Escape

een tijdschrift u Apeldoorn it m nee mee!

NUMMER 1 THEMA ‘DE EERSTE KEER’ NAJAAR 2014

WWW.ULTIMATE.NL

Glazenwasserij Mick.

Gevaarlijk schoon.

Tel: 06 53 32 10 55 • www.glazenwasserijmick.nl • fb.com/glazenwasserijmick Like ons op Facebook en maak kans op een gratis wasbeurt!

3

de eerste keer E SC A P E

Escape is een avontuur – vermomd als tijdschrift – over ‘de eerste keer’ – we weten wat je nu denkt – maar er zijn meer eerste keren dan dat :) – ze is gemaakt door 30 gastredacteuren – uit Apeldoorn – die reageerden op onze vraag op Ultimate.nl – kwamen wij uit Amsterdam dan noemden we dit crowdsourcing – hier noemen we het gewoon leuk – deze gastredacteuren interpreteerden ‘de eerste keer’ op hun manier – gaven er vanuit hun interesse en professie vorm aan – in ruil daarvoor stellen wij ze aan je voor – in een oplage van 10.000 stuks – niet betaald krijgen en toch onder redactie staan – van iemand die je niet kent – die bovendien nog nooit een tijdschrift heeft gemaakt – onze gastredacteuren durven dat – AVONTURIERS! – net als onze adverteerders – die reageerden op ons aanbod op Ultimate.nl - ook al wisten deze adverteerders niet meer dan een titel – kregen ze geen redactioneel stukje – ‘crowdfunding’ zouden sommigen dit noemen – wij vinden het vooral handig – want Escape is niet commercieel – maar wel reëel – dus betaalden onze adverteerders het papier wat je in handen houdt – net als de vormgeving – maar meer ook niet – de mensen die bij Escape betrokken zijn verspreiden haar ook – ‘crowd-distribution’ kun je dat noemen – of gewoon logisch – nu heb jij het in je handen – het maakt je onderdeel van dit avontuur – want wat is een tijdschrift zonder lezers? – we horen dan ook graag wat je ervan vindt – op social media – daar delen we ook ons nieuwe avontuur – wat dat gaat worden? – geen idee! – één ding is zeker – we kunnen het niet zonder jou… Op de hoogte blijven? Volg ons:

exclusief bij

Korenstraat 11 Apeldoorn www.noanoa.nl

5

de eerste keer INHOUDSOP GAV E

28

52

facemash

2003

the facebook

facebook

2004

2005

33 2007 introductie facebook ads & bedrijfspagina's

dec 2006 12 miljoen gebruikers dec 2005 5,5 miljoen gebruikers

2006 introductie newsfeed

facbook neemt in 2012 instagram over voor 1 miljard dollar

in 2009 wordt het wereldberoemde duimpje geintroduceerd

instragram

2008 introductie chats 100 miljoen gebruikers

2009, facebook voor het eerst groter dan myspace

2013

1.230.000.000 gebruikers

Gemiddelde dag in 2014:

10

36

x 1.000.000.00 likes 350.000.000 foto's geupload

de like- en share buttons worden dagelijks 22 miljard keer getoond op 7,5 miljoen websites

x 1.000.000.00 berichten

65

8

KLOTSENDE OKSELS Moet het hier dan echt gaan gebeuren?

28

VAN FIGURATIEF NAAR ABSTRACT Bodybuilders

48

IN CATEGORIEËN Hoe vaker je iets doet, hoe leuker het wordt

10

VERSCHILLEN ZIEN Geen mens is gelijk

32

ZWANGER Ik voelde niets van wat er in de boeken staat

52

ZONDER SUBSIDIE Het muziekhuis draait zonder overheidssubsidie

16

SEKS ENZO Textbites

36

SOCIAL MEDIA Ook zij zijn ooit begonnen

56

JUST DO IT Vrijheid!

...WELKE? Gucci, Prada, Versace, we zaten overal aan tafel voor salesgesprekken

41

TRADITIONAL DUTCH COOKING Which kind of worst goes with which kind of stamppot?

58

IDENTITEITSFRAUDE Hee, ik wist niet dat je ook op datingsites stond!

HUN EERSTE ONTMOETING Het zijn mensen die ik de hemel in prijs

42

ZINDELIJK Voor het eerst en het laatst

63

APELDOORN ZIEN Vers goud

46

DO’S & DON’TS Meteen het goede spoor

65

DEDICATED DOG AREAS Treated like a criminal despite my religious use of poop bags

18

23

27

BIRTHDAY DUTCH STYLE As soon as one person got up, they all got up and the house was empty

food, delicatessen en catering

www.lifesdelicious.nl #molecatenlaan18b #ugchelen

7

de eerste keer INHOUDSOP GAV E

101

MY BUCKET LIST THINGS TO DO BEFORE I DIE

1) 2) 3)

86

4) 5) 6) 7) 8) 9) 10) Maurice van Bussel

85

76

108

66

EXPOSEREN Me, myself and my world

86

GELUKSAMBASSADEUR Apeldoorn geluksstad van Nederland?

70

OP REIS Mijn reis begint al bij de bodyscan en dat niet te versmaden vliegtuigvoer

88

SAMEN IETS MAKEN Ken je dat moment?

92

HET HOTEL Zou ze die prachtige, lieve, zwarte retriever ooit nog terugzien?

73

76

82

85

JE VADER ZIEN HUILEN Sta jij er weleens bij stil dat jouw vader meer is dan alleen jouw vader?

108

GIVING BIRTH THE DUTCH WAY There was no way I was going to make it to the car

ALS AVONTUUR Wie denk je wel dat je bent, om in deze tijd een magazine uit te brengen?

111

IN ESCAPE Avonturiers!

JE BLOOTGEVEN Subtiel naakt

114

COLOFON

95

AFGEWEZEN WORDEN Tijd heelt, ik berust

DE ROLLEN OMGEDRAAID Macho’s en dellen

99

THINGS TO DO BEFORE I DIE My bucketlist

101

A DUTCH COURSE I was hopeful that one day I could stop being the foreigner

102

66

106

ALS COMPETENTIE Het moment dat je verstijft en je lijf schreeuwt om te keren

BLOGGEN VOOR ULTIMATE.NL Is het niet gewoon een stukje schrijven en dat publiceren?

99

8

Illustratie: Rachel Spanjersberg

9

de eerste keer K L O T SENDE OK SEL S

MOET HET HIER DAN ECHT GAAN GEBEUREN? Het was een warme vrijdagavond in augustus, ik kan het me nog heel helder voor de geest halen. Een dag waarop je kleren bij het minste of geringste aan je lichaam blijven kleven, elke stap is er eigenlijk één teveel. Het liefst ga ik elk uur onder een verfrissende douche maar die gelegenheid is er helaas niet.

De weg er naartoe is stoffig, onkruid langs het verharde pad en diverse auto’s staan scheef geparkeerd. Ik moet mee naar een klein kamertje. Het is eigenlijk geen kamertje te noemen, eerder een soort van hokje…Door het platte dak is de hitte in de benauwde ruimte voelbaar. Er hangt een muffe geur en de TL-lampen geven een schreeuwend wit licht. Moet het hier dan echt gaan gebeuren?

Er staat een tafel met stoelen, ergens in één van de hoeken van de ruimte. Ineens valt mijn oog op een statief, tot mijn grote verbazing zie ik een camera staan. Toch geen geluidsopnames? Wordt dit opgenomen? Ik sluit mijn ogen en tel tot tien, om mijn zenuwen nog enigszins tot bedaren te brengen moet ik dit naast me neerleggen. Er komen twee mannen binnen, een hoop gestommel, ik voel de spanning in mijn keel en merk dat mijn hart een slag overslaat. Ik word verzocht hun kant op te komen. Langzaam baan ik me een weg door de benauwde ruimte, voetje voor voetje. Ik neem plaats op de middelste stoel.

Ik probeer mijn stoel aan te schuiven zodat ik dichter bij de tafel kom te zitten, denkende dat dit me meer houvast zal geven, maar mijn benen zijn verstijfd. Ik blijf roerloos zitten.

Het licht in de ruimte wordt ineens nog feller, er gaan nog meer lampen aan. Er knippert een rood lampje op de camera, dit wordt opgenomen. Wat nu? Ik kan twee dingen doen, de ruimte verlaten of de situatie accepteren en het gewoon maar doen, het over me heen laten komen. Ik besluit tot het laatste. Er is geen weg meer terug, dit wordt mijn eerste keer…Mijn eerste persconferentie bij AGOVV Apeldoorn, de eerste van velen!

Ik moet mee naar

een klein kamertje.

Het is eigenlijk

geen kamertje te

noemen, eerder een soort van hokje…

Marianne de Jong Combineert graag het sportieve element met het zakelijke en krijgt energie van creatieve ideeën. Geniet van de kleine dingen en droomt van het grotere!” mdejong@cv.nl

Maureen Lohuizen Geboren 11 juli 2000 Tijd: 11.00 uur

Esmee Lohuizen Geboren 11 juli 2000 Tijd: 11.50 uur

11

de eerste keer

V ERSCHIL L E N ZIEN

GEEN MENS IS GELIJK “Een tweeling is nooit geheel identiek. Door invloed van de omgeving ontstaan er verschillen. Ook het karakter of zelfs de hersenpatronen van een eeneiige tweeling lijken niet altijd precies op elkaar. Genen maken jou wie je bent: een uniek individu, anders dan alle anderen. Geen mens is gelijk! Maar sommige mensen zijn gewoon iets meer hetzelfde dan anderen. Ik wil met deze serie ook de verschillen van een eeneiige tweeling benadrukken. Zowel uiterlijk onderscheid als karaktertrekken. Op zoek naar die verschillen heb ik gesprekken met de tweelingen gevoerd. Bij elke tweeling heb ik vervolgens een locatie, manier van fotograferen en een specifieke beeldbewerking gezocht. Zie de verschillen die elk mens uniek maken!“

Leonieke Luttikholt Volop bezig met fotografie en grafische vormgeving. Veel energie en creatief van geest.Denkt buiten kaders en deelt haar kennis graag met anderen. Heeft een eigen bureau & geeft les op het grafisch lyceum Zwolle. www.nu-fotografie.nl

Lorenzo Hakkenberg Geboren: 7 februari 1999 Tijd: 16.05 uur

Nino Hakkenberg Geboren: 7 februari 1999 Tijd: 16.10 uur

13

de eerste keer

V ERSCHIL L E N ZIEN

Boven: Esther van Riessen, van Lith Geboren: 3 december 1979 Tijd: 18.42 uur

Onder: Judith van Mill, van Lith Geboren: 3 december 1979 Tijd: 18.46 uur

15

de eerste keer

V ERSCHIL L E N ZIEN

Boven: Rob Zijlstra Geboren 20 juli 1967 Tijd: 15.05 uur

Onder: Hans Zijlstra Geboren 20 juli 1967 Tijd: 15.50 uur

16

de eerste keer T US S E N D E L A K ENS

SEKS ENZO MIJN ‘EERSTE KEER’ “Samen zijn we in het bos. In de verte horen we stemmen maar omdat we diep het bos zijn ingelopen, denken we dat niemand ons kan zien. Helemaal opgegaan in onszelf hoor ik in mijn onderbewustzijn stemmen. Het dringt niet echt tot mij door.

Tot er ineens een hoop geschreeuw en gelach klinkt, ik kijk op en schrik me wezenloos. Een groep jonge padvinders, wel 30 man, loopt op nog geen meter van ons af.

Ze blijven even stilstaan en ik zal nooit vergeten dat een van de begeleiders zei: “Dit hoort NIET in het bos thuis, doorlopen allemaal.” Mijn ‘eerste keer’ en dan betrapt worden door zoveel jonge mensen. Niet wat je noemt een fijne ervaring…”

HILARISCH MOMENT “We wonen op een boerderij, lekker afgelegen. Naast ons huis staat een schuur met aan de achterkant een buitendouche. Op een zomeravond besluiten we daar samen te douchen, lekker in de openlucht. Ineens klinkt vanaf het pad....”Hallo?” We staan

oog in oog met 2 mannen en 2 vrouwen.

Oeps! Alsof er niets aan de hand is begint één van de mannen te vragen waar ze zijn, hij legt uit dat ze op een camping staan en de weg niet terug kunnen vinden. Mijn man wijst ze de weg, poedelnaakt. Ze bedanken ons en lopen het pad weer af. We gieren van het lachen. Tot de dag van vandaag zijn we benieuwd wat ze dachten.”

PIJNLIJKE ERVARING “Het” doen is in onze tijd (1970) niet gemakkelijk. Onze ouders zijn streng en daarover spreken ze nooit. Op een avond rijden we langs een huis dat al lang leeg staat.

De deur is open, overal ligt rotzooi en stof, ineens zien we een stapel karton buiten liggen en daarmee maken we het ons gemakkelijk. Ergens voel ik wel wat prikken maar daar denk ik verder niet lang over na. Als ik later opsta prikken mijn hoofd, mijn rug en mijn benen zo erg dat ik gil van de pijn. Ik kijk naar de stukken karton en zie overal krioelende rode mieren, over mijn hele lijf ontstaan bulten. Het brandt en jeukt verschrikkelijk. Dagen heb ik last gehad. Als ik nu rode mieren zie, lopen de rillingen nog over mijn rug.”

17

Als de avond is

gevallen, liggen wij dus al snel in het water, genietend

van dit paradijs én elkaar.

NACHTELIJKE OLIFANTEN “De verwoestingen van bomen en hutten doen ons het ergste vermoeden als wij in Yankari National Park (Afrika) aankomen.

“Dat is het werk van een stelletje losgeslagen puberolifanten”, weet de eigenaar van het park te vertellen. De heftigheid van de hormonen van deze mannetjes werd ons in één klap helder. Wat een ravage! Na een rondje thee met de parkwachters richten wij onze hut en bespreken het snode plan om later samen te gaan baden in de warme bron van het park. In de heerlijk sensuele geur van tropische bloemen en met Bavianen slingerend boven ons hoofd. Als de avond is gevallen, liggen wij dus al snel in het water, genietend van dit paradijs én elkaar. Tot wij een hartverzakking krijgen, als aan de overkant van onze oever opeens een groepje dorstige olifanten verschijnt.

Voor ons gevoel duurt het uren voor zij vertrekken en wij weer in staat zijn om ons te bewegen...”

IK BEN NOG MAAGD! “Niemand durf ik erover te vertellen, ik heb dit alleen mijn zus toevertrouwd, maar ik ben nog maagd. 56 jaar oud en nog nooit is er een man in mijn leven geweest. Jarenlang heb ik voor mijn moeder gezorgd en toen kwam het er niet van om uit te gaan. Erg is het niet en ik weet natuurlijk ook niet echt wat ik mis. Alleen durf ik het aan niemand te vertellen.“

Marja Krosse Initiatiefneemster ‘Mooi Voor De Vrouw’, een online (naslag) magazine voor “alles wat de vrouw beweegt”. Om vrouwen te inspireren en te motiveren door middel van fantastische verhalen en bijzondere artikelen. www.mooivoordevrouw.nl

Illustratie: Studio Oinc

18

19

de eerste keer

GUCCI, PRADA, VERSACE, WE ZATEN OVERAL AAN TAFEL VOOR SALESGESPREKKEN A

cht jaar geleden werd de Pjotr voor mij gemaakt, als cadeau voor mijn vijfentwintig jarig jubileum in het uitgeversvak. Ik blader dat magazine af en toe nog wel eens door. Met een brede glimlach. Concluderend dat je leven verandert, maar dat je zelf in de loop van de tijd nauwelijks veranderd bent. De pionier die ik in mijn jonge jaren genoemd werd, ben ik heel lang gebleven en ben ik stiekem nog steeds.

Mijn hele leven al ben ik niet huiverig om iets nieuws te beginnen. Iets nieuws dat ik net zo snel weer stop als het niet naar mijn zin gaat. De rode draad: eigenzinnige magazines. Terwijl loopbaanplanning niet in mijn woordenboek voorkwam, heb ik de uitgeversbranche waar ik als twintiger in terecht kwam nooit verlaten.

Het begon allemaal bij NieuwsTribune.

In die tijd een toonaangevend vakblad voor de reclamewereld. Ik verkocht er advertenties en naamsvermeldingen. Na een conflict met de directie besloot ik met een collega zelf een communicatievakblad op de markt te brengen. Het werd Art View, een blad voor creatieven in een vorm die er nog niet was. We hadden een

enorm netwerk van fotografen en ontwerpers en begrepen dat zij niet gebaat waren bij enkel een naamsvermelding in een gids. We boden hen een platform voor hun portfolio’s, in het blad en in het bijgehorende jaarboek The Creative Red Book. Art View werd een succes.

