de linkse socialist 358 okt 2016

België - Belgique Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nr 358  oktober 2016 strijd  solidariteit  socialisme

NOG twee jaar Michel?

ONAANVAARDBAAR

Het uitzitten van deze regering mag geen optie zijn, het verzet moet opnieuw opgebouwd en georganiseerd worden Een ontslag-tsunami trekt over het land, maar De Wever is tevreden over het sociaaleconomische beleid van zijn regering (De Tijd 14 september). Het is waar: met de resultaten van de begroting was hij minder gelukkig. Het liefst had hij nog meer en dieper bespaard op de overheidsuitgaven voor sociale zekerheid en gezondheidszorg. door

Els Deschoemacker

Het leugenpaleis van Michel 1 p 2-3

Aan de boodschap van een verpleegster deze zomer over de lamentabele toestand in de bejaardentehuizen of de verontwaardiging van de koks die maaltijden moeten serveren voor 3 euro per dag, heeft hij duidelijk lak.

Ook aan de verontwaardiging die er leeft bij het spoorpersoneel, de calltakers, sociaal werkers of onderwijzers. Het personeelstekort is overal zo nijpend en de vermarkting zo verregaand dat het steeds meer een menselijke dienst- en hulpverlening in de weg staat. Een jongeman in Gent ‘vond zijn weg naar aangepaste hulp niet’ en stierf van honger en dorst. Maar De Wever is tevreden en zou het liefst nog ver-

der gaan in de afbouw van het sociale vangnet en na de verkiezingen met de huidige formule, zeg maar Michel 2, voortregeren.

Het protest tegen Michel 1 was dan wel legendarisch, het heeft de regeringspartijen nauwelijks op andere gedachten gebracht. Integendeel. Voor de regering is deze jobcrisis alleen maar een opportuniteit om verdere loonmatiging door te drukken. We zijn dus gewaarschuwd. Als we deze regering haar termijn laten uitzitten, staat ons nog veel meer te wachten. Zo moet er, bovenop wat we reeds ingeleverd hebben, nog een paar miljard bespaard worden. Over hoeveel wordt nog ge-

Caterpillar: nationaliseren om jobs te behouden p 4-5

kibbeld. Net zoals er nog aanvallen gepland zijn op ons recht om ons tegen hun beleid te verzetten. Bij Open VLD willen ze de sociale bescherming van syndicaal afgevaardigden afbouwen en bij de MR bereidt men tegen december een aanval voor op stakingsrecht bij het spoor.

Het uitzitten van deze regering mag dan ook geen optie zijn. Het verzet moet opnieuw opgebouwd en georganiseerd worden.

Het enthousiasme om op straat te blijven komen om ons protest te laten horen neemt af. Nochtans tonen alle peilingen dat de regering aan steun inboet. Een strategie om alle verzet

bijeen te brengen met als doel deze regering te stoppen, zou de beweging opnieuw perspectief geven. De regering is immers maar zo sterk als haar oppositie toelaat. Het zou tegelijk onze beste kans zijn om te vermijden dat de rechtse regering herkozen raakt op basis van een zekere teleurstelling in het falen van de strijd ertegen. Dit verzet zou op haar beurt de basis kunnen vormen voor de opbouw van breed gedragen anti-besparingspartij die niet slechts wacht op verkiezingen, maar de strijd mee organiseert en richting geeft en zo de nodige stappen zet om de arbeidersbeweging ook politiek aan zet te brengen.

Corbyn en Labour: revolte in GrootBrittannië p 8-9

w w w. s o c i a l i s m e . b e dls358.indd 1

20/09/2016 13:51:56

Belgische politiek

EDITO door

Geert Cool

de

Linkse Socialist

HET LEUGENPAL

Afblazen of afzwakken actieplan neemt ongenoegen niet weg

Elke vonk kan tot nieuwe explosie leiden

D

e staking van 7 oktober, op de tweede ver- die ervaring verderbouwen, te beginnen met de groeijaardag van de rechtse regering, werd deze ende groep voortrekkers binnen de arbeidersbeweging zomer geleidelijk van tafel geveegd door de waarmee we elke opening kunnen aangrijpen om zovakbondsleidingen. ACLVB-voorzitter Mario veel mogelijk collega’s actief te betrekken. Het potenCoppens was het duidelijkst: “Tenzij de regering plots tieel voor acties blijft groot, het ongenoegen neemt toe enkele maatregelen aankondigt die onaanvaardbaar en zal opnieuw tot uitbarstingen leiden. zijn, zie ik weinig redenen om te staken.”

Ook op politiek vlak groeit de ruimte voor consequent links. Wie was er niet onder de indruk van de recente peiling waarin de PTB, de Franstalige PVDA, op 14,6% Is Coppens de open brief van die verpleegster over staat en de derde partij wordt, nog voor Ecolo en CdH? het tekort aan collega’s om een menswaardige zorg Ook in Brussel wordt een mooi resultaat neergezet en aan bejaarden te bieden al vergeten? Of de klachten in Vlaanderen wordt de kiesdrempel genomen. Volgens van koks die voor 3 euro per dag drie maaltijden op deze peiling zouden de 2 huidige PVDA-verkozenen tafel moeten toveren in de bejaardenzorg? De postbo- er na de volgende verkiezingen 10 worden. LSP juicht des die de toenemende flexibiliteit van de georoutes deze vooruitgang toe. niet aankunnen waardoor naar nog goedkopere vluchBeeld je in wat 10 federale parlementsleden en een telingen uitgekeken wordt om de post te bezorgen? Erg veelvoud daarvan op regionaal vlak zouden kunnen ‘werkbaar’ is het werk in de praktijk niet. Voor de zo- betekenen voor de arbeidersbeweging? Het zou onze mer kookte het ongenoebekommernissen en onze gen al over met spontane eisen tot in het parlement acties bij onder meer de brengen. Het zou het parcipiers en het spoorpersolement verplichten daar neel. Zelfs de magistraten niet zomaar over te stapklaagden over een tekort pen. De media zouden niet aan middelen. Na de zoanders kunnen dan onze Elke strijdbare syndicalist en linkse mer werd de retoriek van stem mee aan bod laten ‘jobs, jobs, jobs’ op pijnsocialist heeft een grote rol te spelen: komen. lijke wijze doorprikt met Het zou de mogelijkheid strijd organiseren, collega’s betrekken, bieden om niet alleen de collectieve afdankingen bij Caterpillar, Axa, P&V richting geven met suggesties inzake ongelijkheid aan te klagen, verzekeringen, Douwe maar ook maatschappijveprogramma en methoden, collectief Egberts, ... Voor gewone randering en socialisme te werkenden zijn er veel populariseren. Gedurfde evalueren, ... kortom in de opbouw onaanvaardbare maatreinitiatieven, niet enkel op van een krachtsverhouding waarmee gericht gelen. op de verkiezinwe de rechtse regering en haar Een vaak voorkomend gen maar ook en vooral op argument is dat we ons strijd, kunnen onze standbesparingsbeleid weg krijgen. best kunnen klaarhouden punten en voorstellen cenvoor nog ergere maatregetraal op de politieke agenlen, waarna iedereen wel da plaatsen. in actie zal schieten. Zonder voortrekkers die meteen Verkiezingen zijn belangrijk, maar het is door bewede toon zetten en met een actieplan het verzet opbou- gingen op straat dat de arbeidersbeweging verworvenwen, is er het gevaar dat het wachten op zich een vast- heden afdwingt. Dat is hoe de sociale zekerheid of nog geroeste strategie wordt. Ondertussen worden onze het stakingsrecht werden bekomen. Een sterkere eleclevensstandaard en arbeidsvoorwaarden steeds verder torale positie kan strijd op straat versterken door deze uitgehold. Gebrek aan actie van onze kant, zal de ar- te populariseren en door het grotere platform te gebruirogantie van de regering en werkgevers enkel verster- ken om ordewoorden te verspreiden. ken. Elke zwakheid langs onze kant zet immers aan tot Een grotere electorale steun is op zich niet voldoende agressie van de andere kant. om tot verandering te komen. Er waren grotere linkMet deze rechtse regering zitten de werkgevers in een se krachten dan de PVDA die het spijtig genoeg niet zetel en volgen de aanvallen elkaar in snel tempo op: waarmaakten. Kijk maar naar Syriza in Griekenland verhoging pensioenleeftijd, indexsprong, BTW-verho- dat gecapituleerd heeft en nu zelf het besparingsbegingen, verlenging arbeidsweek, ... Vakbondsleiders die leid van de trojka uitvoert. Of Bernie Sanders die zijn nog de illusie hebben dat deze Thatcherianen zullen ma- politieke revolutie niet doorzet maar probeert te laten tigen of dat er ernstig mee kan onderhandel worden, ver- stranden bij de Democraten van Hillary Clinton, de gissen zich over het karakter van de regering. De scherp- establishmentkandidate bij uitstek. Aan goede bedoeste kantjes afveilen, lukt niet met deze regering. lingen ontbrak het niet, wel aan een consistent proWachten tot volgende verkiezingen biedt evenmin een gramma en een methode om een krachtsverhouding garantie op succes. Dat zagen we in Groot-Brittannië. mogelijk te maken waarmee we effectief breken met Door het stopzetten van de acties na 2011 kon rechts het het besparingsbeleid. publieke debat domineren waarna Cameron zichzelf in We hopen dat de PVDA daar ook lessen uit trekt en 2015 opvolgde. De conservatieve Britse regering is erin niet in dezelfde vallen trapt. Coalities, zelfs op het logeslaagd om de lonen met 10% naar beneden te duwen kale terrein van de gemeenteraden, met de ‘linkerzijde’ en de vakbondsrechten verder te beknotten. van het besparingsestablishment, lijken ons bijzonder Indien de vabondsleiding de acties niet of niet ernstig gevaarlijk. De tactische oproep tot een kartel met SP.a organiseert, zal het ongenoegen niet verdwijnen. Hier en Groen in Antwerpen - wellicht in de wetenschap en daar zal het tot frustratie leiden, elders ook tot spon- dat beide partijen daar niet tot bereid zijn - geeft aan tane acties waarmee de leiding voorbijgestoken wordt. dat PVDA bereid is om heel ver te gaan om tot coaliElke vonk kan tot een explosie leiden. Het ontbreekt ties te komen. De eisen en het programma waarmee de momenteel vooral aan een leiding met een programma PVDA naar buiten komt, worden nu al aangepast aan dat breekt met het besparingsbeleid. wat voor de toekomstige coalitiepartners aanvaardbaar Elke strijdbare syndicalist en linkse socialist heeft een is. Op termijn kan dit de weerstand ondermijnen tegen grote rol te spelen: strijd organiseren, collega’s betrek- de druk van het establishment om in de logica van dit ken, richting geven met suggesties inzake programma systeem te stappen. en methoden, collectief evalueren, ... kortom in de opLSP is voorstander van een brede linkse strijdpartij bouw van een krachtsverhouding waarmee we de recht- die meer te bieden heeft dan ‘stem volgende keer voor se regering en haar besparingsbeleid wegkrijgen. mij’. De volledige radicale linkerzijde, de PVDA in de eerste plaats, heeft daar een rol in te spelen. Een brede Groeiende ruimte voor consequent links : linkse strijdpartij waarin al wie zich tegen het bespaPTB op 15% in peilingen ringsbeleid verzet een plaats vindt, gekoppeld aan een gedurfd programma dat resoluut breekt met de logica Het actieplan eind 2014 toonde het aan: met eenge- van dit systeem, is de beste garantie om tot echte veranmaakte en goed georganiseerde opbouwende acties dering te komen. Wil je dit idee versterken en ons prokunnen we de regering doen wankelen. Laat ons op gramma ondersteunen? Sluit dan aan bij LSP.

dls358.indd 2

We hebben in ‘De Linkse Socialist’ de regering-Michel steeds omschreven als Thatcheriaans. De genomen maatregelen zijn effectief geïnspireerd door het neoliberalisme van Ronald Reagan en Margaret Thatcher in de jaren 1980. Het resultaat bestond toen uit een toegenomen ongelijkheid en armoede, een grotere publieke schuld en een fenomenale toename van de rijkdom van de allerrijksten. Hetzelfde doen leidt doorgaans tot dezelfde resultaten. De maatregelen van de regering-Michel zijn helemaal niet modern. Het zijn dezelfde oude leugens maar dan in een nieuwe verpakking. door

Alain (Namen)

werklozen te verminderen: massale uitsluiting waarbij tienduizenden De Duitse kanselier Helmut Schmidt mensen tot nog ergere armoede ververklaarde in 1974: “De winsten van oordeeld worden. De werkgelegenvandaag zijn de investeringen van heidsgraad is tussen het eerste kwarmorgen en de jobs van overmorgen.” taal van 2015 en het eerste kwartaal De regering-Michel heeft deze oude van 2016 met 0,5% gedaald. Enkel de leugen overgenomen om een cadeau- uitsluiting van 45.000 werklozen (met beleid voor de werkgevers te voeren. een inschakelingsuitkering) droeg Na de tax shift wordt nu gesproken bij tot de ‘daling’ van de werkloosover een verlaging van de vennoot- heidscijfers. schapsbelasting tot ongeveer 20%.

Het argument hiervoor: “jobs, jobs, De koopkracht neemt toe jobs.”

Nochtans maken de recente afdanOp 23 juli 2014, tijdens de regeringskingen bij Caterpillar, P&V, Axa, CP vorming, verklaarde Charles Michel Bourg, MS Mode, Douwe Egbert en dat het verbeteren van de koopkracht tal van andere bedrijven duidelijk dat een absolute prioriteit was. Daartoe dit beleid niet werkt. Bij Caterpillar herneemt Michel de oude ideeën van worden al sinds 1990 grote dividen- de economische school van Chicago den uitbetaald. In 2014 bijvoorbeeld die beweerde dat rijkdom aan de top kregen de aandeelhouders 1,2 mil- van de samenleving doorsijpelt naar jard dollar of 43% van de winst. De de rest. Dat was hoe Ronald Reagan winsten van vandaag zijn met andere zijn fiscale cadeaupolitiek voor de woorden niets anders dan de winsten rijksten verdedigde. van vandaag.

Reeds in de jaren 2000 ging de regeDeze regering (en zijn voorgangers) ring-Verhofstadt over tot het afschafkent maar één manier om het aantal fen van de hoogste belastingschijven Jobs, jobs, jobs…

20/09/2016 13:51:58

Belgische politiek

www.socialisme.be oktober 2016

NPALEIS VAN MICHEL I

‘INVESTERINGSPACT’ Intentieverklaring om de besparingen en het gebrek aan investeringen gisteren en vandaag te verdoezelen?

Na de “jobs, jobs, jobs” van vorig jaar komt Charles Michel met het idee van een “nationaal pact voor strategische investeringen” waarbij tussen 2017 en 2030 enkele miljarden zouden vrijgemaakt worden. Zonder nadere verduidelijking werd vaag gesuggereerd dat dit de vorm van publiek-private samenwerking zou aannemen. door

Ben (Charleroi)

Laten we niet naïef zijn: gezien de vele ‘rekenfouten’ van deze regering en het beleid van grootse aankondigingen, kan de wil en de capaciteit tot investeringen in vraag gesteld worden. Zonder breuk met de neoliberale begrotingslogica is het onmogelijk om het gebrek aan publieke investeringen te stoppen. Herinner je je ook de tax shift waarmee de regering wat het met de ene hand gaf, met de andere drie keer terugnam?

De regering overspoelde ons met een besparingstsunami. Om het gat in de begroting van dit jaar te vullen en de geplande begrotingskoers voor 2017 aan te houden, moet nogmaals 2,4 miljard euro gevonden worden. Er wordt nu al gezegd dat er in 2018 nog eens 5 miljard moet gevonden worden.

Dit komt onder meer omdat de tax shift onvoldoende gefinancierd werd.

Dat zal er niet op verbeteren nu de regering de vennootschapsbelasting wil wijzigen om het algemene tarief te verlagen tot 24% volgens het voorstel van de werkgeversfederatie VBO of 20% in het voorstel van minister van Financiën Van Overtveldt. Dit zou ongeveer 7,3 miljard euro kosten.

De miljarden voor publieke investeringen zullen mogelijk dus niet eens opwegen tegen de besparingen van de komende jaren. Bovendien blijven we met enkele miljarden nog ver van wat in de jaren 1970 aan investeringen werd besteed. Om te komen tot een gelijkaardig niveau als toen, ongeveer 4,5% van het Bruto Binnelands Product, is er een jaarlijkse investering van 15 tot 20 miljard euro vereist. Sinds de jaren 1980 zijn de investeringen in infrastructuur teruggevallen op ongeveer 2% van het BBP. Enkel en alleen om de chronische onderinvesteringen van de afgelopen 25 jaar te compenseren, zou er een massalere investering nodig zijn.

Dat er nood is aan investeringen is duidelijk. De problemen met tunnels, wegen, kanalen, spoorinfrastructuur, ... tonen dit voldoende aan. Tegelijk wordt al lang gewacht op de investeringen in mobiliteit zoals het Brusselse voorstadsnet of de Antwerpse ring. In het Franstalig onderwijs zullen er naar schatting 20.000 plaatsen te weinig zijn tegen 2022. In Brussel hebben veel scholen al hun speelplaats opgeofferd aan nieuwe containerklassen. Dan zijn er nog de tekorten inzake publieke huisvesting, kinderopvang, wijkcentra, het enorme gebrek aan middelen voor gezondheidszorg, de tekorten voor overheidsdiensten zoals justitie, financiën, ...

Er is dus meer dan ooit nood aan een investeringsplan. Om de investeringen te richten op de vele behoeften van de gemeenschap, moeten we ingaan tegen de neoliberale logica en het kapitalisme. Enkel massastrijd kan echte publieke investeringen afdwingen.

en het verminderen van werkgeversbijdragen aan de sociale zekerheid. In de huidige context van de crisis worden de cadeaus aan de rijksten betaald door drastische besparingen op de sociale zekerheid. Dat zet het sociaal weefsel onder druk waarbij steeds meer mensen uit de boot vallen. Het doet bovendien de publieke schuldenberg aangroeien. Vandaar dat dit en volgend jaar nog eens 2,4 miljard euro moet bespaard worden. De tax shift is nog niet volledig gefinancierd en er komt al een verlaging van de vennootschapsbelasting. Dit terwijl de gewone werkenden al sinds 2009 loonmatiging ondergaan gevolgd door een indexsprong, versnelde daling van de werkloosheidsuitkeringen en afbouw van de sociale zekerheid.

