Als de vonk overslaat Dat de intensiteit van de uitvoering verschroeiend leek. Dat er een spanning in de zaal hing die te snijden was. Of ook: dat ze nog maar zelden zulke concentratie meemaakten. Het zijn niet de concertbezoekers die me dit afgelopen jaar vertelden, na afloop van een geslaagde muzikale avond in ons Muziekcentrum. Nee, het waren de musici zélf die me er meermaals op wezen dat spelen in onze nieuwe Concertzaal een ronduit indringende ervaring is. ‘De muziek stond in brand!’ Ik heb het één artiest letterlijk zo horen zeggen, een vrolijk trappelpasje erbij, zichtbaar tot overmaat van zijn eigen geluk.
Veel muzikanten zijn diep onder de indruk van de stille, volle overgave die hen in ons huis overvalt
12
We zijn een nuchter volkje. Wanneer je een muzikant zoiets voor het eerst hoort vertellen, doe je het af als beleefdheid. Jazeker, onze splinternieuwe Concertzaal ziet er prachtig uit en klinkt heerlijk, en daar horen leuke complimentjes bij. Pas halfweg vorig seizoen, bij het optreden van Lucas en Arthur Jussen, daagde het me dat er méér aan de hand is dan louter plichtpleging. Op het podium, na een fenomenale vertolking van Stravinski’s ‘Sacre du printemps’, dankten de broers het publiek uitvoerig voor zijn oplettendheid. Aardige jongens, denk je dan. Maar ook achter de schermen raakten ze niet uitgepraat over de geweldige intensiteit en focus die hun deze avond te beurt vielen. Hun ogen en woorden gloeiden als sterretjes in het donker: dit was niet zomaar hoffelijkheid, maar pure dankbaarheid. Een muzische blind date Het zou steek houden om zoveel euforie toe te schrijven aan onze fraai gerenoveerde Concertzaal en haar klaarheldere akoestiek. Hoewel we het nieuwe Muziekcentrum al openden in september 2020, hadden we ons wegens de coronapandemie nog geen
