; staand: Paul (of Leon) Van Raes (1902), Joseph Vanhaverbeke, Leo Vanhalst (1901), René Hollebecq (1902), Alfons (of Joseph ?) Vanden Berghe (1900), Remi Snoeck (1902), Gaston Van Thournout (1902), Omer Vroman (1897), Joseph Vanden Bossche (1899), Joseph Vroman (1901), Arthur Soetaert (1896), Henri Vancaillie (1897). Aangezien Paul Barbe het seniorlint draagt, kunnen we veronderstellen dat hij als de stichter van de Meense club kan bestempeld worden.

Foto 21: Camille Quintens (in 1979)

De herstichting of eerder de verzoening van 1920 zou door Quintens en Deleu bewerkstelligd zijn. Het gaat om Camille Quintens, van 1929 tot 1956 redactie-secretaris bij “De Standaard” [11:p.89-94] (zie Foto 19), en apotheker-burgemeester Rudolf Deleu (zie Foto 20), die als hoogstudent in 1917-1918 les gaf aan de jongens uit de handelsklassen in het door de Duitsers bezette Sint Aloysiuscollege [13: p.185]. Beiden hebben een uitgesproken Vlaamse profiel.

Deleu is “gegroeid uit de heerlijke Vlaamse studenten beweging van zijn tijd [Collegecronicke 35 (november 1960):p.36]. Quintens heeft de oorlog (en dus ook de taalperikelen) achter de IJzer als soldaat meegemaakt [Collegecronicke 99 (juni 1979):p.6].

Foto 20: Rudolf Deleu

Het bisschoppelijk college Sint Aloysius te Menen is de bakermat van de Meense club (zie ook sectie 2.1.4).

Gezien het gesloten en beschermend karakter van het college in die tijd ontstond er een sterke band tussen de leraars en de leerlingen.

Hoogstudenten met verlof, brachten wij regelmatig en geerne een bezoek aan ons tweede moederhuis en dikwijls bleven wij dan haperen ’t zij aan tafel, ’t zij in de rookzaal, ’t zij op de kamer van een leraar, ’t zij in de veranda van de hof [11:p.73].

Toch zou later naar verluidt de club symbool gestaan hebben voor het losbandige leven, weg van de invloed van de priester-leraars (zie ook verder “Numquam ad pastrors hortare sed semper supra scitare”). Het is enigzins verwonderlijk dat in zijn overzicht van verenigingen van het college[12], Decuyper geen enkel woord besteedt aan de hoogstudentenclub, die toch in de eerste helft van de 20ste eeuw sterk met het college verbonden was.

Navraag bij de auteur leerde dat de reden hiervoor uiterst simpel is: Moeder Meense wordt niet vermeld omdat het collegearchief geen enkele verwijzing naar de club bevat. Immers, een groot deel van het archief werd vernietigd tijdens de tweede wereldoorlog. Gelukkig kan een omvangrijk deel van het collegeverleden gereconstrueerd worden dankzij de Collegecronicke, het contactorgaan van de oudleerlingen, leerlingen en hun ouders. Het eerste nummer dateert van 1949.

2.1.4 Het clubreglement Hieronder volgt het volledige huisreglement van de club.

Standregelen der Meense Club

Nagezien en verbeterd ten jare 1930

30

Soms wordt de naam in de verschillende documenten niet op identiek dezelfde manier geschreven, maar de schrijfwijze “klinkt” hetzelfde.

21

Art. I Ten jare O.H. 1920 werd te Leuven op O.H.Hemelvaartdag de Meense Club gesticht die als kenspreuk zou dragen “Vlaamsch ende Vroom”.

Art. II a) Het hoofddoel is : het scheppen van een atmosfeer van gezelligheid en hertelijkheid om op die manier de banden van vriendschap en broederlijkheid vaster toe te snoeren onder de broederen. b) Het tweede doel is: Het doen aan Vlaamse beweging hier te Leuven en zoveel mogelijk in onze eigen gewesten gedurende het verlof.

Art. III a) Het gedrag der leden moet beamen aan de dubbele benaming: “Vlaams en Christen” . b) De leden zijn verplicht de Vlaamse cursussen te volgen. c) Ieder nieuw lid moet voorgesteld worden door een peter en ten minste één salamander kunnen drinken.

Art. IVDe leden betalen jaarlijks een som berekend volgens de indexnummers van Brabant. Die som werd voor de jaren ‘30-31 vastgesteld op 20 fr. en als oplage voor Onderscheiding 5fr.

Grote onderscheiding 10 fr.

Grootste onderscheiding 15 fr.

Omhelzing der Jury 50 fr.

Art. V De Meense club staat onder de bescherming van de H. Lutgardis.

Art. VI a) Het bestuur bestaat uit een voorzitter een ondervoorzitter een schrijver een schatbewaarder een commissaris en een raadslid en wordt jaarlijks herkozen. b) Indien het bestuur het nuttig vindt volgens de omstandigheden kan een bestuurslid twee functies vervullen en het aantal bestuursleden gebracht worden op een minimum van vier leden.

Art. VII De vergaderingen worden om de drie weken gehouden en zijn verplichtend op boet.

Art VIII Mogen deel uitmaken van de club a) alle hoogstudenten, oud-leerlingen van het Sint Aloysius College te Menen die de plechtige belofte afleggen de standregelen der Meense club te onderhouden. b) Alle hoogstudenten die de plechtige belofte afleggen de standregelen te onderhouden en door de volstrekte meerderheid gestemd worden (2/3 van de stemmen).

Art IX a) Ieder jaar zal er op een door het bestuur vast te stellen datum een Mis opgedragen worden tot welzijn der leden en een feestvergadering gehouden worden waarop de schachten ontgroend worden en het nieuw Bestuur herkozen wordt. In de loop van hetzelfde feest wordt door het nieuw Bestuur een afgevaardigde gekozen voor de Westvlaamse Gilde. b) Voor de ontgroening hebben de schachten geen stemrecht.

Inwendige Tuchtmaatregelen

Art. X Functies van het Bestuur 1) De voorzitter draagt de opperste verantwoordelijkheid in alle vergaderingen en diensvolgens is ieder lid hem volstrekte onderdanigheid verschuldigd. Hij presideert de vergaderingen en wordt bijgestaan door de leden van het bestuur.

2) De ondervoorzitter staat de voorzitter bij en vervangt hem tijdens zijn afwezigheid.

3) De schrijver maakt een verslag na iedere vergadering, verwittigt tijdig de leden voor alle aangelegenheden en is correspondent.

4) De schatbewaarder zorgt voor de materiële belangen.

5) De garde is de directe handhaver van de tucht en zorgt voor de zedelijke belangen.

Art XI Tuchtregelen strictu sensu a) Lint en bierpet zijn verplichtend op de clubvergaderingen. De boete is voorgesteld op 2 fr.

22

b) Wie de orde stoort wordt door de garde gestraft. De minimumstraf is één salamander. In geval van weerspannigheid tegenover de garde kan deze op de volmacht van het bestuur beroep doen om de onrustverstoorder degelijk te straffen. c) Ieder clublid kan bij de tweede vergadering verplicht worden het Meense clublied zonder hulp van tekst te zingen. d) Binnen en buiten de club moet het solidariteitsprincipe in eer gehouden. e) Het bestuur alleen is bevoegd de klachten der leden te onderzoeken en de nodige maatregelen te treffen. f) Bij het openen van de vergadering zijn alle leden verplicht hun stok op een door het bestuur aan te duiden plaats te leggen. g) Wijzigingen van de standregels worden uitsluitend aan de bevoegdheid van Foto 22: André het bestuur overgelaten.

Masschelein

Nagezien en opgepend door het Bestuur van het Clubjaar 1930-’31 Namens het Bestuur, A. Masschelein (zie Foto 22) Fragment 6

Dat sommige van deze artikels heden ten dage gedateerd en oudbollig aandoen, is begrijpbaar. Maar reeds enkele jaren na hun herziening kan men in hetzelfde verslagboek openlijke kritiek op dit reglement terugvinden.

Na ’t Meense clublied en ’t verslag stond de voorzitter recht, nam het grote boek in beide handen en las de verouderde standregels af waarvan ik nog onthouden heb dat onze club onder de bescherming staat van de H. Lutgardis en haar bijkomend doel is aan Vlaamse beweging te doen hier in Leuven en als ’t kan Foto 23: ook in onze gewesten. Me dunkt dat de grondwet van onze club eens zal moeten Jef Delesie herzien worden want er staan potsierlijke dingen in vermeld.

Om de goesting tot de drank op te wekken en de standregels spoedig te vergeten werd het lied gezongen “Ergo bibamus”. Allen schenen akkoord om als hoofddoel te stellen: ’t drinken van de klare pintjes Bock die voor ons op tafel stonden. (….)

Uit het verslag van de vergadering gehouden in November 1933, Jef Delesie (zie Foto 23) Fragment 7 Deze passages leren ons dat de club een beschermheilige heeft, met name de Heilige Lutgardis (geboren in 1182 te Tongeren, gestorven in Aywières op 16/6/1246), wiens naamdag op 16 Juni valt. Deze Lutgart werd uitgeroepen tot de patrones van de Vlaamse Beweging omdat ze gebeden had opdat ze nooit Frans zou kunnen spreken (ze wou geen abdis worden). Zelfs na een 40-jarig verblijf in een Waals klooster kon ze zich niet in het Frans uitdrukken. Het is mogelijk dat via Amaat Vyncke, de eerder vermelde zoeaaf, Lutgarde bekend geworden is te Menen. In ieder geval was hij verantwoordelijk voor haar bekendheid binnen de opkomende Vlaamse studentenbeweging [25:p.1967]. Het is best mogelijk dat Lutgarde pas in 1919 de patrones van de club geworden is, gezien de toenmalige Vlaamse radicale geest onder de studenten (zie sectie 2.1.2). De spreuk “Vlaamse ende vroom” (zie Fragment 1) sluit nauw aan bij de figuur van Sint Lutgardis. Hieruit blijkt hoe Vlaamsgezind de club na de Eerste Wereldoorlog wel geweest is. Fragment 7 toont evenwel dat in de jaren dertig de ideologisch ingestelde student het gevecht tegen de verlokkingen van de bierkaai al verloren had (zie ook sectie 2.3.1). Een symbolische uiting van Vlaamsgezindheid weerspiegelt zich in de keuze van de clubnaam van de commilitones.

Anders dan in de “moderne” periode, waar de clubnaam eerder een bij- of roepnaam is, was toendertijd de clubnaam de vervlaamste versie van de (meestal) Franstalige voornaam. Zo wordt Albert simpelweg Bert(en), Joseph Seppen. Georges verandert in Joris, Julien en Xavier in Juliaan en Xaveer, Henri Ritten, en André Dries.

En er werd inderdaad aan Vlaamse beweging in onze gewesten gedaan, zoals blijkt uit volgende passage: Af en toe kwam ook ’n kleine groep studenten bijeen om (…) de Vlaamse beweging in leven te houden! ’t Was ten huize van Berten Dubois dat de eed van trouw aan Vlaanderen werd afgelegd op de oude versleten en verschoten leeuwenvlag van het Menens studentengild. 31

2.1.5 Het clublied Er is momenteel niets gekend over de schrijver(s) of toondichter(s) 32 van het clublied. Wel is ondertussen duidelijk geworden dat de melodie van 1939 nogal verschilt van die van 1969, die op haar beurt weer grondig

31

Collegecronicke 54 (juni 1966): p.6, geschreven door Frans Van Ryckeghem (retorica 1916).

23

verschilt van die van 1999. De mondelinge overlevering wil dat Coda 1 het oorspronkelijke clublied is, dat zijn ontstaan zou gevonden hebben in de Meense-Oostendse fusieclub. De Menenaars wilden immers een eigen lied naast dat over de “Torre van Oostende”. Exacte informatie hieromtrent ontbreekt echter, evenals over het huidige clublied. Misschien is het nieuwe clublied wel de bijdrage van Quintens en Deleu tot de hernieuwing van 1920 ?

Naar verluidt werd deze versie pas terug opgevist op het eind van de jaren zestig. Sommige senioren van de jaren vijftig hebben het officiële clublied nooit gezongen.

Sta op, O Meense Vlaamse zonen, Sta op, en zingt in blijde tonen, Den hogen roem Der schoonste bloem Van Vlaandrens Leieboorden, Laat klinken uw akkoorden.

Keerzang: Aan u mijn hart, mijn trouwe In blijdschap en in rouwe.

O Menen, lieflijk oord; O puik aan Leieboord.

Steeds klein staat gij in ’t vlas gedoken.

In ’t groen zo nedrig weggestoken; Toch staat zij hier, ’t Hoofd recht en fier.

De gilde van uw zonen, Die u hun liefde tonen.

Toch houdt gu’w belfort hoog naar boven, Een roem die d’eeuwen u niet roven.

Een roemrijk graf, Dat ’t strijden gaf Zijn uw geslechte muren: Uw roem zal eeuwig duren. 





Illustratie 6: O Menen lieflijk oord Coda 1: (versie daterend van de jaren dertig) Meende Meende, stadje van leute en van vele plezier ‘k zoe d’er m’n leven voor geven.

En ware ’t nie van Meende, Leuven zoe moeten kreveren (bis) Coda 2: (versie gezongen in de periode rond de tweede wereldoorlog) Ja Meenaars, Ja Meenaars da syn Mannen van Belang.

Ja Meenaars, Ja Meenaars ze spugen niet in under drank Voor een flirt staon ze op ulder poten Maar een lief dat is van mijn kloten Ja Meenaars, Ja Meenaars da syn Mannen van Belang.

Coda 3: (versie gezongen vanaf de jaren ’80) Ja Meenaars, Ja Meenaars da syn Mannen van Belang.

Met een lief tussen under poten en een flik achter hun kloten Ja Meenaars, Ja Meenaars da syn Mannen van Belang

Addendum van eind de jaren negentig (zie sectie 2.8.4.2) Bouw- en verbouwingswerken Moeder Meense (minsten 4x)

Foto 24

32

Twee mogelijke kandidaten zouden Remi Ghesquière (toondichter en koster-orgelist te Geluwe rond de eeuwwisseling en later te Halle) [zie Collegechronicken 62 (december 1968):p.17 & 94 maart 1978):p.2] en Philippe Vanden Berghe (musicus en eerste voorzitter van de oudleerlingenbond van 1879 tot 1881 [Collegecronicke 104 (september 1980):p.5] kunnen zijn. Evenwel, dit is louter een hypothese.

24

2.1.6 De clubsymbolen De Meense is blijkbaar een club die niet veel belang hecht aan symbolen. Van een vlag (zie Foto 321) is pas sprake in het jaar in 1990 (XVIIIde lustrum). In 1940 werd wel al een vaantje (zie Foto 24) ingehuldigd (zie Fragment 18 voor het relaas). In de jaren zestig schaft de club zich een nieuw vaantje aan (zie Foto 25). Het monogram is niet de oorspronkelijke “ronde M”, maar het monogram dat toendertijd in de codex te zien was (zie Illustratie 2). Het vaantje stond in het clubcafé (althans toch in 1974-75). De wijziging van het monogram gebeurde waarschijnlijk na de Tweede Wereldoorlog, samen met de dateringsfout (zie Fragment 2). Op de petjes bleef men nochtans de “ronde M” borduren.

Foto 25

Het eerste “zinnebeeld van Meense deugd” is een kartel (zie Foto 26). Dit is een houten plank op een stok waarop het clubschild, of een aanverwante afbeelding, geschilderd was.

Vele clubs hadden een kartel (met bijhorende drager of “plankefer”) in de jaren 1900 tot na de Eerste Wereldoorlog.

Een schild kwam er pas in 1961-62 (zie Foto 27), gemaakt door Luc Maddens (zie Foto 565). Op het schild komt eveneens de “ronde M” voor. De linkerhelft wordt ingenomen Foto 26 door de afbeelding van het Westvlaamse wapenschild en niet dat van de stad Menen (zoals bv. op het seniorlint). Van dit schild werd in 1987-88 door Christoph Robbe (zie Foto 231) een kleinere replica gemaakt, die tot 1994 in café het Belfort (zie Foto 232) en daarna een tweetal jaren in de Ravage te Menen gehangen heeft, ons clubcafé aan het thuisfront . Echter, na enkele jaren ging de Ravage in andere handen over. Wat er met het kleine schildje gebeurd is, is verder niet geweten. Het jaar 1994-95 werd ingezet met een nieuw groot clubschild (zie Foto 28) dat ditmaal gemaakt werd volgens de regels van de kunst, t.t.z. met het wapen van Menen en de kleuren van de club aan de bovenkant zoals voorgeschreven in de codex. Door de constructiewijze (2 lagen hout) deed het schild driedimensionaal aan. Spijtig genoeg bleek het niet goed bestand tegen de tand des tijds en was het gauw aan vervanging toe. De letters van de clubnaam in koperdraad en het (verkeerde) stichtingsjaar waren reeds na een jaar losgekomen. In 2000-01 werd er een nieuw (plat) schild (zie Foto 29) gemaakt dat amper één jaar dienst gedaan heeft (zie sectie 5.2.16). Lode Moens (zie Foto 9) heeft dan nog eens een nieuw schild geschilderd (zie Foto 30) en enkele sympathieke arbeiders te Leuven hebben het in de goede vorm gezaagd in ruil voor enkele pinten. Van het “Westvlaamse” schild van de jaren zestig is er, spijtig genoeg, ook al geen spoor meer.

Foto 27

Foto 28

De club draagt evenmin zorg voor andere historische relicten: zo is er ook geen spoor meer van het herdenkingsgeschenk dat de club van het stadsbestuur kreeg ter gelegenheid van de XVIIde (aardewerkje met schild – zie Foto 240) en XVIIIde lustra (2 tinnen schotels – zie Foto 248). Het is bijna een half wonder dat een tweetal Meense bierpotten (zie sectie 2.2.2) de eeuw doorgeraakt zijn.

Foto 29

Foto 30: de clubsymbolen anno 2001-02

25

2.2

Van 1902 tot 1929 (boeken I & II) 33

2.2.1 Algemene tijdsgeest In die periode telde België ongeveer 5,5 miljoen inwoners. Schoolplicht tot 18 jaar bestond niet, en rond die periode was een kwart van de Vlaamse bevolking analfabeet. In 1904-05 hadden 1900 Belgische studenten zich ingeschreven [22:p.83]. Zelfs het politiek bestel was anders ingericht. Toendertijd gold nog het meervoudig stemrecht, waarbij welgestelden meerdere stemmen hadden. Vrouwen kwamen helemaal niet aan de bak. In 1909 stierf Leopold II en werd Kongo een kolonie van België. Tot dan bestond m.b.t. de legerdienst het systeem van uitloting. Diegene die een gunstig lot trok was vrijgesteld van legerdienst. Een rijke loteling kon toen een arme vrijgestelde betalen om zijn plaats in te nemen. Studeren was toen zeker een voorrecht dat enkel weggelegd was voor de welgestelden.

Naar schatting kostte op het eind van de 19de eeuw een studiejaar ten minste 1000 frank (het jaarloon van de best betaalde arbeiders op dat ogenblik) en gemiddeld 1500 à 2000 frank, dat is zoveel als 110.000 à 150.000 frank 34 nu [in 1985] [15:p.294].

Vandaar dat men het in deze periode heeft over de “Prins-Student”. In 1913 kostte een jaar op kot zitten in het Pauscollege (ook nog het “Varken” genoemd) 800 fr. (inclusief pension en verwarming)35. Toen deden de allereerste elektrische apparaten (strijkijzer, stofzuiger, krultang, …) hun intrede. Auto’s begonnen voor te komen in het straatbeeld. Deze periode wordt ook nog de “Roaring Twenties” genoemd omdat, althans voor de rijke minderheid, het leven leuk en onbezorgd was en er altijd personeel klaar stond om voor hen het werk op te knappen. Men denke maar aan de TV-reeks “Upstairs downstairs” en de parodie erop “You rang mylord ?”.

Noteren we nog dat tot aan WO 1 een volledige commissie professoren samen examens afnam.

Tijdens de “Belle Epoque” werd de tegenstelling tussen de Vlaamse en de Waalse studenten en de academische overheid scherper. Er was het invoeren van een Vlaamse studentenpet naar Duits model (vanaf 1907). Er waren de incidenten rond de viering van het 75-jarig bestaan van de Universiteit (waarbij na het spelen van de Vlaamse Leeuw luidkeels de slogan geroepen werd “Wij eisen Vlaams op d’hogeschool”). Er was de daarop volgende ontbinding van het Verbond (opgericht in 1902) door de academische overheid (1909), en het verschijningsverbod opgelegd aan “Ons Leven” (opgestart in 1888) in 1910. Toenmalig hoofdredacteur Ernest Claes werd bijna buitengesloten. In 1911 zette de academische overheid een bedeesde eerste stap: in iedere faculteit werden twee colleges ontdubbeld en ook in het Nederlands gegeven [15:p.188]. Toch waren de studenten niet tevreden en braken onlusten uit.

De studenten verbrandden een pop die de vice-rector [die belast was met het handhaven van de discipline] voorstelde, riepen gedurende bijna een week een gedeeltelijke staking uit en stuurden zelfs een delegatie naar Mechelen om hun eisen aan de kardinaal bekend te maken [15:p.188].

Vooraleer het conflict ten gronde opgelost was brak de Eerste Wereldoorlog uit. Leuven (en vooral de bibliotheek, die toen nog in de universiteitshal kant Oude Markt gevestigd was – zie Foto 31) had zwaar te lijden.

Vele gebouwen werden platgebrand of grondig verwoest. De universiteit werd gesloten als daad van passief verzet tot op 21 januari 1919. De Vlaamse beweging was evenwel nog altijd springlevend. Achter de linies was er de Frontbeweging. Bezet België kende het Aktivisme (collaboratie uit Vlaams nationalistische overtuiging). De Duitsers hielpen een handje door de Gentse universiteit te vernederlandsen. De beruchte taalsituatie van de Vlaamse piot tijdens de oorlog was van die aard dat de Vlamingen alles op alles zetten om de gelijkberechtiging van het Vlaams te verkrijgen (bv. de brief van de soldaten aan koning Albert). Vandaar dat de student-soldaten (1350 in aantal op een totaal van 3180 studenten [15:p.192]), 36 die in 1919 terug de draad van hun studies kwamen opnemen in de heropende universiteit, een radicale Vlaamse koers voorstonden waar het Verbond zich bij aansloot.

33

Deze zijn, spijtig genoeg, verloren gegaan.

Foto 31: de uitgebrande Hal 1 Euro = 40,3399 Belgische frank.

35 Ons Leven, 14 Februari 1913, p.113 36 Deze student-soldaten waren trouwens nog niet gedemobiliseerd en woonden dus in legeruniform de lessen bij.

“Na de oorlog woonden Gerard [Callens – poësis 1914] en ik [= August De Boodt – poësis 1914 – zie Foto 32] op hetzelfde «kot» te Leuven, waar wij als soldaat waren terechtgekomen met een geweer en 150 kogels” [Collegecronicke 50 (mei 1965):p.5] 34

26

De van het front terugkerende studenten waren waren bewust van hun rechten en eisten dit vastberaden en volledig op. De behoudsgezinde franstaligen wisten echter een golf van hoerapatriotisme te ontketenen, (…). De Vlaamse studentenbeweging werd dus koel onthaald te Leuven, waar reeds voor de eerste verbondsvergadering staat van beleg werd afgekondigd. [1:p10] Bijna de ganse eerste naoorlogse studentengeneratie hing een antibelgisch Vlaamsnationalisme aan, dat de vernietiging van België nastreefde. De Wet Nolf van 1923 werd verworpen. Deze wet voorzag de Gentse Universiteit van een dubbel taalstelsel (2/3 van de Foto 32: A. De colleges in het Nederlands of Frans met het resterende derde in de andere landstaal [3:p.105]).

Boodt De studenten gingen een langdurig conflict aan met de academische overheid, en later met de Belgische bisschoppen, om deze principiële opstelling te kunnen handhaven [6:p.6]. Deze houding was ten dele ook het gevolg van het Franstalig wantrouwen en afwijzen van (terechte) Vlaamse eisen. Dit wantrouwen (ook bij de leidende Vlaamse klasse) was er gekomen wegens het aktivisme (= collaboratie om de Vlaamse administratie en onderwijs te vernederlandsen) gedurende de oorlog [15:p.193]. Dit kwam bv. tot uiting bij de rellen tijdens de betoging te Antwerpen van de “Fraternellen” (patriottische veteranenorganisatie) en de tegenbetogers van de Vlaamse OudStrijdersbond. De universiteit zelf begon vanaf 1924 met de bouw van het Sint-Rafaëlziekenhuis en de oprichting van de speciale scholen voor de ingenieurs [15:p.192]. Een nieuwe bibliotheek aan het Ladeuzeplein werd reeds in 1921 ingehuldigd.

De opname in de clubreglementen van de verplichting om aan Vlaamse beweging te doen en de Vlaamse cursussen te volgen (zie Fragment 6) moet dan ook in dit licht gezien worden. In 1911 was er een bescheiden begin gemaakt met een ontdubbeling van een aantal colleges (minsten twee per faculteit gevolgd door nog eens vier enkele jaren later [15:p.188]. In 1923 waren er 50 Vlaamse colleges. Deze werden door 1000 van de 1600 Vlaamse studenten gevolgd. Op dat moment was Leuven de enige universiteit waar men niet uitsluitend in het Frans doceerde [15:p.195]. In 1924 richtte Mgr. Sencie de vereniging “Vlaamse Leergangen te Leuven” op om meer colleges in het Nederlands te organiseren. Op vijf jaar tijd werden een 30-tal nieuwe colleges ingevoerd [15:p.195]. Als in 1929 een dergelijke Vlaamse leergang toegewezen wordt aan de Brusselaar Lousse i.p.v. de Vlaams-nationalist en aktivist Elias, zijn rumoerige protesten niet uit de lucht (of eerder in de auditoria).

In 1924-25 werd een Vlaams student, Albert Valleys, neergeschoten door een Waals student. Er kwamen verscheidene protestmanifestaties en een aantal studenten werd definitief van de Universiteit weggestuurd (het “consilium abeundi”) of gedurende een periode geschorst. Nadien (1925) werd het Vlaams Verbond officieel door rector Ladeuze ontbonden en werd het Vlaams nationalisme veroordeeld. Een ander bekend wapenfeit was de “slag bij Matadi” (26 februari 1926) toen Waalse studenten door voornamelijk de West-Vlaamse gilde onder leiding van Stefaan Coene afgetroefd werden 37. De vraag naar amnestie voor de veroordeelde aktivisten, die uitmondde in de verkiezing van Borms in 1928, kandidaat voor de Frontpartij, werd een nieuwe bron van conflict tussen de rector en Waalse studenten aan de ene zijde en de Vlaamse studenten aan de andere. Na enige rellen in de straten van Leuven, moesten alle studenten een verklaring ondertekenen waarin ze beloven zich van anti-Belgische betogingen te onthouden. Diegene die weigerden te tekenen of het verbod naast zich neerlegden werden weggestuurd. Kortom, vanaf het einde van de oorlog tot aan de jaren 30 sloot het ene conflict aan op het andere.

Reeds er voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog gingen er stemmen op om af te zien van de oppervlakkige bierverbruik- en feestmentaliteit die een “laber” typeerde (bierromantisme). Een Vlaamse student moest zich bewust zijn van zijn positie als lid van de toekomstige leidende klasse en dan ook tijdens zijn studententijd werken aan zijn culturele en intellectuele vervolmaking waarbij de Vlaamse dimensie niet uit het oog mocht worden verloren. Deze groep 38 verenigde zich in de club “Amicitia” (1912), smalend het “Waterkasteel” (zie Illustratie 7) genoemd omdat de leden ervan (“waterheren”) maar weinig bier zouden drinken. De waterheren bleven lid van de regionale clubs, maar weigerden bv. deel te nemen aan de salamanders. Vooral in de Westvlaamse gilde waren de standpunten onver-

Illustratie 7: Het Waterkasteel

37

Het relaas van de slag van Matadi werd in versvorm opgenomen in de Codex [1:p. 266].

O.a. met Leo Ghesquiere van SAM als medestichter [Collegecronicke 94 (maart 1978):p.2]. Het was niet te achterhalen of Leo lid van de Meense geweest is.

38

27

zoenlijk [2:pp.59-60]. Blijkbaar was ook binnen de Meense club het water (of het bier) gedurende een jaar veel te diep (zie Fragment 1).

De invloed van Amicitia weerspiegelt zich waarschijnlijk in de “Vlaamse en vrome” artikelen van het clubreglement, terwijl de labersmentaliteit opduikt in de verplichting om tenminste één salamander te kunnen drinken (zie Fragment 6). Men mag ook niet vergeten dat de reglementen herwerkt werden in 1930, een jaar na de stichting van het Seniorenkonvent (S.K.) (zie 2.3.1). Het S.K. had als bedoeling het clubleven te ordenen en ijverde voor een stijlvol gezelligheidsleven. Er werd gesteld dat traditie, stijl, tucht en levenslange kameraadschap de basis vormen van het clubleven. [3:p.126]. Van het merendeel van de artikels van het clubreglement mag gezegd worden dat ze deze geest uitademen.

De toenmalige kringen en clubs waren zeer belangrijk. Voor 1914 was het gewoonte dat vele studenten om de maand of slechts per trimester naar huis gingen. Dit langdurig verblijf (toen nog in exclusief mannelijk gezelschap 39 ) zorgde voor een aparte sfeer. Hierdoor kon de overheid de 2500 studenten uit die tijd moeilijker de baas dan de 20.000 studenten in de jaren zestig [15:p.294]. De studenten voelden zich baas in de stad. Een typische clubactiviteit was de “rolling”. Meestal werd eerst een ernstige activiteit georganiseerd, die dan besloten werd door een rolling (zie Foto 33 voor de oudste foto van de club op rolling). In die tijd ging het er als volgt aan toe: (…) een rolling, een ordeloze en lawaaierige nachtelijke optocht, waarbij een groep halfdronken studenten, tussen twee herbergbezoeken in, min of meer onbetamelijke grappen uithaalden. In het begin van deze eeuw vonden de studenten er bij voorbeeld plezier in de uithangborden van de winkeliers te verhangen: de corsettenmaakster werd dan slager en de kapper apotheker. (…) Dat rollen stelde niet alleen de deurbellen van de stadsbewoners op de proef. Het liep soms uit op botsingen met de politie; vooral als de studenten – en dat gebeurde wel eens – hun meningsverschillen met de notabelen uitwerkten door ruiten in te slaan [15:p.306].

Foto 33: de club op rolling anno 1921-22 40 De studenten-oudstrijders gingen nogal gemakkelijk op de vuist, en wegens de vele VlaamseWaalse schermmutselingen werd de knuppel een onmisbaar onderdeel van de outfit van de toenmalige student [15:p.295]. Een verslag van een vergadering van de Westvlaamse Gilde onder leiding van een Meense telg (zie Foto 34) leert ons hoe het er in die tijd aan toeging.

De eerste vergadering was bijeengeroepen voor de 21ste november. Veel volk, jongens, en leven ! ’t Gildelied wordt gezongen, de fanfaren blazen ons doof met een krachtige mars, en iedereen wordt verwelkomd door de voorzitter Van Thournout (zie Foto 34); en nog liederen worden gezongen, een zangerige wals gevedeld, en P. Laga buischt op het klavier. Maar nu moeten de schachten gaan zingen: ziet ze daar eens; ze zweten van benauwdheid, met kloppend hart ziende naar de honderd studenten, jury over hun gedoe; anderen hun beide armen langs hun lijf geplakt met knikkend kopgebaar de wijze aan ’t huilen; en nu, een dreunend handgeklap en goedkeurend geschuifel, stem- en oorverdovend. En daarmee wordt opgevoerd, gekommenteerd en prachtig vertolkt het blijde toneelstuk: “De kolonel die komt !” “Haha die Geeraard !” En door heel de stad heeft men verstomd gezien naar die talrijke geestdriftige mannen aan ’t zingen en ’t plezier maken, - hoelang?41

Foto 34: Gaston Van Thournout

Fragment 8

39

Het feit dat in 1920 meisjes aan de universiteit werden toegelaten ging bijna onopgemerkt voorbij. Vanaf dit jaar hoefden vrouwen geen toestemming meer krijgen van hun echtgenoot om een beroep uit te oefenen.

40 We menen te herkennen v.l.n.r.: (op de bok): x, A. Vandamme; (in de koets): A. De Boodt (die later Belgisch minister zou worden), F. Demunck, M. Masselis (?), R. Maddens, R. Deleu (of M. Vangheluwe ?), C. Quintens; (staand): G. Vandenbussche, x.

41 Ons Leven, 30 November 1907, p. 45

28

2.2.2 Cluboverzicht Hetgeen blijkbaar typisch was voor Moeder Meense gedurende de beginperiode is het gebruik van bierpotten (zie Foto 35 & Foto 513). Het is wel niet bekend vanaf wanneer (1913 ?) deze potten in gebruik genomen werden.

Enkele van deze potten hebben de tand des tijds (één weliswaar met verlies van zijn oor) doorstaan. Op de onderkant van de oorloze pot staan de naam van de trotse eigenaar en de jaartallen 1930 en 31. Deze pot behoorde toe aan Joseph Leemans die commilito was van 1929 tot 1931. Onder het schild staat de spreuk “Menen moet het menen” 42. De intacte pot is in bezit van Luc Ghesquière (zie sectie 4.1.6) die hem overgeërfd heeft van zijn vader Gerard (zie sectie 5.4.3). Deze pot werd niet van een naam of datum voorzien. (…) Waarop de traditionele foto volgde met de aloude Meense potten, die alle leden steeds in ere houden en waaraan geen schacht mag raken uit vreze voor ontering.

Uit het verslag der Feestvergadering gehouden op O.H. Hemelvaartdag A.D. 1930, André Masschelein (zie Foto 22) Fragment 9

Foto 35: de Meense bierpot

Deze bierpotten komen echter na het jaar 1930-31 niet meer in beeld. Volgens Luc werden deze potten doorgegeven van commilito op commilito. Gerard is immers in 1933 lid geworden van de club. Misschien raakten de clubpotten buiten gebruik omdat de commilitones ze niet meer doorgaven maar ze als hun eigendom beschouwden en als souvenir hielden ?

De oudste overgeleverde documenten zijn clubfoto’s, daterend van 1902-03 (zie Foto 19), 1911-12 (zie Foto 39) en van 1921-22. (zie foto Foto 36). Van dit jaar dateren ook Foto 33 en Foto 426. Hoogstwaarschijnlijk vormen deze foto’s een korte reportage over de tocht naar Terbank alwaar de Olympische Spelen (zie sectie 3.42.1) en de kiescantus (zie sectie 3.43) plaatsvonden.

Veel relicten of primaire bronnen over de vroegste periode zijn niet boven water gekomen. Vanaf 1923-24 is er wel minstens één foto per clubjaar, maar evenwel geen eigen geschreven materiaal. In een poging om toch enigzins een idee te bieden van de activiteiten van de club in de beginjaren, volgt nu een samenvatting en overname van stukjes over Moeder Meense zoals die in “Ons Leven” gepubliceerd werden 44. Tevens zijn sommige extracten uit de Collegecronicke van toepassing 45.

Foto 36: de clubfoto anno 1921-22 43

Tot midden de jaren twintig was het blijkbaar de gewoonte dat de Meense seminaristen van tijd tot tijd hun wereldlijke ex-retoricanen kwamen vervoegen tijdens een clubactiviteit. In vele gevallen werd een semarist naar Leuven gestuurd om een kandidaatsdiploma (bv. in de klassieke filologie) te behalen. Z.E.P. Frans Van Ryckeghem (retorica 1916) woonde aldus enkele clubvergaderingen bij [Collegecronicke 67 (juni 1974):p.16]:

42

Ditzelfde motto staat te lezen op een andere bierpot uit 1954 (zie Foto 111), zodat ook deze pot wel authentiek “Moeder Meens” zal zijn, hoewel nergens in de clubannalen van de jaren ’50 sprake is van een bierpot. Deze en de “oorloze” pot zijn in het bezit van Jef Vanraes en werden bewaard door Norbert Robbe.

43 We menen te herkennen: (gehurkt): G. Vandenbussche; (zittend): Jan Van Ryckegem, A. De Boodt (senior), C. Quintens, G. Lefere (?); (staand): L. Mahieu (?), F. Demunck, M. Masselis (?), W. Pee of M. Nowé (?), x, M. Van Gheluwe (?) of R. Deleu (?); R. Maddens, A. Vandamme, x.

44 Alle jaargangen werden bestudeerd, zodat de verwijzingen alle vermeldingen van Moeder Meense (en van haar telgen) omvatten.

45 Van de Collegecronicke werden alle bewaard gebleven nummers eveneens bestudeerd (vanaf 1949 tot heden).

29

’t Gebeurde nu en dan dat wij «Geestjes» (zo werden de priester-studenten van het Heilig Geestcollege genoemd) aanwezig konden zijn bij bepaalde studentikoze esbattementen op allerlei studentenbijeenkomsten uit die tijd.

Een redelijke populaire activiteit van de studenten (over de clubgrenzen heen) was de organisatie van een lichtstoet. Dergelijke stoeten gingen uit ter gelegenheid van een lustrum van een gilde, een viering van een professor en dies meer. Ook cafés (en sommige koten) versierd en verlicht. Meestal waren er prijzen te winnen voor de deelnemende groepen. Reeds in haar eerste bestaansjaar neemt de Meense club deel aan een dergelijke lichtstoet 46 . Ook in 1908 (lustrum van de Westvlaamse Gilde) zijn ze van de partij met als thema: “De Meense Maagd en de vlasnijverheid” 47. Een volgende lichtstoet ging uit in Maart 1913 naar aanleiding van het 35-jarig bestaan van “Ons Leven”: 48 Menen is goed maar als men meent dat de verslaggever zich geen andere dingen herinnert is men mis. Dit lustige arm-onder-arm van Ons Leven’s mildste voogd met een der jolige Ite Miseriae’s zangers van de omslag is op zijn eigen een mooie vondst. 49 Tien jaar later had de Meense bij eenzelfde gelegenheid twee welgelukte transparanten 51. Nadien nam de club niet meer deel aan lichtstoeten, voor zover ze nog georganiseerd werden. In 1905 werd er een collecte georganiseerd om een beeld te laten maken van Albrecht Rodenbach. Deze gedenksteen zou op zondag 12 Februari geplaatst worden in de Korte Straat nr 2, het huis waar Rodenbach op kwartier woonde van 1878 tot 1880 52. Ook de Meense Gilde deed haar duit in het zakje, meer bepaald vijf frank 53. Een dergelijk bedrag kwam toendertijd ongeveer overeen met twee of drie daglonen van een arbeider [3:p.50].

Andere nummers vermeldden wie tot lid van een clubbestuur verkozen werd. Zo waren in het jaar 1903-1904 Jef Vanden Berghe 54 en in 1904-1905 Henri Dumont 55 lid van het bestuur van de Westvlaamse Gilde. Voor de Meense club zag het clubbestuur voor het academiejaar 1906-1907 er als volgt uit: 56 Voorzitter: G. Van Thournout Leden: J. Corne 1ste schrijver: R. Hollebecq Kassier: R. Snoeck De senior was tevens lid van het bestuur van de West-Vlaamse Gilde 57. Er mag dus worden aangenomen dat J. Vanden Berghe (zie Foto 528) en H. Dumont (zie Foto 529) eveneens senioren van de Meense geweest zijn (zie sectie 5.4.1). De verdeling van de bestuursmandaten voor het clubjaar 1908-09 was de volgende.

Voorzitter: F. Vanden Brande Leden: J. Buyse 1ste schrijver: J. Raveschot Kassier: P. Van Houtte Kunst en Kultuur waren geen vreemde woorden voor Moeder Meense. Naast het bijwonen van voordrachtavonden, bv. ingericht door de Gilde en het Verbond, verzorgden de leden ook zelf manifestaties, die gecatalogeerd werden als “Kunstnieuws”.

46

Ons Leven, 6 Maart 1903, p.2 Ons Leven, Februari 1908 (verslagnummer), p.238 48 Foto 37: clubleden anno 1907-08 50 Ons Leven, 7 Maart 1913, p.157 49 Hoogstwaarschijnlijk hebben ze de bebaarde en gebrilde Jef Vanden Eynde (zie Foto 18) uitgebeeld samen met één van de figuren op de kaft van Ons Leven, waarop ook de notenbalk van “Ite Miseriae” te zien is (zie [1:p.17]).

50 Selectie van de foto van de Westvlaamse Gilde anno 1907-08. We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): René.

Hollebecq (?), G. Van Thournout; (staand 1ste rij), x, L. Vanhalst, x, P. Van Houtte (?), x, Remi Hollebecq (?); (staand 2de rij): H. Dumont (?), x, P. Barbe (?); (bovenaan): C. Colpaert, x, R. Snoeck (?), x. Het is mogelijk dat enkelen tot Moeder Tieltse of Roeselaarse behoren, gezien de kleuren moeilijk te onderscheiden vallen bij een zwartwit foto.

51 Ons Leven, 19 April 1923, p.172 52 Ons Leven, 30 Januari 1905, p.1 53 Ons Leven, 13 januari 1905, p.7 54 Ons Leven, 19 Juni 1903, p.4 55 Ons Leven, 28 Oktober 1904, p.iv 56 Ons Leven, 14 Juli 1906, p.140 57 Ons Leven, 7 Juli 1908, p.282 47

30

Donderdag aanstaande om 7 uur, tweede uitvoering van « Koekoek », gekend lied, door de Meense Gilde, in de Broekstraat voor het huis van het liefelijklonkende, schachtenverleidende Bertatje. In bijzonder gekend onder de uitvoerders van de contrebas Pol, die de rol van pandoer vervulde in de Studax 58. De eerste uitvoering was puik en heeft de bijval van de tweede verzekerd. Bijzonder de studenten moeten op post zijn en zo’n kunstbrokje niet laten voorbijgaan zonder ervan te genieten. 59 Het jaar daarop (1910-11) haalden verschillende esbattementen de kolommen van de “Excellente Kronijke”. Hoogstwaarschijnlijk zit de vruchtbare pen van Georges “Jef” Buyse daar voor iets tussen (zie sectie 4.8).

Foto 38: P. Van Over een schacht die een put delft voor een ander, maar er zelf invalt: Houtte 60 Jefke , het aspirant-Germanistje uit de Meense, behoort tot dat edel soort pluimgedierte dat men schachten noemt, ik moet er bij zeggen dat het al de hoedanigheden van bovengemeld ras in hoge mate bezit. Tot stichting, nut en vermaak van elk end’ een wil ik volgend avontuur vertellen: ’t was bij Jeanneke 61, en Jef de schacht zat er zijn enigheid (om zeker niet verraden te zijn) en was aldaar lawijd aan ’t maken, en te doen lijk de oudere deden. « Zeg » zei Gentil die algauw raadde met wie hij te doen had; en hij pinkte een oogje naar ’t meisje « Zeg Jeanneke, draag hem eens een pintje. » Jefken zijn nog niet gezuiverd bloed werd al met een keer rood, wat opeens geheel zijn schachtenzieltje verraadde, en dan kwam het eruit: « Wat, verd … ‘k en heb uw geld niet vandoen jongen, ge peinst zeker dat ge met een schacht te doen hebt ! » Dat was niet van aard om Gentil van zijn stuk te brengen, en hij zweeg. Maar als vijf minuten later, de schacht iets hoorde ronken van Tamboers kreeg hij geweldige schrik voor dat klein dik manneken dat ze Gentil noemden. Eerst zweeg hij een poos, en dacht na om geen beestigheden te zeggen, en om goed te beginnen: « Heren, ik betaal een rondeke ! » « Daar hebben we ’t al » dacht Gentil, en dop ’t was erop: « Zie jongen, we kunnen wij uw geld wel missen, maar een pint kunnen we meedrinken; » Jeanneke beet op haar lippen, en de schacht voelde dat ze hem jammerlijk de pluimen uittrokken. Toch moest hij aan zijn conclusies komen, en het kwam eruit in al zijn simpelheid: « Ge moet me precies in Ons Leven niet zetten hoor ! Ten andere, ik schrijf daar ook in zulle. » De Tamboers die juist op ronde waren, altijd even gedienstig, geloven vandaag hun plicht te hebben volbracht met Jefke eerst aan de lezers voor te stellen. 62 De Meense club telde blijkbaar een krachtige figuur in haar rangen: De studenten die oude graanstokken te breken hebben, zijn vriendelijk verzocht ze op café te overhandigen aan Jef van de Meense. Jef 63 is immers geen schacht, hij slaat stokken kapot op de tafels, en dat doet hij aan heel voordelige voorwaarden: hij betaalt drie frank comptant en levert daarbij een nieuwe stok. Jef moet van geld weten, hé ! 64 Leven en liefde in Loven anno 1910: Fons 65, de langbaardige schacht uit de Meense kreeg overlaatst een buitensporige inval.

Bij hem was namelijk de lust ontstaan om ook eens bij de meisjes te zitten.

Hij deelde zijn ontwerp mede aan zijn boezemvriend, en sterk in hun wederzijdse trouwe, trokken zij samen op avontuur.

58

Titel van een studententoneelstuk. Waarschijnlijk gaat het over Paul Van Houtte (retorica 1906) – zie Foto 38.

Ons Leven, 10 November 1909, p.14 60 Joseph Ghesquière (retorica 1910).

61 Toenmalig populair studentencafé.

62 Ons Leven, 7 November 1910, p12 63 Kunnen in aanmerking komen: Raveschot Joseph (retorica 1904), Castel Joseph (1906), Tyberghein Joseph (1907), of Van Ryckegem Joseph (1907). Of misschien gaat het nog eens over Ghesquière Joseph (retorica 1910) (zie de vorige bijdrage in Ons Leven) die ondertussen bekend staat als zijnde een “niet schacht” ?

64 Ons Leven, 7 November 1910, p.12 65 Waarschijnlijk Alphonse Raveschot (retorica 1910).

59

31

Ze kwamen eerst in de Wierinckstraat, bestelden een Jack-Op, en wachtten zwijgend. De meisjes zaten in een hoek van de herberg, en daar ze voelden dat er met de beste wil van de wereld uit die schachten niets te krijgen was, zwegen ze ook. De beide vrienden hielden zich kloek; een half uur verliep, in angst, en verwachting naar het vreemde geluk dat ze hoopten dat komen zou ….. en dat niet kwam. En het bleef uit ! Ze kwamen eindelijk buiten, en Fons gaf het seffens te kennen: dat de studenten, en de principaals, en de Leuvense meisjes, allemaal even belachelijk waren, de laatste namelijk, daar kost hij niet omheen, dat ze in ’t geheel niets hadden gezegd.

Ze raapten toch de overschot van hun moed te samen, en wilden ’t nog eens beproeven.

Ze trokken binnen bij Lucienke. ’t Meisje had al gauw gezien dat ze met schachten te doen had, en die ontdekking had bij haar een tegenovergesteld uitwerksel dan bij de eerste meisjes. Ze had het met de jongens zo goed gemaakt, dat deze zich heel mottig hadden gevoeld rond hun hart.

Fons kwam buiten, nog geheel onder de indruk, en met een gezicht van «’k weet niet waar ik het gehad heb !» en daar hij niet beter wist hoe gequalifieerd: «Ach God» zei hij ««die spreekt nu toch te veel !»

Probeer dan al goed te doen voor die schachten. 67

Foto 39: de clubfoto anno 1911-12 66 Een ander populair figuur van de Meense was Frans Xaveer Van Hee (zie Foto 13).

Xaveer 68, sympathiek figuur uit de Meense, meende in de laatste kronijk van Ons Leven een artikel gevonden te hebben, door een van zijn vrienden geschreven.

Deze protesteerde krachtig, maar Xaveer, ongelovig en wantrouwig, vroeg aanstonds Ons Leven en verheugd over zijn zekere overwinning, riep hij slim, al het haastig doorbladerend: ” ’k zal verduiveld ! uw geschrift wel verkennen.”69 Eén van de commilitones van Foto 39 heeft blijkbaar een vast stamcafé. (…) In de “Temst” kunt gij ’t niet raden Wie er daar het liefst gaat ?

Een doktoor uit het land van “Menen” en het hoogst in achting staat. (…) 70 66

We menen o.a. te herkennen v.l.n.r.: (op de grond): x, G. Buyse (?), …; (zittend): x, P. Van Houtte, X. Van Hee (?), R. Devlies, x, M. Vancaillie, x, x; (staand): x, A. Devlies, x, x, A. Raveschot (?), ….. .

67 Ons Leven, 7 December 1910, p.60 68 Ook op het thuisfront staat hij als luimige student bekend: “Leuven kende Xaveer als de hoogstudent die nergens ontbrak waar studentikoze leute was; het aantal speelkaarten dat hij met zijn vrienden beduimeld heeft zal niemand tellen; de studentenavonden waar Xaveer de blijde noten liet klinken zijn lang reeds uitgestorven …”

[Collegecronicke 63 (februari 1969):p.4].

69 Ons Leven, 17 januari 1911, p.96 70 Ons Leven, 17 Januari 1911, p.97

32

Nergens is men veilig voor het alziend oog van de Drie Tamboers.

Jan, lid van de Meense, die geern met de Dompers 71 uitgaat, maar veel meer bijval heeft bij de leden van het zwakke geslacht, was op Vastenavond met een specimen van voorgenoemde, in ’t late, naar de Beriotzaal 72 getrokken om te offeren aan het altaar van Venus.

De Drie Tamboers die ook lid zijn van de klein-uurkes-club waren die nacht incognito op ronde. ’t Geluk wilde dat ze Jan vonden ergens in een hoek van de zaal, waar hij door de donkerte met zijn filia Evae gedoold was; en altijd bezorgd om de wijfelende schapen op de goede weg te houden, hebben ze Jan zijn wegen in de Beriotzaal verlicht.

En lang heeft de jongen gewandeld in volle klaarte van de projector, zoekend naar een veilig oord, maar het scherp ziende oog bleef op hem gevestigd, het volgde hem tot boven op de gaanderij en weer tot beneden in de verste hoeken zodat wanhoop zich van herte meester maakte.

Dan besloot Jan de kwaal in haar oorsprong te keer te gaan.

Hij stapte recht op de man met de projector af, en vroeg Illustratie 8 hem of hij nog lang van zin was hem te achtervolgen. « Ja mijnheer – klonk het antwoord – de Drie Tamboers hebben me daar voor betaald.» 73 In die jaren geniet de Meense club blijkbaar een goede reputatie. Haar leden vormen geen bedreiging voor het zwakke geslacht.

In de Beker 74 groeit er tegenwoordig ene jeugdige zwarte maagd, rein gelijk een dauwdruppel en die, als ze zo voortgaat, nog lang haar lieve onschuld zal bewaren.

Is het nog die eerste schuchterheid van het pas ontsnapte pensionaatsjuffertje, zijn het de wijze raadgevingen van Moeder, in alle geval op een regenachtige avond “au clair de la lune” als we gezellig in een kringetje rond de hoge stoof lagen met de slijkvoeten op de ijzeren ring, klonken plots luide galmen van een studentenlied door de Tiensestraat. (Er waren die avond een paar vergaderingen). En toen blikte de schuchtere maagd met angstige blikken naar Moeder: Moeike, daar zijn ze, moeten we niet gaan lopen ? Moeder keek eens in de stoof, deed het deksel toe, wreef met de handen over de voorschoot: Blijf nog maar wat zitten, klonk het, ’t zijn de Meense maar, dat zijn nog goeie jongens. Ge moet alleen maar gaan lopen voor de Dompers en de Arendonkse, en als ik die hoor, zal ik het wel zeggen. 76 Toch durven Meense clubleden al eens iets (maar dan te weinig) uithalen tijdens de feesten naar aanleiding van het tweede lustrum (zie Fragment 2).

Xaveer zat binst de Meense feesten in de Salvator 77 (chic !). Hij had zijn geld weggestopt in de handen van de garçon en was te weeg weg, maar deze laatste deed hem opmerken dat er tien centiemen te weinig was. “O laat maar – viel Xaveer hem in rede – laat maar, ’t is voor u.” 78

71

leden van de Domper uit Aalst.

Foto 40: de clubfoto anno 1923-24 75 vroegere bioscoop in de hoek van het plein tegenover het station.

73 Ons Leven, 17 Meert 1911, p.193 74 Café De Gulden Beker in de Tiensestraat.

75 We menen te herkennen v.l.n.r.: (op de grond): x, Dubois (?), P. Larmuseau; (zittend) x, A. Van Damme, R. Maddens (senior), M. Van Gheluwe (?), A. Vervenne (?); (staand): x, G. Lefere (?), G. Vandenbussche (?).

76 Ons Leven, 15 Februari 1912, p.133 77 In de Bondgenotenlaan naast de stadsschouwburg (naar de Markt toe). Het werd verwoest in 1914 en later als zodanig niet heropgebouwd. Het was de vergaderplaats van de redactie van “Ons Leven” en het Verbond [2:p.47].

78 Ons Leven, 1 Meert 1912, p. 164 72

33

Een stukje Meense schachtenfilosofie: - Hector 79, mag ik uw cahiers van Bruylants gebruiken ?

- Ja Joris, maar … op voorwaarde dat je niet in ’t Waterkasteel gaat !

- Hewel Hector, als ’t zo is, zal ik er niet ingaan 80 Xaveer was het jaar daarop schatbewaarder van de Westvlaamse gilde 81. In deze hoedanigheid heeft hij volgende actie ondernomen, die getiteld werd “Hoe twee dokters op een dwaalspoor geraken”: Het stond vast: ze zouden die eigenste zondag naar W… trekken om ereleden te maken voor de Westvlaamse feesten: Praesis Emiel [Cardoen], in de wereld Mielten, en zijn confrater de dikgebuikte Xaveer. Rood als twee kalkoenen trokken ze ’s middags naar ’t station: ’t water kwam hen in de mond onderwege als ze dachten op ’t geen hen daar te wachten stond. De uren schenen hun dagen toe, zo groot was hun verlangen. Eindelijk toch bereikte de trein het gezegende en zo lang gewenste oord.

Kloek en vastberaden, als twee echte reuzen, stapten ze door de eenzame straten van ’t dorp: Miel en Xaveer, twee dokters. Met al de eer die aan zulke mensen en aan de wetenschap toekomt werden ze in de koninklijke logie der brouwerijen door de vrijgevige gastheer zelf ontvangen. Eerst werden volgens ’t protocol, de gebruikelijke vaststellingen, speechen en antwoorden gedaan, alles in ’t korte natuurlijk. Daarna, altijd volgens ’t protocol, werd de bruischaard geschonken: doch ik weet niet of dit ook nog echt protocools was – ’s avonds om half zeven was ’t caliber van de ledige flessen zeven, en van de opgerookte sigaren een doos van vijf en twintig zoals ze ging er stond.

Daarop werden er ellenlange afscheidsgroeten gewisseld en ze waren weg ….

Foto 41: de clubfoto anno 1924-25 82 Naar ? …. ’s Anderendaags om één uur ’s middags arriveerde Miel in de statie te Leuven. Met zijn zieke ogen en zijn neerhangende snor, slenterde hij naar zijn kot, en zijn eerste werk was schrijven naar Moeder dat hij nog acht dagen in Leuven ging blijven tot Nieuwjaar, daar hij, nu de anderen al weg waren, nog zoveel kan leren in ’t hospitaal. 83 Ook toen al kwamen de miliciens soms nog eens terug naar de studentenstad: Miel, de Westvlaming met zijn periodieke baard, die reeds sinds Oktober laatst in het eerste doctoraat zit, vertelt met doctorale waardigheid, en toch met een zeker afgrijnzen, den schacht-doctorandus eigen, hoe Prof. Dandois een kankerlijder zijn bovenste kaakbeen uitkapte.

- «Oh ! zegt daarop Mauriske 84, het piotje uit «Meende» dat zou ik toch een keer willen zien » - «Gij, Maurice, ‘k verwedde mijn hoofd dat ge zoudt in bezwijming vallen moest ge een lijk zien.»

- «Wat dat ge daar zegt Miel, ik van mijn zelven vallen voor een lijk, weet ge dan niet dat ik de zoon ben van een beenhouwer.» 85

Foto 42: M. Vancailie (?)

79

Misschien gaat het hier wel over Hector Raveschot en Georges “Joris” Coulon (retorica 1911) ?

Ons Leven, 22 November 1912, p. 46 81 Ons Leven, 28 juni 1912, p. 207 82 We menen te herkennen v.l.n.r. (zittend): C. Quintens (?), A. Vandamme (senior), A. David, A. Vervenne (?); (staand): G. Vandenbussche, H. Lefebvre, A. Denolf, P. Larmuseau, Dubois (?), x, x, L. De Quinnemar.

83 Ons Leven, 1 Februari 1913, p.116 84 Misschien gaat het hier om Maurice Vancaillie (retorica 1905) – zie Foto 42 ?

85 Ons Leven, 15 November 1913, p.30 80

34

De laatste vermeldingen van voor W.O. 1 gaan hoogstwaarschijnlijk over Rudolph Deleu (zie Foto 20), de man die Moeder Meense na de oorlog in een nieuwe richting stuwde (zie sectie 2.1.1.5).

Een genie: Dolfke, de fiere Meense lange frakdrager voelde op zekere dag zijn verstand stilstaan om ’t vrouwelijk te vinden van ’t woord «Génie». Hij vroeg het dan aan zijn makkers, doch allen zagen verwonderd op. Hij opperde in eens ’t woord «Eugénie>> maar dat kon er nu niet door; toen kreeg zijn eigen genie een lumineuze gedachte en triomfantelijk riep hij uit: ’t Vrouwelijke van génie is génisse ! Toe ! Dolfke, stuur dat naar de Franse Académie. 86 In ’t kasteel: 87 Ward (bestuurder van de zondagsclub): Wel, Jef, hoeveel congé krijg je nu ?

Jef (Piot): 21 dagen, nog min nog meer Ward (verontwaardigd): ’t es schandalig, ’t es juste tid genoeg om én bende kiekens ut te broên.

Dolf (uit Meende): Jef, gâ je misschien op uw examen broên ? 88 Na de Grote Oorlog hernam het studentenleven, waarbij ook de Meense soldaat-commilitonen in uniform in haar rangen telde: Uit Starkadd’s programme. -2de bedrijf: Koning Froth zit IN het vertrek, voor zijn slaapkamer, de gebeurtenissen van de dag te overdenken.

Volgens de lange Free, uit de Meense 90 , was dit niet «gepermitteerd», en volgens Remi91, ’t blik-officiersjongske, was dat vertrek een «nachtvertrek», waar hij dus enkel OP kon zitten, niet in ! —Remi jongen, allen eerbied voor uw manhaftig vaderlands uitzicht, maar … van dichterlijke vrijheden hebt ge geen benul. 92

Foto 43: de clubfoto anno 1925-26 89

Soms kwam er ook al eens een jobstijding: (in de rubriek Mengelmaar): Ons Leven en de Westvlaamse Gouwgilde betuigen hun deelneming in de rouw die hoogstudent Paul Snoeck komt te treffen door het afsterven van zijn vader, Heer Ange Snoeck. 93 De voorspelling van de Drie Tamboers uit 1902 omtrent de hevige aard van de club lijkt profetisch geweest te zijn. Immers, onze voorgangers liepen blijkbaar in 1921 nogal hard van stapel.

Tennyson schreef zijn «Charge of the light brigade» vijftig jaar te vroeg ! Die charge te Waterloo is flauwe kul geweest vergeleken bij het epos uitgewerkt door de lange Free van de Meense 90 en zijn vennoten Egidius van Brugge en Renatus-den-Overmoedige. Ze voerden een spiegelgevecht uit, volgens de stipte regels van ’t tornooi. Twee marmeren tafels, 6 glazen, 1 velo en nog ettelijke slachtoffers beten in ’t zand; en die ’t wil weten fluisteren in ’t geniep dat Remi-de hoofseblik de kosten van ’t steekspel gedekt heeft, met zijn gewone solidariteitsgetrouwheid, en ook een beetje uit vreze van rechterlijke verwikkelingen. Het batig slot van de puike prestatie was: de duchtelijke furie van Gaby + 300 fr.

86

Ons Leven, 26 Februari 1914, p.150 Misschien doelt men op “Amicitia”, ook wel het Waterkasteel genoemd (zie Illustratie 7) ?

88 Ons Leven, 23 Juni 1914, p.251 89 We menen te herkennen v.l.n.r. (zittend op de grond): x, x, P. Larmuseau (senior ?); (zittend): L. De Quinnemar; y, Vuylsteke, A. Vandamme, y, Dubois, Masschelein; (staand):A. Denolf, C. Quintens (?).

90 Waarschijnlijk Frederic Demunck (retorica 1917).

91 Remi Maddens (retorica 1917): zie sectie 4.1.2.

92 Ons Leven, 1 December 1920, p.48 93 Ons Leven, 20 Januari 1921, p.84 87

35

De Olympische spelen worden prullewerk in ’t licht van de Herkuliaanse machtsontplooiing aan de Parkpoort. 94 Dat Remi Maddens blijkbaar erg populair was toendertijd kan men afleiden aan het aantal stukjes dat over hem in de Excellente Cronicke verschijnt. De andere tekstfragmenten worden elders opgenomen (zie sectie 4.1.2).

Jan de boeroloog uit het geestje en voedstervader van de Meense 95 vroeg plichtsbeseffend aan Remi, waarom hij niet betrachtte bij een professor te geraken, om zo nuttig de tijd te kunnen gebruiken, waarop even snel werd geantwoord: «Jan, ik ben in dienst van Sarten.» De mannen van ’t eerste doctoraat vragen zich af of het misschien als proefkonijn is. 96 Het is al zelfs uitzonderlijk indien iemand van de Meense wordt vermeld waarbij het eens niet over Remi gaat.

Lipsiaanse kultuur: ’t Gebeurt al eens dat dr. Dries 97, de blonde, sympathieke figuur uit de Leiestreek, een kibbelpartijtje houdt met de dochter uit de Just. Verleden week stond hij alzo door de monte-plat een koekske af te bedelen van ’t lieve kind. ’t Spelleke duurde echter te lang naar de zin van Kamiel die vond dat zulks niet ernstig genoeg was voor een onderstand van een professor.

- welke onderstand ? spotte Dries - loop toe; gie, zei Kamiel, onderstander of adjustander, is dat niet hetzelfde ?

Waarop meneer de abt heel filosofisch aan Tambour I liet opmerken: Juist iets voor in uw gazet ! 98

Foto 44: Jan Van Ryckeghem

Foto 45: André Van Damme

Later komen anderen aan bod: (…) maar Suske De Wael 99 van de Meense spande de kroon: de voordracht geschiedde met al de luister en weemoed die past bij een begrafenis en menig bockje 100 werd dan ook onwederroepelijk in Suskes maag begraven. 101 Een functie opnemen in het Verbondsbestuur helpt wel enigzins om in de Cronicke van Ons Leven terecht te komen, zo mag Paul Larmuseau (zie Foto 490) ondervinden. Hij was schrijver in de jaren 1926-28. 102 De straf van een polygame Het schijnt dat de Jouissante en lieve P uit de Leiestreek moet verkeren tegen zijn goesting. Arme sukkelaar «Agence Flora» 103 Wie bij de duivel ten biechte gaat …..

Henri, de president van de Meense 104, vroeg aan de schone Marcel van de Kortrijkse een remedie tegen buikpijn. Gewapend met een mooie formule toog hij naar apotheker Supply, en … bestelde een dosis Balatum. 105

Foto 46: Henri Lefebvre

Foto 47: Richard Commeyne

94

Ons Leven, 12 Februari 1921, p.113 Jan Vanryckegem (retorica 1913) die na zijn priesterwijding voor landbouwingenieur studeerde (zie Foto 44).

96 Ons Leven, 3 December 1921, p.16 97 Misschien betreft het André Van Damme (retorica 1921) – zie Foto 45 ?

98 Ons Leven, 20 Januari 1923, p.96 99 Richard Commeyne (senior 1928-29 – zie Foto 47) werd in de Meense “Suske” genoemd.

100 Een populair biermerk van toen.

101 Ons Leven, 7 December 1926, p.41 102 Ons Leven, 2 November 1926, p.26 & 11 November 1927, p.29 103 Ons Leven, 7 December 1926, p.47 104 Henri Lefevbre (senior 1926-27) – zie Foto 46.

105 Ons Leven, 7 December 1926, p.47 95

36

Cultuur werd niet uit de weg gegaan: Seppen, Ventre d’Enfer, uit de Meense staat in bewondering voor een doek van Fé Timmermans ! Zijn vorsend oog valt onderaan het doek op ’t handteken van Fé, en de datum van inspiratie F 20. Verdimme, zegt Seppen, ’t en is nog nie te vele 20 fr. voor zo een stuk. 106 Ook in de oude dagen verloor een commilito soms wel eens het gevecht tegen de bierkaai. Enigzins vervelender wordt het indien het voorval de kolommen van “Die Excellente Cronicke” haalt: Suske de Waol, meestergast der Meense en Bard bij uitnemendheid was na de club in verwoed gevecht met Peer Dierickx; ’t was de apotheose van het stuk: “la bière lui était légère, il ne connaissait plus de misère.” 107 Hij kon goed zingen, zoals hoger aangehaald, vooral op feestvergaderingen van de Westvlaamse Gilde: (…) Suske De Wael beleeft een nieuw sukses net als Dries Devos, die met zijn Tsjechisch studentenlied een gesmaakte nieuwigheid inluidt. 108 Suske schijnt nogal een zwaar geval geweest te zijn: Stefaan [Coene] speecht en haalt het beeld aan van de kameel. Ne kemel drinkt voor 14 dagen, beweert Stefaan en ne student beoefent de wetenschap voor 14 dagen of nog meer. Daarop hevig protest van Suske De Wael. Zeg ê keer Stefaan, dao van die kemel dao, da’s nie juste weè …. Ne kemel kan 14 dagen werken zonder te drinken en ne student kan 14 dagen drinken zonder te werken. 109 Op ’t Congres Suske De Wael: «wêe gâen we nu - We gaan lunchen.

Sus: - ‘k Zôen ekkik veel liever gâan

nôetoe, zeg ? eetne ! » 111

En blijkbaar heel populair bij zijn jaargenoten: Uitslagen van de kiezing – Farmaceutische Kring Foto 48: de clubfoto anno Richard Suske (bijgenaamd De Wael): 1000 stemmen 1926-27 110 Juffrouw X: één stem minder Juffrouw Y: één stem minder Juffrouw Z: één stem minder Rapport van de Bureeloverste: ieder stemde kalm en vastberaden volgens zijn «devotie».112 Suske De Wael: Poeta Nascitur, Orator fit !

Onuitputbaar vat van zeemzoete welsprekendheid !

Ronde goedhumeurigheid met studentikoze Jack-Op broebelingskens. Uw stem was harmonieus als het gemoedelijk brommen van een doedelzak bij een warme oogstavond op het veld. – En toch stak er het voluptueuze in van een saksofoon die «Alleluiha» klaagt. – Gij waart het slachtoffer dat omderwille van zijn farmaceutische kennissen en ook om zijn spreekwoordelijk geworden integriteit en onaantastbaarheid uitverkoren werd om twee jaar lang, helemaal alleen, te zetelen tussen de gerokte elementen.

106

Ons Leven, 27 December 1927, p.

Ons Leven, 20 Mei 1926, p.7 108 Ons Leven, 11 Maart 1928, p.123 109 Ons Leven, 11 Februari 1928, p.99 110 We menen te herkennen v.l.n.r. (zittend): J. Tanghe, M. Claeys, H. Lefebvre (senior), P. Larmuseau , A. Claeys; (staand): J. Hellebuyck, R. Commeyne, J. Coppens, Gekiere, R. Dubois. Tevens kan men het tweede clubboek zien.

111 Ons Leven, 1 Juni 1929, p.28 112 Ons Leven, 11 Februari 1928, p.100 107

37

En uw hart werd niet geroerd. En ge hebt kunnen orde houden ondanks lokkende oogjes en kwetterende gilstemmetjes. Het nageslacht zal uw deugdzaamheid bewonderen. Maar ge zijt ook een redenaar geweest.

En het Romeins Forum heeft redenen om jaloers te zijn van den «Bel» (zie sectie 5.2.1), waar ge uw donderend woord hebt geslingerd zodat Flavietjen en Palmyrtjen begonnen bang te worden. – Werkelijk, ik geloof dat Van Deystel zou gezegd heben: ik hou van dat proza. Suske is enig in zijn soort geweest. Hij was de laatste der Mohikanen. Het kan niet missen dat Foto 49: de clubfoto anno 1927-28 113 onze snoezige apothekeresjes zo van hun praesis hielden, … en van hun Suske. 114 Schachten waren, zijn en blijven nog altijd even dom: De dubbele schacht 115, tweede Piston van de Meense, vindt zijn fysionomie aanlokkelijkst wanneer ze overschaduwd is door een democratisch «klakske» … daarom draagt die jongen nooit de «Pet», tenzij in gans uitzonderlijke en officiële gevallen.

Toen laatst de fanfare, voor de zoveelste maal, weer eens was uitgenodigd om een aangenaam uurtje te gaan slijten in het «Tea Room» van ’t kot nevens ’t stadhuis, ontmoette de vriend C…, de praesis van het Verbond: - Zeg Praesis, vroeg hij, moet ik nog eerst naar mijn kot, mijn Pet halen, om naar ’t pandoerenkot te gaan ?

De sukkelaar wist niet dat voor dergelijke «visites» de meest rudimentaire kledij volstaat. 117 Hoewel van het clubjaar 1929-30 enkel het verslag van de Dies Natalis viering overgeleverd werd (zie sectie 2.2.3.1), biedt Ons Leven toch een beschrijving van enkele van de toenmalige bestuursleden: Seppen, scribent van de Meense 118, staat na de club voor het draai orgel van zeker café uit de Ravestraat.

Stralend van glorie steekt hij er een nikkeltje op van 10 centiem. Vruchteloze poging. De patron vertelt hem dat ie er een van 25 centiem moet insteken, en Seppe furieus: Zeg, Patron, g’en moe gi mi da nie den leren. ‘k Zitte kik al in de doktoraten zulle !

119

Foto 50: de clubfoto anno 1928-29 116

113

We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): J. Tanghe, L. De Quinnemar, M. Claeys (senior), G. Coucke, A. Claeys; (staand): L. Vandenbroucke, J. Coppens, R. Commeyne, P. Larmuseau, J. Hellebuyck, J. Leemans.

Bemerk tevens de eerste twee clubboeken die nadien verloren gegaan zijn.

114 Ons Leven, 1 Juni 1929, p.22-23 115 Zou dit op Jozef Coppens slaan (retorica 1926) en lid van de fanfare (zie sectie 4.4) ?

116 We menen te herkennen v.l.n.r.: (op de kussens): R. Tanghe, A. Masschelein; (op de stoelen): M. Claeys, A. Denolf, R. Commeyne (senior), J. Tanghe, P Larmuseau; (staand): G. Coucke, J. Coppens, Vandenbroucke, A. Claeys, P. De Myttenaere, J. Leemans, J. Hellebuyck.

117 Ons Leven, 11 Maart 1928, p.132 118 Joseph Hellebuyck: zie sectie 1.5.

119 Ons Leven, 1 December 1929, p.47

38

Het praeseske van de Meense 120 wierd uit zijn slaap getrokken. «Verdomme, wat voor ’n zatlappen zijn dat nu weer» grommelt hij.

- ’t Was de processie van St. Quinten die de litanie van alle heiligen zong121 Dreten, burgervader van Geluwe, garde van de Meense 122, schachtentemmer van de Mandel, vertoont waarschijnlijk ten gevolge van de zware operatie die hij laatst onderstond, alle symptomen van «démence précoce ou juvénile» (cfr. Dictionnaire de termes techniques de médicine – Garnier). Vlaamsonkundige juffrouw leidt hij ten Vlaamse volkstonele, en hij ziet er niet tegen op zijn fiets in het kerkportaal te plaatsen, om dan in de kerk van Pater Warre te zitten vrijen dat het kraakt tot grote ergernis van alle overledenen en overlevenden daar aanwezig. 123

2.2.3 De lustrumvieringen 2.2.3.1 Het “II”de lustrum Het allereerste overgeleverde verslag uit de clubannalen betreft een Dies Natalis viering van de Meense Club (waarschijnlijk een viering van de “herstichting” van mei 1919-20 – zie Tabel 1).

Verslag der Feestvergadering

Gehouden op O.H.Hemelvaartdag A.D. 1930 We rolden die morgen blijgezind uit ons nest; want die dag zouden we niet moeten blokken, en midden het zweet van die verduivelde examens een welverdiende ontspanning mogen genieten. Die dag ook zouden we al de mannen weer ‘t hope vinden en ‘t hope een welverdiend en deugdlijk rollingske meemaken.

We vonden mekaar allen samen onder de preekstoel van de Sint Pieterskerk; dit omdat ons geen enkel woord van de predikheer onder de H. Foto 51: Bij Fientje op de 124 Mis mocht ontsnappen. En zoals ‘t gewoonlijk gaat kwamen de enen 5 (Keizers)Berg minuten, de anderen 10 minuten te laat; t.t.z. op zijn “Meensch”. Maar wie de gaai afschoot was Polle De Myttenaere, vulgo Pille Mottenaere; die enkel na 20 minuten kwam aangestapt en dan nog heel verwonderd moest kijken dat hij de laatste was.

Het gezamelijk ontbijt geschiedde naar heuglijke traditie in “Den Bel” (zie Illustratie 64), bij de slanke maagden van Vlaanderen, i.e., de schoon behaarde Palmyre en de snelvoetige Flavie (zie Foto 521). Er werd niet veel gebabbeld omdat er veel moest gegeten worden, maar ook misschien wel omdat we met een zeker heimwee in het hart terugdachten op de vele jouissante uren die we samen hadden doorgebracht en omdat deze dag voor enkelen onder ons de laatste zou zijn waarop zij het clubleven als student zouden meemaken.

Na ‘t aansteken van een aromatische sigaar waren we klaar voor de smikkelopname die dit maal geschiedde in ’t Park (zie Foto 90). Jammer dat Achiel Denolf (zie Foto 533), door onvoorziene omstandigheden belet, er niet kon bijzijn. Gelukkiglijk toch vervoegde hij ons enkele uren later zodat we voltallig statiewaarts trokken om de zogezeide ereleden af te halen (zie Foto 52). ‘t Bezonderste hier was dat we een een aperitiefke mochten drinken in “de Gare” en dat we ons nooit de moeite moesten getroosten naar de kaai te gaan, daar de ereleden steeds veel beloven maar nooit afkomen als de dag aangebroken is.

120

Joseph Tanghe: zie Foto 491.

Ons Leven, 1 December 1929, p.48 122 André Masschelein: zie Foto 22. Zijn familie had fortuin gemaakt in Amerika en kwam rentenieren in Geluwe.

123 Ons Leven, 7 Januari 1930, p.67 124 We menen te herkennen v.l.n.r.: R. Tanghe, A. Masschelein, J. Leemans, G. Coucke, A. Claeys, P. De Myttenaere, J. Hellebuyck, J. Tanghe, J. Coppens, A. Denolf, R. Clarysse, J. Duhullu, J. Hoyen, J. Van Leeke 121

39

Seppe Coppens (zie Foto 534) wist vervolgens de tijd onledig te maken op een zeer vernuftige manier, hij had namelijk het apparaat van Prof. Maisin meegebracht en zou ons eens voor de spille van Leuven fotograferen. We gingen ons dus allen gedwee voor die spille placeren en toen we daar zowat een kwart Foto 52: De Meense haalt de uurs gestaan hadden te vloeken lijk ketters dat het zo lang ereleden af op 't station 125 duurde, kwam Coppens ons eindelijk zeggen dat hij erin gelukt was het spel “à fouit” te zetten, en dat het nog een half uurke zou duren eer het begon te functioneren.

We konden dus ook niet verder dan daar nog een half uurke te staan. Het gaat zonder zeggen dat dit geschiedde tot veel genoegen van ettelijke Petermaneskes die ook op Maisin’s apparaat stonden te kijken en niet in het minst op ons. De garde viel bijna in onmacht daar hij had moeten ingrijpen en niet kon.

De bende trok vervolgens naar Vlierbeek (zie sectie 3.42) om te noenmalen, doch eerst moesten we onze spieren rekken in de Olympische spelen. De vermaarde spelen waren algauw aan de gang en er wierd nijdig gestreden naar de ereplaats. Jan Hoyen kreeg de 100m dash en Maurits Claeys (zie Foto 532) veroverde de 2000m lang lopen. Pille Mottenaere bekwam een medaille in ’t koorde trekken. Doch een nieuw element openbaarde zich nl. Julien Duhullu, hij bekwam de meeste prijzen, o.a., in ’t versprinten met laaie en met zonder laaie, in het hoog springen, in ’t ver werpen enz. enz. zodanig dat hij zich de coupe eigen miek en Jan Hoyen op de tweede plaats duwde. De overwinnaar met zijn Foto 53: De overwinnaar Dehullu houdt de coupe 126 coupe in de hand werd gefotografeerd (zie Foto 53) van zohaast de uitslag door de jury bekend werd gemaakt. Waarop de traditionele foto volgde met de aloude Meensche potten, die alle leden steeds in ere houden en waaraan geen schacht mag raken uit vreze voor ontering (zie Foto 513).

Allengs kregen we honger doch de maag moest wachten en het nieuw Bestuur gekozen (zie Foto 54).

Het stemmen liep zoals naar gewoonte op zijn gemakskens af. Werd gekozen tot Praesis: Achiel Denolf (zie Foto 533), omdat hij zijn legerdienst reeds gedaan had en dus bekend stond met allerhande reglementen en ordonnanties. Tot Oude Groene: André Claeys (zie Foto 532), die voortaan de rechterhand van den Praesis zou zijn in ’t vervullen zijner ambten. Tot schrijver : André Masschelein (zie Foto 74) om alle esbattementen van de Meensche zorgvuldig neer te pennen. Jef Tanghe (zie Foto 491) kreeg het ministerie van Financiën en en Openbare macht werd vertegenwoordigd door Roger Tanghe.

We goten er vervolgens ne fermen ten dis. Een chic dineetje voorwaar, genomen in ’t geheel niet te klagen viel. sloegen we alles jouissant naar binnen en door met een goede fles wijn. Tussen de werd opnieuw gefotografeerd en deze foto zelf het kan over de smakelijk versiering

Foto 54: het pasverkozen bestuur 127

salamander op en gingen waarover in zijn geheel In gezellige samenspraken spoelden dan het overschot verschillende gerechten zal meer getuigen dan ik en pracht van ons banket

125

We menen te herkennen v.l.n.r.: A. Claeys, R. Tanghe, J. Leemans, R. Clarysse, J. Hellebuyck, J. Hoyen, A. Denolf, G. Coucke, J. Tanghe, A. Masschelein, J. Van Leeke, P. De Myttenaere, J. Duhullu, M. Claeys, J. Coppens.

126 We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): J. Hellebuyck, J. Duhullu, J. Hoyen, A. Masschelein; (staand): R. Tanghe, A. Claeys, J. Tanghe, J. Leemans, A. Denolf, G. Coucke, P. De Myttenaere, J. Van Leeke, M. Claeys, R. Clarysse.

127 We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): R. Tanghe, J. Hellebuyck, A. Denolf, A. Masschelein, J. Tanghe; (staand): J. Coppens, M. Claeys, J. Van Leeke, J. Duhullu, J. Leemans, P. De Myttenaere, J. Hoyen, G. Coucke, R. Clarysse, A. Claeys.

40

(zie Foto 55). En hier mag, denk ik, de esthetische waarde van de foto’s van onze portrettentrekker Coppens geloofd worden. We moesten dikwijls lang staan wachten maar we waren ruim beloond voor onze moeite.

Na het eten hieven de interessante zwane-zangen aan. Seppe Coppens zong zijn zwane omdat hij uit het bestuur trad; hij was bescheiden en kies in het kiezen van zijn woorden en wist over het algemeen niet veel te zeggen. De schacht trachtte ook zijn zwane te zingen en beloofde dat hij voortaan niet meer zou dom doen aangezien moeder Meense hem had ontgroend. We juichten hem toe.

Ondertussen was onze car aangekomen en we begonnen allen in ons een sterk verlangen te voelen naar de jachtvelden en wel namelijk het meest prachtige jachtveld van Tildonk. Nadat het nieuw bestuur gefotografeerd werd (zie Foto 54), sprongen we allen blijmoedig in de auto en iedereen zocht het beste plaatsje. En nu begon de rolling, de laatste van het jaar en het grootste, het schoonste en jouissantste van gans de dag. Dat beschrijven ware onmogelijk en overbodig omdat een ancien weet wat het is zonder de beschrijvingen te hebben gehoord. Om het te kennen moet men het beleven.

Enige feitjes toch dienen neergepend. Namelijk dat Jan Hoyen zijn banjo had meegebracht en dat de auto weldra veranderde in een danszaal.

Vervolgens dat de burgemeester beweerde een nieuwe tuyau 129 ontdekt te hebben in Herent en dat het uitliep op nen formidabele kok tot groot spijt van de burgemeester zijn geldbeurze. En dan dat de burgemeester in discussie gerocht met de burgemeester van Tildonk en dat geheel de Meense ook in Foto 55: De smulpartij 128 discussie gerocht.

En last but not least, dat het pensionaat van Tildonk juist die dag zijn rentrée had en dat het stoof aan de poort. De nonnen natuurlijk moesten daar staan kijken. Jan Hoyen speelde Romeo en Juliette op zijn banjo. En Jef Hellebuyck zong de serenade op zijn knieën: dit alles in ’t hof van ’t klooster waar we allengskens waren binnengedrongen (zie Foto 56). Moeder Overste vloog met heur haar rechte naar de paster, die met een koleirig gezicht afkwam en zei dat hij ons ging overdragen aan Pier Ladeuze 130.

We bekommerden ons weinig daarover en trokken een foto ter plaatse die een eeuwig document zou blijven van die onvergetelijke esbattementen. Vervolgens liep alles gerustig voort en … We ontwaakten ’ s anderdaags zonder te weten hoe in ons bed.

Scriptor André Masschelein, 1930 (zie Foto 22)

128

We menen te herkennen v.l.n.r. (zittend): J. Tanghe, A. Denolf, M. Claeys, P. De Myttenaere, J. Hoyen, R. Clarysse, J. Leemans, J. Van Leeke; (staand): R. Tanghe, G. Coucke, J. Duhullu, J. Hellebuyck, A. Claeys, A. Masschelein, J. Coppens.

129 Een tuyau of twio is een café waar een mooie, plezante en meegaande dochter zit die toch deftig blijft. Bv. “De Blauwe Duif” te Linden (zie Foto 88) of “Fientjes” op de Keizerberg (zie Foto 51), waarvan Jef Hellebuyck (zie Foto 10) zich nu nog kan herinneren dat “er een schone porre zat”.

130 Hij was de toenmalige rector.

41

Foto 56: Een kiekje voor het klooster te Tildonk 131

Foto 57: de club met een sporttrofee anno 1924-25 132

131

We menen te herkennen v.l.n.r.: (geknield): J. Van Leeke, R. Clarysse, J. Hoyen, J. Hellebuyck; (staand): A. Masschelein, J. Tanghe, A. Claeys, J. Leemans, G. Coucke, A. Denolf, P. De Myttenaere, J. Duhullu, R. tanghe, M. Claeys.

132 We menen te herkennen v.l.n.r.: (op de grond): A. Denolf; (zittend): C. Quintens (?), A. Vandamme, A. Vervenne (?); (staand): Dubois (?), G. Vandenbussche, H. Lefevbre, P. Larmuseau, x, x, x, x, L. De Quinnemar.

42

2.3

Van 1929 tot 1948 (boeken III en IV) 133

2.3.1 Algemene tijdsgeest Vanaf de jaren dertig verminderden de conflicten met de academische overheid. De aanstelling van Vlaamse vicerectors [3:p.137] en de vernederlandsing van de Gentse universiteit in 1930 – een harde kern Leuvense flaminganten schreef zich in te Gent [3:p.130] 134 – zullen daar niet vreemd aan geweest zijn. Tevens stippelde de toenmalige verbondspraesis een nieuwe koers uit. Er werd gestreefd naar een nieuwe studentenbeweging die in harmonie met de academische overheid zou werken, en de belangrijke maatschappelijke problemen van dat ogenblik: de oplossing van de economische en cultuurcrisis waarin ‘het avondland’ verzeild scheen te zijn geraakt, door de vorming van een ‘nieuwe academische stand’ [6:p.6].

In 1933 werd het Hoogstudenten Verbond voor Katholieke Actie (HVKA) opgericht door o.a. de priesters-proffen Dondeyne en Sobry. Westvlaamse studentengroepen waren de bakermat ervan. Het HVKA mikte op de elite en gaf het kwalitatief hoogstaande tijdschrift “Universitas” uit. Deze beweging zou tot in de jaren zestig een sterke invloed op de studenten uitoefenen.

Het [HVKA] stelde zich tot doel én de verbreiding van het katholieke geloof als middel tot humanisering van de maatschappij én de ontwikkeling bij de universitairen van de zin voor sociale en culturele verantwoordelijkheid [15:p.303].

Tijdens de jaren dertig werd het Verbond beter uitgebouwd: het stond in voor de politieke (K.V.H.V., Politieke Academie), sociale (Studiehulpfonds, Sociale Hulp aan behoeftigen), culturele en sportieve aspecten van het studentenleven. Het Verbond overkoepelde ook de gildes en regionale clubs van het Seniorenkonvent (SK) (zie verder). Er werd een Verbondsrestaurant geopend in de Bondgenotenlaan 56-58 (zie Foto 102), evenals het “Studentenhuis Jef vanden Eynde” (zie Foto 58). Dit studentenhuis zou de locatie worden voor talloze cantussen en vieringen. De fanfare hield er haar repetities. Ook Moeder Meense heeft gebruik gemaakt van de faciliteiten geboden door het Studentenhuis. Het was gelegen op de hoek van de Jan Stasstraat en de Bondgenotenlaan. Het omvatte een restaurant (zie Foto 87 & Foto 419), een leeszaal, een koffiehuis, secretariaten voor het K.V.H.V en Ons Leven, een clubzolder (zie Foto 67 & Foto 68), een clubkelder, een wijnkelder en een bierkelder. Wat had een clubstudent nog meer nodig ?

Foto 58: Het Jef Van Den Eynde huis

Een andere constante in het leven van de Leuvense Vlaamse universiteitsstudent was de schermutselingen met de Walen, bv. de pettenroof. Zowel Vlamingen als Walen roofden in februari 1933 elkaars studentenpetten totdat een wapenstilstand ondertekend werd waarbij “krijgsgevangenen” werden uitgewisseld. In 1936-38 trokken de studenten er met Flor Grammens op uit om met verfkwast of voorhamer de Franse opschriften (op straatnaamborden en panelen allerhande) uit het Vlaamse straatbeeld te doen verdwijnen 135. Voor een goed begrip dient men er rekening mee te houden dat tijdens het academiejaar 1925-26 3343 studenten ingeschreven waren. In 1935 waren dat 1800 Vlaamse studenten. Zowat één derde was lid van het Verbond, dat toen de Vlaamse overkoepelende studentenorganisatie was. Velen namen deel aan politieke acties. Toch werpt onderstaand fragment een ander licht op de toenmalige student: (…), maar van jaar tot jaar werd de vormloze massa van de college lopende studenten groter en groter. Ze leefden allemaal in dezelfde eerbiedige vrees voor de professor, die door niemand werd tegengesproken. Omstreeks 1935 werd de gemiddelde student beschouwd als een ietwat schilderachtige, maar onschadelijk figuur, iemand die niet tegenpruttelde en geen eisen stelde [15:p.296].

133

Het derde verslagboek vangt aan in 1940 maar loopt slechts tot 1943.

J. Hellebuyck (zie sectie 1.5), Andre Van Damme (zie Foto 45), A. Withouck (zie Foto 74) en J. Tanghe (zie Foto 491) behoorden tot die harde kern. A. Withouck schreef één van de zeldzame politiek getinte verslagen in de clubboeken, nl. het verslag der vergadering van het XVIIde Diets Studentencongres en het VIde Verbondslustrum van 20 Maart 1932 te Gentbrugge. Hij was een actief lid van de club van 1930 tot 1932, maar is het jaar nadien te zien op de clubfoto als vertegenwoordiger van TAK Gent (zie Foto 94).

135 Zo heeft Leon Verbeke (zie Foto 91) meegeholpen om het stadsbeeld van Mechelen en Hasselt te vervlaamsen.

134

43

Het “statuut” van de stad Leuven voor de student veranderde ook. Steeds meer gingen studenten tijdens het weekeinde terug naar huis: “Leuven was voor veel studenten niet meer het enig oord van ontspanning en en cultureel tijdverdrijf” [15:p.296]. Ook nog aardig om weten is dat tot aan de Tweede Wereldoorlog vele examens op één en dezelfde dag afgelegd werden (met een maximale spreiding over drie dagen), waarop de deliberatie en proclamatie aansloten [15:p.300].

Laten we echter zeker niet uit het oog verliezen dat studeren toendertijd nog altijd een voorrecht was. De beruchte beurskrach van Wall Street dateert van 1929 en trok de volledige wereldeconomie mee in zijn val. In 1931 was er een staking in de Borinage waar het leger werd op afgestuurd. Er werd toen een nationale solidariteitsactie op touw gezet waar zelfs koningin Astrid aan meewerkte. Zij vond in 1935 de dood na een auto-ongeval in Zwitserland. Koning Albert I was pas een jaar voordien in Marche-les-Dames van de rotsen gevallen. Ook nog in 1935 betoogden de middenstanders in Brussel voor werk ! In die periode verdiende een werkman 35 fr./dag, en een bediende 1000-1200 fr./maand. In 1936 werd door een algemene staking het jaarlijks verlof (toen één week) afgedwongen. In studentenmiddens werd de Sociale Hulp opgestart, die de nood enigzins probeerde te lenigen door hulpgoederen op te halen en te verdelen.

Voor gans België was er destijds gemiddeld één universiteitsstudent op 1500 inwoners. Het inschrijvingsgeld bedroeg toen 1500 frank, een treinabonnement ongeveer 600 frank, een kot 250 fr. / maand, en twee warme maaltijden per dag 12 frank [5:p.85]. In “Ons Leven” 137 kan men advertenties vinden met prijzen van 11 tot 18 fr. voor een middagmaal en 6 tot 9 fr. voor een avondmaal. In tegenstelling tot vroegere jaren moesten de meeste studenten genoegen nemen met één kamer, die soms gedeeld werd [15:p.296]. De burgelijke stijl van de student uit de 19de eeuw (met bolhoed) verdween definitief. Meer jongeren uit bescheiden gezinnen 138 kwamen studeren aan de universiteit, zodat het diploma, de pasklare sleutel voor een winstgevende baan, het doel bij uitstek werd [15:p.295].

Het jaar 1929 is een mijlpaal in de geschiedenis van het Vlaamse studentenleven. Op 10 november van dat jaar richtte Mon de Goeyse samen met Germain Mulliez (zie Foto 451) in de Chicago (zie Foto 59) het Seniorenkonvent (SK) op. Het SK omvatte toen het K.V.H.V. (of kortweg het Verbond), 5 gildes en 26 clubs. Het doel van het SK was om het clubleven te ordenen en te ijveren voor stijl, traditie, tucht en kameraadschap in het clubleven. Het clubleven werd op een Duitse leest geschoeid Foto 59: De Chicago 136 (Heidelbergtraditie) met o.a. de cantus en de salamander. In 1935 werden de besluiten om het clubleven te stroomlijnen gebundeld in een “codex”139, die in 1939 samen met het liederenboek in eenzelfde band uitgegeven werd. Tevens werd het huidige clubpetje ingevoerd en het uitzicht van de linten en het schild bepaald (zie ook sectie 5.1).

Een ander fenomeen was dat de “Nieuwe Ordegedachte” aanhangers won binnen de studentenbeweging. In 1936 won Rex (met Léon Degrelle als charismatisch boegbeeld) de verkiezingen. De toenmalige katholieke wereld was gezagsgetrouw, corporatistisch ingesteld en stond positief tegenover een sterke leidersfiguur. Een grotere interesse voor Europese en wereldproblemen waren het gevolg van een rechtse analyse van de Belgische maatschappelijke problemen [15:p.311]. Het Verbond trachtte onafhankelijk te blijven van elke partij, doch slaagde er niet in een eigen ideologie te ontwikkelen [zie ook 1:p11-12]. Noch de luisterrijk gevierde lustra van “Ons Leven” en het Verbond, noch de Grammensaktie konden de interne moeilijkheden van het Verbond in die jaren verbergen. Het werd eerder een forum van Nieuwe Orde en Universitas (“werken aan een nieuwe mens voor een nieuwe tijd” [15:p.312]) krachten enerzijds en de aan invloed winnende faculteitskringen anderzijds [6:p.6].

Het Verdinaso140 had blijkbaar een sterke aantrekkingskracht in Leuvense studentenmiddens [15:p.311].

136

In de Tiensestraat 15 links op de hoek met de Hanengang. Hier was het Vlaams Verbond (en het eerste studentenrestaurant) een tijdje gevestigd.

137 Ons Leven, 19 Maart 1932, p.31 138 Hierbij wordt niet bedoeld de arbeidersmiddens, maar eerder de kleine burgerij.

139 De huidige zogenoemde “blauwe” of “groene” blaadjes.

140 Gesticht door Joris Van Severen die gedood werd door Franse soldaten te Abbeville in 1939. De beweging stond de “Groot-Boergondische” gedachte voor. Naar verluidt droegen ook enkele Meense commilitones (A. Cardoen, G. Ghesquière, H. Snoeck, H. Raveschot) het zwarte Verdinaso-hemd en sympathiseerden vele Menenaars met deze beweging.

44

De belangstelling voor de Vlaamse kwestie was helemaal niet verdwenen, maar ze was voortaan losgemaakt van de radicaal-nationalistische, anti-Belgische en anti-hiëarchische stroming [15:p.312].

Gedurende de tweede wereldoorlog werd de universiteit niet gesloten. De bibliotheek brandde opnieuw uit. In 1943 hing alle eerstejaarsstudenten een half jaar verplichte tewerkstelling boven het hoofd. Dankzij de kordate houding van de toenmalige rector Mgr. van Wayenbergh, die trouwens een tijdje gevangen werd gezet, kon deze dreiging worden afgewend. Toch werd de toegang tot de universiteit afgesneden [15:p.199]. Tevoren schreven zich meer studenten in juist om aan die verplichte tewerkstelling te ontsnappen: in 1942-43 waren er 7770 ingeschrevenen tegenover 4610 in 1939-40. Onderstaand sfeerbeeld schetst de omstandigheden: Het was een hele krachttoer om Leuven te bereiken: de treinen waren steeds overvol, reden dikwijls onregelmatig en werden soms beschoten. (…) Ter plaatse moest men huisbrand en mondvoorraad zien te bemachtigen. (…) Om kolen te sparen hingen middelmatige studenten uren in cafés en bioscopen rond; de blokkers bleven in de seminaries zitten of werkten samen in groep op een kamer.

Voeg daaraan toe dat de voeding onvoldoende was, (…) [15:p.198].

Tijdens de oorlog draaide het clubleven op een laag pitje. Bier met 0,8 alcohol stijgt niet vlug naar het hoofd maar daalt eerder snel af. De winter van 1942 was uitermate koud en kolen waren zozeer gegeerd dat een avondje stoken voor de clubkas een zware aderlating betekende. Er gold toen ook nog een avondklok zodat om 11 uur de avond moest worden besloten. Tevens waren er spanningen tussen voor- en tegenstanders van de Nieuwe Orde (vooral vanaf 1943). Het aan invloed inboetende K.V.H.V. werd een verzamelpunt voor gematigde Nieuwe Orde figuren, terwijl het H.V.K.A. een anticollaboratiehouding uitdroeg [6:p.7].

In 1944 werd Leuven nogmaals en meermaals gebombardeerd, werden de bruggen over de Dijle opgeblazen en viel er zelfs een V1 in de Van Evenstraat [15:p.198]. Daardoor werd pas op 15 januari 1945 het academiejaar 1944-45 hervat. Om de kommer en kwel enigzins te verdrijven volgt nu het relaas van enkele studentenstunten uit die periode.

Degrelle, die in zijn studententijd een ongeëvenaarde grapjas was, heeft er enkele op zijn actief, zoals hij zelf vertelt: de formidabele herrie waarvan de predikant pater Hénusse s.j. het slachtoffer was; het proces dat zogezegd door de grote Parijse advocaat H. Torrès voor de Leuvense rechtbank werd ingespannen tegen “L’Avant-Garde 141” omdat het zich schuldig gemaakt had aan de publikatie in afleveringen van een roman op naam van ‘Alexandre Dumas petit-fils’. (…) In 1935 slaagde een student, als monseigneur verkleed, erin zich in het Atrechtcollege te laten ontvangen als gedelegeerde van de Italiaanse Katholieke Actie, die kwam kennismaken met de modelorganisatie van deze meisjespedagogie. Tijdens de oorlog hielden studenten uren lang een jezuïet vast, die een causerie moest geven voor meisjesstudenten; één onder hen trok een toog aan van een priester uit zijn jaar en hield in de plaats van de pater een op zijn minst onthutsende toespraak voor de jonge dames [15:p.307].

2.3.2 Cluboverzicht Zoals reeds gezegd, dateert het eerste overgeleverde verslag dat bewaard gebleven is in originele vorm in de clubboeken van het jaar 1929 (zie sectie 2.2.3.1). Het betreft het afsluiten van het clubjaar en de verkiezing van het nieuwe bestuur, waarbij de traditionele foto niet mocht ontbreken (zie Foto 90).

Tijdens de periode van de pettenroof slaagden de Walen er blijkbaar in om een Meense pet buit te maken.

Tijdens de colleges hingen de Vlamingen hun petten aan de kapstok in de gang zodat de Walen weinig moeite hadden om ze mee te nemen. Gelukkig voor het slachtoffer was de Meense toen een sociale club.

Er moet hier nog vermeld worden: dat de club zich ook met de sociale hulp bezighoudt. Staf Vandenabeele was zijn pet van het hoofd afgerukt door de vijand en we haalden 22 fr. rond onder onze leden om daarmede de helft te betalen van een nieuwe. Dit op initiatief van de voorzitter.

Clubvergadering gehouden op 31 Januari 1933, Dienstdoend verslaggever, Justin Boedts (zie Foto 60) Fragment 10 Blijkbaar waren er verschillende commilitones die lid waren van meerdere clubs tegelijk (bv. de combinatie Westland – Meense kwam nogal eens voor in de jaren ‘30: o.a.

141

Foto 60: J. Boedts

Toenmalige Franstalige krant, die soms nogal van leer trok tegen de Vlaamse zaak.

45

M. Verkinderen (zie ook sectie 4.1.2), Andre Ponseele (zie Foto 77), Joseph Deneckere (zie Foto 78), Luc Gesquière (zie Foto 76), Jerome Huyghe (zie Foto 79), Rafaël Lecluyse 142 (zie Foto 434), Pierre Tremmery, Justin Boedts (zie Foto 60), Rufin Delbaere (zie Foto 63), Gustaaf Vanden Abeele 143, Thomas Veys, Georges Samyn (zie Foto 83), Henri Bruneel, Robert Castel 144, en Leon Verbeke (zie Foto 91) (zie ook bv. de foto in [3:p.143]). Het lange gezamelijke spoorwegtraject tussen Leuven en de haardstede was het bindmiddel tussen beide clubs. Vroeger werden de clubavonden éénmaal per maand gehouden, in plaats van wekelijks zoals nu het geval is, zodat het haalbaar was om lid te zijn van meerdere clubs tegelijk.

Eén van hen, met name Andre Ponseele (zie Foto 77) had blijkbaar een slechte karaktertrek: “Dat Ponseele eens op ’t radio instituut haast kreveerde van de honger, en te lui was om de twintig meter, die hem van kot scheiden, af te benen”. 146 Het Vlaamse karakter van de club kwam ook tot uiting door het vervlaamsen van de voornamen van sommige clubleden. Zo kan men in de clubboeken Jacques soms als Jaak, George als Joris, André als Dreten of Dries, Rudoph als Dolf enz. terugvinden.

In ieder geval was de Meense in (de tweede helft van) de jaren dertig een belangrijke club. Dit wordt althans geponeerd in “Ons Leven” naar aanleiding van een verkiezing van een senior van Westvlaamse Gilde die niet uit hun rangen kwam: (…) wanneer men overweegt dat in die jaren nog steeds het zuiden van West-Vlaanderen – de Kortrijkse en Meense clubs - «de grote clubs» van de Gilde waren. 147 Foto 61: de clubfoto anno 1934-35 145

Zou het belang van deze clubs (t.t.z. hun hoog ledenaantal) te danken zijn aan de opbrengsten van de vlasindustrie rond de “Golden River” waardoor meer Meense ouders hun zonen naar de universiteit konden sturen, en dit terwijl mondiaal toch een economische crisis heerste ? Zeker is dat de nijverheid en de middenstand te Menen in de jaren dertig groeide en bloeide [24:p.80], waardoor het bevolkingsaantal steeg. Meer zonen uit de gegoede burgerij vatten de tocht naar de (Leuvense) universiteit aan.

In de verslagen van de jaren dertig kan men een vaak terugkerende zinsnede vinden: Numquam ad pastrors hortare sed semper supra scitare. Deze verlatijnse (ook macaronisch genoemd) Westvlaamse zin (“nooit naar de pastoors luisteren maar er altijd op schijten”) kan op velerlei wijzes geïnterpreteerd worden. Is het de uiting van frustraties opgelopen tijdens de strenge collegejaren toen men wel niet anders kon dan gehoorzamen aan de strenge tucht die opgelegd werd door de priester-leraars ? Geeft het aan dat het seminarie toendertijd de grootste concurrent van de hoogstudentclub was ? Vele retorikanen uit die tijd werden immers priester zodat ze verloren waren voor de club. Of zit het dieper ? Aangezien deze zinsnede verscheidene keren voorkomt, kan er iets anders achterzitten. Een poging tot diepzinnige verklaring zou de volgende kunnen zijn.

In 1925 groeide het radicale Vlaams nationalistisch besef niet alleen aan de Universiteit maar ook aan de middelbare colleges in Vlaanderen (o.a. via het Algemeen Katholiek Vlaams Studentenverbond (A.K.V.S.) opgericht in 1903). In dat jaar riep het K.V.H.V. op om de kerkcollecte voor de Leuvense Universiteit te boycotten “zolang die een oorlogswapen tegen Vlaanderen zou zijn”. Daarop werd het K.V.H.V. door de rector ontbonden en nam het episcopaat stelling tegen de Vlaamse zaak, dat als een gevaar voor de Belgische katholieke kerk beschouwd werd [3:p.108]. Om het gevaar te weren richtte de Kerk de Katholieke StudentenActie (KSA) op in 1928, waarvan de locale afdelingen, in Menen met de naam “Zimpezele” [12:p.50], geleid werden door (gezagsgetrouwe) proosten [3:p.71]. Vandaar dat dezen in de ogen van de rechtgeaarde en overtuigde Vlaams 142

Hij was in 1933-34 senior van het Westland.

Hij was in 1934-35 senior van het Westland.

144 Hij was in 1935-36 senior van het Westland.

145 V.l.n.r.: (zittend): P. Tremmery, J. Boedts, A. Ponseele (senior), A. Ameeuw, A. Accou, G. Ghesquière, J. Deneckere, W. Delplancke; (1ste rij): L. Ellebaut, G. Samyn, E. Devrieze, A. Dubois, A. Delva, Van Leke, A. De Waele, A. Ghesquière, R. Delbaere; (2de rij): J. Huyghe, J. Raveschot, H. Bruneel, M. Verkinderen, G. Van Den Abeele 146 Ons Leven, 23 februari 1933, p.157 147 Ons Leven, 2 April 1938, p.614 143

46

nationalistische student geen genade vonden, met waarschijnlijk bovenvermelde gepeperde uitspraak als gevolg.

Deze hypothese wordt bevestigd door een “in memoriam” voor E.H. Alban Vervenne, leraar aan het SAM: Door het A.K.V.S. werd de K.S.A. voorgesteld als een maneuver van de bisschoppen om het Vlaamse nationalisme te fnuiken. Ze noemden het een idealisme opgedrongen van boven, dat het idealisme moest vervangen gegroeid uit de natuur. Het was de tijd, in de verlofbonden, van de botsingen tussen de hoogstudenten, leden van het A.V.K.S., en de seminaristen die de K.S.A. steunden; vandaar ook tweedracht onder de studenten 148.

Mijnheer Vervenne leed eronder, in die jaren, dat enkele van zijn studenten hem wantrouwden, en ook bij gelegenheid van dat wantrouwen blijk gaven. Een student vertelde dat een leider van het A.V.K.S. hem had gezegd: wanneer ge alleen voor uw leraar zit, al is het uw geestelijke leider, wees rechtzinnig, behalve wanneer het gaat over de Vlaamse beweging; dan moogt ge liegen en bedriegen. De studentenbeweging met romantische inslag, gericht op de verheerlijking van het verleden, bestond niet meer. 149 Het is dan ook geen raadsel meer waarom de “Geestjes” niet meer voorkomen op de clubfoto’s. Een ander bewijs dat de Leuvense studentenbeweging via het A.K.V.S. wel degelijk invloed had op de middelbare scholen, kan men bv. vinden in het bestaan in het College van Menen van een “onthoudersbond”. Het alcoholmisbruik bij de arbeidersklasse (bv. in de vlasindustrie rond de Leie te Menen) was één van de uitwassen van de nieuwe industriële maatschappij. De onthoudersbeweging wou meer doen dan dit alcoholmisbruik een halt toeroepen en had zich daarom tot doel gesteld het Vlaamse volk te “veredelen”. In dit kader werd de beweging dan ook opgenomen in het A.V.K.S. [12:p.40]. De parallellen tussen deze onthoudersbeweging, “Sobrietas” genoemd, en de Leuvense club “Amicitia” (zie sectie 2.2.1) springen in het oog. Moeder Meense en zijn leden kan men bezwaarlijk een onthoudersclub noemen. Daarbij komt nog dat gespannen relaties met het College te Menen geen exclusiviteit zijn van een bepaalde generatie. Fragment 11 leert dat er reeds in 1935 er problemen waren.

Verder ging de praesis met zijn dissertatie ’t was een echte lamentatie Hij sprak van den principaal van ’t college zijn reclamatie Bij wien we hadden verloren onze reputatie Uit het Verslag van de clubvergadering van Maart 1935 door Rufin Delbaere (zie Foto 63) Fragment 11 Zoals reeds vermeld, kwamen geregeld gevechten met de Waalse studenten voor. Ook de Leuvense ingezetenen werden niet ontzien. Zij behoorden immers in grote mate tot de niet-confessionelen, die de studenten niet altijd met een gunstig oog bezagen. Laten we niet vergeten dat vanaf het einde van de 19de eeuw tot halverwege de 20ste eeuw sterke spanningen bestonden tussen katholieken en vrijzinnigen, met twee schoolstrijden en de Koningskwestie als exponenten. De commilitones van Moeder Meense bleven niet in gebreke bij het beoefenen van gevechtssport, zoals uit Fragment 12 blijkt (zie ook sectie 2.3.3.1).

Germain (zie Foto 451) bezong de nachten, schoner dan de dagen, En wekte ons op zoveel mogelijk ’t ons lust de Peterman te plagen.

148 149

Vergeet niet dat wie nu leerling of scholier genoemd wordt, indertijd als student bestempeld werd.

Collegecronicke 73 (september 1972): p.9

47

Hij riep ons op ter herovering van de straat Zoals het zeker in ’t Latijn geschreven staat.

Zoo waren alle, reeds in grote exaltatie.

De straat weerklonk weldra van feestelijk gezang.

We vochten bijna met de Walen, die lagen op loer.

Jeroom discuteerde met een domme pandoer.

En dan naar bed, verheugd en welgezind.

Want bin een maand zal ’t weerom kermis zijn.

Uit het verslag van de Clubvergadering op 25 Oktober 1932 door M. Verkinderen (zie Foto 452) Fragment 12 Ook willen we de lezer het allereerste verslag (uit 1936) van een Bal van Moeder Meense niet onthouden. Blijkbaar had het bal zo’n grote weerklank gevonden dat er zelfs in socialistische kranten over bericht werd. Of hoe de jeugd reeds in die tijd ten onder ging aan verderfelijke praktijken, Foto 62: club anno 1936-37 150 decadentie, gebrek aan burgerzin en respect voor de zedelijkheid. O tempora, o mores. Dit zal wel de reden geweest zijn waarom dergelijke bals in Leuven door de academische overheid niet toegelaten waren [15:p.306]. Naar verluidt richtte Moeder Meense blijkbaar als (één der) eerste(n) een bal in.

Verslag van het Studentenbal, gegeven te Meenen in de kalotezaal de “Legia” Het waren vooral de vriendschapsbanden, waarmee ‘k had juist naar Jerôme Bourrez getelefoneerd: Allo, hij begon te dwepen, allo …

En een half uur later, was hij in ’t Park, met zijnen auto.Van liefdesbanden sprak hij niet, maar ze waren eronder begrepen.

De mädchens stapten in gezwind Hier begon de vermenigvuldigingsdans En we vlogen naar Menen gelijk de wind.

En menigeen wijfelde en dacht: “Entre ces deux, mon Jerôme zei: rij ik niet te zere, zoals ik nu doe coeur balance”.

Maar ik antwoordde: “Doe gij maar, ‘ken ekik you.”

Walter moest een fles champagne betalen, Zoo kwamen we algauw aan de Legia.

Hij diskuteerde met de garçon, en liet zijn drank En de grootste verliefden waren d’eerste daâ. verschralen.

Er waren reeds vele studenten, Verdomme vloekte hij, schei uit met al uw gezwans.

Die in hun zak tasten achter de centen, Als ge nog eens spreekt van geld, sla ik tegen uw tans.

Die ze aan Walter moesten geven.

Toen ik aan Berten Van Hee 2 juffers voor te stellen Indien ze zich aan de vreugden van Cupido wilden vroeg, overgeven.

Zei hij kordaat: ’t is niet nodig, ‘k ken al genoeg.

Dreten Ponseele kwam daar ook aan met zijn lief, Arsène Accou ging op zijn tenen staan, Maar opeens liep hij weg naar ’t W.C. gelijk een dief.

En riep een poezelig dametje aan: Want zei hij: binstdien dat ik pisse Ik wil kussen, zei hij, kom hier godver …

Is ’t mijn lief die betaalt aan de “caisse”.

Je moet het hem niet kwalijk nemen, serieus, hij doet ’t Volk begon binnen te stromen en menigeen zag verschijnen ’t meisje zijner dromen. er niet omme.

Berten Ghekière vroeg den naam van zijn meisje, ’t Onder “das weibliche” waren er lelijke en mooie. was ’n schele, De studenten monkelden en legden hun broek in de Ja precies, zei ze, ge vraag gij nog niet vele. plooie.

En Berten die dat toch zo gaarne had geweten En Seppen zei: “Ba, ik wil wel, als ’t niet messant.

Sakkerde: “Dju, het is hier ent wat gesch…

Een meisje zei tegen Seppe Taillie: “Kom we dansen, Plots zagen we Pietje Tremmery, geef mij uw hand”.

Die een tango danste met Tony.

Dat was ’t begin. Hier en daar tussen de dans En toen zij hem in ’t Engels met een komplimentje Leerden we nog een paar woorden Frans. wou begroeten, Ten tienen verscheen onze praeses voor ’t voetlicht En hetgeen dat hij zei was in ’t gehele niet slecht.

150

We menen te herkennen v.l.n.r.: (1ste rij): A. Delrue, A. Bekaert, G. Samyn, A. Raveschot, E. De Vrieze, G. Ghesquière, L. Verbeke, A. Dubois, A. Duponchel; (2de rij): A. Deleu, R. Delbaere, J. Deneckere, A. Cardoen.

48

Kwam hij mij vragen: “Jamaar, speelt ze zij nu met mijn voeten ?”

Binst den middernachttango Zwierde Jacques rond met Morcoau Zij kuste hem, en hij gaf haar juiste de piepers were, Toen ’t licht aanging, en de eerste die hij zag was zijn frère.

“Lief Leentje” werd gezongen door Michel en Staf.

En al de meisjes stonden er waarlijk van paf.

Erelid Cardoen sprak over de goeden ouwe tijd.

We zagen dat hij herleefde: want weldra was ook hij verblijd.

Hij commandeerde ons de officiële salamander.

Misten Claeys hield zijn pint op zijn hoofd, lijk een negerin hare hander En hij wou ’t glaasje brengen aan zijn mond Maar ’t vloog aan scherven op de grond.

Wij mijmerden onder ’t zingen in sourdine van d’Oude Roldersklacht.

Hier en daar klonk de valse stemme van ’n simpele schacht.

In de café Zat Jan de Pré Met in zijn armen, mevrouw Cardoen.

Niet wetende wie ’t was,streelde hij haar wang met veel fatsoen, Toen al opeens opdaagde de heer Cardoen En zag al dat liefelijk gedoen.

Hij vroeg hem vriendelijk: zo, zo mijn lieve kapoen, ’t is met mijn vrouw, dat ge zit te geven katoen, En Jan, al zijne moed zakte opeens in zijn schoen.

Berten Van Hee, de kleinste van geheel de bende, Danste met Yvonne Delrue een schrikkelijk lang ende.

Zijn lippen trilden van de hevige dorst.

En nochtans zij reikten juist tot aan hare borst.

Hij fluisterde: ik ben klein, gij zijt een grote deerne.

Dat geeft niet, ‘k zie u toch zo geerne.

André Versailles had al zijn verwachtingen gezet Op mejuffer Juillet.

Maar ’t is Misten Claeys, die met vele liegen Er in lukte met de vogel te gaan vliegen.

Michel Verkinderen had gevonden een fijne truc.

Op de trap, speelde hij met de meisjes katje duk.

Accou en Dehullu zagen er flink uit en gezond, En vri jden op een bank met mejuffer Doutrepont.

Leue lachte gelukzalig en zei tegen Julien: om ’s hemelswille Pak gij de arm, en ik de bille.

Seppen Necker stond daar dicht in ’t ronde.

Hij naderde, en gaf haar opeens de kus op de monde.

Julien Dehullu protesteerde: jamaar jamaar niet te doene Leue zei niets, maar hij lachte groene.

De vader van Berten Deleu sprak Walter aan: Tracht eens mijn zoon te vinden, ’t is tijd om huiswaarts te gaan.

Walter zei: zoeken tussen zo’n bende, ’t is iets wat ik niet keune.

Maar de repliek kwam aanstonds: allo rap waar is mijne zeune In den W.C. gebeurde er een triestige affaire, Walter mikte tussen Schilders benen.

En ’t was om er bij te wenen.

Walter deed zijn best om zich te houden kloek, Maar Roger voelde de regen kletsen tegen zijn broek.

Na ’t bal ging Staf aan Necker en Vincke vragen Opdat ze wat zouden steken aan zijne wagen.

Haast u, Staf, riepen ze, we moeten naar de messe, Maar ze vielen opeens alletwee op hun verdommenesse. ‘k ga naar de mis niet, fluisterde tegen zijn lief Staf Van den Abeele.

Hierop volgde natuurlijk seffens een beel krakele.

Onze praesis, die van de liefde, poogt te begrijpen de fond, Kreeg op deze wijze van ’t lief ook bijna de bon.

U voor “geus” door uw cavalière moeten laten verwijten, zoudt ge algelijk geen aap in … bijten.

Staf beproefde het haar te paaien en te sussen, ‘k moet niet weten, zei ze, ge kunt ze kussen.

Als Michel gedaan had met herte te doene Was ’t al lange achter de noene.

Maar dat hebben we zelf niet gezien, Want we waren al weg van ten drieën, En wat ik zoo nogal heb uitgemeten, Dat moogt gij allemaal niet weten.

Want ‘k ben zelf ook niet geerne uitgescheten De schrijver Rufyn Delbaere, 1936 (zie Foto 63) Fragment 13

49

Commentaar van Moeder Meense op het verslag van het Meense bal gegeven door het socialistisch weekblad ”Voor Allen” (zie Fragment 14): Beoordeling: een storm in een glas water.

Zedeles: Zij die er niet bij zijn weten het altijd best.

Voordeelen: Mooie reklaam voor het studentenbal.

Ook in de annalen van Moeder Meense kan men sporen terugvinden van de groeiende tweedracht binnen het Verbond tussen studenten met “Nieuwe Orde overtuigingen” en diegene met traditionele opvattingen.

Michel Verkinderen, de nieuwe praesis van de Westvlaamse gilde (zie sectie 4.1.4) kreeg het woord, en sprak ons toe ex qualitate qua. Hij spiegelde ons alle mogelijke vergezichten voor, die ons wachten in de Gilde. Hij deed vooral een oproep tot de schachten en beloofde dat de Gilde een oplossing zou geven aan alle actuele kwesties, ter illustratie de toestanden in de Sovjet-Rusland, en het drama van Marseille.

Eugeen Mattelaer, de Verbondspraesis trad binnen, werd verwelkomd, en sprak ons toe in hartelijke woorden over het Verbond, dat spijts het crisistijdperk, dat het doormaakt, toch de eenheid van de Vlaamse studentenschap zal bewerkstelligen, en zich verheffend boven alle kleinzielige kritiek voortaan in de makkers zal zoeken wat hen bindt, niet wat hen scheidt.

Uit het Verslag van de club-vergadering gehouden op 18 Oktober 1934, De schrijver Rufyn Delbaere (zie Foto 63) Fragment 15 Toen Seppen zei dat we verzaakten aan de Paus alg. Line Tussen haakjes, we hebben reeds gehoord Dat Seppen thans veeleer door de schone line werd bekoord,

Fragment 14: krantenknipsel “Voor Allen” Hij vroeg ons niet te worden een klieke Die doet aan vulgaire partijpolitieke Maar dat we ons als een man zouden scharen rond De praesis van het Verbond.

Uit het Verslag van de Clubmeeting gehouden op dinsdag 5 November 1936, De schrijver Rufyn Delbaere (zie Foto 63) Fragment 16 Spijtig genoeg waren er ook minder gelukkige gebeurtenissen. “Ons Leven" nam volgende rouwberichten op.

Foto 63:R. Delbaere

Foto 64: clubactiviteit anno 1936-37 151

151

We menen te herkennen v.l.n.r.: (1ste rij): L. Verbeke, G. Decraene, H. Bruneel, A. Dubois, G. Godderis; (2ste rij): A. Rummens, A. Cardoen, G. Samyn, H. Snoeck, G. Ghesquière, x, E. De Vrieze, x, A. Vanhee; (3de rij): x, x, J. Denecker, x, x, W. Delplancke, R. Delbaere, P. Tremmerie, A. De Waele, G. Van Den Abeele, J. Raveschot.

50

Overlijden: Uit Brugge bereikt ons het pijnlijke nieuws van het afsterven van onze vriend Luc Gesquière, landbouw ingenieur, oud-lid van het K.V.H.V. en oud-voorzitter van de Meense Club (zie Foto 76).

Een slepende ziekte hield hem bijna drie jaar aan het bed gekluisterd, en spijts alles bleef hij de goede optimist, die gelooft in de schoonheid en de goedheid van het leven. Hij behoorde tot diegenen die kunnen doen geloven in de vriendschap en in de trouw, en bij het heengaan van wie we onwillekeurig moeten getuigen dat het altijd de besten zijn die ons vroegtijdig worden ontnomen.

Zijn vrienden bewaren van hem een dankbare herinnering, en eren hem als iemand die goed was en trouw. Zijn ziel ruste in vrede. 153 Personalia: Dhr. Louis Isebaert, student in de rechten aan de Leuven, lid van het K.V.H.V. overleden te Menen op Foto 65: De Meense vrienden vergezellen Ook kwam de dreiging van de wereldoorlog opzetten.

Luc naar zijn laatste Men vulde gauw de glazen rustplaats. 152 En zonder veel te blazen Goot men de eerste salamander gauw in onze laarzen.

Er werd wat over en weer geklapt van Finland en de Russen, Van luchtgevecht, geweergeschut en ontploffen van obussen.

Cardoen (zie Foto 84) door deze koutenantie ten zeerste geïnfluenceerd Hefte op zijn zitorgaan en kogelde twee drie keer.

Hij overtrad daarbij het internat. recht Waarbij ’t gebruik v. gasbommen verboden werd.

De schacht Biltrix werd aangeduid Om na ’t geschut van dit affuit De dampkring te zuiveren van alle gassen.

Geen enkel ongeval werd gemeld En d’hygiëne was gauw hersteld.

Uit het Verslag van de klubvergadering op zekere avond in November ten jare 1939, Gilbert Godderis (zie Foto 66)

Universiteit te 22 Juni 1936. 154

Foto 66: Gilbert Godderis

Fragment 17 Toch werd tijdens het jaar 1940 een clubvaantje ingehuldigd (zie Foto 24). Daarover wordt als volgt verhaald.

Het jaar 1940 betekent voor de Meense club een jaar van grote gebeurtenissen. Het is in dat jaar onder het illustere doch niettemin beruchte voorzitterschap van Verbeke dat de club haar vlaggetje heeft ingehuldigd.

Het prijkte vooraan op de praesidiumtafel (zie Foto 67).

Een dikke zware en deugdelijke staander, een stok grof afgewerkt doch sterk en stevig, een stok die d’eeuwen zal trotseren – symbool van de Meense mannelijkheid, van de Meense stoere werkkracht, van de Meense onvergankelijkheid. Daaraan een lapje met witte achtergrond, symbool van de reinheid en onschuld der Meense zonen. Daarboven rode strepen, symbool van de vurigheid, de hitsigheid, de warmte, de brand die woedt Foto 67: de club in mei 1940 155 in het organisme der Meense Leiezonen. Dit is de 152

We menen op het voorplan v.l.n.r. Pierre Tremmery, Joseph Deneckere, Michel Verkinderen, André Wittouck en Walter Delplancke te herkennen.

153 Ons Leven, 17 Februari 1936, p.329 154 Ons Leven, 19 Oktober 1936, p.14 155 V.l.n.r.: (in de kan): J. Casier, R. Tavernier; (zittend): J. Raveschot, M. Verkinderen, J. Duhullu; (staand): R. Bruneel, G. Godderis, A. De Vrieze, H. Bruneel, G. Samyn, L. Verbeke, A. Raveschot, A. Cardoen.

51

standaard van de club, die op die avond in de kelder van ’t studentenhuis werd ingehuldigd, rondgedragen en gekust midden een vloed van tranen.