De rijkdom sijpelt niet door naar de grote meerderheid van de bevolking, het blijft steken bij de superrijken. De rijken dragen niet bij tot de ontwikkeling van de samenleving, maar tot de economische, sociale en ecologische vernietiging ervan. In 2014 sliep er maar liefst 240 miljard euro in de koffers van de niet-financiële Belgische bedrijven. De regering zou dat geld moeten activeren om de vele tekorten aan te pakken. De infrastructuur is er bijvoorbeeld slecht aan toe, wat toekomstige economische ontwikkeling nog meer ondermijnt.

Creatieve vernietiging

Er verdwijnt dan wel productie, maar dit biedt volgens de neoliberalen ruimte voor nieuwe initiatieven. “Snoeien om te bloeien,” heet het dan. Dat idee komt van de Oostenrijkse econoom

dls358.indd 3

Joseph Schumpeter. Innovatie werd omschreven als het hart van economische groei. Economische vernietiging werd gezien als de basis voor de creatie van een nog grotere welvaart in de samenleving. Vernietiging als opstap naar creatie dus.

Vandaag blijft er weinig van die mythe overeind, enkel de economische vernietiging blijft over. De besparingen leiden niet tot nieuwe bloei.

Een econome van ING moest erkennen dat het harde besparingsbeleid in Nederland een rem vormt op groei: “We weten nu: je moet niet snoeien in de tuin als het vriest. Zeker niet als je tegelijk hervormt. Pas met de wijs-

De werkgelegenheidsgraad is tussen het eerste kwartaal van 2015 en het eerste kwartaal van 2016 met 0,5% gedaald. Enkel de uitsluiting van 45.000 werklozen (met een inschakelingsuitkering) droeg bij tot de ‘daling’ van de werkloosheidscijfers.

heid achteraf zie ik dat snijden in de economie op het verkeerde moment soms groei kost.”

Nieuwe sectoren leiden evenmin tot een forse toename van de productiviteit. Wie dacht dat de nieuwe deeleconomie op basis van internet 2.0 of zelfs 3.0 hiervoor zou zorgen, werd met beide voeten op de grond gezet door het failliet van Take Eat Easy (4.500 jobs weg) of de strijd van het personeel bij Uber of Deliveroo.

De oude paradox van Solow duikt opnieuw op: “We zien overal computers behalve in de productiviteitscijfers.” Economen hebben het zelfs over het gevaar van een eeuwige stagnatie. Voor België wordt door het Planbureau een economische groei van ongeveer 1,5% voorzien in de periode tussen 2016 en 2021. Dat is dan nog zonder de hypothese van een grote economische schok die de vooruitzichten onderuit haalt.

Voor een betere toekomst, moeten we strijden!

Het beleid van de regering-Michel is achterhaald en het falen ervan wordt elke dag opnieuw aangetoond. Het bestaat uit oude recepten die reeds meermaals gefaald hebben en in laatste instantie enkel tot doel hebben om de door arbeid gecreëerde meerwaarde voor de grote bedrijven te vergroten.

De arbeidersbeweging heeft methoden en organisaties ontwikkeld om daartegen in te gaan. We moeten deze methoden en tradities opnieuw opnemen om voor onze rechten op te komen en een alternatief uit te bouwen op het falende neoliberalisme.

ZO GEZEGD Vluchtelingen hielpen Snowden Edward Snowden maakte bekend hoe de Amerikaanse overheid op industriële schaal de eigen bevolking bespioneert. Snowden werd meteen vijand nummer 1 van de veiligheidsdiensten. Hij moest onderduiken in Hong Kong. Vluchtelingen zagen in hem een lotgenoot en namen hem solidair op. Eén van die vluchtelingen was de Filipijnse Vanessa die tevens actief is bij Socialist Action, onze zusterorganisatie in Hong Kong.

Vanessa zei: “Hij had weinig kledij en dus hielpen we hem. We kookten voor hem, gingen winkelen en bezorgden hem wat hij nodig had voor zijn computer.” Snowden is erkentelijk: “Zonder hun steun had mijn verhaal er totaal anders uitgezien.” De regering van Hong Kong bestempelt vluchtelingen als “criminelen” en “illegalen”. Deze regering bood Snowden geen bescherming aan, enkele van de armste en meest onderdrukte vluchtelingen deden dit wel.

Je geld of je leven Gezondheidseconoom Lieven Annemans (UGent) schreef een boek onder de titel “Je Geld of je Leven in de gezondheidszorg.” Hij stelt dat er ook voor de gezondheid nood is aan een herverdeling van de rijkdom en ‘aanvaardbare inkomensverschillen.’ De gezondheidszorg is gebaat bij bij een gezonde samenleving. “De grote verschillen in gezondheid tussen mensen onderling hebben niet per se met het gezondheidssysteem te maken, maar wel met de maatschappelijke structuur.” De kloof tussen rijk en arm is problematisch. “De Nederlandse Nobelprijswinnaar Jan Tinbergen zei in de jaren zeventig al dat een verhouding tussen de hoogste en laagste inkomens in een land dat hoger ligt dan 7/1 contraproductief is. Vandaag is die verhouding honderden keren groter, en het wordt er alleen maar slechter op. Terwijl: een onrechtvaardige maatschappij is de grootste ziektemaker die er bestaat.”

20/09/2016 13:51:59

Caterpillar

de

Linkse Socialist

Directie van Caterpillar richt economische en sociale ramp aan : 8.000 directe en indirecte jobs bedreigd

Foto: PPICS

Hoe Caterpillar Gosselies werd leeggemolken…

In zijn uitstekende boek ‘Carnets d’un perceur de coffre’ toont de voormalige ACV-syndicalist Guy Raulin aan hoe Caterpillar sinds 1986 gebruik maakt van fiscale cadeaus voor coördinatiecentra en vanaf 2006 van de notionele intrestaftrek. Het bedrijf heeft voldoende geld, maar Caterpillar Gosselies leende toch geld van een ander filiaal van Caterpillar en betaalt dit terug met een forse intrest. Hierdoor vloeit een deel van de meerwaarde op de site van Gosselies door naar de bank van de groep.

De enige klant van Caterpillar Gosselies is een aankoopbedrijf dat in 1960 door Caterpillar werd opgezet in Genève (Zwitserland). In feite gaat het om een postbusbedrijf van de multinational. Alle machines uit Gosselies worden door dit bedrijf opgekocht, ook al passeert er nooit één fysieke machine bij dit postbusbedrijf. Een multinational kan producten maken en dit aan zichzelf verkopen tegen lage of hoge prijzen, naargelang van het land waar het winsten wil aangeven.

In 2001 werd deze diefstal nog uitgebreid door een juridische kunstgreep. De fabriek werd omgevormd tot een dienstenleverancier. In plaats van de machines te bouwen en te verkopen, werd de fabriek van Gosselies een “fabricatiedienst.” Het zakencijfer van de site is dan ook geen uitdrukking van de reëel geproduceerde waarde. Caterpillar Gosselies verkoopt elke machine voor 105.000 euro aan Caterpillar Zwitserland. Op verschillende tweedehandssites wordt hetzelfde model verkocht voor 200 tot 300.000 euro!

Gustave Dache:

“Getuigenis voor een strijdbaar antikapitalistisch en democratisch syndicalisme” Gustave Dache is een veteraan van de arbeidersbeweging in Charleroi. Hij was jarenlang actief in de metaalsector. Hij was delegee bij Caterpillar, waar hij mee aan de basis stond van de ABVV-delegatie. Nadien werkte hij bij Citroën. Vorig jaar kwam zijn Franstalig boek “Getuigenis voor een strijdbaar antikapitalistisch en democratisch syndicalisme” uit. Daarin wordt onder meer ingegaan op de staking van juni 1970 bij Caterpillar.

Dat gebeurt aan de hand van de brochure die Gustave destijds schreef over de “10 stakingsdagen die de directie van Caterpillar en de syndicale bureaucratie van ABVV en ACV deden wankelen.”

Dit boek is een uitstekende bron van informatie en ideeën nu de directie van Caterpillar de vestiging in Gosselies wil sluiten.

Het boek gaat in op de noodzaak van een strijdbaar syndicalisme.

Het boek is enkel in het Frans beschikbaar. Een ander boek van Gustave Dache is wel in het Nederlands verkrijgbaar: “De opstandige en revolutionaire algemene staking van de winter van 1960/61,” uitgegeven door marxisme.be. Via onze redactie of via onze webshop vind je alle informatie om deze boeken te bestellen.

dls358.indd 4

doen over de beschikbaarheid van Caterpillar-arbeiders.

Het klopt dat de arbeiders ervaren zijn, maar op de arbeidsmarkt zijn er al veel werklozen met dezelfde kwalificaties. Uiteraard wordt geen enkele naam van een mogelijke nieuwe door Thomas (Henegouwen) werkgever genoemd. De verklaringen hebben enkel als doel om de woede Krokodillentranen en politiek we moeten in het kader van de be- te beperken en de nadruk te leggen opportunisme staande procedures werken.” Gelet op individuele oplossingen in plaats op de woede bij de gewone werken- van collectieve strijd waarmee meer Vertegenwoordigers van de tradi- den, vormden de verschillende re- geloofwaardige antwoorden worden tionele partijen hadden het over een geringen een “heilige eenheid.” Het geëist. “enorme verrassing” en een “aankon- toont de rol van de PS als sociaal vijdiging die niet verwacht werd.” Van genblad voor de kapitalisten. Paul Nationaliseren om jobs te Paul Magnette tot Charles Michel Magnette speelt in Charleroi dezelfde behouden wordt lovend gesproken over de rol als Jean-Claude Marcourt in Luik “enorme opofferingen” die de arbei- toen ArcelorMittal in 2010 tot afdanHet potentieel van breed gedragen ders in 2013 deden. Ze stelden tege- kingen overging. steun is aanwezig. 64% van de jonlijk dat de multinational de spelregels Allemaal moeten ze erkennen dat ze geren is bezorgd over het econominiet nakwam en ondanks de grote niets kunnen doen en hebben ze het sche systeem, slechts 4% heeft verwinsten vertrok. De gevestigde po- enkel over wat er na Caterpillar mo- trouwen in de gevestigde partijen (1). litici vergissen zich: dit soort beslis- gelijk is. Marcourt duidde een task In 2013 stonden 43% van de Belgen singen is eigen aan de regels van het force aan van bankiers en investe- positief tegenover de nationalisatie kapitalistische winstspel. Financiële ringsbedrijven om voor de onderaan- van een bedrijf om jobs te redden (2). constructies om belastingen te ver- nemers nieuwe markten en klanten te Dat was zonder massale politieke of mijden, coördinatiecentra, notionele vinden met onder meer extra krediet syndicale campagne voor de eis van intrestaftrek, ... zijn zelfs een spe- en fiscale stimulansen. De gevestig- nationalisatie. cialiteit van dit land geworden. Dit de politici halen uit naar die slechte De gevestigde politiek heeft in 2010 werd ondersteund door de verschil- Amerikaanse multinational die van de banken gered met publieke middelene partijen. het systeem profiteerde, maar ze heb- len. Het argument daarvoor was dat Het verlies van bijna 1.400 jobs in ben geen andere oplossing dan het- de banken ‘systemisch’ waren en dus 2013 was geen goede zaak. Het was zelfde systeem verderzetten. onmisbaar voor de samenleving. In een nederlaag die meteen de dreiging De sluiting van Caterpillar komt op een regio als Charleroi met een werkvan een sluiting in zich droeg. Het be- een vervelend moment voor de rege- gelegenheidsgraad van amper 51% (3) drijf werd gericht op meer specifieke ring die zich over nieuwe besparings- zijn een bedrijf als Caterpillar en zijn producten die moeilijker op de markt maatregelen buigt in het kader van de onderaannemers eveneens systemisch. konden gebracht worden. De volledi- begroting. Er is bovendien een situ- De gemeenschap heeft al veel geld ge sluiting kwam dan ook niet als een atie waarin elke vonk tot een sociale in Caterpillar in Gosselies gestoken. totale verrassing. explosie kan leiden. De werkgevers- Waarom de fabriek niet overnemen De woede bij het establishment was federatie uit de metaalsector Agoria met de gemeenschap? Door dezelfde zo groot dat Olivier Chastel (MR) ie- en de middenstandsorganisaties roe- machines te produceren en deze zelfs dereen verraste met het voorstel van pen op tot kalmte en benadrukken onder de marktprijzen te verkopen een uitzonderlijk beslag op de pro- dat de arbeiders van Caterpillar erg (zie kader) is Caterpillar Gosselies ductiemiddelen van de fabriek. Paul ervaren zijn en gewild op de arbeids- winstgevend. De nationalisatie van de Magnette zei een week later: “Laat markt. Bedrijven zouden volgens fabriek zou een uitstekende kans bieons stoppen met ideeën te lanceren, de werkgeversfederatie al navraag den om op de noden van de samenleving in te spelen. Met deze infrastructuur, deze machines en dit personeel Vertrekpremies zwaarder belast, niet langer combineerbaar is het mogelijk om de productie af te met werkloosheidsuitkering stemmen op de sociale behoeften.

Zo kunnen we bijvoorbeeld wijWe kunnen ons inbeelden dat de arbeiders onder de huidige voorwaarden zen naar infrastructuurwerken zofatalistisch zijn en vooral willen gaan voor een goed sociaal plan met een als bruggen, tunnels en gebouwen zo hoog mogelijke vertrekpremie. We mogen echter niet vergeten dat de die vandaag vaak gebouwd worden RVA sinds 2013 vertrekpremies beschouwt als een inkomen waardoor er met zogenaamde Publiek-Private geen werkloosheidsuitkering uitbetaald wordt. De regering mag dan wel Samenwerking (PPS) waarbij de geweigeren om de 942 miljoen euro aan onbetaalde belastingen te innen van meenschap een hoge prijs betaalt. De multinationals die de door de Europese Commissie onwettig bevonden structuurelementen voor dergelijke Excess Profit Rulings gebruikten, maar als het aankomt op het belasten werken kunnen zonder problemen in van vertrekpremies zal de regering niet aarzelen. Door de zesde staatsGosselies en bij de onderaannemers hervorming worden vertrekpremies zwaarder belast. Vanaf 1 januari van gemaakt worden. Het zou ook mogedit jaar kan er bij de bepaling van het tarief geen rekening meer gehouden lijk zijn om nieuwe treinstellen voor worden met regionale belastingverminderingen. Er werd bij het nemen de NMBS te produceren. De laatste van deze maatregel cynisch opgemerkt dat het hogere tarief niet onmidtreinstellen, de beruchte Desiros, werdellijk zou opgemerkt worden omdat we niet elk jaar opzegvergoedingen den duur aangekocht bij Siemens maar krijgen. Het verschil kan al snel oplopen tot duizenden euro’s! zijn slecht gemaakt en kunnen zelfs niet tegen hevige sneeuwval.

De aankondiging van de sluiting van Caterpillar is een economische en sociale ramp voor de betrokken arbeiders en de hele regio rond Charleroi. We mogen dit niet aanvaarden, de fabriek van Caterpillar en de onderaannemers moeten genationaliseerd worden.

(1) https://blogs.mediapart.fr/jean-marc-de-jaeger/blog/020215/belgique-les-illusions-perdues-des-18-30-ans (2) http://www.rtbf.be/info/belgique/detail_barometre-la-libre-rtbf-travail-trop-cher-et-meme-pas-peur?id=7932334 (3) http://www.igretec.com/fr/wp-content/uploads/publications/atlassocioeco/HTML/index.html#46/z

20/09/2016 13:52:00

Caterpillar

www.socialisme.be oktober 2016

Caterpillar: waarom en hoe nationaliseren?

De sluiting van de vestiging van Caterpillar in Gosselies bij Charleroi heeft de retoriek van de regering dooreen geschud. Tot nog toe hield die uitsluitend vast aan de bewering dat een daling van het overheidsbeslag, van de uitkeringen en de lonen, investeerders zou aantrekken. Jobs, jobs, jobs, daarop wou de regering zich laten beoordelen. Nu vloeien krokodillentranen, heeft Michel het over gewelddadige brutaliteit, maakt Magnette selfies en is men kwaad over de vele fiscale geschenken die verloren zijn gegaan. Zelfs MR-voorzitter Olivier Chastel spreekt over ‘inbeslagname’. door

Eric Byl

Chastel zette daarmee orde op zaken binnen de MR. Daar hadden nogal wat verantwoordelijken een gebrek aan empathie aan de dag gelegd en zich smalend uitgelaten over het voorstel van de PVDA om de terreinen van de site in beslag te nemen. Het gaat om 98ha in de nabijheid van de luchthaven en de industriezone Aéropôle.

Chastel zou willen vermijden dat Caterpillar die verkoopt om er het sociaal plan mee te betalen. Chastel steekt meteen de Waalse regering en heel centrum-links op links voorbij.

Hij wil “een genadeloze strijd” en alle legale middelen inzetten “om de Amerikaanse bedrijfsleiders het leven te bemoeilijken.” Kinderlijk noemt een verontwaardigde liberaal dat in een virale reactie. Chastel kreeg ook al het verwijt ‘communist’ naar zijn hoofd geslingerd. Een verstandiger lezer heeft de demarche van Chastel echter begrepen: “spierballengerol terwijl de echte onderhandelingen in het geheim achter de schermen gebeuren.”

Volgens de PS gelooft niemand in inbeslagname. Samen met de Union Wallonne des Entreprises denkt ze dat dit de onderhandelingen met een mogelijke overnemer zal bemoeilijken. Magnette wil de directie van Caterpillar integendeel met economische argumenten – nieuwe fiscale geschenken? – overtuigen om op haar beslissing terug te komen. De PS vraagt niettemin aan de federale regering, tot grote ergernis van de NVA, om net zoals bij Ford Genk beroep te doen op brugpensioen, economische werkloosheid en uitbreiding van sociale maatregelen naar de onderaannemers. In 2013, bij de sluiting van de warme fase van Arcelor, had Waals economieminister Jean-Claude

Marcourt nochtans ‘getracht’ een decreet op te stellen voor onteigening, maar dat was toen zowel door CDH als MR afgeschoten. Chastel zegt dat hij de voorstellen van Marcourt vandaag beter begrijpt.

