de linkse socialist 360 dec 2016

België - Belgique Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nr 360  dec. 2016 / jan. 2017 strijd  solidariteit  socialisme

Het ongeloof dat de wereld overspoelde toen de Amerikaanse verkiezingsresultaten binnenstroomden, was begrijpelijk. De kandidaat die zich clownesk gedroeg, van sommige staatsaangelegenheden geen moer leek af te weten en bovendien ongegeneerd seksisme en racisme tentoonspreidde, zou president worden. Op 21 januari, de dag van de eedaflegging door de nieuwe president, zal iedereen die bang is voor toenemend racisme, seksisme en homofobie, voor meer sociale spanningen, z’n hart vasthouden. door

Michael Bouchez

Interview met Kshama Sawant, socialiste verkozen in de VS p 2-3

Na het ongeloof kwam woede en ont- was het kiezen tussen pest en cholera. nuchtering. Hoe is het zo ver kunnen Sommigen stemden toch voor Clinton komen? Willen Amerikaanse man- uit angst voor Trump, velen gingen niet nen niet op een vrouw stemmen? Zijn stemmen, maar velen kozen Trump omAmerikaanse kiezers helemaal naar dat hij de kandidaat was waar heel het rechts opgeschoven? Dat bleek alles- establishment, ook de leiding van de zins niet uit de campagne van Bernie Republikeinen, en zelfs de multinatioSanders die met zijn campagne tegen nals en Wall Street tegen waren. verdeeldheid en discriminatie, voor Racisme en islamofobie zullen bij gratis onderwijs en publieke diensten, sommigen een drijfveer geweest zijn heel wat steun en enthousiasme opwek- en Trumps overwinning stimuleert te in de Amerikaanse werkende klas- haatgroepen en bijhorende misdrijse, bij mannen en vrouwen, ongeacht ven. Maar de verkiezing van Trump is de huidskleur. Bernie Sanders was de eerst en vooral een middelvinger aan enige die Trump had kunnen stoppen. alle politici en instituten van de vrije Maar de Democratische partijleiding markt die denken dat ze hun agenda deed er alles aan om Clinton de voor- kunnen blijven opleggen en er elke keer verkiezingen te laten winnen. mee zullen wegkomen. Nu is het duiTrump is de exponent van een rot delijk: de banken redden en miljoenen maatschappelijk systeem. Clinton was mensen door besparingen in armoede de meest gehate kandidaat ooit, na en werkloosheid duwen, kan niet zonTrump zelf. Voor vele Amerikanen der gevolgen.

Het toont aan dat we niet op het establishment, op de Clintons van deze wereld, kunnen rekenen om racisme en seksisme te bestrijden. Integendeel, hun beleid versterkt de impact van rechtse populisten die de frustratie misbruiken om discriminatie te versterken.

Als Trump het dit jaar niet gehaald had, dan zou tijdens de presidentstermijn van Clinton een andere Trump zijn opgestaan. Betreuren dat Clinton of de Democratische Partij het niet gehaald heeft, zal ons niet helpen.

We moeten dus ons lot in eigen handen nemen! Dat is wat tienduizenden Amerikanen deden door op straat te komen. Ze waren met 5.000 in Oakland, 6.000 in Boston, 10.000 in New York, en ruim 10.000 in Los Angeles. Deze acties waren door Socialist Alternative georganiseerd binnen de 24 uur nadat de overwinning van Trump dui-

delijk was.

Op 20 en 21 januari, de dagen van de eedaflegging en de plechtigheden daarrond, zullen er overal in de VS grote acties zijn. Wij roepen op tot solidariteitsprotest in België, voor acties tegen racisme en seksisme. De woede tegenover Trump moet zich richten tegen het systeem. Tegen een systeem dat het mogelijk maakt dat een dergelijke kandidaat het oor kan winnen van miljoenen mensen. Dat kan alleen als we een alternatief voorstellen. Een alternatief in de vorm van een partij voor de werkende klasse, voor de 99%: in België zowel als in de VS. Een alternatief op een systeem dat deze wereld steeds ongelijker maakt, waar de miljarden gezinnen geen vertegenwoordiging hebben. Enkel met zo’n alternatief kunnen we Trump en zijn gelijken in Europa ontmaskeren en tegengaan.

CETA: procedure en strijd zijn nog niet voorbij!

1917-2017: 100 jaar na de Russische Revolutie

p 10

p 8-9

w w w. s o c i a l i s m e . b e dls360.indd 1

27/11/2016 18:46:49

VS

de

Muur van verzet tegen Trump en populistisch rechts nodig

Linkse Socialist

Socialistisch gemeenteraadslid sprak op meeting

Kshama Sawant: “Vrouwen Kshama Sawant is verkozen in de gemeenteraad van Seattle. Ze is de eerste openlijk socialistische kandidate die in een gemeenteraad van een grote Amerikaanse stad werd verkozen sinds jaren. Met een massabeweging die Kshama mee richting gaf, werd de verhoging van het minimumloon naar 15 dollar per uur afgedwongen in Seattle.

Socialist Alternative, de organisatie waar Kshama lid van is, voert actief campagne tegen de rechtse agenda van Trump. Naar aanleiding van de geslaagde meetings in Gent en Brussel, met respectievelijk 150 en 240 aanwezigen, spraken we met Kshama over de rol van vrouwen in de strijd tegen Trump. interview door

Bart Vandersteene

Trump heeft in de verkiezingscampagne regelmatig vrouwen geschoffeerd. Tegelijk was er de historische kans op de eerste vrouwelijke president van de VS. Wellicht zijn veel vrouwen ontgoocheld en bang?

Op 10 november hielden we in Brussel en Gent eerste protestacties tegen Trump en om onze solidariteit met de massale acties in de VS te betuigen. Foto: MediActivista geschenk aan Wall Street. Zijn geplande belastingsvermindering van 5.500 miljard dollar zou voor 83% terechtkomen bij de 20% rijksten en voor 50% bij de 0,1%. Hillary hoeft niet langer opgesloten te worden, maar heet voortaan een “waardig tegenstander”. Kortom, Trump wil verzoenen met Wall Street, de door Eric Byl Clintons en de 1%.

Tegelijk herbevestigt hij zijn plan om een muur te bouwen aan de Mexicaanse grens, wil hij het recht Trump is democratisch op abortus terugschroeven en de koverkozen; moeten we de wil mende twee jaar drie miljoen menvan het Amerikaanse volk sen zonder papieren deporteren. Om niet respecteren? alle twijfel weg te nemen benoemde hij Steve Bannon tot chef strategie.

Slechts de helft van de stemgerech- Bannon is van de oud-rechtse strektigde Amerikanen kwam opdagen. king die staat voor uiterst rechts conEen kwart koos voor Trump, ruim servatisme, blanke suprematie, antieen miljoen minder dan voor Clinton, semitisme, seksisme en homofobie. maar Trump behaalde daarmee wel Aan Bannon kleeft ook een beschulmeer kiesmannen. Los daarvan diging van huishoudelijk geweld. worden verkiezingen vandaag grotendeels bepaald door toegang tot Is het niet positief dat Trump de media en publiciteit, waarvoor invloedrijke netwerken en veel geld NAFTA, TPP en TTIP wil nodig zijn. Ze geven slechts een zeer herzien? vertekend beeld van de ‘wil van het Trump heeft inderdaad, tegen zijn volk’. Dat geldt voor elk kapitalistisch land, maar vooral voor de VS. eerdere stellingnames in, beloofd Trump is schatrijk en Clinton ge- om bedrijven terug te halen. Hij wil noot de steun van Wall Street. Bernie daartoe handelsakkoorden herzien of Sanders daarentegen haalde maar herrroepen en China laten veroordeliefst 220 miljoen dollar op zonder len wegens wisselkoersmanipulatie een cent van de grote bedrijven. De op het gevaar af van handelsoorloDemocratische voorverkiezingen gen. Benieuwd of het zover zal komoesten vervalst worden om hem uit men. Als de Republikeinen ergens de race te duwen. Alles wees erop dat hun best voor zullen doen, dan is Sanders moeiteloos gewonnen zou het om Trump op dat vlak in de pas hebben van Trump. Volgens Reuters te krijgen.

Maar zelfs als Trump NAFTA, wou op de dag van de verkiezingen 72% van de Amerikaanse kiezers af TPP en/of TTIP zou opzeggen, dan van de macht die de rijken hebben! zal het niet zijn om de heerschappij Sanders weerspiegelde dat het best, van de multinationals aan banden Clinton het minst. Miljardair Trump te leggen en de gemeenschap zegkon zich door Sanders’ afwezigheid genschap, laat staan controle, over opwerpen als enige overbijvende de economie te geven. Zoals vrijhandel onder kapitalisme vooral afanti-systeem kandidaat. braak van arbeidscondities en lonen betekent, zal ook het protectionisme Trump is een racist en een van Trump de belangen van de 1% seksist, maar zal hij zich rijksten dienen.

De verkiezing van Donald Trump tot president van de VS zal wereldwijd verregaande gevolgen hebben. De uitslag hebben we al uitgebreid geanalyseerd op socialisme.be en elders in deze krant. Hieronder gaan we in op een aantal prangende vragen.

Korea ontmoeten en stelt artikel 5 van de NAVO in vraag, hetgeen bepaalt dat een aanval op één NAVOlidstaat een aanval is op alle. Dat kan de indruk wekken dat Trump minder oorlogszuchtig is dan Clinton of Obama. We maken ons over hen geen illusies, maar vergeten evenmin dat Trump de kolonisatie van de Westelijke Jordaanoever en het regime van Netanyahu enthousiast steunt, terwijl hij het nucleair akkoord met Iran wil opzeggen. Trump beweert nooit als eerste een atoombom te zullen inzetten, maar zijn verhoogd defensiebudget is meer dan een geschenk aan de wapenindustrie.

Nu de hegemonie van de VS afbrokkelt, wil hij “Amerika opnieuw groot maken.” Het is de taal van autoritaire leiders als Poetin en Erdogan die niet bepaald voor vrede zorgden.

Bovendien port Trump de Europese NAVO-lidstaten aan om hun militaire uitgaven op te trekken. Zijn hele politiek brengt het perspectief van gewapende conflicten dichterbij.

Versterking van populistisch rechts of zweep van de contrarevolutie?

Actie komt nooit zonder reactie.

De verkiezing van Trump is een ramp. De verplichte ziekteverzekering wil hij afschaffen, studieleningen inperken, klimaatakkoorden opzeggen en natuurgebieden ontginnen. Populistisch rechts in Europa zal zich gesterkt voelen en met meer zelfvertrouwen in het offensief gaan.

Voor de internationale burgerij is dat niet haar eerste keuze, hooguit de enige mogelijke uitweg nu de traditionele beheerspartijen door de aanhoudende neoliberale politiek van sociale afbraak en toenemende ongelijkheid, alle geloofwaardigheid kwijt zijn. Ze is zich echter bewust van de zwakte en uitzichtloosheid van haar systeem, van de puinhoop die populistisch rechts zal achterlaten en van de potentiële sterkte van voortaan niet “presidentieel” de arbeidersbeweging. Juist daarom opstellen?

Is Trump niet minder vreest ze de arrogantie en provocaHet klopt dat Trump onmiddel- oorlogszuchtig dan Clinton en ties van populistisch rechts. Het kan een muur van verzet opwekken en in lijk na zijn verkiezing verzoenende Obama? dat proces kan massale steun voor taal sprak, maar voor wie? Zijn beTrump wil betere relaties met socialistische opvattingen heropgelofte om de weinige regulering van de banksector af te schaffen, is een Poetin, de president van Noord- bouwd worden.

dls360.indd 2

Women’s March. De initiatiefnemers hebben aangekondigd dat het niet enkel om vrouwen rechten gaat en dat iedereen welkom is. Ze stellen dat iedereen die opkomt voor LGBTQ rechten, voor de rechten van migranten en Afro-Amerikanen, “Het is correct dat we niet mogen ... welkom is en saonderschatten wat het zou beteke- men moet manifesnen voor veel vrouwen om voor het teren.” eerst in de geschiedenis een vrouw als president te hebben. Dat was ook 53% van het geval voor Obama en de zwarte bevolking in 2008. We hebben zeker de vrouwen sympathie voor dit idee. In de plaats die stemden daarvan krijgen we nu een president hebben voor die heel zijn leven vrouwonvriendelijk is geweest, dit bevestigde met talrijke Turmp gestemd. uitspraken in de verkiezingscampag- Hoe is dat mogelijk? ne en volgens sommige getuigenissen ook geweld heeft gebruikt tegen “Het is nodig om eerst te vrouwen. Het is om te walgen dat zo’n vermelden dat de meespersoon president zal worden. te kiezers niet gestemd “Op zaterdag 21 januari, tijdens de hebben omdat ze geen ceremonie waarbij Trump wordt inge- reden zagen om één zworen als president, zullen honderd- van beide kandiduizenden vrouwen én mannen beto- daten te steunen. gen in Washington DC en vele grote Thema’s die Amerikaanse steden in een Million bela ng r ijk

Vind je Trump ook afschuwelijk Donald Trump’s onverwachte en schokkende overwinning stootte op veel woede, verwarring en oprechte angst bij gewone mensen in de VS en over heel de wereld.

Zijn verkiezing werd echter ook meteen beantwoord met massaal protest.

Tienduizenden mensen trokken in de grote Amerikaanse steden de straat op tegen Trump’s racistische en rechtse agenda. door

Fabian

Clinton verloor de verkiezingen

Volgens Oxfam kwam 95% van de economische groei in de VS tussen 2009 en 2014 terecht bij de rijkste 1% terwijl het reële inkomen van de 90% armsten in dezelfde periode achteruitging. Tegenover de enorme woede en frustratie van de meerderheid van de bevolking over verpaupering, een onzekere toekomst en ‘establishment politics as usual’ kwam Clinton niet verder dan “America is great because America is good,” wat dat ook mag betekenen.

Clinton bleek met haar pro-big business agenda en Wall Street-imago de slechtst mogelijke kandidaat om tegenover Trump te zetten. Zij haalde 6 miljoen stemmen minder dan Obama in 2012. Trump haalde 1 miljoen stemmen minder dan Mitt Romney in 2012. Clinton verloor dus het meest waardoor Trump de nieuwe president is.

Waar was Bernie Sanders?

Het had anders kunnen lopen. Uit peilingen tijdens de primaries bleek keer op keer dat Bernie Sanders de kandidaat was met de beste kansen tegen Trump.

Sanders maakte een cruciale fout door op te roepen om voor Clinton te stemmen en niet als onafhankelijke op te komen. Het

was zijn oproep voor “een politieke revolutie tegen de klasse van miljardairs” en zijn programma met eisen voor een nationaal minimumloon van 15 dollar per uur, afschaffen van inschrijvingsgelden en universele gezondsheidszorg, die een enorm enthousiasme losmaakten bij grote lagen jongeren en werkenden. Bij gebrek aan dit linkse alternatief was het rechtse populisme van Trump de enig overblijvende keuze tegen het establishment.

Zelfs nu blijft de campagnestaf rond Sanders inzetten op de Democratische Partij, in de hoop deze om te vormen tot een meer progressieve partij. De campagne ‘Our Revolution’ wil 6.700 progressieven met campagnes van onderuit laten verkiezen in de partijstructuren.

De Democratische Partij is echter steeds een instrument van big business en Wall Street geweest. De partij functioneert meer als cliëntelistisch netwerk dan als partij. Ze heeft geen actieve massabasis binnen de arbeidersklasse. Het verlies tegen Trump en het evidente gesjoemel in de voorverkiezingen discrediteren de partij nog meer.

Trump ‘een kans geven’ of de strijd tegen hem organiseren?

De leiding van de Democraten doet er alles aan om het verzet tegen Trump stil te

27/11/2016 18:46:50

leggen campa de ver gers o kans t “we he vereni De b met T Demo jardai wordt heid v de rec ties, re aanva De De ment

VS

www.socialisme.be dec. 2016 / jan. 2017

p meetings in ons land

uwen zullen op de eerste rij staan in het verzet tegen Trump”

e

zijn voor vrouwen zijn nat uu rlijk niet beperkt tot onder meer abor tusrechten waar er duidelijke verschillen zijn t ussen Clinton en Trump. Het gaat ook over levensstandaard: de welvaart en h e t wel z ij n van veel gezinnen gaat d rama-

.

tisch achteruit. De meest kwetsbare gezinnen zijn die van alleenstaande vrouwen. Zij hebben echte verandering nodig. Er zijn zoveel aanvallen geweest op de sociale zekerheid, lonen, gezondheidszorg. Clinton en de Democraten worden daarmee geassocieerd. Er is een verschil tussen Democraten en Republikeinen rond thema’s die vrouwen aanbelangen, maar tegelijkertijd zijn veel mensen diep verontwaardigd over het feit dat de Democraten weinig tot niets hebben gedaan tegen de agenda van de rechterzijde. Integendeel: ze hebben zelf delen van die agenda uitgevoerd.

“In 2008 hebben een historisch aantal vrouwen, latino’s en zwarten voor Obama en de Democraten gestemd.

Ze deden dit met de hoop op verandering. In de tussentijdse verkiezingen van 2010 was er de laagste opkomst sinds WOII en won de rechtse Tea Party heel wat zetels in Senaat Meeting met Kshama Sawant in Brussel en Congres. Voor Obama wilden mensen in 2008 nog stemmen, nier een product van die periode van bij jonge vrouwen. Een mannelijke maar in 2010 bleven ze thuis. enorme teleurstelling. kandidaat van 74 jaar oud met grijs Trump is op een verwrongen ma- “In 2012 was er een eerste nationa- haar die pleitte voor een politieke le actiedag onder de noemer ‘March revolutie tegen de klasse van miljaragainst the War on Women’. De con- dairs was veel populairder dan dan clusie was dat vrouwen zelf op straat Hillary Clinton. moeten komen en daar hun rechten “De verklaring van Gloria Steiner, verdedigen omdat hun politieke verte- een bekende feministe die Clinton genwoordigers falen.” steunde, dat jonge vrouwen Sanders steunden om bij de “boys” te kunnen Het falen van de zijn, werd terecht als een enorme De kans op een vrouwelijke belediging gezien tegenover jonge politieke elite is een president is ook tegen vrouwen. Op sociale media werd wereldwijd fenomeen Sanders gebruikt... de hashtag #notfortheboys gestart waarmee jonge vrouwen duidelijk en de gevolgen zijn “Dat klopt. Maar veel vrouwen heb- maakten dat ze Sanders steunden schrikwekkend. We ben geweigerd om enkel en alleen vanwege zijn ideeën en programma. moeten steunen op door de lens van identiteit naar de Het was een voorbeeld van hoe fout samenleving te kijken. Hillary is de Clinton-campagne de sfeer in de onze eigen kracht een vrouw maar haar politiek pro- samenleving heeft ingeschat. Ze is om de rechterzijde te gramma is niet in het belang van de er totaal niet in geslaagd enige gemeerderheid van vrouwen. Het toont loofwaardigheid op te bouwen. De stoppen. wat de realiteit is van het bewustzijn Clinton-campagne is zelf verant-

woordelijk voor de verkiezing van een vrouwonvriendelijke president.”

