Harpoen
Colofon
Voorwoord Vier jaar geleden droegen Titus en Anne aan mij de fakkel van het hoofdredacteurschap van onze eigen kostbare Harpoen over. Als miniscule en huiverige tweedeklasser werd ik in het diepe gegooid. Op weg naar een bodem om op te staan, heb ik mij meerdere malen aan deze fakkel gebrand. Mijn grootste brandwond heb ik opgelopen met de befaamde lerarenverkiezingen, die er toe hebben geleid dat ik op een sombere dinsdagmiddag achthonderd flyers in achthonderd Harpoens heb moeten vouwen.
Rimke de Kroon hoofdredactrice
To Wiersma
Sebastan Weisshaar
Roos Prins
Pleun Brink
(eind)redactrice
Tahrim Ramdjan
Fleur Lycklama
Jonne Kramer
Ferk de Kroon vormgever
Ondanks deze hobbels op de weg was mijn tijd bij de Harpoen onvervangbaar. Hoewel de Harpoenredactie bekend staat om de minst productieve vergaderingen in de geschiedenis van het IG, waren we met z’n allen toch iedere keer in staat om een goed gevulde Harpoen op jullie schooltafel te krijgen. Zo zie je maar weer wat een dozijn puberale, kibbelende leerlingen, die het uit principe nooit met elkaar eens zijn, voor elkaar kunnen krijgen. Na zes jaar als lid van de Harpoen en vier jaar als hoofdredacteur is het voor mij tijd om het schip te verlaten en bovenal de fakel over te dragen aan To en Tahrim. Daarnaast zal mijn grote, kleine broer de vormgeving op zich nemen (may the Lord be with us‌). Ik heb er alle vertrouwen in dat To, Tahrim, Ferk en de rest van de redactie het vuur van de fakkel in leven kunnen houden. Hoewel ik op de hoogte ben van het feit dat vrijwel niemand van jullie ooit het voorwoord leest, hoop ik toch dat jullie de afgelopen jaren de rest van de Harpoen met plezier hebben verwerkt tijdens de onmogelijke wiskunde lessen of saaie tussenuurtjes. Ik hoop dat ik mijn doel om zo af en toe een glimlach op jullie gezicht te toveren heb voltooid. Vaarwel en tot nooit meer ziens, Rimke
1
2
Inhoudsopgave
01 // Colofon 02 // Voorwoord 03 // Inhoudsopgave
“ Hij vindt je gewoon leuk,
dan gaat hij dit soort dingen verzinnen!
”
-RUI
05 // Langs de lijn met Stockey en Fuelco 06 // Geëmendeerd 07 // Snowpiercer: afwisselend, hartverwarmend en kil 08 // Lezen jullie wel eens de krant? Ik namelijk niet. 09 // Guilty Pleasures 13 // ‘Wie is het zeilbootje?’ 15 // Kiezen of delen 16 // De dag dat mijn haar ontplofte en ik daar zwoel bij keek 20 // Extra karamel graag 21 // Ex-Humans of Ignatius 27 // Moderubiek
3
4
Langs de lijn met Stockey en Fuleco
Geëmendeerd
Fleur Lycklama
Tahrim Ramdjan
De zomer van 2014 is een heuse sportzomer voor de Nederlanders. Het begon al met het WK hockey dat op 31 mei van start ging, dit keer op eigen bodem in Den Haag. Aangezien het IG hockeyliefhebbers rijk is, zullen velen van jullie wel een bezoekje hebben gebracht aan dit evenement en het gezellige toernooiterrein in en om het stadion van ADO in eigen persoon mee hebben gemaakt. Er was een hoop te zien en veel te doen, maar één ding zal je vast niet zijn ontgaan: Stockey was in volle glorie aanwezig.
Geëmendeerd, zo luidt het woord waarmee zijn personage zich presenteert onverveerd wordt hij gepretendeerd maar zijn ziel is doorboord
Stockey is de mascotte van de Hockey World Cup van 2014. Het is een vrolijke vogel, wiens lange snavel de vorm van een, hoe toepasselijk, hockeystick heeft. Wat voor een vogel Stockey precies is, was mij niet meteen duidelijk. In eerste instantie dacht ik dat we met een kraanvogel te maken hadden, maar na wat gegoogle werd toch duidelijk dat het om een ooievaar ging. Mijn lof gaat uit naar de creativiteit van de ontwerpers van Stockey: een ooievaar is niet het eerste dier waar ik de hockeysport mee zou associëren.