Ecolo komt niet verder dan een bijeenkomst van het ‘strategisch comité van ontwikkeling van Charleroi’ te eisen, om de beslissing te verhinderen of de effecten ervan te verzachten.

CdH wil het dossier op de lange baan schuiven, vraagt een analyse van de fiscale geschenken en waarom die de sluiting niet konden verhinderen.

Ze vraagt ook de benoeming van een sociaal bemiddelaar. PVDA pleit voor “tijdelijke inbeslagname”. Dat kan volgens Raoul Hedebouw via Koninklijk Besluit en het moet Caterpillar tot onderhandelingen dwingen over een herziening van de productiequota onder de sites. Het verlies aan productie verdelen over de veschillende sites? Internationale solidariteit zou betekenen dat we samen vechten voor een globale arbeidsduurverkorting zonder loonverlies. In haar pamflet op de betoging van 16 september, pleitte de PVDA voorts ook voor snelle blokkering van de productie en merkschade.

Die verwijzing naar merkschade is wellicht een toegeving aan maatschappelijke druk voor ‘nieuwe actiemiddelen’, doorgaans een opgefriste versie van het eeuwenoude consumentenactivisme. Feit is dat Renault nooit meer auto’s in ons land verkocht als na de sluiting van haar vestiging in Vilvoorde in 1997. Aangezien kopers van bulldozers geen doorsnee gezinnen zijn, zal de impact van merkschade er nog veel minder zijn.

De onmiddellijke blokkering van de productie leek ons een veel beter

voorstel. Alle leveringen blokkeren door het bedrijf te bezetten, de site gebruiken als hoofdkwartier voor de strijd om het behoud van jobs, van waaruit groepen arbeiders naar alle uithoeken van het land vertrekken en er een verzamelpunt voor strijdbare syndicalisten en andere sympathisanten van maken, dat was pas een belangrijke stap geweest in de opbouw van krachtsverhoudingen. Maar het is niet wat de PVDA bedoelt. Die wil, aldus haar website, dat de arbeiders het initiatief voor de blokkering overlaten aan de overheid via een tijdelijke inbeslagname. Na de volgende verkiezingen?

Bedrijfsbezetting behoort nochtans tot de beste tradities van de arbeidersbeweging, ook in België dat er tussen 1970 en 1975 door overspoeld werd.

Met welk doel? Meestal een overname door de overheid via nationalisatie.

De na-oorlogse grootste economische bloeiperiode uit de geschiedenis werd vooraf gegaan door een ware golf van bedrijfsbezettingen en nationalisaties. Dat heeft de gouden jaren ’60 en ’70 niet tegengehouden. Pas toen het neoliberale offensief van Thatcher en Reagan na de val van de Berlijnse muur in 1989 op kruissnelheid kwam, begon het idee dat de private sector efficiënter is dan de publieke algemeen verspreid te raken. Dat was gebaseerd op een karikaturale voorstelling waarbij vooral gefocust werd op de bureaucratie waarmee nationalisaties zonder arbeiderscontrole gepaard gaan. Anderzijds werden de catastrofes waarbij de markt hele gemeenschappen van de sociaaleconomische en ecologische kaart wegveegde, vakkundig terzijde gelaten.

Politici plengen ook voor de werknemers van de talloze onderaanne-

Foto: PPICS mers en toeleveranciers een krokodillentraan weg. Daarmee geven ze impliciet toe dat Caterpillar in de regio systemisch is en dus talloze andere bedrijven, zelfstandigen en de hele gemeenschap in haar val meesleurt. In volle economische crisis werden systeembanken ondanks alle neoliberale retoriek door overheden genationaliseerd, “om de rest van de economie te behoeden.” Waarom zou dat dan niet kunnen bij een industrieel bedrijf?

Michel beweerde een paar weken terug nog te willen investeren in infrastructuur, onderwijs en creatieve innovaties. Hier ligt een buitenkans. De machines voor de infrastructuurwerken staan voor het grijpen. Terwijl we daarmee onze infrastructuur oplappen, kan Michel de creativiteit van de

Belgische universiteiten bundelen om een duurzaam project uit te dokteren voor een hypermoderne multifunctionele machinefabriek. Technische scholen en ingenieursopleidingen zouden meteen beschikken over een ideale stageplaats om hun creativiteit op te botvieren. Overheidsbank Belfius zou de spaarder niet langer moeten oproepen om ongehoorde risico’s te nemen op de kapitaalmarkt, maar vers geld kunnen ophalen met aantrekkelijke obligaties. Dat zou pas een ‘geïntegreerd industrieel beleid’ zijn. Democratische inspraak en beheer door de arbeiders en de gemeenschap zouden garant staan voor een langetermijnvisie en een einde maken aan de rush voor snel gewin door eigenaars voor wie de regio geen enkele betekenis heeft.

Hoe vechten tegen sluiting: 20 jaar geleden Forges de Clabecq

Centraal: Gustave Dache. Naast hem: Silvio Marra en Roberto D’Orazio van de syndicale delegatie van Forges de Clabecq in de jaren 1990. Foto: Karim Brikci/Collectif Krasnyi

dls358.indd 5

In december 1996 wordt Forges de Clabecq failliet verklaard. De aandeelhouders verdwijnen met de noorderzon. De syndicale delegaties nemen de beveiliging van de site over en bezetten het bedrijf. Ze beseffen dat ze de continue mobilisatie van alle 1800 werknemers zullen nodig hebben, maar ze zijn goed voorbereid. Nog voor het faillissement vertelde de ABVV-delegatie ons dat ze wekelijks de wereldwijde ontwikkelingen op de staalmarkt bediscussieerde, de positie van Forges daarin inschatte en de militanten politiek voorbereidde op wat eraan zat te komen en vooral hoe daarop te reageren.

Via tientallen militanten werd heel de fabriek politiek voorbereid.

Vanaf het faillissement kwamen ongeveer om de twee weken een 1500-tal werknemers samen in één van de lege fabriekshallen voor een stand van zaken en actievoorstellen.

De delegatie besefte het gevaar dat sommigen na verloop van tijd thuis zouden blijven. De militanten vermeden dat door iedereen vooraf te bellen en desnoods te bezoeken. Hier geen privileges of rode loper voor journalisten. “De rode paus” of ook nog “de clan D’Orazio” zou daar in de pers voor neergesabeld worden. Sympathisanten uit andere bedrijven en linkse activisten werden wel met open armen verwelkomd.

Pamfletten verspreiden en linkse kranten slijten, werd er niet als een probleem maar als een waardevolle bijdrage beschouwd. De meest gemotiveerden werden op regelmatige vergaderingen met de delegatie ontvangen, waardoor die niet alleen hun solidariteit, maar ook hun mobilisatie- en organisatiecapaciteit verkreeg.

Samen met bussen vol Clabecq-arbeiders die overal in het land mobiliseerden, bracht de delegatie daardoor op 2 februari 1997 in Clabecq 70.000 betogers bijeen op haar multicolore mars. Eind maart werden de arbeiders door de rijkswacht in een val gelokt aan de E19. Er vielen langs beide kanten klappen. De vakbondsleidingen grepen dit aan om de delegatie als een blok te laten vallen. Het was het startsein om de leiders gerechterlijk te vervolgen. Na vijf jaar werden alle 13 beschuldigden over de hele lijn vrijgesproken. Dat ze er tussendoor in slaagden een overname te onderhandelen is een klein wonder.

Zelf belandden ze op een zwarte lijst.

De strijd van Clabecq greep plaats in een periode van economische expansie, niet na een werelwijde crisis van het kapitalisme als vandaag. Er waren ook toen wel andere strijdhaarden, maar bijlange niet de veralgemeende beweging van vandaag tegen de rechtse regering.

20/09/2016 13:52:00

banken en verzekeringen

de

Linkse Socialist

650 jobs weg bij AXA, 300 bij P&V. Verzekeringssector dankt massaal af Wie in de verzekeringssector werkt, kan zich maar beter duur laten verzekeren tegen afdankingen.

De aankondiging van 650 jobs die verdwijnen bij AXA werd snel gevolgd door die van P&V waar tegen 2020 zowat 300 jobs weg moeten. Ondertussen hangen er donkere wolken boven de toekomst van Ethias. De verzekeringssector staat naar eigen zeggen onder druk door digitalisering maar ook door de langdurig lage rente. Waar het echt om gaat, zijn de winsten. Om die op peil te houden, betalen personeel en klanten het gelag.

AXA België haalde vorig jaar een omzet van 3,7 miljard euro. De internationale groep was goed voor een winst van 5,65 miljard euro, een stijging met 12% tegenover 2014. AXA België wil zich vooral op schadeverzekeringen en pensioenproducten richten. Beleggingen op lange termijn in de vorm van spaarverzekeringen met een gegarandeerde opbrengst zijn niet langer interessant door de lage rente.

De heroriëntatie van de activiteit gaat gepaard met een forse af bouw van het personeelsbestand: 650 van de 4.000 jobs verdwijnen. Nog voor het einde van het jaar moeten er ongeveer 300 mensen vertrekken. Bij P&V Verzekeringen moeten 300 van de 1.738 jobs weg tegen 2020. Volgens de directie kan dit via natuurlijke afvloeiingen. Ook hier wordt gewezen op de digitalisering en de lange rente die op de inkomsten weegt.

In beide gevallen wordt meteen ook de discussie opgestart over de arbeids- en loonvoorwaarden van wie blijft. Bij P&V heet het dat medewerkers “kostenefficiënt en concurrentieel verloond” zullen worden. Bij AXA wordt de arbeidsduur opgetrokken zonder looncompensatie en wil de directie nog bijkomende maatregelen.

Er is zelfs sprake van de piste van een rechtstreekse loonvermindering en verloning gekoppeld aan prestaties in plaats van arbeidstijd zodat geen overuren betaald worden en de werkdruk kan opgedreven worden.

Eén van de centrale argumenten voor

De dividenden voor de aandeelhouders moeten steeds verder stijgen en daar betalen personeel en klanten de prijs voor. de afdankingen is de groeiende digitalisering. Hilde Vernaillen van P&V vatte het als volgt samen: “De wereld verandert sneller dan we dachten. De digitale transformatie zit in een acceleratie. De zuiver administratieve jobs, zoals ‘encodage’, worden overbodig omdat de informatiestroom automatisch loopt. Meer efficiëntie betekent dat we minder personeel nodig hebben.” Bij AXA verwerpen de vakbonden het argument van de digitalisering en wordt op verkeerde IT-investeringen in het verleden gewezen.

Alleszins is het duidelijk dat technologische vooruitgang vandaag niet gebruikt wordt om de arbeidstijd van alle werkenden naar beneden te halen zodat we met z’n allen van de vooruitgang kunnen genieten. Het wordt integendeel gebruikt om sociale bloedbaden aan te richten. Ook indien er bij P&V geen directe afdankingen komen, zijn er toch 300 jobs minder voor de volgende generatie.

Het belangrijkste argument bij AXA

3 miljard winst in eerste helft van 2016 maar “duurdere bankdiensten onvermijdelijk” De banken doen het uitstekend.

De vier grootbanken waren in de eerste helft van 2016 goed voor 3 miljard euro winst: 1,1 miljard voor KBC, 1 miljard voor BNP Paribas Fortis, 588 miljoen voor ING en 252 miljoen euro voor Belfius. In de tweede helft van 2016 kunnen die winsten nog hoger liggen, de bankentaks is immers bijna volledig in de eerste jaarhelft geboekt.

3 miljard euro winst op een half jaar tijd is blijkbaar niet voldoende voor de grote banken. Max Jadot van BNP Paribas Fortis verklaarde: “Duurdere bankdiensten zijn onvermijdelijk.” Hij stelt dat de banken “door de lage rentes op zoeken moeten naar andere inkomsten.” Zo werd al beslist om de dossierkosten voor nieuwe woonkredieten van 350 euro te verhogen naar 500 euro, bij een herziening is er zelfs een verdubbeling tot 700 euro.

Mogelijk zullen de banken zich niet beperken tot doorgaans eenmalige diensten zoals leningen voor de aankoop van een woning.

Er wordt ook gekeken naar de kosten voor zichtrekeningen of kredietkaarten. Het aantal filialen neemt af en we moeten steeds meer bankverrichtingen zelf doen via automaten of de computer, maar de kosten die we hiervoor moeten

dls358.indd 6

betalen nemen toe. Het doel is duidelijk: meer winsten boeken.

Minister Kris Peeters stelde dat hij de dossierkosten aan regels wil onderwerpen. “Ik begrijp dat mensen het niet verstaan dat banken aan de ene kant winst boeken en aan de andere kant de kosten verhogen,” verklaarde hij. Maar of er aan zijn begrip ook een vervolg komt, is hoogst betwijfelbaar.

Deze rechtse regering rijdt immers voor de grote bedrijven en de superrijken. Die willen niet dat aan hun dividenden en winsten geraakt wordt.

De bankensector kan de winsten niet verhogen door onder de wettelijke minimale rente te gaan. Door de kosten te verhogen, wordt die rente in de praktijk naar beneden gehaald en dit met een vlaktaks die voor iedereen gelijk is: wie 150.000 euro voor een bescheiden rijwoning leent, moet evenveel extra betalen als wie zich een ruime villa kan permitteren. Het verhogen van de kosten voor een zichtrekening betekent dat wie elke maand moet schrapen om boven nul te blijven evenveel extra moet betalen als de allerrijksten. Niet dat het afschaffen van de wettelijke minimale rente een stap vooruit zou zijn, dan betalen we ons straks blauw om onze spaarcenten aan de banken toe te vertrouwen. Het probleem zit niet bij ons, maar bij het winstbejag.

werd al voor de zomer gegeven. Toen kondigde de internationale directie aan dat wereldwijd 2,1 miljard euro moest bespaard worden op de onkosten om het operationeel resultaat jaarlijks en gemiddeld met 3 tot 7% per aandeel op te voeren. De dividenden voor de aandeelhouders moeten steeds verder stijgen en daar betalen personeel en klanten de prijs voor. Het personeel door met steeds minder collega’s flexibeler te werken voor een lager loon. De klanten door meer te betalen voor minder diensten. Er wordt nu al aangekondigd dat er mogelijk nog fusies in de sector komen en dat dit gepaard zal gaan met een verhoging van de premies.

Vorig jaar waren er in de verzekeringssector in ons land net geen 23.000 voltijdse jobs. Daar verdwijnen er nu ongeveer 1.000 van en mogelijk volgen er nog jobverliezen. Het groeiende belang van de financiële sector werd ons jaren geleden voorgesteld als een teken van vooruitgang. Nu botst de hele sector, van de banken tot de verzekeringen, op de beperkingen van het kapitalisme in crisis. Verzekeringen, krediet, banken, ... zijn te belangrijk om aan de winsthonger van de private sector over te laten. Waarom de volledige sector niet onder democratische controle van de gemeenschap plaatsen?

Dan kan de verzekeringssector rampen en schade collectief laat dragen zonder daar steeds grotere winsten voor speculanten en andere aandeelhouders op te realiseren en kunnen de banken goedkoop krediet en diensten verlenen aan de gemeenschap.

OPTIMA

De stilte spreekt boekdelen De staat schat dat ex-Optima topman Jeroen Piqueur op vijf jaar 22 miljoen euro aan inkomsten niet aangaf en zo 3 à 4 miljoen euro belastingen ontweek. Groot is de verrassing niet, over de hele carrière van Piqueur hangt een aura van fraude en schimmige zakenpraktijken.

Toch kon hij jarenlang rekenen op uitstekende relaties met talloze Gentse politici. door

Jeroen (Gent)

Jeroen Piqueur

Het vuur van na de onthullingen over privévluchten en rijkelijke etentjes op een boot in Cannes, toen fel verklaard werd dat alles tot op de bodem zou worden uitgespit, lijkt gedoofd. Een onderzoekscommissie op provinciaal niveau was volgens meerderheidspartijen Open VLD, SP.a en CD&V niet nodig. De federale commissie zal zich beperken tot de werking van de financiële toezichthouders en de Bijzondere Belastingsinspectie (BBI). Dat laat enkel de Gentse Optima-commissie over.

De eerste zittingen daarvan legden weinig nieuws bloot.

Burgemeester Daniel Termont (SP.a) hield het er bij dat hij ‘onvoorzichtig’ geweest was in zijn contacten met de Optimakliek. Over een factuur voor 28.000 euro voor “doorfacturatie kosten” kon hij niet meer kwijt dan “het is wat het is.” Geert Versnick (Open VLD), die jaren in de raad van bestuur van Optima zat, liet zich ontvallen: “Elke ochtend kijk ik met een gerust hart in de spiegel.” Luc Van den Bossche, ex-CEO van Optima en voorzitter van de vastgoedpoot van Optima, had gewoon geen zin en noteerde dat hij niet verplicht is om te komen. De commissie zit er schouderophalend naar te luisteren. Maar hoe kan het ook anders? Teveel vragen stellen zou immers vlug ook de eigen betrokkenheid kunnen bloot leggen. Piqueur zelf gaf meteen al een schot voor de boeg door te verklaren dat hij ook met Bart De Wever ontmoetingen had en “van hem een cadeau kreeg.”

De Wever legt de vinger op de wonde wanneer hij antwoordt: “Ik bezoek regelmatig bedrijven en ontmoet tal van ondernemers.” In Gent en elders zet het establishment zwaar in op stadsvernieuwing en prestigeprojecten. Die moeten immers toeristen en hogere inkomens aantrekken naar de steden, die er onderling met elkaar voor in concurrentie gaan. De besparingspolitiek en hun neoliberale logica zorgen er dan weer voor dat ze geen keuze hebben buiten met de privé in bed te kruipen om dit te financieren. Ethische codes en regels op zich zijn zeker niet slecht, maar fundamenteel moet de private winstlogica uit stadsontwikkeling als we volgende Optima’s willen vermijden.