Wat kunnen wij doen om de strijd tegen Trump te steunen?

“Internationale solidariteit zal belangrijk zijn in de strijd tegen Trump.

Steun en sympathie van geestesgenoten in de rest van de wereld zal helpen om het gevoel van teleurstelling te overkomen. Wereldwijde acties op 20 en 21 januari in solidariteit met de beweging tegen Trump in de VS zouden symbool staan voor het feit dat we overal ter wereld strijden voor een socialistisch alternatief. Het falen van de politieke elite is een wereldwijd fenomeen en de gevolgen zijn schrikwekkend. We moeten steunen op onze eigen kracht om de rechterzijde te stoppen.”

uwelijk en wil je iets doen? Ga mee in verzet!

oede, ereld.

p

e revors” en en naar per gelden ie een grote ebrek echtse erblijnt. rond tische en tot cam0 proderuit turen. steeds n Wall oneert an als abasis erlies oemel en de

leggen. Clinton omschreef Trump in de campagne als “uiterst gevaarlijk.” Na de verkiezingen vroeg ze haar aanhangers om Trump “met een open geest een kans te geven.” Obama verklaarde dat “we hem succes moeten wensen met het verenigen en leiden van het land.”

De benodigde eenheid is echter niet met Trump, de Republikeinse of de Democratische partijen of met de miljardairsklasse die door deze partijen wordt verdedigd. Er is nood aan eenheid van werkenden en jongeren tegen de rechtse agenda van massadeportaties, registratie van moslims en andere aanvallen op de werkende bevolking.

De Democraten zijn geen nuttig instrument om rechts populisme te stoppen.

De werkenden en hun gezinnen hebben nood aan een eigen politiek instrument: een partij van de 99%.

lovend. De vraag is nu of de protesten bleef spreken over het “rigged politi- en werkenden tot defensieve strijd voor en solidariteit tegen Trump, racisme cal system.” De FBI kwam in het poli- hun levensstandaard zal dwingen. Zij en seksisme kunnen worden omgezet tieke proces tussen door het onderzoek die in de voorbije periode reeds gerain aanhoudende en krachtige bewe- naar de e-mails van Clinton openbaar dicaliseerd zijn, moeten via strijd voor #ResistTrump gingen. Het verzet begint zich reeds te te maken. sociale eisen echte massabewegingen kristalliseren rond een volgende datum: Trump zal zijn aanhangers onvermij- opbouwen rond een alternatief dat onDe verkiezing van Trump is een ramp de eedaflegging van Trump rond 20 en delijk teleurstellen. Het bouwen van een af hankelijk is van big business. De voor werkenden en jongeren. Het is te- 21 januari. De acties worden voorbe- muur aan de grens met Mexico zal de strijd tegen Trump betekent een strijd vens een fase in het proces van groei- reid onder de hashtags #ResistTrump miljoenen verloren jobs in de ‘Rust Belt’ tegen het kapitalistisch systeem dat ende sociale onrust in de VS: het esta- en #OccupyInauguration.

– de gedesindustrialiseerde regio’s in de hem president kon maken en voor een blishment heeft moeite om de situatie VS – niet terugbrengen. Zijn grootste economisch systeem dat de belangen onder controle te houden.

Dump Trump! Dump the system! investeringsplannen voor 21e eeuwse van de 99% dient.

Hoeveel van zijn reactionaire agenda infrastructuur staan in tegenspraak met Het massale protest in de VS verdient Trump kan uitvoeren, zal vooral afhanNog nooit waren de kandidaten van de zowat 7.000 miljard dollar aan belas- onze steun en solidariteit. Doe mee met gen van het verzet en de beweging op de gevestigde partijen in de presidents- tingvermindering die hij de rijken, en de acties in ons land, organiseer je ook straat. Dat is hoe eerder bijvoorbeeld verkiezingen zo gehaat. De legitimiteit dus ook zichzelf, cadeau wil doen. in de strijd voor een socialistisch alterde oorlog in Vietnam gestopt werd. van het kapitalistische systeem en haar Er komt een periode van chaos en natief op de chaos en de haat van het De eerste acties waren alvast veelbe- instellingen werd ondermijnd. Trump provocaties, die miljoenen jongeren kapitalisme.

strijd

oet er stil te

dls360.indd 3

27/11/2016 18:46:51

België

EDITO door

Geert Cool

Waar blijven die acties en dat actieplan?

Eind oktober zaten de vakbondsleiders samen om te spreken over een nieuw actieplan. Er was een voorstel om in december regionale stakingen te houden en midden januari een nieuwe nationale algemene staking. Dat voorstel haalde het niet.

Nochtans ontbreekt het niet aan ongenoegen en redenen om te protesteren. De rechtse regering stopt niet na de indexsprong, hogere pensioenleeftijd, de eerste aanvallen op de openbare diensten, de hogere taksen, ... ‘Werkbaar werk’ werd een synoniem voor flexibel werken tot je erbij neervalt. En de volgende ronde aanvallen op de lonen wordt al voorbereid. Tussendoor wordt het stakingsrecht afgebouwd. Als er hier niet tegen geprotesteerd wordt, wanneer dan wel?

Het potentieel voor acties blijft erg groot. Dat zagen we nog op de nationale vakbondsbetoging van 29 september die eens te meer groter dan verwacht was en dit ondanks het afblazen van de staking van 7 oktober. Ook hierna waren er acties. De militairen betoogden op 15 november met ongeveer 10.000 door Brussel! Een jaar na de aanslagen in Parijs, waarna de Belgische regering de soldaten overal in het land zichtbaar op straat bracht, werden de militairen bedankt voor bewezen diensten: hun pensioenleeftijd gaat de komende jaren van 56 naar 63 jaar. Zijn er buiten de managers eigenlijk nog werkenden die niet aangevallen worden door de rechtse regering?

Het is opmerkelijk dat de soldaten als eersten in actie kwamen na het sluiten van de nieuwe begroting, terwijl ook bijvoorbeeld het rijdend treinpersoneel een verhoging van de pensioenleeftijd te slikken kreeg. Misschien denken de vakbondsleiders dat de agressieve antistakingsretoriek van de gevestigde politici en hun media de publieke opinie bepaalt. Door te wijzen op het algemene ongenoegen onder alle werkenden, kan dit nochtans makkelijk doorprikt worden. Maar dan moet er wel een ernstig actieplan zijn zodat we het publieke debat niet aan rechts overlaten. Misschien denken die vakbondsleiders dat de acties niets uithalen omdat de regering toch niet luistert. Maar wat hadden ze dan gedacht? Dat een Thatcheriaanse regering terug zou keren naar een overlegmodel? De rechtse confrontatiepolitiek beantwoorden met illusies in de mogelijkheid van overleg leidt tot nederlagen. De rechtse regering heeft bloed geroken en wil steeds meer. Enkel hard verzet waarmee we de regering ten val brengen, kan dit stoppen.

De betoging van de zorgsector op 24 november toonde de mogelijkheden voor een tweede adem van het sociaal verzet. De besparingen van bijna 1 miljard euro

Als er geen veralgemeende acties tegen de regering komen, zullen acties per sector aan belang winnen. Maar op een bepaald ogenblik moeten die wel samenkomen in algemene strijd gericht op de val van de regering.

Foto: Jean-Marie Versijp

dls360.indd 4

in de gezondheidszorg en het asociale beleid in het algemeen botsen op wat wel eens een nieuwe Witte Woede kan worden. Als er geen veralgemeende acties tegen de regering komen, zullen acties per sector aan belang winnen. Maar op een bepaald ogenblik moeten die wel samenkomen in algemene strijd gericht op de val van de regering.

Deze regering is helemaal niet zo sterk als ze graag laat uitschijnen. In elke peiling verliest de regering haar meerderheid. De transfer van Kris Peeters naar Antwerpen om daar CD&V te redden en mogelijk ook de rechtse coalitie te redden, bevestigde dit nogmaals.

Het vestigde de aandacht op de wel erg slechte resultaten van zowel CD&V als Open Vld in Antwerpen, onderdeel van de internationale tendens van het verdwijnen van het politieke centrum. Peilingen voor de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen geven aan dat De Wever en zijn N-VA hun rechtse meerderheid verliezen. Het model voor de federale en de Vlaamse coalitie dreigt 2018 niet te overleven.

Laat ons niet wachten tot de verkiezingen van 2018 of 2019 in de hoop dat het asociale beleid de rechtse partijen voldoende gediscrediteerd heeft om tot andere meerderheden te komen. Dat is een gevaarlijke redenering die in Groot-Brittannië is uitgetest met de eerste regering van Cameron, maar enkel geleid heeft tot een nieuwe regering-Cameron, ondertussen opgevolgd door Theresa May. Het was tijdens het actieplan van 2014 dat de arbeidersbeweging het meest efficiënt zijn eisenplatform naar voor bracht en het meest woog op het politieke debat. We mogen politiek niet overlaten aan de rechtse politici of de officiële oppositie die evenzeer met handen en voeten aan de neoliberale dogma’s gebonden is. Doorheen onze acties kunnen wij de toon van het politieke debat zetten.

Er is nood aan een breedgedragen en open politiek alternatief ter linkerzijde. Op de sociaaldemocratie kunnen we daarvoor niet rekenen. Zoals Wolfgang Münchau in de Financial Times opmerkte: “Door de besparingen te verdedigen, hebben de centrumlinkse politici zichzelf omgevormd tot reactionairen.”

Pogingen van de sociaaldemocratie om van bovenaf een linkser imago aan te nemen, zoals de PS dit doet langs Franstalige kant, zijn vooral op verkiezingen gericht.

Het kan de discussie over linkse standpunten opentrekken, maar het biedt geen antwoord op de vraag naar een efficiënt instrument om tot fundamentele verandering te komen. Een kapitalisme in crisis laat zich immers niet temmen - het moet bestreden en vervangen worden door een ander systeem: socialisme.

Op basis van een hernieuwde strijdbeweging tegen de rechtse regering moet de discussie over een eigen politieke vertaling van de arbeidersbeweging gevoerd worden: een politiek instrument dat openstaat voor iedereen die zich verzet tegen de besparingspolitiek van de rechtse regering en wil bouwen aan een alternatief dat vertrekt van de belangen van de meerderheid van de bevolking. Bestaande politieke organisaties, in de eerste plaats de PVDA die in de peilingen zeker in Wallonië en Brussel sterk scoort, maar ook andere organisaties zoals LSP en activisten uit de arbeidersbeweging zoals de duizenden delegees kunnen daar een rol in spelen. LSP zal blijven constructieve voorstellen in deze richting doen en bouwt ondertussen de eigen krachten op als beste garantie om deze voorstellen ook effectief te realiseren.

de

Linkse Socialist

Regering blijft inhakken De regering Michel I gaat onverminderd voort met haar aanvallen op onze levensstandaard. Electoraal tracht ze haar basis intact te houden met een repressieve aanpak van de asiel- en migratiecrisis en het systematisch schofferen van minderheden; in hoofdzaak de moslimgemeenschap. De redenering die tot in den treure herhaald wordt, is dat de asielzoekers en bij uitbreiding alle migranten, gecombineerd met het “gratis-beleid” van vorige regeringen, de oorzaak zijn van het drastisch besparingsbeleid waar we “niet onderuit” kunnen. En dit allemaal voor het welzijn van onze kinderen en kleinkinderen… door een

ABVV- delegee in een groot chemisch bedrijf

Van een leugen meer of minder is nog Maar de linkse socialisten zouden de niemand gestorven, moeten Michel en co linkse socialisten niet zijn zonder het volgedacht hebben. De waarheid is dat de re- ledige plaatje te brengen. We moeten eergering eind 2014 op apegapen lag na een lijkheidshalve toegeven dat PS en sp.a breed gedragen stakingsbeweging en dat Sinterklaas wél op pad hebben gestuurd. ze vandaag nog leeft omdat de vakbonds- Zo zijn de loonsubsidies voor bedrijven leidingen toen niet de moed hadden om – verminderingen van sociale bijdragen haar de genadeslag toe te brengen. en niet verplicht door te storten bedrijfsvoorheffing – op 18 jaar tijd (1996-2013) De leugens weerlegd… gestegen met bijna 10 miljard euro tot meer dan 11 miljard. Het ABVV maakt Blijkbaar kregen we met z’n allen de in haar “Sociaal-economische barometer voorbije 30 jaar alles gratis in de schoot 2016” een opvallende vergelijking: de stijgeworpen door “de socialisten” van PS ging van dividenden, namelijk +12 miljard en sp.a. Van de “rimpeldagen” in de zorg euro, loopt in dezelfde periode opvallend tot de subsidies voor de zonnepanelen op parallel met de exploderende loonsubsije dak: onbetaalbaar en dus weg ermee! dies (zie grafiek). Gratis-beleid? Ja! Voor Dat er vandaag 1,7 miljoen armen zijn in de rijken…

België, 1 op 8 kinderen in armoede opDat de asiel- en migratiecrisis een regroeien, 20,4% jongeren werkloos zijn, … ële impact heeft op het samenleven in de wordt gemakshalve toegedekt. In werke- wijken en o.a. een neerwaartse druk zet lijkheid was het “gratis-beleid” van voor- op de lonen, ontkennen we uiteraard niet. gaande regeringen evengoed neoliberaal, Integendeel zelfs: met het besparingsbeweliswaar met nog hier en daar een adem- leid dreigen de huidige problemen enkel pauze, daar waar Michel I telkens een ver- groter te worden. De onmiddellijke kossnelling hoger schakelt. ten voor de samenleving zijn ook niet min

Foto: J

De loo zijn op gesteg Het AB econo een op stijgin +12 m period explod beleid

Eén jaar veiligheidsbeleid na aanslagen in Pa

Wie zich nu veiliger voelt, m Standaard, schreef op 12 november over de “hiaten in de veiligheidscultuur” het volgende: “Ruwweg dichtte de regering die gaten op drie manieren. Er kwam meer geld voor de diverse diensten, wetgevend werk gaf de bestrijding van terrorisme en door Anja Deschoemacker extremisme meer slagkracht en ten slotte kalmeerden enkele placebomaatregelen de De talloze doden die ieder jaar vallen publieke opinie: para’s op straat, metaalin het verkeer en het feit dat luchtvervui- detectoren op festivals, extra controles op ling nog meer slachtoffers maakt dan het de luchthaven.” verkeer, hebben de regering er nog steeds De laatst opgesomde maatregelen zijn niet toe aangezet om over te schakelen van effectief placebomaatregelen: ze zouden het subsidiëren van autoverkeer naar een geen van allen de aanslagen in Zaventem beleid dat openbaar vervoer centraal stelt. en Maalbeek hebben gestopt. Je moet al Ondanks talloze eerdere incidenten in de een blinde optimist zijn om te geloven dat Belgische kerncentrales, met als laatste het voorgaande lijstje de reële “hiaten in uitschuiver het feit dat hackers blijkbaar de veiligheidscultuur” heeft gedicht. gemakkelijk in de computersystemen “Meer geld voor de diverse diensten”? Er binnenraken, vindt de regering niet dat er komen nieuwe aanwervingen bij de politie, meer nodig is dan een symbolische tik op dat is beloofd. Maar aan de cipiers zijn jade vingers van Electrabel. renlang nieuwe aanwervingen beloofd die In feite is al het andere “veiligheidsbe- er vervolgens niet kwamen. Uiteindelijk leid” teruggeschroefd ten voordele van moesten ze “op een andere manier leren dat ene stukje veiligheidsbeleid waarvoor werken.” De discussie over het uitbesteden de regering zich op de borst klopt: terro- van politiewerk aan privé-firma’s is binrismebestrijding. En zelfs daar doet ze dat nen de regering dan ook volop aan de gang. onterecht!

De militairen werden voor hun vele uren Bar t Brinck man, jour nalist in De overwerk van de laatste maanden beloond Er staat een fout in bovenstaande titel, namelijk het woord “veiligheidsbeleid”.

Daarvan is in België immers nauwelijks sprake. Militairen op straat veranderen daar niets aan.

27/11/2016 18:46:52

Foto: P

België

www.socialisme.be dec. 2016 / jan. 2017

akken op onze levensstandaard mende generaties! Al lijkt de versnellingsbak wel vast te zitten in achteruit. De ene besparingsronde volgt de andere in sneltempo op, maar het begrotingstekort stijgt zelfs lichtjes tot -3% en de publieke schuld stagneert op 107% van het BBP. Nog geen deblokkering van de versnellingspook in zicht dus.

Onze kinderen en kleinkinderen zijn dus van niets zeker, behalve dan dat ze zullen moeten werken tot ze erbij neervallen, voor een pensioen dat smelt voor de zon. 95% van de Belgen zien het niet zitten om te werken tot 67 jaar?

Toch zet de regering door! En er komt nog een nieuwe maatregel bovenop. Zij die tijdens hun loopbaan meer dan 312 dagen werkloos zijn en/of SWT (het voormalige brugpensioen) hebben opgenomen, zullen hun pensioen van de 313-de dag berekend zien op een forfait van 1.948 euro bruto per maand en niet langer op hun laatst verdiende loon. Iemand met een mediaan loon (2.976 euro bruto) en 1 jaar beperkte gelijkstelling heeft zo 208 euro minder pensioen per jaar. Bij deze wordt het brugpensioen begraven en vergroten we de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in één klap! Vrouwen zijn immers vaker deeltijds werkloos en hebben gemiddeld een kortere loopbaan en dus nu al een lager pensioen.

ordt, d t

den de het volten eeren sp.a stuurd. drijven dragen edrijfs6-2013) uro tot maakt ometer de stijmiljard vallend nsubsia! Voor

een ren in de uk zet rd niet. ingsben enkel ke kosiet min Foto: Jean-Marie Versijp

De loonsubsidies voor bedrijven zijn op 18 jaar tijd (1996-2013) gestegen met bijna 10 miljard euro.