De regendruppels vallen op het riet, zo’n drama is het misschien ook niet, realiseert ‘ie zich, totaal versleten
Dat doet echter niet af aan het succes van de pluizige, gevleugelde held: Stockey schijnt zijn eigen Stockey World Tour te hebben en is tevens het gezicht van het Jeugdsportfonds. Daarbij worden talloze T-shirts en knuffels van de vrolijke ooievaar verkocht en zijn kinderen dol op het beest. Helemaal leuk dus, zo’n mascotte. Het geeft zo’n groot toernooi als het WK een minder formeel tintje en een gezellige uitstraling. Op 12 juni heeft de aftrap van het WK voetbal in Brazilië plaatsgevonden. Ook Brazilië heeft kosten noch moeite gespaard om een leuke mascotte te bedenken. Bij de voetballers is de keuze gevallen op driebandgordeldier Fuleco. De keuze voor een driebandgordeldier, een dier dat met uitsterven wordt bedreigd, is makkelijker te onderbouwen dan die voor de ooievaar. Wanneer een driebandgordeldier zich bedreigd voelt, rolt hij zich namelijk op tot een bal. Daarbij is het ook goed voor het in leven houden van de soort dat het driebandgordeldier aandacht krijgt. Twee vliegen in één klap dus. Zal Fuleco net zo goed aan kunnen moedigen als Stockey? Met al die vrolijke en gezellige mascottes op de wereld, wordt het voor het Ignatius misschien ook maar eens tijd voor een eigen mascotte. We doen ieder jaar toch weer mee aan het Shell-hockeytoernooi en het zou wel leuk zijn om zo’n juichend knuffelbeest langs de kant te hebben staan. Wellicht moeten we maar gewoon een stemming onder de leerlingen houden om te bepalen wie onze nieuwe trouwe supporter zal worden. Ik weet in ieder geval al waar ik op ga stemmen. Ik pleit voor Sjonnie de breedsnuithalfmaki. 5
Langzaam sleept hij zich voort geen ander herkent hem nog het is maar een personage, toch? een personage dat reeds is vermoord
Maar die nacht zal hij niet vergeten terwijl zijn onschuld is opgevreten want het was niet met een griet was hij nou bezeten of niet? 21-05-2014
“ Wats kebeurd? Yeah baby, wats kebeurd?
”
-LOE 6
Snowpiercer: afwisselend, hartverwarmend en kil
Lezen jullie wel eens de krant? Ik namelijk niet.
Roos Prins
To Wiersma
Het is een interessant gedachtenexperiment: wat zou er gebeuren als de mensheid, overvallen door een nieuwe ijstijd, gedwongen zou worden om in één enkele trein te leven? Hoe houd je de voorraad eten en water op peil? Wat voor werk ga je doen als je van school af komt? En als er oorlog uitbreekt, hoe vecht je die dan uit? In zijn nieuwste film ‘Snowpiercer’ laat de Zuid-Koreaanse regisseur Joon-Ho Bong zien hoe het leven in zo’n trein eruit zou kunnen zien, en zijn scenario stelt je niet bepaald gerust.
Ik lees geen kranten. Wat te bewonderen valt, omdat mijn ouders er in mijn beleving per dag wel tien van die sneue papieren gevalletjes doorheen raggen. Wat eveneens te bewonderen valt, is mijn plotselinge interesse kranten als de SE-week aanbreekt. Zeker, als de onverteerbaarste week van het jaar aanbreekt, kun je mij om drie uur ’s nachts voor alles wakkermaken, behalve voor leren natuurlijk. Er zijn behoorlijk wat dingen die je kunt doen naast studeren, heb ik ontdekt.
De trein heeft dezelfde structuur als de meeste grote steden: de rijke burgers wonen in ruime woningen op de beste en mooiste plekken, terwijl de mensen met minder geluk het moeten stellen met een piepklein huis ergens in een achterstandswijk. Curtis (Chris Evans) is een man uit de lagere klasse van de bevolking, die zijn bedompte, krappe coupé moet delen met enkele honderden anderen. Dat de gefortuneerde burgers voor in de trein niet bepaald staan te springen om het arme treinproletariaat te hulp te komen blijkt al in de openingsscène: na een opstootje tussen treinpolitie en een paar arme reizigers komt ondercommandante Mason (Tilda Swinton) het de arme sloebers nog eens fijntjes uitleggen: zij horen achterin, de rijken horen voorin. Zo zal het blijven.
Wist je bijvoorbeeld dat er laatst een arend van anderhalve meter de woonkamer van een Britse vrouw in is gevlogen? Moet je je voorstellen dat je als tachtiger net klaar zit voor het volgende Tell-Sell-product als er een levensgrote vogel je raam binnenkomt.