20/09/2016 13:52:01

sociaal

www.socialisme.be oktober 2016

Leerkrachten uiten ongenoegen in besparingsbeleid

Crevits slaagt niet voor examen onderwijsminister Naar aanleiding van de start van het nieuwe schooljaar moest de Vlaamse minister van onderwijs, Hilde Crevits, antwoorden op drie vragen van leerkrachten uit het KA Etterbeek. Naast de auteur van dit artikel kwamen er ook twee collega’s aan bod die hun ongerustheid uitten over de impact van het besparingsbeleid op ons onderwijs. Ondanks de eenvoudige vragen slaagde de minister er niet in om, zoals leerkrachten dat van hun leerlingen eisen, duidelijk en bondig te antwoorden. We verbeteren haar antwoorden daarom ‘klassikaal’. We doen dit vanuit het standpunt van de werkende “klasse”: de leerkrachten, de leerlingen en hun ouders. door

Mathias, leerkracht van het KA Etterbeek

Job aantrekkelijk houden door extra investeringen

Gegeven de recente verhoging van de pensioenleeftijd en de aanvallen op het ambtenarenpensioen luidde de eerste vraag hoe men de job als leerkracht aantrekkelijk wil houden.

Vooral oudere personeelsleden zien aandachtig hoe jaar na jaar de pensioenleeftijd opgetrokken wordt terwijl het pensioenbedrag daalt.

Crevits antwoordde hierop door te stellen dat 95% van de leerkrachten graag les geeft. Typisch voor leerlingen die half werk leveren, is dat ze maar een deel van de leerstof onthouden. Crevits verdoezelt zo de resultaten van een recent onderzoek waaruit inderdaad bleek dat 90% van de leerkrachten graag lesgeeft. Uit onderzoek blijkt echter ook dat 70% van het personeel uit het secundair onderwijs hun job als héél zwaar beschouwt. 1 op 3 voelt zich daarbij geregeld mentaal uitgeput, de helft voelt zich op het einde van een werkdag “leeg”. Vooral extra administratieve taken worden als overbelastend beschouwd. Een gemiddelde leerkracht presteert volgens dit onderzoek 47 à 48 uur per week, dit is 4 à 5% meer dan 10 jaar geleden. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat meer dan 25% van de jonge leerkrachten het na drie jaar voor bekeken houdt.

Het lijkt een raadsel hoe Crevits een dergelijke opdracht zou kunnen reduceren naar een schoolopdracht van 38 uur binnen een nieuw

loopbaanpact, waarbij niet alleen de uren voor de klas worden meegeteld.

Krijgen we een scenario zoals bij de post? Waarbij werknemers worden verwacht binnen een voorgesteld aantal uren hun job ultraproductief uit te voeren en de overuren dan hun eigen schuld zijn en bijgevolg niet uitbetaald worden? Crevits wil ook inzetten op hippe didactische projecten zoals het coachen van nieuwe leerkrachten en “co-teaching”. Indien dit niet gepaard gaat met extra aanwervingen en middelen zal ook dit opnieuw de werkdruk verhogen.

Een correct antwoord had opgeroepen tot extra investeringen in personeel om de administratieve last te verlichten, klassen te verkleinen, leerlingen te begeleiden, ... en om tegemoet te komen aan aan de verzuchtingen van het onderwijzend personeel. Tevens zou de verhoging van de pensioenleeftijd teruggedraaid moeten worden zodat oudere leerkrachten kunnen genieten van een welverdiend pensioen en jonge leerkrachten zicht hebben op een vaste job in plaats van onophoudend tijdelijke opdrachten.

en te investeren in jongeren en daarmee de toekomst. Crevits blijkt een blackout te hebben in de VRT-studio want ze vergeet dat zowel in 2015 als 2016 de werkingsmiddelen in het basisonderwijs verminderden met 2,3% en in het secundair onderwijs met 4,5%. Ook de enkele tientallen miljoenen voor extra scholenbouw zijn helemaal niet voldoende om de financieringsachterstand van 5 miljard euro goed te maken. De helft van de schoolgebouwen zijn vandaag meer dan 50 jaar oud.

Voor de laatste vraag bleek Crevits ook al vergeten te zijn dat ze 2 jaar terug nog 10% bespaarde op de centra voor leerlingenbegeleiding (CLB).

Om de takenlast bij leerkrachten en de toenemende sociale problemen bij jongeren op te lossen, zou de leerkracht de leerlingen naar andere plaatsen moeten kunnen doorverwij- Op 1 september kreeg minister Crevits in ‘Het Journaal’ enkele vragen van zen. Jammer dat deze regering niet leerkrachten voorgeschoteld. Eén van die leerkrachten, Mathias (foto ondermeer ambitie heeft om de meer dan aan), verbetert de antwoorden van Crevits ‘klassikaal’...

170.000 kinderen uit de kansarmoede te helpen of begeleiding te voorzien voor de 50.000 leerlingen die thuis krijgen om een echte toekomst uit te van dit nieuwe schooljaar om vanop geen plaats hebben om huiswerk te bouwen. straat echte antwoorden te formulemaken. Cijfers van de OESO bevesHet onvermogen van het ministe- ren op de tekorten in het onderwijs.

Minister verdraait cijfers en tigen telkens weer dat ons onderwijs- rie van onderwijs om tegemoet te Antwoorden die in het onderwijs enfeiten systeem de kloof tussen arm en rijk komen aan de verzuchtingen van le- kel maar zullen slagen indien middesterker dan in de buurlanden doet toe- raren, leerlingen en hun ouders leidt len voor de volledige sector drastisch Ook op de tweede vraag, waar- nemen. Een kind uit een arm gezin tot groeiende frustraties bij een aan- toenemen. 7% van het BBP voor onom er geen einde komt aan de be- zal dus een nog grotere achterstand zienlijk deel van het personeel. Zij derwijs, zoals dat enkele decennia tesparingen, antwoordde de minister oplopen tijdens zijn schoolcarrière in zullen ongetwijfeld talrijk aanwezig rug nog het geval was, zou een goede door cijfers en feiten te verdraaien. plaats van instrumenten in handen te zijn op de actiedagen aan het begin start zijn.

Verderbouwend op de vorige vraag vroeg een collega om de besparingen op onderwijs nu eindelijk te stoppen

Smartphone in plaats van sociale verkiezingen.

Accent Jobs laat personeel ervoor betalen…

Ondanks de eenvoudige vragen slaagde de minister er niet in om, zoals leerkrachten dat van hun leerlingen eisen, duidelijk en bondig te antwoorden.

We verbeteren haar antwoorden daarom ‘klassikaal’.

We doen dit vanuit het standpunt van de werkende “klasse”: de leerkrachten, de leerlingen en hun ouders.

een extra dag verlof en een nieuwe smartphone. Een georganiseerde werknemersafvaardiging is het beste geplaatst om ervoor te zorgen dat die ruimte ook effectief wordt waargemaakt, zonder dat wat met de ene hand gegeven wordt met de andere terug wordt afgenomen.”

Wat blijkt nu? Een werknemer getuigde in ‘Dag Allemaal’: “We dachten dat we een telefoon cadeau gingen krijgen, maar in plaats daarvan kregen we een leasingcontract opgedrongen. We moeten die smartphone twee jaar huren, pas daarna is hij van ons. Ondertussen moeten we elke maand betalen voor dit ‘voordeel alle aard’.” Wie vertrekt bij Accent Jobs moet de restprijs betaWij stelden toen reeds: “De direc- len of de smartphone inleveren. De tie geeft aan dat er ruimte is voor directie bevestigt: “Het personeel

Voor de sociale verkiezingen in mei dit jaar was er ophef over de opmerkelijke belofte van Accent Jobs. Het uitzendbedrijf schermde met een extra dag verlof en een nieuwe smartphone voor elke werknemer indien er geen sociale verkiezingen waren.

Met 1.500 werknemers moet Accent Jobs een ondernemingsraad opzetten.

Maar sociale verkiezingen kunnen vermeden worden indien er geen kandidaten zijn.

De directie kocht het personeel om zodat het afstand deed van een democratisch recht.

dls358.indd 7

krijgt een smartphone als werkinstrument. Aangezien ze deze telefoon ook privé mogen gebruiken, betalen ze conform de wet een voordeel alle aard.”

De belofte van een nieuwe smartphone was dus aan een reeks voorwaarden onderworpen waar minstens een deel van het personeel op voorhand geen zicht op had. Het ongenoegen daartegen groeit. Bij afwezigheid van sterke vakbonden gebeurt dit voorlopig nog niet meteen via de traditionele kanalen van de arbeidersbeweging maar door een anoniem interview in ‘Dag Allemaal.’

Laat er ons voor zorgen dat deze farçe bij de volgende sociale verkiezingen opnieuw opgediept wordt zodra een werkgever op gelijkaardige wijze zijn personeel wil chanteren.

20/09/2016 13:52:04

dossier

de

Linkse Socialist

-

Margaret Thatcher moet zich in haar graf omdraaien. De ‘Iron Lady’, de grote architecte van de neoliberale contrarevolutie van de jaren 1970 en 1980 - naast de Amerikaanse president Reagan - stelde dat haar grootste realisatie ‘New Labour’ was. Ze had het over de omvorming van Labour in een openlijk kapitalistische partij onder leiding van Tony Blair die tussen 1997 en 2007 premier was. Vandaag wordt Labour verscheurd door een politieke burgeroorlog waarin het partij-apparaat samen met een grote meerderheid van verkozenen recht tegenover partijleider Jeremy Corbyn en de tienduizenden nieuwe leden staat. dossier door

Nicolas Croes

Het begon een jaar geleden. De Britse Labour-partij moest een nieuwe partijleider verkiezen na de verkiezingen van mei 2015 die het slechtste resultaat opleverden sinds 1987. De conservatieve Tories haalden op overtuigende wijze een nieuw mandaat binnen. De regering-Cameron had in de vijf voorgaande jaren een hard besparingsbeleid gevoerd: er werd drastisch geknipt in de sociale zekerheid, er kwam een ‘Bedroom Tax’ (een extra belasting op huizen met een leegstaande kamer), de flexibiliteit op de werkvloer werd opgedreven (onder meer via de zogenaamde nulurencontracten), verhoging van de inschrijvingsgelden aan de universiteiten tot 9.000 pond per jaar (ongeveer 10.500 euro). Resultaat: bijna een miljoen mensen werden af hankelijk van voedselbanken en de werkenden kenden de grootste achteruitgang van lonen sinds het Victoriaanse tijdperk.

Voor de meeste commentatoren was het meteen duidelijk waarom Labour verloor: de Britten kozen resoluut voor de rechterzijde. De Financial Times titelde: “Miliband [toenmalig kopstuk van Labour] betaalt de prijs voor zijn bocht naar links.” De Socialist Party, onze zusterorganisatie in Engeland en Wales, betwistte dit. “Labour heeft niet verloren omdat het te links is, maar net omdat het niet links genoeg is en weigert om een alternatief op de besparingen te verdedigen. Labour beperkt zich tot ‘besparingen light’.” Als er ook rekening wordt gehouden met de kiesgerechtigden die geen goede reden vonden om te stemmen, kwam David Cameron in 2015 amper aan 24,4% van de stemmen. Niet echt een overweldigend mandaat voor de verderzetting van de besparingspolitiek.

Boomerangeffect met de nodige ironie

Na de verkiezingsnederlaag diende Miliband zijn ontslag als partijleider in. Er kwam echter een onverwachte factor in de campagne voor zijn opvolging. In 2014 had de partijleiding de interne kiesprocedures aangepast naar het model van de Amerikaanse voorverkiezingen. Het doel was om het gewicht van de vakbonden in de partij te beperken. In tegenstelling tot België waren het in Groot-Brittannië de vakbonden die de Labour-partij hadden opgezet. De nieuwe kiesproce-

dls358.indd 8

dure hield in dat wie een symbolisch bedrag van 3 pond betaalde als sympathisant mee kon beslissen over wie de voorzitter zou worden. Het establishment van de Labour-partij kon zich toen niet inbeelden wat de gevolgen hiervan in 2015 zouden zijn. Het aantal leden en sympathisanten van Labour groeide van 190.000 in augustus 2014 tot 300.000 in september 2015!

De kandidatuur van Jeremy Corbyn zorgde voor een nooit gezien enthousiasme. Corbyn beloofde een breuk met het besparingsbeleid waardoor hij zich sterk onderscheidde van de drie andere kandidaten (Andy Burham, Yvette Cooper en Liz Kendall). Corbyn kreeg de steun van de belangrijkste vakbonden. Bij de erfgenamen van Tony Blair heerste paniek. Zo was het niet bedoeld. Corbyn was er in de voorzittersverkiezingen bijgehaald om een kandidaat van de linkse folklore te hebben, maar nu begon hij een grote groep van jongeren en werkenden aan te trekken. Plots is het alle hens aan dek. Yvette Cooper stelt dat de verkiezingen gaan om “de ziel van de partij.” Zij en Liz Kendall roepen vervolgens op om te stemmen voor “gelijk wie, als het maar Corbyn niet is.”

Tony Blair mengt zich zelf in de discussie en schreeuwt het uit: een overwinning van Corbyn zou leiden tot de neergang en misschien zelfs de totale vernietiging van de partij. De gevestigde media blijven niet aan de kant staan, ze begonnen een vreselijke lastercampagne. Tevergeefs.

Op 12 september 2015 werd het nachtmerriescenario van de partijleiding werkelijkheid. Corbyn won de verkiezingen in de eerste ronde met 59,5% van de stemmen. Een meerderheid in de drie kiescolleges – de partijleden, de leden van geaffilieerde vakbonden en de sympathisanten die 3 pond betaalden – steunt hem. Op 13 september 2015 kondigt Labour aan dat er sinds de aankondiging van de overwinning van Corbyn nog eens 15.000 nieuwe leden aangesloten waren.

Premier Cameron haalt meteen uit: “Labour vormt nu een bedreiging voor onze nationale veiligheid, de veiligheid van onze economie en die van jullie familie.” Je moet het maar durven zeggen! Verschillende Labour-verkozenen moeten niet voor Cameron onderdoen.

Zij zien in de verkiezing van de ultralinkse anti-oorlogsactivist een “vrese-

lijke ramp.” Michael Meacher, minister in een Labour-regering tussen 1974 en 1979 en daarna opnieuw onder Blair tussen 1997 en 2003, stelde dat het ging om “de grootste niet-revolutionaire omwenteling van de sociale orde in de moderne Britse politiek. Na 20 jaar van kapitalistische euforie, hebben de mensen er genoeg van en moet Labour nu terugkeren naar zijn werkelijke principes en waarden.” (The Guardian 13 augustus 2015). De toekomst zou echter duidelijk maken dat het niet zo eenvoudig was.

die zich als links probeert te profileren. Weinigen laten zich vangen aan dit manoeuvre: Smith wordt gezien als een marionet van het partij-apparaat en de erfgenamen van Tony Blair.

Ondertussen houdt Corbyn massale meetings in het hele land. Op 2 augustus waren er 10.000 op een meeting in Liverpool. Uiteindelijk zullen meer dan 600.000 mensen zich uitspreken in de verkiezingen. Volgens de laatste peilingen kan Corbyn een grote overwinning boeken met meer dan 60% van de stemmen. Volgens de officiële cijfers kwamen er 300.000 nieuwe leDe oorlog is verklaard den bij door het ‘Corbyn-effect’. Dat is rampzalig voor het partij-establishGedurende een jaar probeerden het ment. Een rijke donateur van de partij, partij-apparaat en de meerderheid van Michael Foster, verloor er zijn geduld de verkozenen Corbyn te saboteren. bij en vergeleek de medestanders van Uiteindelijk wordt van het Brexit-refe- Corbyn in de media met een commanrendum in juni 2016 gebruik gemaakt do van “nazi stormtroopers”. om een poging tot ‘machtsgreep’ te ondernemen. Corbyn wordt ervan be- Het is nog steeds maar het schuldigd dat hij onvoldoende cam- begin... pagne voerde voor ‘Remain’ (het behoud van het EU-lidmaatschap) en de Jeremy Corbyn lijkt dan wel op meeste leden van het schaduwkabinet weg naar een nieuwe overwinning, van Labour, een soort fictieve oppo- maar een compromis met de vertesitie-regering, nemen ontslag. Ze roe- genwoordigers van het kapitalisme pen Corbyn op om ontslag te nemen binnen Labour zit er niet in. Een als partijleider. 80% van de parlemen- vroegere raadgever van Tony Blair, tairen, 172 van de 230, stemmen een John McTernan, verklaarde openlijk: motie van wantrouwen tegen Corbyn. “Revoluties zijn onvermijdelijk bloedig.

Maar die weigert ontslag te nemen. De We moeten niet naïef zijn: Labour uit belangrijkste vakbonden bevestigen hun steun en 10.000 mensen komen in allerijl naar een protestactie voor het parlement om Corbyn te steunen. Er worden nieuwe verkiezingen uitgelokt waarvan het resultaat op 24 september bekend gemaakt wordt (net nadat deze krant naar de drukker vertrekt).

Een vroegere raadgever De rechterzijde maakte van de zovan Tony Blair, John mer gebruik om een massale zuivering door te voeren waarbij al wie verdacht McTernan, verklaarde werd van steun aan Corbyn geviseerd openlijk: “Revoluties zijn werd. Een groep medewerkers van het partij-apparaat doorzocht de Facebook- onvermijdelijk bloedig. We en Twitter-accounts van de nieuwe lemoeten niet naïef zijn: den en sympathisanten om er bewijzen Labour uit de handen van van een gebrek aan partijtrouw te vinden. 130.000 mensen die sinds januari Corbyn en McDonnell lid werden, vooral op basis van een enthousiasme over de nieuwe voorzitter, halen vereist een revolutie.” mogen niet stemmen. Van de 180.000 Dezelfde politicus riep nieuwe sympathisanten, die slecht 48u recent de conservatieven de tijd kregen om te registreren en deze keer 25 pond moesten betalen, worop om “de spoorbonden den er 50.000 van de stemming uitgevoor eens en voor goed uit sloten. De rechterzijde komt met één kandidaat tegen Corbyn: Owen Smith, te schakelen.”

de handen van Corbyn en McDonnell halen vereist een revolutie.” Dezelfde politicus riep recent de conservatieven op om “de spoorbonden voor eens en voor goed uit te schakelen.” (The Telegraph 10 augustus 2016).