Het ABVV maakt in haar “Sociaaleconomische barometer 2016” een opvallende vergelijking: de stijging van dividenden, namelijk +12 miljard euro, loopt in dezelfde periode opvallend parallel met de exploderende loonsubsidies. Gratisbeleid? Ja! Voor de rijken

– ze worden op enkele honderden miljoenen euro geschat dit jaar. Maar dit staat toch in schril contrast met pakweg het bedrag van de loonsubsidies of de miljarden euro aan ontweken belastingen door multinationals. En hoe je als migrant met een armoederisico in België van 48,3% verantwoordelijk kan gesteld worden voor een begrotingstekort in een land waar er jaarlijks voor bijna 500 miljard euro aan goederen en diensten geproduceerd wordt, is ons een raadsel.

Ouder worden? Begin er niet aan!

Migrant of Belg: allemaal moeten we inleveren in het belang van de aanko-

Voorlopig lijkt de vakbondstop van zowel ACV als ABVV met verstomming geslagen. Veel geklaag en gezaag, maar amper initiatieven om het verzet tegen de asociale maatregelen te organiseren. Er zal onderhandeld worden met de werkgevers in de Groep van 10 over een nieuw Interprofessioneel Akkoord, al laten de wijzigingen aan de wet van ’96 over de “concurrentiekracht van de Belgische ondernemingen” weinig tot geen ruimte voor loonsverhogingen. Enkel in die sectoren waar de druk van onderuit te groot wordt – in de eerste plaats de zorgsector – wordt de handschoen opgenomen. Het is echter niet uitgesloten dat de vonk overslaat naar andere sectoren of dat bijvoorbeeld een nieuw IPA wordt afgeschoten door de basis van de vakbonden waardoor een algemene staking snel weer op de agenda kan komen te staan. Benieuwd hoe het afloopt? Volg het op socialisme.be en via deze krant!

oelt, maakt zich illusies

n zijn ouden entem moet al en dat aten in t. n”? Er politie, zijn jaofd die ndelijk r leren steden is bine gang. e uren eloond

KazachGate: superrijken kunnen wetten en processen afkopen Voormalig Senaatsvoorzitter en kopstuk van de liberale partij MR Armand De Decker ligt opnieuw onder vuur omwille van zijn rol in de verdediging van rijke Kazachse oligarchen.

Hij trad in 2011 op als hun advocaat, maar tegelijkertijd duwde hij in het parlement een wetsvoorstel door waardoor strafrechtelijke vervolgingen kunnen afgekocht worden. De eersten die een vervolging wegens corruptie konden afkopen (voor alle duidelijkheid: dit is geen satire, maar ernst!) waren de Kazachse vrienden van De Decker.

Die buitenver volgingstelling was voor de Kazachse dictator Nazarbajev overigens een voorwaarde om vliegtuigen bij het Franse bedrijf EADS te bestellen.

De voorwaarde was gesteld aan toenmalig Frans president Sarkozy, een vriend van De Decker.

Vijf jaar geleden was dit allemaal

reeds bekend, maar toch leidt het nu pas tot maatregelen binnen de MR. De Decker nam ontslag uit al zijn functies binnen de partij, maar hij blijft wel zijn verkozen posities als burgemeester en parlementslid behouden. Met zijn optreden in de zaak-Chodiev, ondertussen omgedoopt tot ‘KazachGate’, maakte Armand De Decker duidelijk dat Belgische politici gemakkelijk kunnen opgekocht worden door wie over voldoende geld beschikt.

Kritiek op zijn Kazachse vrienden duldt De Decker niet. Dat ondervonden wij eind 2012 toen we aan de ambassade van Kazachstan in Ukkel een actie hielden naar aanleiding van de verjaardag van een bloedbad op olie-arbeiders in Zhanaozen. We werden tijdens deze actie wel heel snel door de politie gestopt die met GAS-boetes dreigde. Het hoofd van die politie was de lokale burgemeester: Armand De Decker. Ons kent ons in de kringen van het establishment!

Lijdzaam toekijken of…?

agen in Parijs

r over r” het gering m meer evend me en slotte elen de metaaloles op

is waar. Maar zal dat ook terrorisme en extremisme tegengaan? Veel minder zeker. Bart Brinckman is nog vriendelijk als hij stelt dat de regering ook op preventie – op “buurtwerkers, leerkrachten, ouders, sportcoaches of de arbeidsbemiddelaar” – moet inzetten.

In realiteit heeft ze op al die groepen niet alleen niet méér ingezet, ze heeft integendeel bespaard en blijft dat ook doen! Met bovendien een aanhoudende betrokkenheid bij oorlogen zoals die in Syrië blijft de voedingsbodem voor terrorisme en extremisme bestaan.

Op nog een ander vlak heeft de huidige regering – en dan zeker figuren als Jambon en Francken – de veiligheid van ons allen in gevaar gebracht.

In plaats van jongeren uit migrantenFoto: PPICS gemeenschappen kansen te bieden in onze samenleving, worden ze meer dan met onder meer een verhoging van de ringen. De maatregelen van de regering ooit geviseerd en gestigmatiseerd. En pensioenleeftijd, met een massale deel- zijn in het beste geval een druppel op ditmaal niet vanuit de “eeuwige opponame aan een opgemerkte betoging ten een hete plaat. sitiepartij” Vlaams Belang, maar vangevolg. Alle openbare diensten, ook “Wetgevend werk” dat meer slagkracht uit de regering zelf. Hun antwoord op diegene die met veiligheid te maken gaf aan “de bestrijding van terrorisme een reactie op aangevoelde uitsluiting hebben, zijn al dertig jaar systematisch en extremisme”? De veiligheidsdien- uit de westerse samenleving is enkel… ondergefinancierd en blijven ook van- sten zien een aantal oude beperkingen nog meer uitsluiting. Dat noemen ze daag kampen met aanhoudende bespa- in hun mogelijkheden opzij gezet, dat dweilen met de kraan open.

dls360.indd 5

Water steeds duurder – de druppel die de emmer doet overlopen!

Gewone gezinnen kregen de voorbije jaren al een pak extra kosten over zich heen. Nu is er de aankondiging dat ook de waterfactuur weer een pak duurder wordt.

De gemidd eld e fa c tuur bij De Watergroep, de g rootste gemeentelijke watermaatschappij met 1,2 miljoen afnemers, is de voorbije zes jaar met 39% gestegen. Dat ritme wil De Watergroep de komende jaren volhouden met een stijging van ongeveer 30% op zes jaar; een groot deel hiervan zou in 2017 al doorgevoerd worden.

De redenen voor de nieuwe stijgingen worden gezocht bij investeringen in de waterproductie, maar ook bij het feit dat we minder water verbruiken waardoor de inkomsten van de watermaatschappijen onder druk staan… Anders gezegd: we zijn zuiniger en milieuvriendelijker en dus moeten we meer betalen! De investeringen in riolering, zuivering en distributie van water lopen achterop en nu zouden wij hiervoor moeten betalen.

De rechtse regering beweert dat ze de belastingen niet verhoogt, maar in de praktijk merken we het tegendeel. Via onze energiefactuur moeten we betalen voor investeringen in

groene energie nadat private bedrijven als Electrabel en GDF Suez jarenlang de winsten afroomden voor hun grote aandeelhouders. Nu zouden we het gebrek aan publieke investeringen in de waterproductie en distributie moeten betalen via onze waterfactuur. Drinkwater is nog slechts goed voor ongeveer 40% van onze waterfactuur…

Auteur Jeroen Olyslaegers heef t gel ijk a l s h ij o p Facebook voorstelt om tot collectieve burgerlijke ongehoorzaamheid over te gaan: “Ik stel voor om vanaf januari geen waterfactuur meer te betalen, omdat de watermaatschappijen van plan zijn om nog maar eens het tarief te verhogen omdat we MINDER verbruiken.”

Dat is een uitstekend idee dat ongetwijfeld een breed gehoor zou vinden indien het op een georganiseerde wijze in de praktijk wordt gebracht. Massale niet-betalingscampagnes kunnen resultaat afdwingen.

Dat zagen we de voorbije maanden in Ierland waar meer dan de helft van de bevolking de watertaks weigerde te betalen waarop de regering deze maatregel moest intrekken.

Een dergelijke campagne kan het protest tegen het besparingsbeleid opentrekken en veralgemenen over verschillende sectoren heen.

27/11/2016 18:46:53

de

Linkse Socialist

Om afbraak van dienstverlening erdoor te krijgen, wordt protest ertegen betwist

NMBS: criminalisering van vakbondsrechten draait op volle toeren De regering en de directie van het spoor doen er alles aan om het stakingsrecht bij de NMBS aan banden te leggen. Kleine vakbonden mogen niet meer tot stakingen oproepen, er wordt over minimale dienstverlening gesproken, er zijn gerechtelijke vervolgingen van activisten, … De aanvallen stapelen elkaar op. Het doel is om protest door het personeel onmogelijk te maken waarna nieuwe asociale maatregelen tegen personeel en dienstverlening volgen. door een spoorman van

‘Libre Parcours’ (*)

Op basis van een geschiedenis van strijd staan de vakbonden sterk bij het spoor. De rechtse regering wil er alles aan doen om daar een einde aan te maken. In naam van de ‘modernisering’ van de samenleving zijn alle middelen goed om protest te criminaliseren.

Het is een strategie gericht op het ondermijnen van het verzet om nieuwe aanvallen op de arbeidsvoorwaarden en de dienstverlening voor te bereiden.

De liberalisering van de volledige sector is het eerstvolgende doel.

ring het zelf opleggen. Er circuleren verschillende scenario’s. Het meest waarschijnlijke is een verlenging van de termijn voor een stakingsaanzegging van 10 naar 12 dagen waarbij elk personeelslid 72 uur op voorhand deelname aan de staking moet melden.

Dit is een methode die de directies moet toelaten om individuele druk uit te oefenen op al wie wil staken. Op basis van het aantal voorziene werkwilligen, zou er vervolgens een plan van minimale dienstverlening (vooral op de grote lijnen) georganiseerd Minimale dienstverlening tegen worden. De NMBS zou bovendien het stakingsrecht een regeling treffen met de Federale Overheidsdienst Publieke Gezondheid Reeds bij de regeringsvorming werd om wie ziek is op een stakingsdag te een minimale dienstverlening bij sta- controleren. Er zouden zware sancties kingen vooropgesteld. Minister Bellot aan verbonden worden. Syndicalisten stelde dat de vakbonden en de directie die in het kader van stakersposten het tegen 31 december 2016 een akkoord treinverkeer verstoren, zouden evenmoesten vinden. Zonder compromis, eens zware boetes krijgen. wat erg waarschijnlijk is, zal de regeDe praktische uitvoering van dit plan

is veel complexer dan wat de regering laat uitschijnen. Een sterke deelname aan een staking op enkele sleutelfuncties leidt tot het volledig blokkeren van het verkeer. Een beperkt aantal treinen laten rijden, betekent vertragingen voor overvolle treinen, ongenoegen en onzekerheid bij de reizigers en ook nog eens veiligheidsproblemen. De minimale dienstverlening die vooropgesteld wordt door professionelen uit de communicatiesector is in de praktijk onhaalbaar.

Maar we moeten de vastberadenheid van deze regering niet onderschatten.

Als het doorvoeren van dit plan tot chaos leidt zonder dat er ernstig verzet tegen is, dan zal de regering ongetwijfeld proberen verder te gaan. Opeisingen van personeel staan momenteel niet op de agenda, maar we weten dat de rechtse regering steeds verder gaat indien ze niet door het georganiseerd verzet van de werkenden wordt gestopt. Van een aantal projecten van de directie is het op voorhand duidelijk dat ze zullen falen, maar dit mag geen excuus zijn om het verzet ertegen niet te organiseren. De directie en regering vrij spel geven, is erg gevaarlijk.

één van de maatregelen tegen de beslissen hoe de werknemers zich al organisatie van het personeel. Op dan niet mogen organiseren. Daarbij 3 augustus werd een wet gestemd worden collectieve rechten, algemeen waardoor twee kleinere vakbonden en expliciet erkend als mensenrechten, – OVS (Onafhankelijke Vakbond van met de voeten getreden.

Spoorpersoneel) en ASTB (Autonoom De afgelopen jaren was er een geSyndicaat van Treinbestuurders) – niet leidelijke opbouw van methoden en langer erkend worden als “aangeno- technieken om syndicalisten te intimideren. Zo worden er nu deurwaarders naar stakersposten gestuurd in naam van de veiligheid. Een actieve delegee wordt gerechtelijk vervolgd onder het mom dat hij een zwangere vrouw op De regering en de een stakerspost zou aangevallen hebdoor haar aangestelde ben. Een andere delegee wordt ervan beschuldigd dat hij de sporen zou gedirecties willen als saboteerd hebben. De leugens stapelen werkgever beslissen hoe zich op en maken duidelijk dat de dide werknemers zich al dan recties tot alles bereid zijn om de vakbonden te verzwakken. niet mogen organiseren.

Het verzet tegen de criminalisering Daarbij worden collectieve van ons recht op protest en organisatie moet zo goed mogelijk georganirechten, algemeen en seerd worden. Dat kan beginnen met expliciet erkend als een informatiecampagne naar de reizigers en het spoorpersoneel zodat de mensenrechten, met de inzet beter begrepen wordt. We moevoeten getreden. ten vervolgens al onze krachten gebruiken voor een nieuw opbouwend men organisaties.” Hierdoor worden actieplan van langere duur met duideze uitgesloten van bepaalde overleg- lijke doelstellingen en een maximale Intimidatie van syndicalisten organen en kunnen ze niet langer een betrokkenheid. wettelijke stakingsaanzegging indieHet opleggen van een minimale nen. De regering en de door haar aandienstverlening bij stakingen is slechts gestelde directies willen als werkgever (*) Zie: www.libreparcours.net

Protest tegen vermarkting Antwerps sociaal werk verder uitbouwen!

Het rommelt al enkele maanden in het sociaal werk in Antwerpen. Eind mei was er een eerste actie tegen de vermarkting van projecten zoals de daklozenbegeleiding. Er volgden nog acties die wezen op een groeiende kracht en steun van zowel personeel uit de versnipperde sector als uit andere sectoren en van studenten en docenten sociaal werk. De eenmaking van het personeel dankzij het Sociaal Werk Actienetwerk (SWAN) en de vakbonden maakte het ook mogelijk om een bredere solidariteit te bekomen.

De actie van 27 oktober aan de OCMW-raad overtrof alle eerdere qua aanwezigheid en strijdbare dynamiek.

De twee studentenbetogingen vanuit KdG en AP-Hogeschool speelden daar een belangrijke rol in. Zoals vakbondsafgevaardigde Sanne Coremans in haar toespraak stelde, is dit het begin van de opbouw van een beweging en een krachtsverhouding waarmee we het stadsbestuur willen en kunnen stoppen. Er werd meteen ook opgeroepen naar de actiedag van de non-profit op 24 november.

De acties worden breed ondersteund.

Niet alleen personeel, studenten en docenten maar ook politieke partijen en organisaties en een groeiende laag van de bevolking steunen het protest. Dat is belangrijk, want voor het neoliberale stadsbestuur is deze vermarkting een precedent. Het is een stormram om de sociale sector te vervangen door een werking met een ander doel: repressie en opvang beperkt tot ‘bad, bed, brood.’ Het verzet ertegen moet ook een precedent zijn. Beeld je in dat we het rechtse stadsbestuur in Antwerpen een nederlaag kunnen toebrengen, wat zou het effect daarvan niet zijn voor het verzet tegen het asociale beleid van

dls360.indd 6

de rechtse regeringen?

Dossier zit vast

Momenteel zit het dossier vast. Er werd aangekondigd dat de toekenning van de daklozenbegeleiding van ‘De Vaart’ sowieso naar G4S Care zou gaan, maar het uiteindelijke contract met deze multinational is nog niet klaar. Voor een ander project, ‘Kadans Wonen’, dat woonbegeleiding voor daklozen voorziet, blijkt het dossier van G4S Care veel te licht te wegen. Jongeren op de actie tegen de vermarkting van het sociaal werk van 27 oktober. Foto: Liesbeth Nochtans gebruikte G4S Care dezelfde argumenten, onder meer met na- toch langer te blijven, ook al weet nievoor onze strijd opbouwen. Dan kundruk op de zelfredzaamheid van dak- mand hoe lang. Cliënten weten niet wat nen we naar nog grotere acties gaan. lozen. Waar het gebrek aan ervaring er met hun diensten zal gebeuren. Het Laat ons niet wachten tot volgende in de beoordeling van het dossier van is duidelijk dat er meer dan één haar in verkiezingen (zonder garantie op een G4S Care voor ‘De Vaart’ als positief de boter zit bij de besprekingen tussen Beeld je in dat we het ander resultaat) maar de strijd meteen werd bestempeld – “een nieuwe frisse het neoliberale bestuur en de multina- rechtse stadsbestuur in organiseren met een zo breed mogewind” – wordt dit in het dossier voor tional. Ongetwijfeld speelt het protest lijke betrokkenheid.

Antwerpen een nederlaag ‘Kadans Wonen’ terecht gezien als een daar een rol in. Alle details worden imTegelijk biedt deze aanval op het sogrote zwakte. De argumentatie om ‘De mers uitgespit. Achterkamerakkoorden kunnen toebrengen, wat ciaal werk een kans om een meer funVaart’ aan G4S Care uit te besteden, worden meteen in de openbaarheid ge- zou het effect daarvan niet damentele discussie te voeren over de snijdt dus geen hout. bracht. Bovendien is er een brede symnood aan investeringen in een degelijzijn voor het verzet tegen De onduidelijkheid - er wordt ten pathie voor het personeel. ke toekomst voor iedereen door de uitvroegste eind december gestemd op Laat ons daarop verderbouwen met het asociale beleid van de bouw van publieke diensten die vooral de OCMW-raad - weegt ondertus- al wie de strijd wil voeren. Met een pepreventief en structureel werken. Een sen door voor personeel en cliënten. titie kunnen we de vermarkting en het rechtse regeringen? samenleving waar niemand uit de boot Personeelsleden worden gevraagd om verzet ertegen bekendmaken en steun valt, vereist een ander systeem.

27/11/2016 18:46:55

op de werkvloer

www.socialisme.be dec. 2016 / jan. 2017

Witte woede groeit

Meer personeel nodig voor kwaliteitsvolle zorg!

De woede in de zorgsector is immens. Van de grote ziekenhuizen tot de kleinste zorgcentra worden de gevolgen van het besparingsbeleid gevoeld. De sector is bijzonder divers, maar dezelfde bekommernissen komen overal terug: de zware werkdruk door het tekort aan collega’s, de lage lonen, de oprukkende commercialisering, toenemende administratieve lasten, ... De betoging van 24 november toonde het potentieel voor een nieuwe witte woede.

