België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269
maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP) nummer 324
Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette
Mei 2013
s t r i j d s o l i d a r i t e i t s o c i a l i sm e
Onze strijd organiseren met een offensief actieplan !
W
e worden al enige tijd geconfronteerd met een besparingsgolf op alle niveaus. Er is een groeiend ongenoegen omdat de tekorten zich laten voelen: tekorten in kinderopvang, geen plaats op school, afbouw van de dienstverlening bij het openbaar vervoer,... Tegelijk neemt de werkloosheid toe en hebben steeds meer mensen moeite om de eindjes aan elkaar te knopen.
Het besparingsbeleid biedt geen oplossing voor de economische crisis, het maakt de problemen enkel maar erger. Toch stappen alle gevestigde politici mee in de besparingspolitiek, op lokaal niveau zien we hoe ze het hierover over de partijgrenzen eens zijn. Hoogstens zeggen de politici dat ze nu eenmaal niet anders kunnen dan besparen. Wij aanvaarden niet dat onze levensstandaard en de toekomst van onze kinderen wordt weg bespaard, terwijl een kleine toplaag een nooit geziene rijk-
Handen af van bescherming tegen ontslag P6
dom verzamelt en grote sommen zwart of grijs geld overbrengt naar al dan niet exotische belastingparadijzen. Als we hen laten doen, moeten we straks alles afgeven in een legale hold-up. Tegen de besparingen is verzet nodig. Er is geen garantie dat we onze strijd zullen winnen. Maar als we niets doen en de strijd niet aangaan, dan zijn we op voorhand verloren. Niets doen wordt als een teken van zwakheid gezien en dat leidt tot agressie vanwege het kamp van de superrijken.
Het potentieel voor strijd is zeker aanwezig. Op 21 februari betoogden we met tienduizenden in Brussel, op 14 maart was er een grote Europese betoging en tussendoor waren er tal van kleinere acties met ook een eerste beweging tegen de lokale besparingen van de gemeente Sint-Niklaas. Ondanks de dagelijkse propagandastroom in kranten en op televisie die ons moet wijsmaken dat verzet nutteloos is, valt telkens de actiebereidheid en de brede steun op. Om de mogelijkheden ten volle te benutten, moeten we onze strijd ernstig organiseren. Dat vereist een duidelijk opbouwend actieplan. Nu zien we teveel dat betogingen niet gekaderd worden in een actieplan, waardoor het te veel neerkomt op een wandeling zonder
Tunesië: het revolutionaire proces voltrekken! P 10
gevolg. In andere gevallen beperken de acties zich tot symbolische ‘flashmobs’ of ‘Harlem Shakes’. Dat is op zich sympathiek en het kan nuttig zijn. Maar als het los staat van de opbouw van een krachtsverhouding door een sterkere mobilisatie en betrokkenheid van onderuit, dan gaat de energie van dergelijke acties verloren. Er is nood aan een offensief actieplan met een duidelijk en strijdbaar programma. Een actieplan is niet hetzelfde als een opeenvolging van acties waarbij uiteindelijk zelfs de meest strijdbare militanten uitgeput raken. Een actieplan moet een goed overwogen strijdplan vormen, gericht op het overtuigen van collega’s op de werkvloer, buren, vrienden en familie. Om daar een inschatting van te kunnen maken, is een
democratische betrokkenheid van onderuit vereist bij het opmaken en beslissen van een actieplan. Ons aantal vormt een belangrijk onderdeel van onze sterkte. Die sterkte kunnen we het beste uitspelen als het georganiseerd wordt en gekoppeld aan een programma voor echte verandering. De economische en politieke context laat steeds minder ruimte voor overleg of halve maatregelen. Ofwel aanvaarden we dat patronaat en regering de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking geleidelijk afbreken, ofwel stellen we de werking van het systeem in vraag en bouwen we aan een alternatief. Een actieplan tegen het besparingsbeleid en voor werk is een eerste stap in de opbouw van zo’n alternatief.
DOSSIER. Voor een politieke uitdrukking van arbeidersstrijd 8-9