De Financial Times publiceerde op 24 juli een artikel van parlementslid John Cruddas. Daaruit blijkt de ongerustheid van de rechtervleugel van Labour. Hij schreef dat de “beste historische vergelijking niet in het parlement moet gezocht worden, maar in Berlijn in 1918,” ten tijde van de Duitse revolutie. Hij vergelijkt de anti-Corbyn verkozenen met “Friedrich Ebert die de Sociaaldemocratische Partij (SPD) leidde.” De beweging voor Corbyn werd vergeleken met de revolutionaire “Spartakisten, waaronder Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht, die gesteund werden door de arbeidersbeweging, de fabriekscomités en de arbeiderscomités.” Cruddas voegde eraan toe dat Ebert uiteindelijk de Freikorps (milities die mee aan de basis van de fascistische beweging zouden liggen) op de leiders van de opstand afstuurde.

Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht werden inderdaad vermoord. Is er enig compromis mogelijk met een rechterzijde binnen Labour die dergelijke vergelijkingen maakt?

Een van de scenario’s is dat de rechterzijde van partij splitst om een nieuwe formatie te vormen. De uitdager van Corbyn, Owen Smith, verklaarde: “Ik denk dat het goed mogelijk is dat de partij opgesplitst wordt indien Jeremy de verkiezingen wint.” Maar de rechterzijde zal mogelijk aarzelen om dit te doen in de hoop dat Corbyn in de toekomst alsnog kan afgezet worden.

Een andere optie is dat sommigen de partij verlaten terwijl anderen blijven.

Een deel van de rechterzijde hoopt dat premier Theresa May vervroegde verkiezingen uitroept waarna de conservatieven winnen en Corbyn ontslag moet nemen. Het is weinig waarschijnlijk dat May haar mandaat tot 2020 uitzit. Maar de enorme zwakte van de regering en de diepgaande verdeeldheid binnen de conservatieven maken vervroegde verkiezingen erg risicovol.

In tegenstelling tot de periode na de eerste overwinning van Corbyn in 2015 mag men nu niet langer proberen zoeken naar een compromis met de Blairisten. De beweging rond Corbyn moet zich organiseren om de vooruitgang te consolideren. Er is nood aan

20/09/2016 13:52:05

dossier

www.socialisme.be oktober 2016

MEETINGS met ROGER BANNISTER

Socialist en syndicalist bij de Britse vakbond Unison en de Socialist Party (voorheen Militant) in Liverpool

ERIC BYL

Nationaal secretaris van de Linse Socialistische Partij (LSP/PSL)

do 13/10 19u GENT

Ons Huis, Vrijdagmarkt ingang Meersenierstraat

vr 14/10 19u BRUSSEL

Pianofabriek, Fortstraat 35 St Gillis

za 15/10 14u ANTWERPEN Nieuwe Zurenborger, Dageraadplaats 4

za 15/10 19u LUIK

Fédé, Place du XX Août 24

zo 16/10 14u BERGEN

Café Le Central, Grand Place

een duidelijk antibesparingsprogramma dat door de verkozenen wordt aanvaard als voorwaarde om te zetelen in naam van Labour. Ter linkerzijde twijfelen sommigen over een splitsing met de rechterzijde van Labour. Maar die splitsing vermijden, kan enkel door te capituleren voor de pro-kapitalistische elementen in de partij. Die laatsten zullen zich enkel welwillend opstellen indien de linkerzijde hen niets in de weg legt, geen bedreiging vormt voor hun carrière en, nog belangrijker, indien Labour zich volledig beperkt tot het kader van het kapitalisme.

Labour herstichten

De verkiezing van Jeremy Corbyn biedt een kans om een massale arbeiderspartij te vormen, al dan niet onder de naam ‘Labour’ en met een open en inclusieve benadering op federalistische basis waarbij de groenen, antikapitalistische socialistische organisaties, vakbonden die momenteel al dan niet met Labour verbonden zijn, lokale campagnes, ... samen strijden tegen de besparingen terwijl ze tegelijk hun eigenheid behouden. Jeremy Corbyn lijkt in grote lijnen akkoord met een dergelijke benadering. Hij verklaarde: “We kunnen de verkiezingen enkel winnen door mensen te overtuigen die niet stemmen of voor een andere partij stemmen. Als iemand politiek evolueert en lid wil worden van Labour, maar voorheen lid was bij de Lib Dems, de groenen of iets anders, dan is dat zeer goed. Welkom bij Labour.” Gevraagd naar de mogelijkheid dat de Socialist Party, de zusterorganisatie van LSP in Engeland en Wales, zich affilieert bij Labour stelde Corbyn: “Ik kijk ernaar uit om op een bepaald ogenblik met Peter Taaffe [de algemeen secretaris van de Socialist Party] te spreken.”

Zelfs een kleine groep van enkele tientallen verkozenen die vastberaden campagne voert tegen de besparingen en die aan de kant van werkenden in strijd staat, zou veel meer betekenen voor de strijd tegen de conservatieven dan de huidige 232 Labour-verkozenen die de besparingen, privatiseringen en oorlogen mee ondersteunen. Een Labour-partij die consistent tegen besparingen ingaat, kan snel electorale vooruitgang boeken. Kijk maar naar de snelle opmars van het Griekse Syriza in de aanloop naar de verkiezingen van

dls358.indd 9

Beeld je in dat er na jaren van harde besparingen, waarbij de gemeenten gemiddeld 40% van hun middelen verloren, enkele gemeentebesturen opstaan die weigeren om de besparingen verder door te voeren en elkaar daarin steunen. Dat is wat in Liverpool in de jaren 1980 gebeurde. Beeld je in dat deze gemeentebesturen de steun zouden krijgen van de partij van Corbyn in het parlement.

januari 2015, toen Syriza nog een antibesparingsbeleid bepleitte. Een dergelijke partij kan snel electoraal terrein winnen met een alternatief op de aanhoudende besparingen, privatiseringen en toenemende ellende voor de meerderheid van de bevolking.

Een cruciaal element zal de steun aan extra-parlementaire strijd zijn. Het was de staking van Ford Dagenham die geleid heeft tot de wet die gelijke lonen tussen mannen en vrouwen oplegde. Het was de dreiging van een algemene staking die afdwong dat gearresteerde dokwerkers in 1972 werden vrijgelaten. Het waren de 18 miljoen mensen die weigerden om de Poll Tax te betalen die een einde maakten aan het bewind van Margaret Thatcher en die haar opvolger, John Major, dwongen om de taks af te schaffen.

Beeld je in dat er na jaren van harde besparingen, waarbij de gemeenten gemiddeld 40% van hun middelen verloren, enkele gemeentebesturen opstaan die weigeren om de besparingen verder door te voeren en elkaar daarin steunen. Dat is wat in Liverpool in de

jaren 1980 gebeurde. Beeld je in dat deze gemeentebesturen de steun zouden krijgen van de partij van Corbyn in het parlement. Een dergelijke strijd zou gezien de opgestapelde woede tegen de besparingen erg populair zijn. Het zou niet alleen mogelijk zijn om deze strijd te winnen. Het zou ook de strijd tegen de conservatieven versterken, mogelijk nieuwe verkiezingen uitlokken en zo de kans creëren voor het aan de macht komen van een regering onder leiding van Corbyn. Dit is slechts één voorbeeld van hoe een linkse partij in het parlement, zelfs met een beperkt aantal verkozenen, kan handelen als spreekbuis van de arbeidersklasse en als politieke vertaling van het verzet tegen de besparingen. Zo’n partij kan de krachtsverhoudingen in het voordeel van de arbeidersklasse doen kantelen.

Het kapitalisme omverwerpen

De Socialist Party steunt Jeremy Corbyn en probeert tegelijk de beweging verder naar links te krijgen, onder meer met de waarschuwing dat toegevingen vandaag in een later stadium tot nederlagen kunnen leiden. De kapitalisten verzetten zich vastberaden tegen een grotere rol van de overheid en verhogingen van hun belastingen.

Om zelfs het bescheiden programma van Corbyn in de praktijk te brengen, zal extraparlementaire actie van cruciaal belang zijn. Dit vereist de actieve mobilisatie van de arbeidersklasse om het beleid van een linkse regering te ondersteunen.

Het huidige programma van Jeremy Corbyn is een stap vooruit op de prokapitalistische koers van de vorige Labour-leiders. Maar het blijft allemaal nog erg voorzichtig. De ervaring van Syriza in Griekenland, waar de leiding van een antibesparingspartij onder druk van de grote bedrijven capituleerde om vervolgens zelf de besparingen door te voeren, toont dat de strijd tegen de besparingen een antikapitalistische breuk vereist en een socialistisch perspectief. We moeten opkomen voor de volledige nationalisatie van sectoren zoals de spoorwegen maar ook de sleutelsectoren zoals financiën of staal. Zo kan een economische productie uitgewerkt worden op basis van een democratisch plan waarin de bevolking de cruciale beslissingen neemt.

MILITANT TENDENCY “Better break the law than break the poor” Standpunten die voorheen als verouderd werden afgedaan, kennen momenteel een opmerkelijke terugkeer in de Britse media. We kunnen er artikels lezen over thema’s als nationalisatie, socialisme, ... maar ook over trotskisme, een verwijzing naar de aanhangers van de Russische revolutionair Leon Trotski. Zo werd heel wat geschreven en gesproken over de Militant Tendency, de voorloper van de Socialist Party. Rond de Militant Tendency werd in 1974 het Committee for a Workers International (CWI) opgezet. LSP is de Belgische afdeling van het CWI. Deze politieke stroming ontstond in 1964 rond de krant Militant.

De daaropvolgende jaren vormde Militant de marxistische vleugel binnen Labour, op een ogenblik dat de actieve betrokkenheid van een arbeidersbasis druk kon zetten op de burgerlijke partijleiding.

Militant groeide tegen eind jaren 1970 uit tot de belangrijkste revolutionaire kracht in Groot-Brittannië. In de jaren 1980 telde Militant drie parlementsleden en had het een massale invloed onder de jongeren, in een aantal vakbonden en enkele steden en gemeenten, waaronder Liverpool.

De Militant Tendency speelde een centrale rol in de rebellie van de stad Liverpool tegen Thatcher. Liverpool dwong 60 miljoen pond extra af van de regering-Thatcher om 5.000 sociale woningen te bouwen naast zes nieuwe kinderopvangverblijven, vier scholen, zes sportcentra, ... Dit was enkel mogelijk door een gedurfde opstelling van het stadsbestuur, massale betogingen van de lokale bevolking, een algemene staking van de publieke sector en de staking van de mijnwerkers die op hetzelfde ogenblik plaats vonden. Margaret Thatcher reageerde brutaal en was vijf jaar verwikkeld in een harde strijd tegen Militant.

Thatcher dacht er op een bepaald ogenblik zelfs aan om het leger te sturen. Labour in Liverpool verloor niet van Thatcher. Het verraad door de nationale partijleiding van Labour die de gemeenteraadsleden uit de partij zette, gaf Thatcher de kans om het gemeentebestuur af te zetten en een functieverbod op te leggen.

Later slaagde Militant er in om met een niet-betalingscampagne tegen de Poll Tax, een vlaktaks voor alle gezinnen, Thatcher neer te halen. 18 miljoen Britten weigerden de belasting te betalen, de conservatieven moesten de taks en Thatcher laten vallen. Zoals onze kameraden stelden: “Je kan beter de wet breken dan de armsten.”

Na de val van de Berlijnse Muur en het verdwijnen van het Oostblok (stalinistische dictaturen die een karikatuur van socialisme vormden), ging de sociaaldemocratie wereldwijd verder naar rechts en verdween een groot deel van de actieve arbeidersbasis. Op hetzelfde ogenblik, eind jaren 1980, voerde Labour een heksenjacht tegen Militant. Een werking binnen Labour was niet langer aan de orde, Militant werd de Socialist Party en bleef pleiten voor een breed politiek instrument voor de werkenden en jongeren.

20/09/2016 13:52:06

10 internationaal Kshama Sawant Tweepartijensysteem doorbreken komt naar België!

de

Linkse Socialist

met een partij van de 99%

Nog nooit zo weinig enthousiasme voor gevestigde kandidaten in Amerikaanse presidentsverkiezingen

S

eattle is de enige grote stad in de VS met een socialistische verkozene.

Kshama Sawant, van onze zusterorganisatie Socialist Alternative, werd in november 2013 voor het eerst verkozen en in 2015 herkozen met 56% van de stemmen in haar kiesdistrict. In 2014 werd Seattle de eerste grote stad die het minimumloon verhoogde tot 15 dollar per uur. De politiek van Socialist Alternative spreekt tot de verbeelding in heel het land en ook daarbuiten. Kshama Sawant haalde al meermaals de internationale media als een voorbeeld hoe strijdbare socialistische ideeën opgang kennen in het bastion van het kapitalisme. Eind november organiseren we twee meetings met Kshama Sawant in ons land.

LSP nodigt alle geïnteresseerden uit om op vrijdagavond 25 november in Gent of zaterdagnamiddag 26 november in Brussel te komen luisteren naar Kshama.

twitter: @cmkshama @ KshamaSocialist http://www.seattle.gov/ council/sawant/

India

180 miljoen stakers Op 2 september legden 180 miljoen Indiërs het werk neer. Het protest was gericht tegen het neoliberale beleid van de rechtse regering onder leiding van de hindoenationalist Modi. In de Indische media was er vooral aandacht voor de ‘overlast’ als gevolg van de staking. Bij ons was de grootste staking uit de geschiedenis geen mediabelangstelling waard.

De rechtse regering van Modi en zijn partij BJP kan economische groeicijfers voorleggen, maar de meerderheid van de bevolking merkt niets van die groei. Een kleine groep miljardairs gaat erop vooruit, meer dan de helft van de bevolking leeft echter nog steeds in armoede. Deze regering liet zich opmerken door het stimuleren van discriminatie op basis van godsdienst en kaste. Er waren gewelddadige confrontaties en zelfs moorden op moslims, Dalit-activisten (de zogenaamde ‘kastenlozen’) of op basis van regionale afkomst. Ook wie het durft op te nemen voor het recht op zelfbeschikking van het reeds decennialang onderdrukte Kasjmir wordt vervolgd. Opkomen voor de rechten van de bevolking in Kasjmir wordt gezien als ‘anti-Indisch’.

De staking was vooral gericht op de eis van een hoger minimumloon, dat van 3 euro per dag is onleefbaar. De koepel van vakbonden eist 240 euro per maand. In een poging om de staking te stoppen, stelde de regering 4,7 euro per dag voor maar dit zou niet in alle staten bindend zijn. Tegelijk wordt de ‘hervorming’ van de arbeidswetgeving doorgezet met meer flexibiliteit en uitbuiting. De algemene staking van 2 september toont het potentieel van de erg talrijke Indische arbeidersbeweging. Dit verbinden aan de strijd van Dalits en Adivasis, de armen in de steden en op het platteland, de vissers, ... kan de basis vormen voor een sterke strijd voor een socialistische samenleving.

Chili

Protest tegen pensioenhervorming In 1981 voerde dictator Pinochet een geprivatiseerd pensioenstelsel in. Chili deed dienst als laboratorium voor neoliberalen. Tot op vandaag zijn er zes private pensioenfondsen die over grote kapitalen beschikken, maar slechts armtierige pensioentjes uitbetalen. Een gemiddeld pensioen bedraagt amper 38% van het laatste loon.

De Chileense bevolking komt massaal op straat tegen dit pensioenstelsel.

Op 24 juli waren er een miljoen betogers, op 21 augustus waren het er al twee miljoen. De betogers willen een publiek pensioenstelsel. President Bachelet deed beloften voor beperkte hervormingen, maar dit volstaat niet.

Er is een oproep voor een algemene staking op 4 november. Deze oproep gaat uit van meer militante vakbonden. De grootste vakbond, CUT, is nauw met de regering verbonden en steunde tot voor kort het pensioenbeleid. Een algemene staking die massaal gesteund wordt en waarmee de regeringsgezinde vakbondsleiders gepasseerd worden, zou een belangrijke stap zijn in de opbouw van een nieuwe militante massabeweging van de Chileense arbeidersklasse.

dls358.indd 10

Zo vatte het magazine ‘Counterpunch’ de Amerikaanse presidentsverkiezingen treffend samen...

Trump versus Clinton

De sensatie van deze verkiezingscampagne, namelijk de brede steun voor de oproep van Bernie Sanders voor een politieke revolutie, is naar de achtergrond verdreven. In de media kunnen we het spektakel volgen van de onbeschofte populist en racist Donald Trump versus de door Wall Street gesteunde kandidate van het establishment, Hillary Clinton.

Het voor naamse argument van Clinton? Dat ze Trump niet is. Het voornaamse argument van Trump?

Dat hij Clinton niet is. Voor Trump is Clinton de gedroomde tegenkandidaat omdat het hem toelaat op het anti-establishmentgevoel onder de bevolking te teren. Clinton kan het gebrek aan enthousiasme voor haar campagne compenseren met de afschuw tegenover Trump. Die zal wellicht voldoende groot zijn om de nodige kiezers naar de stembus te bewegen om voor Clinton te stemmen.

In deze tijden maak je best geen exacte voorspellingen. De instru-

In de laatste fase van de presidentsverkiezingen ligt de focus op het duel tussen Clinton en Trump, de kandidaten van de twee grote partijen. Door enkel naar Clinton versus Trump te kijken, wordt enigszins voorbijgegaan aan een meer fundamentele ontwikkeling.

Met 45% beschouwt bijna de helft van de kiezers zich als onafhankelijk, acht jaar geleden was dit 32%. Het enthousiasme voor beide gevestigde kandidaten is erg beperkt, slechts 43% van wie wellicht gaat stemmen zegt enthousiast te zijn voor de verkiezingen van november. De zoektocht naar een alternatief is niet voorbij. door

Bart Vandersteene

samenleving zal vernietigen.” Zijn ze het oneens met Trumps racisme, zijn gebrek aan respect voor vrouwen, zijn haat tegenover de LGBTQI gemeenschap? Helemaal niet. De vrije samenleving waar Koch & co het over hebben, is die van het ongebreidelde neoliberalisme, van NAFTA, TPP, TTIP. Het NAFTA-akkoord, dat door Bill Clinton werd gesloten, had dramatische gevolgen voor de Amerikaanse werkende klasse. Het was een zegen voor de grote kapitalisten. Maar liefst 1 miljoen jobs gingen verloren. Veel van die jobs verhuisden naar Mexico waar de lokale bevolking aan erg lage lonen werd uitgebuit. In de VS werd de dreiging van delokalisatie gebruikt om de loon-en arbeidsvoorwaarden Establishment versus Trump onder druk te zetten. Vandaag vinden 53% van de Amerikanen dat het Trump is niet de voorkeurskandidaat beter zou zijn om NAFTA te verlaten. van de 1% rijksten. Zelfs de broers Trump gebruikt een mengelmoes van Koch, aartsconservatief en financiers populistische slogans: verzet tegen de van de Tea Party, hebben zich uitge- effecten van de vrijhandel, migranten sproken tegen Trump en voor Clinton. en vakbonden als zondebok bestemZe hebben schrik dat Trump “de vrije pelen, inspelen op de angsten en antimenten waarover het establishment beschikt om haar zin door te drijven, werken immers steeds minder efficiënt. De verzwakking van het establishment benadrukt nog meer de zwakte van haar kandidaat Hillary Clinton. Geheimdoenerij over haar gezondheid voedt nog meer de gedachte dat je haar op geen enkel moment op haar woord mag geloven.