Afbraakdokter Maggie versus personeel en zorgbehoevenden

Ondanks de eerdere belofte van minister Maggie De Block (Open Vld) om niet op gezondheidszorg te besparen, wordt er opnieuw 902 miljoen euro gezocht. De sector kreunt om meer personeel als antwoord op de stijgende werkdruk, voor de veiligheid op de werkvloer, voor kwaliteitsvolle zorg, ... Maar De Block ziet het anders: zij haalt de hakbijl boven die zowel personeel als patiënten en zorgbehoevenden treft.

Voor brede lagen van de bevolking springen vooral de hogere prijzen voor geneesmiddelen in het oog. In totaal zouden patiënten 62 tot 94 miljoen euro extra uit eigen zak moeten betalen: de geneesmiddelenfactuur voor de patiënt stijgt met 9%. Zo zou een ontstekingsremmende neusspray tot negen keer meer kosten: een verpakking Nasonex kost nu 1,05 euro, maar vanaf 1 januari wordt dat 9,45 euro. Dit moet de overheid 15,3 miljoen euro opleveren. Dokters waarschuwen dat mensen sneller naar onveilige én verslavende varianten zullen overstappen.

Tegelijk wordt fors bespaard op de dienstverlening. Wijkgezondheidscentra worden bedreigd, nieuwe erkenningen komen er niet. Daarmee bespaart de minister 7 miljoen euro.

De 91 apart werkende ziekenhuizen in ons land moeten zich verenigen in 25 netwerken. Dit betekent onvermijdelijk een verlies aan bedden: de krant De Standaard had het op 12 november over 4.000 bedden. Dat komt overeen met de sluiting van 10 regionale ziekenhuizen! Bovendien gaan ook jobs verloren, zowel bij ondersteunende diensten (via outsourcing en het opzetten van gezamenlijke logistieke platformen) als de zorgdiensten.

Voor de zorgdiensten zullen waarschijnlijk mater niteit en pediatrie het eerst in het vizier komen.

Ziekenhuizen zullen onderling moeten overeenkomen wie welke specialiteit gaat aanbieden. Anderzijds wil men zo veel mogelijk zorg (inclusief

chemotherapie) via de thuisverpleging organiseren om patiënten uit het ziekenhuis te weren, wat natuurlijk nog eens een afbouw van het personeelsbestand in de ziekenhuizen betekent.

Heel wat “proefprojecten” lopen al. Na een positieve evaluatie zullen zij zeer snel ingevoerd worden.

Werkbaar werk versus afschaffing rimpeldagen

Werken in de zorgsector is zwaar.

Het is geen toeval dat specialisten opmerken dat onderwijs en zorg erbovenuit steken wat het aantal burn-outs betreft. Nog voor minister Peeters sprak over ‘werkbaar werk’ – newspeak voor meer flexibiliteit en dus eigenlijk minder werkbaar werk – werden er in de zorgsector maatregelen genomen om het werk effectief werkbaar te houden. De rimpeldagen waren daar een onderdeel van: werknemers krijgen vanaf 45 jaar één dag extra vrij per maand, vanaf 50 jaar twee dagen en vanaf 55 jaar drie dagen. Deze regeling werd afgedwongen door 2 grote golven van Witte Woede eind jaren 1990 en in 2004- 2005 en ging van start in 2000 voor de werknemers “in het wit” en met uitbreiding in een licht aangepaste versie naar alle personeelsgroepen in 2005. In de plaats daarvan werd er afgezien van een koopkrachtverhoging. Nu wil de regering de rimpeldagen beperken. Hoeveel keer denken ze dezelfde citroen nog eens uit te persen?

In plaats van het personeel nog meer te belasten en de werkbaarheid af te bouwen, is er dringend nood aan meer personeel. Zeker in de woonzorgcentra is dat dringend. De werkdruk is niet langer houdbaar, zeker als er collega’s ziek vallen. Het systeem van mobiele equipes is een goede maatregel, maar in de praktijk pakt het soms anders uit. De mobiele equipes worden in heel wat instellingen ingezet om langdurige afwezigheden op te vangen, wat problematisch is bij onverwachte afwezigheden bij ziekte, want dan is de mobiele equipe al gro-

20.000 betogers op 24 november: de woede zit diep! Foto: Emily tendeels ergens anders ingepland …

Dat de mobiele equipes te kort schieten wordt ook bewezen door de ruime inzet van interims (in diverse vormen) en aparte ‘dagcontracten.’ De enige duurzame oplossing is een betekenisvolle verhoging van de personeelsnormen aangezien deze achterhaald en allesbehalve aangepast zijn aan de toegenomen zorgzwaarte.

Te weinig personeel hangt ook samen met de voortschrijdende commercialisering in de zorgsector. De onstilbare winsthonger van de zorgmultinationals (commerciële woonzorgcentra) geeft aanleiding tot mensonwaardige toestanden, zowel voor de bewoners als het personeel. Om de winsten voor de aandeelhouders te maximaliseren moeten immers de middelen en het personeel tot een absoluut minimum beperkt worden.

Meer kwaliteit met gemotiveerd personeel

ernstige start te geven, zou een eerste schijf van 100 miljoen euro nodig zijn.

Minister De Block heeft slechts 50 miljoen hiervoor opzijgezet voor 2017.

Dit is té weinig om onmiddellijk voor iedereen tot een merkbare verbetering te komen. De universitaire ziekenhuizen hebben al duidelijk gemaakt niet in het nieuw systeem te stappen wegens het aalmoes van 50 miljoen dat gebudgetteerd wordt.

Er is ook een eisenbundel om tot een nieuw sociaal akkoord te komen in de sector (zowel voor de federale als de Vlaamse sectoren). Het laatste sociaal meerjarenakkoord van betekenis voor de federale sectoren (ziekenhuizen en co) was dat van 2005-2010. Het jaar 2005 was dan ook de laatste keer dat de witte woede massaal en intensief van zich liet horen. Het eindigde in een actie- en stakingsbeweging “tot de finish.” Na dit akkoord werden we systematisch afgescheept met miniakkoordjes met dito inhoud.

De Vlaamse sectoren (gezinszorg, opvoedingsinstellingen, de beschutte en sociale werkplaatsen, …) wisten echter nog een VIA 4 (vierde Vlaams Intersectoraal Akkoord) uit de brand te slepen voor 2011-1015, wat een belangrijke vooruitgang voor de zeer diverse sector betekende.

Kwaliteitsvolle zorg vereist personeel aan goede arbeids- en loonsvoorwaarden!

Meer personeel is beter voor iedereen: zowel de werkenden als de zorgbehoevenden. Het motiveren van personeel moet zich ook op financieel vlak vertalen.

Sinds 2002 (!) wordt er gewerkt aan een nieuwe functieclassificatie (IF-IC) én theoretisch loonmodel in de federale sectoren van de private social profit.

Hieruit blijkt een duidelijke loonhandicap in vergelijking met andere sectoren. Een volledige uitvoering van Actieplan voor extra het theoretisch loonmodel zou een investeringen in de zorg meerkost betekenen van meer dan 900 miljoen (!) euro. Om het systeem een Om goed uitgebouwde hulp en zorg

af te dwingen, is er nood aan een nieuwe witte woede. In het verleden hebben we zo reeds krachtsverhoudingen opgebouwd en verbeteringen afgedwongen. Maar meer is nodig als we zien dat mensen steeds meer welzijnsof gezondheidsproblemen hebben. De oorzaken aanpakken vraagt meer dan jobs en werkbaar werk. Investeringen in basisdiensten waar mensen beroep kunnen op doen, vereist het aanspreken van de rijkdom die bij de banken en de multinationals zit!

Wat in de brede en zeer diverse sociale sector gebeurt, belangt iedereen aan. We zijn al en dreigen nog verder allemaal slachtoffer te worden van het brutaal besparingsbeleid, maar meer dan dat is het de zoveelste aanval op onze levens- en werkomstandigheden.

De Witte Woede nieuw leven inblazen, betekent het verzet opbouwen in onze sector, tot we resultaten boeken.

Strijd loont!

Om de afbraak te stoppen, is er een goed opbouwend interprofessioneel actieplan nodig. Verenigd, strijdbaar en solidair tot de geldstroom in de andere richting vloeit. Er is ruim voldoende rijkdom in de samenleving aanwezig om iedereen een kwaliteitsvol leven te laten leiden. Zolang die rijkdom echter in de handen ligt van een kleine elite van rijken die ons kapot bespaart, zal een degelijk leven voor iedereen in de verste verte onbereikbaar zijn. Een veralgemeende strijd voor publieke basisdiensten, arbeidsherverdeling en het omvormen van de maatschappij is absoluut nodig voor het welzijn en de gezondheid van iedereen!

Nederland: plascontracten voor ouderen...

Om goed uitgebouwde hulp en zorg af te dwingen, is er nood aan een nieuwe witte woede. In het verleden hebben we zo reeds krachtsverhoudingen opgebouwd en verbeteringen afgedwongen. Maar meer is nodig als we zien dat mensen steeds meer welzijns- of gezondheidsproblemen hebben. De oorzaken aanpakken vraagt meer dan jobs en werkbaar werk.

dls360.indd 7

In Nederland is er ophef over het fenomeen van ‘plascontracten’ in de zorgsector. Patiënten of hun familie moeten in een verpleeghuis ondertekenen dat ze slechts drie keer per dag begeleiding krijgen om naar het toilet te gaan: om 11, 14 en 18 uur. Voor meer toiletbezoeken is er vaak onvoldoende personeel. Het ‘plascontract’ maakt deel uit van zorgplannen. Het commercialiseren van de private zorg leidt tot bandwerk waarbij zelfs plassen gereguleerd wordt. Is dit de zorg die we voor onze ouders en straks ook voor onszelf voor ogen hebben?

Frankrijk: zorgwoede onder personeel Op 8 november was er een betoging van zorgpersoneel in Frankrijk.

De regering wil 22.000 jobs in de publieke ziekenhuizen schrappen.

Getuigenissen van Frans zorgpersoneel klinken bekend in de oren. Zo schreef een verpleegster over haar werk eind augustus, toen het erg warm was: “Op acht uur werken, had ik geen tijd om iets te drinken, te passen of te eten. De patiënten vroegen meer aandacht wegens de hitte.

Hierdoor was er ontevredenheid bij zowel de patiënten als het zorgpersoneel. (...) Begin dit jaar werkte in met de vroege (7-15u) van maandag tot vrijdag. Vrijdagnamiddag belt mijn overste omdat ze me nodig heeft voor de nacht van zaterdag op zondag. Ze zegt dat er niemand anders is en dat er anders een collega alleen staat. Ik zeg dan maar ja. Na een werkweek van 47 uur heb ik niets eens 24 uur rust! (...) Ik wil de menselijke kant van mijn beroep herontdekken. Ik ben verpleegster en zorg voor menselijke wezens, niet voor machines.”

27/11/2016 18:46:55

1917-2017

de

Linkse Socialist

100 jaar na de Russische Revolutie: strijd voor andere samenleving is me In 2017 is het 100 jaar geleden dat de Russische Revolutie begon. Onder leiding van de bolsjewieken kwam er een regering van werkenden en kleine boeren aan de macht die een einde maakte aan de kapitalistische heerschappij in Rusland.

Tot vandaag blijft het de meest bewuste poging om een socialistisch alternatief in de praktijk uit te bouwen. dossier door

Mathias (Antwerpen)

Tot vandaag blijft de Russische Revolutie de meest bewuste poging om een socialistisch alternatief in de praktijk uit te bouwen.

Marxisme.be brengt begin januari het uitgebreide driedelige boek ‘De Geschiedenis van de Russische Revolutie’ door Leon Trotski uit. De drie delen samen kosten 30 euro (met verzending 35). Je kan nu al bestellen door te betalen op Socialist Press.

Daarnaast komt er een boek van een 100-tal pagina’s met een inleiding tot de Russische Revolutie. Eind januari stellen we beide boeken voor op meetings doorheen het land. Hou onze 1917-blog in de gaten voor meer info: revolutie1917.wordpress.com

dls360.indd 8

Deze honderdste verjaardag vindt plaats tegen de achtergrond van een maatschappelijk systeem dat wereldwijd met een levensbedreigende crisis wordt geconfronteerd. Op politiek, sociaal en economisch vlak davert het kapitalisme op haar grondvesten. Bovendien slaagt het er niet in om in te grijpen tegen de sluipende ecologische crisis.

Na honderd jaar moeten we vaststellen dat het kapitalisme nog altijd geen antwoord weet te bieden op de problemen die het zelf creëert. Het systeem geeft steeds meer een uitgeleefde indruk.

Als de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten één ding aantoonden, dan is het de groeiende afkeer van het establishment en de zoektocht naar een alternatief onder bredere lagen van de bevolking. Bernie Sanders presteerde in de Democratische voorverkiezingen wat lang als onmogelijk werd beschouwd. Hij wist op basis van een links programma, dat openlijk verwees naar socialisme, een breed gedragen campagne op te bouwen die zelfs kans maakte om bij de voorverkiezingen binnen de Democratische partij te winnen. Niettemin dient de overwinning van Trump als een duidelijke waarschuwing. Ook rechts kan de groeiende ruimte voor anti-establishmentpartijen invullen.

Het voorbeeld van de Russische Revolutie kan onder deze omstandigheden een grote inspiratie vormen. Alles zal uit de kast gehaald worden om de Russische Revolutie in een negatief daglicht te 8 maart 1917. De internationale vrouwendag gaat in Petrograd gepaard met grote betogingen. Het is het begin stellen. Net zoals men de revoluties in het Middengebruikte kalender was toen anders: 8 maart viel op 27 februari).

Oosten en Noord-Afrika vandaag verantwoordelijk stelt voor de contrarevolutionaire chaos in Libië en Syrië, zal men de Russische Revolutie willen gelijkschakelen aan het geweld van de burJapan. De revolutie werd bloedig gestopt, maar de Massale geroorlog en de misdaden van het stalinisme. Op dagen van het tsarisme waren duidelijk geteld. leger w die manier dreigt echter één van de meest rijke Wat in Rusland moest gebeuren, was in essentie weging ervaringen uit de geschiedenis van de arbeiderswat in de ontwikkelde landen al in meer of min- weigere beweging verloren te gaan. Het komende jaar zul- Alles zal uit de kast gehaald worden dere mate in de 19de eeuw onder leiding van de de hoofd len de linkse socialisten in een reeks van artikels, om de Russische Revolutie in een kapitalistische klasse was gebeurd. Een burger- dagen la boeken en brochures de analyse maken van deze lijke revolutie die de staatsmacht uit handen van De tot negatief daglicht te stellen. Net belangrijke en historische ervaring. de grootgrondbezitters haalt en een liberale de- hun kra mocratie invoert zodat er een beleid kan worden hate reg zoals men de revoluties in het Kapitalisme botst nationaal en gevoerd dat het land tot ontwikkeling brengt. de revo Midden-Oosten en Noord-Afrika internationaal op zijn grenzen De kapitalistische klasse in Rusland was niet op- en leger vandaag verantwoordelijk stelt gewassen tegen deze taak. Hun bedrijven konden deze or In de decennia voor de Russische Revolutie had voor de contrarevolutionaire de concurrentie met de buitenlandse monopolies georgan het kapitalisme een grondige verandering onderniet aan, waardoor ze enorm zwak stonden binnen de Febr gaan. In alle ontwikkelde industrielanden waren chaos in Libië en Syrië, zal men de samenleving. Paradoxaal genoeg was de wer- De Men in de belangrijkste sectoren enorme bedrijven de Russische Revolutie willen kende klasse door de aanwezigheid van deze grote ontstaan, de voorlopers van de huidige multinabuitenlandse bedrijven veel sterker. Ze vormde al tionals. Gesteund door een steeds groter worden- gelijkschakelen aan het geweld van snel haar eigen partijen en vakbonden. In 1905 de financiële sector en hun eigen nationale rege- de burgeroorlog en de misdaden speelde ze een centrale rol, en dit in tegenstelling ringen voerden deze bedrijven op wereldschaal tot de kapitalisten die uit angst voor een revolutie een hevige concurrentiestrijd. De controle over van het stalinisme. Op die manier van het ‘volk’ de tsaar steunden. Het was duidelijk afzetmarkten en grondstoffen was daarbij van dreigt één van de meest rijke dat ze in die leidersrol niet louter het programlevensbelang. ma van de kapitalisten zou uitvoeren, maar ook ervaringen uit de geschiedenis van Ook vandaag wordt die concurrentiestrijd gehaar eigen eisen in daden zou omzetten. Hoewel voerd en dat gaat nog altijd gepaard met toenemen- de arbeidersbeweging verloren te slechts weinigen het beseften, stevende Rusland de spanningen tussen verschillende landen. Waar gaan. op een breuk met het kapitalisme af nog voor het vandaag de VS door middel van handelsblokken tot volle ontwikkeling was gekomen. de opkomst van China probeert in te dijken, gebeurde dat 100 jaar geleden op een veel brutalere striële eilanden in wat nog altijd een landbouwsa- De Revolutie van Februari manier door de wereld op te delen in kolonies. Aan menleving was. Meer dan 80% van de bevolking het begin van de 20ste eeuw voldeed die verde- leefde op het platteland als kleine boer. Maar de In het begin van 1914 was er al een stakingsbeling niet meer aan de krachtsverhoudingen tussen armoede was er daar voor de meesten niet min- weging op gang gekomen. Het uitbreken van de de verschillende grootmachten. Dat leidde tot een der om. Een groot deel van hen werkte in dienst Eerste Wereldoorlog doorkruiste deze groeiende explosieve situatie. Rond de eeuwwisseling werd van de grootgrondbezitters die maar liefst 25% golf van protest door een opstoot van een natiohet steeds duidelijker dat op kapitalistische basis van de landbouwgrond in handen hadden. Aan de naal gevoel van eenheid tegen een gemeenschapeen wereldoorlog onvermijdelijk werd. vooravond van de Eerste Wereldoorlog bestond pelijke vijand. Dit uitstel bleek echter tijdelijk te De minder ontwikkelde landen ondervonden een er in Rusland een enorme ongelijkheid. De situ- zijn. De niet aflatende stroom van doden en gestevige invloed van al deze veranderingen. Vanuit atie was explosief. wonden van het front, de aanvallen op arbeids-en de industrielanden vloeiden er onder de vorm van Om het land verder te ontwikkelen, was er dui- loonvoorwaarden en de honger als gevolg van de buitenlandse investeringen gigantische hoeveel- delijk een grondige modernisering nodig. Maar ineenstuikende oorlogseconomie ondermijnden al heden kapitaal naar plekken waar er minder regel- de Russische staat was zelf een anachronisme. snel de laatste steun voor het tsarisme. geving, een lagere belastingdruk en goedkopere Elke poging, als die al ondernomen werd, van het Op 8 maart (27 februari op de kalender die toen lonen waren. Ondanks dat Rusland een groot- tsarisme om het land te moderniseren, stuitte op in Rusland in gebruik was) komen naar aanleiding macht was, behoorde ze ook tot de grote groep hevig verzet van de adellijke grootgrondbezitters, van de internationale vrouwendag de textielarvan economisch onderontwikkelde landen. de klasse waarop ze steunde. Het ongenoegen van beidsters in Petrograd, de toenmalige hoofdstad, In een aantal Russische steden schoten er enor- de werkenden en de kleine boeren beantwoordde massaal op straat tegen de voedseltekorten en me fabrieken als paddenstoelen uit de grond. De ze enkel met bloedige repressie. In 1905 kwam prijsstijgingen. Tegelijkertijd start een staking in De Eers arbeiders leefden en werkten er in schrijnende dat al tot een eerste revolutionaire explosie nadat de grootste fabriek van de stad. Twee dagen later macht e omstandigheden. Die steden bleven echter indu- Rusland een nederlaag leed in de oorlog tegen liggen alle grote bedrijven stil door de staking. een toek

27/11/2016 18:46:57

1917-2017

www.socialisme.be dec. 2016 / jan. 2017

tie: s meer dan ooit actueel tij die uit de sociaaldemocratie voortkwam, en de Sociaal-Revolutionairen, een partij die zich vooral op de kleine boeren baseerde, hadden de meerderheid in deze raden. Deze coalitie in de sovjets steunt de vorming van een onstabiele voorlopige regering door de liberale partij (Kadetten). De periode van de dubbelmacht breekt aan.