En de deken ? Wie kon men beter kiezen dan Henricus Snoeck (zie Foto 69)? Ik meen dat alle leden die avond gezien hebben hoe Hendrik z’n ontroering met moeite kon te boven komen, hoe hij met onvaste stappen, bevende handen de standaard ronddroeg om hem te laten kussen door al de leden uit wier ogen een traan sprong.

Dat zijn de Menenaars, dat zijn hun gevoelens.

Daar hebt gij hen zoals ze werkelijk zijn – gevoelige mensen. En de vleugeladjudant, wie kon het beter zijn dan Joris Samyn (zie Foto 83), een wezen met een mannelijk gestel maar met een vrouwelijke psyche. Hij is de persoon om in alle officiële vergaderingen en stoeten te gaan langs het stokje met het lapje zoals een meisje in de processie, zoals een kind langs z’n moeder, zoals een veulen langs de merrie.

Foto 68: de club in mei 1940 156

1940 brengt een standaard: bewijs van de Meense vooruitstrevendheid, bewijs van het hoge peil van de club, bewijs van de fincanciële gaafheid van de Meense schatkist (doch laten we ook de patron niet vergeten). Dit was dan de ceremonie van de vlag (…). uit het Verslag van de club gehouden in Januari 1940, Gilbert Godderis (zie Foto 66) Fragment 18 Enkele echo’s over de bezettingsperiode uit de clubboeken: ’t Zijn sombere tijden als de oorlog woedt en vooral als een student te elf uur in zijn bedde moet. ( …) ….uit het Verslag van de 1ste club van het Academisch Jaar 1940-1941

Foto 69: H. Snoeck

’t Was een ellendig schouwspel dat de wereldkloot ons in die dagen als spektakel bood.

Reeds waren we geteisterd door allerhande plagen.

Het karige rantsoen voor onze magen Kon echter nog worden aangevuld door soms te drinken een stuk in onze kragen.

We mochten nog niet teveel klagen !

Want zolang een student een lekker biertje proeven mag en een meisje plagen Is hij gelukkig voor eeuwig en drie dagen.

Foto 70: Andre Devrieze Maar plots stelde men ons voor de vreselijke keus: Brood of bier: onaangename verrassing heus. (…) uit het Verslag van de 2de club van het jaar 1940-1941 gehouden in de Korte maand 1941 de scrivere André De Vrieze (zie Foto 70) Fragment 19 Ondanks de staat van oorlog wordt toch nog gebakkeleid tussen de studenten en de Petermannen, die soms beslecht wordt ten huize van oompje zilverknoop, alias Jef Pandoer (zie bv. sectie 2.3.3.1 voor het relaas van de feiten). Later werd de oorlogsituatie grimmiger. Een sfeerbeeld van het studentenclubleven tijdens de oorlog (vanuit het standpunt van leden van de Ros Beyaertclub) wordt geschetst in [19:p.35-47].

156

V.l.n.r.: (in de kan): R. Tavernier, H. Raveschot, R. Bruneel, J. Casier; (zittend): L. Verbeke, A. Raveschot; (1ste rij): H.Bruneel, A. Bekaert, A. De Vrieze, G. Godderis, H. Snoeck, G. Samyn, A. Cardoen, G. Gheysen (Moeder Kortrijkse), J. Deleersnijder (Moeder Kortrijkse), (2de rij): J. Duthoo, N. Callewaert, H. Dewulf, G. De Craene.

52

Foto 72: Eugène Houthoofdt

Van 1943 tot 1949 zijn er geen verslagen van clubvergaderingen meer gevonden. Er werd wel een lijst met seniores overgeleverd (zie sectie 5.4.1), en de naam van sommige commilitones uit die periode kon worden teruggevonden (zie sectie 5.4.5.2). De club is dus blijven bestaan en vergaderen. Er kan niet aan iedere schachtennaam van de volgende oorlogsjaren een gezicht gekoppeld worden (zie Foto 104 & Foto 106). O.a. bij Eugène Houthoofdt (zie Foto 72) en Wilfried Maeckelberghe (zie Foto 71) is dit wel gelukt. Vanaf het jaar 1947-48 is er weer een groepsfoto (zie Foto 107).

Foto 71: Wilfried Maeckelberghe

De Drie Tamboers van “Ons Leven” bleven voorts aandacht aan de club schenken. Volgende pennegewrochten zijn het resultaat van hun observatie en inspiratie. (…) Een Meense schacht vroeg verdaging van de verbondsvergadering omdat ie nog zonder kaart was. Josuë deed de zon stil staan omdat ie te lang geslapen had ! Diezelfde dwaze schacht wilde weten hoeveel vrouwen een harem telde. Deze vraag werd overgemaakt aan ’t ministerie van Heymanneke (afdeling sociale voorzorg). 157 Meense schachten worden bij de mooilokkige nimfen van Sint Bernard binnengeleid door zeer gekende tuyau ontdekkers … ze zijn verplet door zoveel moois en zoveel liefs maar voelen zich ongemakkelijk en heel schuchter: «Is dat hier verboden ?»

Natuurlijk affirmatief antwoord waarop ze bang rondstaren en geniepig afdruipen, want ze hadden het reeds vernomen dat Mgr. de vice ’s avonds in burgerkleren de tuyaukes afketste op verkenning en aanhouding «belust». 158 Foto 73: Walter Delplan cke

In de Meense spreekt de vroede burgervader André 159 (zie Foto 74) over: «Onze strijd tegen Peê Dierickx» - Een heel naïef schachtekijn, met name Walter 160 (zie Foto 73), waagt het onschuldig vraagske?

– Peê Dierickx: is dat de Vice ?

- Maar neê, jongen, het is zijn assistant.

- Verdomme, ik ken hem, ’t Is da kleê ventje met z’n roô neusje en z’n witten moestasj.

- Juist, Mr. Wils 161

Zeker schachtekijn van de Meense houdt niet van pretentie. Hij spreekt zijn eigen jaargenoten aan met het vleiende woordje «schacht»; hij maakt sommige uren van sommige dagen vrij; hij is gelukkig wanneer ’n ander in de «Excellente» wordt door het slijk gehaald.

André 162, «il n’y a que le ridicule qui tue !» Zo wordt men geen gynaecoloog. 163 Teruggekeerd van ’t studentenbal van Kuregem, wipte de vroede burgervader van Geluwe (zie Foto 74) «den Bel» binnen en loste de volgende verklaring: «Zeg mannen, moe je ne keê wa weten ? M’n lippen zin droge van pieperen ! … Palmyre, geef me zeêre nen demi of ik verga.» ’t Moet erg geweest zijn. 164 Het is voor eenieder een publiek geheim dat de Burgemeester (zie Foto 74) verliefd is op een stuk vrouwelijk exemplaar van Wevelgem. Nu kwam een half leger lieve meiden van de gemeente op beêweg naar de St.

Foto 74: A. Masschelein (r) en A. Withouk (l)

157

Ons Leven, 20 December 1930, p.70 Ons Leven, 20 December 1930, p.70 159 André Masschelein, die soms als “burgemeester” aangeduid wordt (zie Foto 74).

160 Walter Delplancke: zie Foto 73.

161 Ons Leven, 20 December 1930, p.72 162 Andre Ponseele (zie Foto 77) of Andre Withouck (zie Foto 74) ?

163 Ons Leven, 2 Februari 1931, p.105 164 Ons Leven, 23 Maart 1931, p.69 158

53

Jozefskerk 165 en ook de Burgemeester, bezield met de hoop van toevallig ontmoeten, meende zijn stappen er te moeten naartoe richten. Bij het horen van zijn gewestspraak legde hij maar dadelijk alle schuchterheid neer en trok dan gauw op een groepje snoezige bedevaardertjes los: – Zeg, juffrouwen mag ik ne keê weten van wao da je gidre komt ?

- Van Wevelgem, meneêre was het antwoord. – Van Wevelgem ? … weet je niet as min tante meê es ? – Wie ês er u tante, meneêre ? – Lea …, uit de beenhouwerie op de markt.

Opeens weerklinkt uit de groep een heel teder stemmeke dat zegt: – Meneêre, dat en kan u tante nie sin … ’t ê min zustere !

De Burgemeester droop af – desolaat. 166

Foto 75: Albert Ghesquière

Schachtenpretentie: Lange Berten, «schachtus innocentius» van de Meense (zie Foto 75), zit met een paar vrienden heel dicht bij een gekend tuyaumaagdeke van de Caesarsberg (zie Foto 51). Daar nu opeens de lieve meid (sweat-heart ?) een beweging deed alsof ze dat zwijgend schachtengezelschap om wat met enig determinisme te praten, lapte hij het eruit, «Toe Fientje, blijf nog wat bi oens ! Ne student es toch nog aoltid wa meer weerd of nen anderen !»… Toe Bertus, herlees de encycliek van Paus Leo XIII . 167

De burgervader van Geluwe, in de burgerlijke stand «Dreten» (zie Foto 74) en zijn verhouding tot de porren: Student: «Hewel Dreten, hoe gaat het ?»

Dreten: «goed, opperbest !»

Student: «en met uw lief ?»

Dreten: nog veel beter Student: Hoe heet ze ook al weer ?

Dreten stoefend: Ik ken ze niet. Morgenavond ga ik met haar kennis maken op het bal van Sinjoria. 168 Lange Walter van de Meense (zie Foto 73) reed ook meê in de velokoers van Betekom, en dan nog wel op ’n echt pistenmachien. Op zeker ogenblik stuikt hij hals over kop tegen een boom … Prof. Scharpé en Prof. Dumon die toevallig het ongeluk hadden opgemerkt, schoten medelijdend toe om de rampzalige te confronteren. En Walter, heel verwonderd dat ook in die afgelegen streek Westvlamingen waren, jubelde zegevierend: «Ah, tiens, komde gijlie ook uit de Vlaanders? Ge zijt ook nog van de goê !» En of ze content waren? 169 Het meest kinderachtige exemplaar van Moeder Westvlaamse, Drieske Withouck (zie Foto 74), had de pretentie te Betekom te willen meedoen aan de salamanderwedstrijd. Maar lijk altijd had hij zijn krachten overschat en ten aanzien van ieder, ook van de studentinnen, moest hij het opgeven: de tweede pint Export kreeg hij niet eens half leeg. Hij droop het af en ging troost zoeken bij ’n boerendochter uit het Betekomse. Het schijnt dat hij haar thans hartstochtelijke brieven schrijft, en ze met zijn eigen naam ondertekent. 170 Het komt uit ! Nu gaan de pappenheimers van allerlei universitaire zedigheidssyndicaten terecht beginnen twijfelen aan de tendensloze tendens van zekere studentenverenigingen. Luk, de praesis van de Meense (zie Foto 76), gaf hun daartoe de sleutel toen hij, in de eerste clubvergadering zijn

Foto 76: Luc Gesquière

165

Dit is de kerk aan het huidige Damiaanplein (zie ook sectie 5.2.4).

Ons Leven, 23 Maart 1931, p.69 167 Ons Leven, 28 Mei 1931, p.193 168 Ons Leven, 20 December 1931, p.62 169 Ons Leven, 20 Juni 1932, p.32 170 Ons Leven, 20 Juni 1932, p.33 166

54

toehoorders in deze voege onderwees: «Beste vrienden, het doel van een club is niet het drinken; dit is maar een middel ….. » 171 Lege vaten.

Drieske van de Meense (zie Foto 74), die op dit ogenblik een laatste kans beproeft voor een exaam, schrijft aan zijn vrienden geruststellend: «Vreest niet, ik kom terug naar Leuven …»172 De sportieve goalgetters van Kortrijk en Menen waren na de match aan ’t verbroederen in een stamineken naast het voetbalplein. Ze hadden pas dertien bakken «gersten» gedronken, wanneer Jules 173 van ’t Westland onbedwingbaar op een stoel sprong en de menigte toesprak: «Mensen van heel de wereld, komt zien naar al die bakken … en ge zult weten dat er nog mannen van de daad zijn!» Tamboer verzocht om applaus. 174 Zondagavond -Van de trein naar ‘ne twio. «Ah ! Dreten !» (zie Foto 77) «Ah» -«Niets bizonders gedaan in Wervik ?» -«Neê .. ’t doet. Ik ben van achternoene in een vergadering geweest van K.B. meisjes; er waren er wel Foto 150, en wij alleene met drie mannemensen.» -«Hé ? Mocht je daarbinnen 77:A. ?» -«Awê, ’t was een vertoninge, en de ouders mochten ook meê …» Ponseele -Konsternatie ! Een tijdeke daarna Vertrek ! Pardessus ! Petten! Betalen!

En Dreten aan de porre: «Is 3,15 fr niet genoeg i.p.v. 3,25 fr. Hier is mijn kaart van de kroostrijke gezinnen.» Gelach! Bij mij scheen een lichtpunt op te gaan. 175 Dokter en Mevrouw R. Maddens-Defraye (zie Foto 446), melden ons de geboorte van een zoon Klaas genaamd. 176 Do 17/11/1932 om kwart na acht: Meense Club: Bijeenkomst aan de Bel. Verrassing.

Walter (zie Foto 73) spreekt. 177 Dinsdag 30 oktober: om 2 uur: voetbalplein Kessel-Lo: voetbalmatch Menen-Tielt. Alle supporters op post ! 178 Westvlaamse Gilde op 20/12/1934 (…) Dan volgen verschillende prestaties, waarvan bezonder deze van Seppen Nekkere (zie Foto 78) geapprecieerd werd.

De salamander prijskamp, welke met veel geestdrift door de leden gevolgd werd, werd gewonnen door Walter Delplancke (zie Foto 73) (applaus op de banken van Menen).

Nota van de redactie: … het verslag werd ons toegezonden voor de vergadering. (…) Een nieuwe versie volgt daar anders TE grote fouten voorkwamen. (…)

2) Onder de verschillende prestaties werd niet deze van Seppen Neckere alleen geapprecieerd (deze viel integendeel eerder ’n klein beetje tegen; men zag het hem aan dat hij onder de form op het podium was gekomen.

5) Walter Delplancke heeft de salamanderprijskamp niet gewonnen: er werd geen prijskamp gehouden. 179

Foto 78: J. Deneckere

171

Ons Leven, 17 November 1932, p.34 Ons Leven, 17 November 1932, p.34 173 Jules Brutsaert, senior Westland 1932-33.

174 Ons Leven, 10 December 1932, p.58 175 Ons Leven, 23 Februari 1933, p.139 176 Ons Leven, 2 November 1933, p.243 177 Ons Leven (Wekelijks Bulletin), 12 November 1932, p.7 178 Ons Leven, Oktober 1934, p.41 179 Ons Leven, 26 December 1934, p.213 172

55

Nieuwjaarsgeschenken: Michiel Verkinderen (zie Foto 452):De heilige tegen zijn goesting (H.Gheon) Jeroom Huyghe (zie Foto 79): De mysterieuze Apache (H. Lucas) Walter Delplancke (zie Foto 73): De boeren (Deymont) 180 In de trein: Miss Farmabell, ook wel eens Jeroom Huyghe (zie Foto 79) genoemd, maakte het zich gemakkelijk in de trein, en haalde uit zijn zakken achtereenvolgens, Gringoire, de Sportwereld, Je suis partout, Ric et Rac, Cessandre, Het Nieuws van de Dag, Candide, De Schelde, Hier Dinaso, Pourquoi Pas, Pierlala, De Standaard, enz. enz.

Seppen Pollet 181, die stilletjes in een hoek in een geleend boek over Diagnostic Clinique zat te studeren, zette grote ogen op, toen hij Jeroom in die krantenvloed zag verdwijnen en wijs was zijn opmerking: «Gien kunste, Jeroom, daje gi zo verstandig kunt discuteren, als gi dat allemale deure leest ! 182 In memoriam Farmabell Zoals vele andere zie ik nog voor me: ACCOU, JEN, LEPLAT en wellicht vergeet ik er nog. Accou (zie Foto 80), met zijn eeuwige glimlach en zijn stenen pijpje. Ik geloof niet dat er ooit iemand komen zal, die het door u Foto 79: J. Huyghe gevestigde record zal kloppen: drie uren vloeken aan een stuk, van in Aarschot tot in Leuven. 183 Men zegt dat Berten, de Westland deken 184, geen overredingskracht heeft, punt komma nie liegt punt. Toen hij in een Iepertwio weinig sukses had bij de porre, en de konversatie dreigde te steken, was hij ingetogen en blijkbaar diep onder de indruk zuchtte hij: «En nochtans zeg, ik verteer hier zoveel geld opdat je tenminste iets zoudt meekrijgen, als we trouwen.» «Niet kwijlen, hé Robert, je hebt je beste kleren aan.» «Ja, maar ge moet daarmee niet inzitten, mijn vader doet aan Castellisme (sic).» ’t Was diezelfde fameuze avond dat André (zie Foto 77) van de Meense luminal innam, omdat hij bang was niet te kunnen slapen. Men vertelde later dat de hele kliek de uitwerking van zijn pastillekes (staal zonder waarde, dat zijn de beste zegt André, daarmee maken ze reclame) weggelachen heeft, en desalniettemin André sliep toch. 185 Verslag van de Westvlaamse Gilde (…) Michiel, de Meense zoon (zie Foto 102), slingerde zijn führerswoord door de zaal en verkondde dat er een nieuw geluid tot ons gekomen was en dat een vernieuwing in onze gelederen zich opdrong. De brave schietgebedekensmentaliteit heeft dus afgedaan. (…) 186 Lustrum bij Moeder Oostendse: (…) Een mooie pulmann-car voerde ons seffens buiten Leuven naar de “te verwoesten gewesten”. ’t Viel Jerome (zie Foto 79), afgevaardigde van Moeder Meense, halveling tegen, want hij verwoestte zichzelf. (…) 187 Verslag van de Westvlaamse Gilde van 30/1/1936: (…) N.: vele leden dachten een speech van Dries Ponseele (zie Foto 77) te Foto 80: A. Accou horen maar het bestuur laat weten dat deze reeds in de vorige gilde zo’n geweldig succes

180

Ons Leven, 7 Januari 1935, p.226 Van Moeder Westland.

182 Ons Leven, 11 Februari 1935, p.310 183 Ons Leven, 13 September 1935, p.511-512 184 Robert Castel die tevens lid van Moeder Meense was.

185 Ons Leven, 11 November 1935, p.63-64 186 Ons Leven, 25 November 1935, p.103 187 Ons Leven, 16 December 1935, p.174 181

56

behaald heeft ! 188 Verslag van de Westvlaamse Gilde van 12 Maart 1936: 189 (…) maar vormden het toppunt niet. reporter van De Dag: die een afnam van een de ernstige kandiWestvlaamse nl. Dries Ponseele uitemate fijne gedachtenwissel, besluit dat een boycotering van de finanties van de Westvlaamse zou

Maar dat was wel de prachtig interview daten van de (zie Foto 77). Na een kwam men tot het Brusselse cafés de redden.

Het succes dat Gerard G..kiere (zie Foto 81: Op bezoek te Menen Foto 559), van de Meense, boekte op de laatste bal dat hij meemaakte, (Februari 1936) 190 was werkelijk verbluffend, en zo hij zichzelf niet had verklapt, zou er nooit iemand zijn achter gekomen.

«Ik deed me opmerken bij de ene, om dan met haar vriendin, een gezellig praatje te gaan voeren.» Wie had er ooit gedacht dat er in zo een dichterlijke ziel als hij, nog zo een practisch verstand kan steken, om zo vernuftig de lage driften te exploiteren ? Doch het middeltje lukte hem deze keer beter dan hij vermoed had, hij kreeg gezelschap, langer dan hij voorzien had, en rendez-vous ! Zou hij dezelfde taktiek niet hebben gebruikt op de autobus, die enkele weken geleden de meisjesstudenten van Gent naar Leuven terugbracht?191 Verslag van de Westvlaamse Gilde van 11 Maart 1937: (…) Verder gaf de praesis een pluimpje aan de clubs Kortrijk-Mandel, Tielt-Menen, wegens hun sportieve prestaties op het Wilsele plein. (…)

Dan volgde een lyrisch intermezzo «Es hatten drei Gesellen», door Albert Delrue (zie Foto 82) met gloedvolle stem gezongen. 192 Het is de tijd van het ontstaan van pararegionale Foto 82: Albert Delrue instellingen, zoals …, de beroemd gebleven «Farmabell» e.a. – Deze laatste met als uitblinkers de fantastische vaandrig van de Westvlaamse, Jeroom Huyghe (zie Foto 79). (…) Dreten Ponseele (zie Foto 77), Dreten Dewaele (zie Foto 96) enz. Dit illuster gezelschap heeft gedurende dit en het volgend jaar Leuven beheerst, en als dusdanig de pandoeren en hun accoliet, de Vice, regelmatig gevisiteerd. (…) In de Gilde hoorde we prestaties van Ruften Delbaere (zie Foto 63). 193 De Westvlaamse Gilde … in vroeger dagen ! (…) maar ik heb verontwaardigd mijn ogen gesloten toen ik Suske De Wael (zie Foto 47) en Gaston Vervenne daar op een kreupele tafel zag staan met een volle emmer bier die zij samen «tot op de bodem» leegdronken. (...) 194 We hoorden er als sprekers al de «haut parleurs» van Westvlaanderen: de 195 Foto 83:G. Samyn door volksmeetingen vervormde retoriek van Samyn. (zie Foto 83) (…)

De gildevane werd in de handen van mijn opvolger, Michiel Verkinderen (zie Foto 102), overgedragen, die het gildejaar tot een schitterend einde bracht. 196

188

Ons Leven, 10 Februari 1936, p.301 Ons Leven, 30 Maart 1936, p.438 190 We menen te herkennen v.l.n.r.: (geknield): G. Ghesquière, M. Verkinderen, x, J. Raveschot, J. Huyghe, J. Pollet (senior Moeder Kortrijkse), J. Deneckere, G. Van Den Abeele; (staand): x, x, x, x, W. Delplancke, x, x, R. Castel, J. Vroman (Moeder Kortrijkse), A. Withouck, A. Ghesquière, A. Deleu, P. Tremmery, x, x. De onbekenden op de foto zijn waarschijnlijk Westlanders.

191 Ons Leven, 14 December 1936, p.161 192 Ons Leven, 6 Mei 1937, p.361 193 Ons Leven, 2 April 1938, p.616 194 Ons Leven, 24 April 1938, p.618 195 Ons Leven, 24 April 1938, p.620 196 Ons Leven, 24 April 1938, p.625 189

57

Bals: Menen: 10 Dec. Zaal Legion: Menen. 197 Bals: 10 Dec.:De Meense club houdt haar bal in de zaal Legia en niet in de zaal Legion. 198 Leon Verb… (zie Foto 91) beweert over een dubbel gevoelsmechanisme te beschikken. Inderdaad verklaarde hij moederlijk te doen, wanneer hij zijn onmondige lieve schachtjes tegen zijn behaarde boezem drukt, en … vaderlijk wanneer hij in Bacchus armen is verzeild. –Und dasz Ich immer so lustig bin

199

Een lustig gezelschap zit bij Janotje te pinteleren. Door de deur komt plots de Herkuliaanse figuur van Card..n (zie Foto 84) binnengevallen. ’n Offervaardige stem inviteert hem: «Drinkte gi e pinte voe mi?» Card… beziet hem en commandeert: «Madame, ne spa voo mi» De aanwezigen staan sprakeloos, doch Bertje diagnosticeert met kennis van zaken: «J’es zat.» Het schijnt zelfs dat dit supertype later ’n pieper zou gerefuseerd hebben. Toen hij dat hoorde, besloot Bertje zuchtend: «J’es zot ! ». 200

Foto 84: A. Cardoen

Personalia: Verloving: Joseph Deneckere (zie Foto 78), ex-praesis van de Meense Club, heeft zich op Kerstmis 1939 verloofd met Mej. Gaby Pien. 201

2.3.3 De lustrumvieringen 2.3.3.1 Het “IV”de lustrum Tot besluit van deze sectie volgt het relaas van de “IV”de lustrumviering (gerekend vanaf 1919 - zie Tabel 1) in het jaar 1939-40. De eerstvolgende viering zal deze van het halfeeuwfeest in 1950-51 zijn (zie sectie 2.4.3.1).

Foto 85: de clubfoto anno 1939-40 202

Verslag van het Lustrum van Moeder Meense, gehouden in de Meimaand van het oorlogsjaar Onzes Heren 1940

De Meense had besloten Op het aandringen van de twee Raveschoten 197

Ons Leven, 21 November 1938, p.44 Ons Leven, 5 December 1938, p.63 199 Ons Leven, Allerheiligen 1939, p.16 200 Ons Leven, December 1939, p.22 201 Ons Leven, Januari 1940, p.62 202 V.l.n.r.: (zittend): H. Snoeck, G. Godderis, L. Verbeke (senior), A. Cardoen, A. Raveschot; (staand 1ste rij): H. Raveschot, J. Duthoo, N. Callewaert, R. Tavernier, G. Samyn, A. Devrieze, J. Casier, A. Bekaert, G. De Craene; (staand 2de rij): H. Bruneel, H. Dewulf, A. Delrue.

198

58

Dat wij feeste zouden vieren Volgens de traditie, dit is met grote manieren; ’t Is waar dat voor Menen is een lustrum geen groot evenement wij vieren immers alle jaren zulk een “big event” De feestelijkheden werden ingezet Met een club: een apéro voor het banket ! (zie Foto 68) Ook eregasten waren aangezeten (zie Foto 67) Aan dit festijn van heerlijkheden Verkinderen, een oude glorie aan ’t Menens firmament Nam de troepen in ogenschouw; hij was kontent Dat de Menenaren waren trouw gebleven Aan hun oude club en zijn vroegere streven Julien Dehullu bracht voor ons mee De groet van de Belgische Armee In stilte toog de menigte naar het Frituurke: Een oude pied-à-terre van Moeder Meense Seppen Casier (zie Foto 535) stond op zijn stoel Hij gesticuleerde, peroreerde en viel haast op zijn smoel En toen zijn krachten het begaven, Barmhartig als hij is om dorstigen te laven, Betaalde hij nog royaal Ne tournée voor heel ’t lokaal !

Tegen Pee Dierickx bood hij heelhaftig verzet.

Het eeuwige wat hij wenste was: een pispot en zijn bed.

Foto 86: in de keuken van ’t Frituurke 203

Terwijl schrijver dezes een werk van naastenliefde verrichtte met een beladen schacht huiswaarts te loodsen, namen de gebeurtenissen in deze gedenkwaardige nacht een dramatische wending. De gemoederen van de manschappen waren lichtjes opgehitst door de ettelijke pintjes die ze in hun body hadden binnengegoten. Onheil dreigde ! Cardoen (zie Foto 84), de felle, werd in een homerisch gevecht gewikkeld met een viertal Petermannen. In zijn overmoed meende hij ze met zijn sterke vuisten alleen te kunnen knock-out te slaan, maar hij had eilaas ! zonder de waard gerekend. Gelukkig daagde hulp op vanwege twee stevige Meense kornuiten en tenslotte zouden ze er toch in geslaagd zijn de Petermannen mores te leren ware ’t niet dat op het fatale moment Cardoen de verraderlijke greep voelde van een “conservateur de l’ordre public” die onverwachts een einde stelde aan dat bloedig festijn. “Aaf carte d’identitei, biete ! En kom ma ne kie mei naar den bureau !” Ondertussen hadden Cardoens twee assistenten de plaat gepoetst, terwijl de overige Menenaren reeds te voren de strijdplaats hadden verlaten. Onder sterk Illustratie 9 geleide werd Cardoen als een spitsboef naar het pandoerenkot geloodst waar hij aan een minutieus onderzoek werd onderworpen en dan ook alras, door een behendig verhoor in het nauw gedreven, volledige bekentenissen aflegde.

De manschappen legden zich ten ruste, terwijl Cardoen de vloer van het pandoerenkot kuste De hanen kraaiden de nieuwe dag Terwijl eenieder nog in zijn nestje lag.

203

V.l.n.r.: (zittend): J. Casier (belast en beladen), R. Tavernier (ongelovig: steekt hier iets achter ?); (1ste rij): A. De Vrieze, L. Verbeke (uitbundig), G. Godderis (gelukzalig), A. Raveschot (met fascinerende blik), Maria, x, H. Bruneel, M. Verkinderen, x, J. Dehullu; (2de rij): G. Samyn (quaerens quem devoret), H. Dewulf.

59

’t Was Zondag.

Wij kropen uit de veren Na wassen en na scheren Gingen we dejeuneren.

Toen ging ik mij op een bril placeren En … ik durf hier beweren Dat zonder te purgeren En zonder mij te moeten weren Ik daar een ferme bierstr… heb ge……

U ziet dus, mijne heren, Dat tenslotte alles naar Moeder aarde moet weerkeren !

Na het horen van een mis Illustratie 10: uit het XIde lustrumboekje Een korte gelezene, gewis !

Vonden we elkander weer: De opperheer der Menenaren vertelde ’t nog een keer Zijn bloedig wedervaren.

De eregasten waren als bij toverslag verdwenen Alleen nog Jacques (zie Foto 99) was op ’t appel verschenen.

Toen gingen we naar boven Waar we met volle teugen de lekkere geuren snoven Van de Potage à la Juliette Die reeds te walmen stond in onze assiette.

Dan kregen we een entrée Da’s fijn, zei Tavernier Roger (zie Foto 105) Ba ja ’t dat is van “lek min lippe” Zei Rikke.

En terwijl ik tot hem zei: toe pak nog maar nog een beetje Hoorde ik dat kwansuis iemand loste een skeetje.

Dit bewijst dat niemand in dit tranendal Al heet hij ook nog Maréchal Ooit een windje tegenhouden zal.

Nadat Cardoen onze façaden Op de gevoelige plaat had vastgelegd.

Werden de nieuwe kandidaten Ter stemminge gelegd.

De oude en nieuwe presidenten Met hunne respectievelijke assistenten Gaven malkander d’ accolade Spijtig er was geen serenade !

Na afloop van de ceremonie Ging iedereen eens doen pipi.

Blij van zin, de buik verlicht Met een auto vlogen we als een schicht Naar het nabije Linden 205 Waar we onze duivels gingen ontbinden.

Men moet op tijd de boog ontspannen En ook de magen spoelen met volle kannen.

De meiskes “hunder“ rokken

Foto 87: tijdens het "democratisch" banket 204

204

V.l.n.r.: G. Samyn, J. Casier, H. Raveschot, G. Godderis, A. Cardoen, L. Verbeke, A. Raveschot, Denys (Moeder Mandel), R. Tavernier, A. De Vrieze.

205 Populaire studentikoze cafés te Linden waren “Bij Virginie” (in het dorp) en “De Blauwe Duif” (zie Foto 88) [3:p.165 & 19:p.39]. Foto 89 toont Malvien van de Blauwe Duif aan de Diestesteenweg. Anneke en Malvien, de dochters, leerden er de leden, vooral de schachten, dansen op de tonen van Duitse schlagers of Edith Piaff.

60

Waren nauw al rond hun lijf getrokken En ook fijne zijden sokken Droegen deze schone mokken.

Voeg daarbij hun blonde lokken; Het resultaat dat was: een bende hete bokken !

Alzo zult gij licht begrijpen Dat menigeen zich daaraan zoude vergrijpen En eens in hun armen knijpen En zijn handen over hun lijnen henenstrijken.

Ware ’t niet dat de pasters ’t ons verbieden En ons vermanen: de gevaren zult gij vlieden.

Maar ook zij leren, de pastoors en d’oude kwenen ’t allentijde en allenthenen: dansen in een ronde en springen is geen zonde !

Foto 88: een twio in mei 1941 206 Ondertussen ging het schuimend nat Regelmatig en gezwind in het wijde kelegat Van de opgezweepte scharen Die niet meer waren te bedaren.

Menige cultuurprestatie Weerklonk in dit feestlokaal.

Verbeke (zie Foto 91) gaf ons het signaal Tot het ledigen van een pokaal Naar het Germaanse rituaal.

Men vervolgde de esbattementen Van de jonge elementen.

Een jongeling van twintig jaren Een germanist met blonde haren Aan de kust zoog hij zijn eerste levenssap Ik meen met groten iever ende blidscap: Evenzo scheen hij smaak te vinden In de maagden van de gemeente Linden Een wals danst hij met sierlijkheid Een tango met verliefdheid Maar nooit is hij verzadigd Nog een foxtrotje Toe mijn zotje Foto 89: de Meense gekiekt in gezelschap van het "meiske" 207 En het meiske lag, och arme Aan zijn harte, het was zo warme !

De uren vloden heen !

En vertrekken wilde geenéén, Toen het moment daar was gekomen Naar de Lovenstee terug te stomen.

De scrivere, André De Vrieze (zie Foto 70)

206

V.l.n.r.: (zittend): H. Snoeck, R. Bruneel, J. Casier, A. Raveschot; (staand): A. Devrieze, Malvien, L. Verbeke, G. Godderis, W. Debunne, H. Raveschot, J. De Leersnijder (Moeder Kortrijkse).

207 V.l.n.r.: G. Samyn, L. Verbeke (expansief), A. Raveschot (ernstig), J. Raveschot, Malvien, J. Casier (met een gedwongen maar betekenisvolle glimlach), A. De Vrieze, R. Tavernier (nonchalant), G. Godderis (gentlemanlike).

61

2.3.4 Bijdrage der Pro-Seniores 209 Het jaar 1929-30 was duidelijk een groot clubjaar met zowaar zestien leden met de gepaste energie en ambiance. Praesis Jos Tanghe (zie Foto 491) heeft een prachtig, zeer enthoesiast jaar gekend met goede medewerking en uitzonderlijke prestaties (zang, speeches, solidariteit en vriendschap). Het ontstaan van de Vlaamse clubs was een uitdrukking van de Vlaamse beweging. In Leuven volgden onze Vlaamse studenten samen met de Walen volledig Franse cursussen, wat soms tot ruzies en spanningen leidde. Zo voelden zij zich geroepen bij elkaar steun te zoeken en verdere studentikositeit te beleven. Vanuit de colleges was men duidelijk strijdvaardig gericht. Hun liederen waren strijdliederen, en de speeches meestal verhalend over de Vlaamse strijd. Zo werd het Seniorenkonvent gesticht (door Mon de Goeyse) om de clubs in Leuven een duidelijk zelfde ideaal en verhandeling mee te geven. Daardoor was er een nieuwe Foto 90: de clubfoto anno 1929-30 208 didactische strekking bijgekomen naast het uitsluitend zich ontspannen en drinkeboeren. 1929-30 was in dit vaarwater gekomen en had een nieuwe start gegeven aan de cluborganisatie.

Hiermee kom ik in het jaar 1930-31. Dan vond men dat bij dergelijke club met bestuur en leden een reglement diende te worden toegepast. De standreglementen van de Meense (zie sectie 2.1.4) werden neergeschreven door Dreten Masschelein (de vlijtige scriptor – zie Foto 22). Het werd een zeer fantastisch jaar dat uitstraalde tot buiten de club waardoor immigrant-studenten het lidmaatschap van de club kwamen aanvragen en verkregen.

Zo werden Dreten Dewaele, Staf Vandenabeele, Jeroom Huyghe (zie Foto 79) actieve leden.

Vooral de aanwinst van Germain Mulliez (zie ook sectie 4.1.3) heeft het clubleven een Foto 91:L. Verbeke geweldige stunt gegeven. Uit zijn kennis en bezoek aan de studentenclubs in Heidelberg heeft hij duidelijk een romantische kleurtje gegeven aan het clubleven. Hierdoor vonden Duitse liederen ingang en kenden een groot succes. “Die Lorelei”, “Die Lore”, “Der Pappenheimer", “Trink Trink Brüderlein Trink”, “Der Lindenbaum” 210 en zo andere werden druk gezongen en zeer veel herhaald. Ze brachten een nieuwe romantische stemming in de club waar veel werd gezongen en zelfs tot prijskampen overgegaan.

De clubs werden ook goed voorbereid. leden uitgezocht die een speech of nieuw Er werden uitstappen gepland (bv. naar rollingen gehouden en met de nodige gevonden. Een enkel vandalistisch project turen of vensterluiken afnemen en tegen de eigenaar ‘s anderdaags een licht schrik1930-31 is dan geëindigd met de klassieke Foto 92: de clubfoto 1930-31 211 sectie 2.2.3.1), welke voorafgegaan werd Foto 430) waar Lucien Gesquière (zie Foto 76) 431).

Door de praesis werden die lied dienden ten beste te geven.

Tildonk – zie Foto 56), bierkes de gepaste ambiance bij de Meense was de blaffevoordeur zetten zodat de beeld zou krijgen. Dit jaar plechtigheid en banket (zie door een olympisch tornooi (zie een prijs wegkaapte (zie Foto

208

V.l.n.r.: (zittend): A. Claeys, J. Coppens, J. Tanghe (senior), J. Hellebuyck; (1ste rij): P. De Myttenaere, J. Leemans, G. Coucke, M. Claeys, J. Hoyen, J. Van Leecke; (2de rij): A. Masschelein, R. Clarysse, J. Duhullu, R. Tanghe.

209 Bijdrage van de hand van Leon Verbeke (senior 1939-40) (zieclubfoto ook sectie 4.2.2 en Foto 91).

Foto 93: de anno 210 212 Te vinden in de codex (uitgave 1989) op pagina 530, 454, 392, 384, 310 resp.

1931-32 211 V.l.n.r.: (liggend): J. Boedts, L. Gesquière; (zittend): P. Coppens, A. Claeys, A. Denolf (senior), A. Masschelein, J. Coppens, R. Dubois; (staand): A. Withouck, J. Leemans, W. Delplancke, J. Vandamme, M. Claeys, A. Ghesquière, P. Isebaert, P. Vincken, A. Ponseele. Bemerk tevens het derde verslagboek.

62

Het clubjaar 1931-32 verliep onder de kundige leiding van Jozef Coppens (uit de hoedenwinkel op de markt in Menen – zie Foto 534), generalist in Leuven. Het was het jaar van het ordewoord “numquam hortare ad pastores sinon scitare ad hoc” (op zijn Meens: we scieten op de pasters – zie sectie 2.3.2). Zoals het ritueel eiste werd de doopplechtigheid in de eerste clubvergadering ingezet met “De Profundis” en “Dies Irae – Dies Illa” en na de verschillende eedformules beëindigd met “Te Deum”. De vergaderingen gingen door in restaurant Coninckx (zie Foto 522) waar twee dochters (zie Foto 359 & Foto 360), zeer sympathiek, er de stemming hoog hielden. De clubs werden dikwijls opgeluisterd door bekende studenten uit andere clubs (bv. praesis van Oostende, Kortrijk, Ieper) die de gepaste speeches hielden en hun solidariteit bekenden.

Dreten Ponseele (zie Foto 77) als schrijver blonk uit door zijn originaliteit, spitsvondigheid en intellectuele inhoud. Dit kwam vooral tot uiting in het verslag over het proces met jury, rechter en verdediger (zie sectie 3.4), waar een lid beschuldigd was van oneerlijke aanraking en gestraft werd door wegname van zijn appendix. Ook was het typisch hoe in de voorbereiding gezocht werd om de verschillende leden die moesten speechen een thema te geven uit het Oude Testament (Mozes, David) of een wielrenner als Vansteenbergen of Kind. Zoals gewoonlijk was er de uitstap op O.H. Hemelvaartsdag (zie Foto 416) naar Tienen naar de burcht van de Vestaalse maagden waar werd gedanst, geflirt en natuurlijk de dorst gelest. Tussenin op rolling werden nog Fientje (zie Foto 415) en Clemenske bezocht, en kwamen we terug al zingend ‘t vrije lied. Daar viel vooral Justin Boedts (zie Foto 60) op, de notaris, die een buitengewone commilito was met een dikke portefeuille.

Het feestjaar 1932-33 was een zeer fameus jaar onder de scepter van Luc Gesquière (zie Foto 76) met zijn zeer dynamisch bestuur. De club telde toen in totaal 26 leden. Luc was een zeer geliefd en uiterst energiek praesis, waar iedereeen naar luisterde en graag uitvoerde wat hij vroeg om in de club de nodige ontspanning en ambiance te geven. Michiel Verkinderen (zie sectie 4.1.2) was een gepast dichter en maakte prachtige verslagen, juweeltjes.

Bij het lezen van de verslagen blijven enkele levendige clubvergaderingen hangen door de uitbundige uitspattingen en schachten in blote billen. St. Niklaas kwam ook ieder jaar op bezoek en bracht aan ieder de nodige aandacht en de gepaste opmerkingen. Het bezoek eindigde met speeches en gezang (een nieuwe liedje was “Julia en Arthur, een goed paar, beminden met veel liefde elkaar”). De schachten oefenden trouw hun functie uit en bestelden met de grote kan het bier uit het vat. Zo dronken de Menenaren twee vaatjes uit. De Meense club was enig in het clubleven om jaarlijks een pseudo-lustrum te vieren, waarop de ereleden uitgenodigd waren (zie Foto 370) en kwamen (A. Denolf – zie Foto 533, M. Claeys – zie Foto 532 - en H. Lefebvre – zie Foto 46) naar het banket in Kessel-Lo (zie Foto 387). Zo werd een pracht van een clubjaar beëindigd.

Foto 94: de clubfoto anno 1932-33 213

Hoewel Berten Ghesquière (zie Foto 75) verkozen werd als praesis voor het jaar 1933-34 werd tijdens de eerste vergadering in Oktober Michel Verkinderen (zie sectie 4.1.3) tot senior aangesteld. Tevens werden Gaëtan Halsbergh en Karel Acke tot ridder geslagen (twee oude broeders). Germain Mulliez (zie sectie 4.1.3) bleef trouw aan de Meense en bracht zijn lied “Nu aan het smullen”, en Staf Van Den Abeele “Wij zijn Foto 95: de clubfoto anno gebuisd”. Waarop verder gezongen werd met “Champagne, champagne”.

1933-34 214 Onder de sterke leiding van praesis Michiel Verkinderen waren de clubvergaderingen traditioneel bloempjes daar hij ook op de medewerking van senioren van de studentikositeit kon rekenen. Zo bleef Moeder Meense goed vertegenwoordigd en kwam met een twintigtal leden naar voor. Jef Delesie (zie Foto 23) was een perfecte schrijver.

212

V.l.n.r.: (zittend): L. Gesquière, W. Delplancke, A. Masschelein, A. Ponseele, P. Vincken; (1ste rij): J. Raveschot, M. Verkinderen, A. Withouck, A. Accou, J. Boedts, J. Van Leke, M. Tanghe; (2de rij): A. Ghesquière, A. Hellebuyck, J. Delesie.

213 We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): J. Boedts, M. Claeys (erelid), M. Verkinderen, A. Denolf (erelid), H. Lefevbre (erelid), A. Ghesquière; (1ste rij): W. Delplancke, x, G. Van Den Abeele, R. Lecluyse, P. Vincken, A. Accou, A. Ponseele, J. Deneckere, A. Withouck; (2de rij): H. Bossuyt, J. Delesie, J. Raveschot.

214 V.l.n.r.: (zittend): G. Mulliez, L. De Quinnemar (erelid) (?), M. Verkinderen, A. Denolf (erelid), J. Raveschot, A. Accou; (1ste rij): H. Snoeck, A. Ghesquière, J. Deneckere , H. Bruneel, A. Ponseele, K. Acke, x, (niet clublid); (2de rij): J. Delesie, P. Tremmery, J. Duhullu, A. Withouck, W. Delplancke.

63

Het jaar verliep in volle waardigheid en studentikositeit en kwam als zeer klassiek over met spitsvondige spreekbeurten en gezangen. Een rollingske werd gehouden naar de maagdekens van Veltem waarna Fientje (zie Foto 415) bezocht werd. Alleen dient nog vermeld te worden dat Gerard Ghesquière (zie Foto 559) bij een piskaartje in open lucht opgepakt werd door een pandoer wegens openbare zedenschennis. Dit jaar werd Berten Castel (apotheker en praesis van het Westland) ook vast lid. Een salamanderprijskamp werd gehouden tussen de Menenaars en de Westlanders: overwinnaar werd Walter Delplancke (zie Foto 73). Voor de eerste keer werd het pseudo-lustrum in de Bel (zie sectie 5.2.1) gehouden bij Palmyre en Flavie (zie Foto 521). Er werden veel piskaartjes gegeven: dus er is veel gedronken geweest (offers aan Bacchus). De esbattementen van het lustrum eindigden in de armen van Morfeus.

Het jaar 1934-35 (zie Foto 61) was het sterkste en grootste clubjaar van de Meense in de jaren ’30. Met in totaal 31 leden kon praesis Andre Ponseele (zie Foto 77) het nieuwe clubjaar inzetten. De eerste vergadering was een klassiek ritueel, m.n. de doopplechtigheid van de schachten, binnengeleid door hun peters. In duisternis en met de schedel werden ze ingezworen, onder “Dies Irae” gezang gevolgd door een “Te Deum”.

Michel Verkinderen (zie sectie 4.1.3) zong van “Lief Leentje” en Dreten Dewaele (zie Foto 96) begeleidde hem. Pierre Tremmery sprak over de drie P’s (porren, pandoeren en pieren of proffen, pandoeren en peetermannen). De echte spreker J. Deneckere (zie Foto 78) bezwoor de schachten trouw te blijven aan de club en zei dat ze mochten op hem rekenen bij probleem. R. Delbaere (zie Foto 63) bracht zijn verslag in oud Vlaams (noest) (zie sectie 3.25).

Dit jaar was Michel Verkinderen praesis van de Westvlaamse Gilde. Dit was een signaal dat de Meense gekend en erkend was bij de andere clubs als een uitgelezen en plezante club.

Precies dat heeft ons een blijvende indruk nagelaten en we zijn Leuven uitgetrokken met ernstig hartzeer. Kan studeren geen beroep zijn ?

Foto 96: A. Dewaele

In het jaar 1935-36 gingen de vergaderingen door in het nieuw Vlaams studentenhuis (zie sectie 2.3.1). Drie schachten zaten in het Pauscollege en moesten om 11.30h binnen zijn. Voor die jongens was dit een handicap zodat Albert Vanhee eens ‘s nachts niet binnen mocht en acht dagen naar huis werd gezonden. Zoals de vorige dopen werd ook deze ingezet met “De Profundis”. De schacht moest honingkoek, opgelost in bier, smullen uit een pispot. Men kan zich voorstellen welke smoel deze jongens hadden.

Een legendarisch wapenfeit was een bal dat voor de eerste keer zou worden ingericht in de Legia te Menen (zie sectie 2.3.2). Het bal was een succes over gans de lijn, t.t.z. zowel financieel als qua ambiance met de nodige liefdesstories. De tango’s zijn goed gedanst geweest en de “tango de minuit” was goddelijk, maar de kritiek in de plaatselijke “Voor Allen” was minder daar wij als grote kaloten aangemeld waren in een verslag in het nieuws (zie Fragment 14).

Voor de club een grote eer: Michel Verkinderen was praesis van het Verbond, waarvoor hij gehuldigd werd en tot ridder geslagen samen met M. Vermeire, Vandamme en R. Castel. We kregen een salamander per jaar, en er werd maar voortgesalamanderd tot diep in de nacht.

Foto 97: de clubfoto anno 1935-36 215

215

We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): A. Wittouck, A. Ghesquière, A. Denolf, J. Deneckere (senior), R. Delbaere, A. Accou; (staand): G. Van Den Abeele, A. Dubois, W. Delplancke, E. Devrieze, M. Verkinderen, H. Snoeck, A. Ponseele, L. Ellebaut (?), J. Pollet, G. Ghesquière, A. Cardoen, A. Deleu, L. Verbeke, A. Van Hee, J. Deprez, H. Bruneel, J. Huyghe.

64

Fragment 20: obiit senior 1932-‘33

Fragment 21: obiit commilito

Een triestig noot was het afsterven van Luc Gesquière (zie Foto 76) uit Dikkebus, begraven op 8/2/1936 en later van Louis Isebaert op 22/6/36. Beide afgestorvenen heeft de club ten grave gedragen (zie Foto 65).

In de loop van dit jaar hebben we enkele schitterende clubs meegemaakt, met een lief liedje en gezellig pintje, en de nodige opstellen met speechen. Zo kwam een proces ten berde (voor Albert Van Hee) 216 alsook een vergadering van de Volkerenbond met de grote tenoren als Chamberlain, Molotov, Goebbels 217 enz. met speeches in het Engels, Russisch, Duits en Frans. De schachten hebben goed meegedaan en hun steentje bijgebracht in de club met moedige spreekbeurten en gezangen.

Rufin Delbaere (zie Foto 63) was terug de fantastische schrijver met de nodige anecdotes en poëtische snufjes.

Uiteindelijk werd ook nu een pseudo-lustrum gehouden met Seppe Vanhee, een machtige stier uit Veurne 218, welke optrad met liederen als “Sole Mio” en Duitse liederen van Schubert. Voor ‘t einde van het jaar hebben we allen nog eens gezongen “Meende Meende, stadje van vele leute en vele plezier” maar ook het echte “Sta op O Meense Vlaamse zonen”. Zo hebben we trots als schacht het jaar goed beëindigd bij Flavie en Palmyre (zie sectie 5.2.1).

Een eerste vergadering van het jaar 1936-37 met het aloude klassieke doopritueel eindigde op een chirurgische ingreep van Dreten Ponseele (zie Foto 77) en Andre Dewaele (zie Foto 96) – met goede afloop. Een bal werd gehouden te Rumbeke met minder kritiek van buiten uit. Alhoewel de dans eindigde in de Mis te Rumbeke waar een lid met serpentine een heiligenbeeld bekogelde. Andre Ponseele beschreef de balsituatie in buitengewoon poëzie, ongewoon voor een medicus en wetenschapsmens. Jef Deneckere (zie Foto 78) sprong recht en hief een machtig gezang aan: iets nieuws: “het lied van de stront”. Iedereen was ontroerd.

216

Zie sectie 3.4 voor een verslag van een eerder gevoerd proces.

Soort voorloper van de Verenigde Naties tijdens het Interbellum. Toenmalige politici waren o.a. de premier van Engeland (Chamberlain) en de ministers van Buitenlandse Zaken van de Sovjetunie (Molotov) en het Derde Rijk (Goebbels).

218 Allusie op de Veurnse Club waarvan de leden als “stieren” door het leven gingen. Deze club is later opgegaan in het Westland.

217

65

Het pseudo-lustrum speelde zich af in de Zoete Waters. Er werd een verkiezingsstrijd gehouden voor de toekomstige praesis, waar A. Dubois grote kandidaat was met felle propagandisten (Vanhoutte) tegen Albert Delrue (zie Foto 82) (Verstraete). Geen van beiden won het pleit spijts de redes van de verdedigers Albert Van Hee en Andre Ponseele. Een derde liep er mee heen en Jacques Ravenschot (zie Foto 99) won het pleit. Dit was gebeurd des zaterdags. Daarop werd het een smulpartij ‘s zondags met Olympische Spelen voor Albert Bekaert.

Foto 98: de clubfoto anno 1936-37 219 Een reis naar Duitsland werd gepland en kwam uit in Borreloo. Zwangezangen werden gezongen door Dreten Ponseele (zie Foto 77), ons aller spitsvondigheid, en Seppen Neckere (zie Foto 78) bracht een koraaltje der Meense kameraadschappelijkheid. Ten slotte in Brustem op de vlucht: er werd gedanst, gekust en … gedronken; het eind van een prachtig pseudo-lustrum in “Montmartre”.

In het jaar 1937-38 deed iedereen een duit in het zakje. Zo werd de eerste vergadering beëindigd met een bespreking over het bal in Rumbeke op 27/11/1937. Daar ligt een rustig plekje in Vlaanderens natuurschoon. Zo ook verliep het bal in romantiek en dans: verliefdheden en driftig als H. Snoeck voor Juffr. Delrue Yvonne waarbij hij lispelde: Yve - Yvonne –Yvenette. Ook praesis Jaak zocht een lief meisje voor de openingsdans. De oorlogsroes kwam stilaan over Europa. Vandaar dat voor de praesis het bal in het teken stond van de Vrede. Op de tonen van een tango en wals zwierden beide geslachten over de vloer tot ‘s morgens vroeg en nog niet genoeg.

Foto 99: J. Ravenschot

Ruf Delbaere (zie Foto 63) sprak over Bruxelles en Vlaams met zo een glans dat ieder aan zijn lippen hing. Een proces en tribunaal op grote schaal voor Gerard Decraene (de verdienstelijke scriptor – zie Foto 100), beschuldigd van verkrachting in zijn bloten, prachtig omweven door beschuldiging, verdediging rechtspraak en uitspraak: castratie. Alles liep vredig af. Ze arriveerden in de “Paris” 220, eindresultaat van een goede clubsoldaat.

Een volgende club was een reisserenade over de vijf werelddelen: zeer spitsvondig van vijf sprekers. Daarop kwam de praesis afscheid nemen en zongen we over de vrije studentenheerlijkheid als zwanezang. Zo kwamen we terug op dat pseudolustrum dat met groot ornaat werd aangevangen. Georges Samyn (zie Foto 83) werd als nieuwe praesis aangeduid.

Foto 101: Lustrumviering 1938-39 221

Foto 100: G. Decraene

De eerste dag van ‘t schooljaar 1938-39 trokken we op rolling om ons zo vlug mogelijk in te schakelen in de studentikositeit met dans, drank en verliefdheid. Bij het doopritueel met schedelkop en duisternis en kaarslicht hebben de schachten hun biecht gesproken. Studentenbal terug in de Legia te Menen. We hadden nog geluk: veel chic volk en mooie meisjes, goede muziek en leutige dansen. Allen waren zeer content en veel meisjes droomden van een schone vent. We eindigden met min lawaai en gingen ter kerke als

219

We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): H. Bruneel, J. Boedts, R. Delbaere (senior), W. Delplancke, A. Deleu; (staand): A. Ponseele, J. Raveschot, J. Deneckere, A. Cardoen, G. Samyn, L. Verbeke, A. Van Hee, x (Nederlander), A. Dubois, W. Sassen (de latere Nederlandse nazi), G. Ghesquière, A. Devrieze, A. Delrue, A. Bekaert, A. Duponchel.

220 Dit is het Café de Paris op de Grote Markt dat nog altijd bestaat.

221 We menen te herkennen v.l.n.r.: A. Cardoen, H. Dewulf, G. Ghesquière, A. Devrieze, H. Snoeck, A. Deleu, G. Godderis (?), x (Westland), x (Westland), G. Samyn, A. Raveschot, J. Denecker, x (Moeder Mandel) (gehurkt), M. Verkinderen, L. Verbeke, K. Acke (Moeder Kortrijkse), G. Van Den Abeele, J. Raveschot.

66

goede kaloten.

Met “Meende-Meende” werd de vergadering ingeleid en terug direkt nieuwe spanning, nieuwe leute. We waren blij en opgeruimd en gaven van katoen met de anjoen. We zongen van “Schele Vanderlinden”, van “’t Voyageurken in Bissegem”, waar we een keer geweest zijn. Er was een voetbalwedstrijd op het appel, waarna een bezoek aan Anneke van Linden. Er werd gedanst en gedronken bakken bier tot aan het plafond, en we keerden naar Leuven terug met de melkkamion van de patron tot aan de statie van Leuven. Als slot van de club dronken we een salamander per jaar en een “Ave Confrater”.

Pseudo-lustrum met groot allooi in vijf bedrijven (zie ook sectie 3.41): zaterdagmiddag werd een uitgebreid clubfeest gehouden gehouden en werden vele pintjes gedronken en veel liedjes gezongen. Op zondagmorgen werd het nieuwe bestuur gekozen en in de namiddag trokken we naar Tienen (zie Foto 423) alwaar een mooi meisje whisky aangeboden werd .

De plechtigheden voor de schachtendoop van het jaar 1939-40 blijven dezelfde met het vaste ritueel, waarop na veel gezang en gezever en gespeech de schrijver besluit met volgende spreuk: “wie het lang heeft, laat het lang hangen”. De schachten waren zeer content en besloten de club trouw te blijven als springplank naar de hoge wereld. Alles verliep in de kelder van ‘t studentenhuis. De oorlog toont langsom meer zijn tanden: er werden duidelijk bepaalde discussies gevoerd. In Leuven kwamen ook de politieke partijen hun gezicht tonen. Bij ons was ‘t vooral Verdinaso 140 (Ghesquière – zie Foto 559 – en Snoeck – zie Foto 100) waren militanten in uniform, maar die lieten ze niet zien in de club: geen politiek). We bleven solidair vriend en Vlaming in vreugde en plezier. Toch moet ik de tragiek van het pseudo-lustrum van 3/5/1940 verhalen (zie ook sectie 2.3.3.1). Zoals gewoonlijk een klein banket bij Palmyre en Flavie (zie sectie 5.2.1). Michiel Verkinderen (zie Foto 102) was ons erelid tesamen met Julien Dehullu, als officier gelegerd in Herent.

Na het officiële gedronk en gespeech en gezangen deden we op vraag van M. Verkinderen een uitstap naar ‘t Frituurke bij Maria (een oud lief van Michiel) (zie Foto 86). Daarna trokken we over het Ladeuzeplein naar de “Paris”. Daar Foto 102: M. Verkinderen 222 op ‘t plein kwamen twee Leuvenaren al zingend. Het kwam tot een gevecht met Albert Cardoen (zie Foto 84) en Michiel Verkinderen. Daar kwam toen de politie in een auto en ze namen Albert mee naar het pandoerenkot. Michiel was weggelopen en niet meer te zien. Een proces kwam in gang: de leden van de club werden geconvoqueerd en met de Leuvenaars geconfronteerd. Ze zochten een dikke met een bril: dat werd toen natuurlijk Leon Verbeke (zie Foto 91). Gezien de toestand van Michiel (een advokaat reeds in functie) was dit alles zeer ernstig. Ik vertrok naar huis en ‘s anderendaags op 10/5/1940 werd het oorlog.

Sedertdien heb ik nooit meer iets van die zaak vernomen. Het was toen een gevaarlijke periode. Leuven werd gebombardeerd: er viel een bom in de Tiensestraat boven de spoorweg. Iedereen is naar huis gevlucht, waarna enkelen in Sables-d’Ollons aankwamen op wacht om de troepen bij te springen. Gelukkig was op 28/5/1940 de oorlog bij ons ten einde en werd het schooljaar verder gezet. Zo trokken we per fiets naar Leuven om gedurende drie weken cursus te volgen. Een deel van de studenten waren naar Sables-d’Ollons en zo te laat op het examen in 1940. We moesten toen ons eten meebrengen want opgestuurde aardappelen kwamen nooit toe.

222

Op de achtergrond ziet men het Vlaamsch Huis, dat later Alma I werd. Links staat Antoon Raveschot.

67

Foto 103: de clubfoto anno 1940-41 223 Tijdens het clubjaar 1940-41 was moeilijk om een club te houden, maar we deden we ons best. Het bier bevatte 0.8% alcohol (fluttebier): de piskaartjes hadden succes. Toch waren we blij en tevreden tesamen te zijn en als goede Meense studenten deden we ons best om plezante en interessante vergaderingen te houden. We moesten om 11 uur stoppen want na 11.30h mocht niemand meer op straat. Zo sliepen dikwijls medecommilitones bij ons in het centrum wanneer ze te ver van het lokaal waren.

Gezien de moeilijkheid voor de spijs en drankbevoorrading werd geen lustrumviering gehouden. We waren verplicht ons eten (gerookt zwijnevlees, brood en boter) mee te nemen van huis voor de hele week. Een typisch voorval: we vroegen aan Flavie van de Bel wat ze dacht van de Duitse soldaten. Ze antwoordde dat ze van de eerste Duits haar buik vol had. Natuurlijk: algemeen protest. Zelf heb ik ook de Westvlaamse Gilde moeten aflossen.

In 1941-42 waren het studentenleven en de clubvergaderingen tot een minimum herleid Soms werd een fles genever gekocht om de gemoederen en het bier van 0,8% te versterken. De praesis Gilbert Godderis (zie Foto 66) deed wat hij kon om aan deze noodsituatie het hoofd te bieden. Persoonlijk ben ik maar vier maand in Leuven geweest en weet ik niet wat er in 1942 gebeurd is.

Ik heb toch mijn zwanezang gezongen.

In paradisium deducerunt Angeli. Adieu Moeder Meense !

Foto 104: de clubfoto anno 1941-42 224

223

V.l.n.r.: (zittend): A. De Vrieze, G. Godderis, A. Cardoen (senior), H. Bruneel, A. Raveschot; (1ste rij): J. Loncke, R. Biltris, A. Robbe, N. Callewaert, J. Casier, R. Tavernier, W. Debunne, V. Deneve, R. Bruneel; (2de rij): J. Duthoo, A. Bekaert, H. Raveschot, H. Snoeck, Julien De Leersnijder (Moeder Kortrijkse).

224 We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): L. Verbeke, A. Ravenschot, G. Godderis (senior), J.Casier, R. Tavernier, J. De Leersnijder; (staand 1ste rij): R.Carton, A.Robbe, A. Groenweghe, A. Bekaert (?), W. Debunne, A. De Vrieze; (staand 2de rij): M. Develtere, A. Vermeersch, J. Loncke, H. Raveschot.

68

Foto 105: R. Tavernier 225

Foto 106: de clubfoto anno 1942-43 226

225

Hij was een verdienstelijk scriptor in 1941-42, net zoals H. Snoeck (zie Foto 69) in 1936-37 en G. Decraene (zie Foto 100) in 1937-38.

226 We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): A. De Vrieze, x, J. Casier (senior), R. Tavernier, H. Raveschot; (staand): A. Groenweghe, R. Carton, N. Callewaert, J. D’heygere (?), M.Develtere, J.Duthoo(?), V. Deneve, x, W. Debunne, R. Biltris.

69

2.4

Van 1949 tot 1961 (boek V)

2.4.1 Algemene tijdsgeest Deze generatie studenten werd getekend door het trauma van de voorbije wereldoorlog. Het land lag in puin, en de “kolenslag” van Achilles van Acker was in volle gang. Deze had ook de blauwdruk gemaakt voor het huidige stelsel van sociale zekerheid. De repressie woedde. Zo werd bv. de aktivist Borms terechtgesteld wegens - weeral - collaboratie. Later zou de Koningskwestie het land op de rand van de burgeroorlog brengen, waarbij de communautaire tegenstellingen hoog opliepen. Daarbij kwamen ook nog de overstroming van 1953 en de mijnramp in Marcinelles in 1957. In hetzelfde jaar werd het verdrag van Rome ondertekend, dat de grondslag vormt voor de latere Europese Unie. Eveneens positief van aard was de uitvinding van de pennicilline. België organiseerde in 1958 de Wereldtentoonstelling (Expo58) die het geloof in de technische vooruitgang uitdroeg en waarvan het Atomium nog altijd het zinnebeeld is. Een voorbeeld van die technische vooruitgang en haar impact was de allereerste TV-uitzending van de toenmalige N.I.R. in 1953. Johannes XXIII volgde in 1959 Pius XII op als paus. In 1960 werd Kongo onafhankelijk als Zaïre. Dit gebeurde nogal overhaast en met enige naweëen (interventie van de para’s, de moord op Lumumba, stationeren van Blauwhelmen, …). Een jaar later was er ook nog het huwelijk van koning Boudewijn met Fabiola.

Reeds in 1949 werd een Sociaal Centrum opgericht voor alle studentenvoorzieningen. In het begin werden daarvoor collectes in de auditoria georganiseerd (“de sociale (vijf)frank”) [15:p.298]. Andere initiatieven in de sociale sfeer bleven niet uit: zo werd bv. in de schoot van de Universitaire Werkgroep een cursusdienst opgericht, die later tot de Acco zou getransformeerd worden. Enkele van de voortrekkers waren Toon Swartenbroux en Georges Pollers. De financiële toestand van de studentenbeurs was er immers op achteruit gegaan: In 1950 had wie zuinig leefde ongeveer 30.000 frank per jaar nodig en de koopkracht van het geld was toen tweemaal zo hoog als nu (= 1985); 20 à 30% hiervan werden uitgegeven voor de kamer en 40 à 50% voor de maaltijden. Om rond te komen, waren vele studenten verplicht af te zien van de algemene gewoonte (tot 1940) om per dag twee volle maaltijden in het restaurant te gebruiken [15:p.297].

Van groot belang was de wet (1947) die niet terug te betalen studiebeurzen ter beschikking stelde van minderbegoeden [15:p.297] zodat meer en meer kinderen uit lagere sociale klassen universitair onderwijs konden volgen [8:p.8]. Er bestond toen nog een grote financiële drempel waardoor velen niet de kans kregen om universitaire studies aan te vatten. In 1952 werd Alma I in de Bondgenotenlaan geopend: een middagmaal kostte 24 fr. en een avondmaal 20 [15:p.297]. Dat hiermee lang niet alle hongerige magen konden worden gevuld, bewees in 1956 een boycot-actie van de Leuvense restaurants door de studenten, nadat deze nog maar eens een prijsverhoging hadden doorgevoerd [15:p.297].

Een ander nijpend probleem was de huisvesting. De toename van de studentenbevolking, gekoppeld aan de oorlogsverwoestingen leidde tot een kamerschaarste in 1950. Om de nood te lenigen bouwde de universiteit enkele residenties (Pius X en Vesaliuscollege) en spoorde religieuzen aan om kamers ter beschikking te stellen [15:p.296]. Ook de privé-sector begon te investeren in de huisvestingssector.

In 1953 werd een dienst voor Studie Advies opgericht en werd de eerste abituriëntendag ingericht [15:p.201]. De meeste van deze sociale diensten werden oorspronkelijk door de studenten zelf opgericht, soms met de steun van professoren. De subsidiëring van staatswege is pas later gekomen. Voor een deel kan de motivatie van deze studenten verklaard worden door een gevoel van achterstand van de Vlaamse intelligentsia t.o.v. hun Waalse collega’s. Om hieraan te verhelpen moesten meer jongeren de kans krijgen om verder te studeren. Tevens werd de belangeloze inzet beschouwd als een dienst aan de (Vlaamse) gemeenschap. Het religieuze speelde toen nog een grote rol, wat zich uitte in het oprichten van een universitaire parochie in 1957. Die kende een snelle groei, ondermeer dankzij de gespreksavonden [8:p.10].

Een ander gevolg van het groter aantal studenten was het verlies van het contact met de studie- en/of jaargenoten.

Het contact met de Franstalige studenten (en professoren) ging bijna helemaal verloren [15:p.298]. Ook de studentenpet (of “toque” voor de Walen) verdween. De student wou niet meer tot een aparte categorie behoren.

Het traditionele studentenleven met zijn sfeer van opgewekte zorgeloosheid stemde steeds minder overeen met de bekommeringen van de vele studenten uit de lagere bevolkingsklassen die van jongsaf belangstelling hadden voor de economische en sociale wereldproblemen en die bovendien sterk onder druk stonden van het slagen in de examens [15:p.298].

70

Het K.V.H.V. verloor, wegens al dan niet vermeende “Nieuwe Orde” sympathieën, haar leidende rol in de studentenbeweging. Na de oorlog werd een nieuw overkoepelend orgaan, met name het Leuvens StudentenCorps (L.S.C.) opgericht. Het bestond uit vertegenwoordigers van de bijzonderste toenmalige studentenbewegingen. Het L.S.C. had geen uitgesproken politieke ambities.

In 1946 beroerde het opblazen van het IJzermonument de gemoederen van zowel studenten als professoren. Als reactie werd de Jeugdijzerbedevaart georganiseerd, een idee van prof. Dondeyne. In een periode toen de repressie nog hoogtij vierde was deze actie niet evident en kende dan ook veel tegenkanting. Toch kon een 4.000 tot 5.000 bedevaartgangers bijeengebracht worden [3:p.174]. Toen later Fosty een pro-Belgische bedevaart inrichtte bracht de rijkswacht een uitgebreide troepenmacht op de been om tegenacties van de studenten uit te neutraliseren.

Vermeldenswaard is verder nog de inname van het Leuvens stadhuis en het luiden van de klokken van de Sint Pieterskerk ten teken van protest tegen de wetten van toenmalig onderwijsminister Collard. Deze socialistische minister, lid van een paarse regering, had een wet opgesteld (augustus 1955) die voorzag dat overal ten lande rijksscholen zouden worden opgericht en tegelijk de subsidies aan het vrije (lees katholieke) onderwijs zouden worden beknot. De tweede schoolstrijd barstte los (“Voor de ziel van het kind”), woedde vooral gedurende 1955 en zou uiteindelijk beslecht worden (1958) door het ondertekenen van het Schoolpact. De Belgische verzuilde maatschappij werd toen geboren. Voor het zover gekomen was bezetten op 18 maart 1955 een tiental studenten het stadhuis en ontrolden spandoeken waarop o.a. te lezen stond “Weg met Collard” en “Tijl zegt nee”. De klokkenluiders konden ontsnappen, de stadhuisbezetters echter mochten nog een dagje langer een gedeelte van het stadhuis bezetten, meer bepaald het cachot. 227 Het jaar 1955 zag een nieuwe uitgave van de Studentencodex verschijnen die de stichting van Moeder Meense plotseling in 1920 situeert (zie Fragment 2). De uitgave kwam o.a. ter gelegenheid van het overbrengen van het stoffelijk overschot van Jef Vanden Eynde (zie Foto 18) naar Vlierbeek en de zeventigste verjaardag van Ernest Claes (zie Foto 507). Voor de gelegenheid had Mon de Goeyse de eigenlijke codex bijgewerkt. Tevens werd de officiële leuze “Amicitia et Fides inter Utrumque” aanvaard. Een jaar later (1 maart 1956) werd de codex officieel gedoopt en ingezongen tijdens de non-stop rechtdoor S.K.-avond. Ook werden toen nieuwe praesis- en clublinten, clubpetjes en kleuren aangenomen (zie sectie 5.1). Deze nieuwe clubstijl stond blijkbaar nogal ver van wat er vroeger gebeurde tijdens een clubavond.

Vooreerst valt de verzorging op. Men werkt met spotlights, bandopnamen, radio en dit alles in een blije studentikoze atmosfeer. Wij hoorden causerieën, voordrachten, muziek. Niemand vindt het speciaal nodig dit literaire club te dopen of seminarie. Oud-studenten zullen ons niet geloven indien we vertellen dat men op een gilde-avond twee uur lang naar gedichten van Rilke, Claus en het eeuwig mooie Maria lecina … [3:p.207].

Blijkbaar was een dergelijke hervorming van het clubleven nodig. Daar waar voor de Eerste Wereldoorlog de clubs en de gildes ook “ernstige” activiteiten organiseerden, haalde het bierromantisme tussen de twee oorlogen de bovenhand, zodat de clubs in diskrediet geraakten [15:p.308]. Zo ontaardden rollingen blijkbaar nogal eens in (…) het in brand steken van publiciteitsborden of het beschadigen van geparkeerde wagens, zoals kort na de Tweede Wereldoorlog gebruikelijk werd [15:p.306].

Vermelden we tenslotte nog een studentenstunt: In 1951 merkte een groep studenten dat één van hen opmerkelijk op de jonge koning Boudewijn geleek; ze organiseerden een “koninklijk” bezoek aan een grote meisjesschool in de buurt van Leuven en konden de brave zusters een half uur lang verschalken [15:p.307].

2.4.2 Cluboverzicht Net zoals dertig jaar eerder, begint ook dit clubboek met het verslag van een verkiezingsclub, nl. die van 1948-49.

Er bestaat evenwel ook nog een foto en namenlijst van het clubjaar ervoor (zie Foto 107) 228. Aangezien het een ruime bende is, mogen we aannemen dat het Meense clubleven tijdens en vlak na de oorlog is blijven verdergaan.

We hebben immers ook de namen van de seniores en enkele commilitones tijdens deze periode (zie sectie 227

Een uitgebreidere versie van deze gebeurtenis is te vinden het eeuwfeestboek van Moeder Kortrijkse (zie 4:p.184-190).

228 Persoonlijk bezit Norbert Robbe (senior 1950-51 – zie Foto 113).

71

5.4.5.2). Ook duikt één commilito van de oorlogsperiode, met name Raymond Biltris, terug op na 1947. Spijtig genoeg is er momenteel verder niets gekend over deze donkere periode die zich uitstrekt van 1942 tot halverwege 1949.

Foto 107: de clubfoto anno 1947-48 229 Na de oorlog werd de gewoonte aangenomen om een lustrum om de vijf jaar te vieren (geen pseudo-lustrums meer zoals vroeger). Hoewel men weet had van de foto van het 2de lustrum in 1912 legde men de start van de Meense jaartelling dan toch in het academiejaar 1900-01 (zie sectie 2.1.1). Immers, men vierde het halfeeuwfeest in het jaar 1950-51 (zie sectie 2.4.3.1). Het waren echte feestweken waarbij ook activiteiten op het thuisfront werden georganiseerd (bv. een toneelstuk).

Naast de traditionele activiteiten zoals de schachtendoop, de ontgroening en kiescantus, was een absolute topper in deze en de daaropvolgende periodes het bezoek met de schachten aan Scherpenheuvel (zie Fragment 22).

De eerste Moeder Meense thé-dansant werd georganiseerd door Herwig Maddens (zie sectie 2.4.4.2). Aan het einde van de jaren ’50 nam het aantal georganiseerde TDs en fuiven sterk toe. Tevens stonden vele verklede activiteiten op het programma (Kerstcantus, HalfvastenTD – zie Foto 108).

Foto 108: verklede cantus anno 1957-58 230

Ook kan men vaststellen dat de verslagen van de activiteiten in een ander taalregister opgesteld worden. Daar waar tot voor de oorlog eerder romantische en omfloerste verwijzingen gebruikt werden, is de nieuwe stijl duidelijk realistisch en weinig verhullend. Dit wordt geïllustreerd door één van de vele verslagen van de jaarlijkse rolling naar Scherpenheuvel.

229

V.l.n.r. (zittend): F. Devlies, G. Schouteten, J. Vandenbulcke, P. Ponseele (senior), H. Vanryckeghem, M. Casier, N. Robbe; (staand): G. Messiaen, L. Morlion, R. Soete, E. Vandenberghe, R. Jacques, D. Tanghe, P. Mahieu, x (niet clublid), A. Deceunick, W. Vervaecke, J. Blockeel.

230 We menen te herkennen v.l.n.r.: J. Libbrecht, S. Verbeke, F. Defoor, A. Tremmery, M. Blanckaert, H. Brutin, C. Vandoorne, M. Beyens.

72

Verslagen van de rolling naar het Piephuisje en naar Bekkevoort-Scherpenheuvel-Diest “We are all born for love It is the principle of existence, And its only end” Zo zijn de talrijke uitstappen –die men vulgo rollinge noemt – verrechtvaardigd.

Eerst in ’t Piephuisje hebben we geleerd, een beetje gegeneerd En in Scherpenheuvel hebben we ons gespecialiseerd.

Het Piephuisje Klein en wat verdoken langs de grote baan Daar zijn de vele bestuursvergaderingen doorgegaan Hoe menig maal werd daar gekust Tot de grote brand was geblust.

Maar lof en ere aan de president De man met de grootste Westeuropese tent (omdat we niet weten of er in Rusland tenten zijn)

Foto 109: in Tervuren 231

die mij steeds doet denken op de zeeman uit “de laatste storm” “Broeken af en vrouwen eerst” gebiedt hij wiegend wagglen de broeken van de lenden hijgend, angstig, ijlen de mannen in de broeken en eenzaam in ’t café staat de president “vol” zucht hij. Hij keert zich om en speelt … op de pietjesbak.

Bekkevoort – Scherpenheuvel – Diest De driestedenronde Het land van de serieuze oeren Het rijk van de juke-boxen Het Pierland Zoveel namen die men eraan kan geven En waar men een hele nacht kan leven Met weinig of geen centen.

Viermaal hebben we met de club de ronde gedaan En viermaal al de cafés binnengegaan.

Met een grote of kleine autobus aan ’t vertrek Rijden we in een trek Tot aan de Schoenmaker, de eerste zit En allen staan nog zeer fit.

De eerste vijf frank wordt in de juke-box gestoken ’t eerstje sigaartje opgestoken ’t eerste bolleke op ’t voetbalderke binnengestoken

Foto 110: Uitstap naar het koloniaal museum te Tervuren (01/02/1950) 232

231

We menen te herkennen v.l.n.r.: J. Vandenbulcke, G. Messiaen, x, x, E. Guillaume, R. Soete, L. Morlion, L. Vandesteene, F. Deroo (?).

232 We menen ter herkennen v.l.n.r.: (beneden rij): x, W. Dewindt, J. Blockeel, L. Morlion, N. Robbe, J. Vandenbulcke, L. Vandesteene, D. Tanghe, G. Messiaen; (middenste rij): G. Schouteten, x, W. Van Eeckhaute, W. Vanholme, F. Deroo, R. Soete; (bovenste rij): x, A. Deceunick, F. Devlies, E. Guillaume.

73

en ’t eerstje pintje binnengegoten Maar dat is maar ’t begin van de rollingssage Want velen komen zagen Ze zijn ’t reeds moe en hunkeren reeds naar Scherpenheuvel Waar echter velen zullen sneuvelen En onze chauffeur kan wreed goed rien Maar heeft hij al in zijn leven een pr… gezien In Scherpenheuvel worden de krachten verdeeld Zodat geen enkel meiske moet worden gedeeld.

In de “Welkom” wordt er niet veel gegaan Tenzij om er aan de tap te staan En ’t kaartje te schrijven naar ’t lief Die zal moeten missen een lange brief “Veel heb ik voor u gebeden” Wanneer zal ik vanavond in mijn bedde liggen ?

In de “Sleutel” is het voor de ouden Die weten dat Erna is geen koude Maar dat men moet oppassen voor Ferry Hill, Die kent de buitensmittersstiel.

Aan ’t Wit Kruis is het nu de beurt Want daar is men niet gekeurd Kan men drinken of kan men het niet “ “ dansen “ “ “ “ “ “ “ dinne doen “ “ “ “ “ Ze vragen u dat niet Hermine en Yvonne Die krijgen nooit de bon.

Maar schiet niet naar 2 hazen tegelijk Want dan heb je ongelijk Kies Yvonne of kies Hermine En het zal de uwe zin Ieder heeft precies nu ook zijn toretiek Marc is daar patron – ne chieke tiep Die maar pinten geeft om zijn oren “eerst wegen – dan wagen” zei Fore en hij hefte ze alle twee op.

Hoe hij dan zijn keus heeft gedaan Heb ik nooit kunnen verstaan.

“Good clothes, open all doors” zei Guido en hij kocht zich een poepoestje om te gaan in moto

Illustratie 11

“Sportlokaal is” voor de sportieven En voor twee aperitieven.

Krijgt ge een voetbalbaai en broekske Om de commilitones te bezoeken op ’t andere hoekske.

De laatste aanwinst is nu de Roma ’t is precies gelijk ne Sarma juke-boxen, trekbakken, pietjesbakken, meiskes ’t zijn er duust Grote, kleintjes, schone, lelijke, de grote van ne vust Hen verder in detail beschrijven

Foto 111: bierpot anno 1954

74

Zou mij echter te verre drijven. ’t Was daar dat ik de danseurs eens heb bekeken Speltje heel voorzichtig met zijn steken Heeft meer dan 1 meiske heet gemaakt En van een andere danseur afgepakt.

Fore met zijn pienterige oogskes Betast al de boogskes Zwierig en lenig gelijk nen echten Dat is Mare met zijne rechten.

Wie ze op de grond kan leggen met zijn hete lippen Dat is Gistelinck Mitten En wie zijn slappen telt en heet wil doen Dat is Pietje Cardoen.

Maar d’uurkes vliegen en de cafés moeten gesloten Daarom maar rap in ’t buske gekropen Die ons zal brengen naar de “Cyrano” om te eten Of naar de “Derby” om te weten Hoe ver we mogen met ons hand Op de heetste billen van heel ’t land.

Maar wat wil je; die teven Moeten toch ook leven.

Stillekens kijken we nu om af te zakken Foto 112: Cantus ex cafaat in (aan de Sint Want onder vele oogskes hangen zakken Jozefskerk) anno 1949-50 233 Hier en daar heeft er een gepierd.

Een andere nog voor ’t laatste ne keer met ’t oerke gezwierd.

En dan roept de president: Gauw chauffeur Moet gij misschien naar huis niet gaan Uw vrouw ligt op u te wachten.

Beschaamd kruipt de chauffeur in zijn wagen En lijk miljonairs laten we hem nog een kwartier wachten Want er is weer een die zijn Coca niet heeft betaald.

Wanneer we in Leuven wakker komen Is het koud En voor ons ogen open gaan Hebben we weer een pinte voor ons staan !

Jan Libbrecht, schrijver 1956-57 (zie Foto 116) Fragment 22 Zoals te zien is aan Illustratie 6, Illustratie 11, Illustratie 12, Illustratie 16 en Illustratie 46 telde de club in deze periode een uitstekend tekenaar in haar rangen.

Het is niemand minder dan Norbert Robbe (zie Foto 113).

Foto 113: Norbert Robbe

Tevens werden er door Moeder Meense talloze voetbalmatchen gespeeld (met wisselend succes) zowel in het Leuvense als op het thuisfront (zie ook secties 3.33 en 3.34). Het contact met het thuisfront werd goed onderhouden. Jaarlijks kwam een bus scholieren van het SAM aan te Leuven om een rondleiding te krijgen aan de K.U.L. ’s Avonds werd dan even van het echte studentenleven geproefd onder de vorm van een Moeder Meense activiteit 234. Alle argumenten helpen om de collegejongens naar de katholieke universiteit te lokken. Een andere populaire activiteit, en niet enkel bij Moeder Meense, was het bijwonen van ijsrevues in

233

We menen te herkennen v.l.n.r.: G. Messiaen, J. Blockeel, x, G. Devlies, W. Van Eeckhaute; (staand): L. Morlion, x, A. Deceunick, F. Devlies, N. Robbe, W. Dewindt, R. Soete, W. Vanholm, E. Guillaume.

234 Collegecronicke 14 (juni 1953):p.15 & 16 (april 54):p.17

75

Antwerpen. Ook hiervan is er een verslag opgenomen (zie sectie 3.14). Deze vele activiteiten moesten natuurlijk gefinancierd worden. Om zaad in het bakje te krijgen werd er jaarlijks minstens één fuif georganiseerd. Een galabal stond eveneens op het programma.

Ook bleken er nog enkele romantische zielen in de club aanwezig te zijn die de gewoonte der serenades nog niet verleerd waren. (…) Meisje ? dat is niets voor mij Als zij lief doen moet ik lachen, Als ik lief doe lachen zij Ach Noël, des nachts als alle kippen slapen, Waarom dan naar de sterren gapen ?

Laat alle kleine meiskes maffen En gaat in Geluwe niet staan blaffen !

Neem Marc Dessein niet mee ter serenade Hij kan ’t niet zwijgen tot uw schade.

Foto 114: Noël Devos

In een voetnoot in het clubboek wordt het volgende als uitleg meegegeven: Noël Devos (zie Foto 114) is er die nacht om 2u in gezelschap van Marc Dessein een serenade gaan spelen al onder het venster van Agnes Verhaeghe te Geluwe woonachtig en zijnde nog maagd en niet getrouwd. Haar vader is kiekenboer, en commilito Gaby Verhaeghe haar broeder.

Uit Halfvasten Thé Dansant 27 Maart zondag, door Wilfried Tanghe, 1960 (zie Foto 306) In ieder geval waren het actieve jaren, zoals een arme ab-actis getuigt, die over alle gebeurtenissen een verslag moet schrijven. Spijtig genoeg is niet elke scriptor even plichtsbewust, want er wordt al eens een jaartje overgeslagen. Ofwel halen de kladversies nooit het clubboek, want er werden paginas genummerd en vrijgehouden.

Indrukken van een schrijver (wanneer hij zoveel verslagen moet maken).

De nacht staat buiten als een donker dier.

Het matte licht rust roerloos op mijn handen Die weifelend wachten naast het wit papier.

Geruisloos schuiven schimmen langs de wanden En ‘k weet hoe elk van hen me medelijdend beziet, Terwijl ik wacht hier op wat nutteloze woorden.

Foto 115: het bestuur anno 55-56 235 Mijn uurwerk zingt staag ’t metalen lied Dat feilloos verder schrijdt naar hun vertrouwde oorden ….

Maar “speel niet met de lepel voordat je je medicijn neemt.

Door uitstellen wordt een gemakkelijke taak zwaar En een zware taak onmogelijk.

Door Jean Libbrecht, 1956-57 (zie Foto 116) Fragment 23 Normaliter moet elke commilito, hoe lang hij zijn verblijf in Leuven ook rekt, toch zijn zwanezang zingen. Bij sommigen verloopt dit “vaarwel” snel en onopvallend, anderen hebben indertijd een dusdanige stempel op het clubleven gedrukt dat hun afscheidsmoment in de annalen opgenomen werd. Zo gebeurde het met Jan Libbrecht.

Uit het tekstje blijkt nog dat er een “adviseur van de president” als bestuurfunctie kon worden waargenomen. Ook werden sommige commilitones gelauwerd als ridder in een of andere orde, een gewoonte die bij vele clubs in de jaren dertig in voege was.

22 Oktober Anno Domini 1959

Is gisteren aan zijn ongeluk gekomen na vele jaren trouwe dienst aan de gemeenschap en aan Moeder Meense, de genaamde Jan Libbrecht 235

We herkennen v.l.n.r.: (zittend): P. Hostens, W. Van Eeckhaute, E. Descamps, H. Brutin, J. Flamey; (staand): H. Maddens, R. Callens, J. Libbrecht, S. Verbeke.

76

Alias Libbe Ex-schrijver Ex-procantor Ex-sportführer Ex-adviseur Drager van de orde van de groot-commandeur Boeddha Ridder van de veloband Ex-vice president Tegen wil en dank, tegen heug en meug, werd ie gepromoveerd tot “Schipper naast Vrouwke”, want in één van zijn weinige, niet heldere momenten, is hij in het huwelijksbootje gesukkeld. God vergeve het hem. En hij moet varen.

Ik zei bootje. Jawadde ! Schuit moet ik zeggen, een hele Kongoboot.

Want bij Boeddha, de doodskop en de kodeks, heeft hij gezworen, naar godsvrucht en vermogen, wel 1000 commilitonuli te zullen kopen, en tenminste zoveel porrekens.

Moeder Meense wenst haar grootgegroeid bukske Goede vaart Vuur in de stove Vuur in het bedde Foto 116: Jan Libbrecht En dat zijn zaad vruchtbaar zij als de lelies langs de Dode Leie.

Het presidium was uitgenodigd op de plechtige uitvaart. Waren aanwezig: de presis, Marc Blanckaert, de procantor Etienne Roussel.

Gevraagd: een gebed ter volharding. Akten van geloof, hoop en liefde, 7 aflaten Schrijver Wilfried Tanghe, 1959-60 (zie Foto 306)

Foto 117: de clubfoto anno 1948-49 236 Ook gedurende deze periode dook de Meense vaak op in de rubrieken van Ons Leven, hoewel in mindere mate dan vroeger. Tevens is het op een meer anonieme wijze dan vroeger. Immers, door de aangroeiende studentenmassa is het niet meer evident dat kleurrijke figuren bekendheid genieten buiten een beperkte kring.

236

V.l.n.r.: (zittend): R. Biltris, G. Schouteten, P. Ponseele, J. Vandenbulcke (senior), F. Devlies, W. Vervaecke; (middenste rij): M. Goddard, N. Robbe, F. Moelants, x, J.-M. Lesage, x, A. Deceuninck, J. Blockeel, D. Tanghe, M. Casier; (bovenste rij): L. Morlion, R. Soete, W. Vanholme, E. Vanden Berghe, L. Vandesteene, G. Messiaen.

77

Zodoende zijn Meense commilitones die nu nog vermeld worden zijn verbonden met of gekend door het K.V.H.V. die de redactie van Ons Leven waarneemt. Het gaat vooral om verzoekjes, t.t.z. boeken (“Eerbiedig opgedragen werken”), platen (“U vraagt, wij draaien”) of films die op ironische wijze worden aangeboden aan :  Dis Tanghe: De man-maagd of de man naar Gods hart (Théophile) 237 (zie Foto 120)  Dis Tanghe: De lotgevallen van een zwerver (Gonzalès) 238 (zie Foto 120)  Johan Yserbyt: De man die het licht stal (Theo Bogaerts) 239  Jan Flamey: De vogelhandelaar (P. Bourget) 240 (zie sectie 4.5) Verder komen nog de sportieve prestaties, of eerder het gebrek aan sportieve prestaties tijdens een bepaalde periode aan bod: Op de 25 Vlaamse clubs zijn er nog slechts zeven die we aan geen enkel sportgebeuren zagen deelnemen: (…), Menen, (…) 242 Het is pas halverwege de jaren vijftig dat enig sportief talent in de Meense ontluikt, en dan is de ploeg meestal een Foto 118: de clubfoto anno 1949-50 241 samensmelting van Menenaars met eerst Izegemnaren en later Waregemnaars (wegens de gelijke kleuren ?). Maar een sterke combinatie lijkt het toch niet geweest te zijn. In vele vermeldingen van de stand stond de combinatie MeneWare op de laatste 243 of voorlaatste plaats 244,. Eénmaal zijn we de 3de op vijf deelnemende ploegen 245. Enkele uitslagen spreken voor zich:  Kortrijk – Iseghem Menen: ff 5-0  Westland – Iseghem – Menen: ff 5-0246  MeneWare – Mandel: 1-4 244  Oostende – Menen, Waregem: 4-2  Westland – Menen, Waregem: 4-1 247 Verder is er nog de rubriek “Loop niet verloren” die een overzicht biedt van allerhande activiteiten waaraan de student kan deelnemen.  Di 27 Oct. 20u: Meense «Vlaams ende Vroom», Groot Begijnhof, Cantus 248  Woensdag 4 Nov. 20u Meense «Vlaams ende vroom», Universitas, Kranske 249  20u: Kerstclub Meense – Sint Michiels, Tiensestraat 140 250 237

Ons Leven, Juni 1948, p.20 Ons Leven, December 1950, p.26 239 Ons Leven, December 1952, p.26 240 Ons Leven, 14 December 1953, p.14 241 We menen te herkennen v.l.n.r.: (1ste rij): R. Biltris, G. Schouteten, J. Vandenbulcke (senior), G. Messiaen, A. Deceuninck; (tweede rij): J.-M. Lesage, G. Devlies, F. Deroo, x, L. Vandesteene (?), J. Blockeel, F. Devlies, N. Robbe, D. Tanghe; (derde rij): L. Morlion, E. Guillaume, x, R. Soete, W. Vanholme, W. Dewindt, W. Van Eeckhout.

242 Ons Leven, Maart 1950, p.18 243 Ons Leven, 26 November 1956, p.15 & 18 Novemeber 1957, p.15 244 Ons Leven, 18 November 1957, p.15 245 Ons Leven, 21 November 1958, p.7 246 Ons Leven, 18 Januari 1954, p.14 247 Ons Leven, 16 December 1957, p.5 248 Ons Leven, 26 Oktober1953, p.7 249 Ons Leven, 2 November 1953, p.20 250 Ons Leven, 19 December 1955, p.15 238

78

 Meense: 30 Januari, brouwerijbezoek Breda. Vertrek te 2.15u aan de Sint Pieterskerk251  10 Februari, thé-dansant in de Patisserie Vereecken, Brugstraat 252  Halfvastenbals: Op zondag 28 maart is het de beurt aan Moeder Meense in zaal “Palace”, Schoolstraat te Menen met het «Rainbow Quartet» en de Leuvense Blaaskapelle. Begin 19.00 uur. Zo mogelijk verkleding ! 253 Andere vermeldingen waren: Heiligen van onze tijd – Toen Paul van de S op een avond in Universitas overvallen werd door Dis T[anghe] (zie Foto 120) en Gust H. (beiden onder invloed van een kerstviering) schreeuwde hij «laat mij gerust, ik ben Maria Goretti ». 254 Dat de Meense op haar budget zal kunnen besparen, vermits de klubfoto nu door de presis kan worden genomen. 255 De club had misschien geen grote voetbaltalenten, op het vlak van de woord-en podiumkunsten stond ze toch haar mannetje.

Seniorenclub (Alhambra 257 ) (…) En om te sluiten lanceerde de vice-praesis een matchke van “spitsjeurs” waarbij «quisque tandem» kinderspel is.

De ene zwaarder als de andere, meer of minder door Bacchus bedeeld, vlugger of trager speechbezeten volgden elkaar op, zongen daarna hun clublied en kregen de ere-salamander.

De daarop volgende esbattementen zijn oorzaak dat de onderwerpen volledig onbekend zijn. Er zijn zelfs kwatongen die beweren dat Foto 119: de clubfoto anno 1950-51 256 de derde geklasseerde nog altijd staande houdt: «’t was over bretellen.» terwijl hij over dassen sprak. Enfin, dat is toch bijna hetzelfde.

Hier volgt nu de uitslag, volgens professoraal puntensysteem, in eer en geweten door vijf aangestelde juryleden: 1) Hesbania, 2) Meense, 3) Tieltse, 4) Lovania, 5) Noord-Brabant.

Sen. Scriptor DIB 258 Net zoals in de jaren ’10 Alt-Heidelberg een populair toneelstuk was over en door studenten, was na de Tweede Wereldoorlog het stuk “Bloed over de Pampas” zeer in trek. In één van de hernemingen speelt een telg van Moeder Meense mee.

251

Ons Leven, 28 Januari 1957, p.11 Ons Leven, 4 Februari 1957, p.15 253 Ons Leven, 25 Maart 1960, p.15 254 Ons Leven, Januari (nr 3) 1952, p.40 255 Ons Leven, 16 Januari 1956, p.9. Het gaat om Willy Van Eeckhout (senior 1954-56 – zie Foto 135).

256 V.l.n.r.: (zittend): W. Vanholme, D. Tanghe, A. Deceuninck, N. Robbe (senior), G. Messiaen, J.-M. Lesage, M. Casier; (staand 1ste rij): N. Maschelein, J. Blockeel, F. Devlies, x, G. Devlies, W. Dewindt, F. Deroo, H. Maddens; (staand tweede rij): L. Vandesteene, R. Soete, D. Bekaert, A. Brutsaert, P. Descheemaeker, E. Guillaume, L. Morlion; (bovenste rij): M. Nuytten, W. Van Eeckhout.

257 Het Alhambra was het Verbondshuis in de Vital Decosterstraat.

258 Ons Leven, Januari 1949: p.18 252

79

Bloed over de Pampas.

Eindelijk terug. Nieuwe enscenering met Masten Deldade als Charel, Gaby François als Rosita, met Frans Moelants, Spille, Dis Tanghe (zie Foto 120) en Martage van Misten Dejaegher. Er wordt ernstig gerepeteerd. Opvoeringen in Iseghem, Brugge, Kortrijk, Oostkamp en Nijmegen werden al vastgelegd.

Zullen we er te Leuven ook van kunnen genieten ?259 Uiteindelijk werd het stuk ook te Leuven opgevoerd (en enkele jaren later nog eens hernomen). De aankondiging in Ons Leven die de korte inhoud verklapt is als volgt: 260 Bloed over de Pampas Het bloed kome over ons en onze kinderen ….

Hoort en neemt ons Tale in achte Kinders van het drinkgeslachte Liefste broeders, groot en klein Die daar fladdert ondereen Illustratie 12 Foto 120: Desiré Tanghe

2 Maart 1950:Aan alle fluiters, zangers ende rollers Aan alle vrijns, drinkers ende bolders

Aan allen heil en zattigheid !

Moeder Westvlaamse treedt in ‘t krijt met het onovertroffen studentenstuk «Bloed over de Pampas» door Germanus en Petanus.

Foto 121: de clubfoto anno 1952-53 261

259

Ons Leven, December 1949, p.15 Ons Leven, Januari 1950, p.20 261 V.l.n.r.: (benedenrij): F. Deroo, A. Bekaert, L. Morlion, G. Messiaen (senior), J.-M. Lesage, R. Soete, C. Van den Driessche; (middenste rij): P. Debacker, G. Deleu, G. Devlies, J. Flamey, A. Brutsaert, R. Deberdt, W. Vanholme, L. Vandersteene, H. Maddens, H. Brutin, K. Maddens; (bovenste rij): A. Tremmery, M. Nuytten, W. Dewindt, W. Van Eeckhout, L. Van Walleghem, W. Beyls, R. Callens, S. Verbeke, P. Descheemaker, x, P. Demyttenaere, M. Mahieu.

260

80

Zes jaar geleden werd de première hier te stee vertoond. En … bijval, vraagt u! Monsterachtig, mijne heren! De spelers konden op de koppen lopen. De dag- en weekbladen spraken van een zaal zo vol als een koe. En inderdaad dat was een waarheid als een bom.

Het stuk is ten andere enig in zijn soort. Het is van huize uit een drama en toch wordt de toeschouwer verplicht van begin tot einde te lachen wegens de van fijne humor druipende zetten, en dat alles zonder dat daarom aan het dramatisch karakter geschaad wordt.

Het is een edel spel waarin personen van beider kunnen wedijveren «om ter best», en toch wordt aan de geboden eenheid van geslacht niet getornd. Op het einde sterven alle acteurs al lachend,

Foto 122: de clufoto anno 1954-55 262 omdat ze weten van wie en wat ze sterven. Sterven is voor hen begrijpen.

De spelers zijn sterren zonder meer. De vrouwelijke hoofdrol wordt vertolkt door ons aller vriendin Rosita Rosito, gesproten uit en geteeld in de Pampas. Zij was twaalf jaar actrice te Bahia bij de toneelgroep «Rap en rein». Gedurende de oorlog diende zij in het Braziliaans verzet. Ten andere, alle spelers zijn de Braziliaanse taal machtig en achter de schermen is het de enige voertaal.

Studenten ! U zijt te intelligent om geen zo groot toneelliefhebber te zijn dat U deze prachtkans zoudt laten voorbijgaan.

Er zal vreugde heersen in alle harten op Donderdag 20 Maart om 8 uur in het stadstheater te Leuven, want iedereen weet dat moeder Westvlaamse van het beste bloed uit de heerlijkste Pampas zal voorschotelen.

Moeder Westvlaamse (Plaatsbespreking vanaf 1 Februari in de stadsschouwburg)

262

V.l.n.r.: (zittend): M. Blanckaert, S. Verbeke, L. Morlion, W. Van Eeckhout (senior), A. Brutsaert, E. Descamps, G. Bettens; (staand): J. Libbrecht, W. Dewindt, M. Nuytten, A. Bekaert, Emile Delhuvenne (Mandel), A. Tremmery, H. Maddens, E. Serruys, W. Vanholme, P. Hostens, G. Devlies, x, F. Declercq, J. Flamey, L. Van Walleghem, R. Callens, E. Beyens, H. Vandenbulcke, P. Descheemaeker, C. Vandoorne.

81

2.4.3 Lustrumvieringen 2.4.3.1 Het Halfeeuwfeest Van het Xde lustrum is weinig materiaal overgebleven. In het vijfde clubboek staat enkel het volgende vermeld: Over de lustrum-exploten - om de lezers even te kloten – Werd een speciaal memorandum opgesteld - Aldus het oordeel door de praesis geveld. – Den Schrijver J.M. Lesage (zie Foto 123) Fragment 24 Gelukkig is er het foto-album van Lucien Morlion (zie Foto 566) zodat we tenminste weten met welke spijs en drank ze op zondag 18/2/1951 hun buikje gevuld hebben (zie Illustratie 13).

Ook weten we dat ze naar Alken op brouwerijbezoek getrokken zijn (zie Foto 124 & Foto 125). De brouwerij in Alken zal tot in de jaren zeventig nog ettelijke keren bezocht worden door de club.

Foto 123: J.M. Lesage

Foto 124: Op weg naar Alken 263

Foto 125: Te Alken 264

Foto 126: de club op het halfeeuwfeest 265

263

V.l.n.r.: (gehurkt): M. Nuytten, D. Bekaert, R. Soete, P. Descheemaeker; (staand): W. Dewindt, N. Robbe, L. Morlion, W. Vanholme, W. Van Eeckhoute, G. Devlies, E. Guillaume, G. Messiaen.

264 V.r.n.l.: L. Morlion, D. Bekaert , W. Dewindt, W. Vanholme, P. Descheemaeker, M. Nuytten, N. Robbe, E. Guillaume.

265 V.l.n.r.: (1ste rij): x, W. Vervaecke, P. Ponseele, F. Devlies, A. Brutsaert, N. Robbe, x, L. Morlion, A. Deceuninck, x; (2de rij): G. Schouteten, M. Casier, M. Nuytten, G. Busschaert (niet lid), x, G. Devlies, P. Descheemaeker, W. Vanholme, W. Dewindt, W. Van Eeckhout; (3de rij): G. Messiaen, x, x, L. Vandesteene.

82

Illustratie 13: De gehandtekende menukaart (Illustratie 6 is de voorkant)

Foto 127: het galadiner in de Union 266

Foto 129: dorstige commilitones 268

Foto 128: hongerige commilitones 267

266

V.l.n.r. (met het gezicht zichtbaar): x, x, x, x, G. Busschaert (niet lid), A. Casier, A. Deceuninck, G. Schouteten, N. Robbe, W. Vervaecke, F. Devlies, P. Ponseele; Vooraan zit L. Morlion met de gitaar.

267 We menen te herkennen v.l.n.r.: G. Devlies, L. Vandesteene, x, x, W. Van Eeckhout, W. Vanholme (?).

268 V.l.n.r.: F. Devlies, N. Robbe, P. Ponseele, x, x, A. Brutsaert, G. Devlies, L. Vandesteene, x.

83

2.4.3.2 Het XI de lustrum Ter gelegenheid van het lustrum werd een heus toneelstuk in elkaar gebokst. Spijtig genoeg is er, behalve de rolbezetting, niets meer over geweten. De affiche, het programmaboekje en de foto 270 zijn de enig bewaarde stukken van het ganse lustrumjaar. In het lustrumboekje stonden ook nog volgende tekstjes en verslag.

Foto 130: de clubfoto anno 1955-56269

“Programmaboek voor het ELFDE LUSTRUM van de Menense Hoogstudentenclub” Maandag Eupen Dinsdag Wieze Woensdag Lichaamsoefeningen Donderdag Lustrumclub Vrijdag Taptoe Aangeboden aan Ereleden, Leden en Sympathisanten van Moeder Menen, NOVEMBER 1955 In Menen zag het dagverloop er als volgt uit: Zondag 6 Nov. in de stad Menen 11.30u Gasthuis der Vlaanderen (Markt): samenkomst 12.00u: Solemnele lustrum-Mis in de dekenale kerk 12.45u: Ontvangst op het stadhuis, daarna lustrumfoto 13.30u: lustrumbanket 18.00u: Opvoering door de studenten van het toneelstuk “Artistieke Studenten” van Jan Dieben in zaal Legia. 271 Illustratie 14

TER VOORLICHTING ARTISTIEKE STUDENTEN is een blijspel, geen drama.

Studentenvolk is jong volk, en wat men ook bewere... goed volk. Ze houden van een goeie pint en een leutig liedje. Wat konden we U beter aanbieden dan dit klein werkje om dit soort mensen van nader te leren kennen.

Zorgen hebben ze ook want... het is niet al goud wat blinkt. Pinten kosten geld, ja en geld... de achterdochtige vader heeft het rap door... Doch ieder student is optimist, en geldzorgen brengen geen ontmoediging, U weet waar het schoentje nijpt. « De mens wikt... » de rest kent U. 269

V.l.n.r.: (gehurkt): N. Devos, G. Dessein, F. Vanhalst, H. Verbeke, H. Titeca, H. Doom, P. Bonte, E. Roussel; (zittend): R. Callens, J. Libbrecht, S. Verbeke, W. Van Eeckhout (senior), E. Descamps, H. Brutin, P. Hostens; (staand): H. Vandenbulcke, F. Declercq, E. Beyens, A. Tremmery, J. Hespel, L. Van Walleghem, M. Nuytten, P. Descheemaeker, A. Bekaert, W. Beyls, L. Morlion, E. Serruys, A. Brutsaert, G. Bettens, F. Vangeenberghe, M. Blanckaert, F. Defoor, C. Vandoorne.

270 In het bezit van Mark Blanckaert (zie Foto 540).

271 Ons Leven, December 1955, p.3 (met een eerdere vermelding op 31 Oktober 1955, p.7)

84

Ja, het toneel speelt ook een grote rol, maar ach God, laat dit toeval zich nog als een « fatum » voordoen, het kan altijd ook ten goede keren. De rest verraden we U niet. Personen, dragers van tomaten en eieren zullen onverbiddelijk geweerd worden. Maar iets moet u absoluut bij hebben: een goed humeur en flinke lachspieren.

Hebt U die niet, dan... neen, blijft U gerust zitten, die bezorgen we U wel !

ROL VERDELING Kees Zandstra, student Jan Vrolik, student Terpoorte, kostheer Grijping, woekeraar Dwangbevel, deurwaarder Zandstra Senior, vader van Kees Patsy, bokser en acrobaat Janse, kleermaker studenten: Karel Henk Flip Voorzegger:

Rik Descamps Jean Libbrecht Stefaan Verbeke Luc Van Walleghem Walter Dewindt Piet Hostens André Brutsaert Frans Defoor Miel Serruys Guido Bettens Marc Blanckaert Miel Beyens

‘K ZAG IN DE DIJL'... 'k Zag in de dijl' veel water zacht vloeien naar de zee ; zo trokken onverbid'lijk mijn schone dagen mee !

Nu is het al verdwenen verwelkt, vergaan, te niet !

O zoet studentenleven, U toch vergeet ik niet !

Foto 131: de toneelspelers 272

Foto 132: de lustrumfoto voor het stadhuis te Menen 273 Zijn de verzen van Hugo de schrijver wel het meest betrouwbaar historiek documentair materiaal dat men zich kan indenken om feiten en esbattementen van het lustrum 1955-1956 voor de ogen te roepen, toch wil ik pogen enkele toppen van de herinneringen aan die dagen te beschrijven.

272

V.l.n.r.: (zittend): F. Defoor, E. Serruys, W. Van Eeckhout, J. Libbrecht, W. Dewindt, A. Brutsaert, G. Bettens; (staand): E. Beyens, M. Blanckaert, S. Verbeke, L. Van Walleghem, P. Hostens, E. Descamps, F. Vanhalst.

273 We menen te herkennen v.l.n.r.: (gehurkt): H. Verbeke, G. Dessein, E. Roussel, H. Titeca, H. Doom, F. Vanhalst, P. Bonte, H. Bostoen, F. Defoor, A. Brutsaert; (staand): x, W. Vanholme, A. Tremmery, L. Verbeke (erelid), x, x, x, G. Samyn (erelid), P. Descheemaeker, x, R. Biltris (erelid), x, E. Descamps, W. Van Eeckhout, C. Vandoorne, B. Pype (erelid), E. Beyens, x, F. Declercq, H. Vandenbulcke, L. Van Walleghem, P. Hostens, S. Verbeke, J. Libbrecht, x, A. Deleu (erelid), E. Serruys, x, M. Blanckaert, x, M. Mahieu, E. Verbeke.

85

De financiële geschiedenis van Moeder Meense getrouw, begon het geheel van festiviteiten met een lustrumbal.

Na het strop van het jaar er voor - Bacchus danke de commilito die toen op het lumineus idee van de thé-dansant kwam - werd het lustrumbal een financieel, fantastisch, formidabel succes. Het spel kon beginnen. Ondertussen werden besprekingen geopend met het sympathiek stadsbestuur van de stad Menen, kwestie van een officiële ontvangst op het stadhuis, de club bestond immers 55 jaar. Daar een lustrum een tijdspanne van 5 jaar betekent en dit cijfer 5 in het getal 55 tweemaal voorkomt vond het clubbestuur dat het meer dan een gewoon lustrum moest worden. Onderhandelingen werden gevoerd om op de eerste zondag van het lustrum, na de hoogmis, eerwaarde heer den deken zijn lokaal ter beschikking te krijgen. De zaal van de Legia werd gehuurd. Verschillende uitnodigingen gestuurd naar verschillende mensen voor de verschillende activiteiten, zorgvuldig aangepast aan hun smaak... en zo kwam de zondag.

Na een aperitief bij la belle Irène op de markt, omkranst trokken ere-commilitones en commilitones in dichte den deken zijn lokaal. Waren er wel dertig bij het begin kregen practisch alle deelnemers van de dag toch de lokaal ging het naar het andere. De officiële ontvangst op ontroerend. De geest van een student kennend en heren schepenen en stadssecretaris de traditionele vangen. De woorden vloeiden, het bier volgde, de en de vriendschap eeuwig. Voor het stadhuis werd even klutterbuk liet een vogelken vliegen en er stonden er 42 plus negen domme schachten (zie Foto 132).

Foto 133: Lustrummaaltijd met speeches 274

met enkele pinten, gelederen naar mijnheer van de H. Mis, dan zegen. En van het ene het stadhuis was waarderend hadden de dranken door bier vervreugde werd luidruchtig geposeerd.

Een op het fotografisch papier

De baas van “de Paix” zette nog vlug een bord bij, telde zijn garçons en deed zijn deuren open. De plaatsen bezet, het salon-clublied gezongen en... de animo werd legio met de heildronken, de liederen en de speechen. Wie herinnert zich de gevleugelde woorden van Dr. Verbeke niet (zie Foto 133) ? Met de uren werden de commilitones meer en meer zichzelf. De Fred die na het banket eens de straat moest oversteken naar zijn huis, moest de hulp van verschillende ere-commilitones inroepen om het kleur van de lichtsignalen te bepalen. De heren waren zo welbespraakt dat de discussie een geslagen kwartier duurde. De weg van de «Paix» naar de «Legia» was een toonbeeld van wat tucht en kameraadschap vermag. Om de vijfentwintig meter, te beginnen met de eerste vijftig, hield een commilito de erewacht tegen een huis of de tralies van de kerkomtrek, om deze die passeerden de weg te wijzen en te zorgen dat de laatsten ook de nodige morele steun kregen om hun weg te vervolgen naar de plaats van bestemming.

De zaal van de Legia zat vol. De toneelspelers ? Die deden de laatste nodige versterkingen op of lagen op de buitenkoer hun rollen luidruchtig te herhalen, soms met de hulp van een der vingers van een medespeler. Het spel was grandioos. Op bepaalde ogenblikken werd én op het toneel én achter in de zaal gespeeld. Een grootse kultuurmanifestatie schreven de grote dagbladen, met miljoenen oplagen, van die tijd. Een succes als beloning voor de vele inspanningen, vooral van den Rikken Descamps, vicepresident.

En spijts, bij een kleine tijdelijke wisseling aan de kas, de kaartjesverkoper ad interim per sé aan elke mooie maagd die kaarten bestelde, én de kaarten én het geldbedrag voor die kaarten uit de geldlade haalde - waar Steffen de schatbewaarder het zo weigerlijk had weggelegd - en aan de verwonderde maagd gaf onder de leuze: 't is lustrum of 't is er geen, welnu 't is er, dus 't is er, werd het geheel nog een geldelijke meevaller.

Dien avond werd het echt een feeste lustrumvierder te zijn. Menig glas werd er integraal gedronken, zodanig zelfs dat, toen de schachtenbaas om één uur op zijn fiets Foto 134: het feestbanket 275 stapte om naar huis te trekken, hij er langs de andere kant overtuimelde en stomverbaasd was dat er langs die kant van zijn fiets nog zoveel plaats was, niettegenstaande hij heel goed aanvoelde dat hij zijn fiets alom omringde en naar zijn zien en zuiver oordeel van fietsen omringd was.

274 275

V.l.n.r.: (ereleden) Leon Verbeke, Georges Samyn, Albert Deleu en (commilito) Walter Dewindt.

V.l.n.r.: Stefaan Verbeke, Willy Van Eeckhout, en Piet Hostens.

86

Gelukkig schiep God de volgende dag, en wij dronken er ons terug door. De wijnflessen die op het banket geen soldaat gemaakt werden, werden door de Meense commilitones per trein mee naar Leuven genomen voor de cantus.

Traditiegetrouw trokken wij de maandag voor de eerste keer naar het sana te Eupen, op bezoek naar twee van onze commilitones om hen een beetje te laten delen in de lustrumvreugde. De terugweg lag bezaaid met hindernissen, en telkens na uiting gegeven te hebben van onze karaktervastheid door een bierwinkel moedwillig voorbij te gaan, werd als beloning der standvastigheid teruggekeerd. Op de bus werd door de tweede-jaars gepsalmieerd en door de eeuwig muzikale Morle ofte Lucien (zie Foto 566) het lustrumlied gelanceerd, op één van de schlagermelodiën van het ogenblik, getrouw naar de opname die hij op zijn kot van 's morgens tot 's avonds liet afdraaien afgewisseld met enige opnamen van Line Renaud.

Voor de dinsdag was een heerlijke uitstap naar Wieze gepland, maar het werd Scherpenheuvel onder de hoge bescherming van de «Cantinière». Commentaar totaal overbodig. Het werd een stille woensdag met ritmische oefeningen vooral van de rechter arm na de normale namiddagse beenoefeningen. De Cantus bij de patron van de Sint Jozef (zie sectie 5.2.4) was zo ontroerend dat bijna niemand buiten ging zonder te wenen. Wat wijn en een gepast lied een studentenoog kunnen aandoen!

De donderdag van de lustrumweek hadden verschillende commilitones de Sarma bestormd, ballonnen veroverd, en stroomden zij al in de vroege namiddag naar het lokaal in de Tiensestraat. Prachtig uitgedost in hun lustrumkostuum. Voor de omstandigheden werden zinvolle redevoeringen uitgesproken. Bier gekonsommeerd en door de president op het plafond geklopt om van uit den hoge stilte en ingetogenheid over de leden te spreiden. Lang voor de lustrumklubfoto kon de zedenmeester zijn werk niet meer aan, en moest de schatbewaarder het bankroet aankondigen. Op dit laatste vond de eeuwig lumineuze spreker Father direct de radikale oplossing: nog een week lustreren. Daaraan werd dezelfde nacht nog een moedig Foto 135: Willy Van Eeckhout begin gemaakt. Den Herwin kroop op de grote pomp in de Tiensestraat, haalde al de graszoden eraf die hij daar vijf meter hoog kon vinden, en probeerde vanuit die positie de enkele voorbijrijdende auto's met zijn klederen te dekken opdat zij toch geen kou zouden vatten. Instituten van openbaar nut als: de Salvador, Marraine, den Ezel, waar enkele schermutselingen vielen waar te nemen, Heidelberg enz... werden bezocht. De tocht der stoeren en sterken leidde langs het kot van enkele schachten in de Paus, waar nog eten te vinden was, langs enkele opnieuw geopende bierwinkels en de vrijdagmarkt, bij de fotograaf Morren. Enkele professoren die dachten dat ze slim waren hadden dan al hun eerste kursussen gegeven. De Taptoe van de vrijdag was eerder kalm te noemen. Werd er geen vlees gegeten dan had menigeen 's avonds in Heverlee zijn armen ervan vol. En het lustrum eindigde in de vroege morgen voor het kot van de president met de machtige zang van: En waar het niet van Meende, Leuven zou moeten kreveren.

Ik zou er (opnieuw) mijn leven voor geven.

Ir. W. VAN EECKHOUT, Praeses 1954-55-56 (zie Foto 135)

2.4.3.3 Het XIIde lustrum Ook nu weer werd een speciaal sponsorboekje gemaakt 276, waarvan de tekstjes hieronder opgenomen zijn.

Tevens werd een galerij der senioren vanaf 1906 opgesteld. waardoor de namen van de eerste senioren gekend zijn (zie sectie 5.4.1). Het is niet geweten welke bronnen hiervoor geraadpleegd werden (waarschijnlijk leefden de proseniores in kwestie nog of waren er voldoende ereleden die zich hun naam nog herinnerden), maar de lijst bevat weinig elementen die elders tegengesproken worden.

Het lustrum haalde eveneens de kolommen van de Collegecronicke: Moeder Menen viert haar 12de lustrum op zaterdag 10 September en had voor de gelegenheid de tantes van de omtrek uitgenodigd: «Moeder Ieper», «Moeder Westland» en andere werden feestelijk ontvangen in de verschillende drankgelegenheden van de versierde Grote Markt van Menen. Het regende goed door sommige uren van de namiddag, en het Menens studentenorkest had alle moeite om tussen de druppels door de stad rond te floreren, want ze hadden wel liever ander vocht over hun lippen … ’s Avonds klaarde het op en in een gulle hogeschoolstudentenstemming kon ook in openlucht gezongen, gemusiceerd en gedanst worden. 277

276 277

In het bezit van Etienne Roussel (senior 1960-61 – zie Foto 138).

Collegecronicke 35 (November 1960): p.27

87

Foto 136: de lustrumfoto voor het stadhuis te Menen 278

PROGRAMMA 12e Lustrum Moeder Meense Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag Zondag

28 november 1960: 29 november 1960: 30 november 1960: 1 december 1960: 2 december 1960: 19 februari 1961:

CANTUS BEZOEK aan Brouwerij «Cristal» te Alken LUSTRUMCLUB VOETBAL SPORTNAMIDDAG H. MIS in het St. - Aloysiuscolleqe ONTVANGST op het Stadhuis BANKET in het Royal Palace (zie sectie 2.4.4.3 voor een verslag)

Lustrumlied: Voor Moeder Meense bij haar lustrum van 1960 van Mammie Wijsje Que sera Toen Moeder Meense zat op straat zonder café; ge weet hoe dat gaat kwam zij bij Mammie en bij Jeanine (zie Foto 523) « schenk ons een pintje in…. » Que sera, sera ...

Illustratie 15: uit het XIde lustrumboekje

Toen kwam de Meense in’t café dronk gildig pintjes, deed gildig mee 't was er heel leutig daar in den Bond 't was daar toch zo gezond.

Que sera, sera …

Nu zijn we « oep den aave Met» drinken veel bier en maken veel pret want er is nu een tweede bazin dat is ons lieve Jeanine.

Que sera, sera …

Drink Moeder Meense, menig pint, lustreert maar ferme, weest wel gezind Weest immer « Meende » Meende vooruit Weg alle zorgen, en fluit : Que sera, sera …

Foto 137: het lustrumbanket 279

278

We menen te herkennen v.l.n.r.: (gehurkt): G. Del’haye, A. Vuylsteke, H. Valcke, x, x, L. Maddens, D. Tremmery, R. Maertens, L. Louage; (staand): A. Debrauwer, L. Verscheure, J. Libbrecht, W. Delbarge, M. Blanckaert, x, J. Boedts (erelid), R. Verbeke, A. Ponseele (?) (erelid), J. Denecker (erelid), y, A. De Vrieze (erelid), burgemeester Gombert, x, E. Roussel, schepen R. Pille, Gerard Demyttenaere, y, G. Ghesquière (erelid), y, A. Deleu (?) (erelid), y, G. Devlies, L. Verbeke (?) (erelid), L. Devlies, R. Wybaillie, T. Cardoen, N. Devos.

279 V.l.n.r.: Gerard Ghesquière, Pierre Bonte, Luc Maddens, Etienne Roussel, Rik Maertens.

88

ZO WAS DE LUSTRUMWEEK..

Lustrum, opnieuw lustrum, weeral lustrum.

Men schreef 1901 toen ergens in Leuven enkele snuggere geesten samenkwamen, samen beslisten, en een club stichtten die zij Moeder Meense doopten. Wie de eerste echtgenoot van de jeugdige moeder was weten wij helaas niet meer, maar wat we wel weten is dat velen elkaar hebben opgevolgd in het geestelijk vaderschap van de steeds domme schachten.

Nu schrijven wij 1961, en bijgevolg is Moeder Meense 60 jaar oud, bijgevolg viert dat jeugdig oudje haar twaalfde lustrum. Waar men van wijn zegt dat hij verbetert met de ouderdom, kunnen wij van Moeder Meense zeggen dat ze met de jaren productiever werd, dat ze meeleefde in de drang naar recordverbeteringen der laatste jaren. Waar vroeger twee, drie schachten het levenslicht zagen, vermeerderde dat getal ieder jaar, en bij de twaalfde lustrumbaring kwamen 23 jeugdige, frisse, domme maar lieve schachtjes ter studentenwereld.

Foto 138: E. Roussel

Foto 139: de clubfoto anno 1960-61 280 Het was maandag 28 november dat de 11de lustrumweek luidruchtig ingezet werd, er werd gezongen, de juke-box werd overschreeuwd en stop gezet. De studiereis naar Alken was interessant en vochtig, de commentaren ergens in Limburg gevarieerd. Relaas over inwrichten van ontwrichte kaken werd op de club gebracht. Omdat de vermoeienis zich liet gelden werd niet met de voetbal gespeeld, maar die vermoeienis werd weggespoeld met enkele pintjes in de Mater (zie sectie 5.2.4), die men met pietjesbakken, of eenvoudig zo maar verdienen kon. Dan was de week om, en werd de lustrumweek in een bieratmosfeer voor gesloten verklaard, om iedereen toe te laten huiswaarts te keren, zich op te frissen, piekfijn uit te dossen en des zondags avonds een danske te placeren en de slechte nasmaak van de vele lustrumpintjes met een hemelsfris pilske weg te spoelen. Kortom er werd gevierd, gezongen, gelachen, gespeeld, gedronken en geklonken, of nog korter : er werd deftig en goed gelustreerd.

280

V.l.n.r.: (gehurkt): P. Ghekiere, M. Delporte, H. Valcke; (zittend): L. Maddens, P. Bonte, E. Roussel (senior), R. Verbeke, M. Dessein; (staand): J. Debels, P. Minne, L. Devlies, E. Deltour, T. Cardoen, J. Therssen, G. Verhaeghe, M. Blanckaert, A. Vuylsteke, H. Doom, W Baeckeland, W. Tanghe, L. Descamps, G. Del’haye, F. Pollefeyt, L. Verbeke, D. Tremmery.

89

Zo was het lustrum te Leuven maar beter nog zal het zijn op 19 februari als de ouderen met ons rond de tafel verenigd, hun herinneringen en ervaringen, hun pittige speechen en raadgevingen zullen opdiepen. Er zal gefeest worden die 19 februari, en daarna, ja daarna zal van de lustrumvreugde nog enkel de herinnering blijven, als de boeken wat aandacht van ons zullen opeisen. Juli en september zullen als gevaarlijke monsters in onze gedachten oprijzen.

Maar daarna zal het postlustrum, mesolustrum, praelustrum en weer lustrum zijn. Dan weer zal in Leuven en elders gebruld worden: O wuk een feeste, lustrumvierder zijn, werken lijk een beeste en...