Recente onthullingen over de militaire interventie in Libië, waar Clinton een cruciale rol in speelde, tonen aan dat deze interventie ISIS heeft geholpen. Er is nog steeds het emailschandaal dat boven haar hoofd hangt en natuurlijk bovenal het feit dat Clinton de belichaming is van de arrogante heersende elite.

Brazilië: Politieke coup tegen Dilma dient de b Brazilië wordt geconfronteerd met de diepste politieke crisis in haar recente geschiedenis.

Op 12 mei werd een afzettingsprocedure opgestart tegen toenmalig president Dilma Rousseff. Vice-president Michel Temer van de PMDB, conservatieve democraten, nam het presidentschap over. Op 31 augustus werd Dilma door de Senaat definitief uit haar functie gezet. Op die manier kwam een einde aan 13 jaar presidentschap in handen van de PT (Arbeiderspartij). door

Emilie (Gent)

De erfenis van de PT

De achtergrond van de huidige crisis is een diepe economische en sociale onvrede in de maatschappij. De Braziliaanse economie viel in 2015 terug met 3,8% en voor 2016 worden soortgelijke cijfers verwacht. De inflatie steeg tot boven de 10%. Drie miljoen mensen verloren dit jaar hun job. Er zijn officieel 11 miljoen werklozen. Een kwart van diegenen die werk hebben, krijgen slechts het vastgelegde minimumloon van 240 euro per maand.

Tot vorig jaar had de economische en politieke elite er vertrouwen in dat Dilma Rousseff in staat zou zijn om de voor hen belangrijke neoliberale hervormingen door te voeren. Dilma werd geacht een neoliberale agenda te promoten maar dat was precies het tegenovergestelde van wat de PT tijdens de laatste verkiezingen in 2014 had beloofd. De PT behaalde in 2014 een erg nipte overwinning die ze niet zozeer te danken had aan haar goed beleid, dan wel aan het feit dat voor heel wat Brazilianen een regering van de traditionele rechterzijde, die nog vaak gelinkt wordt aan de oude dictatuur, nog erger zou zijn.

Zolang de economie groeide, vooral op basis van de export van grondstoffen, waren er middelen voor het financieren van beperkte

Protest tegen Michel Temer

20/09/2016 13:52:09

internationaal

www.socialisme.be oktober 2016

establishmentgevoelens bij een groot spreekwoord suggereert: “Een vloed deel van de Amerikaanse bevolking. tilt alle boten omhoog.” Nee, het is Zoals in Europa zal ook in de VS het het resultaat van een extreme ongerechtse populisme niet gestopt wor- lijke verdeling van rijkdom, of zoals den door te vertrouwen op het minste Marx het zei: “De accumulatie van kwaad. Het establishment biedt geen rijkdom aan de ene kant is tevens acantwoord op de groeiende afkeer te- cumulatie van ellende, kwelling van gen zichzelf. Er moet een links alter- arbeid, slavernij, onwetendheid, onnatief opgebouwd worden. menselijkheid en zedelijke ontaarding aan de andere kant.”

Het rijkste en meest ongelijke Een groot deel van de Amerikaanse land ter wereld bevolking is woest. Alle beloftes van voorspoed kwamen niet uit terwijl He t g a a t n i e t g o e d m e t d e de elite zich verder blijft verrijken.

Amerikaanse bevolking, toch niet Bernie Sanders sprak vele miljoemet de meerderheid ervan. Er is ech- nen Amerikanen aan met z’n oproep ter ook een minderheid voor wie het voor een politieke revolutie tegen de leven wel bijzonder rooskleurig is. klasse van miljardairs. Clinton haalHet aantal miljonairs (gezinnen die de eind juli op het nippertje de nominaast de eerste woning een netto-ver- natie voor de Democratische Partij mogen van minstens 1 miljoen dollar binnen. Clinton en de partijleiding hebben), is jaarlijks blijven stijgen tot konden daarbij niet verstoppen dat 10,4 miljoen huishoudens in 2015. In er heel wat manipulatie nodig was 2008 kon 5,9% van de huishoudens geweest. Duizenden door Wikileaks zich miljonair noemen, vandaag is dat gelekte emails bewezen dat de verkie9%. De reden hiervoor is niet de ster- zingen vervalst werden en dat Sanders ke economische groei die iedereen ten campagne voerde op heel erg vijangoede komt, zoals een Amerikaans dig terrein.

11

diend heeft.

Sanders ging akkoord om haar camDe Democratische Partij probeert pagne te steunen. de indruk te wekken dat Trump verKshama Sawant, socialistisch geDe keuze van Clinton voor Tim slaan haar grootste bekommernis is. meenteraadslid in Seattle, zei hierKaine als haar kandidaat vice- Mocht dit werkelijk het geval zijn dan over: “Ik steunde de campagne van president toont aan dat zij en de was volgens alle peilingen Sanders de Bernie Sanders in de voorverkieDemocratische Partij niet ‘naar links beste kandidaat geweest. De grootste zingen, sprak op meetings en nam geduwd’ werden met de voorverkie- bezorgdheid was in de praktijk niets het initiatief voor Movement4Bernie, zingen. Er waren beperkte toegevin- meer of minder dan ervoor zorgen dat maar ik denk dat we hem niet kunnen gen in het niet bindende platform voor de partij veilig in de handen van de volgen in zijn beslissing om Hillary te steunen. Onze politieke revolutie dreigt hierdoor immers in zijn tegendeel omgezet te worden, waarbij het gekanaliseerd wordt naar een steun voor de neoliberale agenda van de Zoals in Europa zal ook in de VS het rechts populisme Democraten. Corrupte politici van het establishment steunen, is niet hoe we niet gestopt worden door te vertrouwen op het minste de rechterzijde een nederlaag kunnen kwaad. Het establishment biedt geen antwoord op toebrengen. Het zal rechts enkel versterken en hen toelaten om de politiede groeiende afkeer tegen zichzelf. Er moet een links ke agenda naar rechts te duwen.” alternatief opgebouwd worden.

De beste manier om de politieke de verkiezingen en kleine aanpas- heersende elite kon blijven. Sanders revolutie verder te zetten, is een zo singen aan de regels rond superafge- was welkom om nieuwe kiezers aan te breed mogelijke steun uitbouwen voor vaardigden. Met Kaine koos Clinton trekken maar moest politiek onscha- de Groene kandidate Jill Stein. Haar voor een neoliberale politieke mede- delijk gemaakt worden. De leiding campagne is de beste manier om de stander, iemand die de goedkeuring slaagde in haar opzet, Clinton werd nood aan een partij voor de 99% te van Wall Street al meermaals ver- gekroond als presidentskandidaat en beargumenteren.

De Democratische Partij is een doodlopende straat

nt de belangen van rechts! Temer moet weg! sociale programma’s. Deze verdwenen de voorbije jaren als sneeuw voor de zon. Voor veel Brazilianen brak Dilma haar verkiezingsbeloftes. De fiscale cadeau’s voor de grote bedrijven, de aanvallen op arbeidsvoorwaarden en de lonen van de werkenden en de enorme uitgaven voor de grote prestigeprojecten, het WK voetbal en de Olympische Spelen, maakten Dilma al snel de meest onpopulaire president in de geschiedenis van Brazilië.

Het aan het licht komen van de grootschalige corruptieschandalen, waar vooral de rechtse partijen bij betrokken waren, en de vervolging van verschillende regeringsministers in ‘Operatie Carwash’ (het onderzoek naar de corruptieschandalen), zorgde voor een explosief effect op de publieke opinie. In deze omstandigheden werd het voor de regering-Dilma steeds moeilijker om de besparingsagenda door te voeren.

Toen ook de grote private banken en de patroonsorganisatie van de staat Sao Paulo zich in januari publiekelijk tegen Dilma uitspraken, was het duidelijk dat haar dagen geteld waren.

Tot op het laatste moment trachtte Dilma Rousseff de kapitalistische klasse ervan te overtuigen dat haar regering de nodige her-

r

dls358.indd 11

vormingen kon doorvoeren. Zo nam ze maat- slogan ‘Temer Out’! In Sao Paulo werden meer regelen die buitenlandse bedrijven toelaten om dan 200 scholen bezet. Stakingsbewegingen olie te ontginnen in Brazilië, de staatsschuld vonden plaats bij onderaannemingen van werd heronderhandeld hetgeen privatiseringen Volkswagen en General Motors. Het ministemet zich meebracht en er werd een anti-terro- rie van cultuur werd bezet door kunstenaars rismewet gestemd die de weg opent voor de cri- en muzikanten. minalisering van sociale bewegingen.

De beweging ‘Temer Out’ is geen automatische steunbetuiging aan Dilma of de PT. Voor Temer wil hard neoliberaal beleid velen in de beweging stelt zich de vraag welk politiek alternatief nodig is na het verraad van De ondemocratische wijze waarop de huidi- de PT enerzijds en de politieke coup van Temer ge regering aan de macht kwam, creëert heel anderzijds. De linkse oppositiepartij PSOL wat protest in de samenleving. Ook de namen die de voorbije 15 jaar verschillende ups and van Temer en vele anderen worden genoemd downs kende, soms naar het centrum afgleed in ‘Operatie Carwash’. Het feit dat Temer niet om later op basis van massabewegingen terug van plan is om zich kandidaat te stellen voor de naar links op te schuiven, heeft nu een histoverkiezingen in 2018 en dus geen rekening moet rische kans. In oktober zijn er gemeenteraadshouden met populariteitspolls, stelt hem in staat verkiezingen en volgens recente peilingen kan een hard neoliberaal beleid te voeren. ze in veel grote steden de tweede grootste parVanaf de eerste dag kondigde de regering- tij worden.

Temer een lawine aan hervormingen aan. Zo De zusterorganisatie van LSP in Brazilië, LSR worden bepaalde staatssubsidies in de gezond- (Liberdade, Socialismo, Revoluçao), is actief heidszorg en het onderwijs stopgezet, wordt de binnen PSOL en pleit er voor een strijdbaar en pensioenleeftijd opgetrokken, wordt de ont- socialistisch programma. Binnen de beweging slagregeling versoepeld waardoor grote bedrij- ‘Temer Out’ verdedigt ze het idee dat er nieuwe ven sneller kunnen ontslaan, … Ook vanaf de verkiezingen moeten komen en werken de milieerste dag waren er massabetogingen tegen de tanten aan de eenmaking van de verschillende politieke coup en de voorgestelde hervormin- protestbewegingen tegen Temer en de neolibegen. Deze betogingen vonden plaats onder de rale aanvallen van zijn regering.

20/09/2016 13:52:10

12

geschiedenis

de

Linkse Socialist

Oktober 1996: witte beweging doet rot systeem een weeklang wankelen 20 jaar geleden stond België in rep en roer. Een week van spontane acties en lokale betogingen, waarvan de grootste in Gent met 25.000 deelnemers, eindigde met een 300.000 mensen sterke Witte Mars op 20 oktober 1996 in Brussel. Het establishment moest alles uit de kast halen, tot kardinaal en koning toe, om de situatie onder controle te krijgen. Een terugblik op deze beweging. door

Geert Cool

Uitbarsting van woede

Duizenden mensen die spontaan op straat komen, scholen die leeglopen, bedrijven die in staking gaan. En dit allemaal omdat een onderzoeksrechter van een dossier werd gehaald. Het klinkt 20 jaar later vreemd en in de officiële herdenkingen zal het element van de massabeweging wellicht onderbelicht blijven. De affaire-Dutroux in 1996 leidde tot een grote verslagenheid. Jonge meisjes die ontvoerd en misbruikt worden: het schokt iedereen. Maar liefst 2,5 miljoen mensen tekenden een petitie. Toen bleek dat het onderzoek naar deze affaire met heel wat moeilijkheden te kampen kreeg, barstte de woede uit.

De directe aanleiding was het verwijderen van onderzoeksrechter Connerotte van het dossier. Die had een bord spaghetti gegeten op een steunavond voor de vermiste meisjes en was bijgevolg niet ‘onpartijdig’.

Connerotte werd gezien als een doortastende figuur die door de bureaucratische mallemolen van het gerechtelijk establishment door middel van het spaghetti-arrest aan de kant werd geschoven. Velen vreesden een nieuwe doofpotoperatie zoals rond onder meer de terreurgroep ‘Bende van Nijvel’ en andere incidenten uit de jaren 1980.

De woede richtte zich tegen het volledige systeem. Gerecht en politiediensten, maar ook de media, waren het vertrouwen van de bevolking verloren. Een reeks opgestapelde frustraties kwamen samen. Het waren de arbeiders van VW-Vorst die de beweging op gang trokken door het werk op maandag 14 oktober neer te leggen. Ze kregen al snel navolging doorheen heel het land. Op dinsdag waren er de eerste scholierenacties die op veel plaatsen de rest van de week zouden doorgaan en steun kregen van werkenden, studenten, ...

Er volgde een week van spontane betogingen en massaal protest. Het establishment verloor deels de controle over de situatie en er kwamen wanhopige oproepen aan de scholieren om terug naar school te gaan en aan de

arbeiders om terug te werken. Alle onderdelen van het establishment mengden zich in die oproepen, van regering tot de koning en de kerk. Allen waren ze bang voor deze beweging. Daarom moest de Witte Mars, de inderhaast georganiseerde nationale mobilisatie op 20 oktober, apolitiek gehouden worden. De traditionele politici hadden immers geen controle op de politieke ideeën die ontwikkelden in de beweging. De omvang, spontaneïteit en snelheid van de beweging verrasten het volledige establishment.

Beweging organiseren en richting geven

Met de voorloper van LSP kwamen we actief tussen rond de slogan ‘Dit systeem is rot tot op het bot’ waarbij we het wantrouwen tegen het functioneren van het gerecht opentrokken naar het invraagstellen van de volledige samenleving. Waar we de mogelijkheid hiervoor hadden, vooral in Gent, namen we samen met anderen het initiatief om de beweging zowel inhoudelijk als praktisch richting te geven. Er kwam een oproep voor een gezamenlijke betoging op vrijdag 18 oktober. Er werden pamfletten verdeeld aan werkplaatsen, soms leidde dit meteen tot stakingen.

Op de jongerenacties die dagelijks door de stad trokken, werd de oproep gepopulariseerd. Ik herinner me hoe we in Gent met enkele LSP-leden de hele week scholieren- en studentenbetogingen animeerden die spontaan uitgroeiden tot acties met honderden en zelfs duizenden aanwezigen.

De snelheid waarmee deze beweging ontstond en het thema van de directe aanleiding ervan droegen bij tot verwarring. Zo kwamen we op een bepaald ogenblik met enkele honderden scholieren die slogans als ‘Rechtstaat?

Boerenbedrog!’ riepen een andere groep scholieren tegen die de slogan ‘Leve de rechtstaat’ riep, nog anderen zeiden dat Dutroux de doodstraf moest krijgen. Door samen de straat op te trekken en doorheen de acties discussies te voeren, was het op een beperkte schaal mogelijk om duidelijke eisen

naar voor te brengen en iedereen te kinderen, vaak tegen hun zin, tot leirichten op een grote gezamenlijke ac- ders en woordvoerders gebombardeerd. tie. Het droeg bij tot de betoging met Zij werden in alle media opgevoerd en 25.000 deelnemers in Gent op vrijdag plots gingen alle deuren, tot die van 18 oktober waarbij ‘Dit systeem is rot het koninklijk paleis, voor hen open. tot op het bot’ de centrale slogan was. Toenmalig premier Dehaene verklaarDit was de grootste betoging na de na- de jaren later dat het optreden van kotionale Witte Mars en het toonde op ning Albert in die weken zijn grootste lokaal vlak aan wat mogelijk was ge- verdienste was: “Albert heeft toen een weest indien de arbeidersbeweging na- revolte voorkomen.” Het establishtionaal initiatieven had genomen. ment deed er alles aan om de Witte Mars om te vormen tot een apolitieke Recuperatie rouwstoet. Helemaal gerust waren ze er niet op: de regering durfde zich niet Doorheen de week werd de beweging te vertonen op de Witte Mars. Tegelijk steeds meer gedragen door de arbei- was er een repressieve aanpak, dat onders en hun gezinnen. Dat gebeurde dervond ik toen ik in Brussel nog voor doorgaans niet bewust als klasse, maar aanvang van de Mars samen met anals ouder, als kind. Het was mogelijk deren opgepakt werd wegens het beom het onbewuste bewust te maken. zit van een stapeltje pamfletten. Vrije Waar wij de krachten hiervoor hadden, meningsuiting was niet aan de orde speelden we daar een rol in. Een orde- van de dag. De recuperatie stopte de woord van de vakbondsleidingen had beweging in de doofpot. volstaan om de beweging richting te 20 jaar na de woede tegen de klassengeven en verder te laten ontwikkelen. justitie die de belangen van de rijken De voorloper van LSP stelde dat er een verdedigt, is de drempel voor toegang oproep moest komen voor een algeme- tot justitie nog hoger geworden voor ne staking en de vorming van actieco- gewone mensen (BTW op advocaatmités om die staking voor te bereiden. kosten, hogere griffierechten, onvolDat zou een actie onder controle van doende middelen voor pro deo stelsel, de basis worden. Maar de vakbonds- ...). Grote fraudeurs die hun kapitaal leiding had evenveel schrik voor een naar Panama versluizen gaan vrijuit, algemene staking als de politici. grote fraudezaken verjaren terwijl er Hierdoor was er ruimte voor het es- voor gewone mensen steeds meer vertablishment om de beweging te re- volgingsmethoden komen (denk maar cupereren. Door het gebrek aan een aan de GAS-boetes) waarbij de dremleiding vanuit de arbeidersbeweging, pel om ertegen in te gaan voor het gewerden de ouders van de verdwenen recht hoger wordt. Van democratische

controle op het gerecht is er al helemaal geen sprake.