Getriggerd door de lijvige, internationale stijlbijbels die Nederland niet kende, zoals Vogue en Harper’s Bazaar, stortten we ons enkele jaren later op een nieuw avontuur: een luxe, spannende (want ook bloot), fashion glossy voor de internationale markt: Dutch. Modisch werk van fotografen maakte er de dienst uit, niet

De pionier die

ik in mijn jonge jaren genoemd

werd, ben ik heel

lang gebleven en

ben ik stiekem nog steeds.

...W EL K E ?

Dat was een

andere manier van bladen maken

dan uitgevers in die tijd gewend waren.

in creativiteit beperkt door de heersende fashiontrends. Met een nulnummer bezochten we adverteerders en vlogen daarvoor de hele wereld over. Gucci, Prada, Versace, we zaten overal aan tafel voor salesgesprekken. En we kregen ze mee. Met voldoende geld konden we het eerste nummer uitbrengen. Het was een geweldige tijd. We werkten anders dan gebruikelijk was in de uitgeverswereld. Bij ons bepaalde niet enkel de redactie de inhoud en sfeer van het blad.

Wij vonden dat je ook rekening moest houden met de adverteerders. Niet dat je ze hoefde te paaien door het over de top aanprijzen van hun collecties, wel dat adverteerders genuanceerd een plek verdienden binnen de redactionele en visuele content van het blad. Dat was een andere manier van bladen maken dan uitgevers in die tijd gewend waren. We verkochten Art View en in 1999 verhuisde ik met mijn gezin naar Apeldoorn.

Om me heen hoorde ik veel gemopper over het dorpse karakter van Apeldoorn.

Daar begreep ik niets van. Ik vond het tijd voor Eigen! Apeldoorn, een city glossy om te laten zien wat voor moois de stad

Voordeel ?

Facebook !

Wil je ook korting? Volg ons dan via facebook.com/BlinqCarwash, twitter.com/BlinqCarwash of meld je aan via www.blinq.nl Blinq Carwash (West) Achter de Gamma Laan v. Spitsbergen 110 Apeldoorn Blinq Carwash (Zuid) Naast de McDonalds Lange Amerikaweg 66 Apeldoorn

21

de eerste keer UITGE V EN

te bieden heeft. Een magazine als podium voor lokale mensen, initiatieven en ondernemers, gemaakt door Apeldoorners. Ik begon vanuit huis, volgens het stramien waarmee ik jaren daarvoor de grote magazines opgezet had. En zo liep ik door de Hoofdstraat met weer een nulnummer onder mijn arm om advertenties te verkopen. Gemakkelijk was het niet.

Ik herinner me dat ik moedeloos Central Park binnen stapte, bij Wendy Diks aanschoof en een glas port kreeg. Zij wist me op te beuren met haar enthousiasme over mijn nieuwe initiatief. Ik zette door en het blad kwam er. En het is er nog steeds.

Het concept werkt en de formule klopt, zeker in combinatie met de website. Vanaf het begin bieden we een goede mix van human interest en commercie. Adverteerders krijgen aandacht, maar ik durf ook nee tegen ze te zeggen als ze iets willen dat niet in het blad past. Ritme en look & feel conform de wetten van typografie en beeld zijn belangrijk. Daar houd ik me heel strak aan. Eigen! is helder en licht. Creatief gekunstel leest niet lekker.

Ik ben er trots op dat ik met Eigen! een nieuwe generatie Apeldoornse creatieven een eerste keer heb bezorgd. Mensen die met mij pionierden en met mij het avontuur aangingen wisten een eigen weg in te slaan. Zoals Marc Kluyver, die nu zijn eigen landelijke magazine KoffieTcacao heeft en fotografe Medea Huisman, die bij Eigen! binnenkwam als stagiaire en inmiddels een prachtige portfolio en een mooie opdrachtgeverslijst heeft. Marjolein Bootsma werkt voor me vanaf het eerste uur, heeft zich ontwikkeld tot een geweldige, zelfstandig ontwerpster. Eigen! zette echt wat in beweging. Met Michiel Brouwers begon ik Wij Ontwerpen.

Maar we hebben ook evenementen op de kaart gezet zoals Summerlounge en het Heldengala. We zaten nooit stil. Er

kwamen extra titels, we maakten zelfs een pilot voor Eigen! tv. Het meeste is ook weer gestopt. Jammer, maar daar moet je niet te lang moeilijk over doen. Eerste keren zijn er ook om te ontdekken of iets wel of niet werkt.

En zo liep ik door de Hoofdstraat met weer een

nulnummer onder mijn arm om

advertenties te verkopen.

De toekomst? Wat ik weet, is dat je het nooit weet. Ik ben tevreden met mijn leven en met hoe ik nu werk. Vanuit huis, op een terras, of vanuit de tuin, zoals het mij uitkomt, het liefst met de honden aan mijn voeten. De tijd van vijftien man personeel wil ik niet meer en komt niet meer. Ik houd het klein en overzichtelijk. Ik overweeg zorgvuldig nieuwe projecten die op mijn pad komen. En er zal zich vast nog wel weer een eerste keer voordoen. Maar of dat ook een tweede keer wordt? Je hebt het niet altijd in de hand en het is nooit iemands schuld als iets niet lukt. Als je probeert, ontwikkel je, leer je, ontmoet je. Ik prijs me gelukkig. Zowel de pareltjes die op mijn pad kwamen, als de moeilijke momenten hebben mijn leven gevormd. Ik ga graag nog een tijd op deze voet door. Elke ochtend als ik wakker word denk ik wat wordt vandaag weer de eerste keer.

Peter Eemsing Bladenmaker en uitgever met een lange & veelzijdige geschiedenis in het vak. Tegenwoordig o.a. uitgever van Eigen!, het lifestyle & ondernemersmagazine van Apeldoorn & omstreken. www.eigenapeldoorn.nl

Tekst: Carmen Luttikhuis Foto: Medea Huisman

ZIET U DOOR DE BOMEN HET BOS NIET MEER? bosworX levert een structurele bijdrage aan de

Wij willen hierbij van toegevoegde waarde zijn en blijven

bedrijfsvoering van haar klanten. Wij stellen onze klanten in

voor een organisatie. Ons streven is altijd een solide en

staat om de focus voor 100% op de kernactiviteiten en haar

betrouwbare partner voor onze relaties te zijn. Hierbij zijn wij

bedrijfsdoelstelling te richten. Dit tegen lage kosten en met

gericht op kwaliteit, resultaat en vertrouwen. Is uw interesse

continuĂŻteit en hoge kwaliteit op het gebied van ICT.

gewekt? Neemt u gerust contact met ons op.

V E R T R O U W E N

I N

I C T

Meester van Hasseltlaan 1 7316 DG Apeldoorn 055 576 28 56 www.bosworx.nl marketing@bosworx.nl

23

de eerste keer EL K A A R ON T MOE T EN

HUN EERSTE ONTMOETING Iedereen is uniek. Elke dag zie je mensen langs je heen lopen en elke dag ontmoet je nieuwe mensen. Deze twee mensen zijn heel erg speciaal voor mij. Het meisje wat ik in het eerste jaar van mijn opleiding heb leren kennen en de man die ik in mijn favoriete stad in Nederland heb ontmoet. De mensen op de foto’s hebben elkaar voor het eerst ontmoet tijdens mijn favoriete concert. Het is een ontmoeting die ik nooit zal vergeten. In Nederland kan je nooit echt het weer voorspellen en dat was zo’n dag. Een onvoorspelbare dag. Dit is eigenlijk een eerbetoon aan mensen die mij heel erg hebben geholpen en die mij zullen blijven helpen als ik ernaar vraag. Mijn oud klasgenoot en de meester van de Bijlmer. Het zijn mensen die ik de hemel in prijs.

Lok-Yin Lau 1995. Studeert Audiovisueel/Animatie op het Cibap. Een koppige maar vriendelijke dagdromer. Heeft altijd haar Ipod en wegwerpcamera op zak. Is het liefst de hele dag op reis. lok-yin@live.nl

24

25

de eerste keer EL K A A R ON T MOE T EN

Het zijn mensen die ik de hemel in prijs.

Paslaan 5 Apeldoorn Telefoon: 055-5213102 De keuken is open tot 21:30 uur Volg ons via: @MartinsPaslaan - facebook.com/brasseriemartins - www.martinsbrasserie.nl

27

AS SOON AS ONE PERSON GOT UP THEY ALL GOT UP AND THE HOUSE WAS EMPTY ‘Close your eyes and imagine: Champagne and cake, a room filled with friends bearing gifts, little birds singing and field mice dressed in matching outfits and you in the center of all of this happiness.’ Once the Disney image dispersed, I enthusiastically agreed to the demand to celebrate my first birthday in Apeldoorn. Mind you, last time I had a birthday party I’d turned 12. Dutch people are very loyal about this tradition and take it very seriously. This is the only country I know that has calendars created to help you remember everyone’s birthday and actually hang them where they can be seen at least 4 times a day. I was sold, I love giving parties, especially if I get to be in the middle of it all.

Excited and confident I set off to throw my first Dutch birthday bash. In preparation, I created a list of foods to buy and prepare while carefully selecting music that would give time to chat and then dance. I prepared witty comments to introduce friends to each other with bits of information to make sure they have something to chat

about. What a great way to introduce your friends to each other, I thought. Little did I know I was attempting to give form to something predisposed. Birthday parties, in the Netherlands, are a natural phenomenon that can be described better as a magnetic force field. This force of nature causes chairs to create a circular form despite best efforts to keep things loose and renders the people in it, unable to get up.

That evening I spent the majority of the night running to serve the traditional ‘koffie met gebak’ or ‘vlaai’ and just as I thought I could join the group I was expected to do the second run of ‘lekkers met’ which is usually a vast number of snacks of which cheese should be at least two and vast drinks including wine and beer. Needless to say by the end of the evening I was ‘kapot’. I didn’t know if anyone really got to know each other and dancing… well… only person dancing that night was I, from living room, to front door, to kitchen; a chacha-cha without music. At the end of the night it seemed that as soon as one per-

de eerste keer

BIR T HDAY DU TCH-S T Y L

E

son got up they all got up and the house was empty, a tornado gave more warning, a chorus of ‘gezellig’ and ‘tot de volgende keer’ left me dazed and confused. Sitting on the sofa, I decided that next time… I would celebrate my birthday preferably where cocktails are mixed and all I have to do is be witty. Tja-tja-tjaaa.

Angelina Padilla Latin American living in the Netherlands for 20 years. Woman, Mother, Wife, Photographer, Restaurateur.

Enjoys reading, cooking and watching films. www.restaurantdeboschvijver.nl

28

29

de eerste keer

VA N FIGUR AT IE N A A R A BS T R F AC T

BODY BUILDERS Het begint met een schetsend onderzoek naar het onderwerp ‘Bodybuilders’, op papier.

In deze beginfase is het de bedoeling feeling te krijgen: hoe zit zo’n spiermassa in elkaar, als dynamische vorm? Hier ben ik nog nauwkeurig en naar waarneming aan het tekenen.

Tatu Murronmaa Uit Finland. 4e jaarsstudent aan de kunstacademie in Arnhem. Zijn werk heeft zich ontwikkeld van figuratief naar abstract en portretteert de mens in verschillende situaties. Tentoonstelling september 2014 in Wilp. www.murronmaa.com

30

de eerste keer

IEF VA N FIGUR AT T C A R N A A R A BS T

Er moet lucht in zitten, ritme en tempo maar ook

ruimte voor fouten en de correcties die daar op volgen.

IK BEN OP ZOEK NAAR HET GEBIED WAAR ALLES NOG TE ZIEN IS MAAR OOK WEER NIET Dan volgt een figuratief opzetje op het doek. Het idee en de compositie zijn duidelijk. Dat is mijn houvast tijdens de volgende stappen. In de fase die hier op volgt wil ik de voor- en achtergrond aan elkaar verbinden met extra vormen en kleuren. Dit gebeurt allemaal intuïtief.

Niet te lang over nadenken anders wordt het te stijf en staccato. Er moet lucht in zitten, ritme en tempo maar ook ruimte voor fouten en de correcties die daar op volgen. De meeste kleuren meng ik al vooraf zodat hier geen tijd in gaat zitten tijdens het uitwerken.

Gaandeweg krijgt het beeld steeds meer een andere uitstraling. Alsof de hoofdrolspelers een masker opgetrokken hebben. Naar de imposante spierballen kunnen we alleen nog maar raden, onder dit camouflagegordijn. Mijn doel is niet persé het zó abstract te maken dat er niks meer uit te halen is maar figuratief moet het ook niet zijn. Wat dan? En waarom? Ik ben op zoek naar de grens er tussen in, het gebied waar alles nog te zien is maar ook weer niet. Dat geeft, naar mijn mening, het beeld spanning en een soort geheimzinnigheid. Dat jij denkt dat jij iets ziet maar je weet het niet zeker. Dat moet je zelf gaan invullen. Zo ontstaat interactie tussen de toeschouwer en het werk. Alleen maar mooier als de toeschouwer andere, nieuwe dingen er in ziet, dingen die ik niet geschilderd heb.

Dan het eindresultaat. Vooraf had ik een beeld in mijn hoofd hoe dat er uit zou gaan zien. Dat beeld was heel anders dan dit. Toch laat ik mij leiden door het werk en niet andersom. Door niet vast te houden aan een bepaald resultaat maar juist te durven experimenteren en fouten te maken. Zo kom ik aan interessante beelden en een beeldtaal die door ongedwongenheid en echtheid mij aanspreekt.

31

32

Illustratie: Rachel Spanjersberg

33

de eerste keer

IK VOELDE NIETS VAN WAT ER IN DE BOEKEN STAAT Ik weet het nog zo goed. Die eerste keer dat ik het vertelde. We zaten in de tuin, mijn zus en ik. Het was augustus en ik vertelde dat ik zwanger was. Mijn eerste keer. Mijn zus sprong een gat in de lucht, was blij en opgewonden, moest bijna huilen. En ik, ik voelde niets. Ik wist niet zo goed hoe ik moest reageren op haar blijdschap. Ik dacht, wat vreemd, dit was toch wat ik wilde?

Mijn zus en later ook anderen, zo blij. En ik, ik kon wel janken. Waar was hij, die roze wolk? Waar was de blijdschap? Ik voelde het niet. Niets van wat je schijnbaar zou moeten voelen wanneer je zwanger bent. Ik voelde niets van wat er in de boeken staat. Ik dacht, wat een ophef over die roze wolk, over wegdromen bij schattige minikleertjes.

Maar nu terugkijkend, wat een bijzondere en waardevolle periode was het. Juist doordat ik niet kon genieten van mijn zwangerschap ontdekte ik iets. Ik was niet de enige die zich ‘anders’ voelde!

Ik ontdekte dat elke vrouw haar zwangerschap op haar eigen manier beleeft.

De een zit negen maanden lang op een roze wolk. De ander geniet in stilte en weer een ander geniet helemaal niet. Ik zag werkelijk talloze scenario’s voorbij komen.

Ik begon de zwangere vrouw van verschillende kanten te bekijken. Wat mij niet bekend was, is dat de binnenwereld van een zwangere een volstrekt andere wereld kan zijn ten opzichte van hoe de buitenwereld er tegenaan kijkt. Ik merkte hoe die buitenwereld mij probeerde te

beïnvloeden door zijn gerichtheid op het fysieke, op het praktische, de klossen onder het bed, de zwangerschapskleding en op mooi ingerichte babykamertjes.

Maar daar kon ik niet zoveel mee.

Dan maar eens naar mijn binnenwereld, hoe zat het dan daarmee? Ik voelde verdriet, juist ómdat ik niets voelde.

Iedereen in mijn omgeving was blij en dolgelukkig. Wat een contrast. Ik voelde schaamte, ik schaamde me voor mijn dikke buik. Ik voelde me kwetsbaar, ik was de controle kwijt over mijzelf. Ik de controlefreak.

Mijn zus sprong een gat in de

lucht, was blij en

opgewonden, moest bijna huilen.

Tijdens mijn eerste keer ontdekte ik dat voor al die gevoelens maar weinig aandacht is vanuit de buitenwereld, échte aandacht bedoel ik dan. Die binnenwereld, die kwetsbare, maar tegelijkertijd ook onmetelijk krachtige binnenwereld van de zwangere. Ik besloot er open over te zijn, over mijn verdrietige binnenwereld. Ik merkte dat als ik vertelde over hoe ik mij voelde, ik vaak herkenning kreeg.