Zo’n situatie schreeuwt natuurlijk om een opstand, en die breekt dan ook snel uit. Het lukt Curtis en zijn vrienden om bliksemsnel een groot deel van de trein te veroveren, wat helaas met niet erg subtiele geweldsorgies gepaard gaat. Hoewel de trein blijft doorrazen, verliest de film gaandeweg aan snelheid. Je krijgt weliswaar steeds nieuwe inkijkjes in de verschillende delen van de trein, toch merk je gaandeweg dat het acteerwerk, maar vooral het script, af en toe rammelt. Dat betekent natuurlijk niet dat er niets goeds over de acteurs te zeggen valt. Het is fijn om Chris Evans, bekend als Captain America, eens in een wat minder blonde en gladgeschoren rol te zien. Bovendien speelt Tilda Swinton een bijna bezeten bijrol en maken veel bekende acteurs een korte act de présence. Helaas is ‘Snowpiercer’ als geheel minder geslaagd. De regisseur wilde duidelijk een actiefilm maken, waardoor hij veel interessante aspecten van het idee samenleving-als-trein niet uitwerkt. Dat is jammer, omdat de film door al dat geweld iets saais krijgt, terwijl het uitgangspunt van het verhaal dat absoluut niet is.
7
***
De vrouw heette Wendy Morell en had besloten om maar een dikke jas aan te doen en het beest te lijf te gaan. Het beest was weinig geintimideerd door haar dikke jas en bleef gewoon lekker zitten waar het zat, namelijk boven op een Chinese porseleinkast. De vrouw had overstuur de buurman gebeld, maar de man, die waarschijnlijk nooit een vogel groter dan een duif had gezien, wist zich er ook niet echt raad mee. Uiteindelijk is Storm, zich nog steeds van geen kwaad bewust, gelokt door zijn oorspronkelijke eigenaar, met behulp van een dood kuiken. Dit prachtverhaal inspireerde me om door te lezen. Onder het verhaal van Storm de vogel stond een verhaal over een misdrijf van twee 14-jarigen. Die hadden namelijk samen even een pinautomaat gekraakt. ‘’We dachten dat het leuk zou zijn om te proberen, maar hadden nooit gedacht dat het zou werken.’ ’ Op de foto staan twee knulletjes een beetje bedremmeld met een oude handleiding van een pinautomaat in hun handen. De papa van een van de jongens is tenminste helemaal gelukkig: “Hij is een autodidact en niet alleen goed met computers”. Ik denk persoonlijk dat de opgetogen pa alvast zijn toekomst ziet in een luxer bejaardentehuis dan dat op de hoek van de straat. Ik heb in de krant ook nog wel andere dingen gelezen over oorlogen en economische zaken en dode mensen en overvallen, en ik heb geprobeerd die op enigszins humoristische wijze in het stukje te verwerken, maar dat bleek toch lastiger dan gedacht. Ik wacht in ieder geval op de krant van morgen en moet nu dan toch maar echt aan die verdomme SE’s gaan. 8
Muziekrubiek: guilty pleasures Pleun Brink Toen mij verteld werd dat het thema van deze Harpoen ‘geheimen’ was, wist ik meteen wat ik met de muziekrubriek moest doen: guilty pleasures. Iedereen heeft ze namelijk en soms zijn ze zo gênant dat je ze wel moet delen. Hier volgt dan ook een lijst van Ignatianen en hun geheime muziekliefde.
Isis Bakker (1E): “Imagine – John Lennon. Ikzelf vind het een heel mooi liedje, maar de muziek is niet echt cool of stoer, dus ik denk dat heel veel mensen het ouderwets vinden.” Oscar Rietveld (1B): “Pompeii – Bastille. Ik luister eigenlijk alleen rap, maar het staat toevallig in mijn afspeellijst van Spotify.”
Esther Pattipeilohy (2D): “Ali Baba en Zijn 40 Bantieten – Def Rhymz. Je ziet aan de titel al dat het een rare versie is van Ali Baba en zijn 40 bandieten, met een andere tekst. Ik zou eigenlijk niet willen dat mensen weten dat ik dit luister, want misschien gaan ze vieze dingen denken als ze de titel horen, maar het is helemaal geen vies liedje.” Maarten Oudejans (2D): “YMCA – Village People. Een beetje ‘excentriek’, maar meezingen en het dansje doen is geweldig.”
Nicolas Schrama (3E): “Alles van The Snowboys. Ze zijn zo beroerd dat het grappig is, vooral het nummer Toen Ik Je Zag.” Dante Ronday (3E): “Romana – Zanger Rinus. Waarom weet ik eigenlijk niet precies. Ik kan er wel om lachen.”