Foto 140: Het lustrumpresidium met enkele bezoekende presidenten 281

En als men daarvan moe en hees zal zijn zal men toch nog steeds roepen: “VIVAT, CRESCAT, FLOREAT MOEDER MEENSE” ETIENNE ROUSSEL, Praeses 1960-61 (zie Foto 138)

2.4.4 Bijdrage der Pro-Seniores 2.4.4.1 Met Palmyre of Flavie naar Leuven 283 Ons kot in Leuven tijdens de jaren ’50 verschilde niet zoveel in grootte of ligging van de huidige, behalve op het gebied van comfort en verwarming. De madame zorgde in de meeste gevallen voor de kolen want iedereen stookte zowaar met kolen en menig student torste een zakje op de trein. Ikzelf genoot van mijn klein “Feu Continuutje” maar de jaren nadien ruilde ik het kleinood voor een mazoutkachel met jerrycan. Deze diende wel jaarlijks gereinigd te worden door de student himself (een werkje dat mij nog in bepaalde tavernes geld opbracht). ’s Morgens ontbeten wij gezamelijk in de keuken met eigen brood en koffie van madame. ’s Foto 141: de clubfoto anno 1951-52 282 Middags togen de studenten naar de Alma of naar één van de weinige studentenrestaurants zoals daar waren: de “Lion d’Or” (25 frank voor een maaltijd), of de “Union” op de Vismarkt waar menig Westlander neerstreek (20 frank zonder soep). Pintjes in die tijd kon je nuttigen aan 5 frank. ’s Avonds aten de meeste studenten op kot: altijd brood en zelf meegebrachte 281

V.l.n.r.: (zittend): x (Fanfare, Jozef Bracke (Oostende), E. Roussel, x (Westland), x (KVHV), x (Mandel), (staand): R. Verbeke, M. Dessein, P. Bonte, H. Brutin, J. Debels, x, W. Tanghe, x.

282 V.l.n.r.: (zittend): N. Robbe, W. Vanholme, G. Messiaen, L. Morlion (senior), J.-M. Lesage, W. Van Eeckhout; (middenste rij): P. Debacker, W. Dewindt, H. Maddens, R. Soete, L. Vandesteene, C. Vandendriessche, P. Descheemaeker; (bovenste rij): J. Flamey, G. Deleu, N. Maschelein, A. Brutsaert, A. Bekaert, M. Nuytten, F. Deroo.

283 Een schriftelijke neerslag van een gesprek met Lucien Morlion (senior 1951-52 – zie Foto 566) door Jef Vanraes (zie Foto 205).

90

toespijs. Naast die restaurants bestond er ook nog zoiets als de “Sarma”, op de hoek van de Parijsstraat en de Brusselse alwaar je rechtstaande kon eten aan hoge ronde tafeltjes.

Naar Leuven vertrokken wij met de trein op zondagnamiddag rond 17u., de ene keer met “Palmyre”, een cowboytrein waarin je iedereen kon zien zitten op houten banken 284; de andere keer met “Flavie”en steevast deed zij alle gemeenten aan van Poperinge tot Leuven, vier uren in totaal. Doch de feeststemming was dermate dat de reis toch nog snel verliep. Er was wel altijd een knappe cantus te horen ofwel een spannend kaartspel te beleven. De zaterdagmiddag rond 12u30 speelde zich hetzelfde scenario af, maar dan andersom.

Als ontspanning hadden wij plezier in clubverband en werden er menige uitstappen gepland, o.a. een bedevaart naar Scherpenheuvel (zie Fragment 22 voor het verslag van een bijzondere “bedevaart” naar Scherpenheuvel), een bezoek aan het koloniaal museum in Tervuren (zie Foto 109 & Foto 110), of een brouwerijbezoek naar Alken (zie Foto 124 & Foto 125). Meermaals per week werd de cinema bezocht: de “Casino” alias het “Kaske”, een weinig luxueus etablissement waar je steevast een cowboyfilm (geen western, dit genre bestond toen nog niet) kon bekijken aan 20 frank. Andere bioscopen, zoals het “Forum”, “Lovanium”, en de “Monty”, leverden het betere werk aan 25 frank.

Laat ik besluiten met de aangename herinnering dat mijn leven te Leuven intens, kort en goed was.

2.4.4.2 De eerste Thé Dansant 285 De periode na de oorlog was de periode van de moeizame wederopbouw.

Veel overschot was er toen nog niet. De studenten waren verplicht om zelf kolen mee te brengen naar Leuven om te stoken. Zo ook de commilitones van Moeder Meense.

De schaarste verklaart ook waarom er maar weinig clubfoto’s werden gemaakt gedurende deze periode.

Foto’s waren gewoon te duur. Evenmin werd er voor het tiende lustrum een boekje gemaakt (papier kostte teveel).

Hoewel de repressie de gemoederen beroerde (zo werd Remi Maddens – zie Foto 142: de clubfoto anno 1953-54 286 sectie 4.1.2 – gedurende 18 maanden opgesloten), sloot de club de gelederen en maakte abstractie van de politieke meningsverschillen.

Herwig Maddens, zoon van Remi, en Lucien Morlion (zie Foto 566), zoon van een anglofiel, werkten goed samen. Zij hebben de club streng geleid zodat er grote discipline heerste volgens de Duitse traditie. De club startte om 20.00h en stopte om 24.00h. Zatte kameraden werden altijd door iemand mee naar huis genomen of thuisgebracht opdat er nooit miserie zou zijn.

Om toch wat geld in het bakje te krijgen, speelde de club dan maar haar voornaamste troef uit, nl. haar leden die door menig moeder als ideale schoonzoon en door menig dochter als ideale trouwpartij beschouwd werden.

Vandaar dat in de beginjaren vijftig de Meense de allereerste Thé Dansant te Leuven georganiseerd heeft. In 284

Zie ook [3:p.191] voor een meer gedetailleerde beschrijving van de “Palmyre”.

Bijdrage gebaseerd op het mondeling relaas van Herwig Maddens (senior 1953-54 – zie Foto 143).

286 V.l.n.r.: (onderste rij): J. Flamey, H. Bostoen, G. Devlies, L. Van Walleghem, C. Vandoorne, K. Maddens; J. Libbrecht; (2de rij): W. Dewindt, W. Vanholme, G. Messiaen, A. Bekaert, H. Maddens (senior), L. Morlion, A. Brutsaert, P. Descheemaeker, M. Nuytten; (3de rij): S. Verbeke, E. Verbeke, x, x, M. Mahieu, R. Callens; (bovenste rij): E. Descamps, E. Serruys, J. Pille, P. Hostens, A. Tremmery, F. Declercq.

285

91

Menen hadden ze het al enkele keren gedaan. Een Thé Dansant vond plaats in koffiehuizen (niet te verwarren met de huidige coffeeshops) of patisseries met een zaal (bv. Vereecke). De studenten nodigden de meisjes uit die op zijn minst hun moeder of zelfs de volledige familie meebrachten. Er werd hoofdzakelijk, jawel, koffie en thee gedronken. Bier werd slechts mondjesmaat (één of een paar glazen) geconsumeerd. De meisjes kwamen een student aan de haak slaan, zodat dergelijke evenementen veel succes kenden (die goede oude tijd van toen).

Lucien en Herwig waren de grote organisatoren van deze formule die later in Leuven en elders navolging begon te krijgen. De TDs kenden succes tot ongeveer 1955, waarna werd overgeschakeld op bals, die lucratiever waren.

Foto 143: H. Een andere anecdote betreft de fotograaf die traditioneel de clubfoto’s maakte. Hij werd Maddens Klutterbuk genoemd. Tijdens het poseren voor de foto zongen de studenten het versje: “Klutterbuk, Klutterbuk, laat de buk maar klutteren”. Dit versje werd nog tot begin de jaren zeventig gezongen.

Zolang de studenten zongen, wou hij geen foto maken. Soms duurde dit ritueel wel drie kwartier. Nadien trakteerden de studenten hem op vele glazen bier tot hij niet meer scherp kon kijken. De fotograaf in kwestie was E. Morren, Naamsestraat 18 (althans tussen 1954 en 1960).

2.4.4.3 Meense devotie in de kapelletjes van Scherpenheuvel 287 Enige tijd lang stonden wij in Leuven bekend als de kleine maar vinnige en ietwat raadselachtige Zwieneclub van West-Vlaanderen, dapper en studentikoos, niet versagend ten aanzien van bier, lawaai en studieijver. Wij waren een soort voorgeborchte van Moeder Westland, de rijke en gastvrije club die dankzij haar bals ondermeer in het dan nog prille Bellewaerde zo talrijke scharen naar dokters, ingenieurs en veeartsen smachtende maagden uit de Westhoek kon aanlokken dat iedere dansorgie weer goed was voor rijk begoten rollingen en een 'fabelhaft' bezoek aan het karnaval vierende Keulen.

Wij, Moeder Meense, hadden ons bal in de Legia en later in de Schoolstraat in Menen, leerden er kennis maken met beebop en het orkest van Jean-Jacques en weifelden telkens de gehele nacht tussen de toog en de meisjes tot wij uiteindelijk voor de meisjes kozen en telkens tot onze grote verbazing smadelijk werden afgewezen. Gelukkig is zo'n festijn nooit op video opgenomen. Tot ons aller heil bestond dat soort dingen niet, net zoals een gsm trouwens. Ons aller carrière zou erdoor geknakt zijn, bezoedeld en met 'Vade retro Satanas' bezegeld. Wij hebben inmiddels ook al begrepen dat de satan niet zit waar wij hem toen verwachtten. Ondanks -of wellicht omwille van- onze ernstige humanioraFoto 144: H. Brutin studies en onze onmetelijke universitaire kennis, hadden de meesten onder ons er nauwelijks enig benul van wat een vrouw/een dame/een toekomstige bruid eigenlijk wel was, hoe ze gehanteerd moest worden, hoe aangesproken, verleid, gevleid, gestreeld, gebalsemd.

Ik zie aangezichten op de foto's van de 'klutterbuk' in het park of voor de Bib op het Monseigneur Ladeuzeplein. Ik herken aangezichten die nauwelijks nog namen zijn, maar Foto 145: W. veeleer gebeurtenissen, anekdotes, vleugjes vriendschap, gedeelde vreugde, lelijke manieren Vanholme en af en toe wat gedeelde ontreddering, ontgoocheling, verloren hoop. Wij herkenden, deels onbewust, het silhouet van wat achter het gebrul was weggeborgen. De jaren hebben weinig belang. Dat is voer voor historici; herinneringen houden daar geen rekening mee.

Als ik aan mijn eerste stappen in het clubleven denk, dan herinner ik mij heel duidelijk mijn rampzalige eerste clubavond in een café in het Muntstraatje, georganiseerd door Moeder Mandel, Moeder Klein Seminarie Roeselare die af en toe meer van een missiekransje had dan van een club, maar dan nog niet. Ik had nog geen besef van het ontzag dat een schacht ten aanzien van zijn meerdere moest koesteren en kreeg prompt enkele glazen Rodenbach over mijn lichtblauwe pofbroek gegoten. Ik dacht dat een club een ontmoeting van menselijke wezens was.

Foto 146: W. Dewindt

287

Bijdrage van de hand van Hugo Brutin (senior 1958-59 – zie Foto 144).

92

Ik herinner me nu plots ook dat het bestuur van Moeder Meense toen bestond uit een groep belangrijke ernstige mannen (zie Foto 147) die zich af en toe gewoon een pretje gunden en dan weer ernstig hun toekomst voorbereidden: Willy Van Eeckhout (zie Foto 135), Lucien Morlion (zie Foto 113), Wilfried Vanholme (zie Foto 145) die al getrouwd was, Walter Dewindt (zie Foto 146). Wij keken naar ze op en we hadden het gevoel dat ze ons in toom hielden en best wisten hoe zeer we mochten overdrijven.

Wanneer de eerste angsten voor de examens voorbij waren – in mijn geval heeft dat een heel jaar geduurd – dan was de zin groot 288 om ons ongeremd over te geven aan wat wij aanzagen als de Foto 147: belangrijke ernstige mannen genietingen des levens en die hoofdzakelijk in clubverband verliepen, want studentinnen waren nauwelijks voorhanden. Zo moest het ene het andere compenseren. Het gebrek aan dat ene, dat wij achter het rode gordijn van onze illusies geborgen hielden, werd opgevangen, zo dachten wij althans, door een herhaalde apotheose, vaak met eerder dubieuze afloop, van dat andere. Wij dachten dat wij voor een keuze stonden. Welke van de twee mogelijkheden – clubvermaak met evenveel bier als gebrul of de zachte en argeloze overgave aan de listen van het vrouwelijke – ons het meeste onheil heeft bezorgd is mij nog steeds niet duidelijk. Ik heb wel het gevoel dat diegenen die het studentikoze de rug toekeerden nog sneller in het verderf, in de teleurstelling zijn terechtgekomen. Maar dat is een nutteloze uitweiding die ik echter niet wens te schrappen.

Foto 148: de clubfoto anno 1956-57 289 Aan de maagd Maria van Scherpenheuvel heeft Moeder Meense zich in de tweede helft van de jaren vijftig een beetje vergooid. Sommigen zullen zich die episode wel herinneren. In de onmiddellijke nabijheid van het bedevaartsoord hadden enkele bestuursleden al dan niet met acolyten hun hoofdkwartier gevestigd tot zij manu militari werden bevrijd, opgeëist, tot normale sociale proporties werden teruggeloodst. Als ik mij goed herinner, zijn enkelen onder hen niet meer teruggekeerd onder de mantel van de Alma Mater. Omdat hun verknochtheid aan Scherpenheuwel zo'n drastische en stellig pijnlijke afloop heeft gekend heb ik besloten hun namen te vergeten. Ik vind trouwens dat iedereen recht heeft op een selectief geheugen en zich alleen lekker kan voelen wanneer hij de gave heeft gecultiveerd om te vergeten, daarbij hopend ook vergeten te worden. Herinneringen aan het studentenleven zijn meestal zuurzoet. In de loop der jaren hebben wij al dat dubbelzinnige netjes ingekapseld.

Ik heb het recht niet die rust te verstoren.

288

Joris Messiaen, Wilfired Vanholme, Lucien Morlion, Jean-Marie Lesage, Willy van Eeckhout.

V.l.n.r.: (gehurkt): L. Cardoen, R. Ghistelinck, R. Verbeke, x, G. D’hooghe, W. Tanghe; (zittend): L. Morlion, S. Verbeke, P. Hostens (senior), J. Libbrecht, J. Hespel, A. Brutsaert; (staand): H. Doom, E. Roussel, P. Bonte, G. Dessein, E. Beyens, W. Delbarge, F. Vangeenberghe, Verbeke, G. Bettens, A. Tremmery, R. Callens, J. Pille, L. Van Walleghem, Ralph Bettens, J. Allaert, F. Defoor, N. Devos, M. Blanckaert, M. Nuytten.

289

93

Mijn verblijf in Leuven is in twee fazes onderverdeeld. Na mijn licentie Romaanse heb ik mij een jaar in het onderwijs gestort. Het was het jaar van de Hongaarse Revolutie. Een jaar later was ik alweer in Leuven als assistent van professor Pop en student Orientalistiek en Afrikanistiek. Die jaren behoorden tot de mooiste, rijkste en meest diepgaande van mijn jeugd. Dat ik het materieel niet zo breed had was eigenlijk maar bijkomstig. De meesten onder ons hebben die jaren geleerd om Foto 149: activiteit anno 1955-56 290 zuinig om te springen met hun centen. Zuinig betekent hier hoofdzakelijk prioriteiten bepalen.

Ik herinner me als één van de meest emotionele ervaringen het moment waarop ik met een vol studentikoos en ook studieus jaar voor ogen een schreeuw van vreugde niet kon onderdrukken wanneer ik met mijn grijze Vespa de Brusselsestraat binnenreed, terug in Leuven. Inwendig juichend heb ik die maandag in Leuven mijn Blijde Intrede gevierd, recht naar mijn kot in de Schrijnmakersstraat bij Madeleine en Staf en mijn twee Westlandse vrienden Maurice en Pierre, op enkele stappen van de “Boule d'Or” en de “Drie Koppen”, naast “Petit Venise” waar Aimée troonde en spaghetti en soep serveerde voor haar met de pietjesbak spelende 'étudiants'.

Foto 150: de clubfoto anno 1957-58 291 Ach, het is allemaal nostalgie omtrent een wereld die gewoon niet meer bestaat in grote mate omwille van – horresco referens – een grotere democratisering of wat daarvoor doorgaat van het hogere en universitaire onderwijs en de groeiende aanwezigheid van vrouwelijke studenten. Ik pas wel op een oordeel te vellen; ik stel alleen 290

V.l.n.r.: (zittend 1ste rij): N. Devos, P. Bonte, F. Vanhalst, H. Titeca, E. Roussel, H. Verbeke, G. Dessein; (zittend 2de rij): E. Beyen, M. Blanckaert, x, W. Van Eeckhout, E. Descamps, F. Vangeenberghe, R. Callens, H. Verbeke; (staand): A. Brutsaert, M. Nuytten, F. Defoor, C. Vandoorne, x, x, x, J. Hespel, P. Hostens, H. Brutin, J. Flamey, S. Verbeke, K. Maddens.

291 V.l.n.r.: (gehurkt): L. Verscheure, G. Cloet, E. Maertens; (zittend): B. Vandoorne, M. Blanckaert, G. Bettens, S. Verbeke (senior), J. Libbrecht, A. Tremmery, H. Brutin; (staand): H. Verbeke, H. Doom, G. Dessein, E. Roussel, G. D’hooghe, J. Pille, P. Bonte, R. Callens, x, W. Tanghe, x, R. Verbeke, W. Delbarge, H. Titeca, G. Dujardin, N. Devos, J. Allaert, C. Vandoorne.

94

vast. Waar wekelijks thé-dansants studenten van beider kunnen aanlokken is nauwelijks nog plaats voor de onbehouwen student van de jaren 50-60 die met bier en gezang de vrouw alleen van ver kon vereren, zoals de hoofse ridders waarderen, op de noodlottige sokkel van de bewondering plaatsen of in de Westvlaamse heimat teruggekeerd tijdens het weekend het hof kon maken, met zijn gedachten elders.

Eén iets mag ik bij wijze van besluit zeker niet nalaten te vertellen, want ik heb zo het gevoel dat daarover in de Annalen niets staat geschreven. Het noteren van heuglijke feiten werd wel eens vergeten in die tijd. Daar hebben wij nu een beetje spijt van. Het is trouwens het enige niet waaromtrent wij ons berouwen nu niet zozeer de jaren van de wijsheid maar die van het relativeren en het achterom kijken zijn genaderd of er gewoon al zijn. Vreemd dat ik altijd maar wil uitweiden, zoals sommige dames aan de telefoon die aan een woord genoeg hebben om weer op dreef te geraken. Net zoals Jan Hoet wanneer hij een kunstenaar voorstelt.

Foto 151: de clubfoto anno 1958-59292 Het lustrumjaar. Het moet het elfde zijn geweest (zie ook sectie 2.4.3.2). Het werd ook in de thuishaven Menen goed voorbereid: een receptie op het stadhuis, banket in de “Pax” of was het de “Paix”, 's avonds een toneelstuk in de “Legia”. De Menense notabelen serveerden ons royaal “Navys” en “Christmas Coronation” in het stadhuis, een biertje dat, zo bleek achteraf, sterker was dan wij hadden ingeschat. Resultaat: het banket liep helemaal uit de hand; de garçons bereikten met hun plateau's met kroketten de verste tafels niet meer; de crême au beurre taartjes werden op de aangezichten en de kostuums opengewreven. Ik bespaar u sommige details. De acteurs van het toneelstuk, waarin anciens tijdens het eerste bedrijf zaten te kaarten en een schacht op de proef stelden, strandden hopeloos en definitief middenin het eerste bedrijf: de kaarters bleven kaarten en vloeken en belandden plots aan het slottafereel met moeite nog bewust van de aanwezigheid van mensen in de zaal: vaders, moeders, liefkes, kandidaten.

Eind 1959, soldatendienst -gelukkig in Heverlee-, de dood van mijn prof, op stap naar de werkelijkheid. Afscheid: heel even heb ik de kast van mijn herinneringen op een kier gezet. De deur is weer dicht. Ik wil mij niet meer voeden aan herinneringen.

292

V.l.n.r.: (gehurkt):A. Tremmery, P. Vandecandelaere, R. Verhelst, J. Vandenbulcke, E. Deltour, M. Depuydt, M. Dessein; (zittend): R. Verbeke, F. Defoor, H. Brutin (senior), M. Blanckaert, N. Devos, J. Libbrecht; (staand): B. Vandoorne, C. Vandoorne, G. Dessein, E. Roussel, W. Tanghe, H. Verbeke, G. Dujardin, R. Demunck, P. Minne, W. Delbarge, H. Titeca, M. Nuytten, J. Allaert, H. Doom, S. Verbeke, x, L. Verscheure, G. Del’haye, E. Maertens, P. Bonte.

95

Foto 152: de clubfoto anno 1959-60 293

293

V.l.n.r.: (gehurkt): Gaby Del’haye, Johan Tersens, Luc Descamps, Paul Minne, Johan Van Hecke, Lode Verbeke, Tony Cardoen; (zittend): Etienne Roussel, Jean Libbrecht, Piet Bonte, Marc Blanckaert (senior), Wilfried Tanghe, Ronald Verbeke, Stefaan Verbeke; (staand): Marc Dessein, Etienne Deltour, Gilbert D’hooghe, Herwig Verbeke, Germain Lietaer, Willy Delbarge, Rik Demunck, Noël Fievrez, Marc Depuydt, Jan Debels, Noël Lesage, Romain Verhelst, Jacky Tremmery, Johan Vandenbulcke, Erik Maertens, Frans Vervisch, Hedwig Doom, Antoon Del’haye, Luc Louage, Frans Defoor, Luc Maddens.

96

2.5

Van 1961 tot 1969 (boek VI)

2.5.1 Algemene tijdsgeest Bij de hervatting van het academiejaar in 1960 waren er voor het eerst meer Vlaamse dan Waalse studenten [15:p.202]. Tevens was de studentenpopulatie sterk aangegroeid (meer beursstudenten en meisjes). De Prinsstudent werd vervangen door de Burgerstudent [8:p.10], die zichzelf niet meer beschouwde als een toekomstig leider van het Vlaamse volk en nog maar weinig affiniteiten had met de tradities van de studentenclubs [8:p.9].

Op het internationale vlak werden de Golden Sixties beheerst door de Koude Oorlog (o.a. de Vietnamoorlog) en de daarmee verbonden wedloop naar de ruimte waarbij het ene technische hoogstandje het andere opvolgde (van de Spoetnik tot de landing op de Maan). Een klein doch wezenlijk element in het succes was de transistor, later omnipresent in allerhande electronicatoestellen. De economie boerde zodanig goed dat er handen tekort waren, vooral voor minderwaardige jobs. De oplossing werd gevonden in het aantrekken van gastarbeiders, die dan toch wel racisme vanwege de Belgische bevolking ondervonden. In dit decennium werd de popmuziek een begrip (o.a. door de hippies) en een industrie. Dit decennium stond eveneens in het teken van de persoonlijke ontvoogding wat leidde tot de teloorgang van de klassieke gezagspatronen in allerlei domeinen (opvoeding, geloof, politiek, sexuele moraal in de hand gewerkt door de uitvinding van de anticonceptiepil enz.). België kende twee rampen in 1967: de brand in de Innovation en de tornado in Oostmalle. In 1969 werd het rijbewijs ingevoerd.

Deze generatie van studenten ijverde voor: het veroveren van een nieuwe positie voor de student als ‘jonge geestesarbeider’, die een eigen taak zou hebben in de samen met professoren en assistenten te realiseren Civitas Academica. Verlaagde drempel voor de toegang tot de universiteit (externe democratisering) diende samen te gaan met inspraak en medebeheer in het universitaire bestuur (interne democratisering): deze verdediging van de ‘beroepsbelangen’ van de student was het hoofddoel van het ‘studenten-syndikalisme’ dat in het begin van de jaren zestig gestalte kreeg [8:p.9].

In dit kader valt bv. de oprichting van de Acco te situeren. Ook werd een wettelijke regeling verkregen die toeliet dat de studenten actief deelnamen aan het beheer van de sociale diensten aan de universiteit (o.a. huisvesting en studentenrestaurants – Alma II in 1964) [8:p.9, 15:p.297 & p.358].

Ondertussen hadden zowel de studenten als de professoren meer en meer moeite om te functioneren in een instelling die nog altijd een zeer Franstalige stempel droeg [15:p.202]. Vergeten we ook niet dat in 1961 en 1962 marsen op Brussel werden georganiseerd omwille van de communautaire problematiek. Typisch voor deze studentengeneratie is de inkapseling van de Vlaamse eisen in sociale eisen (bv. “Vlaamse arbeiderskinderen aan de universiteit” [8:p.10]). In 1962 en 1963 stelde de regering taalwetten op die gedeeltelijk tegemoet kwamen aan de eisen van het Waalse universiteitspersoneel (hoofdzakelijk een faciliteitenstatuut voor administratieve zaken en onderwijs). Vele Walen vonden de regeling ontoereikend en vele Vlamingen vonden ze juist te verregaand [15:p.203]. Tevens werd een begin gemaakt met de re-organisatie (bv. oprichting van de Faculteit van Toegepaste Wetenschappen) van de unitaire universiteit: een hogere bestuurlijke efficiëntie moest bereikt worden door decentralisatie en tegelijk zouden beide afdelingen een grotere autonomie verwerven. Aan de eenheid van de universiteit zou evenwel niet geraakt worden [15:p.203].

Toch kwam het spook van de splitsing opdoemen door het uit haar voegen barsten van de universiteit in de stad.

Een geografische uitbreiding drong zich op. Sommigen (zowel Vlamingen als Walen, zij het voor uiteenlopende redenen) grepen de wet op de univerisitaire expansie aan om te denken aan een volledig nieuwe Franstalige sectie in Woluwe (geneeskunde 294) en Waver (de andere faculteiten). Anderen hielden omwille van vaderlandslievende en godsdienstige motieven vast aan de eenheid en wilden enkel de kandidaturen en/of overbevolkte richtingen elders localiseren [15:p.204]. In diezelfde expansieplannen werd ook nog beslist dat in Kortrijk kandidaturen zouden worden ingericht (Letteren & Wijsbegeerte, Rechten, Wetenschappen en Geneeskunde). In 1965 werd de KULAK 295 geboren.

Wegens een uitlating van het Waalse sectiehoofd, nl. dat de driehoek Woluwe – Leuven – Waver 20 jaar later deel zou uitmaken van een Groot Brussel, werd het Vlaamse bewustzijn bij de studenten weer aangewakkerd, wat o.a. leidde tot de “Walen buiten” slogan. Na enkele mislukte consensuspogingen lag de bal in het kamp van de 294

De faculteit geneeskunde had immers nood aan een voldoende aantal franstalige zieken voor het universitair ziekenhuis.

295 Tegenwoordig officieel KUL Campus Kortrijk genoemd.

97

Belgische bisschoppen, toen nog altijd actief aanwezig in de raad van bestuur van de unitaire universiteit [15:p.206].

In mei 1966 kwam dan het beruchte mandement waarin “de institutionele en functionele eenheid van de Alma Mater en de fundamentele geografische eenheid die ze [= het episcopaat] in Leuven situeert“ vooropgesteld werd [15:p.206]. Deze uitspraak deed de vlam uit de pan swingen en de eerste Leuvense revolte van de jaren zestig was een feit.

Velen kwamen openlijk in opstand tegen de bisschoppelijke beslissing, die beschouwd werd als een ‘beslissing tegen Vlaanderen’, als een stap achteruit ten aanzien van vroegere verklaringen; als iets dat was opgelegd door het ‘Belgisch’ establishment, waarmee zij in iedere etappe van de geschiedenis van de Vlaamse beweging in botsing waren gekomen. De autoritaire toon en volgens hen uiterst klerikale toon van de verklaring vergrootte nog hun ontgoocheling [15:p.206].

Protestmanifestaties (bv. de Meredith mars van Oostende naar Leuven) en stakingen (met instemming van de Vlaamse professoren) waren schering en inslag tot het einde van het academiejaar. Nieuwe leiders zoals Paul Goossens, Walter de Bock en Ludo Martens kwamen nu op de voorgrond. Hoewel ze oorspronkelijk binnen het K.V.H.V. actief waren, voeren ze meer en meer een links syndikalistische koers en scheurden ze zich later af om een StudentenVakBeweging (S.V.B.) te vormen. Op dit moment waren er nog geen expliciete Marxistische invloeden merkbaar; die kwamen enige tijd later [8:p.12, 9:p.13].

Laten we vooral niet uit het oog verliezen dat het voornamelijk beperkte actieve kernen geweest zijn die de “studentengeschiedenis” geschreven hebben door de grotere massa te mobiliseren. Die massa liep vooral warm voor het thema “Leuven Vlaams”. Het profiel van de Vlaamse student opgesteld door de studentenpastor in 196667 nuanceert wel sterk het beeld van de student uit de revolutionaire jaren zestig.

Dat die Vlaamse student vooral naar Leuven kwam om te studeren, dat een groot deel van zijn tijd door de studie werd opgeslorpt, dat het vrije verenigingsleven en de studentenpolitiek zeker bij 1 op 3 nauwelijks belangstelling wekte (…) en dat nog 37% van de mannelijke respondenten lid waren van een regionale club. (…). 24% verklaarde niet de minste belangstelling voor politiek te hebben en 52,2% weinig. 1 op 3 stemde blanco bij de verkiezingen en 1 op 4 had geen persoonlijke mening betreffende de belangrijke politieke problemen in binnen- en buitenland (…). 75% van deze Vlaamse studenten uit het derde jaar komt er resoluut voor uit dat de franstalige afdeling uit Leuven moet verdwijnen. [8:p.11] Het jaar daarna werden beide taalsecties autonoom en verliep het academiejaar heel wat rustiger hoewel de intriges bleven doorgaan. In januari 1968 werd dan (eindelijk) het nieuwe expansieplan van de franstalige sectie bekend gemaakt. Tot grote woede van de Vlamingen was er geen sprake van een overheveling naar elders (met uitzondering van de faculteit geneeskunde), maar bleef integendeel de franstalige sectie te Leuven. Een nieuwe studentenrevolte was het gevolg. Enkele meubels uit het rectoraat waren de eerste slachtoffers. Volksvergaderingen in Alma II werden belegd. Sommigen schuwden zelfs het gebruik van Molotov-cocktails niet. Na enkele dagen werd de rijkswacht i.p.v. de Waalse studenten het doelwit. Wegens de rijkswachtacties (patrouilles, huiszoekingen en arrestaties) leek Leuven een bezette stad [9:p.12]. Ook de middelbare scholen bleven niet ongevoelig voor “Leuven Vlaams”, wat resulteerde in locale acties. In Leuven zelf hadden niet alleen de politiek actieven maar ook het merendeel van de “gewone” studenten nu de Vlaams-nationale reflex gekoppeld aan (of zelfs verwisseld voor) een anti-autoritaire en democratische opstelling [9:p.13, 15:p.360]. Na januari 1968 ging de harde kern een stap verder en adopteerde het Marxistische denkgoed. De studentenmassa volgde de leiders evenwel niet op deze weg, hoewel de overheersende denktrant van de toenmalige Leuvense student toch overwegend “progressief-links” zou blijven gedurende vele jaren.

Intussen waren ook de bisschoppen intern verdeeld over de kwestie en schoven de hete appel door naar de regering. Wegens de verdeeldheid binnen de C.V.P. viel de regering Van den Boeynants over deze kwestie. Na de verkiezingen werd het duidelijk dat, politiek gezien, een splitsing onafwendbaar was. Op 18 september 1968 maakte de franstalige sectie een nieuw expansieplan bekend dat neerkwam op de overplanting van de gehele sectie naar Waver en Woluwe [15:p.208]. Vele franstaligen hebben deze gedwongen verhuis moeilijk kunnen verteren, zelfs vele jaren later. Van 1968 af werd onderhandeld over de boedelscheiding. Eén van de meest bekende feiten daaromtrent is de wijze waarop het boekenbestand van de bibliotheek opgedeeld werd: de even nummers bleven te Leuven, de oneven nummers vertrokken naar Louvain-La-Neuve 296.

296

Het gaat hier wel om volledige volumes, en niet over aparte boekdelen zoals soms wel eens beweerd wordt.

98

2.5.2 Cluboverzicht In maart 1960 poneerde het blad “Universitas” 297, een spreekbuis van de syndalistische stroming met aandacht voor de algemene studentenproblematiek en culturele verrijking, dat “de student uit de Codex dood is”, en dat de huidige student leeft ”zonder geld om te rollen en zonder zich de luxe te kunnen permitteren een jaar te bissen” [8:p.10]. Het K.V.H.V. liet dit natuurlijk niet over haar kant gaan (met o.a. een tegenartikel van Mon de Goeyse zelf), evenmin als de clubs.

Modelclub S.K. Vele leden kwamen met ons mee Naar DE prestatie waar ook de TV Ging fotograferen. De fanfare Vervrolijkte de grote schare.

“De student uit de codex is nog niet dood”.

Door Gaby Del’haye (zie Foto 153), December 1961

Foto 153:G. Del'haye

Fragment 25 Het ledenaantal van Moeder Meense bewees eerder het tegendeel. De Meense club uit de codex was verre van dood. Er waren nooit zoveel leden als tijdens de periode 1960-1969 (zie sectie 5.4.5.1). Toch werden vanaf deze periode de studentenclubs bestempeld als folkloristische verschijnselen die niet meer representatief waren voor de studentenpopulatie, hoewel meer dan 1 op 3 van de jongensstudenten lid was (zie sectie 2.5.1). De faculteitskringen werden de spil van het georganiseerd studentenleven (bv. cursusdienst, allerhande culturele en ludieke activiteiten, …) dat ook openstond voor de vrouwelijke studentenpopulatie [8:p.10]. In ieder geval wekt het toch enigzins verbazing op dat van beide studentenrevoltes totaal niets in de clubboeken terug te vinden is.

Foto 154: de clubfoto anno 1961-62 298 De bezoekjes vanuit het College te Menen kwamen natuurlijk de doorstroming van de retorikanen naar de club te Leuven ten goede. Meestal stonden enkele speeches en een gezamelijke maaltijd op het programma. In februari

297

Aan Universitas werkten in die periode o.a. Herman de Coninck en Frans Boenders mee. v.l.n.r.: (gehurkt): J.-M. Vermander, B. Deceuninck, P. Roussel, K. Ghesquière, H. Lecoutre; (zittend): P. Minne, A. Vuylsteke, L. Maddens (senior), R. Maertens, M. Dessein, L. Verbeke; (staand): M. Delporte, L. Descamps, B. Van Doorne, H. Doom, A. Van Damme, E. Roussel, W. Delbarge, M. Blanckaert, L. Devlies, A. Del’Haye, H. Valcke, G. Verhaeghe, W. Tanghe, J. Therssen, E. Deltour, P. Vandecandelaere, G. Del’haye.

298

99

1964 omzeilde de club daarvoor de boycotactie door de studenten van de Leuvense restauranthouders tegen doorgevoerde prijsverhogingen 299.

De club werkte toen mee aan de organisatie van de Salamanderfeesten in Menen. De Salamanderfeesten werden reeds een keer georganiseerd in 1960-61. In de clubannalen is daarover niets te vinden (tenzij een loutere vermelding). Misschien zijn de uitgaven 1961-62 en 1962-63 de enige waaraan de Meense actief heeft meegewerkt als mede-organisator. Speciale genodigden waren Marraine en Baron (de Prins-Student). Bernard Van Doorne was voor één dag burgemeester van de stad en draagt het tricolore lint (zie Foto 155). Het orkest dat de feesten kwam opluisteren was dat van Francis Bay. Om de zaak enige publiciteit te geven, werd besloten om de burgemeester te ontvoeren. De ontvoerdersploeg was samengesteld uit Raf Verhaeghe (chauffeur), Rik Maertens (streekverkenner – zie Foto 173), André Vuylsteke (portier – zie Foto 383), Luk Maddens (zie Foto 565) en Gabriel Del’haye (zie Foto 153) (kidnappers).

Van uw reporter ter plaatse.

Grootscheepse ontvoering: vrijdag 25 oogst 1961 om 8u 30’ Om ons treffelijk te zetten Hier zal ik geven een reportage Snorden we tuitend door Meense straten Zoals het ook stond in de gazet op d’eerste page Zonder dat ze ons kregen in de gaten.

Over de ontvoeringe Dat bracht te Menen vervoeringe De politie trachtte ons te achtervolgen Ende aandoeninge Maar wat waren ze allen verbolgen Onder de bevolking.

Toen we ontsnapten aan hunne poten Met de Mercedes van Verhaeghe Raf Zodat we gerust konden drinken een stuk in onze Kwamen we gereden langs de Post, pif paf … kloten.

Om 8u30 stipt zakten we af.

Masker voor de mond, bril op de top Hoevele pinten we gedronken hebben En klakke op de kop.

En hoeveel wij bijgeleerd hebben Rustig zat de burgervader Met een pint en Bille (fotograaf) in ‘t Postje te gaderAan onze burgemeester Valt moeilijk uit te leggen.

En keken naar portretten al te gader.

Toch durf ik zeggen Toen plots Dat het geen van ons zessen Nondeknots Zich gespeten heeft bij die meesteressen Van de kaffee de la poste Waarvan sommige hadden lastige stressen.

De deure wagewijd openvloog ‘s Nachts in de Brugstrate Tot grote schrik van de mannen aan de toog. hebben we gestopt om 2u ‘s avonds late.

De hond ging toen aan het bassen Gelukkig hebben we geen politie geroken Terwijl ging tieren de bazin.

En zo onze gezel in de veren gestoken.

Een laken vloog de burgemeester over de kop Ja toen was reeds de zaterdag aangebroken En hij de deure uit stratewaarts op.

Waarop vele flesjes zouden worden ontstoken.

Maar wat was er daar ? Luc zat in ‘t strop Van Bille’s ruwe grepe Laten we hier vermelden dat de politiekommisaris Zodat bijna ‘t spel liep om zepe. direct na Maar Luc die verduiveldse lepe De ontvoeringe de procureur verwittigde. De Zei rap dat ‘t was een farcegrepe stommerik.

En winder dus met drie te reke Gevolg: een hele boel miserie ende ambras.

Zaten te lachen tot hing aan ons oog een leke.

Zonder tijd te verletten Welke waren de dagbladen die de grap vermelden: La Cité, Nord-éclair, De Standaard, Het Volk, Het Laatste Nieuws. Mogelijks nog andere onbekend.

Door Gaby Del’haye (zie Foto 153) Fragment 26

299

Collegecronicke 39 (mei 1962): p. 28 & 43 (juni 1963): p.19 & 46 (maart 1964): p.26

100

Illustratie 17 (1961-62)

Illustratie 19 (1962-63)

Illustratie 18 Illustratie 16 Op de uitnodiging voor de Salamanderfeesten jaargang 1961-62 prijkte volgend versje: Drinkt, Drinkt, Drinkt, lacht en zingt in ’t stadje van leute en plezier Min soete lief, min schonen Bij dinen Meense Belforttoren trekt uw beste cleerkens aen wilt met hem drinken een potteken wilt met uw studenteken saem hi sit anders, och gotteken, naer sinen feesteken gaen altijd so eensaem in sin kotteken

101

Illustratie 20 Illustratie 21

102

Foto 156: de erekoets

Foto 155: de gekidnapte terug op vrije voeten 300 Illustratie 23 300

Illustratie Illustratie 22 24

V.l.n.r.: B. Vandooren, burgemeester Gombert, Marraine, L. Maddens (in de achtergrond: x, x en x).

103

Salamander Feest

Een mooie zon stond in de lucht Toen de fanfare in orde en tucht Marraine kwam ontvangen in de statie.

Maar o wee, wat een consternatie Toen de deur van de trein bleef gesloten En wat hebben we daar geschreeuwd en gefloten.

Maar plots, floep Marraine stond op de stoep (zie Foto 159) En poep Maddens had ze bij de kraag En kuste ze zo graag Welkom in Meense rangen.

Onder muziek en gezangen Foto 157: salamanderfeesten 1961-62 301 Kreeg ze een bloementuil op heure balcon.

Na een speechske steeg ze op de sieze (zie Foto 156) En reed een ronde door Menen.

Mijn Muze heeft een beetje last met rijmen en zo besloten we verder een beetje voort te doen in proza.

Op de markt gearriveerd Werd aan allen een pint getrakteerd.

Intussen hadden de orkesten zich opgesteld op de 2 podia.

Het volk kwam toegestroomd en bierpotten werden verkocht.

De dans werd ingezet En een nieuw vatje opgezet En dus ook vele pintjes verzet.

Studenten hadden gratis pintjes Terwijl de meisjes te wachten zaten als zintjes.

Lange werd er zo gefeest en gedanst En later in de cafés gezwanst.

Om drie uur in de nacht was de Markt afgevaagd Foto 158: salamanderfeesten 1962-63 302 maar de cafés waren nog propvol. Hier kan ik vermelden de leden van Moeder Oostendse die bijna tot de laatste bleven. Rikske was ook enen hoed en kwam bijna in de vitrine terecht. André viel van zijne stokken in de kerk gedurende de vroegmis.

Intussen was Marraine gaan maffen …

301

We menen te herkennen v.l.n.r.: W. Dewit, marraine, Albert Van Doorne, burgemeester Gombert, Luc Maddens, x.

302 We menen te herkennen v.l.n.r.: Pierre Van Raes, Rik Maertens, marraine, W. Dewit, Luc Maddens.

104

Om 9 ure in de morgen hebben ze volgens ’t principe van de hefboom Marraine op de trein geduwd en er werd naar Geluwe afgezakt. De schrijver van deze notas was reeds vroeg uit de veren voor de mis van 10 ure en ging nadien ter “Klokke”. Wie we daar aantroffen was de Rik die nog was aan het rollen met enkele Menense typen die ook veel bier en whisky hadden in hunne trypen. Om 6 uur arriFoto 159: Marraine komt aan in Menen (1961-62) 303 veerde de grootste tjoolder uit Menens laatste jaren ten huize van … hij was lichtjes moe.

Vermelden we hier ook nog de idylle die ontstond tussen de burgemeester en Marraine. “De liefde is toch een schone zake”.

Door Luc Maddens (zie Foto 565) Fragment 27 De porrecantus doet zijn intrede als clubactiviteit en zal wegens het grote succes zelden nog van de agenda verdwijnen tot op de dag van vandaag, wat eigenlijk niet zo verwonderlijk is.

Foto 160: salamanderfeesten 1962-63 304

303 304

V.l.n.r.: leden van de studentenfanfare, Luc Maddens, Marraine, Bernard Vandoorne.

V.l.n.r.: Rik Maertens, Marraine en W. Dewit.

105

Foto 161: de clubfoto anno 1962-63 305

Eerste Grote Porrecantus: 7 februari 1963

Enig in de annalen van Moeder Meense

Commilitonen, toen ons Here Eva uit Adams’ rib deed ontstaan Heeft Hij ook niet geweten welke flater hij zou begaan Want het nieuwe schepsel miek het heel erg bont En dra stond de wereld kop over kont.

Sindsdien kwamen duizenden Eva’s bij op het toneel En de wereld veranderde in 1 groot bordeel.

Tal van koningen wisten ze te bekoren En zelfs pausen hebben er hun staf voor verloren !

En met het opkomen van deze teven Was menig instelling ten dode opschreven.

Zelfs aan de Club, die ’n heilige instelling is Veegden ze hun verdoemenis Want tal van goede leden Wisten ze zodanig te bekneden Dat deze de pinten lieten Om te gaan heulen met de grieten.

In ’t lokaal waren vele plaatsen onbezet Want velen hadden de pinte verwisseld voor de tet.

Zoiets is natuurlijk niet gepermitteerd En de verantwoordelijke instanties hebben geconfereerd.

Na veel wikken en veel wegen, Na veel voren en veel tegen,

Foto 162: aardappelschilestafette (1963-64)

305

v.l.n.r.: (rond het schild): G. Vandromme, P. Roussel; (gehurkt en zittend): P. Debaere, L. Verbeke, A. Van Damme, A. Vuylsteke, E. Maertens (senior), G. Del’haye, L. Maddens, K. Ghesquiere; (gebukt): W. Degroote, W. Ostyn, E. Cosyns, P. Minne, G. Verhaeghe, L. Devlies; (staand): M. Bayaert, M. Lemayeur, A. Parein, H. Goethals, H. Lecoutre, M. Delporte, T. Cardoen, M. Verschaeve, x, H. Valcke, B. Deceuninck, J. Therssen, L. Descamps, P. Vandecandelaere, F. Deceuninck, D. Tremmery.

106

Werd besloten te proberen Het onheil te keren En de verloren schapen terug te winnen.

Daarom kwamen we met ‘n porrekantus voor de pinnen.

Commilitonen, het resultaat was formidabel en niemand is capabel om weer te geven wat er dies avond viel te beleven.

Machtige koppels traden aan: dikke en dunnen kwieten En ze vielen binnen lijk duiven op de bieten.

Ze kozen elk ’n donker plekje uit Foto 163: de porrecantus 17/11/1964 306 En Rikke (zie Foto 542) annonceerde luid Dat binnen Enkele ogenblikken het spektakel zou beginnen.

Gaby Del’haye (zie Foto 153) was de eerste om in forme te komen Want in de massa bevond zich het meisje zijner dromen.

Hij moest haar dus dien avond weten te overtuigen En had daarom ’n mooi liedje uit zijne duim weten te zuigen.

En om het meisje zeker te beïnvloeden in haar keuze Droeg hij nen groten trekzak op zijn beurze.

De noten die Gaby uit kele en trekzak wrong Hoort ge in genen enkele Eurosong.

Germain van Dromme, die in aanwezigheid van futten Steeds uit ’n rijke woordenschat kan putten Had het over de perikelen in de verlovingstijd En het dient gezeid, Tot Germain’s profijt, Dat hij ’t geschikte personnage is Om te spreken over de sexuele belevenis.

Germain sprak heus niet naast het bed En menig porje voelde zich in haar blootje gezet En nog waren ze er niet van bekomen Of hij had ze opnieuw in het ootje genomen.

Foto 164: de porrecantus 17/11/1964 307 Iemand die een beetje met de politiek meeleeft Weet dat ’t unif een nieuwe vice heeft: Monseigneur Maertens308 ; we dachten “een charmante vent”, Want ’t was de nonkel van onze president.

We meenden dat de Rikke dat aan de muren zou vertellen En dat zijn borst van fierheid op zou zwellen.

Maar o wee, we waren zo verkeerd Want Rikke sprong te peerd En bij mijn weten Werd ’n monseigneur nooit erger uitgescheten.

306

Luk Ponseele en Pol Debaere zijn twee herkenbare ingepakten. Herwig Goethals en Tony Cardoen kijken toe. we menen te herkennen v.l.n.r.: K. Ollevier, Tony Cardoen, Herwig Goethals, Willy Degroote, Isenbaert, Jos Lernout, Pol Debaere.

308 Ere-rektor van de KULAK. 307

107

Rikke vond het ambetant en kras Dat een familielid van hem geestelijke was.

Maar daarom moet hij niet wanhopen Want in elke familie is er toch minsten één mislopen.

Over de andere hoeven we niet veel te praten Want deze hielden slechts de porren in de gaten En zaten er slechts van te dromen De aap uit de mouw te laten komen.

De praesis had het in de gaten En vond hierin geen graten Want hij liet even Een piskwartierke geven.

Door Rik Maertens (zie Foto 542)

Foto 165: porren anno 1963-64 309

Fragment 28 Een selectie Meense wijsheden uit het clubboek: - Elke dag dronken zijn is ook een geregeld leven.

- Wat mezelf aangaat, ik kan niets doen wanneer ik nuchter ben.

- Een vrouw met een verleden heeft geen toekomst.

- Op een dronken nacht volgt een onrustige ochtend.

- Loop nooit een bus of een vrouw achterna: over vijf minuten komt er een ander.

- Wie met honden slaapt, zal met vlooien opstaan.

- De ideale liefdesaffaire is deze welke per post vervoerd wordt.

Fragment 29

Foto 166: de clubfoto 1963-64 310

309

We menen te herkennen v.l.n.r.: M. Delporte, x, O. Roussel, x, x, x, x, en rechtstaand A. Van Damme v.l.n.r.: (gehurkt) : L. Bourez, H. Ryckebosch; (zittend): W. Degroote, A. Van Damme, G. Verhaeghe, P. Roussel, T. Cardoen, A. Vuylsteke; (staand): J. Van Hollebeke, N. Poblomme, P. Roelens, J. Therssens, M. Delporte, P. Debaere, L. Devlies, A. Parein, P. Depuydt, H. Goethals, D. Lernout, G. Debrabander, P. Vandecandelaere, D. Tremmery, G. Del’haye, F. Deceuninck.

310

108

Dat de dames de jeugdige gemoederen weten te beroeren mag blijken uit Fragment 30: Definitie van een vrouw: Fysische eigenschappen: Komt zonder enige aanleiding tot uiterst variabel kookpunt Bevriest op ongelegen momenten Smeltpunt onder juiste omstandigheden bij gedempt licht Het bewaren gebeurt onder een laagje verf Chemische eigenschappen: Grote affiniteit voor goud, edelstenen, zilver en nylon Foto 167: Omer Roussel Reageert zeer heftig indien alleen gelaten Valentie: onbepaald, slechts met man evenwaardig Identiteitsreactie: wordt geelgroen indien geplaatst naast een beter uitziend element van dezelfde soort Waarschuwing bij gebruik: in onervaren handen uiterst explosief aanschaffing en instandhouding uiterst kostbaar genoteerd door Omer Roussel, 1967 (zie Foto 167) Fragment 30

Foto 168: de clubfoto anno 1964-65 311 De vermeldingen in “Ons Leven” worden nog schaarser, en betreffen meestal mededelingen omtrent wie senior is en waar het clubcafé zich bevindt 312 en uitnodigingen voor activiteiten (rubriek “Loop niet verloren”):  Meense: 4 dec. Thé-dansant in Menen 313.  Zaterdag 16 december: - 20.30u Hostellerie Bellewaerde (Zillebeke-Ieper): Bal van Moeder Meense met het T.V.-orkest van Rijsel 314  Zaterdag 31 Maart – 20.30u: Slot Grimaldi te Moorsele: Halfvastenbal van Moeder Meense met het orkest van Willy Pattyn 315 311

v.l.n.r.: (gehurkt): O. Roussel, G. Vandenbossche; (zittend): L. Devlies, W. Degroote, H. Goethals (senior), P. Roussel, T. Cardoen; (staand): x, P. Debaere, A. Maertens, W. Ostyn, L. Hostens, H. Claerebout, D. Deroose, A. Parein, L. Hondeghem, I. Wybo, W. Stragier, G. Debrabander, F. Deceuninck, L. Carbonez.

312 5 December 1960, p.11; 25 September 1964, p.14; 26 Oktober 1967, p.11 313 Ons Leven, 5 December 1960, p.11 314 Ons Leven, 8 December 1961, p.15 & 15 December 1961, p.17 315 Ons Leven, 30 Maart 1962, p.

109

 Zaterdag 1 December – Galabal van Moeder Meense in het Klein Kasteeltje te Bellewaerde met het orkest Frank Greven 316  Zat. 21 Dec.: 20u Kerstbal van Moeder Meense, zaal Cortina te Wevelgem 317 Ook was er de bijna traditionele betwisting over de toekenning van de “Prins Karnaval” titel. Het betrof het “Comité der Objektivisten” die Franz I steunden (zie [4:p.215-221 voor een uitgebreid feitenrelaas]).

Praesides niet akkoord Geachte Praesis, Naar aanleiding van het zeer partijdig oordeel van de jury bij de verkiezing van Prins Karnaval is er een spontane reaktie ontstaan bij de meeste studenten en praesides. Deze in vergadering bijeengekomen veroordelen ten strengste deze beslissing die volledig in strijd is met de normen van studentikositeit en fair-play. Zij zoeken terzelfdertijd de middelen om hieraan een einde te stellen. Een verwittigd man is er twee waard !

Praesis van de Westvlaamse Gilde, (…), Praesis Meense, (…) 318

2.5.3 Lustrumvieringen 2.5.3.1 Het XIIIde lustrum: 20 – 26 februari (Karnaval) 1966 Deze keer werd er geen lustrumboekje samengesteld, maar het programma bleef wel bewaard. zondag 20: Ontvangst Stadhuis Banket Bloemenhof maandag 21: Bowling Verklede Klub dinsdag 22: Deelname Karnavalstoet: “Interland” woensdag 23: Rally 8h: kaarting + Voetbal (TV): Anderlecht – Real Madrid donderdag 24: brouwerijbezoek Artois vrijdag 25: mosselsouper bij Firmin Daar we niet te zeer gehecht zijn aan plechtige en stijve ontvangsten zoals diegene die we meemaakten op het stadhuis is dit half blad in deze illustere boek voldoende om in een paar korte pennetrekken het onnozel figuur te schetsen van onze vroede vaderen.

Foto 169: de clubfoto anno 1965-66 319 Aanvankelijk zou de receptie niet doorgaan daar we geen bier zouden mogen in onze kelen kippen.

Ons veto was radicaal.

De vroede vaderen kropen echter op hunne knieën Om ons toch maar te lokken naar hunne zaal.

Toen zijn we toch maar gegaan al genieën.

P Isebaert burgemeester van de stad Zei dat hij op zijn zolder ook nog een lint had. 320 ’t Geen hij echter niet meer had was zijn tempus die was hij kwijtgeraakt met te trouwen ene andere “poes”.

Toen we al dat bier in onze magen hadden gekipt Zijn we ’t Stadhuis buiten direct naar ’t Bloemenhof gewipt.

Door Daniël Deroose (zie Foto 170) Fragment 31 Foto 170: D. Deroose 316

Ons Leven, bijlage bij nr 8 van 30 November 1962 Ons Leven, 20 December 1963, p.15 318 Ons Leven, 17 Januari 1961, p.7 319 V.l.n.r.: (gehurkt): G. Vandenbossche, J. Maertens; (zittend): H. Rosseel, F. Deceuninck, A. Parein (senior), W. Stragier, D. Deroose; (staand): J. Ponseele, R. Taillieu, Vanhollebeke, P. Bouckenooghe, M. Hondeghem, A. Maertens.

320 Burgemeester Isenbaert was een erelid en “commilito extra muros” in 1930-1931 (zie sectie 5.4.3).

317

110

2.5.4 Bijdrage der Pro-Seniores 2.5.4.1 Een “Gouden Periode” voor de club 321 We mogen gerust stellen dat de Golden Sixties voor Moeder Meense zeer vruchtbare jaren zijn geweest. De studentenpopulatie was natuurlijk nog nooit zo groot geweest in Leuven, en ook de studentinnen kwamen stilaan in grote getale op de Alma Mater af en zouden op het clubleven gaan wegen.

Maar, o wee als er in het college van Menen (toen nog voor 90 % leverancier van Meense clubleden – zie sectie 5.4.5.2) een retoricaan de naam Gent of Brussel durfde uit te spreken bij zijn studiekeuze. Principaal Lambrecht en Devloo lagen dus (zeker ongewild) mee aan de basis van het succes van deze grote aantallen toen bij M.M. Ik herinner mij nog levendig dat E.H. Edmond Gheys ergens in Mei met ons naar Leuven trok op zoek naar een kot (opdat we zeker niet in Gent zouden arriveren). ‘s Avonds Foto 171: A. Parein werden wij ontvangen in het clublokaal van M.M. en onder het kersverse presesschap van Luk Maddens (zie Foto 565) en zijn ganse corona kregen wij aldus een eerste scheut van de Meense moedermelk mee naar huis. En warempel, van de 12 retoricanen die naar Leuven trokken dat jaar arriveerden er 12 in de club. In 1961 telde de club ongeveer 65 leden waarvan 16 schachten. Die enorme getallen hielden de 5 jaren (1961- 1966) dat wij bij M.M. waren stand (zie sectie 5.4.5.1), hoewel vanaf 1964 de opkomende faculteitskringen met hun fac-bars en de steeds aangroeiende meute vrouwelijk schoon begonnen te wegen op de clubs. De porrecantussen (zie sectie 2.5.2 en Foto 172) waren een eerste symptoom dat de vrouwelijke sexe haar woordje zou gaan meepraten tot in de clubs toe.

Foto 172: porrecantus 1965-66 : Stiere houdt een Freudiaans getinte rede 322 Niet getreurd echter. Het was Natse Verbeke die in de memorabele verkiezingsclub van 27-4-61 te Vlierbeek de illustere spreuk lanceerde :“Een club zonder club is geen club”. En Moeder Meense was vertrokken voor zeker vijf vette jaren. Er werd gesalamanderd op de Grote Markt te Menen met als uitschieter de ontvoering van de Meense Burgemeester op 25 augustus 1961 (zie sectie 2.5.2). Marraine (zie Foto 424) verwaardigde zich om niet minder dan drie maal het stadje van Leute en vele plezier te bezoeken. Naast de klassieke dooprituelen (zie sectie 3.11), ontgroeningsclubs, verkiezingen en rollings, vonden de ijverige Menenaars nog de tijd om in februari 1962 de voetbalbeker van West Vlaanderen te veroveren (zie sectie 3.36). Verklede clubs (zie Foto 374 & Foto 372), kaartavonden en porrecantussen (zie Foto 172) werden zeer druk bijgewoond. Zelfs een sporadische culturele aktiviteit (zie sectie 3.29), met natuurlijk de nodige natte uitloper (zie sectie 3.24), werd in het clubprogrammma opgenomen. Natuurlijk wisten de bestuursleden ook dat het geloof zonder de werken dood is en waren ze niet te lui om à rato van twee à drie per jaar Bals en Galabals in te richten (zie sectie 3.16), kwestie van de kassa wat te spijzen. Dit laatste echter met wisselend succes (zie sectie 3.25).

321

Bijdrage van de hand van Antoon Parein (senior 1965-66 – zie Foto 171).

We menen te herkennen v.l.n.r.: G. Wyseur, Erna Mahieu, Th. Taillieu, D.Deroose, H. Rosseel, O. Roussel, Christiane Hondeghem, A. Parein, W. Stragier, F. Deceuninck, x, P. Roelens, y, x, y, x, y, W. Ostyn.

322

111

Wat nu volgt is een persoonlijke bloemlezing uit het clubboek 1960-1969. Tussen 1961 en 1964 bezat M.M. zeer talentrijke verslaggevers: in 61-62 was dat Gaby Del’Haye (zie Foto 153) die het presteerde niet minder dan 45 blz. fantastische tekst te verslaan; in 62-63 het duo Albert Vandamme (zie Foto 305) en Rikke Maertens (zie Foto 542), en Paul Vandecandelaere in 63-64 wiens pen vlijmscherp kon toeslaan en bijwijlen even humoristisch was als Paul (zie Foto 174) serieus kon doen.

Enkele INTERVIEWS na het behalen van de W .VLAAMSE VOETBALBEKER IN 1962 (Gaby – zie Foto 311)  Polleke D: Ik was weer reuze vandaag , jammer van dat lange gras .  Tony: Ik verlang tot zaterdag , wat zal mijn meisje fier zijn. (Tony scoorde 2 maal )  Willy D: Ik zorgde dat onze ploeg steeds windvoordeel had.  Albert V ( de man die nog meer kan dan men denkt): Ik bracht mezelf meermalen in positie.  Herwig G. ( keper): Ik ben kontent van mijn partij; Ik hield alle ballen goed vast .

Het jaar daarop leden wij een smadelijke nederlaag tegen Waregem waarvoor Tony spontaan de volle verantwoordelijkheid op zich nam Tony: Toen ik ineenstortte was het met M. M. gedaan uit VERKLEDE CLUB in het sportkot op 18-12 62 (Albert – zie Foto 305) Rikke Maertens zat in het midden van de corona te pralen Immers hij droeg het uniform der grote idealen (KSA uniform ) Naast hem zat Lukske Mat verkleed in meisje van de kust Maar dat bezorgde Rik maar weinig rust Want nog maar pas zat hij naast dat wijf Of zijn KSA plastron stond stokkestijf (zie Foto 173) uit GALABAL DER ERELEDEN van 1-12 62 met het wereldberoemde ensemble FRANK GREVEN (zie Illustratie 25 & Illustratie 57) (Albert).

De creme van Vlaandren vergaarde Te Zillebeke in Bellewaerde Voor het bal in ‘t lang Op muziek van Greven Frank De ereleden heel content Beloofden hun medewerking 200 % Ze kwamen af met nen groten air In smoking en in piet a l’air (…)

Maar Frank Greven die loeder Zond 4 wijven dik in de poeder Maar het was zijn tweede formatie En kregen dus van onze kant geen gratie En hij vroeg daarvoor dan nog 12000 frank Voor zo een triestig gezang Want hun noten Waren even triestig als hun toten (…)

En in de vroege uren begon Greven aan zijn kuren Hij wilde met enig geweld Onmiddellijk zijn geld Maar gelijk het past Hield onze schatbewaarder die stevig vast En na uren discuteren En toch maar te proberen Sloten we tegen de ochtend vrede En staken het zwaard in de schede (en betaalden slechts 6000 fr zodat ons bal gered was )

Foto 173: Rik Maertens (met plastron) en Luc Maddens

Illustratie 25

112

Over het BAL CORTINA December 63 (door Paul – zie Foto 174) Bracht slechts 300 fr op DAARVOOR KAN IK GEEN VERSLAG MAKEN Slechts een belangrijk feit : A. V (B) deed zijn tweede bal Hij kwam zat thuis maar zonder lief Zijn moeder was kwaad

2.5.4.2 Een chronologische overzicht (1966-1968) 324

Foto 174: P. Vandecandelaere en P. Roussel 323

1966-1967 : Wilfried Stragier Onze psycholoog Wilfried (zie Foto 197) heeft zijn roeping gemist, hij moest " definitely" advokaat geworden zijn, want hij had een troape zoals de Meense nooit meer heeft gekend. Iedere clubavond door hem geleid was een one-man show. Als goede pysoloog had hij vooral interesse voor het Foto 176: R. Nuytten zesde en het negende gebod.

Zijn welbespraaktheid haalde zelfs de Collegecronicke 326 naar aanleiding van een oudleerlingenreünie: “De presis van de Meense, Wilfried Stragier, dankte in een rasse vlotte studententaal.”

Foto 177: clubfoto anno 1967-68 327

Foto 175: clubfoto anno 1966-67 325

1967-1968 : Luc Gheysens Luc Bourez (zie Foto 198) was verkozen, maar niet echt met zijn goesting, dit bij gebrek aan ernstige (in zover mogelijk bij de Meense) tegenkandidaten. Hij verloor al snel zijn courage en gaf de pijp aan Maarten t.t.z. Luc Gheysens (zie sectie 4.1.5). Voor Luc de eerste stap in zijn clubcarrière, die hem zou voeren tot de hoogste toppen der clubroem, zijnde het" Senior Seniorumschap". De drijvende kracht echter - achter alle mogelijke schermen was onze Marc Hondeghem. Onder zijn discrete aanmoedigingen, ontpo(e)pte Luc zich als de Meense" clubfiguur". Zij beiden hebben toen samen Moeder Meense van de ondergang gered.

323

Zoals de traditie uit de codex het wil, leest de scriptor het verslag van de voorgaande vergadering voor.

Volgende bijdrages zijn van de hand van Roland Nuytten (commilito 1968-70 - zie Foto 176) en Jean-Pierre Desmet (senior 1969-70 - zie Foto 6).

325 v.l.n.r.: (zittend): J. Cottyn, D. Deroose, W. Stragier (senior), F. Deceuninck, L. Bourez; (staand): E. Costeur, J.-M. Devriendt, C. Clais, J. Maertens, H. Goethals, E. Gistelinck, M. Hondeghem.

326 Collegecronicke 56 (april 1967):p.26 327 v.l.n.r.: (1ste rij): J. Ghesquière, C. Clais, F. Ghesquière, L. Gheysens (senior), M. Hondeghem, P. Bouckenooghe; (2de rij): L. Declerck, J.-M. Devriendt, T. Brutsaert, G. Dewaele, J. Maertens; (3de rij): D. Saelens, H. Rosseel, J.-P. Desmet, A. Raes, L. Oste, A. Vandendriessche.

324

113

1968-1969: Marc Hondeghem Heel terecht kreeg het jaar erop onze Marc of "den Hond" (zie Foto 178), het volgend academiejaar het seniorlint omgord. Sportief was hij niet de sterkste, zijn speechen liet hij door een advocatenbureau - tegen een aanzienlijk bedrag - maken, maar voor alle commilito's ging hij door het vuur. Zelfs al vlogen soms pinten of stoelen door de lucht, dan nog discussieerde hij met de patron over de prijs. Een frank was een frank en als de kas niet klopte legde hij persoonlijk bij. Nooit was het credit van de clubkas groter dan onder zijn leiding. Ook het aantal eerste zit geslaagden was onder zijn presidium zeer groot, want Marc eiste van goede clubleden ook goede studieresultaten. Hoe kan het anders dat onder zijn leiderschap - mede door de encycliek Humanae Vitae - het aantal leden van Moeder Meense een spectaculaire hausse kende en dat op de verkiezing van de volgende praeses een nooit geziene meute aan de verkiezingen deelnam.

Foto 178: M. Hondeghem

2.5.4.3 Hoe het Moeder Meense verging in de S.K. voetbalcompetitie Om de levers te sparen en het bier wat af te werken, werd er op woensdagnamiddag op en rond het Sportkot maar ook op de talrijke voetbalpleintjes van de rond Leuven liggende dorpen, door de leden van de studentenclubs duchtig gevoetbald. Zo stond menig commilito in voetbalplunje in de Naamsestraat op de bus te wachten, terwijl zijn professor met de fiets voorbijkwam op weg naar het auditorium, waar ook betrokken commilito verwacht werd.

Aangezien de levers van de commilitones van Moeder Meense af en toe ook wat verademing nodig hadden, deed de club enthousiast mee aan die S.K. competitie. Het akademiejaar 1968-69 was wel een topjaar, misschien ook Foto 179: J. Josson omdat zeer veel commilitones goed uitgerust waren door de vele stakingen naar aanleiding van Mei '68. Het was ook een feit dat de club toen over een talentrijke voetbalploeg beschikte. Het was een mengeling van technisch vernuft, fysieke kracht, zware intimidatie en onvoorwaardelijke kamplust. Wij proberen een samenstelling te geven van die beruchte ploeg. Af en toe ontbrak wel eens deze of Foto 180: M. Deforche gene wegens, examens- of liefverplichtingen, maar wij beschikten toen ook over enkele waardige reserven.

Ziehier de ploeg (zie Foto 181): keeper was Jacques Josson (zie Foto 179), onze jonge "docteur", lenig als een kat en met reflexen om Pfaff te doen verbleken, maar ook met mooie krullen. Achteraan rechts Luc Vanfleteren (zie Foto 208), wendbaar en onverzetbaar, zelfs al moest hij hiervoor soms iemand naar de reclameborden verwijzen. Voorstopper Marc Deforche (zie Foto 180), een goed kopspel (letterlijk en figuurlijk) en snel (ook letterlijk), stopper was Hervé Rosseel (zie Foto 210), grote “traope" en een onverbiddelijke Foto 181: de kampioenenploeg 328 tackle. De eerste twintig minuten rookte hij steevast een Havannasigaar van Jean (zie sectie 5.2.9) om de tegenstander te intimideren. De linkerbackplaats was voorbehouden voor Jean-Pierre Victor (zie Foto 211), een stevige dieptepas in de voet en hondstrouw luisterend naar een sturende Hervé. Soms speelde Jean-Pierre Bouckenooghe (zie Foto 213) op die plaats, als hij niet moest kaarten en de andere Pierre kiekens moest leveren. Het moet gezegd, het was zoals de Belgische voetbalploeg nu, de achterlijn was ons sterkste wapen, zeker als Wisten Verbanck (zie Foto 185) vanuit het middenveld mee kwam verdedigen, hetgeen meermaals nodig was.

328

V.l.n.r.: (zittend): J. Josson, J.P. Desmet, J. Vanraes, G. Clique, J.P. Victor, P. Bouckenooghe; (staand): L. Vanfleteren, M. Baete, H. Rosseel, W. Verbanck, J. Ghesquière, M. Deforche.

114

Ons middenveld dan, bevolkt door technisch vaardige spelers: Jozef Vanraes (zie Foto 476), zeer wendbaar en een formidabele pas in de voeten. Turnhout en andere grote ploegen kwamen af en toe scouten, maar stelden vast dat zijn clubliefde groter was dan zijn voetballiefde. Milo Baete (zie Foto 182), kilometervreter, nooit was een opdracht hem te veel, moest na een match telkens bijgewerkt worden, want zo diep was hij gegaan.

Jean-Pierre Desmet, onze president (zie Foto 6), vol goede bedoelingen, al ging het soms wat te snel en negentig minuten was lang... maar zijn strijdlust, al was het soms met de mond, was legendarisch; in ieder geval hij was onze beste schoffelaar. Willy ofte Wisten Verbanck, de organisator, een fantastische actieradius en technisch een kraan.

Foto 183: J. Ghesquière

Onze voorspelers: Jacques Ghesquière (zie Foto 183), bikkelhard en een groot uithoudingsvermogen, een typische Foto 182: M. Baete ouderwetse rechterinswinger, hoewel zijn linker (voet dan) er ook mocht zijn.

Tenslotte onze spits Guido Clicque (zie Foto 212): met de blik op oneindig spurtte hij negentig minuten lang richting doel... van de tegenstander, zijn schot was legendarisch, hij schoot uit alle hoeken, spijtig niet altijd binnen het doelvlak. Menig keer mochten de vijf meegekomen trouwe supporters minutenlang in tuinen, loodsen of beken naar overgeschoten ballen zoeken. Tenslotte moeten wij nog onze steeds roepende en instructies gevende coach vermelden, Luc Gheysens (zie Foto 184).

Terug naar de SK-competitie 1968-69. Moeder Meense schakelde toen volgende studentenclubs met bravoure uit: de Mijnlamp, Hesbania, Moeder Westland en in de halve finale, na een geweldig spannende match, Moeder Tieltse. Ik herinner mij nog dat het avondlijk duister reeds was ingevallen en wij de spelers niet meer van elkaar konden onderscheiden. Plots een gejuich op het veld, iemand van Moeder Meense had de winning-goal gescoord en kort erop floot de scheidsrechter af. Nooit is helemaal duidelijk geworden wie toen gescoord heeft. In ieder geval, alle herbergen van het Sportkot tot bij Krok (zie Foto 524) werden samen met de commilitones van de Tieltse aangedaan in sporttenue. Onze coach Luc Gheysens liet zich niet pramen om zich in ons clubcafé (zie sectie 5.2.10), bij Krok dus, ook in "sporttenue" te zetten.

Gezeten op de toog deed hij zijn lange broek af om - in wat voor slip moest doorgaan Foto 184: L. Gheysens – menig "Ad fundum1' te leiden. Of hij die avond zijn pantalon nog teruggevonden heeft, is tot nu toe nog altijd een onopgeloste vraag. In ieder geval, een geluk dat de zedenpolitie die avond niet in de "Klokke" is binnengekomen!

De dag van de finale brak aan, dit tegen Moeder Mandel, een andere Westvlaamse club, die minder goed lag bij de andere clubs, want het was de eerste en toen enige "porrenclub". Maar zij hadden goede mannelijke voetballers. Problemen bij Moeder Meense, onze spelmaker Willy Verbanck (zie Foto 185) was omwille van thesisredenen in Menen gebleven. De clubkas betaalde een coupon Menen - Leuven, want het was een "levensmatch". Na een spannende match, waarin Moeder Meense meestal letterlijk en figuurlijk onderlag, was zelfs na verlengingen de eindstand 1-1 (een ver afstandsschot van onze Jaak had ons tot daar gebracht). Dus, er moesten penalty’s komen, de spanning was om te snijden: de stand was 5-4 in het voordeel van Roeselare en Willy Verbanck moest voor Moeder Meense als laatste trappen.

Foto 185: W. Verbanck Wij zagen hem bleek worden rond de neus, hij nam een lange aanloop, maar... plaatste en de doelman redde. De Mandel won de finale, doelman Karel Demuynck werd eerste doelman van S.K. Roeselare en of Willy Verbanck zijn ticket aan de clubkas heeft moeten terugbetalen weten wij nu nog altijd niet.

In ieder geval, in ons eigen clublokaal hebben wij onze frustraties verdronken, zonder de Mandel, en Luc Gheysens heeft zijn pantalon aangehouden, maar toch veel ad fundums geleid.

2.5.4.4 Moeder Meense en de Prins Karnavalverkiezingen Na de kerstvakantie was het binnen de Leuvense studentenclubs altijd bijzonder druk. Er moesten kandidaten gevonden worden om mee te doen aan de verkiezing van Prins Karnaval. In de vele clubcafés werd er met laai en Str... gesmeten en in het geheim aan een origineel (?) scenario gewerkt, om met een uitzonderlijke act de tegenkandidaten van de andere clubs te kunnen overbluffen.

Eerst werd er per Vlaamse provincie een kandidaat verkozen. Zo trok in de jaren 1965-70 de Westvlaamse Gilde hiervoor traditioneel naar het Thier-Brauhof. In die periode heerste er een liefde-haat verhouding tussen de Westvlaamse Gilde en het Prins Karnavalcomité. West-Vlaanderen had de sterkste clubs, dat stond onomstotelijk en

115

statistisch vast, maar telkens vonden de leden van de jury dat deze of gene kandidaat van een andere gilde beter was. Uiteraard steeg met de drank het Westvlaams particularisme , hetgeen soms tot felle uitbarstingen leidde.

Foto 186: clubfoto 1968-69 329 Het moeten de Prins Karnavalverkiezingen van het akademiejaar 1968-69 geweest zijn. Na een heel mooie avond, met o.a. een resem speechen en samenzangen o.l.v. de studentenfanfare, werd de kandidaat van Moeder Kortrijk met unanimiteit en gebrul tot onze kandidaat verkozen. West-Vlaanderen was zeker, hij kon drinken en speechen als geen één. Trouwens hierdoor was hij voor de derde maal aan zijn vierde jaar geneeskunde bezig. Enkele weken later greep de grote finale plaats in het prachtig decorum van de Rijschool. Met de nodige samenzangen en vele ad fundums werd de sfeer naar ongekende hoogten gevoerd. Jef Burm, toen een groot entertainer was speciaal ingehuurd om de proeven voor te stellen en het geheel te leiden, voor zover dit mogelijk was. Aan een viertal ijzeren tafels zaten voor het podium, waarop Jef Burm stond, de juryleden (studenten van verschillende clubs). De spanning steeg, want de Oostvlaamse kandidaat beet - figuurlijk - goed van zich af, zodat de strijd tussen hem en de Westvlaamse kandidaat tamelijk gelijk opging. Dan kwam de laatste proef: de beide kandidaten moesten vijf verschillende biersoorten om het vlugst naar binnen werken. De kandidaat van Oost-Vlaanderen was een tikkeltje vlugger, maar had zeer veel gemorst, terwijl die van ons niets gemorst had. "Winnaar en Prins Karnaval 1969 is de kandidaat van Oost...". Verder geraakte Jef Burm niet, honderden pinten vlogen naar zijn hoofd, de juryleden werden door stoere en minder stoere Westvlaamse studenten be"sprongen". Tafeltjes plooiden, stoelen vlogen door de lucht en wie, na al die pinten, buiten geraakte zonder schrammen of builen, was een ferme gelukzak. Op de Oude Markt werd er verder gediscussieerd met de mond en soms met de vuist. Enfin, rond vijf uur 's morgens en na een charge van de rijkswacht daalde de rust over Leuven neer... maar de Westvlaamse clubs hadden geen Prins-Karnaval en gingen uit protest, na al die jaren niet mee in de stoet. 330

329

V.l.n.r.: (gehurkt): A. Raes, H. Rosseel, L. Gheysens, C. Clais, M. Hondeghem, G. Dewaele, J. Vanraes, M. Ramon, L. Vanfleteren, J. Van Overmeire; (staand 1ste rij): L. Declercq, J. Louage, P. Bouckenooghe, A. Vandendriessche, A. Corne, J.-M. Devriendt, J.-P. Desmet, M. Deforche, J. Maertens, G. Doom, M. Declerck, D. Meganck, J. Ponseele, F. Deceuninck, A. Werbrouck, J. Cottyn, G. Van Heddeghem, J. Samoy, L. Hondeghem; (staand tweede rij): K. Ghesquière, L. Roussel, W. Verbanck, R. Nuytten, W. Maes, J. Ghesquière, P. Ghesquière, G. Vanthongel, x, T. Brutsaert, G. Bruggeman, D. Lernout, P. Lodewyck, W. Stragier, J.-P. Victor, G. Vandenbossche, R. Samoy; (staand op de vensterbank): P. Deboosere, G. Clique, D. Dubois.

330 Het thema in 1969 was “Tijl Uilenspiegel”, en de Meense zou het tafereeltje “Tijl op een bruiloft” uitbeelden [21:p.155].

116

2.6

Van 1969 tot 1985 (boek VII)

2.6.1 Algemene tijdsgeest In het jaar 1969 waren er 13.473 studenten ingeschreven aan de K.U. Leuven. Immers, meer en meer jongeren, meisjes in het bijzonder, vonden de weg naar de universiteiten [15:p.356]. Ongeveer één op drie studenten kreeg een studiebeurs, wat duidt op een grotere deelname van lagere socioculturele klassen. Het gemiddeld jaarbudget van de kotstudent bedroeg toen 111.719 fr. [15:p.358]. Ongeveer 70% van de studenten zat op kot in Leuven, maar de traditionele kotmadam verdween vanwege allerhande nieuwe gemeentelijke reglementen. Het gemeenschapshuis werd geboren.

De studentenbeweging werd anti-klerikaal en anti-autoritair. Zelfs het K.V.H.V. was een tijdje links georiënteerd maar de linkse krachten gingen weg en stichtten een studentenvakbond (S.V.B.), die later omgevormd werd naar de Marxistisch-Leninistische Beweging (M.L.B.) [15:p.360]. Pol Goossens en Ludo Martens waren de grote tenoren van de “kritiese analiese en het kaderen van gebeurtenissen in een breder maatschappelijke problematiek om de gepaste aksies op te zetten”. Eerst was de slogan nog “Leuven Vlaams” (jan. 1968) maar later (in de zomer) werden anti-autoritarisme en medebeheer de ordewoorden (zie sectie 2.5.1). Uiteindelijk verlieten de laatste Franstaligen Leuven in 1972, en namen een authentieke Leuvense kassei mee om die in het centrale plein van de U.CL. te integreren. Na de splitsing werd De Somer rektor en hij bleef dit tot aan zijn dood in 1983.

Vooral het volgend academiejaar stond in het teken van het medebeheer van de studenten aan het universitair beleid [15:p.360]. De eis tot medebeheer leidde eveneens tot de eis van inzagerecht in de stukken (“Aktie Informatierecht”) [9:p.13]. Hierbij kwam tot uiting dat het draagvlak van de linkse radicalen kleiner werd. In 1969 richtten de voorzitters van de faculteitskringen de Algemene StudentenRaad (A.S.R.) op als nieuwe overkoepelende organisatie [15:p.361]. Deze koepel omvatte verschillende raden (o.a. kringraad, sociale raad, kultuurraad), ondersteunde en organiseerde de studentenparticipatie aan het universiteitsbeleid.

Tijdens de jaren ’70 waren betogingen en protestacties schering en inslag. Vooral de Derde Wereld problematiek (bv. anti-apartheid) en de arbeidersstrijd (in eigen land bv. de steun aan stakende mijnwerkers in januari 1970) kregen veel aandacht. Aangezien de meeste acties links geïnspireerd waren kreeg Leuven het imago van het “Rode Leuven”. Tevens ging de kerkelijkheid van de studenten erop achteruit en werd hun levensstijl losser (o.a. het dragen van lang haar en jeans), en in de ogen van sommigen losbandiger [15:p.362]. Het waardenpatroon van deze studentengeneraties wordt als volgt getypeerd: Het was postmaterialistisch, gericht op welzijn eerder dan op welvaart, open, demokratisch, met veel waardering voor authenticiteit en eerlijkheid, wantrouwig tegenover het gezag, het Vlaams nationalisme en alles wat naar rechts neigde, huiverig zich in een van de “traditionele” partijen of sociale structuren te engageren, maar met sympathie of met engagement voor allerlei toen opschietende ‘alternatieve’ stromingen en groepen [9:p.14].

Op het internationale vlak vertaalde deze maatschappijkritische houding zich in een aantal links-extremistische terreurbewegingen, zoals de Baader-Meinhofgroep, de Rote Armee Fraction, en de Brigati Rossi, die vele aanslagen, moorden en kidnappingen op hun actief hadden gedurende de zeventiger jaren. In Nederland lieten de Molukkers zich opmerken met trein- en klasgijzelingen. De Vietnamoorlog, die een ganse studentengeneratie bewogen heeft, is definitief ten einde in 1976. Een jaar eerder was het weer een hoogdag voor de ruimtevaart en de internationale ontspanning wanneer een Apollo en Soyoez zich aan elkaar koppelden. Later zouden de Amerikanen in 1981 met de Space Shuttle een nieuw bravourestukje realiseren. In 1975 moest Nixon het Witte Huis verlaten omwille van het Watergateschandaal. Menen kwam (onrechtstreeks) in het nieuws met de moord in Guatemala op Serge Berten, een geëngageerde priester. Tijdens dit decennium kende Eddy Merckx zijn hoogdagen, en een Vlaamse leeuw Jean-Pierre Coopman ging in Amerika Mohamed Ali bekampen. In 1977 werd onherroepelijk de federalisering en de staatshervorming in gang gezet, met het vastleggen van de gemeenschappen en de gewesten. Wilfried Maertens, K.V.H.V. praesis in 1959-60, zou later in de tachtiger jaren wel tien regeringen vormen, en het federale België in de steigers zetten. Nog in 1977 landden de para’s in Shaba.

De Amoco Cadiz liep in Bretagne op de klippen en veroorzaakte een milieuramp. In het Spaanse Los Alfaquez ontplofte een oplegger met gas middenin een camping en maakte talloze slachtoffers.

Vanaf 1974 hadden de studentenacties eerder de universiteit zelf als voorwerp, hoewel een duiding in de brede maatschappelijke context vooralsnog niet ontbrak. Een ander thema trad op de voorgrond, nl. de democratisering van het onderwijs. Tevens werd de harde linkse lijn verlaten, hoewel in het ASR vrijgestelden de “linkse” dienst bleven uitmaken. Hiertegen groeide langzaam maar zeker een reactie in de vorm van een groeiende afkeer van politieke thema’s. Het academiejaar 1977-78 verliep zelfs zonder één collegestaking [15:p.336]. Toch werd 1978-

117

79 nog een bewogen jaar met acties tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld naar 10.000 fr., hoewel er sleet op de acties kwam. Radio Scorpio ging in 1979 voor het eerst in de ether. Het clubleven, hoewel eerder nog gezien als een symbool van oudbolligheid, begon enigzins te herleven zij het eerder omwille van het bierromantisme [15:p.363]. Het rode Leuven werd het dode Leuven.

De aanhoudende economische crisis van het eind van de zeventiger jaren (met ook universitaire werklozen) zorgde voor een toenemend individualisme en apathie onder de studenten. Vele afgestudeerden kwamen terecht in het “derde arbeidscircuit” of andere nepstatuten. Stakingen waren overal ten lande schering en inslag. Een extreme uiting van de uitzichtloosheid waarin vele West-Europese jongeren zich bevonden is de punkslogan “No Future”. Een eerder ludieke herinnering aan de oliecrisis zijn de autoloze zondagen van 1976, het jaar waarin het overstroomde Ruisbroek de koning op bezoek kreeg en het leger aardappelen mocht helpen rooien. Dit jaar kende de warmste zomer van de eeuw. Een technisch hoogstandje was de realisatie van het viaduct van Vilvoorde.

Enkele jaren eerder werd de kabeldistributie in Vlaanderen geïntroduceerd (met de eerste kleurenuitzendingen 1971). Minder populair was de invoering in 1971 van de B.T.W. Een nieuw type student kwam op het voorplan, hoewel Leuven een schakering aan studententypes rijk bleef: Veel meer dan zijn voorganger is hij een harde werker, beter verzorgd, rijper, ouder van mentaliteit, meer individualistisch, bezorgd om zijn toekomst, behept met een scherper individueel rechtvaardigheidsgevoel. Hij lijkt echter minder idealistisch en minder vatbaar voor gemeenschappelijke idealen. Hij voelt zich best in een kleine kring van gelijkgezinden [15:p.364].

In de jaren ’80 werd de student, met 23.468 in aantal in 1984, als een apart type consument ontdekt. Vooral banken ontwikkelden specifieke producten op maat van de student. Ook duurdere consumptiegoederen en luxe artikelen (bv. merkkledij, Hifi, T.V., auto, …) vonden een goede afzetmarkt onder de studenten. Hoewel het merendeel van de studenten toch nog altijd ‘op kamer ging’, namen meer en meer studenten hun intrek in een studio of appartement. De groezelige bruine kroeg bevolkt door bebaarde caféfilosofen met een weelderige en verwarde haarbos (al dan niet met de pijp in de mondhoek) ging teloor. In de plaats kwamen koele etablissementen met aseptische en flashy “badkamer interieurs” waar de kortgeknipte yuppie met das en Milletvest het klassieke en democratisch geprijsde pintje misprees voor een modieuze en dure cocktail.

De student werd in wezen apolitiek en had een stem in het beleid via de eigen faculteitskring (bv. in de Permanente Onderwijscommissies) en het A.S.R. dat de standpunten van de studenten op de hogere beleidsniveaus verdedigde. De faculteitskring werd alzo de eigenlijke spil in het studentenleven. De politieke organisaties, weze het het K.V.H.V., de jongeren afdelingen van de traditionele politieke partijen, of politiek geïnspireerde “thema-verenigingen” (bv. Protea, de Anti Imperialistische bond, …) waren eerder marginaal [10:p.4].

De tegenstelling tussen de linkse en rechtse, of eerder apolitieke, krachten werd groter en resulteerde in een afscheuring van een achttal faculteitskringen uit het ASR. In 1984 vormden deze kringen een tegenhanger, de Kring Unie Leuven (KrUL), die slechts een tweetal jaar zou blijven bestaan. Vooral het feit dat het ASR de facto geleid werd door enkele ‘overjaarse linkse’ vrijgestelden was de splijtzwam, evenals de eis van een groter gewicht op de beslissingen vanwege de grotere kringen [15:p.364]. Als tegenhanger van “Veto” werd “Faze” uitgegeven, dat evenwel niet het journalistieke niveau van zijn concurrent evenaarde. KrUL en het ASR verzoenden zich opnieuw en de Leuvense Overkoepelende Kring Organisatie (L.O.K.O.) werd geboren, waarbij “Veto” als onafhankelijk en (links geïnspireerd) kritisch weekblad bleef bestaan.

Deze tegenstelling kan beschouwd worden als: de uiting van een nieuwe mentaliteit die enkel de Leuvense studentenruimte wil structureren, zonder daarbij uit te gaan van gelijk welk ideologisch platform [10:p.6].

Een bijzondere gebeurtenis in deze periode was het bezoek Johannes-Paulus II (verkozen in 1980) aan Leuven, dat de nodige emoties opwekte omtrent de figuur en functie van de Paus. Uiteindelijk was het nog de speech van rector De Somer die de grootste commotie veroorzaakte door te stellen dat ook een katholieke universiteit het recht heeft om in ethisch geladen onderzoeksdomeinen “te dwalen”.

In het academiejaar 1985-86 kon LOKO, naar aanleiding van de Sint Anna besparingsplannen, nog eens een groot aantal studenten mobiliseren met het thema “studeren is (g)een (voor)recht”. Er waren stakingen, belemmering van de toegang tot en bezetting van facultaire gebouwen, fakkeltochten, en betogingen allerhande. Het protest doofde evenwel uit met het naderen van de examens en het jaar daarop was de wil tot protesteren verdwenen. De academische overheid (met de toenmalige rector Dillemans) stelde soms wel eens gevoelige beslissingen uit tot de examen- of vakantieperiode om het protest wind uit de zeilen te nemen. Men kan zich ook de vraag stellen over

118

de duur en de diepgang van het engagement van de doorsnee student. Enkele dagen geen colleges en een deelname aan enige ludiek opgezette manifestaties zijn altijd wel leuk, en doen denken aan het Leuven van de “grote dagen”.

2.6.2 Cluboverzicht Spijtig genoeg hebben de meeste scriptoren van deze periode de verslagboeken schandelijk verwaarloosd. Enkel tijdens de jaren 1971-72 (Luc Josson – zie Foto 187) en 1973-74 (voornamelijk dankzij senior Johan Onraet – zie Foto 308) werden gedurende het volledige jaar verslagen opgesteld en in het grote boek neergepend. Enkele scriptoren vingen het jaar aan vol goede moed maar versaagden reeds na enkele weken. Anderen hebben simpelweg niets genoteerd met uitzondering van de ledenlijst. Hier en daar kan men losse kladblaadjes vinden met overzichten van activiteiten. Vanaf 1980-81 begint de grote stilte die vijf jaar zal duren. De bijdragen van de pro-senioren over deze periode (zie sectie 2.6.4) zullen de leemte moeten opvullen. Gelukkig is er het vijfjarig overzicht in het boekje van het XIVde lustrum (zie sectie 2.6.3.1). Niettegenstaande het gebrek aan verslagjes, was het toch mogelijk enkele vermeldingswaardige feiten te reconstrueren. Enkele daarvan passeren nu de revue.

Foto 187:L. Josson

Eén van de “klassiekers” betreft de verkiezing van “Smette Kaas” tot senior ten nadele van Claude “Kloot” Clais (zie Foto 188), de toenmalige (goede) scriptor. Naar verluidt zou JeanPierre de begrippen “basisdemokrasie” en “inspraak” in de Meense op revolusionaire wijze hebben toegepast. Immers, waren we niet in het post- mei 68 tijdperk aanbeland waar iedereen over alles moest kunnen meebeslissen ? In de praktijk betekende dit dat de numerieke opkomst van clubleden vlak voor en tijdens de presisverkiezing plots een spektaculaire piek vertoonde.

Sommigen zeggen zelfs dat lidkaarten van de club met gulle hand uitgedeeld werden. Die kritiekasters waren dan waarschijnlijk aanhangers van het reaksionaire gedachtengoed, want lidkaarten zijn toch hét simbool bij uitstek van een korporatiestiese refleks die de brede inspraak en universele deelname aan het beleid tegenhoudt. Vele basisdemocraten deelden de progressieve maatschappij-analiese van Smette. De reaksionaire krachten, vertegenwoordigd door Nolle (zie Foto 199) en Kloot en de andere oudere bukken, moesten het onderspit delven, en Smette werd tot president verheven. De oude gewaden werden afgelegd en de moderniteit had in Moeder Meense haar intrede gedaan.

Foto 188: Claude Clais Ook tijdens die periode was het gebruikelijk dat de club met een autobus op rolling ging in de naburige gemeenten. Zo werd bv. een doop in Diest georganiseerd, waarbij na een tussenstop in de bus allerlei koperen potjes en kannetjes uit een café en zelfs enkele kilo’s mosselen konden worden gevonden. Zelfs de rijkswacht kwam de rechtmatige eigenaar helpen zoeken. Een andere keer was het een jas met een dikke portefeuille (een slordige 40.000 fr. toendertijd !) die als blinde passagier onderweg ontdekt en gedropt werd. De jas wou waarschijnlijk weg uit de louche rode lichtjes bar waar zijn eigenaar zich zat te vermaken. Dit tot ergernis van deze laatste die een klacht neergelegd had. Een commilito had immers de andere Luc en Smette als verantwoordelijken aangeduid. Gelukkig voor hen (als studenten in de rechten) en voor de club liep de zaak met een sisser af. Ook de latere generaties zouden iets dergelijks uithalen.

In de jaren zeventig werd de studentenkarnavalstoet echt populair. Tot in de jaren tachtig kwamen bussen met studenten van heinde en ver om karnaval te vieren in Leuven. Elk jaar had een specifiek thema.

Het carnavalsthema van het academiejaar 1971-72 was “Karnaval op wielen”. De Meense uitwerking ervan sloot nauw aan bij de actualiteit aangezien de B.T.W. pas in 1971 was ingevoerd. Een kort stukje over de geschiedenis van het Studentenkarnaval is te vinden in [19:p.81-83].

Foto 189: karnaval 1972-73 331

Het was op den Ouden Markt dat de stoet enige vorm kreeg.

De Meensen had het voor 1 keer klassiek opgevat.

Het had nog nooit gebeurd we dronken een vat leeg.

Daarbij was geen enkele commilito nat.

331

x en Luc Vanfleteren.

119

Als we het eerder hadden gepeinsd konden we de Klokke op wieltjes zetten.

Er ging daar zeker niemand op letten.

Daarbij konden we geruster pissen.

Tandis que we op de wagen tegen de toog stonden met onze sissen. !

Desalniettemin was de wagen van M.M. een juweeltje van artistiek talent.

Het overwegend motief vond zijn oorsprong in de B.T.W., “Bij de Klokke” voelde ieder zich content, Alleenlijk was er geen cafébaas mee !

Door Luc Josson, februari 1972 (zie Foto 187) Fragment 32 De Meense haalde nog eens de kolommen van Ons Leven dankzij hun deelname aan de Karnavalstoet van 1972. Het algemeen thema was “het leven in de Belle Epoque”, waarbij de Meense instond voor de uitbeelding van “het klublokaal rond 1900” 333.

Merk op dat dit in tegenspraak lijkt met Fragment 32. Een ander karnavalthema (in 1974-75) was “de Inflatie”, waarbij de Meense het subthema “Inflatie van het diploma” moest uitbeelden.

Foto 190: karnaval 1972-73 332

Een nieuwe activiteit is het Studentenzangfeest, in 1974 een eerste keer georganiseerd door het K.V.H.V. Een berucht verhaal uit die periode kreeg een staartje voor de rechtbank in Leuven (zie Illustratie 31) en haalde verschillende kranten. Het betrof een gezamelijke autobusrolling met Moeder Brugse in februari 1975. De verschillende versies van de feiten worden op een rijtje gezet.

Illustratie 26

332

We menen te herkennen v.l.n.r. (zittend): Luc’s vrouw, L. Vanfleteren; (staand): x, x, F. Raes, W. Vanraes, x, x, J. Degroote, x, x, x, … .

333 Ons Leven, 10 Februari 1972, p.13.

120

Illustratie 29 Illustratie 27

Illustratie 28 121

Foto 191: Beschuldigde, sta op (1974-75) 334

Foto 192: Ik zweer te zeggen de waarheid, …

335

(1974-75)

Illustratie 30 334 335

v.l.n.r., x, Freddy Raes, Luc Josson, Johan Onraet, Luc Ghesquière,x. v.l.n.r.:Freddy Verbrugghe, Frans Josson, x, Erik Decoene, Franky Laperre, Stefaan Devos, Willy Vanraes.

122

Illustratie 31: de gedeeltelijke pro justitia

123

Laten we nog enkele uit de band springende bijdragen uit het clubboek en andere wetenswaardigheden opnemen.

Donderdag 8 Oktober: Contaktclub Alhoewel dit clubboek schaars werd ingevuld, In de Meense werd nog nooit zoveel geluld.

Er werd zelfs fantastisch gedronken En iedereen was menigmaal beschonken.

Onze senior Sef begon grandioos.

Hij wordt gewis een virtuoos.

Gezien het bier de tijd ontnam Zal uw nederige scriptor slechts Een algemeen overzicht van dit Illustere 14de lustrum aanbieden.

Excuseer me voor dit korte relaas, Want in schrijven ben ik geen haas ! door Paul Lodewyck, 1970 (zie Foto 206) Fragment 33 22 Maart 1972: Voetbal Standard C.L. – Inter Milaan (…) Tijdens de rust werd door de voorzitter van Standard gemeld: “Ik verwelkom in de naam van de Club M. M. hier aanwezig en vind hun bezoek uiterst fijn.

Volgens dat ik weet zou ook onze Boudewijn hier aanwezig zijn !”

Deze woorden bewijzen eens te meer dat M.M. een overbekendheid is op wereldvlak. (…) door Luc Josson (zie Foto 187) Fragment 34 Presidiumvergadering: 22 oktober 1974: Het praesidium kwam weer eens te saam Wie te laat was kreeg een blaam.

Op de vergadering werd alles besproken En zelf nu en dan een pint gebroken.

De activiteiten van de volgende weke werden vastgelegd En dat het zware zullen zijn mag wel worden gezegd.

Vooraleer de vergadering werd besloten, Werden er nog vele pintjes leeg gezopen.

Foto 193: Jean-Pierre Tack

Paul Lodewyck zou de zaterdag eerstvolgend willen trouwen Dat zal hem zeker wel berouwen.

Hij nodigde ons uit op zijnen schouw.

Iedereen zou gaan en wel met een mooie vrouw.

Daarom zijn we nog gaan rollen En hebben we tegen elkaar staan lollen.

We zijn zeer laat in bed gekropen En we waren toen echt bezopen. door Jean-Pierre Tack, (zie Foto 193) Fragment 35 Dat toendertijd solidariteit onder de Westvlaamse clubs geen loze slogan was, mag blijken uit volgende gebeurtenis waarbij het clubcafé van het Westland, m.n. het Kempenland, heroverd wordt als studentencafé op de afvallige uitbater: 336 Leuven in de kijker: De verovering van het Kempenland (…) In de Klokke werd beraadslaagd. (…) Tegen half één verlaten drie goedgetrainde bataljons de “Klokke”. Moeder Mandel, Het Westland bijgestaan door geallieerde Moeder 336

Ons Leven, 19 November 1971, p.8

124

Meense rukken in gesloten gelederen op ter herovering van hun kafaatgebied. Met de nodige ambiance werd stormgelopen tegen de vesting Kempenland. (…)

Kempenland werd terug klubkafee, de prijs van de pintjes bleef hetzelfde en de patroon zal Nederlands leren.

Tevens moet vermeld worden dat een commilito van Moeder Meense een niet onbelangrijke rol gespeeld heeft tijdens de botsing van de linker- en rechtervleugel van het K.V.H.V. Met name Luc Ghesquière (zie sectie 4.1.6) was mede verantwoordelijk voor de zwenking terug naar rechts van het K.V.H.V. Ook nog in het jaar 1974-75 heeft de senior de volledige club eens goed te grazen genomen: woe 11 dec.: St. Niklaasclub buiten Leuven: allen in korte broek want St. Niklaas komt slechts naar kleine kinderen. We werden echter gefopt: er was geen St. Niklaasclub maar wel dropping. We zijn dan in korte broek en in de regen terug naar Leuven gesjakkeld.

Fragment 36 Verder zijn in “Ons Leven” nog enkele schaarse vermeldingen te vinden, meestal betreffende het clublokaal 338. In deze periode bleek Moeder Meense nogal sportief te zijn binnen de S.K.-competitie: er was een Meense voetbalploeg die met 4-1 van het Westland won 339, maar de volleybalploeg was minder succesvol tegen Maaslandia (2-0) 340. Later blijkt er naast de voetbal- en volleybalploeg ook nog een basketbalploeg actief geweest te zijn 341.

Waarschijnlijk heeft ook de Meense haar bescheiden bijdrage geleverd bij de opname van de “S.K.-plaat” in 1977 tijdens het studentenzangfeest.

Foto 194: de club anno 1973-74 337

Zeker te vermelden is volgende passage uit het Centenniumboek van Moeder Westland: Memorabel waren de vriendschappelijke voetbalwedstrijden tegen Moeder Meense. Voor deze confrontaties was een bijzonder puntensysteem uitgedokterd. Aan de middenlijn stond steevast een volle bak pils, waarvoor de wederzijdse schachten als foeriers optraden. Telkens er gescoord werd was het hollen naar naar de zijlijn. Kwestie van het eerst zijn dozijn flessen soldaat te maken. Zo de scorende ploeg het haalde telde het doelpunt dubbel. In het omgekeerde geval werd het geannuleerd.

Deze wedstrijden hadden ook twee referees. Eén bij de bierbak en één op het veld. Deze wisselden om het doelpunt van plaats en hielden onder elkaar een wedstrijd in het fluiten van strafschoppen.

Achteraf wisten de quaestores wél hoeveel doelpunten er waren gemaakt. Hoe de scoreverhouding juist in elkaar stak, wist niemand te vertellen [3:p.227].

Ten slot volgt nu de laatste ingeschreven pagina van dit clubboek Het gaat om een overzicht van het clubjaar 1978-79 (misschien van Henk Gheysen, de toenmalige scriptor): Korte toelichting: Zoals blijkt uit de vorige bladzijden zijn ook bij de Meense blanco’s niet te vermijden Met de club ondernamen de scriptors grote reizen en bleven de verslagen achter in gepeizen Het praesidium van dit illuster jaar zal ook wel dulden dat ik enkele feiten vergaar

337

We menen te herkennen v.l.n.r. (zittend): Luc Ghesquière, Luk Josson, Johan Onraet, Jozef Gryspeerd; (staand): Jean-Pierre Tack, Willy Vanraes, x, Freddy Raes, Maurice Lemay, Mark Dever.

338 Ons Leven, 11 November 1974, p.15, prospectusnummer van de 81ste jaargang 1977, p.13 339 Ons Leven, December 1975, p.13 340 Ons Leven, December 1975, p.13 en Januari 1976, p.20 341 Ons Leven, November 1977, p.10

125

We hebben veel genoten ! Memorabele feiten: Rolling naar Christal en Jef Dewulf die rijles gaf Rolling naar Vlierbeek omstandigheden zijn Club met ereleden en Klaaiklub waar wegens de (Monster van de Meense de rekening Tienkamp waar Selle alles kunnen maken met z’n Een van de smerigste dopen spruiten van de Moeder Fincanciëel verging het ons Foto 195: de club anno 1978-79 (Oosthoeve), TD Eagles 343, voor het clubcafé 342 zodat Selle z’n leiderschap

Diest (& blote wijven te Brussel), in Toyota waar Selle door noodlottige broek scheurde (letterlijk) Rodenbach energiecrisis de Sint zijn baard Brugse) in vuur verging en de kreeg van ’t AZ uithaalde om toch maar 10m te kleren (tevergeefs) in de geschiedenis van tien verse goed dankzij Galabal Ereleden ! opgaf met een gespijsde kas.

Fragment 37 344

Verder is er nog een gele-briefkaart bewaard met het clubprogramma van November 1979: Blijkbaar kreeg ieder clublid op regelmatige basis dergelijke uitnodiging. Iedereen werd om acht uur in De Klokke verwacht. De aganda zag eruit als volgt: - 08/11: Doop (Pet Lint Codex – PLC) - 14/11: Cantus Westvlaamse Gilde (PLC) - 17/11: Cantus Geluwe (?) (PLC) - 20/11: Bierrally (PL) - 22/11: Caféspelen - 24-30/11: Lustrum S.K. - 27/11: Zangfeest (PLC) Van de periode 1979-1985 is er geen ander materiaal meer bewaard. Kwatongen beweren dat dit met opzet zou kunnen gebeurd zijn omdat de activiteiten nogal zwaar uitvielen (diegene die er niet bij waren weten het niet en hoeven het niet te weten, terwijl zij die er bij waren het niet meer weten en het niet meer willen weten 345). Dit zou ook verklaren dat de club nauwelijks schachten kon houden na hun doop (zes schachten zouden de club tegelijk vaarwel gezegd hebben). In sybellijnse termen werd ook nog een hypothetische denkoefening vermeld over hoe een drilboor met een beeld te combineren.

342

We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): Geert Verdru, Dirk Deceuninck, Stefaan Verraes, Jef Dewulf, x, x; (1ste rij): Francis Stammen, Raf Vanderstichele, Dirk Vandepitte, x, Bart Vervaecke, Rik Vandamme, Michel Ponseele, x, Christiaan Valcke, Filip Decock, Pat Vanderstichele (?), Roger de cafébaas; (2de rij): Francis Develter, Rik Vervalle, Philippe Verraes, Bart Vervenne.

343 toenmalige fuifzaaal aan de Vismarkt.

344 In het bezit van Michel Ponseele (senior 1978-78 – zie Foto 222).

345 De tegenovergestelde gevleugelde uitspraak is dat men alzo dubbel plezier heeft: een eerste keer wanneer men een uitgesproken geestrijk esbattement beleeft, en een tweede keer wanneer een “strijdmakker” het avontuur nog eens vertelt aan diegene die het reeds vergeten was.

126

2.6.3 De lustrumvieringen 2.6.3.1 Het XIVde lustrum Er werd opnieuw een lustrumboekje 347 opgesteld dat begint met een “In Memoriam”: Gedurende het voorbije lustrum heeft Moeder Meense vier van haar sympathiekste ereleden verloren. Het waren dan nog vier ex-presides: -Ap. R. Commeyne uit Moeskroen -dr. P. Larmuseau uit Kemmel -dr. R. Maddens uit Geluwe -dr. G. Godderis uit Geluwe Vooral het heengaan van dr. Godderis was een groot verlies voor zijn familie en de club. Langs deze weg houdt M. Meense eraan haar commilitones te gedenken.

Foto 196: clubfoto anno 1970-71 346

Tevens werd er een nieuw lustrumlied gecomponeerd:

hier in Leuven bij de meensen, meensen vieren we een reuze feest, feest, feest want de meensen die is jarig, jarig en we drinken om ter meest refrein: want ons moederken is zeventig, zeventig z’is al oud maar niet versleten, versleten ja de meensen is nog levendig, levendig en ze drinken jaren rond, rond, rond, rond …. ja dat lustrum gaan we vieren, vieren met ons SIFKE aan de kop, kop, kop, kop en we lachen en we tieren, tieren en we blijven in het sop Het feestprogramma zelf zag er als volgt uit: Zaterdag 13 februari: Lustrumgalabal koud buffet: voor de leden en ereleden (Zaal “Hondschoote” – Gullegem) Maandag 15 februari: 13 u.: Receptie in “Klokke Roeland” – Oude Markt 14 u.: Middagmaal bij “Firmin” – Parijsstraat 16 u.: Monsterrolling naar …. ? dinsdag 16 februari: 13 u.: Brouwerijbezoek bij Wielemans – Brussel + Rolling (Brussel ?) woensdag 17 februari: 14 u.: Voetbal: schachten – O.B. 20 u.: Verbroederingsclub met het Westland donderdag 18 februari: 15 u.: Konvent in de “Klokke” 346

V.l.n.r.: (gehurkt): M. Lemay, A. Rosseel, J. Baete, R. Van Den Bulcke, M. Declerck, E. Dehaene, G. Decaestekker (staand 1ste rij): P. Lodewyck, L. Ghesquière, J.-P. Victor, Maryse (vrouw van Krok), J. Vanraes (senior), M. Baete, M. Declercq, L. Gheysens, J. Josson, J. Decrock (cafébaas); (staand 2de rij): L. Vanfleteren, J. Deforche, J. Degroote, L. Josson.

347 In het bezit van Jozef Vanraes (senior 1970-71 – zie Foto 205).

127

20 u.: Club-Cantus vrijdag 19 februari: 15 u.: Bowling – Kampioenschap 20 u.: KaartKonvent zondag 21 februari: 12 u.: receptie aangeboden door het stadsbestuur voor leden en ereleden van Menen – Stadhuis Menen Traditioneel zijn er weer tal van tekstjes samengesteld door de toenmalige clubhoogwaardigheidsbekleders, die een mooie aanvulling op de verslagboeken vormen. Immers, er werd door de scriptor al eens een jaartje overgeslagen of niet voleindigd.

14de LUSTRUM, Moeder Meense 70 jaar jong.

Wanneer we terugblikken op het zeer illustere verleden van de studentenclub Moeder Meense, dan stellen we met vreugde vast dat de leest, waarop deze, O zo heerlijke vereniging, geschoeid is, hedentendage nog altijd de oersterke grondslag vertoont van wat het begrip vriendschapsband betekent.

Het loont wel de moeite voor de lezer even aan te stippen waarom die club, die in 1901 werd gesticht, zelfs tussen andere diverse maar minder studentikoze versnaperingen zich nog altijd met evenveel brio en enthoesiasme laat gelden. Moeder Meense telt op dit ogenblik 200 ereleden in haar rangen, en dit korps "onderhoudt" een schare van 45 aktieve Leuvense studenten. Voor de schacht die het collegeleven wisselt met de Leuvense Oude Markt is het natuurlijk een ferme opbeuring ogenblikkelijk en op een nonchalante wijze te worden opgenomen in die ambiance-volle sfeer die de "Meenschen" kenmerkt. Welnu, het feit dat onze Moeder in dat gezegend lustrumjaar 13 domme, maar lieve schachtjes baarde is toch wel een teken aan de wand voor de vitaliteit en de jeugdige kracht van de club. Jawel, dit jaar telt onze Moeder 70 lentes. Oud op het eerste zicht. Doch, wie weet dat de "Meendenaars" leven van lustrum tot lustrum (tussenin houden ze winterslaap in het clubcafé), beseft dat de "Meenschen" pas 14 jaar is. Inderdaad, "Moeder Meende" is steeds de speelse en dartele "maagd" gebleven.

Als preses wens en hoop ik dat in de lustrumweek, de stad Leuven één vat bier is, en dat voor de Meense student het gerstenat niet vlug genoeg zal kunnen vloeien. Dan weer zal in Leuven en elders gebruld worden "Meende, Meende, stadje van leute en van vele plezier..."

Vivat, Crescat, Floreat Moeder Meense

EX - SENIORES, EX - COMMILITONES, SENIOR, COMMILITONES, Nunc est bibendum … schreef Horatius; hij liet zijn pen vallen en ging zelf lustreren.

Het is opnieuw zo ver; na 5 lange jaren staat voor Moeder Meense het lustrum voor de deur.

Studies en al wat op akademisch eindigt wordt uit het hoofd gezet om plaats te maken voor een week vol goeie gezonde studentenleute.

En vooral dat laatste is van belang. Want als Senior Seniorum van het SK, tevens lid van Moeder Meense, kom ik er ronduit voor uit dat als er een club geweest is - zij het in het verleden soms met beperkte financiële middelen die steeds plezier, leute en ambiance gemaakt heeft, dit steeds Moeder Meense was.

Er zijn vele clubs te Leuven. Met veel geld, met weinig. Met veel leden en met weinig. Welnu, het is zo dat ik de laatste jaren een evolutie heb geconstateerd bij de "Meensen". In 1966 vertrokken met een klein aantal en met een troebele kas, zijt gij er in geslaagd in het 14de lustrum een club te hebben opgebouwd die als model kan gelden voor velen.

AMICITIA INTER UTRUMQUE... is voor U niet alleen een latijns proverbum doch is iets dat men bij U kan waarnemen als ge samen in het clubcafé zit, samen op rolling gaat en op het eind van het jaar wanneer harde noten te kraken vallen. Ik wens voor mijn eigen club, Moeder Meense, dat die idealen mogen blijven voortleven bij elke commilito afzonderlijk. Dan kan het geen waar zijn dat de clubs zullen ten ondergaan. Zij die beweren dat club verouderd is, uit de mode is, asociaal is of niet ernstig genoeg, lopen met een paardebril. Zij zijn dermate aangetast door de "linkse" microbe, zo onverdraagzaam dat zij thuishoren in de tijd van de godsdienstoorlogen uit de 16e E... Niettegenstaande alle mogelijke kritiek, zijt gij er in geslaagd als club het ideaal van uw voorgangers te bewaren. En daarom ook wens ik mijn club een fantastisch lustrum.

VIVAT - CRESCAT - FLOREAT - MOEDER MEENSE, LUC GHEYSENS (zie sectie 4.1.5)

128

HET GEBEURDE 5 JAAR GELEDEN In het najaar van 1966, nu weeral een poosje geleden1 torste Wilfried Stragier (zie Foto 197) het presesschap. Torsen kon men het wel noemen. Geconfronteerd met een harde realiteit (geringe interesse voor de club; magere financiën) was hij niettemin zeer eloquent. Het gezegde "nen club zonder schulden is genen club", wordt, volgens de boeken, hem in de mond gelegd. Geld of geen geld, er werd toch gerold.

De donkere wolken waren in 1967-68 nog lang niet van de baan. Aan het roer Luc Bourez. De koppen werden bij elkaar gestoken om de situatie te saneren. Marc Hondeghem die dit jaar schatbewaarder was, voer een harde koers : "geen bier meer als er geen ereleden meer worden bezocht". Het was nodig...

Luc Bourez (zie Foto 198) doopte eind november met vaardige Foto 197: W Stragier hand 2 schachten. Een voetbalmatch die eindigde op een kleine paleisrevolutie was de oorzaak dat een new-comer Luc Gheysens aan de macht kwam. In 't kort, de steel zat hem zo aan de vork: Niettegenstaande alle goeie bedoelingen had Luc Bourez reeds verscheidene malen de wens geuit uit zijn functie te worden ontheven. Het bleef daarbij... tot in het clubcafé, na een vriendenmatch, waar Marc Hondeghem geen pinten meer wilde betalen voor niet-supporters. De bom... ontplofte. Dit jaar deden we mee in de Karnavalstoet, waar veel geld op te rapen was. We gingen ermee naar Keulen en weg was het. Doch er waren geen schulden meer. Tabula Rasa Facta Erat. De paden waren geëffend. Op het einde van het jaar werd iemand verkozen met haar op zijn tanden: Marc Hondeghem (zie Foto 178). Een man van Organisatie. Resultaten in 1968-69: 10 goeie schachten, een prachtig bal en een jaar met veel aktiviteiten. Onder zijn bewind heroverde Moeder Meense haar plaats in de galerij van de grote clubs. Met zijn enthoesiasme en werkkracht blies Marc het heilig vuur er weer in.

Het was dan ook niet toevallig dat verscheidene Meendenaars opnieuw in de Fanfare gingen (zie sectie 4.4), die in die tijd door Moeder Kortrijkse werd recht gehouden.

Op het eind van het jaar hebben wij een ongewoon spannende verkiezingsstrijd meegemaakt.

Met getrokken messen stonden we tegen elkaar. Het was een strijd die vooral de dagen voor Foto 198: Luc de eigenlijke verkiezing werd uitgevochten. Er vielen harde woorden, oude koeien werden Bourez uit de gracht gehaald als ze maar ergens konden dienen om de tegenstander in diskrediet te brengen. Op de verkiezingsavond zelf waren vooral enkele "oude bukken" als Hervé (zie Foto 210) en Nolle (zie Foto 199) verbitterd over het groot aantal "opgetrommelde mannen en zwemmers” die aanwezig waren. Met een ruime meerderheid werd Jan Desmet (zie Foto 6) de nieuwbakken preses van 1969-1970. Het was het jaar dat de club werkelijk goed marsjeerde. Er was voldoende geld, een mooi aantal leden, een preses die het klappen van de zweep kende. Hij leerde zijn volk weer het silentium onderhouden. Non factor sed inventor fuit... Inderdaad hij vond de tienkamp (zie sectie 3.12) uit. Voor neofieten: rolling met kracht- en andere proeven. Dit jaar geraakten wij weer binnen bij Christal Alken. Op de terugweg hadden wij een stuk in onze VEST (hm ! - zie sectie 2.6.2).

Met dit jaar ging ook een clubgeneratie heen. Met tranen in de ogen zagen wij 13 stoere bukken vertrekken. Voor hen was het afgelopen: j. desmet (zie Foto 6), g. vanthongel, h. rosseel (zie Foto 210), arn. raes (zie Foto 199), rol. nuytten (zie Foto 185), jacq. ghesquiere (zie Foto 183), l. declercq, willy verbanck (zie Foto 185) en nog andere.

Hun heengaan was een hard verlies voor de club. Miserere nobis...

Gelukkig was iedereen zich van de ernst van de situatie goed bewust en men koos de voorman, de führer van een grote clubgeneratie, die zich had laten dopen in het najaar van 1968: Sef Van Raes, preses voor 1970-71. Het werd een volledig vernieuwd en verjongd bestuur met slechts één oude rat: luk gheysens (zie Foto 461). Doch ik was het, waarde lezer, bijna vergeten : wij zijn in ons 14de LUSTRUMJAAR gekomen en getogen. Sef (zie Foto 205), een jong element met een goeie opleiding achter de rug (hij was in de leer bij Hervé en Nolle) weet wat club is. De pint wordt hierbij niet vergeten (Florre (zie Foto 208) vergeet dat nooit...).

Onze procantor Joris (zie Foto 474) zou zelfs in zijn bed nog zingen. Polle, de scriptor (zie Foto 206), deed eens zo geweldig raar, dat we hem MB zijn gaan noemen. Met Pierre (zie Foto 211) hebben we nu iemand die de foto's ronddeelt (al neemt hij al zijn tijd). Maar er is nog iets anders dat ons bijzonder hoopvol stemt: 13 stoere schachten werden moeizaam gedoopt. Het liep van geen leien dakje, maar gedoopt zijn ze. Dit lustrumjaar is werkelijk Foto 199: A. Raes het topjaar. De "Meensen" is uitgegroeid tot een zeer grote club... kroniek "naar het clubboek" luk gheysens

129

2.6.3.2 Het XVIde lustrum 348 Voor dit lustrum werd er geen boekje samengesteld. Evenmin werd een verslag in het clubboek opgenomen. Maar hier volgt toch nog een verslag over de heuglijke feiten.

Het topevenement van het jaar was uiteraard de lustrumviering met op maandagavond een rolling, op donderdagavond een cantus en op zaterdagavond een ontvangst op het stadhuis, een voetbalmatch tussen leden en ereleden en een avondfeest. Alles verliep prima en werd uiteraard rijkelijk overgoten met veel gerstenat. Als midweekse activiteit hadden we voor een soort tweedaagse gekozen. De inmiddels ter ziele gegane Regie voor Maritiem Transport maakte het toen mogelijk om voor 260 Belgische Frank heen en terug naar Engeland te varen. Enige voorwaarde voor dit gunsttarief was dat je 's morgens de eerste boot moest nemen en 's avonds de laatste.

Foto 200: Meense Maffiosi 349 Om een en ander nog aangenamer te maken gingen we de dinsdagmiddag naar Oostende alwaar er zwaar en vooral laat geboemeld werd waardoor we bijna onze …. eerste tram misten.

Voor dag en dauw zaten we op de boot richting Dover. Een groot schip voor een tiental commilitones, enkele bemanningsleden en een paardekop. Om een en ander wat luguberder te maken besloten we ons te tooien in lange jassen, valse snorren en dito pruiken en donkere brillen. Daarenboven werd er duchtig op los gepaft met zware sigaren. In menig Dover's cafaat slaagden we erin de vaste klanten naar buiten te smoren, herhaaldelijk werden we door een of andere bobby geïnspecteerd en gefouilleerd.

Foto 201: Op naar de top 350

Tot overmaat van ramp werden we opgehouden door de Britse flikken in de haven van Dover waardoor we ei zo na nog onze boot naar Oostende misten. Ze waren al bezig met de automatische deur in werking te stellen toen de laatste commilito er nog net kon doorglippen. Het zou wat geweest zijn met zijn tienen daar in Dover op the white clifs zonder een rooie Pound Sterling op zak. Terug aan boord werden de laatste Belgische frankskes bovengehaald om nog wat drank te kopen in de taxfree shop. Bijna raakten we nog slaags met de bende van Kevin Coyne, een toenmalige Britse popgroep van derde garnituur die ook de oversteek maakten. En zeggen dat ze thuis dachten dat we in Leuven aan het blokken waren.

Foto 202: Wij zijn de heersers der aarde 351

Foto 203: Meense Mannen maken plannen 352

348

Bijdrage van de hand van Philippe Verraes (senior 1980-81 – zie Foto 224). v.l.n.r.: (onderste rij): J.-P. Vervaecke, Ph. Couvreur, F. Develter; (2de rij): K. Lagae, Ph. Verraes, D. Deceuninck; (bovenste rij): J. Byze, J. Bevernage.

350 v.l.n.r.: J. Byze, D. Deceuninck, F. Develter, J.-P. Vervaecke, J. Bevernage, Ph. Verraes, Ph. Couvreur.

351 v.l.n.r.: (onderste rij): K. Lagae, J. Bevernage, Ph. Couvreur; (bovenste rij): F. Develter, J.-P. Vervaecke, Ph. Couvreur, D. Deceuninck.

352 v.l.n.r.: J. Bevernage, Ph. Couvreur, F. Develter, K. Lagae, J.-P. Vervaecke, D. Deceuninck, J. Byze.

349

130

2.6.4 Bijdrage der Pro-Seniores 2.6.4.1 Een chronologische overzicht (1969-1973) 353 1969-1970 : Jean - Pierre Desmet Onder zijn leiderschap deed de zomer van Moeder Meense verder aan overuren. Zijn gecomponeerde chansons veroverden de wereld van de Oude Markt. Menig beschonken commilito trok naar zijn kot al wauwelend van "es gibt kein bier auf Hawai" zonder auteursrechten aan onze president te betalen. Hij (zie Foto 6) regeerde als een verlicht (?) despoot (zeker na een tienkamp) over zijn troepen. Nooit vergeten wij zijn opdracht om - in een spannend duel met het Westland - de laatste kledingstukken te laten vallen om zo de langste reke te maken. Menig Meens commilito is toen zonder slip Foto 204: de club anno 1969-70 354 naar zijn kot getrokken. Onder zijn sportief leiderschap en dankzij kaas "Triporteur", tijdens de rust uitgedeeld aan de Meense clubleden, bereikte de club voor het eerst in haar bestaan de finale van het S.K. voetbaltornooi. Niettegenstaande een belegen sch... kaas en ondanks een doelpunt van onze inswinger Jacques Ghesquière (zie Foto 183) werd de finale spijtig verloren, na strafschoppen ! (zie ook sectie 2.5.4.3.)

1970-1971 : Jef Vanraes (lustrumpraeses) Het was een "boerenjaar "voor Moeder Meense, dank zij een goed gevulde clubkas, veel schachten, trouwe commilito's en een praeses om pinten en andere dingen voor af te likken. Hij was sportief, alert, taalvaardig, muzikaal (wie kent niet zijn te touw, te tou te tippe te touw) en kon de porren als niet één charmeren. Hij hoefde daarbij niet eens onder de gordel te gaan, twee hemdknopjes openzetten.... volstond!!!

Onvergetelijk zijn de "vierentwintig uren van Menin-les-Bains". Alle leden van Moeder Meense moesten om het uur een pint drinken, uiteraard te laag gegrepen. Het ging van om het halfuur, het kwartier, tot na - twaalf uur 's nachts - om de vijf minuten. De president Jef met nog slechts drie trouwe commilito's hielden vol... maar het probleem was nog cafe's te vinden die open waren en/of bereid dit viertal te laven.