“Oh, zo voelde ik mij vaak ook, maar ik durfde er niet over te praten.” Doordat ik

Z WA NGER

vertelde, verdween het, de schaamte en het verdriet losten op en toen kon ik ook af en toe genieten.

In de eerste instantie werd er vaak verwarrend gereageerd. De buitenwereld was niet gewend om te horen over verdriet, angst en schaamte. De buitenwereld wilde in de eerste instantie alleen een roze wolk van blijdschap en vreugde zien, ja, ze wilden alleen die dingen zien die ze kenden. En ik ontdekte dat al deze waardevolle gevoelens vaak verborgen blijven voor de buitenwereld door het streven naar perfectie van de zwangerschap.

Doordat ik mijn binnenwereld naar buiten bracht ontdekte ik dat elke zwangere vrouw volstrekt uniek is. Er zijn zoveel meer smaken dan de Bugaboo, Stokke of Koelstra. Ik voelde me anders dan wat als ‘normaal’ wordt beschouwd. En ik ontdekte dat niets normaal is en tegelijkertijd alles normaal is.

Mijn eerste keer was dan wel geen leuke ervaring, doordat ik eerlijk was over mijn gevoel gaf ik mijzelf ruimte om mijzelf te zijn. En juist hierdoor werd mijn zwangerschap perfect in al zijn imperfectie.

Suzan Biezeman 1974 – Levenstherapeut – Zwangerschapsbegeleidster – Passie voor mensen – To the point – Van het hoofd naar het hart – Nieuwsgierig – Creatief leven – Elke droom begint met het zetten van die allereerste stap. www.helderekracht.nl

ULTIMATE BEWONERS ULTIMATE WORKSPACE

Be connected, feel free

Interesse? Neem contact op met Mike van Woudenberg: mike@ultimateworkspace.nl / 055-5223344

DE WELKOOP RECHTBANK GELDERLAND AFSLAG 20 PTC GERMANY - BTR REIZEN IMPAQED - PUBLI HOUSE PUBLISHERS - BUSINESS LEASE NEDERLAND - SECUUR DIGI-ARTZ - COUNTUS - NEBOHA VILLA VON ZEPPELIN KEIJZER COMMUNICATIE THE WEBMEN - MK DESIGNS - ISLAND BOOKINGS - VAN KINSBERGEN CONSULTANTS HET INSPIRATIEHUIS PARKENDAAL LYCEUM - PARKENDAAL STUDIE VILLA HELVETIA ULTIMATE - DEGEN & LEIDERITZ - BPRC - GREGOOR VASTGOED - WIJ ZIJN WOLF GAAAF VILLA ROSKAM ICT PARTNERS HET OLD FELLOWHUIS PARKENDAAL LYCEUM PARKENDAAL STUDIE VILLA TUTEIN BÉNARD EN VERSTRAATEN ADVOCATEN NOTARISSEN VAN NAAM - MOUNTINGHE CONSULTANCY DE PASCH-HAL PBP NEXT KANTOOR DREEF VILLA VAN HUUT FORZA - INFRABASIC - DIVERSIONS - BO EVENTS DNA COACHING - ADVOCATENKANTOOR SUIJKER - CARMEN BREEVELD

www.ultimate.nl

@Ultimate055

Ultimate Workspace

Ultimate Workspace

36

facemash

2003

the facebook

facebook

2004

2007 introductie facebook ads & bedrijfspagina's

dec 2006 12 miljoen gebruikers dec 2005 5,5 miljoen gebruikers

2005

2006 introductie newsfeed

2008 introductie chats 100 miljoen gebruikers

in 2009 wordt het wereldberoemde duimpje geintroduceerd 2009, facebook voor het eerst groter dan myspace

2013

1.230.000.000 gebruikers

Gemiddelde dag in 2014:

x 1.000.000.00 likes 350.000.000 foto's geupload

instragram

facbook neemt in 2012 instagram over voor 1 miljard dollar

de like- en share buttons worden dagelijks 22 miljard keer getoond op 7,5 miljoen websites

x 1.000.000.00 berichten

37

de eerste keer

SOCIA L MEDIA

OOK ZIJ ZIJN OOIT BEGONNEN Sociale media, ze zijn niet meer weg te denken uit onze dagelijkse praktijk. Voor de ĂŠĂŠn een nachtmerrie, voor de ander een regelrechte verslaving. Zelf ben ik ook behept met het virus. Dagelijks kijk ik op mijn telefoon, tablet of pc of er nog nieuws is, wetenswaardigheden of nieuwe ontwikkelingen zijn. Maar weet jij nog wanneer jij bent begonnen op welk channel? Ik kan het me niet goed herinneren, heb zeker de kat uit de boom gekeken, niet mee gedaan met Hyves, maar wel aangehaakt bij Facebook. Probeer nu Swarm uit, een broertje van Foursquare, maar ik ben nog niet overtuigd van de meerwaarde.

Hoe het ooit begon, welke stappen de meest bekende en gebruikte sociale media hebben genomen en tot welke (grote) aantallen gebruikers dat heeft geleid is in bijgaande Infographics gevisualiseerd. Leuk om te bewaren, net als al die andere herinneringen van de eerste keer.

Bronnen: website-monitoring.com, wikipedia.org, mylife.com, slideshare.com, queromedia.be, marketingfacts.nl

Bert Anvelink Nieuwsgierig van aard, dus marktonderzoeker in hart en nieren. Gek op getallen, meningen en achtergronden. Sinds 1998 actief als ondernemer, nu van De Informatiefabriek.

Twitter: @bertanvelink

Vormgeving infographics: Robbie Stouten

38

IN 6 JAAR TIJD IS HET AANTAL TWITTER ACCOUNTS GEGROEID VAN 1.3 NAAR 923 MILJOEN

2003 Start

jan 2004 100.000 leden

2005 1.600.000 leden

2004 introductie groepen

2009 50.000.000 leden

2006.000 4.20l0eden

2007 foto's toevoegen profiel

2008 opening eerste europese kantoor

2007 13.000.000 leden

2010 90.000.000 leden 1000 medewerkers 10 kantoren 2011 120.000.000 leden

2012 compleet nieuwe uitstraling: simpel, groei, dagelijks

2014

201 225.0003.000 leden

2013 2.100.000 groepen

60% van nl beroepsbevolking gebruikt linkedin

39

de eerste keer

SOCIA L MEDIA

f

v

i

l

c d c c x n b m r h

l @febr 2007: max. 140 tekens!

v

a

q

@maart 2006 1e 100 prive accounts zijn gemaakt. 1e tweet door oprichter jack dorsey: ''just setting up my twttr''.

@

@juni 2006: twttr.com online!

b

n

x

d

c

k

u

h

x d

r

l

s l

c

r i

m

@2011: 140 miljoen tweets dagelijks @2013: 340 miljoen tweets dagelijks

o

@okt 2006: twttr wordt twitter

p #

q

v

g

v

a

f c

t

u

2012 l

60% zenden/converseren

c

u

40% alleen lezen

x

i

@

n

t

k

w

m

76% = mobiel gebruiker

#

41

de eerste keer

WHICH KIND OF ‘WORST’ GOES WITH WHICH SORT OF STAMPPOT I came to the Netherlands unable to cook.

I could make an omelette but that was the highlight of my abilities. I want to take this moment to clarify that my mother never, not once, mentioned that it might be important to know how to cook. Nope, never in all of her feministic teachings, while my sister and I were growing up. Now she said “Mi hija, a good wife should be able to cook”, go figure. Nevertheless, I decided that for love I was going to learn how.

I jumped into this challenge, like I do most things, head first.

I researched by asking every Dutch person, male or female, what they consider traditional Dutch dishes. Not an easy discussion, I was amazed at how quickly Dutchies stutter and conclude that there aren’t any traditional dishes. I continued to ask and after further prying, my partner H. said I reminded him of the ‘Spanish Inquisition’, I finally found a common dish. Stamppot.

The winning dish has several variations… but not more than three ingredients. How difficult can it be? Three ingredients of which potatoes is one and then a variety of vegetables that are cooked till they can be smashed into one bowl of mushiness.

Mind you, I am not sure what the possibilities would have been had I decided to take on this endeavour in the summer, but

being winter this seemed a fantastic option... and everyone agreed this was ‘echt Hollands’.

It seemed simple enough and soon I could say “I can cook”. Ha! H. had explained the rest of the condiments; mustard (check), silver cocktail onions (check), pickles (double check) but by the time he got to the rest of his speech I only half listened. How hard can this be? 2-3 ingredients! I hopped on my bike, feeling extremely Dutch on my ‘Oma fiets’. I raced to the store with images of adoration from my family and friends at my Dutchiness. Once there I noticed, for the first time, how many bags of potatoes were leaving the store.

This stamppot must indeed be THE dish!

I grabbed the first bag of potatoes and continued towards the vegetable aisle. Interrogated the butcher as to which kind of ‘worst’ goes with which sort of stamppot.

I was home before H. arrived and started with peeling the potatoes, after a quick phone call to confirm placement, I dropped the vegetables and set off to have them cook. In the meantime H. was back, my shopping passed with honours until he helped with the smashing of the ingredients. Not having paid attention to the options, it seems that I had chosen

T R A DITION A L D U T C H CO O K ING

the wrong potatoes. When it came time to smash they didn’t go so easily and in all of the shopping I didn’t realize I needed a special tool!

We ended up eating boiled potatoes (can anyone say “Van Gogh”?) and runny vegetables with worst, which by the way… no one told me they might explode if not pricked to release the pressure. Thanks Dutchies! Since then I have acquired the correct kitchen tool and have made stamppot 100 times as well… It was a lesson worth learning though, now a days I give it a little bit of Latin flavour and American know-how. My ‘stamppot’ is, after almost 18 years, my best Dutch-Latin-American comfort food. Gracias mami.

Angelina Padilla Latin American living in the Netherlands for 20 years. Woman, Mother, Wife, Photographer, Restaurateur.

Enjoys reading, cooking and watching films. www.restaurantdeboschvijver.nl

42

LIESBETH KLOMP Is actieve vrouw van 75 jaar. Door zwangerschappen en een nieraandoening was ze lange tijd niet meer continent. Sinds begin dit jaar prijst ze zich gelukkig wederom zindelijk te zijn, voor de laatste keer.

43

de eerste keer ZINDELIJK

VOOR HET EERST EN HET LAATST

Marion Schiphorst 43 jaar en woonachtig in Apeldoorn.

Als eigenaar van Praktijk Zienswijze begeleid ik mensen in persoonlijke ontwikkeling en groei. Naast mijn passie voor mijn werk, fotografeer ik graag! www.praktijkzienswijze.nl

Bel uw ACTIEVE makelaar Onze specialisten staan voor u klaar!

Hans van de Kamp

Mannes Smelt

Jurjen Berger

Loes van Mourik

Loolaan 1 7314 AA Apeldoorn 055 5260860

Gerard Schurink

Arnhemseweg 261 7333 NB Apeldoorn 055 5260 888

WWW.THOMA.NL

Frank Reinders

45

de eerste keer ZINDELIJK

SWEN Is 3 jaar jong en net zindelijk, voor het eerst in zijn leven. Maar hij moet wel op tijd naar de wc anders piept er toch een druppeltje naar buiten. Swen voelt zich een stoer ventje, nu hij zelf naar de wc gaat.

46

47

METEEN HET GOEDE SPOOR

de eerste keer DO’S A ND DON’T S

Ok, dus je hebt een Mensen zijn van nature op zoek naar ‘de eerste keer’. Als kind ervaar je veel zaken voor het eerst. Praten, lopen, fietsen, naar school, schrijven, zoenen. Naarmate je ouder wordt, worden deze natuurlijke eerste keren minder. Dit is ook de reden dat de tijd sneller lijkt te gaan, als je ouder wordt.

De gebeurtenissen die je voor het eerst ervaart nemen af en de sleur neemt toe.

Dus ga je er uiteindelijk zelf naar op zoek; zo zit de mens in elkaar.

om de gestelde doelen te behalen. Hoe breng je deze boodschap, hoe zorg je er daarbij voor dat mensen de ‘nee’ accepteren? Antwoord op deze vraag is niet eenduidig te geven. Het belangrijkste is dat je de ‘nee’ brengt en beargumenteert vanuit jezelf, vanuit jouw eigen gevoel en visie.

Sta je zelf achter de ‘nee’ en kun je haar verantwoorden aan jezelf? In negen van de tien gevallen, wordt deze dan geaccepteerd door anderen.

VOORBEREIDEN

DOEN!

Of het nou gaat om je eerste zoen, het opstarten van je eigen bedrijf, of voor het eerst op vakantie zonder je ouders, de vraag die iedereen zichzelf stelt is: hoe zorg je er nou voor dat je het de eerste keer meteen goed doet? Het klinkt voor de hand liggend, maar goede voorbereiding is een must. Dat begint met het stellen van een doel, de befaamde stip op de horizon. Vervolgens bepaal je het spoor, de weg waarlangs je dat doel gaat bereiken.

Dit plan van wie, wat, waar en hoe zorgt voor handvatten onderweg. Daarbij is het belangrijk ook doelstellingen voor de korte termijn te benoemen. Dat zijn je meetpunten. Zo’n doel kan bijvoorbeeld zijn dat je een 06-nummer bemachtigt van iemand, een knoop doorhakt of een overwinning hebt gerealiseerd (op jezelf).

Ok, dus je hebt een doel, een plan en grenzen. Dan komt er een moment, dat je moet gáán. Je moet doen om te ervaren hoe het is, om aan den lijve te ontdekken wat wel en niet werkt. Om iets de eerste keer een succes te laten worden is het belangrijk dat je het doet vanuit passie. Mensen gaan in je geloven en gaan je volgen, als je vanuit bevlogenheid spreekt en handelt.

Het geeft je verhaal geloofwaardigheid en kracht waardoor mensen geneigd zijn steun te geven aan de uitvoering van jouw plan! Wie houdt je nog tegen?

‘NEE’ ZEGGEN Als je hebt bepaald wat je wilt, kom je ook tegen wat je niet wilt. ‘Nee’ zeggen is dan misschien wel het moeilijkste om te doen. Maar om iets in één keer goed te doen, heb je wel lef nodig om vooraf én onderweg ‘nee’ te zeggen. Niet alles kan. Er moeten keuzes gemaakt worden,

BESPIEGELEN… Wie houdt je nog tegen? Even wachten.

Gaan we links, gaan we rechts of gaan we rechtdoor? Misschien gaan we wel terug?

Tussentijds herijken en bijschaven is van doorslaggevend belang. Vaak dendert de trein door en dender jij daarin mee. Toch is het goed soms even aan de rem te trekken en jezelf vragen te stellen. Gaan de dingen nog wel zoals jij wilt dat ze gaan?

Waarschijnlijk zijn de omstandigheden onderweg veranderd. Hoe wil en kan jij daar op inspringen? Wil je nog wel hetzelfde als toen je begon? Jij bent nu juist degene die

doel, een plan en

grenzen. Dan komt er een moment, dat je moet gáán.

tussentijds deze vragen stelt en bepaalt of alles nog klopt of dat er een ander spoorboekje gevolgd moet worden. Deze vragen zijn op veel situaties toe te passen, je zult zien dat ze werken!

VIER JE SUCCES! “Successen moet je vieren”; een vaak gehoorde zin. Vaak gaan we door met zijn allen. Er is altijd een volgende stip op de horizon. Het kan altijd beter. Maar overwinningen en successen moeten juist daarom gevierd worden: om er even bij stil te staan. Ondanks dagelijkse beslommeringen, werkzaamheden en de waan van de dag. Ook tussentijds moeten mijlpalen gevierd worden! Geniet van je kleine succesmomenten, maar ook van de grote successen. Deel ze met mensen die dichtbij je staan en/of er deel van uitmaken. Geniet daarvan. Je mag trots zijn op wat je hebt bereikt, je hebt het immers zelf gedaan!

Mike Thannhauser De letters van zijn voornaam illustreren wie hij is; Mensenmens, Integer, Kwaliteitsgericht en Extravert.