Jacob van Heerikhuizen (6): “Vivere – Andrea Bocelli. Voor elk SE en eindexamen fietste ik naar school met dit nummer en zong Andrea mij moed in. Het nummer is eigenlijk verschrikkelijk in alle opzichten, maar is toch op nummer drie te vinden in mijn meest afgespeelde nummers.” Kenza Bolsius (6): “In De Club – Brace & Baas B. Op de basisschool en in de eerste klas (en stiekem nu nog steeds) luisterde ik veel naar Nederlandse rappers zoals Appa, Negativ, THC, LSD, Brace en Mitta en dan het liefst naar de hele foute liedjes. Ik ken de meeste ook helemaal uit mijn hoofd #oeps”
Parelmoer Reijnders (5): “YMCA – Village People. Als mensen niet beginnen mee te zingen op een feestje, weet je dat ze je aandacht niet waard zijn.” Burak Konya (5): “Ayo Technology – Milow. Naja, guilty pleasure, het is meer gewoon super perverted, maar tegelijkertijd mijn lievelingsnummer :)”
Hanna van Veeren (4): “Tee Shirt – Birdy. Het is eigenlijk veel te cheesy, maar het is van The Fault In Our Stars. Eigenlijk vind ik dat soort liefdesliedjes maar niks, maar dit is gewoon mijn guilty pleasure.” Maarten van Dorp (4): “De 9e Symfonie – Ludwig van Beethoven. Klassiek is niet heel populair, maar ik gooi iedereen ermee dood. Ik ken het hele eerste couplet uit mijn hoofd.”
“ Als zeehonden groot wor-
den, veranderen ze in kale, lelijke moordmachines.
”
-BOX
9
10
“Imperfection is beauty, madness is genius and it’s better to be absolutely ridiculous than absolutely boring.”
-Marilyn Monroe
‘Wie is het zeilbootje?’ Fleur Lycklama
“ Als je dat niet eens weet,
Het thema van deze harpoen is, zoals je waarschijnlijk niet ontgaan is, geheimen. Echt goedbewaarde geheimen zijn tegenwoordig schaars, doordat de hedendaagse cultuur vooral bestaat uit ‘sharing’ en niet zozeer uit ‘keeping’. De social media dragen hier een behoorlijk steentje aan bij. Maar wat als je iets echt móet delen, maar toch geheim wilt blijven?
ben je te dom voor het gymnasium en moet je uit het raam springen.
Op social media is alles tegenwoordig transparant en als je echt populair wilt zijn, weet iedereen ook echt alles van je.Voor dit probleem is sinds kort een oplossing: de app Secret. De naam zegt het eigenlijk al, met deze app kun je je diepste geheimen delen met de rest van de wereld. Het is, net zoals bij andere social media, de bedoeling zo veel mogelijk likes binnen te slepen, in dit geval met jouw geheim. Ook is het mogelijk om commentaar te leveren op elkaars geheimen en om je te abonneren op iemand wiens geheimen extra leuk zijn. Er is echter één verschil met alle andere social media: iedere gebruiker van Secret is anoniem. Gelukkig maar, anders zou de functie van de app een beetje verloren gaan. Er zijn een aantal symbooltjes, zoals een zeilbootje of een sterretje, en per post houdt iedere reageerder zijn eigen symbooltje. Zo zal alleen per geheim precies duidelijk kunnen worden wie wie is. De identiteit van een gebruiker is dan ook een niet onbesproken onderwerp op Secret. Van de vraag ‘wie is het raketje?’ zal niemand raar opkijken.
”
-FAB
“ Dus dat zijn de manieren om dood te gaan aan een elektrische schok. Succes ermee!
”
Secret is een nieuwe manier om informatie te delen. Je deelt je gedachten, maar zonder dat iemand ook maar door heeft wie je in het werkelijke leven bent. Is je geheim nog werkelijk een geheim te noemen als iedereen het kent, maar niet weet dat het van jou is? De anonimiteit heeft positieve, maar ook negatieve kanten. Een app als Secret kan jongeren bijvoorbeeld ongelooflijke steun bieden bij zaken als uit de kast komen, depressie en ‘wat te doen met die leuke jongen’, aangezien je ook anoniem op elkaar reageert en elkaar zo kunt helpen. Uiteraard betekent die anonimiteit ook dat cyberpesten een groter gevaar wordt, omdat het nu nog makkelijker wordt om je anders voor te doen dan je in werkelijkheid bent. Een ander nadeel van het feit dat niemand weet wie je bent is dat als je veel likes krijgt voor je geheim, het moeilijk is om met je populariteit te pronken. Meestal krijgen de meest genante geheimen namelijk de meeste likes. Of de app het lang vol gaat houden, is maar de vraag. Eén ding is in ieder geval zeker: door Secret gaat het begrip ‘geheim’ een heel andere betekenis krijgen en de app heeft, door de mogelijkheid anoniem te blijven, een nieuw element ten opzichte van de andere social media.