Foto 205: Jef Vanraes

Ware het niet dat Luc Gheysens (zie sectie 4.1.5) het jaar ervoor senior seniorum geweest was, dan was onze Jef dit zeker ook geweest. Hij verloor of verkocht voor een vat voor onze dierbare club het presidiumschap aan de praeses van de Geelse club (kan het symboliser?). Met het lint van vice-senior seniorum (zie Foto 476) en met.... ging hij tevreden naar bed!!!! Zo was onze Jef !!

In het lustrumjaar 70-71 had Moeder Meense een waardevolle plaats in het Leuvense clubleven verworven en de nieuwe generatie wilde die positie behouden. In april 70 ging de verkiezingsclub door in Vlierbeek bij Jeanneke en Bertha (zie Foto 425). Het leek voor de nieuwe praeses een niet zo moeilijke opdracht te worden. De club draaide immers op volle toeren, de financiën waren gezond, het ledenaantal zeer behoorlijk. Er waren wel enkele tenoren die hun zwanezang zongen maar een vaste, solide kern bleef. Een aantal anciens, die enkele moeilijke jaren hadden meegemaakt, waarschuwden toch voor overmoed en zelfgenoegzaamheid. Niet te vergeten was ook de invloed van de maatschappelijke veranderingen op de studentenpopulatie in de nasleep van mei ’68 met het oprukken van uiterst links (o.a. Amada).

Foto 206: Paul Lodewyck

353

Gebundelde bijdrages van de hand van Roland Nuytten (zie Foto 176) en Paul Lodewyck (zie Foto 206).

V.l.n.r.: (gehurkt): M. Baete, R. Nuytten, L. Gheysens, M. Hondeghem, x, J. Decrock (cafébaas); (staand 1ste rij): L. Vanfleteren, P. Lodewyck, J.-P. Desmet, x, Maryse, J. Ghesquière, x; (staand 2de rij): x, M. Declerck, W. Verbanck, J.-P. Victor, x, J. Degroote, x.

354

131

In 1971-72 werd de trend van de laatste jaren behouden. De club draaide groots. Er werd gestart met een gezonde financiële toestand. Enkele commilitones bezochten de ereleden en op gedetailleerde lijsten stond vermeld onder welke omstandigheden het erelid het best te benaderen was (thuis of op het werk, via de vrouw of liefst alleen…).

Foto 207: de club anno 1971-72 355 Het vw-keverke van Florre kwam hiervoor goed van pas! Ook de organisatie van een td in zaal Hoogland (broederschool) te Menen bleef voor de clubkas een groot succes. We profiteerden van de nieuwe rage waarbij tieners voor het eerst mochten uitgaan en de zaal in de broederschool genoot alle vertrouwen van de bezorgde ouders. Monique Gheysens, zus van Luc en zeer artistiek, tekende de affiches en uitnodigingen (zie Illustratie 32 & Illustratie 54). Alle commilitones werden op de avond ingeschakeld om te helpen met de tap tot en met de afwas, en enkele liefkens zorgden voor de vestiaire.

In Leuven bleef het bij variaties op gekende thema’s: doopclub (zie Foto 345), tienkamp, saucissekaarting, bezoek aan brouwerij Wielemans (zie sectie 3.30), karnavalstoet…”De Klokke” (zie sectie 5.2.10) bleef het clubcafé waar we vele mooie avonden ‘à l’improviste’ meemaakten samen met Moeder Brugse en Moeder Tieltse.

Eén vernieuwing is vermeldenswaard. De veranderingen in de studentenpopulatie van de jaren 70 lieten zich kennen in het tot dan toe mannelijk clubleven. De opmars van de porrekens was niet te stuiten en menig commilito tot de praeses toe liet zich bekoren. Na veel discussies tussen voor- en tegenstanders ging dan toch op 7 maart 1972 de eerste porrecantus door en met groot succes want 12 porren deden in niets onder voor de commilitones! 356 Wie de volgende praeses zou worden was reeds enige tijd voor niemand een geheim.

Florre ging naar zijn laatste jaar, hij had alle bestuursfuncties doorlopen behalve praeses, hij had meer dan zijn strepen verdiend…Met eenparigheid werd te Vlierbeek (zie sectie 3.42) Luc Vanfleteren, toen alleen gekend als Florre (zie Foto 208), verkozen tot praeses 1972-73.

Illustratie 32: fuif 1971-72 355 v.l.n.r.: (zittend): L. Josson, J. Vanraes, J. Degroote, P. Lodewyck; M. Hondeghem, Jacques Decrock (cafébaas), L. Vanfleteren; (staand 1ste rij): L. Sacrez, A. Rosseel, M. Feys, E. Corne, F. Verbrugghe, E. Decoene, L. Ghesquière, J. Lievrouw (Moeder Izegemse); (staand 2de rij): W. Coudyser, G. Decaestekker, M. Declerck, B. Defraye, J. Deforche, F. Den Dauw, J. Schottey, J. Onraet, K. Decruyenaere, D. Meganck, J.-P. Victor.

356 Spijtig genoeg voor de generatie van Polle is het het clubjaar 1962-63 dat wegloopt met de eer de allereerste Meense porrencantus georganiseerd te hebben (zie sectie 2.5.2). Ook in 1965-66 werd een porrencantus georganiseerd (zie Foto 172).

132

Moeder Meense bleef bloeien en groeien. Weinigen waren afgezwaaid en een mooie schare schachten kwam de club vervoegen. Met de woorden van Luc Gheysens in ons achterhoofd “de schachten, da’s de toekomst van ne club” werd aan die schachten veel zorg besteed. Het clubprogramma bleef in de lijn van de traditie. Het was in elk geval een zeer druk jaar want de scriptor vond de tijd niet om veel in het clubboek te pennen.

Vermelden we toch de betere deelname aan de karnavalstoet met meer stijl en creativiteit.

Florre en Polle wisten een boerenzoon te overhalen om met de beste tractor en wagen de Meense te vervoeren (zie Foto 189). De rampzalige slunsenkledij van vroeger werd vervangen door kleurrijke kostuums (zie Foto 190), en menig vrouwelijk schoon zat mee op de karnavalwagen…Nog twee initiatieven van Florre zijn vermeldenswaard. Als alternatief voor de klassieke tienkamp kwam de praeses met het illustere idee de “24 uren van Menin-les-Bains” te organiseren. Het werd een ludieke rolling-estaffette van 24 uren met streng reglement en velen konden veilig de eindmeet in de Klokke bereiken.

Foto 208: Luc Vanfleteren

Een ander initiatief was groots opgezet: voor het eerst in de geschiedenis zou Moeder Meense een td organiseren in de salons Georges. De dag zelf reed Florre met zijn vw-keverke in de Leuvense straten rond en met de luidspreker werd reclame voor de grote “konijnen-td van Moeder Meense” gemaakt. Iedere commilito werd opgetrommeld om de td in de goede banen te helpen leiden maar … om 23u waren er, buiten de commilitones, welgeteld negen aanwezigen, maar ambiance was er toch.

Met dit jaar werd een generatie afgesloten. Een harde kern met Sef Van Raes (zie Foto 205), 357 Foto 209: de club anno 1972-73 Paul Lodewyck (zie Foto 206), Luc Vanfleteren (zie Foto 208), Joris Degroote (zie Foto 474), Jean-Pierre Victor (zie Foto 211), Dirk Meganck verliet de Moeder. De nieuwe generatie stond klaar, goed voorbereid om de fakkel over te nemen. In de verkiezingsclub kreeg Johan Onraet (zie Foto 308) alle vertrouwen om de praeses 1973-74 te worden.

2.6.4.2 Moeder Meense en haar "ECHO perikelen" 324 Het gebeurde ten jare 1969, Hervé ofte "Veten" Rosseel (zie Foto 210) kwam met zijn trouwe kompaan Nolle Raes (zie Foto 199) ons clubcafaat de Schim binnen (zie sectie 5.2), na een avondje verkenning in wat volkscafés rond de Capucijnenvoer, o.a. met een bezoek aan het stamcafé van Jacky Montana. Jacky Montana was de brave, ietwat simpele volksjongen uit die buurt, die dacht dat hij een groot zangtalent was. Hij werd daarin door menig volkse Peterman al of niet bewust bevestigd, blies zo soms in de studentencafés een chanson de lucht in of luisterde de cantussen met een solo op. Met de hem eigen gepaste overdrijvingen vertelde Hervé aan de talrijk aanwezige clubleden dat de aanwezigen in die bewuste herberg in hem Bob Van Bael meenden te herkennen, de producer van een toen bekend satirisch programma "Echo", a.h.w. de voorloper van het huidig T.V. programma "Afrit Negen". Hervé van geen kleintje vervaard, speelde het spel onmiddellijk mee en beloofde zelfs om voor" Echo "een opname te maken van de zingende Jacky Montana. Wat pinten en euforische toestanden later, werd de

Foto 210: H. Rosseel

357

v.l.n.r.: (zittend 1ste rij): J. Leperre, H. Depoortere, J. Dekrock (cafébaas), C. Clais, A. Rosseel, F. Den Dauw; (zittend 2de rij): L. Ghesquière J. Degroote, J. Vanraes, L. Vanfleteren, P. Lodewyck, J. Onraet; (staand 1ste rij): G. Decaestekker, M. Lemay, J. Josson, J. Gryspeerdt, F. Verbrugghe; (staand 2de rij): L. Josson, F. Raes, B. Defraye, D. Debaes, W. Vanraes, J.-P. Victor, M. Dever.

133

kwakkel van Hervé als een uitdaging gezien. Onze Pierre Victor (zie Foto 211) beschikte thuis over een filmcamera en een gele Porsche. In een vlaag van jeugdige overmoed, beloofde hij die na het week-end mee te brengen. Enkele overmoedigen en enkele - door Hervé's dreigende stem - bange jonge studenten, gaven hun jawoord om met de "crew" van Hervé alias Bob Van Bael mee te werken.

Zo trokken de donderdag na die beruchte afsprakenavond in de Schim een tiental leden van Moeder Meense - na het drinken van het nodige vocht om de "trak” te verdringen richting Capucijnenvoer. Het cafaat zat bomvol, zij konden er zelf bijna niet binnen, maar onze regisseur, alias Hervé, eiste plaats voor cameramensen, mannen van de klank en de belichting en... een salonzetel voor hemzelf. Hij stak een verse Havana op en verbood alle aanwezigen te roken, uitzondering voor zijn medewerkers "anders zou de film niet scherp genoeg zijn". Verder eiste hij dat alle spiegels in het café, omwille van de weerschijn, met doeken afgedekt zouden worden. Waard en waardin verlieten de toog en een kwartier later zat Hervé in zijn salonzetel en waren alle spiegels met lakens afgedekt.

Ondertussen werden klank en geluid in orde gebracht en liet Pierre zijn camera Foto 211: JP Victor proefstomen om indruk te maken. Vele aanwezigen meenden in Guido Clicque (zie Foto 212) Jan Van Rompaey te herkennen. Hij zei dat het zijn broer was. Onze dappere clubleden mochten elkaar zeker niet in de ogen kijken of zij zouden het uitbulderen van het lachen. Pierre zei dat hij klaar was en Jacky besteeg het podium, zijnde een caféstoel om enkele liedjes ten beste te geven. "Aangezien dat de voorbereiding zo perfect was en iedereen absolute stilte in acht had genomen en dat Jacky zo goed was, was de opname van de eerste maal in orde" zei onze regisseur tot slot. "Er was echter geen tijd om nog wat na te praten, er moest nog elders gefilmd worden". Haastig verzamelden de dappere commilitones al hun spullen, wensten allen nog veel succes en spoedden zich bulderend van het lachen naar de Schim om bij menig glas het wedervaren te vertellen.

De faam van Echo en de durf van bepaalde commilitones steeg met de dag. Zo trok een beperktere ploeg naar een "witlofboer" te Boortmeerbeek. De pastoor had zelfs de zondag op zijn predikstoel afgeroepen dat op die bewuste dag bij boer .... Echo zou komen filmen. De witlofteelt werd in al zijn facetten gefilmd en de boer moest vragen beantwoorden als: "Word je nu echt slimmer van witloof te eten ? Gaat de libido bij de vrouw en de potentie bij de man echt omhoog na het eten van witlof ?” Op alle vragen antwoordde de naarstig verder werkende boer met een kort "Jaoit". Onze Guido vroeg nog - vol ernst in de camera ogend - aan het zwoegende paard om te briesen. In ieder geval, enkele uren later was de ploeg, beladen met witloof, in Leuven terug.

Foto 212: G. Clique

Om herkenning en dus moeilijkheden te voorkomen, werd besloten om "Echo" van Moeder Meense een stille dood te laten sterven. Maar... de pointe moest nog komen. Een zondagavond in de Schim, enkele leden waren aanwezig, want zij hadden thuis gezegd dat er op maandagmorgen vroeg les was. De telefoon rinkelde, Jean de cafébaas nam op... "Veten, het zal voor jullie zijn, vanuit het duivenlokaal in Herent vragen zij wanneer dat Echo nu komt?" Met knikkende knieën nam Hervé de hoorn vast; het was de burgemeester himself, die zei dat er nog zes collega's aanwezig waren, alsook de heer Aerts, de journalist van Vlaanderen aangaande de duivensport en... er was ook voor allen veel eten voorzien.

Er kon noch mocht geweigerd worden: met taxi's trokken de aanwezige (zes) clubleden richting Herent met de hunner ter beschikking staande gesofistikeerde uitrusting, zijnde een fototoestel, een statief, twee lampen en een bandrecorder. Daar aangekomen zonk de moed hen in de schoenen, het bewuste duivenlokaal zat bomvol, wel tweehonderd mensen. In het café ernaast werd bij een pint overleg gepleegd, Hervé zou eens op verkenning gaan. Met zijn bekend uitgestreken "traope" stapte hij het duivenlokaal binnen.

"Ha, de man van de televisie, waar zijn uw helpers?" "Die zijn hiernaast de laatste hand aan het scenario aan het leggen, ik haal ze dadelijk". Veten terug in het cafaat ernaast: "Copains, we moeten binnen en we zullen er het beste van maken". Met uitgestreken gezicht, de blik op oneindig, maar met bonzend hart werd alles in gereedheid gebracht, je moet dan nog weten dat er zelfs geen film in het fototoestel zat.

.

Foto 213: JP Bouckenooghe

134

De regisseur vroeg stilte en actie en onze Jean-Marie Devriendt (zie Foto 214) die had het lef om altijd maar de hendel van het fototoestel op te draaien en te laten aflopen. Helemaal om te panikeren was het toen de zekering van één belichtingslamp sprong, maar onze regisseur zei dat er licht genoeg zou zijn, als er wat lichten in het café werden ontstoken. Onder het afratelen en klikken van het fototoestel riepen burgemeesters en aanwezigen op bevel van alias Bob Van Bael van "Roekoe..Roekoe". Hij liet de burgemeesters ook een duif vasthouden en journalist Aerts kreeg de meest belachelijke vragen voorgeschoteld, maar ja, “Echo” was een satirisch programma. Dan volgde nog een copieuze maaltijd met koetong. Bij het naar buiten gaan vroegen de burgemeesters wanneer de opname zou uitgezonden worden? Onze regisseur deed zich heel vies voor, wauwelde iets van “ … niet content over de opname, veel te veel werk, slechte medewerkers, enfin, hij zou wel zien”. Tot op heden wacht de duivenmelkersclub van Herent nog altijd op haar Foto 214: JM Devriendt uitzending.

Noot: De “Echo-ploeg” bestond uit Hervé Rosseel (zie Foto 210), Pierre Bouckenooghe (zie Foto 213), Guido Clicque (zie Foto 212), Jef Vanraes (zie Foto 205), Jean-Pierre Victor (zie Foto 211), Jean-Marie Devriendt (zie Foto 214), en soms Roland Nuytten (Foto 176), Arnold Raes (zie Foto 199) en Jean-Pierre Desmet (zie Foto 6).

2.6.4.3 Een commilito humoris causa 353 Wij willen het ook nog even hebben over Gust Vanheddegem, kandidaat Prins Kamaval van Moeder Meense, akademiejaar 1969-70. Januari 1970 liep reeds op zijn einde en binnen de club was er niemand happig om die edele taak op zich te nemen. Onze jaarlijks gedoodverfde kandidaat Guido Clicque (zie Foto 212) was overtraind.

Zo had hij deelgenomen aan een zwemmarathon in het sportkot, hiertoe bij dag en nacht veelvuldig met de fiets van de Oude Markt naar het sportkot gereden. Tussendoor had hij met Stikker ook nog aan een kaartkampioenschap en een vierdaagse rolling deelgenomen. Kortom, hij voelde zich niet honderd procent... het zou voor volgend jaar zijn. Goed, de avond van de verkiezing voor de Westvlaamse kandidaat was aangebroken. Veel getrouwe Moeder Meense adepten verzamelden bij Krok (zie Foto 524), om dan naar de Thier-Brau te vertrekken. Maar het kon toch niet dat Foto 215: kiesclub 1970-71 358 wij geen kandidaat hadden. Toen kwam Marc Ramon met een voorstel. In zijn jaar zat een brave tjoeten, geen clublid, maar hij dronk wel graag een pint, Gust Vanheddegem (zie Foto 216), woonachtig in Gent. "Laten wij naar zijn kot gaan en vragen of hij meewil, we zullen hem daar enkele pinten opgieten en hem dan als kandidaat naar voor schuiven".

Zo gezegd, zo gedaan, tegen een overmacht van dertig mannen aan de deur van zijn kot durfde "Gustje "niet ingaan en vol goede moed en voornemens ging hij mee naar "de feeste". Marc ontfermde zich goed over onze Gust; telkens er een ad fundum moest gedronken worden, deed hij er Gust drie drinken. Luc Gheysens (zie sectie 4.1.5) en Marc Hondeghem (zie Foto 178) maakten intussen een speech voor hem en onze Jan Desmet (zie Foto 6) componeerde ter plaatse een lied dat wij, de corona, mee repeteerden. Op de tonen van een toenmalige 358

We menen te herkennen v.l.n.r.: (op de grond): x, E. Dehaene, M. Hondeghem; R. Vandenbulcke, J. Baete; (zittend): H. Depoortere, A. Rosseel, J. Decrock (cafébaas), J.-P. Victor, L. Josson; (staand 1ste rij): J. Degroote, J. Vanraes, F. Den Dauw, L. Gheysens, P. Lodewyck, L. Ghesquière, K. Decruyenaere, P. Wybaillie; (staand 2de rij): G. Decaestekker, D. Meganck, L. Vanfleteren, L. Berteloot, x.

135

karnavalschlager, zongen wij van" Gustje Vant(h)ett(dd)egem is kandidaat, kandidaat..." Intussen geraakte Gust door de ad fundums, de ambiance en de aanmoedigingen van Marc in een euforisch stadium. Zijn bezwaren van bij het begin van de avond waren totaal verdwenen, hij zag zich reeds in groot ornaat en gezeten naast een schone freule met de wagen door Leuven trekken.

Het grote moment was aangebroken. "De kandidaat van Moeder Meense”, brulde de speaker van dienst. Gust dronk zijn pint uit, Luc Gheysens duwde hem de speech in de hand en onder ons kwelen van" Gustje Van... is kandidaat" strompelde onze dappere gelegenheidscommilito naar het spreekgestoelte. Na driemaal struikelen (bijna symbolisch) geraakte hij boven. "Ik ben Gust ..." prevelde hij, viel achterwaarts van het podium en begon over te geven als geen één. Onder een oorverdovend gejoel en gezang werd onze Gust terug naar zijn plaats gesleept. De volgende kandidaat kwam op, de ambiance ging verder en Gust ... hij sliep zijn roes uit of was hij bewusteloos ? Het feest geraakte ten einde, de vier meest nuchtere commilito's namen Gust bij een arm of een been en droegen of sleepten hem naar zijn kot. Maanden heeft Gust over die fantastische avond gesproken. Het jaar erop was hij nochtans geen kandidaat.

Foto 217: Verkiezing Prins Karnaval 1971-72 359

Foto 216: G. Van Heddeghem Onze grootste clubmens Luc Gheysens beleefde in het jaar dat hij seniorseniorum was ( akademiejaar 1970-71 – zie sectie 4.1.5) ook moeilijke tijden rond de tijd van karnaval. De Westvlaamse clubs waren zo onder de indruk van zijn speech- en ander talent gekomen, dat zij hem naast zijn senior seniorumschap ook per se als Prins Karnaval wilden. Voor Luc een delicate situatie, hij moest als juryvoorzitter neutraal zijn en wenste ook geen Prins Karnaval te zijn, trouwens in zijn functie was hij "keizer naast God". Geleerd door de strijdtaferelen bij vorige verkiezingen (zie sectie 2.5.4.4), besloot een vooraf aangeduide jury zich in de bovenzaal van de Ambiorix terug te trekken, om alleen uit de kandidaten van de Vlaamse Gilden de prins te kiezen. Wel 500 Westvlaamse clubleden stonden op de Oude Markt, voor café Ambiorix, één naam te scanderen" Gheysens ... Gheysens ... Gheysens", dit minuten aan één stuk. Toen kwam de senior, waardig als niet één, aan het venster ...

"Habemus papam", riep hij met zijn welluidende stem... "maar ik ben het niet".

In zijn gekende stijl legde hij uit waarom de combinatie van de twee functies deontologisch niet kon, hij kreeg iedereen op zijn hand, zodat er dit keer geen pinten, stoelen en tafels door de lucht vlogen, maar alleen io vivat’s.

2.6.4.4 De Voetbalcompetitie 360 Midden de jaren zeventig had het SeniorenKonvent het vermetele idee om een Champions League avant la lettre te organiseren. Dit maar om te bewijzen dat de studenten meer konden dan drinken en studeren alleen. De bedoeling was dat alle ingeschreven studentenclubs een voetbalbekercompetitie afwerkten. In die periode had Moeder Meense een ruime kern van polyvalente commilitonen die op alle terreinen hun plan konden trekken.

Bovendien was onze clubkas goed gespijsd dankzij een aantal geslaagde TDansants aan het thuisfront.

Zoals het goede studenten paste besloten we eerst relevante kennis op te doen. Het Belgisch voetbal haalde op dat ogenblik nog een zeer behoorlijk niveau. We besloten om op prospectie te trekken naar Club Brugge.

Onze uitvalsbasis was ons toenmalig clublokaal “De Klokke Roeland” (zie sectie 5.2). Jacques Decrock, de in Leuven wereldbekende cafébaas van de Klokke (zie Foto

Foto 218: club anno 1975-76 361

359

Met links Jozef Vanraes en rechts Joris Degroote.

Bijdrage van de hand van Frankie Laperre (senior 1976 – 1977) (zie Foto 219).

361 v.l.n.r.: (zittend): F. Laperre, G. Verdru, A. Derumeaux, Ph. Gheysen, B. Vancraeynest, J. Decrock (cafébaas); (staand): F. Josson, H. Gheysen, W. Vanraes, D. Vandepitte, B. Vervenne, F. Raes, J. Dewulf, R. Vanderstichele.

360

136

524), legde een bus in. Onze eerste match was Club tegen Ipswich Town. Club had in Engeland met 3-0 verloren; de match moest zeer leerrijk worden. En inderdaad onder impuls van Happel werden de Engelsen met 4-0 afgekuist. Brugge was te klein. Den Eiermarkt was het ideale terrein om aan onze conditie te werken. George Leekens, een vriend van "den Krok" en tevens een oud student, was een waardig voorbeeld.

De volgende match mocht Club naar Münchengladbach. De wedstrijd werd gespeeld in Düsseldorf. Wij daar naar toe met een dubbeldekbus vanuit de Klokke. Goed opgewarmd door schnabs und bier kon de match niet meer stuk. Club had van dezelfde schnabs gedronken en behaalde een schitterend resultaat. 2-2 op verplaatsing na 0-2 voorgestaan te hebben. De theorieles was perfect, de conditie werd met Duitse halfliters op punt gesteld.

Nu was het aan ons.

We hadden een evenwichtige ploeg met doelman Jacques Josson, verdedigers Johan "Carolus" Roelens, Johan Onraet (zie Foto 308), Celle "the Knife" Ponseele (zie Foto 546), Frans Josson, middenvelders Fluppe Verraes (zie Foto 219: F. Foto 224), Rikske Barbe (van White Star Lauwe en Laperre sportkotter), Frankie "alias Frans" Laperre (zie Foto 219), Henk en Fluppe Gheysen en aanvallers Raf Vanderstichelen en Verdruutje, onze topscorer (zie Foto 545). Misschien vergeet ik nog een aantal talenten. De ploeg werd gecoached en gemanaged door den tandem Keun (Freddy Verraes) en Wiete (Willy Vanraes – zie Foto 544). Als trouwe supporters waren Zef Dewulf en Pitte (Dirk Vandepitte) altijd op Foto 220: activiteit 1975-76 362 post.

In de voorrondes waren we niet te verslaan. De clubs waarvan wonnen kan ik niet me meer herinneren. Ze stonden bij manier van spreken niet op den uitslag. Op deze overwinningen werd telkens op een gepaste manier geklonken. De afstand van het Sportkot naar de Oude Markt was lang en de cafés waren talrijk. Tenslotte kwam de dag van de finale. Onze tegenstrevers waren Moeder Geelse. Een te duchten tegenstander zowel op als naast het terrein. Maar onze taktiek en techniek stond op punt en we versloegen de mannekes met 2-0. lo Vivat, io Vivat Moeder Meense was kampioen.

De weg van het Sportkot naar de Oude Markt was te kort, we rolden door naar de Diestse. Onze dorst was niet te lessen, ons zangtalent was groot. Bij Marieke van Tilborgh, een sympathieke cafébazin van Nederlandse origine, zijn we in de "laai" geraakt met nen directeur, met de welluidende bijnaam “Wardje le fou”. Hij kon ons pas overtuigen van zijn status door ons mee te nemen naar zijn bedrijf in de buurt.

Als tegenprestatie hielden we een cantus in de directiezaal. De enige aanwezige drank was "korten drank". De cantus was ook kort maar hevig. Het festijn werd gestopt wegens het naderende arbeidsuur. De overige drank, sigaren en ander nuttig materiaal werd oordeelkundig meegenomen voor andere passende gelegenheden.

Foto 221: de club anno 1976-77 363

De weg naar de finale was lang maar gemakkelijk, de dag na de finale was kort en moeilijk. Deze bekerwinst is zeker te noteren in de analen van Moeder Meense 100 jaar.

362

v.l.n.r.: Franky Laperre, Francis Den Dauw, Willy Vanraes, Jean-Pierre Tack. v.l.n.r.: (zittend): W. Vanraes, F. Laperre; (1ste rij): x, J. Decrock (cafébaas), F. Decock, H. Gheysen, J. Roelens, D. Vandepitte, M. Ponseele, J. Dewulf, R. Vanderstichele, R. Barbe; (2de rij): Ph. Gheysen, F. Josson.

Het bovenste gedeelte van het rechterraam (“Roeland”) was net gesneuveld na een passage van de “linkse” buren.

363

137

2.6.4.5 Ik toer in Diest rond 364 Onze jaarlijkse uitstap naar het verre Limburg waar ze misschien wel genen "auto"rij maar waar wel een goede "brouwe"rij hebben.

Een grijze donderdag in november 1978. Alken zet maar uwe christal klaar: here we come. Naar aloude gewoonte zijn er op donderdag geen lessen, (allée, we hebben er nog nooit gene gezien) is al ons geld op dat we van moeder hebben gekregen en moeten we beroep doen op onze tweede moeder om nog een paar pinten te kunnen drinken.

Selle, onze senior, vindt dat ook onze tweede moeder niet teveel moet gemolken worden en beslist om deze roldersuitstap samen te doen met de rijke Izegemsen.

Gaby, de senior van den Izegemsen, heeft namelijk een aantal goeddraaiende bals op het thuisfront waardoor de club er warmpjes bijzit.

Foto 222: M. Ponseele

Alzo vertrekken we met een veertigtal clubmembers per bus naar Alken. Al na een paar minuten worden de clubliederen gekweeld. Het "sta op Meense Vlaamse zonen" en het "Izegem Izegem" worden om ter luidst ten berde gebracht. De twee seniors hebben alle moeite om de orde te bewaren en alzo een Westvlaamse broedertwist te vermijden. De twee schachtentemmers worden gevraagd de orde te bewaren en de twee cantoren Rik en Willy worden opgedragen om beurt een lied aan te heffen.

Ik moet eerlijk zeggen, van het brouwerijbezoek zelf, de cantus in de zale of van de broodjes die we gekregen hebben weet ik niet zovele meer. Het zwarte gat, ne pistolet die misvallen is, misschien een duw gekregen, ‘k wete echt niet waarom dat ik van dat deelke zovele vergeten ben. Ik herinner mij nog alleen het "Heimwee doet ons hart verlangen" in twee stemmen. ‘t Was schone.

Rond te vieren in d'achternoene; we zijn al op retour naar Leuven: nen stop in Diest. We krijgen van onze senioren een ure de tijd om een beetje (bier)lucht te happen en een zakske frieten te gaan eten. Die frieten hebben duidelijk dat zwarte gat weer opgevuld want vanaf dat moment begint mijn verstand were te werken. Bij het terugkeren namelijk naar den bus zien we dat deze omsingeld is door een heel cordon rijkswachters. Blijkt dat twee onzer clubmensen met een draaiende auto zijn gaan rondtoeren.

Namen mag ik niet noemen: bepaalde diploms zouden in gevaar kunnen komen. Was dat frietkot nu te verre of Foto 223: de club anno 1977-78 365 stond diene auto nu te dicht: ‘k weet het niet. In ieder geval, de fliks konden er niet mee lachen. Gaby van de Izegemsen zei dat het altijd hetzelfde is met de Meense.

Alzo wordt ieder paspoort vereeuwigd in een of ander politieverslag te Diest. Onder escorte komen we terug aan in de Rincon. Zelfs onze koning is zo'n ontvangst in Leuven nog niet te beurt gevallen. Maar zelfs na ettelijke privé-audienties ten huize van het flikkenbureau wordt geen enkele naam genoemd. Ofwel allemaal in den bak ofwel geeneen.

Vivat, crescat et floreat Moeder Meense.

2.6.4.6 De Ronde van Vlaanderen 366 Anno dominico MCMLXXX (1980) was voor Moeder Meense niet alleen haar 80ste werkjaar doch tevens haar 16de lustrumjaar. In die tijd had de toenmalige scriptor zijn activiteiten op een waakvlam gezet waardoor thans veel meer op het geheugen dan op het archief een beroep moet gedaan worden om die schone tijd terug tot leven 364

Bijdrage van de hand van Michel Ponseele (senior 1978-79 – zie Foto 222).

V.l.n.r.: (gehurkt): B. Sinnesaele, R. Vanderstichele, H. Gheysen; (staand 1ste rij): F. Laperre, S. Verraes, Ph. Gheysen, T. Desrumeaux, W. Vanraes, G. Verdru (senior), R. Vandamme, E. Van Becelaere, B. Vervenne, cafébaas Roger, F. Raes; (staand 2de rij): M. Ponseele, x.

366 Bijdrage van de hand van Philippe Verraes (senior 1980-81 - zie Foto 224).

365

138

te brengen. Om die reden doch ook omdat de plaats in dit lustrumboek beperkt is serveren wij u enkel de strafste toeren van toen.

Een van de eerste activiteiten van elk werk(?)jaar was een bezoek aan een brouwerij, in casu Rodenbach, met alle Westvlaamse clubs. Traditioneel werd dit georganiseerd door de Westvlaamse gilde en alle daarbij aangesloten clubs vaardigden een sterke delegatie af. Zo ook Moeder Meense die misschien niet de sterkste was maar in elk geval toch de snelste in haar midden telde. Commilito Dirk slaagde er immers in in minder dan 3 seconden een pint achterover te kappen. Wegens het druk verkeer kwamen we een uur te laat aan te Roeselare, zodat het voorspel (het brouwerijbezoek) achterwege werd gelaten om dadelijk tot het echte werk over te gaan (een cantus in de degustatiezaal). De sterkste drinker was Boenke uit Moeder Westland die met alle clubs, acht in totaal, het clublied meezong en dan nog eens uit sympathie evenveel salamanders meedronk. Na de cantus bij Rodenbach en het bezoek aan enkele Rodenbachcafés trokken we naar Komen.

Foto 224: Ph. Verraes

In 1980 had men toen met veel moeite het Vlaams schooltje aldaar opgericht en de Westvlaamse Gilde ging daar even orde op zaken stellen. Al spoedig raakten we slaags met enkele Waalse heethoofden. Er werd wat gescholden en gegooid met stenen en ander materiaal. Uiteindelijk werd de strijd gestaakt en schakelden we over op wat we toen het best konden, juist ….. een pint drinken. We waren nog maar enkele minuten in een etablissement binnen toen er plots een detachement rijkswachters arriveerde. Ze dachten dat de VMO was aangekomen. Vervolgens ging het naar Menen, waar we dachten de waardin van café Luxembourg een plezier te doen door eens te passeren. Zij bleek na ons bezoek drie tinnen assieten te missen, en de club twee commilitones.

Die waren met een zak friet de innerlijke mens aan het versterken, doch niemand had dit bemerkt en weg was de bus. Wonder boven wonder kwamen we hen in Kortrijk in ’t Oud Kanon, de volgende stopplaats, terug tegen. Zij waren van plan in het holst van de nacht in autostop terug naar Leuven te gaan.

De volgende halte was Gent. In ’t Kapelleke werd luidruchtig verbroederd met de aanwezige West-Vlamingen onder de vorm van een minicantus met speeches. De locale vrouwelijke schonen mochten zich eveneens verheugen in welgemeende toenaderingspogingen. Later trokken we in de omgeving van de Overpoort een dancing binnen. Daar stond en stonk een prille dertiger wat te springen. Hij was ladderzat, wij wat verblijd en we besloten de man mee te nemen op de bus. En zo geschiedde. Hij werd achteraan tussen de oor367 logsbuit, onder andere een fiets, een barkruk en een biljart- Foto 225: de Vlaamse Meense Orde in 1980 keu gedeponeerd. Gedeporteerd werd hij naar Aalst, maar aangezien hij transpiratieverschijnselen vertoonde en om oververhitting tegen te gaan werd hij van zijn bovenkledij ontdaan en op de Grote Markt afgezet. Het sloeg tegen tweeën. Meteorologische informatie: om en bij de 5 graden Celsius. We hebben van de man achteraf niets meer gehoord, ook niet via de overlijdensberichten in de krant.

Talrijke andere fratsen werden er dat jaar nog uitgehaald. Teveel om op te noemen, doch de twee 368 die mij van dat jaar het meest zijn bijgebleven heb ik hierboven beschreven. Zo’n twintig jaar later doet het deugd er nog eens aan te denken.

2.6.4.7 Een crash test schacht 369 Na een ambiante (kies ?)cantus te Vlierbeek in 1982 zakte de Meense welgezind af naar de Leuvense binnenstand. Aangezien de ochtend gloorde waren niet meer de cafébazen maar de handelaars de best vertegenwoordigde actieve beroepsklasse. Eén van hen had zijn camionette met draaiende motor achtergelaten aan de Salons Georges. Een al te enthoesiast clublid (blij na zijn ontgroening ?, nog snel wat oefenen voor zijn praktische proef van het rijbewijs ?) sprong in de bestelwagen en zette in volle vaart koers door de Bondgenotenlaan naar het station. Wou hij een late revanche nemen voor het opblazen van de Ijzertoren ? Zag hij twee zuilen oprijzen en wou hij ertussendoor rijden ? Was hij Foto 226:F. Develter v.l.n.r.: J.-P. Vervaecke, J. Byze, K. Lagae, Ph. Verraes, D. Deceuninck, J. Bevernage, Ph. Couvreur, F. Develter.

368 zie sectie 2.6.3.2 voor het tweede vermeldenswaardige feit.

369 Gebaseerd op het mondeling relaas van Francis Develter (senior 1981-82 – zie Foto 226).

367

139

een Osama piloot avant la lettre ? Waren het rem- en gaspedaal omgewisseld ? Niemand kan zeggen. In ieder geval reed hij in op het oorlogsmonument op het stationsplein, wat resulteerde in erge blikschade aan de bestelwagen. Na deze knalprestatie werd het clublid (zijn naam ging verloren in de nevelen der tijden) nooit meer in Leuven teruggezien.

2.6.4.8 Een lichtflits in de duistere periode 370 Leuven vandaag, dat is nog altijd Lichtmis.

Bij het naderen van 2 februari denk ik nog steeds terug aan Lichtmis, het hoogfeest van de K.U. Leuven. Die andere gelegenheid waarvoor de proffen hun toga nog eens bovenhalen. Zoals met vele dingen besef je pas later hoe goed het allemaal wel was.

Ik was allesbehalve een modellid van Moeder Meense. Hoewel, tijdens de activiteiten die ik dan wel bijwoonde hebben ze mij genoegzaam de schade laten goedmaken, gemeten aan de hoeveelheid bier, hoon en spot. Ik denk o.m. terug aan de cantus op de bovenplaats van onze Foto 227: P.E. Casier stamkroeg aan de Oude Markt (zie sectie 5.2.12) waarbij wij met z’n zevenen een vol vat Rodenbach afwerkten. Of nog aan de cantus (twee jaar later) in de kelder onder de stamplaats van het K.V.H.V. De Oude Markt lag toen helemaal open, de zijstraten waren in losse kasseien en modder. Ik kroop op handen en voeten de kelder uit en hoorde Kiere nog naschreeuwen: “Godverdomme, ’n dien es nog ’n betje proper “. Laat niemand aan mijn kinderen vertellen dat ik toen ook nog op handen en voeten door de modder naar mijn “Kever” ging en deze drie km. verder met mijn hoofd uit het raam de garage in moest mikken.

Als men mij vandaag naar foto’s vraagt, dan denk ik dat het voor velen onder ons goed was geen fotoapparaat bij gehad te hebben. Zo bv. om de toestand van de douches van het Pauscollege vast te leggen, nadat de schachten uit de doopcantus er iets van hun smurrie probeerden kwijt te geraken.

Een tijdje penningmeester geweest (“Pe Penning” was de naam die men mij op de duur was gaan geven, om slechts rekeninghouder geweest te zijn), korte tijd opgevoerd als kandidaat-praesis om de kiescantus lang genoeg te kunnen rekken, ach wat.

Voor zoveel als nodig troost ik mij met de gedachte aan de inspanningen die ik leverde om, samen met de anderen, de kas te spijzen. Men laat daarbij echter nooit na mij te herinneren aan die keer dat wij de datum vergeten waren op de affiche van het Galabal.

De affiche zelf en de moeite die erachter stak verbleekten terstond.

En toch, die affiche werd gemaakt in een tijd dat je nog geen duizenden foto’s op CD-Rom kon bekomen of van het Internet kon halen. En voor een kunstfoto op maat van een Ferrari 328 GTS (zie Illustratie 33) mocht je wel eens lopen. Het scheelde nochtans geen haar of we hadden helemaal geen foto. Fotograaf Johan Schutte had geen betere plaats gevonden dan de oude baan van Gent naar Antwerpen, ter hoogte van één van de talrijke hoerekoten aldaar.

Uitgerekend op het ogenblik dat de flashes voor de foto afgingen, kwam een Nederlander naar buiten, die zichzelf belangrijker vond dan de Ferrari 328 GTS en zwaar dreigend eiste dat we de fotofilm vernietigden.

Illustratie 33: galabalaffche in 1983-86

370

Flashes, lichtflist, Lichtmis … Slechts onze herinneringen blijven onaangeroerd. Hoewel.

Bijdrage van de hand van Paul-Emmanuel Casier (laatste der authentieke Menenaars in 1985 – zie Foto 227).

140

2.7

Van 1985 tot 1992 (boek VIII)

2.7.1 Algemene tijdsgeest De studentenpopulatie kende een bestendige aanwas: van rond de 20.000 tot ongeveer 25.000. Een toenemende druk op de kamermarkt was het gevolg en de prijzen stegen navenant. Meer en meer bouwpromotoren zagen graten in het optrekken van studentenresidenties. Dergelijk woonblokken bestonden meestal uit een grote aantal (kleine) kamers maar met extra voorzieningen, zoals een telefoonaansluiting, keuken, kabel en kleurentelevisie, bad en douches, modern meubilair enz. Tevens betrokken vele studenten (al dan niet in groep) een studio of appartement. Een huurcontract van 12 i.p.v. 10 maanden was geen uitzondering meer. Huisjes– of kamermelkers kwamen vaker voor. Als reactie daarop begon de universitaire overheid terug zelf studentenverblijven te bouwen, al dan niet met een gedeeltelijke privé-inbreng (bv. Arenbergresidentie). De universiteit had het vervallen Van Dalecollege gerestaureerd en er de sociale diensten (en kamers) in ondergebracht. De techniek stond evenmin stil: bv. het bestand van de huisvestingsdienst werd volledig geautomatiseerd. Na de dood van De Somer werd Dillemans verkozen tot rector, en hij zou zichzelf nog eens opvolgen.

Op het Belgische niveau draaide de staatshervorming op regelmatige tijdstippen weer een rondje verder, hoewel het communautaire van tijd tot tijd stokken in de wielen stak (bv. de val van de regering over Voeren en Happart in 1987). Het was ook de tijd van algemene besparingen toen het einde van de tunnel, hoewel in zicht, toch niet bereikt werd. Midden de jaren tachtig kreeg België zijn extreem-linkse terreurgroep, nl. de Cellules Combattantes Communistes, die in 1986 de gelijkvloerse verdieping van de KredietBank aan het Ladeuzeplein opbliezen onder het oog van vele kijklustigen. Het was ook het jaar van het Heizeldrama, de sluiting van de Kempense Steenkoolmijnen, en het opduiken van AIDS. Het jaar erop kwam de ramp met de Herald of Free Enterprise.

Martens werd één van de langst regerende premiers van Europa, hoewel voor de vorming van Martens VII niet minder dan 147 dagen nodig waren. 1990 kende de warmste zomer van de eeuw. Velen blokten toen met hun voeten in een emmer water. De koning vierde zijn verjaardag, zijn huwelijk en zijn troonsbestijging, hoewel hij eerder op het jaar voor een mini-koningskwestie gezorgd had door de abortuswet niet te willen ondertekenen.

Internationaal gezien was dé gebeurtenis het invoeren van de glasnost en perestroika in de Sovjet-Unie door Gorbatsjov. Dit veroorzaakte op termijn de ineenstorting van het Warschaupact, het verwerpen van het communisme door de Oosteuropese vazalstaten (te beginnen met Polen dankzij Solidarnosc en de Paus), het verdwijnen van de Muur (1989), de vereniging van beide Duitslanden, en het opdoeken van de Unie der Socialistische Sovjetrepublieken zelf. Nu het “Rijk der Kwade” (dixit Reagan) verdwenen was, leek de weg naar een nieuwe en betere wereldorde (gedomineerd door het Amerikaanse liberalisme) open te liggen. In 1987 ontplofte de kernreactor van Tsjernobil, wat hier ten lande mogelijks voor radioactieve neerslag zorgde. Een stralende lentedag kreeg plots een heel andere betekenis. Het jaar erop stortte een Boeing neer in het Schotse Lockerbie ten gevolge van een aanslag. De Golfoorlog in 1991 zorgde voor een economische recessie.

In deze periode onstond er een ware vloedgolf van studenten economie, en in mindere mate rechten, die zich meestal het imago van een yuppie (young urban professional) aanmaten. Een direct gevolg was dat de auditoria uit hun voegen barstten zodat overgegaan werd tot de bouw van een nieuwe nog grotere grote aula (aula maxima ofte Pieter De Somer). Tevens werd een bioscoopzaal (de Supercity 371) afgehuurd om er college te geven. Ook de bestaande instituten en auditoria werden opgefrist en uitgebreid. Tijdens de jaren 90 daalde het aantal economiestudenten langzaam ten voordele van de “zachte” richtingen (Politieke en Sociale Wetenschappen, Letteren en Wijsbegeerte). Het werd het tijdperk van de “cocoonende” student. Ter illustratie hiervan kan verwezen worden naar de herinrichting van Alma II en de Sedes. Deze werden bestempeld als ongezellige refters, verloren meer en meer klanten, en werden opnieuw populair nadat de ruimte in kleinere eenheden opgedeeld werd (niveauverschillen, tussenschotten, aangepaste verlichting en dies meer).

De bedrijfswereld stond gunstig ten opzichte van het sponsoren van studentenactiviteiten zoals galabals (clubs) en praesisverkiezingen (grote faculteitskringen). Tevens werd een (leidende) functie of rol in een praesidium meer en meer gezien als een extra troefkaart bij sollicitaties. Sommige commilitones namen dan ook enkel een functie binnen het clubbestuur op omwille van de vermelding ervan in hun cv. Verkiezingscampagnes (bv. die van Economica, VTK) werden meer en meer feestweken met allerhande gratis attracties (optredens, eten, drank enz.).

Zelfs Jambers vond dit fenomeen in 1989 een TV-reportage waard. In deze periode ontstond het Smartlappenfestival, waarbij Vlaamse vedetten uitgenodigd werden om eens goed te worden uitgelachen. Hoewel tomaten niet toegelaten waren groeide dit uit tot een groot succes. Een nobeler initiatief was het Universitair Songfestival dat 371

De Supercity is uitgegroeid tot de grote concurrent van de Studio’s in de Brabançonnestraat die jarenlang het monopolie op de commerciële Leuvense filmzalen bezat.

141

gekoppeld werd aan een bloedinzamelactie. Het clubleven kabbelde verder waarbij met het doodbloeden van de studentenkarnavalsstoet weer een stukje traditie verloren ging. Karnaval werd wel nog altijd gevierd. De kwistaxrace verdween, maar de studentenmarathon, geboren uit een weddenschap met als inzet een bak bier, kwam in de plaats en werd een echte topper.

Maar ook de studenten kregen meer en meer belangstelling voor het bedrijfsleven. Een steeds groter aantal studenten uit de “zachte” richtingen opteerde om een bijkomend diploma te behalen, meestal in de economische sfeer. Filologen trokken niet meer rechtstreeks van de universiteit naar de klas, maar waagden hun kans in het bedrijfsleven. Het behalen van het aggregatiediploma was geen evidentie meer. De universiteit speelde op deze trend in om haar diploma’s “minder wereldvreemd” te maken, en richtte tal van gespecialiseerde en aanvullende studies op. Ook werden aan alle faculteiten PC-klassen ingericht, want de PC behoorde langzaam maar zeker tot de standaarduitrusting van heel wat studenten.

In diezelfde periode sloten de grote concert-en fuifzalen één na één hun deuren (de “Manhattan” werd overgenomen door VTM (opgericht in 1989), de Stella en Philips hielden ermee op). Grote faculteitskringen waren dus verplicht uit te wijken naar de randgemeenten (bv. Bierbeek) en busdiensten in te leggen die pendelden tussen Leuven en de fuifzaal. Hierdoor, en ook door de “cocooning tendens” gekoppeld aan een stijging van het aantal TVs en PCs op kot, begon het uitgangsleven stilletjes te verwateren. De weg naar de Oude Markt vinden werd blijkbaar elk jaar moeilijker en moeilijker, zelfs in Oktober, hoewel de goeddraaiende (club)cafés en fakbars de traditionele uitzondering op de regel blijven. In de zomerperiode begon Marktrock te groeien en bereikte de status van groot Belgisch festival.

Ook de reclamepers had nu de student als potentieel lezer en consument ontdekt. Enkele gesponsorde studentenbladen rolden vers van de pers maar gingen na enkele jaren ter ziele. Op inhoudelijk vlak overstegen ze nauwelijks het niveau van een collegeblaadje. In tegenstelling tot “Veto” (gratis !) en “Ons Leven” brachten ze geen maatschappelijk project (enkel een commercieel) en moesten ze voor hun artikels inhoudelijk telkens de grootst gemene deler vinden die voor alle Vlaamse studenten van toepassing was.

De studentenbeweging sloot opnieuw de rangen (behalve Economica), en men poogde de nieuwe structuren (LOKO) optimaal te laten functioneren. Grote acties werden evenwel niet meer gehouden. In de lijn van de traditie (democratisering van het onderwijs) werden inspanningen geleverd om het bijkomend diploma ook voor alle studenten bereikbaar te maken (lager inschrijvingsgeld). In 1986 werd, in navolging van Life Aid in 1984, Student Aid opgestart, een actie voor de Derde Wereld, die schipperde (vooral in de beginjaren) tussen de pure bewustmaking van de student omtrent ontwikkelingsproblematiek enerzijds en oppervlakkige maar geldopbrengende ludieke inzamelacties anderzijds. Student Aid is later ook uitgedeind naar andere universiteits- en hogeschoolsteden. Enige uitschieters in de LOKO-werking waren de tegenstand tegen het opdelen van het academiejaar in semesters en de oppositie tegen de voorstellen van wijlen minister Coens omtrent de ingangsen/of orienteringsproef voor toekomstige eerstejaars studenten. Een ander gevolg van de invloed van de studentenbeweging was de openstelling van het Erasmusprogramma (Europees uitwisselingsprogramma voor studenten) voor alle studenten, en niet alleen voor studenten met graden.

2.7.2 Cluboverzicht Eindelijk wordt het clubboek weer aangevuld, en wordt een vrome wens aan de latere generaties meegegeven.

Onze dierbare Mater Menensis herleeft weer. Na 6 jaar stilzwijgen in het clubboek kon het dynamisch praesidium het niet meer aanzien en besloot om de aloude traditie weer op te nemen. Traditie betekent ook: foto’s en verzen. In de mate van het mogelijke wordt dit verwezenlijkt. (…)

Hopelijk zullen de volgende scriptoren zich de kleine moeite niet ontzien om de straffe toeren die de commilitones uithalen te vereeuwigen voor het nageslacht.

Fragment 38

Foto 228: Karnaval te Menen (1986-87) 372

372

V.l.n.r.: (geknield): J. Lietaert, B. Dejonckheere, J. Bode, J.-P. Lemaire; (staand): Prins Karnaval (?), A. Vanfleteren, Prins Karnaval, Mevr. Laperre, F. Laperre, J. Libbrecht, J. Kemel, J. Maes.

142

Tijdens een kiescantus wordt soms al eens de senior kandidaat in het ootje genomen. Vooral wanneer er geen serieuze tegenkandidaten voorhanden zijn, duiken fopkandidaten op om toch enige ambiance en spanning tijdens de verkiezing teweeg te brengen. Soms laat zo’n gefopte kandidaat zijn emoties de vrije loop vooraleer hij beseft dat hij bij de neus genomen werd en toch senior wordt.

Ontgroeninge, kiezinge en zwanezang De commilitonen, gelijk altijd fel en ongeremd En de schachten, door ’t bier en de vrouwen getemd, Waren nu, aan ’t eind gekomen, in alle staten, Want ze gingen ’t voorbije jaar achter under laten.

Jempie (zie Foto 256) en Facteur (zie Foto 482) waren verwikkeld in nen zwaren strijd.

Door wie ging de club ’t naaste jare worden geleid ?

Wat dat Jempie niet wist, was dat de Meense, onbeschaamd, Al van den dag tevoren een plan tegen hem had beraamd.

Zo gezegd, zo gedaan, traden we in de cantuszale.

Senior Gel (zie Foto 229) was voor de gelegenheid streng van tale.

Na ’t clublied en “de Gilde viert” te hebben gezongen, Werd bij de schachten op de oude clubdeugden aangedrongen.

Alzo sprak Gel: “Schachten, nu wordt ge enfin ontgroend.

De regels van de club zijn dat ge op tijd en stond Uw Pasen houdt, maar elkeen weet: dat is niet genoeg.

Veel beter dan het altaar is den toog van onze kroeg !”

Toen kwam de speech van de schachten hunder peter, Den enen deed dat slecht, den anderen wat beter.

D’ontgroeninge van elkeen werd rap toegestaan: De tijd voor belangrijker zaken ving nu aan.

Foto 229: Alain "Gel" Vanfleteren

Tot sportführer werd, zonder blikken of blozen, De nieuwbakken commilito Spelonk verkozen. ’t Was welgeteld op dat moment dat Steppie (zie Foto 244)binnentrad.

Als vers erelid werd hij begroet met nen “Io Vivat!”.

Op de functie van Ab-actis was er niemand uit: Daarom werd Fifi (zie Foto 230) door de Senior aangeduid.

Le Pen (zie Foto 231) verloor de strijd, zwaar tegen zijn wil, Voor ’t zedenmeesterschap tegen Abdel (zie Foto 252).

Uiteindelijk werd hem de post van cantor toebedeeld. ’t Is te hopen dat hij schone (en Vlaamse) liedjes kweelt.

Abdel waagde een tweede kans en werd tot quaestor verkozen.

Daardoor werden een aantal posten weg en were geschoven, Zodanig dat er niemand meer wist wie welke functie had.

Den dag derachter werd toen alles opgeschreven op een blad.

De Senior was zodanig nerveus van goed op te letten Dat hij vergat hem kandidaat voor een functie te zetten.

Foto 230: Ph. Riem

’t Moment brak aan: de nieuwe Senior zijn verkiezinge !

Maar toch ging Gel eerst over tot de “chant de cygne”.

Voor Rape en voor Tintin was ’t nu de zwanezang.

Gel wenste hen geluk, een traan blonk op zijn wang.

143

Vier kandidaten zeiden: “Ik senior ? Daar zit wat in!”.

Te weten: Facteur en Jempie, Abdel alsook Le Pen. Met unanimiteit min één van stemmen werd Facteur benoemd.

Jempie zijn hoofd hing van bitterheid tegen de grond.

Dat was natuurlijk onderdeel van ons komplot.

Facteur kreeg ’t lint. We bulderden ons zot: “Gaudeamus igitur”, en ’t was nog niet genoeg, totdat Facteur aan de corona om stilte vroeg.

Hij stelde voren een derde ronde door te voeren, Om hem toe te laten Jempie rechtstreeks te vloeren.

En Jempie werd, “O thaumazzia !”, in die ultieme kanse Unaniem verkozen. Wel wel Jempie, welk een chance.

Foto 231: "Le Pen Bille"

Alzo zongen we ’t Gaudeamus voor de tweede keer En de moed van onze nieuwe Senior keerde weer: Wel twintig ad fundums waren ’t dat hij rond hem gaf, Nog nooit hebben we zo gekotst: was dat nu onze straf ?

Le Pen (Christophe Robbe – zie Foto 231) Fragment 39 Ook wordt de club meer actief op het thuisfront. Het college wordt bezocht, maar over de nagelaten impressie aldaar zijn de meningen verdeeld, afhankelijk van het standpunt van de club of dat van de toenmalige principaal.

Er wordt al eens meegevierd met de locale Prins Karnavalverkiezingen, wat resulteert in een krantenartikel met bijhorende foto (zie Foto 228).

In 1987-88 werd besloten “ ‘t Belfort” als clubcafé op het thuisfront uit te roepen. Een nieuw schild werd vervaardigd en ingehuldigd waarbij de burgemeester Fernand Dehaene tot superschacht werd uitgeroepen (zie Foto 232). Als de club dan eens (deze keer met de Westvlaamse Gilde) in Menen langskwam werd een bezoekje gebracht aan het Belfort (zie Foto 253). Toen de clubs in het Belfort Foto 232: Fernand Dehaene superschacht (1987-88) 373 binnenkwamen, troffen zij de burgemeester aan. Als superschacht van de club (zie sectie 2.7.3.1), kon hij moeilijk een salamander ontlopen.

In 1985 werd opnieuw een ereledenvoorzitter aangesteld (zie secties 4.1.5 & 5.4.3).

De porrecantus heeft al vele jaren de status van een traditionale activiteit. Voor de dames is dan handig enigzins creatief te zijn en over voldoende inspiratie te beschikken. Immers, vooraleer het toilet te kunnen opzoeken (“tempus personale” of vroeger piskaartje genoemd), moeten ook zij een “plasversje” voordragen. Karolijn Sieprath (zie Foto 233) (tijdens de porrecantus van december 1987) was blijkbaar in goede doen (zie Fragment 40).

373

V.l.n.r.: (gehurkt): Jozef Maes, C. Robbe, M. Stepmans, J. Kemel, B. Dejonckheere, F. Piette, A. Vanfleteren; (staand): P.-E. Casier, M. Lambert, J.-P. Lemaire, burg. Dehaene, Ann, Ph. Riem, Bernard, C. Vandecasteele.

144

Het toilet, de WC of eventueel de plee, Met mij mag er niemand mee.

En ik denk dat ook de andere porren Grondig zouden morren Als één (of meerdere) van de commilitones of schachten Op hen zouden wachten.

Daarom stel ik nu aan de feminae voor Om er te gaan vandoor.

Fragment 40 Foto 233: Karolijn Moeder Meense kan beroep doen op haar ereledenvoorzitter, haar schare ereleden, haar commilitones honoris causa en desnoods op haar beschermheilige; dat is algemeen geweten. Maar wie weet (nog) dat de club ook twee Peters gehad heeft ?

Nadat we in Menen Galabal sponsering zijn gaan ophalen gaan we biljarten bij een Roeselaars cafébaas in Kessel-Lo (kunt U nog volgen ?). In de “4 Hoeken”, bij Xavier, gaven we een staaltje bierjartkunst ten beste. We zagen daar ook onze trouwste Leuvense aanhang: Tom en Guust, de peters van Moeder Meense, samen goed voor 250 kg. Maar al te dikwijls hebben we van hen een pint gedronken. Als ze binnen kwamen bij Markske * wierter altijd op ons geklonken. En als je niet meer kon eten of de trein betalen, kon je bij hen altijd wat gaan halen. * Legendarische drankslijter van ons clubcafaat en gerenommeerd sponsor van zowat al onze activiteiten evenals niet-activiteiten. Daarbij geëerd werkgever van verschillende Meense tappers.

Foto 234: "Stanne" Door Stanne (16/01/1991) (zie Foto 234) Fragment 41

Foto 235: Christophe Hoste

Een clubjaar is niet altijd biergeur en maneschijn, maar kan ook zijn portie kommer en kwel opleveren. De neergang van de club begon zich duidelijk af te tekenen (en dat tijdens het XVIIIde lustrum !). Een groot aantal commilitones was niet meer van Menen afkomstig, wat soms eens voor afwijzend reacties zorgde bij de steunende ereleden, die niet wilden betalen voor een “Moeder Harelbeekse”. Tevens was de club, naar het schijnt, (samen met Moeder Oostendse) eerder berucht dan beroemd geworden in Leuvense middens (“een Meens lint zonder bloed eraan is geen echt Meens lint”, dixit senior Beastie – zie Foto 235 – toendertijd). Verder zijn er weinig of geen details bekend van dit clubjaar. Van Januari 1988 tot Oktober 1990 werden immers geen verslagen meer ingeschreven. Enkele schaarse foto’s brengen enigzins soelaas (zie Foto 236). Later wordt het clubboek opnieuw aangevuld met de volgende waarschuwing als eerste bijdrage.

Foto 236

Bezint eer ge begint Na het mislukte Galabal van verleden jaar en dientengevolge matig georganiseerd clubjaar kent 90-91 een rommelige aanloop. Pas tegen de derde donderdag van dit jaar zijn de meeste plooien min of meer gladgestreken. Tijdens een woelige ereledencantus, die er eigenlijk geen is, worden de nieuwe functies gekozen.

Het weze voor iedere Senior een goeie raad: uw eigen clubjaar is al voor de helft begonnen bij de vorige Senior. Denk maar aan reserveringen i.v.m. een Galabal, startgeld, afspraken met het clubcafé.

Door Stanne (Philip Dhuyvetter – zie Foto 234) (21/10/1990) Fragment 42 Ook in 1991-92 was Stanne nog eens senior, was er geen galabal meer, zakte het ledenaantal van de club tot een historisch dieptepunt (zie Figuur 1). Van de zeven leden zaten er vijf op kot in de Meunierstraat 97 en kwamen er drie niet uit Menen: was het Moeder Meense of Moeder Meunier ? En toch werden in dit jaar de fundamenten voor de heropbloei gelegd. Een korte schets van de beginsituatie.

145

Woordje vooraf: bezin voor het begin !

Een clubjaar beginnen met zes leden is niet alles. Als dan nog eens blijkt dat Franne de meisjes verkiest boven ’t clubleven (terwijl hij vorig jaar seniorambities had, nota bene) en Frisco een “grotere” club prefereert, is de rekening vlug gemaakt: de Meense bezit welgeteld nog 4 (VIER) actieve telgen!

Gaat het dan slecht met de Meense ?

Ik zou het tegendeel durven beweren. Van onze 4 actieve leden, zijn er 3 excollege studenten (college = SAM). We EVOLUEREN dus opnieuw naar een club die weet waar Menen ligt !

De bedoeling is dat we opnieuw een club worden met naambekendheid in onze thuisstad, zodanig dat we in de toekomst niet hopeloos op zoek moeten gaan naar schachten …

We zijn hoedanook van plan deze evolutie in de kaart te spelen door dat jaar Foto 237: Floppy onze schachtenwerving vooral te concentreren op Menenaars ! Want … dát zijn pas MANNEN VAN BELANG !!

Door scriptor Floppy (Dominique Dejonghe – zie Foto 237), 1991 Fragment 43 Men bedenke hierbij dat vanaf 1982 tot 1992 de seniores niet meer uit Menen of omtrek afkomstig waren, maar uit Roeselare, Westkapelle, Kortrijk en Harelbeke. Van 1985 tot 1990 kwamen er welgeteld twee commilitones uit SAM (zie sectie 5.4.5.2). Maar zelfs met zijn zevenen was 1991-92 geen doods clubjaar. Integendeel, zwaar ideologische en sociologische discussies werden niet uit de weg gegaan tijdens de activiteiten (was de student niet meer politiek bewust ?) en de spaanders vlogen in den ronde wanneer het Meense jeugdig geweld voorbijrolde.

Kortom, een avondje om niet snel te vergeten (zie Fragment 44).

Het Biljartavondje (di 14 jan. 1992) We kunnen niet elke week Joske v. den Bel tevreden stellen Want deze keer besloot de senior aan een ander z’n deur te bellen. ’t Was gelegen achter het station, dat bewuste dorpscafé en ’t geen dat we d’er meemaakten was fermen pâté.

De eerste paar uurtjes werden gevuld met poker.

Schacht Klepto, geboren voor ’t ongeluk, stond meermaals voor joker.

Senior Stanne had dit gebeuren goed in ’t snotje En had al lang geen interesse meer voor ’t pokerpotje.

Om Klepto te sparen van den alcohol gaf hij hem een opdracht Die na menig klacht, toch op stijlvolle wijze werd volbracht.

Hij groette een man op welvoeglijke wijze in ’t Duits, De discussie die daarop volgde was echter om het luidst.

Foto 238: activiteit anno 1991-92 374 Bruce was niet zozeer in dit gebeuren geïnteresseerd, Wat wil je, nadat hij zich al één week tot het blokken had bekeerd.

Toch deed het overvloedige vocht in zijn maagje z’n werk En hij ontfermde zich over ene deerne, … die was getrouwd voor de kerk !

Hetgeen we nog zagen op café, was niet normaal voor studenten met pet en lint: Hond springende op flipper, vrouw om drie uur met klein kind, Gratis maaltijd voor Viëtnam, bedrogen man met pint, Dokter alcoholist, etc .. allemaal niet normaal voor studenten met een lint !

374

V.l.n.r.: Ph. Dhuyvetter, D. Dejonghe, J. Deblauwe, G. Camelbeke, Ph. Bardyn, N. Lefevre, M. Lietaert.

146

Na nog een goeien van Leffe trokken we er ons echter niets meer van aan En in de vroege uurtjes stonden we weer paraat op baan.

Doch daar onder het station stond een stoel oh zo gevaarlijk.

Onze senior sprong echter in de bres en verdedigde ons waarlijk.

Het werd een hard gevecht, bloed en splinters vlogen door de lucht.

Maar Stanne was de sterkste; de stoel zeeg neer met een zucht.

Helaas, de stoel had veel vrienden en terwijl hij zijn wonden stond te likken Werd ons bendeke uit Menen omringd door een bataljon flikken.

We vertelden hen alles over de stoel en toen ze trokken hun matrak, Wel, ik durf je verzekeren, dienen stoel zit nog altijd in den bak.

Na zoveel emoties hebben we nog een paar vodka’s overwonnen Tot in de vroege uurtjes waarna de senior een gevecht met een tafel is begonnen.

Door scriptor Kameel – Camel (Geert Camelbeke – zie Foto 239), 1992

Foto 239: Camel

Fragment 44 Om de ereleden gunstig te stellen, werd nog eens een ereledencantus in Menen georganiseerd, waarbij het nieuwe clubvaandel werd voorgesteld (zie Foto 322). De Meense: een clubje klein maar fijn. Bij deze zelfde gelegenheid werd Terence “Terry” Harvey tot commilito honoris causa uitgeroepen (zie sectie 5.4.2).

De allerlaatste vermeldingen in “Ons Leven” geven aan waar het clubcafé gevestigd is 375.

2.7.3 Lustrumvieringen 2.7.3.1 Het XVIIde lustrum: Ereledendag in Menen Het lustrum wordt op het thuisfront gevierd. Bekijken we even het programma zoals vermeld op de uitnodiging.

17.00h: receptie op het stadhuis van Menen. De burgemeester en de Navy Coronation zullen u hartelijk ontvangen.

19.30h: diner en avondfeest in zaal “De Sterre”, Brugsestraat 6 (dit op zo’n 100 meter van het stadhuis).

Foto 240: de groepsfoto van het XVIIde lustrum voor het stadhuis te Menen 376 Ook deze keer is de spijskaart bewaard gebleven. Het menu bestond uit: - Gratin de délices de mer au coulis de crevettes - Coq au vin bourgignon aux lardons et aux champignons - Parfait glacé 375

Ons Leven, September 1987, p.13 & Oktober 1988, p.8 We menen te herkennen v.l.n.r.: B. Dejonckheere, Katrien, L. Maddens, M. Hondeghem, x, x, Mevr. Develter, F. Sterckmans, x (schepen), L. Beauprez, L. Verbeke, J. Libbrecht, Kristien & Rik Vervalle, J. Bode (senior), y, Burgemeester Dehaene, y, L. Vanfleteren, L. Gheysens, A. Vandendriessche (schepen en erelid), C. Vandecasteele, C. Robbe, P. Lodewyck, F. Laperre, x, x, y, H. Deleu, F. Piette, A. Deceuninck, S. Volckaert, A. Rosseel, A. Parein, J. Vanraes, J. Maes, Ph. Couvreur.

376

147

-

Mokka et mignardises (B.T.W., witte, rode wijn en gratis drank tot in de vroege uurtjes inbegrepen)

Er werd een lustrumlied gecomponeerd, en er was een vruchteloze poging tot een lustrumkrantje. Het lustrumlied heeft de melodie van ‘Clementine’. De dichters waren Facteur zelve en Steppie.

In de Meense, in de Meense Is er altijd jouissance En Facteur de Facteurbeur Zorgt voor grote ambiance Oh m’n Mater, oh m’n Mater Oh m’n Mater Menensis We zetten Leuven gaarn op stelten En van vrouw’n zijn w’ook nie vies.

Alle dagen, alle nachten Gaan we samen op de zwier.

Om de kelen door te spoelen Drinken we een vatje bier.

Van oktober tot in juni Zijn we fier op onze naam Want de gasten van de Meense H’en in Leuven grote faam.

Foto 241: enkele speeches tijdens het diner 377

Vijfentachtig. ’t Is zo prachtig Mo ’t is lang nog nie gedaan Want ’t studentenras van Menen Blijft voor eeuwig voortbestaan.

Fragment 45

Foto 242: de aandachtige toehoorders bij de ontvangst op het stadhuis 378

377

We menen te herkennen v.l.n.r.: x, y, Francis Den Dauw, y, y, Marc Hondeghem, x, Tony Cardoen.

We menen te herkennen v.l.n.r.: (1ste rij): A. Vanfleteren, Miet, B. Dejonckheere; (2de rij): y, J.-P. Lemaire; (3de rij): A. Rosseel, J. Vanraes, Mevr. Morlion, L. Morlion, A. Deceuninck, L. Verbeke; (4de rij): F. Laperre, F. Den Dauw, L. Gheysens (verstopt), A. Parein; (5de rij): T. Cardoen, P. Minne, H. Deleu, x (verstopt), S. Volckaert, J. Ghekiere; (6de rij): x, F. Sterckmans, J.-P. Desmet, Mevr. Desmet, y, M. Hondeghem; (7de rij): W. Vanraes, D. Vandepitte, Ph. Couvreur.

378

148

Het relaas van het lustrumfeest werd in het clubboek als volgt opgenomen: I. Omdat het lustrumjaar is, moesten we eens naar het thuisfront.

Facteur was zenuwachtig want hij wist niet wat hem te wachten stond.

Op ‘t stadhuis stroomden journalisten, commilitones en pro-seniores binnen En tegen halfzes kon de receptie eindelijk beginnen.

II. Na het clublied brengt de burgervader zijn speech naar voren En verheugt zich dat de studenten weer van zich laten horen.

Facteur mag dan ook zijn woordje placeren, Maar zou daarmee best geen politieke carrière proberen.

III. Dan wordt nog veel gezongen en gesproken En een pittig biertje verwarmt de oude knoken.

Via de groepsfoto (zie Foto 240) en een paar pintjes in ‘t Belfort Gaan we naar de feestzaal voor een aperitief in ‘t kort.

Foto 243: habemus schachtus collosalus

IV. De prachtige menukaartjes brengen het water in de mond en twee uur later zitten we allen met ons buikje rond.

De kandidaten voor het erevoorzitterschap komen op En speechen uit alle macht voor die felbegeerde job.

V. Uiteindelijk wint Luc Gheysen de krachtmeting En zal nu voor 5 jaar zorgen voor onze vertegenwoordiging.

De burgemeester 379 gaat trots naar huis met codex en lint (zie Foto 243) Er is niemand die hem geen prachtige superschacht vindt.

Door scriptor Steppie (Marc Stepman – zie Foto 244), 22/2/1986

Foto 244: Steppie

Fragment 46

Foto 245: speechen voor de begeerde job 380

Foto 246: de krachtmeting tussen de Lucs

2.7.3.2 Het XVIIIde lustrum De uitnodiging voor het lustrumfeest leert ons dat het programma op zaterdag 2 maart als volgt in elkaar zat: - de weergaloze stadhuisreceptie die zal geschieden in ons aller raadzaal om 17.30h.

- de glorierijke markt-rolling die zijn aanvang zal nemen na de weergaloze stadhuisreceptie

379 380

Fernand Dehaene.

We menen te herkennen v.l.n.r.: Luc Ghesquière, Marc Lambert, Alain Vanfleteren, L. Beauprez.

149

-

-

het onovertroffen ereledenbanket dat doorgaat in het vernieuwde “Parkhotel Cortina” en wel in het bijzonder in het schitterende zaaltje met de welluidende naam “Sans Souci”. Dit salon is via gangen verbonden met de eigenlijke balzaal en waarborgt een gemoedelijke sfeer tijdens het souper en een rustige praathoek voor vermoeide dansparen. Hier volgt het culinaire hoogstandje dat U zal voorgeschoteld worden: - aperitief met hapjes - ballotine van zalm - lamscarré met seizoensgroenten - tulpensorbet met aardbeien en framboisecoulis - koffie met versnaperingen We gaan van start om 19.30h en naar het einde toe ontbindt zich de demonische strijd om het nieuwe erevoorzitterschap. het zwierige Leieblomme Gala alwaar de kersverse erevoorzitter de dans zal inzetten

Spijtig genoeg werd het niet het verhoopte succes. De senior likte zijn wonden in het volgend verslag.

Het is een triestige tijd voor de serieuze studentenclubs, of beter de goeie clubs. Overal schieten alternatieve pseudo-clubs als paddestoelen uit de grond en zowat iedere vinkenzettersvereniging heeft zijn eigen zielig bal(letje). Deze oververzadiging maakt het onmogelijk om nog verantwoorde hoge investeringen te maken. Alleen de super-prestigieuse Gala’s zijn nog het organiseren waard en zelfs zij klagen. U hoort het al, ons Leieblomme Galabal bracht niet het verhoopte resultaat. We konden er wel 2/3 van het jaar mee financieren maar er was geen extra om de lustrum-week mogelijk te maken. Tot zover de cijfers. De ambiance daarentegen was er wel in de nodige hoeveelheden.

Na de ontvangst op het stadhuis gingen we met een dertigtal man rollen op de markt. Menen was ondergedompeld in zijn bekende carnavalsstemming. In elk café werden speeches gebulderd die zelfs de meest luidroepende prins of feestvierder tot stilte en felicitaties noopte. Je kunt je al indenken dat de stemming erin zat toen we in de Cortina aankwamen. Na spijs en drank begon de verkiezing van de voorzitter. Jempi (zie Foto 256), Leegaard (zie Foto 475), Raoul (zie Foto 547) en Smette Kaas (zie Foto 323) waren de advokaten van evenveel pseudo- of tegenkandidaten. De Leegaard klampte op een zo hartstochtelijke manier een knap dienstertje van zowat 60 jaar aan dat het mensje zich heel de avond niet meer durfde te vertonen.

Uiteindelijk werd Luc Gheysens (zie Foto 2) met grote meerderheid voor een ambtstermijn van vijf Foto 247: de club anno 1990-91 381 jaar herkozen. Ondertussen was in de aanpalende zaal het Bal al begonnen. Na een nacht van dans en leute gingen de meesten heel tevreden, de rest tevreden naar huis.

Door senior-scriptor Stanne (Philip Dhuyvetter – zie Foto 234) , 2/3/1991 Fragment 47

381

V.l.n.r.: (geknield): “Speekie”, J. Lietaer, N. Lefevre, G. Camelbeke; (staand): Ph. Dhuyvetter (senior), Ch. Hoste, C. D’haeveloose, A. Denolf, Ph. Bardyn, B. Dejonckheere.

150

Foto 248: op het stadhuis ontvangen 382

2.7.4 Bijdrage der Pro-Seniores 2.7.4.1 De immigratiegolf 383 Moeder Meense had het in de jaren tachtig niet zo makkelijk. Steeds minder Menenaars zakten af naar Leuven.

Bovendien had je in deze periode ook het omgekeerde sneeuwbaleffect. Je had niet meer de automatische bevruchting door vrienden van vrienden van commilitones uit Menen.

382

We menen te herkennen v.l.n.r.: (gehurkt) : F. Van Severen, A. Denolf, J. Lietaer, D. Dejonghe, N. Lefevre, G. Camelbeke; (staand): J. Maes, A. Vanfleteren, x (verstopt), L. Beauprez, Ph. Couvreur, x, A. Raes, F. Laperre (verstopt), K. Lagae, W. Vanraes (verstopt), Ph. Dhuyvetter (senior), M. Lambert, J.-P. Lemaire, C. D’haeveloose, F. Stepmans, Ph. Bardyn, F. Develter, L. Gheysens, C. Robbe, J. Bode, C. Hoste.

383 Bijdrage van de hand van Jan Bode (senior 1985-86 en 1988-89 – zie sectie 4.3.3).

151

Het clubcafé van Moeder Meense was in deze periode in theorie de Bierkelder op de Oude Markt. In de praktijk echter zakten de commilitones elke dag af naar de Mercuur (hoek Tiense en Maria Theresiastraat 384), de fakbar der economiestudenten (zie sectie 5.2.13).

Het is daar dat de senior van 1984-85 (Marc “Raoul” Lambert – zie Foto 547) een nieuwe groep rond zich kon smeden. Door een gelukkig toeval waren er daar twee kliekjes van vrienden die konden overtuigd worden om toe te treden tot Moeder Meense. Het was niet zozeer het Sehnsucht-gevoel naar Menen die deze jongemannen rond de hunkerende moeder verenigde maar eerder hun gevoel voor avontuur en bovenal de belofte op één gratis uitgangsavond per week. Raoul (Marc Lambert) slaagde erin deze zeer heterogene groep schachten van enerzijds Zuid-Westvlamingen (Alain Vanfieteren (Gel – zie Foto 229), Bart Dejonckheere (Tintin) en Francis Piette (Raepe)) en anderzijds Noord-Westvlamingen (Jo Maes (Schaap), Marc Stepman (Steppie – zie Foto 244) en Jan Bode (Facteur – zie sectie 4.3.3)) onderling te verenigen. Hij had in zijn praesidium bovendien enkele oudgedienden zoals Jo Maes (Abdel – zie Foto 252), Frank Sterckmans (Hysti), Curd Vandecasteele (Dandy) en Paul-Emmanuel Casier (P.E. – zie Foto 227) waarop hij kon rekenen.

Het jaar 1984-85 bleek achteraf een echt scharnierjaar te worden. Vanaf het volgende jaar zou niemand nog van Menen zelf zijn. Paul-Emmanuel Casier (P.E. – zie Foto 227) zat in zijn laatste jaar rechten en was in 1984-85 nog de enige Menenaar. In mei waren er dan de praesesverkiezingen. Jan Bode (Facteur – zie sectie 4.3.3), een schacht uit KnokkeHeist werd verkozen tot Foto 249: de club met enkele ereleden tijdens het galabal van 1984-85 385 Praeses. Het beloofden moeilijke jaren te worden. Voor het volgende academiejaar schoten nog acht leden over. Het enige lichtpunt in de duisternis was het feit dat allen nog vele jaren in Leuven zouden blijven. Er was weer een stevig fundament om op te bouwen.

In het academiejaar 1985-86 vierde Moeder Meense haar 17de lustrum (zie ook sectie 2.7.3.1). We slaagden erin om vier schachten te strikken. Hoewel we zware inspanningen hadden gedaan vonden we weer geen Menenaars.

Schacht werden Christophe Robbe (Le Pen, later omgedoopt naar Bille – zie Foto 231), Jean-Pierre Lemaire (Stront, later omgedoopt naar Jempie – zie Foto 256), Johan Kemel (Kemel) en Franky Maesen (Rodenbach).

Omdat wij ons galabal pas in maart zouden houden, hadden wij het financieel niet breed. Alle commilitones, behalve de senior (zijn ouders mochten niet weten dat hij in de Meense was) trokken wekelijks op pad om ereledengeld te verzamelen om ons zo week per week te financieren. Een ander gevolg van onze beperkte financiële armslag was onze massale deelname aan activiteiten van de West-Vlaamse en het SK. Zo waren we steevast overal goed vertegenwoordigd en kwamen we over als een zeer ambitieuze club.

384

Heden ten dage Boekhandel Plato.

Foto 250: doop anno 1985-86 386 We menen te herkenen v.l.n.r.: (gehurkt): Jo Maes, F. Piette, A. Vanfleteren, B. Dejonckheere, M. Stepmans, Ph. Verraes; (staand): Jozef Maes, S. Van Eeckhaute, H. Deleu, F. Sterckmans, K. Lagae, P.-E. Casier, Ph. Couvreur, M. Lambert (senior), C. Vandecasteele, D. Deceuninck, J. Gesquière.

386 V.l.n.r.: B. Dejonckheere, Jozef Maes, J. Kemel, C. Robbe, K Lagae, J. Bode (senior), A. Vanfleteren, F. Piette, J.-P. Lemaire, M. Stepmans.

385

152

Via onze veelvuldige contacten met ereleden (om erelidgeld te verzamelen) hadden we een lumineus idee.

Waarom zouden we dit jaar geen erevoorzitter verkiezen ? We creëerden een nieuwe eretitel 387 die om de vijf jaar zou herkozen worden. Alles was aanwezig: twee geschikte kandidaten, een goeie reden om te feesten, nl. 85 jaar Moeder Meense, een goede samenwerking met het stadsbestuur, zeer veel bereidheid om te werken bij alle leden van het praesidium, …

Op 22 februari 1986 was er onze Dies natalis in Menen (zie ook sectie 2.7.3.1). Toen vierden we de 85ste verjaardag van ons Moeder. Tegen 18 uur stroomde het stadhuis van Menen vol met commilitones en proseniores van Moeder Meense.

Burgervader Fernand Dehaene was trots dat zijn stad Menen zich kon beroemen op een studentenclub die de naam en faam van Foto 251: de club met ereleden tijdens het galabal anno 1986-87 388 Menen hoog houdt in het verre Leuven. Prompt werd hij uitgeroepen tot Superschacht van Moeder Meense (zie Foto 243). Via een tussenstop in café ‘t Belfort op de Markt kwamen we in Restaurant de Ster. Na een heerlijke maaltijd kwamen we aan een gebeurtenis die de rest van dit millenium zou kleuren. Na een uren durende strijd waarin de kandidaten zich uit alle macht verdedigden (zie Foto 246) en lieten verdedigen (zie Foto 245) kwam Luc Gheysens als winnaar uit deze krachtmeting. Hij bleef zeker voor vijf jaar de Ere-praesident van Moeder Meense.

Op 16 maart ging dan eindelijk ons galabal door in Salons Groenpark in Gits. Het was een zodanig gigantisch succes dat daar waar alle clubkassen ondertussen leeg waren die van ons uitpuilde van de centen. Zoveel weelde niet gewoon begonnen wij met een niet aflatende energie activiteiten te organiseren waar andere clubs jaloers op waren. Daar waar anderen zich over de boeken begonnen te buigen hadden wij wel wat beters te doen.

Eind april 1986 waren de seniorverkiezingen. Het geld in de kas was nog lang niet op. Er waren twee serieuze kandidaten zijnde Alain Vanfleteren (Gel – zie Foto 229) en Francis Piette (Rape). Omdat het deze tijd van het jaar eigenlijk raadzamer was om al over de boeken gebogen te zitten moesten we speciale gelegenheden creëeren om de commilitonen uit hun kot te lokken. Tussen Abdel (Jozef Maes - zie Foto 252) en Facteur (Jan Bode – zie sectie 4.3.3) rees het plan om eens spectaculair uit de hoek te komen. Iedereen uit de club had reeds stelling genomen in het titanengevecht tussen Gel en Rape. Plots kwam daar Abdel als een duiveltje uit zijn doosje. Ook hij was kandidaat voor Senior. Niemand wist echter dat zijn campagne volledig gesponsord werd uit de kas van Moeder Meense. Abdel begon werkelijk met vaten te gooien in ons clubcafé. Hij gaf gedurende de zgn. kiesweek een aanzienlijk bedrag uit aan verrassingen voor zijn clubgenoten. Iedereen was telkens op het appèl. De twee serieuze kandidaten begonnen het op hun heupen te krijgen en wilden niet onderdoen.

Foto 252: Jozef Ook zij deden er nog een schepje bovenop en kwamen op de proppen met originele “Abdel” Maes kiesactiviteiten (betaald uit eigen zak wel te verstaan!). In plaats van te blokken verzeilden de commilitonen van Moeder Meense van het ene bacchanaal festijn in het andere. De ambiance droop van deze kiescampagne. Na een zeer spannende strijd werd uiteindelijk Gel (zie Foto 229) verkozen als Praeses voor het volgende jaar. De stunt van Abdel had voor de nodige animositeit gezorgd. De examenuitslagen voor eerste zittijd waren desastreus.

In 1986-87 gingen we, zoals steeds, weer wanhopig op zoek naar schachten en bij voorkeur mensen uit Menen.

387

Eigenlijk was dit geen nieuwe titel. Er was immers al een erevoorzitter in functie geweest (zie sectie 5.4.3).

We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): F. Sterckmans, B. Dejonckheere, M. Lambert, G. Verdru, M. Stepmans, J. Kemel; (staand): x, D. Vantomme, Jo Maes, L. Beauprez, F. Piette, A. Vanfleteren (senior), J.-P. Lemaire, J. Bode, H. Deleu, K. Lagae, Ph. Couvreur, Ph. Verraes, C. Vandecasteele, F. Develter, C. Robbe, L. Buyse, Jozef Maes.

388

153

Door onze exorbitante esbattementen op het einde van het vorige academiejaar was dit geen sinecure. We vonden weer geen mensen uit Menen. Gelukkig vonden we drie andere schachten die onze club vervoegden nl., Jan Lietaert (Spelonk), Philippe Riem (Fifi – zie Foto 230) en Lieven Soens (Soentje). Het werd een zeer goed jaar.

Moeder Meense draaide weer zoals in haar beste dagen. Ook de West-Vlaamse gilde draaide in deze periode op volle toeren. Francis Masselis (Masse) schitterde door spiritualiteit. Talloos waren de activiteiten die uitblonken van originaliteit. Moeder Meense was iedere keer massaal aanwezig.

Zo herinner ik mij nog als de dag van gisteren enkele prachtige aktiviteiten zoals bv. het bezoek aan het voedingssalon op de Heizel, voetbal België - Bulgarije (schachten moesten supporteren voor Bulgarije), Bezoek aan brouwerij Hannen Alt in München-Gladbach, het bezoek aan de brouwerij Rodenbach in Roeselare, ….

De brouwerij Rodenbach deed altijd haar uiterste best om de studenten hartelijk te ontvangen in Roeselare. Telkens stond daar een charmante hostess ons op te wachten om de obligate rondleiding te geven in de brouwerij. Pas daarna werden we toegelaten in de "bierstube" om er ons vol te kappen met het donkerbruine vocht. Tijdens de rondleiding die we op een drafje hoopten af te werken, opende het vriendelijke meisje een gistvat, groot genoeg om met drie man in te 389 kruipen. Wij hebben het charmante ding Foto 253: op bezoek in Menen een klein duwtje gegeven. Zij verdween in het vat en wij verdwenen naar het drinkgela(g)(ch). Na een schitterende cantus werd het plan opgevat om nog wat langer te toeven in het schitterende West-Vlaanderen. De mannen van Brugge weigerden echter Brugge. Je liep het risico bekend volk tegen te komen dat je op zo'n moment liever niet zag. De leden van de Mandel zagen Roeselare niet zitten om dezelfde reden. Tielt, Waregem en Kortrijk idem dito. “Kom, we gaan naar Menen”, boden wij aan. Wij kenden daar toch niemand. Toen we aankwamen in café ’t Belfort bij Anneke (zie Foto 253) was een vergadering rond 900 jaar Menen net afgelopen. Het café bulkte van de hoogwaardigheidsbekleders.

Zelfs de burgemeester, onze superschacht (zie Foto 243), was er in het gezelschap van een volledige persmeute.

De drank heeft er rijkelijk gevloeid. Het aangenaamste moment kwam er toen we de rekening vroegen. Onze fantastische burgervader had die toch wel ten laste genomen zeker. We waren fier op onze superschacht. De andere clubs droomden ervan ook zo'n mecenas in hun midden te hebben.

In de vroege uurtjes vertrokken we uit Menen. De kas van de Westvlaamse Gilde was echter nog onaangeroerd. Toen zijn we nog naar Gent getrokken. We hebben ze daar eens getoond hoe het er in Leuven aan toe ging. Toen ze daar allemaal jaloers waren omdat ze maar in Gent studeerden en dit allemaal moesten missen zijn we vertrokken. Het was schitterend geweest.

Ook met Moeder Meense hadden we schitterende activiteiten. Zo herinner ik mij een spannende rolling. Om 20u00 kwamen we samen in ons clubcafé. We vertrokken voor een rolling. De vakantie en onze tweede zit was net achter de rug.

Bijna iedereen was geslaagd en dit was in onze tijd redelijk zeldzaam. Het lichaam was terug klaar om er tegenaan te gaan. We waren duizend man sterk.

Foto 254: Karnaval te Menen (1986-87) 390 389 390

We herkennen J.-P. Lemaire (uiterst links), J. Bode (rechts van de burgemeester) en naast hem Ph. Riem.

We herkennen Jan Bode, Alain Vanfleteren en Jan Lietaert tussen Prins Karnaval en zijn gezelschap.

154

Nadat we menig café hadden bezocht kwamen we voorbij een werf waar men een gevel aan het restaureren was. We vonden er niets beters op dan de loodzware ladder te verplaatsen naar de gevel van de buurman. In plaats van ons in stilte van deze taak te kwijten deden we dat onder het nodige gelach en gezang. Enkele buren hadden de politie verwittigd. Dit drong echter helemaal niet tot ons door. We gingen uiteindelijk op ons gemak naar de Confrater waar de rolling werd afgerond. Ongezien waren wij echter gevolgd door de arm van de wet.

391 Nadat zij wat versterking hadden Foto 255: de club na de doop (1987-88) opgehaald recht over de deur kwamen ze ons halen in de Confrater. Uiteindelijk waren we met evenveel. Wij allen mee naar het politiebureel.

Jempie (zie Foto 256) begon daar echter wat de show te stelen en vloog in een cachot apart. Senior Gel (zie Foto 229) voelde zich geroepen om zijn verantwoordelijkheid op te nemen. “Ik ben de responsabelen van deze groep”, riep hij meermaals met zijn zatte kop. “Kom maar mee”, zei de flik en hij vloog bij Jempie. Na een uurtje kwamen de mannen van de nacht echter met twee prostituees binnen die ze hadden opgepakt. Tot groot jolijt van Jempie en Gel staken ze deze bij hen in die aparte cel. Dadelijk zagen de politiemannen hun fout in. Dit plezier werd hen niet gegund. Jempie en Gel, verantwoordelijk of niet, moesten uit het cachot en terug bij ons in de gang.

Na verloop van uren moesten we één voor één bij de officier van wacht voor een verhoor. We wisten ondertussen van niets meer en één voor één werden we gelost en mochten we afdruipen.

Op het einde van het jaar was er opnieuw kiescantus. Er was slechts één kandidaat: Jempie (zie Foto 256). Het stond als een paal boven water dat hij de volgende senior zou worden. Hij blaakte van zelfvertrouwen. Het kon niet meer misgaan. Op een onbewaakt ogenblik echter spraken we af om ook dit jaar voor wat sfeer te zorgen. Er werd afgesproken dat Facteur (zie sectie 4.3.3) zou opkomen tegen Jempie en dat Facteur zou winnen met alle stemmen behalve één. Zo geschiedde. Jempie was zeer bitter. Wij glommen in ons vel. De show werd uitermate lang gerekt. Facteur kreeg zelfs het lint om zijn schouders. Dit was het ogenblik om Jempie uit zijn lijden te verlossen. Jempie werd op de hoogte gebracht van het komplot en een nieuwe kiesronde werd gehouden. Ditmaal werd Jempie unaniem verkozen. Van zodra Jempie het brede lint om zijn schouders had begon hij te zwaaien met "straf ad fundums" dat het een lieve lust was.

Moeder Meense had tijdens jaar 1987-88 zowaar 20 leden (zie Figuur 1). We waren in jaren niet meer zo talrijk geweest. Moeder Meense groeide en bloeide.

We werden een begrip in Leuven. Er waren nog geen leden uit Menen afkomstig maar we waren erin geslaagd een groep van zeven vrienden te overtuigen om in de Meense te komen. Ze hadden allen nog veel jaren in Leuven tegoed, dachten we.

De toekomst van ons Moeder zag er goed uit.

Twintig mondjes voeden had echter zijn consequenties. Veel mondjes vullen vereist veel zaad in 't bakske. Meer nog dan anders legden wij ons toe op het innen van ereledenbijdragen. Ook het galabal verhuisde van maart naar december. Op een van die ereledentochten bezochten we Brugge en omstreken. Ik citeer hier een stukje uit het clubboek van Moeder Meense waarin onze scriptor Bille (Christophe Robbe – zie Foto 231) een prachtig relaas geeft van een tweedaagse midden in de week in West-Vlaanderen.

Het Meense bestier besloot de kas te spijzen, en ne keer naar de Brugse ereleden af te reizen.

Zo kwamen w'aan in 't Venetie van het noorden, waar dat w'algauw de peis en vree verstoorden.

Foto 256: Jean-Pierre "Jempi" Lemaire

391

V.l.n.r.: (gehurkt): F.Bamelis, P. Pison, K. Devriese, B. D’hoop, Ph. Bardyn, G. Devos; (staand): C. Robbe, J. Lietaert, J. Bode, J.-P. Lemaire (senior), B. Dejonckheere, A. Vanfleteren, Ph. Riem, Jozef Maes.

155

Facteur was benauwd dat ze 't thuis te weten gingen komen dat hij niet vlijtig in Leuven in de lesse zat te dromen.

Den domkop ging voorbij een CERA-filiale, z'herkenden hem daar natuurlijk allemale.

W'hebben 't daar toen maar zere aangekapt en we zijn naar Zuid-West-Vlaanderen afgezakt. 's Avonds gingen we gaan eten naar Raoul (zie Foto 547), Leegaard (zie Foto 475) vertoonde daar toen ook zijn smoel.

Achternaar besloten we van altegare te gaan zuipen in Roeselare. 't Was daar geen ene café niet meer open, daarom hebben we met vieren in nen auto gekropen en de grote bane naar Oostende gepakt: jongens, w'hebben daar leute gemakt!

We gingen binnen in den eersten bar, daar werden al ons dromen waar.

Bille (zie Foto 231) zag een Filippijnse staan en hij is niet meer van haar weggegaan voordat ze heel zijn portefeuille had gepluimd.

Bille werd toen wreed slecht geluimd: "Tracy," zei-t-ie, "kom hier bij mij!"

Maar Tracy sprak: "No, not with me, give me your money and I'm all yours."

En Bille zei: "But yes of course!

'K heb nog altijd mijnen Bancontact."

De stand van zijn rekeninge is toen ferm gezakt.

Foto 257: porrevoetbal anno 1987-88 392

We gingen toen naar Leegaards appartement en gaven daar verschrikkelijk lament.

We hadden nog maar juste ons ogen toegedaan of alles begost weer van voren af aan.

Jempie (zie Foto 256) kroop plots bij Abdel (zie Foto 252) in bedde, maar Bille ging Abdel uit de klauwen van dienen homo redden.

Hij stekte Jempie vaste in zijn kloten, daar is toen iets heel ergs uit voortgesproten: Jempie liep vierklauwens naar de living, maar zag niet dat daar een glazen deure in de weg hing.

Te kloefe is-t-ie deur dat glas gevallen: w'hebben der den docteur bij moeten halen.

Jempie was aan't bloeden lijk een zwijn en winder hadden der ferm onzen deugd in.

Alzo eindigt 't relaas van nen kleinen ereledentocht 's anderendaags zijn we toch nog veilig in Leuven gerocht.

392

V.l.n.r.: (gehurkt): Ph. Bardyn, J. Kemel, Véronique, Cathy, Mandy, Hilde, Jozef Maes; (staand): B. D’hoop, P. Pison, K. Devriese, A. Vanfleteren, Ch. Robbe, J.-P. Lemaire, Karolijn, G. Devos.

156

Onder de heerschappij van Lemaire (zie Foto 256) werd het een zeer zwaar jaar. We waren met zeer veel leden maar van de commilitonen waren er veel die hun laatste jaar in Leuven vierden. Op het einde van het jaar wachtte ons een zware aderlating aan leden. Jempie leidde de club echter voortreffelijk. Het galabal in de Cortina in Wevelgem was een succes. De Meense had geld en waar er geld is is er ambiance. Bovendien zaten we in een fantastisch clubcafé. Het jaar kon niet meer stuk.

Na verloop van tijd drong het echter in het praesidium door dat er zich onweerswolken aan het samenpakken waren boven ons Moeder. Wij begonnen te zien dat onze schachten waar we al onze hoop voor de toekomst van Moeder Meense hadden in gesteld het moeilijk zouden krijgen in hun studies.

Zij wilden natuurlijk niet onderdoen voor de oude Foto 258: de club met ereleden tijdens het galabal 1987-88 393 garde, integendeel ze deden er nog een fors schepje bovenop. Met deze gedachten in ons achterhoofd kwamen we op het einde van het academiejaar. Het was dus vijf voor twaalf voor Moeder Meense.

Facteur (zie sectie 4.3.3) had echter in maart/april ‘88 een lief opgedaan. Zij had liever dat hij de Moeder links liet liggen en zijn volledige aandacht aan haar zou besteden. De avond voor de kiescantus hadden Jempie en Facteur een voor de Meense belangrijke tête-à-tête. Jempie (en Facteur eigenlijk ook) waren er van overtuigd dat als we de Moeder in leven wilden houden Facteur nogmaals tot Senior zou moeten worden verkozen. Facteur’s lief echter was ertegen. De kiescantus zou doorgaan na een intense busrolling. 's Middags om 13u30 zouden we vertrekken. Rond 12u00 was Facteur nog aan het wikken en wegen. Facteur was echter plichtsgetrouw en "liet voor het bier zijn meisje staan". Een pijnlijke periode.

Jempie had van Markske (zie sectie 5.2.1) een schitterend aanbod losgepeuterd. De laatste activiteit van het jaar zou door hem gesponsord worden. Hij vond dat hij zoveel aan ons te danken had. 's Middags vertrokken we op zijn kosten voor een bus-kies-rolling richting Tienen en omstreken. Alle dorpscafés uit de regio hebben we bezocht. De ene speech na de andere werd er gehouden. Het bier vloeide rijkelijk. De gezangen stegen op uit onze gesmeerde kelen. We vielen van het ene hoogtepunt in het andere. De ambiance werkte aanstekelijk. Het vrouwelijk schoon (alles is relatief) wilde ons niet meer laten gaan.

Veel jonge deernen uit het hinterland vervoegden ons op de bus en reisden mee terug naar Leuven. De vruchtbaarheid van Moeder Meense straalde van onze gezichten als nooit tevoren. Hoe al dat vrouwvolk terug thuis geraakt is zal voor ons een raadsel blijven. Wij waren ondertussen begonnen aan een moeilijke kiescantus. Facteur werd voor de tweede keer Senior van Moeder Meense.

Foto 259: activiteit anno 1988-89 394

1988-89 brak aan en toch vonden we 5 schachten. Dhuyvetter Philip (Stanne – zie Foto 413), Van Gelder Eddy (Zwelder), Dedeurwaarder Guy (Van Backlé), Alain Denolf (Frisco Billy) en D'haeveloose Christ (Daf) (zie Foto 442) kwamen onze rangen versterken. Moeder Meense was opnieuw met tien man. We konden ons weer volledig uitleven. Op het einde van het jaar werd Christophe Hoste (Beasty – zie Foto 235) verkozen tot Praeses.

393

V.l.n.r.: (gehurkt): G. Devos, Ch. Hoste, B. D’hoop, P. Pison, Ph. Bardyn, D. Deceuninck, Jozef Maes; (staand): Ch. Robbe, J. Lietaert, K. Lagae, L. Soens, J. Bode, J.-P. Lemaire (senior), J. Maes (verstopt), A. Vanfleteren, Ph. Couvreur, Ph. Riem, M. Stepman (verstopt), J. Kemel, F. Develter, J. Gesquière, M. Lambert.

394 We menen te herkennen v.l.n.r.: cafébaas Mark, G. Dedeurwaerder (?), A. Denolf, Ph. Dhuyvetter.

157

Foto 260: de club met ereleden tijdens het galabal anno 1988-89 395

Dankzij de twee schachten die we vonden, nl. Van Severen Frank (Franne) en Vandesype (Zeepe), waren we in 1989-90 met tien.

Bovendien konden we rekenen op de militaire steun van Jempie (zie Foto 256) die rond Leuven gekazerneerd lag. Elke dokter in de omtrek werd door hem op een consequente manier gefrequenteerd in zijn zoektocht naar doktersbriefjes die zijn "voedselvergiftigingen" attesteerden.

Voor het nieuwe jaar van start ging werd Facteur echter geplaagd door een tegenslagje. Zoals gewoonlijk had hij een aardige tweede zit. Op het examen van administratief recht vroeg Prof. Boes hem plots naar zijn verhandeling over "onteigeningen in de Belgische Wetgeving". Facteur kwam uit de lucht vallen. Hij wist helemaal niet dat hij een soort vakantiewerk had opgelopen. In een reflex deelde hij de Prof mee dat hij dit werkje thuis had laten liggen en of hij het in de loop van de volgende dagen mocht binnenbrengen. De Prof, nochtans een Limburger, was in een vergevingsgezinde bui en gaf zijn akkoord. Inderhaast werd Beasty opgebeld. Na een korte uitleg en de belofte van wat gratis drank liet die alles vallen en kwam inderhaast naar Leuven afgezakt. In enkele dagen tijd heeft hij Facteur volledig uit de jus kunnen helpen. Dit bij wijze van voorbeeld van de grenzeloze solidariteit uit die dagen tussen de commilitonen van Moeder Meense.

Het galabal van het jaar 1989-90 staat onder de selecte schare van kenners bekend als het “Mistbal”. De weergoden waren niet met ons want er een hing een zodanig dichte mist dat men nauwelijks 10 meter ver kon zien. Enkel een 75-tal “die hards”, t.t.z. diegenen die zich een kaart in voorverkoop aangeschaft hadden, bleken bereid zich door de lokroep van de club te laten verleiden en de mist te trotseren. De kas heeft die avond dan ook veel inkomsten gemist (zie Fragment 43).

2.7.4.2 Back to the roots 396 Na de jaren “van ballingschap in vreemde steden” vonden in 1990-91 vier rasechte Meense schachten de weg terug naar de club. Aan de ene kant was dit toeval omdat de senior Stanne (zie Foto 234) op een kot terecht gekomen was met een hoge concentratie aan Westvlamingen en Menenaars in het bijzonder, waarvan er prompt twee (Floppy – zie Foto 237 – en Kame(e)l – zie Foto 239) in de club kwamen. Aan de andere kant werd een nieuwe markt aangeboord, nl. deze van de hogescholen (in het bijzonder Groep T), met Bruce en Jeanne. Het clubjaar had nog enigzins te lijden onder het débâcle van het jaar voordien, maar veelvuldige bezoekjes aan ereleden hielden de motor draaiende. Zo werd bv. een ereledencantus te Menen georganiseerd (zie Foto 321).

Aan het einde van het jaar zwaanden drie oudgedienden (zie Foto 442). Jeanne verdween ook (zonder zijn visje – zie Foto 435 – te hebben doorgezwolgen) en werd door zijn broer Gatje (zie Foto 307) vervangen. Tevens kwamen nog eens twee kotgenoten (weliswaar niet van Menen – Klepto en Piere – zie Foto 1) de rangen versterken. Op dat moment kon men beter spreken over Moeder Meunier aangezien vijf van de zeven commilitones in de Constantin Meunierstraat 97 op kot zaten. Dat kot beschikte na verloop van tijd over de modernste communicatiemiddelen (telefoon, PC met fax) en sommigen hadden connecties met informaticaafdelingen (dank u Gasthuisberg en Siemens Brussel) zodat galabalboekjes, affiches, fuifinkomkaarten addressenlijsten, brieven enz. op bijna professionele wijze gemaakt werden. Een ander voordeel was dat er gedurende die jaren altijd wel iemand van de Meense in de Meunierstraat kon gevonden worden.

395

V.l.n.r.: (gehurkt): C. D’haeveloose, P. Roussel, J.-P. Lemaire, Ph. Bardyn, G. Soenen (?), B. D’hoop, L. Soens, G. Dedeurwaarder (?), Ph. Dhuyvetter, E. Van Gelder (?); (staand): Ph. Riem, D. Deceuninck, J. Lietaert, C. Robbe, K. Lagae, Ph. Couvreur, J. Kemel, J. Bode (senior), A. Vanfleteren, F. Piette, M. Stepman (verstopt), C. Hoste, B. Dejonckheere, C. Vandecasteele, Jozef Maes.

396 Bijdrage van Peter Spyns (senior 1993-94 – zie Foto 1).

158

In 1991-92 gebeurde het dan ook vaak dat de clubavond al op kot begon. Dit jaar kan goed worden samengevat door het motto “klein maar fijn”. Daar we maximaal met z’n zevenen op stap waren of cantusten, was er altijd ruimte voor verbale steekspelen die vooral tussen Stanne, die zichzelf als senior opgevolgd had, en Klepto gevoerd werden, tot groot jolijt van de rest wanneer schacht Klepto weer eens het onderspit dolf tegen senior Stanne. Een hoogtepunt was zonder twijfel het bezoekje aan Café de Vier Hoeken (zie Fragment 44).

Een andere topper was de Barakaavond waar we, getooid met pet en lint, naar het Amerikaans theater trokken als fanclub van Floppy’s broer en schoonzus. Spijtig genoeg zijn we niet in beeld gekomen tijdens de uitzending. Verder was er ook nog de tweede uitgave van de Ad Fundumwedstrijd annex cocktailbar in de Bel, waar het Westland Gent met de prijs ging lopen. We hadden nochtans speciaal Frisco opgetrommeld om het vat in eigen rangen te houden. Het mocht niet baten, want Hagar deed mee (een Foto 261: na afloop van de kiesclub 1991-92 397 wijd en zijd bekend fenomeen in de Gentse studentenwereld met een navenant brede buik en dito keelgat). Gelukkig voor de kas goten ze de cocktails ook vlot naar binnen. Tegen het einde van het jaar begon Floppy zijn praesispromotiecampagne waarbij alle middelen ingezet werden (grootse promotie avond met buitenlandse gasten, een Floppy fanclub op de kiesclub, een kartonnen portable om Stanne’s stemmen te kopen). Evenwel, het was al verloren moeite: … want hij was de enige kandidaat, een schuchtere neppoging van de gezamelijke schachten niet te na gesproken.

Tijdens de dalperiode, waarin de club enigzins in de put zat, werd die put opgevuld met mensen die de fundamenten legden voor de latere heropstanding van de club. Als een fenix herrees Moeder Meense tijdens tijdens de jaren negentig.

397

V.l.n.r.: (gehurkt): N. Lefevre, J. Deblauwe; (staand): Dave (clubcafétapper), D. Dejonghe, L. Cipers (Meunierkotgenoot), Terence Harvey, Ph.Dhuyvetter, P. Spyns, M. Lietaer, L. Gheysens, Christine Gheysens, Wibra (Moeder Oostendse), G. Camelbeke.

159

2.8

Van 1992 tot 2002 (boek IX)

2.8.1 Algemene tijdsgeest In deze periode onderging Leuven een facelift. Een verkeerslussenplan vond ingang. Onder een nieuw ingericht Ladeuzeplein kwam er een parking. De Grote Markt en het begin van de Naamsestraat, de Brusselsestraat werden verkeersvrij gemaakt. De restauratie van de Sint Pieterskerk was eindelijk af. Het stationsplein werd volledig heraangelegd. Het stadspark werd heringericht, waarbij vele bomen spijtig genoeg omgehakt werden.

In 1993 volgde Albert II de plots gestorven Boudewijn op. Later werd de provincie Brabant opgesplitst waarbij Leuven de hoofdstad van de nieuwe provincie werd. Omwille van het Agustaschandaal krijgen verschillende SP en PS kopstukken effectieve straffen. In 1999 waren er het huwelijk (en de blijde intredes) van prins Filip en Mathilde, de zonsverduistering en de (overgehypete ?) problematiek omtrent de milleniumbug. Na een voor de CVP rampzalige verkiezing omwille van de dioxinecrisis, ging een paarsgroene bewindsploeg het nieuwe millenium inzetten. De dreiging van extreem-rechts (Vlaams Blok) kwam toch meer en meer opzetten. Ecologie en dierenrechten (Gaia) werden thema’s op de publieke agenda. In 1997 ontbrandde een bloedig conflict in Joegoslavië dat uiteenviel in verschillende delen. Later doet eenzelfde crisis zich nog eens voor in Kosovo. In beide gevallen kwam de NATO militair tussenbeide. In eigen land scheurden vele, hoofdzakelijk kleine (West)vlaamse, aandeelhouders hun portefeuille toen het aandeel van de “parel” aan de higtech-kroon, Lernout & Hauspie dat in velerlei opzichten spraakmakend geweest was, even diep kelderde als de Koersk in de Barentszee.

In Florida moest men de stembiljetten ettelijke keren hertellen vooraleer Bush junior (terecht ?) tot president kon worden uitgeroepen. Een jaar later kreeg hij op 11 september zijn vuurdoop toen terroristen enkele passagiersvliegtuigen kaapten en zich in de WTC-torens en het Pentagon boorden, met duizenden doden (en een nieuwe oorlog in Afghanistan) tot gevolg.Vanaf 1 januari 2002 verdween de Belgische frank en kwam de Euro in de plaats als concreet teken van de Europese éénwording.

Enkele nieuwe studentenresidenties werden afgewerkt. De Facultyclub werd uitgebreid met een hotelvleugel. De Alma kreeg een ultra-moderne keuken in Heverlee. Alma I in de Bondgenotenlaan sloot zijn deuren en verhuisde naar de Tiensestraat. Het Romerohuis voor minder valide studenten werd geopend in de Blijde Inkomststraat (tegenover de faculteit Letteren). De volledige uitbouw van het U.Z. Gasthuisberg naderde de voltooiing niettegenstaande een zware financiële crisis eind de jaren ’90, die dan toch rechtgetrokken werd. In Heverlee werden nieuwe auditoria bijgebouwd, evenals een ontmoetingscentrum. De faculteit E.T.E.W. nam haar intrek in het gerestaureerde en uitgebreide Hoge Heuvelinstituut. Oosterlinck volgde Dillemans op als rector. Met stads-, staats-, universitair- en privé-fondsen werd het Arenberginstituut omgebouwd en aangepast om het studentenkunstencentrum (‘t StuC) te huisvesten. ‘t StuC had zich ondertussen al een solide internationale bekendheid weten op te bouwen op het vlak van avant-garde (dans)kunst. Kortom, zowel de universiteit als de stad maakten zich op voor een luisterrijke 575ste verjaardag van de stichting van de K.U. Leuven. In 2001 werd de Bolognaverklaring ook door de K.U. Leuven onderschreven, wat een grondige wijziging inluidde in de organisatie van het hoger onderwijs. De kandidaturen en licenties verdwenen t.v.v. een bachelor- en een mastercyclus. De brug van het hoger niet-universitair onderwijs naar de universiteit werd sterker d.m.v. associaties tussen de onderwijsverstrekkende instellingen. In 2002 was er enige mediaberoering omtrent (de motivering van) de toekenning van een eredoctoraat aan Prins Filip.

Het aantal studenten bleef eerst maar stijgen: de kaap van de 30.000 werd gehaald. In de tweede helft van de jaren ‘90 kwam er een terugval (parallel aan de groei van de Universiteit Gent). Samen met het aantal hongerige magen (en de veranderde voedingsgewoontes) nam het aantal sandwichbars in de stad exponentieel toe. De Alma boette weer in aan populariteit (ten voordele van moeders kost opgewarmd in de microgolf, die samen met een frigo, tot de gemeenschappelijke basisuitrusting van een kot behoort). De student werd (nog) stiller en braver. Waar vroeger nog wel eens de confrontatie niet geschuwd werd, was men nu meer te vinden voor co-operatie en onderhandeling, zowel tegenover de universiteit als het stadsbestuur. Dit laatste begon meer en meer het uitgaansleven aan banden te leggen door allerhande verordeningen (geluidsoverlast, brandveiligheid, …).

Eventjes (1993) zou er zelfs eventueel sprake kunnen geweest zijn van een sluitingsuur. Voor alle zekerheid besloot het S.K. de clubs na al die jaren nog eens de straat op te roepen voor een betoging (met matige opkomst).

Even te voren hadden de clubs ook al het nieuws gehaald door massaal de speelfilm “Ad Fundum” 398 te gaan bekijken. Waarschijnlijk had de sensatiepers (tevergeefs) op relletjes gehoopt. Enige jaren later was de student 398

De film speelt zich af in het studentenmilieu, waarbij de doop nogal zwaar uitvalt met uiteindelijk een dode als gevolg. De makers van de film hebben achteraf toegegeven dat het verhaal opzettelijk (sterk) aangedikt was om enige beroering te veroorzaken om zo meer winst binnen te rijven. De populaire pers heeft toen een tijdje allerhande straffe verhalen en foto’s over studentendopen gepubliceerd.

160

slechts bereid te betogen om het grote tekort aan fuifzalen aan te klagen. De “Witte Beweging”, die naar aanleiding van de zaak Dutroux en de perikelen rond Justitie het ganse land in rep en roer zette, kon blijkbaar de belangstelling van de modale student niet opwekken. Enkel bij een betoging van het NSV (de extreemrechtse studentenvereniging) kwamen in 1999 er een duizendtal tegenbetogers op straat. Een heropflakkering kwam er evenwel in 2000. De universiteit had besloten het semestersysteem (examens in Januari en Juni) in te voeren, waartegen enkele duizenden nog eens (tevergeefs) op straat kwamen betogen. Tevens waren er nog acties tegen de prijsverhogingen in de Alma, maar dit leidde tot het ontslag van de Sociale Raad, aangezien de studenten hier hun vertegenwoordigers niet volgden.

De student kon zich vanaf de tweede helft van de jaren ‘90 via Kotnet connecteren op het Internet. Opgaves voor practica en allerlei informatie over de universiteit en de lessen werden vanaf toen on-line opvraagbaar. Het aantal PC-klassen werd sterk uitgebreid. De student werd mobiel (een groot aantal kwam immers met de wagen) en continu bereikbaar (dankzij de GSM). Desalniettemin namen blijkbaar steeds minder studenten deel aan het uitgaansleven. Populaire (club)cafés van begin de jaren ’90 raakten met moeite gevuld eind de jaren ’90. De cafébazen van de Oude Markt richtten telkens in Oktober enkele optredens en filmvoorstellingen in om de student naar hun oorden van gerstenatconsumptie te lokken. Populaire fakbars (zoals het HDR) namen stewards in dienst opdat de hinder voor de omwonenden beperkt zou worden (op straffe van sluiting). De student werd terug een modelstudent. Velen gingen niet vaak meer uit, maar amuseerden zich op kot (terwijl ze één of meerdere jointjes blowden ?). Misschien omdat een avondje stappen een fikse hap uit het budget betekende. De studiekost was weer wat hoger geworden zodat de doorstroming vanuit de lagere socio-economische klasse kleiner werd. Een jaartje studeren kostte een spoorstudent zo’n 180.000 fr. Huurcontracten op basis van 10 maand waren een zeldzaamheid geworden. De gemiddelde kotprijs in 2001 bedroeg 8500 Bef per maand. Studeren werd bijgevolg weer wat elitairder.

De grote acties zoals Student Aid, het interfacultair Songfestival, de 24-urenloop, de studentenmarathon werden verdergezet. Het karnavalsfeest daarentegen verwaterde helemaal. Net zoals de belangstelling van de clubs voor de Gilde, in dit geval de Westvlaamse Gilde. Zelfs de voetbalcompetitie, traditioneel ingericht door de Gilde, werd al eens een jaar overgeslagen. Een nieuwe activiteit daarentegen was de jaarlijkse S.K.-openluchtcantus op de Oude Markt in het begin van het academiejaar. Naar aanleiding van het 575-jarig bestaan van de universiteit werd zelfs een massacantus op het Ladeuzeplein georganiseerd waarbij de beiaard in de bibliotheektoren voor de begeleiding zorgde.

Met het einde van het millenium in zicht kregen de studentenclubs het terug moeilijker. Verscheidene traditioneel sterke clubs krompen gevoelig in (bv. het Westland), of verdwenen zelfs (bv. Moeder Izegemse). Het in 2001 ingevoerde semestersysteem heeft de neerwaartse trend nog wat versterkt. Aan de andere kant, was er een sterke toename van vrouwenclubs (bv. Vader Mandel), met zelfs een meisjesSK als resultaat. Er kwam ook eenzelfde codex voor Leuven en Gent, wat enkele aanpassingen als gevolg had. Zo verdween bv. het artikel dat bepaalt dat dames niet (tenzij voor bijzondere gelegenheden) aan de clubtafel welkom zijn.

161

2.8.2 Cluboverzicht Moeder Meense stond weer symbool voor een middelgrote en gezellige club. Zoals het een deftige club betaamt werd er in 1992-1993 een groepsfoto op groot formaat ingekaderd om aan de wand van het clubcafé gehangen te worden (zie Foto 262). Een galabal werd opnieuw ingericht. Hiervoor werden de grote middelen niet geschuwd. Naast een professionele sponsor package deal met Marlboro, werd de locale pers ingeschakeld om de gebeurtenis meer luister bij te zetten.

Foto 262: de grote clubfoto

399

Illustratie 34: krantenartikel 1992-93 Journalisten werden naar het clubcafé te Menen, het Belfort, gelokt om een artikel over de club in hun krant te publiceren.

Het was vooral een manier om te tonen dat Moeder Meense nog leefde en Meense schachten zocht. Floppy had de eerste heuse Moeder Meense persconferentie georganiseerd. Een drietal kranten drukten een bijdrage af (zie Illustratie 34, Illustratie 35 & Illustratie 37).

Ook later werd de locale pers niet verwaarloosd (zie Illustratie 38).

Een bewijs van het aanzien dat Moeder Meense toendertijd onder Westvlaamse clubs genoot, blijkt uit het verslag van de Rodenbachcantus in Roeselare. Normaal gezien was deze voorbehouden aan clubs die de Donatus als stamcafé hadden.

Op 8/11/1994 was ons Moeder ook van de partij, hoewel de club toen nog in de Ravage kampeerde.

399

Illustratie 35: 1992-93

Links ziet men Terry (zie sectie 5.4.2) en rechts Stefan Vandendriesche.

162

Rodenbach: Brouwerij-bezoek en aanvullende RodenbachCantus.

Verzamelen in den Don. Laperre, senior van de Mandel, was voor de gelegenheid Sinterklaas. De genodigden werden dus zwart gemaakt tot Pieten. Pis' oksels stonken immens naar zweet, het hele café klaagde steen en been over het gebrek aan hygiëne in de Meense.

Wij hadden begrip voor de Senior die daags voordien steenonnozel was geweest met het SK. Met zijn allen( een 5tal clubs uit de Westvlaamse gilde) in de bus vertrokken we richting Roeselare.

Slechts 5 minuten in de bus en de eersten moesten al zonodig pissen van Dolf's pinten. Noodstop aan de GB. Meteen werd ervan geprofiteerd om karrevrachten bier in te slaan. Enkele vuile boekjes waren tussen de pinten mee naar buiten geglipt. Er werd toen nog gevreesd dat het een typisch droge rondleiding zou worden.

Illustratie 36: De Weekbode (1993-94) 400 400

Eens aangekomen aan de brouwerij werd ook daar nog eens geürineerd. Om het op

V.l.n.r.: (gehurkt): L. Langedock, P. Spyns, M. Lietaer; (staand): D. Dejonghe, K. Ghesquière, K. Raes.

163

zijn Meens te zeggen, we stonden er in Reken van Duust tegen de muur te pissen. Vervolgens naar binnen in de brouwerij.

Maar nog voor de brave gids ons veel kon uitleggen werd het startschot al gegeven voor een ongelooflijke spurt door de verschillende opslag- en gistingszalen van de Rodenbach.

Volgens een verantwoordelijke zou het nog jaren duren alvorens het ronderecord gevestigd door de Westvlaamse in gevaar zou komen.

Wat volgde was 2 uur pullen op een cantus in de gelagzaal van de Rodenbach, geleid door een Sinterklaas zonder mijter maar zo zat als een patat.

Deze prachtige gelagzaal was achteraf dégulasse. We kunnen de cantus het best omschrijven als één lange ad-Fundum van Rodenbach. De sympathieke Kawé van de Izegemse pieste in zijn broek van dronkeheid.

Later zouden ook nog velen hun spaghetti bolognese, met liefde bereid door Anita Illustratie 37: De Streekkrant 1992-93 (met Floppy) 401, aan de Roeselaarse straten en aan de Brouwerijvloer schenken. Pis (zie Foto 266) dronk zijn eerste ad-fundums trouwens samen met Gilbert, die nog meegereist was van de dag ervoor….(Pullen met het SK). Pis speechte er zoals gewoonlijk steengoed maar zonder volume.

Na de cantus besloten we met zijn allen binnen te vallen in de studiezaal van het Roeselaars college. Jongetjes van 15 jaar werden er geterroriseerd door een bende uit hun bek stinkende Leuvense studenten die er als heersers der aarde over studiebanken zwalpten.

Verviers (zie Foto 267), als enige schacht, had al behoorlijk afgezien. Hij herkende zijn broer in de studiezaal. Deze laatste gaf echter de indruk Verviers niet te herkennen. Broederschaamte of vrees om van de school te vliegen? Wie er echter het minst van allemaal kon om lachen was de Studiemeester. De man werd er werkelijk uitgeschee..

Foto 263: Virus 402

401 402

Kobbe slaagde er zelfs in een manneke van 15 jaar te overtuigen om een grote Pint te komen drinken in den Bistro in plaats van zijn huiswerk te gaan maken. Toen de studie was afgelopen, door onze interventie vroeger dan voorzien, werden de leerlingen bijna beroofd van hun mooie tweewielers. Zover kwam het echter niet.

Samen met de ondertussen overleden Dolf, de toenmalige uitbaatster van de Donatus.

Hij poseert voor een alternatieve foto voor een galabalaffiche.

164

Toen werd het tijd om de laatste clubleden uit de sparren te schudden van het marktplein en naar Leuven terug te keren. De Politie van Roeselare was er echter niet gerust in en vroeg alle paspoorten op.

Enkel Kobbe was te zat om het terug te vragen.

In de bus kafferde Kobbe, de ster van de dag, Baguette (zie Foto 268) uit voor alles dat lelijk en niet mooi was. Baguette smeet zijn lint vervolgens af en wou nooit meer iets met de Meense te maken hebben. Twee jaar later werd Baguette Senior. Het kan verkeren.

In Leuven aangekomen werd den Don onmiddellijk bestormd door de Rodenbach-gangers, de Wc-potten van Dolf en Anita kleurden de diezelfde avond nog zwart.

De dag erop was het Doop.

Door Lieven “Virus” Gheysens (zie Foto 263), scriptor ad remplacendum multos annos post factum Een nieuwe activiteit die gelanceerd werd in de tweede helft van de jaren negentig is het ‘carten’ ofte met gemotoriseerde mini-uitvoeringen van racewagens rondtoeren op een circuit. Na een trainingssessie eerder op het jaar (zie sectie 3.20) gingen we in de clinch met alle (inderdaad: alle) Leuvense studentenclubs. Piloten waren: Pis (zie Foto 266), Baguetje (zie Foto 268), Verviers (zie Foto 267), Flippie (zie Foto 271), Benji (zie sectie 4.3.4), en de absolute kampioen Foetsie (zie Foto 264), die daarmee zijn sporen als Sportführer ‘96-’97 onmiddellijk verdiende. Ziehier een bijzonder kort uittreksel uit het verslag van het S.K.: Uiteindelijk werd de eerste S.K. grand prix, na een spannende finale, gewonnen door Moeder Meense. Zij kunnen zich een jaar lang de snelste S.K.-club van Leuven noemen.

Door scriptor Flippie, 1995—96 (zie Foto 271)

Foto 264: F. Staelens

In het tweede boek van Moeder Westland wordt de Meense ook vermeld. Over het algemeen kwam de Meense goed overeen met het Westland en omgekeerd: “Ook met de zusterclubs hadden we een goede verstandhouding, vooral dan met de kerels van de Meense.” [23:p.54]. Stoor u verder in het Fragment 48 vooral niet aan hun sympathiek chauvinisme. Over zijn face-lift (bestudeer goed Foto 237) had Floppy eerst verklaard dat die van het Westland hem gemolesteerd hadden. Tip 5 van de zatte-clubstudentengids: een fiets zonder zadel lenen kan schadelijk zijn voor de gezondheid.