Alles komt voort uit passie, betrokkenheid en zoals gebruikelijk bij een journalist; enorme nieuwsgierigheid… www.miketannhauser.nl

48

Illustratie: Rachel Spanjersberg

49

de eerste keer

IN C AT EGORIE

ËN

HOE VAKER JE IETS DOET, HOE LEUKER HET WORDT V

oor mij staat de eerste keer voor een spannend avontuur met een mix van opwinding en zenuwen, vanwege het open einde. Succes is natuurlijk niet verzekerd, want eerste keren zijn er in allerlei soorten en maten. Afhankelijk van de categorie is de afloop óf geweldig, óf deprimerend of ergens daar tussenin. Ook mijn eerste keren waren niet allemaal even geslaagd, maar wel stuk voor stuk gedenkwaardig:

EENS MAAR NOOIT WEER Hieronder vallen de ervaringen, waar ik het liefst nooit meer aan denk. Zoals het moment waarop ik langs de lijn van het voetbalveld ontdekte dat ik na het toiletbezoek mijn rok bij mijn panty had ingestopt. Blijkbaar had het publiek op de tribune achter mij dit al eerder in

Mijn eerste

keren waren niet allemaal even

geslaagd, maar

wel stuk voor stuk gedenkwaardig.

de gaten, heel gênant. Of de keer dat ik tijdens een romantisch etentje bij kaarslicht een onuitwisbare indruk op mijn date wilde maken. Dat is gelukt, want toen ik mijn krullen uitdagend over mijn schouder zwaaide, raakte mijn haar de kaars en vatte vlam. Ook mijn eerste dansles was tenenkrommend. Eerst hopen dat ik überhaupt werd gekozen door een leuke jongen en niet als laatste overbleef. Toen dat gelukt was, kon de dans beginnen. Zonder elkaar aan te kijken en met zijn zweterige handen in de mijne, herhaalden we de hele les dezelfde danspas van de Quick step. Achter, terug, één en twee. Mijn dansles ging ook niet van nature over naar de categorie ‘oefening baart kunst’.

OEFENING BAART KUNST Veel eerste keren worden beter door ervaring. Hoe vaker je iets doet, hoe leuker het wordt. Zo was mijn eerste zoen onwennig en bleek het niet handig te zijn om beiden met het hoofd dezelfde kant op te gaan. Die keer daarna wist ik dat en zo groeide de vaardigheid met elke belevenis. Zo is koken nog altijd niet mijn sterkste kant, maar brandt er tegenwoordig nog maar weinig aan. Ook deed ik mijn eerste sollicitatiegesprek met rode wangen en gestotter, terwijl ik in mijn

51

de eerste keer

IN C AT EGORIE

ËN

De groene mat

laatste gesprek verrassend ontspannen en overtuigend was. En de eerste keer dat ik alleen in de auto stapte, volgde ik nerveus precies het lesboekje. Nu rijd ik frank en vrij de wereld rond, bijna schadevrij en ook de verkeersboetes vallen erg mee.

WAAROM OOK AL WEER? Deze categorie is mij op het lijf geschreven. Ik heb nogal wat spontane ingevingen gevolgd en mijzelf achteraf voor gek verklaard. Zo liet ik in een wilde bui mijn lange haar rigoureus afknippen, om vervolgens voor de spiegel in snikken uit te barsten. Ik had letterlijk spijt als haren op mijn hoofd. Het hielp ook niet dat ik mijn vriend was ‘vergeten’ voor te bereiden op mijn impulsieve besluit. Hij trok wit weg toen hij thuiskwam en zijn ‘nieuwe’ vriendin op de bank zag zitten. Ook leek het mij tijdens een vakantie in Maleisië een unieke ervaring om via touwbruggen tussen de hoge boomtoppen door te lopen. Eenmaal op de brug bleek deze in antieke staat te zijn, met hier en daar wat losse touwen en een hoop gekraak.

Toen we met vier man op de brug stonden waarschuwde de gids ons, wat laat, dat de brug maximaal twee personen tegelijkertijd kon dragen. Ik durfde niet meer voor- of achteruit en het angstzweet liep mij over de rug! Hoe ik ooit weer op de vaste grond ben gekomen kan ik mij niet meer herinneren. Sindsdien heb ik al hoogtevrees op een keukentrapje.

ONVERGETELIJK! Deze eerste keren staan garant voor een geweldige afloop. Zoals het halen van mijn rijbewijs, de aankoop van ons eerste huis en de geboorte van mijn kinderen.

was helaas te goed beveiligd om er

overheen te rollen of er een grassprietje te plukken als souvenir.

Ook schiet mij de citytrip aan Barcelona van vorig jaar te binnen. Mijn vriend en ik vlogen voor een lang weekend naar deze geweldige stad. We genoten van het mooie weer, de heerlijke tapas en de Catalaanse cultuur. Ook spraken we een uitstapje naar keuze af. Hij koos de bouwwerken van Gaudi, ik koos Camp Nou. Wat heb ik genoten van de rondleiding door het stadion, de foto’s van ‘onze Johan’, de kleedkamer inclusief jacuzzi en natuurlijk het heilige gras. De groene mat schitterde onder de Spaanse zon, maar was helaas te goed beveiligd om er overheen te rollen of er een grassprietje te plukken als souvenir. Het moment om afscheid te nemen van deze magische plek, zoveel meer dan alleen een stadion, brak veel te snel aan. ‘Tot de volgende keer!’ beloofde ik.

Sandra Beij 1973, geboren en getogen in Apeldoorn. Passie voor ontdekken en ervaren. Volgt haar hart met verstand. Leidinggevende op een P&O afdeling van Achmea Apeldoorn.

Tekstschrijver en blogger op www. sandrabeij.nl.

52

53

de eerste keer ZONDER SUBSIDIE

HET MUZIEKHUIS DRAAIT ZONDER OVERHEIDSSUBSIDIE Verschillende

docenten, vrienden en kennissen

hebben meubels

of apparatuur geschonken.

HET MUZIEKHUIS De ontmoeting en het samen muziek maken staan in het Muziekhuis Deventer centraal. Het Muziekhuis is een locatie waar muziekdocenten met een eigen lespraktijk ruimte kunnen huren, samen projecten kunnen organiseren voor leerlingen en elkaar kunnen helpen met het ondernemerschap. Ook voor en na de les zijn leerlingen van de docenten welkom om in het Muziekhuis te spelen. Het Muziekhuis is een huiselijke locatie, met onder andere een woonkamer en keuken voor alle docenten en leerlingen. Daarnaast vind je er een workshopruimte, een zaal, een drumcabine en verschillende kleinere lesruimtes. Het Muziekhuis is gevestigd in een oud ziekenhuis waar ook andere culturele ondernemers gevestigd zijn. Ze presenteren zich samen onder de noemer ‘Geertruidentuin’.

VERNIEUWING Bijzonder aan het Muziekhuis is de onafhankelijkheid van de formule. Het Muziek-

huis is een initiatief van saxofonist Arjen van El en onderwijskundige/manager Iris van de Kamp, beiden afkomstig uit Apeldoorn. Zij kenden verschillende muziekdocenten met een eigen lespraktijk, die op zoek waren naar geschikte en betaalbare lesruimte en graag samen wilden werken met collega’s. Arjen en Iris richtten een stichting op voor de inrichting en het beheer van het Muziekhuis. Het Muziekhuis draait zonder overheidssubsidie.

Extra middelen worden soms gevonden via regelingen van de Rabobank of fondsen. In de zomer van 2014 is een Vriendenregeling gestart voor mensen die het Muziekhuis graag willen steunen.

ONDERNEMEN Werken vanuit een eigen lespraktijk is voor veel docenten nieuw. Soms kiezen docenten bewust voor een eigen praktijk. Soms is het een noodzaak omdat er steeds minder banen beschikbaar zijn bij gemeentelijke centra voor de kunsten. In het Muziekhuis helpen docenten elkaar bij het ondernemerschap. Zo wisselen ze tips en ervaringen uit en organiseren ze regel-

Via SmartPower uit Apeldoorn Elektriciteit en Gas door heel Nederland Vele particulieren en bedrijven uit o.a. Apeldoorn zijn u reeds voorgegaan en profiteren nu van onze vaste lage energietarieven.

• Scherpe tarieven (contract wordt niet automatisch stilzwijgend verlengd).

• Alles wordt voor u geregeld (u hoeft alleen een machtiging in te vullen).

• Één contactpersoon waar u met uw vragen terecht kunt.

Bent u geïnteresseerd? Neem dan gerust contact met ons op, via de e-mail, de telefoon of kom gerust bij ons langs.

www.smartpower.nl

info@smartpower.nl

Sleutelbloemstraat 8 7322 AG Apeldoorn

tel. +31 (0)55 360 19 71 fax +31 (0)55 360 18 51

55

de eerste keer ZONDER SUBSIDIE

De formule van

het Muziekhuis is helemaal nieuw.

Naar eigen inzicht is de werkwijze

uitgedacht, zijn keuzes gemaakt.

matig intervisiebijeenkomsten. Ook is een coach aan het Muziekhuis verbonden, die door docenten ingehuurd kan worden voor steun. Een paar keer per jaar vinden workshops over ondernemerschap plaats.

MOGELIJKHEDEN Het huren van een ruimte levert docenten niet alleen voorzieningen op. Ze ontmoeten andere docenten, ze ontmoeten leerlingen van collega’s en er ontstaan makkelijk ideeën voor het organiseren van gezamenlijke projecten en optredens. De aanwezigheid van grotere ruimtes geeft docenten ook de gelegenheid om te starten met het begeleiden van bijvoorbeeld een koor of het organiseren van jamsessies. Deze mogelijkheid hebben ze thuis vaak niet. Ze kunnen hierdoor hun activiteiten als docent uitbreiden.

HERBESTEMMING Om de formule betaalbaar te houden, is in het Muziekhuis zoveel mogelijk gebruik gemaakt van tweedehands spullen. Verschillende docenten, vrienden en kennissen hebben meubels of apparatuur geschonken. Daarnaast zijn spullen gekocht via Marktplaats of tweedehands winkels.

Zo krijgen materialen die vaak nog goed

zijn een mooie nieuwe bestemming. Speciaal voor leerlingen is in de zomer van 2014 het project ‘Red een instrument’ gestart. We zoeken in Deventer en omgeving instrumenten die mensen over hebben en aan het Muziekhuis willen schenken. Wij nemen contact op met een expert die een revisie wil uitvoeren.

De instrumenten worden uitgeleend aan leerlingen die geen eigen instrument kunnen kopen. Zo proberen we de drempel voor het volgen van muziekles nog verder te verlagen.

van kunsteducatie, uitgevoerd door het Landelijk Kennisinstituut Cultuureducatie en Amateurkunst (LKCA).

VRIJWILLIGERS Bij de inrichting van de locatie hebben we veel steun gekregen van collega’s, vrienden en familie. Zij hebben geholpen met het schoonmaken, verven van de ruimtes, opbouwen van de drumcabine, naaien van gordijnen en inrichten van de ruimtes. Twee vrijwillige gastvrouwen en een gastheer helpen bij het ontvangen van partijen die (niet op vaste basis) ruimte huren voor het geven van een workshop of het organiseren van een vergadering of evenement.

INZICHTEN De formule van het Muziekhuis is helemaal nieuw. Naar eigen inzicht is de werkwijze uitgedacht, zijn keuzes gemaakt met betrekking tot de inrichting van de ruimtes, is een verdienmodel ontwikkeld en zijn contracten voor docenten opgesteld. Het eerste jaar heeft veel nieuwe inzichten opgeleverd die gebruikt zijn om de werkwijze en de contracten met docenten verder aan te scherpen. De opgedane ervaringen delen we graag. Vanaf mei 2014 is het Muziekhuis een van de cases in een landelijk onderzoek naar nieuwe modellen voor het organiseren

Iris van de Kamp Beheerder van het Muziekhuis, organisator muziekevenementen en zelfstandig onderwijskundig adviseur.

Combineert deskundigheid op het gebied van onderwijskunde en management met liefde voor kunst en cultuur. www.muziekhuisdeventer.nl

Foto drummers: Vincent Nijhof

56

57

de eerste keer JUS T DO IT !

VRIJHEID! In 1999 maak ik mijn eerste graffitiwerk in de binnenstad van Apeldoorn. Tot dan toe word ik belemmerd door perfectionisme: een fout maken betekent voor mij het einde. De eerste keer met graffitikunst iets maken zorgt voor heel veel fouten. Maar ik merk ook dat dit niet het einde is maar het begin van komen tot iets wat wel werkt.

Een doorbraak! Fouten maken bestaat hierna niet meer, alleen feedback en lessen. Vrijheid! Dat is voor mij het perfecte, van het imperfecte.

Willem-Paul Koenen Maakt toffe dingen met een JUST DO IT mentaliteit. Geboren en getogen Apeldoorner. Gebruikt samen zijn vrouw Loussanna de spuitbus om bedrijven en particulieren in Nederland kleur te geven. www.bevlogenverf.nl

58

Illustratie: Rachel Spanjersberg

59

de eerste keer

IDEN TIT EIT S F R AU D E

HEE, IK WIST NIET DAT JE OOK OP DATINGSITES STOND H

et grote drama begint in september 2012, ik ben een meisje van 17 jaar.

Op MSN krijg ik een bericht van een vriend: ‘Hee, ik wist niet dat je ook op datingsites stond’. Ik schrik me dood, dat kan helemaal niet. Als ik hem vertel dat ik daar niet aan doe, stuurt hij de link naar mijn foto. Het is een profielfoto waar een rare tekst bij staat. Ik denk er niet teveel over na. Hoe toevallig is het dat precies mijn foto in zijn mailbox komt terwijl er 100.000 mensen op zo’n site staan? Ik ben het na een week alweer vergeten, totdat ik een foto van een onbekend nummer via WhatsApp toegestuurd krijg. Nu een foto van mij tussen drie half-blote vrouwen. Wie hij is en hoe hij daar aan komt wil hij niet vertellen. Diezelfde avond belt mijn vader de politie omdat we natuurlijk willen weten wie hier achter zit. We kunnen meteen de volgende dag op het politiebureau komen. Ik vertel mijn verhaal en laat de printscreens van de websites, waar ik op sta, zien.

Hoe toevallig is het dat precies

mijn foto in zijn mailbox komt

terwijl er 100.000

mensen op zo’n site staan?

De politieagent vertelt dat hij het voor mij zal uitzoeken, we zullen contact houden en ik mail hem als er meer dingen tevoorschijn komen. Een hele opluchting dat de politie mij zo serieus neemt en dat er actie wordt ondernomen.

Maar de grote schrik komt pas later.

Thuisgekomen vraagt mijn buurman of ik de foto al heb gegoogled. Om te zien of er meer foto’s op internet staan kun je een afbeelding in het zoekvenster van Google plakken. Dit doe ik direct en tot mijn schrik zie ik niet één maar een stuk of 4 foto’s van mezelf staan. Ik sta met een foto waarop ik notabene nog 16 ben, dus minderjarig, op verschillende sites; tussen kaal geschoren poezen, blote borsten en lullen. Op de ene site ben ik 21, de andere 17 en weer een andere 32. Ik woon in Alblasserdam, Utrecht, Amsterdam en Den Haag. Ik heb de vreselijkste namen. Daarnaast heb ik wel of geen streepje van onder, een kale doos en zit ik onder de tatoeages. Zoals beloofd stuur ik de informatie naar de politie.

Ik krijg een paar vragen maar al snel houden de reacties en interesse op.

Twee maanden later sta ik zowel op datingsites als seks-datingsites, degene waar je voor moet betalen. Weer mail ik alle links naar de politie, helaas zonder reactie. Mijn ouders vinden dat dit niet langer door kan gaan, er komen steeds meer foto’s bij! De politie geeft aan druk te zijn met andere recherchezaken. Ze kunnen eigenlijk ook niets meer voor ons

Word gratis confetti member STORT € 50,- EN ONTVANG € 60,- BARTEGOED DE VOORDELEN VAN DE MEMBERCARD: Voor iedere 50,- die je stort, ontvang je 10,- bartegoed!

Zakelijke gebruikers ontvangen een factuur voor de gebruikte consumpties.

Als member krijg je altijd korting op de gewone entree (indien van toepassing).

Je krijgt en/of voorrang en/of korting bij special nights!

Gebruik de membercard als betaalpas in Café Confetti, dat scheelt contant geld op zak.

Download het formulier op cafe-confetti.nl, vul deze in en geef het af bij de bar. Op vertoon van een geldig legitimatiebewijs ontvang je meteen je gratis de MemberCard + een gratis drankje!

Cafe Confetti Hoofdstraat 167-2 (Caterplein) 7311 AX Apeldoorn T. +31 (0)55 521 7390 www.cafe-confetti.nl info@cafe-confetti.nl

D E L I C I O U S L Y

H O T

I N

A P E L D O O R N

61

de eerste keer

IDEN TIT EIT S F R AU D E

Mijn leven is veranderd.

Ik vertrouw weinig mensen meer.