-LAN
13
14
Kiezen // Delen To Wiersma & Roos Prins
De dag dat mijn haar ontplofte en ik daar zwoel bij keek Jonne Kramer
teg Je a en ller ee gr ed ub n z oo be oc aal tst llev um me e ge en en t h he ten als on im h lek de ve igh Int ke rd r te e c n l l me lle lec ass da , d Ni i n t nse n e ue esc et we de e n or me le l in he of t( ige er da l e b m nd alli w tv zek / v) om ng ere an Ee e ssc ld rw nl je s tel ha he era o ete be fa en p m lp ste ar no ls d en teg o vri f , ru ete m je o en en gsp f fr on n g aar ko din r a tm o a me u ? an du de aag ni o c ple en fw db ne t ge ma ee Je en (m en n? ar t h tel t /v) sw e Ee efo e ? b rn b ing nl o o e i e f k n n era r b s s ee clu bli ij e me van ar nj jkt en In b e d die gri aar de te s nd oe ek i z we n e o i s n? staat j J l nb n? -se f ie ee ev rel sge e k m i i je ren ge dv te an he en nk wa an d im at sch die ar v Ga en o v o , e a m f E j e o nh rm ee rac je eo l n ns age oo nie ij d hte fT trip rde uw eg of le rk hro raf no n tea es oe om ne o ro tie t s s en rek it m ed l e e fva o v tz f in oe en ee de favo dat on nv r r/m ri je d i d ie nte oo er oe ete min of van rne rd ve de ler st je rdo e S t r w aa alle ? uit he vin r s or r l o ? e g f je g? elu dt sch k elk oo kig ed l? ste ag kin ve d erh r sl ap eri en nn in eri de ng ein nie de tm xa ee me rw nw ete ee n? k? Ge
he
15
im
Ee
nd
In de categorie ‘geheimen’ is mijn lievelingssoort de geheime identiteit. Ik kan dan ook kinderlijk blij worden van superhelden en andere mysterieuze types. Hoe moeilijk het ook lijkt om altijd het gehele superheldenpak aan te houden tijdens hevige gevechten, elke superheld blijft vrijwel anoniem. Wonden en ander bewijs van het superheldenleven blijven dan ook altijd onbekend, bedekt en in ieder geval niet verdacht voor de gewone medemens. Een dubbelleven leiden lijkt zo slecht nog niet. Voor alles heb je een tweede kans, en niemand neemt je iets kwalijk voor de dingen die je doet in je andere huid. Zoals onze oude trouwe Miley (slash Hannah Montana) lang geleden al zong “I got the best of both worlds”. Maar hebben wij niet allemaal een geheime identiteit? Leiden we niet allemaal een dubbelleven? Meer nog dan van superhelden geniet ik namelijk van de manier waarop mensen zich op de social media voordoen. Iedereen lijkt er op een perfecte, vrolijke en zonnige manier door het leven te gaan en dan is dat toevallig ook nog allemaal vanuit de perfecte hoek vastgelegd. Maar iedere social media’er heeft ook een geheime identiteit. Een geheim leven vol huil- en regenbuien, pyjamadagen, verkouden hoofden, onderkinnen en badhairdays. En het leukste is nog dat we er allemaal mee weg komen. Als echte superhelden. Want net als bij een superheld zijn er weinig tot geen mensen die weten wie we écht zijn, misschien slechts degenen die heel dichtbij ons staan, maar pas nadat ze geruime tijd in onze vertrouwenszone hebben rondgehangen. Hoewel ik me zelf ook precies zo gedraag op het wereldwijde web, vraag ik me af waarom we eigenlijk de behoefte hebben om zo te doen. Waarschijnlijk omdat de meeste mensen die jouw berichten in hun timeline zien niet echte vrienden zijn, en elke post een eerste indruk is. En die moet goed zijn. Lastig is alleen dat je moet balanceren tussen ‘ik heb een heel leuk leven, kijk maar’ en ‘ik ben heel erg leuk en mooi en ik heb heel veel vrienden, kijk maar’. Je wilt namelijk eigenlijk dat laatste laten
16
“ Ik kan de klas ook in-
delen op knapheid. Jij bent lelijk, ga maar daar zitten!
”
-BOX
“ Niet onschuldig doden: als iemand jouw vrouw vermoordt, moet je iets terugkrijgen van dezelfde waarde: twaalf kamelen ofzo?