Nog zo’n activiteit was de verbroederingscantus met de Meense. Via goede commerciële contacten hadden we enkele vaatjes Rodenbach op de kop kunnen tikken en om ons ook eens onder andere marginalen te begeven dachten we eens genereus te doen en planden we een verbroedering met een bevriende club. Moeder Meense was een club die ook tot de eerder zware kon gerekend worden en misschien daardoor wat op een laag pitje brandde wat ledenaantal betreft.

Senior Floppy bracht er echter opnieuw vaart in met een aardig aantal schachten tot gevolg.

Bovendien gebeurde dit zonder van het zwaar imago af te stappen. Van positieve ontwikkelingen in het toenmalig studentenleven gesproken! Dus ook voor hem kwam zo’n verbroedering goed uit en de plaats van afspraak was hun stamkroeg De Peylkoker (de vroegere Klokke Roeland) op de Oude Markt. Een studentikoze hoogvlieger. De vraag wie de beste cantor had moet natuurlijk niet gesteld worden, laat staan wie de estafette won. Deze die nog konden, plakten achteraf nog deftig door in de Koker tot het voor ons Foto 265: co-cantus met het Westland (1992-93) 403 echt niet meer kon en we echt naar de Peroket 403

V.l.n.r.: (geknield): x (Westland), x (Westland), L. Bruneel, H. Verhaeghe; (zittend): Jan “Gustje” Augustyns (Westland), D. Reniers, P. Spyns, D. Dejonghe, S. Vandendriesche; (staand Westland): Tony “Tonnie” Leeuwerck, x, x, Stijn “Bruyntje” Debruyne, Geert “Tourtelli” Clarebout.

165

dienden te gaan. Floppy wou dat ook eens meemaken en stortte zich eveneens in de plaatselijke drank t.t.z. sterken. Toen we hem ’s anderdaags zagen lag zijn tronie echter helemaal open. Bleek dat hij met een fiets of zo nogal lelijk gevallen was op weg naar zijn kot en vervolgens half Leuven wakker kreeg (voor zover dat nog nodig was) toen hij om hulp riep. Blijkbaar was het toen niet aan iedereen besteed om eens een nachtje met Moeder Westland door te brengen. [23:pp.24-25] Fragment 48 Soms vraagt een weldenkend mens zich af hoe commilitones hun clubnaam toebedeeld krijgen. Leken durven wel eens te denken dat deze namen willekeurig gekozen worden. Onderstaande korte bloemlezing met voorbeelden uit de recente periode toont aan dat bij Moeder Meense zwaar intellectuele arbeid verricht wordt vooraleer een clubnaam wordt toegekend 404. 













404

Trane, Attack (zie Foto 309): Bij hen wordt een dieperliggend emotioneel en psychologisch basisprofiel uitvergroot zodat ze na aanvaarding van het probleem aan zichzelf kunnen werken om tot een betere communicatie met de rest van de club te komen.

Piske (zie Foto 266): Hier speelt de historische overerving: puttend uit de rijke clubgeschiedenis wordt iemand aan een illuster figuur gekoppeld (meestal wegens familiale banden). Aangezien de kopie nooit zo goed is als het origineel, wordt aan de oorspronkelijke clubnaam een verkleinwoord toegevoegd, wat meestal duidt op de beperktheid van de kopie (gestalte, levercapaciteiten, enz…)

Trapke, Draadje (zie Foto 494): deze hebben een metonymische oorsprong, nl. één van nabijheid voor de eerste (hij viel altijd over het trapke bij Marraine alhoewel hij de andere commilitones ervoor Foto 266: Karl Raes waarschuwde) en die van pars pro toto (“een stuk in zijn voeten waardoor een stuk uit zijn tote” ) in het tweede geval. Het draadje diende om de stukken terug tesamen te brengen. De diminutiefvorm heeft een additionele hypochoristische betekenis.

Verviers (zie Foto 267): dit is een toponiem toegediend wegens een onbewuste (want zich in slapende toestand manifesterende) doch hardnekkige obsessie om zich naar een zekere locatie te begeven. Na analyse van het toponiem ontdekt men de stammen “ver” (bv. ten opzichte van Gent) en “viers”, een dialectale verbastering van “vieren”.

Men is er nog altijd niet uit of de samenstelling betekent “hij die het ver zoekt na het vieren” of “hij die ver gaat om te vieren”. Wordt ook wel eens als een hinderlijke vorm van slaapreizen beschouwd, die vooral in het station van Leuven acuut kan voorkomen.

Pufke, Bweurgh (zie Foto 9): deze twee hebben duidelijk een onomatopeïsche relatie met een welbepaalde vorm van lichamelijke expressie, waarbij de eerste eerder etherisch en resonnerend van aard is in Foto 267: Filip Vannoote vergelijking met de tweede die een meer substantiële basis heeft en zich veruitwendigt in een opeenvolging van vloeiende en ritmische bewegingen.

Kobbe, Baguette (zie Foto 268): Hier kan men van een simpele oorzaakgevolg relatie spreken. Een doopopdracht was een dier mee te brengen.

De toen nog niet Kobbe hetende Lode bracht een spin mee, en werd prompt Kobbe genoemd. Een eenvoudig maar doeltreffend principe. De kwiz-vraag “wat betekent ‘baguette’ in Nederlands” stellen aan een bakkerszoon met connecties in het woordenboekenmilieu, leek een weggevertje. Echter niet voor een schacht die volhield dat het een pistolet betrof. Vanaf dan ging deze surrealistische geest door het clubleven als Baguette. Een verbaal creatieveling zijnde, heeft hij later het clubFoto 268: C.Vandaele vocabularium verrijkt met de uitdrukking “densioneel drinken”.

Pipo, Hulkie (zie Foto 282): Hier gaat het om een (ironische ?) metaforische associatie met imaginaire figuren waarbij de reële persoon en de imaginaire figuur één of meerdere eigenschappen gemeen hebben.

In deze gevallen: “zo groen (achter de oren) als de hulk” of “zo leuk als pipo de clown”.

De ernstige historicus zal hier bij de interpretatiekritiek wel enige kilo’s zout nodig hebben.

166

Nog een artikel in de Weekbode naar aanleiding van een nakend galabal (zie Illustratie 38).

Illustratie 38: De Weekbode in 1994-1995 Vanaf 1998-99 werd de doop opgesplitst in twee delen: een dagactiviteit met alle viezigheden en individuele opdrachten en een avondactiviteit die de eigenlijke doopcantus is waarbij de kersverse schachten de eed op het schild afleggen (zie sectie 3.11).

Ook Moeder Meense is de era der moderne communicatietechnologie binnengestapt. Een cantus is wel nog altijd geen virtuele gebeurtenis in een chatroom (de katers achteraf zijn maar al te reëel). Toch hoeft men niet “ad sedem” te zitten maar kan men “ad lineam” hangen (“allo allo, wie is er aan de lijn ? ’t is een tele-commilito”).

Volgend stuk uit een verslagje van Dries Ide (senior 2001-02 – zie Foto 269) uit het clubboek geeft aan hoe een kiescantus kan gehouden worden zonder dat een kandidaat-senior aanwezig is.

De praesidiumverkiezing is bij Moeder Meense tijdens het clubjaar 2000-2001 op een heel bijzondere wijze verlopen en zorgde zo voor een primeur in de geschiedenis van de Leuvense studentenclubs. Voor

167

het eerst werd er een senior verkozen via het internet en dit omdat er toen een aantal van de commilitones in het buitenland verbleven.

U weet wel allen dat we vorig jaar het 20ste lustrum of het 100-jarig bestaan van M.M. gevierd hebben met een heus eeuwfeest. Het eeuwfeest was ook een ideale gelegenheid opdat de Erasmus-commilitones nog eens zouden afzakken naar België om dit grandioze feest bij te wonen. Tussen pot en pint werd er al eens poolshoogte genomen bij de verschillende Erasmus-commilitones of ze eventueel wilden opkomen voor een praesidiumfunctie of zelfs als senior. Van de toenmalige praesidiumleden studeerden immers enkelen af en den Bweurgh! (zie Foto 9) wou zichzelf niet opvolgen als senior.

Foto 269: D. Ide

Ik voelde me wel geroepen om me kandidaat te stellen als senior maar er kwam één probleem opduiken: ik kon niet aanwezig zijn bij de verkiezing omdat ik de dag na de kiescantus een presentatie had in de FH-Osnabrück. Maar blijkbaar was dit geen bezwaar voor het praesidium en moest ik iemand aanstellen die mijn speech zou voordragen, toelichten, en bij eventuele vragen of tegenwerpingen me zou verdedigen. Dus, enkele dagen voor de kiescantus had ik Chico aangesteld als mijn vertegenwoordiger en advokaat. Via e-mail had ik hem mijn speech en instructies doorgestuurd.

Terwijl de praesidiumverkiezing aan de gang was, moest ik nog wat voorbereiden voor mijn presentatie en toen ik bijna gedaan had, rinkelde mijn gsm en hoorde ik Derby (zie Foto 270) verklaren dat ik verkozen was tot senior. In de achtergrond waren de andere leden van de club al “Gaia aan ’t kanon” aan het roepen in den Donatus (zie sectie 5.2.16).

Foto 270: Derby als “standin” praesiskandidaat

168

2.8.3 Lustrumvieringen 2.8.3.1 Het XIXde lustrum Het lustrum werd in 1995-96 zowel te Leuven als te Menen gevierd. Op het thuisfront organiseerde de club een casino-avond in de VIP-bar van White Star Lauwe. Men kon er zijn geluk beproeven in roulette, black-jack en andere risicovolle spelen. Op het einde van de avond werd Luc Gheysens opnieuw tot ereledenvoorzitter verkozen. Leuven kende een feestweek: Moeder Meense vierde dit jaar haar 95-jarig bestaan, m.a.w. haar XIXde lustrum. Na vele voorstellen en ideeën zijn we – afgezien van maandag – toch in Leuven gebleven (de Ardennen, Verviers, Duitsland etc. vielen in het water) maar toch werd het een mega-Lustrumweek.

Het startschot werd gegeven maandagochtend om 10u (!) met een paintball- Foto 271: P Ghesquière shooting ergens tussen Antwerpen en Breda, georganiseerd door Koekie met zijn S.K. De Meense (vertegenwoordigd door Verviers (zie Foto 267), Trane, Baguetje, Flippie, Foetsie, en Benji) was de enige aanwezige Westvlaamse club, wat ons geen windeieren legde, want Verviers werd al als de nieuwe S.S. voorgesteld, zo werd gefluisterd. De locatie was heel moeilijk te vinden, Baguetje (zie Foto 268) vroeg zelfs raad aan een oudje zoals alleen hij dat kan in echte Baguette-stijl: “mevrouw, we zoeken een plaats om met kogels op elkaar te schieten.” De nieuwe bende van Nijvel ? De shooting zelf was in echte G.I. Joestijl; compleet met legerkostuum, legerhelm, en geweren van Amerikaanse makelij. Alleen de kogels waren van glucose (nietwaar, Benji (zie sectie 4.3.4) en Foetsie (zie Foto 264), lekker hé ?) die nogal wat vlekken maakte. De Meense deed het zeker niet onaardig, want telkens bevonden we ons in de winnende ploeg, maar ‘t bijzonderste was dat het mega was, en bloedheet ! Onze reuzehonger werd gestild door een heuse barbecue, en ‘s avonds waren we terug in Leuven om “het zwin de bjèten in te gaan jagen”.

Dinsdag en woensdag was het rendez-vous in de Ravage en werd er serieus doorgepuld, want algauw zaten we ferm in de rode cijfers. En dan brak de donderdag aan, de langverwachte dag voor alle schachten, want ze zouden worden ontgroend. Het was een lange dag (en vooral nacht), maar ‘t was beregoed ! ‘s Namiddags zaten al een paar enkelingen in de drank, maar er werd nog tamelijk nuchter naar Aqualibi vertrokken. De eerste hindernis, de wildwaterbaan-race, zorgde al voor een slachtoffer: Capas verloor een stuk van zijn tanden; zenuw ontbloot, en tot zijn grote droefnis de trein op richting Wevelgem. De rest was very funny, vooral het brobbelbad, dat net ophield te brobbelen toen Benji’s zwembroek verdwenen was. Veel bekijks natuurlijk ! De dader bleek Trane te zijn, en toen we probeerden het hem terug te lappen, werd hij terug de echte Trane. Dan maar terug richting Leuven , alwaar we bij de Fons frietjes gingen eten op kosten van de schachten. Bedankt!

In den Bel, waar de cantus zou plaatsvinden, werden we opgewacht door enkele ouwe getrouwen: Floppy (zie Foto 237) en Piere (zie Foto 1) wilden de laatste cantus van het jaar niet missen. Alleen nog jammer dat Stanne (zie Foto 234) er niet bij was. Voor de laatste keer dit academiejaar werd een bierschacht aangeduid, want algauw zou de ontgroeningscantus beginnen (zie Foto 441). Eerst de gebruikelijke zever, enkele liedjes, en dan maar de visjes klaarhouden (…) (zie Foto 435).

Door scriptor Flippie, April 1996 (zie Foto 271) Foto 272: de clubfoto anno 1995-96 405 405

V.l.n.r.: (gehurkt): J. Wyseur, K. Vermandere, F. Staelens, P. De Leyn, L. Feys; (zittend): L. Gheysens, K. Ghesquière, F. Vannoote (senior), C. Vandaele, V. Gesquiere, B. Verpoort; (staand): D. Vandenberghe, P. Ghesquiere, K. Raes, L. Langedock, P. Lowagie, L. Gheysens.

169

2.8.4 Bijdrage der Pro-Seniores 2.8.4.1 Hoe van een mug terug een olifant gemaakt werd 406 Floppy (zie Foto 237), een psycholoog in spe, wendde al zijn opgedane kennis aan om de club te doen groeien en bloeien tijdens het jaar 1992-93. In het begin was er een groots opgezette mailing naar alle mannelijke studenten die in Menen en omstreken woonden.

Later volgde nog een Durexfuif (zie Illustratie 56) met een dubbele affiche campagne: eerst sierden enkele “teaser”affiches het straatbeeld vooraleer de eigenlijke affiches aangeplakt werden. Tevens werd heraangeknoopt met de traditie. Op de derde donderdag van Oktober was er een ereledencantus te Leuven, en in maart ’92 was er een geslaagd galabal (zie Illustratie 39). Al deze zaken werden op serieuze wijze aangepakt. Daartoe werden een heuse planning en draaiboek opgesteld, briefFoto 273: de clubfoto anno 1992-93 407 papier en enveloppes met logo besteld, tal van gegevens op electronische dragers gezet, de locale media en sponsors aangesproken, enz. Samen met deze kwaliteit van organisatie, was er ook de kwantiteit van de leden: veertien in totaal. Wanneer de Meense een café binnenkwam, viel het weer op dat de club er was. Het jaar was rijkgevuld aan activiteiten. Zo waren er o.a. cocantussen met andere Westvlaamse clubs (Westland – zie Fragment 48, Oostendse), de rolling naar Gent, de tienkamp, de jeneverkwis, het zangfeest, de porrecantus, de streekbierenkotenrolling. Op het eind van het jaar stelde zich het probleem van de opvolging. Vele commilitones zaten in hun laatste jaar. Niemand voelde zich echt geroepen om senior te worden. Voor Piske (zie Foto 266) kwam het een jaar te vroeg, Gatje (zie Foto 307) wilde absoluut niet zodat Piere (zie Foto 1) dan maar de taak op zich nam. Zijn campagne activiteit was een spelletjesavond met een imitatie uitzending van het Leugenpaleis (een satirisch radioprogramma). Aldus werd de “Meunierdynastie” verder gezet (zie Foto 439). De hamer werd doorgegeven tijdens een barbecue thuis bij cafébaas en commilito honoris causa Terry, waar in zijn garage de allerlaatste cantus van het jaar gehouden werd (zie Foto 328).

Geen moeite is onze ereledenvoorzitter teveel om de club vooruit te helpen. In 199394 arriveerde zijn zoon (Virus – zie Foto 263) met twee vrienden in Leuven en werd prompt richting clubcafé gestuurd. Zo kwam het dat op een dinsdagavond drie schuchtere broekjes informeerden of het hier was dat de Meense rondhing. Samen met nog enkele vrienden van de schachtentemmer zouden zij de nieuwe lichting van zes Meense schachten vormen. Een goede oogst zo zou later blijken. Hoofddoel was de heropbloei te bestendigen. Daar Piere op dat moment als assistant werkzaam was, Illustratie 39: leidde hij een vermoeiend dubbelleven waardoor de organisatie soms eens van “just in galabalaffiche time management” getuigde. Daarom nam vice Piske (ofte Pis minor) een groot stuk van de organisatie van het galabal op zich. Toch was het een goed, bij wijlen zelfs zeer goed, clubjaar, met de tweede durexfuif als financiële topper, met de ereledencantus als publiekstopper (gefilmd door Pis maior – zie Foto 289), met de voetbalmatch tegen Moeder Izegemse als sportieve topper (zie sectie 3.35), met de minicantus voor de SK-night als taalvirtuositeitstopper, en met de verklede porrecantus als ambiancetopper (zie sectie 3.38).

Zelfs pro-senior Stanne (zie Foto 234) vond op geregelde tijdstippen de weg terug naar het clubleven, en verwierf onsterfelijke roem en bekendheid als jeneverkwismaster (zie sectie 3.39).

406

Gecombineerde bijdrage van de hand van Peter Spyns (senior 1993-94 – zie Foto 1), Christoph Vandaele (senior 1995-96 – zie Foto 268) en Benjamin Verpoort (senior 1997-98 – zie sectie 4.3.4).

407 V.l.n.r.: (zittend): P. Spyns, Ph. Dhuyvetter, D. Dejonghe (senior), T. Harvey, M. Lietaer, J. Deblauwe; (staand 1ste rij): S. Vandendriesche, G. Camelbeke, K. Raes, D. Reniers, L. Bruneel; (staand 2de rij): F. Descamps, X. Lamote, B. Coussée, H. Verhaeghe.

170

Over de porrecantus valt nog de volgende anekdote te vertellen. Na het ontvangen van de prachtige uitnodiging (zie sectie 3.38), geschreven door de senior Piere (zie Foto 1), was iedereen druk op zoek naar een geschikte porre. Ikzelf (= Baguette – zie Foto 268) had er natuurlijk al een vijftal gevonden (hm, hm,…), maar was verplicht geweest om deze één voor één af te staan aan de commilito’s.

Bijgevolg stond ik er alleen voor. Mijn reputatie in acht genomen kon ik dit niet laten gebeuren, en ik heb mij dan ook genoodzaakt gevoeld mij tot de mannelijke helft van de bevolking te richten. Cente, (Vincent GesFoto 274: de clubfoto anno 1993-94 408 quière) die op dat moment nog geen lid was, werd mijn slachtoffer. Dankzij een goede vermomming heeft het toch enkele uren geduurd vooraleer men doorhad dat ik er niet in geslaagd was om een vrouwelijke schone mee te brengen. Het was een prachtige avond met vele leute en vele sneeuw. Dit laatste zorgde voor mooie foto’s en voor de nodige sneeuwgevechten (zie Foto 411), waarbij een venster van de Peylkoker er moest aan geloven.

Uit het promotieboekje van Virus for Senior:

Beste clubleden, Ik vind het een hele eer om jullie mijn zoon als seniorkandidaat voor te stellen. Zijn seniorschap zou een stevige band met de toekomstige jeugdige Meense collegestudenten betekenen. Zijn tegenkandidaat heeft ongetwijfeld ook vele kwaliteiten in huis maar, mijns inziens is de band met de toekomstige commilitones op dit moment cruciaal voor het verder terugopbloeien van ons aller club. Zijn initieel gebrek zal ik persoonlijk opvangen en hem met raad en daad bijstaan. Zijn seniorschap van volgend jaar zal hij dan ook als springplank gebruiken om Moeder Meense terug een kandidaat S.S. te schenken.

Ik zou er toch nog willen op aandringen dat de “afgewezen” senior-kandidaat automatisch vice-senior zou worden opdat er toch geen bitterheid zou groeien in de Club waar toch de vriendschap primeert.

Met trouwe clubgroeten, Vivat Crescat et Floreat Moeder Meense, Luc

Het enthoesiasme en de inzet waren groot. Het clubzaaltje werd eigenhandig geschilderd (de verf werd geschonken door erelid Pufke – rechts op Foto 438). Tafels, schragen en zelfs rood-witte gordijnen werden besteld. Soms was het enthoesiasme zodanig groot dat er wel eens bitterheid van kwam. Sommige linten werden al eens figuurlijk afgegooid (bv. in Gent), maar later altijd terug over de schouder gehangen.

Ook de gretigheid van de schachten was groot.

Daarvan getuigen de talrijke promotieboekjes die deze of gene kandidatuur voor een bestuursfunctie moesten kracht bijzetten in de aanloop tot de kiesclub. Pietje transformeerde zelfs zijn imago van langharig werkschuw tuig in dat van een kortgeknipte blonde beul om toch maar zedenmeester te kunnen worden.

M.b.t. het seniorschap lag het reeds vanaf de start van het clubjaar vast dat Piske de kroonprins was. Toch werd een verbond gesmeed om het hem lastig te maken. Virus (zie Foto 263) zou, met de zogezegde steun van vader Luc, een gooi doen naar het brede lint. Van zodra dit in een brief (zie Fragment 49) bekend gemaakt werd, kreeg onze kroonprins het toch wel enigzins benauwd. De commilitones hadden natuurlijk moeite om een glimlach te onderFragment 49 drukken telkens Piske naar hun steun en stem hengelde. In een ultiem moment van wanhoop nodigde hij zelfs de club bij hem thuis uit op een barbecue.

Sindsdien bewaren Erna en het toilet een beklijvende herinnering aan Piere. Na een lange ontgroenings- en kiesclub, waarbij de fanfare langskwam om het ambiancegehalte nog wat de hoogte in te jagen, mocht Piske dan toch het brede lint rond zijn schouders hangen. Om de herinneringen aan zo’n jaar niet te laten verloren gaan, werd door sciptor Gatje (zie Foto 307) een boekje samengesteld met alle verslagen van de activiteiten. Iedereen was immers verondersteld om twee keer in het jaar een verslagje van een activiteit neer te pennen.

408

V.l.n.r.: (zittend): M. Lietaer, D. Dejonghe, P. Spyns (senior), T. (commilito honoris causa) en B. Harvey (petekind van de club), K. Raes, B. Coussée; (staand): C. Vandaele, C. Willaert, L. Gheysens, P. Lowagie, K. Ghesquiere, L. Langedock.

171

“Nieuwe heersers, nieuwe regels” moet Piske in 1994-95 gedacht hebben. Hij maakte een nieuw clubschild en verhuisde het clubcafé naar de Ravage (zie sectie 5.2.15), waardoor de meeste Westvlaamse clubs op een boogscheut van elkaar gehuisvest waren. Toch bleven de klassiekers (ereledencantus weer gefilmd door vader Pis (zie Foto 289), Durexfuif (zie Illustratie 56), galabal (zie Foto 390)) op het programma staan. Andere memorabele activiteiten waren de ondertussen berucht geworden afficherolling in Gent, en de al even decadent uitgevallen (ofte in de volksmond “lelijke”) kotenrolling met kortendrank tijdens dewelke de Menense Chippendales hun eerste repetitie hielden.

Foto 275: de clubfoto anno 1994-95 409 Verder werd voor de eerste keer een gezamelijke ski-reis georganiseerd. Een nieuwsoortige activiteit waren de Ravagefeesten die uit een playbackshow bestonden. Hoewel de Meense nooit een prijs zou winnen, waren de optredens toch spraakmakend (zie Foto 276).

De uitstap naar de Rodenbach-brouwerij kan als de topper van het jaar beschouwd worden (zie sectie 2.8.2). De club werd als goede vrienden van Moeder Mandel uitgenodigd op hun jaarlijkse uitstap naar Rodenbach. Over het Rodenbachbezoek kunnen we vrij kort zijn (het was ook kort): het was om ter snelst lopen door de fabriek naar het cantuszaaltje, waar ettelijke vaten Rodenbach ons stonden op te wachten. Daar volgde een korte, maar zeer krachtige cantus. Het rendement moest zo hoog mogelijk zijn (het bier was gratis, dus moest er zo snel mogelijk zo veel mogelijk gedronken worden). Dit heeft natuurlijk gevolgen gehad op de rest van de namiddag. Moeder Mandel heeft er een sponsor aan verloren en de Vagant in Roeselare (of het café ernaast) een beeld.

Het jaar werd besloten met een namiddagje Aqualibi aangeboden door Verviers (zie Foto 267) die zo zijn kandidatuur voor het seniorschap wilde kracht bijzetten. Aangezien ook deze keer de opvolging eigenlijk al geregeld was, mocht hij het brede lint omgorden na een kiesclub waarin een ontbrekende deurklink meermaals voor afleiding en onderbreking zorgde (zie Foto 440). Maar eerst werd de innerlijke mens versterkt door Pita te eten (betaald door de schachten – nog zo’n mooie Meense traditie). Indertijd waren er in de Naamsestraat twee pitakoten vlak naast elkaar waardoor de wet van aanbod en vraag uitermate scherp toegepast werd. Bij de ene kreeg men de sausjes gratis, bij de andere een gratis pint. Het laat zich raden dat deze laatste onze bestelling mocht opnemen. Bij het afrekenen evenwel telde de baas het aantal borden dat op tafel stond.

Toeval of niet, maar wegens plaatsgebrek hadden enkele commilitones een aantal borden op elkaar of onder hun stoel geplaatst, die dan niet meegerekend werden. Zo ziet men nog maar Foto 276: Playbackshow 1994-95 410 eens dat schachten bij de Meense ontzien worden.

Tijdens het jaar 1995-96 kende de club een nieuw fenomeen. Enkele commilitones waren ‘extra muros’ geworden. T.t.z. hoewel ze om verschillende redenen de Leuvense stede eigenlijk al hadden verlaten, bleek de lokroep van de club zo sterk te zijn, dat ze van tijd tot tijd nog eens naar de clubactiviteiten kwamen afgezakt (bv.

Virus - zie Foto 263 – kwam zelfs vanuit Nederland).

Dit jaar was Verviers aan de macht. Wegens de grote ambiance en de goede voorwaarden bleven we in de Ravage gehuisvest. Het was er elke avond feest. Tevens was het een lustrumjaar, dus mocht het ietsje meer zijn. Dit ietsje meer was onder andere de paint-ball shooting samen met het SeniorenKonvent. Dit was een ganse dag ravotten in de Antwerpse bossen om af te sluiten met een overheerlijke barbecue; dit alles was natuurlijk voorzien van het nodige vocht.

409

V.l.n.r.: (zittend): P. Lowagie, L. Langedock, K. Raes (senior), L. Gheysens, K. Ghesquiere, C. Vandaele; (staand): B. Coussée (gezwaand), L. Gheysens (ereledenvoorzitter), P. Ghesquiere, F. Vannoote, V. Gesquière.

410 V.l.n.r.: Stefaan Vanassche, Pieter Ghesquière, Filip Vannoote.

172

Vermoedelijk was het ook het jaar dat Foetsji (zie Foto 264) en Baguette (zie Foto 268) na de ereledencantus nog serieus op den boemel getrokken zijn. Naar aloude traditie werd op de Oude Markt geëindigd. Tot hun groot plezier zagen ze een autobus arriveren met enkele knappe hostessen erbij. Na veel gefleem en smeken mochten ze uiteindelijk meerijden met de bus naar Erps-Kwerps, waar er een auto-slip-cursus plaatsvond. Als ervaren youngresponsible-drivers (de organisatoren van deze gratis slip-cursus) mochten ze enkele rondjes maken op een spekglad wegdek. Dit wegdek en het alcoholpromille in het bloed, zorgde voor de nodig tolbewegingen. Baguette werd na één beurt vriendelijk gevraagd zich terug op de bus te zetten, terwijl Foetsie zijn stage heeft kunnen volmaken. Een knap staaltje stuurmanskunst.

Op het einde van het academiejaar 95-96 is Karl Raes opnieuw tot senior verkozen, maar wegens zijn echtelijke verplichtingen en hevig protest van zijn lever, besloot hij zich terug te trekken. Na een tweede kiescantus in de Middenstand te Wevelgem werd Baguette dan verkozen tot nieuwe senior voor het jaar 1996-97.

Het werd het derde en laatste jaar in de Ravage want zoals alle schone liedjes, bleef ook dit liedje niet duren en werden de voorFoto 277: de clubfoto met enkele gezwaanden anno 1996-97 411 waarden en de entourage in de Ravage minder en minder. Toch zijn we er opnieuw in geslaagd om er een reuzejaar van te maken. Als absolute topper is er vooral de SK-karting die we dankzij onze fantastische F1 piloot Foetsie (Frederik Staelens zie Foto 264) op naam van Moeder Meense wisten te schrijven. De Sk-karting is in feite een dubbele wedstrijd, ten eerste een kartingwestrijd waarbij men met van die kleine gemotoriseerde wagentjes een parcours aflegt en ten tweede een wedstrijd die zich iets dichter bij den tap afspeelt. Door een uitgekiende tactiek werd de naam van Moeder Meense in de geschiedenisboeken van het SK neergeschreven. Een avond om nooit meer te vergeten.

Een andere gebeurtenis, die zeker op te merken is, is het galabal in de feestzaal “Goed ten Houte”, waar een Breezer-gala-night gehouden werd om de kas een beetje te spijzen. Breezer is een tropical-alcoholisch drankje.

Toen hebben we dit nobele vocht uitvoerig getest, en we konden op wetenschappelijke basis concluderen dat Breezer zeker kan tellen als afrodisiacum. Menig Menenaar heeft er namelijk zijn hart aan verspeeld.

Tijdens dit jaar mochten we Moeder Groeninge verwelkomen in de Donatus. Dit was een nieuwe club van studenten die oorspronkelijk aan de Kulak gestudeerd hebben en samen naar Leuven gekomen zijn. Aangezien deze club duidelijk in onze visvijver aan het vissen was konden ze op niet veel sympathie rekenen. Mede door hun oprichting kregen veel Westvlaamse clubs het moeilijk (bv. Moeder Mandel en Moeder Izegemse die kort erna stilgevallen zijn). Ze werden dan ook spottend Moeder Groensel genoemd. Zo gebeurde het dat we op een namiddagje kaarten in den Donatus, hun schild wisten te versieren met verschillende groenten, gaande over sla, bloemkool,wortelen, prei,...

Dat Moeder Meense de clubleden nauw aan het hart ligt was eveneens zichtbaar Foto 278: Playbackshow tijdens de kiescantus, wanneer traditiegetrouw de gemoederen soms hoog oplopen.

1996-97 met “Jordy” Het was deze keer niet anders. Baguette werd er opnieuw verkozen om de club het volgende jaar te leiden. Tijdens de verlofperiode heeft Benjamin Verpoort (zie sectie 4.3.4), de vice-praeses, zich zeer verdienstelijk gemaakt.

411

V.l.n.r.: (gehurkt): L. Mattelaer, T. Demunck, S. Vandendriessche, K. Vandamme, J. Provost, D. Saelens, J. Monserez; (zittend): K. Ghesquiere, K. Raes, C. Vandaele (senior), F. Vannoote, L. Langedock, F. Staelens, L. Gheysens; (staand): B. Verpoort, D. Vandenberghe, P. De Leyn, J. Wyseur, K. Vermandere, L. Feys, V. Gesquière.

173

1997-1998 was voor Moeder Meense een scharnierjaar. Na de succesvolle generatie van Piske, Virus, Trane, Kobbe, Verviers,... moesten Baguette, Pipo, Rambo, Jordy,... en Benji – we hebben Tette een half jaar aan de Sorbonne moeten afstaan – een nieuwe energie zien te doen ontstaan in de club. Moeilijk was dit niet echt aangezien we nog op heel wat enthousiasme konden rekenen van onze oorspronkelijke generatie. Opnieuw de juiste mensen vinden en alles op een duurzame manier in elkaar doen klikken was dus de boodschap. Omtrent wie er de leiding van deze operatie zou nemen, was men het niet helemaal eens zodat, zoals vaak, een beetje moest herschikt worden in de functies (Benji werd dus met andere woorden nooit ‘echt’ als senior verkozen).

Om duidelijk met een nieuwe lei te starten zijn we dus eerst en vooral veranderd van clubcafé. De minder aantrekkelijk ($$$) geworden Ravage werd dus geruild voor de oergezellige Donatus (zie sectie 5.2.16), het ultieme West-Vlaams clubcafé. Omwille van zijn allang gevestigde, bevriende clubs (Tieltse, Fanfare,...) was dit een goede oefening om zich te profileren als welvarende club met stevige tradities. Opnieuw waren we naar een café getrokken waar het vrouwengehalte ietsje hoger Foto 279: clubactiviteit anno 1997-98 412 lag. Dit had natuurlijk zijn gevolgen. Zo gebeurde het dat we cantussen organiseerden met andere vrouwelijke clubs zoals “Les Femmes Fatales” of met het ganse café, … Vrouwen binnen de club hebben we echter nooit toegelaten.

Verder zijn we dit jaar niet enkel in ons clubcafé gebleven, maar hebben we redelijk veel rondgetrokken, kwestie van wat naambekendheid te krijgen, ook bij het SK waar Benji (zie sectie 4.3.4) met genot de deugden van ontdekte. En in de Don zelf zaten we bijna elke dag. Ook onze clubactiviteiten gingen zelden onopgemerkt voorbij. En zelfs het Galabal was een groot succes. Noem het misschien ijdel, maar Moeder Meense was begonnen aan een nieuwe start en iedereen mocht en zou het weten.

Echt veel schachten hadden we niet, maar wel persoonlijkheden van formaat: Hulkie (zie Foto 282), Attack (zie Foto 309), Ulle en L-Tie. Clubleden die in het vervolg een belangrijke rol moesten spelen. Maar die nieuwe generatie, die het jaar nadien nog zou aangroeien, was uiteindelijk dé verdienste van de club gedurende dit alweer uitstekend clubjaar.

2.8.4.2 Aan een goede club moet gebouwd worden 413 Na Benji kwam Tette (zie Foto 280) aan het hoofd van de club gedurende het jaar 199899. Deze machtswissel zorgde in de club voor een nieuwe wind. De Meense werd de grootste en meest gevreesde club van Leuven op dat moment, dit alles zonder haar waardigheid te verliezen.

Het is tijdens deze periode, meer bepaald tijdens de tienkamp (zie sectie 3.12.2), dat de leuze “Bouw en verbouwingswerken Moeder Meense” aan het clublied toevoegd werd.

Plotseling begon L-Tie deze leuze in café de Peroket te zingen en in een mum van tijd stond gans de Meense mee te kwelen. En dit gebeurde niet zonder reden. Het begon al na de eerste clubavond, toen twee van onze leden een “klein beetje spel hadden” aan het HDR. Zelfs de beheerders van dit café wisten voortaan wie en wat de Meense was. Een beetje later sneuvelden enkele zaken (ruiten, wc's, lavabo's, ...) in den Don, bij toeval altijd de dinsdag (dag van onze clubavond).

En wie herinnert er zich niet het verhaal van de praesis van de Harelbeekse niet meer die dacht dat hij direct commilito kon worden. Die jongen heeft tijdens de boogschieting

Foto 280: Thierry Demuynck

412

V.l.n.r.: (zittend): L. Feys, M. Nuytten, J. Provost, J. Wyseur; (staand): D. Vanneste, P. De Leyn, B. Verpoort (senior), S. Vancolen, U. Heidbüchel.

413 Gecombineerde bijdrage van Thierry Demunck (senior 1998-99 – zie Foto 280) en Maarten Nuytten (senior 1999-2000 – zie Foto 282).

174

meer pijlen achter zijn kop gehad dan iets anders en meer pisse dan bier gedronken. We hebben hem niet meer teruggezien.

Toen ook het dure touch-screen van de spelcomputer in de Peroket aan duizend stukjes was (na de stannekwis natuurlijk – zie sectie 3.39), begon men ons toch een beetje te vrezen. Wat zeker meespeelde was dat we bijna altijd minimum met 15 man waren. Velen waren meer dan 1m90 of toch bijna en de kleinere compenseerden hun gestalte met de breedte van hun borstkas of de dikte van hun buik. Men begon ons namen te geven zoals de afbrekers, de hooligans, enz.

Omdat dit allemaal een beetje crapuleus klinkt en we zeker niet zo waren kwamen we tot bouw- en verbouwingswerken (er zit nog iets optimistisch in die titel). Deze naam werd helemaal ingeburgerd na de karting: na enkele massa-crashes van karts en enkele vliegende mini-moto's had Chico zijn kart niet meer in bedwang kunnen houden en de official van dienst omver gekeild. Resultaat : been gebroken. Deze bijnaam had zo zijn voordelen. Overal waar we kwamen maakten ze plaats voor ons en tijdens de openluchtcantus liepen we het meest in het oog.

En wanneer een lid van ons, ik noem geen namen maar hij trok een beetje op de Hulk (zie Foto 282), zich moest verdedigen tegen een lid van de grootste en zogezegd gevaarlijkste club van Leuven (één van Antwerpen), werd geschiedenis geschreven. Die andere sloeg eerst maar lachte niet laatst, vooral niet in zijn karretje waar hij enkele weken moest in zitten. Toch moet ik hierbij zeggen dat we een grote imposante club waren met allemaal een grote muil maar wij nooit begonnen of vandalistisch bezig waren. Tenzij je een vuilniszakkengevecht door heel Leuven zo kunt noemen.

Het kwam gewoon op het volgende neer: “de Meense rules” met als resultaat dat we op het einde van dat jaar de S.S. in onze rangen hadden (Benji – zie Foto 484).

Foto 281: de clubfoto anno 1998-99 414

Wat eigenlijk het belangrijkste kenmerk was van onze club en dan ook onze sterkte was de samenhorigheid. Een perfecte combinatie van oud en jong, een bende zuiplappen en ambiancemakers met toch nog enig verstand. Dit werd benadrukt op de kiescantus, die een heel emotionele bedoening werd, vooral wanner Tette iedereeen bedankte met een “bouw-en verbouwingswerken T-shirt” (zie Foto 280).

Foto 282: M. Nuytten

Tijdens 1999-2000 was Hulkie (zie Foto 282) de baas van Moeder Meense. De club was tot een goed geoliede machine uitgegroeid. Hij zette het elan van het jaar voordien verder. De Meense was een club met vijftien actieve leden alwaar we enkele jaren voordien soms kritieke perioden hadden meegemaakt. De Meense beleefde een revival en werd dan ook één van de vooraanstaande clubs van de West-Vlaamse Gilde. Misschien zelfs van het ganse SK want Benji (zie sectie 4.3.4) was verkozen tot SS en samen met de andere Westvlaamse clubs waren we de grootste entiteit in het SK. Het waren tijdens dit jaar ook allemaal serieuze gasten in de club. Zeker zes à zeven man was bij ons groter dan 1m90.

Als wij dan ergens met onze bende aankwamen zorgde dit direct voor heel wat aanzien. We lieten vaak ook onze positieve kant zien, met name door naar goeie gewoonte jaarlijks de derde donderdag van oktober te reserveren voor onze ereledencantus (zie sectie 3.6). Dit was alweer iets waarvoor de Meense zeer te benijden was en er werd om ons heen dan ook veel over gesproken. De gasten van andere clubs die geïnviteerd waren om ons efkes te vervoegen op deze cantus voelden zich zeer vereerd en waren er maar al te graag bij.

Tijdens deze cantus werden ook de nieuwe Meense rode jasjes (zie Foto 520) uitgedeeld zodat we vanaf dat moment nog meer opvielen.

414

V.l.n.r.: (geknield): B. Stragier, M. Vannoote, M. Hardeman, L. Moens; H. De Lathauwer (staand 1ste rij): B. Verpoort, L. Feys, D. Vanneste, T. Demuynck (senior), J. Wyseur, U. Heidbüchel, M. Nuytten, S. Vancolen, S. Vandendriessche; (staand 2de rij): L. Mattelaer, C. Vandaele.

175

2.8.4.3 Het “historische” feestjaar 416 Het twintigste lustrum: 100 jaar Moeder Meense. Over de vorige 99 jaar hebt u in dit boek al heel wat teruggevonden, laat ons nu een blik werpen op dat honderdste jaar. Al op het einde van het vorige jaar was duidelijk dat Moeder Meense Anno 2000-2001 er heel anders zou uitzien. Inderdaad, vele commilitones verdwenen uit het onmiddellijke, Leuvense gezicht om zich op de arbeidsmarkt of in een buitenlands (Erasmus-)avontuur te storten. Niettemin bleven er nog voldoende mannen van belang plakken en kwamen er nog enkele schachten bij. De Meense kon het clubjaar dus opnieuw inzetten met de traditionele openingscantus. De oudere leden vonden hun draai terug, de schachten werden ingewijd in de wondere wereld van Moeder Meense. Na deze cantus was de club als vanouds weer goed op dreef: we gingen boogschieten, rollen, tienkampen, etc.

Het eerste semester was ook vrij woelig, omwille van het studentenprotest tegen de semesterexamens, waardoor voor het eerst in jaren weer eens duizenden studenten op straat kwamen. Wat er ook van zij, de Meense club boerde ondertussen rustig verder en sloot het eerste semester af met de schachtendoop. Na de Kerstvakantie gingen we verder op de ingeslagen weg: meer cantussen (waaronder Foto 283: de clubfoto anno 2000-01 415 de openluchtcantus van het Seniorenkonvent op de Oude Markt en de Carnavalscantus van de Westvlaamse gilde), en ook een - zij het kortstondige - hereniging met de commilitones die dit jaar in het buitenland vertoefden. Ook was er de viering van het lustrum, met als bekroning de zeer geslaagde lustrumfuif.

Na deze toch wel vermoeiende lustrumviering zouden normale stervelingen misschien op hun lauweren gaan rusten zijn, edoch de Meense versaagde niet. Met de niet onaardige opbrengsten van de viering in de zakken van de quaestor trokken wij algauw weer door de straten en stegen van “Loven”. Maar, naarmate de tijd verstreek, kondigden zich allerlei voortekenen van naderend onheil aan: de dagen werden langer, vreemde vogelsoorten verschenen in ons landje... De jaarlijkse Calvarietocht der studenten kwam in zicht: de examens. Langzamerhand dunden de activiteiten dus uit en het jaar werd besloten met de ontgroening van de schachten en de kiescantus.

Over deze laatste willen wij u toch de volgende anecdote - of historisch feit, zo u wilt - niet onthouden. Voor het seniorschap waren er twee kandidaten (eigenlijk drie, gezien de opmerkelijke démarche van erelid Lorenzo Feys): Dries Ide (zie Foto 269) en Mathieu Vansuyt. Op zich niet zo opmerkelijk, ware het niet dat Dries in Osnabrück verbleef en Mathieu in Parijs verwijlde. Via de combinatie mobiele telefonie-internetverkeer bereikten ons vanuit Duitsland en de Lichtstad al snel de instructies van beide “kroonpretendenten”. Er werden voor beide heren pleitbezorgers aangesteld die nauwgezet hun aanwijzingen volgden. Uiteindelijk, na de traditionele verkiezingsronden werd Dries verkozen voor de hoogste eer. Hiermee was de eerste internetverkiezing in Moeder Meense een feit en rolde ook onze club de 21ste eeuw binnen. Trouwens toen de Senior Seniorum van deze verkiezing op de hoogte werd gebracht, nam hij de instructies van de kandidaten prompt in beslag en bracht ze naar het Leuvense studentenmuseum. Maar nu zullen wij u uw lectuur van deze werkelijk excellente kroniek laten verderzetten. Aan u, onze studentikoze groet!

2.8.4.4 Het XXste Lustrumjaar 417 Het nieuwe praesidium was nog maar pas gevormd, of daar stond het aan het begin van het jaar al voor de eerste vuurdoop. Hun clubcafé was verdwenen. Weg schild, weg codexen, weg papieren maar ook weg poef. Al vlug werd een meer dan waardige opvolger gevonden voor ons thuis. Café de Peroket in de Tiensestraat (zie sectie 5.2.17). Het laatste Westvlaamse bastion dat nog rechtstaat in Leuven.

Het aanwerven van nieuwe leden liep gelukkig van een leien dakje. Reeds op de eerste “welkomvergadering” stonden er al zes nieuwelingen te popelen om lid te worden. De drie weken die

Foto 284: S. Dupont

415

V.l.n.r.: (gehurkt): F. Bacro, S. Dupont; (staand 1ste rij): D. Ide, L. Moens (senior), D. Vanneste, H. De Lathauwer, M. Vansuyt; (staand 2de rij): B. Verpoort, M. Vannoote, A. Lecluyse, T. Demuynck, M. Hardeman.

416 Bijdrage van de hand van Lode Moens (senior 2000-01 – zie Foto 9).

417 Bijdrage van de hand van Stefan Dupont (scriptor 2001-02 –zie Foto 284).

176

daarop volgden zagen we kandidaat-leden komen en gaan, maar op de ereledencantus waren de vijf definitieve schachten aanwezig en hoe konden we mooier het jaar serieus starten dan op de ereledencantus: vijf leden, vijf toekomstige leden en tientallen oudleden die afgezakt waren naar Leuven.

De vijf schachten waren pas bekomen van de adembenemende ereledencantus of daar stond hún eerste vuurdoop voor de neus. Gedurende twee dagen werden ze allen getest op verschillende vlakken ( maar vooral op het alcoholverbruik) en ze waren allen goedgekeurd. Vijf kersverse schachten stonden klaar om de toekomst van Moeder Meense te verzekeren de komende jaren. De vijf nieuwe boorlingen kregen de namen Bambi, Beaufort, Coma, Koala en Porto.

Wij kregen na de doop welgeteld vijf dagen om ons te herstellen want de volgende maandag was het startschot van een driedaagse. We begonnen de maandag met de traditionele openluchtcantus van het SK, waar nogmaals bleek dat Leuven “Westvlaams” is.

De dinsdag, de traditionele clubavond, was het tijd om eens aan sport te doen. Zo dacht de sportfüher er immers over en stelde een partijtje boogschieten voor.

Het derde deel van het drieluik bestond eruit om de woensdag Benny Scott ( een Westvlaamse charmezanger) uit te nodigen, en dit met de Westvlaamse gilde. Deze bestaat dezer dagen naast wij en onze goede vrienden van Moeder Brugse en Moeder Waregemse ook nog uit Moeder Kortrijkse, Moeder Oostendse en Moeder Westland. Inderdaad, voor de aandachtige lezers, Moeder Tieltse, Moeder Izegemse en de Mandel zijn niet meer anno 2001-2002.

Foto 285: de clubfoto anno 2001-02 418 Het werd na die zware week nog eens tijd om het rustig te houden dus was het een gepast tijdstip om een cantus te organiseren. Niet zomaar een cantus, nee de alomgeliefde porrecantus. En neem het van mij aan het was er eentje om je vingers van af te likken. Tegenwoordig geven we met de studentenclub, naast het galabal, ook een fuif in Leuven. Deze was, na de verplichte rollingen, meer dan grandioos. Zelfs weken na het gebeuren werden we nog gefeliciteerd door mensen op straat voor ons grandioos feestje.

Zoals ge ook wel zult weten hebben ze in Leuven het semestersysteem ingeschakeld zodat er in december slechts weinig plaats is voor uitbundig gefeest. We sloten daarom tijdig het eerste deel van het clubjaar af met een spetterende kerstcantus en dan was het voor iedereen tijd, na de traditionele kater, om wat leerstof binnen te “pullen”.

2.8.4.5 Vanwege een zoon der Moreinen, uit sympathie 419 “Meende, Meende, stadje van leute en van vele plezier, ...”, het clublied van Moeder Meense weerklonk in de jaren ‘90 luid en krachtig in Leuven. Blonken de Meense zonen dan al niet uit in kwantiteit, de kwaliteit kon tellen. Vandaar waarschijnlijk dat zij bij ‘t zingen van club- en andere liederen telkens volmondig werden bijgestaan door die andere populaire zonen. Ja, de zonen der Moreinen, die van ‘t Westland, stonden dichter bij de Meense dan gelijk welk andere club in Leuven.

Toen de poorten van onze Alma Mater in ‘91 voor mij open zwaaiden, en ik een weinig later enkele interessantere Moeders leerde kennen, was de Meense eerder berucht dan beroemd. Het was in die tijd de enige Westvlaamse club met clubcafé op den Oude Markt, ietwat verwijderd dus van het Westvlaamse zwaartepunt dat toch in de Tiensestraat lag. Samen met de Oostendse en ‘t Westland vormde de Meense een soort alternatief voor de Westvlaamse clubs met de ‘dikke nekken’ waar de Brugse, de Izegemse en uiteraard ook de Kortrijkse voor bekend stonden.

418

V.l.n.r. (gehurkt): C. Ide, P. Lavaert, M. Lecluyse; (staand): L. Moens, D. Ide (senior), L. Gheysens (ereledenvoorzitter), A. Lecluyse, S. Dupont, M. Vansuyt.

419 Een spontane bijdrage van de hand van Hans “Berre” Beerlandt (Senior Moeder Westland 1995-1996, Senior Seniorum 1997-1998 – zie Foto 286).

177

Ik herinner me mijn eerste verbroederingscantus met de Meense nog levendig: boven de Peylkoker (zie sectie 5.2.14), in een ‘marginaal kiezig’ maar ó zo gezellig zaaltje, werd het Westland er als eregasten verwelkomd door Piere en zijn gevolg. Vele verbroederingscantussen zouden al snel volgen (zie Foto 265). De Meense ruilde de Oude Markt in voor de Tiensestraat en nestelde zich in een volledig vernieuwd kafaat, de Ravage (zie sectie 5.2.15). Of het aan de naam van het café lag weet ik niet, maar mijn generatie denkt met veel heimwee in het hart terug aan de tijd waarin we meermaals per week de boel op stelten zetten tot Bartje, de ‘kuiser’, ons werkelijk de krukken onder het lijf borstelde, dagsoep of niet. Boven ‘t café was een schitterend cantuszaaltje ideaal voor ongeveer 17 en dus knusjes voor 25 à 30 commilitones. De traditie dat verschillende clubs op bezoek kwamen tijdens de cantus bestond al lang maar tot grote ergernis van de quaestor kon men bij het Westland niet meer van bezoekjes spreken, meermaals moest een extra vat er aan geloven... wat de Meense dan achteraf probeerde in te halen met de helft van het ledenaantal van ‘t Westland !

Eerst als Senior van ‘t Westland, later als Senior Seniorum mocht ik als één van de weinige gelukkigen meemaken hoe een oude-bukkencantus (zie sectie 3.6) kon uitgroeien tot een onvervalst en ondertussen uniek fenomeen in Leuven. De speechen van de Ere-voorzitter (zie sectie 5.4.3), de stemopwarming van Stiere (zie Foto 493) en de klassieke kaskrakers voorgezongen door Smette Kaas (zie Foto 323) (Ein kleiner Matrose / Es gibt kein Bier auf Hawaii)... geen enkel club die er kan aan tippen ! Lukken (zie Foto 2), Smette Kaas, Stiere, Piere (zie Foto 1), Pis (zie Foto 266), Verviers (zie Foto 267), Virus (zie Foto 263), Kobbe, Baguette (zie Foto 268), Benji (zie Foto 484), Trane, en al die anderen waarvan de naam me niet te binnen schiet, bedankt voor de gouden tijden die ik met jullie mocht beleven.

Ut vivat crescat floreatque Moeder Meense !

Foto 286: Hans Beerlandt

178

2.9

Het “XXste” lustrum of het PseudoCentennium

2.9.1 Het Eeuwfeestcomité Eind 1998 werd tijdens een vergadering thuis bij Luc Gheysens, de ereledenvoorzitter (zie sectie 5.4.3), beslist door de aanwezige proseniores dat het Eeuwfeest van Moeder Meense de moeite waard zou zijn. Naarmate de avond vorderde, de drank vloeide, en de straffe verhalen nog eens boven gehaald werden, kregen de plannen voor de viering meer allure. Er zou een cantus in het college georganiseerd worden, een mediacampagne gelanceerd worden (met inbegrip van WTV), en een lustrumlied en -boek komen. En na een ontvangst op het stadhuis (waar toen erelid Jan Libbrecht – zie Foto 116 – het lint droeg) zouden we de voeten onder de tafels van de Cortina steken (daarbij abstractie makend van een nog openstaande rekening uit 1990).

Na deze startvergadering zouden er nog vele volgen ofwel bij Luc thuis (met eten en drinken in overvloed verzorgd door gastvrouwe Christine) ofwel in de bierkelder van de Cortina met belegde broodjes. De klassieke functies (quaestor, scriptor, cantor, secretaris …) en speciale taken (bv. taxicoördinator, materiaalman, fotopaneelverantwoordelijke, liedjestekstschrijver, … ) werden verdeeld. Ondanks enkele kleine problemen (wissel van directeur en burgemeester waardoor de contacten moesten hernieuwd worden) verliepen de zaken vlot. WTV vond wel dat Menen al genoeg in het nieuws kwam zodat we dan toch niet op TV te zien geweest zijn, maar de aandacht in de kranten compenseerde dit ruimschoots.

Alle activiteiten kenden een ruime belangstelling vanwege de ereleden. Het nieuwe lustrumlied werd bij herhaling gekweeld (en ook al tijdens de eerstvolgende ereledencantus) zodat het op weg is om een echte clubhit te worden.

Als toetje werd beslist om het centenniumboek te verdelen tijdens een barbecue op 4 mei 2002, na een officiële voorstelling ervan ter stadhuize. Dit gold als een verwijzing naar de Dies Natalisfeesten van vroeger en als een correctie op de Meense tijdsrekening die een jaartje voorop liep (zie sectie 2.1.1). Om evidente redenen is enkel van deze laatste activiteit niets te vinden in dit opus magnum over Moeder Meense.

Foto 287: een deel van het lustrumcomité bij Luc thuis (De Weekbode d.d. 05/03/2001) 420 420

Beneden van links naar rechts: A. Raes, S. Vancolen, L. Moens, P. Lodewyck, L. Gheysens, L. Verbeke, P. Spyns; Van boven links naar beneden rechts: K. Raes, F. Develter, J.-P. Desmet, L. Vanfleteren, J.-P. Lemaire, J. Ghesquière, W. Stragier, L. Maddens, A. Parein, J. Vanraes, A. Vandamme.

179

2.9.2 De Feestcantus Op vrijdag 20 Oktober ging in het voor velen vertrouwde Sint Aloysiuscollege om 19.30h de cantus door. Na een kleine opwarming van de lever en het geheugen aan de bar (zie Foto 550, Foto 551, Foto 552 & Foto 553), startte de cantus.

Natuurlijk werd er een groepsfoto genomen. V.l.n. r.: (zittend 1ste rij): Lode Langedock, Lieven Gheysens, Frederik Staelens, Christoph Vandaele, Karl Raes, Lode Moens, Maarten Nuytten, Benjamin Verpoort, Mathieu Hardeman, Dieter Vanneste, Mattieu Vansuyt, Thierry Demuynck, Steven Vancolen, Hans De Lathauwer, Steven Vandendriessche, [Tom Vanraes], Luc Gheysens, Philip Dhuyvetter; (zittend 2de rij): Jan Gesquière, Jacques Hespel, Etienne Roussel, Marc Blanckaert, Tony Cardoen, Paul Mahieu, Leon Verbeke, Joseph Hellebuyck, Koen Dewulf (Moeder Oostendse 1960-61 421), Pierre Roussel, Herwig Goethals, Antoon Parein, Wilfried Stragier, Jacques Ghesquière, Jef Vanraes, Luc Maddens; (staand 1ste rij): Davy Reniers, Dominique Dejonghe, Roland Nuytten, Guy Vanthongel, x, Henk Gheysen, Franky Laperre, Bernard Deceuninck, Albert Van Damme, Luc Vanfleteren, Paul Lodewyck, Dirk Meganck, Frans Ghesquière, Luc Derumeaux, Arnold Raes, Frans Deceuninck, Gaby Del’haye; (staand 2de rij): Filip Vannoote, Bram Stragier, Vincent Gesquière, Werner Coudyzer, x, Stefaan Volckaert, Jan Bode, x, Joris Degroote, Jean-Pierre Desmet, Johan Onraet, Jean-Marie Devriendt, Lorenzo Feys, Alexander Lecluyse, Jef Dewulf; (staande 3de rij): Johan Kemel, Bart Dejonckheere, JeanPierre Lemaire, Francis Develter, Stephane Verraes, Philippe Verraes, Michel Ponseele, Luc Ghesquière, Willy Vanraes, Filip Descamps, Bernard Coussée, Xavier Lamote, Hans Verhaeghe, Peter Spyns.

Arnold Raes heeft alles op video vastgelegd (zie Foto 289). Hij had dit ook al gedaan met de ereledencantussen van de jaren 1993-95.

Foto 289: Nolle

Als anecdote kunnen we onthouden dat Stanne achteraf zo vast aan het slapen was dat de taxichauffeur, die afgehuurd werd, een half uur in Leuven rondgereden heeft vooraleer hij gevonden had waar Stanne moest afgeleverd worden. De chauffeur had immers met veel moeite de straatnaam losgekregen, laat staan indicaties over het te volgen parcours. Stanne wou eerst zelfs niet eens uitstappen in Leuven maar enkel in Menen.

421

Foto 288: de deelnemers aan de eeuwfeestcantus Als herinnering aan de vroegere gemeenschappelijke geschiedenis (zie sectie 2.1.1.4)?

180

De cantus werd begeleid op accordeon door Werner Coudyzer (zie Foto 291), wiens biceps na de cantus in omvang verdubbeld waren.

Foto 290: de traditionele estafette 422

Foto 291: W. Coudyzer Ook deze keer werd de nodige ruchtbaarheid aan het gebeuren gegeven in de local pers (zie Illustratie 40, Illustratie 43, en Illustratie 44).

Foto 292: het al even traditioneel bezoek van de fanfare 423

Foto 293: de generatie 26-54 424

Foto 294:de Meense zonen staan op

Foto 295: een deel van de praesidiumtafel 425 Foto 296: foto op de uitnodiging voor het galadiner 422

van voor naar achter: (linkerrij): M. Hardeman, T. Demuynck, M. Vansuyt (verstopt), L. Moens, D. Vanneste, H. De Lathouwer (verstopt), L. Langedock (verstopt), M. Nuytten, x, V. Gesquière; (rechterrij): S. Vancolen, C. Vandaele (verstopt), L. Feys (verstopt), [T. Vanraes], A. Lecluyse, L. Gheysens, K. Raes (verstopt), F. Staelens (verstopt), F. Vannoote. B. Verpoort heeft het startsignaal gegeven en W. Vanraes houdt een oogje in het zeil.

423 v.l.n.r.: (achteraan): L. Gheysens, L. Maddens, L. Moens, B. Verpoort; (linkerrij): x, E. Roussel (grotendeels verstopt), P. Roussel, A. Vandamme, T. Cardoen, R. Nuytten, J. Ghesquière, G. Vanthongel, L. Vanfleteren, P. Lodewyck, J. Onraet, D. Lesaffer (?); (rechterrij): L. Verbeke, P. Mahieu, M. Blanckaert, H. Goethals (grotendeels verstopt), A. Parein, F. Deceuninck, B. Deceuninck, E. Demuynck, J.-M. Devriendt, F. Ghesquière, D. Meganck, L. Ghesquière, J. Samoy, W. Vanraes.

424 v.l.n.r.: J. Hellebuyck, L. Verbeke, P. Mahieu. Iam multos annos !

425 v.l.n.r.: J. Vanraes, J.-P. Desmet, L. Gheysens, L. Maddens, L. Moens, B. Verpoort.

181

Foto 297: de generaties 75-90 427

Foto 298: de generaties 90-00 428

Illustratie 40 426 (De Weekbode 05/03/2001) 426

Oorspronkelijk toont het krantenartikel Foto 288. v.l.n.r.: W. Degroote, D. Lernout, J. Vanden Berghe, H. Gheysen, F. Develter (verstopt), Ph. Verraes, S. Volckaert (verstopt), Ph. Dhuyvetter, J. Bode, B. Dejonckheere, J. Gesquière (verstopt), S. Verraes, F. Laperre, x, M. Ponseele.

428 van midden vooraan naar rechts vooraan: D. Reniers, H. Verhaeghe, D. Dejonghe, C. Vandaele, S. Vancolen, L. Feys, [T. Vanraes], M. Hardeman (verstopt), D. Vanneste (staand), T. Demuynck, F. Staelens, L. Gheysens, F. Vannoote, V. Gesquière, L. Langedock, K. Raes, X. Lamote.

427

182

Foto 299: de generaties 54-60 429

Foto 300: de generaties 60-75 430

429

v.l.n.r.: (voorste rij): P. Roussel, G. Del’haye, P. Dewulf (Moeder Oostendse), A. Vandamme, T. Cardoen; (achterste rij): [L. Verbeke], J. Hespel, M. Blanckaert, H. Goethals, A. Parein, B. Deceuninck.

430 van midden vooraan naar rechts vooraan: B. Deceuninck, E; Demuynck, J.-M. Devriendt, F. Ghesquière (verstopt), D. Meganck, L. Ghesquière, J. Samoy, W. Vanraes (verstopt); (achterste rij): [M. Vansuyt], x, x (verstopt), J. Onraet, P. Lodewyck, L. Vanfleteren, G. Vanthongel, J. Ghesquière, R. Nuytten. Op de achergrond rechts herkennen we nog M. Hardeman, M. Nuytten, A. Raes (gelegenheidsschachtentemmer), S. vancolen, F. Vannoote.

183

2.9.3 Het Feestgalabal Het goedgevulde programma en het lekkere menu hebben ongeveer 200 genodigden (ereleden met echtgenotes of vriendin) naar de Cortina gelokt.

Illustratie 41: uitnodiging Eeuwfeestgaladiner Ter gelegenheid van het eeuwfeest werd een nieuw lied gecomponeerd, dat tijdens de receptie op het stadhuis te Menen uit volle borst (en onder muzikale begeleiding van Dirk Callens op keyboards) meegezongen werd.

Illustratie 42 Deze gebeurtenissen (en het boek dat u nu in handen hebt) zijn niet aan de aandacht van de lokale pers ontsnapt (na enige hulp onzentwege).

184

Illustratie 43: Het Volk

185

186

Illustratie 44: De weekbode De raadszaal van het stadhuis zat afgeladen vol (zie Foto 302) met ereleden en commilitones. Te noteren viel de toespraak van de schepen van ontspanning (het lint clubsgewijze over de schouder – zie Foto 303), die de echtgenote van Michel Ponseele (zie Foto 222)is. Zij verklapte enkele anecdotes uit de jaren zeventig. Verder vond burgemeester Gilbert Bossuyt de gelegenheid zeer geestesverrijkend. Hij had het almaar over “que d’esprit” en besloot zijn toespraak met “ergo bibamus”. De pintjes zullen ook wel iets geholpen hebben. Na de foto voor het stadhuis trok de olijke bende naar de Cortina (zie Foto 304) alwaar de receptie en het diner plaatsvonden. Het feest duurde tot in de vroege uurtjes (met een salamander en gastoptreden van Chippendale Tette). Vermelden we nog dat Jacques Ghesquière (zie Foto 183) een videoreportage van de viering en het diner samengesteld heeft.

Foto 301: de club voor het stadhuis 431 Wilfried Stragier (zie Foto 493), senior 1963-64 en cluborator ad vitam, heeft zijn barokke volzinnen aan het papier toevertrouwd en verhaalt over de feestelijke gebeurtenissen.

431

V.l.n.r. (gehurkt): D. Ide, F. Bacro, S. Dupont, A. Lecluyse, L. Moens (senior), H. De Lathauwer, M. Vansuyt, M. Vannoote; (staand 1ste rij): H. Vandenbulcke, A. Raes, R. Nuytten, H. Maddens, F. Den Dauw, W. Stragier, M. Blanckaert, x (verstopt), J. Libbrecht, L. Verbeke, L. Maddens, L. Gheysens, J. Vanraes, E. Roussel, J.-P. Desmet; (staand andere rijen): J. Maes, H. Deleu, S. Volckaert, J. Kemel, J. Gesquière, F. Stepman, J. Bode, J.-P. Lemaire, W. Vanraes, E. Costeur, x (SAM leerling), L. Feys, P. Ghesquière, M. Nuytten, S. Vancoolen, D. Lust, x, P. Lodewyck, T. Cardoen, G. Vanthongel (verstopt), L. Derumeaux, J. Ghesquière, G. Bossuyt (burgemeester), x (verstopt), x (verstopt), P. Spyns, x (verstopt), P. Mahieu (verstopt), x (verstopt), F. Vannoote, A. Parein, D. Dejonghe, A. Van Damme, P. Ghekiere, P. Deleyn, L. Langedock, K. Raes, C. Vandaele, M. Ponseele (verstopt), S. Verraes, F. Laperre, F. Develter, B. Verpoort, Ph. Verraes, P. Roussel (verstopt), V. Gesquière, x (verstopt), M. Hondeghem.

187

Het zal van heinde en verre niemand van 't studentengeslacht ontgaan zijn, wat gebeurd is, op die twee prachtige weekenden ergens in het voorjaar van het schitterende jaar tweeduisd -tweeduisdeneen. Waarom zouden wij de gebeurtenissen meer specifiëren, als iedereen met gezond verstand en dito zeden weet dat op die dagen de meest markante studentenclub - aan Vlaanderens Leieboord- oh lieflijk oord - de meer dan honderd jaren roemrijke Moeder Meense zichzelf zo uitbundig vierde dat haar gloed over de straten, stegen en pleinen, uitstraalde, zijns gelijke niet meer vindend.

Inderdaad, de glorieuze viering werd ingezet met ne cantus, waar de tremolo's niet uit de lucht waren; waar gespeecht werd met een gevatheid, die menige commilito naar de kele greep; waar het gerstenat rijkelijk vloeide, met of zonder kus tot afscheid; waar de zangstonde geleid werd met magistrale hand door Smetje Kaas (zie Foto 323); waar uit de doeken Foto 302: in het staduis 432 gedaan werd wat iedereen wist, maar dan op een manier alsof we het voor het eerst hoorden; waar het eeuwfeestlied boven de doopvont werd gehouden en goed bevonden; waar opnieuw dure eden gesmeed werden; en waar iedereen zag dat het goed was.

Met zo'n magnifieke entree kon er reeds niks meer misgaan voor de supergrote officiële vieringe ten stadhuize (zie Foto 302) en in de Cortina (zie Foto 304) en dit alles samen met onze madammen. De zoetgevooisdheid van de vroede vaderen en dochter van de Menense stadsroede (zie Foto 303) kon menigeen bekoren en d'ambiance zat er direct al in met nen goeien in onze... Met de uitwisseling van de traditionele geschenken tussen staatshoofden toonde Moeder Meense opnieuw zijn internationale uitstraling, lef en superklasse. Wie zou er ooit nog denken dit te kunnen evenaren ?

Foto 303: drie verschillende linten Tegen valavond zette de rijke Menense stoet zich in beweging landinwaarts, een tiental parasangen verder om er de Wevelgemse vesting genadeloos in te nemen. Voor wie nog fijn van gehoor was, steeg het welwillend gemompel uit de straten op en iedereen kon op zijn minst het zoetgevooisde gekir van de omstaanders waarnemen. In de Cortina vielen we met ons gat in de boter. We hadden geen monden en kelen genoeg om in alles te bijten, te proeven en door te slikken. Wij waren niet alleen zeer content over onszelf, maar zelfs over de anderen, over de viering, de organisatie, de sponsoren, de superdynamiek achter dit alles en zeker ook over onze zeer knappe hoogbejaarde ereleden, naast onze jongste kornuiten.

Foto 304: in de Cortina, klaar voor de salamander

Moeder Meende had op een unieke manier voor heel de wereld duidelijk gemaakt waar het hier op aankomt, eens de riemen van de dagelijkse sleur afgelegd.

432

V.l.n.r.: (zittend): P. Ghekiere, E. Costeur, L. Maddens, P. Mahieu, L. Verbeke en echtgenote, Mevr. Parein, F. Den Dauw (met erachter F. Develter) en echtgenote Katrien, G. Verhaeghe, P. Roussel, E. Roussel; (staand): A. Raes, M. Blanckaert, W. Vanraes, echtgenote en Ph. Verraes, P. Ghesquière.

188

3 De activiteiten van belang Deze sectie biedt een overzicht van een typisch clubjaar door de eeuw heen. Allerhande vermakelijke of uitzonderlijke verslagjes vormen de hoofdmoot. Hier weerspiegelt zich de inzet van de toenmalige scriptoren. Verdienstelijke scriptoren waren o.a. André Ponseele (zie Foto 77) en Rufyn Delbaere (zie Foto 63), beide actief tussen 1932 en 1937. Deze laatste was blijkbaar zo bekend voor zijn schrijvers- en sprekerskwaliteiten dat hij vermeld wordt in “Ons Leven”: In de Gilde zelf hadden we als sprekers (…) de prestaties van Ruften Delbaere (…) 433. Voor de tweede wereldoorlog was het eerder uitzonderlijk dat een scriptor enkel lege pagina’s achterliet. De na-oorlogse periode kent een verzwakking halverwege het decennium.

Sommige jaren zijn helemaal niet of enkel summier beschreven. Wilfried Tanghe (zie Foto 306) steekt in 1959-60 zowel kwalitatief als kwantitatief uit boven het gemiddelde. Jean-Marie Lesage (zie Foto 123) verdient eveneens een eervolle vermelding. De jaren zestig tellen veel scriptoren die zich gewetensvol van hun taak kweten, Foto 306: Wilfried waarbij Albert “Berre” Van Damme (zie Foto 305) als de Foto 305: “Albertine” Van Damme “McTanghe” primus inter pares mag beschouwd worden. De vroege zeventiger jaren worden maar gedeeltelijk gered door Luc Josson (zie Foto 187) en Johan Onraet (zie Foto 308) die als enigen die hun taak een volledig jaar volhielden. De periode van stilte en duisternis start vanaf November 1976 en duurt net geen tien jaar.

Langzamerhand verliest het woord het pleit van het beeld.

Soms zijn pagina’s vooral met foto’s gevuld en slechts summier van commentaar voorzien. De teksten van Philip Dhuyvetter (zie Foto 234) blijven door zijn stijl en woordkeuze toch wel het langst nawerken. Vanaf 1992-93 worden de tekstjes voor de boeken niet meer exclusief door de scriptor geschreven, maar zorgen alle clubleden om beurt voor een bijdrage. Scriptoren Mark Lietaer (zie Foto 307) en Pieter Ghesquière (zie Foto 271) verzamelden alle tekstjes in een apart bundeltje dat op het einde van het clubjaar aan de commilitones uitgedeeld werd. In Foto 307: M. Lietaer 1998-99 zorgde Jeroen Wyseur (zie Foto 410) voor een Meense website, die in 2001-02 terug werd opgestart door Dieter Vanneste (zie Foto 309). Toch is het blijkbaar ook voor de recente scriptors een moeilijke opgave om elk jaar de clubboeken aan te vullen. Hopelijk stimuleert deze sectie (en het boek in het algemeen) het historisch besef van alle toekomstige scriptoren. Ze fungeren immers als doorgeefluik tussen de vorige en de volgende generaties. Slechts enkele clubs zijn Foto 308: J. Onraet er in geslaagd hun boeken, die in ons geval een periode van zeventig jaar overspannen, doorlopend aan te vullen en bij te houden.

Deze annalen en andere zware verhalen staan hier te lezen voor al diegenen die de toekomst vrezen al word je beter later econoom of advocaat hier in Leuven was je bierfanaat.

Ook de wijven moesten er zijn Zij kregen ons meer dan eens klein.

Door scriptor Philippe Riem (zie Foto 230), Oktober 1987 Foto 309: D. Vanneste 433

Ons Leven 2 April 1938: 50 (15): 616.

189

3.1

Laudatio

Der is geen club zo Vlaams, zo fier, zo vroom.

Der is geen stadje waar ik liever woon; Zij je rijk ‘of arme, ge zijt altijd ne mens In Meende, “lieflijk oord”, aan Frankrijks grens.

Voor Kerke en voor ’t Vlaamse vaderland Is ’t dat de Meense club zijn herte brandt; Zonen van Meende, nee, twijfelt niet meer: Vervoegt de rood-witte kleuren van eer.

Volgt ’t voorbeeld van illustere figuren, Die eertijds diep in ’t glas zaten te turen.

Ziet, daar is onzen Ere-praesident Luc Gheysen, Dien vent zit nu hele dagen te peinzen.

Maar nu en dan keert-ie naar Leuven weerom, En zucht verdrietig: “O quae mutatio rerum!”.

Illustratie 45: lieflijk oord aan Leieboord

Zelfs den burgemeester van Meende draagt een Meens lint, Ofschoon hij zijn strepen niet in Leuven heeft verdiend; Fernand (zie Foto 243), dat is en blijft ne goeien superschacht, Maar w’hadden van ne Menenaar lijk hem niet anders verwacht.

Le Pen (Christophe Robbe - zie Foto 231),1986-87

3.2

Schachtenbezoek

Zoals telkenjare Trok een uitgelezen schare Van ouwe knollen En jonge bollen Op zoek naar een jonge adelborst Die zou stillen hunnen dorst.

Ze vonden de schachten Dom zoals te verwachten.

Sommigen vergaten zelfs te trakteren.

Die zullen dan ook hun doop moeilijk verteren.

Ziehier enkele stomme vragen Die onze schachten toen sloegen uit hun kragen.

Schacht K.U. uit L.: Waar is de speelplaats van de Universiteit ?

Antw.: op de Oude Markt.

Een toekomstig dokter: Zijn de banden Fulda wel hygiënisch ?

Antw.: Trek u dat niet aan. Ze worden in België toch niet verkocht.

Schacht: Hoeveel soorten katers zijn er ?

Antw.: Dat moet ge aan P. Roelens vragen.

Foto 310: schachten (1994-95) 434 Schacht: Wat is de academische tucht ?

Antw.: nog nooit van gehoord.

V. uit K.: Is Berre (zie Foto 305) ook in de club ?

Antw.; Dat is een publiek geheim, t.t.z. iets dat iedereen weet maar dat ze thuis niet weten.

Schacht L.P. uit M.: Wat is een dubbele schacht ?

Antw.: iemand die denkt dat alle meisjes verliefd zijn op hem en dat hij reeds onopgemerkt tussen de anciens kan lopen Schacht: Wie is Marraine (zie Foto 424) ?

Antw.: Marraine is een hysterisch monunent van Leuven: een kultuurhaard die aan het uitdoven is.

Een psycholoog: Hebben meisjes nog zin ?

Antw.: Wie zou er anders onze bals bevolken ?

Een voetballer: De sportführer, wat doet dat in de club ?

434

V.l.n.r.: Vincent Gesquière, Pieter Ghesquiere, Filip Vannoote.

190

Antw.: (hierop wordt in alle talen gezwegen) Een zoon van goede familie: Kent ge mijn vader niet ?

Antw. van Berre: Natuurlijk, hij heeft nog in mijn jaar gezeten.

Een katholiek: Wat is de studentenparochie ?

Antw.: Dat zijn mannen die met een hoop porren rond een pastoor over het huwelijk zitten te babbelen.

Door Gaby Verhaeghe (zie Foto 311), 1963

3.3

Bezoek aan het 56ste voedingssalon in Brussel

I. De eerste activiteit van het academiejaar Zorgden drie commilitonen voor de Meense delegatie aldaar.

We bezochten Haacht, Jupiler, Kronenburg, Rodenbach, ….

En deden de Heizel daveren onder ons gelach.

Foto 311: Gabriel Verhaeghe

II. Met de fanfare aan onze zijde voor de muziek Lokten we algauw de ordediensten achter onze kliek.

En vanaf toen was er geen enkel rustig moment, Zeker niet als je moet pissen met achter je een agent.

III. Als de ambiance naar een climax ging Ten gevolge van onze volle magen, Smeten de veiligheidsagenten ons buiten En begonnen onze passen te vragen.

IV. Daarna was er bij Marnix een souper En de cantus daarna viel best mee.

Facteur (zie Foto 482), Abdel (zie Foto 252) en Steppie zongen uit volle borst Want ze hadden een onverzadigbare dorst.

Door Steppie (Marc Stepman - zie Foto 244), 14 Oktober 1985

3.4

Assisenproces

Ik wil u verhalen de memorabele feiten en evenementen, Die Moeder Meense alhoewel steeds in krotte van centen Mocht schrijven op haar actief.

En zie, niemand was stief Verwonderd toen op zekere dag een groot proces Werd op touwe gezet als een les Voor sommige schachten voor wie zedigheid lacheding is.

Foto 312: Meense fijne vleeswaren (1985-86)

In ’t kort de geïncrimineerde zaak was Dat Michel Verkinderen (zie Foto 457) een individu van slecht ras Met raad en daad een maagd v. Deezel heeft verleid Ende gebracht heeft tot een staat v. laagheid Waarover het meisje nu schreit.

Om niet te doen aan prikkelende publiciteit Laat ik kies het merendeel van kant.

Foto 313: een staat van laagheid (1961-62) 435 Want die zedenzaak werd zeer pikant.

Alleen trek ik de aandacht op sommige details in de procedure Die wijzen dat bovenkamer van betichte niet is al te secuur.

Uit zijn jeugd blijkt dat zijn educatie In ’t college oorzaak was van degeneratie.

Want reeds daar bleek zijn slechte natuur, 435

V.l.n.r.: Paul Vandecandelaere, Albert Vandamme, Pol Roelens en Pol Delbaere.

191

Geneigd tot nachtelijk gebras en avontuur.

Verder bewees het onderzoek Dat het slachtoffer niet was van licht allooi.

Maar de dader was sterk en kloek.

En hij had met haar niet veel nooi.

Toen hoorde men het openbaar ministerie.

Die zei dat men van de zaak geen mysterie Moest maken; want het feit was het feit.

En hij, die specialist was in de criminaliteit Twijfelde niet of men zou stellen een voorbeeld.

De jury zou besluiten tot een ongunstig advies.

Dus de schuldige zou worden veroordeeld Tot de kosten van ’t proces en ’t verlies van de appendix.

Toen heeft de advocaat gepleit Foto 314: geen mysterie moest maken (1966-67)436 Voor abnormaliteit En dus geen onverantwoordelijkheid Van de betichte. Want, zei hij, gekomen In ’t vuur zijner rede, in zijn verleden vindt men meer symptomen Van erfelijke belasting die over zijn leven heeft beslist Dat aldus zijn doel heeft gemist.

Hij hoopte dus dat de jury verzachtende omstandigheden zou gedenken.

En hem de vrijheid zou schenken.

De betichte zou dus niet gevonnist Worden, maar voor een jaar gesteld in observatie Om de tekens te bestuderen zijner geestelijke aberratie.

Het is hem echter niet gelukt de jury te influenceren En van de betichte de straf af te nemen.

Toen riep de jury De hulp in van de chirurg Om uit te voeren het vonnis.

En tot dies eeuwige gedachtenis Foto 315: de jury te influenceren (1971-72) 437 Werd beslist de appendix te bewaren Als vogelschrik voor zonde en wereldse gevaren.

Het verslag v. ’t laatste halfjaar 1932, Andre Ponseele (zie Foto 77)

3.5

Monsterrolling Ter bevordering van het algemeen Tourisme in België werd in brede kringen besloten de Antwerpse provincie aan te doen. Ik moet eerlijk zeggen dat we onderweg al het mogelijk hebben gedaan om aan onze uitzonderlijke dorst te voldoen.

Foto 316: op rolling anno 1933-34 438

“Om te geven aan de keizer wat aan de keizer toekomt”, zijn we onverrichterzake naar Herentals gerold. Daar het op een bepaald ogenblik levensgevaarlijk werd om nog langer te blijven zijn we dan maar met onze souvenirs de heerlijke keizerstad uitgebold !

436

V.l.n.r.: Wilfried Stragier, Frans Deceuninck, Herwig Goethals, Pol Delbaere, José Vanhollebeke, Luc Bourez.

We menen te herkennen v.l.n.r..: Bernard Defraye, Hugo Depoortere, Freddy Verbrugghe, Johan Onraet.

438 We menen te herkennen v.l.n.r.: J. Boedts, E. Devrieze, A. Dubois, A. Delva, L. Ellebaut, M. Verkinderen, W. Delplancke, A. Ponseele, A. Ameeuw, R. Delbaere; (in de bus): A. Ghesquière, Van Leke, G. Van Den Abeele, J. Huyghe.

437

192

Om onze tère een beetje evenredig te verspreiden, de voordelen van de voorstedelijke arbeidsverdeling en de wet v.h. afnemend grensnut eerbiedigend, hebben we dan maar enkele interessante goedgemeenten in onze hulde betrokken zoals: Heultje, Zoerle-Parwijs, Voortkapel, Morkhoven, Noorderwijk en Olen om er maar een paar te noemen !

Foto 317: Op rolling naar Vlierbeek (mei 1934) 439

Na een grondige detailstudie van voornoemde wereldsteden en na het nodige en onnodige te hebben meegenomen, kregen we het praktisch niet over ons weemoedig hart dat uitzonderlijk avondland te verlaten !

Tenslotte zijn we met onze culturele, geografische, toeristische, sportieve roldersbagage bierwaarts gereden. Als ik zeg sportieve bagage, dan is dit ook gemeend. We zagen immers gespecialiseerde karatemensen aan het werk; het scheelde geen “musepis” of we voelden het nog ook, wat we die avond zeker niet zouden verdiend hebben !

In ieder geval zijn we heelhuids bij Krok (zie Foto 524) gearriveerd. Alleenlijk vonden we het spijtig dat de “toeristenbond van België” het alleenlijk had over felicitaties, dat kon men lezen in “L’Echo de la Bourse”, voor onze onderneming; financiële steun bleef achterwege.

Niettemin zullen we nooit nalaten het Belgiqueske voor soortgelijke aangelegenheden te doorkruisen.

Door Luc Josson (zie Foto 187), januari 1972

3.6

Foto 318: rolling in 1926-27 (?) 440

Ereledencantus

3.6.1 Woordje vooraf De Ereledencantus is een buitengewone activiteit die altijd doorgaat op de derde donderdag van Oktober – dus wacht niet op een uitnodiging maar vul alvast al uw agenda in ! Ze is, naar het schijnt uniek in Leuven, al was het maar wegens de lange traditie – zie ook sectie 2.8.4.5). Hieronder volgen een bijdrage van “Smette Kaas” (één van de pioniers en promotors van deze roemrijke activiteit – zie Foto 323) en het verslag van de ereledencantus van het jaar 1993-94 toen niet minder dan een twintigtal ereleden het clubzaaltje deden uitpuilen van wit-roodwitte linten. Deze cantus en die van het jaar erna werden vastgelegd op video door Nolle “Pis” Raes (zie Foto 289).

3.6.2 De jaarlijkse verjongingskuur 442 Als er een clubaktiviteit is waar de Meense bijzonder fier op kan zijn, dan is dat de jaarlijkse ereledencantus, telkenjare de derde donderdag van oktober.

Alle studentenclubs in Leuven bewonderen en benijden ons voor deze prachtige avond. De traditie werd gestart in 1972 en het evenement werd reeds 27 keer herhaald. Uw dienaar was er welgeteld 25 keer bij, hierin enkel door de erevoorzitter overtroffen.

Foto 319: ereledencantus 1998-99 441 Het is een jaarlijks ritueel, vast en onafwendbaar. Een jaarlijkse bedevaart met een dubbele bodem, enerzijds steun aan het clubleven, anderzijds een gezellige avond met een zweempje weemoed en een vleugje romantiek. De grote promotor is Luc Gheysens, onze erevoorzitter (zie sectie 5.4.3). Luc bestelt de bus, verzamelt de troepen, animeert de avond en drinkt de meeste pinten. Hij is onstuitbaar en onovertrefbaar in zijn geestdrift.

439

We menen te herkennen v.l.n.r.: x, Germain Mulliez, Albert Ghesquière, André Withouck, x.

We menen (bij benadering) te herkennen v.l.n.r.: (gehurkt): x, P. Larmuseau; (staand): P. Coppens, J. Tanghe, x, y, x, x, J. Van Leecke (?), A. Denolf, A. Claeys.

441 V.l.n.r.: W. Stragier, L. Gheyens, F. Develter, P. Spyns, J.-P. Desmet, L. Langedock, V. Gesquière.

442 Bijdrage van de hand van Jean-Pierre Desmet (zie Foto 323).

440

193

Het senario ligt al jaren vast en is niet meer voor wijziging vatbaar. Verzameling in een cafaat te Kortijk, nuttigen van de eerste glazen als rodage, busreis naar Leuven, mondje eten bij den Italiaan, rond 10u30 plechtige intrede op de clubavond, gezang en bier, veel bier, speeches van de oude bukken, optreden van de studentenfanfare, piskwartiertje, salamander, estafette de Foto 320: bierestafette tijdens de ereledencantus 1998-99 443 ouderen tegen de jongeren, Oude Roldersklacht. Nadien rolling tot in de vroege uurtjes en verzameling om 5 uur aan de bus, de meeste in gezegende toestand.

De kwaliteit van de avond was in de loop der jaren nogal variabel. Er waren enkele zwakke jaren, maar heel dikwijls hebben wij schitterende studentikoze avonden beleefd. De laatste jaren is deze grote clubavond uitgegroeid tot een werkelijke topper.

Uiteraard is in loop der jaren heel wat veranderd. De studenten zien er steeds jonger uit, uiteraard omdat wij steeds maar ouder worden. En 's nachts op straat krioelt het van de meisjesstudenten, schoon vrouwvolk voorwaar en absoluut niet verlegen of bedeesd. De praeses houdt er nogal de orde Foto 321: ereledencantus 1990-91 444 in, pet en lint houden stand, er wordt nog veel gezongen maar veel liedjes klinken anders, ja zelfs het clublied wordt anders gezongen!! Wat niet verandert is de clubgeest, het besef lid te zijn van een toffe bende, de vriendschap voor het leven. Houden zo!!

3.6.3 De Ereledencantus Naar jaarlijkse gewoonte was er ook dit jaar een ereledencantus gepland Ze zijn er dan ook in grote getale gestrand.

Vanuit Menen vertrokken ze met een minibusje En dat na het gebruikelijke afscheidskusje.

Toen ons net geschilderd zaaltje nog niet te klein was Zette onze Senior (zie Foto 1) de cantus in met grote klas.

Na het clublied en de op papier voorbereide salamander, Vergat hij zowaar een ad fundum te geven aan elkander.

Ondertussen waren de eerste ereleden aangekomen in ons clubcafaat Voor Stanne (zie Foto 234) was de cantus iets te laat.

Hij was dan ook reeds strontzat Wat te merken was aan de praat die hij op had.

Onze kersverse vader, Jempi, kwam ons ook vervoegen.

Ja onze schachten hadden het nu rap door, dat wordt zwoegen.

Het gezang weerklonk en de sfeer steeg zienderogen, Het bier vloeide overvloedig, dit is ook niet gelogen.

Foto 322: ereledencantus 1992-93 445

Er werd gezopen, gezongen en gespeecht gelijk in de oude dagen Ja, die oude bokken konden zeker niet klagen.

Een estafette kon niet uitblijven Onze Senior kan er nog niet over zwijgen.

443

Van voor naar achter: (links): “Latti” (in het feutenstadium blijven steken); (linkerrij): M. Hardeman, J.-P. Lemaire, L. Gheysens; (in het midden): K. Ghesquiere; (rechterrij): C. Vandaele, S. Vandendriessche, S. Vancolen, B. Verpoort; Rechts kijken toe: F. Develter en L. Gheysens.

444 V.l.n.r.: C. Hoste, J.-P. Desmet, L. Vanfleteren, P. Lodewyck, T. Cardoen, L. Gheysens.

445 V.l.n.r.: N. Lefevre, J. “te tau te tau te …” Vanraes (het éénmansorkest van Moeder Meense), Ph. Dhuyvetter.

194

Bij zijn derden start ad fundum verslikte hij zich bijna Waarna hij vroeg naar enen spa.

Na de geslaagde cantus wilden de oude bokken nog niet naar huis, Ze zouden met een rolling in Leuven nog wel eens optrekken met dat ander gespuis.

Nadat de quaestor gretig de bedragen inde, Zocht Floppy de vrouw die hij beminde.

De bus vertrok, maar Jempi (zie Foto 256) bleef weer plakken.

Der zat maar één ding op: den eerste trein pakken.

Kortom, de Meense Club leefde dienen avond weer zoals weleer En dat had niets te maken met het weer.

Door Floppy (Dominique Dejonghe - zie Foto 237), 20/10/1993

3.7

Foto 323: J.P. Desmet 446

Galabal der Ereleden: zaterdag 24 Oktober

Aux âmes bien nées: L’amour n’attend pas le nombre des années (vrij naar Corneille) ’t Begon er eerder zeer zeer zoetjes met praat van kalfjes en van koetjes.

De meiskens staarden naar hun voetjes; Geloken oogskens in zo vrome snoetjes.

Maar menig bukske liet zijn blikken De zale rondgaan om te wikken Waar dat ie ’n kindje uit zou pikken, En peinsde hoe dat ie ’t zou flikken.

Het eerste uur was vol muziek.

Vol heimelijke hartezangen; Het eerste uur was vol mystiek Van hunkerend verlangen.

Toen werd het almeteen te machtig: Die vrouwkens lief, hun malse charmen, Het hart opjoegen, snel en krachtig.

Zij vleiden zich in onze armen.

Foto 324: de dans dit is een fijn verzet ( galabal 1987-88) 447

Tenslotte werd dan ingezet Ons bal op officiële wijze.

De dans dit is een fijn verzet Doorspekt met vrouwelijke spijze.

De praesis (zie Foto 540) zwierf met licht gemoed Aldoor het zwierend dansgekolk; Hij droeg al op zijn hart een zoet Gewicht, een meiske gelijk een wolk.

Men zette ’t beste beentje voor, Men peilde diep in glanzend’ogen, Men fluisterde in argloos oor: Ach, menig kind werd wreed bedrogen !

Veel lippen hebben hard gesmakt, Veel neuzen hebben er geneusd, Veel wangen lagen saamgeplakt: Ach, menig hart werd wreed gekneusd !

Foto 325: Men zette ‘t beste beentje voor (galabal 1994-95) 448

446

Onze cantor perpetuus en kleine matroos kruipt éénmaal per jaar uit zijn diepe kelder om naar Hawaï te varen.

Van het tweede koppel van rechts herkennen we Lieven Soens.

448 Terwijl D. Dejonghe en echtgenote Klaar hun danskunsten demonstreren, staart G. Camelbeke in het ijle.

447

195

Er werd daar menig droom gedroomd; Zelfs werd een lustprieel gebouwd Met liefdesbloemkens fraai omzoomd: Ach, menig kind heeft ’t wreed berouwd.

Overweging: ’t Is vreeslijk eigenaardig, hoe dat Een brokke vlees in ’s mensen armen Bij machte is dat manlijk vat ’t ontvlammen en zijn hartje te verwarmen Wie voerde Marc Dessein (zie Foto 498) daar rond ?

Een meiske blank van boezem, Van vel zo glad, en pront Van ogen: om van te soezen !

Wie trok er ’t meeste vrouwvolk aan ?

Wie werd er door de vrouw bekoord ?

Bij wie kroop ’t wijfke heel spontaan Op schoot ? ’t Was ongehoord

Foto 326: en dronken bier voor menig plas (galabal 1996-97) 449

Zoals het daar gebeurde: Vrijpostig, en getrouwd of niet ’t Was Marc Dessein die z’allen keurde een fientig ding of een dikke griet. door Wilfried Tanghe (zie Foto 306), 24 Oktober 1959

3.8

Ballade van het Erelid

De Ouden deden weer heel dwaas En speelden nog eens piekenaas.

Ze stoeiden als de bokken En scharrelden in vrouwerokken.

Thuis zijn het echt onnoosle lammen.

Op ’t bal zo stiers als rammen.

Ze zochten bij hun oude ooien Vol ijver naar de allerlaatste hete vlooien.

Ze dansten wreed gelijk de saters En loensten fel zoals de katers, Die glorieogen naar de katjes, Naar al die wiegelende gatjes Ze waren zat en in hun sas En dronken bier voor menig plas.

En als ze huiswaarts zijn gegaan D’r kraaide reeds een vroege haan.

De meesten hadden stukken in de kraag, En ’t wijfke zei: “gij vuile zaag,

Illustratie 46

Gij meiskenszot, gij zatten boer, Vannacht is ’t slapen op de vloer.” door Wilfried Tanghe (zie Foto 306), 24 Oktober 1959 449

Henk Gheysen en Johan Onraet.

196

3.9

Terugblik op de Streekbierkotenrolling

Moeder Meense vertrekt bloednuchter en kalm op kotenrolling met verscheidene streekbiertjes in ‘t vooruitzicht op dinsdag 10/11/1992.

Eerst en vooral moeten we toch een opmerking maken tegen onze Praesis die naar een clubactiviteit durfde te komen zonder lint: nen Senior zonder lint is lijk eenen lege pint !!!

Stiptheid is een woord waar moeder Meense een begrip van heeft gemaakt, daar kan Stanne (zie Foto 234) zeker van getuigen, helaas had hij die bewuste avond een klein oponthoud in de Peyl waardoor hij ietske te laat was.

Aangekomen bij Scampi’s kot (eindelijk voltallig) begon de ambiance er een beetje in te komen. Op weg naar de volgende halte vond Scampi het wiel terug van één van zijn vele vroeger gestolen fietsen, dat helaas niet meer bruikbaar was. Daarna volgde de bestorming van Lode’s kot (zie Foto 329). Na nog een streekbiertje en een zacht muziekje wilden we vertrekken naar de volgende halte maar wegens plaatselijke regenbuien van sterk geconcentreerd water werden we bij het verlaten van het gebouw een tijdje opgehouden. Stanne die zo nodig zijn kaarten voor de fuif wilde kwijtraken probeerde ze eerst in de gevangenis en daarna in de rijkswachtkazerne te verkopen, helaas zonder succes.

Na het bezoeken van nog enkele Foto 327: verklede porrencantus anno 1992-93 450 koten, twee “privé fuiven” waar we telkens gedwongen en vlug moesten vertrekken kwamen de korte bezoeken aan enkele huizen van lichte zeden waar we eveneens vlug buiten waren (natuurlijk na het meenemen van enkele kleine souvenirs).

Buitengewoon was het gezag waarmee onze schachtentemmer (zie Foto 1) zijn schachtjes in de twee laatstgenoemde “koten” in bedwang kon houden.

Uitstekend verliepen ook zijn onderhandelingen met de rijkswacht waar Stanne dan kort een einde aan maakte.

Foto 328: vijf op een rij: barbecue bij Terry thuis in zijn tuin (1992-93) 451

Op Pufke (zie Foto 438) zijn kot heerste ook een beetje verwarring bij het binnenkomen, de bewoners zullen wellicht Moeder Meense niet te vlug vergeten, de hamvraag is natuurlijk wie de stoppen van de elektriciteit heeft uitgetrokken.

Daarna Anneke gaan wakker maken, haar eerste woorden waren: “Hans (zie Foto 564) ! niet zo stoer !!!”.

In de Peyl (zie sectie 5.2.14) aangekomen hebben we dan onze activiteit afgesloten met een gewoon goed pintje en een flesje Lacoste. Na de Peyl was er nog een klein fuifje waar ik niet dieper zal op ingaan maar toen ik vertrok (6.30u) zat onzen Senior (zie Foto 237) nog altijd ferm te swingen.

Door Trapke (Lode Bruneel – zie Foto 329)

Foto 329: L. Bruneel

450

V.l.n.r.: P. Spyns (Don Piero), S. Vandendriesche (houthakker Zweetie), X. Lamote (soldaat Puf), B. Coussée (clown Beir), G. Camelbeke (korporaal Kamel), D. Dejonghe (Kleurling Floppy), H.Verhaeghe (sombrero Boro), K. Raes (pyjama Piske), D. Reniers (diepzeeduiker Radar), M. Lietaert (feestvarken Gatje) en J. De Blauwe (ordinaire burger Klepto). De gehurkte dames zijn de “Appeltjes” (met o.a. de echtgenotes van H. Verhaeghe, tweede van links en X. Lamote, uiterst rechts).

451 V.l.n.r.: X. Lamote, F. Descamps, H. Verhaeghe, D. Reniers, D. Dejonghe, P. Spyns, M. Lietaer.

197

3.10 Zangfeest S.K. 19/11/1991 Het zangfeest, moeder van alle feesten !

Ook daar weer aanwezig, de Meense beesten …

Van het drankverbod hadden we niet gehoord We hadden tenslotte al whisky aangeboord Al zingend en al vallend, al drinkend en al lallend Hebben we daar de sfeer gemaakt En die er daarna weer uitgebraakt Het beste kwam echter achteraf Want Stanne (zie Foto 413) kwam op het idee, ook zo maf Om in “Den Bel” te bewijzen dat de Meense staat te bloeien En daarom vele duiten over de toonbank liet vloeien Hoe nabijer de morgen, hoe straffer de drank Helaas voor de Bruce, die werd een beetje krank.

Nadat hij de taxichauffeur had gemold Is hij toen met Jupiler in bed gerold.

Door scriptor Kame(e)l (Geert Camelbeke - zie Foto 239)

Foto 330: zangfeest in de Grote Aula met Virus en Baguette (1994-95)

3.11 Schachtendoop door de eeuw heen 3.11.1 Woordje vooraf

Foto 331: doop anno 1960-61

Het fenomeen dateert eigenlijk al (net zoals de universiteiten zelf) uit de Middeleeuwen 452. Vele studenten trokken toen van de ene universiteit naar de andere. Dit gebeurde meestal in groep omwille van de veiligheid. Om tot zo’n groep te worden toegelaten moest de kandidaat al zijn geld of liquide middelen afgeven die terstond werden doorgespoeld. Beschaafde echo’s van dit gebruik zijn nog in de Meense terug te vinden: schachten worden verondersteld ouderejaars te trakteren of een peter-avondje in te richten, en ze moeten een lidmaatschapsbijdrage betalen aan de clubkas. Verder moest de middeleeuwse schacht een aantal vernederingen ondergaan. Zo was het een normale gang van zaken dat hij afgeranseld werd en zich op belachelijke wijze moest verkleden.

Tal van verordeningen poogden hier tevergeefs paal en perk aan te stellen. Later bleven de studenten langere tijd aan dezelfde universiteit en organiseerden ze zich in gildes (zoals het toenmalig ambachtsleven met leerjongens en meesters). De activiteiten van deze gildes ontaardden in uitspattingen en onderlinge ruzies, zodat bv. de Leuvense universiteit deze gildes verbood. Ze bleven echter clandestien voortbestaan en bv. schachten dopen. Deze organisaties werden (vooral de Duitse die later als voorbeeld voor het Vlaamse studentenleven zouden dienen) op militaire leest geschoeid. Het feit dat schachten hun lint links dragen en de commilitones rechts is een rechtstreeks uitvloeisel daarvan. Een ander reminiscentie is de (nu nog zelden gebruikte) commandodegen van de praesis.

Foto 332: doop anno 1965-66 453

452

Voor meer details over de studentendopen in de Middeleeuwen: Studentendoop en ontgroening aan de Oude Leuvense Universiteit, Alumni Leuven: (1973): dl.4, nr4., pp.10-19.

453 V.l.n.r.: Frans Deceuninck, Antoon Parein, Rudy Taillieu.

198

Oorspronkelijk waren de dopen in de Vlaamse studentenclubs een plechtige en symbolische gebeurtenis (zeker na de oprichting van het S.K.) waarbij de schacht opgenomen werd in de club uit zijn regio. Het is pas later (in de Meense blijkbaar vanaf de jaren zestig) dat allerlei op onechte wijze aangewende agrarische producten en voedingsmiddelen begonnen integraal deel uit te maken van het ingangsritueel (a.h.w. terug naar het Middeleeuwse origineel). Dit aspect komt goed tot uiting wanneer men het verslag over de doopclub in 1930 (zie sectie 3.11.3) vergelijkt met het teksten beeldmateriaal van latere doopclubs. In vele clubs vormen Foto 333: doop anno 1961-62 454 het gooi- en smijtwerk en allerlei (pseudo-)aangebrande situaties tegenwoordig de hoofdmoot. Soms is het uitwerken van frustraties is belangrijker geworden dan het aanknopen van nieuwe vriendschapsbanden, maar dit geldt gelukkig niet voor onze club.

Het schachtendom en de doopactiviteiten van de club gaan dus (onbewust) terug op de Middeleeuwse tradities: bijdrages ten voordele van de club en haar leden gekoppeld aan een fysische beproeving (doop) in ruil voor een voorlopige opname in de groep die later permanent kan worden na de vormingsperiode (de ontgroening). Sinds midden de jaren tachtig bestaat de ontgroeningsproef uit het salamanderen van een pint met een goudvisje erin (zie Foto 436). In de jaren zestig waren er ook “dubbelschachten”. Zij werden niet ontgroend, maar bleven gedurende een 455 Foto 334: doop anno 1969-70 tweede jaar schacht. Oorspronkelijk was een dubbelschacht een student geneeskunde die beide kandidaturen tegelijk deed (tot in de jaren twintig). Na ontgroend te zijn, mag de schacht het lint over de rechterschouder hangen en wordt hij een commilito. Hij kan zich dan kandidaat stellen voor een praesidiumfunctie en deelnemen aan de stemming.

Een historische kijk op het doopfenomeen kwam aan bod in Ons Leven van 1988 (nr 2: p.16) van de hand van Johan “Messias” Bruyninckx onder de titel “Studentendoop: een socio-cultureel verschijnsel ?”. Hieruit blijkt eigenlijk dat een schacht gedoopt wordt voor zijn eigen goed. … maar vooral kwam het er voor hen [=schachten] op neer een goede peter te krijgen. Dat was immers de man die een beginneling inwijdde in de geheimen en geneugten van het studentenleven. Rijkere oudejaars namen zelfs meerdere hulpbehoevende petekinderen onder hun hoede aan wie ze ook financieel de nodige steun gaven.

(Tegenwoordig noemt men dit een studiebeurs). Het maatschappelijk aspect was minstens even belangrijk. Tijdens de doopfeesten, die soms wekenlang duurden, Foto 335: doop anno 456 werden hongerigen gespijsd en dorstigen 1964-65 gelaafd op kosten van het proffenkorps.

Belangrijker was het feit dat de eerstejaars een handvol zout moesten verorberen, waardoor het mineralengehalte van hun bloed terug op peil kwam. Zout was in die tijd immers vrij duur en de arme studenten, die steeds zoutloos aten, kregen wel eens last van bepaalde ziekteverschijnselen. Van hygiënische aard was de gewoonte om de student in spe een kruik bier, gemengd met teer, over het hoofd te gieten. Hierdoor was men verplicht zich Illustratie 47 (1987-88) 454

De schachten zijn H. Lecoutre en B. Deceuninck. De corona bestaat v.l.n.r. uit: P. Minne, H. Goethals, x, W. Tanghe, L. Verbeke, P. Vandecandelaere, A. Vandamme.

455 V.l.n.r.: (de schachten): J. Godderis, M. Verbeke (?), een Amerikaan die per toeval aanwezig was en gedoopt wilde worden; (de peters): J. Vanraes, A. Raes, P. Ghesquière; (de corona): x, x, J.-P. Desmet.

456 Guy Vandenbossche en Antoon Maertens.

199

gedurende het eerste universiteitsjaar ten minste één keer te wassen.

De volgende verslagen en foto’s geven in alle (grijs)kleuren aan hoe deze Middeleeuwse bezorgdheid voor het welzijn van een schacht binnen de club tot uiting komt . De geuren kunt u er ongetwijfeld zelf bij verzinnen.

3.11.2 Aan de futiele foetus toekomstige stomme schacht (tenminste als je woensdag de onmenselijke doop overleeft) Hier spreekt je temmer. Val dus uit eerbied en ontzag bij het lezen van dit persoonlijk schrijven alvast maar op je tere knietjes (een goede oefening voor woensdag).

Foto 336: doop anno 1966-67 457

Aangezien je nog dommer bent dan een stomme schacht, krijg je nu een beknopte doopoverlevingshandleiding. Bij de Meense wordt immers het principe gehanteerd van “liever blote schacht dan dode schacht”. Maar éénmaal de verschrikking en selectie (liever één goede schacht in de club dan tien pseudo's achter hun bureau) voorbij is, wacht je een volledig jaar van amusante pesterijen (voor de commilitones althans, een schacht wordt immers niet verondersteld een mening te hebben).

Om na deze gevleugelde inleiding ter zake te komen: op woensdag 28 Oktober sta je om 20.00h stipt in ons clubcafé. Een telaatkomer wordt verondersteld zich toch buiten adem gelopen te hebben, wat een droge keel als gevolg heeft. En een droge keel is niet bevordelijk voor de gezondheid …. Een clochard outfit zal wel goed van pas komen, gelet op de plotse en onvoorspelbare stortbuien van land- en tuinbouwprodukten. “It’s only raining eggs and milk” zoals de Engelsen wel eens plegen te zeggen. Plastic vuilniszakken getuigen in clochardmiddens van een verfijnde modieuze smaak.

Foto 337: doop Bestudeer alvast maar heel naarstig de groene (of blauwe) blaadjes van de clubcodex. In anno 1975-76 458 het bijzonder is een artikel over de drankbeteugeling misschien voor jullie interessant. Je vindt er ook wat je als schachtenclublid verondersteld bent te kunnen en/of kennen. Iedereen krijgt tien vragen daaromtrent. Het is goed voor maag, lever en urinewegen dat je correct op die vragen kan antwoorden.

Foto 338: doop anno 1973-74 459

Foto 339: doop anno 1995-96 460

Deze keer krijgen alle schachten ook een gezamelijke opdracht: doe een menselijke schedel cadeau aan de club, breng ze mee naar de doopactiviteit en leg uit waarom die schedel belangrijk is voor de doop. Het is aan jullie om zelf af te spreken wie wat zal doen. Tenslotte is het niet ethisch om voor de doop in een tiensterrenrestaurant gegeten te hebben, aangezien we de emmer achteraf toch in de WC uitkippen. Een sobere maaltijd in solidariteit met Somalië is hier meer gepast.

457

Op de voorgrond: x en x. De corona v.l.n.r.: x, H. Goethals, L. Hondeghem, Marc (Moeder Westland), P. Roussel, P. Debaere, D. Saelens, H. D’hondt, L. Derumaux.

458 V.l.n.r.: Franky Laperre, Francis Dendauw, Rik Vandamme.

459 V.l.n.r.: de feuten zijn Johan Roelens en Frans Josson; De corona bestaat uit Johan Onraet, Luc Ghesquière, Jacques Leperre, Freddy Raes, Dirk Debaes, Maurice Lemay, Mark Dever.

460 V.l.n.r.: Jeroen Wyseur, Lorenzo Feys, Frederik Staelens, Vincent Gesquière.

200

Uwe temmer, Piere (Peter Spyns - zie Foto 1), november 1992-93

Foto 340: doop 1996-97 461 Foto 341: doop anno 1990-91 462

3.11.3 Verslag van de Eerste Vergadering gehouden de 5de Nov. 1930 (…) Dan begon het eigenlijke waarnaar we verlangden, het eigenlijke en het grootste van deze avond: de doop. De schachten wierden lijk een kudde vee in de gang gestoken; ze lachten maar vonden dat hun lachen misplaatst was gezien “het” ernstige van “het” moment.

De lichten gingen uit en onder het luguber gezang van het “Dies Irae” kropen ze één voor één op hun knieën ter doopfonte. Het doopsel verliep stil. Enkel hoorde men het benauwde kloppen des hertens des schachtens en het vloeien des biers onder de tap.

“Leve Moeder Meense”. De zaal zong “Rorate Coeli” en de schacht vaagde het bier uit zijn Foto 343 doop 1963-64 464 Foto 342: doop 1992-93 463 oren dubbel sterk thans, omdat hij nu ook lid was van de club. Ter documentatie worde vermeld dat Berten Ghesquière (zie Foto 75) bijna flauw viel op het ogenblik dat het nat zijn schedel aanraakte en dat Dries Withouk (zie Foto 74) zich onwaardig voelde de schedel aan te raken. Het “Te Deum” wierd in vol akkoord gezwaaid door de zale en de schachten ledigden statig en plechtig hun eerste salamander. Rideau – en bachten de schermen een piskaartje.

Foto 345: doop anno 1971-72 466

461

Na ’t piskaartje begon het schachtengeblaat. Wie het meest van al blete was Dries Withouk omdat hij domst van al dede. Verder zei Justin Boedts (zie Foto 60) dat alles veel geld kost en Lucien Gesquière (zie Foto 76) zei dat hij ging leren dansen. Verder was het van dat natuurlijk geblaat waaraan ieder zich verwachtte. De voorzitter gaf het woord aan de ereleden. Lode De Quinnemar (zie Foto 556) hief het woord en sprak in termen van een Foto 344: doop anno 1968-69 465

Schacht Dieter Saelens oog in oog met temmer Benjamin Verpoort.

V.l.n.r.: (de schachten): Dominique Dejonghe, Jan Lietaer, Geert Camelbeke, Nick Lefevre; (de commilitones): Philip Dhuyvetter, Christophe Hoste, Philippe Bardyn, Chris D’haeveloose.

463 V.l.n.r.: (de schachten): D. Reniers, F. Descamps, H. Verhaeghe, B. Coussée, S. Vandendriesche, X. Lamote; (de peters): J. De Blauwe, D. Dejonghe, G. Camelbeke.

464 Pierre Roussel doopt Jan Therssens en Luk Ponseele.

465 V.l.n.r.::(feuten): D. Meganck, J. Vanraes en L. Vanfleteren; (peters): R. Verhelle, A. Raes, P. Bouckenooghe.

466 V.l.n.r. Werner Coudyser, Jan Deleu, Karel Decryenaere, x, Pol Lodewyck.

462

201

bezorgde peter, hij zwaaide met gedachten en de fijne beelden die uit zijn mond vloeiden vonden in het schachtenhart een goede grond om op te groeien en te evolueren. (…)

Na iedere speech hebben de schachten nog al wel gebruld. We bemerkten zelfs een zekere vooruitgang tussen de eerste en laatste. Voor de club geëindigd was gaf de schrijver nog enige raadgevingen aan de schachten en sprak over de vier P’s, en wees hen op de gevaren van hun nieuw leven. Hij peroreerde met een ad fundum waarmee de schachten nogal ruzie hadden. Menig salamander wierd vervolgens gedronken en menig liedje gezongen. En van toen af wierd het geheugen van de schrijver vaag. Hij tastte ook min of meer rond in het vage. Het zaaltje scheen te draaien en vreemde Foto 346: doop anno 1987-88 467 klanken drongen in zijn oren. De “Vlaamse Leeuw” eindigde de vergadering en we trokken door de Lovenstee al zingend op de tier en zwier van onze ereleden. door scriptor André Masschelein (zie Foto 22)

3.11.4 Doop Op die bewuste maandagavond begaven ze zich naar “den Bel” Wat hen daar te wachten stond was niet minder dan de hel !

Drie vermetele, koene ridders, al drinkende een water En toch, van ’s anderendaags tot ’t eind van de week een kater …

Bruce de schachtentemmer (messenvechter en ex-bajesklant) Voelde zich enigzins met Adolf Hitler verwant.

Zijn doop, produkt van opgekropte agressie en frustratie Bracht de vergelijking tot stand met deze verwerpelijke nazi.

Den eersten was een burgie met nogal wat moeite met ons dialect Hoedanook, wat hij presteerde verdiende zeker ons respect Niet zo moeilijk, een sigaar opsteken zonder zich te scheren Maar dan de Leuvense politie met foto-materiaal confronteren !

Foto 347: doop 1962-63 468

Den tweeden, echten Menenaar zonder oerdje naar zijn broertje Was een jongen zonder lief en bezocht daarom maar al te graag een hoertje Het was een pracht van een schacht, deed alles zonder ’t stellen van vragen Misschien juist daarom dat we hem naar huis moesten dragen.

De derde schacht was een plezier om aan te horen Bracht hij niet onberispelijk het clublied naar voren ?

Een beetje laat stapt hij in het clubleven Maar vanaf heden zal gans Leuven voor hem beven.

Ze doorstonden alle drie Bruce zijn martelpraktijken Terwijl de Meense club er op stond te kijken We hebben gezien en we hebben goedgekeurd Het Meense schild wordt niet besmeurd !! scriptor Kame(e)l, (Geert Camelbeke - zie Foto 239), december 1991

Foto 348: doop 1976-77 469

467

V.l.n.r.: de feuten: Gerben Devos, Bernd D’hoop, Philippe Bardyn, Piet Pison, Frank Bamelis.

V.l.n.r.: A. Van Damme, x en x.

469 V.l.n.r.: Filip Decock, Freddy Raes, x, Johan Roelens.

468

202

3.12 Tienkamp door de eeuw heen Deze activiteit werd uitgevonden door Smette Kaas (zie Foto 6) onder de benaming “kracht-en andere proeven”.

Men kan zelf oordelen over hoe men best zijn krachten doseert om als winnend duo uit de proeven te komen aan de hand van onderstaande verslagjes en een overzichtstabel. Van sommige activiteiten is het niet meer duidelijk wat de proef juist inhoudt (bv. “bokken”). Tevens worden enkele populaire Leuvense (club)cafés vermeld.

18/11/1971 Salamanderproef “bokken” (huk)bukken biljarten manillen rond de tafel lopen kikkeren

pietjesbak tafels van vermenigvuldiging

14/11/1985 Rond de blok (Bierhalle) Vogelpik (Colff) Chinese Ad Fundum (Crash) Pint met strootje (Donatus) Pompen (Krüger) Speech (Mastel) Paard en ruiter (Blokhut)

15/12/1992 Rond de blok (Bierkelder) Vogelpik (Vagant) Chinese Ad Fundum (Boule) Pompen (Confrater) Pint-jenever-pint met strootje (Bel) Flipper (Universum) Bierlepelen (Donatus)

Onder de tafel (Bodega) Koningsproef (Bierhalle)

Speech (Peroket) Paard en ruiter (Peylkoker) Klederketting (Peylkoker)

22/2/1994 Rond de blok (Bierkelder) Chinese Ad Fundum (Vagant) Pompen (Delirium) Bierlepelen (Donatus) Flipper (Ravage) Speech (Bel) Tequila-pint-tequila met strootje (Ad Fundum) Vogelpik (Revue) Paard en Ruiter (Peylkoker) Klederketting (Peylkoker)

3.12.1 Tienkamp in 1974 De senior Johan (zie Foto 308) en de vice Cis Waren de dag tevoren op ronde gewist.

Dus vandaag gaat er iets gebeuren En deze keer zonder zeuren.

Met 16 kwamen ze de Klokke bin Maar ’t moest d’er eigenlijk wel 30 syn De senior deelde ons in in 8 groepen, Zodat we kosten begûn te roepen.

Dien eerste proef was voor de rappe Zodat Willy (zie Foto 544) ergens bleve plakke.

Frans Cools heeft zijn beste gedaan Maar Mark Declerck heeft hem toch verslaan.

Foto 349: feestdiner: begin ‘70 470

Den tweeden proef was op den kikker.

Ze moesten in de goale kunnen mikken.

De strijd werd plots zeer hevig Want de kikker moest het bijna begeven.

De derde proef was pietjesbak.

Gelukkig heeft er niemand in gekakt.

Foto 350: feestdiner: begin tot midden ‘70 471

470

V.l.n.r.: (zittend): J.-P. Victor, Katrien (mevr. P.L.), J. Ghesquière, Mieke (mevr. J .P. V.); (staand): P. Ghesquière, Mieke Lodewyck (mevr. J.G.), P. Lodewyck, Cecile (mevr. P. G.).

471 V.l.n.r.: (zittend): Nicole Verhaeghe (mevr. J.V.), F. Verbrugghe, Claire Verstraete (mevr. L.V.), J. Vanraes, Mevr. A. Rosseel; (staand): Christa Vansteenkiste (mevr. F.V.), A. Rosseel, L. Vanfleteren, [L.M.], W. Vanraes.

203

De nummer was hier Cis (zie Foto 496) en Wieten ’t es nie moeilijk: ’t zijn alletwee ’n schone Pieten.

De vierde proef was met stenen ronde bollen Die allemalle in ’n gat moesten rollen.

Hier kwam de biljartvaardigheid naar boven En Lukke zei: ‘k zou ’t wel geloven.

In ’t zelfde kafaat moesten we ook nog zoeken drie lelijke venten op schone doeken.

Hier werd er wel ’n beetje gezeurd Zodat de laatste bij de eersten werden gesleurd.

Foto 351: feestdiner: midden ‘70 472

In proef vijve werd er gemanild Maar niet iedereen had dat gewild.

Dit maal was het voor geen saucisson Maar de winnaar was toch Luc Josson.

Proef zesse heeft een lang relaas.

Het ging over Jan, Pietje en Klaas.

Verbitterd was plots onze Cis, D’hoere van ’t café had gezien zijne lange sis.

Plots waren verdwenen de sleutels van de voordeure.

Nu kunt ge wel raden wat nog moest gebeure.

Wij zijn toen allemale naar buiten gegaan En proef zes werd op strate gedaan.

Toen werd er op strate gehukbukt Zodat proef zes toch was gelukt.

Foto 352: feestdiner: midden tot eind ’70 473

Proef zeven was voor den brede stier.

Ze moesten drinken elk 3 glazen bier.

Onmiddellijk moest er worden gepompt.

Frans Josson heeft er tenslotte alles uitgeprompt.

Proef achtte werd genomen met klank.

Ze moesten smitten 5 stukken van ’n frank.

Cissen en Willy smeten elk 3 stukken in ’t glas bier En te samen hebben ze dat gevierd.

Proef negen was een kruiwagen Maar de meeste durfden het niet wagen Ze hadden al te veel pintjes geslikt En ze hebben dan maar de grond gelikt.

Foto 353: feestdiner: begin ‘80 474

In de Klokke (zie sectie 5.2.10) was proef tien.

We waren nog altijd met zestien.

Hier werd er nog gepingpongd Maar vele waren al diepe vernonkt.

Terwijl dat de punten werden samengeteld Werden er nog vele pintjes geveld.

Iemand wou nog protesteren

Foto 354: feestdiner: begin tot midden ’80 475

472

V.l.n.r.: (zittend): y, y, y, y, y; (staand): J. Vanden Berghe, R. Vanderstichele, J. Onraet, x, F. Laperre.

V.l.n.r.: (zittend): Ann (Mevr. F. D.), Nadine (Mevr. J. D.), Mevr. M. P., Mevr. S.V., Mevr. H. G.; (staand): H. Gheysen, M. Ponseele, S. Verraes, J. Desmet (niet clublid), F. Develter.

474 V.l.n.r.: (zittend): L. Beauprez, Katrien Lecluyse, Caroline Develter; (staand): mevr. Ph. V., J. Gesquière, Mevr. & C. Vandecasteele, Mevr. J.G., Ph. Verraes.

475 V.l.n.r.: (zittend): echtgenote en M. Lambert, echtgenote en Ph. Couvreur, (staand): S. Volcaert en echtgenote, H. Deleu en echtgenote.

473

204

Maar de senior zei: ge moet nu niet meer proberen.

Luk Josson (zie Foto 187) en Sef Gryspeerdt hebben de eerste prijs behaald Maar alle prijzen werden door de club betaald.

Johan Roelens had niet goed gepresteerd Daarom heeft hij met 17 Karolussen getrakteerd.

Toen zijn we allemale voortgegaan.

Sommige konden niet meer rechte staan.

Foto 355: feestdiner: midden tot eind ’80 476 Iedereen was zeer tevreden Want Moeder Meense had de wet niet overtreden.

Door Johan Onraet (zie Foto 308), 20 November 1973

3.12.2 Tienkamp in 1999 Zoals steeds op dinsdagavond vertrokken wij blijgemutst naar den Donatus (zie sectie 5.2.16) om aldaar wederom een avond van bier en plezier te beleven. Als onwetende schacht had ondergetekende slechts een vaag idee van wat hem te wachten stond. Hij werd alweer niet teleurgesteld. Met het nodige gekrakeel werden twee ploegen opgesteld. Daarop ging de tienkamp van start.

Foto 356: tienkamp 1998-99 477 Als opwarmer liet Tette (zie Foto 280) ons tegen elkaar flipperen. Punt, andere lijn, want wat valt hier nu in godsnaam meer over te zeggen ? Hierop togen we naar de Verbeelding. In dit onderaardse krocht bevindt zich namelijk een stuk van de stam van wat eens een behoorlijke knoert van een boom moet geweest zijn, in het aangename gezelschap van een solide hamer en dito nagels. Die laatste dreven we m.b.v. de voorlaatste in de eerste en dat alles spelsgewijs. Tot nu toe bleef het dus bij materieel vermaak, waarop onze senior besloot dat het tijd werd voor het consumeren eniger geestrijk vocht. Daartoe begaf Moeder Meense zich naar de Peroket (zie 5.2.17). Beide ploegen kregen de beschikking over twee recipiënten die tot de rand waren gevuld met de Leuvense trots. Hierin werden strootjes geplaatst en de bedoeling was dat we via die strootjes zo snel mogelijk de ijsemmers – want dat waren die recipiënten (zie Foto 356) - ledigden. Dat dit spel een nefaste invloed had op het normale verteringsproces spreekt voor zich. Na afloop van het spel zagen de schachten zich dan ook genoodzaakt om zowat de hele Peroket te reinigen – en ook wel een enkele commilito. Tette bond weer wat in en liet ons – O zoetgevooisd West-Vlaams – veugelpikk'n.

Met vernieuwde krachten trokken we dan terug naar de Donatus om daar aan te vangen met de alom gevreesde, het uiterste van lichaam en geest vergende, Hooverloop. De rondes werden gelopen, de start- en finishpinten gedronken en de nodige kledij bevuild met wat nog niet in de Peroket achtergelaten was.

Nog was de tienkamp niet afgelopen en Tette had deze keer al wat meer moeite om alle leden mee te slepen naar het volgende adres, zijnde de Ravage (zie 5.2.15). Laat ons nu al vermelden dat desbetreffende 478 kroeg zijn naam alle eer aandeed. We werden deze Foto 357: opwarming voor de tienkamp (1976-77) maal geconfronteerd met een kwaadaardig soepkommetje bier dat met het enige juiste attribuut moest worden opgesoupeerd: een – welja - soeplepel. Ondertussen was Tette al ingesprongen voor een niet nader te noemen commilito en onmiddellijk werd hij door de schrijver dezes gedwongen tot een wedstrijd op hoog niveau, waarvan de uitslag tot op heden niet vaststaat. In het hierop volgende spel werden wij wederom tegen elkaar opgesteld maar niet voordat Hulkie (zie Foto 282) een paar commilitones verminkt had in datzelfde spel, namelijk armworstelen. Ondergetekende won, wat hem het ergste deed vrezen voor de rest van de avond, aangezien een schacht nu eenmaal niet te winnen hééft van een senior. Gelukkig bleek Tette in een vergevingsgezinde (of misschien vergeetachtige) bui.