Mijn vriend

is hier ook de dupe van.

doen omdat de zaak niet strafrechtelijk is. Door de portretrechten is het een civiele procedure geworden, daar kun je geen aangifte van doen. Toen heb ik zelf actie ondernomen door mailtjes te sturen naar de sites. Eén op de vijf foto’s wordt verwijderd. Weer een maand verder sta ik nog steeds op dezelfde sites, maar doordat één bedrijf meerdere sites heeft sta ik eigenlijk op 30 seks-datingsites.

Dan maar weer berichten sturen, dit keer niet zo aardig. Ik stuur alle sites een mail waarin ik aangeef dat het pure oplichting is en dat ik nog minderjarig ben. Sommigen verwijderen mijn foto zonder reactie, anderen kunnen het zogenaamd ‘niet verwijderen’.

Eén site neemt contact met ons op, dat dit zeker niet zijn bedoeling is. Hij zal de persoon die mijn foto plaatste verbannen van zijn site. Deze man helpt ons ook een stukje dichterbij de dader te komen. Nu weten we het IP-adres, dat komt uit Thailand. Helaas loopt dat spoor uiteindelijk ook dood.

Mei 2013. Ik google nog regelmatig de foto. Acht maanden verder en gelukkig zijn al mijn foto’s eindelijk overal weg.

Het idee dat er een onbekende achter mijn foto zit die antwoordt via de chat en dat je foto tussen lullen, naakte licha-

men, vagina’s en borsten staat, maakt me verdrietig en boos.

Februari 2014. Op een verjaardag van een vriendin krijg ik een berichtje van een oud klasgenoot dat mijn hele avond verpest. ‘Je hebt toch een vriend? Waarom sta je dan op datingsites?’ Ik voel letterlijk de grond onder mij vandaan zakken. Niet weer! Hij heeft een mail gekregen van een ‘datingsite’, maar ja welke jongen van 18 jaar zit nou op een datingsite? Hij stuurt mij de link door.

Nu sta ik dus nog steeds op 1 datingsite. Mijn vader heeft een vriend ingelicht die bij de recherche werkt en we wachten nog steeds op antwoord.

Mijn leven is veranderd. Ik vertrouw weinig mensen meer. Mijn vriend is hier ook de dupe van, ik heb heel lang moeten zoeken naar het vertrouwen in hem.

Ik wil graag iedereen waarschuwen met het posten van foto’s op social media, want als je er eenmaal op staat kom je er niet makkelijk van af. Het ging bij mij gelukkig om een profielfoto van Hyves en geen naaktfoto of zoiets. Maar lieve Apeldoorners, pas alsjeblieft op met welke foto’s je verstuurd of plaatst.

Auteur bij de redactie bekend

Pandje klaarmaken voor de verhuur?

Daag ons uit! Vraag ons om een prijsopgave en wij vertellen je graag over de vele mogelijkheden: 055-3665150

Watermanstraat 100 7324 AK Apeldoorn tel. 055-3665150

info@loobudget.nl www.loobudget.nl

63

de eerste keer A P EL DOOR N ZIEN

VERS GOUD laat mij Apeldoorn door kinderogen zien regendruppels van diamant, de zon, een suikerspin met elke dag draden van vers goud erin leer mij Apeldoorn door kinderogen zien een twee drie vier vijf zes zeven acht negen tien eens kijken waar ik mij verstoppen zal ik zal Apeldoorn door kinderogen zien regendruppel-diamant, de zon een toverbal

Dieuwke de Boer Vormt samen met Ben Nieuwenstein en Anne Marie Oostermeijer Stichting Paraplu Apeldoorn. Op creatieve wijze prikkelen wij mensen en organisaties en voegen maatschappelijke waarde toe aan Apeldoorn en omgeving. Profielfoto: gepe fotografie. www.parapluapeldoorn.nl

65

de eerste keer

TREATED LIKE A CRIMINAL DESPITE MY RELIGIOUS USE OF POOP BAGS “A dog, I want a dog, pleeease”: growing up I nagged and begged my parents to no avail. Imagine my happiness when my boyfriend, now husband, introduced me to our puppy, a black Labrador we named Nick. I paid close attention to the rules that H. gave me in order to fulfil my dog-owner responsibilities. I do well with rules, a side effect of my first 8 years in Latin America and the strict Catholic (nun) school I went to. That puppy was the first time I had a pet, the first time I was responsible for something that I could not control, but the rules would guide (save) me.

In Apeldoorn there are plenty of areas for dogs. ‘Play areas’, where I must clean up after my dog and ‘walk areas’, where I don’t need to clean up after my dog. How great is that?! Everything in between seemed, well, unclear. Once I got a dog I started to notice it... poop.

Poop on the streets, poop on the sidewalk, poop in my garden! The designated ‘play areas’ should have been poopfree but that was not always the case.

Actually, for a country so dedicated to keeping their gardens, homes and windows very tidy it seemed dog owners were less dedicated to cleaning up their dog’s poop. It seemed as if there was a loop hole somewhere in what is ac-

ceptable. The smaller the dog the more likely the owner will NOT clean it up if it lands on the sidewalk.

My guilt, on the other hand, prevented me from looking in another direction.

When my Nick had to go I was prepared, bag in hand or designated location, hallelujah. Life seemed well organized, rules clear, my dog (and my soul) saved as long as I carried my little bag with me.

But just like life, you cannot prepare for everything, and praying will not save you or provide help exactly when you need it. Nick had an accident before the play area, out comes my little orange bag (tadaaa) and in the trashcan, off to the play area. There he ran, played…pooped (really? twice?) found it, cleaned it and thanked the forces necessary that I could take care of it.

On our way home I saw it… the arched back… the look he gave… the circling as if to locate the perfect spot…

NOOOOOOO! I have no bag! Please, please don’t. Oh no! My soul is tested, good vs. bad. Then there he was, a stranger, screaming at me. “Clean up that poop!” I cannot think, cannot explain without getting angry, making him angrier. We even start screaming across the street, no turning the other cheek,

DEDIC AT ED D OGG Y A R E A

S

I prayed that I would be saved but I wasn’t, I prayed the poop would disappear but it didn’t. I ran home, angry, hurt, insulted. Treated like a criminal despite my religious use of poop bags, so not fair.

I stood at home for a moment and relaxed, who was that crazy woman? That was me! Took a deep breath, took a bag and walked back. Correct my wrongs, admit my errors, confess my sins even if it is just to myself. I came closer and there where it should have been, the result of my shortcomings, there was nothing. Nothing? Nothing! I couldn’t understand it, people don’t clean up their own dog poop and someone cleaned up mine. Gratitude, humbleness and belief in prayer and mankind restored. Thank you Lord…

Angelina Padilla Latin American living in the Netherlands for 20 years. Woman, Mother, Wife, Photographer, Restaurateur.

Enjoys reading, cooking and watching films. www.restaurantdeboschvijver.nl

66

‘Imaginary’

67

de eerste keer

ME MYSELF AND MY WORLD

E X P OS E R E N

“In september 2013 kom ik iemand tegen die vindt dat ik met mijn fotoserie “Me Myself and My World” moet exposeren. Deze persoon brengt me in contact met de eigenaar van Hotel Abbekerk in Apeldoorn. Hier heb ik dan ook voor de eerste keer mijn eigen kunstfoto’s geëxposeerd. Foto’s gemaakt als “achtergronden” bewerkt en omgezet in zwart-wit met toevoeging van een vrouwen figuur als silhouet. Wat een beleving is de expositie, wat spannend is het…want ja dan hangen er 15 foto’s, komen er ook nog veel mensen kijken en wat vinden ze ervan? Je eigen werk leuk vinden is één ding, maar hoe kijken anderen daar tegenaan? Gelukkig komt mijn werk bij heel veel mensen ‘binnen’, mijn wereld wordt ook hun wereld. Inmiddels kan ik zeggen dat dit de start geweest is van “durven doen en gaan voor mijn dromen” en daarmee ook een inspiratiebron te zijn voor anderen. Wie had gedacht dat deze eerste keer tot zoiets zou leiden? Ondertussen zijn er al meerdere exposities geweest in Apeldoorn en daarbuiten. De eerste stappen op weg naar het veroveren van de wereld.”

Astrid Ufkes Een ondernemende, creatieve vrouw. Via boetseren, schilderen, kleding ontwerpen, interieurontwerpen, 3 jaar geleden begonnen met fotografie. Vanaf september 2013 bezig als kunstenaar met fotografische beelden. www.uffotodesign.nl

68

‘Secrecy’

69

‘Dreamy’

70

Illustratie: Rachel Spanjersberg

71

de eerste keer OP REIS

MIJN REIS BEGINT AL BIJ DE BODYSCAN EN DAT NIET TE VERSMADEN VLIEGTUIGVOER Ik weet nog hoe eng ik mijn eerste keer vliegen vond. Met een horde vijfdeklas gymnasiasten naar het Rome uit onze schoolboeken. Mijn reiservaring was beperkt tot een gat in Drenthe en nu stond ik op het punt om een paar uur in de lucht te hangen richting Ciampino. Notabene met Sabena (Such A Bad Experience Never Again, hoorde ik later).

De avond daarvoor was ik bij een klasgenootje blijven slapen en keken we Titanic. Tragische film vlak voor je eerste ritje met een Airbus 320. Mijn geruststellende conclusie: in de lucht zou je geen ijsberg tegenkomen. Hooguit een paar verdwaalde ganzen die mijn eerste vlucht zouden kunnen kortwieken.

Tegenwoordig kan ik niet wachten tot ik weer een vliegtuig van binnen zie. De woorden Schiphol Plaza maken me blijer dan een koe die in de lente de wei weer in mag. Mijn wederhelft werkt voor KLM en bestuurt meerdere keren per maand beroepshalve een vliegtuig. Terwijl hij zich zuchtend opmaakt voor weer tien uur in een te kleine ruimte, huppel ik langs de check-in, de douane en de See Buy Fly. Mijn reis begint al bij de bodyscan en dat niet te versmaden vliegtuigvoer. En dan de bestemming. Van tevoren kon ik nooit geloven dat ik er ooit echt zou staan. De Seychellen, CaliforniĂŤ, Belize, Tanzania.

Als je in een jeep de gnoes aan je voorbij ziet trekken in een weids Afrikaans landschap of vanaf een zeilboot dolfijnen ziet spelen in het tropische water naast je, zou je willen dat je hele leven uit eerste keren bestond en tijd niet verder tikte.

De eerste keren van een reis zorgen ervoor dat de zoveelste keren van rijden naar je werk, zweten in de sportschool of betalen van belasting je niet met je ogen laten rollen.

Omdat je weet dat je over een paar maanden weer die eerste keer zult beleven. Die eerste keer van beroofd worden op een straat in Aswan, voor de zoveelste keer verliezen met blackjack in een schimmig casino, het rinkelen met je bear bells omdat je niet zit te wachten op bruintje naast je of die lelijke baviaan in de Kaapse zon. Reizen bestaat alleen maar uit eerste keren. Gelukkig.

De woorden

Schiphol Plaza

maken me blijer

dan een koe die in

de lente de wei weer in mag.

Liza Bruggeling Tekstschrijver, web- en eindredacteur. Haar thuisbasis is Apeldoorn.

Springt niet snel op en neer, maar wel als ze de lichtjes ziet van een landingsbaan ergens ver weg. www.taaltalent.nl

WEL EENS

GEDACHT AAN PERSONAL TRAINING? Teambuilding 1 op 1 training

Weerbaarheid www.rocky-fit.nl - info: 0642997998 - rene@rocky-fit.nl locaties - apeldoorn - zutphen - deventer - almelo - amsterdam

73

de eerste keer

AL S COMP E T EN TIE

HET MOMENT DAT JE VERSTIJFT EN JE LIJF SCHREEUWT OM TE KEREN I

k pleit voor oneindig veel eerste keren.

De eerste keer kan maar 1 keer, dat maakt het een exclusieve aangelegenheid. Het is de ervaring van iets nieuws en een verrassing: wat staat je precies te wachten? Er ligt een ontdekkingstocht aan je voeten die leidt tot de meest waardevolle en authentieke situaties. Creatief en inspirerend. Het zijn de momenten die nooit worden vergeten. Ze blijven je bij door de trots of teleurstelling die ermee gepaard gaan. Deze emoties zorgen voor commitment, persoonlijke betrokkenheid. Het maakt dat er een leerproces in gang wordt gezet en je je ontwikkelt als persoon of professional.

Je kan zeggen dat ‘de eerste keer’ een op zichzelf staande competentie is. Een vermogen dat je kunt ontwikkelen. Deze competentie behelst dan de expertise in onzekerheid. Het bewust kunnen toelaten, van onbekende ervaringen. ‘De eerste keer’ is dan het fundament waarop gerichte kennis en kunde rond vernieuwing kan ontstaan. Een eerste keer

heeft potentie in zich omdat het je uitnodigt onbekende wegen in te gaan, nieuwe ervaringen en inzichten op te doen.

Onmiddellijk komen hierbij durf, onbevangenheid en vertrouwen om de hoek kijken. Deze eigenschappen zijn dan ook onmisbaar voor het ontwikkelen van deze competentie.

Durf om door te gaan wanneer je erachter komt dat je het niet weet of ervaring mist. Het moment dat je verstijft en je lijf schreeuwt om te keren. Het vergt lef en dapperheid om te erkennen dat je onbekwaam bent en op ontdekkingstocht te

De expertise

in onzekerheid: het bewust

kunnen toelaten, van onbekende ervaringen.

NIEUW EN TRENDY BUSINESS CONCEPT IN VOORMALIGE BANKKLUIZEN ONDER HET MARKTPLEIN IN APELDOORN

Begeef u in een ambiance waar invloeden van wijnchateaus, jazz en trendy wereldsteden samenkomen.

Maak vrijblijvend een afspraak en laat u rondleiden in de schitterende lounge- en kelderruimtes en informeren over dit bijzondere business concept.

Treed binnen bij City Lounge Apeldoorn en vergeet vrijwel direct waar u bent; storende invloeden van buitenaf vervagen en maken plaats voor een geest verrijkende ambiance. Voormalige bankkluizen vormen het decor voor business aangelegenheden in de ruimste zin van het woord; zo was er nog niet eerder invulling gegeven aan een kelderruimte onder een marktplein met lange historie.

City Lounge Apeldoorn Stationsstraat 297 7311 ME Apeldoorn

Hier gebeurt het; hier regelt u uw zaken, ontmoet u nieuwe contacten, ontvangt u relaties en organiseert u presentaties, symposia of bedrijfsfeesten.

In de voormalige bankkluizen zijn prachtige exclusieve ‘private’ wijnkelders gesitueerd welke omsloten worden door fraaie loungeruimten zoals de champagne lounge, een wijnlokaal, de whiskey room en gouden kluis. Ruimten waar alles zorgvuldig op elkaar is afgestemd; laat u verrassen door de opstelling, gebruikte materialen, kleuren en achtergrondmuziek; het gevoel van ‘het zijn’ in een trendy stad zoals Amsterdam, New York of Parijs komt dicht bij.

Telefoon E-mail Website

+31(0)55 207 0697 info@citylounge.nl citylounge.nl

de eerste keer

AL S COMP E T EN TIE

Het is dus juist

de kunst van het verdwalen die

het vinden van

nieuwe antwoorden mogelijk maakt.

gaan naar bekwaamheid. Hier begint het, hier start leren. Niet naïef of roekeloos. Maar een onbevangen keuze om vertrouwde stokpaardjes in de kast te laten staan en nieuwe ervaringen tot je te nemen. Vertrouwen geven aan de ontdekkingstocht, aan jezelf en aan anderen in de wetenschap dat wat je geeft, zich ook laat terugzien in het resultaat.

Al het leren start bij ‘onbewust onbekwaam’ zijn. Het is een didactisch gegeven en helemaal niet erg. Je weet niet, dat je iets niet weet of kunt. Maar ook niet wat het voor je kan betekenen als je het wel kunt. Tot die eerste keer. Dan kom je erachter. Je hebt door dat je iets niet goed genoeg kan om effectief handelen, je snapt waarom je het zou leren, maar je kunt het nog niet. Zogenoemd ben je ‘bewust onbekwaam’. Een belangrijk moment waarop je misschien wel de eerste, dappere keuze maakt om de ontdekkingstocht te starten.

Dan volgt een proces van gewaarworden, verdwalen en leren. Het lijkt soms een eeuwigheid te duren voor je een bepaalde bekwaamheid in de vingers hebt. Af en toe lijkt het zelfs een kansloze onderneming. Tegenslag en teleurstelling kunnen kwetsen. Het afbreken van de ontdekkingstocht lijkt dan de enige optie. Het vergt durf en vertrouwen in jezelf en in de

uitkomst om door te gaan bij tegenslag.