”
-BOZ
zien, maar dat moet dan wel met zoveel bescheidenheid dat het op het eerste gaat lijken. Laatst zag ik in mijn timeline een meisje, zo iemand die ik nauwelijks ken, dat daar iets leuks op had bedacht. Ze had een fotocollage van vier selfies gemaakt, met de nodige selfie-ingrediënten als duckfaces, knipogen, en de camera in een hoek van ongeveer 45 graden ten opzichte van het gezicht. Met de hand die niet de camera bediende zat ze aan haar haar. Het onderschrift was ‘#badhairday’. Eerst moest ik heel hard lachen, maar toen besefte ik dat dit inderdaad de perfecte manier is om mooi en bescheiden tegelijk te zijn. Het is de digitale versie van eerst een uur voor de spiegel staan om de perfecte outfit samen te stellen, en wanneer iemand zegt dat je er zo leuk uitziet zeggen “Oh dit? Ik heb maar snel wat uit de kast getrokken joh!”. Vrij briljant.
Extra karamel graag Pleun Brink Met een diepe zucht en dichtvallende ogen kijk ik op de klok. De les duurt nog maar twintig minuten, maar ik wil weg. Het is bloedheet en ik verlang maar naar één ding: een ijskoud drankje. En ik weet precies waar ik dat moet halen. Als de bel gaat, ren ik naar de Beethovenstraat. In de verte zie ik mijn vrienden al zitten. Ik geef iedereen gauw een kus en loop naar binnen. De deur is nog niet dicht of Jordi begroet me enthousiast. Ik bestel mijn oude vertrouwde caramel frappuccino. Omdat ik jarig ben, tekent Jordi een ballonnetje op mijn beker en schrijft hij “HAPPY BDAY” onder mijn naam. Hij is bijna klaar met werken en komt dan ook naar buiten. Ook Zili feliciteert me.
Ik ben dan ook, in tegenstelling tot veel anderen, totaal niet tegen deze manier van social mediëren. Ik vind het namelijk wel fijn om me altijd van mijn beste kant te laten zien en mijn verkouden-net-wakker-en-ook-nog-een-kater-hoofd niet te delen met die 788 vrienden die ik nauwelijks ken. Met veel fantasie is dit hetzelfde als een superheld zijn, iets wat ik nooit zal bereiken, al doet mijn Facebook-profiel waarschijnlijk anders vermoeden.
Met mijn beker, mijn nieuwe stempelkaart en een stralende lach ga ik aan tafel zitten. Sommige mensen hebben een tussenuur, anderen zijn al uit, maar altijd als het even kan verzamelen we hier. Het zijn voornamelijk mensen van het Gerrit van der Veen met hier en daar wat Ignatianen. Ik ben superblij en vertel iedereen die het wel of niet wil horen dat ik jarig ben. Ik krijg zoenen, knuffels en veel felicitaties. Ook Jordi komt erbij zitten. Opeens begint het keihard te regenen, maar gelukkig zitten we droog. Even later komt Ilse aanlopen met kaarten in haar hand. Ik leer klootzakken en voor ik het weet zijn we al bezig met het zesde potje. Inmiddels is het grootste deel van ons alweer terug naar zijn les. Zili komt naar buiten met een blad vol broodjes die we mogen proeven. Etend beginnen we aan een nieuw spel: Zweeds pesten. Ook dit heb ik nooit eerder gedaan, maar Cass legt het me goed uit. Rond half zes moeten we gaan, maar ik weet dat ik iedereen morgen weer zie. Zelfde tijd, zelfde plek.
“De afdelingsleider is dan God, en die zegt tegen mij, Mozes, dat er nieuwe regels moeten komen. Maar jullie, het volk, zijn het daar niet mee eens!
”
-BOZ
19
Het klinkt misschien stom, maar het beste moment van mijn dag is het moment dat ik neerplof bij de Starbucks. Na een lange dag van toetsen die net niet gelukt zijn en lessen waar je zoveel moet opletten dat je er bijna hoofdpijn van krijgt, is er niks beters dan een warme of koude koffie en een goed (of niet goed) gesprek met bekenden of onbekenden. Altijd als ik langsloop, zit er wel iemand die ik ken en ik leer er ook steeds meer mensen kennen. Ik verspil dan ook veel te veel uren waarin ik zou moeten leren aan de ronde buitentafels. Ik kan er niks aan doen, als ik er eenmaal zit, wil ik gewoon niet meer weg. De mensen die er werken zijn onwijs lief en de sfeer is altijd gezellig. Ik begrijp het als je tijdens het lezen bent gaan kotsen. Ik neem je niks kwalijk. Ik kwijl misschien ook iets te veel over een in jullie ogen suffe vestiging van een Amerikaanse koffieketen. Maar het is gewoon zo leuk, het voelt bijna als een tweede thuis. Het is waarschijnlijk moeilijk voor te stellen, maar zelfs terwijl ik dit schrijf, op een regenachtige dinsdagavond, verheug ik me al op mijn koffie van morgen.