476

V.l.n.r.: (zittend): y, J.P. Lemaire, J. Maes; (staand): echtgenote en M. Stepman, J. Bode, y, y, C. Robbe.

V.l.n.r.: C. Vandaele, H. De Lathauwer, M. Nuytten, S. Vancolen, B. Verpoort, T. Demuynck.

478 V.l.n.r.: (gehurkt): L. Duthoo, E. Van Becelaere; (staand): G. Verdru, W. Vanraes, D. Vandepitte, R. Vandamme, F. Laperre, Ph. Gheysen, F. Raes, J. Roelens, J. Vanden Berghe.

477

205

Met niet meer zo vaste tred en strijd-, drink- en andere liederen brallend gingen we terug naar den Donatus om de finale van de tienkamp te beslechten. Hier lieten we elke façade vallen en moest er gezopen worden. Eerst gebeurde dat in een vergelijkende snelheidstest waarbij een èx-senior het noodzakelijk achtte om onze zedenmeester een behoorlijk onwelriekende douche te geven. Vervolgens werd nog The Best Of The Best gespeeld, als waardige afsluiter van een wedstrijd vol spanning, lichamelijke en geestelijke arbeid en gelukkig terugzien van het avondeten. Tenslotte werd nog het beste ploegmotto bekroond met een aantal bonuspunten waarna Tette de winnende ploeg bekendmaakte. Wie daar allemaal deel van uitmaakte kunnen wij u, wegens het al een poosje geleden zijn en wegens het ook wel niet geringe aantal Belgische geeltjes dat die avond werd geconsumeerd, niet meer vertellen - zeker is alleen dat wij niet bij de winnende ploeg waren. Moe, maar tevreden trokken wij, zij het nog niet onmiddellijk, naar huis terug. door Bweurgh! (Lode Moens - zie Foto 9), 1999

3.13 Bowlingavond en Rolling erna Op ene mooie woensdagachternoene ging Onze Moeder op zoek naar ene kampioene.

Drie bowlingnachten moesten er worden gespeeld.

We hebben gebowld, gelachen, gezongen, en ons zeker niet verveeld.

Charly smeet veel te veel in de greppe en Willy (zie Foto 544) gooide door zijn macht omverre, de bowlingkleppe.

Het ging er werkelijk spannend aan toe.

Tacky (zie Foto 193) bowlde op ene schoe.

Als winnaar kwam uit de bus onze president Maar alle commilitones waren heel content.

Daarna hebben we nog gebiljart en gekikkerd, Maar we bleven nog steeds op het bier verkikkerd.

Na vele uren te hebben gebold Zijn we dan nog door Leuven gerold.

Door Johan Onraet (zie Foto 308), 1974

3.14 IJsrevue Sportpaleis Antwerpen 1ste deel: de ijsrevue zelf Leitmotif: We zagen er de rokjes zwaaien, Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

Naar d’ijsrevue, naar Antwerpen: Daar waren bloementerpen.

Naar d’ijsrevue, naar ’t sportpaleis, Waar ’t vrouwke bracht ons van de wijs.

We zagen er de rokjes zwaaien, Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

Toen Voske (zie Foto 114) zag de eerste bil, Keek hij bedeesd over zijn bril.

We zagen er de kopjes zwaaien, Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

Het vrouwke droeg een schoon kostuum; Louage Luc zei schuchterweg: ahuum !

We zagen er de borstjes zwaaien,

Foto 358: clubactiviteit anno 1935-36 479

Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

We zagen vlees te kust, te keur; Deltourke kreeg er van goe kleur.

We zagen er de heupkens zwaaien, Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

Het ijs was koud, het wijfke bloot: Bernard verkeerde in grote nood.

We zagen er de poepkens zwaaien, Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

En had en ’t meisk’een slanke dij, Toen voelde Foorke steken in zijn zij.

We zagen er de billen zwaaien, Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

Als ’t zwarte kind haar oogskens look, Ging Pallefeytje kwak van kook.

We zagen er de voetjes zwaaien,

479

We menen te herkennen v.l.n.r.: J. Deprez, J. Deneckere (senior), L. Ellebaut, A. Cardoen (?), J. Pollet (Moeder Kortrijkse), A. Ghesquière, L. Verbeke, R. Delbaere, M. Verkinderen.

206

Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

Als ’t navelwijf uit ’t kasken kroop, Smeet Rikke (zie Foto 173) heel zijn ziel te koop.

We zagen er de buikskes zwaaien, Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

De naveldans was niet zo mis.

Hier likkebaarde Frans Vervisch.

We zagen er de navels zwaaien, Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

En was het kind wat licht gekleed, ’t Was d’oorzaak van zo menig eed.

Dronk stil zen pintje, fris en koel.

Maar nauw was pa met ma verdwenen Of Steften schoot op doel.

Meteen ging hij er aan den dans Al achter dikke steunpilaren Om er al in de schemerglans Zijn prille liefde te verklaren.

Hoort toe, het moest wel lukken Dat ik het hoorde en zag.

Hoe dat den buk der bukken Ging slaan er zijnen slag.

Hij:

We zagen er de kleedjes zwaaien, Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

“Ik heb van lieve afgod Gedroomd, een zoeten droom, Haar marmeren beeldje bezag ik Met heiligen liefdeschroom.

Aan haar voeten lei ik bloemen De wilde, voor haar geplukt Met den kus die er eerst mijn lippen Ter wijding op hebben gedrukt.

Toen ’t al voorbij was als een droom Zat Moeder Menen onder stoom.

We zagen er de meiskens zwaaien, Dus lieten wij ons fijntjes paaien.

Een stoute begeerte jaagde Wild door de bewogen borst Of ’k op den rand van haar kleedje Mijn mond eens drukken dorst.”

2de deel: Antwerpen bij nacht preludium:

Toen lichtte zij, o wonder, Slechts even ’t kleed met de hand, En reikte hem ’t zachte voetje Slechts even van onder de rand.”

Bij de poorten van het sportpaleis Was Steften (zie Foto 540) eensklaps blijven staan.

Daar zei hij “adieu en goede reis.”

En is met Gerda scheep gegaan.

Maar in ’t kielzog van zijn vaart Dreef Natse als een gladde kwal.

En hij grommelde in zijnen vuilen baard: Al uit zijn mond dreef boos gelal.

Intermezzo: Wij doken onder in de kelders Daar ergens op de Waag.

Maar Visselkens gedachten toefden elders; Zijn blik was ijl en vaag.

En vurig drukt’ hij de lippen Op ’t voetje blank en fijn Totdat hij verschrikt naar omhoog zag Of z’ook verbolgen zou zijn.

Maar zij, met een zoeten glimlach, En ’t hoofdje half terzij, Zij boog zich tot hem verder En fluisterde, wild en blij: Zij:

“Voor u geen marmeren beeld meer.

Bemin me, mijn trouwe schat.”

De lijders aan veel hartsgebreken Die speelden in ’t Liebespiel.

Bernard die voelde scherpe steken Al zijn woeste vrijersziel.

En hij heeft in zijn dromende armen Zijn allerliefste gevat.

Eerste zang: in de Nieuwe Moriaan

Marc Dessein verscheen toen ten tonele En had weldra een kind al op de schoot; Ze dronk Martini, streelde langs zijn poot.

Dat kind was reeds van jaren, met ervaring vele.

Al met zijn Gerda aan de hand Trad toen Steften ter krochte in Met va en moe naar goeden band.

Hij roerde van geen vin.

De grootste dokter van heel Menen

Tweede zang: in Oberbayern:

Marc Dessein die felle knaap, Die voelde zich van binnen scheuren Door ’t zoet aroma van dier vrouwengeuren:

207

Zij hield hem duchtig voor de aap.

Marc Dessein (zie Foto 498) die zag het niet: Hij was er veel te zat van zinnen, Te zat, te blind door liefdesminnen: Dies dichtt’hij toen een alleraardigst lied.

en een sneeuwwitte kele”. (15de eeuw) Maar ! toen hij moest betalen Verzwonden al zijn kwalen.

Zijn ogen vielen open, Zijn geld dat was gaan lopen.

Moraal ofte zedenles voor Marc Dessein: “Ik weet een vrouwken amoureus If you have a slip of a girl, give her the slip die ik van herten minne And make good your slip (Shakespeare) haar wezen is zo gracieus zij staat in mijnen zinne; Vertaling voor die niet meer eenvoudig van geest zijn: gestadig is zij te aller stond; Heb je een kreng van een meid, geef haar de bons men vindt er niet zeer vele: En maak je slippertje goed. want zij heeft enen roden mond, twee borstkens rond, door Wilfried Tanghe (zie Foto 306), 13 november 1959

3.15 Eerste Zwemclub In de lange winterdagen Waar eenieder loopt met opgezette kragen En vier, vijf lagen kleren Kan men zich moeilijk afreageren.

Zo waren de gemoederen heet gelopen En zoiets kan niet worden weggezopen.

Daarom werd er besloten, niettegenstaande de koude Enen wekelijksen zwemclub te houde Om eens ferm in ’t water te plassen En eens goed de ballen te wassen.

Zo gezegd, zo gedaan En met een tiental commilitonen tesaam Foto 359: Bij Baas Koninckx 1924-25 480 Gingen we naar het zwembad.

Daar trokken we een andere broek rond ons gat En plonsden dra in ’t kille nat.

Maar Gaby Del’haye (zie Foto 153) zag alras dat Daar waren vele schone mokken En om wat beter te presenteren Had hij enen kaljetsouten plastron aangetrokken.

Maar de garde van ’t bad Kon dat niet appreciëren En pas nadat Gaby zijn borst ontbloot had Mocht hij in ’t water wederkeren.

Zijn broer, den Toon, zat met ne kater En bij ’t zien van al dat water Ging hij tekeer Als een woestgeworden beer.

Had Tone op dat moment niet moeten vrijen, Dan hadden vele mokskes ’n ander slipke mogen breien.

Den Toon, die ooit de spreuk aanwendde Foto 360: Bij Baas Koninckx 1924-25 481 “de club dat is ne zwinneboel” sloeg hiermee de bal wel in het doel want hij was het grootste varken van de bende.

Door Albert Van Damme (zie Foto 305), 28 November 1962

480

We menen te herkennen v.l.n.r.: A. Vandamme, x, C. Quintens (?), H. Lefevbre, P. Larmuseau, A. Denolf, Dubois, x, y, A. David, L. De Quinnemar (?).

481 We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): y, P. Larmuseau, A. David; (staand): x, y, x, A. Vandamme, x, Dubois (?), x, A. Denolf, x, x.

208

3.16 Schrijving voor het Galabal Ook dit was een zeer drukke dag voor onze club. Niet minder dan 30 commilitonen vergaderden in de kelder van de Safir (zie sectie 5.2.7) om bij middel van hun beste pen, de mooiste letters te schrijven naar de mooiste maagden uit de streek van de Leieboorden…. Onze pen werd er heet van. Er werden 2000 uitnodigingen verzonden. Na de spanning volgde dan de ontspanning: met de ganse corona trokken we naar de Veiling 482 om er in de TV de voetbalmatch Anderlecht - Sofia te volgen. De uitslag leest u wel in de gazet. ’s Avonds was er dan verbroedering met Moeder Illustratie 48 Oostendse, met wie Moeder Meense reeds van oudsher intieme relaties onderhoudt. Vandaag echter werden die relaties ten top gedreven ! Beurtelings vormden de Safir en de Klokke het toneel voor de meest barbaarse van alle verbroederingen … Nog slechter dan in den tijd van de Lesbische vrouwen, maar dan in het positief. De festiviteiten hielden pas op bij het krieken van de dag.

Door Albert Van Damme (zie Foto 305), 14-11-1962

3.17 Het spiekbriefje uit het gulden boek van Sinterklaas 









voor de vice 483: je bent nog ne goedgeziene tiep bij de ereleden van de moeder. Van bepaalde tiepen heb je zelfs didactisch materiaal onder de vorm van alcohol en andere benodigdheden gekregen, maar ook een spelletje geleerd bij een ander. Het spelletje noemt “Generaal Poef”: geef eens een demonstratie voor de corona. voor de secretaris en scriptor 484: jullie zijn de twee nuchtere mannen van de club, de mannen die altijd betalen en verslagen moeten bijhouden. Maar ik heb toch gezien dat jullie goed kunnen teuten en niet dronken geraken. Maar wie van beiden het rapst kan drinken weet ik niet. Vandaar een salamander [tuurlijk ex aequo] voor de sportführer 485: ik heb je vorig jaar een paar keer afgeloerd tijdens het voetbal. Ik had je willen engageren voor ons Klaas-ploegje maar dit jaar is ’t niet te best, hé manneke ! je hebt nog maar twee goalkes gemaakt voor de Moeder. Je moet je zelf meer verzorgen en je niet laten verzorgen, niet teveel vrijen hé, manneke, ziet wel, je kunt al niet meer drinken ook, chance dat je nog goed weg kunt met whisky. Daarvoor heb ik een beetje whisky meegebracht voor jou. voor de cantor 487: je zingt altijd te hoog.

Dat kunnen we tot in de hemel horen.

Zing maar eens een laag liedje extra laag ter ere van Sinterklaas, bv. Zie ginds komt de stoomboot.

Voor de pro-senior 488: ik begin van oude te kommen maar ‘k drink nog altijd geerne een pintje. Het schijnt dat dat deugt doet van zo nu en toen ne keer te keun pieren. Leg me ne keer je eerste pierexperience uit en ook verdere experiences.

Bovendien zou je een goeie danser zijn en Foto 361: activiteit 1976-77 486 heb je zelfs ne nieuwe dans gelanceerd “basket-ball dancing”. Leg dat eens uit en leer het de corona aan.

482

De Veiling had een zaal die vaak door Moeder Meense gebruikt werd (bv. zie Foto 333).

Henk Gheysen.

484 Bernard Van Craeynest (secretaris) en Raf Vanderdstichele (scriptor).

485 Geert Verdru.

486 V.l.n.r.: D. Vandepitte, F. Josson, F. Laperre, H. Gheysen, W. Vanraes, R.Vanderstichelen, B. Vervenne.

487 Frans Josson 488 Willy Vanraes. Er wordt op het volgende gealludeerd: (…) Wiette, verlost van alle praesiszorgen, had blijkbaar bepaalde talenten verborgen. Lijk een basketbal sprong ie in ’t rond om te tonen dat hij ook nog bestond. (uit Konvent van 7 Okt. 1976-77 in de Klokke).

483

209





voor enkele commilitones 489: Ik heb gezien dat je veel slechte manieren had op een rolling: ik heb je ne keer over een auto zien terten. Dat mag ik niet meer zien. Doe nu nog eens voor de hele corona voor door op tafel te sleren lik dat dat je over de auto sleert.

Verleden week heb je een spelleke uitgelegd over Jommeke en Mieke. Ik heb het niet te goed gesnopen. Leg het ne keer uit voor de volledige corona.

Nogal geamuseerd binst de doop, nu een estafette om te zien wie de beste is voor een erelid490: ah ja, ’t is waar, die is vrijgesproken Door Sinterklaas (of een anonieme Zwarte Piet), (dec. 76)

3.18 Sinterklaascantus Met slechts acht konden we de lieve Sint verwelkomen Maar die had voor de zekerheid toch twee pieten meegenomen.

In zijn heilig boek stond alles precies genoteerd Wat we in het afgelopen jaar hadden gepresteerd.

De heilige man wist van elk van ons slechte eigenschappen En we deden penitentie door er een paar achterover te kappen.

Facteur (zie Foto 482) zorgde dat niemand droog kwam te zitten En daardoor hadden we al gauw zin om te gaan pitten.

Eerst werden de cadeautjes nog uitgedeeld En tenslotte een paar chansonnementjes gekweeld.

Door Marc Stepman (zie Foto 244), (10/12/1985)

Foto 362 : De Sint in 1987-88 491

3.19 Moeder Meense danst Moeder toog ten derde male Met de bukskes naar de danstent; Moeder miek ten derde male Menig lastig kind content.

“Ziet,” zo sprak ze tot de bokken, “Ziet wat pronte, blanke ooien wieglen in die bonte rokken: speelt, maar maakt noch kreuk noch plooien.

Kijkt, mijn felgespoorde haantjes, Wat een kakelende kippetjes Hippelen in kleurige vaantjes: Danst, maar wacht u wel voor prikjes !”

Illustratie 49 (1936)

Illustratie 50

Moeder Menen zweeg en peinsde Dat het vlot van stapel lopen Zou. Bij Zeus ! mijn schrijfstok grijnsde.

Met venijn was hij bedropen.

Want hij merkte dat er broeide Onder de gedempte lichten, Smeulend vuur dat ’t hart verschroeide En veel onheil pleegt te stichten.

Illustratie 51: (1968-69)

489

Filip Gheysen, Dirk Vandepitte, Johan Roelens, Freddy Raes, Michel Ponseele, Filip Decock ?

Leopold Maes (een berucht proces dat lang in de belangstelling stond waarbij vernoemde van moord beschuldigd werd op een sasmeester maar vrijgesproken werd wegens gebrek aan bewijzen. Het erelid zou kunnen Rik Maes zijn.

491 Sinterklaas ondervraagt J.-P. Lemaire. De corona bestaat uit (v.l.n.r.): C. Hoste, Véronique, P. Pison, y, Hilde, K. Devriese.

490

210

Hoe dat nu in rijmkens vlechten ’t geen mijn blik die nacht beleefd heeft ?

Daarvoor, wilt uw ziel onthechten Aan den alledaagse grond. Zweeft Nu Pegasus na aldoor de luchten Tot fantasia’s gehuchten.

De winden die hebben het rondgestrooid: Ten dans !

Met bloemen zo is er de zaal getooid: Ten dans !

De goden zijn uit hun slaap opgestaand: Ten dans !

Godinnen doen er hun jurkje aan: Ten dans !

De nimfen en saters gaan zij aan zij: Ten dans !

De knapen en maagdjes gaan zij aan zij: Ten dans !

De vedels die lisplen een liefdeslied: Zoet lief !

De klarinet zingt van “vergeet me niet!”

Zoet lief !

Piano en trommel zijn ruisend riet: Zoet lief !

De saxofoon klaagt: “hoor jij ’t dan niet?”

Zoet lief !

Trompettengeschal ! “Weet iemand wat ’t bedied ?”

Zoet lief !

De fluittoon die lokt “kus jij me niet ?”

Zoet lief ! ’t Orkest speelt om beurten lach en verdriet: Zoet lief ! ’t Orkest kent maar één wijsje: liefdelied.

Zoet lief !

Illustratie 52: (1958-59)

De nimfen en de saters, Die wipten op en neer, En waren er geen paters, Zij vrijden des te meer.

En goden en godinnen Bewogen zich ten dans, En elk bracht voor de pinnen Zijn kund’ in volle glans.

(Een kindje dreef daar dus.)

Al wiegend dreef daartussen, En waterlelieschoon, Een parel op een kussen Uit ene gedenkkroon.

Des zomers lijk de mussen, Verkikkerd op een kers Die hunne dorst kan blussen Met kriekensap zo vers Als nektar uit de hoven Van ’t godenparadijs, Elkaar de koppen kloven,

Illustratie 53: (1968-69)

211

Zo deden musgewijs De saters, als ze de rozen Op ’t lieve mensenkind Haar wangen zagen blozen.

Ze lieten pot en pint Om haar te mogen kozen.

Ze waren liefdeblind En ‘k hoorde menig zuchte lozen.

In de Meense eendenvijver Verzeild’een blanke zwaan: Vol tederheid en ijver Zag zij de woerden aan.

Illustratie 54: (1971-72)

Al zat Stefaan (zie Foto 540) te wenen Meer bier en krijgt hij niet: Die elfenstraal te Menen Was zwarte Gerda niet.

De woerden werden eerst verlegen Maar dat ging rap voorbij.

Meer dan één voelde zich genegen En loerde van terzij En d’ene dacht “ ‘k heb er gelegen.”

Als d’ander was erbij.

Het werd een stille vete Dien avond onder ons: Ze snakten naar een bete Die mannen onder ons.

Illustratie 55: (1987-88)

Al evenmin - waarom ’t verzwijgen ? – Zij heette niet Jeanine.

En ‘k mag er alle ziekten krijgen ’t was echt niet Jozefien, want ’t kind met de blonde haren heeft ogen blauw en groot; en wie die aan dorst staren gaf heel zijn hartje bloot.

Precies een gouden appel Al in een zilveren schaal Wierd ’t meisje “de” twistappel Uit Homeros’ verhaal. “wie is er de knapste ? wie is er de slapste ? en wie is er de rapste ? “ Dat kan men er op lezen. “wie laat er zich foppen ? wie moet er gaan doppen ?

Illustratie 57: (1962-63) ’ t verdriet verkroppen ?”

Dit kan een zwaar probleem wezen.

Van Paris luidde het verhaal: Afrodite, Hera of Athena ?

Een pillendraaier of een generaal ?

Het antwoord is aan Dina.

Illustratie 56: (1992-95)

NB: na afloop van ’t verhaal heeft de quaestor mij laten weten Dat ik er, al bij al, ferme in zijn rapen heb gescheten. door Wilfried Tanghe (zie Foto 306), 13 December, 1959

212

3.20 De Go-Carting Afspraak in de Ravage (zie sectie 5.2.15). Toen Stanne (zie Foto 234) “boombastic” arriveerde met zijn busje konden we vertrekken; iedereen koesterde weer F1-dromen. Ons aller beminde Pis (zie Foto 266) was erg gespannen, want na zijn nederlaag vorig jaar tegen Virus (zie Foto 263) had hij dit jaar alle kansen vrij op een eerste plaats. Door de huidige situatie met onze hele nest feuten, was het aangewezen om in twee reeksen te crossen. Eerst de domme feuten, en daarna de zes aanwezige commilitones.

Bij de feuten toonden Foetsie (zie Foto 264) en Gabbi zich al van in het begin de sterksten.

Foetsie, die al iets te gretig reed, moest dat bekopen met een heuse crash waarbij hij een achterwiel verloor, maar hij werd uiteindelijk toch nog eerste voor Gabbi en de anderen.

Ondertussen trachtte Stanne de naam te raden van het meisje achter de bar. Boombastic.

De race van de commilitones was natuurlijk Foto 363: de Moeder Meense Mobiel (1998-99) 492 veel geanimeerder; Stanne zorgde voor het nodige spektakel door al zwalpend de hele race te rijden. Dat hinderde de andere commilitones, die het er dan toch nog beter van af brachten dan de feuten. Telkens werd de beste tijd opgemeten: zowel qua sterkste tijd (Pis: 25’11 tegenover Foetsie 25’44) als qua zwakste tijd (Trane tegenover Benji – zie Foto 484). Pis moest door zijn agressief rijgedrag wel een tijdje aan de kant, en Stanne wisselde na een crash ondertussen nog eens van cart, maar uiteindelijk arriveerde Pis toch nog voor Baguetje (zie Foto 268) en kwam iedereen gezond en wel over de eindstreep. Bij het terugkeren waande Stanne zich nog op de carting, maar kwam gelukkig zonder accidenten in de Ravage terug binnen, waar er nog veel werd nagekaart (nagecart ?) over de race. Daarmee werd nog een vat gekelderd, en de activiteit eindigde in de vroege uurtjes, waarbij iedereen ging dromen over zijn race als F1piloot.

Door Vincent Gesquière (zie Foto 364), 24/10/1995

3.21 Boogschieting met Moeder Oostendse en afsluitende kerstrolling Je houdt het niet voor mogelijk maar in ’t hart van Leuven hebben ze een overdekte staande wip. In ’t cafaat “de Toewip” maten we ons vaardigheid met d’Oostendse. De boogschuttersgilde herleefde even. Vooral de resultaten hadden iets middeleeuws. We stonden daar om beurten te knoeien dat het niet meer schoon was. Als er dan eens een pijl de goeie richting uitging, bleek het schot te weinig krachtig. Het was alsof de vogels erop gelast waren.

Versta me niet verkeerd maar iedereen die al geschoten heeft, weet dat een staande wip moeilijk is.

Na een tijdje schakelden we dan ook over op een succesvollere formule. De vindingrijkheid van d’Oostendse in het gevecht tegen de dorst leunt dicht bij de onze aan. We gingen in een kring rond de mast staan en de richting waarin elke neergevallen pijl wees, betekende een A.F. voor de aangewezene. En ik bezweer u beminde gelovigen, het ging vooruit. De tapper van dienst heeft gezweet.

Wegens de ware doodsverachting waarmee sommigen de boog hanteerden, gingen we rustiger plekjes opzoeken.

We namen afscheid van onze Oostendse wapenbroeders en begonnen de X-mas rolling. De laatste activiteit van ’90 zal niet rap vergeten worden. Figuurlijk dan want schrijver i.c. herinnert er zich niet veel meer van. Behalve het kerstfeest, oudejaarsavond, de weekends, de sausijtsekaarting, …. .

Door Philip Dhuyvetter (zie Foto 234), (19/12/1990)

3.22 Kerstcantus Een primeur voor Moeder Meense: de enige echte Kerstcantus !

Leuven anno 1995. Het Hooverplein en het Ladeuzeplein staan volgesjouwd met kraampjes van allerlei slag. Steekspeltornooi, zegt u ? Mis, het is Kerstmarkt want Kerstmis nadert langzaamaan.

Omstreeks 20u lopen twaalf kerstmannetjes in een rij … Moeder Meense ! De schachten mogen eerst hun kerstliedje meelippen met een plaatselijk koortje, waarna we richting Diestsestraat lopen om de mosselen te degusteren die ons vriendelijk worden geserveerd (na 492 493

Foto 364: Kerstcantus 1994-95 493

V.l.n.r.: M. Nuytten, C. Vandaele, T. Demuynck, B. Verpoort.

V.l.n.r.: V. Gesquière, F. Staelens, K.Vermandere, P. De Leyn.

213

anderhalf uur wachttijd) door de mannen van het Westland. Ondertussen arriveert commilito Hollandis causa Virus (zie Foto 330).

De tocht wordt verdergezet, en gaat nu richting Blokhut (zie sectie 5.2.15), alwaar onze Senior de cantus opent met een ijskoude ad fundum. Nu ja, koning Winter is dichtbij. Algauw kan iedereen zich warm zingen .. en begint de verdeling van de … kerstcadeautjes per opbod ! Bij gebrek aan een trogge wordt vlug een lege emmer gezocht, en algauw bleek dat geen overbodige luxe te zijn … Het minimumverbod wordt – toedoen van Pis (zie Foto 266) – opgedreven tot 5 ad fundum’s, wat veel mosselen met bier deed vloeien. Vraag het maar aan Verviers, die na 6 ad fundums, een mega-speech en nog een ad fundum, zijn mosselen prijsgaf in ruil voor een kerstkaarsje.

Bij de aanhef van “Het zwartbruine bier” werd volop richting Trane (zie Foto 364) gekeken, en was het duidelijk dat hij er met zijn Greetje niet zou aan ontsnappen; zo geschiedde het dan ook. Het pillenprobleem van uw scriptor zorgde voor een half aantal ad Foto 365: een plopperdeplopse kerstcantus anno 1998-99 494 fundums, eveneens gevolgd door een (naar het schijnt) mega-speech, waarbij de hamer zorgde voor enkele gaten in het tafelblad, en de woordenvloed onophoudelijk leek te zijn.

Trane deed wat later – na het record van de avond te hebben gebroken door 8 ad fundums naar binnen te gieten – zijn naam alle eer aan, gooide zijn codex richting het hoofd van de cantor Pis, en werd bijgevolg “ex” verklaard door een consequente Verviers (zie Foto 267). De Kertcantus werd afgesloten voor de Ravage (zie sectie 5.2.15) met een vuurwerkfestival gepresenteerd door Baguetje (zie Foto 268). Het was één van de origineelste cantussen uit de Leuvense geschiedenis, men zegge het voort ...

Door scriptor Pieter Ghesquiere (zie Foto 271), 13/12/1995

3.23 Club Nieuwjaarsbriefje: Aan al onze commilitonen, een gelukkig Klubjaar, Veel leute en plezier, en weinig bagaar.

Dat zij die voor ingenieur studeren na hunne studies hun stiel goed mogen leren en zij die voor dokter studeren zich nooit aan andermans vrouwsmens riskeren ook meer respect en minder kwaad over de studies in de Dekenstraat dat de psychologen die alleman in hun blootje zetten eens wat meer op zichzelf zouden letten terwijl deze die studeren voor Germanen, ook ’t laatste jaar vrijgesteld worden van examen.

Dat zij die pilletjes uitvinden tegen ’t braken Niet al te veel Softenon baby’s zouden maken.

En dat men deze die het aandurven voor tandarts te studeren Niet met de naam van “gebuisde dokteurs” zou vereren.

En mochten de porren, zonder te veel te studeren, Ook ’n diploma of ’n drager ervan accapareren En dat de sportkotters, die vruchteloos records najagen, Wat sportiever een affrontje leren dragen …..

Door Albert Van Damme (zie Foto 305), 1962

Foto 366: activiteit 1940-41 495

494

V.l.n.r.: H. De Lathauwer, C. Vandaele, M. Nuytten, T. Demuynck, S. Vancolen, L. Feys.

We menen te herkennen v.l.n.r.: (gehurkt): x, J. Loncke, J. Casier, V. Deneve, A. Robbe; (zittend): E. Devrieze, G. Godderis, A. Raveschot; (staand 1ste rij): W. Debunne, R.Tavernier, H. Raveschot, R. Biltris, N. Callewaert, A. Cardoen, L. Verbeke, A. Bekaert; (staand 2de rij): J. Duthoo, R.Bruneel, J. De Leersnyder (Moeder Kortrijkse), H. Bruneel, H. Snoeck.

495

214

3.24 Lustrumconcert in de schouwburg Hoogst culturele activiteit Waarover nochtans niet veel dient uitgeweid Daar bij het begin van het 2de deel het merendeel de benen bij elkaar pakten en naar ’t clubcafé afzakten.

Door Albert Van Damme, (zie Foto 305), 17/1/1963 Foto 367: Een amoureus toneelstuk in de Blauwe Duif ? (mei 1940) 496 Neerstiglycke proeve tot uyteenzettinghe ofte weergave van die alverlaatste byeencomste van de vroede zonen des clubs, met naeme Meende. ’t Was in de maend Januari, in die eerste daeghen, dat wi di ouderlycke cluyse dorstelijk verlaten hebbende, naar Loven waren verdergegangen. Het deed mi pine aen het herte zeere te moeten constateeren, dat onder alle die vroede Meenensche zonen een verveerlycke contagieuse sieckte zich had verspreid, dewelcke menschen die kruyden ofte medecinen studeren, vulgairelyck namen: dronkenschap. En ick, als scrivere moest daarop staen kyken, zoo nuchter als dat kalf van Moysen; voor mi bleef er geen andere consolatie dan te zeggen: dat syn Foto 368: Te Vlierbeek de treurige consequenties van die swackheid des vleesches. (mei 1934) 497

3.25 Verslag van de laatste clubvergadering

Daerom is ’t saecken dat Ulieder mi dezen onsamenhangende historie ofte chronycke niet kwalyk nemen zoudet gelyck ick hope. In die daghen las de scrivere de uyteenzettinghe van de laetste zittinghe des clubs, uyt een Verslagboeck met name. Toen verhief zich de praesis Dreten Ponseele (zie Foto 77) zich op zijn sittinghe, ghenaempt stoel, en sprac notoirelyke woorden tot de scepenen van den raed van Vlaenderen, en gaf het woord aan onseren schutsheer ende bewaecker, den heere Josefus Deneckere (zie Foto 78), die uyt sinen mond moeste laten vloeien de salvende woorden, die het verslag uytmaccken souden van die dansfeeste die wy hadden meegemaeckt te Yperen.

Aan dat ghesichte van onzen nooit volpresen garde, was klaer ende duydelyck te mercken, dat hij in zeer gheseghenden staet verkeerde, en hij liep perickelen of dat hij van sinen stoel vallen souden. Hij sprac van de vroede en van de dwaze maeghden, die hun lichamen met kostelycke gewaden hadden getoyd, wachtende op de comst van eenen vryere. Hij sprac van die suyvere en achteloose jongelingen, metten zwarte costyme, die deerlyck souden geraecken onder die temptatie van de gluypende serpenten met den angel. Hij deed ons cond dat Michel Verkinderen (zie Foto 456) wulpsche, lege en het herte in blakende liefde ontstoken, gedanst hadde met die kwene met de blooten rugge.

Foto 369: de club in mei 1935 498

Arsenius Accou sprac (zie Foto 80) hoffelyc ende uytermaete courtoys met de gevaerlyckste personnagiën; terwijl Petrus Tremmery, en Josephus Deneckere zelve (hij heeft zich zelven niet verwarmpt, daar hij verslaggever was)

496

We menen te herkennen v.l.n.r.: H. Raveschot, A. Raveschot, J. De Leersnijder (Moeder Kortrijkse), Malvien, G. Godderis, L. Verbeke, J. Casier, R. Bruneel, A. De Vrieze, H. Snoeck, W. Debunne.

497 We menen te herkennen v.l.n.r. (1ste rij): x, x, x; (zittend): J. Deneckere, J. Duhullu (?), J. Pollet (Moeder Kortrijkse), A. Denolf, L. De Quinnemar; (staand): R. Delbaere, A. Withouck (?), A. Ponseele, A. Accou, K. Acke (Moeder Kortrijkse), G. Van Den Abeele, x, M. Verkinderen.

498 We menen te herkennen v.l.n.r.: A. Ameeuw, Van Leke, G. Ghesquière, A. Dubois, P. Tremmery, A. Ghesquière, A. Accou, L. Ellebaut, G. Van Den Abeele, M. Verkinderen, H. Bruneel, E. Devrieze, G. Samyn, J. Huyghe, A. Devla, J. Deneckere, R. Delbaere, J. Raveschot, A. Ponseele.

215

van die liefelyke porren, ghenaempt Pien, kussen hebben ghekregen vele. Sy hebben daer hunne sinnen verlustigt aan het edele bierbrausel en si hebben champagne gekocht aan buytensporighen prise.

Spytiglyc en tot myne groote consternatie hebben wy deze boosdoeners niet metten verscher daed betrapt. Doch daar syn vele dinghen gebeurd, die aanleydinghe souden kunnen geven tot een gheding ofte proces in den club, en tot een scerper examinatie ter bank (zie sectie 3.43.4). Maer wy sullen in alle diskretie blyven, en geene gedoken saecken aen onsuyvere ooren openbaren; deze onkuysche lieden sullen rekeninghe geven over hun quaetaerdige ckrankeit in dat laetste jugement, voor den Heere Allemagtig.

Want sy hebben blauwe wi so onsculdige ofte swarte viesige naghespeurt, en wi hebben vele aerdighe soxkyns op die dansfeeste, Abeele de elokwenste spreker van de Kamers van Rhetorieken, al maegdekyns in vervoeringhe brachte met syn studentikoze Foto 370: Op zwier te Kessel-Lo Albertus Delesie sprac ons toe in dezen voeghen: “Ik zal Ulieden (mei 1933) 499 Waereghemse vrienden, die hier nog syn, of die reeds van deze zijn verscheiden, en waarvan gy de talenten allerhande niet en kunt bevroeden.

ooghekyns waar Staf Van den die simpele dissertaties. spreken over de studentenwereld

Michel Verkinderen sprac over die swierige rollinghe binst die vacantiën des nieuwen jaers O.H. 1935, en onder de menigvuldige gebeurtenissen ende exempelen, die hy ons vertelde, seide hy onder andere dat Jerôme Huyghe (zie Foto 79) in verdachte bâtimenten eenen tournée soude gegeven hebben, waardoor hij ettelyke penninghen syns heeren vaeders soude verkwist hebben. Daarna werden door de menighte nog sanghen aangeheven met valschen gelagh ende met schabouwelijken stemme. Op het leste werd door Jozefus Deneckere en mi selven een pôt-pourrie gesongen, waer dubbelsinnighe buytensporigheden in voortkwamen vele.

Menige verdachte liden, waaronder bizonderlyc Gerardus Ghekiere (zie Foto 559), wilden het gezag van den club omverwerpen, maer sy moesten hun snoode woorden diere beseuren, want sy werden gecasteyd langhe ende smartelyc met enen grooten salamandere. Dan werd de orde hersteld, en Dreten Ponseele proclameerde met vervaerlycken stemme: “Wy leven in een tyd van dictatuur, wat suldy daeran doen. Het gesag sullen wy handhaven, in het sweet ons aanschyns, en deze defendeeren met onzen laetsten druppel bloets. Hiermede is die cluyte, ofte vertellinghe, an heur ende gekommen.

De scrivere, Rufin Delbaere, (zie Foto 63), 1934-35

3.26 Karnaval BAL Opgetekend aan de KASSA (Daniël is hoofdkassier – zie Foto 170) Om 8.10: Er zijn reeds 10 mensen binnen in 1 minuut.

Daniël: Aan dat tempo hebben we morgenvroeg om 4 uur reeds 100.000 fr. over.

8.30 reeds 200 mensen binnen Daniël: Als ze niet rapper komen zullen ze meer moeten betalen .

9.00: reeds 350 mensen binnen Daniël: Ik zal geen dozen hebben om al onze winst op te bergen.

10.00: reeds 375 mensen binnen Daniël: (tot mede-kassiers) Laat ons ook binnengaan, dan zijn er reeds 380 mensen binnen.

10.30: reeds 385 mensen binnen Daniël: Zeg, hebt ge reeds nagedacht over wie we deze keer op zijn geld zullen laten wachten, de bakker, het orkest of de Cortina ?

11.00: reeds 400 mensen binnen Daniël: Een club met schulden is een grote club.

11.30: reeds 420 mensen binnen, voldoende om de kosten te dekken Daniël: Wel, we zijn er weer eens door geraakt.

499

We menen te herkennen v.l.n.r.: A. Withouck (TAK Gent), M. Claeys, W. Delplancke, H. Lefevbre, J. Ghesquière, A. Denolf, x (verstopt), P. Vincken, J. Raveschot, x, A. Ghesquière, x, L. Gesquière, J. Boedts, x, M. Verkinderen, A. Accou, J. Huyghe.

216

12.00:

Opgepast, daar zijn er nog enkele om uit te zuigen tot op het merg, het is immers pure winst.

Door Omer Roussel, (zie Foto 167), 4/2/1967

3.27 Eupen, Carnaval Rosen-Montag Van maandag 25 februari tot dinsdag morgen 6 uur !

Van ’t flauwe Rikske mochten we niet verwachten Datten op zou staan van voren den achten, Datten zijn savattenwinkelke zou verlaten, En zijn verliefden in den brand zoude laten.

Ten andere ge meugt het niet vergeten; Ge moet het zelfs allemale goed weten Datten nen helen dag moet gapen Als ie geen 10 uur in zijn bedde heeft geslapen.

Tot groot geduld moet ik junder toch bewegen Geheel in ’t korte gaatten 100 kilo wegen.

De club gaat dadde op grote schale vieren. ’t Ventje meugt slapen en wider gaan in zijn bedde pieren.

Nu we kosten ’t manneke goed missen, Want op onze car zaten twee andere tissen, Even vet en minstens zo gewichtig. ’t Waren die van Deberdt, spleetogend en schichtig.

Rikske heeft toch gedaan een schoon gebaar.

Hij is al ingeschreven voor ’t naaste jaar.

Op onstuimig aandringen van Djoren Vertrokken we met de wind (Dewindt) van voren.

Nu w’hebben daar niet vele over gevit. ’t Is beter of datten in Kathy’s heur stoveke zit.

In Brustem waren we moe van rien W’heen ne keer de beroemde plekke bezien Waar een maagdeke werd gesauveerd Dat naderhand zeker zou zijn gecreveerd.

Hier hebben we goed uit ons ogen gekeken En behendig vulkanen en gevaarlijke heuvelen ontweken.

Maar hoegenaamd nog niet voldaan Moesten we were verder gaan. ‘k moeste al met ne keer zo urineren dat mijn blaze voelde balanceren en mijn lozingsdrang moest ficelleren.

Nadat ik lange tijd had gekermd, Heeft de president zich over onze blazen ontfermd.

Maar ge had ’t ne keer moeten horen sissen Als Leonce de strate overstak al pissen.

De parisien Seten Spijtte lijk bezeten.

De betonpale was geheel en gans uitgeëten.

Ook Deberdt gaf formidabel lament.

Hij heeft een slangske lijk een serpent.

Hier kwamten in zijn element, Zijn oogskes straalden, hij was zó content.

Foto 371: verkleedclub anno 1957-58 500

Foto 372: verkleedclub anno 1962-63 501

Foto 373: verkleedclub anno 1964-65 502

Foto 374: verkleedclub anno 1965-66503

500

We menen te herkennen v.l.n.r. (1ste rij): J. Libbrecht, S. Verbeke, M. Blanckaert, A. Tremmery; (2de rij): H. Doom, S. Verbeke, G. Bettens, F. Defoor.

501 V.l.n.r.: G. Del’haye, J. Bracke (Oostendse), M. Gyselen (Oostendse), K. Dewulf (Oostendse), R. Maertens, L. Maddens, P. Vandecandelaere, A. Vandamme, P. Roelens (verstopt), R. Verhaeghe, G. Vandromme.

502 We menen te herkennen v.l.n.r.: (1ste rij): L. Hostens, P. Roussel, H. Goethals, W. Degroote; (2de rij): A. Parein, F. Bonte, P. Debaere, D. Deroose, T. Cardoen; (3de rij): x, F. Deceuninck.

503 V.l.n.r.: O. Roussel, W. Stragier, A. Parein, F. Deceuninck, H. Rosseel.

217

De chauffeur kende goed zijn lesse.

We waren in Eupen ’t was nog geen zesse.

We werden daar op strate gezet, Maar w’heen de tijd niet gehad Om te kijken naar alle kanten.

Of Frankske Deroo die was al gaan zanten.

W’heen niks gezien, we kunnen niet spreken.

Maar dat zijn toch maar vuile streken.

In ’t Kuhrhotel gearriveerd, Heeft iedereen hem dan zien zitten, ongegeneerd, Bij een kind van kop tot teen gemaskeerd.

Hij had gèren met dedee in de kalder gepresteerd.

Hij heeft het wel 1000 keer geprobeerd, Geknield, gesmeekt, geblêt en geïnsisteerd, En toch heeft ze steeds gerefuseerd.

Maar Frank bleef fair: hij heeft niks geforceerd.

Plots zagen we Robbe acuut verbleken, En zijn blikken op een blote schoere leken.

Tegen die schoere nam Berten nen post, En hij heeft ze schier niet meer gelost.

Zag men Berten er lag een blote schoere op zijn bost.

Foto 375: Verklede kerstclub 15/12/1958 504

Ook Mascelin had zoiets in ’t vizier, Zijn ogen brandden lijk brokken vier.

En loerde smerig en bestendig Naar een Duitse blonde die behendig Haren Duitsen naffel wist te demonstreren Tussen twee brokken spannende kleren.

Het slot van die naffelgeschichte Gaat gebeuren in d’een of andere biechte.

Pol en Carlos V. Den Driesschen Lagen ook in ’t Kuhrhotel te brieschen.

Al de wijven die ze zagen Stekten zij bij hundere kragen.

Ze vrijden En deiden Zonder ooit te versagen.

Plots kwam Walter naar mij gevlogen, Half dronken, jankend en geheel bewogen.

De tranen bengelden aan zijnen kin.

Hij snikte ’t uit in énen zin: “Voor ne keer dak eentje ginge kussen, is ze er met nen anderen vantussen.”

Doris’ vendel was niet op haar gemak.

Ze zeien: “ ’t is hier ne grote kak.” ’t Kwam eigenlijk alzoo: ze bleven van de wijven

Foto 376: verkleedclub anno 1969-70 505

Foto 377: verkleedclub 14/01/1960 506

504

We menen te herkennen v.l.n.r.: (bovenste rij): J. Libbrecht, H. Brutin, M. Blanckaert, W. Tanghe, J. Allaert, S. Verbeke; (middenste rij): R. Verbeke, G. Bettens, A. Vandooren, P. Bonte, W. Delbarge, H. Doom, P. Hostens, L. Verschuere, A. Del’haye, E. Descamps, N. Devos, R. Verbeke; (onderste rij): E. Roussel (?), M. Dessein, M. Depuydt, J. Debels, E. Deltour, x.

505 We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): G. Clique, M. Hondghem; (zittend op tafel): J. Degroote, L. Vanfleteren, C. Clais, x, J.-P. Desmet, J.-P. Victor, J. Ghesquière, A. Corne; (staand): A. Werbrouck, M. Crepel, P. Lodewyck, A. Raes, D. Meganck.

506 We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): W. Tanghe, N. Devos, M. Blanckaert, P. Bonte; R. Verbeke; (staand 1ste rij): L. Descamps, J. Vanhecke, x, x, E. Roussel, J. Tremmery, x, x, M. Dessein, L. Louage, F. Vervisch, S. Verbeke, J. Libbrecht; (staand 2de rij): F. Defoor, R. Maertens, C. Vandoorne, A. Vandoorne.

218

om aan Doris trouw te kunnen blijven.

In ’t donkerste coupéetje Van een klein plat cafeetje Zaten vier zware commilitonen Met een zwarte hekse op hunder bonen. ’t Zat zulken dikke op zijn knien dat Djoren niet meer was te zien.

Djoren vond het goed en nogal warm. ’t Was lijk een parasiet van den endeldarm.

Beyls zat me daar ook heet te doen.

Hij wikkelde van aan zijn kop tot aan zijn schoen.

Leonce was geheel gerust.

Hij had ze gèren een ure lang gekust, Maar hij koste het nooit meten, verrekt !

Als ’t een schone was of met puisten bedekt, Debert stelde zich geen problemen, En lag tegen zijn zwarte te zemen.

Maar alsten wilde verder gaan Zeise: “ ‘k ga up joen vuile vingers slaan.” ’t Was al tegen den nuchten, en vele begonnen al te zuchten.

Als ’t begijnhof afgeput en uitgemat, Al met eens in d’onderwereld zat.

Wuk damme daar toen nog heen gedaan en gezien Blijft eeuwig en altijd tussen ons drien.

Leeggepompt en moegewikkeld, Na 8 lange uren te hebben gefikkeld, Kwam één voor één nu afgezakt, En bleef halfdood in onzen car geplakt.

Achter Robbe moesten we niet wachten.

Hij ging bij zijn blote schoere gaan vernachten.

Zo zijn we dan vertrokken, Heel stille lijk op ons sokken.

In Brustem gingen we Maria op gaan buisen, Maar in ste haar nachtkleed t’horen ruisen Kwam haar moeder vet gelijk ne kaas, En zei bevend dat Maria was geen baas.

Beyls deed bijkans nen moord.

Toen gingen we zere voort, Maar ’t was verschrikkelijk gesmoord Dat Walter die steeds gaf het verslag Een heel moment den chauffeur niet meer zag.

Foto 378: verklede kerstclub 1956-57

Foto 379: verkleedclub anno 1971-72 507

Foto 380: verkleedclub anno 1974-75 508

Als ons carke Leuven binnenliep Sloeg het zesse op den bib.

Zes pandoers Fraai jaloers Stonden heel gefrustreerd W’heen ze simpelweg genegeerd.

Door Willy Van Eeckout (zie Foto 135), 1953 Foto 381: verklede porrecantus anno 1992-93 509 507

V.l.n.r.: Jef Vanraes, Pol Lodewyck, Joris Degroote, Frans Ghesquière.

We menen te herkennen v.l.n.r.: J. Roelens, M. Dever, x, F. Cools, M. Lemeay, W. Vanraes.

509 V.l.n.r.: K. Raes, F. Descamps, X. Lamote, vriendin X.L., y, P. Spyns, B. Coussée, Birgit, Ann Martens.

508

219

3.28 Ad Fundum wedstrijd De eerste editie van Moeder Meense Ad Fundum wedstrijd voor clubs gaat om 21.00u van start. De deelnemingsvoorwaarden: een cocktailkaart van 1200 bef. kopen aan ons eigen standje; twee vertegenwoordigers per club drinken om het snelst tegen elkaar in een uitschakelingstornooi.

1ste prijs: 50 liter Stella. Acht clubs kwamen opdagen maar geen ervan was goed genoeg om onze eigen tandem Frisco & Beasty (zie Foto 442) te kloppen. Dus behalve met de winst gingen we ook nog met het vat aan de haal.

Door Philip Dhuyvetter (zie Foto 382), 25/02/1990

Foto 382: Stanne oefent (1992-93)

3.29 Bijwonen van “My Fair Lady” te Antwerpen Met een busje trokken we naar Antwerpen om er aan cultuur te gaan doen. We woonden er “My Fair Lady” bij. We vonden het mooi, omdat alleman het mooi vond en we niet graag uit de toon vallen. Maar in de cafeetjes nabij de dierentuin was het ook niet slecht.

Daar waren er immers tientallen “fair ladies” en gezien het rustieke kader (van de dierentuin) konden we er rustig het beest uithangen. Achteraf zaten er velen met ’n kater, maar deze werden terstond aan de Antwerpse Zoo cadeau gedaan. Toen keerden we tevreden huiswaarts want het spel van Denise Deweerdt (hoofdrol) had ons tenvolle bevredigd en we hadden een grote behoefte (onze cultuurdrang) de kop ingedrukt.

Door Albert Van Damme (zie Foto 305), 20 februari 1963

Foto 383: my rare lady (A. Vuylsteke)

3.30 Brouwerijbezoek Wielemans in Brussel Broederlijk verenigd met M. Brugse trok M.M. naar Brussel om brouwerij Wielemans te bezoeken.

Voor 1 keer dat we de keure hadden besloten we seffens het Wiels bier te keuren.

Het verwondert u misschien, in ieder geval moet ge in de Klokke (zie sectie 5.2.10) geen Wiels zoeken, Want enkel Kristal Alken en Jupiler zijn er te bespeuren.

Na het hoogverheffende, cultureel bezoek aan de brouwerij Wieleman, Tussen haakjes, van het brouwen weten we er nog steeds niets van, Trokken we met ons verhelderend verstand naar de vlieghaven, Om ons op technisch gebied wat bij te schaven !

Eerst waren we van plan om een vliegtuig te kapen, Doch toen we de fliks zagen staan gapen Verkozen we desondanks een karreke te schaken.

Desalniettemin kregen ze ook dit in de gaten.

Voor één keer trok M.M. de aandacht.

De flik maakte gewag van een procesverbaal.

Doch de Sef (zie Foto 205) zei: ge hebt zeker al ’t verstand in pacht.

Waarbij we werden buitengesmeten met veel kabaal.

Daarna werden we vriendelijk verzocht Zaventem te verlaten; Foto 384: galadiner 1998-99 En daarbij aansluitend geen vliegtuig te kapen.

Als heden tendage Zaventem nog op de kaart staat, Is het vooral te danken aan M.M. die gelukkig nog wat van de wetgeving verstaat.

Zonder ons nog om Zaventem te bekommeren reden we verder naar Bertem. ’t Was weer niet moeilijk ge kent hem, Florre (zie Foto 208) kon de roste wijven niet gerust laten Zodat we besloten Bertem onmiddellijk te verlaten.

De meesten van ons hadden op ene vlèr, We dronken bij den Krok (zie Foto 524) nog een heel deel Jupiler !

Door Luc Josson (zie Foto 187), 16/03/1972

220

3.31 Groot Postuum Banket I. Hier zal ik met grote vreugd beschrijven Enen dag die lang in onze memorie zal blijven.

Van ‘s morgens vroeg reeds trokken we ten stad En ‘s avonds laat eerst streken we de vlag.

We begonnen in ‘t college met een miske En eindigden te Geluwe in ‘t Smiske.

Maar daartussen lag een zware dag Die ik u hier nu graag bezingen mag.

Foto 385: de feestmaaltijd 1924-25

II. Rond den elven trokken wij naar Vlooies kapel Om te gaan kijken naar zijn spel.

Devloo 511 heeft dat zeer goed gedaan Maar na ‘t spel zijn wij er vlug vandoor gegaan.

In ‘t Menens stadhuis zou het beter zijn, Want daar wachtten ons vele bierkes fijn.

In dichte drommen trokken wij er heen En lieten Vlooie met zijn boel alleen.

III. De ereleden begosten nu te arriveren, Ze zeiden dat ze kwamen jouisseren.

En zo waren we al met een schone bend Toen we kwamen bij Gombert 513, die goede vent.

Dreten Vuylsteke (zie Foto 383) die kleine cadé Die hield vol en was ook nog mee.

Maar hij stond daar te wikkelen op zijn poten, Want hij kwam recht van een feestje met zijn zatte kloten.

IV. Toen heeft de burgemeester een woordeke geplaceerd En hij scheen in ‘t geheel niet gepresseerd.

Maar wij loerden intussen met schele blikken Naar ‘t bier dat ze schonken met hele klikken.

Hij had nog niet heel en gans gedaan Of ik zag al een paar loepers rond die pinten staan.

Gombert heeft er dan ook niet veel spel meer van gemaakt En al vlug zijnen speech gestaakt.

V. Wij stekten dan ook elk een vaze vast En dronken zoals dat bij ons past.

Onze president (zie Foto 138) heeft dan zijne stemme verheft En voor Gombert een parolleke gekeft.

Toen kwamen daar twee oud bukken in gaze En ze salamanderden menige vaze.

Op ‘t ende openden wij zelf de flessen

Foto 386: Dies Natalis 1930-31 510

Foto 387: Dies Natalisviering 1932-33 512

Foto 388: feestmaaltijd 1934-35 514

510

V.l.n.r.: We menen te herkennen v.l.n.r.: J. Vandamme, A. Ponseele, P. Vincken, P. Coppens, M. Claeys, P. Isebaert, A. Withouck, A. Ghesquière, J. Boedts, J. Coppens, A. Denolf, A. Claeys, A. Masschelein, J. Leemans.

511 De toenmalige principaal van het Sint Aloysiuscollege.

512 We menen te herkennen v.l.n.r.: J. Huyghe, R. Lecluyse, J. Deneckere, J. Raveschot, A. Ponseele, M. Verkinderen, J. Boedts, M. Claeys, A. Denolf, x, x, x, x, P. Vincken, x, W. Delplancke, A. Ghesquière.

513 De toenmalige burgemeester van Menen (zie Foto 155).

514 We menen te herkennen v.l.n.r.: A. Delva, G. Samyn, A. Dubois, x, A. Ghesquière, x, A. Ameeuw, …, A. Ponseele, J. Boedts, E. De Vrieze, H. Bruneel.

221

Om onze oneindige dorst te lessen.

VI. De klutterbuk 515 wachtte buiten om ons te fotograferen (zie Foto 136), En wij verlangden reeds om in de Flandres iets te consumeren.

Het is onder deze reis dat een ongeluk is gebeurd Waarbij een erelid zijn broek heeft gescheurd. ‘t Was dien ouden Boedts (zie Foto 60) die stiepelzat de Meense markt gekust heeft met zijn gat.

Zo kwamen wij in de Flandres aan Waar wij den aperitief gereed vonden staan.

VII. Hier kwamen de meeste ereleden binnengeschoten En stonden versteld van al die zattekloten.

Luk Maddens stond direct bij een schoon wijf En trok ze godver bijna tegen zijn lijf.

Dit alles omdat hij haar wilde explikeren Hoe ze vanuit de Flandres moest telefoneren.

Maar hadden wij hem laten gaan, Hij had met haar in het telefoonkotje gestaan.

Foto 389: XVIIde lustrumbanket 516

VIII. Daar zat ook de vader van onzen president.

Hij trakteerde met Dont van kontentement.

Ze waren er weer allemaal bij om te profiteren Gezien ze geen enkel frankske moesten verteren.

Toen werd het stilaan tijd voor de grote tocht En we zopen nog vlug eens van ‘t heerlijke vocht.

We hebben dan aldaar ons matten opgerold En met Tony (zie Foto 424) zijnen auto naar de Palace gebold.

IX. De rapsten hadden zich reeds aan tafel gezet Maar toch bleven nog schone plaatsen onbezet.

Luc van de Flandres loerde gretig over zijnen bril En schoot zich naar die stoel nevens ene vrouwenbil.

Hij bond er direkt een conversatie aan En voorzeker ging zijn pietje rechtop staan.

Rond den tween begonnen we te smullen En af en toe ook een liedekijn te brullen.

Foto 390: galadiner 1993-94 517

X Ondertussen lieten wij ‘t niet aan ons herte komen En lieten den zoeten wijn naar binnen stromen.

Natse en Marre (zie Foto 540) aten vis om ter meest En Lukken Verschuere die zoop lijk een beest.

Maar al met ne keer verbleekte die vent En hij is als een zatten hond naar buiten gerend.

Toen heeft hij gepierd in de keuken van de Palace En zich neergevleid achter die deure met glas.

XI De president heeft velen op de stoel doen staan

Foto 391: galadiner 1994-95 518

515

Klutterbuk was de bijnaam voor de fotograaf.

We herkennen o.a. Francis Den Dauw, Katrien (mevr. P.L.), Luc Vanfleteren, Pol Lodewyck.

517 V.l.n.r.: Mevr. Harvey, Karl Raes, Bart Dejonckheere, Terence Harvey, Erna Raes, Gaby Verhaeghe.

518 V.l.n.r.: F. Develter, Erna Raes, L. Gheysens, Mevr. Ghesquière, A. Raes, Christine Gheysens, P.Ghesquière, y, J.-P. Lemaire. In de achtergrond herkennen we F. Vannoote en x.

516

222

Om door de zale hunne stemme te laten gaan.

Tot zeven uur ‘s avonds werd er gegeten Maar dat zullen velen niet meer weten.

Na het nutten van menige pint Moesten er enige naar vrouw en naar kind.

Maar zij die hun wijf hadden medegebracht Hebben aldaar nog een flesje verkracht.

XII Toen de boel daar werd gesloten Stonden vele niet meer op hun poten.

Toch beslisten ze met een stuk of zessen Elders hunnen dorst te gaan lessen. ‘t Smiske in Geluwe dat was nog open.

Daar werd tot in de late nacht gezopen.

En moest ge het nog niet weten, Dien dag heeft ons niet gespeten.

Door Mark Dessein, (zie Foto 498), 19/02/1961

Foto 392: galadiner 1996-97 519

3.32 Kranske of liever Krans , nog juister: Reuzekrans De skriver, niet present keunende zijn, liet zijn werk doen van de schachtenpère, die nog nieten had gedaan, aangezien die domme schachten regelmatig brosten.

Vrijdag 7 December 1951 begonnen op Universitas en zaterdag 8 december van hetzelfde jaar geëindigd te Heverlee bij de Wittepenne.

Hier leest u Kranskes verzen In vijf coupletten opgesteld.

En naargelang de gebeurtenissen In verschillende verzen opgesteld.

Foto 393: voor ‘60 520

I. Al op een vrijdag, dag des Heren, De president (zie Foto 566) zei “anders kan ’t verkeren”.

Gaf moeder Meense Kranske En hield aldus evenwicht in ’t balanske Van bal, club en rollen Om ons geestelijk te vervollen.

II Den Disten (zie sectie 4.6) En Universitas waren gastheer.

W’hadden nen nieuwen paster, nog nen heer; Den Paster Hij deit goed en zei niet vele.

Den anderen koutte zijn tonge uit zijn kele.

Den Anderen Sprak van Russen en Berlijn En de schone meiskes die der zijn.

De Windte (zie Foto 146)

Foto 394: feestdiner: einde ’50 - begin ‘60 521

Foto 395: feestdiner: midden ‘60 522

519

V.l.n.r.: Dieter Vandenberghe, Lode Langedock, Karel Ghesquière, Lieven Gheysens.

V.l.n.r.: (zittend): vriendin & R. Carton; L. Verbeke & echtgenote., (staand): [L.M.], H. Vandenbulcke, P. Mahieu, y, Jean Libbrecht en echtgenote.

521 V.l.n.r.: (zittend): Jeanine (mevr. M.B.), E. Roussel, mevr. en P. Minne, mevr. E.T.; (staand): L. Maddens, M. Blanckaert, mevr. & T. Cardoen.

522 V.l.n.r.: (zittend): F. Deceuninck, mevr. & A. Parein, x, y, x, y; (staand): mevr & D. Lust.

520

223

Ondervroeg over kolen en commerce Onderwijl Rikske zong Lily Marleen en terse.

De Rikske Loerde, deed geweld, droei en keerde Van zodra Disten zijn taarten lanceerde.

De president Sprak van elve zijn en uit te scheen.

Hij gaf zijn zegen en wider gingen heen.

III We gingen Al zingen De Commerce langs.

W’hadden andre plans En trokken voorbij René Naar ’t land van Heverlee.

Berten tjoolde van achteren naar voren.

Joris riep van de Wittepenne en loren.

John weerd’hem en zei duidelijk en klaren Hij ieder donderdag poepen en was geen waren.

Wij stapten En klapten Father rukte zich los, Liep met Bekaert voor den tros En peisd’ er ne keer v. te profiteren En Lucienneke alleen te assisteren.

Maar formidabel lijk of dat mislukte, Want Berten was’t die eerst bukte Om Lucienneke een reverentie te maken.

Met zijne velo was die smeerlap voren keun geraken.

We zwegen En negen Onze slappe p..ten.

De president had gezeid Hier niet te schieten, En ’t was een wijs beleid.

Want mond- en klauwzeer zat in de streke, En aldus bleef in ’t begin ieder in gebreke.

Allen dronken voorzichtig aan de pinten.

In den dans voelde Morrel achter Luciennekes corsélinten.

Foto 396: feestdiner: midden ‘60 523

Foto 397: feestdiner: midden tot eind ‘60 524

Foto 398: feestdiner: midden tot eind ‘60 525

Wij rammelden En babbelden Al op Luciennekes bak.

Kregen der zesse bin.

Father riep van kapote en zak.

Eerst wel stille en in ’t begin, Daarachter met Michel luwer en vieriger.

Prof, Ferdi (zie Foto 143), Djoren (zie Foto 14) allen Foto 399: feestdiner: midden tot einde '80 526 523

V.l.n.r.: (zittend): mevr. H.G., A. Van Damme, Odette (mevr. P.R.), P. Ghekiere, mevr. A.V.D.; (staand): mevr. G.V., P. Roussel, H. Goethals, mevr. P.G., G. Verhaeghe.

524 V.l.n.r.: (zittend): Erna (mevr. A. R.), J. Samoy, Christine (mevr. L.G.), J.-L. Delbar (sponsor), mevr. J. S., A. Raes; (staand): echtgenoot en directrice SAM, L. Gheyens, mevr. J.-L. Delbar.

525 V.l.n.r.: (zittend): mevr. E. C., mevr. & W. Stragier, Cécile (mevr. J.-P. D.); (staand): Christine (mevr. R. N.), M. Hondeghem, E.Costeur, Mia (mevr.M.H.), R. Nuytten, J.-P. Desmet.

526 V.l.n.r.: (zittend): mevr. & A. Vanfleteren, mevr. & C. D’haveloose, mevr. C. H.; (staand): vriendin & B. Dejonckheere, J. Kemel, Caroline Sieprath, C. Hoste.

224

wierden stieriger En dronken integraal vele pinten bier Maar op ’t laste de zware nog porto schier.

Wij dansten En balansten In zwaai en zwier Maar van al ’t gepier Wierd het de grote oorzake ….

Over Eupen discussiëren … gene sprake .

Djoren schoot hem vanachter op den koer.

Direct daarop was ’t aan Robbe (zie Foto 113) zijn toer.

Achter de toog Lucienneke las, drie vier schietgebeden Opdat haar dierbare Berten niet zou hebben geleden.

Foto 400: feestdiner: begin tot midden ‘90 527

Maar Wevelgem kwam opnieuw binnen met veel kabaal En dronken vele verse potten “integraal”.

IV Toen wij vertrokken was ’t al late.

Wij zetten Berten op zijn verdraaide zate.

Hij reed over de dams, weg en were de strate.

Dat zijn lucht omhoge stond en had geen bate.

Toen men aan de Naamse poorte kwam, Deed Johnny Lesage (zie Foto 123) iedereen ferme zwijgen.

Hij vreesde de gebeurs van zijn kotmadam, En wilde den donderdag daarop geen slagen krijgen.

Foto 401: feestdiner: midden ‘90 528

Robbe aanvaardde gelaten dat gebod En zweeg en sliep tot op zijn kot.

Spijts dat ze hem slipten en droegen En d’ander erachter gingen en loechen.

Berteke gerocht in bedde en sliep er, Maar toen zijn mage keerde, greep hem zijn sulle, Spoog, glorie-oogde, gaf gaze en pierd’ er En vergat per ongelukke zijn hulle.

V En toen Berten ’s anderen daags zat te leren Hingen boven hem 4 dweils, zijn lakens en zijn kleren.

Door Willy Van Eeckout, (zie Foto 135)

Foto 402: feestdiner: midden tot eind ‘90 529

3.33 Voetbal en bezoek aan Mijnheer Devloo Die dag stonden 14 melkwitte kuiten Op den Éclair in de brandende zon te fruiten.

Ze zouden er strijden De bukken tegen de geiten.

Foto 403: feestdiner: midden tot eind ‘90 530

527

V.l.n.r.: (zittend): Valerie & P. De Leyn, Greet (Mevr. K.R.); (staand): vriendin Annelies & P. Louagie, P. Spyns, Sophie & F. Vannoote, K. Raes, D. Dejonghe.

528 V.l.n.r.: (zittend): T. Demuynck, V. Gesquière, F. Daenekindt (niet clublid), L. Langedock, Nele (vriendin C.V.); (staand): vriendin Julie & K. Ghesquière, vriendin Delphine & L. Gheysens, C. Vandaele.

529 V.l.n.r.: (zittend): S. Dupont, D. Ide, U. Heidbüchel & echtgenote; (staand): D. Vanneste & vriendin Valerie, H. De Lathauwer & vriendin Joke, M. Hardeman, M. Vansuyt.

530 V.l.n.r.: (zittend): vriendin B.V. & vriendin, S. Vancolen, L. Feys; (staand): x, A. Lecluyse, F. Bacro, M. Vannoote, B. Verpoort, L. Moens, T. Vanraes & vriendin.

225

Den aftrap kon Vis, onzen arbiter, niet fluiten, Mijn eigen fluitje wil hij zo maar niet gebruiken.

De geiten waren driftig in hun spel: Ze dribbleerden, degageerden en markeerden. ’t Was van weinig tel slechts drie bollen in ons net; ’t Was al ’t hoop niet vet.

Al moest hun keeper er meer dan eentje plukken Want machtig speelde die ploeg der bukken.

In haar middenvoor speelde de president (af en toe zag hij de sterren van het firmament !)

Menig doorluchtig combinaison, Toonde ons ’t schoonste spel van de saison !

Er weze geconstateerd Ende hier genoteerd, Dat de score was zo maar zes tegen drie.

Een leeuwenaandeel speelde Titeca Henri.

Maar ’s avonds kwam mijnheer Devloo. (en wie er niet, maar elders was, was Jo !)

Afgesproken voor de zessen Trok Vlooie ons op flessen.

Gelukkig is hij slechts een uur gebleven En hebben wij achteraf gerust nog een vaatje uitgekregen.

Door Noël Devos (zie Foto 114), 1959

Foto 404: Ons elftal (anno 1934-35) 531

3.34 Voetbal competitie Niettegenstaande de oefenmatchen fel werden betwist Werd er door F.C. M.M. wel eens naast gepist, Alhoewel de ploeg van geen kleintje was vervaard Werd toch jammergenoeg verlies aan winst gepaard.

De bekercompetitie had voor M.M. niet veel om het lijf.

Ik weet het niet, onze pieten waren misschien te stijf.

In ieder geval F.C. M.M. werd in de 2de ronde door Hesbania op hun stutten gesmeerd.

Daarna hebben we de nederlaag met bier verteerd.

Alhoewel F.C. M.M. betreurenswaardig werd gehakt in de pan, (de gazetten stonden er vol van !)

Niettemin is het nu niet mijn taak hier Om te pennen dat de schuld lag bij het bier.

Illustratie 58

Indien we peilen naar de oorzaken van ons falen, Kunnen we misschien vernoemen dat we het soms lastig hadden het einde van de match te halen.

Daarbij was ons tactisch plan ook niet meer “up to date”.

Om te eindigen met het feit dat de afzonderingen (voor en surtout na de match) een deel beslag legden op onze tijd.

Desondanks het geklaag en het geknars der tanden Toch hebben we dit jaar een positieve balans voorhanden.

Men mag niet vergeten dat M. Brugse met 9-0 werd besketen.

En dat het doelgemiddelde positief uitviel althans uit onze schiethoek bekeken.

Ze zeggen misschien de M.M. heeft een bierbuk, Toch blijft M.M. op alle gebied n’en grote wereldclub !

Door Luc Josson, (zie Foto 187), 1971-72

Foto 405: voetbal anno 1950-51 532

531

We menen te herkennen v.l.n.r. (gehurkt): x, J. Raveschot, J. Denecker, M.Verkinderen, J. Huyghe; (staand): x, G. Samyn (?), A. Ghesquière, x, H. Snoeck, J. Duhullu, x.

532 V.l.n.r. (gehurkt): A. Deceuninck, R. Soete, L. Morlion, A. Brutsaert, W. Van Eeckhout, M. Nuytten; (staand): G. Messiaen, G. Devlies, P. Descheemaeker, E. Guillaume, W. Dewindt, A. Bekaert, W. Vanholme, N. Robbe.

226

3.35 Co-cantus met Izegemsen : CLASH OF THE TITANS Het was in "The year of driving dangerously": toen de flikken gretig en langdurig rijbewijzen in beslag namen en iedereen die er niet om vroeg onderdak boden. Vandaar dat ondergetekende gebroodroofd getuige kan zijn van een magistrale match. In flitsen denkend aan de puffend rondsnorrende collega's.

Afijn, de competitie was op een punt gekomen dat de twee overblijvende gladiatoren voor de lauwerkrans zouden strijden. Of Shakespeare citerend "Twee Primussen voor één vat !". Deze zal de lezer wel niet onbekend zijn, gene was Moeder lzegemse. Voor de andere ploegen was het leed geleden. Bijgelovigheid - het profvoetbal niet vreemd - deed ons enkele dagen voor het beslissende treffen hogere regionen opzoeken (onder kenners ook "hoogtestages") om daarna gemotiveerd en superenergiek (onder kenners ook "ontwenningsverschijnselen") het Korbeekse Colosseum te betreden.

Onze tegenstanders waren nochtans niet de eerste maar wel de beste. Één voor één ontaarden, die meestal al sedert de anale fase waren gecolloqueerd. Complete psychoten waarvan de kapitein, getuige zijn leiderschap, iets meer prut tussen zijn oren had. Verder niets. Mensen die wegens hun grote verdienste binnen de universitaire voetbalploeg nu en dan een diplomaatje toegestopt kregen dat ze zelf niet konden lezen.

De doelman sloeg werkelijk alles. Letterlijk en figuurlijk. Vandaar ook dat hij in een verzwaarde kooi tot aan het doel werd gereden waarna hij met de hals aan beide palen werd vastgeketend. Alleen zijn opziener - die hem Foto 406: na de zege op Moeder Oostendse (1993-94) 533 ondertussen stukken rauw vlees toewierp - kon dichtbij genoeg komen om op de grond een rode halve cirkel rond het doel te schilderen. Tot aan die rode lijn strekten zich de ketenen. Na de wedstrijd toonde de opziener ons fier een vuistgroot gat in zijn kuit. “Van toen hij nog klein was, de schavuit", zei de brave man.

En daartegen moesten wij (zie Foto 406) het opnemen. We hielden weliswaar twee troeven achter de hand. De eerste was Floppy (zie Foto 237). Een man die in de regionale jeugdreeksen drie opeenvolgende keren kampioen kaarthuisjes bouwen was geweest. De tweede was Piske (zie Foto 266). Ooit een veelbelovend leerling van Triphonius Calcoen, de beroemde vinkezetter. Weliswaar was Piske daarna bij de Beitemse Balletvrienden geweest, maar een combinatie genua vara (Lucky Luke-benen) en het Syndroom van Hottentot deden hem na een korte tijd opgeven. De kwaliteiten van de rest van de A-kern kan ik zelfs niet summier samenvatten. Behalve dan Baguetje (zie Foto 268). Wegens een tijdelijke Methyl-blindheid waggelde onze goalie zo dikwijls onvrijwillig op de goeie plaats dat hij ons de schande bespaarde. T.V.-Filet!!!

Langs de zijlijn ondertussen bulderden de talrijke supporters beider teams vulgaire en meer serene gezangen toen de bal eindelijk aan het rollen ging.

Na enkele minuten “Goal, goal, goaaaaaaalllll !!”. Voor ons dan nog ! Het lijkbleek stond op het gezicht van de opponent. Hun moraal fucked. Ik zou U even boeiend als Michel Demeyere 535 het relaas kunnen doen van het op en neer gaan van deze confrontatie. Bikkelharde duels, wondermooie akties, doelpunten en kansen. Maar ik mis de nodige objectiviteit. Toch vermeld ik graag dat onze Sportführer een penalty miste en ons daardoor van de zege hield. De eindstand uiteindelijk was 7-7. Er moest dus een terugmatch komen waarvoor de lzegemse later allerlei excuses opdiepte.

Foto 407: de ploeg 1995-96 534 533

V.l.n.r.: P. Spyns, K. Ghesquiere, B. Coussée, D. Dejonghe, L. Gheysen, C. Vandaele, L. Langedock. Voor Moeder Oostendse: Mike “Deure” Loontjes, Kenneth “Junior” Vermeire, “Wibra”, “Buck”, “Bus”.

534 V.l.n.r.: (gehurkt): superkeeper C. Vandaele, aanvoerder F. Vannoote; (staand): topschutters L. Feys en P. Ghesquiere, renpaard F. Staelens.

535 Een toenmalig weerman van de BRT.

227

Zodanig kunnen we gerust stellen S(tella). K. M. Meense kampioen minivoetbal toernooi W-Vlaamse Gilde 1993-1994. Hiep, hiep, hiep Birra!!

Daarna gingen de leden - samengeperst in één auto en op twee fietsen – eten bij Xavier, de enige Westvlaamse cafébaas in Kessel-Lo (De Vier Hoeken – zie sectie 2.8.2). Omwille van de geflaterde strafschop rochelde iedereen in Piskes spaghetti toen hij – jawel – even ging pissen. Lang konden we niet blijven want een CoCa (CoCantus) in de Peyl (zie 5.2.14) lachte ons ongeduldig toe.

Jawel, we stonden andermaal oog in oog met Moeder lzegemse. Ditmaal niet op het veld maar aan de biertafel.

Broederlijk werden de voetbalgrieven weggedronken en na de tweede pispauze al werden heen en weer ettelijke complimenten uitgedeeld. Rare jongens die lzegemnaren. Ik weet niet of Piere (zie Foto 1) nog gebeten werd tijden de tumultueuze slotfase. Ik herinner mij alleen dat ik niet zat was. Toen de overrijpe tros cantussers de zaal verliet om op de Oude Markt opstopping te spelen, ging ik stilletjes een rustig café opzoeken. Ik had kort daarvoor al flikken genoeg gezien. door Philip Dhuyvetter (zie Foto 234), (1/2/1994)

3.36 Voetbal M. Meense – M. Mandel: score 5 – 3 En zo werden we kampioen van de W-Vl gilde.

Sorry sorry …

Door de machtige jouissance Werden, wat een malchance De nota’s over het verloop Van dit machtig exploot Verloren.

Toch wil horen Dat Bernard Vandoren En Berre (zie Foto 305) met de voetbal Een machtige prestatie vertoonden.

Hier was ook Dirk Verhelst in forme En maakte gebruik van een corne En zonder op de tegenstanders te letten Trapte hij het leder in de netten. (2x) Premie: 500 fr voor de kas Door Gaby Del’haye (zie Foto 153), 1960-61

Foto 408: Het elftal in 1956? 536

3.37 Bierzeeslag Vaak wordt gezegd dat de beste avond zomaar ontstaat, zonder dat je hem plant. Zelf denk ik dat het inderdaad zo is dat je meer iets zult appreciëren, naarmate het minder te voorspellen is. Wat valt dan te zeggen over een activiteit die je zomaar verzint een uur of twee voor de commilitones het clubcafé betreden? Een beetje laks, daar niet van, maar wie maakt zich nooit eens schuldig aan een gezonde dosis laksheid?

Bierzeeslag zou de oplossing zijn voor een aangekondigde verrassingsactiviteit die voor de senior een even grote verrassing was als voor de commilitones. De eenvoud van de spelregels wordt slechts geëvenaard door hun onverbiddellijke hardheid. Twee teams spelen onder leiding van hun coördinerende kapitein. Schiet één van die teams een schot in het water, dan moet ook één van de matrozen het bekopen met het funderen van een halve pint. Is één van de schepen onder schot dan moet een zeeman van het aangevallen kamp per voltreffer een volledige pint te lijf gaan. De grootste eer gaat uiteraard naar de fiere kapitein, die bij het Foto 409: Playbackshow in de Ravage anno 1997-98 537 536 We menen te herkennen v.l.n.r. (gehurkt): H. Doom, Joye, J. Libbrecht, J. Verhaeghe, J. Flamey (?); (staand): B. Vandoorne, M. Blanckaert, A. Tremmery, x, W. Tanghe, E. Beyens, F. Defoor.

537 V.l.n.r.: ijsbeer S. Vancolen (zie Foto 414), x, S. Vandendriessche, J. Wyseur, U. Heidbüchel.

228

zinken van elk schip uit zijn geweldig armada een extra pils naar binnen werkt. De adelborsten bekampen zich met andere woorden enkel door gebruik te maken van hun intuïtie en worden slechts in hun talenten onderscheiden door het toeval: hoe Mjeenser kan je gaan?

En over sterke officieren gesproken, merken we op dat kapitein Rambo (zie Foto 410) een voorbeeld was tijdens de strijd. Hoewel hij hevig onder het spervuur van de oorlogsvloot van de notoire zeerover Tette (zie Foto 280) en zijn bende helse piraten te lijden had, bleef hij het hoofd hoog houden. Het toeval wilde namelijk dat, terwijl deze stoere bonken keer op keer treffers schoten, zijn bemanning niet enkel rake klappen moest incasseren, maar ook de zware tol van hun ongelukkige oorlogstaktiek moest betalen. Ja, het was echt alsof het Zeeroverslied tot werkelijkheid kwam in het polyvalent cantuszaaltje boven Café Donatus (zie 5.2.16).

Maar onze club zou onze club niet zijn moest zo’n oorlogssfeer te lang blijven hangen.

En in een spontane kamikazeactie zetten de matrozen van het bloednuchtere team na drie opeenvolgende overwinningen op de ondertussen behoorlijk aangeschoten matrozen onder leiding van Rambo een ultieme alcoholische actie in tegen zichzelf. Een Foto 410: J. Wyseur medeclubmens zo zien afzien zonder hem bij te staan, dit kon niet. Zelfs ondergetekende spelverdeler voegde zich spontaan aan bij de solidariteitsactie van de fiere overwinnaars. En ja, wat begonnen was als een afkooksel van een familiair gezelschapsspelletje om een tekort aan inspiratie van een luie senior te bekopen draaide uit op een onwaarschijnlijk tof spelletje. Of dit te maken had met het verrassingseffect dan wel met een serieuze portie geluk/pech voor onze twee scheepsmaten laat ik gerust in het midden. door Benjamin Verpoort, (zie Foto 486), 1997-98

3.38 Verklede Porrecantus Een neefje van onze Senior stuurde volgende uitnodiging naar de Meense club. We zijn er natuurlijk op ingegaan.

De Scriptor wil wel nog eventjes vermelden dat Emir Yasser Al Piere niet goed ingelicht is over de geschiedenis van de Meense club. De enige die het ooit presteerde om zonder zijn mooiste en dierbaarste bezit toe te komen op een porrecantus is zijn eigen neefje.

Inch 'Comm' Illitonech ....

Het behaagt de zeer hoogedele Emir van de Verenigde Mehense Distillaten, Yasser Al Piere, zijn commm‘ illitonech en ..1 op 30 November uit te nodigen in het Alhambra Al Pe ' Hyl Khokher voor een avondje Oosterse animatie met Ara Bier en Al Kool.

Uit respect voor de hoogedele Emir moet iedere comm ’ illito en ... 1 zijn Foto 411: verklede porrecantus (1993-94) 538 mooiste en dierbaarste bezit meebrengen. Wat kan dat anders zijn dan de mooiste favoriete uit de rijkgevulde harem? Wie weigert op deze uitnodiging in te gaan (Hassan Ben Gatje ?), zal als straf van Mohamet, de profeet en almachtige, zijn viriliteit tot eunuchdom zien (en voelen) verschrompelen onder de hamer van Ahmed Al Beir, onze ayatollah en behoeder van de zeden.

Vergeet zeker niet de Koran, bekleed met groen ezelsvel, evenals de gepaste strepen van uw waardigheid mee te brengen. Mediteer eventueel nog eens over de gevleugelde groene of blauwe woorden van de Profeet want zowel ayatollah Ahmed Al Beir als sultan Ben Ali Pis Piske zullen de sharia strikt en nauwlettend toepassen. Zoals gewoonlijk zal onze moëdzin Nasser Ara Floppy voorgaan in de rituele gezangen.

Het zou de hoogedele Emir Yasser Al Piere ten zeerste misnoegen indien een comm ' illito of … 1 zich met zijn dierbare toegewijde niet in traditionele Oosterse kledij zou vertonen. Allah schenke hen een Saharadroge lever en een Suezkanaalbreed keelgat. Eva en haar Appeltjes moeten deze keer maar de Christenhonden verleiden.

538

V.l.n.r. o.a.: Ben Ali Pis Piske, met achter hem Hassan Ben Gatje, Baguette, Kobbe, moëdzin Nasser Ara Floppy, ayatollah Ahmed Al Beir, Pietje, travestiefeut Trane, Virus, Emir Yasser al Piere, Willie.

229

Aangezien onze ayatollah een kunstliefhebber is, heeft Allah hem in een visioen laten weten dat sluier en hoofddoek deze keer niet verplicht zijn.

Inch Allah en Moe' oehter Mehense Uw hoogedele en doorluchtige Emir Yasser Al Piere (zie Foto 567) 1

Hierbij doelt de hoogedele Emir op de Cha ’ achten maar het past totaal niet om deze lage en verderfelijke honden aan te spreken.

De porrecantus was een enorm succes: iedereen was goed zat en heeft zich goed geamuseerd. Er zijn toch enkele feiten die een extra vermelding verdienen. Een jongedame was zo goed verkleed, dat het pas bij het kwelen van de liedjes opviel dat haar stem nogal zwaar doorklonk. Even later tijdens het zingen van “Daar was laatst een meisje loos” - werd zij ontmaskerd als zijnde van het mannelijke geslacht, nl. Sante - toekomstige feut voor volgend jaar. De Meense doet duidelijk aan feutenplanning. Voor volgend jaar stel ik voor dat alle porren eens goed afgetast worden en goedgekeurd worden met de formule: “non testicula habet”, in navolging van de Pauskeuring. Of willen we toch als een travestietenclubje door het leven gaan ?

Foto 412: de harem in 1972-73

Tenslotte nog eventjes opmerken dat onze Senior zichzelf heeft overtroffen. Hij gunde zijn neefje en de rest van de club weeral geen blik op één van zijn talloze haremdames.

Door scriptor Mark Lietaer (zie Foto 307), 30/11/1993

3.39 Stannekwis De Stannekwis is een spel waar het rationeel denkvermogen in combinatie met het irrationeel drinkvermogen wordt getest. Tijdens het verloop van het spel neemt het ene vermogen het van het andere over wat tot onverhoopte resultaten leidt. Dat maakt dat deelnemers aan de Stannekwis het vaak achteraf moeilijk nog zelf kunnen navertellen.

Waaruit volgt dat dit verslag van uitzonderlijk geschiedkundige waarde kan genoemd worden binnen de rijk gevulde honderdjarige geschiedenis van Moeder Meense.

Laat mij eerst de naam van deze befaamde kwis verduidelijken alvorens in te gaan op de moeilijkheidsgraad en de spelregels van deze activiteit. De uitvinder van deze kwis is het wereldberoemde en befaamde erelid Stanne (zie Foto 413). Hij is zo berucht dat eigenlijk niemand van de huidige generatie van de mannen van belang nog weet wat er juist van geworden is. Enkel Baguette (zie Foto 268) wist nog iets in verband met Stanne en een café en zo. In ieder geval blijkt dat Stanne een echte kwisfanaat moet zijn.

Wat betreft de moeilijkheidsgraad. Activiteiten van de Meense worden wel eens opgedeeld in volgende categorieën: een op het gemak activiteit (komt zelden of nooit voor), een zware activiteit en een zeer zware activiteit. Welnu, rekening houdend met deze indeling kan de Stannekwis als buiten categorie worden bestempeld. Laat mij dit met enkele spelregels verduidelijken: Een Stannekwis wordt gespeeld aan de grote tafel van den Don (zie sectie 5.2.16). Er zijn een aantal teams van telkens twee Stannekwissers. Voor de Stannekwis van het jaar 1998-99 dongen volgende teams naar de 539 hoofdprijs: Draadje (zie Foto 494) & Rambo, Bweurgh! (zie Foto 9) & Record en Chico Foto 413: Stanne & mezelf (zie Foto 414). Later op de avond stekte Jordy (zie Foto 278) nog toe die zonder probleem een team op zijn eigen vormde. Net zoals alle kwissen wordt de Stannekwis geleid door een ervaren, onpartijdige en onafhankelijke kwismaster. Dit jaar zorgde een op voorhand strontzatte Tette (zie Foto 280) voor een perfect chaotisch verloop van het Stannegebeuren. Voor de kwis echt kan beginnen worden alle teams rijkelijk voorzien van pinten en jenever. Daarmee moet het immers allemaal gebeuren. Diegene van de teams die het snelst een ad fundum pult heeft recht om te antwoorden op de gestelde vragen. Welke vragen en antwoorden er die avond juist gevallen zijn kan ik me niet meer herinneren. Eén van de gestelde vragen was in ieder geval: “Uit welke vrouwenclub komt het nieuw lief van Tette ?” Antwoord: “Vader Canard”. Juist geantwoord door Record. Wil men als team kans hebben op een verdubbeling van de punten dan kan een joker worden ingezet door

539

Met als motto voor de kwis: als de drank is in de Stan, zit zijn wijsheid in de kan.

230

het pullen van een jeneverke. Zo kan enkel een perfecte teamspirit en drankbeheersing vermijden dat de alcohol vroegtijdig de overhand krijgt op de kwissers.

Het verdere verloop van de kwis is moeilijk te reconstrueren. Over de gevolgen daarentegen valt nog een en ander te vertellen. Daarvan zijn immers getuigen te over. Ondermeer Pipo en Hulki die later in de Don binnenstekten geloofden hun ogen niet. De mannen van de Meense doolden hopeloos rond in de Don en Jordy werd kotsend teruggevonden in de wc. Jordy, gelieve volgende keer dat wc-deksel omhòòg te doen! Gelukkig dat Pipo daar één en ander opkuiste. Daarna werd nog een bezoekje gebracht aan de Pero (zie sectie 5.2.17) alwaar de photoplay door bouw- en verbouwingswerken Moeder Meense (zie sectie 2.8.4.1) werd bijgewerkt. (wat nog meeviel want het jaar ervoor werd de carrosserie van de voituur van een roekeloze chauffeur onder handen genomen). De helse kroegentocht die daarop volgde eindigde voor mij in de Dulci 540 zo rond een uur of zeven. Ik kan niet garanderen dat dit voor de anderen ook het geval was. De controle over de activiteit was immers al een tijdje zoek.

Foto 414: S. Vancolen

Wie zich nu winnaar van de Stannekwis 1998-1999 kan noemen? Niemand die het weet. Voor het uit de hand liep waren Record en Rambo in ieder geval aan de winnende hand. Misschien weet Pieter van den Don (zie Foto 525) het wel. Hij is waarschijnlijk de enige die het zich nog levendig kan herinneren. Pieter van den Don was al lang blij dat zijn café nog recht stond. Geen probleem Pieter, volgend jaar Stannekwis 1999-2000! door Steven Vancolen (zie Foto 414), 1999

3.40 Zangwedstrijd Die dag werden we aangenaam verrast toen we hoorden dat er zangwedstrijd zou worden gehouden: en we waren benieuwd om te weten welke nieuwe kunstelementen zich in de schoot van Moeder Meense zouden openbaren. En waarachtig, ’t werd een succes: na enkele voorbereidende salamanders werd de gewenste stemming bereikt; de kelen werden schrap gezet. Toen begon Foto 415: Bij Fientjes op de berg men. Het gaat niet hier alle memorabele feesten en woorden neer (mei 1931) 541 te pennen. Ik wens alleen de aandacht te richten op sommige dominerende persoonlijkheden, dit aan de hand van onze gast en jurylid Donck. Accou (zie Foto 80) kreeg de zaak het Oud Testament te bestuderen en daaruit zijn liederen te diepen; Michel (zie sectie 4.1.4) kreeg punten door zijn fris voorkomen alleen; Ravenschot kreeg raad prof. Schockaert 542 onder handen te nemen en Justin (zie Foto 60) zijn keel wat in te vetten. Maar deze allen waren slechts minderwaardige prestaties vergeleken met onze traditionele Paul Vincken (zie Foto 15) die aanleg heeft voor marktzangers en onze summa cum laude gepasseerde burgemeester die naar het schijnt cinematisch zangerig is aangelegd. André Masschelein (zie Foto 22) schijnt een fijn gevoel, ja een fijne gevoelerigheid aan de dag te leggen in de keuze van zijn sentimenteel Engelse liederen.

En toen gaf Germain (zie sectie 4.1.3) met majestatische stem lezing van de uitslag: en het werd ons bang aan ’t hart bij de geheugenis aan de droeve julidagen toen die hard-sarcastische veroordeling over ons hoofden klonk vanwege het professorale beulenkorps.

- Zo eindigde onze zangwedstrijd door een broederlijke salamander van gebuisden en gepasseerden.

- De burgemeester vond toen dat er door de studenten te weinig gewandeld werd, t.t.z. serieus gewandeld, of beter nog echt gewandeld. En hij gaf een woordje ten beste voor de Naamsestraat, waaraan talrijke heugelijke feiten, historische gebouwen en meerdere merkwaardigheden verbonden zijn. We zullen zijn raad opvolgen en trachten een zo originele kijk op de dingen te hebben als hij.

540

De fakbar van Economica.

We menen te herkennen v.l.n.r.: (gehurkt): A. Withouck, J. Boedts, A. Ponseele, L. Gesquière; (staand) W. Delplancke, buschauffeur, P. Vincken, J. Coppens, M. Claeys, J. Leemans, A. Denolf, A. Masschelein, A. Claeys, P. Isebaert, P. Coppens, A. Ghesquière, J. Vandamme, x, R. Dubois.

542 Legendarische prof. van de Faculteit Geneeskunde, die door zijn zoon opgevolgd werd.

541

231

- Toen placeerde ook Germain een woordeke: hij had het over noodzakelijkheid van samenhorigheid van de studenten in club, Westvlaamse en Verbond; dit om de goede studentengeest in Leuven te bewaren. Dit woordje deed deugd en werd door allen ten volle beaamd.

- Dries (zie Foto 74) moest iets ook zeggen: hij had het over de kunst in de tuyau X; er dient hem echter opgemerkt dat alle pornografische uitlatingen in onze club verboden zijn; en dit is iets waar onze Dries zich al te gemakkelijk aan vergrijpt.

We hoorden toen nog een woordje van onze gast Donck en ons erelid Tienne Rodenbach ter wiens ere het oude vooize van die vogel nog eens opgehaald werd. En allen waren het roerend eens dat de Meense een club van leute en broederlijkheid is; daarmede waren we het allen roerend eens toen we de zaal verlieten en de weg Foto 416: Te Tildonck: O.H.H. 1931 543 opstapten naar Jeannekens.

Het verslag van de vergadering van 27 November 1931, André Ponseele, (zie Foto 77)

3.41 Lustrumviering (mei 1939) Drama en tevens klucht in 5 bedrijven met voor- en naspel

Foto 417: de club anno 1938-39 544

Voorspel: Studentenhuis (zie Foto 58) Afhalen van de ereleden: met zonder Foto 418: Optocht van muziek de lustrumvierders 1ste Bedrijf: zaterdagnaar de autocar 545

namiddag Geheel de suite trok op met nuchtere schreden, Om er in ‘t caféetje van Clemenske binnen te treden.

Weldra kwam ‘t schuimend bier op tafel.

Iedereen zong en enkelen zwierden hunnen sabel.

De Necker (zie Foto 78) konkelfoesde met het schoon Clemenske En na veel wrijven en lekken gerocht hij in een stil, heet danske.

Men zong van ’t “Voyageurtje” en van het “Lindenmeisje”, Van “Jozef, Jozef” het vulgair refreintje, Het ene pintje leeg, een ander werd getapt.

Want drinken was de keuze totdat we waren zat.

Des avonds was er klub, een klub ‘k gaat nooit vergeten.

Want gans het Meens gespuis alsook de ereleden Die zaten kogelzat, alvorens ‘t bier van de Klub op tafel was verschenen.

De Joris (zie Foto 83) met z’n stok sloeg vrezelijk op de tafel.

Ge hoorde hem ternauwernood tussen dat zat gekakel.

543

We menen te herkennen v.l.n.r.: (gehurkt): P. Coppens, A. Denolf, G. Ghesquière, M. Claeys, J. Leemans; (staand): W. Delplancke, J. Vandamme, P. Isebaert, A. Masschelein, J. Boedts, A. Claeys, A. Ponseele, R. Dubois, A. Withouck, P. Vincken, L. Gesquière.

544 We menen te herkennen v.l.n.r.: (zittend): J. Raveschot (erelid), K. Acke (Moeder Kortrijkse en erelid), J. Denecker (erelid), G. Samyn (senior), A. Deleu (erelid), M. Verkinderen (erelid), G. Van Den Abeele (erelid); (staand): G. Godderis, G. Ghesquière, H. Dewulf, x (Moeder Westland), A. Devrieze, x (Moeder Westland), H. Snoeck, x (Moeder Mandel), L. Verbeke, A. Cardoen, A. Raveschot.

545 We menen te herkennen v.l.n.r.: J. Raveschot, L. Verbeke, G. Godderis, G. Van Den Abeele (?), A. Devrieze, x (Moeder Westland), J. Denecker, A. Raveschot, M. Verkinderen, G. Ghesquière.

232

De ereleden speechten dan in hun oude drang.

Deleu die sprak van ‘k schyte op de pasters alsook van jouissance.

Van kameraadschappelijkheid en andere dingen in die genre.

De Necker (zie Foto 78) sprak van Ruften (zie Foto 63), ‘t was stille dat moment En iedereen die mompelde dat was ‘n chieke vent.

Foto 419: De feestmaaltijd in het Jef van den Eynde huis. 546 2de Bedrijf: zondag ‘t Was in de voornoene omtrent rond den elven.

De klokken v. St Michiels die galmden over de velden.

Een mis was gecelebreerd voor al de Meense snullen Die met een aangezicht v. karton hun zondagplicht vervulden.

Des middag binst ‘t dinee was ‘t groot moment gekomen: De kiezing van ‘t bestuur onder de Leiezonen.

Cardoen (zie Foto 84) die vent zag bleek en beefde in z’n kleren.

Hij trok aan z’n sigaar en prevelde wel duizend keren.

“Gij Lucifer, kom mij ter hulp en help mij op den troon.

Want ik ben alleen als Führer de best geschikte persoon.”

Wat er ook mocht gebeuren, hij werd niet president.

En om het kind te paaien waren allen gauw kontent.

Ze noemden hem commandant van ‘t pisregiment. ‘s Namiddags rond den drieën gingen w’allen naar ‘t park en vonden Klutterbuck gezeten op de bank.

Foto 420: Voor de afvaart naarSint Truiden 547 De Klutterbuck, naïef en dwaas zoals ge weet, Zat verdoken onder ’t doek achter z’n appareil.

Toen Necker plots uitriep: “gij onnozel speelse kloot Wil u toch niet verduiken, wij allen zien uw toot.”

3de Bedrijf: Tienen ’t Cafeetje zat bomvol, de pinten vlug gevuld en even vlug geledigd. ’t Ging snotverdomme zere.

Want Jacques (zie Foto 99) die grote Djere, hij ging zo fel te kere.

Gerard van St Gerard, ook bijgenaamd Gekiere (zie Foto 559)

546

We menen te herkennen: M. Verkinderen, J. Deneckere, G. Decraene, G. Samyn (senior), L. Verbeke, H. Dewulf, A. Devrieze, H. Snoeck, G. Ghesquière, G. Godderis, x (Westland), x (Westland), J. Duthoo, A. Raveschot, G. Van Den Abeele, A. Delrue, K. Acke (Moeder Kortrijkse), J. Raveschot.

547 We menen te herkennen v.l.n.r. (geknield): L. Verbeke, x (Moeder Westland), M. Verkinderen, A. Raveschot, x (Moeder Mandel); (staand): G. Van Den Abeele, J. Raveschot, G. Godderis, x (Moeder Westland), A. Devrieze, G. Samyn, A. Cardoen, G. Ghesquière, K. Acke (Moeder Kortrijkse), A. Deleu, J. Deneckere, H. Snoeck.

233

Die zong z’n zwanezang met tranen in z’n ogen, Wijl ’t mokske van de café met fonkelende blikken Heur handje stak van onder in Necker’s broek, verdikke.

We gingen verder dan met onze autocar.

En arriveerden dan al in de autostrade.

Hier woonde een meiske nu, een meiske toch zo chiek: Heur lipkes rood getint, heur oogkens vol muziek, Heur borstjes licht bombast, heur kleedje in plissé, Heur gatje zacht en mals, ’n meiske van pak me mee.

Maar was het meiske schone, heur moeder was ’n non.

Want hadden we ’t meiske vast, die kloeke kwam er tussen.

Foto 421: Tienen - kiekje aan de car 548 En grommelde daar als een gebarsten pot, Van ’t meiske is te jong en ’t is hier geen oerekot.

Van nu voort ging elk z’n gang, op ’t woord v. Christus peinzend: Gaat en bemint alle volkeren, maar vergeet toch niet de meiskes.

Wat later in de avond zag ik Jacques, Al sukkelen langs de bane, In d’ene hand z’n hoed, in d’ander een pinte.

Hij zong v. “Jozef Jozef“ al in het licht van de mane.

Ik zag het Stafke dan, het Stafke Van Den Abeele.

Hij kroop haast op de straat maar was nog op z’n gehele.

Het peerdestal dat draaide, daar waar er vele rolt Daar werd gedanst, gedronken, gezongen en gerold.

Van ’t peerdestal we trokken dan weer op de baan.

We zagen soms een vriend die zegde: we z’n goden En in ’t licht van de maan, We zagen menig schim traag sukkelen over de bodem.

We hoorden nu en dan van uit de veer gewesten De woorden “Jozef Jozef”, Foto 422: Zij maken zich 't leven aangenaam 549 En van de andere kant kwam plots ’t geluid van thuis af.

4de Bedrijf: Tienen Nu ging het er grof aan toe, de whisky in de glazen.

We goten de godendrank heel vlug in onze laarzen.

Gekiere met s’n pet tot over zijn oren Zat neergeflokt, verliefd op een meisesloore.

Hij danste over de vloer, het meiske in z’n armen En stonden we niet op loer, hij viel erop och arme.

Met ’t meiske was hij chiek, een echte gentleman Hij gaf haar zelfs een whisky.

Antoon (zie Foto 536) weet wel van waar de whisky kwam.

Dit is wat er is geschied van voren op ’t toneel, Maar wat er achter de schermen gebeurde, Wel vrienden dat zag ik niet meer.

De kwakkels moeten ’t niet weten Want ’t strijdt met hun geweten.

Foto 423: Tienen bij de heenreis 550

5de Bedrijf: Jeanno’s (Tafels, stoelen, madame, bier, hese stemmen, eigenaardige gebaren) Hier werd er fel getaterd en ook gediscuteerd.

Maar wat er werd gezegd weet ik zo juist niet meer.

Gekiere in de hoek verdoken in z’n pet Die kwam madame charmeren en betastte haar corset.

548

We menen te herkennen v.l.n.r.: A. Raveschot, G. Ghesquière, A. Devrieze, J. Deneckere, G. Godderis, L. Verbeke, H Dewulf, H. Snoeck, G. Vanden Abeele, A. Cardoen.

549 We menen te herkennen v.l.n.r.: Leon Verbeke, y, Albert Cardoen, Antoon Raveschot, y, Georges Samyn.

550 We menen te herkennen v.l.n.r. L. Verbeke, J. Deneckere, x (Moeder Mandel), M. Verkinderen, A. Devrieze, J. Raveschot, x (Moeder Westland), A. Cardoen, y, A. Raveschot, G. Samyn, G. Ghesquière, G. Godderis, x (Moeder Westland), H. Snoeck, G. Vanden Abeele.

234

Madame z’n spelleke moe verwijderde zijn handen.

Gekiere plots vol woede, hij scheen een beetje zot, Riep uit dat Mussolini semper ratione had.

Naspel: Hier kan ik alleen maar spreken v. zij die me vergezelden.

Ik noeme heer Cardoen en zijn lijfsgezelle.

Cardoen die ging aan het pissen te midden van de straat.

Gekiere verlangde een citroen, Cardoen zei ’t is te laat.

De laatste discussie liep tussen deze beide personen.

Het onderwerp dat was, gij moet het mij verschonen Over ’t smelten van het lichaam al bij een hete dans.

Wat er verder kon gebeuren kan ik alleen naar gissen.

Maar ik zag veel Leiezonen geleund over hun pot Het offer brengen aan Bacchus en pieren lijk ’n zot.

Zo sliepen allen in en neurieden stil en zacht Van “Jozef Jozef”, o die fatale nacht.

Gordijn Verslag van het lustrum van de Meense Klub in datum van 7 Mei v. ’t jaar 1939, Gilbert Godderis, (zie Foto 66)

3.42 Te Vlierbeek

Foto 424: Marraine (met T. Cardoen) (mei ’63)

3.42.1 Woordje vooraf Gedurende talrijke jaren hielden vele clubs (met inbegrip van Moeder Meense) op O.L.H. Hemelvaart hun kiescantus (= de ”Dies Natalis” van de Meense – zie Fragment 6) in het café van de abdij van Vlierbeek (Kessel-Lo). De eerste Vlierbeekfeesten werden ingericht door Jef Vanden Eynde (zie Foto 18) in 1904.

De eigenlijke naam van het café was “In de Abdij”, maar sinds de BRT-verfilming van “De Heren van Zichem” werd het café herdoopt tot “In den Rozenkrans”. In de volksmond stond het vooral bekend als “Bij Janneke en Bertha” (zie Foto 425).

Deze jaarlijkse tocht van de studenten naar Janneke en Bertha werd “de grote verpozing voor de groooote démarrage” genoemd, t.t.z. de allerlaatste ontspanningsmogelijkheid voor de examens. Het is evenwel niet zeker of de Foto 425: Bertha en Meense altijd naar Vlierbeek getrokken is. In het begin van de jaren dertig wordt Janneke (mei 1973) 551 Terbank enkele keren vermeld. Maar zelfs dan is er meestal sprake van “Olympische Spelen". Aan de vooravond van Hemelvaartsdag werd er al goed gefeest door de Menenaren. De dag zelf werd naar de mis gegaan in de Sint-Pieterskerk. Soms kwamen daarna enkele ereleden aan om deel te nemen aan de rest van de lustrumviering (middagmaal, sport, rolling en kiescantus). Na de tweede wereldoorlog werden de lustrumvieringen pas om de vijf jaar gehouden en vielen ze meestal samen met de Karnavalweek in februari.

Vooral het vierde dakvenFoto 426: getouwtrek in de club onder geestelijke supervisie anno 1921-22 552 ster van het café is gekend vanwege de speeches die de oude en pas verkozen praesides van het Verbond en het S.K. er ieder jaar hielden.

Ook Ernest Claes, Jef Vanden Eynde en Mon De Goeyse hebben er gespeecht. Typisch was dat sommigen in een open koets, veelal in gezelschap van Ernest Claes, naar Vlierbeek reden (zie Foto 507), waar ze het lof

551

Het gaat over Jan Joosten alias “Sloeber” en Bertha Dechamps die sinds 1939 het café uitbaatten [22:p.:119].

We menen te herkennen: (aan het touw): x, x, C. Quintens, x, M. Masselis, R. Deleu of M. Vangheluwe (?), G. Vandenbussche, A. De Boodt, x; (de jury): x, x, x, x, G. Lefere (?).

552

235

bijwoonden, de graven van de Vlaamse professoren Vliebergh en Sencie bezochten (en later ook dat van Jef Vanden Eynde). Daarna volgde het feest met de aanstelling van de nieuwe praesides en hun speech.

Vervolgens konden alle studenten volkspelen zoals touwtrekken (zie Foto lopen, hardlopen, tonwerpen. Vooral de populair, niet in het minst omdat de Marraine (in die tijd was dit Foto 424) kreeg met een kus erbij. De massacantus. Aan het einde van de gebloed.

Foto 427: feestmaal (mei 1934) te Vlierbeek 553

deelnemen aan een aantal 426), mastklimmen, roepen, zakfietswedstrijd was toen zeer winnaar zijn prijs uit de handen van Alphonsine Vandermaelen – zie dag werd afgesloten met een jaren zestig is deze traditie dood-

In 1978-79 werd, ter gelegenheid van het halfeeuwfeest van het S.K., een poging gedaan om de Vlierbeekfeesten terug tot leven te roepen onder de vorm van de “studentenfeesten”. Deze vonden plaats op het Hogeschoolplein en waren een combinatie van de oude volksspelen en allerlei optredens. Helaas zijn ook de studentenfeesten in 1986 ter ziele gegaan.

Programma 30 Mei Vlierbeekfeesten (1934): 554 10 ¼ u: Kapel van het Pauscollege: H. Mis ter nagedachtenis van Jef Vanden Eynde 11 ¼ u: Vlaams Huis (zie Foto 102): bovenzaal: Academische plechtigheid gewijd aan Prof.Scharpé 12 ½ u: Jef Vanden Eynde huis (Tiense): gezamelijk middagmaal 13 ¾ u: optocht naar Vlierbeek 2 ½ u: Lof te Vlierbeek 2 ¾ u: gebed aan Vliebergh’s graf 3 u: Verbondsplechtigheid 3 ¾ u: voor OudStudentenBond leden en laatstejaars: Klub te Jeanneke’s o.l.v.

Mon De Goeyse voor de Verbondsleden: Olympische Spelen, Interprovinciale gildetornooien – velokoers Foto 428: kiesclub in Vlierbeek (1973-74) 555 De volgende tekst geeft aan hoe een student in 1933 de Vlierbeekfeesten bekijkt: 556 Vlierbeek is ons ultiem protest. Ons Heer Hemelvaart is onze dag ! De laatste oase van voor de Sahara, de laatste waterbron voor de Tourmalet. Nog één dag heffen we de vlag van onze “Burschenherrlichkeit” hoog boven de daken. De boeken vallen vanzelf toe, we kussen onze bierpetjes als relikwieën.

Wie denkt op examens ! Nog eenmaal in het volle licht staan vooraleer de sprong in het duister te wagen ! Suffende schachten denkt u om. Vlierbeek is de broodnoodzakelijke pleisterplaats voor de grote démarrage, het brengt u weerstandsvermogen voor vier weken dwangarbeid en onmenselijke folteringen.

3.42.2 Vlierbeek,Verkiezing 23 April 1959 Aanhef: Aanroeping van de god van Moeder Meense Boeddha, in uw goudverlakte tempel Heft uw corpus van uw drempel; Scherpt mijn pen, mijn geest, doorgrond mijn nieren: Schrijven, dichten, zeveren over pieren, Speechen, vloeken, zuipen, tierelieren,

553

We menen te herkennen v.l.n.r.: x, J. Denecker, A. Ghesquière, W. Delplancke, x, A. Denolf, M. Verkinderen, G. Mulliez, L. De Quinnemar, x, x, x, A. Ponseele, x, x.

554 Ons Leven, 27 Mei 1935, p.474 555 V.l.n.r.: M. Lemeay, L. Josson (verstopt), W. Vanraes, x, J. Onraet, J. Gryspeerd, J. Decrock, x, P. Lodewyck.

556 Ons Leven, 23 Mei 1978, pp.20-21

236

Is mij opgedragen, en warempel ‘k wacht op uwen zegen en uw stempel.

Aan ’t praesidium van Moeder Meense, Aan de bukskes op hun stoelen, Aan de schachten die het wenen Nader komen voelen, En wier hartjes zullen woelen Tot in merg en been, Heil !

Voorspel: de foto in het park ’t Was op enen donderdag dat de groten van de club met veel zwaai en groot gedrag, en een zweem van diep geluk op hun wijs en vroed gezicht zich neerzetten op een bank in ’t park. Bukskes zwaar en licht hieven aan een stroef gezang.

Als een ventje Lijk een prentje Niet goed snik En ver van dik Op ons af kwam Lijk ne ram.

Maar het kwaad was vlug hersteld: Klutterbuk die kwam op ’t veld, En het muizemager prutske Ruimde bane met zijn blutske.

Klutterbuk Deed ne ruk Gaf ne snuk Al aan een stuk Van zijn affuit. ’t Kwam heel schuchter, heel broodnuchter lijk ne kogel, zijnen vogel ’t zwarte baksken uit.

Foto 429: sport anno 1928-29 557

Foto 430: De Olympiade in Vlierbeeek (mei 1931) 558

Foto 431: De overwinnaar (Luc Gesquière) van de Olympiaden wordt gekiekt wijl de leden zich om hem heen nestelen (mei 1931) 559

Moeder Menens scheve lach Was voor eeuwig, nacht en dag Vastgelegd op een portret: Onze gevel was gered.

557

We menen te herkennen v.l.n.r.: (lopend): A. Masschelein, A. Claeys; (gehurkt): A. Denolf (?), P. Larmuseau; (staand): R. Commeyne, P. De Myttenaere, J. Leemans (?), J. Coppens, G. Coucke (?), M. Claeys, J. Hellebuyck, J. Tanghe.

558 We menen te herkennen v.l.n.r.: (liggend) A. Withouck; (v.l.n.r.): A. Ghesquière (?), A. Claeys, J. Leemans, L. Gesquière, P. Vincken, A. Masschelein, J. Boedts, A. Denolf, A. Ponseele, P. Isebaert, M. Claeys, R. Dubois, P. Coppens, W. Delplancke, J. Vandamme.

559 We menen te herkennen v.l.n.r.: (gehurkt): P. Vincken, P. Isenbaert (?), W. Delplancke, L. Gesquière, J. Vandamme; (staand): A. Ghesquière (?), A. Ponseele, J. Coppens, M. Claeys, A. Masschelein, A. Withouck, A. Denolf, J. Boedts, J. Leemans, P. Coppens, A. Claeys.

237

Tussenspel: een lange achternoen en ’t vallen van den avond Moeder Meense ging te water Moeder Meense ging te veld Moeder Meense kwam wat later Afgezakt met ruw geweld Naar de oude kloosterhoeve, Waar Bernard met zijn gezicht In een stronk heel scheef en stroeve Apentoeren heeft verricht. (…) door Wilfried Tanghe, (zie Foto 306)

Foto 432: sport anno 1924-25 560

3.42.3 De Olympiade Het begon met de Olympische Spelen. De honderd meters Luc Ghesquière; de duizend meters vliegend vertrek door hoog springen door Luc Gesquière (zie Foto 76), zodat deze enkele punten voorsprong (zie Foto 431).

Uit het Verslag van de Feestvergadering gehouden op OnsA. Ponseele (zie Foto 77)

3.43 Ontgroeninge, Stemminge, en Zwanegezingsel

werden gewonnen door Joris Vandamme; het laatste de beker won met Heer-Hemelvaart 1931, Foto 433: Snapshot op het moment van de supreme krachtinspanning (mei 1934) 561

Woensdag 25 April van het jaar onzes Heren 1951 Clubfoto in het stadspark Zeeslag op de Leopoldsparkse vijver Verkiezingsclub met ontschachtinge en zwanegekreun in de zaal “Excelsior” in de Diestestraat President, commilitonen, schachten, Ik zal hunder niet langer doen wachten Op het geverzeerde verslag Van den allerbelangrijkste dag Die niemand ooit vergeten mag.

Veel namen zal ik hier niet vernoemen Maar om niets te moeten verbloemen Zal ik de mijne verzwijgen En d’andere te meer onderlijnen.

Gekromd en voorover gebogen Met zakskes alonder zijn ogen Loerde Als een afgetjoolde kater De vogelaar van d’Alma Mater Van uit een helbelichte hoek, Naar Keunings open broek.

Klutterbuk zo heet die vent Die meer dan wij van klutteren kent.

Na negen maanden tegenpruttelen Werd hem een standbeeld opgericht Waarop de waarheid staat bericht: “Hij leerde zijn volk klutteren.”

Na menig flauwe kletspraat Stond de club op de gevoelige plaat.

Foto 434: Rafke Lecluyse waagt de vertesprong (mei 1934) 562

Foto 435: voor

560

We menen te herkennen v.l.n.r.: A. Denolf, A. David, x, x, A. Vandamme, x, x, x, G. Vandenbussche, x.

We menen te herkennen: v.l.n.r.: L. De Quinnemar, A. Ameeuw, A. Denolf (?), x (niet clublid), M. Verkinderen, J. Raveschot, A. Ghesquière, x, G. Mulliez.

562 We menen te herkennen: v.l.n.r.: G. Mulliez, A. Accou, L. De Quinnemar, A. Denolf, R. Lecluyse, J. Denecker, K. Acke (Moeder Kortrijkse).

561

238

Voltallig rukten we vol ijver Naar Leopoldspark natte vijver Om daar de vreemden te verslaan In ’t woeste wilde zeeslaan.

Robbe (zie Foto 113) vol vier en vol dorst Was getooid met een baard op zijn borst.

Ferdi (zie Foto 143) lag steeds in ’t gras aan de kant Gereed met ’t apparaat in de hand.

Op ’t eiland stond Rikske te pissen.

Vergiftigd waren vele vissen.

John op ’t zedenmeesterschap gesteld Heeft van heel den dag geen één vuil kluchtje verteld.

Dat is verre buiten zijn gewunten, Want in ’t vuile zijn, haalt hij al zijn punten.

Foto 436: tijdens 1 In Djorens (zie Foto 14) doeninge lag geschreven Datten gèren schatbewaarder was gebleven.

Hij smeet met geld en sigaretten, Liet ons allen ’t schuimend bier lampetten Totdat we niet meer redeneren kosten, En stillekens toegeven mosten Dat Moeder Meende nooit tevoren Zulken penningmeester had verkoren.

Van ’t drinken miek hij ons kattelam Maar … hij betaalde onze tram.

Binst dat dat alles aan ’t gebeuren was Lag Paul Mahieu met een van zijn lieven in ’t gras.

Geheel onder den indruk van ’t komend gebeuren Lag Morrelke (zie Foto 566) stille te tjopen en te treuren.

Hij vergeleek het luizig zitten zuipen aan de flank Met het bezopen recht staan op een volgepierde bank.

Zo hebben ze zich voorbereid.

Sommigen laf – het moet gezeid – Op ’t allergrootst debat Dat kort daarop werd aangevat.

Foto 437: tijdens 2 President Robbe had een nieuw zaalke gehuurd.

Daar heeft hij zijn soutiens vertureluurd.

Na 9 maanden verborgen leven Werden de schachten tot dubbel schacht verheven.

Scheemaker bleek de rapste van direct.

Hij kreeg onderscheiding. ’t Miek effect.

Van Bekaert hadden we direct geziend Dat hij zijn medaille niet en had verdiend.

Op de wetenschap van Father, dien duts, Lag de stempel van zijn vader, den bruts.

Maar om zijn eminente zuipersgaven Is ’t dat we hem voldoeninge gaven.

Dat Nuytten zo gemakkelijk passeerde Is omdat hij al keperend zijn leven riskeerde.

Wat nu kwam is nooit te vergeten.

De stemmen werden doorheen gesmeten.

De kandidaten, eerst beboft en dan bescheten En door onzekerheid opgevreten Hebben hun pijpesteerten overgebeten 563

Foto 438: na 563

Xavier Lamote en Stefan Vandendriesche.

239

En streden als van de duivel bezeten.

Totdat ze eindelijk mochten weten Dat Morlion (zie Foto 566) was president.

Van dit ons stille trappistenconvent Zonder verder veel slagen of stoten Stond het nieuw presidium op haar poten.

Hier vond ik geen vers dat eindigt op kloten.

Nu was ’t de tijd van ’t zwanegezang.

Daarop wachtten we nu al zo lang.

Tjeppen Blockeel, den oftalmoscoop, Was d’eerste die uit zijn schulpe kroop Waar hij bijzonder op steundeerde Is dat hij hier zeven jaar studeerde, Wat betekent dat hij nooit doubleerde.

Michel en Franske konden niet veel meer presteren, Want Keunings zijn jaren waren aan ’t keren.

Nadat we hem op een stoel han geheven, Heeft hij daar 2 minuten staan beven.

Dan heeft hij zijn kop gebogen En de gehele tafel vol piersel gespogen.

Het bier van vijf lange jaren Had hij zolang in zijn lijf kunnen sparen Zonder het ooit aan iemand te gebaren.

Door Wilfried Vanholme, (zie Foto 145)

Foto 439: kiesclub anno 1992-93 564

3.44 Zeeslag (…)

Gelijk ieder jaar ging de elite gaan varen Benauwd noch van storm noch van baren.

We gingen ons eerst “in de jazz” gaan sterken Om dan nog beter te kunnen vechten En wat een gevecht daar werd gedaan, Ge gaat er echt versteld van staan.

Ieder zocht ne maat om een koppel te maken En rap in de bootjes – om goed kletsnat te geraken, Alle middels waren goed, Tot zelfs een pette, ne schoe en ne vulen hoed.

Piete die nog geen president en was Vond het een beetje kras Ne zo zonder wapens te staan.

Hij pakte zijn naamgenoot niet om te slaan Maar om naar de vijand te pissen - vergiftigd waren wel duizend vissen Achteraf zeiten dat hij was gemist En niet naar de vijand had gepist Anders dat ’t nog veel giftiger had gewist.

Intussen waren d’eerste bijkan aan den arrivee Waar Lucien gereed stond met zijn porte-monnaie.

Foorke die een bijzondere inspanning had gedaan En die de wedstrijd zag verloren gaan, Kon aan zijn driften niet weerstaan.

Hij sprong in ’t water gelijk ne put,

Foto 440: ontgroenings –en kiesclub anno 1994-95 565

Foto 441: ontgroenings- en kiesclub anno 1995-96 566

564

V.l.n.r.: D. Reniers, T. Harvey, S. Vandendriesche, L. Bruneel, P. Spyns, M. Lietaer, D. Dejonghe, G. Camelbeke (verstopt), P. D’huyvetter, K. Raes (verstopt), H. Verhaeghe, F. Descamps, B. Coussee.

565 V.l.n.r.: C. Vandaele, K. Raes, P. Ghesquiere, L. Gheysens, L. Langedock, P. Lowagie, F. Vannoote, V. Gesquière.

566 V.l.n.r.: K. Raes, B. Verpoort, J. Wyseur, L. Feys, P. De Leyn.

240

Piernaakt, buiten zijne perlut.

Een staaltje zwemkunst heeft ie toen gegeven Dat we niet meer zullen vergeten van heel ons leven.

Nat gelijk ne paling is hij uit ’t water gekropen En de cafédeure stond gereed open Om de overwinnaar te ontvangen aan zijne piet was een visselke blijven hangen.

Uit verslag van de Verkiezingsclub door Jan Libbrecht, (zie Foto 116), 1956

3.45 Zwanezang Zo broeders ben ik moeten van u henengaan, Kon het anders, ik had het niet gedaan.

Daarom hoort m’n zwane, ‘k zing ze Moeder Meense tegen: In uw schoot was vreugd en ernst gelegen, We waren samen steeds en met hoeveel ? – toch altijd één; Waar één er was, een andre dra verscheen.

O mocht ik komen nog wel duzend malen en met u allen ’t koele nat in m’n maag betalen.

Foto 442: gezwaanden in 1990-91 567 Leef nog lang dan, Moeder Meense !

Zij allen steeds, haar telgen, fiere Leiezonen, wier werk ’t studentendiet eensdaags met lauwer moog’ bekronen!

Goed heil dan ! groei en bloei ! Fier en zwier !

En uit ter herte: ad sempiternum …. bier !!!!

Uit het verslag van de Feestvergadering gehouden op O.H. Hemelvaar 1932, Dries Wittouck (zie Foto 74)

3.46 Ad finissendum “Die studentenjare gaan verbij “, ’t is wel bekend, en ’t is ook waar dat “verba volant, scripta manent”; daarom is hier met zorg en vlijt op schrift gezet hoeveel pinten we van de jare hebben verzet: ’t waren der zonder twijfel elk meer dan 1000, ’t is voorzeker daarom dat de meeste zijn gebuisd.

En hetgeen hier staat, pleziert ’t u niet ?

Troost u: “Forsan haec olim meminisse iuvabit.” door Christophe Robbe, (zie Foto 231), 1986-87 Illustratie 59

567

Christophe Hoste, Alain Denolf, Christ D’haeveloose.

241

4 Het belang van de mannen 4.1

Markante Meense Mannen

4.1.1 Gaston “Vaast” Van Thournout (1902-08) Gaston was penningmeester van de Westvlaamse Gilde gedurende het jaar 1905-1906 (zie Foto 443) 568, ondervoorzitter gedurende het jaar 1906-1907 569 om voorzitter van de Gilde te worden het jaar daarop (zie Fragment 8 en Foto 444). Dit impliceert dat hij gedurende 1905-

Foto 443 08 senior van de Meense geweest is. Noteer dat in het boekje ter gelegenheid van het XIIde lustrum enkel 1906-08 vermeld wordt.Tevens zetelde hij in de het Bestuur en Feestcomiteit van het Vlaams Verbond in 1906-07 570 en in de Opstelraad en feestkomitee van het Jubelfeest van “Ons Leven” in 1907-08 571 . Over zijn optreden bericht “Ons Leven” als volgt:

(…) waar de voorzitter [van de Westvlaamse Gilde] Vaast Van Thournout allen welkom heette met een gulle Vlaamse groet en een lekkere teug Moselwijn 572

Foto 444

Misschien was hij eveneens lid van de toenmalig “unitaire” fanfare, de “Société de fanfare des étudiants de Louvain”. Hij zou dan kunnen de persoon zijn die aan de rechterkant zit (zie Foto 511). In ieder geval was hij lid van de “Vlaamse Studentensimfonie” 573, die in 1902 opgericht werd door Jef vanden Eynde (zie Foto 18). Kortom, Gaston was een heel actief student.