De werkenden in de steden willen vrede en een eind aan de tekorten van alle goederen. De kleine boeren willen op hun beurt vrede en een herverdeling van het land. Het wordt steeds duidelijker dat om aan die eisen te voldoen, de voorlopige regering moet breken met het kapitalisme.

Het is niet de eerste en de laatste keer dat een regering met die keuze wordt geconfronteerd. In 2015 kwam Syriza aan de macht in Griekenland op basis van een programma dat inging tegen het besparingsbeleid van de EU, het IMF en de ECB. Om dat programma te realiseren, zou men echter uit de eurozone moeten stappen. Om een economische en sociale ramp te voorkomen, had men een aantal socialistische maatregelen moeten nemen: het nationaliseren van de sleutelsectoren van de economie onder democratisch beheer en controle van de werkenden, een controle over kapitaalstromen en de buitenlandse handel, …

De partijleiding van Syriza zag dit niet in en probeerde met de trojka te onderhandelen. Al snel moest ze ondervinden dat wie binnen de grenzen van het kapitalisme blijft, ook de logica ervan moet volgen. Ze werd gedwongen één van de hardste besparingsplannen tot nu toe door te voeren. De Russische voorlopige regering weigerde na februari 1917 eveneens om die breuk te maken. Het betekende dat de oorlog verder gezet werd, het land niet herverdeeld werd en de tekorten als gevolg van de oorlogseconomie voort bleven duren. De voorlopige regering was bij voorbaat ten dode opgeschreven. De vraag bleef enkel wat er in de plaats zou komen: een regering van de werkenden of een staatsgreep door reactionaire krachten.

De Bolsjewieken hadden in 1917 geen enkele illusie in de mogelijkheid om enkel in Rusland het socialisme op te bouwen. Voor hen was de Russische Revolutie het startschot van een wereldrevolutie waarmee overal ter wereld een einde aan het kapitalisme gemaakt zou worden.

Trotski en Lenin

voor de machtsovername door de sovjets, dus de werkende klasse. Lenin overtuigde de leiding van zijn partij en de Bolsjewieken begonnen vanaf dat moment een brede campagne onder de werkenden, soldaten en kleine boeren om dat idee te populariseren. Hun doel was om de meerderheid van de bevolking te winnen.

In mei treden de Mensjewieken toe tot de voorlopige regering, het begin van één van de vele herschikkingen van de voorlopige regering. Ondanks dat er nu socialisten meeregeerden, was er voor de bevolking niets veranderd. Aan het front werden nieuwe offensieven gevoerd die enkel tot n. Het is het begin van de Februarirevolutie (de in Rusland Van Februari naar Oktober zinloze slachtingen leidden. De tekorten in de steden namen nog meer toe en op het platteland De Bolsjewieken vormden de revolutionaire kwam een ware revolte tot stand waarbij boeren stroming binnen de Russische sociaaldemocra- zelf het land van de grootgrondbezitters begonmaar de Massale betogingen trekken door de straten. Het tie. Vanaf 1912 vormden ze officieel een eigen nen te herverdelen. geteld. leger wordt het bevel gegeven om de protestbe- partij, maar eigenlijk waren ze al sinds 1903 een De slogans van de Bolsjewieken voor brood, essentie weging bloedig in de kiem te smoren. De soldaten onafhankelijke organisatie met een eigen struc- land en vrede, om komaf te maken met de 10 of min- weigeren te schieten. De revolutionairen hebben tuur en politieke ideeën. De aanwezigheid van kapitalistische ministers en de macht bij de sovg van de de hoofdstad in handen en de tsaar treedt enkele zo’n revolutionaire partij met een lange traditie jets te leggen, vinden steeds meer ingang. In burger- dagen later af. zou bepalend zijn voor het verdere verloop van de hoofdstad hebben ze vanaf juni duidelijk de den van De tot nu toe onderdrukte werkenden voelden de Russische Revolutie. meerderheid van de werkenden achter zich. In de erale de- hun kracht. Ze waren erin geslaagd om de geDe Bolsjewieken vormden na de Februarirevolutie rest van Rusland ligt de situatie nog anders. De worden hate regering en tsaar omver te werpen. Tijdens een kleine minderheid in de sovjets. Ze haalden Mensjewieken en Sociaal-Revolutionairen kunengt. de revolutie werden er in de fabrieken, wijken niet meer dan 3% van de stemmen. Onder de lei- nen daar voorlopig nog steeds op een meerders niet op- en legereenheden sovjets (raden) opgericht. Via ding heerste aanvankelijk verwarring en een deel heid rekenen. konden deze organen werd de revolutie bediscussieerd, wilde samen met de Mensjewieken de voorlopige De leiding van de Bolsjewieken is er daarom nopolies georganiseerd en uitgevoerd. Onmiddellijk na regering steunen. De aankomst van Lenin in april van overtuigd dat het moment nog niet rijp is voor n binnen de Februarirevolutie lag de macht bij de sovjets. betekende een ommezwaai. Onmiddellijk sprak een nieuwe revolutie. Maar onder de basis van de de wer- De Mensjevieken, een links-reformistische par- Lenin zich uit tegen de voorlopige regering, en partij en de bevolking van Petrograd groeit het ze grote ongenoegen verder tot explosieve proporties die rmde al niet meer in te dammen vallen. In juli wordt er In 1905 van onderuit een oproep tot een algemene staking stelling en een massabetoging gelanceerd. evolutie Het protest in de hoofdstad is massaal en de duidelijk straten lopen vol met betogers. Overal overheerrogramsen de slogans en de steun voor de Bolsjewieken. aar ook Hoewel de leiding deze Juliopstand, zoals ze zou Hoewel gaan heten, voorbarig vindt, steunt ze deze toch Rusland om ze in goede banen te leiden. Voor de voorlovoor het pige regering is het een schok. Nieuwe legereenheden worden aangevoerd en het protest wordt bloedig onderdrukt. Lenin moet onderduiken en verschillende Bolsjewistische leiders worden gevangen gezet. Trotski, die sinds april samenwerkt kingsbemet de Bolsjewieken, wordt op dit moment lid. n van de De repressie die de voorlopige regering ontkeoeiende tent, versterkt de contrarevolutie. De legerleiding en natiowil een einde maken aan de ‘chaos’, de sovjets enschapontbinden en de Bolsjewieken, die ze verantwoordelijk te delijk achten, vervolgen. In augustus onderneemt n en geKornilov, het hoofd van het Russische leger, een beids-en staatsgreep. De voorlopige regering ziet zich geg van de noodzaakt om de steun van de Bolsjewieken in jnden al te roepen om de coup te verhinderen.

Nog voor ze echt tot ontwikkeling kan komen, die toen faalt de staatsgreep. Een staking van het personeel nleiding van het spoortransport en de telegraafdiensten, de extielarbelangrijkste transport- en communicatiemiddeofdstad, len van die tijd, onder leiding van de Bolsjewieken rten en is cruciaal. De voorlopige regering raakt in het aking in De Eerste Wereldoorlog leidde tot verwoesting. De soldaten werden afgeslacht in een oorlog om proces volledig gediscrediteerd wanneer duidegen later macht en verdeling van de wereld door hun heersers. Hun familie steunde de roep naar vrede en lijk wordt dat de eerste minister, Kerenski, een staking. een toekomst. hand had in de staatsgreep. Het moment voor een

dls360.indd 9

nieuwe revolutie lijkt aangebroken.

O nder leid i ng va n Trotsk i beg i n nen de Bolsjewieken de machtsovername door de sovjets voor te bereiden. In de nacht van 6 op 7 november (24 en 25 oktober volgens de toen in Rusland gebruikte kalender) begint de opstand. De voorlopige regering stort als een kaartenhuis ineen. Op 25 oktober wordt officieel de macht aan de sovjet van Petrograd toegekend. Een coalitie van Bolsjewieken en linkse Sociaal-Revolutionairen komt aan de macht. De Oktoberrevolutie is een feit.

De nieuwe sovjetregering aarzelt niet om de breuk met het kapitalisme in te zetten. Alle landbouwgrond wordt genationaliseerd en herverdeeld onder de kleine boeren. In de steden gaat de controle van de industrie over in handen van de werkenden met als doel de uitbouw van een democratisch geplande economie. Ondanks alle tegenkanting van de geallieerden wordt een wapenstilstand afgekondigd.

De lessen van een revolutie

De Bolsjewieken hadden in 1917 geen enkele illusie in de mogelijkheid om enkel in Rusland het socialisme op te bouwen. Voor hen was de Russische Revolutie het startschot van een wereldrevolutie waarmee overal ter wereld een einde aan het kapitalisme gemaakt zou worden.

Zo’n wereldrevolutie was alles behalve een hersenspinsel in het hoofd van een aantal losgeslagen radicalen. Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog en mee onder invloed van de Russische Revolutie trok een revolutionaire golf over Europa. De revolutionaire golf was echter niet in staat de greep van de kapitalisten op de maatschappij te breken. De Russische Revolutie bleef geïsoleerd.

Dit isolement zou grote gevolgen hebben voor het verder verloop van die revolutie. Het onderontwikkelde niveau van het land en de vernielingen veroorzaakt door de oorlog en later de burgeroorlog zorgden voor gigantische tekorten en een groeiend verlangen naar stabiliteit onder de bevolking. Het zou een vruchtbare bodem blijken voor de opkomst van een meedogenloze bureaucratie.

De contrarevolutie die deze bureaucratie onder leiding van Stalin ontketende, maakte een einde aan een groot deel van de verwezenlijkingen van de Russische Revolutie. Hervormingen werden teruggedraaid, wat overbleef van arbeidersdemocratie werd afgeschaft, marxisten werden vervolgd en in plaats van een democratisch geplande economie werd deze op bureaucratische wijze georganiseerd.

Ondanks deze uitkomst blijft de Russische Revolutie een belangrijke ervaring. Ze toonde aan dat een alternatief op het kapitalisme mogelijk is. Bovenal benadrukte ze de noodzaak van een revolutionaire organisatie die leiding kan geven in de strijd voor een socialistisch alternatief.

100 jaar later bestaat de noodzaak van zo’n partij nog altijd. LSP probeert, met de ervaringen en de lessen uit het verleden in gedachten, te bouwen aan zo’n organisatie.

27/11/2016 18:46:58

10

CETA

de

Linkse Socialist

PS-verzet tegen CETA: storm in een glas water of is er meer aan de hand?

De voorzitters van de Europese Raad en de Europese Commissie waren opgelucht toen ze op 30 oktober dan toch de Canadese premier Trudeau mochten verwelkomen om het vrijhandelsverdrag met Canada te tekenen.

Dat gebeurde drie dagen nadat de top tussen de EU en Canada was afgelast omdat Charles Michel niet kon tekenen namens de Belgische regering. Paul Magnette en de PS speelden een hoofdrol in deze dramatische dagen die voor paniek en verontwaardiging bij de Europese leiders, ook de sociaaldemocratische partijgenoten van Magnette, zorgden. dossier door

Tanja

Vrijhandel betwist

De CETA-crisis kan opgenomen worden in de lange en aangroeiende lijst van crisissen die wijzen op de tendens van toenemende desintegratie binnen de Europese Unie. De crisis zette het resultaat van zeven jaar durende onderhandelingen op de helling. Het ging bovendien om veel meer: de toekomst van het Europese handelsbeleid ten dienste van de grote bedrijven was in gevaar.

Toen er toch een akkoord was, kon de vreugde bij het establishment niet op. Plots mocht democratie volgens commissievoorzitter Juncker zelfs wat meer tijd in beslag nemen. Donald Tusk waarschuwde dat het mislukken van CETA zou betekenen dat de EU nooit meer in staat zou zijn om een internationaal handelsakkoord te sluiten.

Die internationale akkoorden liggen echter sowieso onder vuur. TTIP ligt al een tijdje op sterven; de verkiezing van Donald Trump betekent mogelijk het definitieve einde van TTIP, tenminste onder de huidige naam en vorm. De meerderheid van de tegenstanders van TTIP heeft natuurlijk niets gemeen met Trump: zij voerden actie vanuit de belangen van de werkenden, het milieu, consumentenrechten, ... Allemaal zaken waar Trump regelrecht tegen ingaat.

Delen van het establishment beseffen dat het doordrukken van vrijhandelsverdragen enkel olie op het vuur van de politieke onrust giet. Tegelijk is internationale handel een kernstuk van het economische neoliberale Europese project. Het moet de concurrentiepositie van de Europese economieën tegenover de rest van de wereld versterken. Als dit wegvalt, zullen sommige vertegenwoordigers van de big business zich afvragen welk nut de EU nog heeft.

Discussie is niet voorbij

Als we de gevestigde politici en hun spreekbuizen in de media mochten geloven, was de discussie over CETA eind oktober beslecht. Ondertussen wordt achter de schermen gemanoeuvreerd. Zo pleit Guy Verhofstadt ervoor om CETA als “EU only” te beschouwen in plaats van een “gemengde bevoegdheid.” Hierdoor zou het ak-

dls360.indd 10

koord niet meer terug naar de nationale en sommige regionale parlementen moeten voor ratificatie.

Dat proces van ratificering kan jaren aanslepen en is daarom al langer een doorn in het oog van de meest ongeduldige voorstanders van ongebreidelde vrijhandel. Zij beschouwen de ratificering als een remmende stoorzender die de winsten voor de 1% rijksten vertraagt. In de toekomst moet een uitspraak van het Europees Gerechtshof hierover uitsluitsel geven.

Momenteel moet CETA door de parlementen in de lidstaten geratificeerd worden. De beslissing daartoe kwam er na het Brexit-referendum van 24 juni. Er werd toen gepraat over maatregelen om het democratisch deficit binnen de EU aan te pakken. Dat deficit kan niet ontkend worden: denk maar aan het optreden van de trojka in Griekenland. Om de schijn van democratie hoog te houden, werd een toegeving gedaan. Maar dat ontploft in het gezicht van de EU. Het ‘non’ van verschillende regionale parlementen heeft ertoe geleid dat CETA plotsklaps in heel België en zelfs internationaal gekend is. Dat is een goede zaak voor de beweging tegen TTIP en CETA. Zodra die vrijhandelsverdragen wat bekend raken, groeit het verzet ertegen. Dat verhoogt de druk op alle parlementen in de EUlidstaten op een ogenblik dat ze erover moeten stemmen.

Dt heeft ook de basis gelegd voor een mogelijk CETA-referendum in Nederland. Begin november waren al 200.000 handtekeningen hiervoor verzameld. Dat is twee derden van het vereiste aantal. Zo’n referendum zou natuurlijk de kans vergroten dat CETA alsnog gestopt wordt.

in de federale regering hier geen punt van had gemaakt, zeker als Elio Di Rupo nog steeds premier was geweest en het zelf had mogen gaan uitleggen aan de Europese politici.” Anderzijds staat de PS meer dan de andere gevestigde partijen onder druk van de vakbonden en daar komt nu de electorale groei van de PTB bij.

Zoals het Engelse spreekwoord zegt: “The proof of the pudding is in the eating.” De resolutie van het Waals parlement van 14 oktober wees CETA met grote meerderheid van 46 stemmen tegen 16 stemmen volledig af, maar uiteindelijk is er aan de tekst van het CETA-akkoord niets veranderd. Het Investment Court System (ICS), het systeem van de omstreden arbitragerechtbanken waarmee buitenlandse investeerders staten voor de rechtbanken kunnen trekken als ze hun winsten bedreigd zien, is nog steeds onderdeel van CETA. Nochtans was dit, naast een reeks andere heel terechte bekommernissen en kritieken, een centraal punt in het verzet tegen CETA en TTIP.

Acties doorzetten!

De definitieve toekomst van het akkoord zal afhankelijk zijn van de druk die de beweging kan uitbouwen.

is om de gemoederen van de tegenstanders van CETA te bedaren. De tekst moest ook tegemoet komen aan de tegenstanders van CETA binnen de Duitse sociaaldemocratische regeringspartij SPD. Daarnaast is er een intra-Belgische verklaring die onderhandeld werd tussen de verschillende Belgische regeringen. Het is niet de enige verklaring: er waren in totaal 38 verklaringen met standpunten van verschillende lidstaten en Europese instellingen. Volgens Guillaume Van der Loo (Centre for European Policy Studies) worden deze verklaringen opgenomen in de notulen, maar zijn ze juridisch niet bindend.

Hoe zit het met die Het maakt deze verklaringen echter interpretatieve verklaring? niet minder interessant. Het feit dat er 38 verklaringen met bedenkingen en Het verzet van de PS heeft wel een standpunten zijn, wijst op de druk op nieuw document opgeleverd: een Joint de verschillende regeringen.

Interpretative Instrument/Declaration, Guillaume Van der Loo merkt op dat een interpretatieve verklaring die de intra-Belgische verklaring bepaalt op 30 oktober samen met de tekst dat de regionale regeringen, met uitvan CETA zelf door zowel de EU als zondering van de Vlaamse regering, Canada ondertekend werd en die als niet van plan zijn om CETA te ratifijuridisch bindend ingeschat wordt. ceren op basis van het ICS “zoals dit De interpretatieve verklaring om- voorligt op de dag dat CETA ondertevat verduidelijkingen over het ICS. kend wordt.” Ze zullen niet ratificeren, Mogelijk kan ze leiden tot strengere tenzij hun parlementen er anders over regels voor deze rechtbanken. Maar ze beslissen. Mogelijk wordt het scenario voldoet niet aan de eis van de beweging van eind oktober dus herhaald, maar die zich verzet tegen uitzonderings- dan met het einde van CETA als gevolg. rechten voor multinationals.