20
Waar kan men je volgend jaar aantreffen? ‘Ik ga volgend jaar aan de UvA studeren, dus in Amsterdam! Rechten!’
Welk advies kun je meegeven aan de IG’ers die achterblijven? ‘Houd vol en zorg dat je hier na zes jaar echt weg bent. Geloof me, zes jaar is lang genoeg haha.’
Wat is je mooiste herinnering aan het IG? ‘Mooiste herinnering is en blijft mijn Rome-Campanië-reis in de vijfde klas. Zoveel leuke dingen meegemaakt en mooie, bijzondere plaatsen bezocht.’
Sophie Kuijpers Rechten, Universiteit van Amsterdam
Johan Diepstraten Biologie, Universiteit van Amsterdam
Jarenlang hebben we van hen kunnen genieten. Ze waren te vinden op het basketbelveld als ze een balletje trapten, of tegen de nooduitgang aan leunend en rokend – door de regen en de wind. We hebben echter de laatste weken beleefd met onze zesdeklassers en zullen van enkele bekenden afscheid moeten nemen. Vóórdat hun gezichten verdwijnen in de enorme massa van ruim acht miljard mensen op deze wereldbol, hebben we enkele soonto-be ex-Ignatianen, ofwel Ex-Humans of Ignatius, nog enkele vragen gesteld.
Waar kan men je volgend jaar aantreffen? ‘Ik zal volgend jaar te vinden zijn op het Science Park van de UvA waar ik biologie ga studeren.’
Welk advies kun je meegeven aan de IG’ers die achterblijven? ‘Het klinkt nu misschien raar, of al helemaal niet meer, maar probeer je ervan bewust te worden dat leraren ook gewoon mensen zijn. Dat betekent dat ze geen huiswerk geven om je te pesten, ze hebben namelijk het beste met je voor, maar het betekent ook dat het helemaal niet vreemd is als ze een keer een fout maken. Wauw, ik voel me echt een soort Ned’s survivalgids, haha.’
Wat is je mooiste herinnering aan het IG? ‘Mijn mooiste herinnering aan het IG is, denk ik, de Spartanenreis naar Griekenland in de vijfde, maar ook de schoolstrijd vond ik elk jaar een hoogtepunt. Ik hoop dat de school dit nog lang voor de leerlingen blijft organiseren en dat ze, als het kan, weer teruggaat naar een driedaagse schoolstrijd.’
Waar kan men je volgend jaar aantreffen? ‘Volgend jaar ga ik Bouwkunde studeren in Delft.Iedereen vindt dat de knutselstudie,maar het is een stuk leuker dan weer jarenlang met regels en cijfertjes werken.’
Welk advies kun je meegeven aan de IG’ers die achterblijven? ‘Kies voor de Spartanenreis! En ga niet panieken voor de eindexamens, die zijn makkelijker dan onze schoolexamens.’
Wat is je mooiste herinnering aan het IG? ‘Niet waar iedereen meteen aan denkt, maar ik vond gym altijd het hoogtepunt van de week. Al heb ik tijdens gym ook mijn grootste domper beleefd, een voortand afgebroken. Dit vak werd, net als bijna alle vakken, door heel enthousiaste en positieve leraren gegeven, daar blinkt het IG toch wel in uit. Het hoogtepunt in de zes jaar was de Spartanenreis, die raad ik iedereen aan, zoiets beleef je nooit weer. ‘
Mees Hehenkamp Bouwkunde, Technische Universiteit Delft
Tahrim Ramdjan
Ex-Humans of Ignatius
Waar kan men je volgend jaar aantreffen? ‘Ik zal volgend jaar te vinden zijn in Amsterdam, studerend aan de UvA. Sociologie of PPLE.’
Welk advies kun je meegeven aan de IG’ers die achterblijven? ‘Dat je vooral jezelf moet proberen te zijn. Laat je niet leiden door achterlijken. Dat je door de anderen dingen niet doet die je wel zou willen doen of andersom.’
Wat is je mooiste herinnering aan het IG? ‘Mijn mooiste herinnering aan het IG bestaat eigenlijk niet. Ik heb veel mooie en minder mooie momenten meegemaakt.’