Onderstaand commentaarstukje werd geschreven in het lustrumjaar van de Westvlaamse Gilde, toen hij de voorzitter was (zie Foto 444).

Dr. L. De Snick oud-voorzitter drinkt op de voorzitter Vaast Van Thournout. (...) waarna het feestcomiteit nog – in kleine kring – hulde bracht aan de voorzitter: V. Van Thournout 574.

4.1.2 Remi Maddens (1919-24) Remi lijkt het prototype te zijn van de student die de eerste wereldoorlog heeft meegemaakt: nog niet dadelijk gedemobiliseerd (één van de 1350 oud-strijders) en eerder radicaal Vlaamsgezind (zie sectie 2.2.1). Hij was tijdens het jaar 1921-1922 schrijver van de Westvlaamse Gilde 575. Het jaar erop was hij haar ondervoorzitter (zie Foto 447) en afgevaardigde bij het Vlaams Verbond, waarvan hij tevens de scriptor was 576. Hij zetelde ook in het feestcomité van “Ons Leven” tijdens de viering in 1923 (zie Foto 445) 577. Voor de lichtstoet die toen uitging werd hij aangesteld tot commisaris die “ius primum” had om dictatoriaal het verloop van de feestelijkheden in goede banen te leiden 578. Hij betaalde ook op regelmatige basis zijn erelidgeld aan de fanfare. In 1923-24 was hij niet alleen praesis van de Meense (zie Foto 448) maar ook van de Westvlaamse Gilde (zie Foto 449) en opnieuw haar vertegenwoordiger bij het Verbond 579. In die hoedanigheid heeft hij mee de affiche ondertekend ten voordele van August Borms, een Vlaamse aktivist. Borms was uitgegroeid tot het symbool van de repressie tegen de aktivisten. Het Verbond had een manifestatie ter zijner ere georganiseerd. Daarop had de Waalse studentenkrant “L’Avant-Garde” geëist had dat de Vlaamse betrokken studenten van de universiteit gegooid zouden worden. Als tegenreactie kwam dan het bewuste aanplakbiljet (zie Illustratie 60). Daarin wordt gesteld dat de Walen in Leuven vreemdelingen zijn die dus geen zaken hebben met Vlaamse aangelegenheden. Als gevolg hiervan waren er vele knokpartijen met de Walen [15:p.310].

568

Ons Leven, 30 Juni 1905: p.6 Ons Leven, 14 Juli 1906: p.140 570 Ons Leven, Maart 1907, p.176 (met foto) 571 Ons Leven, Februari 1908, p.226 (met foto) [verslagnummer van de Jubelfeesten] 572 Ons Leven, 17 Februari 1908, p.146 (met foto) 573 Ons Leven, Maart 1907, p.173 (met foto) 574 Ons Leven, 17 Februari 1908, p.149.

575 Ons Leven, 3 November 1921: p.10 576 Ons Leven, 18 Oktober 1922, p.12-13 577 Ons Leven, 19 April 1923, p.160 (met foto) 578 Ons Leven, 5 Maart 1923, p.148 579 Ons Leven, 15 Oktober 1923, p.10 en 30 januari 1924, p.100 569

Foto 445

242

Zijn presisjaar wordt als volgt omschreven: Met wijs beleid richtte in 1923-24 Remi Maddens de woelige vergaderingen en zijn kranig woord « met dubieuze sociologische ondergrond » bezielde kampvaardige makkers 580.

Nu volgen alle stukjes uit “Ons Leven” die Remi als onderwerp hebben. Aldus kan men zich een idee vormen van zijn persoonlijkheid. Hij lijkt een nogal extravert figuur geweest te zijn.

Remi is een danig haatdragend karakter, als hij .. onnuchter is. Hoeveel Kortrijkse franskiljons hij al opgefret heeft, figuurlijk gesproken, weet niemand; hoeveel maal hij al de gal van zijn vergiftigd gemoed reeds uitgestort heeft, in zijn mokerzware speechen over ’t historisch Bodega-avontuur van 11de juli ll. weet men ook niet.

Maar, - en dit is Remi’s onverslensbare roem – hoeveel verdienste de Gheluwse kampioen heeft, als moderator van de welig fleurige meisjesbonden in ’t land van Menen, dat weet ook niemand te verwoorden ! Heil de ridderlijke, de hoofse vrouwenleider van de Leiegouwe !

581

De schildwacht a/d kazerne in de Tiensestraat 582 had Remi-de-blik, in burger, te stekken omdat hij een Waal aftrommelde. Als je nu ook dat niet meer moogt doen, hé krijgshaftige Remi ? Nu, de moderator van ’t Meense laatslaapstertjeslegioen viel niet links, en met hoge militaire borst beet hij de vulgaire karabinier toe: «je suis sergent de l’armée belge». En ’t stuk karapot liet los, verdonderd en machteloos.

Uit Menen is weerom een huldetelegram naar de Parkstraat overgeseind geweest. 583

Illustratie 60: Borms affiche

Misbruik van kledij !

Dat Remi’s vader veekoopman is wat heeft Remi wel honderd maal reeds zelf gezegd.

«Remi, sprak de vader, trek zondag eens uw blikken kledij aan. Kost wat kost moet ge de dochters van boer X .. wat zot maken. Die vent heeft een gehele stal beesten en ge weet, filia jubente, koop ik die voor een prijzeke.»

De geschiedenis vermeldt verder dat alles opperbest van stapel is gelopen. 584 Remy beleefde bange dagen. Nu ’t ging te ver ook. In de concours de beauté moest hij het onderspit delven voor Dries Snel uit de Brugse en men durfde nog beweren dat zijn eerbare schedel in volume verre dien van Praesis Dries overtrof. De gehoonde (die van Gheluwe is, ziet) trok naar «de vaart», naar Jan als getuige en vroeg ’t gedacht van Anneke. «Wel jongen, sprak ’t lieve kind, uw kop is wel driemaal zo groot als die van Dries.»

Remy zweeg, een weinig tijds nadien liep er bier uit zijn ogen. 585 Remi, hierboven vermeld, had zich verleden jaar plichtig gemaakt aan een speciaal lange litanie verwensingen omdat hij, na afloop van de Meense, er niet in slaagde zijn pijp te ontsteken aan een electrisch zaklicht.

De straf bleef niet uit.

580

Ons Leven, 2 April 1938, p.124 Ons Leven, 20 Januari 1921, p.91 582 Tegenover De Valk was vroeger een kazerne (zie [22]). Na de afbraak werden de gronden jarenlang als parkeerterrein gebruikt totdat midden de jaren ‘90 een voetgangerszone (Alfons Smetsplein) aangelegd werd.

583 Ons Leven, 13 April 1921, p.135 584 Ons Leven, 3 December 1921, p.16 585 Ons Leven, 15 Juni 1922, p.116 581

243

Onder het verlof werd Remi ziek en ’t kon niet anders of ’t was een kinderziekte. Vulgaire kroep !

Remi is nog altijd kiemdrager en de bacteriologen uit het tweede doctoraat voorzien met angst een uitgestrekte epidemie onder het zwakke geslacht ter Petermannen stee. 586 Remi van op de grenzen en de Stroot waren zodanig verbauwereerd over de uitslag van hun exaam, dat ze na druk kapellekensbezoek de onweerstaanbare begeerte in zich voelden opkomen de helft van Leuven af te breken en de andere helft mee te “pikken” naar hun kot.

De pandoers met hun gewoon gemis aan sympathie, stoorden de daders in hun onschuldig bedrijf, juist op het ogenblik dat ze Van de Weyer van zijn voetstuk wilden neerhalen. Remi (’n oude blauwer van uit “den grooten oorlog”) verdween als de weerlicht. Stroot liep zo hard hij kon (en dat wil wat zeggen) en was niet weinig verwonderd zich opeens aan de grond van zijn broek door een nijpende hand vastgegrepen te voelen.

Instinctief sloeg hij aan (da’s zijn stiel) en stamelend verontschuldigde hij Foto 446 zich met een “ ’t en was ikke niet, zei meneere!”

Verder vertelt hij zelf dat, meneere, hem dadelijk losliet, al was die ijzeren hand eigenlijk niets anders dan het scherpe gebit van pandoer z’n hond. 587 ’n telegram Tegen zijn verwachtingen in was Remi in z’n exaam geslaagd. ’t Vonnis was nog niet geheel aan de professorale lippen ontglipt of Remi lei met nen “godomme” als dessert een half frankske op de stenen en tramde naar de statie. ’t Volgende laconisch bericht moest de danige welgezindheid van de Geluwsen spruit vertolken: Moedere – den buk is vet !

Schreemend liep “moedere” naar Tanske van de kleermaker: Moa Tanske toch onze Remi hê voazekerd een buze, en ze toonde het telegram.

Wel ’t en doet, bazinne, zei Tanske, Remi is er zekere deure; as ie blije is trekt ie nen keer z’n neuze op en zegt: den buk is vet. 588 Remi de Gheluwe vloog van de trappen met een blikken buikriem en een geestelijke verhandeling over de democratie in de stad van Debunne, op Jezus papier, met een voorwoordje van zijn vriend Filip over de barst in Klokke Roeland. 589 (…) chikken type (…) Er zijn er zelfs die dit etiket plakken op de socio-physionomie van seigneur Maddens de Gheluwe ! 590 Ik moet daarbij nog aanstippen dat Strooten eerst Strooten is, indien de Maddens zich in zijn onmiddellijke nabijheid bevindt. Ja, zo heeft ieder mens zijn midden nodig, buiten hetwelk hij onmogelijk zijn intiem wezen kan blootleggen. Strooten en Maddens maken te saam één spreekmachine. Hun snavels gaan open en toe met een verbazende snelheid: anekdoten, insinuaties, scheldwoorden, spotnamen vliegen bliksemsnel van Gheluwe naar Oedelem en vice-versa. Strooten stikt gewoonlijk in een onbedaarlijke lach, terwijl Maddens zijn gedachten verliest in een “vuul vertelsel”. 591 Foto 447 A propos van Seppen Supply ! Die naam staat daar voluit en de jongen zal er niet kwaad om zijn. Tamboer heeft zich tot zulke verregaande indelicatesse laten overhalen door de Gheluwsen toneelspeler, alias Remi Maddens.

- Da’s geen doene, da je een cronicke skrift wovan datter niemand iets verstaot, wê, zet gakkerdjië de namen voluit … en tussenin liet Remi ’n geradbraakte vloek rollen, waarvoor niemand hem verantwoordelijk zal stellen.

586

Ons Leven, 18 Okotber 1922, p.16 Ons Leven, 7 November 1922, p.32 588 Ons Leven, 18 December 1922, p.64 589 Ons Leven, 13 Januari 1923, p.88 590 Ons Leven, 18 Juni 1923, p.179 591 Ons Leven, 18 Juni 1923, p.188 587

244

-

-

Remi nu, achterloperke van Catteeuw en propagandist voor de christen vakverenigingen, had op zijn dorp ’n toneelstuk gemonteerd. Bij gebrek aan geschoolde krachten, en om ’t socialistisch toneel in de grond te boren, trad hij in de hoofdrol op. Zondag voor acht dagen liep alles van een leien dakje; de hoofdrol was immers ’n student in de drie klassieke metamorfosen en Remi is daar een beetjen in thuus, wei. Remi had dan ook veel bijval; hem werde zelfs bloeme «geoffreerd» door ’t christen werkersbond.

- Mo Zondag, ’t es onnozel, zei ie, moa ‘k en koste nie voort, op ’t inde van ’t eerste bedrijf moest ik een liedje zingen; ‘k voelde min stemme doogaon, steendood … Remi heeft zich in de volgende bedrijven door ’n ander student laten vervangen.592

Maddens, de man die het idealisme van onze Vlaamse studenten door sportpassie gaat vervangen (niet loochenen, vent, elke blinde muur van Loven is een getuige tegen u) is eveneens van plan een wetenschappelijk boek uit te geven over de invloed van melkzuur op het troebel worden van de Jack-Op. 593 … ’s Morgen vroeg voor dag en dauw stond hij [=Dries D’hoore] bij Remi’s legerstede met bezorgd gezicht.

- Remi, wel jongen, wat scheelt er joen da … ?

- Ah ! nie den duvel verdomme; en Remi draaide zich om … Wa komde gie hier verrichten ?

- Ah ! ‘k moete ’n kajeetje zoeken Maar Dries lachte zijn wezen vol gele rimpels. ’t Was eerste April.

Dries zijn hospita had hem verzonden.

Foto 448 Remi voyageerde naar de «Heimat», zo meende hij althans. Verslonden in een onnozel kristen-democratisch blaadje kroop hij de trein in. Wanneer hij voor de eerste keer uit z’n krant opkeek, ontwaarde hij rondom zich niets dan bossen… De sukkelaar zat in een bommeltrein en belandde temidden van de Kempen, niet ver van Gheel.594 Tot slot van dit overzicht, een terugblik geschreven door Remi over zijn studentenperiode ter gelegenheid van een lustrum van de Westvlaamse Gilde.

Van een Westvlaamse ancien: Nen artikel schrijven voor «Ons Leven» ! Dat zal nu wel niet zo eenvoudig van stapel lopen. Maar ja, als Moeder Westvlaamse verjaart dan betaamt het dat haar trouwe zonen een woordje schrijven te harer ere, al zijn ze ook al een hele tijd aan ’t ouderlijk nest ontvloôn.

Als ik op Leuven en ’t jolige studentendiet peize, en och God het gebeurt nog zo heel vaak, dan denk ik als vanzelf aan Moeder Westvlaamse, en ‘k hore weerom dreunen ’t forsige Gildenlied van «Sa vaanderig hef ons vrije vane» mijn oren tuiten opnieuw van ’t geschetter der Westvlaamse fanfare. ‘k Zie de joelende woelende bende Westvlaamse kerels met de vrije vlagge in top door Leuven’s straten trekken, en boven de hoofden van die geestdriftige luidruchtige massa weerom uitsteken de waggelende kartels (zie Foto 26) van de verschillende clubs.

Foto 449 ‘k Denke me dan terug in die gezellige vergaderingen: ‘k hore weerom bonzen de hamer van de praesis die om stilte smeekt of dreigt, ‘k luister naar het ernstig woord van de spreker van de avond die in ronkende maten en langgerekten perioden ’t studentenvolk komt wijzen op de duurdren pand tegenover Vlaanderen, in mij oren dreunt de luide ovatie die de spreker te beurt valt op ’t eind van zijn rede; en dan zou ik geerne weer student zijn om ’t clublint preus op de borst en de pet fier op de kop met de Meense met u allen te mogen rechtspringen op de stoelen op de tafels als ’t moet te midden ’t rumoer en ’t oorverdovend getier en geroep om met u te zingen en te klinken, hoog de schuimende pot te houden en de brand te blussen die in mijn binnenste laait.

592

Ons Leven, 1 December 1923, p.48 Ons Leven, 28 Februari 1924, p.127 594 Ons Leven, 12 April 1924, p.160 593

245

Och jongens, als een mens daaraan terugdenkt dan alleen beseft hij hoe schoon, hoe heerlijk ’t Vlaams studentenleven is te midden goeie makkers wier ge trouwe vriendschap schenkt, en die zelf van u houden. En dan zou ik er weer willen bij zijn om na de gilde in de joelende stoet op te stappen naar “Moeder uit de Bel” (zie sectie 5.2.1) en misschien zou me ook wel daar eens tussen pot of kan lijk weleer de lust bekruipen om op tafel te springen om er een speech uit te lappen. ‘k Zou u toeroepen “Makkers uit mijn streke, uit Vlaanderens vrije Westengouw, waaruit de Vlaamse wind is opgestaan en tot een storm gegroeid die nu over heel Vlaanderen loeit, weest studenten in de volste zin van ’t woord; keert Leuven ’t onderste boven als ge wilt, gij zijt immers de koningen der aard, maakt er gebruik van om binst uw jeugdig studentenleven met volle teugen te drinken in deugd en eerzaamheid aan de menigvuldige bronnen van leute en plezier, weest geestdriftig en jeugdig, geen domme blokkers die op hun kot verdrogen en niet kunnen verdragen dat de zonne schijnt; joelt en woelt, zingt en klinkt zoveel ge maar kunt, maar weest trouwe leden van uw gilde en clubs, gaat regelmatig heen om samen met de vrienden van eenzelfde streek te verbroederen en de vriendschapsbanden nauwer toe te halen: ze vallen in ’t werkelijke leven gauw genoeg vaneen. En vooruit en vooral denkt er toch ook aan dat ge Vlaamse studenten zijt die later in de samenleving een voorname rol zult te vervullen hebben in de grootse strijd om Vlaanderens volle recht.

Meent niet dat ge uw plicht vervuld hebt als ge in Leuven veel geschreeuwd en geroepen en geëist hebt. Met holle woorden komen we nergens. Vlaanderen is meer gediend met de kleine dagelijkse daad van de simpelste onder de eenvoudigste werkerjongens dan met al het geschreeuw en geroep om zelfbestuur van mensen die ’t maar uitgalmen ja, omdat het nu alles van de mode is en omdat nu d’anderen het doen en verder niets verrichten voor de Vlaamse zaak.

Foto 450: (in 1970) Studenten, terwijl ge nu de tijd hebt, bestudeert de Vlaamse beweging, grondig; tracht uw Vlaamse nationale overtuiging stevig te bevestigen opdat zij in ’t wekeljks leven met al zijn kommernissen en tegenheden niet te loor ga. Vlaanderen, het strijdende Westvlaanderen vooral heeft het oog op u gericht, de faam van ’t Leuvense studentenvolk staat hoog aangeschreven, men verwacht veel van ’t huidige studentengeslacht, maakt dat Vlaanderen in u en door u niet bedrogen wordt.

Vlaamse broeders, houdt hoog de naam van Moeder Westvlaamse, weest de leerzuchtigste, de geestdriftigste, de meest studentikoze mannen te Leuven maar beantwoordt ook ten volle aan de blijde verwachtingen welke de ouderen op u stellen. Zij verbeiden u om hunne gelederen te komen versterken, de gelederen van het Vlaams nationaal voelend Westvlaanderen dat voorop wil stappen in de harde strijd om Vlaanderens zelfstandigheid.

En dan zou ik mijn pint bruisende Jack-Op 26 in de hoogte heffen en een Vlaamse salamander commanderen aan de goeie kerels op de groei en bloei, de tier en zwaai van de oud wordende maar toch immer jeugdige Moeder Westvlaamse.

Jongens, hoe heerlijk is toch het studentenleven !

Helaas, de tijd is voorbij, alleen blijft me nog de aangename herinnering aan vervlogen tijden, aan goeie vrienden in de Vlaamse kamp te Leuven, en vooral aan de Westvlaamse Gouwgilde. Dit is de gang van ’t leven, de tijden gaan en keren niet.

Een wens nochtans om te eindigen: mochten de trouwe vriendschapsbanden die u in gilde en club samensnoeren omdat ge daar éénzelfde ideaal nastreeft, in ’t werkelijke leven blijven bestaan. Mochtet ge eens van Leuven weg, nauw aaneen gesloten blijven, nauw vereend in een grote liefde voor ons enig vaderland: Vlaanderen. Moeder Westvlaamse Goed Heil !

R. Maddens, Gheluwe, 2 kortemaand 1928 595 595

Ons Leven, 11 Februari 1928, p.94-96 (met foto)

246

4.1.3 Germain Mulliez (1930-34) Germain (zie Foto 451) was eigenlijk een lid van Moeder Kortrijkse, maar toen viel het wel vaker voor dat iemand lid was van meerdere clubs. Zo ook dus Germain die lid was van de Meense van 1930 tot 1934. Hij had familie in Menen (waarschijnlijk E.H. E. Mulliez die gedurende een tijdje wiskundeles gegeven heeft en hulpbewaker geweest is in het SAM 596) en een vakantiestek (zie Illustratie 61). In 1930-31 was hij senior van de Westvlaamse Gilde, senior van de fanfare gedurende 1930-32, en in 1933-34 Senior Illustratie 61: een vakantiekaartje Seniorum. Hij was ook nog hoofdredacteur van “Ons Leven” in 1932-34. Hij heeft mee het S.K. opgericht en vele Duitse liedjes in het Vlaamse clubleven geïntroduceerd. Enkel een tekst n.a.v. zijn verkiezing tot senior van de Westvlaamse Gilde wordt hier opgenomen: 597 Wat «Sportwereld» schreef over de nieuwe praesis van de Westvlaamse: Onder Ons Een stoer methodisch werker is Mulliez in de eerste plaats. Hij stamde van een niet onbemiddelde familie. Zijn vader, klein begonnen, had zich opgewerkt tot wat wij in het Westvlaams zouden heten: een hereboer. Zijn landgoed, Janovka, was gelegen op drie en twintig kilometer van een postbureel, op vijf en dertig van een spoorbaan. In andere woorden, de kleine Mulliez groeide op te midden van van de natuur, ver van alle politiek gestook. Zijn vader sprak Frans, men had een biljart aan huis, men leverde zich over aan de ergste uitspattingen. De landbouwcrisis van het derde geslacht bracht een zeer sterke verhouding voort aan aan half rotte schurken, aan Foto 451 nulliteiten, aan geestelijk verstoorden en mismaakten.

Ook bij de intellectuelen in ’t algemeen viel een soort van gemis aan geestelijk evenwicht op. Mulliez beschrijft schier al zijn leraars als maniakken: binnen zijn schooltijd pleegden drie van zijn leraars zelfmoord ! De meesten lieten zich omkopen: schier geen enkele wist achting af te dwingen van de knaap. Het is daar ook op school dat Mulliez de eerste revolutionnaire kiemen opdeed.

Het is triestig te weten dat die mens eenmaal vernietigd zal worden door de beestjes, waar we nu nog bij de apotheker voor bestrijdingsmiddelen voor gaan. Dat denkbeeld is verschrikkelijk.

Maar ze staan machteloos tegenover Mulliez. Deze overtuiging steunt op practische proefnemingen die in de Verenigde Staten zijn gedaan. Al deze proefnemingen werden gedaan met bommen van 907 kilogram. Ondertussen knoopte G. Mulliez kennis aan met een jonge vrouw, met dewelke hij wenste te huwen, en nu vroeg hij sterkere en afdoende vernietigingsmiddelen uit te denken. Hij getuigt van zichzelf: ik kan mij veroorloven te zeggen dat ik door mijn neigingen niets gemeens heb met de avonturenzoekers. Ik ben veeleer pedant en behoudensgezind in mijn gewoonten. Ik waardeer tucht en methode. Ik zeg dit niet als een paradox, maar omdat het zo is en ik geen wanorde en vernieling duld.

Ik ben altijd een vlijtig en zorgzaam leerling geweest. Later heb ik die twee hoedanigheden verloren.

596 597

Collegecronicke 14 (juni 1953): p.19 Ons Leven, 11 Juni 1930, p.213

247

4.1.4 Michiel Verkinderen (1931-36) Een echte klepper was Michiel Verkinderen. Hij was een ware verzamelaar van brede linten. Hij was scriptor (1932-33) en senior voor de Meense (1933-34), alsook lid van het Westland. In 1934-35 werd hij Senior Seniorum en senior van de Westvlaamse Gilde (al dan niet samen met Eugène Mattelaer ? 598). Het jaar daarop (1935-1936) bracht hij het tot senior van het K.V.H.V. In 1938 kreeg hij wegens bewezen diensten het Verbondslint 599. Zoals velen in deze periode had hij Nieuwe Orde sympathieën. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij arrondissementscommisaris, maar hij werd in 1944 neergeschoten omdat hij niet stopte voor een controlepost.

Als boerezoon had hij twee hespen in zijn auto liggen die niet aangegeven waren.

Deze figuur, alomtegenwoordig in het toenmalig clubleven, ging blijkbaar zeer heftig van start bij de eerste vergadering van de Westvlaamse Gilde.

Foto 452

Bij de herkiezing wordt Michiel Verkinderen verkozen. Doch, op de eerste gilde van het jaar kommandeerde hij zoveel salamanders Trappist in de Chicago (zie Foto 59) - toenmaals «studentenhuis» dat de finanties geen treffelijk gildejaar meer toelieten: de vergaderingen waren eerder schaars (…) 600 De meeste vermeldingen in “Ons Leven” slaan op zijn optreden als Verbondspraesis. Alle vermeldingen omtrent zijn persoon werden opgenomen.

Foto 453

C’est le privilège des rois … en van de Verbondspraesis dat het vulgum pecus in deze, wij, de Drie Tamboers, gedurende een gans jaar dat hij aan ’t bewind is, stilzwijgend zijn kleinmenselijke zwakheden moeten aanschouwen.

Daarom vinden wij er een sadistisch genoegen in, in dit laatste nummer van «Ons Leven» hem nog even onder de loupe te nemen.

Martha Cl… is een impulsief kind. Zeer onder de indruk dat de nieuwe verbondspraesis haar de hand gedrukt had, wist ze te vertellen: «De nieuwe voorzitter is een zeer sympathieke jongen. Hij kan iemand zo stevig de hand drukken. Echt, een leuke jongen !»

Miesten Deb[ra]…, die steeds in de buurt is als er nette meisjes omtrent zijn, was er als de kippen bij om Martha’s lovende bewoordingen aan Michiel over te maken. Dezes antwoord was kort en kruimig:«zeg haar dat ik nog beter kussen kan.» Waarvan acte. 601 De kritische zin van Marthje Het impulsieve Marthje bewondert de mooie kop van onze praesis in «O.L.».

Met kritische zin somt zij de kwaliteiten op van Misten’s tekening (zie Illustratie 62), «maar die mond, die lippen, neen !»

Het is ons verboden hierbij kommentaar te voegen, maar wij verwijzen naar een Chronicke verschenen in «O.L.» 47ste jaargang (13-9-1935) blz. 536. 602 (…) Dat zegt niets, want ik heb nooit meer gedronken dan gedurende de tijd dat ik vrijde, zei Iemand. (Die Iemand mag hier niet vernoemd worden, gezien zijn onschend- en onaantastbaarheid – noot van de redactie) 603 In zijn hoedanigheid van senior seniorum spreekt hij een feestrede uit ter gelegenheid van het jubileum van de Antwerpse, Brabantse, Oostvlaamse en Limburgse Gildes. 604 Aan de feestvierende Gilden !

Illustratie 62 Ook het seniorenkonvent kan deze jubileumviering niet laten voorbijgaan zonder enkele beschouwingen te maken nopens de plaats die de gilden thans sedert vijftig jaar innemen in het Vlaams studentenleven. Een vereniging wordt geen vijftig jaar als ze slechts op los zand is gebouwd, en als ze voor studenten van generlei betekenis is.

598

Ons Leven, 2 April 1938, p.611 Ons Leven, 12 Maart 1938, p.549 600 Ons Leven, 2 April 1938, p.616 601 Ons Leven, 13 September 1935, p.536 602 Ons Leven, 2 December 1935, p.131 603 Ons Leven, 13 Januari 1936, p.223 604 Ons Leven, 23 Februari 1935, pp.342-343 599

248

Ik herinner me ergens een brief gelezen te hebben van dr. Bruwier aan een vriend, die ongeveer als volgt luidde: “Berten Rodenbach heeft me dikwijls en met geestdrift over zijn plan gesproken de Vlaamse studenten in een broederbond bijeen te brengen opdat zij elkaar beter zouden leren kennen, en aldus een steun te zijn voor de Vlaamse kamp.

Dat plan is niet met Rodenbach in het graf gedaald. Pas twee jaar later werd de Westvlaamse Gilde gesticht en kort daarop volgden de andere gilden. Hier is natuurlijk nog geen sprake van een organisatie of van een strijdende vereniging, maar er werd reeds een basis voor Vlaams leven gelegd, van waar de eerste initiatieven zouden uitgaan, voor de vrijmaking van de Vlaamse studenten uit de Waalse bond waar ze toendertijd gekneld zaten. En wanneer het Verbond werd gesticht dan werd het volledig gebouwd en gesteund op de gilden.

Foto 454

Zo zijn we langzamerhand gekomen tot de trilogie van het studentenleven: clubs, gilde en verbond. We geven grif toe dat onze organisatie op een andere leest zou kunnen geschoeid zijn. In Nederland, in Duitsland gaat het anders. Iedere universiteit heeft haar eigen inrichting, zelfs Gent kent andere vormen, doch die bouw is de onze, de Leuvense, en ik geloof dat we voor een land als Vlaanderen de slechtste vorm niet gekozen hebben. Aldus beschouwd is het logische onzin een van de pilaren te willen verwaarlozen of omverwerpen om het geheel schoner en sterker te maken. Sanering is geen destructief werk, maar het is een collectieve krachtinspanning tot verbetering en herstel van mistoestanden.

Een andere vraag is het, te weten of de gilden nu nog beantwoorden aan de aloude taak die hun werd opgelegd nl. een verbindingsteken te zijn tussen club en Verbond. Het Seniorenkonvent wil de clubs saneren. Goed.

Maar zijn actie zal daar zeer moeilijk zijn, omdat ze te regionaal zijn, eigen gewoonten en zeden hebben die zich soms schrap zetten tegen een algemene reglementering. Maar in de gilden komt de algemene studentengeest meer tot uiting, de stuwkracht die er insteekt is sterker, de invloed die zij heeft op de vorming van het studentenleven is dieper.

Foto 455

Feestvierende gilden, denkt er in deze dagen van uitbundigheid en feestvreugde ook aan hoe groot uw taak hier in Leuven is. In uw schoot kunt gij in broederlijkheid en eensgezindheid leven blazen in gans de Verbondswerking. Uw plicht is niet alleen studentikoos te zijn, maar ook Vlaams en levenskrachtig. Een gezonde club, een geestdriftige Vlaamse gilde maken een sterk Verbond.

Michiel Verkinderen, Praesis van het Seniorenkonvent Merkwaardig genoeg wordt hij in de codex (en alle lijsten die op de codex gebaseerd zijn) niet als SS van het jaar 1934-35 vermeld. In zijn plaats figureert Flor Voets [1:p.27] of wordt ook nog Marcel van den Burie naar voor geschoven [21:p.7]. De bijdrages in “Ons Leven” tonen echter duidelijk aan dat Michiel en geen ander de oppersenior was .

Michiel Verkinderen: XXVste Praesis KVHV 605 (…) Heden is het de beurt aan Michiel Verkinderen de 25ste in de rij van de roemrijke bestuurderen van Vlaandrens grootste en sterkste studentenvereniging: het KVHV. (…) Michiel V. is de koppige doorwroeter, die zich onvoorwaardelijk en geheel geven zal aan de op zich genomen taak.

Foto 456 Michiel Verkinderen is nochtans een nieuweling. O ! hij is in studentenmiddens geen onbekende, maar hij komt niet direct uit het Verbondsbestuur of Bureel.

Als jongstudent arbeidde hij in AVKS, was vorig jaar de gevierde voorzitter van Leuvens sterkste gouwgilde Moeder West-Vlaanderen, en tevens leider van het S.K. Hij was echter niet een van de “upper-ten”. Hij wroette in stilte, maar wat hij deed, deed hij flink en goed.

605

Ons Leven, 5 November 1935, pp. 33-34

249

Foto 457

Nu staat hij ineens aan het hoofd van Vlaanderens machtigste studentenorganisatie, het KVHV corporatie der Vlaamse studenten. De taak die hij op zich genomen heeft, is verre van gemakkelijk.

Het is geen erepost, geen sinecuurtje voorzitter te zijn van het KVHV. Het vergt iemands gehele tijd en een geweldige krachtinspanning. Men moet blijk geven van diep inzicht, voorzichtigheid, geduld, maar men moet ook op tijd en stond met de nodige krachtdadigheid en autoriteit optreden.

Verkinderen bezit die kwaliteiten.

Hij zal ze gebruiken ten dienste van het Verbond. Want eerste zijn in het Verbond betekent: de eerste dienaar zijn.

Daarbij is hij nog een echt student, die naast de ernst die zijn hoog ambt meebrengt, ook de «Burschenherrlichkeit>> niet versmaadt.

Zo moet het zijn. Jong, sterk en vreugdevol. (…)

Verder vermeldingen in Ons Leven zijn:  11 November 1935; pp.49-50: Rede op de 1ste Verbondsvergadering  18 November 1935, pp.69-70: Na de eerste gildevergaderingen  2 Decemher 1935, pp.120-121 en 9 December 1935, p.136-138: Reisverslag over de Nederduitse reis  16 December 1935, p. : Verslag van de tweede verbondsvergadering  23 December 1935, pp.177: Een Zalig Kerstfeest  23 December 1935, pp.190-191: Oud-Studenten, leest dit aandachtig.  13 Januari 1936, pp.209-210: Toespraak op de Bestuursvergadering  10 Februari 1936, pp.287-288: Aan u studenten (rede samen met Eugène Mattelaer)  17 Februari 1936, pp.315-316, De groei van ons Studentenhuis  29 Februari 1936, pp.379: De bestendige Tegenwoordigheid (hulde aan Marcel Reynders 606)  30 Maart 1936, pp.427-428: Het vraagstuk van de universitaire hervorming Tevens werd hij nog vermeld in latere nummers:  19 Oktober 1936, p.3: Levenum Nostrum  23 Januari 1937, p.222: Het KVHV in feest (met foto)  23 Januari 1937, p.224: Het Verbond viert feest (feestrede)  13 December 1937, p.220: 9 uur Studentenhuis: spreker: M. Verkinderen, expraesis KVHV 1935-36

Foto 458

Foto 459

4.1.5 Luc Gheysens (1967-71) Luc Gheysens heeft evenveel brede linten verzameld als Michiel Verkinderen. Luc is evenwel geen Verbondssenior geweest, terwijl Michiel geen ereledenvoorzitter geweest is. Luc is senior van de Meense club geweest (1967-68), senior van de WestVlaamse Gilde (1968-69 – zie Foto 463), vice senior van het SK (1969-70), en senior seniorum (1970-71 – zie Foto 461). Hij was ook een actief lid van de fanfare (zie Foto 460).

Als clublid heeft Luc een echte blitzcarrière gekend. Na zijn kandidaturen aan de KULAK werd hij schacht van Moeder Meense. Naar aanleiding van de perikelen rond het seniorschap in 1967 (zie secties 2.5.4.2 & 2.6.3.1) werd Luc nog tijdens zijn schachtenjaar ontgroend en tot senior verheven – een unicum in de clubgeschiedenis !

Illustratie 63

Van zijn optreden als Gildesenior en S.S. is niets te vinden in de clubboeken, en al evenmin in Ons Leven. Toch is er een relict bewaard gebleven, waarbij hij garandeert dat hij (en de Westvlaamse Gilde) de lijn van het K.V.H.V. zal volgen (zie Illustratie

606

Werknemer van de Standaard boekhandel te Leuven die jarenlang de verantwoordelijke uitgever van Ons Leven geweest is om de student-redacteurs te beschermen tegen mogelijke academische sancties.

250

63). Het is immers de periode waarin het K.V.H.V., na de zwenking naar links, laveert tussen beide politieke polen. Later zal de “restauratie” voltrokken worden o.l.v. Luc Ghesquière (zie sectie 4.1.6).

Sinds 1986 tot op heden is Luc de ereledenvoorzitter (zie Foto 558) die, telkenmale de ereledencantus gehouden wordt, een bus inlegt van Kortrijk naar Leuven en terug. Tevens krijgt de clubkas bij de start van een nieuw academiejaar een niet onbelangrijke financiële injectie zijnentwege.

Op ereledenbezoek met ne man of vijf. Wreed gasten zijn dat, die ouwe buks. Wij zijn bij onzen ereledenvoorzitter geweest. Lukske zijn gulheid en sympathie t.o.v. de club zijn nog groter dan zijn welbespraaktheid.

Dat zegt genoeg. Maar hij zegt nog veel meer. Zeg dat ik het U gezegd heb. Zeg nu zelf, hebben we nog niet genoeg gezegd.

Door Stanne (Philip Dhuyvetter - zie Foto 234), senior-scriptor 1/12/1991 Foto 460 Zijn verkiezing tot ereledenvoorzitter is een verhaal op zich, dat hier zeker niet mag ontbreken. Tijdens het XVIIde lustrum moest een nieuwe ereledenvoorzitter verkozen worden (zie sectie 2.7.4.1). Oorspronkelijk was Luc maar nep-kandidaat tegen de serieuze favoriet Luc Maddens (zie Foto 565). Dat had hij toch aan vrouwlief Christine beloofd.

Edoch, het bier, het enthoesiasme van zijn supporters, en de gloed van de vroegere jaren deden hem zijn rol als uitdager zo goed spelen dat hij nipt met twee stemmen verkozen werd.

Het boeket bloemen dat aan de “gelukkige” echtgenote werd aangeboden, kreeg Luc prompt in zijn gezicht, en Christine vertrok met de wagen naar huis. De andere Luc heeft de bloemen dan maar aan zijn vrouw gegeven. Als een ware boeteling legde de kersverse ereledenvoorzitter in de vroege uurtjes de weg naar huis te voet af. Vooraleer volledige absolutie te krijgen, moest hij ter penitentie in de zetel 607 slapen. Maar ’t kan verkeren. Na al die jaren heeft ons aller Foto 462:Breng die bloemen naar Christine Moeder naast Sint Lutgardis er een eredame bijgekregen.

Christine heeft zelfs zoon Lieven alias Virus (zie Foto 263) naar de club gestuurd.

Heden ten dage leeft zij mee met die bonte verzameling commilitones, en past ze enkele werken van barmhartigheid toe, nl. de hongerige en dorstige leden van het feestcomité voeden en laven.

Naar aanleiding van zijn zwanezang, kan men volgend tekstje vinden in het clubboek.

Laudatio pro: Laat toe dat ik hier e. woordje v. dank richte tot een oud element.

Die was clubmens in herte en ziele.

En daarbij was ie altijd content.

Surtout als hij had gedronken “zu viele”.

Volle pinten kon ie niet zien staan en lege evenmin.

Hij was hier en daar en nog elders.

Daarvoor was hij trouwens te slim.

Want zijn kot lag tussen de bierkelders.

Zijn sterkste punt was speechen tot ’t gat in de nacht.

Dat moest werkelijk iedereen bekennen.

In de fanfare sloeg dien “ouden buk” niet om ter zachtst.

607

Foto 461

v.l.n.r.: Roland Nuytten, Alain Vanfleteren, Willy Vanraes, Jan Bode, Christine Gheysens.

251

Daarvoor moest ge hem zeer degelijk kennen.

Zulke sympathieke “buse” kunnen we niet vergeten.

Hij was Senior Seniorum, Praesis en laatst van al secretaris.

Het werk dat hij voor M.M. deed ’t is om van te zweten.

Zonder te verzwijgen dat ie gerne was “procantaris”.

Dat ie altijd is welgekomen is natuurlijk te peinzen.

Want hij effende de weg naar een stif degelijk clubleven.

Daarvoor is ie bijzonderlijk te prijzen.

Luc Gheysens, u deed werkelijk Leuven beven.

Door Luc Josson, 1971 (zie Foto 187)

4.1.6 Luc Ghesquière (1970-75)

Foto 463

Luc was praesis van de fanfare in 1973-74 (zie Foto 467), en werd het jaar daarop senior van het K.V.H.V. (zie Foto 472). In deze periode was er een invloedsstrijd gaande binnen de rangen van het Verbond waarbij tot dan toe de radicaal linksen het overwicht hadden. De grote groep studenten evenwel was nog wel kritisch maar volgde zeker de radicale lijn niet [15:p.364]. Vanuit de clubs werd dan als het ware binnengebroken in het K.V.H.V. om de traditionele orientatie te herstellen. Hier volgt een uittreksel uit het centenniumboek van Moeder Westland omtrent deze gebeurtenis: (…) en kregen daadwerkelijk steun van de Westvlaamse gilde. Inzonder van Luc Ghesquière (Moeder Meense) en Frank de Ketelaere (Moeder Westland), die bij verscheidene clubs gingen speechen. Gevolg: voor het eerst sinds een zeer lange periode trokken talrijke leden van de clubs naar de verkiezing van het nieuwe K.V.H.V.-bestuur. (…) Iets later werden Frank de Ketelaere senior seniorum, en dus vice van het Verbond, en Luc Ghesquière fanfarepraeses. Toen deze laatste het jaar daarop tot K.V.H.V.-voorzitter werd verkozen was het “rode gevaar” definitief gekeerd [3:p.238].

“Ons Leven” verhaalt het als volgt: 608 Moreel Verslag van Herman D’Espallier (presis) Tot dat, en dat het had kunnen vermeden worden, heeft de rest van de vorige ploeg – op twee uitzonderingen na – de nieuwkomers (kerverse V.V.S.ers 609) de rug toegekeerd wegens zogenaamde ideologische conflicten, lees: kinderachtige persoonlijke vetes.

De openingsrede in Ons Leven van de nieuwe praesis ging als volgt: De nieuwe preses aan het woord: 610 (…) Wij verwerpen het kollektivisme dat aan de individuele mens persoonlijke vrijheid en waardigheid ontzegt en hem tot een willoos radartje maakt in een sociaal-politiek radarwerk. Elke dictatuur blijft onaanvaardbaar, zowel deze van het partijregime als deze van de staat of van de persoon.

Buiten de zaak Spies 611 bereikten de Leuvense studenten sinds vijf, zes jaren op het universitaire vlak niets ondanks de meer dan 100 stakingsdagen.

Eksamenstof, werkkolleges, kollegeroosters uit het Ancien Régime, tweesemestersysteem. Je ondervindt het aan den lijve, ik ook en onze opvolgers nog veel meer ! Maar elke studentenleider moet toegeven dat gefaald werd: «verdeel en heers !» Ongetwijfeld kan het Verbond veel betekenen in die zo broodnodige blokvorming. (…)

Vrienden, in onze kring is iedereen welkom. Wij hebben geen paardebrilideologie. Juist dat is onze sterkte. Niet een programma moet voldoende waarborgen bieden, maar een ploeg studenten die buiten alle eigenbelang de eisen van hun gemeenschap kunnen vertolken en verdedigen.

Een ploeg studenten die zich positief inzetten om dit, om ons, om ons Vlaamse Leuven leefbaarder te maken.

Foto 464 608

Ons Leven, 1 Juni 1974, p.3 Het VakVerbond der Studenten, dat van linkse signatuur was (marxistisch-leninistische inspiratie).

610 Ons Leven, 1 Juni 1974, p.5 611 Een Zuidafrikaanse gastdocent die wegens het apartheidsregime van Zuid-Afrika fel gecontesteerd werd en uiteindelijk geen gastdocent geworden is.

609

252

Andere redevoeringen en bijdrages van Luc in Ons Leven zijn:  3 September 1974, p.2-3: De vrije en autonome studentenvereniging blijft een noodzaak.  18 November 1974, p.4: Opstappen te Halle: de enige consequente houding.  17 Maart 1975, p.16: Open brief i.v.m. laattijdige betaling van de studiebeurzen  26 Mei 1975, p.12-15: Universitaire Problematiek  26 Mei 1975, p.17: antwoord op een lezersbrief van Hugo Schiltz Luc blikt zelf op zijn rijkgevulde clubperiode terug.

“Ze zijn daar van de Meensen” zei mijn moeder toen ik 's middags thuis kwam van de lagere school. Mijn vader (zie Foto 465) stond niet in zijn apotheek. Moeder wees naar de deur van het salon en zei dat mijn zus en ik stil moesten zijn. Misschien zouden we iets later eten dan om 12 uur stipt. Dit was uitzonderlijk en wees op zich al op de gewichtigheid van het bezoek.

Foto 465: G. Ghesquière

Toen we achteraf in het met sigarenrook gevulde salon de bierglazen en -flesjes opruimden groeide alleen maar de overtuiging dat dit jaarlijks terugkerend bezoek toch wel een ernstige aangelegenheid moest zijn. Het viel wel eens voor dat de pastoor of een van de dorpsgeneesheren kort voor de middag “eens goen dag kwam zeggen” maar voor het overige gebeurde het maar zelden dat mijn vader tijdens de openingsuren niet in de weer was in zijn apotheek. Ook het tijdskrediet dat die mannen van Moeder Meense kregen was veelzeggend.

Al is het reeds 40 jaar geleden, ik herinner het mij nog goed. Ieder jaar, in augustus of september, kort voor de middag kwamen ze van “de Meensen” verslag uitbrengen aan ons vader, erelid van Moeder Meense.

Ook mijn tweede kennismaking met Moeder Meense herinner ik mij nog goed. De lente van 1968... Het massale studentenprotest tegen de weigering om de Université Catholique de Louvain over te brengen naar Wallonië blijft niet langer beperkt tot Leuven zelf maar deint uit over heel Vlaanderen. Ik zat toen in de derdes. Op een maandagmorgen durfden studenten uit Leuven het aan om binnen de muren van het college te Menen, toen geleid door directeur De Vloo, pamfletten uit te delen. Mijn dorpsgenoot Arnold Raes was erbij, met in zijn kielzog nog een paar mannen van Moeder Meense. Luc Vanfleteren, een latere praeses van Moeder Meense, was toen laatstejaars in het College en voorzitter van het leerlingenpresidium.

Ha, dat waren dus van die mannen waarover mijn vader steeds met zoveel sympathie over sprak. Uiteraard kon hun optreden onder de leerlingen op veel enthousiasme rekenen. Het werd een woelige week in Menen. De woensdagmorgen werd massaal betoogd in het stadscentrum. Op donderdag en vrijdag werd er - ditmaal ondanks het verbod van de directie - massaal gestaakt en bleef een groot deel van de schoolbanken leeg. Enkele dagen later viel de Regering en moesten de Walen zich neerleggen bij een splitsing van de Leuvense Universiteit.

Het protest van de Leuvense studenten, als motor voor een grootscheepse actie in Vlaanderen, bleek krachtdadig en efficiënt. Mijn sympathie voor Moeder Meense waarvan enkele leden in Menen het vuur aan de lont gestoken hadden - nam nog toe.

In de marge van Leuven Vlaams hoorde ik regelmatig over het KVHV spreken. In die context vertelde mijn vader over het Verbond in de jaren '30 en over Wevelgemnaar Michiel Verkinderen (zie sectie 4.1.3), die praesis geweest was van Moeder Meense, van de Westvlaamse Gilde en later van het Verbond.

Foto 466

Toen ik in Leuven aankwam werd ik - hoe kon het anders - lid van Moeder Meense. Studeren kwam uiteraard op de eerste plaats, maar als eerstejaars in de rechten trok ik toch om de veertien dagen naar een clubavond. In januari waren er partiële examens. Toen de uitslag daarvan meeviel waagde ik mij in februari en maart iets verder... Op een avond moest de Verbondsfanfare uitrukken en er bleken nog een paar instrumenten beschikbaar.

In de harmonie van het College te Menen had ik een drietal jaren bugel gespeeld, en de laatste twee jaren was ik er tamboer majoor geweest. Dit eerste optreden met de studentenfanfare viel erg in de smaak. De fanfare

253

bestond grotendeels uit leden van Moeder Meense en Moeder Kortrijkse, zodat ik mij er onmiddellijk thuisvoelde. Ik had een vriendenkring ontdekt die musiceerde (nou ja...) maar die onbetwistbaar ook een toegevoegde waarde bracht in het clubleven. Als alles vlot verliep zou ik in mijn tweede kandidatuur wel meer uit dit vaatje tappen...

In dat tweede jaar werd ik volwaardig lid van club én fanfare. Als derdejaars werd ik gepromoveerd tot garde van de Meensen en was ik secretaris van de fanfare.

Gullegemnaar Francis Den Dauw, eveneens lid van Moeder Meense, was praesis van de fanfare (zie sectie 4.4). Wij vormden een tandem. Francis was een goed muzikant, sympathiek clubmens en een vlotte redenaar. Ikzelf was meer een man van administratie. Had Francis gewild, dan was hij het jaar daarop heel zeker opnieuw verkozen geworden tot voorzitter van de fanfare. Hij vond echter dat zijn vrienden ook aan de beurt moesten komen, en zo werd ik in mijn tweede licentie rechten praeses van de Verbondsfanfare.

In tegenstelling tot mijn voorgangers kwam ik wel regelmatig op het verbondskot en nam ik deel aan de vergaderingen van het KVHV. Zo heb ik de verbondswerking van dichtbij leren kennen én, wat achteraf belangrijk zou blijken, de mogelijkheden leren ontdekken die het Verbond mits enig lobbywerk kon bieden voor het clubleven.

Foto 467 De tijd dat ik in Leuven rechten studeerde (1970-1975) was een scharnierperiode in het studentenleven. De prins-student van vroeger, geprivilegieerd omdat hij “mocht” studeren en wiens diploma hem onmiddellijk zou promoveren tot volwaardig lid van de maatschappelijke bovenlaag, was niet meer. De tijd van de burger-student die in een kleine vriendenkring zou cocoonen en zich van politiek liefst zo weinig mogelijk zou aantrekken, was in wording.

De tweede helft van de jaren zestig waren woelig geweest. De strijd voor Leuven-Vlaams had in Leuven het overgrote deel van de Vlaamse studenten beroerd. Vele gematigden, dagelijks geconfronteerd met de brutale arrogantie van de franstaligen - er waren toen omzeggens evenveel franstalige studenten als Vlaamse - waren eveneens op de barricades geklommen. Een groot deel van de studenten was geëngageeerd. Toen de strijd om Leuven Vlaams gewonnen was, in de nadagen van mei '68, probeerde een zeer actieve linkse kern de kracht van de studentenbeweging te kanaliseren en aan te wenden voor extreem-linkse acties van Alle macht aan de Arbeiders (Amada) en de Revolutionaire Arbeiders Liga (Ral).

Foto 468

De meeste Vlaamse studenten bedankten er echter voor om zich voor de kar van deze extremistische organisaties te laten spannen. Een gevolg daarvan was dat iedereen die het extreme gedachtengoed niet deelde, door deze vrije kleine maar - in de gesubsidieerde studenten organisaties, in het straatbeeld, aan de Alma's en op de faculteiten zeer actieve groep - als bourgeois en kapitalist bestempeld werd... en wie vlaams-nationale sympathieën vertoonde kreeg al vlug het etiket fascist opgespeld.

In de nadagen van de strijd om Leuven Vlaams, het begin van de jaren zeventig, leek het of het KVHV, die toen reeds 72-jarige studentenvereniging met een heel rijke geschiedenis en een prachtige staat van verdienste een stuk van zijn bestaansreden verloren had. Nabij Ottignies was de campus van de Université Catholique de Louvain in aanbouw. Het aantal franstalige studenten en proffen binnen de Leuvense Vestingen, eens meer dan 10.000, verminderde ieder jaar met zo'n duizendtal. In 1970 - tijdens mijn eerste jaar in Leuven - werd er op straat bijna evenveel Frans gesproken als Nederlands; en of de Walen lawaai konden maken als ze ‘s avonds uitgingen ! De Valk, het faculteitsgebouw van de Rechten, was tot op de vierkante meter in twee helften verdeeld, evenveel leslokalen voor de franstaligen, voor elke taalgroep een bibliotheek, enz... Uiteraard waren ook alle Leuvense winkeliers tweetalig. Velen onder hen deden kruiperig om den brode.

Foto 469

254

Wie voor 1970 in Leuven was zal zich misschien afvragen waarom ik dit aanhaal. Wel, omdat wie na 1980 in Leuven was zich deze tweetaligheid onmogelijk kan voorstellen. In het begin van de jaren '70 dreigde het KVHV te verworden tot een kleine vriendenkring, organisator van af en toe een culturele activiteit, maar met heel weinig voeling met wat er leefde bij de meeste studenten. Het was duidelijk dat er bij de studentenclubs, waarvan heel wat leden Vlaams voelden en de traditionele waarden aanhingen die het Verbond steeds verdedigd had, nog sympathie bestond voor het KVHV. Een aantal bestuursleden binnen het Verbond daarentegen – “would be politiekers”- keek laagdunkend neer op de clubstudenten en vond dat het Verbond zich volledig moest distantiëren van de studentenclubs, nochtans sinds vele jaren een trouwe achterban van de vereniging.

Tijdens het academiejaar 1973-1974 was Marc Deweerdt, lid van moeder Izegemse, hoofdredacteur van Ons Leven. Nog enkele andere clubleden werden bij de Verbondswerking betrokken, en geleidelijk kwamen de critici van de studentenclubs in de minderheid. Toen ik verbondspraeses was werd Ons Leven, het ledenblad van het KVHV, onmiddellijk weer een wegwijzer voor de student. Tijdens de jaren voordien was dit blad, dat om de veertien dagen verscheen, vaak beperkt geworden tot opiniebijdragen, interviews, commentaren op de actualiteit, en af en toe eens aangevuld met een interessant dossier, resultaat van een werkgroep die zich over een bepaald thema verdiept had.

Tijdens mijn praesisjaar verscheen Ons Leven tot Kerstmis wekelijks, met een uitgebreide rubriek "Loop niet verloren" die dag per dag het grote aanbod aan vormings- en Foto 470 ontspanningsactiviteiten tot zelfs de filmvoorstellingen in Leuven weergaf. Het was de bedoeling om het blad en meteen ook het Verbond weer dichter bij de studenten te brengen. Na Nieuwjaar eens de werkgroepen hun werk hadden gedaan - verschenen dan de Thema- of Dossiernummers.

Een greep uit de vele activiteiten waaraan heel wat clubleden in het jaar 1974-75 hebben meegewerkt: De mede-organisatie van de 24 novemberbetoging te Halle o.m. tegen de verdere uitbreiding van Brussel - diverse cultuuravonden - Acties rond numerus clausus - Het organiseren van de Karnavalstoet en het karnavalsbal in vier zalen - Ontmaskering van VVS - Werkgroepen rond de fusie van gemeenten, legerdienst, Europese eenmaking, Zuid-Afrika, Oost-Europa, bewapening...maar dé bekroning was ongetwijfeld het organiseren van de eerste Vlaamse Betoging in Leuven sinds jaren. Dit gebeurde de donderdagavond juist voor de Paasvakantie. Het was zeker 6 of 7 jaar geleden dat er in Leuven nog betoogd was voor Vlaamse eisen. Ik was sinds oktober 1970 in Leuven en had er nog nooit een Vlaamse Betoging meegemaakt. Deze betoging was een groot succes. Volgens La Libre Belgique, een bron die niet kan worden verdacht van opgesmukte cijfers, waren er zo'n 2000 deelnemers. Op het einde van deze manifestatie mocht ik de betogers toespreken op de Oude Markt rechtover ons clubcafé "Klokke Roeland". Er waren heel veel clubleden onder de deelnemers, hetgeen de toenadering illustreert tussen de clubs en het Verbond die in de loop van het jaar 1974-75 gegroeid was.

Tijdens mijn voorzitterschap nam ik zoveel mogelijk deel aan de vergaderingen van het seniorenconvent. Uiteraard droeg ik het verbondslint, maar mijn petje bleef steeds dat van Moeder Meense, en het deed mij deugd dat ik op de bijeenkomsten van de Westvlaamse Gilde (o.m. voor de verkiezing van de Westvlaamse Prins Karnaval-kandidaat), toen iedere club om beurt zijn lied zong, aan de presidiumtafel kon rechtstaan en meezingen toen Moeder Meense, mijn club, haar clublid aanhief.

Als ik terugblik zie ik één gemiste kans tijdens mijn voorzitterschap. Mocht het te herdoen zijn, dan zou ik proberen om de blauwe blaadjes van de Studentencodex die het clubreglement bevatten te laten aanpassen voor wat betreft de schachten. Voor studenten die hun kandidaturen buiten Leuven hebben gedaan is het onredelijk dat zij geheel hun eerste licentiejaar of eerste doctoraat nog schacht moeten zijn als ze tot een club willen toetreden. Voor die Foto 471

255

beperkte groep zou ik een kortere schachtentijd voorzien, waardoor ze na hun doop en na een aantal clubactiviteiten nog voor Kerstmis zouden kunnen worden ontgroend. Mijn verstandhouding met seniorseniorum Rik Dedoncker was zo goed dat wij samen wellicht de meerderheid van het Seniorenkonvent achter deze aanpassing hadden kunnen scharen. Vooral voor de Westvlaamse en de Limburgse clubs in wiens provincie respectievelijk de KULAK en het LUC gevestigd zijn, zou dit een goede zaak geweest zijn.

Zo was ik, na Wevelgemnaar Michiel Verkinderen (1935-36 - zie sectie 4.1.3) en Wervikaan Jan Flamey (1955-56 – zie sectie 4.7) tijdens het academiejaar 1974-75 het derde lid van Moeder Meense geweest die praeses was van het Leuvens KVHV. Michiel Verkinderen werd advocaat. Tijdens de bezetting werd hij benoemd tot arrondissementscommissaris te Kortrijk. In december 1942 negeerde hij een bevel om halt te houden te Wevelgem. Zijn auto werd doorzeefd met kogels. Hij overleed, amper 31 jaar oud. Ook Jan Flamey werd na zijn rechtenstudies advocaat. Hij vestigde zich in Wervik, maar overleed na een slepende ziekte in 1968 op de leeftijd van 36 jaar.

4.2

Foto 472

Voor de Westvlaamse Gilde

Het is duidelijk dat de Meense geen “Gilde-club” is. Amper acht van haar telgen hebben het op een periode van 120 jaar tot president van de Gilde geschopt. En dat terwijl er maximaal negen Westvlaamse clubs in de running konden zijn. Het valt ook op dat nauwelijks de helft voorkomt (of gekend is als Menenaars) in de overzichtslijst van [4:pp.378-379].

4.2.1 Henri Buyse (1886-1887) Deze mysterieuze en mythische figuur (retorica 1883) zou mogelijks ook één van de eerste leden kunnen geweest zijn van het “Genootschap Dr. Constantius Buter” met de “Bu” van Buyse. Dit genootschap (1883-1904) was de eerste en lange tijd de enige nederlandstalige studiekring. Het was een geschiedkundige kring met als object de aloude vaderlandse en christelijke beschavingsgeschiedenis [2:p.33].

4.2.2 Leon Verbeke (1941-42) Leon (zie Foto 91) was senior van de Meense gedurende het jaar 1939-40 en zou het seniorschap van de Westvlaamse Gilde overgenomen hebben in het jaar 1941. Zelf heeft hij Leuven in februari 1942 verlaten.

4.2.3 Robert Carton (1946-47) Robert (zie Foto 473) was senior van Moeder Meense gedurende het jaar 1945-47 en tegelijk senior van de Westvlaamse Gilde. Hij is de schoonzoon van Xavier Van Hee (senior 1912-13 – zie Foto 13). Spijtig genoeg heeft hij weinig herinneringen of foto’s meer over zijn studentenperiode tijdens de oorlogsperiode en de jaren onmiddellijk na de oorlog.

4.2.4 Joris Degroote (1972-73) Aangezien van het jaar 1972-73 nauwelijks iets in de clubboeken vermeld wordt, kan er niets meer verteld worden dan het feit dat Joris (zie Foto 474) senior van de Westvlaamse geweest is. Binnen de Meense staat hij bekend als een groot cantor.

Foto 473:R. Carton

4.2.5 Philippe Couvreur (1983-84) Philippe was senior van de Meense in 1982-83 en werd het jaar errop senior van de Westvlaamse Gilde (zie Foto 475). Spijtig genoeg behoren deze jaren tot de “duistere periode van Moeder Meense”, waardoor er niets over zijn ambtstermijn overgeleverd werd.

Foto 474: Joris Degroote

Foto 475: Ph. Couvreur

256

4.3

Voor het Seniorenkonvent

Hoe vreemd het ook moge klinken, relatief gezien is de Meense goed vertegenwoordigd als het er op aan komt een Senior Seniorum te leveren (5 op 73 jaar, waarbij Germain Mulliez (zie sectie 4.1.3) niet meegerekend wordt). Vele clubs (het totaalaantal schommelt tussen de 30 en 35) moeten het met minder stellen. Indien we samenleggen met het Westland en de Kortrijkse kan men toch van een Zuidwestvlaams overwicht spreken (5 + 6 + 3). En eigenlijk zouden we ook nog het vice-SS-schap van Jef Vanraes (zie Foto 476) en Luc Gheysens bij het totaal mogen optellen. Jef kreeg als vice-SS ook een breed lint. Deze functie had toen blijkbaar een grotere weerklank dan heden het geval is (zie sectie 0).

4.3.1 Mark Dessein (1962-63) Mark (zie Foto 498) is nooit senior van de Meense of van de Westvlaamse Gilde geweest. Hij was het jaar daarvoor wel senior-dirigent van de fanfare (zie sectie 4.4) zodat hij ook tot het S.K. behoorde. Mark heeft zijn jaar niet rondgemaakt maar het S.S.-lint doorgegeven aan Luk de Schrijver toen hij Leuven verliet.

4.3.2 Jozef Vanraes (1971-72) 612 Na het denderend Senior Seniorumjaar van prosenior Luc Gheysens in ‘70-71 (zie sectie 4.1.5), wou senior Jef Vanraes (zie Foto 476) het ijzer smeden terwijl het heet was.

In oktober ’71 stelde Jef zich kandidaat voor S.S. met vijf kandidaten van de andere gildes. Het stemcollege vond dat één Westvlaamse uitschieter kon, maar een tweede jaar “hoofdvogel” zou van het goede teveel zijn. Jef verloor nipt, maar wel beslist van senior Willy De Ceulaer van de Geelse en werd zodoende Vice-Senior Seniorum, voorwaar toch weer een Westvlaams succes met een dito-lint. De taak van de Vice bestond erin om telkens de Senior Seniorum te volgen op alle uitnodigingen van recepties tot alle cantussen, ondertussen voorproever te spelen van de S.S. en de verkiezing van Prins Karnaval te organiseren in de maand februari (zie Foto 217).

Een hoogtepunt was een academische zitting met receptie mee te maken in Antwerpen onder auspiciën van de gouverneur en dhr. Jos Chabert in verband met de huldiging van het Vlaamse studentenleven in 1972.

Foto 476: Jef Vanraes

4.3.3 Jan Bode (1989-90) Facteur is tweemaal senior van de Meense geweest (1985-86 en 1988-89), en ook S.S. (zie Foto 478). Onder zijn impuls heeft de club heraangeknoopt met de traditie om een clubboek bij te houden. Tevens beroerde hij het vel van de grosse-caisse van de fanfare (zie Foto 481). Van zijn optreden als SS is spijtig genoeg niets overgeleverd.

Vandaar dat hij zelf zijn relaas neergepend heeft om het voor het nageslacht te bewaren.

Op een vroege middag stap ik puur toevallig Den Bel (zie sectie 5.2.1) binnen, het clubcafé van ons Moeder.

Hoste, onze kersverse senior (zie Foto 235), zit daar over een pint gebogen samen met de nieuwe senioren van het Westland en Sinjoria. Het is die middag verkiezing van de nieuwe SS. Via allerlei beloftes proberen ze mij, een oude rot in het vak, te overtuigen om hen te chaperonneren bij de verkiezingen. Eigenlijk geheel tegen mijn goesting laat ik mij overdonderen en met slepende voeten wijs ik hen de weg naar de Ambi. Vele uren later verlaat ik deze bruine kroeg op de Oude Markt omgord door het brede zwart, geel, blauwe lint van het Seniorenkonvent.

In 1989-90 vierde het SK haar twaalfde lustrum. Dit moest en zou luisterrijk gevierd worden. Het jaar begon nochtans met enorme problemen. Als SS ben je automatisch Vice-Senior van het KVHV. Als Senior van het KVHV was een zekere Bruynincks alias Messias verkozen. Hij kwam echter in botsing met zijn bestuur en leden. Als Vice kreeg ik de opdracht een modus vivendi uit te werken om het KVHV weer op de rails te krijgen. Na ettelijke Foto 477: een nieuw Vlaams zangtalent maratonzittingen werd een compromis gevonden via een triumviraat waarbij de verkozen senior enkel nog een protocollaire functie te vervullen had.

612

Bijdrage van de hand van Jozef Vanraes (senior 1970-71 - zie Foto 476).

257

De eerste serieuze activiteit was het zangfeest ergens in de maand november in de grote aula. Normaal werd deze avond geleid door de Senior van het KVHV en trad de SS op als cantor. Door de talloze problemen in het KVHV hebben we het scenario toen wat aangepast en heeft het SK de organisatie van het zangfeest wat overgenomen van het KVHV. De Senior van het KVHV zat mee aan de praesidiumtafel maar zou enkel een rede houden. Door het grote enthousiasme in de zaal is hij hier echter nooit in geslaagd. Het werd echter een prachtig zangfeest. Allerlei binnen- en buitenlandse gasten kwamen ons zangfeest opfleuren. Zo was er het optreden van het Nederlands Studentenkoor uit Nijmegen en natuurlijk niet te vergeten het spetterende optreden van Luc Steeno (zie Foto 477).

Einde november werden wij dan opgeschrikt door het overlijden van onze geliefde Foto 478: J. Bode Marraine (zie Foto 479). Een dame die zich reeds vele jaren had ingezet voor de studenten en steeds aanwezig was op alle belangrijke feesten en bijeenkomsten had ons verlaten. Wij waren met een zeer grote groep studenten aanwezig op haar ingetogen begrafenis.

Marie-Jeanne van frituur Europe op de Oude Markt (naast café Ambiorix) (zie Foto 480) werd gevraagd om de nieuwe Marraine te worden. Na enig aandringen heeft ze dit aanvaard. Er was niemand die zich meer betrokken voelde bij de studenten. Als frituuruitbaatster op de Oude Markt kwam zij dagelijks in contact met honderden studenten. Vanaf toen kreeg ik ook dagelijks mijn friet met stoofvleessaus en een beetje mayonaise gratis aangeboden. Altijd meegenomen natuurlijk.

Foto 479: marraine Lisette Theys

Toen wij in januari terugkwamen uit de kerstvakantie was er grote paniek onder de studenten. De Stella en Jupiler waren tijdens de vakantie gefuseerd tot Interbrew en dit ging gepaard met grote stakingen. Er was in Leuven bijna geen druppel bier meer te krijgen. Dit konden we toch niet zomaar laten gebeuren. De zondagavond nog werden de troepen gemobiliseerd. De maandagnamiddag zouden we een Grote Mars naar de Vaartstraat (gebouwen van de Stella) houden tegen de drooglegging. De politie werd verwittigd. Ook VTM en BRT werden van ons voornemen op de hoogte gebracht.

Om twee uur vertrokken we met enkele honderden studenten vanop de Oude Markt.

Via de drukste straten van Leuven begaven we ons richting Stella. In de stoet bevonden zich enkele auto's die barstensvol bier zaten van concurrerende merken. Het aantal deelnemers aan de protestmars zwol ondertussen aan tot meer dan duizend.

Het was een fantastische namiddag. Een nooit geziene sfeer van gedisciplineerde onbezonnenheid ontstond. Het was alsof de Rode Duivels net de finale van het EK hadden gewonnen. De politie van Leuven Foto 480: marraine had het ondertussen nodig gevonden om de Rijkswacht van Marie-Jeanne Brussel met de spuitkanonnen te laten aanrukken om de stakers van de Stella en Jupiler weg te drijven. De massa joelende studenten was niet meer om te leiden en de veiligheid primeerde. Ondertussen waren de nieuwsdiensten van beide zenders gearriveerd. Een maatschappelijk zeer belangrijk interview werd van de SS afgenomen. ’s Avonds vernamen mijn ouders op deze manier dat hun zoon carrière had gemaakt in het studentenleven. Mijn seniorschap werd zoals steeds zolang mogelijk geheim gehouden om evidente redenen.

In februari hielden we onze lustrumweek. Op maandag vertrokken we op busrolling richting Limburg. Een van onze doelen was Scherpenheuvel. Door de vele kapelletjes onderweg zijn we helaas nooit tot daar geraakt. Het was zeker een geestige en geestrijke uitstap. Op dinsdag werd het SK ontvangen op het rectoraat. De studentenfanfare werd gemobiliseerd om deze dag wat kleur te geven. Na een hartelijke ontvangst door rector Dillemans zijn we op rolling gegaan langs de vele Leuvense studentencafé's.

Foto 481: Facteur fanfariensis

258

Op woensdag was er de verkiezing van de nieuwe Prins Karnaval van het SK. En op donderdag ten slotte gingen we met het SK op paardentramrolling in Brugge. We hadden de drie grote paardentrams die Brugge rijk was afgehuurd en trokken op deze manier van 's middags tot 's avonds laat door de Brugse straten. Nadat we ons op deze manier mateloos hadden geamuseerd werden we nog door de Brugse club geïnviteerd in hun lokale stamkroeg "De Vuurmolen".

Na het ledigen van nog twee vaten van de Brugse vatten we 's nachts de terugweg aan naar Leuven. Bij onze aankomst daar in de Donatus werden we door Dolf volledig murw geslagen met nog twee extra vaten. De zestigste verjaardag van het SK was waardig gevierd. Moe maar tevreden konden we eindelijk gaan slapen.

Foto 482: “Facteur”

4.3.4 Benjamin Verpoort (1999-2000) Benji is senior van de Meense geweest in 1997-98, en later SS (zie Foto 484). Door zijn werk als DJ in clubcafés wist hij zijn populariteit uit te bouwen. Tevens had de aanwezigheid van pro-SS Luc (zie sectie 4.1.5) tijdens de kiescantus van het SK zijn kandidatuur extra glans gegeven.

Tijdens zijn bewind werd een ganse feestweek ingericht ter gelegenheid van het XIVde lustrum van het SK. Hierover schrijft hij zelf het het volgend verslagje.

Foto 484: "Benji"

De kern van het SK-praesidium, de recente dood van Mon de Goeyse indachtig (het jaar voordien) en serieus aangespoord door Luc Gheysens en kompanen, besliste het veertiende lustrum van het SK te vieren door een heuse Lustrumweek op poten te zetten. Wanneer ik zeg Foto 483 “de kern van het praesidium” dan bedoel ik eigenlijk het actieve gedeelte ervan. Het is namelijk zo dat een SK-praesidium traditioneel samengesteld wordt als één groot compromis, liefst met een evenwichtig verdeeld aantal leden per gilde. Nu, op dit punt had de Westvlaamse Gilde zich serieus onderscheiden aangezien ikzelf, na Berre en Ice (beiden van Moeder Westland), de derde Westvlaamse SS op rij werd. Dit maar om duidelijk te maken dat bepaalde functies in zo’n bestuur soms met heel veel laksheid en afwezigheid bekleed worden. Gelukkig konden we toen met een man of drie-vier een aantal ideeën sprokkelen om ze vervolgens tijdens een wat grotere vergadering voor te stellen en te verbeteren. Een goede methode om enerzijds toch doeltreffend te kunnen werken - want te grote vergaderingen lopen bijna altijd op principes vast- maar anderzijds ook om op de goedkeuring te kunnen rekenen van een ruimere groep betrokkenen.

Zoals altijd hielden we de vergadering in de Ambiorix, en waren we gewapend met een hele boel plannen voor een paar dagen onvervalst studentikoos clubplezier. Wat bleek ? Ongeveer al onze plannen konden op enthousiasme rekenen zodat wat ik oorspronkelijk als een driedaagse gepland had uiteindelijk van zondagavond tot en met donderdagavond zou duren. Uiteraard met een avondje ‘vrij’ ertussen, kwestie van op de eigen clubavond aanwezig te kunnen zijn.

De week moest beginnen met een gewone rolling in onze mooie clubcafés te Leuven. Niets bijzonders of origineels, maar dit mocht principieel niet ontbreken. Bovendien konden we rekenen op redelijk wat sponsoring in natura van de cafés. Dit was nogal uitzonderlijk: korting kreeg het SK altijd, maar echt gratis pinten waren zeldzaam geworden. Het feit dat ik opnieuw één “van boven” was (naam voor de clubmensen - meestal Westvlamingenmet café in de Tiensestraat, bovenaan de stad gelegen, in tegenstelling tot de andere cafés op de Grote Markt, de Oude Markt en de Vismarkt) verbeterde de zaak er niet.op De tweede avond hadden we een afspraak met het SK Ghent. Het was eens tijd om onze homologen te ontmoeten in Gent; te peilen naar de sfeer in de ‘andere’ Vlaamse Foto 485 studentenstad en een toffe nacht door te brengen in de beruchte Overpoortstraat. Het verschil tussen beide SKs was duidelijk merkbaar in mentaliteit, tradities en (zo heeft mijn later curriculum als student te Gent me geleerd) reputatie. Het meest flagrante voorbeeld ervan is dat mijn homoloog (ik durf

259

het woord bijna niet te gebruiken) een soort hawaïhemd aanhad en ooit “iets had gehad” met zijn prosenior (en dit is geen grap). Na deze waarneming hebben we ons een beetje gedistantieerd van onze Oostvlaamse collega’s maar er al bij al een toffe avond van gemaakt... tot de eerste trein klaarstond om ons naar Leuven te brengen.

De nacht was kort want vanaf een uur of drie ’s middags hebben we het genoegen gehad om een prima begeleide toer te krijgen in het Studentenmuseum, gevestigd in de centrale bibliotheek op het Ladeuzeplein. Vele min of meer kitscherige bierpotten, petten en vaandels; foto’s van serieuze mannen met baarden, verhalen over degengevechten en ander smakelijke folklore passeerden er de revue. Het bezoek was voornamelijk waardevol om het unieke Leuvense clubgebeuren te situeren in tijd en ruimte. Het bezoek was dan ook de gelegenheid voor onze PR-man en woordvoerder Bleu (Kristof Debecker – Ons Hageland en Lovania) om de pers op de hoogte te brengen van onze Lustrumweek en een paar kiekjes te nemen voor de gazet (editie Leuven,... uiteraard). Na het bezoek werd nog een pint gedronken in den Don en de avond stond opnieuw voor de deur met een activiteit van de eigen club.

Op woensdagnamiddag werd het SK samen met de Studentenfanfare ontvangen bij rector Oosterlinck. Dit had alles te maken met het aandringen van onze eigen Luc Foto 486 Gheysens (zie sectie 4.1.5) om een receptie los te peuteren bij deze academische hoogheid. Het was meteen de gelegenheid om te ontdekken dat de brave man niet wist wie we waren en wat we zoal deden, wat natuurlijk een minder aangename vaststelling was. Vooral in zijn speech kwam tot uiting dat hij dacht dat we een soort knapenkoor (of zo) waren. Doch geen reden om onbeleefd te zijn: de rector kreeg een mooi erelint van de fanfare. Het SK, iets minder stijlvol, bood hem een codex aan, door alle aanwezige senioren getekend op de pagina van hun club. Misschien was het een goed gedacht geweest om het boekje preventief te scannen op vunzigheid alvorens het te overhandigen, maar daar was geen tijd meer voor. Na wat muziek, een paar foto’s, opnieuw een bezoekje van de krant en een paar Stella’s werd nog een bezoekje gebracht aan de Adfundum alwaar we nog met de speciaal voor de gelegenheid naar Leuven afgezakte “anciens” Luc Gheysens, Piet De Strooper (erevoorzitter Fanfare) en Xavier Vanwijnsberghe (pro-SS en prosenior Kortrijkse) konden keuvelen.

De afsluiter van deze week was een feestelijke Gala-cocktailavond in “Salons Artmania” op donderdagavond. De voorbereiding van het gebeuren hield een paar sessies serieus aangebrande zever in met Kwikke, de marginale cafébaas van dit établissement. De eigenaardige cowboy maakte telkens van de gelegenheid gebruik om zijn commercieel talent ten toon te spreiden rond een aantal krachtlijnen (“Horeca, dat bestao nie. Het is de Hoéreca: alles draait rond seks. Zoude geen escortes vragen op ulle avond?” etc...). Daarbij moesten we hem ook begeleiden bij zijn ene grote hobby: shooters drinken. De avond zelf was niet bepaald een dikke fuif en financieel kan ik me moeilijk inbeelden dat het erg positief kon zijn. Maar op dit moment was dit niet meer zo belangrijk: na zo’n zware week waren we eerder uit op een goeie babbel met bijbehorend pintje. Dat we daarbij onze smoking aanhadden, dat was maar handig meegenomen.

Foto 487

Foto 488

Foto 489

Compleet uitgeteld ben ik dan na een goedverdiende pitta met looksaus op kot gesukkeld “een beetje moe maar voldaan”: de Lustrumweek was namelijk op geslaagde wijze verlopen.

260

4.4

Voor de Studentenfanfare 613

Nog voor de eigenlijke oprichting van de Vlaamse studentenfanfare op 4 februari 1911 was er al een Menenaar actief in de toenmalige unitaire fanfare van de Société Générale des Etudiants de Louvain 614, nl. Gaston Van Thournhout (zie sectie 4.1.1). Tevens was er al een Westvlaamse fanfare actief (en had het Westland zelfs een eigen fanfare). Enkel tijdens de jaren zestig en begin de jaren zeventig was een significante betrokkenheid van de Meense bij het fanfaregebeuren aantoonbaar. Nergens in de clubboeken wordt vermeld of commilitones actief geweest zijn in de fanfare, behalve wanneer de club de fanfaresenior heeft geleverd, en een enkele foto niet te na gesproken. Toch zijn verschillende leden van de Meense actieve fanfareleden geweest.

Zo zijn er Menenaars die ereleden van de fanfare geworden zijn (t.t.z. geldelijke steun verleend hebben): Manille Ide (retorica 1884 en prof. in de jaren dertig), Camille Quintens (1909), Remi Devlies (1909 – zie Foto 531), Albert Dubois (1916), Remi Maddens (1917 – zie sectie 4.1.2), Jules Debruyne (1918), Marcel Dubois (1918), Andre Van Damme (1921 – zie Foto 45), Paul Larmuseau (1923 – zie Foto 490) 615. Het is niet onredelijk te veronderstellen dat deze mensen ook actief meegespeeld hebben in de fanfare. Gebrek aan naamlijsten en fotomateriaal maakt dat weinig meer gezegd kan worden over deze periode.

Het erelidmaatschap van Prof. Ide zou met de volgende gebeurtenis te maken kunnen hebben, die ook in de historiek van de fanfare belangrijk geweest is. In 1908 was er ruzie tussen de Vlamingen en de Walen omdat de Vlamingen, meer bepaald Foto 490:P. Larmuseau de Meense club ! [21:p.167] 616, in een stoet een aap en een kikker zouden afgebeeld hebben met een toque (de Waalse studentenpet) op de kop. De Vlamingen en Walen waren uit elkaar gegaan en hadden hun instrumenten meegenomen (waarbij de grosse caisses per toeval omgewisseld waren). Naar aanleiding van de dood van een student uit Moorsele, Ide, stelden de Walen voor om gezamelijk op de uitvaartplechtigheid te spelen. Nadien werden de instrumenten in een café verzameld opdat ze per wagen naar de vice-rector zouden worden gebracht.

Enkel zeven Tieltenaars weigerden hun instrument af te geven. Het bleek een list te zijn van de Walen en het gros van de Vlamingen had geen instrument meer [4:p.288]. Het zou best kunnen dat de student Ide een familielid was van Prof. Ide die vanaf toen de fanfare ondersteunde omwille van hun aanwezigheid op de begrafenis.

Van de generaties eind de jaren twintig kan aan de hand van clubfoto’s en foto’s van de fanfare aangetoond worden - t.t.z. we menen de gezichten te herkennen - dat Richard Commeyne (zie Foto 47) [4:p.296], Jos Tanghe (Foto 491) 617, Roger Tanghe, Maurice Clayes (zie Foto 532) en Jos Coppens [3:p.114] lid waren van de fanfare (als koperblazers 618 ). In de jaren dertig en veertig is dit enkel vast te stellen voor Germain Mulliez (zie sectie 4.1.3), Albert Ghesquière (zie Foto 75) [4:p.306], Georges Samyn (zie Foto 83) en Leon Verbeke (zie Foto 91) die alto speelde.

Het was pas aan het eind van de jaren vijftig dat er weer enige Meense belangstelling voor de fanfare kwam. Reeds in 1958-59 waren Godfried Dessein en Gaby Verhaeghe (zie Foto 492) present. Deze laatste promoveerde het jaar erop tot commisaris en nog een jaar later werd hij scriptor [4:p.319]. De commisaris stond in voor de instrumenten. Gaby werd in 1963-64 vice-praeses en een jaar later terug commisaris. Marc Dessein (zie Foto 498) was er in 1958-59 ook al bij [4:p.319] om schuiftrompet te Foto 491: Jos spelen, werd dirigent in 1959-60 en senior-dirigent Tanghe tijdens het 50ste bestaansjaar (1960-61) [4:p.223].

In dat jaar waren ook Rik Maertens (als commisaris en trompettist) (zie Foto 492), André Vuylsteke (zie Foto 383), Luk Maddens (zie Foto 499), Foto 492: Lukke, Rikke en Gaby 613

Een uitvoerige beschrijving van het reilen en zeilen van de Vlaamse studentenfanfare te Leuven van haar stichting in 1911 tot 1970 wordt geboden in [4:hoofdstuk 10].

614 De “Générale” zelf bestond vanaf 1904 eigenlijk alleen nog op papier na de oprichting van het Vlaams Verbond in 1902.

615 Ons Leven, 3 December 1921, p.43; 19 Februari 1919, p.109; 20 December 1920, p.69; 20 Januari 1923, p.93; 21 Maart 1924, p.140; 14 Februari 1934, p.1932.

616 Andere bronnen vermelden de Geelse club.

617 Dit werd door zoon Wilfried bevestigd (zie sectie 5.4.4).

618 Lustrumfoto van het Vlaamse Verbond in 1927 (bezit Jef Hellebuyck).

261

en Paul Vandecandelaere (zie Foto 174) lid van de fanfare [4:p.320]. Het jaar errop werd Rik dirigent. Deze taak werd een jaar later doorgegeven aan medeclublid Martin Delporte. Ook Albert Vandamme (zie Foto 499) en Ghislain Demey waren actieve leden. Waarschijnlijk speelden ook andere Meense commilitones regelmatig mee met de fanfare, zoals bv. toen Marraine tijdens de Salamanderfeesten op bezoek kwam (zie Foto 159).

Later (1968-69) waren Marc Hondeghem (zie Foto 501) en Luk Gheysens (zie sectie 4.1.5) lid van de fanfare [4:p.324]. Wilfried Stragier (zie Foto 197) bespeelde toen de trompet (zelfs nu kan hij het niet laten telkens de fanfare op bezoek komt bij het galabal en de ereledencantus – zie Foto 493). Ook Luc Vanfleteren (zie Foto 500), Jozef Vanraes, Jan Schottey, Jean-Pierre Victor (zie Foto 495), Paul Lodewyck (zie Foto 206), Karel Decryenaere en Guy Vanthongel waren in die periode fanfarelid. In het begin van de jaren zeventig volgden twee Menenaren elkaar op aan het hoofd van de fanfare. Het waren Francis Den Dauw: praesis 1972-1973 (zie Foto 496) en Luc Ghesquière: praesis 1973-74 (zie sectie 4.1.6).

In de jaren tachtig waren Jean-Pierre “Jempi” Lemaire (zie Foto 256) en Jan “Facteur” Bode (zie Foto 481) de Meense vertegenwoordigers bij de fanfare.

Foto 493: W. Stragier

Voor zover bekend was Bram “Draadje” Stragier (zie Foto 494), zoon van, de enige commilito die terug aangeknoopt heeft met het lidmaatschap van de fanfare tijdens de jaren negentig. Hij hield het bij de trommel en heeft soms samen met vader trompettist opgetreden tijdens de Galabals.

De fanfare kampt elk jaar met hetzelfde probleem: spelers vinden. Jef Vanraes (als vice SS – zie Foto 495) probeerde dit op te lossen met een vacaturebericht in “Ons Leven”:

Foto 494: B. Stragier

Studentenfanfare werft aan voor onmiddelijke indiensttreding: - lichte blazers - zware blazers - ketelkloppers - dekselslagers Wij bieden: - leute - gratis toegang, lieven, kledij, natte vergaderingen en de grootste galabals - begrafenis met muziek wij vragen: Foto 495: Jan Schottey, Jef Vanraes en - vrij op maandagavond Jean-Pierre Victor - goede lever - gezonde kop - eventueel muziek kennen en een instrument kunnen bespelen neem contact op met Jef Vanraes, Schapenstraat 60 of in het KSC huis Krakenstraat 10 (liefst niet in de voormiddag).

Een Meense fanfarepraesis (Francis Den Dauw senior fanfare 1972-73 – zie Foto 496) beschrijft zelf hoe het er in de fanfare aan toeging en wat Moeder Meense op dat moment betekende voor de fanfare.

Foto 496: F. Den Dauw

De Leuvense Studentenfanfare is in 1911 opgericht als Vlaamse Studentenfanfare na de splitsing van hetgeen toen heette de Générale waarin ook Waalse fanfarienses werden ondergebracht. Moeder Meense was al 9 jaar eerder tot stand gekomen. De fanfare heeft haar ontstaan en de eeuwigheid die ze tegemoet gaat vooral te danken aan de West-VIamingen waarin de rol van Moeder Meense zeker niet onbelangrijk is geweest over de vele jaren heen. Na haar diensten in de Vlaamse Strijd vooraan de Westvlaamse Gilde en het K.V.H.V. heeft de fanfare haar vitaliteit bewaard en zorgt zij nog steeds voor onvervangbaar studentikoos vermaak en gewaardeerde vriendschapsbanden.

262

Die roemrijke historie was begin de jaren 70 reeds een ver verleden, alhoewel figuren als de paradijsvogel Stefaan Coene en Willem Lahaye (zie Foto 497), fanfarienses uit de twintiger jaren, het lustrum 1971-72 en de ereledenclubs van de fanfare in de eerste helft van de jaren zeventig luister bijbrachten met anecdotes uit die vervlogen tijd en vooral met hun getuigenis van een onvermoeibare geestFoto 497: enkele ereleden van de fanfare anno 1960-61 619 drift voor de Leuvense Studentenfanfare, waarvan zij wisten dat de koperen klanken reikten tot aan het firmament.

Hierbij zorgde Stefan Coene voor de overlevering van het officieuze lied van de studentenfanfare dat begint in het geitekot en eindigt met een grote opera en zijn plaats verwierf naast het Cecilia-lied dat gekend is uit de codex.

De fanfare was anno 1970 gevestigd in de Opera gelegen in de Bondgenotenlaan rechtover de stadsschouwburg van Leuven. Veel optredens in de stadsschouwburg heeft de fanfare niet gekend maar te vermelden valt het optreden met Dimitri Van Toren waarbij de artiest in kwestie voor de opengevallen ogen van het rectoraat op de eerste rij het repertorium van de Leuvense Studentenfanfare niet kon volgen, zoals ingezet door de senior seniorum Luc Gheysens met het door hem uitgevonden Westvlaams ritme op de grosse-caisse (zie Foto 460). Het jaar nadien verhuisde de fanfare naar de Naamsestraat.

De repetities startten stipt om 8 uur met de aanwezigen en werden het eerste uur nuttig besteed aan het voorzichtig smeren van de stembanden zonder instrumenten.

Omstreeks negen uur begon op een hoger gelegen verdiep de repetitie met instrumenten. De repetitieruimte is nooit voorzien geweest van pupiters maar wel van tafels opgesteld in U-vorm zodat het bier niet sneuvelde lopende de repetitie en tevens een zekere clubactiviteit aan de dag kon worden gelegd. Partituren kwamen er hier niet aan te pas en wie ernaar vroeg werd ervan overtuigd dat het beter was zonder.

Eenmaal de volksmars gekend duurde hij zonder partituur wel een uur.

Moeder Meense heeft beslist een bijzondere bijdrage geleverd zowel aan bestuur, ledenaantal als aan de muzikale kunde van de fanfare. Moeder Meense bracht een Foto 498:M. Dessein praeses van de fanfare voort zoals de praeses-dirigent Marc Dessein in 1961-62 (zie Foto 498). Nadien volgden een reeks praesides van Moeder Kortrijkse. Maar die traditie moest, na het illustere lustrum van de fanfare in 1971-1972 met de onvolprezen praeses en cantor van de studentenfanfare Pol Geldhof, voortgezet worden door telgen van Moeder Meense, die de twee volgende jaren zorgde voor de praeses van de fanfare: Francis Den Dauw in 1972-73 en Luc Ghesquière in 1973-74 (zie Foto 469), welke laatste de kring rondmaakte en terug voor aansluiting zorgde met het K.V.H.V. waarvan hij de praeses werd (zie sectie 4.1.6). In die periode werd ook het dragen van de verbondspet ingevoerd in de fanfare in plaats van de individuele clubpet. Nadien volgden twee andere West-Vlamingen als praeses van de fanfare, Willem Priem van Moeder Westland in 1974-75 en in 1975-76 Paul Verhaeghe die afstamde van het ter ziele gegane Moeder Oostendse. Het was pas in 1976-77 dat Rik Mondelaers als niet West-Vlaming sinds vele jaren het praesesschap van de fanfare waarnam. Gedurende al die tijd kon de fanfare verder rekenen op de actieve inzet van haar ere-voorzitter Paul Vereenooghe en haar prosenior Foto 499: Albert en Luc Jean-Pierre Deryckere.

619

V.l.n.r.: Pascal Cremers, Bob Jansen, Joseph Supply, Gerard Yserbyt, Stefaan Coene en Willem Lahaye.

263

Zowel het instrumentarium als het repertorium kenden een beperkte maar vermeldenswaardige uitbreiding onder de Meense praesides toen opnieuw partituren op de repetities te zien waren. De bezetting was die van een echte fanfare, koperblazers en slagwerk en geen houtblazers. Vooraan liep de tamboer-majoor welke functie waargenomen werd door Luc Ghesquière die na de repetities zijn instrument wisselde voor de stok. Nadien kwam de grosse-caisse, op overtuigende wijze bespeeld door de senior seniorum Luc Gheysens (zie Foto 460) en die vanaf 1971-72 opgevolgd werd door Luc Vanfleteren, waarvan niemand ooit gezegd heeft dat hij slechter speelde maar waarvan iedereen wist dat hij nog harder sloeg met stok en cimbaal (zie Foto 500). De fanfare had destijds ook één enkele tamboer die tussen de trommels liep, waarvan er meerdere door clubleden van Moeder Meense werden bespeeld, zoals Pierre Victor en Karel Decruyenaere (zie Foto 502). Ook op het koper liet Moeder Meense haar stem horen.

Daarvoor zorgden Jef Vanraes op piston (zie Foto 495), Marc Hondeghem (zie Foto 501) en Francis Den Dauw op trombone, en Paul Lodewijck op tuba. Hugo Depoortere speelde Foto 500: Luc op bombardon. Moeder Meense leverde ook volgens de behoeften de nodige versterking Vanfleteren aan trommelaars, cimbalisten en vrije instrumentisten.

Foto 501: Marc Hondeghem

Benevens de wekelijkse repetities op maandag bestonden de activiteiten van de fanfare erin het traditionele studentenleven nieuw leven in te blazen. De eerste weken van het academiejaar werden de studentencafés van Leuven bezocht waar de repetitie werd afgewerkt. Later op het jaar werden de activiteiten van de diverse clubs opgeluisterd met een optreden van de fanfare en dat zowel in Leuven als op het thuisfront ter gelegenheid van galabals van diverse clubs, waaronder uiteraard die van Moeder Meense. Een van de activiteiten waar de fanfare voor gans Leuven naar buiten kwam, was de jaarlijkse Prins Karnavalverkiezing en karnavalstoet.

De fanfare kende ook een beperkte clubactiviteit tijdens de repetities zelf alsook los ervan, alsmede jaarlijks een ereledencantus, tijdens welke activiteiten menig lied werd gezongen en de fanfare meermaals op Jef Vanraes als cantor met een onuitputtelijk repertorium kon rekenen. Jaarlijks werd er een kiesclub gehouden met tripels van Westmalle in de abdij van Vlierbeek bij Janneke en Bertha (zie Foto 425).

De hoogdag van de fanfare bleef uiteraard het feest van Sint-Cecilia, met het jaarlijks bezoek aan het rectoraat op uitnodiging van de rector Piet De Somer. In 197273 bekwam de fanfare een nieuwe vlag van de rector en de vraag naar medewerking voor de uitbouw van een Foto 502: Meense fanfarienses op de eerste rij 620 (1971-72) Leuvense studentenharmonie. De fanfare heeft evenwel gekozen om haar unieke eigenschap te bewaren die de voormelde rector definieerde als de creativiteit die toelaat ieder jaar identiek hetzelfde repertoire op een totaal andere manier te spelen.

De Leuvense studentenfanfare jouisseert en florisseert heden ten dage nog steeds dank zij de inzet en sympathie van velen waaronder niet in het minst van Moeder Meense, die haar met haar eeuwfeest in 2001 is voorgegaan.

Amicitia et fides inter utrumque, F. Den Dauw (zie Foto 503) Foto 503 620

V.l.n.r. (1ste rij): K. Decryenaere, J. Schottey, J.P. Victor; (2de rij rechts): J. Vanraes. Twee plaatsen achter Jef zien we Jean-Pierre Deryckere, de toenmalige senior van de fanfare.

264

4.5

Voor het V.V.S.: Piet Maddens (1954-55)

Piet Maddens studeerde eigenlijk te Gent, maar woonde in Leuven. Hoewel hij slechts enkele keren naar de club gekomen is, staat hij toch ingeschreven als lid. Hij was gedurende een jaar voorzitter van het Verbond van de Vlaamse studenten. In die hoedanigheid werd hij in Ons Leven vermeld samen met vader Remi.

Wat gebeurde op … «Waar is de tijd?»

Toen de praesis van het V.V.S., student te Gent en wonende te Leuven, na het bal rustig zat te soezen onder de preek was er een duw van de schaalman nodig om hem te doen opschrikken: Machtige reflex van Piet: hij ging in zijn zak en begon vol ijver een bonnetje in te vullen.

Naar het schijnt was vader Maddens in een even heldere bui toen hij na dezelfde preek in zijn pollen begon te kletsen. 621

4.6

Voor het H.K.V.A.: Désiré Tanghe (1951-52)

Dis Tanghe (zie Foto 120) stond gedurende een jaar aan het hoofd van Hoogstudenten Verbond voor Katholieke Actie (gesticht in 1933 – zie ook sectie 2.3.2). Het H.K.V.A. gaf het invloedrijke blad “Universitas” uit. Prof.

Dondeyne was de grote inspirator van deze groep. Deze groep speelde een belangrijke rol bij het opzetten van sociale voorzieningen aan de KUL. Tevens bracht deze groep het thema aan van de democratisering van het onderwijs [6:p.9]. In het algemeen mikte het HKVA op zowel “de verbreiding van het katholieke geloof als middel tot humanisering van de maatschappij als de ontwikkeling bij de universitairen van de zin voor sociale en culturele verantwoordelijkheid naar het ideaal van Newman” [15:p.302-303].

4.7

Voor het K.V.H.V.: Jan Flamey (1955-56)

In 1953-55 was Jan (zie Foto 504) secretaris van het Verbond en lid van de overbrengingscommissie van Jef Van Den Eynde 622 (zijn stoffelijk overschot werd van Maastricht naar Vlierbeek overgebracht en herbegraven). Het jaar erop was hij praesis van het K.V.H.V. Volgend stukje verhaalt over zijn verkiezing «Het kan verkeren», zei Breeroo. Keizer Baô Daï vloog van de troon en op dezelfde dag bombardeerde de Verbondsraad Jan Flamey tot praeses. De geschiedschrijving zal zich over het al of niet bestaande verband van dit wereldgebeuren moeten uitspreken.

Baô kreeg zijn loon omdat hij te ver van de Vietnamese keuken begeerde, terwijl daar de hutsepot stond te branden; Flamey kreeg de Foto 504 investituur met algemeenheid van stemmen en handgeklap (zoals in elke communistische organisatie) omdat hij in de Verbondskeuken (waar ook al eens hutsepot op het menu staat) genoeg peper van zout weet te onderscheiden en na zijn tweejarige praktijk als sekretaris nu wel wat moet en wat niet moet. Op ideologisch gebied staat hij in zuivere schoenen. Tot aan de vooravond van zijn ontslag was hij gewestbanstafhoofdman in de KSA Frans Vlaanderen te Wervik en dat hij na deze vuurproef zijn Vlaamsgezinde overtuiging heeft behouden is een krachttoer die hem alle waarborg geeft. Geensinds mag uit het oog worden verloren dat de nachten lange arbeid die hij als vice van de Meense club op zijn schouders heeft getorst, op zijn fysiek zulkdanige stempel heeft gedrukt dat deze indrukken niet gemakkelijk uitwisbaar zijn.

U hebt zijn programmaverklaring vernomen: het begint met een administratieve re-organisatie (dat doet elke nieuwe) en eindigt met een Verbondshuis met zes verdiepingen. Wat dit laatste betreft heeft hij nu reeds zekerheid kunnen krijgen dat voor dit plan op de onvoorwaardelijke finantiële subsidiëring en goedkeuring van het Ministerie van Openbaar Onderwijs niet zal kunnen gerekend worden. Dergelijke beginselvastheid is voor de Verbondsraad van overwegende betekenis geweest. Een stem ging naar Churchill, ofschoon uit wel ingelichte bron vernomen was dat deze zich geen kandidaat had gesteld .

Foto 505 621 622

Ons Leven, 1 Mei 1954: p.38. “Waar is de tijd” was het toenmalig bal der Leuvense Oudstudenten.

Ons Leven, 17 januari 1955: pp.1, 3 (met foto op p.50)

265

«Ergo puer natus est» Laten wij met de psalmist in Universitas jubelen: «Op God vertrouw ik, zonder te vrezen ! wat kunnen Collard en de pandoeren ons doen ?» (Ps. 56.11-14) Ad suksessam multam Verder kwam hij in Ons Leven op volgende wijze aan bod: Zware uitspraken:  Gisteren ben ik in mijn eigen cursus geweest. 623  « … dat U, meneer de volksvertegenwoordiger, in uw tijd een romantische student was, die ‘s avonds met een voorstel tot grondwetshervorming ging slapen».

Romanticus: hoe romantisch Realisticus: ‘t was tegen de koude voeten Cynicus: overspel.. 624

Foto 506

Geloof het of geloof het niet:  dat Jan Flamey niet meer zal gaan rollen. 625  dat Jan Flamey verzocht werd voorzitter van de Volksunie te worden opdat ze zo toch 2000 leden zouden hebben. 626 Zelf schreef en publiceerde Jan verscheidene opiniestukken in Ons Leven, dat de spreekbuis van het Verbond was. We beperken ons tot het opsommen van de titels:  “Het Verbond, één front” (prospectusnummer 3 Oktober 1955, p. 5-6)  “Aan de studentenvriend Nest Claes” (24 Novemer 1955, p.13)  Zijn afscheidstekst (9 Mei 1956, p.1-2)  “Het K.V.H.V.: 1 jaar geleden” (maart 1957, p. ) Zijn voorbije praesisjaar wordt als volgt beschreven: 628 Ieder van ons, Jan, weet nu al dat ge een jaar Preses zijdt geweest van het Verbond, dat ge voordien twee jaar schrijfmachines geweld hebt aangedaan als sekretaris van steeds datzelfde Verbond, mensen met een iets sterker geheugen weten nog iets van de tijd dat Themis een verwarde situatie is te boven gekomen onder uw leiding en er lopen sterke verhalen over uw tijd in de jeugdbeweging. Als «vrijetijdsbesteding» kan dat nogal gaan en als ge later zult spreken over «in mijnen tijd» zal men de indruk krijgen dat ge – natuurlijk steeds de eerste van de klas waart en – zowat in alles gewerkt hebt waar er te werken was.

Foto 507: O.L.H. Hemelvaart 1955 627

Maar de mensen kijken teveel naar het uiterlijke, naar de «prestaties die machtig waren» en ze weten niks van de achtergrond. Ik heb twee jaar met u «het brood gebroken» en weet misschien iets meer van die «bas fond». En daar zit een groot gebrek: uw hart. Dat hart van U, Jan, is veel te goed. Dat drijft U zover dat ge maar op één mens blijvend kwaad kunt zijn – en dat is op U zelf. En dat is een vergissing vanwege dat orgaan…. Laat die baliekluivers al zeggen dat er onder uw beleid «niets» gebeurd is (er gebeurt trouwens nooit eens iets: vooreerst betekent dit dat ze kort van memorie ofte herinnering zijn, ofwel dat ze geen codex hebben, op hun kot zaten tijdens de Collard ambras (zie sectie 2.4.1), nr 2 naar geen concerten noch vieringen zijn gegaan, geen voet in de aula hebben gezet na 623

Ons Leven, 13 December 1954, p.

Ons Leven, 12 December 1955, p.13 625 Ons Leven, 10 Oktober 1955, p.13 626 Ons Leven, 28 November 1955, p.13 627 v.l.n.r.: Jos Mees, Rik Vandekerckhove, nieuwe senior KVHV Jan Flamey, Hugo van Bockstael, Patrick Waterblee, Ernest Claes, Jaak van Passel.

628 Ons Leven, juni 1956, p.6 (met foto) 624

266

zeven uur ‘s avonds en strooibriefjes alleen gebruikten om vliegertjes te maken, in doorzetting van de papschoolmentaliteit; en tweedens wil dat zeggen dat ze nooit iets meer van het Verbondshuis hebben geweten dan dat het nu in de Tiensestraat lag en niet langer een studentikoze krocht was maar een verblijf waar men zelfs Hollanders kon ontvangen al dan niet tegen hun zin.

Op dat Verbondshuis, Jan, hebt ge gedurende een vol jaar, en ik reken er de tijd van uw ziekte zijn helemaal niet af, een ploeg mensen samen gehouden en doen werken. En dat is niet iedereen gegeven: die nodige band tussen al die medewerkers onderhouden gaat niet louter door het laten voelen van uw gezag, zeker niet door het spreken van harde woorden; dat kan alleen door die laag van vriendschap die Gij aan al onze betrekkingen hebt gegeven. En wanneer in hitte van diskussie of gebeurtenissen die vriendschap bij sommigen dreigde uit te vallen dan waart gij daar, niet om de zaak «in der minne te regelen», niet om de herrie in de doofpot te duwen, maar wel om met dat grote, goede hart van U terug die vriendenband te leggen, en het dan verder aan ons zelf over te laten, omdat we dan, in het licht van die goedheid, inzagen dat we weer eens oliedom waren geweest.

Foto 508 Ik weet van mezelf dat de drie maanden «doktersrust» een groot gedeelte van hun oorzaak hebben in de drie jaar Verbondswerk die eraan vooraf gingen, omdat Ge het vertikte het werk dat Ge had aanvaard minder goed te doen, en dat kan niet van ieder van ons gezegd worden.

We gaan nu samen uit het studentenleven, Jan. Misschien vergeet ik later veel van de vijf jaren die we hier waren. Maar nooit de les die Ge ons allemaal ongedwongen gegeven hebt: dat een goed hart meer vermag dan een principiële stelling die met logica maar zonder liefde verdedigd wordt. En na die vijf jaren die nu voorbij zijn, durf ik voor mezelf nog één zaak vragen: uw vriend zijn voor de rest van ons leven. En ik weet dat ge ook dit weer zult geven, omdat ge niet anders kunt ….

W.N.

Foto 509 (in 1968)

4.8

Jan wordt nog een allerlaatste keer in Ons Leven vermeld, zij het met een jobstijding. 629 Op 23 April overleed de heer Jan Flamey, advokaat, licentiaat in het notariaat, voorzitter van de C.V.P. afdeling Wervik en oud-preses van het K.V.H.V.-Leuven 1955-56, op de leeftijd van 37 jaar. Het KVHV betuigt de zwaarbeproefde weduwe en kinderen zijn christelijke medevoelen.

Voor “Ons Leven”: Georges “Jef” Buyse (1907-10)

Onze Jef was een waarachtig literair talent. Dit blijkt althans uit een bespreking van zijn boekje “Gesprekken met de Dwaze Jongeling” uitgegeven door De Meester in Roeselare in het jaar 1910. Nu weten we waar de mosterd voor “De Bliktrommel” vandaan komt. Er zijn geen directe bewijzen dat Jef Buyse de Menense Georges Buyse is (waarschijnlijk is Foto 510 zijn portret), temeer omdat de naam niet altijd éénduidig geschreven wordt. Toch lijkt de chronologie van zijn doktersstudies wel te kloppen. Jef is senior van de club geweest in het jaar 1910-11 (zie sectie 5.4.1).

Reeds in een vorig nummer kondigden we aan het verschijnen van Gesprekken van onze oud opsteller Jef Buyse. Hoewel nog maar enige dagen in de handel mogen we van nu af reeds zeggen dat het werk een «succès de librairie» zal zijn, en het verwondert ons ook niet. De Gesprekken brengen in onze letterkunde iets heel nieuws, dat bijval hebben moest, zo om zijn nieuwigheid alsom de gans bijzondere hoedanigheden van het werk zelf.

De Gesprekken brengen ons het zieleleven van een kind gebleven genie, een wijze dwaze, met gans persoonlijke en gans eigenaardige kijk op mensen en zaken. Het boek steekt vol humor, met vaak ‘n ondergrond van bitter wee en grote droefheid. In zijn onbeholpen en dwepende uitvallen tegen al wat menselijk is, geselt de Dwaze soms heel raak, en meer dan eens doet zijn dwaasheid eens diep napeinzen.

629

Ons Leven, 13 Mei 1968, p.4

267

Daarom heet ik De Gesprekken met de Dwaze Jongeling hoewel soms wat karikaturaal, een nieuw en vreemd boek, en ik ruim het een gans bijzondere plaats in op mijn boekenrek. 630 In een overzichtsartikel over Ons Leven schrijft August van Cauwelaert het volgende over Georges alias “Gigi” alias “Bibi” alias “Jef Dinge”: Jef Buysse (Jef Dinge) zal de redactie van toen eeuwig dankbaar blijven, niet alleen omdat hij geregeld voor verzen en proza zorgde, maar ook omdat hij hun [= de redactieleden] op voorhand reeds een grafschift heeft gebeiteld. 631 Een aantal van zijn stukjes zijn opgenomen in de persoonsindex van Ons Leven: jaargang/nummer van Ons Leven  20/11: p.7 : Herbergprinces  21/3 : p.40 : De dichter en de jongeling  21/6 : p.86 : Schachtenvertelsel  21/18: p.263: Liefde-Dood  21/19: p.293: Tentoonstelling van de werken van E. Jacques  22/5 : pp.71-74: De Neurastenieke kater  22/8 : pp.119-121: Van grote onvoldaanheden  22/12: pp.165-168: Van hogere Liefden  22/13: pp.183-185: Van rijke beloften

Foto 510: G. Buyse (?)

Zijn eigen grafschrift, waarover hoger sprake, bij zijn afsterven uit de redactieraad van Ons Leven luidt als volgt: Na ‘n vrij en blij Bohemersleven Veel vreugd gesmaakt, veel vers geschreven, Ligt hier Jef B…. in ‘n kleine kas; Maar wist gij wat hij al zou geven Zo ‘t slechts de Dwaze Jongeling was. 632 Hij is in het jaar 1923-24 nog eens teruggekomen naar Leuven om tijdens een vergadering van de Westvlaamse Gilde een stukje uit eigen werk voor te dragen: 633 (…) dr. Buyse hield een voorlezing uit zijn overheerlijk studentenepos «Veertien Linden» dat ons meteen een tafereel schetste van het vooroorlogse studentenleven.

630

Ons Leven, 7 December 1910, p.59 Ons Leven, 7 Maart, 1913, p.143 632 Ons Leven, 20 December 1910, p. 81 633 Ons Leven, 12 April 1924, p.159 631

268

5 De Mannen van Belang 5.1

Wat dragen ze

De studentenpet werd beschouwd als hét teken bij uitstek dat de hogeschoolstudent onderscheidde van de rest van de (Leuvense) bevolking. Oorspronkelijk droegen alle studenten hetzelfde model.

De pet stond symbool voor de katholieke student. Rond de eeuwwisseling werd deze klak door de “toque” of “calotte” vervangen, hoewel vele Vlamingen de oude klak of “crapuleuse” bleven dragen omdat ze deze mooier vonden.

Foto 511: Crapuleuses & Toques (1906) Wat betreft Moeder Meense 634 hebben de eerste commilitones waarschijnlijk een “crapuleuse” gedragen: donkergroen of wit laken, met een zwart verlakte lederen klep en dito riempje op het achterhoofd; op de rand vooraan was er een effen bandje in goudkleur en een dubbel gevlochten uitschuifbaar goudkleurig snoer; het kenteken van de faculteit was in gouddraad vooraan op de stof geborduurd en per jaar werd een verguld sterretje op de voorrand aangebracht. Foto 511 toont een Waalse toque omringd door Vlaamse crapuleuses (een witte en een groene versie).

In 1907 voerde Jef Van Den Eynde een eigen “Vlaamse” pet in geïnspireerd door een romantisch toneelstuk over het Duitse studentenleven (“Alt-Heidelberg”). Een jaar later werd één enkel model gekozen. Het was een kleine ronde pet (circa 19 cm diameter) uit laken met een kort klepje. De kleur van het bovenstuk en de drie randkleuren waren verschillend voor elke Gilde. Voor de Westvlaamse Gilde was het bovenstuk paarsrood en de rand geel-zwartblauw (zie Foto 39). Oorspronkelijk droegen enkele clubs die zichzelf Gilde noemden hun eigen kleuren aan de rand van de pet [4:p.336]. Zo ook Moeder Meense (zie Foto 512). Er werden geen faculteitsteken of jaarsterren meer aangebracht. Deze pet werd het symbool van de Vlaamse studenten en werd de oorzaak en inzet van menig knokpartij en conflict met de Waalse studenten die de toque bleven dragen. Het Vlaamse model zou behouden blijven (afgezien van enkele kleine aanpassingen) tot 1919. De Duitse oorsprong lag na WO I nogal moeilijk.

Foto 513: De club in vol ornaat (anno 1930) 635

Foto 512

In 1919 werd een nieuw model, de flat, aangenomen. Het was een baret in bruinrood fluweel naar een model dat de Franse studenten droegen. Op de voorste rand van de baret, waarvan de diameter ongeveer 32 cm bedroeg, werd een lint genaaid met de gildekleuren (blauw en geel voor de Westvlamingen). Er werden weer faculteitsemblemen en jaarsterren aangebracht. De flat werd ook buiten Leuven gedragen (behalve te Brussel). Omwille van de communautaire symboliek bleven sommige Leuvense studenten de oude witte crapuleuse dragen. Blijkbaar is het een tijdje “in” geweest om het embleem en de sterren ook op de revers te dragen (zie Foto 490).

In de Meense club droeg de zedenmeester ofte “garde” een ronde kardinaalshoed die symbool stond voor het behoeden van de zielen en moraal van de overige commilitones. Waarschijnlijk is dit een allusie op de vice-rector die oorspronkelijk belast was met het handhaven van de orde en tucht aan de universiteit. Om zijn pogingen daartoe enige kracht bij te zetten mocht de garde gebruik maken van zijn knuppel (zie Foto 513 waarop André Masschelein prijkt met de kardinaalshoed en Foto 416 waar de hoed en knuppel reeds zijn overgegaan naar de versverkozen garde Walter Delplancke). Ook op latere clubfoto’s is de kardinaalshoed nog zichtbaar. Na de tweede wereldoorlog werd de kardinaalshoed niet meer gedragen.

634

Voor een uitvoerige studie en beschrijving van de studentenpet in al zijn facetten, leze men best de studie van Mon de Goeyse [17], waaruit geput werd om bovenstaande tekst op te stellen.

635 V.l.n.r.: (liggend): A. Claeys, R. Tanghe; (gehurkt): A. Masschelein, J. Coppens, J. Hoyen, R. Clarysse, J. van Leeke, M. Claeys; (staand): J. Leemans, J. Hellebuyck, J. Tanghe, G. Coucke, P. De Myttenaere, A. Denolf, J. Duhullu.

269

Foto 514: Pol Coppens (erelid 1930-31)

Het SK besliste bij zijn ontstaan dat alle clubleden een bierpetje of kalotje met de clubkleuren zouden dragen tijdens de clubactiviteiten. Dit kalotje ging terug op een Duits model (zie Foto 514). In 1932 werd besloten de flat te vervangen door een pet die terugging op het Vlaamse model van Jef Van Den Eynde uit 1907. De verbondspet had een wijnrode kleur, met een witte bies rond het bovenstuk, een korte klep en drie randkleuren: geel, zwart en blauw voor Leuven. Het bovenstuk was iets meer afhangend, zodat het beeld van de flat niet volledig verdween. Er werden opnieuw geen faculteitsemblemen of jaarsterren aangebracht. Schachten werden verondersteld deze pet te dragen op clubactiviteiten. Ze kregen immers pas bij de ontgroening hun clubpetje. Ook deze pet werd het voorwerp van diefstal vanwege de Walen. Er kwamen heuse onderhandelingen aan te pas vooraleer beide partijen de gestolen petten uitwisselden. In 1951 werd het model lichtjes aangepast. Naar het einde van de jaren vijftig werd de verbondspet minder en minder gedragen door de studenten.

Hedentendage wordt de pet enkel gedragen door leden van het KVHV wanneer er clubactiviteit is.

In den beginne droegen clubleden geen lint. In 1907 werden voor alle clubs linten ingevoerd. Het oorspronkelijk Meense clublint was redelijk breed en had maar twee kleuren, waarvan het onbelangrijk scheen te zijn welke kleur (rood of wit) bovenaan moest. Wat meer is, is dat het maar “halve” linten zijn die letterlijk op de borst gespeld werden. Het opspelden van het seniorlint wordt trouwens letterlijk vermeld: “Berten Ghesquière werd het voorzitterslint op de borst gespeld.” 636 Het clublint was slechts zo’n 50 cm lang en werd opgespeld aan het hemd, en dus gedragen onder de jas (zie Foto 513). Men kan niet uitmaken of er een verschil was tussen de schachten en de commilitones m.b.t. de manier waarop het lint gedragen wordt (vanaf de linker- of rechterschouder) (zie ook Foto 49 en Foto 90).

Foto 515: seniorli nt anno 1902-03

Het allereerste seniorlint bestond uit een rood-witte band waarop in kalligrafisch schrift een “M” geborduurd was (zie Foto 515). Het is niet duidelijk of het Foto 516: wapenschild toen ook al deel uitmaakte van het seniorlint. Zeker van 1911-12 bestond seniorlint en het seniorlint uit een wit-rode band met het wapenschild van Menen (met een kroon bierpot erboven) waarop in schoonschrift een “M” geborduurd was. Op de foto’s van het jaar 1929-30 is het wit van het lint ondertussen nogal grauw geworden, maar toch zijn het anno 192930 wit en de gebordureerde “M” zichtbaar (zie Foto 516). Het is niet duidelijk wat er aan de rechterzijde van het schild staat. Waarschijnlijk een letter “G” (van Meense Gilde).

In 1930 werden het uitzicht, de kleuren en de afmetingen van de petjes, linten en schilden vastgelegd [3:p.126 & 4:p.346]. Vreemd genoeg waren toen alle Meense seniorlinten rood-wit-rood gekleurd (zie Foto 430). Op het seniorlint zijn langs het schild van Menen de letters M & G geborduurd (zie Foto 517). In het jaar 1932-33 zijn de nieuwe clublinten (behalve het seniorlint) volledig gesloten en zijn de kleuren wit-rood-wit. Vanaf het clubjaar 1935-36 duikt er een ander type seniorlint op. Op een foto met alle Westvlaamse praesides [4:p.86], heeft Joseph Deneckere een ander seniorlint aan. De kleuren zijn wit-rood-wit in banden van gelijke breedte. Het schild toont in de linkerhelft het wapenschild van Menen en het monogram van de club in de rechterhelft.

Boven het schild is “Meenen” geborduurd (in rode stof) evenals een kroon (zie Foto 518). Het is nog altijd geen volledig lint, t.t.z. de rugzijde heeft twee veters om dichtgeknoopt te worden. De wijziging is het gevolg van de eerste uitgifte van de codex die het formaat van de linten vastlegt. Het oude seniorlint blijft evenwel nog in gebruik tot in 1941 (als bierlint ?) en is Foto 517: nog te zien op vele groepsfoto’s. Het nieuwe lint toont ook het seniorlint academiejaar waarin zijn drager aan het bewind geweest is (zie Foto 456). Een lint van dit type werd doorgegeven tot in het jaar 1959-60 anno 637 .

1930-31 Halverwege dat clubjaar wordt een ander type lint ingevoerd op initiatief van het S.K. Foto 518: seniorlint Moeder Meense loopt wel enigzins ten achter, want de beslissing dateert reeds van 1936-59 1956. Vanaf dan zouden de praesislinten, die tot dan toe onder de jas gedragen werden, boven de jas gedragen worden, en getooid zijn met een wapenschild en zilveren of gouden franjes. Op de 636

Uit het verslag der laatste clubvergadering gevolgd door ‘t pseudo-lustrum (door Jef Delesie, 1932-1933).

Het werd nadien zorgvuldig bewaard door zijn laatste drager, Mark Blanckaert (senior 1959-60 – zie Foto 540).

637

270

S.K. groepsfoto [4:p.196] waar alle praesides trots met hun nieuw lint pronken, zit Willy Van Eeckhoute evenwel bescheiden met het oude lint onder zijn jas.

Later werden er andere vestimentaire gebruiken ingevoerd. Eerst was er de weinig succesvolle Verbondspull op het eind van de jaren zestig. Wat betreft Moeder Meense moeten ook de strikjes vermeld worden. Deze doken op, onder verschillende vorm, eind de jaren vijftig (zie Foto 540), midden de jaren zeventig (zie Foto 218) en tachtig.

Het lijkt erop dat deze strikjes hoofdzakelijk in lustrumjaren gedragen werden. De jaren negentig kenden eerst bordeaukleurige (zie Foto 364), later blauwe (zie Foto 281)en dan rode clubtruitjes (zie Foto 269), evenals clubjasjes (lichte rode regenjasjes met een groot clubschild op de rug – zie Foto 520). Voordien werden gedurende een korte periode zwarte Tshirts (zie Foto 519 en Foto 271) gedragen met een rood belfort op de rug en een klein Foto 519:T-shirt clubschild vooraan links. Een ander T-shirt was het “Bouw- en Verbouwingswerken” T-shirt (zie sectie 2.8.4.1). Zodoende kan de huidige commilito zijn persoonlijke kledij behoeden voor allerlei 638 vervuiling en beschadiging tijdens clubactiviteiten.

Foto 520: het rode jasje

638

De modellen van dienst zijn D. Ide en L. Moens.

271

5.2

Waar drinken ze

In deze sectie wordt een overzicht geboden van alle Leuvense cafés die ooit als clubcafé van Moeder Meense dienst gedaan hebben. Tevens wordt, waar mogelijk, de uitbater kort beschreven.

5.2.1 In den Nieuwe Belle Vue ofte Den Bel Hoogstwaarschijnlijk was hier (Tiensestraat clubcafé, hoewel de boeken daar niets Toch is het geen gratuite gok, want “Den Bel” Leonie ofte “Moedere” (gestorven in 1928) en Flavie was het Vlaamse studentencafé te generaties studenten. In 1956 werd den Bel pensionering van Flavie (overleden in 1969) 1977). Het café ging later terug open als de jaren negentig, toen het in een eethuis

26) het allereerste officieuze expliciets over vermelden.

640 bij Isidoor de Vriendt en hun dochters Palmyre en Leuven bij uitstek voor vele gesloten wegens de en Palmyre (overleden in studentencafé tot halverwege (Artisjok) omgebouwd werd.

Foto 521: Lustrumviering Kende de Meense niet altijd een vaste stek (zie sectie 1.5), vast staat dat de (mei 1935): club er resideerde van 1935 tot 1942, vooral om te eten (aan 8 – 10 Bef.).

639 na het ontbijt in den Bel Ernest Claes beschrijft het interieur (periode 1906-1910) als volgt: “Een trapje op, de deur open, en ge stondt in de echte, eenvoudige en zeer gezellige gelagkamer. Niet al te groot, twee ramen langs langs de straat, de Leuvense stoof rechts, witgeschuurde tafeltjes en banken langs de muur, en achteraan de toonbank”. Naast het café had men achteraan een eetzaaltje [3:p.51,4:p.39]. Ieder jaar werden er Belfeesten georganiseerd (zie [4:p.37-43] voor uitgebreide beschrijving van het feest in 1905).

De club zou later (1988-1992) terugkeren naar dit oeroord van studentikositeit. Hierover brengt pro-SS Facteur (zie sectie 4.3.3) een kort verslag uit: Toen Carine en Robert in 1987 hun zaak (= café Mercuur – zie sectie 5.2.13) hadden overgelaten zijn wij als eersten vertrokken naar de Bel. Dit café bevond zich in de Tiensestraat veel dichter bij het centrum. Historisch was dit ook een redelijk belangrijk café. Rodenbach en co hebben in dit café immers hun beweging voor de blauwvoeterie opgericht. Wij zijn hier als eersten toegekomen. De laatste jaren was dit een café geweest waar Leuvense gepensioneerden een kaartje kwamen leggen. In 1987 had ene Marc uit Tienen dit café overgenomen en hij zocht een club om wat ambiance in de keet te krijgen. Hij had ronduit schitterende voorstellen qua prijs voor zaal en vaten en we konden dit niet weigeren. Later zijn het Westland en Sinjoria ons komen vervoegen. We hebben hier enkele schitterende jaren beleefd.

Later (begin jaren negentig) werd ene Jos alias “de Witten” cafébaas. Hij ging na enkele jaren failliet, eigenlijk ook wegens openstaande Meense rekeningen. Deze hoefden, gelukkig voor de clubkas, niet meer te worden vereffend zodat het volgend clubjaar met een propere lei kon aangevat worden.

Illustratie 64

5.2.2 Bij Baas Coninckx

Hier (Bondgenotenlaan 59 en Parijsstraat 67) 1932 tot 1935. Het was een typisch studentenetablissment waar men ’s en waar ’s avonds de student zijn pintjes kon pakken. Ook in jaren Coninckx” een populaire pleisterplaats (zie Foto 359 & Foto 360). In cantussen georganiseerd.

5.2.3 Het Alhambra Na 1942 is het niet duidelijk waar de club naar toe trok. In 1948 zit de

Foto 522: Snapshot Te Coninkx na het noenmaal in 1934 641

kwam de club van middags kon eten, twintig was “Baas het zaaltje werden

club

in

het

639

V.l.n.r.: (staand): J. Raveschot, J. Denecker, Palmyre, M. Verkinderen, Flavie, A. Ghesquière, E. Devrieze, R. Delbaere, A. Accou, G. Van Den Abeele, J. Boedts, A. Delva, A. Ponseele; (zittend): L. Ellebaut, J. Pollet, G. Ghesquière.