Gelukkig zijn er ook succesmomenten.

De momenten dat je ‘bewust bekwaam’ bent. Je kunt het, al sta je nog wel bij stil hoe je de zaken aanpakt. Deze momenten géven juist durf en vertrouwen.

Tot het moment dat het niet meer nodig is om durf uit je tenen te halen en jezelf vertrouwen in te praten. Je hoeft er niet meer bij na te denken en kunt je bijna niet voorstellen dat je er ooit moeite mee had. Onbewust bekwaam.

selen elkaar af en maken dat je een competentie wel of niet beheerst. Belangrijk bij een competentie als ‘de eerste keer’ is het houdingsaspect (de wil om het te doen). Zijn we daartoe bereid dan doet elke eerste keer en de ontdekkingstocht die daarop volgt, ons vermogen om met onzekerheid om te gaan groeien... En levert het ‘verdwalen’ ons een waardevolle en innovatieve ontdekking op!

Zo op een rijtje gezet klinkt het als een weg die je zorgvuldig kunt uitstippelen.

Maar een leerproces is zelden rechtlijnig.

Sterker nog: lineair denken staat ontwikkeling makkelijk in de weg. Het vooraf definiëren van ‘A als probleem’ en ‘B als oplossing’ en het organiseren van een rechtstreekse lijn tussen die twee leidt zelden tot leren, laat staan creativiteit en innovatie. Onverwachte leermomenten doen dat wel, zij leren ons anders te denken. Het is dus juist de kunst van het verdwalen die het vinden van nieuwe antwoorden mogelijk maakt. Het onbevangen andere paden opzoeken en betreden leidt tot nieuwe inzichten en mogelijkheden. Juist die andere paden kunnen leiden naar situaties waarin je jezelf verrast of boeit.

Leren, persoonlijke ontwikkeling en competenties worden vaak in één adem uitgesproken. Ze lijken met elkaar verweven. Het één kan ook niet zonder het ander. Ontwikkelen is verandering van gedrag. In het handelen of niet handelen tijdens het werken, experimenteren en oefenen wordt pas zichtbaar of er iets is geleerd. Bekwaamheid wordt dus niet alleen bepaald door wat iemand weet (kennis), wat iemand kan (vaardigheid), maar ook door wat hij durft en wil en wie hij is (attitude). Kennis, vaardigheid en attitude vullen elkaar willekeurig aan, wis-

Vera van Doornik Opleidingskundige & conceptontwikkelaar. Wordt steeds wijzer door vallen & opstaan. Houdt van uitdaging en uitdagen. Is nooit uitgeleerd.

Meer info via LinkedIn. Foto Vera: Ray-Art.

77

de eerste keer

DE R OL L EN OMGEDR A AID

MACHO’S EN DELLEN Maarten Sprangh 1969 Vanaf zijn 10e jaar bezeten van fotografie. Is al jaren een begrip op dit gebied in Apeldoorn en verre omstreken. Opdrachtgevers De Stentor, De Telegraaf, Albert Verlinde productions, ANP en vele anderen. www. sprangh.nl

Opname locatie: Omnisport Apeldoorn, 23 mei 2014 Modellen: Charo van ter Beek, Nanne Jansen, Wesley Grotendorst, Jeroen Bosch.

Visagie: Jeroen Bosch

82

Illustratie: Rachel Spanjersberg

83

de eerste keer

B L OGG E N VO OR ULTIM AT E.NL

IS HET NIET GEWOON EEN STUKJE SCHRIJVEN EN DAT PUBLICEREN? Het was ergens in november 2013, in de timeline van Twitter lees ik dat @ultimate055 aan haar site een blogplatform heeft toegevoegd. Het fenomeen bloggen is mij (nog) niet geheel duidelijk en ik begin mij erin te verdiepen. Is het niet gewoon een stukje schrijven en dat publiceren? Maar doe je dat dan op je eigen blog of op een platform? En wat zet je daar dan in en hoe lang moet het zijn? Toch maar eens een mailtje gestuurd naar Ultimate.

Een afspraak is gelukkig snel gepland. “Spannend!” zeg ik nog tegen mijn vrouw Joke.

Ik ben benieuwd of ik dit ‘bloggen’ snel onder de knie krijg. Wellicht moet ik me voorbereiden en die week ga ik de lectuur, die inmiddels thuis in de kast staat, ook echt lezen.

In boeken en magazines lees ik over de opzet van een blog en waar je je aan moet houden. Poeh, dat is voor mij wel even andere koek, gewend als ik ben aan mijn dagelijkse verkooppraatje als makelaar. Toch trekt het me ook aan, het voelt van binnen als iets nieuws, iets wat nog niet veel mensen in mijn eigen privé-omgeving doen. Het was en is nog steeds licht onbekend terrein en spannend om te doen. Hoe geef ik mijn verhaal een kop en een staart? Wat zullen de reacties van anderen zijn? Haal ik wel voldoende lezers?

Kan ik op Ultimate bloggen?

Deze vragen worden in een uur beantwoord. De belangrijkste tip die ik krijg: gewoon beginnen met schrijven, over iets wat dicht bij jezelf staat. Inspiratie heb ik al: mijn eerste blog gaat over een onderwerp dat mij na aan het hart ligt: de actie ‘Heel Apeldoorn Rein’.

Gelukkig hoef ik zelf niet te bedenken hoeveel woorden ik typ want dan zou ik gerust doortypen tot 1000 woorden. Dit is wel het lastige van bloggen, de etiketten waar je je aan moet houden. En dan... de publicatie van het blog, de zondag erop. Het begin van het spannendste gedeelte! Want: hoe wordt er op gereageerd, wat vinden mensen ervan, wie deelt, retweet en liked. De dagen erna zijn het leukst, mensen die je aanspreken op je blog en vragen stellen. Ik kan eerlijk zeggen: het geeft mij de inspiratie om maandelijks een onderwerp aan te snijden en hierover te bloggen.

De dagen erna zijn het leukst, mensen die je aanspreken

op je blog en vragen stellen.

Jeroen Reinders 39 jaar oud, woon- en werkzaam in Apeldoorn. Getrouwd, vader van 2 kinderen (5 en 6 jaar oud), werkzaam als woningmakelaar en betrokken bij de eigen woonomgeving. www.makelaarinapeldoorn.nl

van Mourik Beekbergen grondverzet en cultuurtechniek

Een klic met graven...

50

Al jaar uw partner in groen, grond en infra!

Lage Haar 40 7364 AR Lieren T 055 - 5061473 M 06 - 53671334 E info@vanmourikbeekbergen.nl

www.vanmourikbeekbergen.nl

85

de eerste keer A DU T C H CO U R S E

I WAS HOPEFUL THAT ONE DAY I COULD STOP BEING THE ‘FOREIGNER’ Dat is lekker gezellig. I had lived in the Netherlands for a couple of years before I took a Dutch Language Course that was formally given. My daily life working for an American company involved speaking English all day long, once I got home, however, Dutch was the main language. It was during that time that my parents-in-law gave me, as a present, the opportunity to take an advanced Dutch course in Amsterdam. Private lessons for a week in the Tropeninstituut. It was hard work but I loved the learning, I loved having my nose back in the books and feeling my knowledge grow, it gave me hope that someday I would achieve native level grammar and spelling in the country I had chosen to make my home.

During this course we discussed the Dutch language, its origin, the culture and its writers. After a week I was so excited to improve my Dutch that I truly considered studying Dutch Literature and making an effort to write a journal in Dutch in order to practice what I had learned. I was done with my course and received compliments from everyone regarding my pronunciation and

my writing. More stimulation made me feel confident and determined to speak fluently. Then it happened, not even a week home and my work seemed to go out the window. The Dutch Language Union decided that the spelling of some words needed to change. What?! Is that possible?!

I asked around and people seemed lackadaisical. They laughed at my face, probably due to the look of dread that was reflected from my heart. Why, why did they change the spelling? This has happened before? How is that possible? From ‘k’ to ‘c’ and now things like ‘pannekoek’ became ‘pannenkoek’. The ‘Groene Boekje’, the ‘Witte Boekje’, any other colours I should know about? The Dutchies seemed relaxed, laid back, “don’t worry” they said, it will happen again “voordat jij een jongetje wordt”.

There are enough words that can be added to a dictionary, language is dynamic, it grows and expands, we don’t need to rebuild the wheel. Needless to say, and this column as proof, I did not continue my love for the Dutch language, I felt they pulled the rug out from under me.

The spelling programs showed that the entire country seemed to have issues with ‘d’s ‘ or ‘t’s’ in addition to other words. Why was I so upset? As a foreigner this society is constantly making me aware that I will never completely go unnoticed, people will always ask “where are you from” because it is obvious you are not from here. For a moment, after that course, I was hopeful that one day I could stop being the ‘foreigner’ but after that announcement I realized that even old words would be reopened and readjusted and they would never fit, not really. I decided to let it go, amazed how swiftly and calmly a language could change and how this society just took it in stride. As some of the Dutchies have said: “Het sop is de kool niet waard”.

Angelina Padilla Latin American living in the Netherlands for 20 years. Woman, Mother, Wife, Photographer, Restaurateur.

Enjoys reading, cooking and watching films. www.restaurantdeboschvijver.nl

86

de eerste keer

GEL U K SUR A MBA S SA DE

APELDOORN GELUKSSTAD VAN NEDERLAND? AMBASSADEUR De eerste keer ambassadeur. Ambassadeur van geluk&co. Geluksambassadeur dus! Geluk, je zegt het zo snel, maar wat is het nu eigenlijk? En wie bepaalt dat? Er is veel onderzoek naar gedaan en aan de Erasmusuniversiteit kun je er inmiddels een leergang voor volgen.

DEFINITIE Maar even terug. Wat is geluk? De meest gebruikte definitie van geluk is life satisfaction. Dat vertaalt zich nog het beste naar “tevredenheid met het leven”. Belangrijker nog dan de definitie of de vertaling, is het feit dat de synoniemen van het begrip allemaal verwijzen naar het antwoord op de vraag: Alles bij elkaar genomen, hoe tevreden of ontevreden bent u tegenwoordig met uw leven als geheel?

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10

Ontevreden Tevreden

OORZAKEN We kunnen allemaal wel oorzaken van geluk aanwijzen. Gezondheid, levensduur, relaties en zeker ook werk. De component

werk is voor ons de aanleiding geweest om ambassadeur bij geluk&co te zijn.

We kunnen nu namelijk vanuit de rol van ambassadeur mensen met afstand tot de arbeidsmarkt in contact brengen met bedrijven. Voor een stage, een opdracht of misschien zelfs een baan.

RENDEMENT Alhoewel mensen met werk vaak gelukkiger zijn dan mensen zonder werk, is het aantal bevlogen werknemers slechts 13%. Het bedrijfsleven heeft behoefte aan nieuwe mechanismen om verder te komen. Bijvoorbeeld door het rendement van geluk toe te voegen! Wij zijn ervan overtuigd, en dat is ook wetenschappelijk aangetoond, dat ‘iemand op weg helpen’ gelukkig maakt. Alle belanghebbenden plukken daar uiteindelijk de vruchten van.

De stad komt tot bloei.

WETHOUDER Iemand op weg helpen is een initiatief op kleine schaal. Dat is prima. Maar als we nou eens groot denken? Apeldoorn de eerste geluksstad van Nederland? Met een wethouder van geluk…..Het begin is er.

We zijn een stad met een groot percentage vrijwilligers. Het netwerk is samenhangend en gunt elkaar de bal. De bedrijven-

87

Wij zijn ervan overtuigd dat

‘iemand op weg

helpen’ gelukkig maakt.

kring Apeldoorn vraagt zich nadrukkelijk af: wat kunnen wíj voor de stad doen? Bedrijven staan open voor instroom van mensen met afstand tot de arbeidsmarkt.

VOORBEELDEN Gezonde groenten van Apeldoornse bodem, zoals die van de Stadsakkers of bij de Cantharel uit de tuin. Onderhouden door mensen die bijvoorbeeld arbeidsritme op doen. Een “Schavuitje” bij de maaltijd is mede gebrouwen en gebotteld door jongeren zonder startkwalificaties. Apeldoorn heeft een eigen energiecentrale en samen vieren we 200 jaar Koninkrijk. Zomaar een paar voorbeelden van geluk. Op deze manier komen we samen verder. En iedereen wordt blij.

GELUKSSTAD? ‘Apeldoorn Geluksstad van Nederland’, een mogelijke merkbelofte? Het BGG (bruto gemeentelijk geluk) zou zo maar eens laten zien dat wij dat met enige durf kunnen zeggen. Veel Geluk!

Jeroen van der Veen Jacqueline van den Brink Gelukzoekers in een gastvrije stad | Ambassadeurs van Geluk&co en Apeldoorn | www.gelukenco.nl |

Illustratie: Kompaan

88

Creativity takes courage

89

de eerste keer

KEN JE DAT MOMENT?

SA MEN IE T S M A K EN

En toen was er hét idee…

Ken je dat moment? Dat moment dat je wakker wordt en je hoofd vol zit met ideeën? Ingevingen die eerst moeten landen, waarna ze vervolgens gedeeld moeten worden met mensen om je heen. Een idee dat vervolgens vorm gaat krijgen en uiteindelijk gefinetuned als resultaat in je handen ligt. Het moment van wakker worden met een idee, tot aan het moment dat je met trots zegt ‘Wauw, dit is echt te gek!’ is een proces. In veel gevallen kan je het alleen realiseren wanneer je mensen om je heen hebt die hetzelfde soort creatieve brein hebben, waarbij eenieder zijn input levert om het uiteindelijke idee tot een tastbaar product te realiseren.

En zo werd ik op een ochtend wakker met het idee om een boek te maken. Een dank-je-wel voor de kopers van mijn kunst. Een boek dat ze met trots op hun tafel leggen of een mooie aanvulling is van hun boekenkast. Een eyecatcher – iets ruigs – chique – iets van mij, door mij. Om dit idee van hersens tot boek te krijgen moest ik gaan samenwerken. En juist op dat moment kwam ik Sander tegen. En dan ontstaan er een hele hoop eerste keren.

De eerste keer samenwerken met een grafisch vormgever – de eerste keer los mogen laten en vertrouwen op… – de eerste keer een kunstboek maken – de eerste keer zó trots zijn op dit geslaagde project!

En toen werd hét idee een boek…

Ken je dat moment? Dat moment dat er iemand je pad kruist waarmee je een samenwerking aangaat waarvan je van te voren nooit had verwacht dat die samenwerking ooit zou plaatsvinden? Dat moment dat je aan iets gaat beginnen waarvan je niet weet hoe het loopt? Dat moment waarop je aan iets gaat beginnen wat je nog niet eerder hebt gedaan? Zo kwam ik door stom toeval – als toeval zou bestaan – Frans Polman tegen. Al snel werd ik aangestoken door zijn enthousiasme over het idee om een boek te gaan maken. En zo ontstond er een nieuwe uitdaging – een ervaring rijker, door min of meer in het brein te kijken van een kunstenaar - het ontwerpen van een boek, gemaakt met de basismaterialen waarmee Frans dagelijks werkt - iets door mij, van mij. Samen zijn wij begonnen aan de uitwerking van onze ideeën. Van idee tot uitvoering. Van het maken van de foto’s tot de opmaak van de pagina’s.

Van concept tot hetgeen het boek geworden is. En dan ontstaan er voor mij een hoop eerste keren. De eerste keer samenwerken met een kunstenaar – de eerste keer hetgeen creëren dat Frans voor ogen heeft - de eerste keer het ontwerp van een kunstwerk in de vorm van een boek – de eerste keer zó trots zijn op dit geslaagde project!

Frans Polman

beeldend kunstenaar www.franspolman.nl

Sander Hupkes

grafisch vormgever www.vlaagvanwaanzin.nl

Wij zijn verhuisd, beleef bulthaup in onze nieuwe showroom!

Beleef de de nieuwe nieuwedimensie dimensieininkeukenarchitectuur keukenarchitectuur van bulthaup.

Laat u inspireren eninformeren. informeren.

Beleef van bulthaup. inspireren en Wij creĂŤren samenmet metuuuw uweigen eigenleefruimte leefruimte- -groot grootofofklein. klein.Wat Wattelt teltzijn zijnuw uwwensen wensen budget. creĂŤren samen enen uwuw budget.

De De diversiteit van vanhet hetbulthaup bulthaupassortiment assortimentmaakt maakt het mogelijk!

Graag ziens in onze nieuwe showroom. diversiteit het mogelijk!