Ongetwijfeld zal de druk op de PS in Deze interpretatieve verklaring is aanloop naar de stemming verder opniet echt nieuw en is ook niet alleen gevoerd worden. De tegenstanders van door de PS afgedwongen. Specialisten CETA kunnen enkel de druk van onstellen dat het document een poging deruit vergroten met mobilisaties.

Verzet van PS leidt niet tot wijziging van CETA

In onze vorige krant hebben we gewezen op de redenen waarom de PS zo reageerde. Het verandert het karakter van de PS niet fundamenteel, maar het zette Magnette tijdelijk wel op de kaart als een David die de strijd tegen Goliath durfde aangaan. Maar de PS heeft niet doorgezet; ze blijft een potentiële en voor de burgerij betrouwbare federale regeringspartij. Politicoloog Dave Sinardet (VUB) merkte in Knack terecht op dat “de PS Foto: PPICS

De Internationale Handelscommissie (INTA) van het Europees Parlement zal waarschijnlijk op 5 december over CETA stemmen; het volledige parlement volgt in december of januari.

Vermoedelijk zal CETA zonder grote problemen goedgekeurd worden. Als het Canadese parlement hetzelfde doet, is de weg vrij voor een voorlopige inwerkingtreding, wellicht vanaf maart 2017. Het controversiële element van het ICS valt buiten die voorlopige inwerkingtreding. Na de goedkeuring van het Europees en Canadees parlement begint het ratificeringsproces via de nationale parlementen. Als één parlement tegen is, dan moet eigenlijk het proces in gang gezet worden om de voorlopige inwerkingtreding stop te zetten.

Dat zou dan alsnog het einde van CETA kunnen betekenen. Juncker probeert daar nu al op in te spelen door enkel die delen te stoppen die tot de bevoegdheid van de lidstaten behoren.

Het proces van ratificering kan lang duren; mogelijk zal dit in België pas opgestart worden nadat het Duitse Hooggerechtshof uitspraak heeft gedaan over het ICS, wat tot aanpassingen kan leiden die de PS vervolgens kan gebruiken om alsnog ja te stemmen. Het is gevaarlijk om de discussie te beperken tot de meest symbolische onderdelen van CETA, zoals ICS. We moeten opkomen voor de volledige verwerping van het akkoord.

De definitieve toekomst van het akkoord zal afhankelijk zijn van de druk die de beweging kan uitbouwen. De Europese Commissie kan het handelsbeleid niet zomaar meer achter gesloten deuren beslissen. Steeds meer mensen stellen zich vragen bij het Europese beleid en maken terechte bedenkingen over wie nu eigenlijk profiteert van dit soort akkoorden. Twintig jaar ervaring met NAFTA, het vrijhandelsakkoord tussen de VS, Canada en Mexico, toont aan dat vrijhandel leidt tot desindustrialisering en het verdwijnen van goede jobs.

De ongerustheid bij brede lagen van de bevolking biedt een kans om een discussie te voeren en te bouwen aan een beweging die niet alleen deelaspecten van een vrijhandelsakkoord als CETA aanklaagt, maar ook opkomt voor een alternatief economisch systeem waarin de belangen van mens en milieu centraal staan. In België moet er nu gewerkt worden aan een breed front van vakbonden, milieuorganisaties, NGO’s, antiglobaliseringsnetwerken en partijen zoals PVDA, LSP en anderen. Zo’n front kan het verdere verzet tegen CETA bespreken en acties organiseren om de druk hoog te houden tot de verschillende parlementen over de ratificatie van CETA beslissen.

27/11/2016 18:46:59

www.socialisme.be dec. 2016 / jan. 2017

internationaal

11

Turkije glijdt af naar dictatuur In de nacht van 3 op 4 november 2016 arresteerde de Turkse politie Selahattin Demirtaş en Figen Yüksekdağ, de twee co-leiders van de linkse oppositiepartij HDP. Samen met hen werden nog 10 andere HDPparlementsleden opgepakt. Deze arrestaties zijn opnieuw een voorbeeld van hoe president Erdogan alle oppositie tegen zijn autoritair beleid monddood wil maken. door

Tim (Gent)

Koerdische betoging in Brussel op 17 november. Foto: Liesbeth

Erdogan probeert machtspositie te herstellen

De verkiezingen van juni 2015 maakten duidelijk dat de onbetwiste politieke hegemonie van Erdogans AKP voorbij was. Voor het eerst sinds 2002 verloor de partij toen haar absolute meerderheid. Een decennium van neoliberale aanvallen, een autoritair bewind met steeds verdergaande repressie tegen de arbeidersbeweging en andere oppositiekrachten, en het uitblijven van de door de AKP beloofde verbetering van de levensstandaard bij brede lagen van de bevolking hebben de autoriteit van Erdogan in Turkije aangetast.

De verkiezingsnederlaag was dan ook een wake up call: Erdogan maakte gretig gebruik van de aanslagen in zijn land om democratische rechten verder aan banden te leggen. Dat was onder meer zo bij de aanslag in juli 2015 tegen een groep socialistische jongeren in Suruç, en de aanslagen in Ankara en tegen de luchthaven van Istanboel in juni 2016. Op basis van die strategie en van een nationalistisch discours wist de AKP bij de verkiezingen van november 2015 een deel van haar electoraal verlies te recupereren, en opnieuw een absolute meerderheid in het parlement te behalen.

Na de mislukte militaire staatsgreep in juli 2016 ging de repressie tegen de oppositie nog een versnelling hoger: duizenden journalisten, academici en oppositiefiguren vlogen in de gevangenis. De AKP maakte handig gebruik van de situatie door vele bedrijven en bedrijfjes over te nemen die in handen waren van de Gülenbeweging, die ervan verdacht werd de staatsgreep te hebben georganiseerd. Die bedrijven konden goedkoop doorverkocht worden aan zakenlui met banden met de AKP, om zo de tanende sociale basis van de partij enigszins te herstellen.

Een specifiek onderdeel van deze repressie is de oorlog die Erdogan voert tegen de Koerdische bevolking en haar politieke organisaties. De aanklacht tegen de aangehouden HDPleiders is dat zij niet actief genoeg

zouden meewerken met het politieonderzoek naar terroristische elementen binnen de Koerdische beweging.

Hoewel bepaalde individuen en organisaties binnen de brede Koerdische nationale beweging inderdaad nog steeds individueel terrorisme tegen het Turkse leger en de politie als strategie aanhangen, is er geen enkele formele band tussen deze organisaties en de HDP. Integendeel: de HDP is opgericht als een linkse kracht die breder is dan de Koerdische nationale beweging. Hoewel de partij vooral sterk staat binnen de Koerdische gebieden, haalt ze ook veel stemmen

er niet in haar intrinsieke zwakte te overstijgen: steeds minder mensen laten zich als schapen leiden door de Turkse leider.

Zo heeft Erdogan zich heel verdienstelijk opgesteld tegenover de Europese politieke leiders in de vluchtelingencrisis: in ruil voor vele miljarden heeft hij grote delen in zijn land herschapen in grote vluchtelingengetto’s waar zijn leger op grote schaal de mensenrechten van de Syrische en Iraakse vluchtelingen schendt.

Hoewel de Europese leiders tevreden zijn dat hij de vluchtelingenstroom via zijn land naar Europa heeft gestopt en ze graag een oogje dichtknijpen bij het feit dat dit op de meest schandalige en onmenselijke manier gebeurt, toont de afwachtende houding van de meeste Westerse landen bij de staatsgreep van 2016 duidelijk Hoe hard ze echter aan dat hun relaties met Erdogans regime niet erg hartelijk zijn. probeert, het Turkse Ondanks de repressie slaagt het regime slaagt er niet in Turkse leger er niet in om terug conhaar intrinsieke zwakte te trole te krijgen over de Koerdische gebieden in zuidoostelijk Turkije, laat overstijgen: steeds minder staan dat ze een poot krijgen in de burgeroorlog in Syrië. Het Turkse leger is mensen laten zich als verzwakt, slaagt er niet in om grote schapen leiden door de overwinningen te boeken, en het geTurkse leider. vaar van een nieuwe poging tot militaire staatsgreep is geenszins weg.

Tegelijk blijft de Turkse economie in andere delen van Turkije, vandaar het barslecht doen, en zijn er dahaar grote succes in de verkiezingen gelijks protesten tegen het neolibein juni 2015. rale beleid en de repressie. De beweging in het Gezi Park en op het Regime kan intrinsieke zwakte Taksimplein in 2013 toont het poniet overstijgen tentieel voor een massabeweging in Turkije. De Turkse zusterorganisatie Erdogans pogingen om de HDP te van LSP, Sosyalist Alternatif, prolinken aan terrorisme hebben als doel pageert de noodzaak van dergelijke om de steun voor die partij te onder- massa-actie tegen het asociaal bemijnen, vooral in de niet-Koerdische leid en de repressie van Erdogan. Ze delen van Turkije. In Koerdistan zelf komt in deze beweging tussen met is de repressie ondertussen uitgebreid een programma gebaseerd op klasnaar een regelrechte burgeroorlog seneenheid tussen de verschillende tegen de Koerdische bevolking. De bevolkingsgroepen in de regio, en AKP en Erdogan blijven verwoede de noodzaak van een socialistisch pogingen doen om koste wat het kost programma om de rijkdommen in de aan de macht te blijven in Turkije, regio te gebruiken voor de noden van onder Tywin Lannisters motto “Een de hele bevolking, los van etnische of leeuw laat geen slaap over de mening religieuze achtergrond. Enkel zo is er van een schaap.” Hoe hard ze echter een basis voor een duurzame vrede probeert, het Turkse regime slaagt en stabiliteit in het Midden-Oosten.

Marokko. Moord op vishandelaar leidt tot massamobilisaties heel wat beloften gedaan. Sindsdien Een perspectief van collectief dat de voedingsbodem waarop de naire gebeurtenissen van 2011. Dit kwam er een nieuwe grondwet en verzet aanbieden grote sociale bewegingen van 2011 liet ruimte aan reactionaire imperivolgden nog tal van andere belofontstonden nog steeds aanwezig alistische krachten, lokale despoten ten, maar er is niets fundamenteel Het afgelopen jaar ontbrak het niet is. Nieuwe massamobilisaties in of nog reactionaire islamisten. De veranderd. Zo’n verandering is im- aan sociale bewegingen. De strijd Marokko en elders in de regio zijn sociale beweging mag niet stoppen mers niet in het belang van het re- bereikte een nieuwe fase met on- onvermijdelijk. wanneer een leidinggevende figuur gime en evenmin in dat van de wes- der meer twee algemene stakingen: We moeten echter ook lessen trek- omvergeworpen is: het volledige katerse machten die maar al te graag in februari en in mei. Het toont aan ken uit de impasse van de revolutio- pitalistische systeem moet weg. gebruik maken van de goedkope en volgzame Marokkaanse arbeidskrachten.

Sinds 2011 zijn er volgens mensenrechtenorganisaties meer dan 300 mensen gevangengenomen omwille van politieke redenen. Hiervoor door Nicolas Croes werden telkens valse beschuldigingen geuit om het politieke karakDeze tragische gebeurtenissen ter van de arrestaties te verdoezededen meteen denken aan de ge- len. Sociale bewegingen worden welddadige dood van Mohammed gecriminaliseerd. De Amazigh Bouazizi, een jonge straatverkoper (Berberse) cultuur en taal werden die eind 2010 om het leven kwam in door de grondwet erkend, maar dit Tunesië. Het was de vonk die leidde wordt niet in de praktijk omgezet. tot de explosie van het proces van Als er iets veranderd is sinds 2011, revolutie en contrarevolutie in het dan is het de economische situatie.

Midden-Oosten en Noord-Afrika. Voor de massa’s zag het er destijds al De verschrikkelijke repressie door niet goed uit, maar nu is er de slechtde regimes van Ben Ali (Tunesië) ste economische situatie in 20 jaar. en Moebarak (Egypte) bleek niet in Tegelijk toonden de schandalen rond staat te zijn om de heerschappij van de Panama Papers en Swissleaks dat deze dictators overeind te houden. de koning en zijn omgeving over Het regime van de ‘maghzen’ (de bankrekeningen in belastingparaterm die gebruikt wordt voor de dijzen beschikken. Ander belangrijk kliek rond de Marokkaanse koning) verschilpunt: de slogans in de acties volgt een andere benadering die ge- dit jaar richten zich niet alleen tegen voeliger is. Het regime wil geen olie de kliek rond de koning, maar ook op het vuur gieten. In 2011 werden tegen de koning zelf.

Solidariteitsactie in Brussel op 5 november. Foto: PPICS Op vrijdag 28 oktober werd de vishandelaar Mohsen Fikri vermoord in Al Hoceima, in het Rifgebied in Marokko. Hij kwam om tijdens een politiecontrole.

De vreselijke beelden van zijn dood gingen de sociale media rond en zorgden voor enorm veel reacties. Het lichaam van de vishandelaar werd vermalen in een vuilniswagen. Het leidde tot een van de grootste protestbewegingen sinds de beweging van 20 februari 2011.

dls360.indd 11

27/11/2016 18:47:01

12

cultuur

de

Linkse Socialist

Pony’s voor meisjes en bulldozers voor jongens

Seksistische vooroordelen op bezoek met de Sint en de Kerstman...

December is het ogenblik van de cadeautjes... en de hype die daarbij hoort.

De doorgedreven commercie versterkt dit en maakt ook dat het erop lijkt dat de Kerstman twee kappen heeft: een roze voor meisjes en een blauwe voor jongens. door

Elise (Charleroi)

“Oh, een prinsessenjurkje,” roept een moeten kopen. klein meisje. “Oh, een vrachtwagen,” Deze marketing zorgt ervoor dat kinantwoordt een jongen. Het meisje re- deren van heel jonge leeftijd ingeleageert nog enthousiaster: “Een pony!” peld worden dat mannen en vrouwen Deze radioreclame voor Dreamland een andere rol in de samenleving hebis slechts één van de vele commer- ben. Het maakt dat kinderen seksisticials op radio en tv die wel erg gen- sche vooroordelen meteen meekrijgen derbevestigend zijn. Denk maar aan en dat ze bovendien beperkt worden in de schappen van grootwarenhuizen hun keuze van speelgoed. Speelgoed of de catalogi van speelgoedwinkels: heeft een functie om dingen aan te lealles is netjes geordend om de kinde- ren. Meisjes en jongens ontwikkelen ren en hun ouders naar het voor hen bijgevolg niet dezelfde competenties bestemde speelgoed te leiden. Alles en dezelfde smaken. Ze worden ook wat met zorg en uiterlijk te maken uit de wereld van een andere sekse heeft, is voor meisjes. Actiespelletjes gehouden. en bouwdozen zijn voor jongens. Deze tendens wordt groter: merken als Lego Kan het onderwijs hier of Playmobil, die ooit bedoeld waren verandering in brengen? voor zowel jongens als meisjes, maken nu ook speelgoed dat specifiek voor De afgelopen jaren is er een toename jongens of meisjes bedoeld is. van discussies en kritiek op het seksegebonden speelgoed. Verschillende Strikte opdeling... om twee winkels pasten hun reclame aan waarkeer zoveel te verkopen bij het speelgoed genderneutraal wordt voorgesteld. In Frankrijk zorgde suDie strikte opdeling van speelgoed permarktketen Super U in 2015 voor is geen toeval. Het wijst op een mar- een hype met een reclamespot waarin ketingstrategie die de grote verkopers seksistische vooroordelen op de kortoelaat om twee keer zoveel te verko- rel werden genomen. De spot ging vipen. Ouders die een fiets van ‘Frozen’ raal op de sociale media. Het doel van kopen voor hun dochter, zullen het na- Super U was natuurlijk om in te spelen dien moeilijk hebben om hun zoontje op de golf van kritiek op genderbeveste overtuigen om met dezelfde fiets tigend speelgoed zodat er over het bete rijden. Ze zullen een tweede fietsje drijf zou gesproken worden.

Ouders die een fiets van ‘Frozen’ kopen voor hun dochter, zullen het nadien moeilijk hebben om hun zoontje te overtuigen om met dezelfde fiets te rijden.

Ze zullen een tweede fietsje moeten kopen.

Veel mensen denken dat seksisme enkel kan bestreden worden via het onderwijs en via informatiecampagnes. Die benadering heeft beperkingen.

Genderbevestigend speelgoed leert kinderen de rol die ze nadien als man of vrouw in de samenleving geacht worden te spelen. Maar als mannen en vrouwen verschillende sociale rollen hebben, komt dit in de eerste plaats door een ongelijke economische positie. Het feit dat vrouwen voor dezelfde job en functie gemiddeld nog steeds minder verdienen dan mannen, maakt dat vrouwen doorgaans sneller minder werken of thuisblijven om voor de kinderen te zorgen.

De wijze waarop de openbare diensten en de sociale zekerheid georganiseerd zijn, heeft een directe impact op de rolverdeling. Zo is het ouderschapsverlof in België erg kort, waar-

door jonge moeders van bij het begin vaak alleen voor de zorg van de kinderen opdraaien. Het tekort aan plaatsen in de kinderopvang en de ouderenzorg zorgt er samen met de sterk stijgende prijzen voor deze diensten voor dat vrouwen sneller thuisblijven om zorg te dragen voor hun kind of een zieke ouder.

Onderwijs is natuurlijk belangrijk, maar het verandert niets aan de wijze waarop de samenleving georganiseerd is. Ouders overtuigen om genderneutraal speelgoed te kopen volstaat niet indien de oorzaken van ongelijkheid tussen mannen en vrouwen en de bijhorende seksistische vooroordelen

“Wil” van Jeroen Olyslaegers: absolute aanrader!

Aangeraden - bijna verplicht door Jan Decleir in een filmpje op Facebook, kocht ik “Wil” van de Antwerpse schrijver Jeroen Olyslaegers. En wat een aankoop! door

Jelle (Antwerpen)

Het boek is één lange brief van dichter Wilfried Wils aan zijn achterkleinzoon, die er in de periode van het schrijven nog niet is. De brief handelt voor het grootste deel over de oorlogsjaren die Wilfried als prille twintiger meemaakt.

Tijdens de oorlog is hij politieagent en beginnend schrijver.