Jacob van Heerikhuizen Sociologie, Universiteit van Amsterdam
Waar kan men je volgend jaar aantreffen? ‘Volgend jaar kun je me in ieder geval vinden op het Science Park van de UvA, waar ik hopelijk het dubbele bachelorprogramma wis- en natuurkunde volg, en anders één van de twee. Ik had ooit een hekel aan die twee vakken en heb bij mijn profielkeuze nog bijna voor C&M gekozen. Pas later kwam ik erachter hoe interessant ik het (stiekem) vond. Ik zal volgend jaar vast en zeker het IG nog een keer bezoeken en terugkijken op een mooie tijd, veel succes en plezier IG’ers, ik ga ervandoor!’
Welk advies kun je meegeven aan de IG’ers die achterblijven? ‘Alhoewel sommige vakken/opdrachten eerst nutteloos en saai lijken, kun je later inzien dat er wel degelijk waarde aan zat, dus bijt door de zure appel heen. En laat je niet alleen maar leiden door wat je op het moment leuk vindt, maar probeer aan de toekomst te denken(ik weet dat het moeilijk is voor jullie puberbreintjes).Ten slotte, hakuna matata, maak je nooit te druk, want stress kan soms meer verpesten dan een slechte cijferlijst! Geniet van je schoolcarrière, het is zo voorbij.’
Wat is je mooiste herinnering aan het IG? ‘Terugkijkend op zes jaar Ignatius is het erg moeilijk om die vraag te beantwoorden. Niet dat al mijn herinneringen zo geweldig zijn, maar er zijn gewoon veel mooie momenten geweest. De Musig-avonden in de bovenbouw zijn voor mij absoluut een hoogtepunt geweest, het was echt geweldig om met een groepje mede-muzikanten lekker te kunnen spelen op zo’n avond, en ook was de sfeer er ieder jaar weer erg goed. In de bovenbouw ontmoette ik meer verschillende mensen, wat wel fijn was na drie jaar in dezelfde klas. Iedereen leek steeds volwassener te worden en de lessen werden een stuk interessanter. In de bovenbouw zitten voor mij dus de mooiste herinneringen (waar de hoofdredactrice ook een grote bijdrage aan heeft geleverd).’
Manuel Van Wis- en natuurkunde, Universiteit van Amsterdam
Waar kan men je volgend jaar aantreffen? ‘Ik ben er nog niet helemaal over uit, maar ik doe binnenkort decentraal voor psychologie op de UvA en ik heb als tweede keus scheikunde (Meneer van Essen is vast in shock als hij dit leest, hahaha!). Maar als dat niks wordt, neem ik eerst een tussenjaar en ga ik het jaar daarop Voeding & Gezondheid studeren in Wageningen.’
Welk advies kun je meegeven aan de IG’ers die achterblijven? ‘Je SE’s zijn best wel belangrijk voor je eindexamen, het is dus slim om daar hoge cijfers voor te halen. Mij boeide het niet zo veel in de vierde en vijfde en ik nam genoegen met zesjes. Het enige waar ik toen aan dacht was dat jaar halen en niet aan slagen. Als ik dat anders had aangepakt, was deze tijd nu een stuk minder twijfelachtig... Maar vooral: niet te veel stressen voor de andere toetsen, die tellen toch niet mee voor je eindexamen en daar is een zesje wel prima. Let gewoon altijd op in de les en leer extra hard voor de SE-week, dan kun je de andere weken rustig aandoen en genieten van je middelbareschooltijd!’
Wat is je mooiste herinnering aan het IG? ‘Hoewel dit niet echt op het IG was, de Romereis! Nou eigenlijk Mallorca, maar dat is niet door het IG geregeld, dus dat kan ik niet meetellen.’
Suzanne Harlaar Psychologie, Universiteit van Amsterdam
-Bernard M. Baruch
27
“Ik ben slimmer dan je denkt. schoenen: American Apparel // panty: Hema // tuinbroek: Monki // shirt: forever 21 // rempje: American Apparel // tas: Herschel
Roos Prins
Anouck
schoenen: Vans // broek: Replay // shirt: Scotch&Soda // trui: H&M // rugzak: Kipling
Steven
De moderubriek -REK
�
28
Natalia schoenen: Nike // broek: H&M // shirt: Zara Nadine schoenen: Nike // broek: Zara // trui: Zara // blouse: H&M
29
Natalia & Nadine
“ Koop ik zo’n tijdschrift, blijkt het een sekseditie te zijn. Hier, een lovetest: Ben je een doetje of Don Juan in bed? Ik kruis natuurlijk dat laatste aan!
”
-WIL
“ Vragen? Nee! Want ik heb het weer briljant uitgelegd!
”
-BOX
zomer | 2014