Graag tottot ziens in onze nieuwe showroom.

bulthaup|apeldoorn bulthaup|apeldoorn Deventerstraat180, 180,7321 7321CG CG Apeldoorn, Apeldoorn,Tel. Tel.055 055- -579 57906 0601, 01,www.bulthaup-apeldoorn.nl www.bulthaup-apeldoorn.nl Deventerstraat

ACHTERGROND

DE EERSTE KEER SAMEN IETS MAKEN

Imagination is the beginning of creation

913

92

de eerste keer HE T HO T EL

ZOU ZE DE PRACHTIGE, LIEVE, ZWARTE RETRIEVER OOIT NOG TERUGZIEN? E

en hotelkamer was gisteravond een goede optie, nu voelt het eenzaam en leeg. Een agressieve straal licht valt door de kieren van het gordijn de zwarte pump aan, daar achteloos neergesmeten. Door het openstaande raam komt de winterochtend binnen: koud, scherp en nog onaangeraakt door de dag. Het gebel van de voorbijrazende tram kaatst tegen de muren en het plafond. Het is over. Dat besef voelt even zo koud als deze winterochtend. Na al zijn verhalen en bekentenissen had ze een tas gepakt en was zonder een woord vertrokken. De voordeur had ze behoedzaam in het slot laten vallen. Geen geschreeuw, geen tranen, geen gevecht. Met een lege blik had ze hem aangekeken. Verdwaasd. Hij had haar altijd op handen gedragen en nu had hij haar tot in het diepst van haar ziel gekwetst. Voor het eerst in twintig jaar. Op het grindpad had ze zich gerealiseerd dat ze hier niet meer terug zou komen. Eenmaal op haar hotelkamer was ze geschokt door de gedachten aan de hond: zou ze de

prachtige, lieve, zwarte retriever ooit nog terugzien? Na een lange, warme douche, was ze tussen de koele, schone lakens gegleden. Nadenken kon ze niet. Slapen ook niet. Uren had ze getuurd naar het gecompliceerde behangpatroon van goud, rood, blauw en geel terwijl de kou van de nacht bezit nam van de stad en haar hotelkamer. Haar uiteindelijke slaap was vast en leeg geweest. Het verdriet en

Door het

openstaande

raam komt de

winterochtend binnen: koud,

scherp en nog

onaangeraakt door de dag.

93

Ze hebben het

de pijn zitten nog klem in haar keel en hart. Uit ervaring weet ze dat tijd nodig is om het gemis, de woede en de pijn te voelen. Nu is daar nog geen ruimte voor en knaagt slechts de trek in een ontbijt…

De ontbijtzaal is nagenoeg leeg. In de hoek zit een vrouw alleen met een vol maar onaangeroerd bord en inmiddels koude koffie naar buiten te staren. Haar gezicht laat zien dat de nacht haar niet genadig was geweest. Een paar tafels verderop zitten twee vrouwen van eind dertig nog druk te praten. De andere hotelgasten hadden zich eerder die morgen ruimschoots tegoed gedaan aan het uitgebreide ontbijtbuffet, zo liet de chaos zien. Zoë schrok daar niet meer van, na tien jaar als serveerster in dit hotel.

Mouwen opstropen en opruimen. Om 12 uur moet het weer aan kant zijn voor de leesclub van de plaatselijke bibliotheek.

Maar hotelgasten die zich niet aan de ontbijttijden houden en nog in de ontbijtzaal zitten terwijl ze opruimt, jaagt ze nooit weg. Ze schept er heimelijk genoegen in hen af te luisteren. Personeel valt niet op of wordt genegeerd. Hotelgasten praten vrijuit en Zoë heeft alle verhalen die ze in de loop der jaren opgevangen heeft, opgeschreven. Een boek moet het worden. Een boek over de verhalen van de hotelgasten. De eerste keer dat ze een boek schrijft. Een boek over het hotel dat haar uiteindelijk uit het hotel weg zal halen. Een uitgever heeft ze al. De verhalen ook. Nu nog durven…

Terwijl de serveerster haast geruisloos en onzichtbaar opruimt, weet Judith dat ze het Roos zal vertellen. Hier. Aan deze tafel. In deze ontbijtzaal. In dit hotel.

Tijdens dit weekend weg. Voor ze naar huis gaan. Het gesprek dat ze voeren over hun echtgenoten, kinderen, werk en vakanties loopt synchroon met heel andere gedachten. Gedachten over Roos. Haar

allemaal samen

gezien en ontdekt.

Samen voor de

eerste keer naar de

grote wereldsteden.

het eerst in mijn leven ben ik echt verliefd. Op jou. Ik wil je voelen, zoenen, aanraken…’ Terwijl Roos haar met grote ogen aanstaart, kijkt de serveerster die de tegenoverliggende tafel afruimt, haar met grote ogen aan. Het koffiekopje in haar handen rolt over de vloer.

Porselein op plavuizen. Dat klettert…

Samen op een

hotelkamer, samen in het hotelbed.

lach, haar blik, haar prachtige volle en zachte lijf. Al jaren gaat ze met Roos zo’n vijf, zes keer per jaar een lang weekend weg. Van Rome naar Maastricht en van Groningen naar New York; ze hebben het allemaal samen gezien en ontdekt.

Samen voor de eerste keer naar de grote wereldsteden. Samen op een hotelkamer, samen in het hotelbed. Al jaren zo goed bevriend dat dit gedeelde bed nooit een probleem is geweest of überhaupt ooit ook maar besproken. Maar voor Judith is er iets veranderd. Ze weet het al veel langer maar deze nacht voelde ze het sterker als ooit tevoren. Ze wilde haar aanraken… Terwijl Roos sliep was ze stiekem steeds dichterbij gekropen; haar net niet aanraken maar haar wel kunnen ruiken en de warmte van haar lijf kunnen voelen. Ze had geen oog dichtgedaan. Maar wat was dit een heerlijke slapeloosheid geweest! En nu, aan de ontbijttafel, was dat gevoel niet weg. De komst van de ochtend en het daglicht had niets veranderd. Haar mond dichthouden was niet langer een optie. Ze onderbrak het drukke gekwebbel van Roos: ‘Roos, ik moet je wat vertellen. Ik kan de consequenties niet overzien maar mijn mond houden kan ik niet langer. Voor

Eva Schaap Studeerde Engels, kunstwetenschappen en voltooide een postdoc Journalistiek. Ervaring als hoofd-, kunst- en eindredacteur. Is bij CODA verantwoordelijk voor PR, tekst en beeld. https://goedwerk.wordpress.com/ author/evaschaap

Escape in the city

Ontdek het festivalaanbod

www.uitinapeldoorn.nl

95

de eerste keer A F GE W E Z EN WOR DEN

TIJD HEELT IK BERUST Mijn werk is geĂŻnspireerd op mijn eerste afwijzing. De Haiku (een gedicht van drie regels, van vijf, zeven en vijf lettergrepen) vertelt het verhaal.

Ingrid Wierts Gepassioneerde kunstenares, die zich uit als jazz-zangeres en beeldend kunstenaar. Zowel in de muziek als in de beeldende kunst, staat kwaliteit en verdieping voorop. www.ingridwierts.nl

96

onzekerheid troef door jou die altijd recht doet aan Gods meesterproef

mijn passie ontwaakt was eerder goed verborgen omdat jij mij raakt

97

de eerste keer A F GE W E Z EN WOR DEN

verder kom je niet mijn bron van inspiratie last lust pijn verdriet

mijn fantasie kust het zoet en stil verlangen tijd heelt ik berust

99

MY BUCKET LIST

de eerste keer

A L S UIT DAGIN

THINGS TO DO BEFORE I DIE 1)

2)

3)

4)

5)

6)

7)

8)

9) Maurice van Bussel

10)

1973. 24/7 Ondernemer. Meisjesvader. Eigenaar van Je m’appelle & No Tomatoes. Lust geen tomaten. Heeft nog veel te doen. www. jemappelle.nl

G

Laugh

a lot AMAZING MAAKT MERKEN BIJZONDER ONDERSCHEIDEND • WWW.AMAZING.NL

101

THERE WAS NO WAY I WAS GOING TO MAKE IT TO THE CAR “¿Pero que me dices?!” are the last words I heard my mother say in her normal “Lets chat” voice. Latin mothers, like any other mothers, I guess, can change sound level in seconds. The next 35 minutes I had to convince her that the Netherlands was not going backwards. “How is it possible that even third world countries prefer to give birth in hospitals?”. All of this at a speed and volume level of a small remote controlled airplane. Her words buzzing all around fast, uncontrolled and aiming at my head. Meanwhile I was ducking trying to pay attention and answer her 239 questions from the health system to “what if the baby is stuck?”. Really?

A week late and no sign of it being any closer we took a rather long walk. Being pregnant makes you into a goddess and anything you want goes. This goddess wanted ice cream from the ice cream parlour at the Koninginnelaan so we went for a walk and got back home 4 hours later.

Exhausted my 67 year old mom went to bed and we followed soon after. In the middle of the night it started, one visit to the bathroom, then another, then another, not once did I encounter my mom in the hall. Good lord, every night, three times a night, she woke up to check on her pregnant first born and now that it started... nada!

I mean I am still in the pink cloud of being pregnant and these images might make me hold this baby in until it can walk out!

But she calmed down, enough to arrive in Apeldoorn for the last two weeks of the pregnancy. I made the midwife promise me that we would have a hospital delivery, no matter what. I did, however, have to agree to stay at home until she said it was time to go. For two weeks every visit to the bathroom I would encounter my mother on the way back, sleepy but just under panic asking me if ‘IT’ has started.

My dear Mamita made me walk hours at a time, every day, “exercise will make it go faster”, she promised. Her determination was military like.

Midwife was called, we ended up waking up my mother who started making tea and pacing like some character in an old movie.

Three hours later, it was time to go to the hospital but I knew one thing for sure, and that was that there was no way I was going to make it to the car. My midwife promised me that she would take care of my baby and of me and so we started the last stage at home. When she entered I do not know, but suddenly I noticed my mother.

She stood in front of us watching the home birth of her first grandchild, quietly watching the midwife, mesmerized by her expertise while she delivered our son. I was too exhausted to say anything and grateful for the cries of the baby looking up at me.

de eerste keer

GIVING BIR T H T HE DU T C H W AY

Once the midwife left and husband H. and the baby fell into deep sleep, my mother came in. Her hand, moist from the tears she had just wiped, touched my face and told me that seeing her daughter give birth to her grandson was the most amazing experience she had ever had. The steadiness of her voice slightly covering the emotion she felt, she bent down and whispered how grateful she was that our baby was born at home and how blessed we all are to live here. After that she was the strongest supporter of home birthing and would tell, anyone who would listen, how great the Dutch midwives are. Yes Sir!

Angelina Padilla Latin American living in the Netherlands for 20 years. Woman, Mother, Wife, Photographer, Restaurateur.

Enjoys reading, cooking and watching films. www.restaurantdeboschvijver.nl

103

de eerste keer

JE BL OO T GE V

SUBTIEL NAAKT Angela: Je komt heel dichtbij iemand, de persoon geeft zichzelf bloot, wordt kwetsbaar en jij mag fotograferen. Dat moet natuurlijk een wauw-foto opleveren, van: “Jeetje ben ik dat?”

Anita: Ja, ik durf mezelf bloot te geven, letterlijk en figuurlijk. De fotoshoot wil ik graag doen om te laten zien en voelen dat ik nu vol zelfvertrouwen ben en sterker dan ooit. Dat is in het verleden wel anders geweest.

Angela: Anita sprak mij aan op een expositie. Ze was onder de indruk van de puurheid, de eenvoud, het net niet naakt zijn op de foto’s. “Ik zou het graag ook een keer willen, maar of ik durf?”

Anita: Na de nodige tegenslagen ben ik uit een diep dal geklommen en veranderd.

Daardoor ben ik de laatste jaren vrienden kwijtgeraakt. Het mooie is dat er ook mensen op mijn pad zijn gekomen die mij steunen en accepteren, zoals ik ben. Zoals mijn vriend.

Angela: Bijna een jaar verder en we hebben een afspraak! Anita komt binnen in een zomers jurkje, beetje gespannen, tassen vol met spullen. We drinken eerst een bakje koffie, tompouce erbij. En dan: aan de slag!

Anita: Ik vond het heerlijk om model te zijn, me voor de camera bloot te geven en kwetsbaar op te stellen. We hebben ook onbedaarlijk gelachen, vooral toen tijdens de shoot in de lift, de liftdeuren steeds weer dicht gingen. Ik ben trots op mezelf, omdat ik het durfde!

Angela Stouten Moeder van 2 en vrouw van. Zorgzaam en behulpzaam naar een ieder die me aan het hart ligt. Fotografie en vormgeving vullen mijn zakelijke tijd. Ik hou van puur- en eerlijkheid. www.angelastouten.nl

EN

104

de eerste keer

JE BL OO T GE V

EN

106

Illustratie: Rachel Spanjersberg

107

de eerste keer

DAT IK MIJN VA DER Z AG HUIL EN

STA JIJ ER WELEENS BIJ STIL DAT JOUW VADER MEER IS DAN ALLEEN JOUW VADER? Sta jij er weleens bij stil dat jouw vader meer is dan alleen jouw vader? Ik had daar nooit zo over nagedacht totdat ik naast de kist van mijn vader stond in een zaal gevuld met familie, vrienden, kennissen en collega’s van mijn vader. Mensen die op de een of andere manier een relatie met mijn vader hadden. Hij overleed in augustus 2012 aan de gevolgen van alvleesklierkanker. Ik wilde dat ik kon zeggen dat hij overleed na een gevecht tegen deze ziekte maar die kans kreeg hij niet eens.

En daar stond ik dan. Een volle zaal voor mij en een speech in mijn handen die ik de eerstkomende twintig jaar nog niet verwacht had te moeten houden. Helaas haalde de tijd ons in. Als een slecht lot uit de loterij was mijn vader degene die dit moest overkomen. Ik herinner me nog goed dat mijn zusje mij op belde en met een trillerig stemmetje zei: “ik heb papa voor het eerst in mijn leven zien huilen”.

Want hoe moedig en sterk hij ook was, de pijn waarmee hij in de laatste weken van zijn leven moest omgaan is voor velen niet in te denken. Het gevoel alsof hij een marathon had gelopen als hij vijf meter moest lopen naar de badkamer en dat hij vervolgens huilend in bed zat van de pijn. Dan kan ik nog zo’n nuchtere jongen zijn maar dat doet wat met je.

Grote kans dat ik die nuchterheid heb van mijn vader, Bob Morhee. Mijn vader was een vriendelijke en zorgzame man. Wie een probleem had, of advies wilde inwinnen kon altijd bij hem terecht. Familie, vrienden of collega’s; mijn vader stond altijd voor iedereen klaar.

Hij had een groot hart en was geliefd bij zijn collega’s die hem daarom de bijnaam de “Grote Vriendelijke Reus” hadden gegeven.

die nuchterheid heb

Als zoon van Bob wil ik dan ook graag afsluiten met de woorden: ‘Elk kind zou een vader als Bob moeten hebben, elke vrouw zou een man als Bob moeten hebben en elk bedrijf zou een Bob in dienst moeten hebben’.

Bob Morhee.

Grote kans dat ik van mijn vader,

Frank Morhee 1988, Geboren & getogen in Apeldoorn. Onderdeel van de dansgroep Come Correct. Passie voor marketing & communicatie. www.come-correct.nl

108

de eerste keer AL S AVON T UUR

WIE DENKJE WEL DAT JE BENT, OM IN DEZE TIJD EEN MAGAZINE UIT TE BRENGEN O

p mijn oproep wie er wil meewerken aan dit magazine, krijg ik 1 nare reactie. Een man, op hoge leeftijd en met veel ervaring in het uitgeversvak, vraagt: “wie denk je wel dat je bent, om in deze tijd een magazine uit te brengen”. Laat ik deze en andere criticasters op voorhand gelijk geven: ik ben geen bladenvrouw en dat kun je wel zien ook. Als magazine is Escape een beetje eigenaardig. Maar als avontuur is ze precies zoals het hoort. Ik heb namelijk een fantastische tijd gehad en nieuwe dingen ontdekt, tijdens het maken ervan. En daar is het mij om te doen.