De snelheid en de omvang van de Witte Beweging vormen ook een antwoord op diegenen die denken dat massabewegingen in ons land niet aan de orde van de dag zijn. Er staan nog veel emmers ongenoegen klaar om bij een extra druppel over te lopen in straatprotest. Dit kan ook rond thema’s waarrond het niet meteen verwacht wordt.

Het ontbreken van een actieve betrokkenheid van de vakbondsleiding maakte dat er onduidelijkheid was over het klassenkarakter van de beweging. Er namen ook andere lagen van de maatschappij deel aan de beweging.

Maar dat is geen statisch gegeven. Het patronaat haakte al gauw af toen er stakingsacties waren. De middenstand had voorheen een actieve rol gespeeld in het verspreiden van affiches van de verdwenen kinderen en stond ook sympathiek tegenover de acties, maar ze had er niet de leiding over. Onder tal van intellectuelen werd neerbuigend gedaan over het ‘volkse’ karakter.

De beweging kreeg een massakarakter na de staking bij Volkswagen in Vorst en werd steeds meer gedragen door de arbeiders en hun gezinnen.

Ook de Witte Beweging toonde de potentiële kracht van de arbeiders.

Daarbij is het essentieel voor linkse krachten om het onbewuste bewust te maken en de beweging perspectief te geven vanuit een klassenstandpunt.

waar LSP voor staaT De technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake

dls358.indd 12

meer van diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit.

Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het

milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Voor socialisme en internationalisme

Arbeidersdemocratie

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

20/09/2016 13:52:10

partijnieuws

www.socialisme.be oktober 2016

ALS: ons niet laten doen, jongeren in verzet!

Het academiejaar is opnieuw begonnen. Afgelopen zomer ontbrak het niet aan vormingsmomenten (zomerkamp, internationale zomerschool, ...) en campagne-ervaringen (onder meer op de zomerfestivals). In alle steden waar we aanwezig zijn, zowel in het noorden als het zuiden van het land, staan enthousiaste en dynamische groepen klaar om zich op te bouwen in de scholen, hogescholen en universiteiten.

Op het einde van de vakantie waren er nog verschillende voorbereidingsvergaderingen, onder meer op nationaal vlak. Daar werd collectief besproken hoe de Actief Linkse Studenten en Scholieren de ervaringen van de zomercampagne zullen gebruiken voor de activiteiten dit najaar. Welke reacties waren er? Welke thema’s kwamen het meest naar voor in de discussies? Hoe is de politieke situatie de afgelopen maanden ontwik-

keld en welke perspectieven zijn er voor de komende periode? Dergelijke vergaderingen bieden een uitstekende kans om ervaringen uit te wisselen en om met voortrekkers uit verschillende steden samen te komen.

Langs Nederlandstalige kant ligt de nadruk op de strijd tegen racisme.

De vele racistische uitspraken door gevestigde politici, vooral van N-VA, zorgen voor verdeeldheid. Het doel is om ons te verzwakken. Wij nemen dit niet en gaan in verzet. Langs Franstalige kant werd meer gewerkt rond de strijd tegen de dictatuur van de markt met de voorbeelden van TTIP (Transatlantisch vrijhandelsverdrag), het asociale beleid van de rechtse regering en de aankondiging van de sluiting van Caterpillar in Gosselies.

Volgens Oxfam bezitten 62 superrijken evenveel als de helft van de wereldbevolking. De bescherming van ons milieu, onze gezondheid en onze toekomst, vereist dat we de macht uit de handen van de multinationals en

superrijken halen. We pleiten voor het collectiviseren van de sleutelsectoren van de economie (energie, financiewezen, ...) waarbij het beheer gebeurt door democratische comités van werkenden, consumenten en de gemeenschap in het algemeen. Wat we niet bezitten, kunnen we niet controleren.

In Bergen produceerde de lokale ploeg van ALS een eigen krantje om onder jongeren te verspreiden. Ze schreven artikels over diverse thema’s zoals: “Van een verloren generatie naar jongeren in strijd”, “Zijn stakingen achterhaald?” of nog “Ik rebelleer, dus ik ben” waarin wordt ingegaan op de strijd tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld in Vlaanderen in 2014. Voor dat artikel trokken enkele militanten naar Gent om er te spreken met Franz die zijn ervaring deelde over de strijd van de scholieren en hun actiecomités tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld. Er werd vertrokken van kleinere acties zoals sit-ins voor de school met enkele tientallen jongeren waarop grotere acties werden voorbereid. Op vergaderingen werden verschillende taken voorbereid: flyers en affiches maken, open brieven voor ouders en leerkrachten, ... Enkele voortrekkers gingen ’s ochtends voor school anderen overtuigen om mee te doen. Er werden betogingen gehouden en een scholierenstaking met ongeveer 800 deelnemers. Elke betoging eindigde met een algemene vergadering waarop iedereen kon spreken en waar beslist werd over verdere acties.

Dit is een voorbeeld van de rol die de Actief Linkse Studenten en Scholieren spelen: een dynamische groep die discussieert over wat er foutloopt in de samenleving maar ook acties organiseert en daarbij zoveel mogelijk jongeren wil betrekken om samen voor onze toekomst op te komen. Werk hieraan mee en sluit je aan!

13

Agenda • Vr. 7 oktober. Actiedag tegen de rechtse regering • Do. 13 oktober. Gent: meeting over Corbyn-revolte. 19u30 Ons Huis, Vrijdagmarkt • Vr. 14 oktober. Brussel: meeting over Corbyn-revolte. 19u Pianofabriek, Fortstraat 35 • Za. 15 oktober. Antwerpen: meeting over Corbyn-revolte. 14u Nieuwe Zurenborger, Dageraadplaats 4 • Za. 15 oktober. Luik: meeting over Corbyn-revolte. 19u Fédé, Place du XX Août • Zo 16 oktober. Bergen: meeting over Corbyn-revolte. 14u Café Le Central, Grand Place • Vrij. 25 nov. Gent: meeting met Kshama Sawant • Za. 26 nov. Brussel: meeting met Kshama Sawant • 10-11 dec: districtscongressen van LSP

LSP in actie In het eerste weekend van september is er in Luik telkens ‘Retrouvailles’, een festival waarop alle verenigingen zich voorstellen. We hadden er een stand en slaagden erin om ondanks het vreselijke weer op zondag toch 114 exemplaren van deze krant te verkopen alsook 4 abonnementen. In hetzelfde weekend hield LSP in Gent een geslaagde barbecue met 85 aanwezigen.

Zo werd ook daar het nieuwe werkjaar terug op gang getrokken.

BBQ in Gent

‘De Linkse Socialist’: een strijdbare krant die uw steun verdient en nodig heeft Oubollig en conservatief, zo werden onze socialistische ideeën rond de eeuwwisseling opzijgezet door de ‘moderne’ liberale yuppies. Wat een nachtmerrie moet het voor hen zijn om in de VS stadia te zien vollopen om te luisteren naar een speech van de grijze socialist Bernie Sanders. In GrootBrittannië kwamen deze zomer meer dan 75.000 mensen luisteren naar Jeremy Corbyn op zijn vele meetings doorheen het land. Zijn tegenstander, Owen Smith, gepokt en gemazeld in de traditionele politiek, kreeg nog geen kantine van een voetbalploeg uit de vierde provinciale gevuld met zijn sympathisanten. De rechtervleugel van de partij schreeuwt moord en brand dat Labour met Corbyn en zijn oubollige ideeën nooit verkiezingen kan winnen. Maar onder de gewone

bevoling leeft een ander gevoel. Als ment dat er meer dan ooit nood is aan enige klassiek partij in Europa kent socialistische analyse en agitatie.

Labour geen daling van haar lidmaatWe voeren een campagne om in sepschap. Op een jaar tijd verdubbelde tember en oktober 150 abonnementen haar lidmaatschap tot 515.000 (met te maken op deze krant. Sommigen daarbovenop nog tienduizenden gere- daarvan zijn proefabonnementen van gistreerde sympathisanten). Waarom 5 of 10 euro. Andere abonnees zijn kan je op dit enthousiasme geen ver- bereid ons op een meer permanente kiezingen winnen? basis te steunen en storten maandeOubollig was het ook om een krant lijks minstens 2 euro en ontvangen uit te brengen met zogezegd ach- dan ook elke maand onze krant in terhaalde ideeën. Maar nu blijkt de hun brievenbus. zoektocht naar ideeën en alternatieven op de huidige kapitalistische loKan je deze krant en haar artikels gica groeiende proporties aan te ne- appreciëren? Wil je helpen om deze men. 15 jaar geleden bestonden er ideeën een bredere verspreiding te nog 4 of 5 linkse kranten die je op laten kennen in de samenleving? acties, betogingen, op straat, in je Abonneer je vandaag nog bij een van wijk, bij collega’s op het werk kon ko- de verkopers of door te storten op pen. Vandaag is er bijna enkel nog De deze rekening BE48.0013.9075.9627 Linkse Socialist en dat net op een mo- van Socialist Press.

Waarom ik lid werd van LSP “Kort nadat ik naar de universiteit ging, sloot ik aan. Ik had interesse in het marxisme en gezien de actuele context zocht ik naar een organisatie die zich daarop baseerde.

Ik liet mijn gegevens achter op een stand aan de universiteit in Luik.

Er volgden een reeks discussies die mij overtuigden om me effectief te engageren.”

milie en besefte pas later dat sociale van de krant mee. Kort nadien hadellende ook in mijn buurt bestond. den we een lange discussie en zag ik De afgelopen jaren stelde ik vast dat dat LSP reële alternatieven voor de dit systeem slecht in elkaar zit. Als toekomst naar voor schuift. Ik werd 15-jarige keek ik naar het anarchis- uitgenodigd voor een vergadering me als alternatief. Hierna brachten en verschillende leden legden me verschillende persoonlijke ervarin- uit hoe de partij werkt en ook hoe gen me in contact met mensen uit een andere samenleving tot stand sociale omgevingen. Ik leerde veel kan komen. Op het zomerkamp waover het leven van mensen die het ren er leden van alle leeftijden. Ik niet goed hebben. Het sterkte mijn leerde er veel bij, wat me sterkte in Nico, student, Luik opvatting dat er iets moet verande- het idee dat het mogelijk is om alren. Maar hoe? Toevallig kwam ik les te veranderen als we ons daartoe “Ik volgde LSP enkele maanden en op een avond in Bergen een militant organiseren.” werd lid tijdens het zomerkamp be- van LSP tegen. We hadden het over Jenio, student, Bergen gin juli. Ik kom van een ‘goede’ fa- politiek en ik nam een exemplaar

dls358.indd 13

Retrouvailles

Strijdfonds: doelstelling overtroffen!

LSP wil elke drie maanden 11.500 euro steun ophalen om onze acties en werking te financieren. In het derde kwartaal (juli-september) hebben we bij het ter perse gaan, eind september, onze doelstelling reeds mooi overtroffen. De dynamiek van onze jongerencampagnes in de zomer droeg daartoe bij, net als enkele erg succesvolle barbecues zoals in Gent begin september.

Luik-Lux: 2.021 € Henegouwen-Namen: 1.523 € O en W Vlaanderen: 2.893 € Bxl-W.Brab: 1.691 € Vl Brab-Limburg: 730 € Antwerpen: 529 € Nationaal: 2.714 €

184% 138% 92% 70% 69% 30% 258%

TOTAAL: 12.019,63 €

105%

Steun de strijd voor een socialistisch alternatief: stort op BE69 0012 2603 9378 van LSP met vermelding ‘steun’.

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

20/09/2016 13:52:11

14

racisme

de

Linkse Socialist

Consequent antiracisme: tegen alles wat ons verdeelt!

Racisme zit diep ingebakken in elke kapitalistische samenleving.

Hoewel het soms lijkt alsof er vooruitgang wordt geboekt, blijft de bittere realiteit dat afkomst en nationaliteit erg bepalende factoren zijn in de kansen die je krijgt op - bijvoorbeeld - de arbeidsmarkt. In perioden van crisis, zoals vandaag, doen neoliberale politici er alles aan om door middel van vulgaire en ranzige uitspraken de verdeeldheid onder de bevolking te doen toenemen. Enkel een consequent antiracisme dat het probleem bij de wortels - het kapitalistische systeem dat bevolkingsgroepen tegen elkaar opzet - aanpakt, kan een oplossing bieden voor racistische problemen waar bevolkingsgroepen en de arbeidersklasse als geheel mee geconfronteerd worden. door

Jarmo (Antwerpen)

Het antiracisme van N-VA is wel heel relatief

Sinds de opkomst van de rechtspopulistische N-VA merken we dat vanuit politieke kringen nieuwe pogingen worden gedaan om racisme aanvaardbaarder te maken. De ‘zachtere’ retoriek - vergeleken met het neofascistische Vlaams Belang - zou ronduit racistische standpunten in het publiek debat moeten krijgen. De uitspraak enkele jaren geleden van Liesbeth Homans dat racisme ‘relatief’ is en enkel gebruikt wordt als ‘excuus voor persoonlijk falen’ zette de trend.

Sindsdien regent het elke dag vulgaire en ranzige opmerkingen vanuit rechtsnationalistische hoek in de massamedia. N-VA-voorzitter en burgemeester van Antwerpen (één van de meest multiculturele steden van het land) stelde zelfs boudweg dat het probleem bij één enkele bevolkingsgroep (‘Berbers’) ligt. Het Vlaams Belang zal het nog moeilijk krijgen om dit racisme langs rechts voorbij te steken...

Een dergelijke toonaard in het politiek debat heeft verregaande gevolgen voor al wie niet zuiver autochtoon is. De beelden van gewapende politiemannen die, als gevolg van het befaamde boerkiniverbod, het strand optrokken om vrouwen te verplichten zich uit te kleden in naam van de westerse waarden en normen, gingen razend snel de sociale media rond. In Vlaanderen ontstond een kleine hetze nadat een jongen met Marokkaanse roots in Marokko omkwam in een ongeluk met een quad. De racistische vuilspuiterij die daarop volgde op sociale media werd door alle traditionele partijen met grote woorden veroordeeld. Nochtans is het niet ver-

wonderlijk dat mensen zich gesterkt voelen in hun racistische vooroordelen en gevoelens op een moment dat het politieke debat racistische opmerkingen toelaat en zelfs aanmoedigt.

Zeggen dat racisme relatief is of enkel ‘Berbers’ problematisch zijn, mag in bepaalde gevallen iets academischer en meer onderbouwd klinken; het blijft racisme van de laagste plank en sterkt anderen in hun overtuiging dat het toelaatbaar en zelfs noodzakelijk is. Het is een klimaat van racisme dat bewust gecreëerd wordt. N-VA-kopstukken doen daar ook niet flauw over.

Siegfried Bracke verklaarde in Knack dat het de ambitie van N-VA is om zoveel mogelijk VB-kiezers aan te trekken. Fons Duchateau verklaarde in De normen’. Wellicht wordt daarmee ook Standaard iets gelijkaardigs. De strate- het bedreigen van kwetsbare vrouwen gie om dit doel te bereiken, is duidelijk: op het strand door gewapende manneem zoveel mogelijk programmapun- nen bedoeld. ten en retorische elementen van het VB Hoewel het boerkiniverbod uiter- Fernand Huts, de CEO van over, dan volgen de kiezers vanzelf. aard een uiting van racisme is, vormt Katoennatie, verklaarde het niet de kern van het probleem.

Racisme beperkt zich niet tot Racisme zit veel dieper in de samen- dat hij gerust vluchtelingen symbolen leving geworteld dan de discussie over wil aannemen, weliswaar religieuze symbolen doet uitschijnen. met de duidelijke Het racisme in onze samenleving is Dat betekent dat het ook niet volniet willekeurig. Je kan je er als mi- staat om dergelijke verboden terug te intentie om de lonen en grant of Belg met een migratieachter- schroeven. Wouter Torfs, CEO van arbeidsvoorwaarden van grond niet aan onttrekken. Het is sy- Schoenen Torfs, kwam eind augusstematisch. Als racisme vandaag als tus terug op zijn beslissing om geen alle havenarbeiders neer instrument gebruikt wordt door de werknemers met een hoofddoek aan te halen. Dit antiracisme politieke klasse, is dat met de duide- te nemen. Niet omdat hij plots een lijke bedoeling om bevolkingsgroe- principieel probleem heeft met raciskunnen we missen als pen tegen elkaar op te zetten. Niet de tische discriminatie bij aanwervinkiespijn; we worden er politieke kaste en de aanhoudende gen, maar omwille van wat hijzelf allemaal slechter van. besparingen zorgen ervoor dat jouw ‘voortschrijdend inzicht’ noemde. Hij levensstandaard daalt, maar wel de voegt er eerlijkheidshalve aan toe dat vluchteling die have en goed inruilt het aandeel consumenten die moslim voor een onzekere toekomst: dat is zijn en schoenen koopt een belangrijhet idee. Die vluchteling is bovendien ke overweging was. Dat enkele mos- ter niets aan het structurele racisme ook nog eens een bedreiging voor onze lima’s nu aan een job zullen geraken waarmee moslims dagelijks gecon‘manier van leven’ en onze ‘waarden en bij Schoenen Torfs, verandert ech- fronteerd worden. Ook Fernand Huts,

Actief Linkse Scholieren protesteren tegen N-VA-racisme Op 15 september hielden de Actief Linkse Scholieren in Gent een protestactie aan het Veerleplein. Er werd een protestbrief in de bus gestoken bij Siegfried Bracke (N-VA) die daar in de buurt woont. De racistische uitspraken door NVA’ers de voorbije weken was de directe aanleiding voor het protest.

Mai van de Actief Linkse Scholieren op Sint-Lucas: “De haatpraat van de politiekers, het burkinidebat en alle racistische uitspraken van de N-VA dienen enkel om niet te moeten praten over de echte sociale problemen! Het zijn ook nooit de grote bedrijven of de multinationals die van iets beschuldigd worden. Het zijn altijd bepaalde bevolkingsgroepen. De N-VA maakt daar een sport van. Eerst de Walen, dan de werklozen, later de Berbers, de vluchtelingen en uiteindelijk de moslims.