De roman zelf is een perfect getimede

aflossing tussen verhalen uit de oor- die hem voor de oorlog bijlessen Frans logsjaren en hetgeen de oude dichter gaf, in het verhaal Nijdig Baardje gein de periode van het schrijven mee- noemd. Uit de naamgeving alleen al maakt. Hij vertelt over de zelfmoord kan je opmaken dat hij het niet zo goed van zijn kleindochter, de tante van de kan vinden met Nijdig Baardje, maar achterkleinzoon, en een lang zieken- toch laat hij zich steeds meeslepen in huisverblijf na een val van de ladder foute milieus. van zijn boekenkast.

Wonderwel lukt het Wilfried om zoTijdens de oorlog werd hij verscheurd wel uit de handen van de vluchtende tussen verzetsdaden en collaboratie: Duitsers en collaborateurs te blijven de broer van zijn vriendinnetje Yvette, als te ontsnappen aan de vergeldingstevens zijn collega-agent, Lode ver- acties na de bevrijding. schuilt een Jood. Wilfried vermoedt Een verhaal waar je je moet instorten, dat hij dit samen met zijn vader, een en waar je verweesd wordt uitgegooid slager, doet voor het geld dat ze de jood na het laatste woord. Het verhaal zet afhandig kunnen maken. Daarnaast aan tot nadenken en toont een kant van trekt hij vaak op met een jongeman de oorlog die weinig beschreven is.

blijven bestaan.

Steeds meer speelgoed, steeds minder gezinstijd...

Voor ouders die zich de hele dag haasten van werk naar de winkel en de kinderopvang of de school, is het geven van speelgoed vaak een manier om zich minder schuldig te voelen voor het gebrek aan tijd om met de kinderen te spelen. Daar wordt handig op ingespeeld door speelgoedbedrijven.

Maar zou het beste cadeau voor die gezinnen niet bestaan uit extra tijd voor ontspanning en minder voor het werk, de files of het huishouden? Dat vereist echter een samenleving die breekt met het huidige besparingsbeleid en de steeds sterker opgevoerde flexibiliteit (wet-Peeters). Er is nood aan een samenleving die vertrekt van de behoeften van de gewone gezinnen: een voldoende inkomen, kinderbijslag die overeenstemt met de reële kost van kinderen en meer openbare diensten: kinderopvang, scholen, ontspanning, naschoolse begeleiding, openbaar vervoer, ...

Die openbare diensten bevrijden vrouwen van taken die traditioneel aan hen toegewezen zijn, zoals het huishouden en het opvoeden van de kinderen. Op deze manier zou meteen ook een belangrijke stap gezet worden in de strijd tegen vooroordelen over de rollen die mannen en vrouwen geacht worden te vervullen. Het speelgoed zou die tendens onvermijdelijk volgen.

waar LSP voor staaT De technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake

dls360.indd 12

meer van diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit.

Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het

milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Voor socialisme en internationalisme

Arbeidersdemocratie

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

27/11/2016 18:47:02

partijnieuws

www.socialisme.be dec. 2016 / jan. 2017

Onze strijd is internationaal, onze organisatie ook

13

Een strijdbaar 2017 gewenst!

De redactie van ‘De Linkse Socialist’ wenst alle lezers een strijdbaar 2017 toe. Met alle aanvallen op onze levensstandaard en het electorale succes van rechtse populisten als Trump en co, zal strijd meer dan ooit nodig zijn.

Deze krant wil daaraan bijdragen met argumenten, analyses, voorstellen, ... We hopen u in 2017 tot onze vaste lezers te mogen (blijven) rekenen!

Onze volgende krant komt normaal gezien eind januari uit, meer bepaald op 30 januari. Wie niet zo lang kan wachten op een portie linkse literatuur, kan altijd terecht bij één van onze boeken die verkrijgbaar zijn via onze webshop: socialismebe.tictail.com. Ook voor kerstcadeaus kan je een van onze boeken overwegen.

Geniet van de kerstvakantie en wees er maar zeker van: 2017 wordt een jaar van strijd!

Vier overgang van oud naar nieuw met LSP “Het klopt allemaal wat je zegt. Ik weet dat, maar de mensen zijn er zich niet van bewust.” Hoe vaak krijgen we dat niet te horen als we een pamflet verspreiden of onze krant aanbieden? Vaak wordt het meteen gevolgd door volgende zin: “Wat kan ik daaraan doen?” Steeds meer mensen verwerpen dit systeem van onderdrukking en uitbuiting. Maar de meesten voelen zich onmachtig en geïsoleerd. “Verdelen om te heersen”, was het motto van Machiavelli in zijn tijd. Sindsdien is dat principe bijna een goed uitgewerkte wetenschappelijke discipline op zich geworden. door

Nicolas Croes

De kracht van de heersende klasse is gebaseerd op haar kapitaal en haar controle op de productie- en ruilmiddelen. Onze kracht bevindt zich bij ons aantal en onze collectieve kracht.

Verdeeldheid zaaien en verschillende lagen van de sociale meerderheid van de bevolking (jongeren, werkenden, migranten, ...) tegen elkaar opzetten, is een vaak gebruikte methode. Het is overigens geen toeval dat de meest hardleerse voorstanders van besparingen tevens de eersten zijn om beroep te doen op racisme of seksisme. Het is voor hen nodig om het sociaal verzet zoveel mogelijk te ondermijnen, onder meer door ons de verkeerde indruk te geven dat we alleen staan tegenover een machtige en onoverwinnelijke machine van sociale vernietiging. Het beste antwoord daarop is actieve solidariteit.

Het versterken en organiseren van die actieve solidariteit behoort tot de kern van het politieke werk van LSP in België en elders. Tegenover de logica van de kapitalistische multinationals is het immers van enorm belang om ook internationaal georganiseerd te zijn. Dat inzicht was al aanwezig van bij het ontwikkelen van de arbeidersbeweging in de 19e eeuw. Het kwam bij nederlagen van de arbeidersbeweging onder druk te staan, denk maar aan de steun van de sociaaldemocratie voor de Eerste Wereldoorlog of de stalinistische contrarevolutie in de Sovjet-Unie. Vandaag is het kapitalisme erg internationaal georganiseerd, een tegenkracht moet dat ook zijn. LSP is onderdeel van een wereldwijde partij die aanwezig is in meer dan 40 landen: het Committee for a Workers’ International (CWI).

Deze organisatie is in 1974 opgericht en komt wereldwijd op voor het omverwerpen van het kapitalisme om het enorme potentieel van de mensheid te bevrijden in een democratische socialistische samenleving.

benadering.

In Spanje namen op 26 oktober twee miljoen jongeren deel aan een studentenstaking tegen nieuwe asociale maatregelen in het onderwijs. Maar liefst 200.000 jongeren betoogden in tientallen steden. Op 24 november volgde een tweede staking met 1,7 miljoen deelnemers (zie pagina 14).

Het initiatief voor de acties kwam van de Studentenvakbond geleid door Izquierda Revolucionaria. Die organisatie brak 24 jaar geleden met het CWI, maar kwam door de ontwikkelingen van de voorbije jaren opnieuw tot gelijkaardige analyses en voorstellen. Er is een proces van samenwerking opgestart om elkaar beter te leren kennen met het oog op een hereniging.

Onder de redenen waarom ze opnieuw toenadering zochten, wezen de militanten van Izquierda Revolucionaria er onder meer op dat ze onder de indruk waren van onze werking in de VS en Ierland.

Deze recente successen van onze internationale werking (we zouden er nog heel wat andere kunnen vermelden) en de aantrekkelijkheid van het CWI voor onder meer enkele grote groepen militanten in Spanje en Brazilië vallen niet uit de lucht. Het is het resultaat van de ontwikkeling

De vorige eeuw was er één van revolutionaire strijd.

We zijn ervan overtuigd dat de 21ste eeuw er één van revolutionaire overwinningen zal zijn. Alle inspanningen van het CWI zijn daarop gericht.

van de objectieve voorwaarden in de samenleving en de mogelijkheden die zich voordoen voor consequente linkse krachten. Daarbij is het voor die linkse krachten essentieel dat ze in de praktijk in staat zijn om de strijd te versterken met hun programma, strategie en noodzakelijke tactieken om tot overwinningen te komen en de strijd tegen het kapitalistische systeem op te voeren.

Zoals de pionier van het Amerikaanse trotskisme (de stroming in het marxisme die de opkomst van het stalinisme verwierp op basis van de analyses van Leon Trotski), James Cannon, stelde in zijn ‘Geschiedenis van het Amerikaanse trotskisme’: “Het is niet alleen wat je doet dat beslissend is, maar ook wanneer je het doet en of dit op het juiste ogenblik is. De tactieken van een revolutionaire partij worden haar opgedrongen door politieke en economische factoren waar ze zelf geen controle over heeft. De rol van een politieke leiding is begrip van wat mogelijk en noodzakelijk is in een gegeven situatie en van wat niet mogelijk en niet nodig is.”

Om ervaringen vanuit de hele wereld een collectief onderdeel van ons politiek begrip te maken, investeren LSP en het CWI heel veel in internationale campagnes en vergaderingen. Zo was er eind november een bijeenkomst van de verkozen internationale leiding met aanwezigen uit ruim 40 landen. De voorbije weken voerden we ook solidariteitscampagnes met de Spaanse jongerenacties, het Amerikaanse verzet tegen Trump, de Ierse campagne tegen politieke repressie van anti-watertaksactivisten, ...

De vorige eeuw was er één van revolutionaire strijd. We zijn ervan overtuigd dat de 21ste eeuw er één van revolutionaire overwinningen zal zijn.

Alle inspanningen van het CWI zijn daarop gericht.

Toenadering tot Izquierda Revolucionaria

In de VS is het woord ‘socialisme’ niet langer het taboe dat het decennialang was. Socialist Alternative, onze Amerikaanse zusterorganisatie, speelt daar al langer op in. Het leidde onder meer tot de verkiezing van een lid in de gemeenteraad van Seattle (zie pagina’s 2 en 3). Onmiddellijk na de verkiezingsoverwinning van Trump riep Socialist Alternative op tot protesten.

De oproep werd gevolgd door 40.000 mensen die betoogden in Seattle, New York, Philadephia, Oakland en Boston.

Een groot deel van de Amerikaanse linkerzijde was verlamd door het gevoel van nederlaag, maar de omvang van de acties toonde het potentieel Madrid: meeting om 30 jaar Studentenvakbond en 40 jaar Izquierda voor een socialistische organisatie Revolucionaria te vieren. Verschillende CWI-leden namen deel aan de meemet een stoutmoedige en strijdbare ting.

dls360.indd 13

Zoals de vorige jaren organiseren de Brusselse afdelingen op 31 december een strijdbaar, feestelijk en betaalbaar nieuwjaarsfeest.

Menu: Hapjesselectie van Zuid-Amerikaanse en Spaanse inspiratie, gestoofd rundsvlees op de wijze van Maya Angelou, taarten uit GrootBrittannië, kaastafel, koffie & truffels.

Prijs: 25 euro voor loontrekkenden, 17 euro voor niet loontrekkenden.

Aan de deur: 5 euro extra. Voor kinderen onder 12 jaar: 5 euro.

Inschrijven en betalen: bij Ammar voor 28 december op 0478/40 16 09 of via mail tresorier-psl-bxl@hotmail.com. Stort op BE18 0014 9478 6265 met als mededeling “31/12.”

Place-to-be: Randstad, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek

390 op meetings met Kshama Sawant

Op 25 en 26 november organiseerde LSP twee meetings met Kshama Sawant (zie pagina 2). Er waren twee druk bijgewoonde meetings in Gent en Brussel. In Gent waren er 150 aanwezigen, in Brussel 240. We bedanken ACOD om de zaal in Brussel ter beschikking te stellen voor deze meeting.

Er werden interviews met Kshama afgenomen door onder meer La Libre Belgique en De Wereld Morgen. De hernieuwde interesse in socialisme in de VS en de strijd tegen rechts zijn duidelijk een inspiratiebron voor heel wat activisten in ons land.

Meeting in Gent. Foto: Tim

Strijdfonds: steun onze campagnes!

LSP wil elk kwartaal 11.500 euro financiële steun ophalen om onze acties en werking te financieren. In november en december halen we traditioneel heel wat steun op met chocoladeverkoop tegen racisme. Eind december volgt dan het spetterende oudjaarsfeest in Brussel waar we traditioneel heel wat steun mee ophalen. Voorlopig staan we voor het laatste kwartaal op 60% van onze doelstelling. Help ons aan de 100% komen!

Luik-Lux: 795 € Bxl-W.Brab: 1540 € O en W Vlaanderen: 1698 € Vl Brab-Limburg: 559 € Henegouwen-Namen: 420 € Antwerpen: 625 € Nationaal: 1306 €

72% 67% 54% 53% 38% 36% 124%

TOTAAL: 6.942,64 €

60%

Steun de strijd voor een socialistisch alternatief: stort op BE69 0012 2603 9378 van LSP met vermelding ‘steun’.

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

27/11/2016 18:47:03

14

jongeren

de

Linkse Socialist

Spaanse studenten en scholieren massaal in actie voor toegankelijk onderwijs Op 26 oktober dit jaar zagen we in Spanje een van de grootste jongerenbewegingen uitbreken sinds jaren. Over heel het land waren er ruim 60 betogingen met in totaal meer dan 200.000 deelnemers. In de middelbare scholen staakten 90% van de scholieren mee. Ook de oudervereniging CEAPA steunde de acties. Er waren solidariteitsacties in meer dan 25 landen. door

Hanne (Antwerpen)

De aanleiding voor de beweging waren de recente besparingen in het onderwijs van de rechtse conservatieve regering van de PP (Partido Popular) en de herinvoering van algemene toelatingsexamens in het secundair onderwijs. Deze examens werden voor het laatst onder het regime van de rechtse dictator Franco toegepast om het hoger onderwijs ontoegankelijker te maken

voor jongeren van gewone komaf. vorige verkiezingen won omdat er een stemming in het parlement over een dat het de vonk kan zijn die het vuur De beweging eiste de onmiddellijke ruk naar rechts is in Spanje, vergist zich. nieuwe conservatieve regering geleid doet ontbranden in andere lagen van schrapping van de toelatingsexamens, De verklaring voor het verlies van de door Rajoy. Hierdoor kan de PP ook de arbeidersklasse. Voorlopig houden het terugtrekken van de vorige bespa- sociaaldemocratische PSOE is eerder te zonder meerderheid verder regeren. de Spaanse vakbonden het vooral op ringswet in het onderwijs en het ont- vinden in de neoliberale koers die ze al De nieuwe linkse kracht Unidos woorden van steun in plaats van daslag van de onderwijsminister. Maar jaren vaart. Net als SP.a bij ons is PSOE Podemos trekt veel van de jonge men- den. Maar als de basis ziet wat een dyde beweging gaat verder en eist ook een verburgerlijkte partij die haar kie- sen aan die bij PSOE afhaakten, maar namische en succesvolle jongerenmohet intrekken van alle besparingen, een zers uit de werkende klasse al jarenlang kon haar positie als nieuwe linkse par- bilisatie kan teweegbrengen zal er druk verhoging van de financiering van het de rug toekeert. Zo besloot PSOE om tij tijdens de verkiezingen niet volledig komen van onderuit op de leiding van onderwijs en de heraanwerving van zich te onthouden bij een vertrouwens- waarmaken. Dit is deels te wijten aan de vakbonden en nieuwe linkse forduizenden leraren die door de bespaeen aantal zwaktes in hun programma maties zoals Podemos om ook tot actie ringen hun job verloren. en profiel. Een deel van de leiding van over te gaan.

De beweging wordt georganiseerd Podemos lijkt dit te beseffen; kopman Enkel mobilisatie en actie zullen werdoor de Sindicato de Estudiantes (SE), Pablo Iglesias verklaarde dat zijn par- kelijk verandering brengen. De regering de studentenvakbond die in de jaren tij de eis van een algemene staking zou kondigde toegevingen aan de jongeren 1980 werd opgericht door leden van Over heel het land waren steunen indien de PP een nieuwe rege- aan, maar het gaat om lege beloften het huidige Izquierda Revolucionaria, ring vormt. Het is het uitgelezen ogen- die enkel tot doel hebben om verwareen organisatie waarmee onze inter- er ruim 60 betogingen blik voor Podemos om deze oproep ring te creëren. Vandaar dat er op 24 nationale discussies heeft om samen met in totaal meer dan waar te maken. Samen met de studen- november een nieuwe actiedag volgde. te werken. tenbeweging en het algemene verzet Op een druk bijgewoond congres van 200.000 deelnemers. In Tegen de achtergrond van politieke tegen de rechtse regering is een mas- SE op 19 en 20 november werden de crisis slaagde deze beweging erin om de middelbare scholen samobilisatie mogelijk. laatste voorbereidingen hiervoor gehonderdduizenden jongeren te mobi- staakten 90% van de Het potentieel van de jongerenbe- troffen. Een vertegenwoordiger van de liseren in de strijd tegen besparingen. weging is enorm, niet alleen door het Actief Linkse Studenten en Scholieren Wie dacht dat de conservatieve PP de scholieren mee. succes van 26 oktober, maar ook om- nam hieraan deel.

Dewinter bij Griekse neonazi’s op bezoek De strijd tegen racisme en fascisme is zeker niet voorbij. De overwinning van Trump in de VS leidt daar tot euforie bij haatgroepen en tot een toename van racistisch geweld.

Ook bij ons halen gewelddadige neonazi’s daar zelfvertrouwen uit.

Bovendien leidt het ongenoegen tegen het beleid van het establishment ook in Europa tot veel stemmen voor extreemrechtse figuren als Marine Le Pen of Geert Wilders. In Griekenland haalt een openlijk neonazistische partij, Gouden Dageraad, zelfs 8 tot 10%.

Voormalig straatvechter Van Grieken wil een meer ‘aanvaardbaar’ imago voor zijn partij en zoekt aansluiting bij rechtse populisten als Wilders.

Het Vlaams Belang wordt liefst niet teveel met neonazi’s zoals die van Gouden Dageraad geassocieerd.

Maar achter de schermen is er wel sympathie. Dat bleek eind november nogmaals toen Filip Dewinter een delegatie van het Vlaams Belang naar Griekenland bracht om daar door Gouden Dageraad op sleeptouw genomen te worden. Ze trokken samen naar eilanden waar veel vluchtelingen vastzitten. Rond het extreemrechtse bezoek waren er verschillende incidenten van brandstichtingen en provocaties tegen vluchtelingen. Dewinter en co bezochten ook Michaloliakos, de leider van Gouden Dageraad, in Athene.