640 De “Oude” Belle Vue is de huidige Erasmus op de hoek van de Vlamingenstraat tegenover het H.I.W. 641 V.l.n.r.: Joseph Deneckere, Arsène Accou, Rufyn Delbaere en Jacques Raveschot.

272

Alhambra, gelegen tegenover de Rijschool, tussen de Vaartstraat en de Diestestraat. Het Alhambra bood gedurende een periode tevens onderdak aan het Vlaams Verbond.

5.2.4 De Sint Jozef Tot dan toe had de Meense niet echt een vast clubcafé. De commilitones spraken wel regelmatig af in eenzelfde drankslijterij. Rond de jaren ’50 was het café aan de Sint-Jozefskerk (op de hoek van het Damiaanplein en de Schapenstraat, t.t.z. de huidige Wink) één van de meer populaire verzamelpunten. In de Sint Jozef werd ook al eens een cantus gehouden (zie Foto 112).

5.2.5 Café Mater Vanaf 1955 staat vast dat de club in de Mater zat. In 1959 verhuisde het café van de Bondgenotenlaan naar de Oude Markt 23 en de Meense ging mee.

Mammie en Jeanine (zie Foto 523) schonken er de pinten en warmden de soepjes.

Foto 523: Halfvasten Thé Dansant 27/03/1960 642

5.2.6 De Ginder-Ale Tijdens het jaar 1961-62 verblijft de club op de Vismarkt (kant Mechelsestraat) in de Ginder-Ale. De cafébaas was ook baas van de politie. Misschien was dit de reden waarom de club er slechts één jaar bleef ?

5.2.7 De Safir Gedurende de periode 1962-65 was de Safir bij Bob en Lou op de Oude Markt 51 de pleisterplaats van de club.

Dit café had een bierkelder die door vele (Westvlaamse) clubs gebruikt werd. Later zou de Safir een Indonesisch restaurant worden, “De Bandung” genaamd en opengehouden door Chris (en later door Daniël). Maar de bierkelder bleef en fungeerde nog vaak als oord van studentenplezier (zie Foto 376). Over de Safir en de Sterre wist Wilfried Stragier (zie Foto 493) zich nog het volgende te herinneren.

In onzen studententijd hebben we achtereenvolgens gepleisterd in twee erg goede cafés, die evenwel, spijts onze aanhoudende inspanningen en investeringen de eeuwwende in hun toenmalige vorm niet hebben overleefd. En nochtans, mochten de muren kunnen spreken, ze zouden gewagen van een schare jonge mannen, schoon gesneden en goed van binnenwerk en zeker bestand tegen bijtende en andere zuren, die het aandurfden hun saaie leerstof in te ruilen voor een kaartje leggen, voor een onderhoudend gesprek met de cafébaas, of voor nen dag en nen nacht gezonde leegloperij, kwestie van weer fris thuis te komen in 't weekend.

Laten we wat dieper op de zaak ingaan Toen de oude markt nog een trefplaats was van zwalpende studenten, voor outer en heerd, had ge twee huizen naast Marraine, den Safir, ne café met een gezellig ingebouwd klein bierkelderke.

Achteraf gezien was dit het Aards Paradijs, met Korneel aan de toog. Zijn vrouwe was regelmatig ziek, voorzeker imaginair oftewel iets met haar eierstokken, wij hebben der nooit 't fijne van geweten. Maar Korneel in al zijn miserie zag gèren de Meense kommen: we hadden wel niet te vele geld, maar 't waren geestigaards en geen te grote vuilaards. Ook met de porren konden ze goed overweg zonder ze ter plekke te veugelen.

642

V.l.n.r.: (bovenste rij): A. Hostens, L. Louage, G. Lietaert, H. Verbeke, H. Titeca (erelid), A. Vuylsteke, H. Doom, M. Dessein, W. Tanghe; (middenste rij): zuster van L. Louage, I. Vervaecke (erelid), S. Verbeke, x, J. Libbrecht, J. Tremmery, A. Vandoorne, R. Maertens, L. Descamps, P. Bonte, L. Maddens, F. Pollefeyt, R. Verbeke, G. Dujardin, N. Devos; (zittend): L. Verbeke, Jeanine van de Mater, M. Blanckaert, Mammie, E. Verbeke (erelid).

273

Vooral de herinneringen aan den doopcantus, een paar gewone cantussen en de verkiezingsdub zijn nog zeer levendig. Met carnaval was het hek helemaal van den dam, en probeerden de Menenaars bij het vrouwvolk aan hunder trekken te komen; de meesten slaagden daar redelijk in en de achterblijvers zochten naar goede Vlaamse gewoonte troost bij zichzelf. Het moet gezegd dat d'oude bokken zich soms lieten doen door de schachten, alhoewel van den andere kant veel van die schachten nooit ouden bok werden, want al wat in den broek steekt, kruipt niet automatisch naar 't hoofd.

5.2.8 De Sterre Van 1965 tot 1967 kon men de Meense vinden in de Munstraat en meer bepaald in café de Sterre bij Roger. De club logeerde daarna ook nog enkele weken in de “Duc Jean” vooraleer naar de Schim te gaan.

En ja, ge kunt het al tussen de regels lezen, Korneels vrouwe werd zieker en zieker en de Meensen werd armer en armer en bij Korneel groeide 't haar deur zijn klakke. 't Waren donkere tijden voor de Meense want de café sloot en we moesten uitzien naar een nieuw Illustratie 65 onderkomen. Gelukkig herinnerde er zich iemand nog dat de Sterre in de Muntstraat ook nog bestond en dat ze zochten naar ambiance van nen "superieure" club. En alzo zijn we geduikeld in een café waar dat het zowel klaar als donker was en waar dat we bijna heel 't kot voor ons alleen hadden. Het grote voordeel hier bestond erin dat we de gewillige porren gemakkelijk tegen onzen gilet konden trekken van in de vroegen achternoene, na een paar partietjes kleurwiezen. De cafébaas Roger deed zich veel slimmer voor dan wat hij was, maar wij waren dat al gewoon en we bleven immuun. Het waren zalige tijden, nu de rook om ons hoofd is verdwenen. 643

5.2.9 De Schim Dit clubcafaat werd uitgebaat door Jean Inghels en Sara Delcommune. Ze hadden een dochter Lea “die nooit wou trouwen”. Het café bevond zich in de Smeyersstraat 1, en de club was er gelegerd van 1967 tot 1969. Hieronder volgt een impressionistische beschrijving van Jean-Pierre Desmet (zie Foto 6).

CAFE DE SCHIM was voor ons in de jaren 67-68-69 terzelfdertijd een tweede thuis, een speelkroeg, een swingkot, een rendez-vous huis en een babbelbox. Het interieur en het meubilair hadden iets van een tea-room, met imitatie-lederen zetels waarop je lekker kon uitzakken, zelfs een tukske slapen.

Het leven was er goed in De Schim. Er was altijd volk en ambiance. Dikwijls was het in de namiddag al prijs en werd er al ferm gezongen en gesalamanderd. De clubleden brachten hun vrienden mee en er was al eens een schoon meiske te zien.

De patron was de Jean, die wij gewoonlijk aanspraken met « Jean godvrrr... » en zijn obscuur wijf Sara sjokte daar ook rond en dan was er nog zijn opgetutte dochter Lea, het type van de caféhoer aan wie ik wel honderd keer op mijn knieën mijn liefde verklaard heb, maar ik kreeg altijd hetzelfde antwoord « Smet, ge zijt zat » en ze had nog gelijk ook.

Bij grote gelegenheden was De Schim een echt zwijnekot, de vloer een modderpoel, de tafels de podia waarop de breedgelinten hun trawanten toespraken, de onvermijdelijke pint in de rechterhand, een breugeliaans toneel in een rokerig café, vol bier und gesang.

Als het rustig was en het kafaat een beetje opgekuist was, kon het er best gezellig zijn. Je kon er rustig een kaartje leggen of een klapke doen en er was altijd wel iemand om samen een pintje te drinken, kwestie van het niet af te leren.

643

Bijdrage van de hand van Wilfried Stragier (senior 1966-67 - zie Foto 197)

274

Als het goed weer was speelden wij terrasse. Dan zetten wij gewoon alle tafels en stoelen, plus de prijskaart, op straat en in het smalle Muntstraatje was toen alle autoverkeer onmogelijk, maar geen flik die ons daar ooit iets durfde zeggen. “Jean godvrrr.. .3 pinten voor de terrasse en een haartaarte”. Dit laatste was een obscure vleesschotel, een afkooksel van hondebrokken, waar we soms een lang zwart haar van Sara moesten uitvissen, vandaar haartaarte. Smakelijk!

5.2.10 De Klokke Roeland Met de mogelijke uitzondering van Den Bel 644, is De Klokke (zie Foto 218 & Foto 221) het café waar de Meense het langst bleef plakken: van 1969 tot 1977, en terug van 1979 tot 1981. In totaal zo’n 10 jaar. De Meense deelde de Klokke met de Tieltse (afgelost door het Westland), de Brugse en de Oostendse.

Een beschrijving van het toenmalig interieur kunnen we vinden in het Centenniumboek van het Westland: Klein in oppervlakte, enigzins rommelig met een voordeur die versleten in zijn hengsels hing. Een scheefgezakte stoof op gas, tafels en stoelen die krom waren van het bier en een (te) kleine toog met wandkast waar ondermeer de codexen (evenzeer kromgetrokken) lagen opgestapeld, schots en scheef [3:p.235].

De zaak werd uitgebaat door Maryse (zie Foto 186) en Jacques Decrock alias “Krok” (zie Foto 524), een Bruggeling die na zijn wilde studentenjaren in Leuven was blijven hangen. Vier Westvlaamse clubs maakten er ambiance en jouïssance en dit liet zijn sporen na op het meubilair, maar tevens op de uitbater Krok, die jarenlang dapper pinten had getapt: cash of op krediet. De poef was al even populair als het pokerspel [3:p.245]. Over Krok kan men in Ons Leven volgend ingezonden stukje vinden: 645 Beste Tamboers en vrienden, Het is geweten dat ik geen reklame voor mijn nederig kafaat in Ons Leven wil plaatsen omdat ik enerzijds te gierig ben ze te betalen en anderzijds te dom ben om een goede tekst op te stellen. Het heeft me nochtans deugd gedaan te zien dat in de vorige jaargang herhaaldelijk mijn naam en de naam van mijn geliefde kafaat vermeld stond. Mag ik U daarom verzoeken dat ook dit jaar te doen zodat ik mijn kliënteel merkelijk zal zien aangroeien. Ik dank U van harte en het spreekt vanzelf dat ge tegen betaling van mij een pint zult krijgen.

Uw genegen Krok, uitbater van Klokke Roeland Antwoord van de Tamboers: steeds ten dienste van de eenFoto 524: Krok leert Willem voudigen en kleinen gaan wij gaarne in op het verzoek van deze Vermandere tappen nobele inborst: Klokke Roeland bij Krok, Trefpunt der West- en andere Vlamingen. Bieren Wiels, Matige Prijzen, verzorgde bediening.

5.2.11 De Rincon Op de hoek van de Muntstraat en de Smeyersstraat stond Roger achter de toog van de Rincon (= Spaans voor ‘hoek’). Nu heet het café de Libertad en is het een van de laatste bruine kroegen in het Leuvense. Het publiek is wel niet meer pet en lint dragend maar situeert zich eerder aan de andere kant van het spectrum. In die zin zou men kunnen zeggen dat de sfeer van eind de jaren zeventig nog behouden blijft. De club resideerde er van 1978 tot 1980 (zie Foto 195).

5.2.12 De Bierhalle 646 De Klokke werd ingeruild voor de Bierhalle bij Mia op de Oude Markt. De club bleef er van 1981 tot 1984.

Tijdens deze periode werd de Oude Markt heraangelegd, wat een extra cachet gaf aan de activiteiten. Onder de Bierhalle lag de Bierkelder, die nog altijd bestaat. Vele foto’s uit de jaren zeventig (bv. zie Foto 192 & Foto 361) laten de studentikoze aankleding van de Bierkelder zien.

5.2.13 Café Mercuur en De Bierkelder 647 Toen ik in 1984 lid werd van Moeder Meense was het clubcafé eigenlijk de Bierkelder bij Mia op de Oude Markt. In de praktijk wilde dit zeggen dat al onze activiteiten daar doorgingen of dat we in ieder geval daar 644

Er zijn immers geen exacte gegevens hierover bekend voor de jaren 1902-1932.

Ons Leven, 23 December 1974, p.14 646 Ons Leven, 17 Oktober 1981, p.13 647 Bijdrage van de hand van Jan “Facteur” Bode (zie sectie 4.3.3).

645

275

afspraken. Als er geen officiële bijeenkomsten waren, zaten we echter steeds in de Mercuur op de hoek van de Maria-Theresiastr en de Tiensestr waar nu boekhandel Plato gevestigd is. De Mercuur was het café van de Ekonomika studenten. Zij hadden toen geen echte fac-bar. De Mercuur (God van de Bode's) deed hiervoor dienst. Na verbouwingen aan dit café hebben we er ons officieel clubcafé van gemaakt. Robert en Carine hadden immers eens hun geldbeugel geopend en na de volledige verbouwing en opfrissing van hun café hadden ze nu ook een zaaltje waar al onze activiteiten perfect konden doorgaan. Ook de Waregemse en de ZZZ (een soort vriendenclub) hadden hier hun schild hangen.

5.2.14 De Peylkoker Hoewel cafébaas Terry een commilito honoris causa is (Foto 549), was de Peylkoker (de vroegere Klokke – zie sectie 5.2.10) op de Oude Markt 48 (zie Foto 327) niet echt een clubcafé te noemen. Het was een bont verzamelpunt voor alternatieve studenten, zonderlinge buurtbewoners, en wel eens een halve marginaal. Soms werd deze mix nog eens extra gekleurd door bezoekende clubs, die dan eens meewarig neerkeken op onze thuisbasis, waarvan de sanitaire uitrusting bezwaarlijk vrouwvriendelijk kon genoemd worden. Vanaf 1992 kwam de club er regelmatig over de vloer om in oktober 1992 het schild achter de toog te hangen. We hadden de volledige (maar onverwarmde) bovenverdieping tot onze beschikking. Twee zaaltjes werden eigenhandig geschilderd (met verf gesponsord door erelid Xavier “Pufke” Lamote – zie Foto 438) en van cantusmeubilair voozien. Later hadden we ook de gelagzaal en toog (met Floppy – zie Foto 237 – als tapper) meestal voor ons alleen wegens het afnemend klantenbestand en de onregelmatig wordende openingsuren en -dagen. Wat niet wegneemt dat we er geestige momenten hebben meegemaakt. Toen het onduidelijk was of het café nog zou openblijven omwille van een conflict met de brouwer, werd in juli 1994 besloten om te verhuizen.

5.2.15 De Ravage De Ravage (die door een viermanscollectief beheerd werd bestaande uit Evert, Jakke, Guy en een vierde man) stelde zo’n aanlokkelijke voorwaarden voorop dat het zonde ware geweest indien de club er niet zou op in gegaan zijn. De reden was dat de Ravage een nieuw café was (Tiensestraat 40) en de bazen via clubs wat volk en ambi in de keet wilden brengen. Van de Westvlaamse clubs waren ook het Westland en de Kortrijkse in de Ravage gelegerd. Het nadeel was wel dat het uiterst geschikte cantuszaaltje niet altijd ter beschikking was en er al eens naar de Blokhut (die tot dezelfde cafégroep behoorde) moest worden uitgeweken (zie Foto 440). Naarmate het café bekend geraakte onder het Leuvense studentenpubliek, werden de voorwaarden minder gunstig. In 1998 verhuisde de club naar de overkant van het Hooverplein. Volgende beschrijving van de Ravage werd door Baguette (zie Foto 268) verzorgd: Piske had er een verkiezingspunt van gemaakt om een nieuw clubcafé te zoeken. Het werd de Ravage in de Tiensestraat. Dit was een iets blitser café in vergelijking met de Ierse pub (De Peylkoker).

Het was als het ware een disco, de muziek goed hard, de ambiance vollen bak, de vrouwen op temperatuur (dit was iets dat niet te vinden was in de Peylkoker). Daarenboven kregen we iedere maand een vat gratis en voor niks. Wat wil een student nog meer.

Opnieuw werd het een reuze jaar met meer van hetzelfde, fuiven, cantussen, maandvaten (een nieuw begrip dat zijn intrede deed), enzovoort enzoverder.

Illustratie 66: De Ravage

5.2.16 De Donatus Van oktober 1998 tot oktober 2001 huisde de club in De Donatus, dat een Westvlaams café bij uitstek was. Reeds vanaf de jaren tachtig was het de vaste stek voor de ondertussen ter ziele gegane Mandel, Tieltse en Izegemse clubs, terwijl nieuwe vrouwenclubs (zoals Vader Brugse, Vader Mandel) er in de jaren negentig hun plaatsje aan de toog opgeëist hebben. Tevens kwamen er vele ex-Kulakkers (met hun heropgestarte Groeningerclub) of Westvlamingen tout court. De tapkraan werd bediend door Pieter Geen (zie Foto 525), die Dolf en Anita had opgevolgd.

Eigenlijk was de Donatus het officieuze Meense clubcafé toen de club nog officieel in de Peylkoker en Ravage rondhing.

Foto 525: Pieter

276

5.2.17 De Peroket

Foto 526: de club voor het cafaat anno 2001-02 648

648

Het academiejaar 2001-2002 stond in de startblokken, toen er plots verbouwingswerken (evenwel geen Meense) werden uitgevoerd aan de Donatus. Het cafaat zou een taverne genaamd “La Paz” in pseudo-Spaanse stijl worden ! Alles wat aan de studenten herinnerde werd verwijderd. Het schild en de codexen werden afgevoerd tussen het puin. Het enige voordeel was dat de poef mee verdween. In zeven haasten werd besloten om de club onder te brengen in “De Peroket” (zie Foto 526), dat 50 meter verder in de Tiensestraat gelegen is en uitgebaat wordt door “Koenie” (erelid van de Waregemse en een ex-praesis van de Westvlaamse Gilde). Tot op heden is dit nu de uitvalsbasis van de Meense en van o.a. het Westland, de Waregemse en de Fanfare.

V.l.n.r. (gehurkt): C. Ide, E. Blomme, A. Baert; (staand): L. Moens, D. Ide, S. Dupont, A. Lecluyse, P. Lavaert.

277

5.3

Wie steunt hen

Bij een studentenclub moet er continu geld in het laatje komen. Immers, tijdens de clubactiviteiten is het clubkas die alles bekostigt. Vandaar dat elke club op regelmatige tijdstippen een fuif en jaarlijks een galabal organiseert.

Tijdens de voorbereiding van een galabal wordt er koortsachtig naar sponsors gezocht. Op de toegangs- en uitnodigingskaarten en de affiche wordt traditioneel plaats voorzien voor enkele “grote” sponsors. Daarnaast stelt de scriptor ook nog een galabalboekje samen. Voor dergelijk boekje zijn een groot aantal kleinere adverteerders nodig. Galabalboekjes kunnen de clubkas toch meer dan dertigduizend frank opleveren. De tactiek bestaat erin dat de club op een zaterdagmiddag samenkomt in het Belfort in Menen, zich opsplitst in groepjes die van de Markt af de grote straten (Brugse, Kortrijkse, Rijselse) aflopen en in elke winkel binnenstappen met de vraag of de handelaar in kwestie geen advertentie wil plaatsen. Sommige handelaars zijn ons welwillend gezind, andere minder of helemaal niet. Enkele handelszaken zijn jarenlang trouwe adverteerders. We willen deze hier dan ook eens kort vermelden als dank voor hun trouwe steun, die soms al dateert vanaf de jaren zeventig of nog vroeger.

Sommige oud-commilitones volbrengen op deze manier hun erelidplicht. De selectie is doorgevoerd op basis van de galabal affiches, galabal- en lustrumboekjes die overgeleverd werden (1955, 1960, 1970, 1985, 1993-1999).

Adverteerders sinds 1955  Monteyne – Huis 220, Rijselstraat 220 (kledij)  BijouterieVereecke, Rijselstraat 46 (juwelen en uurwerken)  Schoenen Hostens , Bruggestraat 240 Adverteerders sinds 1971  (Marceau), Dupont (Kleber) en zonen, Kortrijkstraat 248 (verwarming)  Fortuna, Rijselstraat 175 (bloemen, planten)  A. Vuylsteke, Kortrijkstraat 451 (verwarming, sanitair)  Fotiek, Rijselstraat 195 (pralines, doopsuiker)  Garage Flandria, Kortrijksestraat 107 (Peugeotverdeler)  Triporteur, Wervik (kaashandel)  Contactlenzencentrum Blanckaert, Rijselstraat 56 Regelmatige adverteerders vanaf 1990:  Serrus, Grote Markt 44 (verhuur en verkoop ceremoniekledij)  Café ‘t Postje, Grote Markt  Lambert Goudsmederij, Kortrijkstraat 201  Bloemsierkunst “Florybelle”, Bruggestraat 148  Vandendriessche, Grote Markt 2, Wevelgem (uurwerken,juwelen, brillen, hoorapparaten)  Christiane, Lode de Boningestraat 12, Wevelgem (alle textiel)  Coiffure Rik, Lode de Boningestraat 16, Wevelgem (dames- en herenkapper)  Brasserie Croisé, Dronckaertstraat 211, Lauwe  Lavomatic, Moeskroenstraat 718, Rekkem (wasserij, wassalon)

Illustratie 67

Illustratie 70

Maar de ware steunpilaren zijn diegenen die op zijn minst al sinds 1955 in (bijna) elk boekje voorkomen (en dus telkenmale een bijdrage geleverd hebben) ! Zo zijn er twee. We drukken dan ook met plezier hun oudste (zie Illustratie 67 & Illustratie 68) en recentste (zie Illustratie 70 & Illustratie 69) advertentie af.

Illustratie 69

Illustratie 68 278

5.4

Wie zijn ze

Deze sectie biedt een overzicht van de belangrijke mannen in de geschiedenis van Moeder Meense. Na de lijst van senioren en andere eervolle titels, wordt aandacht besteed aan Meense tweegeslachten (“zo vader commilito, zo zoon commilito”). Tot slot wordt de volledige ledenlijst en de evolutie van het aantal clubleden opgenomen.

5.4.1 De proseniores 1902-03: Paul Barbe † (zie Foto 527) 1903-04: Joseph Vanden Berghe (zie Foto 528) † 1904-05: Henri Dumont (ir.) (zie Foto 529)† 1905-06: Gaston Van Tournhout (ir.) † (zie sectie 4.1.1) Foto 1906-07: Gaston Van Tournhout (ir.) † (zie sectie 4.1.1) 527: P. 1907-08: Gaston Van Tournhout (ir.) † (zie sectie 4.1.1) 1908-09: Fritz Vanden Brande † of R. Hollebecq (dr. med.)†649 Barbe 1909-10: Joseph Raveschot (dr. med.) † 1910-11: Georges Buyse (dr. med.) † (zie sectie 4.8) 1911-12: Paul Van Houtte (dr. med.) † (zie Foto 38) 1912-13: Xavier Van Hee (dr. med.) † (zie Foto 13) 1913-14: Aimé Devlies (dr. med.) † (zie Foto 530) 1914-15: Remi Devlies (tandarts) † (zie Foto 531) 1915-16: geen clubvergaderingen (1ste wereldoorlog) 1916-17: geen clubvergaderingen (1ste wereldoorlog) 1917-18: geen clubvergaderingen (1ste wereldoorlog) 1918-19: geen clubvergaderingen (1ste wereldoorlog) 1919-20: Marcel Carpentier (tandarts) † 1920-21: Camille Quintens (lic. germ. fil.) † (zie Foto 21) 1921-22: August De Boodt (ir. agr.) † (Foto 32) 1922-23: Rudolf Deleu (apot.) † (zie Foto 20) 1923-24: Remi Maddens (dr. med.) † (zie sectie 4.1.2) Foto 1924-25: André Van Damme (dr. med.) † (zie Foto 45) 531: 1925-26: Paul Larmuseau (dr. med.) † (zie Foto 490) R. 1926-27: Henri Lefebvre (dr.iur.) † (zie Foto 46) Devli 1927-28: Maurice Claeys (mr.) † (zie Foto 48) es 1928-29: Richard Commeyne (apot.) † (zie Foto 47) 1929-30: Jos Tanghe (dr. med.) † (zie Foto 491) 1930-31: Achille Denolf (dr. med.) † (zie Foto 533) 1931-32: Jozef Coppens (dr. med.) † (zie Foto 534) 1932-33: Luc Gesquière (ir. agr.) † (zie Foto 76) 1933-34: Michiel Verkinderen (dr. iur) † (zie sectie 4.1.2) 1934-35: André Ponseele (dr. med.) † (zie Foto 77) 1935-36: Jozef Deneckere (dr. iur.) † (zie Foto 78) 1936-37: Rufin Delbaere (ir. agr.) † (zie Foto 63) 1937-38: Jacques Raveschot (dr. med.) † (zie Foto 99) 1938-39: Georges Samyn (apot.) † (zie Foto 83) 1939-40: Leon Verbeke (dr. med.) (zie Foto 91) Foto 533: A. 1940-41: Albert Cardoen (ir. agr.) † (zie Foto 84) Denolf 1941-42: Gilbert Godderis (dr. med.) † (zie Foto 66) 1942-43: Jozef Casier (dr. iur.) (zie Foto 535) 1943-44: Antoon Raveschot (dr. iur) †(zie Foto 536) 1944-45: Marcel Develtere (ir. rer. merc.) †(zie Foto 537) 1945-46: Robert Carton (dr. med.) (zie Foto 473) 1946-47: Robert Carton (dr. med.) (zie Foto 473) 1947-48: Paul Ponseele (tandarts) (zie Foto 538) 1948-49: Jozef Vandenbulcke (mr.) † (zie Foto 539) 1949-50: Jozef Vandenbulcke (mr.) † (zie Foto 539) 1950-51: Norbert Robbe (dr. med.) (zie Foto 113) 1951-52: Lucien Morlion (dr. med.) (zie Foto 566) Foto 536: A. 1952-53: Georges Messiaen (dr. med.) (zie Foto 14) Raveschot 649

Foto 528: J. Foto 529: H. Vanden Berghe Dumont

Foto 530: A. Devlies

Foto 532: M. Claeys

Foto 534: J. Coppens

Foto 535: J. Casier

Foto 537: M. Develtere

Foto 538: P. Ponseele

FvB volgens Ons Leven, 7 Juli 1908, p.282 vs. RH volgens de lijst opgenomen in het XIIde lustrumboekje.

279

1953-54: Herwig Maddens (dr. med.) (zie Foto 143) 1954-55: Willy Van Eeckhout (ir.) (zie Foto 135) 1955-56: Willy Van Eeckhout (ir.) (zie Foto 135) 1956-57: Pierre Hostens (dr. med.) (zie Foto 541) 1957-58: Stefaan Verbeke (dr. med.) (zie Foto 540) 1958-59: Hugo Brutin (lic. rom. fil.) (zie Foto 540 ) 1959-60: Marc Blanckaert (tandarts) (zie Foto 540) 1960-61: Etienne Roussel (dr. med.) (zie Foto 138) 1961-62: Luc Maddens (lic. kine) (zie Foto 565) 1962-63: Eric Maertens (lic. germ. fil.) (zie Foto 542) 1963-64: Pierre Roussel (ir.) (zie Foto 7) 1964-65: Herwig Goethals (dr. med.) (zie Foto 543) 1965-66: Antoon Parein (lic. kine) (zie Foto 171) 1966-67: Wilfried Stragier (lic. psych.) (zie Foto 197) 1967-68: Luc Gheysens (lic. iur.) (zie sectie 4.1.5) 1968-69: Marc Hondeghem (dr. med.) (zie Foto 178) 1969-70: Jean-Pierre Desmet (lic. iur.) (zie Foto 6) 1970-71: Jozef Vanraes (lic. kine) (zie Foto 476) 1971-72: Paul Lodewyck (dr. med.) (zie Foto 206) 1972-73: Luc Vanfleteren (ir.) (zie Foto 208) 1973-74: Johan Onraet (zie Foto 308) 1974-75: Johan Onraet (zie Foto 308) 1975-76: Willy Vanraes (ing. rer. merc.) (zie Foto 544) 1976-77: Franky Laperre (lic. rer. oec.) (zie Foto 219) 1977-78: Geert Verdru (lic. rer. oec.) †(zie Foto 545) 1978-79: Michel Ponseele (tandarts) (zie Foto 222) 1979-80: Rik Vandamme (ir.) (zie Foto 546) 1980-81: Philippe Verraes (lic. iur.) (zie Foto 224) 1981-82: Francis Develter (lic. iur.) (zie Foto 226) 1982-83: Philippe Couvreur (lic. rer. oec.) (zie sectie 4.2.5) 1983-84: Stefaan Volckaert (lic. rer. oec.) (zie Foto 548) 1984-85: Marc Lambert (lic. rer. oec.) (zie Foto 547) 1985-86: Jan Bode (lic. iur.) (zie sectie 4.3.3) 1986-87: Alain Vanfleteren (lic. klass. fil.) (zie Foto 229) 1987-88: Jean-Pierre Lemaire (zie Foto 256) 1988-89: Jan Bode (lic. iur.) (zie sectie 4.3.3) 1989-90: Christophe Hoste (lic. iur.) (zie Foto 235) 1990-91: Philip Dhuyvetter (cand. iur.) (zie Foto 234) 1991-92: Philip Dhuyvetter (cand. iur.) (zie Foto 234) 1992-93: Dominique Dejonghe (lic. psych.) (zie Foto 237) 1993-94: Peter Spyns (lic. rom. fil. & dr. inf.) (zie Foto 567) 1994-95: Karl Raes (ir.) (zie Foto 266) 1995-96: Filip Vannoote (ing.) (zie Foto 267) 1996-97: Christophe Vandaele (lic. rer. oec.) (zie Foto 268) 1997-98: Benjamin Verpoort (ing.) (zie sectie 4.3.4) 1998-99: Thierry Demuynck (lic. iur.) (zie Foto 280) 1999-00: Maarten Nuytten (ing.) (zie Foto 282) 2000-01: Lode Moens (lic. iur.) (zie Foto 9) 2001-02: Dries Ide (lic. rer. merc.) (zie Foto 269)

Foto 539: J. Vandenbulcke

Foto 540: S. Verbeke, M. Blanckaert en H. Brutin

Foto 541: P. Hostens

Foto 542: R. Maertens

Foto 543: H. Goethals Foto 544: W. Vanraes

Foto 545: G. Verdru

Foto 546: R. Vandamme

Foto 547: M. Lambert

Foto 548: S. Volcaert

280

5.4.2 Een commilito honoris causa Een niet clublid kan toch eervol in de club worden opgenomen en een eretitel toegekend krijgen indien hij een buitengewone inzet voor de club heeft aan de dag gelegd. Omwille van zijn verdiensten kan iemand iets bijzonders voor de club betekend hebben.

Dergelijke figuren worden uitgeroepen tot commilito honoris causa.

Voor zover bekend telt de Meense club tenminste één eervol clublid: Het is Terence “Terry” Harvey (zie Foto 549), ex-cafébaas van de toenmalige Peylkoker (zie sectie 5.2.14). Terry was een gulle sponsor toen de club de overstap van den Bel naar de Peylkoker waagde (medio 1992). Hij is een uitgeweken Ier die in zijn café Guinness van het vat tapte. Hij was toendertijd een kleurrijk figuur (gewezen Falkland veteraan, gewezen Ford vakbondsman) en stond dicht bij de club: zo hij maakte hij de club peter (of eerder meter) van zijn zoontje Ben (zie Foto 274).

Een ander eervol vermeld niet-clublid is ex-burgemeester Dehaene die naar aanleiding van de lustrumviering in 1985-86 tot superschacht werd uitgeroepen (zie Foto 243). Tevens zijn er nog Gust en Foto 549: Terence Harvey met oorkonde Xavier die gedurende een tijdje (1988?-1992) als peters van de club gefungeerd hebben (zie Fragment 41). Meer details over hun peterschap zijn jammer genoeg niet overgeleverd.

5.4.3 De ereleden en hun voorzitter Van zodra een lid afstudeert, wordt hij automatisch erelid en wordt een zekere financiële ondersteuning van hem verwacht. Dankzij deze steun kan de club de eerste periode van het academiejaar doorkomen totdat fuiven, cocktailbars, een galabal of andere acties de kas gespijsd hebben. Tijdens het clubjaar mogen de ereleden zich dan ook verwachten aan een bezoek van de commilitones. Van dergelijk ereledenbezoek wordt kond gedaan in Fragment 50 650.

We waren aangezet van ’s morgens vroeg Met zeer veel werk voor de boeg.

Daniël en Hervé zaten van achter in de auto En ik zat van voren in de Peugeot.

Eerst werden de Werviknaren bezocht.

Wat echter niet veel baten mocht.

De meesten interesseerde het niet al te zeer, Terwijl anderen, ze kennen Moeder Meense niet meer !

De ene was juist pillen aan het draaien.

De andere patatten aan ’t zaaien.

Gelukkig zochten ze niet alle zo’n dwaze uitvluchten.

En steunden ons moreel en financieel zonder zuchten.

Foto 550: voor de eeuwfeestcantus

We zagen al rap dat het niet al te best marcheerde En vonden even rap wat er aan mankeerde.

We waren allen nog ongelooflijk nuchter En dat maakte ons wat te schuchter.

Daniël vond dat hij thuis rapper geld zou verdienen En zat achteraan in de wagen wat te grienen Over de hopen geld die men vroeger In enkele momenten verzamelde voor de Meense Moeder. ’s Namiddags was ’t lot ons beter gezind.

Foto 551: in de bar van het college

650

De vermelde ereleden zijn Godfried en Paul Vandecandelaere (zie Foto 174) en Robert Carton (zie Foto 473).

De commilitones zijn Daniël Deroose (zie Foto 170) en Hervé Rosseel (zie Foto 210).

281

En vlogen de briefkes uit de portemonnees heel gezwind.

En niet alleen geld vloog binnen.

Ook een rijke oogst aan pintjes mochten we innen. ’t Zwaartepunt lag weer eens in St. Eloois Winkel waar ’t begon in Godfried’s vrouw ‘s zusters’ winkel.

Hij liet de volle barflesjes steeds maar aanrukken Zodat wij ons om nog te lopen moesten bedienen van krukken.

Wij waren bijna vergeten waarvoor we gekomen waren.

Doch Godfried niet, die dronk alleen oude klaren.

We streken er een flinke fooi op En waagden ons dan maar opnieuw de straat op.

Foto 552

Onze wagen was gelukkig ongevoelig voor de scherpe biergeur En voerde ons zonder moeilijkheden naar de volgende deur.

Daniël, die nog het stevigst op zijn benen bleek te staan, Ging naar de deur en klopte aan.

De Madam van de veearts deed de deur open En vroeg of we lotjes kwamen verkopen.

Haar man kwam dit misverstand opruimen En even later was ’t bier reeds aan ’t schuimen.

Even goed verliep het bij de burgervader.

Zijn vrouw betaalde voor de ganse familie al te gader.

Ook P v de K was op post En zo verdienden we deze namiddag dan ruim voldoende onze kost.

Toen Daniël zag dat zijn geld zo rap meesde Wilde hij naar huis daar hij een overval vreesde.

Hij telde en stak al zijn geld in een grote zak.

En we reden voorzichtig huiswaarts, stap voor stap.

Door Omer Roussel, 1966, (zie Foto 167)

Foto 553

Fragment 50 Soms komen ereleden nog eens terug naar Leven om deel te nemen aan een clubactiviteit.

Op deze manier is het mogelijk geweest enkele “oude” ereleden te identificeren. Van deze ereleden zijn er geen sporen in de clubboeken over hun schacht- of commilito periode.

Het was in ieder geval in 1929 (tot aan WO 2) de gewoonte dat ereleden voor de lustrumviering annex kiescantus uitgenodigd werden: “De Meense drinkt de Erewijn en haalt de Ereleden af op ‘t station” (zie Foto 52). Maar soms lag de opkomst van de ereleden niet erg hoog: “ … toen we de vele (niet in de werkelijke zin op te nemen) ereleden aan ons hart mochten drukken, ik Foto noem René Dubois (retorica 1926 - zie Foto 554) de eeuwige melancholieke Foto 554: 555: en de lachende Paul Isenbaert (retorica 1930 - zie Foto 555). Soms kwamen René Paul sommigen de eerste vergadering van het nieuwe clubjaar bijwonen. Op 5 Dubois Isenbae November 1930 lieten Lode De Quinnemar en Henri Lefebvre (beiden retorica rt 1924) hun handtekening en foto (zie Foto 556 & Foto 557) achter in het clubboek. Henri Lefebvre was er de volgende maand weer bij, evenals Etienne Rodenbach 651.

651

Etienne Rodenbach is een lid van Moeder Kortrijkse, en als dusdanig te zien op clubfoto’s van 1927 tot 1937.

282

De president opende deze vergadering met onze op ‘t onverwachts toegekomen ereleden, nl., Polle Demyttenaere en Henri Lefebvre te verwelkomen; hij had tevens een woordje van dank over voor Etienne Rodenbach die zo verdienstelijk Moeder Meense in de hand had gewrocht en die thans aan hare borsten kwam peezuigen, en hij liet tenslotte niet na ons de broeder van Pol Demyttenaere, Odiel, voor te stellen als zijnde een veelbelovend iets op gebied van erelidschap.

Uit de Sint Niklaai’s vergadering gehouden den 4de December 1930, door André Masschelein Fragment 51 Foto 556: Louis De Quinne mar

Pol Coppens (zie Foto 514), Paul Isebaert (zie Foto 555) en René Dubois (zie Foto Foto 554) waren aanwezig tijdens de kiesfestiviteiten. Een andere keer (27 november 1931) was Etienne Rodenbach nog eens aanwezig, “ter wiens ere het 557:He nri oude vooize van die vogel nog eens opgehaald werd”. Paul Isebaert lijkt eerder Lefebvr een “commilito extra muros” geweest te zijn daar hij aan de UFSIA gestudeerd e 652 heeft en dadelijk na zijn retorica al als erelid aangeduid wordt. In oktober 1933 waren nog twee ereleden aanwezig die blijkbaar een verdienstelijke daad gesteld hebben. Daarna werden twee oudere broeders tot ridders geslagen, namelijk Gaytan Halsberghe en de sympathieke Karel Acke die het wijwatervatje tot de grond ledigde. Gaëtan is waarschijnlijk een “echt” erelid (retorica 1927), terwijl Karel een lid van Moeder Kortrijkse was die het jaar erna ook een Menens commilito geworden is.

De ereleden verkiezen hun eigen president of voorzitter die in functie blijft gedurende vijf jaar. Dit gebeurt tijdens de viering van het lustrumfeest. Het is niet duidelijk of deze traditie reeds voor 1986 in zwang was.

Tot nu toe zijn er twee ereledenvoorzitters gekend: Gerard Ghesquière: 1971 – 1985 (zie Foto 559) Luc Gheysens: 1986 – heden (zie Foto 558)

Foto 558: L. Gheysens

Een typische ereledenactiviteit is de ereledencantus waarvoor de ereledenvoorzitter het transport naar Leuven regelt. Deze traditie is in voege sinds 1972. Toen ontstond de gewoonte om (bijna) elk jaar op de derde donderdag van de maand Oktober een ereledencantus te Leuven te organiseren (zie sectie 3.6).

Foto 559: G. Ghesquière

Na de dood van Gerard op 26 januari 1985, werd niet dadelijk een opvolger verkozen. Het was pas ter gelegenheid van het XVIIde lustrum dat opnieuw een ereledenvoorzitterverkiezing werd georganiseerd (zie secties 2.7.3.1 en 2.7.4.1), en een speciaal lint werd voorzien.

Soms valt er in de marge van zo’n ereledencantus een leuke anecdote te noteren. Zo heeft ereledenvoorzitter Luc de trap van de Bierkelder eens in een zodanig supersnel tempo afgedaald dat de functie van ereledenvoorzitter bijna vacant kwam te zijn. Vroeger hebben de ereleden al eens na de cantus overnacht in hotel Mille Colonnes tegenover het station. Aangezien ze nog in volle ambiance waren en geen zin hadden om al te gaan slapen (overigens deelden ze een kamer met twee), hebben ze een deur uit de hengsels gelicht en de trap afgedragen.

Misschien werd het jaar erna de bus voor de eerste keer ingelegd om overnachtingen te vermijden. Verder kan nog vermeld worden dat Floppy na de ereledencantus van 1993-94 de vrouw van zijn leven zocht en vond, terwijl Jempi diezelfde avond de bus zocht maar niet meer vond. In 1998-99 hebben de ereleden zich eens uitgegeven voor een muziekkapel die mee kwam doen aan een militaire taptoe om toch maar de bus aan het Hooverplein te kunnen parkeren. Immers, “we maakten eveneens deel uit van een muziekvereniging”.

652

De foto dateert van Mei 1933.

283

5.4.4 Tweegeslachten In de rijke clubgeschiedenis zijn enkele tweegeslachten teruggevonden. De zoon heeft dus de voetsporen van de vader naar de Meense club gevolgd. Andere familiebanden (ooms en neven) kan men eveneens vinden. De meest aangename is die van aangetrouwd familielid. Misschien sprong de vonk naar de dochter over tijdens het bezoek aan het erelid-vader toen de commilito de geldelijke bijdrage voor de clubkas kwam ophalen ? Evenwel, enkel de strikte vader-zoon combinaties zijn opgenomen in onderstaande (niet-exhaustieve) lijst, die geen exhaustiviteit beoogt.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

Foto 560: Ave Pater Vanden Berghe: Joseph (1902 – zie Foto 528) – Eduard (1947) Ravenschot: Joseph (1909) – Jacques (1937 – zie Foto 99) en Antoon (1942 – zie Foto 536) Demunck: Frederic (1920) – Rik (1956) Maddens: Remi (1923 – zie Foto 446) – Herwig (1950 – zie Foto 143), Piet (1951), Klaas (1952) en Luc (1958 – zie Foto 565) Tanghe: Jozef (1925 – zie Foto 491) – Wilfried (1956 – zie Foto 306) Isebaert Paul (1930 – zie Foto 555) – Louis (1959) Ghesquière: Jozef (1932) – Karel (1967) en Pol (1967) Tremmery: Pierre (1932) – Jacques (1958) Foto 561: Foto 562: Ghesquière: Gerard (1933 – zie Foto 559) – Luc (1973 – zie Foto 470 ) Andre Dirk Dubois: Albert (1934) – Hubert (1960) en Dominique (1968) Deceuninck: André (1947 – zie Foto 561) – Dirk (1978 – zie Foto 562) Ponseele: Paul (1947 – zie Foto 538) – Michel (1978 – zie Foto 222) Descamps: Luc (1958) – Filip (1992) Verhaeghe: Gaby (1959 – zie Foto 311) – Hans (1992 – zie Foto 564) Verpoort: Bernard (1960 – zie Foto 563) – Benjamin (1996 – zie Foto 484) Foto 564: Gheysens: Luc (1967 – zie Foto 461) – Lieven (1993 – zie Foto 263) Foto 563: Hans Stragier: Wilfried (1966 – zie Foto 197) – Bram (1999 – zie Foto 494) Bernard Raes: Arnold (1969 – zie Foto 199) – Karel (1994 – zie Foto 266) (zie Foto 560)

Verder zijn er ook nog enkele grootvader – kleinzoon tweegeslachten: - Andre Devrieze (1936 – zie Foto 70) – Stefaan Dupont (2000 – zie Foto 284) - Lecluyse Raphaël (1932 – zie Foto 434) – Alexander (1999 – zie Foto 270) en Michiel (2001)

5.4.5 De leden 5.4.5.1 Hun aantal De grafiek (zie Figuur 1) is niet volledig betrouwbaar omdat voor de periode 1902-1930 de aantallen slechts fragmentarisch gekend zijn. De seminaristen die toen soms mee op de clubfoto prijkten, worden als effectieve leden beschouwd. Van 1943 tot 1949 zijn er nauwelijks gegevens bekend, alhoewel de club actief gebleven is. Tot aan de “boom” in de jaren zestig zou het cijfermateriaal redelijk correct moeten zijn. De aantallen van de “boom” periode zelf zijn minder precies aangezien er nogal wat “papieren leden” tussenzaten enerzijds, en er namen van tussenuit gevallen zijn anderzijds. Immers, soms ontbreekt een ledenlijst zodat die voor dat jaar slechts bij benadering kon worden vastgelegd. Dit euvel speelt in de jaren zeventig in een nog grotere mate een rol. Van de “duistere periode” zijn slechts enkele namen bekend, wiens lidmaatschapsperiode niet exact kan gedateerd worden.

In tegenstelling tot vele andere clubs eind de jaren zeventig, had Moeder Meense blijkbaar niet echt een recruteringsprobleem. Vanaf 1985 zijn de cijfers terug correct, hoewel er hier en daar nog wel eens een papieren lid kan tussenzitten. De piekjaren zijn 1960-62 toen Etienne Roussel en Luc Maddens resp. (zie Foto 138 & Foto 565) het seniorlint over de schouder droegen, terwijl het dieptepunt het jaar 1990-91 was, hoewel het jaar erna het herstel reeds werd ingezet.

Foto 565: L. Maddens

We wagen ons niet aan diepergaande interpretaties van Figuur 1 omdat er zoveel uiteenlopende factoren kunnen aan de basis liggen van tendenzen die nu eens mekaar versterken en dan weer mekaar tegenwerken en doorkruisen. Denken we bv. aan de democratisering van het onderwijs met meer middelbare scholen en universitaire studierichtingen, de economische bloei van de Menense middenstand tijdens het Interbellum, de baby-boom van de jaren zestig, de bloei- en vervalperiode van de Vlaamse beweging, de verhoging van de algemene levensstandaard, het studiebeurzenstelsel, de toename van het aantal meisjes aan de universiteit, de invoering van het semestersysteem, de cocooningtrend in de jaren negentig enz., enz.

284

In totaal telt de club een kleine 720 commilitones (van 1902-03 tot 2001-2002) die met naam gekend zijn.

Aangezien niet alle namen gekend zijn, mag gerust gesteld worden dat over de periode van een eeuw waarschijnlijk ongeveer een 750-tal studenten deel hebben uitgemaakt van de hoogstudentenclub Moeder Meense.

75 70 65 60 55 50 45 40 35 30 25 20 15 10 5 0 1902-03

1912-13

1922-23

1932-33

1942-43

1952-53

schachten

1962-63

commilitones

1972-73

1982-83

1992-93

2002-03

totaal

Figuur 1 : overzicht van het ledenaantal Noteren we ook nog dat de commilito met de langste staat van dienst Lucien Morlion (zie Foto 566) is. Hij was actief in de club van 1947-1957 waarbij hij senior was in het jaar 1951-52. Bij zijn zwanezang werd in het verslagboek genoteerd dat “zijn leven in Leuven kort en goed was”.

Dixit.

5.4.5.2 Hun naam, datering, studierichting en adres 653 Hieronder volgt een exhaustieve – voor zover mogeliijk – ledenlijst. Voor alle leden (indien van toepassing) wordt het retoricaklasjaar van het Sint Aloysiuscollege (SAM) meegegeven 654. Hier wordt duidelijk dat de leden van Moeder Meense hoofdzakelijk uit dit college komen [18], behalve voor een periode in de eerste helft van de dertiger en negentiger jaren en de tweede helft van de tachtiger jaren.

Als start resp. eindjaar wordt genomen het academiejaar tijdens dewelke de eerste resp. laatste vermelding (Ons Leven, clubboek, Collegecronicke of andere lijst) geboekstaafd staat. Ook het voorkomen op een foto geldt als een vermelding. Het principe dat schachten geen bestuursfuncties kunnen opnemen werd in rekening gebracht. Na 1923 wordt eveneens het aantal studiejaren in aanmerking genomen. Indien op basis van deze redenering een jaartal voorgesteld wordt, wordt er toch een “?” aan het jaar toegevoegd. Het ontbreken van een jaartal duidt op een te hoge onzekerheidsfactor om de persoon als een effectief lid te beschouwen.

Foto 566: L. Morlion

De datering van het merendeel van de commilitones van voor het jaar 1923 is gebaseerd op een combinatie van de datering van vermeldingen in Ons Leven, Collegecronicken, de retoricalijsten, en van de bestudering van 653

Mededeling m.b.t. de Wet Verwerking Persoonsgegevens: de gegevens in deze lijst werden verzameld voor louter persoonlijk gebruik, met uitsluiting van professioneel of commercieel gebruik buiten het kader van de hoogstudentenclub Moeder Meense.

654 Bemerk dat het niet altijd evident was (zeker voor de periode voor 1930) om de exacte namen terug te vinden, daar vele namen vervlaamst werden (bv. Georges kon Joris worden) en niet op éénduidige wijze gespeld werden.

285

overgeleverde foto’s waarbij vooral op de jaarsterren en de positie van het lint gelet werd. Tevens is het goed om weten dat een doktersstudie toendertijd in zes jaar kon afgelegd worden. Tot in het begin van de jaren dertig legden vele dokters in spe hun laatste jaar te Gent af vanwege hun Vlaamsgezindheid en de faam van een professor verloskunde aldaar. Naar verluidt zou zelfs eens twee derden van een jaargang artsen naar Gent getrokken zijn.

Foutieve dateringen zijn helaas niet uit te sluiten. De adressen kunnen eveneens aan fouten onderhevig zijn gezien verschillende bronnen (collegelijsten, telefoonboek, overgeleverd adressenbestand, persoonlijke lijstjes, continue aanpassingen), de één al recenter en accurater dan de andere, gebruikt werden.

Naam Buys(s)e Henri

clubjaren (okt-juli) 1885?-1887

diploma en/of beroep en woonplaats †

retorica SAM (juni) 1883

Barbe Paul Colpaert Camille Dumont Henri Hollebecq René Snoek Remi Soetaert Arthur Soete Carl Vancaillie Henri Vanden Berghe Louis (of Joseph ?)

Vanden Bossche Frans Vanden Bossche Joseph Vanhalst Leo Vanhaverbeke Joseph Van Raes Paul (of Leon) Van Thournout Gaston Vroman Omer Vroman Joseph

1902-1903 1902-1903 1902-1905 1902-1907 1902-1907 1902-1903 1902-1903 1902-1903 1902-1904

dr. iur. (rechter) (Antwerpen) † ir. agr. (Z.E.H. Kannunik) † ingenieur-brouwer (Roeselare) † dokter (Ootegem) † dokter (Hulste) † dr. theol. (Z.E.P.) † † notaris (Brugge) † †

1897 1897 1902 1902 1902 1896

1902-1903 1902-1903 1902-1903 1902-1903 1902-1903 1902-1908 1902-1903 1902-1903

dr. iur. (vrederechter) (Leuven) † ir. † priester (directeur vakschool) (Brugge) † † veearts (Wervik) ? † ir, † cand. kl. fil. (Z.E.P. deken van Menen) † notaris †

1900 1899 1901

Corne Firmin (of J. ?)

1905?-1907 apotheker †

1904

Hollebecq Remi Vancaillie Maurice

1905-1907

(Ootegem) † †

1905 1905

Buys(s)e Georges (of Jef) Vanden Brande Fritz Van Houtte Paul

1907?-1911 dokter (Lebbeke) † 1907?-1909 prof ULB/VUB (Mechelen) † 1907?-1910 dokter (Diksmuide) †

1905 1903 1906

Raveschot Joseph ?

1909?-1911 dokter (Menen) †

1904

Devlies Aimé Devlies Remi

1912?-1914 dokter (Bissegem) † 1913?-1915 tandarts (Leuven) †

1909 1909

Ghesquière Joseph Raveschot Alphonse Van Hee Xavier X Jan Van Ryckeghem Joseph ?

1910-1911 (Geluwe) † 1910-1911 notaris (Antwerpen) † 1910-1913? dokter (Sint Eloois Winkel) † 1910-1911? eregemeentesecretaris †

Coulon Georges Raveschot Hector

1912-1913? (Beauwek) † 1912-1913? tandarts (Brussel) †

1911 1911

Deleu Rudolph Van Gheluwe Maurice ?

1912?-1923? apotheker (burgemeester) (Wervik) † 1912?-25 apotheker †

1912 1912

Carpentier Marcel

1919-1920

1910

tandarts (Hooglede) †

1897 1901

1902 1902 1897 1901

1910 1910 [1908] [1910]

286

Snoeck Paul Vanryckegem Jan

1919-1921? apotheker (Ieper) † 1919-1922? ir. agr. Z.E.H. (Ledegem) †

Callens Gerard ?

De Boodt August

1919-1922? ir. agr. (senator en minister) (Turnhout) †

Dubois Albert Van Ryckeghem Frans ?

apotheker (Schelle) † Z.E.P. †

1913 1913 [1915] [1915] 1916 1916

Demunck Frederic Maddens Remi

1919-1921? advokaat (Wevelgem) † 1919-1924 dokter (Geluwe) †

1917 1917

Debruyne Jules ?

Lefere Gaston ?

Nowé Marcel ?

1919-192x?

1921-1925 1923-1925

1920 1919

Quintens Camille

1920?-1925? lic. germ. Fil. (redactiesecretaris) (Brussel) †

1909

Masselis Michel ?

Vandenbussche Grégroire ?

Van Damme André Mahieu Leo ?

1921-1925 1921-1925 1921-1925

† † dokter (Westende-Bad) † Z.E.P. †

1919 1920 1921 1921

†

1922

De Waele Gerard ?

(Kongo) † † †

Vervenne Alban

1922?-1924? Z.E.H. Kanunnik †

1917

Larmuseau Paul Dubois ?

1923-1928 dokter (Kemmel) † 1923?-1926 †

1923

Denolf Achille De Quinnemar Louis

1924-1931 1924-1929

dokter (Leuven) † brouwer (Ruddervoorde) †

1924 1924

Lefebvre Henri

1924-1929

raadsheer Hof van Beroep (Gent) †

1924

apotheker (Mont-à-Leux) † advokaat (Kortrijk) † dokter (Ledegem) † †

1925 1925 1925

Commeyne “Suske” Richard 1925-1929 Claeys Maurice 1925-1931 Tanghe Jozef 1925-1929 Clarysse ?

1925-1926 Masschelein ?

Vuylsteke ?

Donck ?

1925-1926 1925-1926

† †

Claeys André Coppens Jozef David Arnold Dubois René Gekiere Halsberghe Gaëtan Hellebuyck Jozef

1926-1931 1926-1932 1926-1927 1926-1929 1926-1927 1926-1930

apotheker † dokter, Martelarenlaan 283, 3010 Kessel-Lo † lic. notariaat † (Anderlecht) † † † dokter (Kruishoutem)

Coucke Georges De Myttenaere Pol Hoyen Jan Leemans Joseph Vandenbroucke L.

1927-1929 1927-1930 1927-1931 1927-1931 1927-1929

† † † † †

1926 1926 1926 1926 1926

287

Masschelein André Tanghe Roger Van Leecke Joseph

1928-1932 1928-1930 1928-1934

dokter (Lissewege) † †

1928

Clarysse Reinoud Dehullu Julien

1929-1930 1929-1930

† maatsch. ass. (Stasegem) †

1929 1928

Godderis André

rekenplichtige (Ledegem) †

Boedts Justin Delplancke Walter Gesquière Lucien Ghesquière Albert Isebaert Paul Mulliez Germain Ponseele André Vandamme Joris Vinken Paul Withouck André

1930-1934?

1930-1938 1930-1933 1930-1936 1930-1931 1930-1934 1930-1937 1930-1931 1930-1934?

1930-1936

notaris (Oostende) † dokter, Menensteenweg 800, 8800 Rumbeke ir. agr. (Brugge) † ir. agr. (Brugge) † lic. Handelswet. (burg.) (Menen) † † dokter, Magdalenastraat 74, 8940 Wervik † † veearts (Passendale) † tandarts (Tongeren) †

1930 1930 1930 1930 1930

Accou Arsène Bossuyt Henri Delesie Jozef Hellebuyck Antoon Raveschot Jacques Tanghe Michel Verkinderen Michiel

1931-1936 1931-1934?

1931-1934?

1931-1935 1931-1938 1931-1934?

1931-1936

apotheker (Oostende) †

1931 1931 1931 1928 1931 1929 1931

Bouckaert Jozef Delbaere Rufyn Deneckere Jozef Ghesquière Jozef Huyghe Jerôme Isebaert Louis Lahousse Leon Lecluyse Raf Lievois Silvère Tremmery Pierre Van Den Abeele Gustaaf Van Overstraete Ward

1932-1935 1932-1937 † 1932-1937 advokaat (Grimbergen) † 1932-1933?

1932-1936 1932-1935 priester (Menen) 1932-1935 1932-1934?

1932-1934?

1932-1937 dr. iur. (vrederechter) (Menen) † 1932-1937 † 1932-1933

Acke Karel Bruneel Henri Delesie Albert Ghesquière Gerard Snoeck Henri Vandenbroucke Roger Rodenbach Etienne ?

1933-1935 1933-1937 1933-1936 1933-1939 1933-1941 1933-1934

† apotheker (Diksmuide) † dokter, Ardooiestraat 166, 8851 Koolskamp apotheker (Ledegem) † dr.iur./ cand sc. (advokaat) (Menen) † piloot (Kampenhout) †

Ameeuw Adriaen Duponchel Albert Feys Thomas

1934?-1935 1934?-1937 1934?-1936

†

De Brabander Lode Deleu Albert Delva Albert De Vrieze Emile Dubois Albert Ellebaut Leon

1934-1935 1934-1938 1934-1936?

1934-1939 1934-1938 1934-1936

(Ontario – Canada) † dr. iur. (secr. OCMW) (Ieper) † psychiater (Duffel) † secr. (Izegem) † dr. iur. (Kortrijk) †

1930 1930 1930

1932

1929

1931

1933 1933 1933 1933 1933

† apotheker (Kortrijk) †

1934

advokaat (Tielt) † apotheker (Menen) † bediende (De Panne)

1934 1934 1934

288

Leleu Albert Samyn Georges

1934-1935 1934-1940

† apotheker (De Panne) †

Bouriez Jerôme Castel Robert Pollet Jozef Vandamme Jozef

1935-1936 1935-1936 1935?-1936 1935-1936

† † †

Cardoen Albert Delrue Albert Deprez Jean De Waele André Van Hee Albert Verbeke "Loute"Leon

1935-1941 1935-1940 1935-1936 1935-1937 1935-1937 1935-1942

(autohandelaar) (Antwerpen)† (Sint Eloois Winkel) handelaar (Komen) † † hulp veearts (Rollegem) † dokter, Magdalenastraat 5, 8940 Wervik

1935 1935

Bekaert Albert De Craene Gerard De Vrieze André Godderis Gilbert Rummens Alex

1936-1941 1936-1940 1936-1943 1936-1943 1936-1940

apotheker (Izegem) apotheker (Menen) † oogarts, Koning Albertstraat 4, 8500 Kortrijk dokter (Geluwe) † klass. fil., zaakvoerder, Kon. Albertlaan 128, 9000 Gent

1936 1936 1936 1936 1936

Crayenest André Raveschot Antoon Raveschot Henri

1937-1941 1937-1944 1937-1944

lic. germ. Fil. (redactiesecr. GvA) Schilde) notaris (Menen) † dokter, Garenmarkt 10/67, 8000 Brugge

1937 1936 1936

Callewaert Norbertus Dut(h)oit/Duthoo? Joseph

1938-1941 dokter, Av. Rêve d’Or 43, 7100 La Louvière 1938-1943?

1938 1938

Bruneel Robert Biltris Raymond

apotheker, Avenue du Parc 44, 1332 Genval apotheker †

1938 1938

Casier Jozef Debunne Willy Tavernier Roger

1939-1941 1939-1947? / 1948-1950 1939-1942 1939-1943?

1939-1943

dr. iur., Gentseheerweg 90, 8870 Izegem

1939

lic. Germ. (Ciney)

1939

Deneve Valère Loncke Jozef Robbe Alfred Van Gheluwe Albert Vermeersch Andre

1940-1944?

1940-1942 1940-1942 19401940-1942

pediater (Antwerpen) veearts, Ieperstraat 407, 8930 Menen † Brouwersstraat 91, 8660 De Panne veearts (Antwerpen)

1940 1940 1940 1940

Carton Robert

1941-1947

1934

1935 1935

Develtere Marcel Dewitte Pierre Groenweghe Arsène Houthoofdt Eugène Maeckelberghe Wilfried Nuttin Alfons

dokter, Rollegem Kappellestraat 28, 8880 Sint Eloois Winkel 1941-1946? hand. ir. (stadsecretaris) † 19411941landbouw ir.

1941landbouwer (Thuillies) † 1941gewestbeambte, F. Van Eeckhoutstraat 25, 8500 Kortrijk 1941verzekeraar (schepen) (Wevelgem) †

D’heygere Jacques

1942?-1948? dr. iur. †

1942

Ponseele Paul

1944-1949

1943

Vandenbulcke Joseph Vanryckeghem Hendrik Vervaecke Wilfried

1945?-1950 advokaat, H. Horriestraat 13, 8800 Roeselare † 1945?-1949 dokter, Vissersstraat 24, 8340 Moerkerke 1945?-1949 tandarts, Tuinwijk , 8940 Geluwe

1943

Schouteten Gerard

1946?-1950 advokaat (Geluveld) †

1945

tandarts, Rijselstraat 181, 8930 Menen

1941 1941 1941 1941 1941 1937

1944

289

Blockeel Joseph Casier Michel Deceuninck André

1947?-1951 dokter, Arme Klarenstraat 25/4, 8800 Roeselare 1947?-1951 subs proc. des konings, Losschaert 25A11 8501 Heule † 1947?-1951 rechter, J.B. Dejonghestraat 1, 8500 Kortrijk

1943 1944 1946

Devlies Frans Jacques Raoul Mahieu Paul Messiaen “Djoren” Georges Morlion “Morrel” Lucien Robbe Norbert Soete “Prof” Roger Tanghe Desiré Vanden Berghe Eduard

1947?-1951 1947-1948 1947?-1955 1947-1955?

1947-1957 1947?-1952 1947-1953 1947?-1951 1947-1949

1944 1947

Mahieu Marcel

dokter, Damkaai 4/22, 8500 Kortrijk Antwerpen † dokter, Steenakker 5, 8940 Wervik dokter (Kortrijk) † dokter, Ieperstraat 7, 8940 Geluwe plastisch chirurg, Steenovendreef 2, 8810 Oostnieuwkerke tandarts, Keizerlijke Plaats 15, 9300 Aalst (?) dr. iur. (Antwerpen) †

1947 1947 1944 1947 1944 1947

veearts (Beselare) †

Goddard Michel ?

Lesage “John” Jean-Marie Vandesteene Leonce

1948-1949 1948-1953 dr. iur. verzekeraar (Deurne) † 1948-1954? radioloog, Chaussee de Dinant 981, 5100 Namur

1948 1946

Vanholme Wilfried

1948-1955

dokter, Betlehem 74, 8930 Menen

1948

Braye Deroo Frank Devlies Gilbert Dewindt “Windke” Walter Guillaume “Perruchia” Eric Van Eeckhout Willy Morlaert Frans

1949-1951?

1949-1953 1949-1955?

1949-1956 1949-1951 1949-1956

dokter, Sporkijnstraat 1, 8630 Veurne apotheker, Oostmeers 55, 8000 Brugge dokter, Gen. Lemanstraat 24, 8960 Menen Rijselsestraat 51/0042, 8500 Kortrijk ir., Strombeeklinde 75, 1853 Strombeek-Beveren

1949 1949 1949 1949

Bekaert André Bosschaert St. Brutsaert “Father”André Descheemaeker Pol Lietaer Willy Maddens Ferdi” Herwig Mascelein Noël Nuytten Michel Parmentier Guido Rollie Berten Yserbyt Johan

1950-1959?

1950-1954?

1950-1958?

1950-1959?

1950-1954?

1950-1954?

1950-1954?

1950-1959?

1950-1954?

1950-1951?

1950-1954?

dokter, Zoutelaan 117, 8200 Knokke

1950

ir. agr., Pitsenbosdreef 6, 8200 Sint Andries Brugge dokter, Karel De Ghelderelaan 6, 8820 Torhout

1950

Beyls Wilfried De Backer Pierre Deleu Guido Flamey Jan Maddens Piet Maertens Remi Van den Driessche Carlos

dokter, Elzendreef 26, 3110 Rotselaar dokter, Oude Tieltstraat 5, 8755 Ruiselede

1950

vertegenwoordiger (Maine USA)

1950

1951-1954?

1951-1954?

1951-1954?

1951-1956?

1951-1954?

1951-1954?

1951-1953?

Menenstraat 219, 8980 Geluveld mr., Sint Jorisstraat 15, 8500 Kortrijk Jacob van Maerlantlaan 3, 8800 Roeselare dr. iur./lic not. (Wervik) †

1951 1951

Brutin “Saoed” Hugo Deberdt Roger Demyttenaere Pol Maddens Klaas

1952-1959 1952-1953 1952-1953 1952-1959?

lic. rom. fil./kunstgesch., Groentenmarkt 5, 8400 Oostende dokter, Poperingseweg 10, 8900 Ieper apotheek (Geluwe) Lentedreef 11, 8500 Kortrijk

Beyens “Mielke” Emiel Bostoen Herman Callens “Pize” Roger Declercq Frans

1953-1959?

1953-1956 1953?-1958?

1953-1960

lic. wiskunde,Loweidestraat5, 1700 Dilbeek dokter, Pieter Breughelstraat 3, 8510 Marke dr. iur., Domentveldstraat 9, 1790 Affligem dokter (Zottegem) †

dokter †

1953 1952 1952 1953

290

Descamps Eric Hostens Piet Kamoen Willy

1953-1958? lic. biol., Coupure 57, 8000 Brugge 1953-1959? † 1953-1956

1952

Serruys Emiel Tremmery Alfred Vandenbulcke Herwijn Vandoorne Carol Van Walleghem Luc Verbeke “Stiften” Stefaan Verbeke Eric Puype Benoit ?

1953-1958?

1953?-1960 1953-1958?

1953-1960 1953?-1959 1953?-1960 1953-1955?

lic. biol., Klijtenstraat 56, 8700 Tielt dokter (Handzame) † Wevelgemstraat 124, 8930 Lauwe dr. iur., Noordburgweg 71, 9630 Veurne dokter, Roeselarestraat 5a, 8830 Hooglede dokter, Dahlialaan 61, 8400 Oostende

1953 1952 1953 1953 1952 1952

Blanckaert “Marre” Marc Bettens Guido Defoor “Fore” Frans Delhuvenne Emile Hespel “Spilje” Jaak

1954-1961 1954-1961 1954-1960 1954-1956 1954-1958

dokter, Paterstraat 28, 8900 Ieper dokter dr. scheikunde, St. Streuvelsstraat 43, 8670 Oostduinkerke apotheker, Stationstraat 90, 9880 Aalter ir., Loofstraat 45, 8500 Kortrijk

1954

Libbrecht “Libbe” Jean

1954-1959

dokter, Kortrijksestraat 205, 8930 Menen

1953

Allaert “Joke” Jozef Bonte “Pieren” Pierre Delbarge Willy Dessein Godfried Devos “Voske” Noël Doom “Vapeurke” Hedwig Inghels Sylvain Lecomte Rik Pille “Pizeke, Jantje” Jan Roussel Etienne Titeca “Harry” Henry

1955-1958 1955-1961 1955-1962 1955-1959 1955-1960 1955-1962 1955-1963 1955-1959?

1955?-1959?

1955-1962 1955-1959

lic. hist., Aartrijkestraat 119, 8820 Torhout apotheker, Zeswegenstraat 84, 8790 Waregem dokter, Rue St. Pierre 16, 7700 Moeskroen lic. wisk., Provinciebaan 5, 8880 Ledegem dr.iur., Sparredreef 33, 8890 Dadizele dokter, Torhoutsesteenweg 463, 8400 Oostende dokter (Veurne) †

1954 1955 1955 1955 1955 1955 1955

advokaat, Koningstraat 29, 8930 Menen orthopedist, Rijselstraat 148, 8900 Ieper ir. rer. oec. (verkoopsdirecteur), Bornstraat 24, 8800 Rumbeke †

1955 1955

Vanhalst Frans Vangeenberghe Frans Verbeke “Witen” Herwig

1955-56 1955-1958? dr. iur. Verzekeringsinspecteur, Parkbosstraat 11, 3001 Heverlee 1955-1960 ir., Schonekeerstraat 84, 8930 Lauwe

Cardoen “Pietje” Luc

1956-1959

(Brussel)

1956

Demunck Hendrik Depuydt Elie Devlies Jozef Dujardin Gerard D’hooghe Gilbert

1956-1960 1956-1959?

1956-1959?

1956-1960 1956-1959?

lic. hist., Eikenstraat 17, 8560 Wevelgem regent (Nazareth) † kinesist, Stasegemstraat 42, 8530 Harelbeke lic. psych. (Destelbergen) lic. rer. pol. & soc.(Kessel-Lo)

1956 1956 1956 1956 1956

Feys Damien Gistelinck “Milten” Remy Roze Willy Tanghe Wilfried Vandoorne Bernard Verbeke “Natse” Ronald

1956-1960 1956-1959?

1956-1959?

1956-1963?

1956-1963?

1956-1962

lic. T.E.W †

1956 1956

dokter, Rollegemstraat 65, 8880 Ledegem dokter (Boortmeerbeek) † tandarts, Bruggestraat 141, 8930 Menen

1956 1956 1956

Cloedt Gerard Maertens “Rikke” Erik Verscheure Luc

1957-1958? veearts, Dadizele † 1957-1962? lic. germ. fil. Koude Keukenstraat 47, 8200 Sint Andries Brugge 1957-1960 Spanjestraat 60, 8800 Roeselare

1957

Depuydt Marc

1958?-1961 ir., Chartreuzenberg 12, 3220 Holsbeek

1957

1954

1953 1955

1957

291

Dessein Raf

1958?-1960 lic. biol.

Isebaert Louis Louwage Romain Vandoorne “Stiere” Albert Vervisch “Visselke” Frans

1958?-1960 dr.iur. ? Wervikstraat 99, 8930 Menen 1958?-1960 1958?-1961 technieker (Kinshasa, Kongo) † 1958?-1961 dokter

Deltour Etienne Dessein "Slyps” Marc Fievez Noël Lesage Noël Louage Luc Pollefeyt Frans Tremmery Jacques Vandecandelaere Paul Vandenbulcke Johan Verhulst Romain

1958-1963?

1958-1962?

1958-1962 1958-1962 1958-1965 1958-1962 1958-1962 1958-1963 1958-1960 1958-1961

Baeckelant W Debels Jean Derwedeuven Johan Maddens Luk Lietaer Germain Verhaeghe Gabriël

1958?-1961 1958?-1961 1958?-1961 1958?-1963?

1958?-1961 1958?-1962?

Verschaeve Maurits ?

De Brouwer Alain

1957 1957

ir., Fabiolalaan 136, 2627 Schelle dokter, Van Eycklei 1, 2018 Antwerpen tandarts, Kortrijkstraat 40, 8850 Ardooie Wervikstraat 69/0101, 8930 Menen dokter advokaat, Iepersestraat 116, 8930 Menen dokter, Kapellestraat 1, 8880 Sint Eloois Winkel vrederechter, G. de Stuersstraat 55, 8900 Ieper ? ir.

apotheker, Frankrijklaan 60, 8450 Bredene † lic. L.O. en kine, Bruggestraat 117, 8930 Menen prof. dr. psych., Gloriantlaan 4, 3060 Bertem ir. rer. ec., Beselarestraat 155, 8940 Geluwe

1958 1958 1957 1958 1958 1958

1958 1958

Oude Leielaan 89/0101, 8930 Menen

Cardoen Tony

1959-1964? tandarts, Larstraat 264, 8930 Lauwe

Del'haye Antoon Del’haye “Laaie” Gabriël Dervaux Roger Descamps Luc Devlies “Vlieze” Luc Minne Paul Pledts Jean-Pierre Therssen Jan Tremmery Dirk Vandecasteele Antoon Vanhecke Johan Verbeke “Lodse” Lode Vuylsteke “Dreten” André

1959?-1962 1959-1963?

1959-1961 1959-1963?

1959-1964?

1959-1963?

1959-1961 1959-1964?

1959-1962 1959-1962 1959-1961 1959-1963?

1959-1962

Bourez Eric Charlier Daniël Declercq Wilfried Degroote Willy Delporte Martin Delrue Marc Denis E Depoortere Jan Depuydt Patrick Dubois Hubert

1960-1962 1960-1962 1960-1961 1960-1966?

1960-1964 1960-1961 1960-1961 1960-1962 1960-1965 1960-1965

Lernout Dirk Minne E Ostyn Walter Renier Willy

1960-1965 dokter, Braemstraat 91, 9050 Gentbrugge 1960-1961 1960-1967? dokter, Italielaan 7, 8930 Menen 1960-1961 dokter (Wervik)

Boomgaardstraat 25, 8900 Ieper ir., Aubettestraat 31, 8510 Bellegem

1959

1958 1958

lic. L.O., Schoolstraat 16, 8940 Geluwe lic. scheikunde, Antoine De Preterlaan 49, 2920 Kalmthout lic. L.O., Bruggestraat 28, 8930 Menen lic. wisk., Helleketelweg 10, 8970 Poperinge apotheker, Hellestraat 18, 8940 Wervik lic. T.E.W. (Oostgeest- Nederland) (Koekelberg) lic. L.O., Parkstraat 70, 8930 Menen lic. T.E.W., Molenhoek 81, 9185 Wachtebeke

1959 1959 1959 1959 1959 1959 1959 1959 1959

gynaecoloog (Vlissingen – Nederland) stadssecretaris, Ingelmunstersestraat 16, 8860 Lendelede leraar, J. Deconinckstraat 6, 8560 Wevelgem dokter, Thonetlaan 48, 2050 Antwerpen lic. kine Groenstraat 20, 8940 Wervik (?) ir., Hulstbergstraat 100, 3078 Kortenberg

1960 1960 1960 1959 1960 1960

Heulebosstraat 5, 8501 Heule orthopedist (Herent) †

1959 1960

1960 1960

292

Sonneville Marcel Taccoen Luc Tanghe Pol Valcke Herman Vande Walle Frans Verpoort Bernard Verscheure Marc Vynckier Guido

1960-1961 1960-1961 1960-1962 1960-1965 1960-1961 1960-1962 1960-1962 1960-1962

(Lauwe) † lic. filosofie, Woeringstraat 83, 3150 Haacht Monarkenweg 4, 3050 Oud-Heverlee (Pavillons sur Bois – Frankrijk) leraar, Zwarteleenstraat 51, 8902 Zillebeke ing. Oude Leielaan 41, 8930 Menen (Etterbeek) In't Eegdeken 43, 2440 Geel

1958 1960 1960 1960 1960 1960 1960 1960

Debeuf Hugo Ghekiere Paul Goethals “Wieten” Herwig Hostens Eric Hostens Jozef Ooten Arthur Van Welden Karl Verhelst Dirk Wybaillie Raynaldo

1960?-1962 1960?-1965 1960?-1967 1960?-1962 1960?-1962 1960?-1962 1960?-1962 1960?-1962 1960?-1961?

veearts, Ten Brielsesteenweg 43, 8940 Wervik dierenarts, Diksmuidseweg 133, 8900 Ieper dokter ORL, Steenbrugmolenstraat 1, 8571 Anzegem leraar, Stationsstraat 58, 8930 Menen

1959 1960 1960 1959

Cosyns Etienne Cosyns Leon Deceuninck Bernard Demeester Luc Donckels Rik Eeckhaut Dirk Ghesquiere Kurt Gistelinck Erik Lecoutre Herwig Lemayeur Marcel Lust Dirk

1961-1965 1961-1962 1961-1964?

1961-1965 1961-1962 1961-1962 1961-1964?

1961-1967 1961-1964?

1961-1962 1961-1962

Parein “Tone” Antoon Reynaert Marc Roussel Pierre Soenen Gilbert Taillieu Tharsi

1961-1966?

1961-1965 1961-1965 1961-1965 1961-1966

Vandeputte Antoine Vandromme Germain Vermander Jean-Marie

1961-1962 1961-1965 Kortrijkstraat 77, 8700 Tielt 1961-1964? Vrijheid 166, 2320 Hoogstraten

Van Damme “Berre” Albert

1961?-1963? tandarts, Koning Albertpark 30, 8500 Kortrijk

Bayart Marc Bonte Francis Debaere Pol Deceuninck “Keun” Frans Delplace Johan Lecompte José

1962-1964?

1962-1966?

1962-1965 1962-1969 1962-1964?

1962-1964?

Poblomme Noël Roelens Pol Van Hollebeke José Verhaeghe Raf

1962-1964? lic. germ. fil., Sint Annastraat 69, 8510 Marke 1962-1966?

1962-1967 lic. scheik., 1962-1963? gegrad. Electronica, Trappistenweg 92, 8978 Watou (?)

Bonte Gaby Bourez Luk Claerebout Hendrik Combes Hendrik Cottyn Jan

1963?-1967?

1963?-1967? ir. rer. oec., 11de Julistraat 15, 8870 Izegem 1963?-1965 1963?-1965 1963?-1969 lic. wisk., (Leuven)

Steenweg op Geluwe 191, 8940 Geluwe

dierenarts, Beverenstraat 33, 8691 Leisele

1961

prof. dr. wiskunde, Markiezenlaan 1, 3210 Linden (Mechelen aan Maas)

1960 1961 1961 1961 1961 1961 1961

(Lauwe) lic. handelswet. (Wervik) bediende, Tulpenlaan 3, 8560 Wevelgem lic. scheik., Tulpenlaan 5, 8560 Moorsele tandarts, Schuttershoflaan 27, 8560 Gullegem Sperredreef 32, 8890 Dadizele lic. handelswet., Kezelberg 15, 8560 Moorsele Lijsterstraat 20, 8511 Aalbeke prof. dr. psych., Steenweg op Hoogstraten 135, 2530 Merksplas

Diksmuideweg 45, 8900 Ieper lic. L.O., Bruggestraat 489, 8930 Menen dokter, Engelandlaan 7, 8550 Zwevegem dokter, Wandelstraat 7, 9770 Kruishoutem lic. kine, Kemmelstraat 33, 8953 Wijtschate lic. scheik., De Tuintjes 5, 8310 Sint-Kruis Brugge

1961 1961 1961 1961 1960 1961 1961

1962 1962 1961 1962

1959

1963

1963

293

Debrabander Gerard Debeuf Christiaan Deroose Daniël Ducastel Christoph Hondeghem Luk Hostens Luk Ponseele Luk Rosseel “Veten” Hervé Ryckebosch Hubert Saelens Dirk Samyn Johnny Stragier “Stiere” Wilfried Samoy Jozef Vanhollebeke J. Verbrugghe Johan Vereecke Georges Wallays K / Félicien Withouck Michel Wybo Ignace Wyseur Gerard

1963?-1967?

1963?-1965 1963?-1967 1964-1965 1963?-1969?

1963?-1965 1963?-1967?

1963?-1971 1963?-1966?

1963?-1968 1963?-1965 1963?-1969 1963?-1967?

1963?-1966 1963?-1965 1963?-1965 1963?-1965 1963-1967?

1963?-1965 1963?-1967?

Bostoen Dirk Carbonez Luk Costeur Erik De Geetere Gerard D’hondt Johan Gysen Frans Lernout Jozef

1964-1968?

1964-1968?

1964-1968?

1964-1965 1964-1968?

1964-1965 1964-1967?

Maertens Antoon Ponseele Jan Raes “Nolle, Pis” Arnold Roussel “Meir” Omer

1964-1969 1964-1969 1964-1971 1964-1968

Vanackere Jacques Vandenbossche Guy Defrancq Gilbert Lerouge Herwig Vandenabeele St Vandenbroucke Frans Vandecandelaere Godfried Vanwallegem Urbain Brutsaert Tony Clais “Kloot” Claude Demey Ghislain Demyttenaere Karel Demyttenaere Luc Desmet “Smette Kaas” JeanPierre Devriendt Jean-Marie Dewaele “Berten” Gilbert D’hondt Hendrik Ghesquière “Zakske” Jacques Hondeghem "Keizer" Marc Maertens Jos Maes André Maton Fernand

dokter, Adv. De Backerstraat 74, 9450 Denderhoutem Voskenstraat 132, 8940 Menen Bruggestraat 38, 8930 Menen lic. L.O.,(Genk) tandarts, Hospitaalstraat 17, 8908 Ieper-Vlamertinge ir., Dadizelestraat 26, 8980 Zonnebeke lic. paed., (Geluwe) dokter, Molenstraat 16, 8940 Wervik lic. psych., Tarweveld 28, 8500 Kortrijk K. Van Manderstraat 36, 8510 Marke Den Hertoglaan 1, 1750 Zellik

1963 1964 1963 1963 1963 1963 1962 1962 1963 1963 1963

dokter, (Denderwindeke) (Harelbeke) Maagdenstraat 2, 8940 Geluwe dr. iur., (Roeselare) Marktstraat 53, 8510 Marke

1963 1962

dr. iur., Molenstraat 80, 3600 Genk dr. iur., (Wenen – Oostenrijk) lic. rer. oec., Bergwegel 103, 9820 Merelbeke) Rozenlaan 13, 8400 Oostende lic. scheik., (Redwood City – Canada)

1964 1964 1964 1964 1964

ir., (Geluwe) †

1963

dokter, Ledegemstraat 20, 8560 Moorsele ir., Moorsledestraat 26, 8880 Ledegem dokter, Ommegangstraat 61, 8870 Izegem

1964 1964 1964

1964-1965 1964-1971 1964?-1968?

1964?-1968?

1964?-1968?

1964?-1968?

1964?-1967?

1964?-1968?

Kerkomtrek 5, 8930 Menen (Antwerpen) (Wevelgem) lic. germ. fil., Rue de Vanniers 7, 4602 Visé

1964 1964 1963 1964

ir. agr. (Sint Eloois Winkel)

1963

1965-1969 1965-1971 1965-1968?

1965-1968?

1965-1968?

1965-1971

lic. T.E.W., Steenakkerstraat 22, 3018 Leuven apotheker, Ieperstraat 11A, 8956 Kemmel Kortrijkstraat 60/0502, 8930 Menen dr. iur., (Brussel)

1965 1965 1965 1965

1963

lic. iur., Geluwemolenstraat 14, 8940 Geluwe

1965-1972? dokter, Chaussee de Ninove 1088, 1080 Brussel

1965

1965-1970 lic. biol., Cardijnstraat 1960 Eppegem 1965-1968? Koestraat 78, 8940 Wervik 1965-1971 apotheker, Menenstraat 221, 8980 Geluveld

1965 1965 1965

1965-1972?

1965-1969 1965-1968?

1965-1969

1965

dokter, Kairostraat 65, 8400 Oostende Baron Holvoetlaan 80, 8890 Dadizele dokter, (Hasselt) dokter, (Marcinelle)

1965 1965

294

Florue Marc ?

Taillieu Rudolf Tremmery Oswald Valcke Marc Van Canneyt Ignace Verstraete Wilfried

1965-1968?

1965-1968?

1965-1968?

1965-1968?

1965-1968?

1965-1968?

Bouckenooghe Pierre Declercq Luc Ghesquière Frans Oste Luc Vandendriessche Antoon

1966?-1971 1966?-1971 1966?-1970 1966?-1968 1966?-1968

Declerck Marc

1967?-1974 lic. kine, Eikenstraat 32, 8560 Wevelgem

Deforche Mark Demynck Edwin Derumeaux Luc Gheysens Luc Ghesquière Pol Ghesquière Karel Lernout Ghislain Louage Jozef Ponseele Dirk Ramon Mark Roussel Luc Samoy Raf Vandamme Patrick Vanthongel Guy Van Overmeire Jozef Verhelle Ronny Werbrouck Armand

1967?-1972?

1967?-1971 dokter, Kiplinglaan 9, 8900 Ieper 1967? dokter (wijnhandelaar), Dam 15, 8500 Kortrijk 1967-1971 dr. iur./lic. not./cand. kl. fil./cand. hist., Beselarestraat 157, 8940 Beselare 1967?-1971 dr. iur. notaris, Oude Leielaan 4, 8930 Menen 1967?-1971 dr. iur., Grote Moerstraat 85, 8200 Sint Andries Brugge 1967?-1969 lic. hist., Kornijkveld 3, 1501 Halle 1967?-1969 ir. (Kruibeke) 1967?-1971 tandarts, Stationstraat 47, 8890 Moorsele 1967?-1969 Olmstraat 36, 8790 Waregem 1967?-1969 1967-1970 Kleine Heirweg 142, 8791 Beveren-Leie 1967?-1971 (Antwerpen) 1967?-1970 lic. rom. fil., Rotsestraat 18, 8800 Roeselare 1967?-1969 † 1967?-1969 1967?-1970 (Laakdal)

Baete Milo Bertheloot Luk

1968-1971 dokter, Bondgenotenlaan 214, 8300 Knokke-Heist 1968-1972? ir., (tech. dir.) (Eeklo)

Bruggeman Guido Clicque Guido Corne Antoon Crepel Mark Desmet Geert

1968-1969 1968-1971 1968-1972?

1968-1970 1968-1969

Molenhoekstraat 28, 8980 Beselare Steenmolenstraat 13, 8180 Beselare dokter, Dam 23, 8870 Izegem ir., (Sint Genesius Rode)

Doom Ghislain Dubois Dominique Forrez Willy Ghesquiere Geert Lodewyck Paul Maes Walter Meganck Dirk Nuytten Roland Reynaert Rik Vanfleteren “Florre” Luc Vangheluwe Luk Van Heddeghem Gust Vanholme Wilfried Vanraes Jozef Verbanck Willy Verbeke Ludwig/Mark?

Vernaille Guido

1968-1970 1968-1970 1968-1969 1968-1970 1968-1973 1968-1969 1968-1972 1968-1970 1968-1969 1968-1973 1968-1969 1968-1970 1968-1969 1968-1973 1968-1970 1968-1970?

1968-1969

dokter, Kapellestraat 54, 8940 Geluwe dokter, Kleinwaverstraat 48, 3040 Huldenberg

1966 1968

Schipstraat 13, 8980 Beselare dokter, Min. Libaertlaan 41, 8500 Kortrijk tandarts, (Eeklo) handels ir., Steytelincklei 2, 2610 Wilrijk Groeneweg 3, 8755 Ruiselede Handzamestraat 79, 8610 Kortemark ir., Veldstraat 156, 8500 Kortrijk Ieperstraat 120 c, 8940 Wervik

1967 1968 1967 1968

dokter, Bethlehem 74, 8930 Menen lic. L.O. & kine, Beselarestraat 20, 8940 Geluwe lic. germ. fil., Hogeweg 497, 8200 St. Andries - Brugge apotheker, Bruggestraat 89, 8930 Menen

1968 1967 1966 1967

lic. psych., Turfstraat 28, 3690 Zutendaal (Menen) (Casablanca – Marokko)

1964 1964 1965

Burg. Vandenbogaerdelaan 72, 8870 Izegem

1965

Woumenweg 244, 8600 Diksmuide apotheker, Stuiverstraat 402, 8400 Oostende dokter, Wervikstraat 17b, 8940 Geluwe

1966 1966

lic. germ. fil., Gaverstraat 5, 8560 Wevelgem

1965 1966

1967 1965 1965 1966 1965 1966 1967

1967 1967

1964 1967 1966

1967 1968

1968 1967

295

Victor Jean-Pierre Watteyne André Coudyser Werner Degroote Joris

1968-1972 1968-1971 1968?-1972?

1968?-1973

lic. TEW, Wijnbergstraat 34, 3052 Blanden (Gent) lic. iur./ lic. E.W.,Kasteelstraat 2, 8920 Langemark lic. iur., Joos Griettenstraat 17, 8900 Ieper

1968 1967 1966

Deboosere Patrick Deforche Jozef Goderis Jozef Josson Luc Josson Jacques Lemay Maurits Maes Rik Verraes Luc

1969-1970 1969-1972 1969?-1970 1969?-1975 1969-1974 1969?-1971 1969-1970 1969-1970

(Brussel)

1969

veearts, Kortrijkstraat 47, 8550 Zwevegem lic. T.E.W., Hogeweg , 8560 Wevelgem dokter, Moeskroenstraat 788, 8930 Rekkem Rozenstraat 97, 8560 Moorsele prof. dr. ir., (Amsterdam) Dokter, Oude Ieperseweg 70, 8501 Heule

1968 1969 1969

Baete Johan Declercq Marc Decaestekker Guido Dehaene Etienne Den Dauw “Cissen” Francis Depoortere Hugo Duthoo Luc Furmère Jef Ghesquière Luc Hostens Pol Lecluyse Johan Rosseel Albert Sacrez Luc Vandenbulcke Rik Wybaillie Patrick

1970-1971 1970-1974?

1970-1973 1970-1973 1970-1975 1970-1973 1970-1977 1970?-1972?

1970-1975 1970-1971 1970?-1972?

1970-1975 1970-1972?

1970-1972 1970-1971

apotheker, Gentsestraat 8, 8530 Harelbeke (Gent) lic. iur., Hoveniersstraat 54, 8500 Kortrijk

1969 1969 1969

lic.jur. notaris, Rijselstraat 62, 8900 Ieper

1970

veearts, Iepersestraat 326, 8800 Roeselare lic. T.E.W., Hoogweide 19, 8501 Heule Statiestraat 121, 8880 Ledegem dokter

1969 1970

Aerman Jo Corne Eric Cools Frans Cools Johan Decruyenaere Karel Defraye “Chappe” Bernard Deleu Jan

1971-1973?

1971-1972?

1971-1978?

1971-1972?

1971-1974 1971-1973 1971-1972?

dokter, Zuidstraat 17, 8980 Passendale Schonebeek 91, 8930 Menen lic. iur., Ieperstraat 52, 8930 Menen lic. scheik.

Kessel-Lo

Feys Marc Gryspeerdt Jozef Lambelin Antoon Lemay Maurice Lepere Jacques Onraet Johan Reynaert Eddy Robbe Filip Schottey Jos Vandemaele Danny Vanhee Eric Verbrugghe Freddy Verraes Yves Waignein Jacques Winne Marnix

1971-1972?

1971-1974 1971-1972?

1971-1978?

1971-1976?

1971-1976?

1971-1972?

1971-1972?

1971-1972?

1971-1972?

1971-1976?

1971-1976?

1971-1972?

1971-1976?

1971-1972?

Debaes Dirk Decoene Erik Dever “Missen” Marc Raes “Keun” Freddy Vanraes “Wiete” Willy

1972?-1976.

1972?-1976?

1972?-1974 1972?-1978?

1972?-1978?

1969 1969

Neerhofstraat 37, 8560 Wevelgem

lic. iur., Meensestaart 181, 8560 Wevelgem (Menen) Rozenstraat 97, 8560 Moorsele lic. L.O., (Ieper) Ballingstraat 187, 8560 Gullegem lic. T.E.W., (Moeskroen) grad. land-en tuinbouw (Menen) Hofbos 60, 8560 Wevelgem Gentsesteenweg 125, 8530 Harelbeke lic. L.O., (Heverlee) dokter, Normandiestraat 150, 8560 Wevelgem (Menen)

lic. T.E.W., Moerstraat 44, 8560 Wevelgem Magerheidsstraat 54, 8940 Geluwe ir. rer. oec., Koningin Astridlaan 7, 8501 Bissegem ir. rer. oec., Kezelberg 51, 8560 Moorsele

1969

1967 1969 1970 1970 1969

1969 1968 1971 1970 1970 1971 1971 1974?

1971 1971

1970 1971 1972 1972

296

Eggermont “Charly” Laurent Josson Frans Lambrecht Henk Roelens "Carolus" Johan Tack “Tacky” Jean- Pierre Vanderheeren Johny

1973-1976?

1973-198x dokter, Lauwestraat 7, 8560 Wevelgem 1973-1974 1973-1978? ir. rer. oec., Bormte 252, 9190 Stekene 1973-1976? Broelkaai 3, 8500 Kortrijk ?

1973?-1976?

Dejaeghere Luc Derumeaux Antony Devos Stefaan Gheysens Mark Gheysen Philippe Gheysen Hendrik Laperre "Frans" Franky Libbrecht Yves

1974-1976?

1974-1978?

1974-1976?

1974-1976?

1974-1978 1974-1980?

1974-1978?

1974-1976?

Craeynest Jan Decock “Kokke” Filiep Dewulf Jef Gheysens Robert Ponseele “Selle” Michel Vandamme Rik Vancraeynest Bernard Vandepitte "Pitte" Dirk Verdru Geert Vervenne Bart Vanderstichele Raf

1975?-1979 1975?-1980?

1975?-1979 1975?-1978?

1975?-1980?

1975?-1980?

1975?-1978?

1975?-1978?

1975?-1979 1975?-1979 1975-1979

Barbe Rik Nys Johan Pype Bernard Renard Stef Sorgeloos Dominique Vanderstichele Pat Vanwalleghem Jan Vanden Berghe Jan Van Becelaere Eric

1976-1978?

1976-1978?

1976-1978?

1976-1978?

1976-1978?

1976-1978?

1976-1978?

1976?-1977?

1976-1978?

Leroy Filip Sinnesael Bart

1977?-1979 1977?-1979 lic. kine, Guido Gezellelaan 125, 8210 Zedelgem

1977

Vantomme Dirk Verraes “Stef’n” Stefaan

1977?-1979 lic. kine, Leiestraat 21, 8940 Wervik 1977?-1981 lic. iur., Esplanadestraat 14, 8930 Menen

1974 1975

Beauprez "Pinoccio" Ludo Cardoen Filip Cardoen Jan Corne Frank Deceuninck Dirk Develter “Cisse” Francis Ghillemyn Martin Lecluyse Henk Pype “John Massis” Johan Stammen Francis Valcke “Mous” Christiaan Verraes Philippe Vervaecke Jean-Paul Vervalle Rik

1978-1982 1978-1979 1978-1981?

1978-1979 1978-1981?

1978-1982 1978-1979 1978-1979 1978-1983 1978-1979 1978-1981?

1978-1981?

1978-1979 1978-1981?

Papenstraat 4, 8560 Wevelgem Wittemolenstraat 117, 8560 Moorsele Hovenierstraat 17A, 8500 Kortrijk dokter, L. Vandorpestraat 34, 8500 Kortrijk ir., Neerhofstraat 33, 8560 Wevelgem lic. T.E.W., Zandstraat 55, 8490 Varsenare Arendstraat 140, 8530 Harelbeke

1973 1972

1974 1972 1974 1974 1971

Menenstraat 140, 8560 Wevelgem lic. T.E.W., Heirweg 143, 8800 Roeselare (?)

1975 1975

(Oelegem) tandarts, Lauwestraat 114, 8930 Rekkem ir., Betlehem 4, 8930 Menen lic. T.E.W., Vrijheidstraat 37, 8560 Wevelgem lic. T.E.W., Braambos Oost 2, 8000 Brugge lic.-drs. T.E.W., Fazantendal 26, 3700 Berg † ir. rer. oec. / MBA (Geluveld) Waterpoelstraat 63, 1652 Alsemberg

1972 1974 1974 1971/3 1974 1974 1974

Kranenbroeklaan 30, 8930 Lauwe (Entraignes sur Aorgues ?)

1976

grad. marketing, Ten Dries 11, 8930 Rekkem lic. T.E.W.

1968

Graaf L. De lichterveldestraat 61, 9890 Gavere ir. agr., (Beselare) lic. kl. fil., Dorpsstraat 33, 3660 Opglabeek dokter, Menenstraat 291, 8560 Wevelgem ir., (Menen) lic. iur./not., Lauwestraat 88, 8560 Wevelgem lic. not., Overheulestraat 220, 8560 Moorsele Potaardeberg , 1000 Brussel cardioloog, Hulststraat 38, 8700 Tielt ir., (Menen) lic. iur., Beselarestraat 111A, 8940 Geluwe Vredestraat 10, 8560 Wevelgem lic. iur., Pijpestraat , 8560 Wevelgem

1979 1977 1976 1975 1978

1976 1976 1975

297

Beele Damiaan Casier Paul-Emmanuel

1979-1980 1979-1980 / 1982-1985 Deleu Hein 1979-1984 Dumont Lode 1979-1980 Gheysen Hubert 1979-1980 Gesquière "Kiere" Jan 1979-1984 Vandamme "Jannes" Karel 1979-1980 Vandemoortele "Pruts" Geert 1979-1980 Volckaert "Faone" Stefaan 1979-1984 Bevernage Jan Byze Johan Couvreur “Leegaerd” Philippe Lagae “De Witten” Koen Bevernage Bart

1980-198x 1980-198x 1980-1984 1980-1984 1980?-198x

Ieperstraat 78, 8940 Geluwe lic. iur., Ieperstraat 107, 8930 Menen

1979

ir. rer. oec., Meensesteenweg 405, 8501 Bissegem Kerkstraat 27, 8510 Marke ir. agr., (Wevelgem) ir. rer. oec., Deurlestraat 3, 9840 De Pinte lic. psych., Rodepoortstraat 1, 8850 Ardooie (Menen) lic. T.E.W., P.Pijpestraat 9, 8940 Geluwe

1979 1979 1977 1979 1979 1979 1979

lic. iur., Eglantierstraat 30, 8560 Wevelgem

1976

Beverensesteenweg 112, 8800 Roeselare Oude Houtlei 9, 9000 Gent

Lambert “Raoul” Marc 1981-1985 Kapelhoekstraat 33, 8800 Roeselare Pype "Joe Alcatraz" Franky 1981-1983 Vandecasteele “Dandy” Curd 1981?-1986 Ter Kassei 22, 8560 Moorsele Maes “Schaap” Jo Sterckmans “Hysti” Frank

1983?-1985 Bloemendalestraat 110, 8020 Oostkamp 1983?-1986 Beringensteenweg 53, 3520 Zonhoven

Opsomer J.D.

198x-1984?

Van Eeckhoute Stefaan

198x-198x

Bode “Facteur” Jan

1984-1991

lic. iur., Hoekstraat 12, 8300 Knokke-Heist

Dejonckheere “Tintin” Bart Maes “Abdel” Jozef

1984-1988 1984-1988

lic. T.E.W., Regentstraat 22a, 2060 Antwerpen Kwadepoelstraat 60, 8550 Zwevegem

Piette “Raepe” Francis Stepman “Steppie” Marc Vanfleteren “Gel” Alain

1984-1988 1984-1988 1984-1988

Burg. Gillonlaan 27, 8500 Kortrijk Lippenslaan p/0031, 8300 Knokke-Heist lic. klass. fil., Lendedreef 69, 8570 Anzegem

Bardyn Bernard Kemel “Kemel” Johan Lemaire “Jempi” Jean-Pierre Maessen “Rodenbach” Franky Robbe “LePen, Bille” Christophe Van Parys “Wodge” Roger

1985-1986 1985-1988 1985-1989 1985-1988

Ronksdreef 16, 8500 Kortrijk Herfstboven 24, 8434 Westende Sint Denijsplaats 11, 8554 Zwevegem

1985-1988

Abdijmolenweg 42, 8510 Marke

Lietaert “Spelonk” Jan Riem “Fifi” Philippe

1986-1988 1986-1988

Deken Camerlyncklaan 91, 8500 Kortrijk Rodebergstraat (west) 20, 8954 Heuvelland

Soens “Soentje” Lieven

1986-1988

A. Rodenbachlaan 33, 8501 Heule

Bamelis Frank Bardyn “Boris” Philippe Devos “Ressort, Zweepie”” Gerben Devriese “Vrieze,Joint" Kurt Dhoop “Dopie” Bernd Hoste “Beasty” Christophe

1987-1988 1987-1991 1987-1990

Toekomststraat 35, 8500 Kortrijk Orveiestraat 12, 8550 Moen

1981

1985-1986

1987-1988 1987-1988 1987?-1991 lic. iur., Spoorbermstraat 16, 8500 Kortrijk

298

Pison "Poubelle" Piet

1987-1988

Dedeurwaarder “Van Backlé” 1988-1990 Guy Denolf “Frisco Billy” Alain 1988-1991 D’haeveloose “Daf” Christ D'huyvetter “Stanne” Philip Lannoo "Pierre Hespe" Pierre Van Gelder “Zwelder” Eddy

1988-1991 1988-1993 1988-1989 1988-1989

Deryckere Kurt 1989-1990 Van Severen “Franne” Frank 1989-1991 Vande Sype “Zepe”

Ellestraat 27 d / Vlamingenstraat 8 (?), 8550 Zwevegem

K. Stroobandtstraat 20, 8730 Beernem ir. rer. oec., Terkommerenweg 41, 8560 Moorslede cand. iur., Naamsesteenweg 529, 3001 Leuven

1986

Renbaanlaan 25, 8520 Kuurne (?)

1989-1990

Camelbeke “Kame(e)l” Geert 1990-1993

lic. T.E.W., St.-Pietersaalststraat 55, 9000 Gent

1987

Dejonghe “Floppy” Dominique Lefevre “Bruce” Nick Lietaer “Jeanne” Jan

1990-1994

lic. psych. Heidestraat 130, 2890 Sint Amands

1987

1990-1992 1990-1991

ing., Sint. Amandsstraat 116, 9000 Gent ing., L. Sabbestraat 83, 8930 Lauwe

1987 1987

De Blauwe “Klepto” Jan Lietaer “Gatje” Marc Spyns “Piere” Peter

1991-1992 1991-1994 1991-1995

dr. ir., Grotendries 16, 3210 Lubbeek ing., L. Sabbestraat 83, 8930 Lauwe lic rom. fil./dr. inf., Astridlaan 125, 8310 Assebroek-Brugge

1988

Bruneel “Trapke” Lode Coussée “Beir” Bernard Descamps “Geirnaert, Scampi” Filip Lamote “Pufke” Xavier Raes “Piske” Karl Reniers “Radar” Davy Vandendriesche “Zweetie” Stefan Verhaeghe “Boro” Hans

1992-1993 1992-1994 1992-1994

Brabandstraat 7, 8840 Oostnieuwkerke lic. merc. rer., Meiboomlaan 10, 1700 Dilbeek ir. rer. oec., Kerkstraat 93, 9270 Laarne

1992-1993 1992-1996 1992-1994 1992-1993

lic. iur., Rijselstraat 51, 8500 Kortrijk ir., Kortrijkstraat 20, 8930 Menen vertegenwoordiger, Paternosterstraat 104, 3110 Rotselaar verpleger, Lode Zielenslaan 23, 8930 Menen (?)

1992-1993

marketing, Krijgslaan 198, 9000 Gent

1991

Ghesquiere “Pietje” Karel Gheysens “Virus” Lieven Langedock “Kobbe” Lode Lowagie “ElVis” Peter Vandaele “Baguetje” Christoph Willaert “Willy” Christophe

1993-1998 1993-1997 1993-1996 1993-1996 1993-1999

ing., Brun Cornet 1, 8930 Rekkem automanagement, Handelskaai 1 A bus 11, 8500 Kortrijk lic. T.E.W., Groenestraat 44, 8560 Wevelgem ir., Tulpenweg 1, 8630 Veurne lic. T.E.W., Kortrijkstraat 131, 8560 Wevelgem

1993 1993 1991

1993-1994

ing., Fazantstraat 1, 8840 Oostnieuwkerke

Gesquière “Trane” Vincent Ghesquiere “Flippie” Pieter Vanassche “Bing” Stefaan Vannoote “Verviers” Filip

1994-1997 1994-1997 1994-1995 1994-1996

marketing, Wijnbergstraat 186, 8560 Wevelgem lic. iur., Brun Cornet 1, 8930 Rekkem lic. inf. ing., Meenseheirweg 245, 8800 Rumbeke

1993 1991 1992

De Leyn “Gabbi” Peter Feys “Pipo” Lorenzo Staelens “Foetsie” Frederik Vandenberghe “çapas” Dieter Vermandere “Willem” Koen Verpoort “Benji” Benjamin Wyseur “Rambo” Jeroen

1995-1998 1995-1999 1995-1998 1995-1998 1995-1997 1995-2000 1995-2000

dokter, Fabiolalaan 17, 8930 Menen ing., Lode Zielenslaan 16, 8930 Menen regent L.O., Lourdesstraat 1, 8940 Geluwe ir., Aalter Leuven (?) ing., Oude Leielaan 41, 8930 Menen ir., Kloosterhoek 1, 8930 Menen

1991 1994

Demuynck “Tetje” Thierry Mattelaer “Slotje” Lukas

1996-2000 1996-1999

lic. iur., Kouterstraat 12, 8560 Wevelgem ing., Vandenabeelelaan 12, 8500 Kortrijk

1991

1993

1991 1995 1995

299

Monserez “Ridge” Jan Provost “Yasmine” Jérémy Saelens “Strandy” Dieter Vandamme “Camino” Koen Vandendriessche “Jordy” Steven

1996-1997 1996-1999 1996-1998 1996-1997 1996-2001

ir. lic. T.E.W., Prinses Paolalaan 33, 8930 Menen

Heidbüchel “Ulle” Ulrik Nuytten “Hulkie” Maarten Vancolen “L Tie”Steven Vanneste “Attack” Dieter

1997-1999 1997-2000 1997-2000 1997-

lic. T.E.W., Parkstraat 172, 3000 Leuven ing., Wilsonplein 18, 9000 Gent lic. iur., Koning Albertstraat 37 - 5de verdieping, 8500 Kortrijk dokter, Schonekeerstraat 25, 8930 Lauwe 1994

De Lathauwer “Record” Hans Hardeman “Trolle” Mathieu Moens “Bweurgh” Lode Stragier “Draadje” Bram Vannoote “Chico” Mathias

1998-2001 1998-2000 19981998-2001 1998-2001

lic. iur., Brusselsesteenweg 412, 9230 Massemen ing., Burg. Pyckestraat 39, 8500 Kortrijk lic. iur., Vierschaarstraat 15, 8500 Kortrijk lic. iur., Tarweveld 28, 8500 Kortrijk lic. T.E.W., Meense Heirweg 245, 8800 Roeselare

Ide “Gaia” Dries Lecluyse “Derby” Alexander Vansuyt “Mozaar” Mathieu

19991999-2001 1999-

lic. rer. merc., Hellestraat 28, 9910 Knesselare ir.rer. oec., Abdijkaai 8, 8500 Kortrijk lic. iur., Lauwbergstraat 110, 8930 Lauwe

Vileyn “Truike” Nicky Bogaert “Tourtel” Frederik Dupont “Berke” Stefaan Bacro “Barco” Frederik Huyck “Rieme” Filip

2000-2001 2000-2001 20002000-2001 2000-2001

lic. iur. ing., Ter Klare 10, 8554 St. Denijs Zwevegem ir. rer. oec., Europastraat 32, 3078 Everberg verpleegkundige, Stenenstraat 16, 9255 Buggenhout

Lavaert "Bambi" Pieter

2001-

cand. rer. merc., Pontweg 7, 8710 Wielsbeke

Baert "Coma" Alexander Blomme "Koala"Emmanuel Ide "Beaufort" Carl Michiel "Porto" Lecluyse

2001200120012001-

cand. iur., cand.T.E.W. cand. ing.,Beekstraat 3, 8730 Oedelem cand. rer. merc., Abdijkaai 8, 8500 Kortrijk

niet gedateerde ereleden Abrahams Daniël Baert Lieven Bekaert Jo Deneudt Jean-Marie Deroulez B Desmet Carlos D'halluin Andre D'hoog Bernard Ghesquière Louis Jansens Erik Pype Patrick Robbe Pierre Van Damme Jozef Van Eeckhout Filip Vandaele Paul Vereecke Filip Vermeire R. Ververcken Dirk Wils Koen

maatsch. ass., Anjersweg 5, 8930 Menen lic. iur., Weggevoerdenlaan 29, 8930 Menen

1996 1996

Wouterstraat 11, 8510 Marke apotheker, Gen. Lemanstraat 38, 8930 Menen apotheker, Roeselarestraat 154, 8870 Izegem Ninoofsesteenweg 1088, 1080 Brussel dokter, Otegemstraat 78, 8550 Zwevegem Kortrijksestraat 439, 8930 Menen Koekoekstraat 5, 8531 Sint Elooisvijve veearts, Lendeledestraat 21, 8880 Sint Elooiswinkel Legeweg 51, 8200 Sint Andries Tervuursevest 115, 3001 Heverlee (?)

Rijselstraat 173, 8930 Menen Pottelbergstraat 2, 8500 Kortrijk Roeselare of Izegem Gentsestraat 14, 8500 Kortrijk Steenbruggestraat 34, 8530 Harelbeke tandarts, Ten Brielenlaan 15, 8940 Wervik Hazelaarstraat 43, 8870 Izegem Broekstraat 68, 2370 Arendonck

300

6 Nawoord Hier eindigt het verhaal over de eerste eeuw in het bestaan van Moeder Meense. Het is het vermelden waard dat het (afgezien van de periode waarin de universiteit gesloten was) een volle honderd jaar omvat. Immers, zelfs van de honderd- en meer jarige clubs, zijn er toch enkele die de honderd jaar niet continu rondgemaakt hebben.

Maar wat blijft er van deze historie, afgezien van de leuke anecdotes, eigenlijk hangen ? Laten we enkele krachtlijnen meegeven. Hoewel het gelijk staat met een open deur intrappen, moet toch vermeld worden dat waar het gedrag van de individuele student niet zo sterk veranderd lijkt te zijn, de maatschappelijke context enorm verschilt.

Net zoals vroeger deelt men in de club lief en leed tijdens het academiejaar. Net zoals vroeger drinken de studenten, en zeker clubleden, graag vele pintjes. Net zoals vroeger worden ze al eens dronken en halen ze in hun zattigheid wilde fratsen en kapriolen uit. Net zoals vroeger is de omgang met het andere geslacht een constante bron van allerlei anecdotes. Net zoals vroeger moet er uiteindelijk toch gestudeerd worden om er door te geraken.

De Vlaamse strijd is eigenlijk grotendeels gestreden: de Universiteit is eentalig Nederlands. Ook op het politieke vlak zijn vele van de Vlaamse eisen ingewilligd. De prestigieuze “Prins student” van vroeger bestaat niet meer: dankzij tal van sociale voorzieningen hebben vele duizenden toegang tot het universitair onderwijs dat alzo zijn elitair karakter in hoge mate verloren heeft. De strijd tegen de academische overheid loont nauwelijks nog: het informatierecht werd verworven en er wordt naar een samenwerkings- en consensusmodel gestreefd. Het militante studentensyndicalisme heeft geen draagvlak meer.

Welke grote thema’s zijn er nog ? Welke problematiek kan de studenten verenigen in een protestbeweging ? Het lijkt erop alsof de huidige student niet meer te klagen heeft en dus tevreden is met de gang van zaken. Hij plooit zich terug in zijn gemeenschap (de trend om te cocoonen) en probeert zijn verworvenheden, die hij als een evidentie beschouwt, veilig te stellen. In die zin is de student conservatief geworden. Een typerend voorbeeld is misschien de commotie rond de Dutrouxaffaire die de universiteitsstudenten eerder onbewogen liet, terwijl ze enkele jaren voordien betoogden voor meer fuifzalen. De grote boze wereld wordt nog eventjes buitengehouden om de unieke periode van vrijheid en onbezorgdheid des te beter te smaken. Dit wil zeker niet wil zeggen dat de studies op een lichtzinnige wijze wordt aangepakt, wel integendeel: het diploma wordt als een belangrijk toegangsticket tot de arbeidsmarkt aanzien. Men wil het dan ook niet opofferen aan ideologische kwesties en aanverwante acties. Desondanks bestaan inzet en vrijwilligerswerk nog, maar eerder op discretere of locale basis.

Na de zorgeloze Prins student van de eeuwwisseling, na de Vlaams (-radicale) student van het interbellum, na de solidaire student van na de tweede wereldoorlog, na de revolutionaire student van eind de jaren zestig, na de rode student van de jaren zeventig, na de democratiserende student van de tachtiger jaren, kwam de stille en brave student in de jaren negentig op het voorplan. Na de milleniumwende was het de beurt aan de studerende student.

Vooraleer dan deze historie van de Mannen van Belang af te sluiten past het om de vele bereidwilligen te bedanken voor hun bijdrage (fotos, tekstjes, feiten en verhalen, practische ondersteuning enz.). Vooral onze legendarische erevoorzitter Luc Gheysens moet vermeld worden: hij heeft de verschillende generaties op geregelde tijdstippen samengebracht bij hem thuis en was de stuwende motor achter de eeuwfeestorganisatie.

Vele leden hebben naar eigen godsvrucht, inspiratie van hun muze, eigen vermogen en initiatief, anecdotes, foto’s en documenten aangebracht (zie sectie 7), waarvoor dank. Een speciale vermelding hierbij gaat naar Leon Verbeke, die ondanks zijn leeftijd toch het jeugdige vuur opnieuw liet laaien en vele foto’s en weetjes wist aan te brengen. Evenmin mogen de sponsors vergeten worden (Pierre Roussel – zie Foto 7, Luc Derumeaux – zie Foto 8 – en Jean-Pierre Desmet – zie Foto 6) zonder wie de aankoopprijs van dit boek veel hoger zou liggen.

Het was voor mezelf een nostalgische, interessante, leerrijke, leuke (en soms toch vermoeiende) bezigheid om het verleden van Moeder Meense te boek te stellen. Ik hoop dan ook dat de lezer de inspanningen weet te waarderen.

Hoc scripsit Peter “Piere” Spyns, senior 1993-94 en centenniumscriptor 1998-2002 Vivat, crescat, et floreat Mater Menensis ! Ad multos annos.

Foto 567: Peter Spyns

301

7 Oorsprong van de foto’s en illustraties Alle foto’s en illustraties waarvan de oorsprong niet vermeld wordt of die niet in de onderstaande lijst opgenomen zijn, kunnen in de clubboeken of het foto-archief teruggevonden worden, dat in de loop der jaren opgebouwd en overgeleverd werd.

-

-

-

-

onbekend: Illustratie 3, Illustratie 12, Foto 479, Foto 504, Illustratie 64 K.U. Leuven: Foto 31 Archief en Museum van het Vlaamse Studentenleven: Illustratie 7, Foto 18, Foto 26, Foto 34, Foto 37, Foto 38, Foto 39, Foto 42, Foto 47, Foto 58, Foto 59, Foto 444, Foto 445, Illustratie 60, Foto 447, Foto 449, Illustratie 61, Illustratie 63, Foto 464, Foto 507, Foto 510, Foto 511, Foto 512 Collegecronicke 655: Foto 13, Foto 21, Foto 44, Foto 71, Foto 72, Foto 450, Foto 473, Foto 509 Rik Uytterhoeven [22]: Foto 17, Illustratie 8 Jozef Hellebuyck: Foto 10, Foto 49, Foto 50 Familie Deleu (via L. Verbeke): Foto 20 Familie Van Damme (via Albert): Foto 33, Foto 36, Foto 40, Foto 41, Foto 43, Foto 45, Foto 57, Foto 318, Foto 359, Foto 360, Foto 385, Foto 426, Foto 429, Foto 432, Foto 32 Leon Verbeke: Foto 62, Foto 64, Foto 68, Foto 87, Foto 358, Foto 101, Foto 88, Foto 366, Foto 367, Foto 453 Andre De Vrieze: Foto 104, Foto 106 Norbert Robbe: Foto 107, Foto 108, Foto 110, Foto 112, Foto 118, Foto 120, Foto 141, Foto 122, Foto 123, Foto 125, Foto 126, Foto 124, Illustratie 13, Foto 142 Mark Blanckaert: Foto 130, Illustratie 14, Foto 133, Foto 148, Foto 149, Foto 150, Foto 371, Foto 408, Illustratie 68, Illustratie 67 Etienne Roussel: Foto 115, Foto 131, Foto 132, Foto 134, Foto 135, Foto 136, Illustratie 15, Foto 137, Foto 378, Illustratie 65 Luc Maddens: Illustratie 21, Illustratie 22, Illustratie 23, Illustratie 24, Foto 156, Foto 155, Foto 446, Foto 492, Foto 497, Foto 540, Foto 565 Herwig Goethals: Foto 161, Foto 163, Foto 166, Foto 168, Foto 314, Foto 333, Foto 424, Foto 498, Foto 543 Antoon Parein: Foto 169, Foto 171, Foto 197, Foto 374, Foto 373 Jacques Ghesquière: Foto 181 Luc Vanfleteren: Foto 189, Foto 190, Foto 412, Foto 425, Foto 503 Willy Vanraes: Illustratie 26, Illustratie 27, Illustratie 29, Illustratie 28, Illustratie 30, Illustratie 31, Foto 193, Foto 194, Foto 205, Foto 206, Foto 208, Foto 209, Foto 308, Foto 428, Foto 470, Foto 474, Foto 524, Foto 544 Franky Laperre: Foto 192, Foto 218, Foto 219, Foto 220, Foto 221, Foto 337, Foto 348, Foto 357, Foto 361 Jozef Vanraes: Foto 111, Foto 196, Foto 204, Foto 217, Foto 334, Foto 376, Foto 502, Foto 495 Michel Ponseele:Foto 222, Foto 223, Foto 546 Francis Develter: Foto 195, Foto 200, Foto 202, Foto 203, Foto 226, Foto 562 Pol Lodewyck: Illustratie 32, Illustratie 54 Philippe Verraes: Foto 201,Foto 224, Foto 225, Foto 227, Foto 249, Foto 475 Jan Bode: Foto 230, Foto 233, Foto 235, Foto 236, Foto 240, Foto 241, Foto 242, Foto 243, Foto 244, Foto 245, Foto 246, Foto 252, Foto 252, Foto 254, Foto 256, Foto 259, Foto 260, Foto 362, Foto 389, Foto 436, Foto 462, Foto 478, Foto 477, Foto 480, Foto 481, Foto 558 Jean-Piere Lemaire: Foto 228, Foto 258, Illustratie 55 Peter Spyns: Foto 1, Foto 273, Fragment 47, Illustratie 66, Illustratie 69, Illustratie 70 Tony Cardoen: Foto 305, Foto 313, Foto 499 Benjamin Verpoort: Foto 484 Mevr. Larmuseau (via M. Blanckaert): Foto 490 Fam. Develtere (via ?): Foto 537 Luc Ghesquière: Foto 471, Foto 559 Gilbert Devlies: Foto 126, Foto 127, Foto 128, Foto 129, Foto 405 Stefaan Volcaert: Foto 548

In het archief van “Ons Leven” steken nog enkele foto’s van Menenaren die hier niet gebruikt werden.

655

Vele nummers komen uit het SAM-archief dat, spijtig genoeg, onvolledig is. De jaargangen vanaf 1963 tot en met 1985 zijn (ingebonden en volledig) in het bezit van J. Feys (secretaris van de SAM oudleerlingenbond), Parkstraat 68 te Menen.

302

8 Bibliografie [1] [2] [3] [4] [5]

[6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25]

_ , (1991), StudentenCodex, KVHV, Leuven, L. Vos-Gevers, (1976), Catalogus van de tentoonstelling “Een eeuw Vlaamse studentenbeweging te Leuven, Acco S. Debaeke, (1991), Van Schachtendoop tot zwanezang, 100 jaar Vlaams studentenleven te Leuven Moeder Westland, M. Toye en L. Van Steenkiste, (1985), En kendet gij de Têwaers niet, dit liedje zal ’t U leren, NV UGA, Heule _, (1992), Een eeuw Kempisch Studentenleven te Leuven, Liber Amicorum Honderd Jaar Mastentop, Seniorenclub Mastentop, Herentals L. Vos, (1987-88), Leuvense studenten in beweging, Acco Aktueel, jaargang 1 Deel 1: Taalflaminganten en Vlaams-nationalisten (1836-1944), 1: 4-7 Deel 2: Deel 3: Studentensyndikalisme en Leuven Vlaamse (1958-1968), 3: 8 -12 Deel 4: Van Vlaamse Leeuw tot Rode Vaan (1968-1978), 4: 12 - 18 Deel 5: Het onbestorven verleden (1978-1988), 5: 3 – 6 _, (1932), Sint Aloysiuscollege Meenen: eeuwfeest (1832 – 1932), Deleu – Loncke, Menen P. Decuyper, 150 jaar Sint Aloysiuscollege Menen: de vroegere verenigingen; de geschiedenis van de gebouwen, s.l., s.n., s.d.

Ch. Buylaert & P. Decuyper, (1982), De geschiedenis van het middelbaar onderwijs (1532-1837) en van het Sint Aloysiuscollege (1832-1982) in Menen, Sint Aloysiuscollege Menen Ons Leven, K.V.H.V., Leuven, 1888-heden _, De Universiteit te Leuven: 1425 – 1985, Universitaire Pers Leuven, Leuven M. de Goeyse, Schetsen van het Studentenleven, Universitaire Pers Leuven M. de Goeyse, Studentenpetten en ruzies erom te Leuven, Onze Alma Mater, 32 (2) (eveneens opgenomen in [4]: 329-353). _, Lijsten van Retoricastudenten (1900-1978), College Sint Aloysius Menen J. Dauwe, (1995), Ros Beyaertclub Leuven 1895-1995: een eeuw dendermonds studentenleven, Dendermonde M. Reynebeau, (1999), De eeuw van België, Lannoo L. Lampaert, (1980), 50 jaar club- en gildeleven, s.e., s.l.

R. Uytterhoeven, (2000), Nostalgia Lovaniensis, Universitaire Pers Leuven, Leuven H. Beerlandt, Stijn Debruyne, Marc Leeman et al. (eds.), (2000) Moeder Westland Leuven 110 Jaar, s.l., s.e.

Despriet Ph., Pyncket M., en Pille R., (1987), Archeologische Historische Monografieën van Zuid-WestVlaanderen 16: 900 jaar Menen, Archeologische Stichting ZW-Vlaanderen vzw., Kortrijk. _, (1998), Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Lannoo, Tielt.

Nog wat amusante lectuur over het studentenleven: [26] Ludo Meyvis & Bob Stouthuysen, (1999), O God ! Waar is mijn kot ? Een bloemlezing hooggeschoolde onzin, Lannoo [27] Jan De Brabandere, (s.d.),Loven Boven, Lovanium Studenticosum, s.e, Rome [28] Ernest Claes, O schone dagen, Standaard Boekhandel [29] Paul Lebeau, (1947), De Zondebok

Noot: Indien nog memorabilia of bronnen zouden ontdekt worden omtrent Moeder Meense, dan mag men dit altijd signaleren aan Peter Spyns, Astridlaan 125, 8310 Brugge 3 (050/35.64.90). Hetzelfde geldt voor errata.

303