Wie wordt de volgende zondebok?”

Kobe van de Actief Linkse Scholieren op de Voskenslaan: “Onze regeringen zijn omgekeerde Robin Hoods: cadeau’s voor de rijken, bankiers en geven. Enkel de winsten van de grote zien dat ze dezelfde belangen hebben ons te organiseren en een alternatief multinationals, besparen op jongeren, bedrijven tellen en de besparingswoe- als die van hun collega’s met een mi- op besparingen en sociale problemen werkenden, werklozen en gepensio- de van de rechtse regering verloopt gratie-achtergrond of andere religie. uit te bouwen. Zo versterken we solineerden om dan migranten de schuld te vlotter als jongeren en werkenden niet Racisme beantwoorden we best door dariteit in strijd.”

dls358.indd 14

Foto: Liesbeth de CEO van Katoennatie, verklaarde dat hij gerust vluchtelingen wil aannemen, weliswaar met de duidelijke intentie om de lonen en arbeidsvoorwaarden van alle havenarbeiders neer te halen. Dit antiracisme kunnen we missen als kiespijn; we worden er allemaal slechter van.

Het enige antiracisme dat werkelijk oplossingen kan bieden, is een antiracisme dat de arbeidersklasse verenigt in plaats van verdeelt. Het is een antiracisme dat duidelijk maakt dat een aanval op één bevolkingsgroep, een aanval op de hele klasse betekent. Het is een antiracisme dat duidelijk de link legt met de besparingen die vandaag op ons afkomen en eerst de zwaksten in de samenleving, maar uiteindelijk iedereen in het hart treffen. Het is een antiracisme dat opkomt voor een samenleving waarin bevolkingsgroepen niet tegen elkaar opgezet worden, maar waar de productiviteit van de werkenden wordt ingezet om de levensstandaard van de werkenden te verhogen: een socialistische samenleving.

Toename racistisch geweld in Duitsland In de eerste helft van 2016 waren er in Duitsland 529 gewelddaden door extreemrechts waarbij 399 gewonden vielen. In dezelfde periode vorig jaar waren er ‘slechts’ 342 incidenten met 271 gewonden. Mogelijk zullen de cijfers voor de eerste helft van dit jaar nog toenemen, soms zit er vertraging op de rapportering.

Bij een incident in München vielen er 9 doden. Een extreemrechtse militant wilde de vijfde verjaardag van de vreselijke moordpartij door Anders Breivik in Noorwegen ‘vieren’. Er waren nog tal van gewelddaden die op minder mediabelangstelling konden rekenen. Maar toch blijven grote delen van de media en de politici (niet alleen van de rechtse populistische AfD) constant een verband leggen tussen vluchtelingen en geweld. Ze roepen op tot meer macht voor de overheid en het aan banden leggen van democratische rechten. Daartoe worden vluchtelingen en moslims aan een algemene verdenking onderworpen.

20/09/2016 13:52:13

jongeren

www.socialisme.be oktober 2016

15

Jongen sterft moederziel alleen in een tent van ontbering Jordy (19 jaar) kwam van ontbering om. Hij zat moederziel alleen in een tentje op het domein van de Blaarmeersen in Gent. Een gebroken leven in instellingen werd gevolgd door een pijnlijk einde. De graad van beschaving kan afgemeten worden aan het lot van wie moeite heeft om mee te kunnen.

We vroegen een reactie aan een jongere die ook op straat gestaan heeft. Daarnaast laten we ook een iemand aan het woord die werkt met jongeren die emotionele en gedragsproblemen hebben.

Foto: Collectif Krasnyi

“De situatie van Jordy is geen individuele kwestie” “Mijn naam is Kanzy en ben lid van de Actief Linkse Studenten. Ik ben zelf destijds op straat gezet en aan mijn lot overgelaten door het comité van bijzondere jeugdzorg. Hierdoor was ik op minderjarige leeftijd dakloos. Gelukkig had ik een spaarboekje en kon ik de waarborg voor een appartementje betalen. Pas erna was er recht op OCMW-steun.

“Het besparingsbeleid treft me enorm hard. Mijn elektriciteitsfactuur bedraagt 125 euro per maand. Mensen met elektrische verwarming betalen extra veel door de turteltaks die werd ingevoerd in december 2015.

Zelfstandig wonen is haast onbetaalbaar geworden.

“De situatie van Jordy is geen individuele kwestie. Het is een politiek, economisch en maatschappelijk probleem. Als zwak begaafde jongeren zomaar op straat gegooid worden en

opeens volledig zelfstandig moeten zien te overleven, dan is het normaal dat het kan mislopen.

“Het is niet de schuld van de sociaal werkers uit die instellingen maar de schuld van een sociale afbraakpolitiek. In plaats van in betaalbare en sociale woningen te investeren, gaan onze belastingen naar oorlog en terreur. Niet enkel met gevechtsvliegtuigen wordt er oorlog gevoerd, er heerst ook een economische oorlog tegen de allerzwaksten in onze samenleving. Hoeveel doden moeten er nog vallen?

“Ziekte, werkloosheid en armoede worden steeds meer voorgesteld als een keuze. In zo’n systeem raken de meest hulpbehoevenden geïsoleerd.

Jongeren als Jordy worden zodanig gemarginaliseerd door de gehele structuur dat ze hun vertrouwen in de hulpverlening verliezen.

“Vereenzaming en isolatie is een gevolg van de verdeel-en-heerspolitiek van bovenaf. Media en politiek maken altijd een onderscheid tussen werkenden en uitkeringstrekkers, arbeiders en studenten, gelovigen en niet-gelovigen, lokale bevolking en vluchtelingen. We moeten ons daar diep voor schamen. Niet tegenover onszelf, maar voor het feit dat we niet genoeg ingaan tegen dit beleid.

“We hebben nood aan een economische herverdeling zodat er voldoende sociale woningen onder democratische controle zijn. Openbare diensten zoals NMBS, onderwijs, sociale agentschappen, gespecialiseerde hulpverlening, daklozencentra , ... moeten voor iedereen toegankelijk zijn. Op 29 september betoog ik zeker mee tegen het bijzonder destructieve besparings- en afbraakbeleid van de N-VA en de rechtse regering.”

Kanzy, jongere uit Gent

“Meer middelen nodig voor betere hulpverlening” “De dood van Jordy veroorzaakte grote opschudding. Het regende opinies. Maar vooral werd gezocht naar de schuldige. Jordy zelf? De hulpverleners die hem begeleidden? De overheid?

“Voor bij deze vraag stil te staan, dient er nog een algemeen punt gemaakt te worden. Er zijn steeds meer tekorten in de samenleving. Er is geen geld genoeg voor onderwijs, om de noodcentrales te bemannen, voor (sociale) woningen, … Blijkbaar is er ook geen geld genoeg om iedereen die hulp nodig heeft deze te bieden.

“Hoe komt het dat Jordy van honger stierf? Dat hij in een tentje sliep?

De maatschappij, en dus de overheid, draagt een verantwoordelijkheid om basale noden zoals voedsel en onderdak te vervullen. Voor sociale noden is er amper geld, voor grote bedrijven is er altijd geld.

“Het klopt dat meerderjarige jongeren vaak geen hulpverlening meer willen. Moeten we ze verplichten door bijvoorbeeld jeugdrechtbankmaatregelen te verlengen? Dit komt niet tegemoet aan hun noden aangezien veel van die jongeren hulpverleningsmoe zijn. Deze jongeren hebben vaak nabijheid en zorg nodig, maar ze verdragen niet dat er dicht op hun vel gezeten wordt. De vraag die gesteld moet worden is: moet de hulpverlening zich niet aanpassen aan de behoeftes van deze jongeren?

“Vandaag is er geen sprake van een overgang tussen jeugdhulpverlening en volwassen hulpverlening. Er wordt wel over nagedacht, maar concreet is het nog niet. Er is een andere soort hulpverlening nodig voor deze jongeren. Veel toegankelijker en laagdrempeliger. Hulpverlening moet beschikbaar blijven zonder veel verwachtingen, ze moet naar de jongeren toegaan en niet andersom. Waarom niet af en toe iets gaan drinken om te

We moeten opkomen voor een betere hulpverlening voor iedereen. Een betere hulp voor wie het nodig heeft, maar ook de arbeidsen loonvoorwaarden om dit te realiseren.”

laten weten dat de jongeren niet alleen staan? Waarom geen plaats creëren waar ze dag en nacht kunnen langskomen? Waarom niet meer appartementen voorzien waar ze individueel kunnen leven aan een betaalbare huur en waar de begeleiding langsgaat? Dit bestaat al, maar het aanbod is onvoldoende.

“Het is duidelijk dat er massaal veel middelen nodig zijn om dit te realiseren. Met de vinger wijzen naar de hulpverlening is onterecht. Die probeert te roeien met de weinige riemen die er zijn. Er zijn meer middelen nodig, anders blijft elk voorstel beperkt tot meer flexibiliteit voor de hulpverleners. Hulpverleners die opkomen voor een betere hulpverlening worden soms een schuld- en schaamtegevoel aangepraat. Dat is onterecht. We moeten opkomen voor een betere hulpverlening voor iedereen. Een betere hulp voor wie het nodig heeft, maar ook de arbeids- en loonvoorwaarden om dit te realiseren.”

Stefanie, werkzaam in een voorziening voor jongeren met gedrags - en emotionele problemen

16-jarige moet onderduiken wegens dreiging tot uitwijzing Het 16-jarige meisje Djellza B is als baby naar ons land gekomen en hier opgegroeid.

Toch werd ze met haar ouders opgepakt om uitgewezen te worden naar Kosovo, een land waar ze zelf nooit kwam en waarvan ze de taal niet kent.

Vlak voor de uitwijzing dook Djellza onder. Een 16-jarig meisje dat moet onderduiken om niet gedeporteerd te worden, is schandalig. Hier en daar werden zelfs vergelijkingen gemaakt met Anne Franck die in de Tweede Wereldoorlog moest onderduiken voor de jodenvervolging.

Het meisje schreef op sociale media: “Ik ben een meisje van 16 en ik woon 16 jaar in dit land. België is mijn thuis.

Ik ben nog nooit in Kosovo geweest en ken de taal niet. Wat heb ik misdaan?”

Staatssecretaris Theo Francken was er snel bij om de ouders van Djellza met de vinger te wijzen: “Het is jammer dat het minderjarige kind in dit gezin het slachtoffer wordt van het onverantwoordelijke en onwettige gedrag van haar ouders, maar er kan voor haar helaas geen uitzondering gemaakt worden.” Kritiek op deze opstelling werd van tafel geveegd.

Dokter Marc Van Ranst twitterde: “Wat bereik je wanneer je haar buitenzet, behalve een warm-bruin gevoel van binnen op de plaats waar anderen een hart hebben.” Waarop Theo Francken kort reageerde: “Zieke mens.”

In 2013 pleitte Theo Francken zelf voor een “kinderpardon” voor jonge

dls358.indd 15

Unicef maakte bekend dat wereldwijd bijna 50 miljoen kinderen op de vlucht zijn. De helft van alle vluchtelingen zijn kinderen, in 2015 kwam ongeveer 45% van alle gevluchte kinderen uit Syrië en Afghanistan.

Vorig jaar vroegen 100.000 “onbegeleide minderjarigen” asiel aan in 78 landen, dat is drie keer zoveel als in 2014.

Actie van gezinnen-zonder-papieren in mei 2016. Foto: PPICS asielzoekers die hier minstens vijf Sharifi. De Theo Francken van 2013 jaar verblijven, waarvan de asielaan- is volgens die van 2016 zelf een ‘zievraag al jarenlang loopt, die actief bij- ke mens.’ dragen aan de samenleving en nooit Het is onaanvaardbaar dat een meismeer dan drie maanden van de radar je van 16 jaar moet onderduiken en van de Dienst Vreemdelingenzaken een toekomst ontzegd wordt. Dit geverdwenen. Dit ‘kinderpardon’ werd val bevestigt eens te meer het asoverdedigd naar aanleiding van de uit- ciale karakter van het asielbeleid in wijzing van de jonge Afghaan Navid ons land. Honderden kinderen-zon-

der-papieren zitten in dezelfde situatie als Djellza.

Het probleem wordt ook groter.

Unicef maakte bekend dat er wereldwijd bijna 50 miljoen kinderen op de vlucht zijn. De helft van alle vluchtelingen zijn kinderen, in 2015 kwam ongeveer 45% van alle gevluchte kinderen uit Syrië en Afghanistan. Vorig

jaar vroegen 100.000 “onbegeleide minderjarigen” asiel aan in 78 landen, dat is drie keer zoveel als in 2014. In ons land ging het om 3.100 kinderen.

Minderjarige vluchtelingen worden vaak met misbruik geconfronteerd: in Turkije zijn er gevallen van kinderarbeid door vluchtelingen bekend.

Wij pleiten voor een algemene regularisatie van alle mensen-zonderpapieren. De vluchtelingencrisis kan bovendien enkel opgelost worden door een einde te maken aan de politiek van oorlog en plundering die eigen is aan het kapitalisme en het imperialisme.

20/09/2016 13:52:14

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nr 358  oktober 2016 strijd  solidariteit  socialisme

N-VA-racisme maakt Vlaams Belang terug groot

Stop elke vorm van

racisme

Een parlementslid die een racistische opmerking maakt tegen een collega met een migratie-achtergrond. Het vat goed samen hoe elementen van racisme steeds openlijker gebracht worden.

Het parlementslid in kwestie was geen verkozene van het extreemrechtse Vlaams Belang, maar Open Vld’er Luc Van Biesen.

Het had evengoed een N-VA’er kunnen zijn. De reden voor de vele racistische uitspraken door N-VA’ers werd door Siegfried Bracke gegeven in Knack: “Mijn partij doet er alles aan om zoveel mogelijk Vlaams Belang-kiezers aan onze kant te krijgen.”

Hoe zijn partij dat doet, bleek uit een interview van de Antwerpse NVA-schepen Fons Duchateau in De Standaard. Duchateau heeft het over een “asielinvasie”, “dweilen met de kraan open” omdat er al zoveel allochtonen zijn, de “tamtam” die in vluchtelingengemeenschappen snel zou gaan en hij stelde dat ongelijkheid op school “cultuurgebonden” is: “Als je spijbelt, je niet gedraagt op school en zonder diploma uitvalt, moet je niet verwonderd zijn dat je nadien niet aan de bak komt.” Alle studies over ongelijkheid in het Belgische onderwijssysteem worden door Duchateau naar de

prullenmand verwezen: het is niet het systeem, het zijn de migranten en dan vooral hun cultuur (lees: godsdienst).

Duchateau vergist zich: het is wel degelijk het systeem.

Ongetwijfeld is er ook onder werkenden angst voor de toekomst en de gevaren van sociale ellende, terrorisme en oorlog. Die gevaren nemen toe en als alle gevestigde partijen de verantwoordelijkheid ervoor bij vluchtelingen en migranten leggen, dan heeft dit een impact. Maar zijn het vluchtelingen die 2.200 arbeiders bij Caterpillar op straat zetten? Zijn het migranten die Irak en Syrië platbombarderen? Een

systeem in crisis probeert de verantwoordelijkheid van zich af te schuiven: het is steeds iemand anders, liefst de zwakste groepen eerst: vluchtelingen, migranten, werklozen, jongeren, ... Werkenden en jongeren mogen zich niet aan die verdeeldheid laten vangen.

Als we erin meestappen, kunnen wij zelf de volgende zondebok zijn. Fons Duchateau richtte zich in het hoger aangehaalde interview ook tegen daklozen die een petitie tegen de vermarkting van het sociaal werk opstartten en tegen de sociaal werkers zelf.

Om de bekende uitspraak van de Duitse predikant Martin Niemöller te parafraseren: “Toen ze de vluchtelingen aanpakten, zweeg ik. Ik was immers geen vluchteling. Toen ze de migranten discrimineerden, zweeg ik. Ik was immers geen migrant. Toen ze de werklozen tot nog meer ellende veroordeelden, zweeg ik. Ik was immers geen werklozen. Toen ze vakbondsmilitanten criminaliseerden, zweeg ik. Ik was immers geen militant. Toen ze mij als gewone werkende mijn toekomst wilden afnemen, was er niemand meer

steun dit maandblad

:

dls358.indd 16

Foto: PPICS

om het voor mij op te nemen.” De po- Tegelijk wordt met een aan het Vlaams litiek van het zoeken en stigmatiseren Blok verwante retoriek groen licht gevan zondebokken heeft verschillende geven voor al wie dezelfde racistische doelen: de aandacht afleiden van de boodschap op een meer ranzige wijze fundamentele tegenstelling tussen de brengt. Als Siegfried Bracke denkt dat het Vlaams Belang zo kan gestopt worden, vergist hij zich: in de peilingen staat het VB opnieuw op 13%.

De Actief Linkse Studenten en Scholieren nemen de racistische proZijn het vluchtelingen vocaties niet en verzetten zich tegen de aanvallen op onze sociale zekerheid. die 2.200 arbeiders bij We willen niet aan de zijkant staan terCaterpillar op straat wijl dit economisch systeem van de rijken ons geen toekomst meer biedt. zetten?

Willen we strijd tegen discriminatie voeren, dan moeten we opkomen voor 1% rijksten en de rest van de bevolking, het recht op een degelijk leven. In Gent maar ook het verdelen van de gewone en Antwerpen voerden we midden sepbevolking. De arrogante en racistische tember scholierenacties tegen racisme, retoriek is een onderdeel van het aso- op 24 september trokken we naar een ciale beleid. betoging tegen neonazigeweld in het Bij gebrek aan een beleid dat gericht Duitse Dortmund. Ook de komende is op een degelijke toekomst voor ie- weken en maanden willen we protestedereen in plaats van de winsten van ren tegen de verdelende agenda en aneen kleine minderheid superrijken, dere onderdelen van het asociale beleid wordt de verantwoordelijkheid voor van de rechtse regering. Werk hieraan sociale problemen geïndividualiseerd. mee, sluit je aan bij ALS!

BE48 0013 9075 9627 op naam van

Socialist Press 20/09/2016 13:52:16