Gouden Dageraad pakte met dit bezoek uit waardoor Dewinter het tot in zijn eigen partij kon uitleggen. Het bezoek werd geminimaliseerd. Ook de vraag wie er voor het reisje betaalde bleef onbeantwoord. “Dat zijn uw zaken niet,” beet Dewinter een journaliste toe. VB-voorzitter Tom Van Grieken gaf openlijk kritiek op de groep rond Dewinter. Senator Anke Van dermeersch kreeg een sanctie.

Antifascistische actie in Antwerpen op 19 november. Foto: Liesbeth

dls360.indd 14

Voormalig straatvechter Van Grieken wil een meer ‘aanvaardbaar’ imago voor zijn partij en zoekt aansluiting bij rechtse populisten als Wilders.

Alsof racisme en discriminatie niet altijd ranzig zijn. Het gaat enkel om het imago en de perceptie: als student en jongerenvoorzitter was Van Grieken zelf een straatvechter en organiseerde hij nog een controversiële meeting met de Duitse neonazi’s van de NPD in Antwerpen. Die NPD werkt nauw samen met Gouden Dageraad.

Dankzij verkozenen in het Europees Parlement proberen Gouden Dageraad en NPD ook de neonazi’s in ons land te ondersteunen. Daartoe hebben ze een lokaal in Elsene geopend en leveren ze ook sprekers voor nazimeetings.

Op 19 november was er zo’n meeting in café Den Bengel op de Antwerpse Grote Markt georganiseerd door de gewelddadige groupuscules Nation en NSA (Nieuw Solidaristisch Alternatief).

Zij brachten een 30-tal neonazi’s op de been voor onder meer een spreker van Gouden Dageraad (die niet opdaagde).

Blokbuster en ALS organiseerden op enkele dagen tijd een tegenactie met eveneens een 30-tal aanwezigen.

Enkele dagen later, op 24 november, namen we deel aan een actie tegen het neonazilokaal in Elsene.

Dat soort acties zijn een belangrijke voorbereiding op de antiracistische en antifascistische acties die we de komende maanden en jaren hard nodig zullen hebben in de strijd tegen extreemrechts en als onderdeel van de opbouw van een sterke en consequente linkerzijde die het ongenoegen tegen het huidige beleid en tegen het establishment kan omzetten in een kracht die echte verandering in het belang van de meerderheid van de bevolking mogelijk maakt.

Studenten actief tegen vermarkting sociaal werk

Foto: Liesbeth In de strijd tegen de vermarkting van het sociaal werk (zie ook pagina 6) zorgen studenten voor een extra dynamiek.

Op 7 oktober nam een groep studenten deel aan de actie aan het Antwerpse stadhuis. Een week later organiseerden studenten en docenten sociaal werk aan de KdGHogeschool een actie aan de poorten van de school. Iedereen die binnen wilde, kreeg een pamflet en werd bestempeld met een barcode. De studenten werden voor een dag een product, net zoals de sociaal werkers en hulpbehoevenden in de stad.

Hierna volgde een druk bijgewoonde meeting met verschillende afgevaardigden van het personeel.

Dit alles legde de basis voor een sterke studentenmobilisatie voor de actie aan de OCMW-raad van 27 oktober. Zowel vanuit KdG als APHogeschool trokken honderden stu-

denten in twee betogingen door de stad. “Zorg komt niet uit een automaat,” stelde één van hun spandoeken. De studenten zijn niet enkel bezorgd om hun toekomstige jobs; ze betuigen ook hun solidariteit met de reeds actieve sociaal werkers en hun cliënten.

De aanwezigheid van honderden jongeren werd bijzonder hard op prijs gesteld door het protesterende personeel. Het toonde immers de mogelijkheid om de beweging verder uit te bouwen en het versterkte de dynamiek van de actie. Voortrekkers van de acties onder de studenten sociaal werk zijn nu bezig aan examens en stages. Dat kan tijdelijk een rem zetten op de acties, maar tegelijk worden de banden met het werkveld versterkt. Onder de studenten is het enthousiasme groot om actief te strijden tegen de uitverkoop van de sociale sector aan de winstwoede van multinationals als G4S.

27/11/2016 18:47:05

sociaal

www.socialisme.be dec. 2016 / jan. 2017

15

Regering pakt de voortrekkers van de mensen-zonder-papieren aan Het repressieve beleid van de regering tegen de mensen-zonder-papieren schakelde een jaar geleden een versnelling hoger. Staatssecretaris van Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) hield het niet langer bij racistische en stigmatiserende uitspraken. Hij ging tot daden over. door

Pietro (Brussel)

Het ‘Kanaalplan’ van minister Jambon is officieel gericht op de strijd tegen “islamisme en radicalisering.” Maar de regering maakt er bewust gebruik van om de beweging van de mensen-zonder-papieren aan te pakken. Zonder enig huiszoekingsbevel was er een onderzoek naar de bezetting van de Voix des Sans-Papiers (VSP) in Ribeaucourt (Molenbeek).

Deze groep mensen-zonder-papieren bezette een leegstaand gebouw en was aan het verhuizen naar een andere plaats. In de nacht van 19 september viel de politie het gebouw binnen met middelen die compleet buiten proportie waren: tientallen combi’s en een helikopter, en dat voor 12 mensen die er sliepen. De arrestatie en opsluiting van de 12 militanten van VSP was geen toeval.

Het gaat om een politieke aanval van de publieke autoriteiten om de Brusselse beweging van mensen-zonder-papieren aan te pakken. De afgelopen jaren is er een georganiseerde beweging. De 12 opgepakte militanten - de meesten zijn ondertussen gedeporteerd - speelden een voortrekkersrol in die strijd. Eén van hen was Sow Diallo, een militant van het ABVV die erg actief betrokken was in de strijd als woordvoerder van het “Ebolacollectief” (de groep mensenzonder-papieren afkomstig uit landen getroffen door die ziekte).

Het offensief deed denken aan

de zaak van Hamed Karimi. Op 2 maart werd de Afghaanse vluchteling Hamed, die al 12 jaar in ons land was, door de politie opgepakt toen hij de bezetting van een leegstaand pand door het “Afghaanse Collectief” in Etterbeek verliet. Hij werd enkele dagen opgesloten in het asielcentrum van Vottem bij Luik. De woordvoerder van het Afghaanse Collectief wees op het moratorium op uitwijzingen naar Afghanistan. Hij werd echter zelf het slachtoffer van zo’n uitwijzing, ook al is hij als publieke figuur bekend en komt hij in een erg onveilig land terecht.

Bovenop de onrechtvaardigheden op vlak van uitbuiting en gebrek aan rechten waar veel mensen-zonder-papieren het slachtoffer van zijn, zijn er nu dus ook ware razzia’s in de enige plaatsen waar mensen-zonder-papieren zich nog wat konden organiseren.

Aan welke periode uit de geschiedenis doet dit denken?

De arrestatie van deze 12 militanten is het directe gevolg van het racistische migratiebeleid van de regering en staatssecretaris Theo Francken.

De repressie neemt toe en is erop gericht om de beweging van de mensenzonder-papieren te breken. De regering valt niet alleen bezettingsacties door mensen-zonder-papieren aan: de voortrekkers van de beweging worden op brutale wijze opgepakt in volkswijken en er worden zelfs boetes gegeven

Een actie van mensen-zonder-papieren. De regering richt zich nu uitdrukkelijk tegen de voortrekkers van dergelijke acties. Foto: PPICS aan VZW’s die mensen-zonder-papieren verdedigen door zich garant te stellen voor de bezettingen.

Het verzet moet een versnelling hoger schakelen!

Dit beleid is een politieke keuze. Er wordt voor gekozen om de mensenzonder-papieren in de ‘illegaliteit’ te laten stikken waar ze een gemakkelijk slachtoffer zijn van misbruik door inhalige werkgevers die de voorkeur geven aan sociale dumping en een neerwaartse druk op alle loon- en arbeidsvoorwaarden.

We moeten bouwen aan eenheid en solidariteit met alle lagen van de samenleving die getroffen worden door deze regering.

Het opvoeren van de repressie betekent dat de beweging van de mensen-zonder-papieren terug offensiever moet opstaan met zoveel mogelijk coördinatie van alle mensen-zonderpapieren en hun sympathisanten. We moeten bouwen aan eenheid en solidariteit met alle lagen van de samenleving die getroffen worden door deze regering. De strijd tegen repressie moet breder gezien worden als onderdeel van het verzet tegen het besparingsbeleid. Het antwoord moet gezocht worden bij de opbouw van een algemene beweging van asielzoekers, mensenzonder-papieren, syndicalisten, ...

Ongelijkheid tussen mannen en vrouwen neemt niet langer af...

Jarenlang kenden we in Europa een gestage, maar reële, verbetering van de economische situatie van vrouwen. Volgens de OESO (Organisatie van Economische Samenwerking en Ontwikkeling, die 35 ontwikkelde kapitalistische landen verenigt) is dit niet langer het geval. In de wereldwijde ranglijst van gelijkheid tussen mannen en vrouwen staat België op de 24e plaats. Op vlak van gezondheidszorg doet ons land het slechter. door

Emily (Namen)

arbeid. Bijna de helft van de vrouwen werkt deeltijds, tegenover 10% van Heel wat vrouwen stellen vast dat de mannen. Is dat een vrije keuze? ze minder verdienen dan hun manne- Vaak is het noodzakelijk omdat er te lijke collega’s. Die loonkloof bestaat weinig publieke diensten zijn om kinnog steeds en bedraagt in de landen deren op te vangen en te begeleiden van de OESO 9,8%. In ons land is er of om zorg te dragen voor ouderen, een loonkloof van 8% inzake de uur- zieken of mensen met een beperking. lonen en 22% als de jaarlonen bekeken Werkroosters stemmen bijvoorbeeld worden. Voor de rechterzijde ligt de niet altijd overeen met de uren van conclusie voor de hand: de lonen van de scholen. Binnen een koppel is het mannen moeten naar beneden! Dat is doorgaans de persoon met het laagste alvast de invalshoek van de campagne loon die zich aanpast, meestal is dat tegen seksisme van de Franstalige li- de vrouw... berale studenten van FEL (Fédération Verzet tegen de loonkloof vereist dus des Etudiants Libéraux). Zij stellen ook strijd voor meer publieke middedat de mannelijke collega’s “teveel len voor gezondheidszorg, kinderopvoordelen” genieten. vang, onderwijs, ... en tegelijk ook een Anderen stellen dat de verschillen collectieve arbeidsduurvermindering in lonen het resultaat zijn van andere zonder loonverlies, met bijkomende studie- en werkkeuzes. Het probleem aanwervingen en een verlaging van de is echter niet dat er zoveel vrouwen in werkdruk. Zoniet blijft praten over het de kinderopvang, de zorgsector of als evenwicht tussen gezinsleven en werk leerkrachten in het kleuter- en lager beperkt tot gezinnen die daar genoeg onderwijs werken. Het probleem is dat middelen voor hebben. deze beroepen, die cruciaal zijn voor de toekomst van de volledige samenle- Toegang tot gezondheidszorg is ving, onvoldoende gewaardeerd wor- problematisch den. We stellen heel wat vertrouwen in de personen die voor onze kinderen Steeds meer mensen stellen mediof zieke familieleden zorgen. Waarom sche zorgen uit omwille van financizouden deze functies dan een slechte ële redenen. Voor vrouwen is dat nog carrièrezet zijn? We moeten deze sec- meer het geval. In de wereldwijde toren opwaarderen en er sterke publie- ranglijst van gelijkheid tussen manke diensten van maken die toeganke- nen en vrouwen staat België pas op de lijk zijn voor iedereen en garant staan 64e plaats inzake toegang tot gezondvoor kwaliteit, zowel voor het perso- heidszorg. De Global Gap Gender neel als voor de gebruikers.

Index 2016 geeft aan dat alleenstaanEen eerste verklaring voor de lagere de moeders het meeste moeilijkheden lonen van vrouwen ligt bij deeltijdse kennen. Maar liefst 80% van hen leeft Vrije keuze?

dls360.indd 15

Foto: Liesbeth onder de armoedegrens en stelt eigen gezondheidszorg uit om eerst zorg voor de kinderen te betalen.

Maatregelen om jonge moeders te beschermen, blijven erg beperkt.

Het ouderschapsverlof van 15 weken hoort bij de kortste van Europa.

Gynaecologische onderzoeken worden minder regelmatig terugbetaald en het aantal dagen in het ziekenhuis na een geboorte is met een halve dag verminderd. Nu de regering nog eens 902 miljoen euro wil besparen in de gezondheidszorg zal de situatie er nog rampzaliger op worden. Discriminatie bij aanwervingen wordt bijna aangemoedigd als er sprake is van een voorstel om de werkgevers 10% van de uitkering van zwangere vrouwen te laten betalen indien ze van bij het begin van hun zwangerschap moeten stoppen met werken.

Nieuwe vrouwenstrijd

De afgelopen maanden was er de indrukwekkende strijd tegen het verbod

Verzet tegen de loonkloof vereist strijd voor meer publieke middelen voor gezondheidszorg, kinderopvang, onderwijs, ... en tegelijk ook een collectieve arbeidsduurvermindering.

Zoniet blijft praten over het evenwicht tussen gezinsleven en werk beperkt tot gezinnen die daar genoeg middelen voor hebben.

op abortus in Polen of nog de massale beweging voor de legalisering van abortus in Ierland. In de VS roepen vrouwenorganisaties op tot protest bij de eedaflegging van Trump op 20 en 21 januari. In IJsland was er op 24 oktober vanaf 14u38 een vrouwenstaking omdat de loonkloof nog steeds 14% bedraagt in vergelijking met de mannelijke collega’s die tot 17u werkten.

Dit idee van een vrouwenstaking werd ook elders overgenomen. In Argentinië bij protest tegen geweld op vrouwen. In Frankrijk werd het opgenomen door de vakbonden van Publicis, een groot bedrijf geleid door Elisabeth Badinter die zich opwerpt als gezicht van het feminisme in Frankrijk. De vakbonden van Publicis wijzen op de loonkloof en de grote turn-over van vrouwelijke werknemers. Geen enkele reële verandering zal bekomen worden door te wachten op initiatieven van de werkgevers. Het is door collectieve acties voor maatschappijverandering dat we er zullen geraken. Dat idee wordt duidelijk opgepikt.

27/11/2016 18:47:06

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nr 359  november 2016 strijd  solidariteit  socialisme

Hun prioriteiten zijn niet die van ons...

regering investeert liever in oorlog dan in zorg...

Foto: Antwerpen Leefbaar De rechtse regering zette van bij het begin de toon. Het neoliberale besparingsbeleid wordt op de werkenden, werklozen, gepensioneerden, zieken, ... losgelaten. Zonder georganiseerde en vastberaden beweging van verzet hiertegen, zal deze besparingsbulldozer steeds verder oprukken.

Niets of niemand wordt daarbij gespaard. Toch niet van de werkende klasse. door

Laure (Brussel)

In de besparingslawine is nu vooral de zorgsector een doelwit. Het doel is om de dienstverlening af te bouwen en meer in het korset van een commerciële winstlogica te duwen. Er wordt bijna een miljard euro publieke uitgaven aan de zorg geschrapt.

De gevolgen hiervan zullen enorm zijn voor personeel, patiënten en hulpbehoevenden. De minister van gezondheidszorg, Maggie De Block, heeft wel erg donkere humor als ze verklaart dat de besparingen “met een fijn scalpel en niet met een botte bijl” worden doorgevoerd. De gezondheidszorg volledig uitkleden met een scalpel heeft overigens hetzelfde bloedige effect.

De besparingen komen eens te meer bij de zwakste lagen van de samenleving terecht. Zo wil de regering 144 miljoen euro vinden door zieken terug aan de slag te krijgen. Het opleggen van een onhoudbare werkdruk met afschaffing van de rimpeldagen in de zorg of de 45-

urenweek door de wet-Peeters zullen er echter vooral toe leiden dat meer werkenden niet meer mee kunnen en uitvallen. Deze operatie is gedoemd om te falen. Maar afbraakdokter Maggie weet van geen ophouden!

En niemand zal eraan ontsnappen.

Geneesmiddelen worden duurder, ziekenhuizen moeten opgaan in netwerken en daarbij miljoenen besparen, er zullen bedden verdwijnen, ... Het zorgpersoneel moet straks nog meer doen voor een loon dat niet volgt. Hoeveel burn-outs moeten er nog volgen?

Het leidt tot een zorgsector die niet toegankelijk is voor een groeiend deel van de bevolking. Enkel wie het zich kan permitteren, zal betere zorg kunnen inkopen. In de ouderenzorg zien we al hoe dat werkt: maaltijden van 3 euro per dag, ‘plascontracten’ door personeelsgebrek, gestresseerd personeel, ... Meer personeel in de zorg is beter voor iedereen: zowel wie er werkt als wie gebruik maakt

oriteiten. Die komen niet overeen met onze belangen. De regering investeert liever in oorlog en vernietiging dan in een verbetering van onze levensstandaard. Technologische mogelijkheden en ontwikkelingen worden afgestemd op waar er winsten te rapen vallen.

Vandaag is dat niet in de levenskwaliteit van de meerderheid van de bevolking.

De miljarden die vandaag gebruikt worden voor massavernietigingswapens en ander oorlogstuig of de miljarden die uitgedeeld worden aan grote bedrijven en hun aandeelhouders die de cadeaus meteen doorsluizen naar Panama en andere belastingparadijzen, kunnen beter besteed worden aan onze openbare diensten. Het zou zorgen voor betere en toegankelijkere diensten.

We zullen dit echter niet zomaar bekomen. We moeten ons organiseren en strijd leveren tegen het besparingsbeleid en tegen het systeem dat aan de basis van dit beleid ligt: het kapitalisme.

De technologische mogelijkheden en van de zorg, kortom alle werkenden en er geld: de regering wil vier fregatten en rijkdom zijn aanwezig om iedereen een hun gezinnen.

12 mijnenjagers aankopen voor een prijs degelijk leven zonder zorgen te bieden.

Het officiële mantra is dat er geen geld van 2 miljard euro. Dat komt bovenop de We zullen die mogelijkheden en rijkis en we dus allemaal moeten besparen. 15 miljard voor de nieuwe F35-gevechts- dommen uit de handen van de inhalige Voor fiscale cadeaus aan de grote bedrij- vliegtuigen. Waarom moesten we ook al- 1% rijksten moeten halen om dit ook ven is er nochtans altijd geld. En ook voor weer de broekriem aanhalen? effectief te realiseren. Doe mee met de aankoop van nieuwe oorlogsboten is Michel en zijn bende stellen hun pri- onze strijd!

steun dit maandblad

:

dls360.indd 16

BE48 0013 9075 9627 op naam van

Socialist Press 27/11/2016 18:47:08