COLUMN

BRIEF AAN MIJN BURN-OUT

Daar ben je dan. Opgedoken uit het niets. Of is dat maar schijn? Heb ik te lang mijn kop in het zand gestoken? Ik ben me er niet van bewust dat je op bezoek zou komen en mij lange tijd gaat vergezellen.

Niet wetende dat je een paar jaar van mijn leven gaat beïnvloeden, doe ik een poging om jouw komst weg te drukken. Angstvallig probeer ik de zware deur dicht te duwen. Maar je komt binnen. Als een olifant in de porseleinkast. Het tere servies dat netjes staat opgesteld is niet veilig voor jou.

Ik ontken je. Probeer jouw aanwezigheid te verdringen. In de hoop dat je daardoor niet bestaat. Hoe meer ik me tegen je afzet, hoe langer je blijft. Ik zie onder ogen dat ik met je zit opgescheept. Pas wanneer ik je uitnodig en omarm, ontstaat er ruimte. Ruimte om te voelen.

Je geeft mij tranen, maar waar komen ze vandaan? Je omringt mij met somberheid, maar wat is de reden? Jij zuigt het laatste beetje energie uit mij, totdat ik vrijwel niks meer kan. Het minste of geringste is te veel. Een rondje door de supermarkt of een avondje sporten? Ho maar. Plezier maken? Ik ben even kwijt wat dat is.

Ondanks alles leer je mij wijze lessen. Op een pijnlijke manier geef je mij inzicht. Inzicht in mezelf, mijn gevoelens, in wie ik ten diepste ben. Je helpt me los te laten en de hand van God te grijpen. Stap voor stap leer je mij geduld, mijn grenzen kennen, mezelf te accepteren. Zijn wie ik ben, niet wie ik denk te moeten zijn.

Mijn leven ligt overhoop, maar je geeft mij de mogelijkheid opnieuw te bouwen aan mijn huis. Niet alleen de deur te vervangen waardoor je binnenkwam, maar het huis rigoureus vanaf de grond af aan weer op te bouwen. Dit keer met een stevige fundering. Steen voor steen, krijgt mijn huis opnieuw vorm. Binnen wordt het langzaamaan gezellig. Het gelijmde servies staat weer op tafel.

Dankjewel burn-out. Het was me een genoegen. Hopelijk was je bezoek eenmalig.

PS. De volgende keer als je aanklopt, blijf je in de deuropening. Geloof me. Zo ver binnen kom je niet meer.

Mariëlle raakte in haar studententijd burn-out. Nu, een aantal jaar later, schrijft ze haar burn-out een brief.