Dankbaar ben ik dan ook dat mijn man, Mike van Woudenberg, mij het vertrouwen geeft dit avontuur onder de vlag van Ultimate aan te gaan. Want hoezeer ik ook houd van onbevangen ergens aan beginnen, zonder ijkpunt verlies ik mezelf in de mogelijkheden. Die zijn namelijk eindeloos. Het doel van ‘Escape’ staat dus vanaf het begin vast: een blad maken dat bij Ultimate past. Om daarbij aan te sluiten moet het koesteren, prikkelen en vernieuwen. Dat gegeven nodigt me uit bij de invulling ervan, van mezelf uit te gaan. Of liever gezegd: van mijn beper-

kingen. Ik kom namelijk alleen tot iets nieuws, als ik een probleem ervaar. Door te beginnen bij wat ik niet kan, creëer ik bewust problemen. Het willen oplossen daarvan verleidt mij vervolgens tot meer originaliteit en lef dan ik in het dagelijks leven comfortabel vind.

Het eerste probleem waar ik tegenaan loop is dat ik niets weet van bladen maken en dat ook zo moet zien te houden.

Want hoe minder ik weet, hoe minder ik zal kopiëren en hoe meer ik te weten kan komen. Dus verdiep ik mij niet in andere magazines en blijf ik uit de buurt van mensen die er verstand van hebben. Voordeel: dit vergroot een heimelijk gevoel

Kortom: van

bladen maken

weet ik nog steeds weinig maar ik

heb wel iets anders geleerd

109

van avontuur! Het volgende probleem is dat ik op voorhand geen verantwoording af kan leggen over mijn aanpak.

Die ontstaat namelijk gaandeweg, door telkens in te spelen op de unieke mogelijkheden van de situatie op dat moment.

Dus staat mijn eigen spaarvarken garant voor die vrijheid. Het geeft mij tevens de mogelijkheid om te beginnen bij wat mij het beste ligt; op naar de inhoud! Bij een uitgave van een bedrijf als Ultimate verwacht je al snel een business-to-business magazine, of business-to-customer.

Maar daar heb ik zelf niets mee. Dus is Escape een human-to-human magazine geworden. Iets wat er nog niet was in Apeldoorn.

De invulling levert meteen het volgende probleem op. Omdat ik niets speciaals met tijdschriften heb, ontbreekt het mij aan een beeld van hoe Escape er precies uit moet komen te zien. Dus stel ik op ons blog Ultimate.nl de open vraag wie daar invulling aan wil geven. Door deze opzet krijgt Escape variatie in onderwerp, toonzetting en uitvoering cadeau.

Ik kan echter niet tegen chaos, dus geef ik wel wat kaders mee aan onze gastredacteuren. Zoals een centraal thema, een eenduidige vormgeving en feedback op de bijdragen. Van een redactie zou je denken. Helaas kan ik niet in een groep werken, want dan vergeet ik op slag mijn eigen mening. Dus doe ik die redactie in mijn uppie. Waardoor ik snel kan schakelen en persoonlijke afwegingen kan maken, in de hoop recht te doen aan elke bijdrage. Als onderdeel van Escape ĂŠn als geesteskind van de gastredacteur.

Als dat allemaal geregeld is, kom ik uit bij de advertenties. Maar langs de deuren gaan om die te verkopen, doe ik beter niet. Een blad zonder reclame is echter saai! Dus heb ik op ons blog advertentieruimte aangeboden. Waardoor zich

genoeg adverteerders hebben gemeld, om het blad op te leuken en de drukkosten te betalen. Ook met deadlines & de bijbehorende stress kan ik overigens niet uit de voeten. Dus heb ik bij Escape voor alles ruim de tijd genomen. Waardoor ik niet alleen blij ben met het eindresultaat maar ook met de manier waarop dat tot stand is gekomen. Daar heb ik ten volle van kunnen genieten. Kortom: van bladen maken weet ik nog steeds weinig maar ik heb wel iets anders geleerd. Als ik van mijn eigen beperkingen uitga, ermee werk, gaat er een wereld aan mogelijkheden voor me open.

Eline van de Ridder Uitgever & hoofdredacteur Escape

n Rube n e Deg

Bastiaan Leideritz

TROTSE ONTWERPERS Je bent zo goed als je laatste werk... Dit magazine hebben wij met veel plezier en passie ontworpen. We hopen dat je hebt genoten!

DEGEN & LEIDERITZ Logo’s

>

Huisstijlen

>

Jaarverslagen

>

Brochures

WWW.DENL.NL >

Magazines

>

Websites & Apps

111

de eerste keer IN E SC A P E

AVONTURIERS Marianne de Jong

Angelina Padilla

Bert Anvelink

Combineert graag het sportieve element met het zakelijke en krijgt energie van creatieve ideeën. Geniet van de kleine dingen en droomt van het grotere!” mdejong@cv.nl

Latin American living in the Netherlands for 20 years. Woman, Mother, Wife, Photographer, Restaurateur.

Enjoys reading, cooking and watching films. www.restaurantdeboschvijver.nl

Nieuwsgierig van aard, dus marktonderzoeker in hart en nieren. Gek op getallen, meningen en achtergronden. Sinds 1998 actief als ondernemer, nu van De Informatiefabriek.

Twitter: @bertanvelink

8

41

27

65

85

101

36

Leonieke Luttikholt

Maurice van Bussel

Marion Schiphorst

Volop bezig met fotografie en grafische vormgeving. Veel energie en creatief van geest.Denkt buiten kaders en deelt haar kennis graag met anderen. Heeft een eigen bureau & geeft les op het grafisch lyceum Zwolle. www.nu-fotografie.nl

1973. 24/7 Ondernemer. Meisjesvader. Eigenaar van Je m’appelle & No Tomatoes. Lust geen tomaten. Heeft nog veel te doen. www.jemappelle.nl

43 jaar en woonachtig in Apeldoorn.

Als eigenaar van Praktijk Zienswijze begeleid ik mensen in persoonlijke ontwikkeling en groei. Naast mijn passie voor mijn werk, fotografeer ik graag! www.praktijkzienswijze.nl

101

MY BUCKET LIST DIE

10

THINGS TO DO BEFORE

I

42

1) 2) 3) 4)

Marja Krosse

6)

Initiatiefneemster ‘Mooi Voor De Vrouw’, een online (naslag) magazine voor “alles wat de vrouw beweegt”. Om vrouwen te inspireren en te motiveren door middel van fantastische verhalen en bijzondere artikelen. www.mooivoordevrouw.nl

16

Mike Thannhauser

5)

7) 8) 9) 10) Maurice van Bussel

98

De letters van zijn voornaam illustreren wie hij is; Mensenmens, Integer, Kwaliteitsgericht en Extravert.

Alles komt voort uit passie, betrokkenheid en zoals gebruikelijk bij een journalist; enorme nieuwsgierigheid… www.miketannhauser.nl

46

Peter Eemsing

Tatu Murronmaa

Sandra Beij

Bladenmaker en uitgever met een lange & veelzijdige geschiedenis in het vak. Tegenwoordig o.a. uitgever van Eigen!, het lifestyle & ondernemersmagazine van Apeldoorn & omstreken. www.eigenapeldoorn.nl

Uit Finland. 4e jaarsstudent aan de kunstacademie in Arnhem. Zijn werk heeft zich ontwikkeld van figuratief naar abstract en portretteert de mens in verschillende situaties. Tentoonstelling september 2014 in Wilp. www.murronmaa.com

1973, geboren en getogen in Apeldoorn. Passie voor ontdekken en ervaren. Volgt haar hart met verstand. Leidinggevende op een P&O afdeling van Achmea Apeldoorn.

Tekstschrijver en blogger op www.sandrabeij.nl.

18

28

48

Lok-Yin Lau

Suzan Biezeman

Iris van de Kamp

1995. Studeert Audiovisueel/Animatie op het Cibap. Een koppige maar vriendelijke dagdromer. Heeft altijd haar Ipod en wegwerpcamera op zak. Is het liefst de hele dag op reis. lok-yin@live.nl

1974 – Levenstherapeut – Zwangerschapsbegeleidster – Passie voor mensen – To the point – Van het hoofd naar het hart – Nieuwsgierig – Creatief leven – Elke droom begint met het zetten van die allereerste stap. www.helderekracht.nl

Beheerder van het Muziekhuis, organisator muziekevenementen en zelfstandig onderwijskundig adviseur.

Combineert deskundigheid op het gebied van onderwijskunde en management met liefde voor kunst en cultuur. www.muziekhuisdeventer.nl

23

32

52

BO EVENTS ORGANISATIE & EVENEMENTEN BUREAU

DE PARTNER VOOR UW ZAKELIJKE EVENEMENTEN

-

BEDRIJFS EVENEMENTEN

-

PERSONEELSFEESTEN

-

OPENINGS SHOWS

-

ARTIESTEN BOEKINGEN

-

CULINAIR ENTERTAINMENT

WWW.BOEVENTS.NL

KERKLAAN 25 - 7311 AB APELDOORN

113

de eerste keer IN E SC A P E

Willem-Paul Koenen

Maarten Sprangh

Frans Polman

Maakt toffe dingen met een JUST DO IT mentaliteit. Geboren en getogen Apeldoorner. Gebruikt samen zijn vrouw Loussanna de spuitbus om bedrijven en particulieren in Nederland kleur te geven. www.bevlogenverf.nl

1969 Vanaf zijn 10e jaar bezeten van fotografie. Is al jaren een begrip op dit gebied in Apeldoorn en verre omstreken. Opdrachtgevers De Stentor, De Telegraaf, Albert Verlinde productions, ANP en vele anderen. www.sprangh.nl

Sander Hupkes

56

beeldend kunstenaar www.franspolman.nl

grafisch vormgever www.vlaagvanwaanzin.nl

76

88

Dieuwke de Boer

Rachel Spanjersberg

Eva Schaap

Vormt samen met Ben Nieuwenstein en Anne Marie Oostermeijer Stichting Paraplu Apeldoorn. Op creatieve wijze prikkelen wij mensen en organisaties en voegen maatschappelijke waarde toe aan Apeldoorn en omgeving. Profielfoto: gepe fotografie. www.parapluapeldoorn.nl

1988. Illustrator bij Phosphenes. Ik zet dieren graag op een vrolijke manier neer, met een grappige twist.

In zwart-wit en met een contrasterende achtergrond. Meer zien? Via www.phosphenes.nl kom je op onze facebookpagina.

Studeerde Engels, kunstwetenschappen en voltooide een postdoc Journalistiek. Ervaring als hoofd-, kunst- en eindredacteur. Is bij CODA verantwoordelijk voor PR, tekst en beeld. https://goedwerk.wordpress.com/ author/evaschaap

63

92

Astrid Ufkes

Ingrid Wierts

Een ondernemende, creatieve vrouw. Via boetseren, schilderen, kleding ontwerpen, interieurontwerpen, 3 jaar geleden begonnen met fotografie. Vanaf september 2013 bezig als kunstenaar met fotografische beelden. www.uffotodesign.nl

Gepassioneerde kunstenares, die zich uit als jazz-zangeres en beeldend kunstenaar. Zowel in de muziek als in de beeldende kunst, staat kwaliteit en verdieping voorop. www.ingridwierts.nl

66

8

32

48

58

70

82

106

95

Liza Bruggeling

Jeroen Reinders

Angela Stouten

Tekstschrijver, web- en eindredacteur. Haar thuisbasis is Apeldoorn.

Springt niet snel op en neer, maar wel als ze de lichtjes ziet van een landingsbaan ergens ver weg. www.taaltalent.nl

39 jaar oud, woon- en werkzaam in Apeldoorn. Getrouwd, vader van 2 kinderen (5 en 6 jaar oud), werkzaam als woningmakelaar en betrokken bij de eigen woonomgeving. www.makelaarinapeldoorn.nl

Moeder van 2 en vrouw van. Zorgzaam en behulpzaam naar een ieder die me aan het hart ligt. Fotografie en vormgeving vullen mijn zakelijke tijd. Houd van puur- en eerlijkheid. www.angelastouten.nl

70

Vera van Doornik Opleidingskundige & conceptontwikkelaar. Wordt steeds wijzer door vallen & opstaan. Houdt van uitdaging en uitdagen. Is nooit uitgeleerd.

Meer info via LinkedIn. Foto Vera: Ray-Art.

73

82

Jeroen van der Veen Jacqueline van den Brink Gelukzoekers in een gastvrije stad | Ambassadeurs van Geluk&co en Apeldoorn | www.gelukenco.nl |

86

102

Frank Morhee 1988, Geboren & getogen in Apeldoorn. Onderdeel van de dansgroep Come Correct. Passie voor marketing & communicatie. www.come-correct.nl

106

114

de eerste keer E SC A P E CO L O F O N

een tijdschrift ui Apeldoorn t

neem mee!

Uitgever & hoofdredacteur: Eline van de Ridder, eline@ultimate.nl

NUMMER 1 THEMA ‘DE EERSTE KEER’ NAJAAR 2014

WWW.ULTIMATE.NL

Met bijdragen van: Bert Anvelink, Suzanne Biezeman, Sandra Beij, Dieuwke de Boer, Jacqueline van den Brink, Maurice van Bussel, Liza Bruggeling, Vera van Doornik, Peter Eemsing, Sander Hupkes, Marianne de Jong, Iris van de Kamp, Willem-Paul Koenen, Marja Krosse, Lok-Yin Lau, Leonieke Luttikholt, Frank Morhee, Tatu Murronmaa, Angelina Padilla, Frans Polman, Jeroen Reinders, Marion Schiphorst, Eva Schaap, Rachel Spanjersberg, Maarten Sprangh, Angela Stouten, Mike Tannhauser, Astrid Ufkes, Jeroen van der Veen, Ingrid Wierts

Mogelijk gemaakt door: Van Mourik Beekbergen, zoverkoopjeeenhuis.nl, BosworX, Glazenwasserij Mick, Klimbos Veluwe, Loobudget, Rodenburg Bedrijfsmakelaars, Life’s Delicious, Amazing, Smartpower, Martins Brasserie & Wijnbar, Cafe Confetti, City Lounge Apeldoorn, Dusseldorp Mini Apeldoorn, Bulthaup Apeldoorn, Thoma Makelaars, Noa Noa, Stichting Apeldoorn Promotie, Blinq, Rocky Fit, Pure House Events

Verspreiding door: Bij ‘Ultimate’ en/of ‘Escape’ betrokken personen & bedrijven, zoals bijvoorbeeld hierboven genoemd.

Copyright:

COLOFON ‘Escape’ is een uitgave van Ultimate, een eigenzinnig online en offline label uit Apeldoorn. Wij willen waarde toevoegen met ons Blog, Magazine, Events & Workspace. Door te koesteren, prikkelen & vernieuwen. In alles wat we doen, kiezen wij voor kwaliteit, een onderscheidende inhoud & persoonlijke aanpak. Aan jou om daar aan te haken, waar het past. En de rest lekker te laten. Doen wij namelijk ook. ‘Be connected, feel free’ is dan ook ons motto.

Met dank aan: Mike van Woudenberg, Loeki Tervoert, Ilse Oolthuis

Trotse ontwerpers: Ruben Degen en Bastiaan Leideritz www.denl.nl

Illustraties omslag: Robbie Stouten van ‘WijZijnWolf’

Drukwerk: Drukkerij Tesink

Oranjelaan 2, 7316 AL Apeldoorn www.ultimate.nl - mail@ultimate.nl

Oplage: 10.000 stuks

Niets uit deze uitgave mag openbaar worden gemaakt of worden gereproduceerd door middel van druk, fotografie, film, internet of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande toestemming van de uitgever. De uitgever is niet aansprakelijk voor eventuele onjuistheden in deze uitgave. Evenmin is zij verantwoordelijk voor handelingen van derden die mogelijkerwijs voortvloeien uit het lezen van deze uitgave. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden materiaal zonder kennisgeving vooraf, niet of in gewijzigde vorm te publiceren.

WIL JIJ BLOGGEN OP ULTIMATE? • Wat vind jij van iets dat in het nieuws is? • Hoe kleur jij buiten de lijntjes? • Wat weet jij van een leuk onderwerp?

• Wat is jouw ervaring met een maatschappelijke trend? • Wat koester jij?

Deel het op Ultimate Blog! Hét platform dat koestert, prikkelt en vernieuwt met bijdragen van Apeldoorners. Of het nu gaat om een ervaring, visie of (niet-commercieel) initiatief. Voor één keer of telkens weer. Daarbij kun je kiezen voor het geschreven woord maar ook voor video, film, illustraties of een combinatie daarvan. Iets voor jou? Check www.ultimate.nl of mail eline@ultimate.nl

ULTIMATE BLOG www.ultimate.nl

@Ultimate055

Be connected, feel free

Ultimate Workspace

Ultimate Workspace

BE NL L 5€ IT ESP GR 6€ PORT CONT 6€ CH 9CHF DE AU 6,50€ UK £7 JPN 1385¥ CHN 85Y USA 15 RU 465 РУБ